'' ဟင်းဟင်းးဟင်းး အာ့ အဟဟ ရှီးး းးး းးး ဟင်းးး . . . .''
မကြီး မြဒနီ တိတ်တိတ် ကျ ိတ်ညဉ်းနေပုံရသော်လည်း လူခြေတိတ်ချ ိန် ညသန်းခေါင်ယံ အချ ိန်မို့ သူမဆီမှ ထွက်လာသော အသံကို ဖိုးမောင် ပြတ်ပြတ်သားသားကို ကြားနေရတယ်။ သူ့ယောကျ ်ား ကိုဝင်းဇော်ကြီးက ဖြေးဖြေးခြင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်နေပုံပဲ။
'' ဗြိ ဗြိ ဗြိ. . .ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် '' အသံတွေက ထွက်လို့။ အခန်းကန့်ထားပေမယ့် အိမ်က သက်ကယ်မိုး ထရံကာ ဝါးကပ် ခင်းမဟုတ်လား။ အဲ့တော့ ကန့်ထားတဲ့ ဟာကလည်း ထရံပဲပေါ့။ ဒီလို ကြမ်းတပြေးတည်း အနေအထားမှာတော့ အသံတွေက မကြားချ င်လည်းနားထဲဝင်လာတာပဲလေ။ ဖိုးမောင် အိပ်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ ဆက်နားထောင်နေလိုက်တော့တယ်။
'' ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် '' နဲ့ အသွင်းအထုတ်အသံတွေက စိပ်သထက်စိပ်လာသလို မိမိရဲ့အောက်မှာခင်းထားတဲ့ ဝါးကပ်ကလည်း လှုပ်လာတယ်လို့ ဖိုးမောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ မကြီး မဒနီကတော့ တတ်နိုင်သမျှ အသံမထွက်အောင် အောင့်ခံနေပုံပဲ။ ဒါပေမယ့်မရပါဘူး။
'' အင့် အင့် အ အားး အွန့် အမေ့ အ အွန့် အားး . . . .''
စသဖြင့် ထိန်းနေတဲ့ကြားထဲက မကြီးရဲ့အသံလေးတွေက ထွက်နေတာပါပဲ။
နောက်ဆုံးတော့ တဗြွတ် ဗြွတ် အသံတွေက ဆက်တိုက်ဖြစ်လာပြီး အောက်ကဝါးကပ်ခင်းလည်း တသိမ့်သိမ့်တုန်လာတော့တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့အတူ မကြီးရဲ့ ကျ ိတ်အော်လိုက်တဲ့ အသံတွေကလည်း . . .
'' အားးအားး အားးဟားး ဟားး အမေ အမေ့ အားးးး ကို ကိုရေ အားး ဟီးး ဟီးးး ဟင်းးး သေပြီးးး သေ သေပြီးးးး ဟီးး ဟီးးး ဟီးးးး ''
. . .တော်တော်လေးပြင်းပြင်းရှရှကိုထွက်လို့ပေါ့။ ထို့အပြင် တစုံတစ်ခုကို မြှောက်တင်ပြီး အခင်းဝါးကပ်ပေါ်ကို ပြန်ပြစ်ချ လိုက်တဲ့ '' တဘတ် ဘတ် တဘုတ်ဘုတ်'' အသံမျ ို းတွေလည်း မကြီးရဲ့အော်သံနဲ့အတူ လေးငါးချ က်လောက်ထွက်လာတာကို ဖိုးမောင်ကြားလိုက်ရတယ်။
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ မကြီးရဲ့ တုန်ယီလှိုက်မောနေတဲ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ ကလွဲရင် ဘာသံမှထပ်ထွက်မလာတော့ဘူး။
ဖိုးမောင်အတွက်တော့ အထူးအဆန်းမဟုတ်တော့ဘူးလေ။ မေမေဝေ နှင့် ဖေဖေ အောင် တို့ အိပ်မောကျ ပြီဆိုရင် မကြီးတို့လင်မယား ဇာတ်လမ်းစပြီဆိုတာ နေ့စဉ်လိုလို အတွေ့အကြုံ အရ ဖိုးမောင် သိပြီးသားပဲ။ ဒီလိုအသံမျ ို းတွေလည်း အမြဲလိုလို ကြားနေကြပဲပေါ့။
