Photo Loading....
အပိုင်း၁
ညသည် မှောင်မိုက်လျှက်ရှိသည်။ ခြံဝင်းအပြင်ရောက်တော့ အိမ်ကလေးကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အဘရဲ့ ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားနေရသည်။ အမေနှင့် ညီမလေးလဲ အိပ်ရလိမ့်မည်မထင်။ သူမဆုံးဖြတ်ချက်ချထားသည့်အတိုင်းဆက်လုပ်ရန် လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။
အိမ်ကလေးသည် ဝေး၍ ကျန်ခဲ့သည်။ ရွာစပ်မှာ ရထားလုံးလေးကို မြင်နေရသည်။ ထိုရထားလုံးထဲတွင် သူမနှင်ရွယ်တူ မိန်းမပျိုတစ်ဦးရှိလိမ့်မည်။ လှဒေဝီ တစ်နည်း ကျွန်မတို့မိသားစုရဲ့ အကြွေးရှင်။ သူမတို့ အိမ်ငွေကျေးအကျပ်အတည်းကြောင့် သူမထံမှာ ငွေးကြေးအနည်းငယ်ချေးငှါးမိသည်။ ထိုသို့ ချေးငှါးပြီးမှာ အဘကျန်းမားရေးမကောင်းဖြစ်ကာ အလုပ်မလုပ်နိုင်သဖြင့် အကျွေးမဆပ်နိုင်ဘဲ အတိုးပေါ် အတိုးဆင့်လာကာ လုံးဝမဆပ်နိုင်သော အခြေအနေသို့ရောက်သည်။ ထိုသို့မဆပ်နိုင်လျှင် မြို့စားထံသို့တိုင်ကြားကာ အဘကို ဖမ်းဆီးနှိပ်ဆက်နိုင်သည်။ သို့ကြောင့် သူမတို့မိသားစု အခတ်ကြုံနေစဉ် လှဒေဝီထံမှ သူမနှင့် တိတ်တဆိတ် အပေးအယူတစ်ခုပြုခဲ့သည်။
ရထားလုံးနားရောက်တော့ တံခါးကိုဖွင့်ကာ လှဒေဝီဆင်းလာသည်။ သူမကိုတွေ့တော့ အဓိပ္ပာယ်ဖော်ရန်ခတ်ခဲသော အပြုံးမျိုးဖြင့်ပြုံးကာ......
ဘယ်လိုလဲ မြတ်လှ ငါပြောတာကို စဉ်းစားပြီးပြီလား......။
မြတ်လှ လှဒေဝီရဲ့မျက်ဝန်းတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲစွာ မျက်လွှာချမိသည်။ ထို့နောက် သူမခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်လိုက်ကာ
ကျွန်မသဘောသူပါတယ်။ ကျွန်မတစ်သက်လုံးရှင့်ကို အလုပ်အကျွေးပြုပါ့မယ်။ အဘတို့ကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့.....။
သူမရဲ့စကားကြောင့် အလိုပြည့်စွာ လှဒေဝီပြုံး၍ ရထားလုံးပေါ်ငို့တတ်သွားသည်။ သူမလည်းလိုက်တန်ခဲ့ရသည်။ မြင်းခွာသံတွေနဲ့အတူ သူမတို့ရွားလေးဟာ ဝေးကွာကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ရွာနှစ်ရွာခန့်ကျော်ပြီးသောအခါ လှဒေဝီနေထိုင်ရာ အိမ်ကြီးကစောင့်ကြိုနေသည်။ လှပသော ဥယာဉ်ကို ဖြတ်ပြီး အိမ်ကြီးရှေ့မှာရပ်လိုက်သည်။
သူမတို့နှင့်မတိမ်းမယိမ်းရှိသော အမျိုးသမီးနှစ်ဦးသည် အိမ်ထဲမှထွက်လာ၍ ခရီးဦးကြို ပြုသည်။
မိနွယ် သူ့ကို ဟိုအခန်းထဲထည့်ပိတ်ထားလိုက်
ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မလေး......
လှဒေဝီက အမိန့်ပေးပြီး အခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့အတူ အိမ်ထဲဝင်ကာ အပေါ်ထပ်သို့တတ်သွားသည်။ မိနွယ်ဆိုသော အမျိုးသမီးက သူမကို အိမ်အနောက်ဘက်က အခန်းတစ်ခုထဲသို့ခေါ်သွားပြီး အတွင်းသို့ဝင်စေကာ တံခါးကို အပြင်က သော့ခတ်လိုက်သည်။ မြတ်လှလည်း ပင်ပန်းလွန်းသဖြင့် ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်ပဲညောင်စောင်းပေါ်တတ်အိပ်လိုက်သည်။
=============================
သူမ အခန်းထဲမှာ လေးရက်လောက် ပိတ်လှောင်ခံထားဏသည်။ အကြွေးတွေလျောပေးလိုက်ပြီဆိုတာကလွဲလို့ အိမ်အကြောင်း မည်သည့်သတင်းမှမကြားရ။ ရေးချိုး ထမင်းစား စတဲ့ သူမရဲ့ဝေယျာဝစ္စကို မိနွယ်က ဒိုင်ခံလုပ်ပေးသည်။
မြတ်လှတစ်ယောက် ချုပ်နှောင်ခံထားရသည်ဆိုသော်လည်း မဝတ်ဘူးသော အဝတ်အစားကောင်းတွေဝတ်ရ မစားဘူးသော အစားကောင်းတွေစားရသည်။ အခုလည်းမိနွယ်က လှဒေဝီက ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်ဟုဆိုကာ ရေးချိုးသန့်စင်စေပြီးအဝတ်အစားလဲလှည်ပြင်ဆင်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
ကြေးမုံထက်အရိပ်ထင်နေသော သူမ၏ ပုံရိပ်ကို လှမြတ်နွယ်ငေးကြည့်နေသည်။သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဆင်ယင်ထားသော ပိုးရင်စည်း အပေါ်ရုံ ပိုးခါးဝတ်ထဘီနှင့် ခြုံပဝာတို့သည် သူဌေးကတော် သဌေးသမီးတို့ ဆင်ယင်ထားသည့်အတိုင်းပင်....။
မမလေး သွားရအောင်......
