ကြိမ်လုံးကပြောသောဇာတ်လမ်းများ

Photo Loading...

CP လို့ခေါ်တဲ့ Corporal Punishment တွေကိုဦးစားပေးတဲ့လိင်စာပေတွေပါ။ Spanking Stories တွေဆိုပြီးရေးကြပါတယ်။

အရိုက်အနှက်၊ ဒဏ်ပေးတာနဲ့ အရှက်ခွဲတာတွေပေါ်ဇာတ်အိမ်တည်ပြီးရေးကြတာပါ။ တခါတလေ လိင်ဆက်ဆံတာပါပေမယ့် များသောအားဖြင့် ဒါမှမဟုတ် spanking stories စစ်စစ်တွေဆိုရင်တော့မပါပါဘူး။

မူရင်းလိင်စာပေတွေကနေ နည်းနည်းကွဲတဲ့ ဟာတွေပါ။ Fetish တွေပါပဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဖတ်သူများစိမ်းပြီး ပျင်းမှာဆိုးလို့ ဟိုဟိုဒီဒီအခန်းများပါထည့်ရေးထားပါတယ်ခင်ဗျာ။ MIXED ပေါ့ဗျာ။

အားပေးကြပါအုံး ခင်ဗျာ။

(ကျွန်တော့်ဇာတ်လမ်းထဲမှ ဇာတ်ကောင်များဟာဖြင့် ကျောင်းနေနောက်ကျမှုကြောင့်လည်းကောင်း၊ အရေးအခင်းတွေကြုံမှုကြောင့် ကျောင်းတွေပိတ်ထားသောကြောင့် လည်းကောင်း၊ အခြားအကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်လည်းကောင်း  ဇာတ်လမ်းရေးသားချိန်တွင်အသက် ၁၈နှစ်ကျော်နေကြပြီဖြစ်ကြောင်းအာမခံပါတယ် ခင်ဗျာ။)  

“  တော်တော်ကြီးကို ပဲများတဲ့ခလေးမ  ” . . .

ကျောင်းဂိတ်ဝမှာ စောင့်နေတဲ့ ဆရာမတယောက်က ဘေးကဆရာမကို လက်တို့ပြီး တိုးတိုးကပ် ပြောလိုက်ပါတယ် ။

. . . “  ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ အလှအပ ဒီလောက်ကြိုက်နေရင် ပညာရေးတော့ ထိခိုက်တော့မှာပဲ  ” . . .

သူတို့ပြောတဲ့ စကားတွေကို တင်ပါးလေး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ လျှောက်သွားသော အိအိဖြူ မကြားလိုက်ပါလေ ။

                     ….. မြို့၊ အမှတ် (၃) အထက ကျောင်းကြီးမှာ ၁၀တန်းကျောင်းသူ အိအိဖြူကနာမည်ကြီး ။ စာတော်လို့တော့ မဟုတ် ။  ရုပ်ရည်ရူပကာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိူးအစားမှာ နာမည်ကျော်တာ ဖြစ်သည် ။ အသားဖြူဖြူ နှာတံပေါ်ပေါ် မေးချွန်ချွန်နဲ့ မျက်နှာပိုင်ရှင် အိအိဖြူကို အလယ်တန်းကတည်း ကြိတ်ကြိုက်နေကြသူတွေ မနည်းမနော် ။ အခု အတန်းကြီးလာတော့ ဝင်းပပ မျက်နှာလေးတင်မက ဆူဖြိုးထွက်လာတဲ့ ဘော်ဒီကြီးက ကျောင်းသားများစွာကို နှလုံးခုန်သံ မြန်စေပါသည် ။ အဓိကကတော့ ကျောင်းစိမ်းထမီ ပျော့ပျော့ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီကြိုးရာလေး အမြှောင်းလိုက် ပေါ်တဲ့အထိ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ ဝတ်တတ်တဲ့ အိအိဖြူရဲ့ စတိုင် နှင့် ခြေလှမ်းလေးတွေကို မျဉ်းဖြောင့် တကြောင်းထဲ ကျအောင်လျှောက်ရင်း လှုပ်အိလှုပ်အိ ဖြစ်နေတဲ့ အိုးထွားထွားကြီးတွေက အိအိဖြူရဲ့ အမှတ်သင်္ကေတ ဖြစ်လာသည် ။ အရွယ်တူကောင်လေး ၊ အရွယ်မတူကောင်ကြီးတွေ ဘယ်လောက်ပဲ လိုက်ပြီး ကြောင်ကြောင် အပြုံးမပျက်တဲ့ ပြီတီတီ မျက်နှာပေးနှင့် အခြေခံပညာအဆင့် ကျောင်းသူသာမို့ ကျောင်းစည်းကမ်းအရ ဘာမလိမ်းရ ဘာမချယ်ရ ဆိုလျှင်လည်း ဝိနည်းလွတ်မယ့် နည်းပေါင်းစုံနဲ့ ရွှမ်းရွှမ်းဝေအောင် ပြင်တတ်တဲ့ အလှတို့ကြောင့် အိအိဖြူကား ကျောင်းသားများအကြား အလှဘုရင်မလေးအဖြစ် ကျော်ကြားကာ ဆရာမများကြား ရွစိတက် ကျောင်းသူအဖြစ် နာမည်ကြီးလေသည် ။

   

. . . “  ဟယ် အိအိရယ် လှလိုက်တာ ဘယ်သူလုပ်ပေးထားတာလဲ  ” . . .

လက်သည်းနီ ရောင်စုံနဲ့ ပုံဖော်ထားတဲ့ အိအိဖြူရဲ့ လက်သည်းလေးတွေကို သူငယ်ချင်း စိမ့် က အားကျတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ စပ်စုသည် ။ ကာလာစုံ ပန်းပွင့်လေးတွေကို လက်သည်း၁၀ချောင်း မထပ်အာင် ဆွဲထားတာမို့ အင်မတန်လှသည် ။ ဘာပန်းတွေမှန်းတော့ သေချာခွဲလို့မရ ။

. . . “  ဘယ်သူလုပ်ပေးရမှာလဲ စိမ့် ရယ် ငါကိုယ်တိုင်ပဲ လုပ်ထားတာပေါ့ နောက်နေ့ နောက်ပုံစံတွေ လုပ်လာအုံးမှာ  ” . .  .

. . . “  တော်လိုက်တာ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲဟင်  ” . . . 

လက်ချောင်း တချောင်းချင်းဆီကို ကိုင်ကြည့်ရင်း စိမ့် က ထပ်မေးပါတယ်။

. . . “  လက်သည်းနီ ရောင်စုံဘူးသေးတွေ တဗူးမှ လေးရာလောက်ပဲ ရှိတာ ။ နေရာတကာမှာ ဝယ်လို့ရတယ်။ ပြီးရင် ကြိုက်တဲ့ တုတ်တံ သေးသေးလေးတွေကို သုံးပြီး ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ပုံ ဆွဲလို့ရတယ် ။ ဟိဟိ ” . . .

. . . “  အင်း  ” . . .

. . . “  အချိန်တော့ပေးရမယ် ။ စိတ်လည်း ရှည်ရမယ် ။ နာရီနဲ့ချီ ကြာတယ်  ”  . . .

. . . “  အွန်  ” . . .

စိမ့် စိတ်တော်တော် ပိန်သွားသည် ။ ၁၀တန်းကျောင်းသူ တယောက် အနေနဲ့ လက်သည်းဆိုးဖို့ အဲလောက် အချိန်မပေးနိုင် ။

. . . “  အိအိရယ် လှတာတော့ လှတာပေါ့ ။ အဲဒီ့လောက်ကြာနေရင် စာဘယ်အချိန် သွားလုပ်မတုန်း ။ ခုကော Physics အိမ်စာတွေပြီးပြီလား  ” . . .

. . . “  အယ်  ” . . .

အိအိဖြူခေါင်းပူသွားသည် ။  ဖင်ကျိန်းသွားသည် ။

. . . “  လုပ်ပါအုံး စိမ့် ရယ် ။ ငါမေ့နေတယ် ။ နင် ပြီးပြီမလားဟင်  ” 

၁၀တန်းမှ Physics ဆရာမကြီး ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ကို ကျောင်းသားကျောင်းသူမရွေး တုန်နေအောင် ကြာက်ရသည် ။ အသက် ၆၀ ပြည့်ခါနီးလို့ ပင်စင်ပင် သွားရတော့မည့် ဆရာမကြီး၊ Physics Dean ဖြစ်သလို အထက (၃) လည်း ဒုကျောင်းအုပ်လည်းဖြစ်ပါတယ် ။ တက္ကသိုလ်က PhD ရရချင်း ဒေါက်တာတွေကို ကျောင်းအုပ်တွေ ပြောင်းခန့်တော့ ရောက်လာတဲ့ လက်ရှိ ကျောင်းအုပ်အသစ်က အသက်၄၀ပင် မပြည့်သေးသူ အတွေ့အကြုံ နုနယ်သည်မို့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကို အရာရာ အားကိုးသည်   ။ ကျောင်းသားကျောင်းသူများက သာမက ကျောင်းအုပ်ကပင် သူ့ကို တီချယ်ကြီးဟု တလေးတစား ခေါ်ကြရတဲ့ သမ္ဘာရင့် ဝါရင့် ဆရာမကြီး ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်က ရှေ့မှီနောက်မှီ ဆရာမကြီးဖြစ်လို့ စာအသင်အပြ ကောင်းပေမယ့် စည်းကမ်းပိုင်းကတော့ အင်မတန် တင်းကြပ်သည် ။ ကိုယ်တိုင်လည်း အင်မတန်ဗြင်းသော အရင်ခေတ် Convent ကျောင်းထွက် ဖြစ်ခဲ့သူမို့ လက်ရှိ သူကိုယ်တိုင် ထိုခေတ် စည်းကမ်းအတိုင်း ကိုင်တွယ်ချင်သူ ဖြစ်သည်။ သူ့မျက်စိထဲ မတွေ့လျှင် ပုံစံံ မကျလျှင် ပုံစံကျသွားအောင် ဆော်ပလော်တီးချင်သည်မှာ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်၏ စရိုက်ဖြစ်ပါသည် ။  ၂ချောင်းပြူး ကြိမ်လုံးကြီးကလည်း လက်မှာ ကော်နဲ့ ကပ်ထားသလား အောင့်မေ့ရတယ် ။ လုံးဝကို မချပါ ။ သူပေးလိုက်တဲ့ အိမ်စာ မလုပ်လာလို့ကတော့ ကျောင်းသားတွေတင်မက ကျောင်းသူတွေကိုပါ အတန်းရှေ့ ထွက်ခိုင်းပြီး တင်ပါးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဗျင်းပါတယ် ။ သူ့၂လုံးပြူး ကြိမ်စာ ၂ချက်လောက် မိလို့ကတော့ ၁၀တန်းကျောင်းသူမမတွေ စပ်ဖြင်းဖြင်းဒဏ် မခံနိုင်လို့ အရှက်တောင် မငဲ့နိုင်ပဲ အတန်းရှေ့မှာတင် ဖင်ပွတ်ပြီး ငိုကြရပါတယ် ။ ထို့ကြောင့် ဘယ်လောက်ဆိုးသော ကျောင်းသားဖြစ်ဖြစ် ဘယ်မျှလောက် နန့်နန့်တက် ဖြစ်နေသော ကျောင်းသူဖြစ်ဖြစ် Physics ချိန်ဆိုလျှင် အမြီးကုတ်ကာ ငြိမ်ကြပါသည် ။

. . .  " ဖူး တော်သေးတာပေါ့ " . . .

အိအိဖြူ အဆုံးသတ်မျဉ်း ပိတ်ပြီး သက်ပြင်း ချလိုက်ပါတယ် ။ Physics အချိန် မတိုင်မီမှာတင် စိမ့်ဆီက အိမ်စာကူးတာ ပြီးသွားလို့ ။ မဟုတ်ရင်တော့ မလွယ်ဖူး ။ တီချယ်ကြီးရဲ့ တုတ်စာမိရင် အသားလည်းနာ ၊ အရှက်လည်းကွဲ ဖြစ်မှာ ။ နှစ်စတုန်းကတောင် အကြောင်းမသိလို့  အိမ်စာ အိမ်မှာ မလုပ်ခဲ့မိတာနဲ့ တခါခံ လိုက်ရပြီးပြီ ။ အဲဒီတုန်း ကတည်းက Physics အချိန်ဆို အသက်တောင် ပြင်းပြင်း မရှုရဲဘူး ။ မကြောက်ပဲ နေနိုင်ရိုးလား လူ၆၀လောက်ရှိတဲ့ အခန်းရှေ့က စတိတ်စင်လေးပေါ်ကို ခေါ်ထုတ်ပြီး အိအိဖြူရဲ့ နာမည်ကျော် ဖင်ကြီးတွေကို ကြိမ်လုံးနဲ့ တီးတာ ။ ၃ချက်တိတိ ။ အဲဒီ့တုန်းက ရှက်လိုက်တာလေ အတန်းဘက်ကို တင်ပါး လှည့်ပေးရ ကတည်းကပဲ ။ အတန်းထဲက အကောင်တွေ သူ့နောက်ပိုင်းကို ဝိုင်းငမ်းနေကြပြီ ဆိုတာလည်း သိနေတော့ ပိုဆိုးတယ် ။ သူက ပုံမှန် လမ်းလျှောက်ရင်တောင် သက်သက် တင်ပါးလေး လှုပ်ပြီး မျက်လုံးများစွာကို အချောက်တိုက် စွဲဆောင်ရတာကို အရသာတွေ့ပေမယ့် မငယ်တော့တဲ့ ၁၀တန်းအရွယ်ကြီးမှာ အရိုက်ခံဖို့ လှည့်ပေးထားရတဲ့ ကိုယ့်ဖင်ဆုံကြီးကို တပ်မက်စရာအပြင် ရယ်စရာ အနေနဲ့ပါ ကြည့်နေကြတာ ကိုတော့ မခံချင်ဘူး ။ တီချယ်ကြီး လက်သံကလည်း ပြောင်သလား မမေးနဲ့ ။ အဲလောက်ထိ နာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်မှန်းထားလို့ ပထမ  တချက်မှာ ကတည်းက လန့်ဖျန့်သွားပေမယ့် အံကြိတ်ပြီး တင်းခံ လိုက်သေးတယ် ။ ဒုတိယ တချက်ကျ တင်ပါးကြီး ရမ်းသွားအောင်ကို လူလည်း တွန့်သွားပြီး နောက်ဆုံးအချက် တင်ပါးမှာ ပူခနဲ ဖြစ်သွားပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ လက်၂ဖက်နဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကို သက်သာလို သက်သာငြား ဆုပ်နယ်မိနေပြီ ။ မျက်ရည်တွေလည်း ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကို ကျလာတယ် ။ အဲဒီနေ့က အိအိဖြူ တချိန်လုံး အငိုမတိတ်တော့။

 ခေါက်ထားတဲ့ စာရွက်ခလေးကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်ပြီးတော့ ရဲနိုင် ရှိရာကို အသာ လှည့်ကြည့် လိုက်မိသည် ။ ဟိုဘက်က ရဲနိုင်ကလည်း သူ့ကို ပြုံးပြရင်း မျက်စတွေ ပစ်ပြနေသည် ။ ချစ်သူ၂ဦး မျက်လုံးချင်း စကားပြောတယ် ဆိုတာတော့ ကြားဖူးပါတယ် ။ ဒါပေမယ် အခုတော့ ဟိုက ဘာဆိုလိုနေမှန်း အိအိဖြူ သေသေချာချာ နားမလည်ပါ ။ ရည်းစားသက်တန်းနုသေးလို့လည်းဖြစ်မည် ။ ဖြစ်နိုင်တာကတော့ မုန့်စားကျောင်းဆင်းချိန်မှာ အဆောင်ပျက်ကြီးထဲ တွေ့ဖို့ ချိန်းတာကို လက်ခံဖို့ စည်းရုံး အသနားခံတဲ့ မျက်ခွက် လုပ်ပြနေတာပဲ ဖြစ်မယ် ။

. . . “ အိအိရယ် ငါတော့သေချင်တာပဲ ကျောင်းမှာတော့ မတွေ့ကြပါနဲ့လားဟယ် ” . . .

စိမ့် က စိတ်ပျက်လက်ပျက် ညီးညူသလို သက်ထားကလည်း အားမပေး ။

. . . “ ဟုတ်တယ် အိအိ မတော်လို့ မိသွားရင်သေမှာနော် ။ ရစရာကို ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး ” . . .

အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ၂ယောက်ရဲ့ အားရပါးရ တုံ့ပြန်သံများကြောင့် အိအိဖြူ တွန့်ဆုတ်သွားမည်လော ။

ဝေးပါသေးသည် ။ အိအိဖြူစိတ်က သိပ်ကြီးတာ . . . ဟင်း . . . ဘူးဆို ဖရုံ မသီးဘူး ။ သွားမယ်ဆို သွားမယ်ပဲ ၊ ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့မှ နောက်မဆုတ်ဘူး ဟွန့် . . .

. . . “ အေးလေ ပြီးတာပဲ နင်တို့မလိုက်လဲ ငါ့ဘာသာငါ တယောက်တည်း သွားမယ် ။

ဒီသူငယ်ချင်း ၂ယောက်ရှိလို့ အကူအညီလေး တောင်းပါတယ် ” . . .

. . . “ ဟဲ့ဟဲ့ အိအိ ” . . .

ပြောချင်တာပြောပြီး ဇတ်တောက်ဇတ်တောက်နဲ့ ထွက်သွားတဲ့ အိအိဖြူနောက်ကို ၂ယောက်သား ပြာတိပြာယာနဲ့ လိုက်ကြရပါတယ် ။ သူတို့ သူငယ်ချင်း ၃ယောက်မှာ အိအိဖြူက အချောဆုံး၊ အတောင့်ဆုံး နဲ့ အကဲဆုံး ။ စိမ့် က ရိုးတယ် ။ အသား သိပ်မဖြူသော်လည်း ဘော်ဒီကောက်ကြောင်းတွေက အိအိဖြူလောက် ရှိပေမယ့် အနေအထိုင်၊ အပြင်အဆင် သိပ်မရှိတာမို့ ပေါ်ပြူလာ မဖြစ်လှ ။ သက်ထား ကတော့ စာတော်ပြီး လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင် ။ စိမ့်လောက် မတုံးမအ ပေမယ့် စိတ်ကစားဖို့ထက် ကျောင်းစာကိုပဲ အာရုံထားတဲ့သူ ။ တူတာတခုက စိမ့်ကော သက်ထားပါ အိအိဖြူကို အလိုလိုက်ကျရသည် ။ ရုပ်ခလေး ချောသလောက် အလှအပမက်ပြီး စိတ်ကစားတတ်တဲ့ အိအိဖြူကို သူတို့ ဝိုင်းထိန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း ခုတော့ ချစ်သူငယ်ချင်းကြီးက ရည်းစားတောင် ကောက်ရသွားလေပြီ ။ ဝိုင်းဝိုင်းလည် လိုက်နေကြတဲ့ အထဲက ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ရေလျှံလျှံ အတန်းဖော် ကောင်လေး တယောက်ကို ဂေါက်ခနဲ ပြန်ကြိုက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မည်သူ့မှလည်း မတိုင်ပင် ကိုယ်စိတ်နဲ့ကိုယ် အဖြေ ကောက်ပေးလိုက်တာ ။ ၂ပတ်သာ ရှိသေးသည်မို့ သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်တွေသာ သိကြသေးသည် ။ သိပ်နာမည်ကြီးလို့လဲ မဖြစ် ။ တခြား ပြိုင်ဖက်ကောင်လေးတွေ သိရင်လည်း ရဲနိုင်အတွက် မကောင်းသလို ဆရာမတွေ နားထိ ပေါက်ကြားသွားလို့ကတော့ ၂ယောက်စလုံး မချောင်ပါချေ ။

. . . . . . . . .

