Photo Loading...
မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့အရာ (ပထမပိုင်း)
“အို”
ရုတ်တရက်ကြီး နောက်ကနေ ခါးကိုအဖက်ခံလိုက်ရတော့ ကျမရဲ့ နှုတ်ကထွက်သွားတဲ့ အသံပါ။ လူလဲ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်သွားသလို စောစောက သိုင်းဖက်လာတဲ့ လက်တွေကလဲ တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ညာဖက်ရင်သားကို လာဆုပ်ထားသလို တစ်ဖက်ကလဲ ကျမရဲ့ ပိပိလေးကိုအုပ်ကိုင်တာခံလိုက်ရလို့ ဖင်တောင် တွန့်သွားတယ်။
ကျမလဲအလန့်တကြား နောက်ကလူကို ကြည့်မိတော့ ကျမတို့အိမ်နဲ့ နှစ်အိမ်ကျော်က ဦးတင်ထွေး။ ဒီလူကြီး ကျမကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတာက်ိုတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်ထဲက ကျမသတိထားမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခလေးသုံးယောက်နဲ့ မိန်းမကလဲရှိနေတာမို့ မထင်ထားဘူး ကြည့်ပြီး မျက်စိအရသာခံတယ်လို့ ထင်ထားတာလေ။ အသက်ကလဲ လေးဆယ်ကျော် ဆိုတော့ ကျမနဲ့က ကွာတယ်မဟုတ်လား။ ကျမအသက်က ခုမှဆယ့်ကိုးနှစ်တောင် ကောင်းကောင်း မပြည့်သေးဘူး။
ဒါပေမဲ့ ပြောရရင်တော့ ရှက်စရာပါပဲ။ ကျမလေ ဘယ်ဘဝဆုတောင်းပြည့်လာလဲ မသိပါဘူး။ ငယ်ငယ်ထဲက ကာမဆိုစိတ်ဝင်စားတတ်တာ။ ကျမအသက်ရှစ်နှစ်ကိုးနှစ် အရွယ်ထဲက အဖေတို့အမေတို့ ချစ်ပွဲဝင်တာကို အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးကြည့်တာ။ အိမ်မှာက ကျမက အငယ်။ အစ်မကြိးနဲ့ ကျမကခုနှစ်နှစ်လောက်ကွာတယ်။ ဘာကြောင့်အာ့လောက်ခြားသွားမှန်းတော့ မသိဘူး။
ကျမအသက်ရှစ်နှစ်က်ိုးနှစ်ကြတော့ အစ်မကြီးက အပျိုပေါက်ဖြစ်နေပြီလေ။ အဲ့တော့ အစ်မကြီးကရှေ့ခန်းမှာ သပ်သပ်အိပ်တယ်။ ကျမကတော့ အငယ်ဆိုတော့ ဆိုးကောင်းနွဲ့ကောင်းဆိုတော့ အမေတို့နဲ့
တူတူအိပ်နေတုန်းဘဲ။ အာ့ကြောင့် အဖေကချစ်ချင်ပြီဆိုရင် အမေ့ကို နင့်သမီးငယ်အိပ်ပြီလားလို့ မေးရင် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ကျမကို ကြည့်ပြီး
“တော့် သမီးအိပ်ပေါ့”
ဆိုရင် အဖေက
“ကဲ အာ့ဆို စလိုက်ရအောင်”
ဆိုရင် အမေက
”တော့်မလဲ မမုန်းနိုင်ဘူး”
ဆိုရင် အဖေက
”မင်း ကရော မုန်းလို့လား”
မေးတော့ အမေက
”ဟီး.. မုန်းပါပူး”
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ကြမ်းကြရမ်းကြတာ တခါတလေ ကျမတောင်လာဖိမိတယ်။ ဒီအဖေဒီအမေကမွေးမှတော့ ကျမအဲ့ဖက်စိတ်သန်တာ အပြစ်မဟုတ်ပါဘူးနော်။ ကျမအပျိုဖော်ဝင်တာနဲ့ စိတ်ထဲမှာနဲနဲလှုပ်ရှားသူဆို ပြန်လက်ခံတာနဲ့ ဆယ်တန်းသာမရောက်သေးတာ ရီးစားက ဆယ်ယောက် မကတော့ဘူး။ ထားပါအဲ့ဒါတွေ။
ခုအခြေအနေပြန်ပြောရအောင်။ အခုကျမ မြို့ထဲက စတိုးဆိုင်တစ်ခုမှာ အရောင်းစာရေးအလုပ်လုပ်နေတယ်။ ဆယ်တန်းကျပေမဲ့ ကျမလို ရုပ်ရည်နဲ့ မျက်နှာထားချိုမှုကြောင့် ဆိုင်ရှင်တွေက သဘောကျလို့ ကျမဆိုကြိုက်တဲ့ဆိုင်အလုပ်ဝင်လို့ရတယ်။ ကျမပုံကို ပုံဖေါ်ပြရရင် အရပ်က ၅ပေ ၅လက်မရှင့်။ ရင်က နဲနဲဖွံ့တယ်ပြောရမယ် ၃၈လောက်ကိုရှိတယ်။ ခါးက ၂၉၊ တင်ကတော့ ၃၉၊ အသားက မဖြူသလိုမညိုဘူး။ လတ်တယ်ပြောပါတော့။ မျက်ခုံးလှနှာတံစင်းသလို တွဲတွဲလေးနဲ့လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုပိုင်သလို၊ အထူးခြားဆုံးက ညို့ဓာတ်ပါတဲ့ မျက်ဝန်းကြီးတွေပါဘဲ။ ကျမရဲ့ မျက်ဝန်းအကြည့်နဲ့တွေ့တဲ့ ပုရိသတွေ ရာနှုန်းပြည့်လောက်ကြွေ
သွားကြတာပါပဲ။
ခုက ညရှစ်နာရီလောက်ရှိသေးတယ်။ ကျမနဲ့အတူ အလုပ်လုပ်တဲ့ ယွန်းလေး တို့အိမ်က ကျမဆီက နေ့လည်က ငှါးသွားတဲ့ ဖုန်းအားသွင်းကြိုးလေးယူပြီး ပြန်အလာ။ အရှေ့က မပြန်ဘဲ အနောက်လမ်းကြားကအပြန် ကျမအိမ်အနောက်နားက သရက်ပင်ကြီးအောက်မှာ ခုလိုအဆွဲအဖက်ခံလိုက်ရတာပေါ့။
“အို ဦးလေး ဘာလုပ်တာလဲ”
“စု လေး ကိုချစ်လို့ပါကွာ”
ပြောလဲပြော သူ့လက်တွေက အငြိမ်မနေတော့ ကျမမှာ ဒုက္ခပေါ့။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျမပိပိကအစိလေးကို လက်ညှိးနဲ့ ဆွဲဆွဲကုတ်ရင် သေးဘဲပေါက်ချင်သလိုလို ငိုဘဲ ငိုချင်သလိုလိုနဲ့ အနေခက်လိုက်တာ။
“လွှတ်နော် ကျမအော်လိုက်မှာ”
“အော် လေ အော်ရင် စုလေးဘဲ အရှက်ကွဲမှာပေါ့ ဦးက တကယ်စုလေးကိုချစ်လို့ပါကွယ်”
သူပြောတာလဲ ဟုတ်သလိုဘဲ။ အော်ရင် ပထမဆုံးအရှက်ကွဲရမှာက ကျမလေ။ နောက်ပြီး သူ့ရဲ့အငြိမ်မနေဘဲ ကျမကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နေမှုကြောင့် ကျမရဲ့ ကာမစိတ်တွေလဲ နိူးထလာခဲ့ပြီ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းခလေးလေ သိတယ်မဟုတ်လား။ မူတော့ မူရအုန်းမှာပေါ့။
“ဟင့်အင်း လွှတ်ပါနော် စုကိုသနားရင်လွှတ်ပါ ဦးရယ်”
“ချစ်လို့ပါ စုလေးရယ် ဦးလေစုလေးကို ချစ်နေမိတာကြာပြီ ဦးကို ချစ်ခွင့်ပေးပါနော် နော် စုလေး”
“အာ ဦးကလဲကြာ”
ကျမအခေါ်က ဦးလေးက ဦးလို့ပြောင်းသွားတော့ မီးစိမ်းမှန်းသိသွားတဲ့ ဦးတင်ထွေးက ကျမကို သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး ကျမတီရှပ်လေးကို ဆွဲလှန်ပြီး ဘရာကို အပေါ်ဆွဲပင့်လိုက်တော့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့ ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးက တုန်ခါလို့ အပြင်ကိုတိုးထွက်လာပါတော့တယ်။ ထွက်လာတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို တလုံးကိုလက်နဲ့ဆုပ်လို့ ကျန်တစ်လုံးကိုတော့ တစ်နေကုန်နို့မတိုက်ဘဲ ပစ်ထားခံရတဲ့ နို့စို့ခလေးလို အငမ်းမရစို့တာ ကျမ နို့သီးလေးတွေတောင် ပြုတ်ပါသွားမလား ထင်ရတယ်။ ကျမရဲ့ကာမစိတ်တွေကလဲ တလိမ့်လိမ့်တက္လာလို့
“အာ ဦးရယ်”
လို့ ညီးသံလေးထွက်သွားရတယ်။ ခဏစို့ပြီးတာနဲ့ ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး သူ့အိမ်ကိုခေါ်ပါလေရော ကျမက မလိုက်ဘူး ဆိုတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး ဈေးပွဲတော်ကို သွားကြတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမလဲမလိုက်ချင်သလို လိုက်ချင်သလိုနဲ့ ပါသွားခဲ့တယ်။ သူ့အိမ်ကိုအနောက်ပေါက်က ဝင်တယ်။ မီးရောင်ကလဲ အိမ်ရှေ့မှာပဲရှိတဲ့အတွက် လူမမြင်နိုင်လို့ တော်သေးတာပေါ့ရှင်။
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါး ပိတ်တဲ့အထိ ကျမကမတ်တပ်နဲ့ အခန်းအခြေအနေကို လေ့လာနေမိတယ်။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်နဲ့ နံဘေးမှာက အလှပြင်ခုံ နံရံနားမှာတော့ အဝတ်ဘီဒိုနှစ်လုံးက ယှဉ်လျှက်။ ကျမကိုပခုံးနှစ်ဖက်ကကိုင်လို့ ကုတင်ရှိရာကို တွန်းခေါ်သွားခံရလို့ ကုတင်ဘေးရောက်ရင်ဘဲ ကျမကိုဆွဲလှည့်ပြီး မေးကိုပင့်ပြီး ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခံရပါတော့တယ်။
ကျမပါးစပ်ထဲသူ့လျှာနဲ့မွှေနေသလို လက်နှစ်ဘက်ကလဲ ကျမရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကို အားရပါးကဆုပ်နေ နေတော့တာဘဲ။ ကျမလဲ စိတ်ပါလာပြီမို့ သူ့ပခုံးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိတယ်။ ကျမပေါင်ကြားကလဲ စိုစိစိဖြစ်နေပြီမို့ ညီမလေးကငိုနေပြီလို့ သိလိုက်တယ်။ ကျမကိုနမ်းနေတဲ့ ဦးတင်ထွေးစိတ်တွေ တအားထနေပြီမို့ အသက်ရှူသံတွေကလဲ တရှူးရှူးဖြစ်နေပြီး
“စုလေးရယ် ဦးမနေနိုင်တော့ဘူး ချစ်တော့မယ်”
လို့ပြောပြီးကျမကို ကုတင်ပေါ်တစောင်းတင်ပြီး ထမိန်ဆွဲချွတ်တော့
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း”
ဆိုပြီးကျမငြင်းနေတာနဲ့ သူလဲမချွတ်ဘဲ ထမိန်လှန်တင်လိုက်တော့ ပင်တီမပါလို့ အရေတွေရွဲနေတဲ့ ကျမရဲ့ ပိပိဖောင်းဖောင်းကြီးက ထင်းထင်းကြီးပေါ်လာပါရော။ ကျမရဲ့ပိပိကိုမြင်တာနဲ့ ဦးလဲပုဆိုးကို အောက်ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျမလဲ မကြာခင် အလိုးခံရတော့မယ့် လီးကြီးကို အသာလှမ်းကြည့်လိုက်တော့
“အို”
လို့တောင်အသံထွက်မိတယ်။ ကြည့်ပါအုန်းဦး လီးကြီးတုတ်လဲတုတ် ရှည်လဲရှည်တဲ့အပြင် အကြောတွေ ထောင်နေတာတောင် မြင်နေရတယ်။ ကျမအပျိုမစစ်တော့ပေမဲ့ ဦးလီးလောက်ကြီးတာနဲ့တော့ မကြုံဘူးသေးဘူးလေ။ အာ့ကြောင့် အို လို့ထွက်သွားရတာပေါ့။ ဦးကတော့ သူ့လီးကို ကျမထဲရောက်ဖို့သာ အားသန်နေပြီမို့ ကျမပေါင်ကို ဆွဲထောင်ပြီး သူ့လီးကို ကျမအပေါက်ဝတေ့ပြီး အိမ်ထောင်သည်ပီပီ ခါးအားနဲ့ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ ကျမပိပိလေး ဗျစ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စပ်ဖျင်းဖျင်း နာကျင်မှုနဲ့အတူ ပိပိတစ်ခုလုံးလဲ ပြည့်သိပ်နေတဲ့ ခံစားမှုရလိုက်သလို
“အမလေးး ဦးရယ် သေပါပြီ စုဟာလေးကွဲသွားပြီ ထင်တယ်”