မိနွယ်ရဲ့ အသံသည် သူမကို လှုပ်နှိုးလိုက်သည်။ မကြောင့်မှန်းမသိ သည်အိမ်မှအစေခံတို့သည် သူမကို မမလေးဟုခေါ်ဝေါ်ကြသည်။ မိနွယ်က သူမကို ှဒေဝီရှိရာသို့ခေါ်သွားသည်။ အခန်းရှေ့ရောက်တော့ မိနွယ်က အသံပြုသည်။
သခင်မလေး အကျွန်တို့ရောက်ပါပြီ......
ဝင်ခဲ့ကြ
ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် တံခါးကို ဖွင့်ကာ သူမတို့နှစ်ဦးဝင်လိုက်သည်။ လှဒေဝီသည် ညောင်စောင်း၏ ကျောမှီကို ခပ်လျော့လျော့မှီထိုင်လျှက်ရှိသည်။ သူမတို့ကိုတွေ့တော့ တင်ပါးလွှဲအနေထားသို့ပြင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးက နေရာလွတ်ကို လက်နဲ့ပုတ်ပြသည်။
မြတ်လှလဲ ကြောက်ကြောက်နှင့်ပင် ထိုနေရာတွင်ထိုင်လိုက်သည်။ မိနွယ်ကတော့ မိသွယ်ရဲ့ဘေးမှာပင် ဒူးတုပ်ထိုင်နေသည်။
မိနွယ် ခုနက မိသွယ် သခင်မကို ဆက်ရမဲ့ ဖျော်ရေတကောင်းကို နမော်နမဲ့နဲ့ ခွဲပစ်လိုက်တယ် သူ့ကို အပြစ်ပေးဖို့ပြင်လိုက်စမ်း........။
ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မ.......
မိနွယ်လညိး သူ့သခင်မ အမိန့်ပေးတဲ့အတိုင်းထိုနေရာမှထကာ နံရံမှချိတ်ထားတဲ့ ကြိုးခွေတစ်ခွေကို ယူပြီး လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ပူးတွဲတုပ်ချည်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကြိုးစတစ်ဖက်ကို ထုတ်တန်းပေါ် ပစ်လျှိုလိုက်ပြီး မိသွယ် ကြမ်းပြင်နှင်ခြေထောက်မထိတထိ ဖြစ်တဲ့ အနေအထားထိဆွဲမကာ ကြိုးစွန်းကို မနီးမဝေးက အိမ်တိုင်မှာချည်လိုက်သည်။
နောက်တော့ ကြာပွတ်ချောင်းကိုယူက လှဒေဝီကို လာဆက်သည်။ လှဒေဝီက ကြာပွတ်ကို ယူပြီး မြတ်လှကို ထိုးပေးကာ
သူ့ကို ငါ့ကိုယ်စား အပစ်သွားပေးချေ.......
ရှင်........
သူမ ငြင်းဖို့ကြိုး စားပေမဲ့ ကြည့်နေတဲ့ လှဒေဝီရဲ့ အျက်ဝန်းတွေအောက်မှာ ပြောစရာစကားတွေပျောက်ရှသွားသည်။ ထို့ကြောင့်စိတ်ကို တင်းကာ ထိုင်နေရာမှထလိုက်သည်။ သူမရှေ့မှာ လက်နှစ်ဖက်လုံးကို မြှောက်လျှက် တုပ်နှောင်ခံထားရရှာသူ မိန်းမပျိုလေးက သူမကို အသနားခံသလိုကြည့်သည်။ သူမဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ.....။ ရန်ငြိုးရှိသူလဲမဟုတ်......။
မြတ်လှ သူ့အဝတ်တွေ အရင်ချွတ်လိုက်
ရှင်..... ဟုတ်ကဲ့.....