         အဆောင်ပျက်ကြီး ဆိုတာကတော့ ကျောင်းမှာ အရင်တုန်းက စာသင်ခန်းတွေ ထားခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ဘာမှမသုံးပဲ ပစ်ထားတဲ့ ၂ထပ်ဆောင်ကြီး ။ သူတို့ ၃ယောက် ရောက်သွားတော့ အဲဒီ့အဆောင်ကြီး ရှေ့မှာ ၅တန်းခလေးမတွေ ထုပ်ဆီးတိုးနေကြသည် ။ အဆောင်ထဲတော့ ပြိုကြမှာ ကြောက်လို့ပဲလား ၊ ခလေးတွေပီပီ သရဲပဲ ကြောက်လို့လားတော့ မသိ ဝင်မဆော့ကြ ။ ကျောင်းတိုင်းကျောင်းတိုင်း၏ အဆောင်အိုကြီးများရဲ့ တဆင့်စကား တဆင့်နား ရာဇဝင်များအတိုင်း ကျောပေါက်သရဲနဲ့ ခြေကလိမ်မတို့ ရှိသည်ဟု နာမည်ကြီးကာ လူရှင်းလေသည် ။

. . . “ နင်တို့ ၂ယောက် ဒီအဝမှာ ထိုင်စောင့်နေနော် ။ ဆရာမတွေ လာတာတွေ့ရင် မြန်မြန်လာပြော ” . . .

အိအိဖြူ သူ့ သူငယ်ချင်းတွေကို သေချာမှာရင်း လှေကားပေါ်ကနေ ခေါင်းလေးပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့ ရောက်ကြောင်း အချက်ပြနေတဲ့ ရဲနိုင်ဆီသို့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ တက်သွားလေသည် ။

. . . “ ဟဲ့ နင် ပေါက်ကရတွေ မလုပ်နဲ့နော် ” . . .

မတိုးမကျယ် နောက်ကနေ လှမ်းသတိပေးတဲ့ သက်ထားရဲ့ အသံကိုတောင် အိအိဖြူတယောက် ကြားလိုက်ရဲ့လားမသိ ။

ချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်း သုံးလေးခွန်းလောက် ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို မရမက အတင်းလာစုပ်ပြီး နမ်းတော့ အိအိဖြူ တော်တော်တောင် လန့်သွားပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဘာရမလဲ ဒါမျိုး အတွေ့အကြုံလေးတွေ ချင်လို့ ရည်းစား ထားကြည့်တဲ့ အိအိဖြူ  သူ့နှုတ်ခမ်းကို ပြန်ဆွဲပြီး စုပ်ပလိုက်တာပေါ့ ။ မှတ်ပြီလား ။ နိုင်ငံခြားကားတွေထဲမှာ တွေ့နေကျမို့ အထူးအဆန်း မဟုတ် ။ ဒါပေမယ့် အရသာကြီးကတော့ တမျိုးကြီးပဲ ။ ဟိုမမိ ဒီမမိ ချောကျိကျိနဲ့ ဘယ်နားကို တွယ်ထားရမလဲ မသိတာ ။ ( ပထမဆုံးအကြိမ် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းတာမို့ မကျွမ်းကျင်လို့ ဖြစ်မှာပါ ၊ မကောင်းရင် ရုပ်ရှင်တွေထဲ ဒီလောက် ဘယ်ပါပါ့မလဲ နော့် ) . . . ဒါက အိအိဖြူရဲ့ အတွေး ။

. . . “ အိအိ ကို တအား ချစ်တယ်ကွာ ” . . .

မျက်နှာချင်း အပ်ရာက ပြန်ခွာခွာပြီးချင်း လှိုက်ဖိုသံကြီးနဲ့ ထပ်ပြောတဲ့ ရဲနိုင်အသံက ရင်ခုန်ချင်စရာ မကောင်းပဲ ရယ်စရာသာ ကောင်းနေပါတော့တယ် ။

. . . “ အင်း ” . . .

. . . “ တအားလှတာပဲ ” . . . 

ပါးစပ်ကသာ တအားလှနေတာ လက်ကတော့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ခါးကနေ အပေါ်တောင် တက်လာသလိုပဲ ။ ချည်သားအင်္ကျီ ပါးပါးနဲ့ အတွင်းခံဘော်လီ တို့ ၂ထပ်ပေါင်း ခံထားတဲ့ ရင်ပုံလေးရဲ့ ဘေးဘက်ခြမ်းကို ရဲနိုင်လက်တွေက မထိတထိ လိုလိုနဲ့ ထိနေပြီ ။

. . . ( အားနာလို့ ခါးလေး ပေးဖက် ထားပါတယ် ။ ဟင့် . . . ငါ့ဖက်သလိုလိုနဲ့ အသားယူနေတာ ) . . . အိအိဖြူ စိတ်ထဲကပဲ ရေရွတ်ရင်း နှုတ်ကတော့ ဘာမှမပြောမိပါဘူး ။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သာယာမိသလိုလိုနဲ့ ဆိုတော့ ။  ခါးဖက်ခြင်း ကိုယ်နှိုက်ကိုယ်က အသားယူတာ ဖြစ်ပေမယ့်  အိအိဖြူကတော့ နို့နို့ကို ထိမှပဲ အသားယူတယ်လို့ ယူဆမိလေတယ် ။

. . . “ အိအိကော ငါ့ကို ဘယ်လောက် ချစ်လဲဟင် ” . . .

. . . “ အင်း ချစ်တယ် ” 

. . . “ ဘယ်လောက်ထိ ချစ်လဲဟင် ” . . .

ဖန်တရာသေ သမီးရည်းစား စကားများဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ကတော့ခုမှ ကြိုက်စ ဆိုတော့ သုံးလို့ ကောင်းတုန်း ။

. . . “ ချစ်လို့နင်ပြောတဲ့နေရာ လာခဲ့တာပေါ့  ” . . .

        ဂလိုအဖြေကိုရတော့ မောင်မောင် ရဲနိုင် သူ့အလိုကို လိုက်မယ်လို့များ ယူဆလိုက်သလား မသိ ။ ချိုင်းကြားက လက်က ရှေ့ဘက်ကို ထပ်တက်လာသလိုပဲ ။ အပျိုရင်သားလေးရဲ့ အိစိစိ အထိအတွေ့လေးတွေ ကလည်း လူပျိုရိုင်းလေး ရဲနိုင်ကို ရင်ခုန်သံမြန်စေသလို ခုထိမငြင်းသေးတဲ့ အိအိဖြူကြောင့်လည်း ဒီထက် ရှေ့တိုးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်စေပါတယ် ။

. . .  တိုးတယ် ။ ထိတယ်။ နုတယ်။ အိတယ် . . . ရဲနိုင်ရဲ့ လူပျိုလက်တွေက အိအိဖြူရဲ့ အပျိုနို့အုံ နူးနူးညံ့ညံ့လေးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း စူးစမ်းနေပါတယ် ။

. . . “ အိ ၊ အင်း . . . အင်း . . . တော်ပြီကွာ ဘာတွေ လာလုပ်နေမှန်း မသိဘူး ” . . .

မသိမသာ ပွတ်နေတုန်းကတော့ လုပ်တိုင်း ခံနေပြီး ချိုချိုလေးတဖက်ကို  ညှစ်ကြည့်လိုက်တော့မှ အိအိဖြူဆီက ကန့်ကွက်တဲ့ စကားသံလေး စထွက် လာပါတယ် ။

. . . “ ချစ်သူတွေပဲ အိအိရယ် ၊ ခဏလေးပဲ အချိန်ရတာကို ” . .  .

ပြောလည်းပြော လက်နောက်တဖက်ကလည်း နာမည်ကြီး အိအိဖြူရဲ့ ဖင်သားကြီးတွေဆီကို ဆင်းသည် ။

. . . “ ဟင့် ” . .

ဒါက အိအိဖြူဆီက ထွက်လာတာ ။ မျက်နှာလေးတော့ နည်းနည်းလည်း အနီရောင် သမ်းလာသလိုပဲ ။ ဘယ်လောက်ပဲ မွေးရာပါ ရဲတင်းတဲ့ မိန်းခလေး ဖြစ်ပလေ့စေ ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားလေးလက်နဲ့ အကိုင်အတွယ် ခံရတဲ့ အချိန်မှာတော့ ရှက်စိတ်လေးကို အပြီးတိုင် ဖွက်ထားလို့ မရပါချေ ။

. . . အားပါးပါး ။ အိနေတာပါ . . . ရဲနိုင်စိတ်ထဲကရေရွတ်တဲ့ အသံ ။

ရင်မှာ တဖက်၊ တင်မှာ တဖက်နဲ့မို့ လက်မအားတဲ့ ရဲနိုင် ပါးစပ်နဲ့လျှာကို သုံးသည်။ ပါး၊ နှုတ်ခမ်း၊ ဆံပင် ၊ နားရွက် ၊ လည်ပင်း တခုမှ မလွတ်အောင် နမ်းကြည့်သည်။ သူလုပ်သမျှကို အိအိဖြူက ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးရင်း ခံနေလေသည် ။ တဟင့်ဟင့်ဖြင့် ကိုယ်တွယ် နမ်းရှုံ့သမျှကို အလိုက်အထိုက် ခံရင်း အိအိဖြူလည်း ကလိကလိ ဖြစ်လို့ လာနေပါပြီ ။ အစတည်းကလည်း ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မနိုင်ပဲ ရွပိုးထိုးနေတဲ့ ကောင်မလေးဆိုတော့ ခုလောက် အနယ်ခံလိုက်ရတာနဲ့တင် ပေါင်၂လုံးကြားမှာ ပုရွက်ဆိတ်လေးများ ပြုံတက်လာသလို ရွစိရွစိ ။

. . . “ ဟင်း . .ခွိ ခွိ ” . . .

အိအိဖြူ ဖီလ်တက်လို့ ငြီးလိုက် ဂုတ်သား အနမ်းခံရရင် ယားလို့ ရယ်သံလေးတွေ ထွက်လာလိုက်နဲ့ ။ အနှီ မောင်ရဲနိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်လည်း ပုဆိုးအောက်မှာ ခေါင်းမတ်မတ်ထောင်လေပြီ ။  နောက်တဆင့်တက်ကာ အင်္ကျီထဲကို လက်သွင်းဖို့ ကြံလိုက်တုန်း ရှိသေးတယ် ။ 

. . . “ ကလင်င်င်င် ကလင်င်င်င် ကလင်င်င်င် ” . . .

ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့ကြသောနေ့ဆိုတော့ အင်ထရိုမှာတင် အတော်ကြီး ကြာသွားသောကြောင့် ရဲနိုင်တယောက် နို့ဆော့ဖင်ကိုင် အဆင့်ဖြင့်သာ ကျေနပ်လိုက်ရသလို အိအိဖြူလည်း အရည်ပင်မစိုလိုက် ။ သို့သော်လည်း နောက်နေ့ နောက်နေ့များမှာတော့ တချို့အဆင့်များကို ကျော်လွှားလို့ ပျော်ပါးဖို့ ရဲနိုင်ကြံလေပြီ ။

၁ လဆိုသော အချိန်ကာလ အတွင်းမှာ ရဲနိုင်နဲ့ အိအိဖြူတို့ရဲ့ ပတ်သတ်မှု အတိုင်းအတာ ဒီရေမှာ သိသိသာသာ တိုးပြီးရင်း တိုးလို့ လာပါသည် ။ အပေါက်စောင့်များဖြစ်သော စိမ့် နှင့် သက်ထားတို့ အတွက်ပင်လျှင် ကျောင်းဆင်းချိန် အဆောင်ပျက်ကြီးကို သွားရသည်မှာ နေ့ဓဒူ၀ အလုပ်ဖြစ်လာသည် ။

. . . “ အင်း အင်း ” . . . 

. . . “ အား ကျွတ်ကျွတ် အား စွတ်ထိုးထည့်မနေနဲ့ အကောင်ရဲ့။ ငါ့အမြှေးပါး ပေါက်သွားရင် နင်လျှော်မှာလား ။ အင်းဟယ် အင်းဟယ် ” . . .

မတ်မတ်ထောင်နေသော တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လိင်တံကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းသွားအောင် လက်ဖဝါးဖြင့် ပုတ်လိုက်ရင်း အိအိဖြူ ထအော်ပါတယ် ။

. . . “ ဟီးဟီး ကောင်းလိုက်တာ ထပ်ရိုက်ပေးပါလား ” . . .

. . . “ ဘာကောင်းတာလဲ ။ နောက်တခါဆို လိမ်ချိုးပစ်မယ် ဟွန်း ” . . .

. . . “ အေးပါ အိအိရယ် စကားများမနေနဲ့ ကျောင်းတောင် ပြန်တက်တော့မယ် ” . . .

. . . “ အဲတော့ ဘာဖြစ်တုန်း ” . . . 

. . . “ ဒါဖြစ်တယ် ” . . . “ ရှီး အင်းးးးးးး ” . . .

ခုနက ထုတ်လိုက်ရသော လက်ညှိုးဖြင့်ပင် အိအိဖြူလေးရဲ့ ပိပိအကွဲကြောင်းကြီးကို ပွတ်ဆွဲလာလိုက်ရာ ထိပ်နားက အစိလေးကိုပါ ခလုတ်တိုက်သွားပါသည် ။ အိအိဖြူ မျက်ခွံများစင်းလို့ နှုတ်ဖျားမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာသည် ။

         ချိန်းတွေ့ကျ အဆောင်ပျက်ကြီးရဲ့ အခန်းထောင့်တနေမှာ ဒီအတွဲ ကဲနေကြသည် ။ ၂ယောက်စလုံးရဲ့ ပုဆိုးနဲ့ ထမီတွေက ခါးမှာ လုံးစုနေသောကြောင့် ဗလာဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေတဲ့ အောက်ပိုင်းကြီးတွေ ဖွေးပြောင်နေကြသည် ။ သူတို့ ခြေရင်းနားက ကြမ်းပြင်မှာ နှင်းဆီနီရောင် ပင်တီဘောင်းဘီလေး တထည်က အလိပ်လိုက်လေး ပုံကြနေသည် ။ ရဲနိုင်ကတော့ သည် ရည်းစားဦးလေးနဲ့ စချိန်းတွေ့ ဖြစ်ကြကတည်းက အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်တော့ ။

         ငြင်းခုံနေသော စကားသံများ တိတ်ကာ အိအိဖြူရဲ့အော်ငြီးသံလေးတွေကိုသာ ကြားရတော့သည် ။  ဒူးထောင်၍ ကားထားသော အိအိဖြူ ပေါင်ကြားမှာ ရဲနိုင်ရဲ့လက်တွေက စုန်ချီဆန်ချီ ကစားလို့နေသည် ။ တင်းကျပ်စွာ စိကပ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြားထဲ လှုပ်ရှားနေသော လက်ညှိုးမှာ ဟော့ဒေါ့ကြီးကြား အညှပ်ခံထားရသော ဝက်အူချောင်းနှယ် ။ အရည်ရွှမ်းသော အရွမလေး အိအိဖြူရဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေကတော့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြား ထဲသို့ပင် တောက်တောက်ယိုစီးနေသည် ။ အပြန်အလှန်ပင် ။ အိအိဖြူရဲ့ ဖြူနုတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေကလည်း ရဲနိုင်ရဲ့ပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဒုတ်တံကြီးပေါ်မှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လှုပ်ရှားလို့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည် ။ တချက်တချက် ဆိုလျှင်အားရပါးရ ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီးလျှင် ဆွဲလိမ်ချရာ ရဲနိုင်ကိုယ်ကြီးပင် တွန့်တွန့် သွားရပါသည် ။

. . . “ ညည်းတို့ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ” . . .

. . . “ ဟင် တီချယ်ကြီး ” . . .

လှေကားခြေရင်းမှာ ခေါင်းငုံ့လို့ Bio ကျက်နေကြသော စိမ့်နှင့် သက်ထား ထခုန်မိမတတ် လန့်ဖြန့်သွားသည်။

သူတို့ရှေ့မှာက ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်နှင့် အခြားဆရာမ၃ယောက် ။ ၂ယောက်စလုံး ဖုတ်ဖက်ခါ ထကြရသည်။

. . . “ ဟိုဟို စာကျက်နေတာပါ တီချယ်ကြီး ” . . .

နည်းနည်းလေးပိုသွက်တဲ့ သက်ထားက အမြန် ပြန်ဖြေလိုက်ပေမယ့် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်သွားသော ၂ယောက်စလုံးရဲ့ အမူအရာတွေက ဘယ်လိုမှ ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရ ။

. . . “ ဟုတ်သားပဲ ညည်းတို့က စာကျက်နေတာ ။ ဟိုအတွဲကော ဘယ်မှာ စာကျက်နေကြသလဲ ” . . .

. . . “ ရှင် ” . . .

. . . “ အပေါ်ထပ်မှာလား ” . . .

. . . “ ဟို သမီးတို့ မသိပါဘူး တီချယ်ကြီး ” . . .

. . . “ မသိဘူးလား ” . . .

. . . “ အ အား အ ” . . .

. . . “ အသံမထွက်နဲ့ အသံ လုံး၀ မထွက်နဲ့ အပေါ်မှာ ရှိတယ်မလား " . . .

 ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ရဲ့ လက်က သက်ထားရဲ့ ပေါင်ရင်းနားက အတွင်းသား ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆွဲလိမ်ထားလေပြီ ။ သက်ထားရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်လေးဖြင့်ပင် ၁လက်မခန့်သာ ကွာတော့မယ် ။

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် အအား ” . . .

သက်ထား ချက်ချင်းပင် မျက်ရည်လေး ဝဲတက်လာပါသည် ။

. . . “ ကဲ ညည်းတို့ ၂ယောက်ပါ လိုက်တက်မယ် ။ ခြေသံ လုံး၀ မထွက်စေနဲ့ ။ ညည်းတို့ကြောင့် သူတို့လွတ်သွားရင် ညည်းတို့၂ယောက် သူတို့အစား ခံရမယ် နားလည်လား ” . . .

ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ဦးဆောင်ကာ သူတို့တသိုက် ခြေသံလုံလုံ နင်းလို့ အပေါ်ထပ်ဆီ တက်ကြပါသည် ။ လူဖမ်းပွဲကား စပါပြီ ။

 “ အား အင်း ကို အား ”  . . .

ရဲသူ သိသည် ။ အိအိဖြူ ပြီးတော့မည် ။ သူ့ရဲ့ အသည်းကျော်ရည်းစားလေးက အင်မတန်ထန်တဲ့ကောင်မလေး ။ နို့ကိုင်ရုံဖြင့် အရည်ယိုလို့ စောက်ဖုတ်နှိုက်လျှင် အရည်ပန်းထွက်သော မိန်းခလေးဖြစ်သည် ။ သံဝါသပြုတဲ့ အဆင့်ကို မရောက်ကြသေးသော်လည်း နေ့စဉ် ချိန်းတွေ့တိုင်း တယောက်နှင့် တယောက် ပြီးအောင် လုပ်ပေးကြသည်မှာ ၂ပတ်ခန့်ရှိလေပြီ ။ အခုလည်း ပေါင်ကြီး၂ချောင်းကို အားပါးတရ ဖြဲကားလို့ အဖုတ် အနှိုက်ခံနေသည် ။ ရဲနိုင်ရဲ့ လက်ခလယ်က ရွှဲစိုနေသော စောက်ခေါင်းထဲကို တဗွက်ဗွက်နေအောင် အဝင်အထွက် လုပ်နေချိန်မှာ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ဖဝါးက ပြူတစ်တစ်လေး ဖြစ်နေသော စောက်စေ့လေးကို ကျိန်းတက်နေအောင် ပွတ်မိနေသည် ။ လက်ညှိုးနဲ့ လက်သူကြွယ်ကတော့ဖုတ်ဖုတ်ဘေးသား ထူထူကြီးတွေ ပေါ်မှာ ယှဉ်လျက် ။  ရဲနိုင်ရဲ့လိင်တံကြီးကို ကိုင်လို့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသော အိအိဖြူရဲ့ လက်ချောင်း အသွားအလာတွေက ပိုမြန်လာသလို ဆုပ်ကိုင်ထားမှုတွေလည်း ပိုပြီး တင်းကျပ် လာပါတယ် ။ အိအိဖြူ ပြီးသည်နှင့် ရဲနိုင်လည်း တင်းထားသော စိတ်ကိုလျှော့ကာ တပြိုင်တည်း ပန်းထုတ်မည်ဟု ကြံရွယ်ထားသည် ။ နတ်ပြည် ရောက်လုလု ဖြစ်နေသော အာရုံများကြောင့် ၂ဦးသား ပတ်ဝန်းကျင်ကို လုံး၀ သတိပြုမိပါချေ ။

. . . “ အင့် အင့် အားးး အင့် ” . . .