“ဟာ ဆောရီး ဆောရီး စုလေးရယ် ဦးကစုလေး အလိုးခံဘူးတယ်ဆိုပြီး ကွဲမယ်မထင်လို့ တစ်ခါတည်းသွင်းလိုက်တာ”
သူ့စကားကြားတာနဲ့ သိလိုက်ပြီ စု အပျိုမစစ်သာ သူသိနေမှန်းကို။
“အားး ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ဦးရဲ့. နာလိုက်တာ”
ကျမကနာတယ်ပြောလေ။ သူကဆောင့်လိုးလေမို့ တစ်ချက်တစ်ချက် အသက်ရှူတောင် ရပ်သွားမလားဘဲ။ ဒါပေမဲ့ ခဏနေတော့ ကျမလဲကောင်းလာလို့ သူအဆောင့်ကို ကော့ကော့ပြီး ကြိုနေမိတယ်။ သူကလဲ ကျမခံနိုင်တာသိတော့ ပိုအားထည့်ဆောင့်ပြီးပါးစပ်ကလဲ
”လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ကွာ လီးကိုဆိမ့်နေတာဘဲ”
တဲ့။ ကမြလဲ
“ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”
“ရှက်စရာမှမဟုတ်တာ စုလေးကလဲ ဦးလိုးတာကောင်းလား”
“ဟာ ဦးနော်”
“ပြောလေစုလေး ကောင်းလားလို့”
“မသိပူး ဦးဟာကြီးက တအားကြီးတာဘဲ နာတယ်”
“အစမို့ပါ စုလေးရဲ့ နောက်ကြမနာတော့ပါဘူး ခုနာသေးလို့လား”
“စပ်တယ် ဦးရဲ့”
“အာ့ကြောင့် စပ်ပတ်လို့ခေါ်တာ”
“ဟာ ဦးနော်”
ဆိုပြီး သူ့ပုခုံးကို ကိုက်ပစ်လိုက်တော့ သူစိတ်တွေပိုထန်လာပြီး လိုးလိုက်တာ ကျမစောက်ပတ်လေးခွက်ဝင်သွားမတတ်ဘဲ။ ကောင်းလွန်းလို့ ကျမလဲတအင့်အင့်နဲ့ ခွေးပေါက်သံလေးတောင် ထွက်နေပြီ။ ဆီးခုံနှစ်ခုရိုက်သံ တဘတ်ဘတ် တဗွက်ဗွက်နဲ့ လိုးသံတွေက အခန်းထဲညံနေတော့တာဘဲ။ မကြာပါဘူး နုနုထွတ်ထွတ် ကျမရဲ့စောက်ပတ်ကို လိုးရလို့ထင်တယ်။
“ပြီးချင်ပြီ စုလေးရယ် ပြီးချင်ပြီ”
ဆိုတာကြောင့်
“စုလဲ ပြီးချင်ပြီ ဦးအထဲကိုမထည့်နဲ့နော်”
လို့ ပြောတဲ့ကြားက ကျမက ပိပိထဲအရေမဝင်အောင် ရုန်းနေတာကို အတင်းချုပ်ပြီး သူ့လီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ တဆုံးထည့်ပြီး သုတ်ရေတွေပန်းထဲ့လိုက်တာ နွေးခနဲ့နွေးခနဲ့ဘဲ။ ကျမ ပိပိထဲကလဲ ပွက်ခနဲ့ပွက်ခနဲ့ စောက်ရေတွေထွက်ကုန်တာမို့။ နှစ်ယောက်ပေါင်းအရေတွေက ပိပိထဲမဆန့်ဘဲလျှံကျတာ ပေါင်မှာတောင်စီးကျတယ်။ ကျမပေါ်မှောက်ပြီး ဇိမ်ခံနေတဲ့ သူ့ကိုယ်ကြီးကို အတင်းတွန်းဖယ်ရင်း
“ဖယ်ပါအုန်း ဦးရယ် ဒီမှာသေတော့မယ်”
“အေးပါ စုလေးရယ်”
ဆိုပြီးအပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့ သူ့လီးလဲ ကျမ ပိပိလေးထဲက ပြွတ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့ ထွက်သွားသလို ပိပိထဲကအရေတွေက ဖြောခနဲထွက်ကျလာတယ်။ ဦးက သူ့ပုဆိုးကိုကောက်ယူပြီး ကျမရဲ့ပေကျံနေတဲ့ ပိပိလေးကိုသုတ်ပေးတယ်။
“စပ်လိုက်တာ ဦးရယ် တအားများပြဲသွားလားဘဲ”
“နဲနဲပါ စုလေးရဲ့”
“ဟွန့် သူဟာကြီးနဲ့ သူများဟာလေးကို မညှာမတာ”
“အဲ့လိုဟုတ်ပါဘူး စုလေးရယ် ချစ်လွန်းလို့ပါ”
“ဦးချစ်တာတော့ကြောက်ပါပြီ”
ဆိုတော့ ကျမကိုဖက်ပြီးပါးကိုနမ်းပြီး
“တကယ်ပြောတာ စုလေးကို တကယ်ချစ်တာ ဦးကိုပြန်ချစ်ပါနော် ဦးအချစ်ကိုလက်ခံပါနော်”
“ဟွန့် ခုမှရီးစားစကားပြောနေ လူကိုလုပ်ချင်သလိုလုပ်ပြီးမှ”
“အာ ဒါကတော့ ချစ်တာကို စုလေးရဲ့”
တဲ့။ အဲ့ညက အိမ်ပြန်တော့ ပိပိကစပ်နေလို့ ရေအိမ်ဝင်ပြီး ရေဆေးရသေးတယ်။ အိပ်ရာဝင်တော့ ဦးလီးကြီးပြန်မြင်ပြီး စိတ်ပြန်ထလာလို့ ဇွတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရတယ်။ အဲ့လို ဦးတင်ထွေးနဲ့ဖြစ်ပြီး ကျမလဲသူ့ကိုရှောင်နေရတယ်။ အလုပ်ကပြန်ရောက်ရင် အရင်လိုအပြင်မထွက်ဘဲ အိမ်ထဲမှာဘဲ fb ဖွင့်လိုင်းသုံးပေါ့။ ကျမသူနဲ့တော့ တွေ့တော့ တွေ့ချင်သေးတယ်။ ကျမသိချင်တာလဲ မေးချင်သေးတာ။ သူကျမအပျိုမဟုတ်တာ ဘယ်လိုသိသလဲ။ မေးချင်တယ်။ နောက် သူ့ရဲ့အပြုစုကိုလဲ ခံချင်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာက မယားငုတ်တုတ်နဲ့ တကယ်လို့ သူ့မယားသာသိရင် ကျမတော့ သေပြီဘဲ။ ဒါကြောင့်လဲ တွေ့ချင်ပေမဲ့ မတွေ့အောင် ရှောင်နေရတယ်။
သူ့ကိုရှောင်နေတဲ့ရက်တွေမှာ စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင် မမကြီးရဲ့လင်က အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာလို့ ဆိုင်ကိုရောက်ရောက်လာ ပြီးတော့ ကျမကိုလဲ စသလိုနောက်သလိုနဲ့ “နန်းဝေဝေမြင့်”တဲ့။ နန်းဝေဝေမြင့် ဆိုတာက fb ပေါ်မှာ စတားဖြစ်နေတဲ့ တာချီလိတ်က ဓမ္မစကူးဆရာမလေး။ လှလဲလှပါတယ် အကိတ်ဘဲ။ ဒါပေမဲ့ နို့က တော်တော်ကြီးတယ်။ ကျမကလဲ နို့ကြီးတယ်လေ။ ဒါကြောင့် သူဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့ခေါ်မှန်း သိတာပေါ့။
ကျမရဲ့ ထွားလွန်းတဲ့နို့ကြီးကို သွားရည်ကျနေတာ မှန်းသိပါ့။ သူကဆိုင်မှာ မတော်တဆလိုလိုနဲ့ ကျမနို့ကိုမထိ ထိအောင် ပွတ်မိအောင် တိုက်မိအောင်လုပ်နေတာ။ သူ့မိန်းမ ကျမတို့ မမကြီးကပိန်လိုက်တာ အရိုးချည်း ရင်သားဆိုလဲ ပြားကပ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ မမကြီးကငွေရှိတော့ မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး။ ဘာအလုပ်မှမလုပ်ဘဲ မမကြီးကို မှီစားနေတော့ မယက ဖြစ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ အကြောကတော့ မသေးဘူးရှင့်။ လစ်ရင်လစ်သလို ဆိုတဲ့အစားထဲက။
မနေ့ကလဲ ဆိုင်အနောက်မှာ သိုလှောင်ထားတဲ့ အလှကုန်တွေ ထုတ်ရအောင်ဆိုပြီးခေါ်လို့ လိုက်သွားရတယ်။ ပစ္စည်းတွေ ရွေးနေတုန်း ကျမနောက်ကနေ မသိမသာသူ့ဟာနဲ့ လာထောက်နေသေးတယ်။ ကျမလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေရာရွေ့လိုက်တာပေါ့။ အာ့တောင်
”တကယ်ဘဲ နင်ကတော့ ဝေဝေမြင့် အတိုင်းဘဲ”
တဲ့။ က်မက
“ဘာဝေဝေမြင့်အတိုင်းလဲ”
လို့ပြန်မေးတော့ ကျမရင်သားကိုလက်နဲ့ထိပြီး
”ဒါလေ ဟာ”
ဆိုတော့ ကျမလဲ
”မမကြီးနဲ့ တိုင်ပြောမှာနော်”
”မတိုင်ပါနဲ့ဟာ နင်ကလဲ၊ ရော့ နင်လိုတာသုံးရအောင်''
ဆိုပြီး ကျမရဲ့ ဟိုက်နေတဲ့ လည်ပင်းပေါက်ထဲကနေ ဘရာထဲကို ငွေစက္ကူတွေအတင်းထိုးထည့်ပေးတော့ ကျမလဲ မိန်းမပီပီ မူလိုက်ရသေးတယ်။ မလိုချင်ဘူး။ မရချင်ဘူးပေါ့။ သူက အတင်းထည့်ပြီးဆိုင်ရှေ့ထွက်သွားတော့လဲ မလွဲသာလို့ယူရတဲ့သဘောနဲ့ ယူလိုက်ရတယ်ပေါ့။
ဒီနေရာမှာ ကျမတို့ဆိုင်ပိုင်ရှင်မမကြီးအကြောင်း ပြောရအုန်းမယ်။ မမကြီးရဲ့ နာမည်က ဒေါ်ခင်နု အသက်က ၅၀။ အရင်ကတော့ ဘယ်လိုနေလဲမသိပေမဲ့ အခုတော့ ပိန်ကပ်နေတာက သူများတွေပြောသလို ဝါးခြမ်းပြားကို ထမိန်ပတ်ထားပေး သလိုပါဘဲ။ ဒါပေမဲ့ ပိုက်ဆံရှိတော့ အဝတ်အစားဆို အကောင်းဆုံး ဒီဇိုင်းအလန်းတွေ မျက်နှာကလဲ ရောင်စုံကာလာတွေချယ်နိုင်လို့ ကြည့်ကောင်းသလိုလိုရှိသား။ သူ့ယောက်ျားနာမည်ကတော့ ကိုဝေလင်း။ အသက်က မမကြီးထက် အများကြီးငယ်တယ် ၃၂ ဘဲရှိသေးတယ်။
ငယ်လင်ငယ်မယားတော့ မဟုတ်ဘူး။ မမကြီးက အရင်လင်နဲ့ ခလေးနှစ်ယောက်။ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက်ပေါ့။ ယောက်ျားဆုံးပြီးမှ ကိုဝေလင်းနဲ့ရတာ။ ကိုဝေလင်းနဲ့ကတော့ ခလေးမရဘူး။ မမကြီးရဲ့အသက်အရွယ်နဲ့ ကျန်းမာရေးကြောင့်ဘဲထင်တယ်။ ကိုဝေလင်းကြည့်ရတာ မမကြီးကို ချစ်လို့မဟုတ်ဘဲ ပစ္စည်းဥစ္စာကြောင့် ယူတာထင်တယ်။ မမကြီးနဲ့ယူပြီး ဘာအလုပ်မှ ဟုတ်တိပတ်တိလုပ်တာ မတွေ့ဘူး။ ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်နဲ့ မမကြီးအနားကပ်ပြီး သုံးဖြုန်းနေတာဘဲ။
အလုပ်သာ ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်မလုပ်တာ။ ညနေဆို ဘီယာနဲ့ယစ်နေပြီ။ ဘီယာတန်ခိုးနဲ့ ဗိုက်ကပူနေပြီ။ အသက် ၃၂နှစ်က ၄၀ကျော် ဦးတင်ထွေးနဲ့များ တခြားစီ။ ဦးတင်ထွေးကတော့ အသက်သာ ၄၀ကျော်တယ် ကြွက်သားတွေ အကြောတွေက သန်မာချက်က 9ကျော်တယ်။
မမကြီးကလဲ သူ့လင်ကိုချစ်ပါ့။ အလိုလဲလိုက်တယ်။ တစ်ခုဘဲ မိန်းခလေးကိစ္စတော့ လုံးဝမရဘူး ငယ်ငယ်ယူထားလို့ ထင်တယ် သဝန်ကလဲတိုပါ့။ ကိုဝေလင်းကလဲ မမရှေ့ဆို မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်။ ကွယ်ရင်တော့ တင်ကြီးရင်ကြီးတွေကို သူ့မိန်းမမှာမရှိတဲ့ ပစ္စည်းတွေမို့ မက်မက်မောမော။
ခုလဲ လစ်တာနဲ့ ကျမကိုအကဲစမ်းချင်တာ။ သူ့လိုလူကို ကျမစိတ်မဝင်စားတာ အမှန်ဘဲ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ဆီက ကျမသုံးစွဲဖို့ ငွေထွက်နိုင်တယ်လေ။ ခုဘဲကြည့် ကျမရင်သားကြားက်ို အသားယူပြီး နှုတ်ပိတ်ခထိုးထည့်သွားတာကို ရေကြည့်တော့ နှစ်သောင်းလေးထောင်။ အတော်ဘဲ ကျမလိုချင်နေတဲ့ မိတ်ကပ်ဘူးလေးတော့ ဝယ်လို့ရပြီ။
ညနေအလုပ်ပြန်တော့ လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲကနေ ဦးတင်ထွေး ထွက်လာတာတွေ့လိုက်တယ်။ သူ့မြင်တာနဲ့ ကျမနဲ့ချစ်တင်းနှောခဲ့တာ ပြန်သတိရပြီး ကျမပိပိလေးက ယားကျိကျိဖြစ်လာသလိုဘဲ။ သူကလဲ ကျမကိုချောင်းနေတာ နေမယ်။ အဲ့ညကဖြစ်ပြီး မတွေ့အောင် ကျမရှောင်နေတာ။ ခုတွေ့တော့လဲ သူ့ရဲ့အပြုစုကို ပြန်တမ်းတသလိုဘဲ။သူက တိုက်ဆိုင်လို့တွေ့ပုံဖမ်းပြီး
