အရိုးခေါင်းဂိုဏ်း

Photo Loading....

'အေးလှပါပြီရှင် ကျွန်မကိုသနားပါနော်. .'

အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် တောင်းပန်နေသည့်တိုင်အောင် အားလုံးကပုံမှန်အတိုင်းပင် ကူညီမည့်အရိပ်အရောင်မရှိရုံမက သွေးအေးစွာဖြင့်ပင် ရေခဲတုံးများထည့်ထားသောကန်အတွင်းရှိသူမကို စုပြုံ၍ကြည့်နေကြပါသည်။ အဝတ်အစားကလည်းမပါ သံကြိုးကလည်းခတ်ထားသေး ရောက်နေသည့်နေရာကလည်း ရေခဲတွေ့ထည့်ထားသောကန်တခုထဲမှာမို့ ပန်းအိတယောက် ကူပါကယ်ပါအော်နေမိသည်။

သို့သော်သူမအားကယ်မည့်သူမရှိ၊ ဘေးပတ်ပတ်လည်တွင်သွေးအေးမျက်လုံးပိုင်ရှင်များသာ ရှိနေပါသည်။ ထိုသူများကတော့သူမအားကယ်မည့်သူများမဟုတ်ဘဲ ကစားနေကြသူများသာဖြစ်ပါသည်။

အရပ်ပုသော်လည်း အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချစ်စဖွယ်မျက်နှာပိုင်ရှင်လေးသူမသည် ပျော်ပျော်နေတတ်သော်လည်း ပိုင်စိုးဆိုသည့် ကောင်းလေးတယောက်ကို အရှက်သွားခွဲမိလိုက်သဖြင့် ယခုနေရာသို့ရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အသားညိုညို အရပ်ရှည်ရှည်နှင့်မြင်သူခိုက်လောက်သည့်ပိုင်စိုးသည် သူ့အားအသဲခွဲရုံမက လူရှေ့သူရှေ့တွင် လက်ဝါးအစွမ်းပြခဲ့သော ပန်းအိအားမကျေနပ်သဖြင့် သူဝင်ထားသောလျှို့ဝှက်အဖွဲ့အစည်းသို့ ပန်းအိအားဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီအဖွဲ့အစည်းကို သူဋ္ဌေးကြီးတယောက်မှဦးဆောင် မိန်းခလေးများနှင့်ကစားပွဲများ ဆင်နွှဲခြင်းဖြစ်သည်။ အမျိုးမျိုးသော ကစားနည်းများတွင် မိန်းမလေးများကိုကစားစရာအဖြစ်သတ်မှတ်၍ ဆော့ကစားကြသည်။ ထိုမိန်းခလေးကို ဆော့၍ရိုးသွားသောအခါတွင်တော့ နိုင်ငံခြားသို့ပြည့်တန်ဆာအဖြစ် တင်ပို့ရောင်းချကြသည်။ အဖွဲ့ဝင်များ၏ လက်ဖျံ၌အရိုးခေါင်းပုံများထိုးထားကြသည်။ အဖွဲ့နာမည်ကိုလည်း အရိုးခေါင်းဂိုဏ်းဟုပေးထားသည်။

ပန်းအိတယောက် ပိုင်စိုးအားအမှန်တကယ်ပင်ချစ်ကြိုက်ခဲ့သော်လည်း ပိုင်စိုး၏သစ္စာမရှိမှု့ကို ကိုယ်တိုင်တွေ့မြင်ရသောအခါ ဒေါသကိုအထိန်းလိုက်နိုင်တော့ဘဲ ပိုင်စိုးနှင့်မိန်းခလေးတဦးတို့ထိုင်နေရာ စားပွဲသို့သွားကာ လက်ဝါးစွမ်းပြလိုက်ပါသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သော်လည်း ကိုယ်ကရိုက်ခဲ့သူဖြစ်သည့်တိုင် သစ္စာမရှိသော ပိုင်စိုးအကြောင်းကိုသာတွေး၍ ဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်နေခဲ့ပါသည်။