သူမ အထွန့်တတ်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အမိန့်ကို နာခံလိုက်ရတာပါပဲ။ မိသွယ်ရဲ့ ရင်စည်းကို ဖြည်ချရန် လှမ်းလိုက်တဲ့ လက်တွေမသိမသာ တုန်ယင်နေသည်။ ထိုတုန်ယင်နေသော လက်အစုံနှင့်ပင် မိသွယ်ဝတ်ဆင်ထားသော ရင်စည်းနှင့် ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ မိသွယ်တော့ ဘယ်လိုနေသည်မသိ ။ မြတ်လှရင်ထဲ အတော်လှုပ်ခတ်နေသည်။
သူ့ကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးလိုက်တော့......။
အမိန့်သံထွက်လာတော့ မိသွယ်က သူမကို မျကိရည်ဝဲနေသော မျက်ဝန်းများနဲ့မော့ကြည့်ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းငုံ့သွားသည်။ မြတ်လှအံကို ကျိတ်ကာ သူမရဲနောက်မှာနေရာယူလိုက်သည်။ မရိုက်ရက် လက်တွေက တန်ယင်နေစဲ....။ စိတ်ကို တင်းက လက်ကို လေမှာ လွှဲလိုက်သည်။ ရွှမ်းကနဲ အသံနှင့် အတူ မိသွယ်ရဲ့ ကိုယ်လေး အရှေ့ကို ကော့ထွက်သွားသည်။ နာကျင်စွာအော်ဟစ်လိုက်သော သူမရဲ့အော့သံဟာ မြတ်လှကို ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။
လှဒေဝီကို လှည့်ကြည့်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ဆက်လုပ်ဆိုသည့်သဘော။ မြတ်လှ ကျာပွတ်ကို ကျစ်နေအောင်စုပ်ကိုင်ကာ လက်ကို လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ရွှမ်းကနဲ ရွှမ်းကနဲ အသံနှင့်အတူ ဖြူဝင်းသော မိသွယ်ရဲ့ ကျောပြင်တွေသာမက နံဘေး ရင်သားနဲ့ ဝမ်းဗိုက်တစ်လျောက် အနီရောင်အစင်းတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ်လာသည်။ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသော မိသွယ်၏ အသံကို သနားစဖွယ် ကြားသည်။
မြတ်လှ ဆက်မရိုက်ရက်တော့။ သို့သော် လက်တွေက သူမစိတ်ကို မနာခံ ။ အချက် ၂၀ခန့်ရိုက်အပြီးမှာ
ရပ်လိုက်တော့............
သခင်မလေး လှဒေဝီရဲ့ အမိန့်ကြားမှ သူမရိုက်နှက်နေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။ လှဒေဝီ ထိုင်နေရာမှထလာသည်။ မိသွယ်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အရာတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်သပ်နေရာ မိသွယ်တစ်ယောက်အထိမခံနိုင်စွာတွန့်သွားသည်။
နောက်ကို နမောနမဲ့ လုပ်ဦးမလား.....
မလုပ်တော့ပါဘူး သခင်မ ခွင့်လွှတ်ပါ......
လှဒေဝီက ကျေနပ်သွားသလို ပြုံးက မျက်ရိပ်ပြလိုက်တော့ မိနွယ်က ကြိုးကို ဖြည်ပေးသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်က အဝတ်တွေ ကပိုကရို ဝတ်ပေးပြီး မိသွယ်ကို တွဲကာ ခေါ်ထုတ်သွားသည်။ အခန်းထဲ လှဒေဝီနဲ့ မြတ်လှနှစ်ဦးသားကျန်ခဲ့သည်။
ဆက်ရန်
လက်ယာ
တုန်ယင်စွာထွက်ခွာသွားသော မိသွယ်ကို ကြည့်ရင်း မြတ်လှ လက်တွေတုန်ယင်လာသည်။ မကောင်းမှန်းသိလျက်နှင့် သူတပါးကို အားပါးတရ ရိုက်မိသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ လှဒေဝီကတော့ သူမကို ပြုံးလျှက်သာကြည့်နေသည်။
နောက်တော့ လှဒေဝီက မြတ်လှကို သူမအား ရေချိုးပေးရန်အမိန့်ပေးသာ်။ မြတ်လှတယောက် ကျေးကျွနိလေးသဖွယ် အောက်ခြေသိမ်းအကုန်လုပ်ပေးရသည်။ သူမအဝတ်အစားဝတ်သည်အထိပေါ့။ ပြီးတော့မှာ သွားနားတော့ဟုဆိုသဖြင့် မြတ်လှလည်း သူ့အခန်းရှိရာ ပြန်ခဲ့ကြသည်။
တစ်ညလုံးအိပ်မရ ။ နားထဲမှာ နာနာကျင်ကျင်အော်ဟစ်လိုက်သော မိသွယ်ရဲ့ အသံသာ ပြန်ပြန်ကြားယောင်နေသည်။ သူမလည်းထိုသို့ အရိုက်ခံရမည် ဆိုလျှင်ကော တွေးရင်းနဲ့ မြတ်လှ ကျက်သီးထမိသည်။ စိတ်လည်းလှုပ်ရှားသည်။
===============================
မျက်လုံးကို အဝတ်စည်းထားသဖြင့် မြတ်လှမြင်ကွင်းတစ်ခုလုံး အမှောင်ဖုံးနေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကြိုးနဲ့တုပ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆွဲမထားသလို ဖြစ်နေ၍ လက်ကောက်ဝတ်တို့က အဆမတန် နာကျင်နေသည်။ သူမရဲ့ လက်ရှိ ပုံစံက မနေ့က မိသွယ်ကို အပစ်ပေးရန် တုပ်နှောင်ထားသည့်အတိုင်း။ မျက်လုံးကို အဝတ်စည်းခံထားရတာနဲ့ ရင်းစီးနဲ့ ထဘီ ကိုယ်ပေါ်ကပ်နေသေးတာပဲကွာသည်။
မမြင်ရပေမဲ့ လှဒေဝီက သူမကို စူးစိုက်ကြည့်နေမည်ဟု မြတ်လှ ခန့်မှန်းမိသည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းမချင်း ဖြစ်လင့်ကစား အနေကျုံ့လှသည်။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချည် မြင်ချည်ဖြစ်နေသော သားမြက်အစုံကို ရုတ်တရက် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ခံလိုက်ရသဖြင့် မြတ်လှ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်ဝယ် မနှစ်သက်ဖွယ်ရာ ခံစားမှုကို ခံစားရသည်။ သို့သော် လက်နှစ်ဖက်လုံးမြှောက်လျှက် တုပ်နှောင်ခံထားရသော သူမဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ။ အခုချိန်လှဒေဝီဟာ ယောက်ျားသားတွေခေါ်ပြီး သူမကို ပျော်ပါးစေမည်ဆိုလျှင်တောင် သူမ ဘာမှတတ်နိုင်မည်မဟုတ်။
သူမရဲ့ခပ်ဟဟပွင့်နေသော ပါးစပ်ထဲကို တစ်စုံတစ်ရာ ထည့်ကာ ပြုတ်မကျအောင်ကိုက်ထားစေသည်။ တစ်ပြိုင်ထဲမှာပင်ကြိုးစတစ်စက သူမခြေဖမိုးကို လာထိသည်။
ညည်းကိုက်ထားတာ ဘာလဲသိလား မြတ်လှ.....