“ဟာ ယွန်းနဒီ တို့အလုပ်ပြန်လာပြီလား ဟ”
“ဟုတ် ဦးလေး”
ဘာမှမသိရှာတဲ့ ယွန်းလေးကတော့ပြန်ဖြေပေမယ့် ကျမကတော့ ခေါင်းငုံ့ပြီးလျှောက်နေလိုက်တယ်။
“စုမြတ် ရော အဆင်ပြေရဲ့လား”
သူ့စကားကြောင့် ကျမသူ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့ အဓိပ္ပါယ်ပါပါ မေးမှန်း သူ့အကြည့်နဲ့သိလိုက်ပါတယ်။
“ဟုတ် ပြေပါတယ်”
“ဦးက အဆင်မှပြေပါ့မလားလို့ စိတ်ပူနေတာ”
သူပြောတာက အဲ့ညက ကျမပိပိလေးပြဲသွားတာကို ရည်ရွယ်မှန်း ကျမတို့နှစ်ဦးသားသိပေမဲ့ ယွန်းလေးကတော့ ဘယ်သိပါ့မလဲ။ တစ်လမ်းထဲနေကြသူတွေဆိုတော့ ထွေရာလေးပါးပြောရင်း အတူလျှောက်လာလိုက်တယ်။ ယွန်းလေးအိမ်က အရင်ရောက်တယ်။ ကျမအိမ်နဲ့က ငါးအိမ်လောက်ခြားပြီး ဦးတင်ထွေးတို့အိမ်က နှစ်အိမ်ကျော်လေ။ ယွန်းလေးသူ့အိမ်ဝင်သွားတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်တည်းဆက်လျှောက်လာတော့မှ
“စုလေး ညကျရင် အိမ်နောက်ခဏထွက်လာကွာ ဦးရေအိမ်နားက စောင့်နေမယ်”
“ဟာ မလာပူး မစောင့်နဲ့”
“လာခဲ့ပါ ဦးတွေ့ချင်လို့ စုလေးမလာမချင်း စောင့်နေမှာ”
ပြောပြီးသူကရှေ့ကခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့ သွားပြီး သူ့အိမ်ထဲဝင်သွားလေတော့ ကျမပြောချိန်မရတော့ဘူး။ သူပြောသလို သွားရမလား မသွားဘဲနေရမလား။ ညနေ ထမင်းစားပြီးတော့ မိသားစုတွေနဲ့ TV ထိုင်ပြီးကြည့်နေပေမဲ့ ကျမစိတ်ကတော့ ညနေကဦးတင်ထွေးရဲ့ စကားဆီဘဲ ရောက်နေတယ်။ သွားရမလား မသွားဘဲနေရမလား ဝေခွဲလို့ မရနိုင်ဘူးပေါ့။
နောက်အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပြီး ဘာလုပ်ရရင် ကောင်းမလဲတွေးတော့ အရင်တစ်ခါက ဦးတင်ထွေးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကျမပိပိလေးထဲက မရိုးမရွဖြစ်လာလို့ ထမိန်ပေါ်ကနေ အသာစမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပိပိလေးကသွေးကြွလို့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ဖြစ်လို့တောင် နေတယ်။ အထဲကလဲ စိုစိစိခံစားမိတယ်။ ဦးတင်ထွေးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအဆစ်ကိုတွေးမြင်လို့ ရေဆာသလိုလို အာတွေခြောက်သလိုလို။ နောက်ဆုံးတော့ ကျမရဲ့ပင်ကိုယ် ကာမပြင်းတဲ့စိတ်ကို မလွန်ဆန်နိုင်တာမို့ ဖက်ရှင်မဂ္ဂဇင်းလေးဆွဲပြီး နောက်ဖေးပေါက်ကိုအသွား
“ဟဲ့ မိစု အာ့ကဘယ်လဲ”
အမေ့ရဲ့ အမေးကို လက်ထဲကစာအုပ်ကို မြှောက်ပြလိုက်ပြီး
“ယွန်းလေး စာအုပ်သွားပြန်ပေးမလို့”
အမြဲလဲဒီလိုသွားနေကြမို့ အမေက ဘာမှဆက်မပြောတော့ပူး။ ကျမလဲနောက်ဖေးပေါက်ကနေ ရေအိမ်ရှိရာဘက်ကို သွားလိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာတော့တ ဒိတ်ဒိတ်နဲ့လေ ညဘက် အခုလိုတစ်ခါမှခိုးမတွေ့ဘူးဘူး။ အရင်တစ်ခါကလဲ သူက အလစ်ချောင်းပြီးဆွဲလို့သာ။ ခုလိုမျိုးကိုယ့်သဘောနဲ့ မတွေ့ဘူးဘူး။ ရေအိမ်နားမရောက်ခင်ဘဲ သရက်ပင်ကြီးအောက်က လူရိပ်တခုထွက်လာတာ တွေ့လိုက်တယ်။ အလင်းရောင်မရှိပေမဲ့ အိမ်တွေဆီက မီးရောင်နောက်ခံနဲ့ ဦးတင်ထွေးဘဲဆိုတာသိတာပေါ့။
“စုလေး လာတယ်နော် ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ”
“ဝမ်းသာမနေနဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ အချိန်မရဘူး”
ဘာလုပ်ချင်လို့ခေါ်တာသိရဲ့နဲ့ မိန်းခလေးတို့ဘာဝ မာယာစကားတွေ သုံးရသေးတာပေါ့။
“ခနလေးပါ စုလေးရဲ့ လာ လာ”
ဆိုပြီး ကျမလက်ကိုဆွဲလို့ သွားလေတော့
“ဦး အဲ့ဒါဘယ်လဲ ကြာလို့မရဘူး”
“အေးပါ သောင်းဝင်းအိမ်တင် လာ လာ”
သူပြောတဲ့သောင်းဝင်းဆိုတာက ဟိုဘက်လမ်းက သူ့တပြည့်ဘဲ အရင်က အမေမုဆိုးမနဲ့ နှစ်ယောက်နေတာ ခုမကြာသေးခင်ကဘဲ သူ့အမေကြီးဆုံးသွားလို့ တစ်ကိုယ်ရေတစ်ကာယသမားပေါ့။ ကျမလဲ နှလုံးခုန်ရင်တုန်ရင်း သူခေါ်ရာပါလာခဲ့ရတယ်။ အိမ်ထဲမဝင်ခင် ကျမကို အပြင်မှာခဏဆိုပြီး ထားထားပြီးသူဝင်သွားလို့ သောင်းဝင်းကို ဘယ်လိုပြောလဲမသိဘူး သောင်းဝင်းက ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ အပြင်ကိုထွက်သွားလိုက်တယ်။
အဲ့တော့မှ ကျမကိုလာခေါ်လို့ အိမ်ထဲအရောက်မှာ တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲက သောင်းဝင်းအိပ်ရာဆီ နှစ်ယောက်သားရောက်တော့ သူလေ ဘယ်လောက်ထန်နေတယ် မသိဘူး ကျမရဲ့အကျီင်္ကို အတင်းချွတ် ဘော်လီတောင် မဖြုတ်နေတော့ဘဲ အပေါ်ပင့်တင်ပြီး ထွက်လာတဲ့ အောင်မြင်ဖွံ့ထွားလှတဲ့ ကျမနို့ကို ဟိုဘက်ဒီဘက် အပြေးအလွှားစို့နေ ချေနေတော့တာဘဲ
“အာ ဦးကလဲကွာ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ”
“ဘယ်လိုဖြစ်ရမလဲ လွမ်းနေတာ လွမ်းနေတာ”
“ဟင့် ဦးရယ်”
ကျမလဲသူ့ရဲ့အစို့ အနယ်တွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေက ဒီရေလိုတရိပ်ရိပ်တက်လာရတော့တယ်။ မတ်တပ်စို့နေရာကနေ ကျမကိုအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ထမိန်ကိုခြေရင်းကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အောက်က ဘာမှမခံထားတဲ့ ကျမ။ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်ပေါ့။ မဲနက်လိမ်ကောက်နေတဲ့ အမွှေးလေးတွေနဲ့ဖောင်းပြီး မို့မောက်နေတဲ့ ကျမ ပိပိကို သေချာဖြဲကြည့်နေတာမို့
“ဟာ ဦးမကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်”
ကျမစကားကိုသူဘာမှတုန့်ပြန်မနေဘဲ ကျမပိပိကို မျက်နှာအပ်လို့ သူလျှာကြမ်းကြမ်းကြီးနဲ့ အပေါ်ဘက်ကို ကော်ပြီးထိုးယက်လိုက်တာမို့ ကျမရဲ့ အရသာဖူးအစိလေးကို လျှာနဲ့အကော်ခံရတာမို့
” အို….အဟင့်ဟင့်”
လို့ပါးစပ်ထွက်သွားသလို ဖင်ကြီးကို ကော့ပစ်လိုက်မိတယ်။ ကျမရဲ့ကော့မှုက သူ့မျက်နှာကို ပိပိနဲ့ပွတ်သလိုဖြစ်သွားလို့ အားနာမိပေမဲ့ သူ့လျှာအစွမ်းနဲ့ မနေနိုင်ဖြစ်နေတဲ့ကျမ ဖင်ကိုဝေ့ခါဝှိက်ခါ ကော့ခါပင့်ခါ ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ သူကလဲ ကျမပိပိသွားလေရာကို မလွတ်တမ်းလျှာတန်းလန်းနဲ့ လိုက်မွှေနေပါတယ်။
“အာ ဦးရယ် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ စုမနေတတ်ဘူး”
“စုလေးကောင်းအောင်လို့ပါ စုလေးကို ချစ်လို့လုပ်ပေးတာ”
“ဟင့်အင်းကွာ မလုပ်နဲ့မနေတတ်ဘူး”
“ခဏလေး ပါခံစားကြည့် စုလေးကြိုက်သွားမယ်”
“အား..အမလေး..ဦးရယ် ဟင့် ဟင့်”
နောက်တော့ မနေနိုင်တော့တဲ့ ကျမလေ ပိပိက အရေတွေပန်းထွက်ကုန်ရော ဦး ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ ကျမရဲ့ စောက်ရေတွေနဲ့ အားနာလိုက်တာ ကျမလေ ကာမဆက်ဆံဘူးပေးမယ့် အခုလို အယက်မခံဘူးဘူး။ အပြာကားတွေမှာ ကြည့်ဖူးပေမဲ့ သက်သက်လုပ်နေတာထင်တာ။ ခုကိုယ်တိုင်ကြုံမှဘဲ လူဟာ တိမ်ထဲဘဲမျောနေသလိုလို ရဟတ်စီးလို့ အသဲယားပြီး ရင်ဖိုသလိုလို နောက်ဆုံးမနေနိုင်လို့ အရေတောင် ပန်းထွက်တယ်။
“ဟာ အားနာလိုက်တာ ဦးရယ် ကန်တော့နော် ကန်တော့”
“ဘာကန်တော့လဲ ချစ်သူတွေကြားမှာ ဘာမှမလိုဘူး ကောင်းဖို့က အဓိကဘဲ ခု ဦးလုပ်ပေးတာ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”
ကျမလဲမလွန်ဆန်နိုင်တာမို့ ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီးတော့
“အင်း”
လို့သာဖြေလိုက်ရပါတော့တယ်ရှင်။
“ကဲ စုလေးကောင်းပြီးရင် ဦးအလှည့်”
ဆိုပြီးပုဆိုးချွတ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမ မျက်နှာရှေ့ ထိုးပေးလာတယ်။ ကျမကို လိုးတဲ့သူ့လီးကြီးကို ကျမလဲ မရှက်မကြောက်သေချာကြည့်နေမိတယ်။ လီးကြီးက အသားရောင်လိုမဟုတ်ဘဲ ကွက်ပြီးမဲနေပြီး ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးက သပြေသီးရောင်ထလို့။ ဒစ်ကလဲ ပွင့်အာစတောင်ပို့ မှိုကြီးလိုဘဲ။ သူကလီးဆတ်ပြပြီး
“စုပ်ပေးလေ စုလေး”
တဲ့။ ကျမလဲ သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ဖွဖွလေးဆုပ်လိုက်တယ်။ လီးကြီးကပူနွေးနွေးနဲ့သွေးကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ တိုးနေတာကိုခံစားမိတယ်။ သူ့မျက်နှာကိုမော့ကြည့်တော့ ကျမစုပ်ပေးလာမယ့်အချိန်ကို တောင့်တမျှော်လင့်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျမကိုအသနားခံနေသလိုမို့ ကျမဘဝမှာပထမဆုံး လီးစုပ်ခြင်းအမှုကို ပြုလိုက်ရပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲရောက်လို့ ကျမနဲ့ခံတွင်းအတွေ့နဲ့ ဆုံလိုက်တာနဲ့ အစကထက်တိုးပြီး လေနဲ့ထိုးလိုက်သလား အောက်မေ့ရအောင်ကြီးလာလို့ ကျမမှာ မဆန့်မပြဲငုံခဲထားရတယ်။ သူကတော့
“အ..ရှီုး..”