ဖိုးမောင်ရဲ့ မိဘနှစ်ပါးက ဖိုးမောင် သုံးနှစ်သားကတည်းက မြို့ကို သွားရင်း ကားမှောက်တဲ့အထဲ ပါသွားကြတာလေ။ အဲ့ဒီတော့ ဖိုးမောင်အမေရဲ့ မောင်ဖြစ်တဲ့ လေးလေးအောင်မောင်းတို့လင်မယားကပဲ ဖိုးမောင်ကို ဆက်ပြီး မွေးစားခဲ့ရတာပေါ့။ လေးလေးအောင်မောင်းရဲ့ဇနီး ဒေါ်လေး သက်နှင်းဝေကလည်း သူတို့မှာ သမီးကြီး မြဒနီရှိထားနှင့်ပေမယ့် ဖိုးမောင်ကို သားလေးအရင်းလိုပဲ ချ စ်ခင်စောင့်ရှောက်ရှာပါတယ်။ သိပ်တာတောင် သူတို့လင်မယားရဲ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ အတူတူထားသိပ်ရှာတာ။ ဖိုးမောင်ကတော့ လေးလေး အောင်မောင်းကို ဖေဖေအောင်လို့ခေါ်ပြီး ဒေါ်လေး သက်နှင်းဝေကို မေမေဝေ လို့ခေါ်လိုက်တော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ဖိုးမောင် ခြောက်တန်းရောက်တဲ့အချ ိန်မှာ မကြီး မြနဒီက ကိုကြီးဝင်းဇော်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ တယ်လေ။ အဲ့ဒီအချ ိန်မကြီးရဲ့အသက်က ၂၀ လောက်ရှိကောပေါ့။ ဖိုးမောင်ကတော့ ၁၂နှစ် သာသာပဲရှိသေးပြီး ဖေဖေအော်နဲ့ မေမေဝေကတော့ ၃၉ ၄၀ လောက်ပဲရှကဦးမှာပါ။ သူတို့က အိမ်ထောင်ကျ စောတယ်လေ။
မကြီး အိမ်ထောင်ကျ တော့ သူတို့လင်မယားအိပ်ဖို့ အိမ်အတွင်းပိုင်းမှာ ထရံကာပီး အခန်းကန့်ပေးလိုက်ရပေမယ့် ဖိုးအောင်ကတော့ အိပ်ယာမခွဲသေးဘူး။ ခုထက်ထိ ဖေဖေအောင်နဲ့ မေမေဝေတို့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ အတူတူ အိပ်တုန်း။
ခုဆိုရင် မေမေဝေက ဖိုးအောင်နဲ့ကပ်လျှ က် အိပ်နေတာ။ ဖေဖေအောင်က မေမေဝေရဲ့ ဟိုဘက်မှာ။ ဖိုးအောင်လည်း မကြီးရဲ့အသံတဖြေးဖြေးတိတ်သွားတာနဲ့ မေမေဝေ့ဘက်ကို လှည့်ပြီး အိပ်မယ်ပြင်လိုက်တော့တာပေါ့။ မေမေဝေကလည်း ဖိုးမောင်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး အိပ်ပျေ ာ်နေတယ်။ ဖိုးမောင် အိပ်ပျေ ာ်လုပျေ ာ်ခင်လေူမှာပဲ သူ့နားနားကိကြပ်ပြီး အသံတစ်ခုကြားလိုက်ရတယ်။
'' အ. . .ဟားးးး းးး ''
အသံက တိုးတိုးလေးဆိုပေမယ့် အတော်ကို ပြင်းပြင်းရှရှ။ ဖိုးမောင် က မျ က်လုံးလေးကို အသာခိုးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မေမေဝေရဲ့မျ က်နှာလှလှ ဟာ ရှုံ့မဲ့နေတာကို အနီးကပ်မြင်ရတော့တယ်။ မျ က်စိကို နဲနဲ ထပ်ကစားကြည့်လိုက်ပြန်တော့ မေမေဝေခြုံ ထားတဲ့ စောင်ထဲကို ဖေထေအောင်က နောက်ကဝင်ပြီး မေမေဝေရဲ့ တင်ပါးစုံကားကားကို သူ့ရဲ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ခွထားလျှ က်သား။ ဖိုးမောင်လည်း ဘာဖြစ်မလဲ ရင်ခုံစွာနဲ့ပဲ ဆက်ကြည့်နေလိုက်တော့ '' ရှပ် ရှပ် ရှပ် ရှပ် အသံနဲ့အတူ ဖေဖေအောင်က နောက်ကနေ တဖြေးဖြေးလှုပ်လာတယ်။
မေမေဝေ့ဆီကတော့ '' တအင့်အင့် တအွန့်အွန့် '' နဲ့ ငြီးငြူ သံလေးတွေ ခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာတာပေါ့။ ဒါနဲ့ဖိုးမောင်လည်း မျ က်စီကို ပြန်မှိတ်ပြီး အိပ်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ တော်ကြာ သူမျ က်လုံးဖွင့်နေတာ မေမေဝေမြင်သွားရင် အခက်ပဲမဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် မေမေဝေကလည်း မမြင်နိုင်ပါဘူး။ သူ့အရှိနဲ့သူ မျ က်လုံးတွေစင်းပြီး နဖြေးဖြေးဖီးလ်တက်လာပုံပဲ။
