အပိုင်း ၁၊ မိဟင်္သာ
တစ်ကိုယ်လုံး ညောင်းညာကိုက်ခဲနေပြီ။ အပေါ်ကို မြောက်၍ ကြိုးတုပ်ခံထားရသော လက်ကောက်ဝတ်တို့သည်လည်း အဆမတန် ကိုက်ခဲနေပြီ။ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျှားထားသော ရေလဲထဘီလေးသာရှိသည်မို့ လေက လာထိတိုင်း ရင်ညွှန်လေးတွေ အေးချမ်းမှုကို ခံစားနေရသည်။
ကျီ ခနဲတခါးဖွင့်သံကြောင့် ခေါင်းထောင်ကြည့်မိသည်။ သို့သော် ဘာမှမမြင်နိုင်ပါ။ ကျွန်မရဲ့ မျက်လုံးအစုံ ကို အဝတ်တစနှင့် စည်းနှောင်ထားသည်လေ။
ညောင်းနေပြီလား မိဟင်္သာ
ကျွန်မ ဘာမှ ပြန်မပြောရဲ ခေါင်းသာ ငြိမ့်ပြမိသည်။ ကျွန်မ မျက်ဝန်းတွေဆီက အဝတ်ကို ဖြည်ပေးလိုက်တော့ မျက်တောင်လေး ပုက်ခတ်ပုတ်ခပ်နှင့် ဖွင့်ကြည့်သည်။ သခင်မလေး ယမင်းသော်တာကို မြင်ရသည်။ မီးတိုင်နှစ်ခုရဲ့ အလင်းအောက်မှာ သခင်မလေးက လွန်စွာလှပနေသည်။
သခင်မလေးက ကျွန်မကိုယ်ပေါ်က ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
အို.......
ရှက်ရွံ့ပေမဲ့ မရုန်ကန်မိတော့။ ကြိုးတုပ်ခံထားရခြင်းကြောင့် မရုန်းကန်မိခြင်း ဖြစ်သလို ရုန်းကန်ရင် ခွန်အယးလည်းမကျန်တော့။ ကျွန်မ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လို သခင်မလေး ပြုသမျှနုနေရသည်။ သခက်မလေးက ကြိမ်လုံးတစ်လုံးကို ယူကာ
ရွှမ်း
အား........
တင်ပါးအိအိလေးပေါ် မညှာမတာ ကျရောက်လာတဲ့ ရိုက်ချက်ကြောင့် ကျွန်မ အော်ဟစ်မိသည်။
ရွှမ်း ရွှမ်း
တင်ပါးပေါ်တစ်ချက် ကျောပြင်ပေါ်တစ်ချက်။
နောက်တွင် ထပ်မရိုက်သေးပါ ကြိမ်လုံးကို ကျွန်မရဲ့ ရင်သားအိအိလေးတွေဆီ ထိကပ်ကစားနေသည်။ အထူးသဖြင့် ရင်သားထိပ်ဖူးလေးတွေကို ကြိမ်လုံးဖြင့် ပွတ်သပ်နေပြီး
ရွှမ်း
အား.....
ပြင်းထန်သော ရိုက်အားကြောင့် ညာဘက်ရင်အုံလေး စပ်ဖျင်းဖျင်း နာကျင်မှုနှင့်အတူ လှုပ်ရမ်းသွားသည်၊ ထိုနည်းတူစွာ ရင်သားပေါ်ဆင့်ကဲဆင့်ကဲကျလာသော ရိုက်ချက်တွေကြောင့် မျက်ရည်ကျမိရင်း
နာလှပါပြီ တောင်းပန်ပါတယ် ခွင့်လွှတ်ပေးပါ.....ဟု
အလူးအလဲတောင်းပန်နေမိသည်။ သခင်မလေးက စိတ်ကြိုက်ရိုက်နှက်ပြီးမှပင် ကြိမ်ကို ပစ်ချကာ အခန်းတွင်းမှ ထွက်ခွာသွားသည်။
===============================
ရဲမတတ်တွေက ပိတ်ထားတဲ့ နန်းဆောင်ရဲ့ တံခါးကို ဖွင့်ပေးပြီး မိဘုရားကြီး ယမင်းသော်တာ ကို အရိုအသေပြုကာ နောက်ဆုတ်ပေးကြသည်။. အထဲက ပလင်ရဲ့ရှေ့မှာတော့ အကျယ်ချုပ် ကျခံနေရသူ မင်းသမီးငယ်နှစ်ဦး.....။ သက်ဦးဆံပိုင်ခေတ်ရဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးအရ ဓားထက်သူဟာ နိုင်စမြဲပဲ။ မင်းသမီးငယ်နှစ်ဦးရဲ့ မိခင်ဖြစ်သူ မိဘုရားကတော့ ချောက်ချခံရသဖြင့် သေဒဏ်ခံရခဲ့ပြီးပြီ။ ပျူပင်ခုတ် ကျူငုတ်မခံစတမ်း အခု မင်းသမီး နှစ်ပါးကလဲ့.......
မိဟင်္သာ သင်းတို့ရဲ့ အဆောင်အယောင်တွေ ချွတ်ယူလိုက်တော့........