လို့အသံထွက်သလို ခေါင်းကိုမော့ပြီး ကျမခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ထားလို့ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေတော့တယ်။ ကျမလဲ မြင်ဘူးထားတဲ့ အပြာကားတွေထဲကလို သူ့လီးကြီးကို လျှာနဲ့ ရစ်ကစားပေးလိုက် ထိပ်အကွဲလေးထဲကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးလိုက် လီးအတံတလျှောက် လျှာနဲ့ခွေးများ ထမင်းရေယက်သလို တပြက်ပြက်နဲ့ ယက်ပေးလိုက်ပေါ့။ ဦးလဲ တော်တော်လေးကောင်းနေတယ် သူ့လီးကိုငုံလိုက်တိုင်း ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တွေထွက်လို့ ကျမပါးစပ်ထဲ ပြည့်ပြည့်လာတယ်။
ကျမလဲထွက်တဲ့အရေတွေကို မထွေးထုတ်ဘဲ မြိုချလိုက်တယ်။ ညှီစို့စို့ငံကျိကျိနဲ့ အရသာက ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ကို ပိုကြွစေတယ်လေ။ ကျမစောက်ရေတွေတုန်းကတောင် ဦးက မထွေးထုတ်ခဲ့တာမို့ ကျမကလဲ သူ့အရေတွေကို ပြန်မြိုချပေးလိုက်တာပါ။ နောက်တော့ ဦးလဲ မနေနိုင်တော့ပါဘူး ကျမခေါင်းကို ဆွဲဖယ်ပြီး
“ရပြီစုလေး ရပြီ လိုးရအောင်”
တဲ့။ ဘယ်လောက်ဘဲအလိုးခံခံ အဲ့လိုကြီးပြောတာကိုတော့ ရှက်မိတယ်ရှင့်။ ဦးကကျမကိုပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းဆွဲထောင်လို့ ကားလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ ကျမစောက်ပတ်လေးက ဟတတနဲ့ အသင့်ကြိုနေသလိုဘဲ။ ဦးက ကျမစောက်ပတ်ကိုသေချာကိုဖြဲကြည့်နေတာမို့
“ဟာ ဦးကွာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“ဦးလိုးရတဲ့ စုလေးစောက်ပတ်လေးက လှလွန်းလို့ကြည့်တာ”
“အာ ဦးနော်”
လို့ပြောလိုက်တော့မှ ကျမအဝကို သူဟာကြီးတော့လာတယ်။ သူ့ပုခုံးကိုလက်နဲ့တွန်းထားရင်း
“ဦး ဖြေးဖြေးနော်”
လို့သတိပေးရတယ်။ ဦးကလဲခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး သူ့လီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ ဖြေးဖြေးချင်းချော့သွင်းနေတယ်။ အဲ့လိုသတိမပေးလို့ ဆောင့်လိုးလိုက်ရင် အရင်တစ်ခါလို့ ကွဲသွားမှာကြောက်ရတယ်။ ဦးလီးက ကျမအလိုးခံဖူးတဲ့ လီးထဲမှာ အကြီးဆုံးဘဲ။
ဦးရဲ့ကျွမ်းကျင်လိမ္မာမှုနဲ့ လီးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ တဖြေးဖြေးရှေ့တိုးနေသလို လက်တဖက်ကလဲ ကျမရဲ့ အစိလေးကိုချေပေးနေတာမို့ စောက်ပတ်ထဲက ကျဉ်သလိုလို ရွသလိုလိုနဲ့ သွင်းနေတဲ့ လီးကြီးကိုအဆုံးရောက်စေချင်မိပြီ။ အာ့ကြောင့်လဲ သူ့ခါးကိုလှမ်းဆွဲပြီး အောက်ကနေ ပင့်ပြီး ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ကျမအနေအထားကို အကဲခတ်နေတဲ့ ဦးကသဘောပေါက်တာမို့ ကျမရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင် ခါးကိုမြှောက်ပြီး အားပါပါနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ ”ဗျစ်” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ကျမသားအိမ်ဝဆီထိ လီးကြီးက ဝင်သွားတာမို့ အောင့်တောင့်တောင့် တောင်ဖြစ်သွားတာမို့ ကျမက
“အမလေး”
လို့တောင် တ မိတယ်။ ဦးကတော့ ဘာမှဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ကျမစောက်ပတ်ကို စိတ်ရှိတဲ့အတိုင်း အားရပါးရ လိုးနေတော့တယ်။ လိုးတတ်လိုက်တာ လီးကိုပုံမှန်မလိုးဘဲ ကော်လိုး စိုက်လိုး ဝှိက်လိုးနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ကို မကျယ်ကျယ်အောင် အပေါက်ချဲ့နေသလိုဘဲ။ ကောင်းလွန်းလို့ ဦးကျောပြင်ကြီးကို အသေဖက်ထားပြီး ကျမလဲသူ့ကို ကောင်းစေချင်လို့ အောက်ကနေတတ်သမျှ မှတ်သမျှနဲ့ ကော့ပေး ကြွပေးနေလိုက်တယ်။ ဦးကလိုးနေရင်းကလဲ
”ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပတ်ကွာ လိုးလို့
တအားကောင်းတာဘဲ စုလေးရော ကောင်းလား”
တဲ့။ ရှက်စရာကြီးမို့မဖြေပါဘူး။ သူကတော့
”ဦးတော့ စုလေးစောက်ပတ်ကိုစွဲနေပြီကွာ”
တဲ့။ ကျမအမှန်ဝန်ခံရရင် ကျမကိုအဲ့လိုစွဲနေပြီဆိုတာကို ကျေနပ်နေတယ်။ ဂုဏ်ယူနေတယ်လို့ပြောရမယ်။ စိတ်ထဲမှာ တကယ်ကိုကျေနပ်နေမိတာ။
”စုလေးရော ဦးလီးကိုကြိုက်လား”
သူမေးတာဘယ်လိုဖြေရဲမလဲနော်။ အာ့က်ိုဘဲမရမက
”ပြောလေ စုလေး ဦးလီးကိုကြိုက်လား”
တဲ့။ မဖြေမချင်းမေးနေမှာမို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး
”အင်း'' လို့ဖြေတော့
”ဦးအဝလိုးမယ်နော် စုလေးစောက်ပတ်လေးကို အမုန်းလိုးမယ်”
တဲ့။ သူ့ဟာသူအားပေးရင်းလိုးတာ ကြာကြာမလိုးနိုင်ပါဘူး။ ကျစောက်ပတ်ရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ကျမစောက်ပတ်ထဲက သူ့လီးကိုဆွဲညှစ်ပေးမှုကြောင့်
”အား...စုလေးပြီးချင်ပြီ.ပြီးချင်ပြီ”
ဆိုပြီးတအားဆောင့်လိုးတာကြောင့် ကျမလဲ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တာမို့ သူ့လီးကသုတ်ရေတွေ အပန်းကျမထဲကအရေတွေ ပွက်ခနဲ့အထွက်က တပြိုင်ထဲမို့ နှစ်ယောက်သားတက်ညီလက်ညီနဲ့ ချစ်ခရီးပန်းတိုင်ကို အရောက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ပါတော့တယ်။
ကျမနဲ့ ဦးတင်ထွေးလဲ စိတ်တူကိုယ်တူ မို့ သုံးလေးရက်တစ်ခါ သောင်းဝင်းအိမ်မှာ တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ ဦးကလဲ ကျမကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လိုးပေးလို့ ကျမလဲ အတွေ့အကြုံတော်တော်ရလိုက်သလို ကျမစောက်ပတ်လဲ နဲနဲတောင်ချောင်သွားခဲ့တယ်။ ကျမကလဲအားကျမခံ ဦးကို ပုလွေပြန်ကိုင်ပေးရင်းက အလွေတော်သူဖြစ်လာခဲ့ပြီပေါ့။
ဒီကြားထဲ ဆိုင်မှာက ကိုဝေလင်းရဲ့ မထိတထိ အပွတ်အဆွဲကလဲ ခံနေရသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုဝေလင်းနဲ့က ငွေကြေးအမြတ်ရတယ်။ မကြာခဏ မုန့်ဖိုးဆိုပြီး မမကြီး မသိအောင်ပေးတယ်။ ကျမ မျက်နှာနဲ့ ယွန်းလေးတောင် မုန့်ဖိုးကြားထဲက သုံးနေရသေးတယ်။
ကိုဝေလင်း ကံကောင်းချင်တော့ တစ်ရက်မှာ ဆိုင်ကမှာတဲ့ကုန်တွေကို မြို့ရဲ့အဝေးပြေးဂိတ်ကနေယူပြီး လောလောဆယ်ဆိုင်တင်ရမယ့် ပစ္စည်းကိုဖယ်လို့ ကျန်တဲ့ကုန်တွေကို အိမ်မှာချပြီးဆိုင်အတွက်ကုန်တွေကို ယူလာဖို့ အကြောင်းပေါ်လာလေတော့ မမကြီးက ကျမနဲ့ ယွန်းလေးနှစ်ယောက်ကို ကိုဝေလင်းနဲ့လိုက်သွားခိုင်းတယ်။
ကိုဝေလင်းကတော့ အကြိုက်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မင်မောင်းတော့ အကောင်းသား ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို သူ့ဟိုက်ဂျက်ကားလေးရဲ့ အနောက်ခန်းမှာထိုင်တဲ့။ သူ့မမကြီးအမြင်တော့ မိန်းခေးတွေနဲ့ ကင်းကင်းနေသယောင်ပေါ့။ ကားဂိတ်မှာ ပစ္စည်းရွေးထဲက မမကြီးပေးလိုက်တဲ့ ဆိုင်ကို ယူရမယ့်ပစ္စည်းတွေကို ရွေးပြီး အရှေ့နားမှာတင်တယ်။ အိမ်မှာချရမယ့်ပစ္စည်းတွေက နောက်ကတင် ဒါမှအိမ်မှာချရင် အလွယ်တကူချလို့ရမယ်လေ။ ပစ္စည်းတွေတင် ပြီးတော့ ကိုဝေလင်းက
“ကဲ ဝေဝေမြင့် က ရှေ့ခန်းလာစီး ပစ္စည်းတွေနဲ့ နောက်ကကြပ်နေပြီ”
ကျမလဲ ယွန်းလေးကိုမျက်စိမှိတ်ပြပြီး ရှေ့ခန်းဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကားမှမထွက်ရသေးဘူး ဂီယာမထိုးဘဲ ကျမပေါင်ကိုလာကိုင်နေတာမို့ လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီး
“အကိုနော် ကားသေချာမောင်းစမ်းပါ”
လို့ပြောလိုက်မှ
“ကောင်းပါပြီဗျာ ဝေဝေမြင့်သဘော”
တဲ့။ ကျမနို့ထွားလို့ နန်းဝေဝေမြင့်လို့ နောက်ပြောင်ခေါ်တာကနေ အခုဆို သူက ဝေဝေမြင့်ဘဲဖြစ်နေပြီ။ ကားဂိတ်ကနေ မမကြီးတို့အိမ်ရောက်တော့ သူဘဲ ဝန်းတံခါးဆင်းဖွင့်ရတယ်။ မမကြီးတို့ကလင်ကုံမယားနှစ်ယောက်တည်း။ အိမ်အကူလဲမခေါ်။ လိုအပ်တဲ့အခါမှ ကျမတို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်ကို ခေါ်ခိုင်းတတ်တယ်။