'ဒီကောင်မလူရှေ့သူရှေ့မှာငါ့ကို ပါးရိုက်သွားတာငါလုံးဝမကျေနပ်ဘူး အာကာရာ'

ဒေါသသံနှင့်ပြောသော ပိုင်စိုး၏အသံသည် အခန်းငယ်တခုလုံးပျံ့နှံ့သွားပါသည်။

'ငါ့ဒီကောင်မကို ဘယ်လိုLessonပြန်ပေးရင်ကောင်းမလဲပြောစမ်းပါအုန်းကွာ'

အာကာလည်းအပိုင်စိုးစိတ်သက်သာစေရန်လေပြေအေးလေးဖြင့်. . .

'စိတ်လျော့ပါပိုင်စိုးရယ် မင်းကလည်းဒေါသကိုလျော့ပါအုန်း'

အာကာစကားဆုံးသည်နှင့်ကိုထက်က. . .

'မလျော့နဲ့ပိုင်စိုးအဲ့ဒါမင်းကိုအရှက်ခွဲတာ အဲ့လိုကောင်မမျိုးကိုမှတ်လောက်သားလောက်အောင် ဆုံးမသင့်တယ်'

'ကိုထက်ကလည်းကွာ'

'ဒေါသဖြစ်နေပါတယ်ဆိုတဲ့သူကိုသွားမြှောက်ပေးနေပြန်ပြီကွာ'

'ကိုထက်ပြောတာမှန်တယ်ငါဒီကောင်မကိုကောင်းကောင်းဆုံးမသင့်တယ်'

ကိုထက်စကားကိုထောက်ခံသောအားဖြင့်ပိုင်စိုးက အာကာအားးးး

'ကဲအာကာဒီအစီအစဉ်ထဲမှာမင်းပါမှာလား မပါဘူးလား Yes or Noတခုခုရွေး'

သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်လုံးကစိတ်အားထက်သန်နေသည်မို့အာကာလည်း ဟင်းးးတလုံးချကာာာ

'မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးကလုပ်မယ်ဆိုမှတော့ငါကလည်းပါမှာပေါ့'

'ကဲဒါဆိုအားလုံးလက်ဝါးချင်းရိုက်လိုက်ရအောင်'

ကိုထက်ရဲ့နှိုးဆော်မှု့နှင့်အတူသုံးယောက်သားလက်ဝါးချင်း ရိုက်လိုက်ပါတော့သည်။

ပိုင်စိုး၏ကိစ္စဖြစ်သော်လည်း ကိုထက်ကပင်အရာရာစီမံကိန်းဆွဲ၍ Lessonပေးရန်အကြံကြီးကို စီမံကိန်းဆွဲပါတော့သည်။

စီမံကိန်းတွင်လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို စုဆောင်းရှာဖွေ၍ စီမံကိန်းကိုနှစ်ပတ်တိုင်အောင်အချိန်ယူခဲ့ကြပါသည်။

'ပိုင်စိုးငါတို့လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေရောအဆက်အသွယ်တွေရောစုံနေပြီကွ'

'ငါတို့မနက်ဖြန်လောက်လှုပ်ရှားကြရအောင်ကွာ'

'အေးငါကတော့မနက်ဖြန်တောင်မစောင့်ချင်ဘူးကွာအခုဘဲလုပ်လိုက်ချင်ပြီ'

ပိုင်စိုး၏အသံသည်ဒေါသပိုးမသေသေးမှန်းသိသာလှသည်။

အာကာကတော့ အေးအေးဆေးဆေးနားကျပ်နားတွင်တပ်၍ညိမ့်နေပါသည်။

Plan Designer ကိုထက်ကတော့ သူ့Planဟာကွက်မရှိအောင် စီစစ်နေပါတော့သည်။

'အာကာအားလုံးအိုကေလားး'