မှန်ပါ့ သခင်မလေး
ယမင်းသော်တာရဲ့ အမိန့်အတိုင်း မင်းသမီးနှစ်ပါးရဲ့ အဆောင်အယောင်တွေကို ဖယ်ရှားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပျိုတော်တွေက အသင့်ယူလာဖသာ ကြိုးများဖြင့် မင်းသမီး နှစ်ဦးကို လက်ပြန်တုပ်နှောင်ကာ ခေါ်ထေုတ်သွားသည်။
သူတို့ကို သူတို့ဟာ မင်းသမီးတွေဆိုတာ မေ့သွားေဲ့အထိ လုပ်ပလိုက် ကြားလားမိဟင်္သာ
ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မလေး........
ယမင်းသော်တာရဲ့ ကောက်ကျစ်တဲ့ အပြုံးတွေကို မမြင်ချင်တော့ သဖြင့် ကျွန်မ အဏို အသေပေးပြီးလှည့်ထွက်ခဲ့တယ်။ အဆောင်ပြင်ရောက်တော့ နှောင်းကြိုးအချည်ခံထားရရှာသူ ညီအမနှစ်ဦးကို ရထားလံးထဲထည့်ပြီးနေပြီ။ ကျွန်မရောက်တော့ ရဲမတ်တွေက မြင်းရထားကို တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ မြင်းရထားနှစ်စီးနဲ့ မြင်းသည်တော်တစ်ဖွဲ့နေပြည်တော်နဲ့ဝေးရာ ခရီးနှင်ခဲ့သည်။
================================
နယ်မြို့ကလေးရဲ့ အလယ်က အိမ်ကြီးရဲ့ ခြံဝန်းထဲ မြင်းရထားတွေ ရပ်တန့်လိုက်သည်။ ဒီအိမ်ဒီခြံအားလုံးကို သခင်မလေး ပေးသနားထားခြင်းပင်။ ရည်ရွယ်ချက်က မင်းသမီးနှစ်ဦးကို စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှိပ်စက် အနိုင်ကျင့် အစဖြောက်ထားရန်ဖြစ်သည်။ မြင်းသည်တော် အဖွဲ့ကတော့ပြန် ထွက်ခွာသွားပြီ။ ကျွန်မရထားလုံးရဲ့ တခါးကို ဖွင့်က သူမတို့ခြေကျင်းတွေ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်၊ လရီးပန်းသဖြင့် ညောင်းညာနေသော အနေအထားဖြင့် သူမတို့ ရထားလုံးအောက်ဆင်းလာကြသည်။ သူမတို့ကို ဆွဲခေါ်က အိမ်တော်ရဲ့ အပေါ်ဆုံး အခန်းကျင်းလေးနှစ်ခုထဲ တစ်ယောက်စီခွဲထည့်လိုက်သည်။
=================================
မနက်ခင်းစောစော ပင် ကျွန်မနိုးထလာသည်။ သူတပါးကျေးကျွန်ဖြသ်ခဲ့ ဖူးသူပဲလေ။
မျက်နှစ်သစ်ရေ နောက်ကျတဲ့ အတွက် ခွင့်လွှတ်ပါ မြို့စားမင်း.......
အသံကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အပျိုတော် မစန္ဒာ၊ ကျွန်မ ပြုံးမိသည်။ ဟုတ်သားပဲ ကျွန်မက ဒီမြို့ရဲ့ မြို့စားဖြစ်နေပြီလေ။ ကျွန်မအပေါ် ရိုရိုးကျိုးကျိုးဆက်ဆံတာမြင်တော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးခံစားရသည်။
မျက်နှာသစ်ပြီး အဝတ်အစားလဲက မင်းသမီးနှစ်ပါးထဲက အငယ်မဖြစ်သူ ငွေယွန်းရဲ့ အခန်းဘက်လှည့်ခဲ့သည်။အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ငြိုးငယ်စွာ ထိုင်နေသော ငွေယွန်းကို တွေ့ရသည်။
အမတော် ရွှေယွန်းဘယ်မှာလည်း မိဟင်္သာ
ငွေယွန်းအနေဖြင့် သူတစ်ပါးလကအောက်ရောက်နေသော မိမိ ဘဝကို ရိပ်စားမိသော်လည်း အမဖြစ်သူကို စိတ်ပုနေသော်ကြောင့် ပြောနေကြ အသုံးအနှံ့းတွေသာ ယောင်ပြီးထွက်သွားသည်။သို့သော်......
ဖြောင်း.........
အေမ့............
ပါးတစ်ဖက် စပ်ဖြင်းဖြင်းအရသာနဲ့ အတူလည်ထွက်သွားသည်။ မစန္ဒာက ရိုက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
မြို့စားမင်းကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံစမ်း ကျွန်မ
ငွေယွန်း ကတစ်ခါမှအရိုက်မခံဖူးသူ မင်းသမီးလေးပီပီ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စွာ ငိုကြွေး နေမိသည်။
ငွေယွန်း.....
ကျွန်မခေါ်သံကြောင့် သူမ ငိုနေရာမှမော့ကြည့်သည်။
မင်းဒီနေ့က စပြီး ငါ့ရဲ့ ကျေးကျွန်ဖြစ်သွားပြီ ။နားလည်လား လို့ခပ်မာမာမေးတော့ သူမခေါင်းငြိမ်ပြရှာသည်၊
မစန္ဒာ သူ့ပို ခေါ်သွားပြီး ပြင်စင်ပေလိုက်တော့......
မှန်ပါ မြို့စားမင်း.....။
လက်ယာ
Comments
Post a Comment