အိအိဖြူ ပြီးလေပြီ ။

 . . . “ ရှီး အင်းးးးးးးးးး အင်အင်းး အစ်အစ်းးး  အိအိအိ ”  . . .

ဝေါခနဲ ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များနှင့်အတူ နံရံကို အနည်းငယ် မှီထားသော အိအိဖြူ ပက်လက်နီးနီး လျှောကြသွားပြီး ခါးအောက်ပိုင်းကြီးတခုလုံး အပေါ်သို့ မြှောက်ကြွကာ တက်လာပါတော့သည် ။ တေ့တေ့စိုင်လို့ စုပ်ထားသော နှုတ်ခမ်းတွေတောင် ကွာသွားသည် ။

. . . “ သောက်ရှက်မရှိတဲ့သတ္တဝါတွေ ” . . .

         ရုတ်ခြင်းကြီးပေါ်လာသော သူတွေကြောင့် ရဲနိုင် မင်တက်သွားသည် ။ တီချယ်ကြီး ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် နှင့် ဆရာမတွေ အပြင် သက်ထားနဲ့စိမ့်တို့ပါ ဘွားခနဲ ။ အိအိဖြူလည်း တွေ့သည် ။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ မဟာပေါက်ကွဲမှုကြီးက အခုချိန်မှာ ရပ်လို့ရသော အရာမဟုတ် ။ ကော့ပျံ လက်စက ဆက်ပြီး ကော့ပျံလန် နေသည် ။ ဓာတ်လိုက်သလို တွန့်ခါနေသော ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း အရှိန် မသတ်နိုင်တော့။ လန့်ဖြန့် ရှက်ကြောက်မှုတွေကြောင့် ထမီကို ဆွဲချချင်ပါသော်လည်း တွန့်တွန့်လူး နေတာကို မရပ်နိုင်။  ပါးစပ်ကို ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည် ငါးကို ရေပေါ် တင်လိုက်သလို ဟစိဟစိ ပါးစပ်ကနေ တအင့်အင့် ဖြင့်အသံက ဆက်ထွက်နေသည် ။ ဗလာဖြစ်နေသော အောက်ပိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ စောက်ရည်တွေကတော့ ထွက်နေဆဲ ။

         ထိုမျှလောက်ထိ တွန့်တွန့်လူးကာ စောက်ရည်ဖြန်းနေသာ အိအိဖြူ နှင့် အစွမ်းကုန် မတ်ထောင်နေသော ရဲနိုင် လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို မြင်ပြီး ပါလာသောဆရာမများနှင့် စိမ့်နဲ့ သက်ထား တို့ပင် ရှက်စိတ်တွေ မွှန်ထူပြီး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကုန်ကြသည် ။ ကာယကံရှင် ၂ယောက်တော့ ဘယ်လိုနေသည် မသိ ။ အိအိဖြူလိုပင် အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသူကတော့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်။ ကိုယ်လုံးတီးနီးနီး အတွဲကို တွေ့လိုက်ရလို့ ဖီလ်တက်သွားတာလည်း မဟုတ် ရှက်သွားတာလည်း မဟုတ် ။ ဒေါသဖြင့်တုန်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည် ။

         ခုနက အမ်းသွားသော ရဲနိုင် ပုဆိုးဖြင့် သူ့လိင်တန်ကြီးကို အုပ်သလို အရှိန်သေသွားပြီဖြစ်တဲ့ အိအိဖြူ လည်း ခါးမှာစုနေသော လုံခြည်ကို ဆွဲချကာ ဖုံးဖိသည်။ ကြိမ်လုံး ရိုက်ချက်တွေ ဘယ်တော့ ကျလာမလဲလို့ စောင့်မျှော် နေပေမယ့် ထူးဆန်းစွာဖြင့် မကျလာ ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကတော့ မျက်နှာငယ်လေးတွေဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားသောသူ ၂ယောက်ကို မီးဝင်းဝင်း တောက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဖင်တုံးလုံးဖြင့် လူမိခံလိုက်ရသည် သာမက လူအများရှေ့ စောက်ရည်ပါ ပန်းပြ လိုက်ရသည်မို့ ရှက်လွန်လွန်းလို့  တဟင့်ဟင့်နှင့် အိအိဖြူ မျက်နှာလေး ရဲရဲတွတ် နေသည် ။ ဘယ်လို မျက်နှာမျိုးဖြင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရမည်နည်း ။

. . . “ မင်းတို့ကိစ္စပြီးပြီမလား ။ သွားကြမယ် ” . . .

သွားဖို့ ခြေလှမ်း ပြင်လိုက်တဲ့ အခါမှ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ခြေထောက် အောက်နားမှာ အလိပ်လိုက်ရှိသော ပင်တီလေးကို အိအိဖြူ ကုန်းကောက်ဖို့ ပြင်လိုက်သည် ။

. . . “ ညည်း ဒီနေ့ ဒါမလိုတော့ဘူး အိအိဖြူ ” . . .

ကြိမ်လုံးထိပ်ဖြင့် ဘေးဘက်ကို တွန်းဖယ်လိုက်သလို အေးစက်သော အသံဖြင့် ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံကြောင့် ကိုင်းလိုက်သော အိအိဖြူရဲ့ ခါးတွေ ပြန်မတ်သွားပါတော့သည်။

. . . “ အိ ဟီးဟီးဟီး ” . . .

ဒီအသံကတော့ အိအိဖြူဆီက ထွက်လာသော ငိုရှိုက်သံ ။

မုန့်စားကျောင်းတက် ပြီးသည်မှာ ၁၀မိနစ်ခန့် ရှိပါပြီ ။ Physics အချိန်မို့ ၁၀တန်း (က)မှ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ ဆရာမကြီးအလာကို စောင့်ဆိုင်းနေကြသည် ။ အင်မတန် စည်းကမ်းကြီးပြီး တိကျသော ဆရာမကြီးမို့ ဒီမျှလောက် ဘယ်တုန်းကမှ နောက်မကျဖူးပါ ။ စကားတွတ်ထိုးရင်း ၊ ဆီးထုတ်စားရင်း စောင့်နေကြတဲ့ သူများ မျက်နှာထား တင်းတင်းဖြင့် ဝင်လာသော ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ မတ်တပ်ရပ်ကာ  Good Afternoon Teacher ဟု သံပြိုင် ရွတ်ရင်း နှုတ်ဆက်ကြပါသည် ။ အလိုက်သင့် ပြန်နှုတ်ဆက်ပြီး နောက်မှာ အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လာတဲ့ သူများကြောင့် တခန်းလုံး ခေါင်းတွေ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ တိုးတိုးသံလေးတွေ ကျွတ်စီကျွတ်စီ ထွက်လာသည် ။ လက်ကလေးတွေ ပိုက် ခေါင်းလေးတွေ ငုံ့ကာ တန်းစီလို့ ဝင်လာသော ရဲနိုင် ၊ အိအိဖြူ ၊ စိမ့် နှင့် သက်ထားတို့ရဲ့ နောက်မှာ ဒါဇင်ဝက်ခန့်သော တခြား ဆရာမများလည်း လိုက်ပါလာပါတယ် ။ တရှုံ့ရှုံ့ ဖြစ်နေသော မိန်းခလေး ၃ယောက်နှင့် အံကြိတ်ထားသော ရဲနိုင်တို့ကို အခန်းရှေ့က ၂ပေသာသာခန့် မြင့်သော သစ်သား stage စင်လေးပေါ် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်က တက်ခိုင်းပါတယ် ။ တခန်းလုံးမှ နေ၍ ကောင်းကောင်းမြင်ရသော အတန်းရှေ့က ထိုနေရာလေးပေါ် မှာ ၄ယောက်စလုံး တန်းစီလို့ ကျောက်သင်ပုန်းနား ကျောကပ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ကြ ရပါတော့သည် ။ နောက်က ပါလာတဲ့ ဆရာမများကတော့ လွတ်တဲ့ခုံမှာ ဝင်ထိုင်သူကထိုင် ဘေးဘက် နံရံနားမှာ မတ်တပ်ရပ်သူက ရပ်လို့ နေကြပါတယ် ။

. . . “ ကဲ မင်းတို့ အားလုံး ကတော့ သိချင်နေကြမှာပဲ ။ မင်းတို့ရဲ့ ဒီသူငယ်ချင်း အကောင်းစားကြီးတွေ ဘာတွေများ လုပ်ခဲ့ကြသလဲလို့ ” . . .

တတန်းလုံး တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကို ကြည့်နေကြသည် ။ 

. . . “ မင်းတို့ သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်နဲ့ အိအိဖြူတို့ ဟောဟိုဘက်က အဆောင်ပျက်ကြီးထဲမှာ ကျောင်းသားအရွယ်တွေ လုံး၀ မလုပ်သင့်တဲ့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် အရာတွေ လုပ်နေတုန်း တီချယ်တို့ လက်ပူးလက်ကြပ် ဖမ်းမိခဲ့တယ် ” . . .

တခန်းလုံး တီးတိုးသံတွေ ချက်ချင်း ဆူညံသွားပါတယ် ။ စားပွဲခုံကို ကြိမ်လုံးကြီးနှင့် တဗြန်းဗြန်း ရိုက်လိုက်ရင်း

. . . “ စိမ့် နဲ့ သက်ထား တို့ကလည်း လူမိုက်အားပေး လုပ်ပြီး စောင့်ကြပ်ပေးတယ် ။ အဲဒီ့အတွက် သူတို့ကို နောင် မှတ်လောက်သားလောက် ဖြစ်အောင် အပြစ်ပေးရမယ် ။ မင်းတို့ ကျန်တဲ့သူတွေ အတွက်လည်း နမူနာ ဖြစ်သွားပြီး သူတို့လို မဖြစ်အောင်လို့ပဲ ” . . .

        ဆရာမကြီး ပြောစကား ဆုံးသွားတာနဲ့ ကာယကံရှင်တွေကော အတန်းသူ အတန်းသားတွေပါ သိနေကြပါပြီ ။ ဖင်သားနီအောင် အတီးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သေချာနေပြီ ။ စိမ့်နှင့် သက်ထားဆိုလျှင် စာလုပ်တဲ့သူများ ဖြစ်သလို အနေအထိုင် အေးဆေးကြသူမို့ ဆရာမများက ချစ်ကြကာ ၇တန်းကတည်းက ဆရာမများ၏ ကြိမ်လုံးဒဏ်မှ ကင်းဝေးနေသူတွေ ဖြစ်သည် ။ အခုမှ ကြံရာပါ ဖြစ်ကာ ၂ချောင်းပြူးကြိမ်လုံးကို မြည်းစမ်း ရတော့မည် ။ ဒါက သူတို့ မျှော်လင့်ထားတဲ့ အပြစ်ဒဏ် ။

ဒါပေမယ့် . . . 

. . . “ တို့များ ငယ်ငယ်တုန်း ကွန်ဗင့်(convent ) ကျောင်းမှာတုန်းက အမှားကြီးကြီး ကျူးလွန်လို့ ရှိရင် ဆရာမကြီးတွေက အသက် ဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး ရိုက်တယ် ” . . . 

ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောနေရင်းက အပြစ်သား ကျောင်းသားကျောင်းသူ ၄ယောက်ကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး

. . . “ ခု မင်းတို့ကျူးလွန်တဲ့အပြစ်က ငါတို့တုန်းက အဆိုးဆုံး အမှားထက်တောင် ပိုပြီး ဆိုးသေးတယ် ။ အဲဒါကြောင့် ဒီနေ့တော့ မင်းတို့၄ယောက်ကို ဒီနေရာမှာတင်ပဲ လုံခြည် ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ရိုက်ရလိမ့်မယ် ” . . .

        တမဟုတ်ချင်း တတန်းလုံး ပွက်လောရိုက် ထွက်သွားပါသည် ။ ကျောင်းသားတွေ တင်မက ကျန်တဲ့ ဆရာမများပါ မျက်လုံးပြူး ကုန်ကြပါတယ် ။ ဘယ်နှယ့် ဒီအပျိုအရွယ် ကျောင်းသူကြီးတွေကို ဖင်ချွတ်ရိုက်မယ်တဲ့ ။ ဒါက ပရိသတ်တွေ ဆူညံကုန်တာ ။ အရှေ့က ကျောင်းသူချော ၃ယောက် ကတော့ ငုံ့ထားတဲ့ ခေါင်းတွေ ထောင်ပြီး မျက်တောင်မခတ်သော မျက်လုံးတွေနဲ့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကို ကြောင်ကြည့် နေကြသည် ။ မယုံကြည်နိုင်သော အကြည့်တွေ ။ နောက်ထပ် ကြိမ်လုံးနဲ့ စားပွဲ ထိရိုက်သံဖြင့် ဆူညံနေမှုများကို ဖြိုခွင်း လိုက်ပြီးနောက်

. . . “ အားလုံး တိတ်ကျစမ်း ။ နောက်ထပ် ဆူလာရင် အဲဒီ့သူတွေပါ ဒီမှာ လာပေါင်းသွားရမယ်  ” . . .

        အတန်းသားတွေ ငြိမ်ကျသွားပေမယ့် အားလုံးရဲ့ ရင်ထဲမှာ အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ ဗလောင်ဆူနေကြပြီ ။ နုထွား ဖွံ့ဖြိုးပြီးစ ဖင်လုံးကြီးတွေကို တခန်းလုံးရှေ့မှာ ဖော်ပြီး ပြရတော့မှာမို့ ကာယကံရှင် အပျိုမတွေ ရှော့ရလုနီးနီး ဖြစ်နေကြသည် ။ သက်ထား စိတ်ထဲ မဖြစ်နိုင်ဘူး မဖြစ်နိုင်ဘူး လို့ တတွင်တွင် ပြောနေသလို စိမ့် မျက်ရည်တွေ စီးလို့ ခေါင်းတရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ။  အားလုံးရဲ့ တရားခံ အိအိဖြူ ကတော့ ထူးခြားစွာနဲ့ ငြိမ်သက်လို့ တရှုံ့ရှုံ့သာ ငိုနေသည် ။ သူ့ကြောင့် သူငယ်ချင်း၂ယောက်ပါ အဆစ်ပါ သွားပြီလေ ။ မကြာမီ သူတို့သူငယ်ချင်း ၃ယောက်လုံး ကုန်းကောက်စရာ မရှိအောင် အရှက်လုံးလုံး ကွဲရတော့မယ် ။ တဦးတည်းသော ယောင်္ကျားလေး ရဲနိုင်မှာလည်း ရှက်ကြောက်မှု ဖြစ်နေပေမယ့် ကိုယ့်ကိုယ်တိုင်ထက်စာလျှင် ချစ်ရပါသော အိအိ ရဲ့ အရှက်အတွက် စိုးရိမ်မှုပို လို့နေပါသည် ။ အတန်းထဲမှ ကျောင်းသားများတော့ အာတွေခြောက်ပြီး ရင်တွေတုန်ကုန်သည် ။ နာမည်ကြီး အလှပဂေးမလေး အိအိဖြူရဲ့ ထမီ မကပ်သော မြင်ကွင်းကို တွေ့ကြရတော့မယ် ။ အပိုဆုအနေနဲ့ သက်ထားနဲ့ စိမ့်ပါ ပါသေးတယ် ။ ကျောင်းသူနဲ့ ဆရာမအငယ်တွေလည်း မမြင်ဖူး မကြုံဖူးသော အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့ရတော့မှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည် ။

. . . “ ရဲနိုင်နဲ့ အိအိဖြူက ၅ချက်ဆီ ၊ အားပေးအားမြှောက် လုပ်တဲ့ ဟို၂ယောက်က ၃ချက်စီ အရိုက်ခံရမယ် ။ ပြောထားတဲ့အတိုင်း တင်ပါးပြောင်ပြောင် ပေါ်ကို ရိုက်မှာ   ” . . .

ပြောရင်းဆိုရင်း ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် လက်ထဲက ကြိမ်လုံးကြီးကို လေထဲမှာ ဝှီးခနဲနေအောင် လွှဲရင်း ဟန်ရေး ၂ချက်လောက် ပြလိုက်ပါတယ် ။ ပြီးလျှင် အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ

. . . “ ဒီဘက်အစွန်က မသက်ထား ထမီ ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ဒီနားလာခဲ့ ”.

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ” . . .

သက်ထား မျက်ရည်ရွှဲလဲနဲ့ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းကာ ခါလို့ ငြင်းသည် ။ အပျိုလေးတယောက်ဖို့ လုံခြည် ချွတ်ဖို့ ဒီလောက်တော့ မလွယ်ပါချေ ။

. . . “ ကဲ ညည်းဆက်ပြီး ငြင်းနေရင် ငါကိုယ်တိုင် လာချွတ်ပေးရလိမ့်မယ် ” . . .

ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောပြောဆိုဆို ၄ယောက်တန်းမှာ အစွန်ဆုံးဖြစ်သော သက်ထားရှေ့သို့ လက်ထဲ ကြိမ်လုံး တရမ်းရမ်းဖြင့် လျှောက်သွားလေသည် ။ အတန်းထဲမှာ တော့ အပ်ကျသံပင် မကြားရအောင် တိတ်ဆိတ်လို့ ။

. . . “ ချွတ်စမ်း ” . . .

ထမီစကို ဆွဲတော့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ရဲ့ လက်ကို ပြန်ဆွဲရင်းကာရင်း သက်ထား ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုသည် ။ ထမီခါးပုံစကို ပြန်ဆွဲထားသည် ။

. . . “ ညည်း ထပ်ရုန်းရင် အောက်ခံပါ မချန်ဘူး ဖြစ်သွားမယ်နော် မသက်ထား ” . . .

ခြိမ်းခြောက်စကားပြောရင်း ထမီစကို ထပ်မဆွဲတော့ပဲ ပေါင်တွင်းကြော တဖက်ကိုသာ အားရပါးရ ကိုင်ရင်း ဆွဲလိမ်လိုက်ပါသည် ။ လွန်ခဲ့သော နာရီဝက် မရှိခင် အချိန်ကပဲ ဒီလက်စကို တခါ မြည်းစမ်းဖူးပြီးသား အခု နောက်တဖက်ကို တွယ်တာခံရပြန်ပြီ ။ တ အ အ နှင့် သက်ထား အော်သည် ။ ဒီတခါက ဂွကြားနှင့် ပိုပြီးတောင် နီးသွားသေးသည် ။ နောက်တခေါက်များဆိုလျှင်တော့ သက်ထားရဲ့ အဖုတ်သားကြီးကိုပင် လိမ်ဆွဲမည်လား မသိ ။

. . . “ လက်ပိုက်ထားစမ်း ။ လက် ပိုက် ထား စမ်း  ” . . .

တလုံးခြင်းနှင့် အာဏာသံ ပြင်းစွာပြောသော အသံကြောင့် သက်ထားလက်၂ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ယှက်ထားလျက်သား ဖြစ်သွားပါသည် ။

. . . “ အမလေး    ဟီး ဟီး        ဟီး ” . . . 