တရှပ်ရှပ် အသံတွေကလည်း အနည်းငယ် စိပ်လာသလို ဖေဖေအောင်ရဲ့သက်မောရှိုက်သံ တဟဲဟဲပါ တစ်ခါတစ်ခါ ပါပါလာတယ်။
'' အွန့်အွန့်အွန်းးး အူးးဟူးးဟူးး ရှီးး းးး အအအ အုဟဟဟ ''
မေမေဝေကတော့ တတ်နိုင်သမျှ အသံမထွက်အောင် တော်တော်လေးထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနဲ့ အောင့်အီး ညီးတွားနေရှာတယ်။ နဲနဲကြာလာတဲ့ အခါမှာတော့ ဖေဖေအောင်က တရှပ်ရှပ် ဆွဲပီးမလုပ်တော့ဘဲ ဖောက်ခနဲ ဖောင်းခနဲ မည်အောင်နောက်ကနေ ဆတ်ဆတ် ပြီးဆောင့်တော့တာ။ အဲ့ဒီအခါမှာတော့ မေမေဝေရဲ့အသက်ရှုသံတွေက အရမ်းပြင်းလာပြီး ပါးစပ်ကလည်း အောင့်မထားနိုင်တော့ဘဲ
'' အားးး အမေ့ အ အင့် အကို အကို အားးကောင်းးတယ် အင့် အင့် အားး ကိုရေ . . . .''
စသဖြင့် အသံစူးစူးလေးတွေထွက်လာတော့တယ်။ လေးလေးအောင်က ဒီ့ထက်ထပ်ကြမ်းလာတဲ့အခါမှာတော့ ကြမ်းပြင်ပါ တသိမ့်သိမ့်တုန်လာပြီး မေမေဝေရဲ့အတော်အတန် ဖွံ့ဖြို းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာလည်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ ကော့လန်လာတော့တယ်။ မေမေဝေက သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲမိဆွဲရာဆွဲထားရင်း အိပ်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ဖိုးမောင်ရဲ လက်မောင်တစ်ဘက်ကို ကျ စ်ကျ စ်ပါအောင် ဆုပ်ဆွဲထားတော့တာ။
'' အားး အဟားးး အမလေးး ကိုရေ အ အားး သေပြီ အမေ့ အ ဟ ဟ ဟ အားး ကို ကို အမလေးးလေးး အားး ''
မေမေဝေ့ဆီက ထွက်လာတဲ့ အသံတွေဟာလည်း အနည်းငယ်တိုးပေမယ့် အတော်ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ဖြစ်လာတော့တာ။
အဲ့ဒီအချ ိန်ရောက်တော့မှ ဖေဖေအောင်က ထပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့တယ်။ မေမေဝေခြုံ ထားတဲ့ စောင်ကို လှန်ဖယ်လိုက်ပြီး အရသာပြတ်သွားလို့ ငံ့တလင့်လင့်ဖြစ်သွားတဲ့ မေမေဝေ့ကို ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက်မေမေဝေရဲ့ထဘီကို ခါးကနေ ကွင်းလုံးဆွဲချွ တ်ပြစ်လိုက်ပါကော။
သာမာန်အချ ိန်တွေမှာဆိုရင် တွင်တွင်ငြင်းဆန်မယ့် အရှက်အကြောက်သိပ်ကြီးလှတဲ့ မေမေဝေဟာ ခုလို ကာမဝေဒနာရဲ့အဖိစီးခံနေရတဲ့အချ ိန်မှာတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှမငြင်းနိုင်တော့ဘဲ ဖေဖေအောင်လုပ်သမျှ ကို အလိုက်သင့်အောင် ခ့းကပြာကသီကော့ပေးလိုက်တော့တယ်။ ဖေဖေအောင်ဟာ မေမေဝေလုံချ ည်ကို ခြင်ထောင်ခြေရင်းကို လုံးပြစ်လိုက်ပြီး မေမေဝေ့ရဲ့ပေါင်တံပြည့်ပြည်ြကြီးနှစ်ခုကို သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်တစ်ချ က်နဲ့ ဆွဲမပြီး ရှေ့ကို ဟတ်ထိုး ဖိချ လိုက်ပါတော့တယ်။