ခုလဲအိမ်ရောက်တော့ အိမ်တံခါးဖွင့် အိမ်ကလဲ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေး နောက်ဆုံးပေါ်ဒီဇိုင်းနဲ့ဆောက်ထားတာ လှတာတော့ အတော်လှတယ်။ ပစ္စည်းတွေကို အိမ်ရဲ့အနောက်ဘက် အခန်းတခုကို စတိုခန်းသဘော လုပ်ထားပြီး သိမ်းထားတာ။ ခုလဲအဲ့ဒီအခန်းကို ဖွင့်ပေးပြီး။ ယွန်းလေးကို
“မိယွန်း ပစ္စည်းတွေကိုနိုင်သလောက် သယ်ပြီးထည့်ထားနှင့် အကိုနဲ့ ဝေဝေမြင့် နဲနဲဆွေးနွေးစရာရှိလို့”
ကျမလဲ သိတ်ငြင်းမနေတော့ဘူး။ ပြီးရင်သာ သူ့ဆီက ဘယ်လို အကျိုးအမြတ်ထုတ်ရမလဲဘဲ တွေးလိုက်တယ်။ ယွန်းလေးက ကျမမျက်နှာလှမ်းကြည့်တာမို့ မပူနဲ့ဆိုတဲ့ မျက်နှာရိပ်ပြလို့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ ကိုဝေလင်းက ကျမလက်ကိုဆွဲလို့ သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲသွင်းတော့တာဘဲ။
အထဲရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်နဲ့ တောင်ဆုပ်လောက်မြင့်တဲ့ နိုင်ငံခြားဖြစ်မွေ့ယာကြီး ရှင်းသန့်နေတဲ့ ခေါင်းအုံးတွေနဲ့ဖက်လုံးရှည်ကြီးနဲ့
အိပ်ယာအခန်းအနားကိုကြည့်ပြီး မမကြီးနဲ့ကိုဝေလင်း ဒီကုတင်ပေါ်ချစ်ပွဲဝင်ကြတာကို တွေးမြင်ပြီး စိတ်တောင် သရိုးသရီဖြစ်လို့လာတယ်။ မမကြီးအိမ်ကို မကြာခဏရောက်ဖူးပေမဲ့ လင်မယားအိပ်ခန်းကိုတော့ တစ်ခါမှ မရောက်ဘူး မဝင်ဘူးဘူး။ ကိုဝေလင်းကအထဲရောက်တာနဲ့ ကျမကို ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံလို့ နို့တွေကိုအကျီင်္ပေါ်ကအုပ်လို့ ဆုပ်နေတာမို့
“အကို အကျီင်္တွေ ကြေတော့မှာဘဲ”
“အဲ့ ဟုတ်သားဘဲ ချွတ်လိုက်ကွာ”
လို့ပြောလဲပြောကြယ်သီးတွေကိုလဲ ဖြုတ်လိုက်တာမို့ အပြာရောင်ဂျင်းရှပ်အကျီင်္လေးအကျွတ်မှာ ပန်းနုရောင် ဘရာလေးက ထွားကျိုင်းလွန်းတဲ့ ကျမရဲ့ရင်သားတွေကို မနိုင်မနင်းထိန်းချုပ်ထားရသလို ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ကြားက အပြင်ကိုရုန်းကန်တိုးထွက်နေတဲ့ ဝင်းဝါဝါနို့သားတွေကို အရောင်တဖိတ်ဖိတ်ထနေတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုဝေလင်းကို နှုတ်ခမ်းလေးစူလို့
“ဟွန့်”
ဆို ကြာဟန်ပါပါလေးလုပ်လိုက်လို့ ကိုဝေလင်းတစ်ယောက် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကျမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမအကျီင်္တွေချွတ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့နို့တွေကို အတင်းစို့သလိုအတင်းနယ်နေတာမို့
“အာ နာတယ်လေ”
ဆိုမှနဲနဲလျော့သွားပေမယ့် နို့ကိုစို့နေတာကတော့ အသီးလေးတောင် ပြုတ်မတတ်ဘဲ။ နို့ကိုစို့နေရင်း သူ့လက်ကကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုအုပ်လို့ အထက်အောက်ပွတ် ပေးနေပြန်တယ်။ အစကတော့ အသုံးအတွက်ငွေရချင်လို့ အလိုက်အထိုက်သာဆိုပြီး လိုက်လျောပေမယ့် အခုလို အပွတ်အသပ် အကိုင်အတွယ်တွေနဲ့ ကြုံလာတော့ ကျမရဲ့ငုတ်လျှိုးနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်လို့ လာခဲ့တာမို့ ကိုဝေလင်းရဲ့ ပေါင်ကြားကိုလက်နဲ့အသာ စမ်းကြည့်လိုက်တော့။ သံချောင်းလိုမာကြောနေတဲ့ လီးကြီးကိုစမ်းမိလိုက်တော့ ရင်ဖိုလို့အာခေါင်တွေတောင် ခြောက်လာခဲ့တယ်။
ကျမလဲ ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကိုဝေလင်းရဲ့လီးကြီးကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်လို့ အထက်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ကျမလက်ထဲမှာဘဲ လီးကြီးကပိုပြီးကြီးလာခဲ့တယ်။ ကိုဝေလင်းကလဲ ကျမပုခုံးကိုလက်နဲ့ ဖိချလိုက်တယ်။ ကျမလဲ သဘောပေါက်တာမို့ ကိုဝေလင်းရှေ့မှာ ဒူးထောက်လို့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံမယ်လုပ်တော့ လီးကချဉ်စုပ်စုပ်လိုလို ညှီစို့စို့လိုလိုအနံ့က ကျမစိတ်ကိုပိုထန်စေတာမို့ လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး အားရပါးရစုပ်လိုက်တယ်။
"ပြွတ် ပြွတ် ရှလွတ်''
"အ အာ အီး..''
ကျမစုပ်လိုက်တဲ့အသံ ကိုဝေလင်းရဲ့ ညီးသံတွေ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမလဲ ဒစ်ပြဲပြဲလီးကြီးက ဦးတင်ထွေးလီးလောက်မကြီးပေမယ့် ခုချိန်မှာ ဘာလီးနဲ့ဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံချင်နေတာမို့ မက်မက်မောမောနဲ့ လီးကို လျှာနဲ့ကလိလိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ သူကျေနပ်စေဖို့ အစွမ်းကုန်ပြုစုပေးနေမိတယ်။
“အား မရတော့ဘူး ဝေဝေမြင့် လိုးချင်နေပြီ”
ပြောလဲပြော ကျမပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီး ကျမ ကိုဆွဲထူပြီး ကုတင်ပေါ်တစောင်းတင်လိုက်သလို ထမိန်ကိုပါ တခါတည်းချွတ်ပစ်လိုက်တော့ အရေတွေရွဲနေတဲ့ ကျမရဲ့မို့မို့ဖောင်းဖောင်းစောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားခနဲ့ ပေါ်လာပါတော့တယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ကို သေချာဖြဲကြည့်ပြီး
“လိုးလို့ကောင်းလိုက်မယ့်စောက်ဖုတ်”
လို့ကြိမ်းဝါးနေတဲ့ ကိုဝေလင်းကို ကျမ မျက်စောင်းထိုးပြီး
“ကြည့် ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိဘူး”
----------------------------------------
ဆက်ရန်
မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့အရာ (ဒုတိယပိုင်း-သိမ်း)
“တကယ်ပြောတာဟ ဝေဝေမြင့်ရ နင်က နို့တင်ကြီးတာမဟုတ်ဘူး စောက်ဖုတ်လဲကြီးတယ် အားရစရာကြီး ဟ”
“ဟာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့ကွာ”
ဆိုတော့မှ ကျမပေါင်ကြားဝင်ပြီး သူ့လီးနဲ့ အဝတေ့တော့ ကျမအသက်တောင်မရှူဘူး လီးအဝင်ကိုမျှော်နေမိတယ်။ ကိုဝေလင်းကလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တဲ့ခဏ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နံရံတွေနဲ့ သူ့ဒစ်ကြီးပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ အရသာကို ပြန်မပြောတတ်အောင်ပါဘဲရှင်။
ကျမစောက်ဖုတ်ရဲ့အထိအတွေ့ကို သဘောကျတဲ့ ကိုဝေလင်းတစ်ယောက် အားကုန်မီးကုန်ဆောင့်ချက်ကတော့ ကျမကိုယ်လုံးတစ်ခုလုံးသွက်သွက်ခါနေတော့တယ်။ ကိုဝေလင်းလဲ ကျမရဲ့အောက်ကိုအလိုးမပျက်သလို သူအင်မတန် မက်မောတဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုလဲ အဆုပ်အနယ် အချေမလွတ်စေရအောင် အားထုတ်နေရှာတယ်။ ကျမလဲ သူဆောင့်တိုင်း အောက်က ကော့ပြီးတုန့်ပြန်ပေးတာမို့ မကြာခင်ဘဲ သူရော ကျမရော ချစ်ခရီးဆုံးကို ရောက်သွားကြတယ်။
ကျမတို့အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး အနေအထားတွေ သပ်ယပ်အောင်လုပ်ပြီး အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ယွန်းလေးက ကုန်ပစ္စည်းတွေအကုန်ချပြီးနေပြီ။ အပေါက်ဝနားက ကုလားထိုင်မှာထိုင်နေလို့ သူ့ကို လှမ်းပြုံးပြလိုက်တယ်။ ကိုဝေလင်းကတော့ ကျမနဲ့ယွန်းလေးကို လိုရာသုံးဆိုပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးတော့ ယွန်းလေးလဲ ပျော်လို့။ ဆိုင်ပြန်လမ်းမှာတော့ ကျမယွန်းလေးနဲ့ နောက်မှာဘဲ တူတူစီးတယ်။ ဒါမှ မမကြီးမရိပ်မိမှာ။ ယွန်းလေးကတော့
“မမ တို့ကတော့ လွန်ချက်”
“ဟဲ့ ဘာလွန်လို့လဲ”
“တဒုန်းဒုန်းနဲ့မို့ ဘာဖြစ်တာလဲလို့ ယွန်းလေးလာကြည့်တာ”
“ဟင် တွေ့သွားလား”
“တွေ့ပါ့ မမလဲ ခံနိုင်ချက် ဒီလောက်ဆောင့်တာ တစ်ချက်မ
အော်ဘူး”
“ဟယ် ကောင်မစုတ်လေး နင့်အလှည့်ကျမှတွေ့မယ်”
ဆိုတော့ လျှာလေးထုတ်ခေါင်းလေးပု လို့ပြောင်ပြနေတယ်။ ကျမနဲ့ ဦးတင်ထွေး မကြာခဏတွေ့ပြီး အချစ်ရသာကို စားသုံးနေမိတယ်။
ကျမအကြောင်းပြန်ပြောရရင် ကျမအပျိုဖြစ်ပြီး အကြာခင်မှာဘဲ အချစ်ကိုစူးစမ်းတဲ့အနေနဲ့ ရီးစားထားကြည့်မိတယ်။ ကျမနဲ့ အတန်းတူ အခန်းတူက ကျောင်းနေဘက် သူကလဲ အချစ်ကို လက်တည့်စမ်းတဲ့ အချိန်။ ကျမတို့နှစ်ယောက် အလွယ်တကူနဲ့ဘဲ ချစ်သူသမီးရီးစားတွေ ဖြစ်သွားကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူကလဲ ဘာမှမတတ် ကိုယ်ကလဲ အစိမ်းသက်သက်ဆိုတော့ စာပေးစာယူ။ စာထည့်မှာ ဘယ်လောက်ချစ်တာ ချစ်တာတွေစာဖွဲ့ပေါ့။