ပေါင်ရင်းကြောကို လိမ်ဆွဲထားရာက ထမီကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲချလိုက်သောကြောင့် လက်ပိုက်ထားသော သက်ထား လှမ်းဆွဲဖို့ မမှီလိုက်တော့ ။ ကျောင်းထမီ အစိမ်းရောင်လေးက ခြေမျက်စိမှာ ပုံနေလေပြီ ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်သားလေးတွေက ဝင်းပလို့နေသည်။ ပေါင်ရင်းဂွဆုံ စက်စပိုင်နာ ပန်းနုရောင်လေးရဲ့ အစွန်းနားမှာ တော့ တီချယ်ကြီးလက်ရာ နီနေသော အကွက်လေးတွေက ဘယ်ညာ၂ဖက် စလုံးမှာ ရှိနေပါသည် ။ မကူနိုင် မကယ်နိုင်ဖြင့် လူ ၆၀ကျော်ရှေ့မှာ အောက်ပိုင်းတခုလုံး စက်စပိုင်နာသာ ကျန်တော့သော သက်ထား ရှက်လွန်းလို့ ရှိုက်ကြီးတငင်ကို ငိုလို့နေသည် ။

. . . “ ဒီအရှေ့ထွက်ခဲ့ ” . . .

ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း လက်မောင်းကို ကိုင်ရင်း ကျောက်သင်ပုန်းကို မှီပြီး ရပ်နေသော နေရာမှ ရှေ့ဘက် ၃လှမ်းလောက်အကွာ စင်၏ အလည်တည့်တည့် အရှေ့အနောက် လွတ်သော နေရာကို ဆွဲခေါ်လာပါသည် ။ ထမီ ကတော့ အရင် ရပ်ခဲ့သော နေရာမှာ ကွင်းလုံလေး ပုံပြီး ကျန်ခဲ့ပါပြီ ။ စိတ်ကြိုက် နေရာကို ရောက်ပြီမို့    . . . “ ဟိုဘက်လှည့် ” . . .   ဟု ဆိုပြီး အတန်းဘက်ကို ဖင်ပေးခိုင်း လိုက်ပါတယ် ။

         သက်ထား ကိုယ်လုံးက စိမ့်နဲ့ အိအိဖြူလောက် မထွားပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဖင်လုံးလေးတွေက သူ့နေရာနဲ့သူ ပြည့်ဖြိုးကာ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ရှိလှပါသည် ။ ပန်းနုရောင် စက်စပိုင်နာစကို ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်အကိုင် သက်ထား တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားသည် ။ သက်ထား အကြောက်လွန်သွားလို့လား မွှန်ထူနေပြီမို့လား မသိ ခုဏကလိုတော့ မငြင်းဆန် မရုန်းကန် ။ အရှက် မျက်ရည်တွေကတော့ တောက်တောက် တောက်တောက်နှင့် ကြနေပြီ ။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး လျှောဆင်းသွားတာ နှင့်အတူ ဖြူဖွေးလှသော ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက် ဖင်လုံးအစုံလိုက်လေးက အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းထဲကို ဝင်လာပါသည် ။ ချွတ်ချရသော စက်စပိုင်နာလေးက ပေါင်လယ်မှာ ရပ်သွားသည် ။ အတန်းဖက်က ကြည့်လျှင် ဖင်ဖွေးဖွေးဥဥ ကိုသာ မြင်ရပြီး ရှေ့ဘက်မှ စောက်မွှေးနုနုများ ဖြင့်လှပနေသော အဖုတ်လေးကို မမြင်ရ ။ ဒါကတော့ ကြံရာပါသာ ဖြစ်သောကြောင့် သက်ထားနှင့် စိမ့်ကို ညှာတာပေးလိုက်သော နောက်ဆုံးလက်ကျန် အရှက်တရားလေး ။ ထို တောင်ပူစာပမာ မို့ခုံးကာ အမွှေးစိမ်းများဖြင့် ယှက်နွယ်နေသော အဖုတ် နုနုထွတ်ထွတ်လေးအား ရှေ့က အသေအချာ မြင်ရသူမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ဘဝတူ သူငယ်ချင်း ၃ယောက်သာ ရှိပါသည် ။ သို့ပေမယ့် ရှေ့ဘက်ခြမ်းမှ အမွှေးအုံလေးအား မတွေ့ကြရသော်လည်း  ဖင်လုံးကျစ်ကာ ဖင်သားပြည့်ပေမယ့် သွယ်လျသောပေါင်တံ ပိုင်ရှင်လေး သက်ထားမှာ ကြီးမားသော အဖုတ်ကြီး ရှိနေပါသည် ။ ဖင်လုံးနှစ်လုံးနှင့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်း ဆုံရာအရပ် ဖြစ်သော ဖင်ကြားအောက်မှ နေလို့ နောက်ဖက်သို့ ပြူထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးက မကွယ်မဝှက်ပဲ သိသာလွန်းနေသည် ။  ဖောင်းအစ်နေတဲ့ အဖုတ်ဘေးသားကြီးတွေရဲ့ အလယ်မှာ တိတိရိရိ ဓားခုတ်ရာလေး ရှိနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ ပေါက်သော စောက်မွှေးနုလေးများကလဲ ကျိုးတိုးကျဲတဲ ။ သနားလို့ ဖင်သာ ဖော်ခိုင်းပေမယ့် ပစ္စည်းကိုက ကြီးလွန်းနေတဲ့ သက်ထားတယောက် စောက်ဖုတ်ပါ ကြေညာပြီးသား ဖြစ်ပါတော့သည် ။

         အတန်းထဲရှိ လူပျိုကျောင်းသားများမှာ အပျိုဖင်နှင့်အပျိုအဖုတ်ကို မြင်ရသောကြောင့် လီးတောင်ကုန်ကြပါသည် ။ ကျောင်းသူများမှာလည်း ရင်တုန်အာခြောက်ကာ ဆရာမများပင်လျှင် ချွေးပျံစ ပြုလာပါသည် ။ ငယ်စဉ်တောင်ကျေး မူလတန်းကျောင်းသားဘဝက ဖင်လှန်ရိုက်သည် ဆိုခြင်းမှာ မဆန်းပြားသော်လည်း အစွမ်းကုန် ဖွံ့ဖြိုးပြီးစ အပျိုအရွယ် ကျောင်းသူချောကြီးများကို အမှန်တကယ်ပင် အတန်းအလယ် ဖင်ချွတ်၍ တကယ်ဆော်ပြီ ဆိုသည်မှာ ရှားပါးလှသော အဖြစ် ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည် ။ ဖင်ပြောင်ပြောင်ပေါ်ကို လာထိတဲ့ ကြိမ်လုံးရဲ့ အတွေ့ကြောင့် သက်ထား တွန့်သွားပါသည် ။ ဒါပေမယ့် တကယ်ရိုက်တာ မဟုတ်သေးပဲ လမ်းကြောင်းချိန်ရုံသာ ဖြစ်ပါသေးတယ် ။ အခုမှ တကယ်ရိုက်တာ ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . . “  အ ” . . . 

ဖြူဖွေးဖွေး ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်လေးတွေ တုန်တက်သွားပြီး ကန့်လက်ဖြတ် နီရဲသော အစင်းကြောင်း တခု ရဲခနဲ ပေါ်လာသည် ။ သက်ထား နာပေမယ့် အံကြိတ်လို့ ခံသည် ။ အနားမပေးပဲ ချက်ချင်း ဆိုသလို နောက်တချက် ။ ဒီတခါတော့ ပိုအားစိုက်လို့ လွှဲခနဲ ရိုက်လိုက်သည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .  “ အာ ဟီးဟီးဟီး ”  . . .

ဒုတိယမြောက် အရှိုးရာလေး ။ ဒီတခါတော့ သက်ထား ပူခနဲ ဖြစ်သွားသော တင်ပါးပေါ် ရောင်ရမ်းပြီး လက်က ရောက်သွားကာ သက်သာလို သက်သာငြား ဖင်သားလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပါတော့သည် ။

. . . “ လက်ဖယ်စမ်း ”  . . .

ကြိမ်လုံးထိပ်ဖြင့် လက်ကို ဘေးသို့ တွန်းရင်း ပြောပေမယ့် လက်ကပြန်ပြန် ရောက်လာသည် ။ ခေါင်းလေး စောင်းလှည့်ကာလည်း ငိုယိုရင်း အသားနားခံသော အကြည့်နဲ့ ကြည့်ပါတယ် ။

. . . “ ချက်ချင်း မဖယ်ရင် နောက်တချက် ထပ်တိုးသွားမယ် ” . . .

နောက်တိုး တချက်ကို ထပ်မခံနိုင်သော သက်ထား လက်ကို ဘေးသို့ ချရပါတော့တယ် ။ လက်ရှိ အဆော်ခံနေရသော သက်ထားကို ကြည့်ပြီး စိမ့်နှင့် အိအိဖြူတို့လည်း ခုနကထက် ၂ဆတိုးကာ ငိုနေရပြီ ။ သူတို့၂ယောက်လည်း သည်ပုံစံအတိုင်း ဖြစ်မည်သာ ။ အတန်းရှေ့မှာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖင်ပြောင်ကြီးတွေကို အတီးခံရတော့မယ် ။ ရဲနိုင်လည်း မျက်ရည်ဝဲစ ပြုနေပြီ ။ ဒါပေမယ့် သူက ဂွင်းတိုက်ခံနေရတုန်း တန်းလန်းကြီး လရည်မထွက်သေးခင် လူမိပြီး ဖုတ်ဖက်ခါ ထလာရတာ ။ အခုလည်း သူငယ်ချင်းမ သက်ထားရဲ့ အောက်ပိုင်း ဟောင်းလောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ပြန်လည် ဖောက်ပြန်ချင်လာသည် ။ ပေါင်ကြားထဲမှာ တင်းမာစ ပြန်ပြုလာသည် ။ သက်ထားကတော့ ဒူးတုန်ရင်း နောက်ဆုံး ကျလာမယ့် အချက်ကို စောင့်နေသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အ အိအိ အိ ဟီး ” . . .

နောက်ဆုံးတချက် အပြီးမှာတော့ သက်ထား နာလွန်းလို့ ခါးပါ ကော့သွားသည် ။ ပြီးနောက် တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကို ကိုင်ရင်း ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သည် ။ အားရးပါးရငိုသည် ။ အတန်းထဲကသူတွေ အဖို့တော့ အင်မတတန် နှာထဖို့ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်း ။ ဖင်သား၂ဖက်ကို ဆုပ်နယ်လိုက်တော့ အတန်ငယ် ဖင်ဖြဲလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတင်မက ဖင်ကြားအရင်းက ညိုတိုတို ဖင်ဝလေးကိုပါ အရှေ့ဖက်နား ထိုင်သူတွေ တွေ့ကြရပါသည် ။ ဒီတခေါက်တော့ ၃ချက်လည်း ပြည့်ပြီမို့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ဘာမှမပြောပဲ ခဏမျှ စောင့်နေလိုက်သည် ။

. . . “ ညည်းဖင်ညည်း ပြန်ဖုံးပြီးတော့ ခုနက နေရာမှာ ပြန်သွားရပ်နေ လက်ပိုက်ထား ။ ထမီလုံး၀ ပြန်မဝတ်နဲ့  ” . . .

 သက်ထားမျက်ရည်စက်လက်နဲ့ပဲ စက်စပိုင်နာပြန်စွပ်လို့ သူ့ထမီပုံရှိရာဆီ လှမ်းရလေပြီ ။

စိမ့် သေးထွက်ကျမတတ် ကြောက်နေပြီ ။ သူ့နာမည် ခေါ်မှာကို အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်အောင် ကြောက်လန့်ရင်း စောင့်နေရသည် ။ အရိုးဆုံး အအေးဆုံး အကြောက်တတ်ဆုံးသော စိမ့် သည် တောင်ကို ဘယ်လိုကျော်ရပ ။

. . . “ ကဲ မ စိမ့် ပထမတယောက် လုပ်သွားတာ မြင်တယ်မလား ။ အဲဒီ့အတိုင်း ထမီချွတ်ပြီး ဒီနေရာ လာခဲ့ ”  . . .

စိမ့် မျက်ရည်တွေ တွေတွေစီးလို့ ငူငူကြီး ရပ်နေဆဲ ။

. . . “ အခု ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပြီးလာရင် နင့်ရှေ့က သူငယ်ချင်းလို ဆက်စပိုင်နာ ကျန်မယ် ။ ငါကိုယ်တိုင် ခုနကလို လာဆွဲချွတ်ရရင်တော့ ညည်းအောက်ခံပါ ထမီနဲ့တူတူ ပုံပြီး ကျန်ခဲ့မယ်နော် ”

. . . “ ငါ ပြောနေတယ်လေ ဘာလဲ ညည်းအရှေ့က ပစ္စည်းပါ ပေါ်ချင်လို့လား ”. . .

နောက်ဆုံး စာလုံးကို အသံမြှင့်ပြောလိုက်တဲ့ အခါကျမှ ကြောင်အမ်းသွေးပျက်နေသော စိမ့် လှုပ်ရှားလာသည် ။

. . . “ ဟီးဟီး အင့် အီးဟီးဟီး ဟုတ်ကဲ့ ချယ် ဟီးဟီး ” . . .

         နောက်တိုး ၁၀ချက်ခန့် ရိုက်မည် ဆိုလျှင်ပင် စိမ့် ဒီလောက် ကြောက်ချင်မှ ကြောက်မယ် ။ ဆက်စပိုင်ပါ အချွတ်ခံရလို့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးပါ ပြခိုင်းမယ်ဆိုတဲ့ ခြိမ်းခြောက်မှုကြောင့် ကြောက်ရွံ့စိတ်နဲ့ လန့်ဖြန့်ပြီး ထမီစကို ကိုင်သည် ။ ဖုတ်ခနဲနေအောင် ချွတ်ချလိုက်ရတဲ့ ထမီကြောင့်သူလည်း သက်ထားနဲ့ ပုံစံတူ ဖြစ်သွားပါပြီ ။ ရှက်လွန်းလို့လဲ့ တဟီးဟီးနှင့် ငိုသည် ။  စိမ့် က အသား သိပ်မဖြူလှသော ညိုစိမ့်စိမ့် အသားအရောင်ပိုင်ရှင် ။  ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ခပ်တုတ်တုတ်ရယ် ။ ရိုးအေးတဲ့သူ ပီပီ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံကလည်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်း အဖြူရောင်အောက်ခံ ခပ်ကြီးကြီး ။

        တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ရှေ့သို့လှမ်းလာသော စိမ့် ကိုကြည့်ပြီး အတန်းထဲက ကောင်မလေးများ သနားကြသည် ။ ကျောင်းသူအများစုမှာ အိအိဖြူနှင့် အရောတဝင် မရှိလှကာ ရွပိုးထိုးလွန်းသည် ဆိုပြီး အမြတ်ကတ်ကြသော်လည်း စိမ့် နဲ့ သက်ထားကိုတော့ ခင်ကြသည် ။ အခုကိစ္စမှာလည်း အိအိဖြူကြောင့် သူတို့၂ယောက် အကြောင်းမဲ့သက်သက် အချောင်ဝင်ခံရသည်ဟု တွေးကာ ဂရုဏာ သက်နေကြခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။ စိမ့် ဝတ်ထားတဲ့ ဖြူဖြူကြီးကြီး ဘောင်းဘီကြီးက သက်ထားရဲ့ ဘောင်းဘီပန်းနုရောင်လောက် စွဲဆောင်မှု မကောင်းပေမယ့် တမျိုးတဘာသာ ကြည့်လို့ကောင်းသည် ။ တော်တော်များများသော နေရာတွေကို ဖုံးကာထားသော ပုံဟောင်းအောက်ခံဘောင်းဘီသည် ရှေ့ဘက်မှ ခုံးကြွသော ဆီးခုံကြီးကို ကာကွယ်ပေးထားသလို နောက်လှည့်လိုက်သော အခါမှာလည်း ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ရှိလှသော တင်သားစိုင်ကြီးများအား ဖုံးကွယ် ပေးထားပါသည် ။ ဒါပေမယ့် အတော်များများသော ၁၀တန်းအရွယ် အပျိုချောတို့မှာ သည်အသက် သည်အရွယ် ရောက်ကြပြီ ဆိုလျှင်ဖြင့် လူမြင်တာမမြင်တာ အသာထား ကာလာဒီဇိုင်း စုံလင်သော ဆက်စပိုင်နာများကို သူ့ထက်ငါ အပြိုင် ဝတ်ဆင်လေ့ ရှိပါတယ် ။ ထို ရှေးဒီဇိုင်း အောက်ခံဘောင်းဘီကြီးများမှာ ရွှေရင်သိမ်းသစ် အရွယ်တို့သာ ဝတ်လေ့ ရှိသည်ဟုလည်း ယူဆထားပေသည် ။ စိမ့်မှာတော့ ဒီအရွယ် ဒီဖင်ဆိုဒ်ကြီးဖြင့် ခလေးဘောင်းဘီရိုးရိုးကြီး ဝတ်ထား သကဲ့သို့ရှိကာ ကြည့်ရင်း ရယ်ချင်စရာ ကောင်းသလိုလို ဖြစ်နေပါသည် ။ အတန်းဘက် ကျောပေးထားပြီဖြစ်တဲ့ စိမ့် ဘယ်လောက်တောင် ရှိုက်ငိုနေသည်မသိ ကြီးထွားတဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးကြီးတွေတောင် တုန်တုန် တက်နေသည် ။

. . . “ ကဲ အောက်ကဟာကို နင့်သူငယ်ချင်းလိုပဲ လျှော ။ ငါ နင်တို့ရဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ဟာတွေကို အထည်တိုင်း ငါ ကိုယ်တိုင် ကိုင်ပြီး မချွတ်ချင်ဘူး ” . . .

သည်လောက် ရှက်တတ် ကြောက်တတ်တဲ့သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကိုယ့်ဖင်ကြီးကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ပြောင်နေအောင် ချွတ်ပေးမှာလဲ ဆိုတာ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် မတွေးမိလေရော့သလား ။

. . . “ ငါပြောနေတယ်လေ ။ ကျွတ် မထုံတက်သေးတွေ ” . . .

ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် စိတ်မရှည်တော့ ။

. . . “ ဖုန်း ” . . . 

. . . “ အီးဟီးဟီးးးးးးးးး ” . . . 

စိမ့် ဖင်ကြီးပေါ်ကို ကြိမ်လုံးတချက် မမျှော်လင့်ပဲ ရုတ်ခြင်းကြီး ကျလာတာမို့ အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်မိသည် ။  လူလည်းရွေ့သွားသည် ။ နာလိုက်သည်မှာ မပြောပါနဲ့ ။ ဆက်စပိုင်နာတထပ် ကျန်သေးသည်မို့ ကြိမ်လုံးနဲ့ တင်ပါးထိတဲ့ အသံက ရွှမ်းခနဲ မထွက် ။

. . . “ ချွတ်မှလား ။ ငါ နောက်တချက် ထပ်ရိုက်ရမှာလား ” . . .