ပါးစပ်က မအားသဖြင့် သူမခေါင်းကိုသာ ခါပြဖြစ်သည်။
မနေ့က မင်းရဲ့ ကြာပွတ်လေ.......
မြတ်လှစိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲဖစ်သွားသည်။ သူမအရိုက်ခံရတော့မည်ပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက် ကျက်သီးများ တဖြန်းဖြန်းထသွားသည်။ သူမ ဘာအပြစ်မှလဲ မလုပ်ရပါဘဲ
ဘာလို့ရိုက်မှာလဲ သိလား.......။
သူမခေါင်းကိုသာ ယမ်းခါပြမိသည်။
မင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကို ငါ့ကို ရိုက်နှက်ဖို့ ဆွဲဆောင်နေလို့ပေါ့။ ပြောပြောဆိုဆိုတင်ပါးပေါ် တုတ်တစ်ချောင်းဖိကပ်လာတာ အထိအတွေ့ကြောင့်သိသည်။ စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားနေမိသည်။
ပါးစပ်က ဟာကို ပြုတ်မကျသေနဲ့နော်....။
လှဒေဝီရဲ့စကားသံတွေချိုသာပေမဲ့ အားလုံးဟာ အမိန့်သံတွေကြီး။ သူမ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာ ကြီးဆိုးလာသော ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် မောဟိုက်သလိုဖြစ်နေသည်။
ရွှမ်း
ဝူး......
တင်ပါးပေါ်ကျလာသောကြိမ်ချက်ကြောင့် ခါးလေးပင် ကော့သွားသည်ဟု မြတ်လှ ထင်မိသည်။ အရိုက်ခံရပြီး ခဏထိ တင်ပါးပေါ် စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်ကျန်နေခဲ့သည်။
ရွှမ်း... ရွှမ်း....
ဝါး........
ရွှမ်း........
ရွှမ်း........
ငါးချက်လောက် အရိုက်ခံလိုက်ရတော့ မြတ်လှ ဖျပ်ဖျပ်လူးနေသည်။ စိတ်ထဲက တင်းကျပ်မှုတွေတော့ အနည်းငယ် လျော့ပါးသွားသည်။ လှဒေဝီက ဆက်မရိုက်သေး။ မြတ်လှရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ အနှံ့ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ စိတ်ထဲက မနှစ်မြို့ပေမဲ့ ကျက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထအောင်ခံစားနေရသည်။
မကြာခင်မှာပင် တင်းကျပ်နေအောင်စီးထားသော ရင်စီး ပြေလျော့သွားသည်ကို ခံစားမိသည်။ ခါဂတ်သည်လဲထို့အတူ။ ကိုယ်ပေါ် အဂတ်မကပ်တော့ပြီဟူသော အသိကြောင့် မြတ်လှရင်ထဲ စိတ်အားငယ်မှုက ကြီးစိုးသွားသည်။ သို့သော လက်တွေက ချည်နှောင်မှုအောက်မှာမို့ ဘာမှ မတတ်နိုင်ရှာ.......။
လှဒေဝီက သူမရဲ့ ရွှေခရုလေးကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်လာသည်။ တအင့်အင့်နှင့် မြတ်လှ ညည်းညူမိပေမဲ့ ကြာပွတ်ကို ကိုက်ထားရသည်မို့ အသံက ဝူးဝူးဝါးဝါးသာ ထွက်သည်။ လှဒေဝီက သူမပါးစပ်ထဲက ကြာပွတ်ကို ယူလိုက်သည်။ မျက်လုံးကို စည်းထားသော ပါဝါလည်းဖြည်ပေးငည်။ နောက် ရွှေခရုမှ အရည်ကြည်တွေပေနေသည့်လက်ကို မြတ်လှ ပါးစပ်နားကပ်ပေးသည်။
အကုန်ပြောင်အောင် လျှက်လိုက်စမ်း မြတ်လှ.......
ဟုတ်ကဲပါ သခင်မ......