ဖိုးမောင်လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ မျ က်စိဖွင့် ချေ ာင်းကြည့်တော့ အကုန်မြင်နေရတယ်။ လက်နဲ့အပေါ်ကို ဆွဲထောင်ခံထားရတဲ့ မေမေဝေရဲ့ တင်ပါးဆုံ ဖြူ ဖြူ ဖွေးဖွေးကြီးတွေကြားထဲမှာ ဖေဖေအောင့်ရဲ့ ညို ညို တုတ်တုတ် အချေ ာင်းကြီး က ပြေးလွှားနေတော့တယ်။ အိမ်ကြမ်းပြင်လည်း သိမ့်ခနဲ သိမ့်ခနဲပဲ။
မေမေဝေက မကြီး မြနဒီ ထက် ကိုယ်ခန္ဓာပိုမိုဖွံ့ဖြို းပြီး အသက်ကလည်း သုံးဆယ်ကျေ ာ်လေးဆယ် မိန်းမကြီးအရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်တာကြောင့်လားမသိဘူး မေမေဝေရဲ့အသံတွေဟာ မကြီးထက် ပိုပြီးပြင်းထန်နေတယ်။
'' အားး ဟင်းးး အမလေးးး ကိုရေ အမလေးးလေးး ကိုရဲ့ အားးဟားးဟားးဟားးး သေပါပြီ အားး အားးး အမေ့ အားး သေပြီးးးး ''
မေမေဝေဟာ ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးအထက်ကို မြှောက်ကြွလာလိုက် ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ဘယ်ညာလူးလိုက်နဲ့ ညဉ်းညူဝသံတွေဟာ တဖြေးဖြေးကျ ယ်လာတယ်။ ဖေဖေအောင့်ရဲ့ဆောင့်ချ က်တွေတိုင်းမှာ '' ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် '' အသံတွေထွက်နေတာကြောင့် မေမေဝေခမြာ အရည်တွေလည်း တော်တော်ရွှမ်းစိုနေပုံရပြီပေါ့။
နောက်ဆုံး ဖေဖေအောင်ကလည်း နန်းစတော့ ဆောင့်ဆောင့် ဆွဲဆိုက်တော့ အဆက်မပြတ်အဝင်အထွက်သံတွေနဲ့အတူ ဗြတ်ဗြတ်ဗြတ်ဗြတ် ဆိုပြီး ဆိုက်တိုက်ရိုက်တဲ့အသံတွေပါထွက်လာတော့တယ်။
မေမေဝေလည်း အသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန် တစ်ကိုယ်လုံးကို ကော့လန်နေအောင် လူးပျ ံပြီး
'' အားးး အမေရေ သေပါပြီ သေပါပြီ အမလေးးလေးး အမလေးးးလေးး ကို ကို ကို အားးးးးကောင်းးတယ် ကောင်းးတယ် အမလေးး အမလေးးး ကောင်းးလိုက်တာကိုရေ အမလေးးလေးး ကောင်းးး ကောင်းးးလိုက်တာတော့် ''
ဟု တော်တော်ကျ ယ်ကျ ယ်ကို အောက်လိုက်ကာ ငြိမ်ကြသွားတော့တယ်။ ဖေဖေအောင်လည်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးဆွဲပြီး မေမေဝေ့အပေါ်ကနေ ဟိုဘက်ကို လှိမ့်ချ သွားတော့တယ်။
မေမေဝေတို့ရဲ့ တဏှာ ရမ္မက် နဲ့ ဖိုမ ရုန်းရင်း ဆန်ခတ်သံတွေကြာင့် ခုဏက မောမောပမ်းပမ်းနဲ့ အိပ်ပျေ ာ်သွားတဲ့ မကြီးတောင်လန့်နိုးသွားပုံပေါ်တယ်။
'' ဟယ်. . .ဘာလည်း မသိဘူးး မေမေ အသံတော့် မေမေ ဘာဖြစ်လို့လည်းမသိဘူး ''
အခန်းထဲမှ မကြီးရဲ့အိပ်ချ င်မူးထူးမေးသံကို ဖိုးမောင်ကြားလိုက်ရတယ်။
'' ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးမိန်းမရာ။ ဦးလေူနဲ့ ဒေါ်လေးလည်း တို့လိုပဲ နှစ်ပါးသွားကြတဲ့ အသံပါ။ ပြန်အိပ်တော့ ပြန်အိပ်တော့။ မနက်ကျ စောစောထရဦးမယ် ''
ကိုဝင်းဇော်ရဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးထွက်လာပြီး အရာအားလုံးတိတ်ဆိတ်သွားတော့တယ်။ ဖိုးမောင်လည်း အိပ်ချ င်လွန်းလို့ အိပ်လိုက်တော့တယ်။ မေမေဝေ လုံချ ည်ပြန်ဝတ်မဝတ် မသိတော့။
ပြီးပါပြီ။
Comments
Post a Comment