        ဒီတခါမှ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဘေး၂ဖက်ကို ကိုင်ရင်း ချွတ်ပါတော့သည် ။ တဖြေးဖြေးချင်း တအိအိသာ လျှော့ချရင်း ဖင်သားကြီးတွေ တဖြည်းဖြည်း ပေါ်လာသည် ။ နောက်ဆုံး ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးအောက် ပေါင်ရင်းအစလောက်မှာ ရပ်သွားပါတယ် ။ သက်ထား လောက်တော့ ပေါင်လယ် မရောက် ။ ခပ်ညိုညို ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေက ပြည့်ဖြိုးဖောင်းအစ်နေသည် ။ ပေါင်ရင်း ဂွကြားကနေတော့ ပြူထွက်ပြူးထွက်လာတာ ဘာမှ မတွေ့ရပါ ။ ဖင်ကြီးက အရင်းကော အဖျားပါ ကြီးနေတာက တကြောင်း ၊ အောက်ခံဘောင်းဘီကလည်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်မနေတာက တကြောင်း တို့ကြောင့်ဖြစ်သည် ။ အချင်းချင်းသာ မြင်ရသော ရှေ့ဘက် မြင်ကွင်းမှာတော့ ထူထဲသော အမွှေးအုံကြီး ပေါ်နေပါပြီ ။ အမွှေးမဲမဲတွေ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးစွာနဲ့ ထူထဲနေတဲ့ စောက်မွှေးထုကြီး ။ ဒီလို တောအုပ်ကြီးနဲ့ ယှဉ်တော့ စောနက သက်ထားရဲ့ ဟာလေးက မြက်ခင်းသာသာ ဖြစ်သွားသည် ။

         ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ဒီ ဆက်စပိုင်နာကိုတော့ ပေါင်လယ်ရောက်အောင် ထပ် မချွတ်ခိုင်းတော့ပါ ။ ဒီ၂ယောက်ကိုက ဖင်ချွတ်ရိုက်တယ် ဆိုရုံလောက်ဆို ထိုက်တန်ပြီလို့လဲ ယူဆထားပါတယ် ။ ခုနက မသက်ထားကတော့ ပစ္စည်းကိုက မဟားဒယား ကြီးနေတော့ သူမတတ်နိုင် ။ တတန်းလုံးတွေ့လေပြီ ။ အခု ဒီတယောက်ကိုလည်း ဖင်ဖော်ပြီး ဆော်ရရုံဆို လုံလောက်ပါပြီ ။ မိန်းမအင်္ဂါ ပေါ်မပေါ်က ထည့်စဉ်းစားဖို့ မလို ။ အရှက်လွန်ပြီး ခေါင်းထဲမှာ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေတဲ့ စိမ့် သူ့ဖင်ပေါ်ကို ကြိမ်လုံး လာထိမှ သတိ ပြန်ဝင်လာသည် ။ ဒါက ချိန်ရုံ ရှိသေးတာ ။

. . . “ ရွှမ်း ” . .  .

. . . “ အီး ဟီးးးးး ဟိ ဟင့်ဟင့် ဟင့် ဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

ကြိမ်လုံးရဲ့ ထိချက်မှာ ကိုယ်လုံးကြီး ခါသွားတာနဲ့ အတူ ဖင်သားကြီးတွေက လှိုင်းကြီးတွေပမာ တုန်တက် သွားပါတယ် ။ စိမ့်ရဲ့ အော်သံက သက်ထားတုန်းကထက်ကို သိသိသာသာကြီး ပိုကျယ်နေသည် ။ ခလေးကြီးတယောက် ငိုသလိုကို အာပြဲကြီးနဲ့ အော်ငိုနေတာပါ ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် လက်နောက်တခါ လွှဲလိုက်ပါပြီ ။ ရွှမ်း ခနဲအသံကော၊ ပြီးတော့ ပိုပြီးကျယ်လာတဲ့ အော်သံက တခန်းလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားပါတယ် ။ ဖင်ကြီးတွေသာမက ကိုယ်လုံးကြီးပါ ရိမ်းခါသွားပါတယ် ။ တလုံးတခဲ တင်ပါးကြီးမှာတော့ အရှိုးရာက ၂ခု ဖြစ်သွားပါပြီ ။ စိမ့်အဖို့ အရှက်ထက် အနာက ပိုပြီး သည်းစပြုလာပါတယ် ။ တင်ပါး တပြင်လုံး ကျိမ်းစပ်လွန်းလို့ မီးနဲ့တိုက်သလားတောင် ထင်နေရပါတယ် ။ နုလွန်းတဲ့ စိမ့်တယောက် နောက်တချက်ကို မခံနိုင်တော့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်က သိတာမှ မဟုတ်တာ ။ သူသိတာက နောက်တချက် ကျန်သေးတယ် ဆိုတာပါပဲ ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

အားရပါးရကြီး လွှဲပြီးတော့ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကြီး ထိသွားတဲ့ နောက်ဆုံးတချက် ။

. . . “ အားးးးးးးးးးးး ” . . .

အာခေါင်ခြစ်သံနဲ့ အော်ငိုလိုက်ပြီး ရှေ့ကို ၂လှမ်းလောက် ရွေ့သွားပါတယ် ။ ပိုက်ထားတဲ့လက်တွေကလည်း တင်ပါးပေါ် ရောက်ပြီး သက်သာလို သက်သာညား ဆုပ်နယ်မိနေပြီ ။ အရှက်ကိုပင် မငဲ့နိုင်တော့ပဲ ခါးကြီးကော့ကာ အားရပါးရ ကိုပွတ်သပ်နေပါတယ် ။ ဘယ်သူမှ မသိလိုက်တာကတော့ နောက်ဆုံးတချက်မှာ စိမ့် ပေါင်ဂွကြားက ကြွက်သားတွေကို ထိမ်းချုပ်နိုင်မှု ခေတ္တလွတ်သွားတယ် ဆိုတာပါပဲ ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ခဏ ရပ်စောင့်ပြီးမှ

. . . “ ညည်းဖင် ပြန်ဖုံးလို့ရပြီ ။ ပြီးရင် နေရာပြန်သွားတော့ ” . . .

     ကျောင်းသူကလေး စိမ့် ငိုရင်း ပြုရင်းနှင့်ပင် အောက်ခံဘောင်းဘီကို နေရာတကျ ဖြစ်အောင် ဆွဲတင်ပါတယ် ။ အပုံလိုက် ဖြစ်နေသော ထမီနေရာမှာ ရပ်ရင်း အတန်းဘက် မျက်နှာပြန်လှည့်လိုက်တဲ့ အခါတွင်မှ တခန်းလုံး ဟာ ခနဲ ဖြစ်သွားကြပါသည် ။ ဖောင်းမို့သော ဆီးခုံကြီး ရဲ့ အောက်ဖက်တည့်တည့်မှာ အကွက်လိုက်ကြီး ။ ဘောင်းဘီက အဖြူမို့ စိုသွားတဲ့အခါ တိုးယိုပေါက်သာသာ ဖြစ်ပြီး စောက်မွှေးအုံကြီးကို မြင်နေရသည် ။ စိမ့် နောက်ဆုံးအချက်မှာ နာလွန်းလို့သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ ထွက်ကျသွားချင်း ဖြစ်သည် ။ တဗြန်းဗြန်းနေအောင် ပေါက်ချမိတာ မဟုတ်မိပေမယ့် တစ်စက်နှစ်စက် မကသာမို့ စက်စပိုင်နာမှာတော့ သိသိသာသာ စိုရွှဲသွားသည် ။ ကွဲလိုက်တဲ့ အရှက် ။ အပျိုထွားလေး စိမ့် လူ၆၀ကျော်ရှေ့ ဖင်ချွတ်ရရုံမျှမက သေးထွက်သွားတာပါ မှတ်တမ်းတင်လေပြီ ။

မိန်းခလေး၂ယောက် ပြီးသွားတော့ ၁ဦးတည်းသော ယောင်္ကျားလေး ဖြစ်သော ရဲနိုင်ရဲ့ အလှည့် ။

အရှေ့က မိန်းမသားလေးတွေကိုတောင် မညှာတာပေးသော ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် သူ့ကိုအလျှော့ပေးစရာ မရှိ ။ ၂ချောင်းပူးကြိမ်လုံးကို ဝှေ့ရမ်းရင်း

. . . “ မင်းအလှည့်ပဲ။ တခါတည်းမင်းပုဆိုးကို ထားပြီးလာခဲ့ ” . . .

        ယောင်္ကျားလေးလည်း အရှက်နဲ့ပဲမို့ ရဲနိုင်လည်း ဂွေးလှန်ပြီး ဖင်ချွတ်ပြရမှာ ရှက်ပါသည် ။ ဒါပေမယ့်လက်ရှိအချိန်မှာ သူ့ငယ်ပါရဲ့အခြေအနေကြောင့် ပုဆိုးချွတ်ရမှာ ပိုပြီး တွန့်ဆုတ်နေသည် ။ ရဲနိုင်ခမြာ ချစ်သည်းညှာလေးနှင့် ချစ်တလင်းမှာ အချစ်စစ် ခင်းနေခိုက် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကြီး ဝင်ဖျက်လို့ အချစ်ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်ခဲ့ရတာ ။ ပြီးလုပြီးခင် အမိဖမ်းခံလာရချိန်မှာ အကြောက်လွန်ပြီး ထွက်ခါနီး လရည်တွေ ပြောင်းပြန်စီးလို့ ရွှေပန်းလေးညှိုးသွားခဲ့သော်လည်း ခုတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ပြန်နိုးနေလေပြီ ။ သူငယ်ချင်းမ သက်ထားရဲ့ အမွှေးပါး နှုတ်ခမ်းထူ ဖုတ်ဖုတ်နဲ့ စိမ့်ရဲ့ ထူထူထဲထဲ စောက်မွှေးအုံကြီးကို အနီးကပ် တွေ့မြင်ပြီး သကာလ မှာတော့ နဂိုအခြေအနေ ပြန်ရောက်နေပြီ ။

 

. . . “ ဟိုကောင် မင်းရှေ့ကအမတွေတောင် ချွတ်ပြီးပြီ ။ မင်းကဘာတွေကြာနေတာလဲ ” . . .

ဘာကြာနေတာလည်းဆိုတာ ဒေါ်သတွေမွှန်နေတဲ့ ဆရာမကြီးတယောက်ပဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာပဲလား မသိ ။ ပုဆိုးအောက်ကနေ ငေါထွက်နေတဲ့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကို အတန်းအနောက်ဖက်က သူများပင်လျှင် ကောင်းကောင်းကြီး သတိပြုမိပါသည် ။ ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာမို့ ရဲနိုင်တယောက် ခါးပုံစကို မဝံ့မရဲနဲ့ ဆွဲဖြုတ်ပါတယ်။

. . . အမလေး . . . အို . . . ဟယ် . . . ဖြစ်နိုင်သမျှသော ရေရွတ်သံ အစုံ ထွက်လာသည် ။ ကျောင်းသူတွေကပဲ ပိုလွန်းတာလား မြင်ကွင်းကပဲ ကြမ်းလွန်းတာလားမသိ ။ ဟိုအကောင် ရဲနိုင်ရဲ့ လိင်တံကြီးကတော့ အတန်းဘက်ကို အမြှောက်နဲ့ချိန်ထားတယ့်ပမာ မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ဂွေးဥကြီးတွေကလည်း တွဲလောင်းကြီး ။ ယောင်္ကျားလေးဆိုတော့ စောနက အပျိုလေးတွေလို ရှိုက်ကြီးတငင် မဖြစ်သော်လည်း မျက်နှာက ဇီးရွက်သာသာ ပဲရှိတော့သည် ။ မျက်ရည်က တော့ ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်နေသော်လည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ထိမ်းထားသည် ။  ထုံးစံအတိုင်း အရိုက်ခံရမည့်နေရာကို လှမ်းသွားတော့ ဒုတ်တံကြီးက ရမ်းတန်းရမ်းတန်းနဲ့ ။ အတန်းထဲက ကျောင်းသားတွေက ဒုတ်ဒုတ်ချင်းတော့ ကြည့်ချင်စိတ် မရှိလှသာမို့ အာရုံက သူ့ဆီမှာ သိပ်မရှိပါ ။ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေဆဲ အမိငယ်၂ယောက် ဆီသို့သာ အာရုံပြုနေကြသည် ။ လီးဆိုလို့ ကလေးဂျိုးလေးများသာ မြင်ဖူးသော ကျောင်းသူ အများစုမှာတော့ အခုလို ဒစ်ဖူးကြီး တင်းပြောင်လို့ မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ရတာမို့ ဘဝင်တုန်ပြီး ရင်တွေခုန်နေကြသည် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီဂွကြားလေးတွေ တင်းကျပ်လာသလိုလို ၊ ရေပဲ ငတ်လာသလိုလို ဖြစ်ကုန်သည် ။ တချို့က ရှက်ဟန်ပြုလို့ မျက်လွှာချပြီးမှ မဝံ့မရဲ ခိုးခိုးကြည့်သည် ။ အတန်းဖော် ကျောင်းသူများကို နှစ်လုံးပြူးနဲ့ ချိန်ထားရမှန်း သိတော့ ရဲနိုင် စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ။ ရှက်နေပေမယ့် သူမသိသော အာရုံတခု၏ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် လီးထိပ်ဝတွင် ရှေ့ပြေး လရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်ထွက်လာသည် ။

. . .“ တောက် သောက်ရမ်းမိုက်ရိုင်းတဲ့ကောင် ” . . .

ဒါက ပါးစပ်က ထွက်မလာလိုက်တဲ့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ရဲ့ အတွေး ။ ဒီလို အချိန်မှာတောင် အခုလို ငယ်ပါကြီး တောင်နေတာ ဆုံးမနေတဲ့ သူ့ကို လှောင်နေသယောင်ယောင်ပဲ ။

. . . “ လှည့်စမ်း ဟိုဘက် ” . . .

. . . “ ရွှမ်း ” . . . အဆင်သင့် လှည့်ပြီးသားဖြစ်နေတဲ့ တင်ပါးပေါ်ကို ကြိမ်လုံး ကျလေပြီ ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . . 

အရင် ၂ယောက်နဲ့မတူတဲ့ ဖင်ပိန်ညှောင်မို့ တုတ်နဲ့ ဖင်ရဲ့ ထိရိုက်ချက်တွေက ကြည့်လို့တော့ မကောင်းလှ ။ ၃ချက်မြောက် အပြီးမှာတော့ အ ကနဲ စအော်ကာ ၅ချက်အပြီးမှာ နာလွန်းလို့ လီးတောင် နည်းနည်း ညှိုးသွားသည် ။

. . . “ သွားတော့ ” . . .

လို့ဆိုတော့ မောင်ရဲနိုင် တင်ပါးကို ပွတ်ရင်း စိမ့်ရဲ့ဘေးကို လှမ်းရပါတော့သည် ။

စင်မြင့်ပေါ်ရှိ ၄ယောက်မှာ အတွင်းခံဖြင့် ၂ယောက် ဖြစ်ပြီး ၁ယောက်ကတော့ ဂွေးတရမ်းရမ်းနဲ့ ။ သို့ပေမယ့် အားလုံးရဲ့ အတွေးတွေ အကြည့်တွေက တစ်ဦးတည်း ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ ကျန်တော့တဲ့ အိအိဖြူဆီ ရောက်နေကြပြီ ။

. . . “ အီးဟီးဟီး ဟီးဟီး ” . . .

ကိုယ့်အလှည့်ရောက်ပြီမှန်း သိလို့ အိအိဖြူရဲ့ ငိုသံတွေ ပိုကျယ်လာသည် ။ 

. . . “ ကဲ မင်းသမီး ညည်းအလှည့် ရောက်ပြီ ။ ထုံးစံအတိုင်း ညည်းခါးက ထမီကို အဲဒီ့နေရာမှာ ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ဒီရှေ့ကို ကြွပါ ” . . .

အိအိဖြူလေးရဲ့ တအိအိနဲ့ ငိုငြီးသံက တင်းတင်းစေ့ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်း နီနီဖူးဖူးလေးတွေ ကြားမှ ဆက်ထွက်နေပေမယ့် ခိုင်းသလိုတော့ မလုပ်ပါချေ ။   

. . . “ ငါပြောနေတာ မကြားဘူးလား ” . . .

ဒီတခေါက် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် အသံက အတော်ကျယ်သွားသည် ။

. . . “ အီးဟီး တီချယ်ကြီးရယ် သမီး သမီး ” . . . သည်အထိပဲ စကားရောက်သည် ။ နောက်မှာ ငိုသံတွေသာ ဆက်ထွက်လာပြန်သည် ။

        အောက်မှာ ဘာအခုအခံမှ မကျန်တော့တာ ဆရာမကြီး မသိတာမဟုတ် ။ ချွတ်လိုက်ရရင် ခါးအောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းလို့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်တော့မယ် ။ သူ့သူငယ်ချင်း၂ယောက်လို ဖင်လှည့်ပေးချိန်မှာ စက်စပိုင်နာ အောက်လျှောလို့ တင်ပါးပြောင်ပြောင်ပေါ် အရိုက်ခံရရင်တောင် အဖြစ်ဆိုးလှပြီးလို့ ပြောလို့ရတယ် ။ လူ ၆၀ကျော်ခန့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လို့ မိန်းမပစ္စည်း အကုန်ခင်းကျင်း ပြသဖို့ဆိုတာ သူလို အပျိုမလေးတယောက်အဖို့ ရှက်စိတ်နဲ့ပင် အသက်ထွက်သွားနိုင်သည် ။ ဒါကို တီချယ်ကြီး မိန်းမသားချင်း ကိုယ်ချင်းမစာသလော ။

. . . “ ဟာ ဒီကောင်မ ” . . .

အာဏာဖီဆန်မှုကို စိတ်မရှည်တော့သော ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကြီး ဝုန်းဒိုင်းကြဲ လျှောက်သွားပြီး အိအိဖြူကို လက်မောင်းကနေ ရှေ့ဆွဲထုတ်ကာ

. . . “ ချွတ်စမ်း မချွတ်သေးဘူးလား ” . . .

ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်တဖက်ကလည်း ထမီကိုဆွဲချွတ် လုပ်ပါတော့သည် ။ ဟင့်အင်းဟင့်အင်းနှင့် ခါးဝတ်ထမီ ခါးမှာမြဲအောင် ပြန်ဆွဲသော ကျောင်းသူလေးနှင့် ခါးဝတ်ထမီကို ခြေရင်းမှာပုံအောင် ဆွဲချနေသော ဆရာမကြီးတို့ရဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အဖြစ်က ရင်သိမ့်တုန် ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုလိုလိုပင် ။ နောက်ဆုံးမတော့ ဇာတ်လိုက်ကျော်မလေး လုံကွင်းလုပွဲမှာ ရှုံးနိမ့် သွားပါတော့၏ ။

        တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်က လက်၂ဖက်ယှက်ရက်သား ဖြစ်နေသော အိအိဖြူ လက်မောင်းကနေပဲ ဆွဲအမ ခံရပြန်သည် ။

. . . “ ထစမ်း ထ ”. . .

. . . “ လက်ကိုဖယ်စမ်း ဖယ်လို့ ငါပြောနေတယ်လေ ။ ညည်းဟာကို ဘာမှ ကာနေစရာ အကြောင်းမရှိဘူး ” . . .

ပြောရက်ပလေ ။ အပျိုမလေး တယောက် ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် သူများမမြင်အောင် ကာကွယ်တာကိုများလေ ။

. . . “ ညည်း အရှက်မရှိလို့ ကျောင်းမှာတောင် ဖြစ်နေကြသေးတာပဲ ။ ညည်းပစ္စည်းပေါ်တော့ ဘာအဆန်းလဲ ။ ပိုက်စမ်း လက် ။ ပိုက်လေ  ” . . .

        အိအိဖြူဆိုတဲ့ ရွပိုးထိုး ကောင်မချောလေးဆိုတာ အပြင်ပန်းမြင်ရသော ရုပ်အဆင်း ရူပကာ ချောမောပြေပြစ်လှပ ယုံမျှမက အတွင်းပစ္စည်းတွေပါ ပြိုင်ဘက်ကင်းမှန်း အခုမှ တွေ့ကြရပါတော့သည် ။ ဆိုးလွန်းတဲ့ အဖြစ်ကို ဖြေဆည်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ပဲ မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ်ကျကာ ငိုယိုနေသော သူကလေး လက်ပိုက်ထားရပြီမို့ အမေမွေးတုန်းက ပါခဲ့သမျှ အောက်ဖက် အစိတ်အပိုင်းများကို အရှိအတိုင်း လှစ်ဟပြသ ထားရပြီ ။ မို့မို့ခုံးခုံး ဆီးခုံမောက်မောက်အပေါ်မှာ ယှက်ကာယှက်ကာ ပေါက်နေသော စောက်မွှေးရွရွလေးတွေက တစိုစိုနဲ့ အရောင်လက်နေသည် ။ ဖူးဖူးအစ်အစ် အသားစိုင်လေးများက တစ်ရစ် အိဖြိုးနေသည် ။ အပူပေးထားလို့ ရေငွေ့ပျံနေတဲ့ မုန့်စိမ်းပေါင်းကြီးလို မို့ဖောင်းခုံးကြွကာ စိုစိနေတဲ့ အိအိဖြူရဲ့ အနှီဖုတ်ဖုတ်ကြီးဟာဖြင့် အိအိဖြိုးဖြိုး ရှိလှမည်မှာ အသေအချာပင် ။ ဒါ့ထက် အတန်းသူ ကျောင်းသူ ဆရာမများကဲ့သို့ မိန်းမချင်း အားကျရလောက်အောင် လှပတဲ့ အိအိဖြိုး အဖုတ်ကြီးမှာ မိန်းမချင်းပင် မျက်လုံးပြူးရအောင် သိသာတဲ့ အရာကတော့ စိကပ်နေတဲ့ စောက်မြှောင်းထိပ်ကြားက ခေါင်းပြူထွက်နေတဲ့ ပြူတစ်တစ် တင်းပြောင်ပြောင် စောက်စိကြီး ပင်တည်း ။

 “ လှည့် ” . .