အမိန့်ရှိသည်အတိုင်း ပါးစပ်နားက လက်ကို လျှာလေးနဲ့ လှမ်းလျှက်ရသည်။ ဝမ်းနဲစိတ်က ရင်ဝယ်လှိုက်တတ်လာသည်။ လှဒေဝီက အားမလို အားမရနဲ့ သူမ လက်ချောင်းတွေကို မြတ်လှရဲ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ စုပ်စေသည်။ သူမကျေနပ်လောက်တော့မှာ ရပ်စေကာ မြတ်လှရဲ့ ကျော ဘက်မှာနေရာယူပြန်သည်။
ဘာလုပ်တော့မည်ကို သိသည်မို့ မြတ်လှ ဘရားတနေရသည်။ ရွမ်းကနဲ တင်ပါးပေါ်ကြာတဲ့ ရိုက်ချက်နဲ့ ပတူ ခါးလေးကော့ကနဲဇစ်သွားရုံမက ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေဖျားထောက်ရုံနေအထားကနေ ပရမ်းပတာ ခါရမ်းသွားသည်။ ဒုတိယ တစ်ချက် ကျေပြင်ပေါ် ကျလာပြန်သည်။ နာကျင်မှုကြောင့် မြတ်လှ ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်မိရှာသည်။ တတိယတစ်ချက်ကလဲ ထို ကျောပြင်ပေါ်ပင် ထပ်မံကျလာသည်။
သည်လိုနဲ့ ၇ချက်ခန့်ရိုက်အပြီးမှာ သူမကို လှဒေဝီက ကြိုးဖြည်ပေးသည်။ အနှောင့်အဖွဲ့မှ လွတ်သည်နှင့် မြတ်လှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျသွားကာ တရှုံရှုံ ငို တော့သည်။ လှဒေဝီက ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချကာ သူမကို ပွေ့ဖက်သည်။ ပြီးတော့ တရှုံရှုံ ငိုနေတဲ့ သူမရဲ့ ကျောက အလျှိုးရာတွေကို လက်နဲ့ မထိတထိ ပွတ်သပ်ပါသည်။ အ.....အ.....နှင့် ညည်းညူကာ သူမတွန့်လိမ်နေသည်။
နောက်တော့ မြတ်လှကို ဆွဲထူကာ ခုတင်ပေါ်တတ်စေသည်။ ပြီးတော့ ခုတင်ခေါင်းရင်းက အလှဆင်ထားတဲ့ ပွတ်လုံးတိုင်တွေမှာ လက်တွေကို ချည်နှောင်လိုက်သည်။ မြတ်လှတယောက် အနည်းငယ်မျှ ရုန်းကန်ခြင်းမရှိပဲ ခံယူရပြန်သည်။
ညည် သိပ်လှတယ် မြတ်လှ.......။ ညည်းရဲ့ အလှဟာ အမတော်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေတယ်။
သူမဘာမှ မတုန့်ပြန်ဖြစ်............။ လှဒေဝီက သူမအဝတ်တွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ နောက် ခုတင်ပေါ်တတ်လာကာ မြတ်လှရဲ့သားမြတ်အစုံကို ငုံ့လျှက် စို့ပါသည်။ မြတ်လှခင်ဗျာ အလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်နှင့် လှဒေဝီပြုသမျှနုနေရှာသည်။ ဘယ်ဘက်ရင်အုံကို ပါးစပ်နှင့် စုပ်ယူနေပြီး ညာဘက်နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလက်မနှင့် ညစ်နေသည်။ နောက် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်သို့ဆင်းသွားကာ ရွှေခရုလေးကို လျှာနဲ့ လျက်တော့သည်။
အို သခင်မ အဲ့လို့မလုပ် အား......အမလေး
အပျိုမလေးခင်ဗျာ တခါမှမခံစားဖူးသော အထိအတွေ့ကြောင့် အသံစုံထွက်အောင်ကော့ပျံလျက် ညည်းညူနေရသည်။ သခင်မရဲ့ လျှာဖျားလေးဟာ သူမရဲ့ရွှေခရုလေးကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကျီဆယ်နေလေရာ မကြာခင်မှာပင်တဆက်ဆက်တုန်ယင်ကာ ငြိမ်သက်သွားသည်။
ဒီတော့ သူမကို လှဒေဝီက ကြိုးဖြည်ပေးပြီး လက်ပြန်ပြောင်းချည်သည်။
ကဲနင့်ကို ငါ ပြုစုပေးပြီးပြီ......။ ခု ငါ့ကို ပြန်ပြုစုပေးတော့....။
သူမဘာကို ဆိုလိုလဲ မြတ်လှသိပါသည်။ ခါးလေးကိုင်းရင်းသခင်မဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ကြားကို မျက်နှာမူကာ လျှာလေးနဲ့ မရဲတရဲစတင်ပြုစုရသည်။ အဲ့ဒီည တညလုံး လှဒေဝီရဲ့ ကာမစိတ်တွေ ပြေပျောက်သည်အထိ ဖျော်ဖြေမှု ပြုရတော့သည်။
ဆက်ရန်
Ghost
မြတ်လှဆိုတဲသူမ လှဒေဝီဆိုတဲ့ မိန်းမဆီမှာ ကြိုးဆွဲရုပ်လေးလို ထားရာနေစေရာသွားဘဝနဲ့ တစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။ အိမ်မှုကိစ္စကို လုပ်ကိုင်ရရုံသာမက သူမရဲ့ ရမ္မက်ကို ဖြေပေးရတဲ့ လိင်ကျွန်မလေးအဖြစ်ပါရှင်သန်ရသည်။ တစ်ခါတစ်လေ လှဒေဝီက သူမကိုယ်တိုင်မိန်းမချင်းဆက်ဆံတတ်သလို မိနွယ်သို့မဟုတ် မိသွယ်နဲ့ ဆက်ဆံစေပြီးထိုင်ကြည့်နေတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေဆို ယောက်ျားတစ်ဦးနှင့် အဓမ္မ ဆက်ဆံစေသည်အထိ အနိုင်ကျင့်တတ်သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မြတ်လှဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေဝင်ရောက်လာသည်။ သူမတို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ငယ်လေးမှာ နန်းသိမ်းပွဲတစ်ရပ်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ နန်းသိမ်းပြီး အသစ်တတ်လာသော ဘုရင်မှာ ပြည်သူများထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်တာကြောင့် နွမ်းပါးသူများအပေါ် အနိုင်ကျင့်တတ်သူများ နှင့် မင်းဆွေမင်းမျိုးများကို ဖမ်းဆီးလေသည်။ ထိုသူတို့ပိုင်သော ပစ္စည်းများကိုလည်း မင်းအာဏာဖြင့်သိမ်းယူလိုက်သည်။ ထိုသူများထဲတွင် လှဒေဝီတစ်ယောက်လဲပါသည်။ လှဒေဝီကို ဖမ်းဆီးပြီး သူ၏ ဖိနှိပ်မှုကို ခံနေရရှာသော မြတ်လှ၊မိနွယ်နဲ့မိသွယ်တို့ကို ဘုရင့်ဆီခေါ်ယူကာ စစ်ဆေးမေးမြန်းသည်။
--------------------------------------------------------------
၁နှစ်ခန့်အကြာ......