'အိုကေဘဲသားကြီး ကားထဲမှာဆီလည်းအပြည့်စက်ပိုင်းဆိုင်ရာတွေလည်းငါပြီးပြီ'

'အေးမင်းဘက်ကအိုကေသလိုငါလဲဟိုဘက်ကိုဖုန်းဆက်ထားပြီးပြီဟိုဖက်ကလည်ူမီးစိမ်းပြပြီ'

'ငါ့တို့ပိုင်စိုးကိုဘဲစောင့်ရတော့မယ်'

သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စကားတပြောပြောနှင့် ကားကိုစီစစ်နေကြပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်ပိုင်စိုး၏ကားသည် အာကာတို့ခြံဝန်းသို့ဝင်လာပါတော့သည်။ ကားပေါ်တွင်တော့ပိုင်စိုးနှင့်အတူ ပန်းအိလည်းပါလာပါသည်။

'ပန်းကားပေါ်ကခဏဆင်းပြီးခြံထဲမှာလေညင်းခံအုန်းနော်'

'ဟုတ်ကို. .'

ပန်းအိလည်းကားပေါ်မှာမထိုင်လိုတော့သောကြောင့် ခြံထဲသို့ဆင်းခဲ့ပါသည်။

'ပိုင်စိုးသားကြီးအိုကေလားး'

ကိုထက်က ပိုင်စိုး၏ပုခုံးကိုအသာလှမ်းဖက်၍မေးလိုက်ပါသည်။ ပိုင်စိုးကလည်း ဆရာကြီးစတိုင်ဖမ်းကာ. .

'ငါ့ဘက်ကတော့အေးဆေးဘဲတွေ့တယ်နော်'

'တော်စမ်းပါကွာအခုမှဆရာကြီးအထာလာဖမ်းနေတယ်'

အာကာကလည်းမဆိုက်းမတွပင်ဝင်နောက်လိုက်သည်။

ထို့နောက်သုံးယောက်သားခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ

တီးတိုးတိုင်ပင်ပါတော့သည်။ ထိုအချိန်ထိတိုင် ပန်းအိတယောက် သူမ၏အနာဂတ်နေ့ရက်များအကြောင်းကိုမသိနိုင်သေးပေ။

ကိုထက်ရဲ့အစီအစဉ်အရ ပိုင်စိုးသည် မည်သည့်နည်းနှင့်မဆိုပန်းအိအား တောင်ပန်၍ သူအားပြန်လည်ယုံကြည်လာစေရန် စည်းစုံးရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့မှသာပန်းအိအားအတင်းအားဓမ္မခေါ်ဆောင်ရာမရောက်ဘဲ သမီးရည်းစားခိုးပြေးသည့်ပုံစံဖြစ်တော့မည်ဖြစ်သည်။ ထို့သို့ခိုးပြေးသွားသည်ဟုထင်ပါက မိဘများကလည်းစိတ်ပူမှု့နည်းမည်ဖြစ်ပြီး အဓမ္မခေါ်ဆောင်သွားခြင်းမဟုတ်သဖြင့် ရဲတိုင်ရှာဖွေခြင်းလည်းပြုလုပ် လိမ့်မည်မဟုတ်။

ကိုထက်၏အစီအစဉ်များသည် ဟာကွက်ရှိသော်လည်းအသက်ရှုပေါက်ရှိသည်။

'ပန်းရေကိုယ်တို့သွားရအောင်'

သုံးယောက်သားခေါင်းချင်းဆိုင်ပြီးနောက်ပန်းခြံထဲတွင်ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေသောပန်းအိအားးပိုင်စိုးက လှမ်းခေါ်လိုက်ပါသည်။

ပိုင်စိုးခေါ်သောအခါပန်းအိလည်းကားရှိရာသို့ပြန်လျှောက်လာပါသည်။ ထို့နောက်ပန်းအိကပြုံး၍. .