       တင်ပါးကို ကြိမ်လုံးနှင့် ပုတ်ပြီး ပြောလိုက်တာကြောင့် အိအိဖြူ အတန်းဘက်ကို နောက်ကျောပေးပြီး ရပ်ရန် လူကို လှည့်လိုက်ပါသည် ။ ဖြူဖြူဝိုင်းဝိုင်း ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေက ဝိုင်းစက်နေသည် ။ ကျောင်းသားတွေ ခမျာ သူတို့တွေ အခြောက်တိုက်ငမ်းပြီး ဂွင်းထုတိုင်း မှန်းရသော သူကလေးရဲ့ လှုပ်တုပ်တုပ် ဖင်အိုးကြီးတွေကို ထမီမပါပဲ တကယ် မြင်နေကြရပါပြီ ။ ချစ်သဝဏ်လွှာလေးများ ပေးကမ်းထားကြသော အကောင်များမှာလည်း သူတို့၏ စိတ်ကူးယဉ် နတ်သမီးလေးရဲ့ ဖင်ဟောင်းလောင်းဖြင့် အရှက်လှလှကြီး ကွဲသော အဖြစ်ကို စိတ်မကောင်း နှလုံးနာကြရသလို ရည်းစားလောင်း လူလုခံရတဲ့အပြင် ဒီအဖြစ်ရဲ့ စနက်မကင်းမသော ရဲနိုင်ကိုလည်း နှာတင်းလို့ ဖုကြပေမယ့် အရှင်လတ်လတ် ဖင်ပြောင်မလေးဘဝနှင့် သူတို့အရှေ့ ငုတ်တုတ် ရှိနေသော အချစ်ခလေးကို ကြည့်ပြီး လောင်မတ်မတ်တီးခြင်းကိုတော့ မတားဆီးနိုင်ပါ ။

. . . “ ဖတ် ဖတ် ” . . .

ဆူဆူဖြိုးဖြိုး တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကြီးပေါ်ကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ လာထိတဲ့ ကြိမ်သားရဲ့ ခံစားမှုကိုတောင် မသိနိုင်လောက်အောင် အိအိဖြူ ရှက်စိတ် မွှန်နေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ သူမရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေက လုံး၀ ပြိုလဲကြေကွဲ အဆင့် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အ အိအိအိ ” . . .

တုန်ခါထွက်သွားတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေပေါ် အရှိုးရာတခု ကန့်လန့်ဖြတ် ပေါ်လာသည် ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ချက်ချင်း နောက်တချက် မရိုက်သေးပဲ ခဏစောင့်ပါတယ် ။ သည် ငတိမကိုက ၅ချက်တောင် တီးရမှာ သိပ်အလျဉ်လိုစရာ မလို ။ ပြီးတော့ သောက်မြင်ကပ်ရမ်းစွဲ ရှိသည်မို့ အားပိုထည့်ကာ ရိုက်ရမည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အား အိးအင့်အီးအိအိ ” . . .

အားပါပါနဲ့ လွှဲရိုက်လိုက်သော ဒုတိယအချက် အပြီးမှာတော့ အိအိဖြူ ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံး ခါရမ်းသွားကာ ဖင်တုံးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေပါ တသိမ့်သိမ့် တုန်တက် သွားသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အားးအိအီး . . . “ အား အမလေး အိအီးဟီးဟီး . . .

စပ်ဖြင်းပူထူ နေပြီဖြစ်တဲ့ တင်သား နူးနူးညံ့ညံ့ ပေါ်ကို အလစ်အငိုက် တိုက်ခိုက်ခံရသလို ရိုက်ချက်တွေက ၂ချက်ဆက်တိုက် ကျရောက်လာသည် ။ ခါးကော့အောင်ကို ခံလိုက်ရသော အိအိဖြူ အရှက်ကိုပင် မငဲ့နိုင်တော့ပဲ ဖင်ဆုံကြီးကို ဝေ့ဝိုက်တုန်ရမ်းကာ တွန့်တွန့်လူးသွားသည် ။ နေရာတွင်လည်း မရပ်နိုင်သောပဲ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တင်သားကြီးတွေကို သက်သာလို သက်သာငြား နိုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း

. . . “ တီချယ်ကြီး အီးဟီးဟီး သမီး အီးဟီးဟိအိအိ မခံနိုင်တော့ဘူး အိအိဟီးးးးးး ” . . .

တချိန်လုံး အံတင်းတင်းကြိတ်လို့သာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုခဲ့သော အိအိဖြူ အခုတော့ ခလေးပေါက်စပမာ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ ငိုသံတွေကော တောင်းပန်သံတွေပါ ထွက်လာပြီ ။ အရှိုးရာထပ်စပြုနေတဲ့ တင်သားစိုင် လှုပ်အိလှုပ်အိကြီးတွေက နီရဲစ ပြုနေပြီ ။ ချစ်ရသူ ကောင်မလေးရဲ့ အဖြစ်ဆိုးကို ကြည့်ပြီး ရဲနိုင် မျက်ရည်ကျမိသည် ။ သူကိုယ်တိုင်ပင် ခံနေရသူ ဖြစ်လင့်ကစား သူ့ဂွေးတွဲလောင်း အဖြစ်ထက် ချစ်သူရည်းစားလေးရဲ့ အရှက်ကြီးရှက်ရမယ့် အဖြစ်ဆိုးကို ရင်နာနေမိသည် ။ ကြည့်ပါအုံး သူပဲတသက်လုံး ပိုင်ဆိုင်ရတော့မယ်လို့ မှတ်ထင်ထားခဲ့တဲ့ ချစ်သူအလှပဂေးရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်တဲ့ အတွင်းကျကျ အလှအပတွေကို ရှုစားနေသူတွေက တတန်းလုံးပါပဲလား ။ ကြည့်ပါအုံး ဆူဆူဖြိုးဖြိုး အရှက်သွေးကြွတဲ့ အပျိုအရွယ်လေးတယောက် ဖြစ်ရဲ့သားနှင့် ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတဲ့ ဖားဂုံညင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပင် မကာမကွယ်နိုင်တော့ပဲ အာပြဲကြီးနှင့် တဗြဲဗြဲ ငိုရင်း ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကို ဖြစ်လို့ ။

. . . “ မအိအိဖြူ ညည်းအတွက်က ၁ချက်ကျန်သေးတယ်လေ ” . . .

ဘယ်လောက်ပဲ တောင်းပန်တိုးရှို တုတ်နဲ့ ပတ်သတ်လာရင် သနားညှာတာမှု အလျဉ်းကင်းမဲ့သော ဆရာမကြီးမို့ နှလုံးသားကို လေပင်မဟပ် ။

. . . “ ညည်းတို့ကို စောင့်ပေးရလို့ ရောပြီး အချောင်ပါလာတဲ့ ညည်းသူငယ်ချင်း၂ယောက်တောင် ၃ချက်ခံရတာ ညည်းကို ၅ချက်ဆိုတာ နည်းတောင်နည်းသေးတယ်အေ ” . . .

. . . “ ငါသိပ်ကြာကြာ မပြောချင်ဘူး အခုပြန်လက်ပိုက်ပြီး ရပ်ရင်ရပ် မဟုတ်ရင် ငါစားပွဲခုံမှာ မှောက်ရက်ကုန်းခိုင်းပြီး ၅ ချက် ထပ်ဆော်မယ် ။ ငါပြောတာကြားလား ” . . .

ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ထပ် ၅ ချက် ဆိုပါလား ။ ပွဲကြည့်နေသူ ဆရာမတွေတောင် သူတို့ရဲ့ စီနီယာမမကြီး သည်လောက် ရက်စက်နိုင်မယ်လို့ မယုံနိုင်ကြသေး ။ အိအိဖြူ တဟီးဟီးနှင့်ပင် လက်ပြန်ပိုက်ရင်း တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကြီးကို ပြန်လှည့်လာသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အား အဟဟဟ အီးဟီးဟီး ” . . .

နောက်ဆုံးတချက်မို့ လက်ကျန်အတွင်းအား အကုန် သုံးလိုက်သည် ထင်ရဲ့ ။ ဂျယ်လီတုန်းကြီးကို ဓားတုံးတုံးနဲ့ ခုတ်ချလို့ မပြတ်ပဲ တုန်သွားသလို အဆီတထပ် အသားတထပ် ဖင်တုန်ကြီးတွေ တုန်တက်သွားတာ ။ အိအိဖြူရဲ့ အော်သံကလည်း အကျယ်ကြီးရယ် ။ ကြည့်ရှုနေသူများပင် ကြက်သိမ်းထပြီး ဖင်တွန့်သွားကြသည် ။

. . . “ ပြီးပြီလား ပြီးရင် ညည်းလာခဲ့တဲ့ နေရာပြန်သွားရပ် ။ ထမီလုံး၀ ကောက်မဝတ်နဲ့ သည်အတိုင်းသွား ” . . .

မိနစ်ဝက်မျှ စောင့်အပြီး ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ရဲ့ မာကျောတဲ့ စကားသံက ပြန်ထွက်လာသည် ။ ထော့ကျိုးပမာ ခြေတရွတ်နီးနီး လျှောက်သွားတဲ့ အိအိဖြူရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေးက ပေအနည်းခန့် အကွာမှာ အပုံလိုက်လေး ကျန်ခဲ့ပါသည် ။

       အခုထိ လူ၆၀ကျော်ခန့် ရှိနေတဲ့ အခန်းကြီးထဲမှာ ကျောင်းသူလေး ၃ယောက်ရဲ့ ငိုသံကလွဲရင် တခြားအသံများ တိတ်ဆိတ်နေဆဲပဲ ။

. . . “ ကဲ ရှိသမျှ လူအားလုံး တွေ့တယ်နော် ” . . .

တွေ့တယ်လေ စက်စပိုင်နာပန်းရောင်နဲ့ သက်ထား ၊ သေးစို အတွင်းခံနှင့် စောက်မွှေးအုံမဲမဲကြီးဖြင့် စိမ့် ၊ ထိပ်ဖူးကြီးပြောင်တင်းအောင် မတ်ထောင်နေတဲ့လိင်တံကြီးနှင့် ရဲနိုင် ၊ ပေါင်စိထားတာတောင် စောက်စိပြူးပြူးလေး မြင်နေရတဲ့ စောက်ဖုတ်ခုံးခုံးပိုင်ရှင် အိအိဖြူ အားလုံးတန်းစီပြီး လက်ပိုက်ရက်သား မျက်နှာမူထားကြတာ ။ တလဟော စီးနေတဲ့ ရှက်မျက်ရည်တွေက ပါးပြင်မှတဆင့် ကြမ်းပေါ်သို့ပင် တပေါက်ပေါက် ကျနေကြသည် ။

. . . “ တို့ ကျောင်းမှာ သမီးရည်းစားထားတာ လက်မခံဘူး ၊ အေး လင်လိုမယားလို ကဲတဲ့ ရွတဲ့ အဖြစ်မျိုးကို ပိုပြီး လက်မခံဘူး ။ ကြားတယ်နော် ”. . .

ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ငြိမ်သက်နေတဲ့ လူအပြည့်ဖြင့် အတန်းကို တလှည့် ဖင်ကျွတ်လေးယောက် အဖွဲ့ကို တလှည့် ကြည့်လိုက်ပြီး စကားဆက်သည် ။

. . . “ ၁၀တန်းဆိုတာ ကျောင်းမှာ အကြီးဆုံးအတန်းပေမယ့် အခြေခံပညာကျောင်းမှာ အားလုံးက ခလေးပဲ ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ခလေးထက်ပိုပြီး လူကြီးဖြစ်ပြီ ထင်လို့ စမ်းကြည့်ချင်တဲ့ သူတွေရှိရင် သည်လိုဖြစ်မယ်ဆိုတာ မြဲမြဲ မှတ်ထား ။ အားပေးအားမြှောက်တောင် မလိုချင်ဘူးနော် ။ ပစ္စည်းတွေ ဖွံ့ဖြိုးလို့ လူကြီးစိတ်ပေါက်တဲ့ ဟာတွေ သောက်ရှက်ကုန်ပြီး ကိုယ်အရွယ်ကိုသိအောင် လုပ်ပေးမယ် ။ ဘယ်သူမှမညှာဘူး ” . . .

ဒီလောက် ဥပမာ ပေးလျှင်ဖြင့် အားလုံး သဘောပေါက်ပါပြီ ။ ရည်းစားလက်တည့်စမ်း ထားချင်တဲ့ မမတချို့တောင် ငါတို့များ သူတို့နေရာမှာဆို လို့တွေးကာ အသည်းငယ်သွားပြီး သည်တနှစ်တော့ အောင့်လိုက်ရမယ် ဆိုတဲ့ အတွေး ပေါ်လာကြသည် ။ ရည်းစားလေးထားတာ တစ်နှစ် နောက်ကျလို့ ဘာမှမဖြစ် ။ အမွှေးပေါက်စ ကြီးကောင်ဝင်အဖုတ်ပါ ဖော်လို့ ဖင်ချွတ်ရိုက်ခံရသည့် သည်လို အဖြစ်မျိုးနှင့် ကြုံရရင်တော့ ရှက်လွန်းလို့ အသက်ပါ ပါသွားလိမ့်မယ် ။

. . . “ မသက်ထား နဲ့ မစိမ့် အသေဝနာစ ဗာလာနံ ဆိုတာ ညည်းတို့ ငယ်ငယ်က သင်ဖူးကြမှာပေါ့ ။ လူမိုက်ကို ပေါင်းရင် ကိုယ်ပါ ရောပြီး လူမိုက်ဖြစ်တယ် ။ ကိုယ်နဲ့လည်း တစိမှမဆိုင် တပြားမှလည်း မရပဲ အခမဲ့ ဒရဝမ်လုပ်ပေးတဲ့ အကျိုးကတော့ လက်တွေ့ပဲမလား ” . . .

သူတို့ ၂ဦးကို ဦးတည်ပြီး ပြောနေတဲ့ ဆုံးမစကားတွေကို မျက်ရည်တောက်တောက် ကျရင်း နားထောင်နေတဲ့ ကျောင်းသူ၂ဦး ခေါင်းလေးလေးငြိမ့်ပါတယ် ။ မငြိမ့်ဖို့လဲ မရဲပါ ။

. . . “ ညည်းတို့လို ရိုးရိုးတောင် အရိုက်မခံဖူးတဲ့ သူတွေ လူမိုက်နဲ့ ပေါင်းမိလို့ ၁၀တန်းမှ လုံခြည်ကွင်းလုံးချွတ် အရိုက်ခံရတာ သင်ခန်းစာလို့မှတ် ။ ညည်းတို့ ၂ယောက်ကတော့ လုံလောက်ပြီ လုံခြည်စွပ်ပြီး သွားကြတော့ ” . . .

ပြောပြီးတော့မှ ဆီးခုံဂွရင်းမှာ အတွင်းခံအဖြူမှာ သေးကွက်ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ စိမ့်ကို ဖြတ်ခနဲ ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း

. . . “ ဟေ့ ဟို သေးပေါက်ချမိတဲ့ မစိမ့် ညည်းကတော့ အိမ်သာကိုသွား ၊ ၂ယောက်လောက် လိုက်ပေးလိုက်စမ်းပါ ” . . .

       လုံခြည်စိမ်းလေးများ ကိုယ်စီ ဝတ်အပြီး စိမ့်က အိမ်သာကို ငိုယိုပြီး ပြေးအသွား သက်ထားက စာသင်စားပွဲမှာ မျက်နှာအပ်လို့ တရှုံ့ရှုံ့အငို စင်မြင်ပေါ်မှာဖြင့် အခုတော့ အောက်ပိုင်းဗလာနှင့် စုံတွဲသာ ကျန်တော့သည် ။

. . . “ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကတော့ တကယ့်တရားခံတွေပဲ ” . . .

. . . “ မင်းတို့ကြောင့် မင်းတို့ သူငယ်ချင်းတွေပါ အရှက်တကွဲ ဆုံးမခံရတာ မင်းတို့ နောင်တရကြရဲ့လား ” . . .

. . . “ မင်းတို့က ဘာတွေလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ကော သိရဲ့လား ” . . .

မင်းတို့ချင်း ထပ်အောင် အဆူခံရချိန်မှာ ၂ယောက်တည်းပဲလည်းကျန် အရှက်ကိုပင် ခနမေ့သွားရလောက်အောင် နာကျဉ်ကျိန်းစပ်နေတဲ့ တင်ပါးကလည်း အတန်ငယ် သက်သာသွားပြီမို့ အိအိဖြူ အာရုံက အဖုတ်ကြီးကို အတန်းဘက်ပြကာ မတ်တပ်ရပ်နေရသော ကိုယ့်အဖြစ်ဆီမှာပဲ ပြန်ရှိတော့သည် ။ မျက်လုံးများ စေးကပ် မို့အစ်နေအောင်ကို ငိုနေပေမယ့် ဝါးတားတား မြင်ကွင်းမှာ သူ့ကို ဝိုင်းကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို မြင်မြင်လိုက်ရရင် ခေါင်းထဲ မိုက်ခနဲ မိုက်ခနဲ ။

. . . “ မေးနေတယ်လေ မင်းတို့ ဘာတွေလည်း ” . . .

အဖြေမသိ သိအောင်လည်း မတွေးတောနိုင်တဲ့ ဘဝရောက်နေတဲ့ သူနှစ်ယောက်အတွက် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကြီး သူကိုယ်တိုင်ပဲ ပြန်ဖြေပါတယ် ။

. . . “ ကျောင်းသားတွေ အခြေခံပညာကျောင်းသား ” . . .

. . . “ မင်းတို့က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လူကြီးလို့ ထင်လို့ ဒါမျိုး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာလား ။ ပြောစမ်း ။ ပြောလေ ” . . .

မဖြေပြန်

. . . “ ဘာလဲ ပစ္စည်းပစ္စယတွေ ကြီးလာရင် လူကြီးဖြစ်ပြီ ထင်လို့လား ။ ဟုတ်လား ။ ဟင် မအိအိဖြူ ညည်းက တင်ပါးလှုပ်လာရင် လူကြီးဖြစ်တယ် ထင်လို့ ကဲရတာလား ” . . .

. . . “ အင်း ကြီးတာကတော့ မဟားဒယားတွေပဲ ။ ဟုတ်လား သည်လို စိတ်တွေ သည်လောက်များပြီး ရွထနေလို့ သည်လောက်တောင် ဖွံဖြိုးနေကြတာနေမှာ ဟုတ်တယ်မလား ” . . .

သိသာထင်ရှားစွာ ကြီးမားနေတဲ့ အင်္ဂါဇတ်ခုံးခုံးကြီးနဲ့ အစေ့ငေါက်တောက်ကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သလားပင် မသိ ။

. . . “ အေး ဘယ်လောက်က အောက်ကဟာ ထွားနေနေ အသိပညာ အတတ်ပညာ မဖွံ့ဖြိုးသေးရင် ၁၀တန်းမှ မပြီးသေးလို့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နုနယ်သေးရင် ခလေးပဲ ။ အဲဒါကိုတော့ မြဲမြဲမှတ်ထားကြ ” . . .