ကျောင်းဆင်းကျောင်းတက် အတူတူသွား အတူတူပြန် သူကလဲ ကျမမျက်နှာလေးငေးကြည့် ကျမကလဲ ရှက်ပြုံးလေးပြုံး ညကျတော့ အဲ့ဟာလေးတွေပြန်တွေး။ ပီတိတွေဖြစ်။ နောက်ကျတော့ ကြားဘူးနားဝနဲ့ စိတ်ကောက်ကြည့်။ သူကချော့တော့ ပျော့နဲ့။ ဒါကိုဘဲ အချစ်ရဲ့အရသာလို့ မှတ်ထင်နေမိတာ။
အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ စိတ်ကောက် ရန်ဖြစ်ထားချိန်။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ
ဝေလေလေလုပ်နေတဲ့ တေဇာဆိုတဲ့ကောင်က အနားလာကပ်တော့ အရွဲ့တိုက်တဲ့အနေနဲ့ လက်ခံလိုက်တယ်။ ကျမရဲ့ရီးစားဦးက စိုးပိုင် တဲ့။ စိုးပိုင်ကိုရွဲ့ချင်လို့ တေဇာနဲ့ တွဲပြလိုက်တာမှာ ကျမအတွက်သင်ခန်းစာ အသစ်တက်ခွင့်ရသွားတယ်။ တေဇာ ကကျောင်းလဲမတက် အလုပ်လဲဟုတ်တိပတ်တိသာ မလုပ်တာ ရပ်ကွက်ထဲက လူပျိုကြီးတွေနဲ့ပေါင်းပြီး အတတ်စုံတွေကတော့ တတ်နေပြီ။
ကျမကိုရီးစားဖြစ်ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ အတင်းပူဆာတာ။ ကျမလဲပထမကတော့ ငြင်းနေပေမဲ့ ခနခနပြောပါများတော့ အားနာလို့ လိုက်လျောမိတယ်။ ကျောင်းက နေ့တစ်ဝက်ပြေးပြီး သူနဲ့ ရုပ်ရှင်အတူ ပထမဆုံးကြည့်ခဲ့ဘူးတာ။ တစ်ခါမှကျောင်းလဲ မပြေးဖူးဘူး။ ခုလိုရီးစားနဲ့ အတူကြည့်တာကတော့ဝေလာဝေး။
မှတ်မိနေသေးတယ်။ ရုံထဲကိုဝင်တော့ ရင်တွေခုန် ဒူးတွေတုန်လို့ ခေါင်းကိုငုံလို့ ထိုင်ခုံတောင် သူကလက်ဆွဲထိုင်ချမှ ထိုင်မိတာ။ ရုပ်ရှင်ပြတော့ နိုင်ငံတော်အလံအလေးပြုချိန်ဘဲ ပိတ်ကားကြည့်မိတယ်။ ခေါင်းမဖေါ်တဲ့ကျမကို သူကလက်မောင်းလေးဖက်ပြီး ပါးလေးကိုနမ်းတော့ သူနမ်းတဲ့ပါးကို လက်ဝါးနဲ့ လက်နဲ့ပွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူကပိုပြီးနမ်းရော ကျမက ပွတ်လိုက် သူကနမ်းလိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သား အလုပ်တွေရှုပ်နေတာပေါ့။
နောက်တော့သူက မနမ်းတော့ဘဲ အကျီင်္ပေါ်ကနေပြီး ကျမရင်သားကို လာအုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ့ ဖိန်းခနဲ့ဖြစ်ပြီး။ ရင်ခုန်သံတွေက တဒိတ်ဒိတ်ပေါ့။ အဲ့အချိန်ကျမမျက်နှာ နီရဲနေမှာသေချာတယ်။
“အာ မလုပ်နဲ့လေ”
ကျမရဲ့ငြင်းဆန်မှုကို သူကတော့ဂရုမပြုဘဲ ခပ်ဖွဖွဆုပ်လိုက်နဲနဲ တင်းပြီးဆုပ်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ကျမမှာ ရင်ထဲအလိုလိုတင်းကြပ်ပြီးမောနေသလို ကျမရဲ့ညီမလေး ပိပိထဲမှာ ယွစိယွစိနဲ့သံကောင်ထိုးသလိုလို တုတ်ကောင်ထိုးသလိုလို။
“တေဇာရယ် မလုပ်ပါနဲ့ဟာ”
“စုကလဲကွာ ချစ်လို့ပါ”
“ဟင့်အင်း ကွာ”
ကျမငြင်းလေ သူကပိုစိတ်ပါလာပြီး ကျမအကျီင်္အောက်က လက်လျှိုပြီး ဘော်လီထဲ လက်နှိုက်ပါလေရော။ ကျမအဲ့တုန်းဝတ်တာက ခါးရှည်ဘော်လီဆိုတော့ လက်နှိုက်မရဘူး။ လက်နှိုက်မရလို့ ဘော်လီနောက်ကချိတ်ကို အတင်းဖြုတ်နေပေမဲ့ ဖြုတ်မရဖြစ်နေတာမို့ ကျမကဘဲ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ဖြုတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ကိုယ်ကတော့ ဝတ်နေကြ ဖြုတ်နေကြမို့ အလွယ်တကူဘဲပေါ့။
ချိတ်ပြုတ်သွားတော့ ကျမရဲ့အပျိုနုနုထွတ်ထွတ် ရင်သားတွေကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့အုပ်လို့ ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထသွားမိပါတယ်။ ကျမရဲ့ ရင်သားတွေက အဲ့ချိန်က ခုလိုမကြီးသေးပေမဲ့ သာမန်မိန်းခလေးတွေ ထက်တော့ ထွားတာမို့ သူ့လက်ထဲမှာတောင် မဆန့်အောင် လျှံထွက်နေပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ အသီးလေးကို သူ့လက်ညှိးလက်မနဲ့ ချေပေးတော့ ကျမကျောလေး ကော့ကော့ပြီး အာရုံကိုခံစားမိနေသလို ကျမပိပိလေးမှာလဲ စိုစိစိဖြစ်လာတာကို သတိပြုမိပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ အဲ့နေ့ကတော့ အနမ်းတွေနဲ့ ရင်သားအကိုင်အတွယ်နဲ့ သာအဆုံးသတ်လို့ ပထမဆုံး သမီးရီးစားချိန်းပြီး တွေ့ဆုံခြင်းကို လွန်မြောက်စေခဲ့ပါတယ်။ တေဇာနဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မိပြီးနောက်ပိုင်း ခဏခဏရုပ်ရှင်ကြည့်မိကြတယ်။ ကြည့်တိုင်းလဲ ကျမရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာဟာ တေဇာရဲ့လက်စာမိလွန်းလို့ အစထဲကထွားတဲ့ ရင်သားတွေက ဝတ်နေကြ ဘော်လီတွေတောင် မတန်ချင်လို့ အသစ်ဝယ်ရတယ်။
တေဇာကလဲ ရလေလိုလေ အိုတစ္ဆေ။ ရင်သားလောက် ပိုင်စိုးရရုံနဲ့ အားမရလေတော့ ကျမပိပိလေးကို လက်နဲ့မွှေနှောက် ဆော့ကစားတာမို့ ကျမမှာလူးလိမ့်လို့ ရုံပြင်ပြန်ထွက်တိုင်း ထမိန်ကိုလှည့်ဝတ်ရတာ အလုပ်တစ်ခု။ မလှည့်လို့ကတော့ အကွက်ဖြစ်နေ လူမြင်ပြီပေါ့။
ကျမလဲ တေဇာနဲ့မှဘဲ အချစ်သင်ခန်းစာအသစ်တွေ နဲ့တွေ့ပြီး အချစ်အရသာတွေမြည်းစမ်းနေရသလို တေဇာကလဲ ကျမကို တရစ်ချင်းတင်းလို့ သူလိုရာက်ို ရအောင်ယူနေပါတယ်။ ကျမကိုရုပ်ရှင်ရုံမဟုတ်တဲ့ နေရာကို အတင်းပူဆာခေါ်တာကို ကျမလဲ နောက်ဆုံးတော့ မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ လိုက်ပါခဲ့ရပါတော့တယ်။
မှတ်မှတ်ရရပါဘဲ အဲ့နေ့က သောကြာနေ့ နေ့လည်ထမင်းစားချိန် လွှတ်တာနဲ့ ကျောင်းရှေ့မှာ တေဇာက ဆိုင်ကယ်နဲ့အဆင်သင့်စောင့်နေတာ။ ကျမလဲ သူငယ်ချင်းတွေကို နေမကောင်းလို့ အိမ်ပြန်မယ် ဆရာမကို ခွင့်တိုင်ပေးနော်လို့မှာပြီး တေဇာဆိုင်ကယ်နောက်က လိုက်သွားခဲ့တာဟာ ကျမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်ရတော့မယ် ဆိုတာက်ို သိသိကြီးပေါ့။ ကျမကို သူခေါ်သွားတာက မြို့အစွန်က စိုက်ပျိုးရေးခြံရေးထဲကို အဲ့မှာ သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ တဲအိမ်လေးကိုရောက်တော့
“ဒို့ဒီမှာ အေးအေးဆေးဆေး အနားယူမလို့ အဆင်ပြေရဲ့လားကြ”
“ဘာမပြေစရာရှိမလဲ သဘောရှိသာနေ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ ဒို့စားဖို့သောက်ဖို့ မင်းကြည့်စီစဉ်ပေးကွာ”
ဆိုပြီး တေဇာက သူ့သူငယ်ချင်းကို ငွေနဲ့ ဆိုင်ကယ်ပေးလိုက်တော့
“ok”
ဆိုပြီး သူ့သူငယ်ချင်းထွက်သွားတာနဲ့ တေဇာက ကျမကို လက်ဆွဲလို့ တဲလေးထဲကိုဝင်လိုက်တယ်။ အတွေ့ကြုံသစ်ကို ရင်ခုန်ဒူးတုန်နဲ့ လှိုက်မောရင်ဖို ခံစားရပြီးတဲ့နောက် နာကြင်မှုတွေ ကြည်နူးမှုတွေ အစုန်အဆန် ခံစားနေရတာတွေက အိပ်မက်လိုလို။ တေဇာကတော့ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားမို့ ကျမကိုကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ ချစ်ခရီးကိုဆွဲခေါ်လေတော့ ကျမလဲသူခေါ်ရာကို စမ်းတဝါးဝါး လိုက်ပါရတော့တာပေါ့။
ပထမတစ်ကြိမ်ကိုတော့ ဘယ်လိုဘယ်လိုလှမ်းမိမှန်းတောင် ဂရုမပြုမိအောင်ဘဲ မွှန်တယ်ပြောပြော ကျမသတိမကပ်မိတာ အမှန်။ ခရီးဆုံးချိန်ကြမှ ကျမပိပိလေးစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာနဲ့ ပိပိထဲက အံ့ကျလာတဲ့ သူရဲ့အချစ်ရေစီးချောင်းနဲ့ ကျမရဲ့ အချစ်ရေစီးချောင်းပေါင်းပြီးလျှံကြတာဘဲ သတိထားမိလိုက်တယ်။
နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်စမယ်ဆိုတော့ ကျမရဲ့ပိပိလေးကို မရွံမရှာ အနမ်းပေးနေတဲ့ တေဇာ့ကိုတောင် အားနာနေမိတယ်။ သူရဲ့ညီလေးကို ပြန်အနမ်းခိုင်းတာကိုတော့ ကျမရအောင် ငြင်းနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဘာဘဲပြောပြော ပထမဆုံးအကြိမ်မှာကို သုံးပြန်ထိချစ်ခရီးအရောက်သွားခဲ့တာမို့ အပြန်ကြတော့ ကျမလမ်းလျှောက်တဲ့အခါ ကွတတဖြစ်ရုံမကဘဲ ဒူးတောင် ညွှတ်ညွှတ်ကျချင်မိတယ်။
ဒီလိုနဲ့ တေဇာနဲ့ လေးငါးခါ ချစ်ခရီးသွားပြီးနောက် ကျမတို့ခွာပြဲကြတယ်။ အဲ့လိုဖြစ်တာကလဲ တေဇာ့စိတ်ဓာတ်ယုတ်ညံ့လိုဘဲ ကျမကို သူတင်မကဘဲ သူ့သူငယ်ချင်းကိုပါ ပေးကျွေးစေချင်တယ်လေ။ ဒါတော့ ကျမဘယ်လိုမှလက်မခံနိုင်ဘူးလေ။ အဲ့ကိစ္စကြောင့် သူနဲ့ခွာပြဲသွားတယ်။