'ကိုယ်တို့သုံးယောက်ခုနဘာတွေခေါင်းချင်းဆိုင်နေကြတာလဲ'

ပန်းအိပေးလိုက်သည်ကို အာကာကကျန်နှစ်ယောက်အစားဝင်ဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

'ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးဟာပိုင်စိုးကြီးကိုပြောနေတဘီယာဝယ်တိုက်ရမယ်လို့'

ထို့မှပင်ကိုထက်ကလည်းးးး

'အေးဟုတ်တယ်ဟဒီကောင်ကြီးကိုလိုက်တိုက်ဖို့ပြောနေတာလေဟာ မေ့သွားမှာစိုးလို့သတိပေးနေတာ'

'ဒါများအခုဘဲလိုက်ခဲ့လိုက်လေပန်းတို့လိုက်တိုက်ပါ့မယ်'

'အော်ဒါနဲ့ပန်းနှင့်အိမ်ကိုရောဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ'

'ဘယ်လိုပြောရမလဲအာကာရ သမီးချစ်သူနောက်လိုက်သွားပါပြီလိုက်မရှာပါနဲ့တော့ပေါ့'

'အဲ့ဒါလည်းကောင်းတာဘဲအခုနင်တို့ငါတို့ကိုလိုက်တိုက်မယ်ဆိုတာတကယ်လားး'

ကိုထက်၏အမေးကိုပန်းအိကပြုံးရွှင်စွာဖြင့် ပိုင်စိုး၏လက်ကိုလှမ်းချိတ်ကာာာ

'ငါကကိုပိုင်တိုက်မယ်ဆိုရင်နင်တို့ကိုတိုက်မှာပေါ့. .'

ပန်းအိထိုသို့ပြောလိုက်သည်နှင့်သုံးယောက်သားတယောက်မျက်နှာတယောက်ကြည့်၍ အဓိပ္ပာယ်ပါစွာပြုံးမိလိုက်ကြပါတော့သည်။

ပိုင်စိုးတို့၏လျှို့ဝှက်လှသောအပြုံး၏အဓိပ္ပာယ်ကို ပန်းအိသည်မသိနိုင်သေးဘဲ သာမာန်ပြုံးသည် အထင်နဲ့သာ လေးယောက်သားကားပေါ်တတ်၍ ရှစ်မိုင်ဘီယာဆိုင်ရှိရာသို့ ဦးတည်မောင်းနှင်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

ခဏမျှမောင်းလာပြီးနောက်ဘီယာဆိုင်သို့ပိုင်စိုးတို့အုပ်စုရောက်ခဲ့ကြပါတော့သည်။ လှိုင်နှင့်ရှစ်မိုင်သည် စက်ဘီးနဲ့တောင်သွားလို့ရနေတာမို့ ကားကိုကြာကြာမောင်းစရာမလိုသောအကွားအဝေးပင်ဖြစ်သည်။သို့သော်တိုးတတ်လာသော နိုင်ငံအခြေအနေကြောင့် ၁၀မိနစ်ခရီးသည်မိနစ်၂၀ခရီးဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

'လာငါတို့ဒေါင့်မှာသွားထိုင်မယ်'

အာကာကဦးဆောင်၍ဆိုင်ဒေါင့်ရှိစားပွဲတွင်နေရာယူကြပါသည်။ 

မြန်မာသုံးလုံးနဲ့အပြားတပြား၊အမြည်းစသည့်လိုအပ်သည်များကို ကိုထက်ကသွားမှာလိုက်ပါသည်။

'ငါတော့သောက်ပြီနော်ဒီနေ့ကပိုင်စိုးရဲ့မင်္ဂလာနေ့ဆိုတော့ငါတို့မမူးရင်မပြန်ကြေးနော်'

ကိုထက်ကဆော်သြရင်းရောက်လာသောပုလင်းများကိုစတင်mixလုပ်ပါသည်။ကိုထက်နဲ့အတူရမကာဘုရင်ပိုင်စိုးကလည်းဝင်ရောက်ကာ mixလုပ်ပါတော့သည်။