. . . “ မင်းတို့၂ယောက် နောက် သည်လို ဖြစ်ကြအုံးမလား ” . . .

. . . “ ဖြေလေ ။ ငါမေးနေတယ် ” . . .

မောင်ရဲနိုင်နှင့် မအိအိဖြူတို့ကနေ ကျွန်တော်/ကျွန်မ နောင် မကဲတော့ပါဘူး ဆိုတာကို ထွက်အောင် မေးလိုက်သေးသည် ။ ပြီးမှ ဒီလောက်ဆိုရင်ဖြင့် လုံလောက်ပြီလို့ ဆုံးမသူ ဆရာမကြီး ယူဆလိုက်တော့သည် ။ သူ့ဒေါသတွေလည်း အတန်ငြိမ်သက်သွားပြီ ။ သည် စုံတွဲလည်း နောင် ကျင်လောက်အောင်ကို မှတ်လောက်ပြီဟု ထင်သည် ။ ကျောင်းမှာ ကွင်းလိုလို မင်းသမီးလိုလို သတင်းကြီးနေတဲ့ အိအိဖြူဆိုတဲ့ ကောင်မလေးလည်း ကုန်းကောက်စရာမရှိအောင် အရှက်ကုန်ပြီမို့ အမြီးကုပ်သွားမှာ အသေအခြာ ။ အဲလို အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ရွပိုးထိုးနေတဲ့ တောင့်တောင့်ထွားထွား ကျောင်းသူမတော့ ထွားချင်အုံးချင်ဟဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကြီး တောင့်ချင်အုံးဟဲ့ တင်ပဆုံကြီး ။ အခုလို ဆော်ပေးလိုက်တော့မှ ပွဲပြီးမီးသေ ဖြစ်သွားပြီ ။

. . . “ ကဲ လုံခြည်ပြန်ဝတ်ပြီး သွားကြတော့ ” . . .

အချိန်ကလည်း တစ်ချိန်စာပင် ကြာသွားပြီမို့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်နှင့်တကွ ရွှေပွဲလာ ဆရာမတွေလည်း အခန်းထဲက ထွက်သွားကြပြီ ။ ယောင်္ကျားလေးများလည်း အသီးသီး အိမ်သာကို ပြေးကြပြီ ။ ကျောင်းသူများလည်း ရှိုက်ကြီးတငင် ဖြစ်နေတဲ့ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဖင်ချွတ်ခံ သူငယ်ချင်းမလေးတွေ အနားမှာ အုံလို့ ။

၆ နှစ်ခန့် ကြာသွားခဲ့ပါပြီ ။

. . . “ အိအိ မနက်ဖြန် နောက်မကျနဲ့နော် ” . . .

. . . “ အေးပါဟာ နက်ဖြန်မှ တွေ့ကြမယ် ဆီးယူနော် ဘိုင့်ဘိုင် ” . . .

. . . “ အေးအေး တာ့တာ ” . . .

        သူတို့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ကောင်းကောင်း မတွေ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည် ။ တခါတလေ မွေးနေ့ပွဲ ၊ မင်္ဂလာဆောင် စသည့် သာရေးနာရေးများက လွဲလျှင် သူတို့ ဆုံဖြစ်ကြသည်က မျက်နှာစာအုပ် အမည်ပြုသည့် ဖေ့ဘွက်စ် မှာ ။ ဆုံဖြစ်ရအောင်ကလည်း တယောက်တနေရာစီ တကွဲတပြားမို့ ဖြစ်ကြသည် ။ စာတော်သူကလေး သက်ထားက ဆေးကျောင်းမှာ နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်လို့ ဆရာဝန်တပိုင်းပင် ဖြစ်နေပြီ ။ ရိုးရိုးအေးအေးနှင့် စကား၂လုံးကွဲအောင် မထွက်သော စိမ့် က ပညာရေးတက္ကသိုလ်ပြီးလို့ ဆရာမပေါက်စဘ၀ ။ လုံး၀ မထင်ရသည်က ရည်းစားတနှာ မထားဖူးသော ထိုအမိက လင်ရ အစောဆုံး ဖြစ်သွားခဲ့သည် ။ ညိုညိုချောချော ဆုံကောင်းကောင်းနှင့် ဆရာမကို အသည်းစွဲအောင် ချစ်မိသော ဗိုလ်ကြီးတယောက်က အိမ်မှာလာတောင်းရမ်းယူလို့ ဆုံပွင့်ပြီး ဗိုလ်ကတော် ဖြစ်နေပြီ ။ ဒါဆို ရဲနိုင်နှင့် အိအိဖြူတို့ကကော ။ သူတို့ကား ရွှေလက်တွဲ ခိုင်ခိုင်မြဲကြပါသည် ။ ရက်ပိုင်းခန့်သာ စဉ်းစားပြီး အဖြေပေးသော အချစ်သည် အိအိဖြူဖို့ ဘဝတသက်လုံးစာ ဖြစ်သွားသည် ။ ငရွမလေး တစ်ချောင်းကိုင် ဘဝဖြင့် အရိုးထုတ်ဖို့ လမ်းမြင်နေသည် ။ ပညာထူးချွန်လှသူများ မဟုတ်ကြသော်လည်း ဘွဲ့တခုဆီ ရအောင်ယူပြီးလို့ ရဲနိုင်ပင် မိသားစုလုပ်ငန်းကို အတော် ထဲထဲဝင်ဝင် လုပ်မိနေပြီ ။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှု ပြုပြီးကြသလို အတူနေနီးနီး ဘဝပင် ရောက်နေကာ လာမည့် နှစ်အတွင်းတွင်ပင် မင်္ဂလာပြုကြတော့မယ့် အတွဲပေါ့ ။ အခုတော့ သူတို့ ကျောင်းတော်ကြီးရဲ့ ဆရာကန်တော့ပွဲကြီးကို လုပ်မည်ဆိုတော့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော် သူငယ်ချင်းတွေ ဆုံကြဖို့ အခွင့်အလမ်းကောင်း ဖြစ်လာသည် ။

. . . “ ဗိုလ်ကတော်ကြီး ကြွပါရှင် ” . . .

အိအိဖြူ ဆီးကာခေါ်သော ဖိတ်မန်သကစကားကြောင့် ၂၂နှစ်ဆိုသော အရွယ်နှင့် မမျှအောင် မိန်းမကြီးပုံစံ ဝတ်စားထားတဲ့ စိမ့် မျက်နှာရှုံ့သွားသည် ။

. . . “ မဟုတ်ပါဘူးဟယ် ” . . .

. . . “ ဘာမဟုတ်ပါဘူးလဲ ဟုတ်လို့ပဲ ယူထားတာ တနှစ်ပြည့်တော့မယ် ။ လာဒီမှာထိုင် ” . . .

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည် ။ တခုခုဆို ရိုးလွန်းတော့ ရှက်ပြီး မျက်နှာပျက်တတ်တဲ့ စိမ့် က တခါတလေကျတော့လည်း အမှီးအမောက် မတည့်ဖြစ်ကာ ရယ်ဖို့ကောင်းသည် ။ ခင်းထားသော ကောဇော်ပေါ်မှာ တင်ပလင်ထိုင်ချလိုက်တဲ့ စိမ့် ရဲ့ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး အိအိဖြူက သက်ထားကို လက်တို့သည် ။

. . . “ ဗိုလ်ကြီးတို့များ ထရိန်နင်ပေးတာ တယ်ကောင်းပုံရတယ်နော် သက်ထား ” . . .

အိအိဖြူ ညွှန်ပြတဲ့နေရာကို ကြည့်ပြီး သက်ထားတင်မက အနားက သူငယ်ချင်းမများပါ ပြုံးစိစိ ဖြစ်ကြသည် ။

. . . “ ဘာ ဘာလို့လဲ အိအိ ” . . .

မလုံမလဲ ဖြစ်ရင်း မေးတဲ့ မေးခွန်းကို တခွိခွိနှင့် ပြန်ဖြေပါတယ် ။

. . . “ အော် ဗိုလ်ကြီးနဲ့ ထရိန်နင်တူတူ ဆင်းရင်း ငါ့သူငယ်ချင်း တင်ပဆုံကြီးတောင် ပိုပိုပြီး ထွားကျိုင်းလာလိုက်တာ ပြောပါတယ် ” . . .

ပြောလည်းပြောချင်စရာပင် ပုံ့ပုံ့ကြီး ထိုင်နေတဲ့ စိမ့် ရဲ့တင်ပါးကြီးတွေက ဆူဖြိုးတစ်အစ် ထွက်နေလိုက်တာများ မရှိဘူးဆို အနည်းဆုံး ၃၈ ၃၉ လောက်ရှိမယ် ။ ခါးကတော့ သိပ်တုတ်မလာသေးတာမို့ ဝလာတယ်လို့လည်း မဆိုသာ ။ အနားက ဟာမတွေက ဝိုင်းရီတော့ အိမ်ထောင်ရှင်မကြီး မျက်နှာ ဘယ်ထားရမှန်းမသိ ။ အရေးထဲ ခါးတိုရင်ဖုံးနဲ့ဆိုတော့ ခါးပေါ်ပြီး အတွင်းက ဘောင်းဘီအပေါ်သားတွေက ထမီအထက် ရောက်နေသည် ။ အဝါရောင်ဗြောင်ကြီး ။

. . . “ ဟဲ့ နင်ခလေးဘောင်းဘီ ထူထူကြီးကြီးတွေပဲ ဝတ်တုန်းလား ဟိဟိဟိ ” . . .

ကြောက်တဲ့သူ ခြောက်လို့ကောင်း ငိုတဲ့သူ စလို့ကောင်း ဆိုသလို လင်ခန်းမယားခန်း အစခံရတိုင်း မျက်နှာပျက်ပျက်သွားတဲ့ သူငယ်ချင်းမကြီးကို ထပ်စကြသည် ။

. . . “ သူများပြောမနေပါနဲ့အေ အိအိကကော အတွင်းခံ ဝတ်ပြီလား ” . . .

. . . “ ဟိဟိဟိ ” . . .

ဘေးဘက်က မိန်းမတယောက် အတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ ထပြောလို့ တဟိဟိ ဖြစ်ကြတော့ သူများကို စနေတဲ့ အိအိဖြူ သူများစရင်း သူ့ဘက် မြှားဦးလှည့်လာတော့မယ်မှန်း သိတော့ 

. . . “ ဟိုးထား ဟိုးထား မိန်းမတွေ အဲဒီ့အခန်းမပါဘူး ဒီမှာရပ်မယ် ” . . .

စကားကို ပိတ်တားသည် ။

. . . “ ရပ်ပါမယ်အေ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တီချယ်ကြီးလည်း လာမယ်လို့ ပြောတယ်နော် ” . . .

. . . “ ဟိဟိ အိတို့ သက်ထားတို့ တင်ပါးနား ရွစိရွစိ ဖြစ်လာကြသလား ဟားဟား ” . . .

အခုတော့ သူတို့၃ယောက်ပူး အနောက်ခံရသော အခြေအနေ ဖြစ်လာသည် ။ ဖြစ်ခဲ့တုန်းကတော့ အရှက်တကွဲ ၊ အခုပြန်တွေးလည်း မေ့ရက်စရာမရှိ ပေမယ့် အချင်းချင်း စကြနောက်ကြတာ ဆိုတော့ တဟီးဟီးနဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲ လုပ်ရုံသာ ။

. . . “ ညည်းတို့ ရှက်မနေကြပါနဲ့အေ တို့အကုန်လုံး မမြင်ဖူးတဲ့သူ မရှိဘူး ဟိဟိဟိ ” . . .

. . . “ အေးလေဟယ် ဖင်ကြီးတွေကို ပြောင်လို့ ” . . .

. . . “ ခွိခွိခွိ ” . . .

. . . “ အိအိ ငေါက်တောက်ကြီးနော် ဟားဟား ကရော်ကရော် ဟေ့ ” . . .

. . . “ ဟာ ကောင်မတွေနော် တော်တော့ဆို အင်းဟယ် အင်းဟယ် ” . . .

အိအိဖြူ ရှက်ရမ်းရမ်းကာ လိုက်ရိုက်သည် ။ ပိစိပေါက်စတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတော့ ပြောမနာဆိုမနာ ။

. . . “ သူရှက်နေပြီ ဟဟဟ ငါကအဲဒီ့တုန်းက ရှေ့ဆုံးတန်းမှာဟဲ့ ညည်းတို့ နောက်ဖက်ကသူတွေ မမြင်တာ ငါမြင်ရတယ် ” . . .

. . . “ ဘာတွေတုန်းဟဲ့ ပြောပါအုံး ” . . .

. . . “ အိအိ ရဲ့ လက်တဆစ်လေးနဲ့ သက်ထားရဲ့ ဖင်ဝလေ ဟိဟိခွိခွိ ” . . .

. . . “ ဟယ်ပေါက်တက်ကရတွေ ငါကဖင်ပဲပေါ်တာ ” . . .

မျက်နှာလေး ရဲနေတဲ့ သက်ထား မနေနိုင်တော့ပဲ ဝင်ပြောမိတော့တယ် ။

. . . “ မဟုတ်တာအေ နောက်ကကြည့်တာ အကုန်မြင်ရတယ် ဟိဟိ ငါကရှေ့ဆုံးဆိုတော့ နင်ဖင်ပွတ်တာနဲ့ ဖင်ဝပါ မြင်ရတာ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ် ငါတို့ နောက်ဖက်နားကတောင် နင့်ရှက်ရှက်ကို မြင်ရပါတယ် သက်ထားရယ် ” . . .

. . . “ ပြူးပြူးကြီးနော် ဟီးဟီး ” . . .

သည်မျှလောက်ထိ စနောက်နေကြတော့ ရဲတင်းလှပါတယ် ဆိုသော အိအိဖြူ နှင့် အတန်ပင် လူကြီးဆန်ကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် နေတတ်နေပြီဖြစ်သော သက်ထားပင် မျက်နှာကြီးတွေ နီမြန်းအောင် ရှက်နေကြရပြီ ။ ဘာပဲ ပြောပြော ဒါတွေက အမှတ်တရတွေပေါ့ ။

သူတို့ အားလုံး ကြောက်ကြရတဲ့ တီချယ်ကြီး ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်လည်း ကန်တော့ခံအဖြစ် ပွဲတက်ပါတယ် ။ သူလည်း အငြိမ်းစား ယူသွားခဲ့သည်မှာ ၅နှစ်ခန့် ရှိပြီ ။ သူတို့မှာလည်း ခံရပြုရ ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့လည်း ဘာမှ အမှတ်သညာ မထားတော့ပါ ။ သက်ထား သွားနှုတ်ဆက်တာကိုတောင် ညည်းကော ဆရာဝန်ဖြစ်ပြီလား ဟုမေးရင်း ချီးကျူးလိုက်သေးတယ် ။ သက်ထားက သူတို့နှစ်မှာ ဘာသာစုံ ဂုဏ်ထူးရခဲ့သူမို့ ဆရာမတိုင်းက သိကြသည် ။ အမှန်တော့ သူတို့ လေးယောက်စလုံးကို ကျန်တဲ့သူတွေ မသိရင်သာနေမယ် ၁၀တန်းက ဆရာမတွေကတော့ ဘယ်တော့မှ မမေ့အောင် မှတ်မိကြသည် ။ သူတို့ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြောစမှတ်တွင်မယ့် ရာဇဝင်တွေ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်ကိုး ။

          အခမ်းအနားပြီးတော့ အသီးသီး နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သူက ပြန်ကြသည် ။ အတန်ကြာတော့ ကျောင်းမှာ လူပင် မကျန်သလောက် ဖြစ်သွားပြီ ။ တနင်္ဂနွေနေ့ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ လုပ်တဲ့ ပွဲမို့ ကျောင်းတက်နေကြသူတွေလည်း မရှိဆိုတော့ လူအများ ပြန်အပြီး တခနတွင်းချင်းပင် ကျောင်းကြီးက ခြောက်ကပ် သွားသည် ။

. . . “ ကို ပြန်ကြတော့မလား ” . . .

. . . “ အိအိ သဘောလေ လူတောင် မကျန်သလောက်ပဲ ” . . .

. . . “ အိတော့ ကျောင်းဝန်းထဲ လမ်းလေးဘာလေး ပတ်လျှောက်မလားလို့ ” . . .

. . . “ ကောင်းသားပဲ အိ . . .

          ၁၁နှစ်ခန့် ကျင်လည်ကျက်စားခဲ့တဲ့ နေရာ ၊ ပညာရေနို့သောက်သုံး သင်ကြားခဲ့ နေရာ ၊ သူတို့ အဖို့ လက်ရှိ ဘဝသက်တမ်း တဝက်ခန့်မျှကို ကုန်လွန်ခဲ့ရာ နေရာမို့ သည်ကျောင်းကြီးထဲမှာ အမှတ်ရစရာတွေက လွမ်းမောဖွယ်အတိ ။ ကျောင်းဆောင်ကြီး တစ်ခုရဲ့ အခန်း၀ ရောက်တော့ သူတို့ ခနရပ်ရင်း အတန်ကြာ ငေးမောနေမိသည် ။ အတိတ်မှ အရိပ်ကနေ ပစ္စုပ္ပန်ကို အရင်ပြန်ရောက်လာသူက ရဲနိုင် ။

. . . “ အိ ဘာတွေတွေးနေတာတုန်း ” . . .

. . . “ ကို ကလည်း ဘာမသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလဲ ” . . .

ပိတ်ထားတဲ့ တံခါးမှန်ချပ်ကနေ လှမ်းမြင်နေရတဲ့ ၂ပေခန့် စင်မြင့်လေးကို တချက်ပြန်ငဲ့စောင်း ကြည့်ရင်း ရဲနိုင် ပြုံးလိုက်ပါတယ် ။

. . . “ သတိရလို့လား ” . . .

. . . “ အင်းပေါ့ ” . . .

. . . “ ဘယ်နေရာကို သတိအရဆုံးလဲ အဟတ် ” . . .

ရဲနိုင်က စသလို နောက်သလို လုပ်တော့ အိအိဖြူ မျက်စောင်းတချက် ပစ်ပြီးမှ ပါးချိုင့်လေးတွေ တွန့်သွားအောင် တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်တယ် ။

. . . “ ဒီလောက် ဖြစ်နေတဲ့ကြားက ရှင်ကြီးရဲ့ ဒုတ်တံကြီး ပြန်မကျတာကို သတိရတာ တော့် ” . . .

. . . “ အလိုဗျာ ပြန်မကျရအောင် အိအိရဲ့ ဒီ ဖင်ပြောင်ကြီးကိုကော ဒီအဖုတ်ကြီးကိုပါ မြင်နေရတာကိုး ကျစရာလား ” . . .

ပြောပြောဆိုဆို ထမီပျော့ပျော့ပေါ်ကနေ အိအိဖြူရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း ဂွကြားပါ လက်လှမ်းနှိုက်တော့

. . . “ တော်တော် အကို မကဲနဲ့တော့ ။ သူများတွေ တွေ့ကုန်မယ် ” . . .

. . . “ ဘာပဲ ပြောပြော အဲလိုအချိန်မျိုးမှာတောင် ကိုယ်တို့တွေ အတူတူ ရှိခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား ” . . .

. . . “ အင်း ”. . .

. . . “ ဖင်အတူတူချွတ် အရိုက်ခံခဲ့ရတဲ့ အတွဲ ဒီကမ္ဘာမှာ လက်ချိုးရေလို့ရမယ် ” . . .

. . . “ တော်ပါ မဟုတ်တာတွေ ဂုဏ်ယူမနေစမ်းပါနဲ့ ” . . .