၁နှစ်ဆိုသော ကာလအတွင်းမှာ မြတ်လှတစ်ယောက် တိုင်းပြည်အတွက်ဘုရင့်ဆီမှာ အမှု ထမ်းရပြန်ပါတယ်။ တစ်နှစ်အတွင်း သူမတိုင်းပြည်အတွက်သူလျှို့လုပ်ပေးခဲ့ဖူးသလို အခြားတိုင်းပြည်ကြီးတစ်ခုနဲ့လဲ သံတမန်အနေနဲ့ဆက်သွယ်ပေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ သူမရဲ့ ဆောင်ရွက်မှုတွေအတွက် ရာထူးဆုထူးတွေ ချီးမြှင့်ပေမဲ့ငြင်းခဲ့သည်။
အခြားသူမ အလိုရှိရာကိုသာတောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဘုရင်မင်းမြတ်ကလည်း ချီးမြှင့်ပါသည်။ ယခင်က လှဒေဝီ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သော အိမ်ကိုသာမက ရွာလူကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ အဆောင်အယောင် အခြွေအရံတွေကို ပင်ချီးမြှင့်ပါသည်။ ထိုထက်မက သူမအလိုချင်းဆုံးအရာ လှဒေဝီ။ နန်းတော်တွင် အပျိုတော်အဖြစ် အမှုထမ်းရန်လေ့ကျင့်သင်ကြားပြီးဖြစ်သော လှဒေဝီကို ပါ သူမကျေးကျွန်အဖြစ်ရခဲ့သည်။
သူမအချိန်ရတုန်း သူမမိသားစုကို ပြန်ရှာသေးသည်။ သို့သော် မိဘနှစ်ပါးလုံးဆုံးပါးသွားသည်ဆိုသော စကားကိုသာ မြတ်လှပြန်ရခဲ့ပြီး ညီမဖြစ်သူအကြောင်းတော့ သတင်းအစမျှမရခဲ့......။ ထို့ကြောင့် လှဒေဝီအပေါ် လက်စားချေလိုခြင်းဖြစ်သည်။
__________________________________________
မြင်းလှည်းတံခါးဖွင့်ပြီးဆင်းလာသော ရြွှေခြေနင်းနှင့် ခြေဖမိုးကို တွေ့ရသည်။မေ့ကြည့်စရာ မလိုပဲ ဘယ်သူမှန်းသိလိုက်သလို ကျွန်မအနေနဲ့ မော့ကြည့်ခွင့်လာ်းမရှိပါ။ ဒူးတုပ်ခစားနေတဲ့ ကျွန်မအနားရောက်လာတော့ သူမရဲ့ရွေခြေနင်းကို လက်နဲ့တရိုတသေကိုင်လိုက်တော့ သူမက ခြေထောကိကို ကြွပေးသဖြင့် တရိုတသေ ခွတ်ယူကာ နေရာမှာ စီလိုက်သည်။
အဟင်း လိမ္မာနေပါလား မိဒေဝီ.......
သေတဲ့အထိမှတ်မိနေမဲ့အသံ........ ။ တုန်ခါနေသော အသံကို ကြားသည်နှင့်ပင် သူ့မျက်လုံးမှာ ဒေါသတွေ ဖုန်းလွှမ်းနေမည်မှန်း ကျွန်မမော့မကြည့်ပဲ အတပ်သိပါသည်။
နောက်ကလိုက်ခဲ့.......
ပြောပြီးထွက်သွားသဖြင့်နောက်ကနေ ကျွန်မရဲ့ အရှင်သခင်မဖြစ်သူ မြတ်လှရဲ့ နောက်ကို လိုက်ခဲ့ရသည်။ သူရဲ့ဆက်တော်ဆောင်(အရင်က ကျွန်မအဆောင်ပေါ့)ရောက်သည်။ တံခါးကို ပိတ်ထားသဖြင့် ပစ္စည်းတွေ နေရချနေသော အခန်းပြင်ပနဲ့ ကျွန်မတို့ရှိနေသော အခန်းတွင်းစည်းခြားလိုက်သလိုပင် ။
မိဒေဝီ ညည်းဒီအခန်းကို မှတ်မိတယ်မှတ်လား
မှတ်မိပါတယ် သခင်မလေး......