'ပန်းအိမသောက်ခင်အမြည်းစားရော့'

အာကာကလာချပေးသောအမြည်းပန်းကန်ကို ပန်းအိရှေ့သို့တွန်းပို့ရင်းပြောလိုက်ပါသည်။

'ငါမသောက်ပါဘူးနင်တို့ဘဲသောက်'

'ဟာဒါတော့ဘယ်ဖြစ်မလဲဟဒီနေ့နင့်ကမင်္ဂလာနေ့ဆိုတော့နင်လည်းသောက်ရမှာပေါ့'

ကိုထက်ကထိုသို့ပြောလိုက်သဖြင့်ပန်းအိပိုင်စိုးဘက်ကိုတချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပါသည်။ ပိုင်စိုးကလည်းmixလုပ်တာကိုလက်စသတ်၍ ပန်းအိပုခုန်းကိုလှမ်းဖက်ရင်းးးးး

'ကိုယိတို့အတူတူသောက်ကြမယ်လေဒီနေ့ကကိုယ်တို့မင်္ဂလာနေ့ဆိုတော့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ပေးရမှာပေါ့'

ပိုင်စိုး၏ပြုံးပြုံးလေးနှင့်ပြောလိုက်သော စကားလုံးများကြားတွင်ပန်းအိသည် ပိုင်စိုးစကားကိုလက်ခံပြီးသားဖြစ်နေပါသည်။

'ဒါကြောင့်ပန်းကိုကိုယ်ကချစ်နေရတာ. .ရော့တခွက်စသောက်'

စကားလည်းပြောရင်း ကိုထက်ကမ်းပေးသောဘီယာခွက်ကို ပန်းအိလက်အတွင်းသို့ထည့်ပေးလိုက်ပါသည်။

'ကိုတို့လည်းသောက်လေ. .ပန်းတယောက်တည်းသောက်ရမှာလားးး'

ပန်းအိကနှုတ်ခမ်းစူစူလေးနှင့်ပြောလိုက်ပါသည်။

'ဟာသောက်ရမှာပေါ့လာအားလုံးချီးယားလုပ်ရအောင်'

ပိုင်စိုးကဦးဆောင်၍အားလုံးခွက်ကိုလေပေါ်မြှောက်ကာ 'ချီးယား. . .' လုပ်လိုက်ပါတော့သည်။

တစ်ခွက်မှနှစ်ခွက်တဖြည်းဖြည်းတတ်လာပြီးအားလုံးရေချိန်ကိုက်နေပါတော့သည်။ အားလုံးထဲတွင်ကားမောင်းရန်ဟုအကြောင်းပြ၍ လျော့သောက်ထားသူ အာကာတယောက်သာမမူးဘဲရှိနေပါသည်။ 

'တော်ပြီဆက်မသောက်ကြနဲ့တော့ပြန်ကြမယ်'

အချိန်ကလည်း၁၁နာရီကျော်နေပြီမို့အာကာကအားလုံးကိုသတိပေးလိုက်ပါသည်။

ထို့နောက်ကိုထက်နဲ့ပိုင်စိုးအသိဝင်လာပြီး ပိုက်ဆံရှင်းကာမှောက်နေသောပန်းအိကို ပိုင်စိုးကသယ်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ 

'ကိုယ်ကိုကိုယ်တောင်မထိန်းနိုင်ဘဲသူ့ကိုသယ်ချင်းသေးတယ်ကားထဲသွားတော့ငါသယ်လာခဲ့မယ်'

'အေးပါအာကာရာကျေးဇူးဘဲ'

'သွားသွား'

ပိုင်စိုးနှင့်ငထက်နှစ်ဦးလုံးယိုင်နဲ့နဲ့ဖြင့်ကားဆီသို့သွားကြပါတော့သည်။အာကာလည်းပန်းအိကိုသယ်၍ကားရှိရာသို့လိုက်လာပါသည်။