ဘာပဲပြောပြော အဲဒီ့ အဖြစ်အပျက်ဟာ သူတို့၂ယောက်ရဲ့ သံယောဇဉ်ကို ပိုခိုင်မာ သွားစေခဲ့တယ် ဆိုရင် မမှား ။ အဲဒီ့နေ့က အဖြစ်ဆိုးအပြီးမှာ သူတို့တွေ ညနေကျူရှင်ကို ကိုယ်စီ မသွားဖြစ်ကြ ။ ဆရာမဆုံးမတာကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာသော လိမ္မာလိုက်တဲ့ တပည့်တွေလို့လည်း ပြောလို့ရသည် ။ ဆိတ်ငြိမ်လူရှင်းတဲ့ ပန်းဥယျာဉ်တခုကို ရောက်သွားကြတာ ။ အဲဒီမှာ ရဲနိုင်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ အိအိဖြူ ခေါင်းတိုးလို့ ငိုခဲ့ပါတယ် ။ မျက်ရည်များ ခန်းခြောက်တဲ့ အထိအောင်ကို ငိုကြွေးခဲ့တာ ။ အီလီကလီကနေ အဆင့်တက်ခဲ့သော လက်တည့်စမ်း ဘော်ဒါမက ရည်းစားဘ၀ အဖြစ်ထက် ပိုသော ခံစားမှု တခုကို အဲဒီ့ညနေက အိအိဖြူ စတင် ခံစားမိခဲ့သည် ။

. . . “ အိ အဆောင်ပျက်ကြီးဘက်ကော သွားကြည့်အုံးမလား ” . . .

. . . “ သွားလေ ” . . .

        သူတို့ခေတ်ကတည်းက အဆောင်ပျက်ကြီး ၊ အမှန်တော့ သူတို့ အကိုအမတွေ လက်ထက်ကတည်းလည်း အဆောင်ပျက်ကြီး အခုထိလည်း အဆောင်ပျက်ကြီး ဘဝမှာပင် ။ ပြိုမကျသေးသလို ခြေရာလက်ရာလည်း မပျက် ။ နှစ်အသက်အသက် ခေတ်အဆက်ဆက် ဒီလိုပဲ ပစ်ထားခဲ့တာဆိုတော့ သူတို့တုန်းကလိုပဲ  လူသူကင်းရှင်းပြီး ချေးဖုန်အထပ်ထပ် ။ သူတို့ ၂ယောက်စလုံးရဲ့ ခြေလှမ်းတွေက မတိုင်ပင်ပဲ တူညီသော နေရာတစ်ခုကို ရှေ့ရှုနေကြသည် ။ သည် အဆောင်မှာတော့ အခန်းတွေက ဂျက်မရှိ လော့မရှိ ။

. . . “ ကိုယ်တို့ စချစ်ခဲ့ ကဲခဲ့တဲ့ နေရာလေးနော် ” . . .

စာရေးစားပွဲ ၊ ကုလားထိုင် အကျိုးအစုတ်တွေနောက် အတန်အတင့် ရှင်းလင်းနေသော ကွက်လပ်လေးကို ညွှန်းရင်း ကိုယ်စီရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဖြစ်လာကာ ချစ်သက်တမ်း ကြာတာနှင့်အမျှ ကောင်းကောင်း မဆုပ်ကိုင်ဖြစ်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ လက်ဖဝါးချင်း တင်းတင်း ဆုပ်မိသွားကြသည် ။

ရဲနိုင် ချစ်ရသူကလေးရဲ့ နဖူးပြင်ကို အနမ်းဖွဖွလေး တချက် ခြွေလိုက်သည် ။ ပြီးနောက် နှာတံချွန်ချွန်လေးကို နှာခေါင်းချင်း ပွတ်တိုက်ကစားရင်း နှှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်မိသွားကြသည် ။ နှစ်တွေ ကြာခဲ့ပေမယ့် အချစ်ဦးလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းရွရွလေးမှာ အခုထိ ရင်ခုန်မှုတွေကို သူရှာတွေ့ဆဲပင် ဖြစ်သည် ။ သူ့လက်တွေက အိဖြိုးပြေပြစ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း အနှံ့ကို ပြေးလွှားလို့ နေပြီ ။ ဒီနေရာမှာ စတင် လှုပ်ရှားခဲ့စဉ်ကထက် ပိုမိုဆူဖြိုး ထွားအစ်လာသော ရွှေရင်အစုံ နှင့် ဘယ်လောက်ဖြိုဖြို မပြိုသွားတဲ့ တင်းတင်းအိအိ တင်သားစိုင်တွေ ကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်ရင်း သွေးတွေ ဆူပွက်လာသည် ။ တင်ပါးပေါ်မှ လက်တဖက်က တမင်လမ်းချော်ကာ မို့ဖောင်းဖောင်း နေရာကြီး တခုရဲ့ အရင်းအစပ်ထဲ ပွတ်သပ်တိုးဝှေ့ ဝင်သွားတော့ အင်းးးးးးး ဆိုတဲ့ လှိုက်သံလေးကို ကြားလိုက်ရပါတယ် ။ အသက်ရှု ကြပ်မတတ် ချစ်အနမ်းတွေ လဲလှယ်အပြီးမှာ ဝင်းမွတ်လှပတဲ့ မျက်နှာလှလှလေး တခုကို ရဲနိုင် တစိမ့်စိမ့် ရှုမိသည် ။ ခလေးမျက်နှာလေး မဟုတ်တော့တာက လွဲရင် ငယ်ချစ်လေးရဲ့ မျက်လုံး မျက်ခုံး ကအစ ဆံနွယ်လေးတွေ အဆုံး စကြိုက်တုန်းကထက် ဘာမှပြောင်းလဲမသွား သလိုလို ။

. . . “ ခစ်ခစ် ဘာတွေ ဒီလောက် ကြည့်နေတာလဲ မမြင်ဖူးဘူးလား ” . . .

. . . “ ဟင့်အင်း ၆နှစ်ဆိုတဲ့ ကာလ ဒီ့ထက်ဆိုရင် ကိုတို့ မူလတန်း တက်တုန်းကတည်းက ဂါဝန်ဖားလားလေးနဲ့ အိအိဖြူဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောင်းလဲသွားသလိုပဲနော် ” . . .

. . . “ အင် ကိုကလည်း အမြဲ မြင်နေကြမို့လို့ပါ ။ အဲ့တုန်းက အိက ပိချိလေး ” . . .

. . . “ ဒါဆို အခု မပိချိတော့ ဘူးပါ့ ” . . .

. . . “ ဟင့်အင်း ” . . .

. . . “ ဘယ်နားတွေ မပိချိတော့လဲ ပြစမ်း ပြစမ်း ” . . .

. . . “ အ ဟိဟိ အ ခိ ” . . .

လုံးလုံးအစ်အစ် နို့ထွားထွားလေးတွေကို လိုက်ညှစ်တော့ အိအိဖြူ မခို့တရို့လေး ရုန်းရင် အားကျမခံ ရဲနိုင် ဟာကြီးကို လှမ်းအဆွဲ မာမာတင်းတင်း အချောင်းကြီးကို မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပါတယ် ။

. . . “ ဟယ်တော် သူဟာကြီးက နိုးနေပါလား ” . . .

. . . “ အင်းပေါ့ အရင်ကဟာတွေ ပြန်မြင်ယောင်ရင်း ကြွလာတာ ” . . .

. . . “ နှာထနေတယ်ပေါ့လေ ခွိခွိ ” . . .

. . . “ အိအိ ကြတော့ကော မှန်းစမ်း ” . . .

. . . “ ဟိ ဟိတ် ဟိတ် လုပ်နဲ့လေ ” . . .

သူ့ကို လှောင်သလို ပြောင်သလို လုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေး အကြောင်းလဲ မသိတာ မဟုတ် ။ ထမီအောက်စကို ဆွဲမရင်း လက်ကို အတွင်းထဲ နှိုက်လိုက်တော့ စိုစိစိ နဲ့ ။ တော်တန်ရုံ ကိုင်တွယ်မိရင်တောင် စိမ့်စိမ့် ထွက်လာတက်တဲ့ တောက်တောက်ယို နဂိုရွှဲမလေးပဲလေ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့ ။

. . . “ အိ ချစ်ရအောင်ကွာ နေရာဟောင်းလေးမှာ အမှတ်တရပေါ့ ” . . .

ငြင်းချင်စိတ် မရှိအောင် အိအိဖြူလည်း စိတ်ပါပါတယ် ။ အပျိုအဖုတ်လေး ပထမဆုံး ယောင်္ကျားဖို လက်နဲ့ အကိုင်ခံဖူးတဲ့ နေရာ ၊ ရည်းစားဦးဒုတ်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆော့ကစားဖူးရာ နေရာ ၊ ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးသော အထွတ်အထိပ်ရောက်မှုတွေ ခံစားခဲ့ရတဲ့ နေရာ ၊ ပိပိလေးက အရည်ဖြန်းနေတုန်း လူမိပြီး အရှက်ကွဲခဲ့ရတဲ့ နေရာ ဒီလို နေရာမှာမှ ရင်မခုန် နှာမထန်လာရင် အိအိဖြူ ဘယ်ဟုတ်တော့မလဲ ။

. . . “ ဖုန်တွေ ပေကုန်မယ်လေ ကိုရဲ့ ” . . .

. . . “ ဒါဆိုလည်း ဒူးနဲ့ လက်ပဲ အပေခံလိုက်လေ ” . . .

စစချင်း နားမလည်လိုက် ၊ ပြီးမှ အတွေးပေါက်သွားပြီး

. . . “ အတော် ဉာဏ်များတဲ့ လူကြီး ” . . .

တခစ်ခစ်နဲ့ပဲ ရီလိုက်ရင်း ထမီကို ခါးပေါ်ဆွဲတင်ကာ လုံးစုပြီး ဖုတ်အလူးလူးဖြစ်နေတဲ့ နေရာဟောင်းလေးမှာပဲ လိုအပ်တဲ့ အသင့်အနေအထားနဲ့ နေပေးလိုက်ပါတယ် ။

လက်၂ဖက် ဒူး၂ဖက်ကိုပဲ အထောက်အမှီပြုထားတဲ့ လေးဘက်ထောက်ခွေးမလေး ပုံစံမှာ ခါးကလေးပါ ခွက်ပေးထားတော့ ဖြူဖြူဝိုင်းဝိုင်း တင်ပါးကြီးတွေက နောက်ကိုကော့ထွက်လာသည် ။ ဒါကြီးကို မြင်တော့ ရဲနိုင်တုတ်ကြီးက ဒိန်းခနဲနေအောင် သွေးတွေ တိုးတိုးတက်လာသည်မို့ သူလည်း ပုဆိုးကို ဂွင်းသိုင်းကာ လက်နက်ကြီးကို ထုတ်တော့သည် ။

. . . “ ဟိတ် ဘာတွေ ကြာနေတာလဲ ” . . .

ပြောလည်းပြော မထီတဲ့ မျက်နှာပေးဖြင့် အောက်နှုတ်လေး ကိုက်ပြကာ ဖင်ကြီးကို နှဲ့ကာနှဲ့ကာ လှုပ်ပြလိုက်သေးသည် ။ သမင်လည်ပြန် မျက်နှာလေးမှာလေး ဘယ်နှယ့်ရှိစ ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်အပြည့် ။

. . . “ ဖြန်း ” . . .

. . . “ အ ” . . .

. . . “ အိအိ ရွနေတဲ့ ဟုတ်စ ” . . .

       ဖြူဖြူဥဥ ဖင်တုံကြီးတဖက်မှာ လက်ဝါးရာက ရဲခနဲ ။ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ အိုးကွဲကြီးကြားမှာ ညှပ်နေတဲ့ နီနီရဲရဲ ဇာဘောင်းဘီ ပိစိလေးကို အတင်းကာရော ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ် ။ ဖင်ပြောင်ဖွေးဖွေးကြီး ကြားမှာ ဖောင်းကားပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက အချစ်ရည်တွေ နဲ့ အရောင်လက်နေသည် ။ ပွင့်လွှာ၂ချပ်ကြား အတွင်းသားနုနုတွေက ရဲရဲစိုလို့ ။ လက်ညှိုးတချောင်းဖြင့် ဖင်ကြားကြီးတလျှောက် ပွတ်ဆွဲရင်း စအိုဝလေးကို ခလုတ်တိုက်ကာ နောက်ဆုံး ဆူဆူဖောင်းဖောင်း အာပုံကြီး အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ တဟီးဟီး ညီးသံလေး တွေ ထွက်လာသည် ။ အိအိဖြူကလေးက အခုတော့ ဂတုံးမလေး ဖြစ်နေပြီလေ ။ ဆီးခုံမောက်မောက်တွင်မှာကော နှုတ်ခမ်းဘေးသား ဖုဖုလေးတွေ ပေါ်မှာပါ အမွှေးအမှင် မရှိ ။

. . . “ ဒီအဖုတ်ကြီးလား တတန်းလုံးကို ပြလိုက်ရတာ ” . . .

. . . “ အင်း ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ ” . . .

ပြောရင်းဆိုရင်း ရဲနိုင် လက်ညှိုးတွေပေါ်ကို အရည်ကြည်တွေ နဲ တတောက်တောက်နဲ့ ထွက်ကျလာပါတယ် ။

 ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်လိုက်ရင်း ထိပ်ဖူးကြီးကို အခေါင်း၀ မှာ တေ့ချလိုက်ပါတယ် ။ ပြီးနောက် တင်ပဆုံကြီးတခုလုံး ခွက်ဝင်သွားအောင် ကို ဆောင့်သွင်းချလိုက်တော့ လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးက ရွှဲနစ်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းကြီးထဲ ချောကျိစွာ တိုးဝင်သွားပါတယ် ။ အ ခနဲ နေအောင် ငြီးလိုက်ရင်း သားအိမ်ခေါင်းထိ လာတိုက်တဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးရဲ့ အရသာက ရင်ခေါင်းထဲထိ လာထိသလိုလို ။ ရင်ထဲမှာ ဟာသွားအောင် ဆွဲထုတ်သွားပြီး အင်းခနဲ နေအောင် ပြန်ဝင်လာရင်း အဝင်အထွက် စီးချက်ညီညီ သွားနေတဲ့ မာမာအချောင်းကြီးကို အတွင်းသားတွေနဲ့ ဖျစ်ညှစ် ဆွဲစုပ် မိပါသေးတယ် ။ ဆောင့်ခနဲ ဆောင့်ခနဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးတိုးဝင်လာတဲ့ လိင်တံအချောင်းကြီးက အတွင်းသားတွေပါ လိပ်တက်သွားတယ် ထင်ရအောင် ထိပါတယ် ။ ရဲနိုင်က နောက်မှနေ ပစ်ပစ်ဆောင့်သလို အိအိဖြူကလည်း ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေ ပိပြားသွားတဲ့ အထိ နောက်ပြန် ပင့်ပင့်ပြီးဆောင့် ပေးသည် ။ အင်္ကျီနှင့် ဘရာကိုပင် ပင့်လိပ်တင်လို့ နို့ဖြူဖြူအိအိတွေကိုလည်း လှမ်းဆွဲညှစ်သည် ။ အင်း ခနဲ အား ခနဲ အိအိဖြူရဲ့ ညည်းညူအော်ဟစ်သံတွေကလည်း အတော်ကျယ်လောင် လာသည် ။ သည် အသံလေးတွေကိုက ယောင်္ကျားများရဲ့ စိတ်ကို တမျိုး ထက်သန်စေသည် ။

       ဆောင့်ချက်တွေက အင်နှင့်အားနှင့်ကို ပြင်းထန်လာသည် ။ ပြေးပြေးရိုက်တဲ့ ဂွေးဥကြီးတွေက ပြူးထောင်နေတဲ့ အစိကို ကျိန်းတက်နေအောင် ပြေးပြေးတိုက်သည် ။ စီးပိုင်လှသော အတွင်းသားတွေရဲ့ ပင့်ရစ်ညှစ်ဆွဲ မှုကို မခံနိုင်တော့ ။ အိအိဖြူလည်း ထိုနည်းနှင်နှင်ပင် ။ ခံစားမှု အဟုန်က ဘာကိုမှ မသိနိုင်အောင်ကို ကောင်းလှလွန်းသည် ။ လေးဘက်ထောက် ဘဝကနေ အခုတော့ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ခေါင်းငိုက်စိုက်လို့ ကြမ်းပြင်နဲ့ပင် ထိတော့မည် ။ လှန်တင်ထားလို့ နွားမကြီးတွေလို လေထဲလွတ်နေတဲ့ ရင်သားတွေက ကြမ်းနှင့်ထိနေပြီ ။ မာတောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေမှာ ဖုန်တွေပင် ပေနေပြီ ။ မသိတော့ အိအိဖြူ ဘာမှမသိတော့ ။

အီစိမ့်နေအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှတဲ့ အရသာထူးကို ခံစား သိရှိလိုက်ရ အပြီးမှာတော့

. . . “ အင်း အားးးးးး ထွက် ထွက် အိ အိ အိ ထွက်ကုန်ပြီ အင်းအင်း းးးးးးးးးးးးး အားးး အိ အိ   အိ ” . . .

ကိုယ်လုံးကြီးတခုလုံး သိမ့်သိမ့်တုန်ကာ တင်ပါးကြီးတွေ ဝေ့ဝိုက် ခါရမ်းသည်အထိ အိအိဖြူရဲ့ အထွတ်အထိပ်ရောက်မှုက ပြင်းထန်လှသည် ။ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါရင်း ပွချီရှုံ့ချီနှင့် ညှစ်ဆွဲလိုက်သော အဖုတ်အတွင်းသား တွေကြောင့် ရဲနိုင်လည်း မအောင့်အီး မစောင့်စီးနိုင်တော့ ။ လရည်တွေက ဗြစ်ခနဲ ဗြစ်ခနဲ နေအောင် ပန်းထွက်လာသည် ။ ဖင်ပြောင်ကြီး မိုးမျှော်နေသော အိအိဖြူရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်ကို ရဲနိုင် ခါးကွေးလျက် ထပ်ကြသွားပါတယ် ။ လိင်တံကြီးကိုတော့ ဆွဲမထုတ်ရသေးပဲ စွပ်လျက်သား ။ နှစ်ယောက်ပေါင်းစာ ချစ်အရည် ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေက အဖုတ်ခေါင်းအထဲမှာ ပြည့်လျှံကာ ပေါင်တံတလျှောက် စီးကျလို့ ။

. . . “ ကောင်းလိုက်တာ အိရယ် ” . . .

. . . “ အင်းးးးးးးးးး ” . . .

မျက်လုံးစင်းစင်းဖြစ်နေဆဲ အိအိဖြူရဲ့ ဟစိစိ နှုတ်ခမ်းပါးကနေ ထွက်လာတဲ့ ဆွဲငင်သံလေးမှာကိုက ခံစားမှုအရသာတွေ အပြည့်ပါနေ သယောင်ယောင် ။ ကာမဂုဏ် အာရုံရဲ့ အထွတ်အထိပ် ရောက်မှုနောက်မှာ ကိုယ်ချင်းထပ် စိတ်ချင်းဆက်ပြီး ကြည်နူးမှုတွေနဲ့ မိန်းမောနေကြသည့် ချစ်သူစုံတွဲ

. . . “ ဟေ့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲကွ ” . . .

ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံဆိုးကြီးကြောင့် အလန့်တကြား နောက်လှည့် ကြည့်မိကြသည် ။ နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေမှာ သွေးဆုပ်သွားသည် ။ ပါးစပ်က အဟောင်းသား မျက်လုံးက အဝိုင်းလိုက် ရင်ထဲမှာတော့ ဒိန်းခနဲ ။ ရဲနိုင် လန့်ဖြန့်ပြီး ဒုတ်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်မိတော့ အိအိဖြူရဲ့ ဟစိ ဟစိ အဖုတ်ဝကြီးကနေ ဖြူပြစ်ပြစ် အရည်တွေ ဗွက်ကနဲ ထွက်ကျသွားပါတော့သည် ။

ပြီးပါပြီ ။        ။

မောင်ဇရက်