အသံကို မတုန်အောင် ထိန်းပြီး ပြန်ဖြေရသည်။
ဒီအခန်းထဲ မှာ ငါတို့ကို ဘယ်လို နှိပ်ဆက်ခဲ့လဲဆိုတာကောမှတ်မိရဲ့လား........။
ကျွန်မမှတ်မိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ဒေါ်သကို စွသလို ဖြစ်မှာဆိုးလို့ပြန်မဖြေရဲပါ။ ဒီတော့သူမက ကျွန်မအနီးကပ်လာပြီး ဒူးတုပ်ခေါင်းငုံထားတဲ့ ကျွန်မရဲ့ ဆံထုံးကို ခပ်ပြင်းပြင်းစောင့်ဆွဲလိုက်ပြီး လှန်ချလိုက်သဖြင့် နာကျင်စွာ ခေါင်းမော့လိုက်ရသည်။မြတ်လှက ကျွန်မကို စိမ်းတောက်သော မျက်လုံးအစုံဖြင့် မာထန်စွာကြည့်နေသည်နှင့်စုံသည်။ နောက်သူမက ကျွန်မရဲ့ ဆံပင်တွေကို ကိုင်ဆွဲကာ မတ်တပ်ရပ်စေသည်။
ထို့နောက်ကြိုးခွေ တစ်ခုကိုယူလာကာ ကျွန်မအနီး ပြန်လျှောက်လာသဖြင့် စိတ်အလွန်လှုပ်ရှားမိသည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင် ကျွန်မရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖတ်ကို ကြိုးနဲ့ တုပ်ချည်လိုက်သည်။ အရင်ကတည်းက မြတ်လှကို ကျွန်မသင်ပေးထားသဖြင့် ကြိုးချည်သော အတတ်ကို သူမကောင်းကောင်းတတ်သည်။ ထိုကျွန်မသင်ပေးထားသော နည်းနှင့်ပင် ကျွန်မလက်တွေ အတုပ်ခံနေရသည်။ တင်းကျပ်လွန်းပြီး ရုန်းမရအောင်တုပ်နှောင်ပြီးတော့ ယခင်က သူမတို့ကို အပြစ်ပေးတဲ့အတိုင်း ပိုနေသော ကြိုးစကို ထုတ်တန်းတွင်လျှိုကာ ခြေဖျားထောက်ထားရတဲ့အထိ ဆွဲချည်လိုက်သည်။
ထိုသို့ ချည်နှောင်ပြီးကာစမှာပင် အခန်းဝမှ တံခါးခေါက်သံကြားရသည်။
ဘယ်သူလဲ........
မောင်ကြီးပါ နေသူရိန်ပါ......
တံခါးဝမှထွက်လာတဲ့ အသံကြောင့် သခင်မလေစ မြတ်လှရဲ့ မျက်လုံးအစုံဟာ ပျော်ရွှင်ခြင်းဆီ ကူးပြောင်းသွားသည်။ ကျွန်မကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့ပဲ အခန်းတံခါးကို သွားဖွင့်ပေးသည်။ အခန်းဝကို ကျောပေးထရသဖြင့် ကျွန်မဘာမှမမြင်ရ အခန်းထဲ ဝင်လာသော ခြေသံနှစ်ခုကို ကြားရပြီမကြာမီ ကျွန်မမြင်ကွင်းထဲကို သခင်မလေး မြတ်လှရဲ့ လက်ကို ကိုင်၍ ဝင်လာသော ယောက်ျားပျို တစ်ဦးကို မြင်လိုက်ရသည်။
ခုတင်ပေါ်တွင် နှစ်ဦးသား ယှဉ်လျှက်ထိုင်နေကြပြီး တစ်ဦးကို တစ်ဦးတပ်မက်စွာကြည့်ကြသည်။ စကားတွေလဲ ပြောကြရင် ထို ယောက်ျားမှာ မြတ်လှရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းသည်။ ဒါတင်မက လက်တစ်ဖက်က မြတ်လှရဲ့ ခါးသွယ်လေးကို ဖက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရင်သားအစုံကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ပထမတော့ သခင်မလေးလဲ အထိအတွေ့မှာ မိန်းမော နေရာမှ သတိဝင်လာကာ ရုန်းထွက်လိုက်ရင်း
မောင်ကြီးရဲ့ အိမ်တော်သားတွေ မြင်ကုန်ပါ့မယ် နှမတော်ရဲ့ သိက္ခာကို ငဲ့ပါဦးဟု တိုလျှိုးတောင်းပန်သလို ပြောသည်။ သည်တော့မှ လူစိမ်းက သက်ပျင်းချကာ ရပ်တန့်သွားသည်။ နောက်တော့ သုတို့နှစ်ဦးလုံးကျွန်မကို ပြန်သတိထားမိသွားပုံပေါ်သည်။
သူဘယ်သူလဲ နှမတော်........
နှမတော် ပြောဖူးတဲ့ လှဒေဝီဆိုတာ သူပေါ့ မောင်တော်........။
အော်......
ပြောရင်းဆိုရင်း ထိုသူက ကျွန်မကို စေ့စေ့ကြည့်သည်။ သူ့အကြည့်ကရိုင်း၏ ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးမလုံမလဲဖစ်သွားစေငည်။ သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ ကျွန်မပေါ် တပ်မက်မှုကို မြင်ရသည်။ သာမာန်အချိန်ဆို ထိုအကြည့်ပေါ် တစ်ခုခု တုန့်ပြန်လိုက်မှာပင်။ ခုတော် လှဒေဝီဆိုတဲ့ ကျွန်မဟာ မြတ်လှကို ဘုရင်က ဆုအဖြစ်ပေးထားတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခု ဖြစ်ရုံမက လက်နှစ်ဖက်လုံးကြိုးနဲ့ အချည်ခံထားရသမို့ မျက်လွှာချ ခေါင်းငုံ့နေရုံသာ။
နောက်တော့ နှစ်ဦးသားကျွန်မကို ထိုအတိုင်း ထားခဲ့ပြီး အခန်းပြင်ပ ထွက်သွားသည်။ အချိန်တွေ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ
လက်ကောက်ဝတ်တွေက နာကျင်လာသည်။ ကြမ်းပြင်နှင့်ခြေထောက် လွတ်နေအောင် ဆွဲထားတာမျိုးမဟုတ်လို့သာပေါ့။ မဟုတ်ရင် ကျွန်မလက်ကောက်ဝတ်လေးတွေ ကြိုဒဏ်ကြောင့် ဆုတ်ပျက်သွားနိုင်တယ်။ ကြာတော့ ခေါင်းလေးငိုက်စိုက်ချပြီး အိပ်ငိုက်နေမိသည်။
ရွှမ်း.....