ထို့နောက်အာကာသည် သူတို့၏မူရင်းအစီအစဉ်အတိုင်း ပဲခူးသို့ဦးတည်ကာကားကို မောင်နှင်လာခဲ့ပါတော့သည်။ မောင်းရင်းမောင်းရင်း အာကာလည်းသောက်ထားတဲ့အရှိန်တတ်လာကာ မြို့ပြင်တနေရာတွင်ကားကိုဘေးကပ်ရပ်၍ ရပ်လိုက်ပါသည်။အနည်းငယ်သာသောက်ခဲ့သည်ဆိုသော်လည်း ကားမောင်းရန်မဖြစ်နိုင်လောက်အောင်အိပ်ချင်လာပြီဖြစ်၍ ကားကိုဘေးထိုးရပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အစီအစဉ်တိုင်းမဟုတ်ဘဲနံနက်အချိန်တွင်တော့သူတို့တအုပ်စုလုံးကားအိပ်ပျော်နေပါတော့သည်၊သို့သော်ကားထဲတွင်အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်သလို လမ်းမပေါ်တွင်အိမ်ပျော်နေခြင်းလည်းမဟုတ်ဘဲ ခုတင်တခုအပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

အာကာသည်နိုးလားပြီးနောက်အနီးအနားကိုကြည့်မိချိန်တွင်တော့ပိုင်စိုးနှင့်ကိုထက်သည်ခုတင်ပေါ်တွင်တခေါခေါနှင့်အိပ်မောကျနေကြပါသည်။ပန်းအိကိုသတိရကာရှာကြည့်သော်လည်းအခန်းတခုလုံးတွင်ပန်းအိ၏အစအနပင်ရှာမရပေ။

'သားကြီးထထ'

အာကာသည်ပိုင်စိုးကိုရောကိုထက်ကိုပါလှုပ်နှိုးလိုက်ပါသည်။ည်။ လှိုင်နှင့်ရှစ်မိုင်သည် စက်ဘီးနဲ့တောင်သွားလို့ရနေတာမို့ ကားကိုကြာကြာမောင်းစရာမလိုသောအကွားအဝေးပင်ဖြစ်သည်။သို့သော်တိုးတတ်လာသော နိုင်ငံအခြေအနေကြောင့် ၁၀မိနစ်ခရီးသည်မိနစ်၂၀ခရီးဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

'လာငါတို့ဒေါင့်မှာသွားထိုင်မယ်'

အာကာကဦးဆောင်၍ဆိုင်ဒေါင့်ရှိစားပွဲတွင်နေရာယူကြပါသည်။ 

မြန်မာသုံးလုံးနဲ့အပြားတပြား၊အမြည်းစသည့်လိုအပ်သည်များကို ကိုထက်ကသွားမှာလိုက်ပါသည်။

'ငါတော့သောက်ပြီနော်ဒီနေ့ကပိုင်စိုးရဲ့မင်္ဂလာနေ့ဆိုတော့ငါတို့မမူးရင်မပြန်ကြေးနော်'

ကိုထက်ကဆော်သြရင်းရောက်လာသောပုလင်းများကိုစတင်mixလုပ်ပါသည်။ကိုထက်နဲ့အတူရမကာဘုရင်ပိုင်စိုးကလည်းဝင်ရောက်ကာ mixလုပ်ပါတော့သည်။

'ပန်းအိမသောက်ခင်အမြည်းစားရော့'

အာကာကလာချပေးသောအမြည်းပန်းကန်ကို ပန်းအိရှေ့သို့တွန်းပို့ရင်းပြောလိုက်ပါသည်။

'ငါမသောက်ပါဘူးနင်တို့ဘဲသောက်'