သူ့အကျင့်ကမကောင်းလို့ ဦးတင်ထွေးနဲ့ အရက်သောက်ရင်း အရက်ဝိုင်းမှာ ဂုဏ်ဖေါ်ပြီး ကျမကို သူဘယ်လိုဖြိုလိုက်တာ ဘယ်ညာဖြိုလိုက်တာနဲ့ အကြွားသန်လို့ ဦးက ကျမကို အစထဲက ကျနေလေတော့ ကြံတော့တာပေါ့။ အရာရာဟာ ကျမရဲ့ဆန္ဒတွေကို မလွန်ဆန်နိုင်မှုတွေရဲ့ အကျိုးဆက်တွေဘဲပေါ့။ အလုပ်ကအပြန် အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ မမကြီးရဲ့ယောက်ျားကိုထက်အောင်ကို တွေ့လိုက်ရလို့
“ဟယ် ကိုကိုကြီး မမရောပါလား”
“နင့် မမကြီးမပါဘူးဟ ငါကရုံးကိစ္စနဲ့မို့”
“ဟင့် မမကြီးနဲ့မတွေ့ရတာကြာလို့ တွေ့ချင်ပါတယ်ဆို”
“အေးပါဟာ နောက်တစ်ခေါက်ကျ ခေါ်လာခဲ့မယ် နင်လဲ မတွေ့တာကြာလို့လားမသိဘူး တအားထွားလာတယ်”
တဲ့ပြောလဲပြော ကျမရဲ့ပစ္စည်းတွေကို အာသာငမ်းငမ်းကြည့်နေတာကိုတွေ့ရတော့ မမထက်အစစအရာရာ သာလွန်တဲ့ကိုယ့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလဲ ဂုဏ်ယူမိတယ်။ မမက ကျမထက်အသက်ကြီးတာဘဲ ရှိတယ်။ ကျန်တာအားလုံးငယ်တယ် ဟိဟိ ။ ကိုထက်အောင်က မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်ပုံစံနဲ့ မမကွယ်ရာဆို ကျမကိုငမ်းနေတာ သိပါ့။ ကျမတို့အိမ်မှာနေတုန်းကဆို ကျမကိုညီမလေးဆိုပြီး မထိခလုတ်ထိခလုတ်နဲ့ ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်လုပ်နေကြ။
မမကြီးမလွတ်လို့ပေါ့။ လွတ်များလွတ်ရင် ဟင်း မပြောလိုက်ချင်ဘူး။ နောက်တော့ ရာထူးတိုးနဲ့ နယ်မြို့လေးတစ်မြို့ကို ပြောင်းသွားတာ။ ခုလဲအလုပ်ကိစ္စနဲ့ ကျမတို့မြို့ရောက်လာတာ။ ကျမတို့မြို့က ခရိုင်မြို့ဆိုတော့လေ။
“ကိုကိုကြီး မေမေရော”
“မေမေ ဟိုဘက်လမ်းက ဒေါ်မြင့်တို့အိမ်ခဏတဲ့ ကိုကိုကြီးရှိ
နေတာနဲ့ သွားလိုက်တယ်”
“အော် ဟုတ် ကိုကိုကြီး”
ကျမလဲအခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်တယ်။ ရေချိုးမှာမို့ ထမိန်နွမ်းလေးကို ရင်လျားလိုက်တယ်။ တံခါးဝက လူရိပ်တွေ့လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုကြီးလေ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေတာက မျက်လုံးတွေအရောင်ထွက်လို့။ ကျမလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး
“ကိုကိုကြီး ဘာလိုလို့လဲဟင်”
လို့ မေးလိုက်တယ်။
“မလိုပါဘူး ညီမလေးရေချိုးတော့မလို့လား”
“ဟုတ် ရေချိုးမလို့”
“ကိုကိုကြီးလဲ မချိုးရသေးဘူး တူတူချိုးမှဘဲ”
“ကိုကိုကြီးနော် မမကြီးနဲ့တိုင်လိုက်မယ်”
“ရော် ရေချိုးမယ်ပြောတာဘဲ ဘာများအပြစ်လုပ်မိလို့”
“ဟွန့်”
လို့နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာတော့ တံခါးဝမှာ မလွတ်မလပ်ဖြစ်နေတဲ့ ကိုထက်အောင်ကို ကိုယ်လုံးနဲ့တိုက်ပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။ ကျမကိုယ်လုံးအလှက နောက်ကနေပြစ်မှားရင်း တဟဲဟဲနဲ့ရီနေသံက ကျမရေချိုးခန်းဆီထိကြားနေရတုန်း။
…….. ………… ………… ………
ညနေဖေဖေပြန်ရောက်ပြီး ညနေစာကို ကိုထက်အောင်ပါအပါ သိုက်သိုက်ဝိုင်းဝိုင်းစားကြတယ်။ ဖေဖေမေမေတို့ကတော့ ထမင်းစားရင်းသူတို့ သမီးကြီးအကြောင်း မေးကြစမ်းကြ အလွမ်းသယ်နေကြတယ်။ စားတဲ့ဟင်းလဲ သူတို့သမီးကြီးကြိုက်တဲ့ ဟင်းဖြစ်နေတာ။ နောက်မြေးမလေးနဲ့ မမကြီးကို နောက်တစ်ခေါက်မှာခေါ်လာဖို့ မှာတမ်းတွေချွေလို့ပေါ့။
ထမင်းစားနေတုန်း ကိုထက်အောင်က ကျမကိုမစွံသေးဘူးလို့ စနေလို့ စွံလွန်းလို့ ခါချနေရတယ် လို့ပြောတော့ ယုံပါတယ်။ နင်က နင့်အစ်မထက် ပိုလှတယ်တယ်။ မြှောက်သလိုသလို ပင့်သလိုလို။ နောက်ပြီးမနက်ဖြန် နေ့လည်လိုင်းကားနဲ့ ပြန်မှာမို့ မမကြီးမှာတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ညခင်းလိုက်ဝယ်ပေးအုန်းတဲ့။ ကိုယ့်မိန်းမအတွက်ဘဲ ကိုယ့်ဟာကိုဝယ်ပါလားဆိုတော့။ မိန်းမပစ္စည်းကြတော့ နားမလည်လို့ပါတဲ့။
ကိုယ့်အစ်မအတွက်ဘဲ လိုက်ဝယ်ပေးပါဆိုတော့။ မေမေကလဲ ဟုတ်သားဘဲသမီးငယ်ရယ် သူက ဘယ်ဝယ်တတ်မလဲ သမီးမမအတွက်ဘဲ လိုက်ဝယ်ပေးလိုက်ပါတဲ့။ သူက ကျမကိုကြည့်ပြီး ကဲဘာတတ်နိုင်သေးလဲဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ စနေတာမို့ နှုတ်ခမ်းစူလို့ မျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်။ ပြီး နှစ်ယောက်သား အိမ်ကဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ မြို့ထဲတိုက်တန်းတွေ ဘက်ထွက်လာတယ်။ အိမ်ကထွက်တာနဲ့
“ညီမလေး ကိုကိုကြီးခါးဖက်ထား”
“ဖတ်ပါပူး ဘာလို့ဖက်ရမလဲ”
“ဘာလဲ နင့်ရီးစားတွေ့မှာ ကြောက်လို့လား”
“ကြောက်စရာလား”
“မကြောက်ရင်ဖက်”
“ကိုကိုကြီးနော် ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“လုပ်ပါ ညီမလေးဖက်ထားတာကိုခံချင်လို့ပါ”
ကျမလဲ ကိုထက်အောင်ရဲ့ ဆန္ဒကို မလွန်ဆန်ဘဲ ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာနဲ့ နောက်ထိုင်ခုံမှာထိုင်နေရာက ကိုထက်အောင်ရဲ့ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖက်ထားပေးလိုက်ပါတယ်။ စတိုးဆိုင်မှာ မမမှာလိုက်လို့တဲ့ မမအတွက်ဘရာဝယ် ကျမကိုပါ လက်ဆောင်ဆိုပြီး ဝယ်ပေးတယ်။ ဘရာဆိုဒ်နဲ့အရောင်ရွေးတော့ ကျမက ပန်းရောင်ရွေးတော့ ကိုထက်အောင်က
“ညီမလေးက အသားဖြူတာဘဲ အနက်ရောင်လေးယူ အာ့မှ
Sexy ဖြစ်တာ”
“ဟာ ကိုကြီးကလဲ”
ကျမရှက်လို့ပြောမှ ပိုဆိုးလာတော့တယ်။
“နင်က နင့်အစ်မထက် ထွားတယ် နင့်အစ်မက ၃၄ ဘဲရှိတာ”
” တော်ပြီ မပြောနဲ့တော့ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေလဲမသိပူး”
ဆိုတော့မှ တဟဲဟဲ နဲ့ သဘောကျနေတော့တယ်။ ဈေးဝယ်ပြီးတော့ ကိုထက်အောင်က ဆိုင်ကယ် ခနပတ်စီးရအောင်တဲ့။ ရာသီကလဲသာတာနဲ့ စီးလေလို့ သဘောတူလိုက်တော့။ ကျမတို့နှစ်ယောက် မြို့ကိုပတ်လို့ ဆိုင်ကယ်စီး လေညှင်းခံပေါ့။ ကိုထက်အောင်က ကျမနဲ့ အဲ့လိုသွားနေရတာကို သာယာသလို ကျမကလဲ ကြည်နူးနေမိသလိုပါဘဲ။
နောက်တော့ အအေးဆိုင်မှာ ဝင်ပြီး အအေးသောက်ကြတယ်။ တကယ့်ချစ်သူတွေလိုလိုပေါ့။ ဆိုင်ကအထွက်မှာ ကိုထက်အောင်က ကျမရဲ့ပုခုံးကိုဖက်လို့ အတူယှဉ်သွားပြန်တော့ လူတွေရှေ့ရုန်းဖယ်ရင် သရုပ်ပျက်မှာ စိုးလို့ငြိမ်ခံနေလိုက်ရတယ်။ ဆိုင်ကယ်နားရောက်မှ ကျမပုခုံးကိုဖက်ထားတဲ့လက် ဖယ်ခါနီးအားထည့်လို့ ကျမပုခုံးလေးကို ညှစ်လိုက်သေးတယ်လေ။ ကျမအပေါ် သူ့စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်နေတာကိုသိအောင် မက်ဆေ့ပေးတာ။ ကျမကလဲ အစ်မရဲ့လင်ယောက်ျားကျမရဲ့ခဲအိုဆိုတာ သိနေပါလျှက်နဲ့ အထိအတွေ့ တွဲသွားတွဲလာနေရတာကို ကျေနပ်သလိုလို။
ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပြန်တက်တော့ ညီမလေး သေချာဖက်ထားနော်တဲ့။ အင်းပါ ကိုကြီးရဲ့ဆိုပြီး ပိုပိုသာသာလေး တိုးဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ မြို့ထဲက ပြန်ရောက်ပြီး ဧည့်ခန်းမှာဘဲ အဖေအမေတို့နဲ့အတူ စကားပြောရင်း TV ကြည့်ကြတယ်။ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲပြီးတော့ အမေက
“သမီးငယ် ညီးအကိုကြီးအိပ်ချင်ရောပေါ့ မနက်လဲ ခရီးသွားရမှာ အိပ်ရာပြင်ပေးလိုက်နော် အမေတို့လဲ အိပ်တော့မယ်”
ဆိုတော့
“ဟုတ် မေကြီး”
လို့ပြန်ပြောတော့ ကိုထက်အောင်က
“ရပါတယ် အမေ ကျနော်ဘာသာအိပ်ယာပြင်ပါ့မယ်”
“နေပါ ညီမလေးဘဲလုပ်ပေးမယ်”
“ကဲ အာ့ဆိုလဲဒို့ မောင်နှမ အတူလုပ်တာပေါ့”
တဲ့။ သူ့အတွက်က ဧည့်ခန်းမှာဘဲပြင်ပေးရမှာ။ အိပ်ရာပစ္စည်းတွေက ကျမအခန်းထဲက ဘီဒိုထဲမှာမို့ အတူစောင် ခေါင်းအုံးအိပ်ယာခင်းတွေယူကြတော့ မလိုအပ်ဘဲ ကျမခန္ဓကိုယ်ကို ထိနေပွတ်နေတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ကျမလဲ သန့်စင်ခန်းသွား ပြီးကိုယ်လက်သန့်စင်လို့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့မှ ညအိပ်အကျီင်္လဲဝတ်လိုက်တယ်။ ကျမအကျင့်က ညအိပ်ရင် ဘရာတွေ ပင်တီတွေနဲ့ မအိပ်တတ်တာဘဲ။ အာ့တွေနဲ့ဆို ကျဉ်းကြပ်သလိုခံစားရတာမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ ညဝတ်အကျီင်္နဲ့ဘဲ အိပ်တတ်တယ်။