အမေ့.......
တင်ပါးပေါ်ကျလာတဲ့ ရိုက်ချက်ကြောင့် ကျွန်မအိပ်ငိုက်နေရာမှာ ဆက်ကနဲတုနိသွားသည်။ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ ကျွန်မပုံစံကို ကြည့်ပြီးမြတ်လှရဲ့ချစ်သူက ခပ်ဟဟရယ်ကာလှောင်သည်။ နောက်တော့ သူရဲ့ ချစ်ရသူ မြတ်လှကို နောက်က ငိုင်းဖက်ကာ ခုတင်သို့ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ နော်ခုတင်ပေါ်တင်ကာ
သူ့ကို ခဏထားပါဦး နှမလေးရယ်.......။ ဘယ်ဘယ်မှ ထွက်မပြေးနိုင်ပါဘူး.....။ မောင်ကြီးနဲ့ပျော်ရအောင်.....။
အင်းပါ မောင်ကြီးသဘော.......။
ပြေကြဆိုကြရင်း သူတို့နှစ်ဦးသား ကျွန်မရှေ့မှာပင် ချစ်ရည်လူးကြသည်။ မြတ်လှရဲ့ ချစ်သူ နေသူရိန်ဆိုတဲ့လူရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ မြတ်လှရဲ့ ရမ္မက်သံစွတ်သော အော်ညည်းသံကို လည်းအတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ထိုမြင်းကွင်းတို့ကို ကြားရမြင်ရသောအခါ ရင်ဘတ်ထဲမှာ ရမ္မက်ကတောက်လောင်လာသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့မှ ယားယံသလိုလို ခံစားရသည်။ သို့သော အချုပ်အနှောင်နှင့်မို့ အာသာဖြေခွင့်မရ။
မြတ်လှတို့က အားရအောင် ပျော်ပါးပြီးသောအခါ နေသူရိန်က နေပြည်တော်ကို ခရီးဆက်ရမည်မို့ မမှောင်ခင်ပြန်သွားသည်။ ပိုးရင်သိမ်းနဲ့ ထဘီကို ကပိုကရိုဝတ်က အဆောင်ဝဆီလိုက်ပို့ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ အနောက်မှနေ၍ ကျွန်မရဲ့ ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ကိုယ်က အနည်းငယ်လှုပ်ရမ်းသွားသဖြင့် လက်တွေက အဆမတန်နာကျင်သွားသည်။
အ ကျွတ် ကျွတ်.......
အဟင်း ညည်းလက်တွေ နာနေပြီလား.......
ဟုတ်......ဟုတ်ကဲ့ နာလှပါပြီရှင်.......
ကျွန်မ အသံတိုးတိုးဖြင့်သာ ဖြေမိသည်။ သူက ကျွန်မရဲ့ရင်သိမ်းနဲ့ ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ နောက်ကျွန်မနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရာယူပြီး ရွှေခရုလေးကို သူရဲ့ လက်နဲ့ ပွတ်သပ်းပေးသည်။ ခုဏက ကာမစိတ်ထကြွမှုကြောင့် အရည်တွေစိမ့်ထွက်နေရာ သူမလက်မှာ ပေကျံသွားသဖြင့် သူမလက်ကို ကျွန်မကို ပြပြီး လက်ချောင်းတွေကို ပါးစပ်နားကပ်ပေးကာ လျှာနဲ့ရပ်ခိုင်းသည်။ နောက်တော့ ထိုက်နှင့်ပင် ကျွန်မရဲ့ ရွှေခရုလေးကို ပွတ်သပ်နှိုက်စွပေးပြန်သည်။
လှဒေဝီ ညည်း စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းနေတယ်ထင်တယ် ငါအရင်လို ဖျော်ဖြေပေးရမလား......
မခံယူဝင့်ပါဘူး ရှင်......အင်း....ဟင်း....
ကျွန်မရဲ့ပြန်ဖြေသံကြောင့်သူမက လှောင်သလို ခနဲ့သလိုရယ်သည်။သူမရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်လာကာ ပြီးလုပြီးခင်အနေအထားသို့ရောက်သော အခါ သူမက ရပ်တန့်လိုက်သည်။ ဆန့်တငံငံ့ဖြစိသွားသောကြောင့် ကျွန်မစိတ်ထဲ ဗလာင်ဆူသွားသည်။ သို့သော် မြတ်လှကို လဲ ထပ်လုပ်ပေးပါဟု မတောင်းဆိုရဲ။ ထိုသို့ဖြစ်နေစဉ်မှာပင် ကြာပွတ်က ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့သို့ကျလာသည်။ အချက်ပေါင်းများစွာ ခန္ဓာကိုယ်အနှ့နေရာ အနှံ့ ရင်သားအစုံနှင့် ရွှေခရုလေးကိုပါ တစ်ခါတစ်ရံအဖျားခပ်၍လာထိသည်။ နာကျင်မှု ကြောက်ရွံ့မှုတို့နှင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိန်းချုပ်နိုင်မှု ကင်းမဲ့ကာ သူမရှေ့မှာပင် ကျင်ငယ်စွန့်မိလေသည်။
ဆက်ရန်
Ghost
Comments
Post a Comment