'ဟာဒါတော့ဘယ်ဖြစ်မလဲဟဒီနေ့နင့်ကမင်္ဂလာနေ့ဆိုတော့နင်လည်းသောက်ရမှာပေါ့'

ကိုထက်ကထိုသို့ပြောလိုက်သဖြင့်ပန်းအိပိုင်စိုးဘက်ကိုတချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပါသည်။ ပိုင်စိုးကလည်းmixလုပ်တာကိုလက်စသတ်၍ ပန်းအိပုခုန်းကိုလှမ်းဖက်ရင်းးးးး

'ကိုယိတို့အတူတူသောက်ကြမယ်လေဒီနေ့ကကိုယ်တို့မင်္ဂလာနေ့ဆိုတော့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ပေးရမှာပေါ့'

ပိုင်စိုး၏ပြုံးပြုံးလေးနှင့်ပြောလိုက်သော စကားလုံးများကြားတွင်ပန်းအိသည် ပိုင်စိုးစကားကိုလက်ခံပြီးသားဖြစ်နေပါသည်။

'ဒါကြောင့်ပန်းကိုကိုယ်ကချစ်နေရတာ. .ရော့တခွက်စသောက်'

စကားလည်းပြောရင်း ကိုထက်ကမ်းပေးသောဘီယာခွက်ကို ပန်းအိလက်အတွင်းသို့ထည့်ပေးလိုက်ပါသည်။

'ကိုတို့လည်းသောက်လေ. .ပန်းတယောက်တည်းသောက်ရမှာလားးး'

ပန်းအိကနှုတ်ခမ်းစူစူလေးနှင့်ပြောလိုက်ပါသည်။

'ဟာသောက်ရမှာပေါ့လာအားလုံးချီးယားလုပ်ရအောင်'

ပိုင်စိုးကဦးဆောင်၍အားလုံးခွက်ကိုလေပေါ်မြှောက်ကာ 'ချီးယား. . .' လုပ်လိုက်ပါတော့သည်။

တစ်ခွက်မှနှစ်ခွက်တဖြည်းဖြည်းတတ်လာပြီးအားလုံးရေချိန်ကိုက်နေပါတော့သည်။ အားလုံးထဲတွင်ကားမောင်းရန်ဟုအကြောင်းပြ၍ လျော့သောက်ထားသူ အာကာတယောက်သာမမူးဘဲရှိနေပါသည်။ 

'တော်ပြီဆက်မသောက်ကြနဲ့တော့ပြန်ကြမယ်'

အချိန်ကလည်း၁၁နာရီကျော်နေပြီမို့အာကာကအားလုံးကိုသတိပေးလိုက်ပါသည်။

ထို့နောက်ကိုထက်နဲ့ပိုင်စိုးအသိဝင်လာပြီး ပိုက်ဆံရှင်းကာမှောက်နေသောပန်းအိကို ပိုင်စိုးကသယ်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ 

'ကိုယ်ကိုကိုယ်တောင်မထိန်းနိုင်ဘဲသူ့ကိုသယ်ချင်းသေးတယ်ကားထဲသွားတော့ငါသယ်လာခဲ့မယ်'

'အေးပါအာကာရာကျေးဇူးဘဲ'

'သွားသွား'

ပိုင်စိုးနှင့်ငထက်နှစ်ဦးလုံးယိုင်နဲ့နဲ့ဖြင့်ကားဆီသို့သွားကြပါတော့သည်။အာကာလည်းပန်းအိကိုသယ်၍ကားရှိရာသို့လိုက်လာပါသည်။