အိပ်ရာဝင်တော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ ညနေက ကျမနဲ့ ကိုထက်အောင်တို့ သွားခဲ့လာခဲ့တာတွေ။ ကျမရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာကို ကိုထက်အောင်တစ်ယောက် ဖောက်ဖောက်ပြန်ပြန်ကြည့်ရှု ပြစ်မှားနေတာတွေ ပြန်တွေးပြီး။ စိတ်ထဲကသာယာလို့ ညီမလေးကတောင် စိုချင်ချင်ဖြစ်လာလို့ ဇွတ်မှိတ်ပြီး ကျိုးစားလို့ အိပ်လိုက်ရတယ်။
ကျမအိပ်ပျော်သွားတော့ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ကျမနဲ့အတူ ကျမ မသိတဲ့ကျမချစ်သူတို့ ပန်းခြံလိုနေရာမျိုးမှာ ပြေးကြ လွှားကြ ချစ်သူတို့ဘာဝ ပျော်မြူးလို့။ ကျမက ပြေးတော့ ကျမချစ်သူက နောက်ကလိုက်ပေါ့။ နောက် ကျမကိုလဲ မိသွားရော မျက်ခင်းပြင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို အပေါ်ကစီးလို့ ကြည့်နေတော့ ကျမကရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံးလေး
မှိတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျမရဲ့မေးလေးကို သူ့လက်နဲ့ပင့်လို့ ဆွဲမော့နေမှန်း မျက်လုံးမဖွင့်ပေမဲ့ သိနေတယ်။
ခဏနေတော့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနွေးထွေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးက ငုံခဲလို့ကျမပါးစပ်ထဲကို လျှာကြမ်းကြီးနဲ့မွှေတာကို ခံရတဲ့ခဏ။ ရင်တွေဖို အာတွေခြောက်လာပြီး သူ့လျှာကို ကျမလျှာနဲ့ ပြန်တွန်းထုတ်နေမိတယ်။ ကျမလျှာလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းက အမိအရဖမ်းလို့ ဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရတော့ အထဲကအသဲတွေ အူတွေပါ ပါကုန်ပလားအောက်မေ့မိတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း သူ့ရဲ့အနမ်းတွေကြောင့် အသက်ရှူတောင် မဝတော့လို့ အတင်းတွန်းထုတ်လိုက်စဉ်မှာဘဲ ကျမသတိဝင်လာတာက။ ကျမအိပ်ရာထဲမှာ ကျမအပေါ်ကဖိထားတဲ့ လူ။ ဘယ်သူလဲလို့ အခန်းထဲမှာမီးမှိတ်ထားတာမို့
“ဟင်!ဘယ်သူလဲ”
ကျမအသံမထွက်အောင် ကျမပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ပြီး
“ညီမလေး ကိုကြီးပါ”
“ကိုထက်အောင်လား”
“ဟုတ်တယ် ညီမလေး ကိုကြီးပါ ကိုကြီးညီမလေးကို မချစ်ဘဲ မနေနိုင်တော့လို့ပါ”
“ဟာ အဖေတို့ သိရင်သေပြီ”
“မသိပါဘူးကွာ ညီမလေးသာအသံမထွက်နဲ့နော်”
တဲ့။ ကျမဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ သူ့ဆန္ဒနဲ့ ကျမဆန္ဒတွေ ကျော်လွန်နိုင်စွမ်းရှိပါ့မလား။ ကိုထက်အောင်က ပြောရင်းက ကျမခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်အုပ်ထားပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းကို နေရာမရွေ့နိုင်အောင် ချုပ်ထားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေနဲ့ အငမ်းမရနမ်းစုပ်နေပါတော့တယ်။
ရုန်းမယ်ကြံပြန်တော့ အဖေအမေတွေ သိသွားမှာစိုးတာနဲ့ဘဲ ငြိမ်ပေးရာကနေ သူ့အနမ်းတွေကြောင့် စိတ်တွေရွလာပြီမို့ တုံ့ပြန်ပေးနေတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ သတိထားမိတော့ ကိုထက်အောင်က ကျမရဲ့ရင်သားအစုံကို မညှာမတာ ဆုပ်နယ်နေတာမို့ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းမို့
“အာ ကိုကြီး နာတယ်ကွာ တအားမလုပ်နဲ့”
“ဆောရီး ညီမလေး စိတ်တွေတအားထန်သွားလို့”
“ဟင့် သူများအစ်မလဲယူထားသေးတယ် ဒါတောင် ညီမကိုစိတ်ထန်နေရလား”
“ညီမလေးနဲ့ ယုကတစ်ခြားစီဘဲ”
“ဘာလဲ တစ်ခြားစီက”
“အကုန်ဘဲ ညီမလေးနို့က အပျိုသာပြောတယ် အားရစရာကြီး ညီမလေးအစ်မ ခလေးနို့တိုက်ချိန်တောင် ညီမလေးကို မမှီဘူး”
“ဟွန့် ”
ပြောရင်းကို ကျမနို့တွေကို ဆွဲဆွဲစို့တာ နို့သီးခေါင်းတောင် ပြတ်ပြီးပါသွားမလားထင်ရတယ်။ ကျမလဲ သူဆွဲစို့လိုက်တိုင်း ရင်ကို ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် စို့ပေးနေတာကြောင့် ကျမရဲ့ပိပိလေးထဲက ရှေ့ပြေးအချစ်ရည်လေးတွေတောင်မှ တာထွက်စပြုနေပြီပေါ့။ နောက်တော့ ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းစုပ်နေရင်း ကျမရဲ့အပေါ်ကနေမှောက်နေရာက သူ့ညီလေးနဲ့ ကျမပိပိနဲ့ဆီးခုံကြီးကို ပွတ်ပွတ်ဆွဲနေတာက အဝတ်တွေခံနေပေမယ့် ကျမရဲ့ရသာဖူးကို သူ့ညီလေးမာမာကြီးက ခလုတ်တိုက်သွားလေတိုင်း ကျမအော်ငိုပစ်ချင်သလိုလို မနေတတ်မထိုင်တတ်နဲ့ လူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေသလို ပါးစပ်ကလဲ
”ဟင်း... အာ့ ဟင့်”
ဆိုတဲ့ သံစဉ်တွေလွှင့်နေတယ်။ ကျမအခြေအနေကို သဘောပေါက်တဲ့ ကိုထက်အောင်က ခါးက ညဝတ်အကျီင်္ကြိုးကိုဖြေလိုက်တော့ ကျမကလဲ အလိုက်သင့် ကျောလေးကိုကြွပေးလိုက်တယ်။ ညဝတ်အကျီင်္မဲ့သွားတဲ့ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အခန်းပြင်က မီးရောင်အကူနဲ့ သေချာကြည့်နေတဲ့ ကိုထက်အောင်ကို
“ဟာ ကိုကြီးနော် ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“ညီမလေးအလှကိုကြည့်ချင်တာ အလင်းမရှိလို့ကွာ မီးဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်ချင်တယ်”
“အာ မရဘူးနော် ကိုကြီး ဟင့်အင်းမရဘူး”
ကျမရဲ့ တူးတူးခါးခါးငြင်းတာကို ကိုထက်အောင်က
“အင်းပါ ညီမလေးရဲ့ ကိုကြီးကဆန္ဒကိုပြောတာပါ”
ဆိုပြီး ကျမပိပိကိုစမ်းတော့ ကျမပိပိစိုနေတာကို သိလိုက်တော့
“ကြည့်စမ်း ညီမလေးက ငိုတောင်ငိုနေပြီ”
“ဟာ မပြောနဲ့ ကွာ ရှက်တယ်”
ဆိုပြီးသူ့လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲပြီး သူ့နခမ်းတွေကို ကျမကဘဲအငမ်းမရနမ်းစုပ်နေမိတယ်။ သူကလဲ ကျမအနမ်းတွေကိုတုန့်ပြန်နေရင်း အောက်က ကျမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး သူ့ညီလေးကို ကျမပိပိထဲထည့်ဖို့ စိုင်းပြင်းနေပါတယ်။ ကျမကလဲ သူ့ညီလေးအလာကို ဘယ်တော့များရောက်လာပါ့မလဲလို့ မျှော်လင့်တောင့်တနေမိတယ်။
ခဏနေတော့ ကျမပိပိရဲ့အဝမှာ သံချောင်းလို မာကျောတောင့်တင်းလှတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ညီလေးခေါင်းက သွေးတိုးစမ်းဝင်လာခဲ့လို့ ကျမကလဲ လာလမ်းသာအောင် အနေအထားလေးပြင်ပေးနေမိတယ်။ ကာမဆက်ဆံနေကြ အသားကျနေတဲ့ ကိုကြီးကလဲ အနေအထားမှန်ပြီဆိုတာ သိတာနဲ့ ခါးအားနဲ့ ရိုက်သွင်းလိုက်လို့
“ဖွတ်”
“အမလေး….အ. အာ”
လို့အသံတွေထွက်လာတယ်။ ဖွတ် ဆိုတာက ကျမရဲ့ပိပိထဲကို ကိုကြီးညီလေးပြေးဝင်သွားတဲ့အသံနဲ့ ကျန်တာကတော့ ကျမရဲ့ ပိပိနခမ်းသားတွေ တွန်းတိုက်ချဲ့ကားခြင်းခံလိုက်ရလို့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းက ပွင့်အံလာတဲ့အသံတွေပေါ့။
“ရှူး တိုးတိုး ညီမလေး”
တဲ့ကျမလဲအဖေတို့သိမှာကိုစိုးလို့ အသံမထွက်အောင် ပါးစပ်တင်းတင်းပိတ်လို့ ကိုကြီးချစ်တာကို ကြံ့ကြံ့ခံ ပေးနေလိုက်ရတယ်။ ကိုကြီးကလဲ အိမ်ထောင်သည်ပီသစွာဘဲ အသံမထွက်အောင် ကြိတ်ဆောင့် ကြိတ်ပွတ် ကပ်ထိုးကပ်ဆောင့်နဲ့ ပညာသားပါပါကျမကို လိုးပေးနေတော့ ကျမလဲကိုကြီးကျောပြင်ကို တင်းတင်းဖက်လို့ ကော့ပေးဝှိက်ပေးနဲ့ နှစ်ယောက်သား အချစ်ပင်လယ်ကို လက်ပစ်ကူးလိုက်ကြတာ မကြာခင်ဘဲ လက်ပန်းကျပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်တင်းတင်းဖက်လို့ ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရာ”
“ဘာကောင်းတာလဲ”
“လိုးလို့ကောင်းတာလေ”
“ဟာကွာ ကိုကြီနော် အပြောပက်စက်တယ် ရှက်လဲမရှက်ပူး”
“ရှက်စရာလား ညီမလေးကလဲ”
“တော်ပြီ မပြောနဲ့တော့ကွာ”
မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ဆန္ဒကြောင့်ဘဲ ကျမ ကာမတောမှာ ကကြိုးတွေ အလီလီနဲ့ ဘယ်လောက်ထိ ဇာတ်တွေ ကနေရအုန်းမယ်ဆိုတာကတော့ ကာယကံရှင် ကျမကိုယ်တိုင်ပင် မသိနိုင်တော့ပါဘူးရှင်။
-----------------------
ပြီးပါပြီ
Comments
Post a Comment