ထို့နောက်အာကာသည် သူတို့၏မူရင်းအစီအစဉ်အတိုင်း ပဲခူးသို့ဦးတည်ကာကားကို မောင်နှင်လာခဲ့ပါတော့သည်။ မောင်းရင်းမောင်းရင်း အာကာလည်းသောက်ထားတဲ့အရှိန်တတ်လာကာ မြို့ပြင်တနေရာတွင်ကားကိုဘေးကပ်ရပ်၍ ရပ်လိုက်ပါသည်။အနည်းငယ်သာသောက်ခဲ့သည်ဆိုသော်လည်း ကားမောင်းရန်မဖြစ်နိုင်လောက်အောင်အိပ်ချင်လာပြီဖြစ်၍ ကားကိုဘေးထိုးရပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အစီအစဉ်တိုင်းမဟုတ်ဘဲနံနက်အချိန်တွင်တော့သူတို့တအုပ်စုလုံးကားအိပ်ပျော်နေပါတော့သည်၊သို့သော်ကားထဲတွင်အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်သလို လမ်းမပေါ်တွင်အိမ်ပျော်နေခြင်းလည်းမဟုတ်ဘဲ ခုတင်တခုအပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

အာကာသည်နိုးလားပြီးနောက်အနီးအနားကိုကြည့်မိချိန်တွင်တော့ပိုင်စိုးနှင့်ကိုထက်သည်ခုတင်ပေါ်တွင်တခေါခေါနှင့်အိပ်မောကျနေကြပါသည်။ပန်းအိကိုသတိရကာရှာကြည့်သော်လည်းအခန်းတခုလုံးတွင်ပန်းအိ၏အစအနပင်ရှာမရပေ။

'သားကြီးထထ'

အာကာသည်ပိုင်စိုးကိုရောကိုထက်ကိုပါလှုပ်နှိုးလိုက်ပါသည်။

'ပိုင်စိုးးးထထ'

'ကိုထက်ထထ'

အာကာအတင်းတွန်းလှုပ်နိုးလိုက်သဖြင့်ကိုထက်ရောပိုင်စိုးပါနိုးလာပါတော့သည်။ထို့နောက်သူငယ်ချင်းသုံးယောက်တယောက်ကိုတယောက်ကြည့်လိုက်ပါသည်။မျက်လုံးများကတော့ပြူးလျက်ပေါ့။

'ငါ့တို့ဘယ်ရောက်နေတာပါလိမ့်'

'ဘယ်ရောက်နေမှန်းတော့ငါလည်းမသိဘူးအိမ်တခုထဲမှာဆိုတာတော့သေချာတယ်'

ပိုင်စိုး၏အမေးကိုအာကာကမဆိုင်းမတွပြန်ပြောလိုက်ပါသည်။

'အာကာကွာမင်းကလာနောက်နေသေးတယ်အိမ်တခုထဲမှာဆိုတော့ငါတို့လည်းသိတာပေါ့'

ပိုင်စိုးကစိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးပြန်ပြောချိန်တွင်ကိုထက်ကလက်ဖျောက်တချက်တီးလိုက်၍. .

'ငါဒီအခန်းပုံစံကိုရင်းနှီးနေပါတယ်အောင်းမေ့တာငါ့ဦးလေးအိမ်ဖြစ်နေတာကို'

'ဟုတ်မှလည်းပြောပါကွာငါတို့ကမင်းဦးလေးအိမ်ကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီးရောက်မှာတုန်းကွ'

ကိုထက်ရဲ့သဘာဝမကျသောအပြောကိုပိုင်စိုးကဝင်ထောက်လိုက်ပါသည်။

ထိုအချိန်တွင်အခန်းတံခါးလော့ကိုတယောက်ယောက်လာဖွင့်လိုက်ပါသည်။

အခန်းတံခါးလော့ဖွင့်သံကြားသဖြင့်သုံးယောက်လုံးတံခါးဆီသို့အာရုံရောက်သွားပါသည်။

အခန်းဝင်းသို့ဝင်လာသောသူကိုကိုထက်ကတွေ့သောအခါ. . .

'ဦးလေးးးးး'

အားရဝမ်းသာဖြင့်ခုတင်ပေါ်မှခုန်ဆင်းကာသူ့ဦးလေးဆီသို့ပြေးသွားပါသည်။ပြေးသွားသည်ဆိုသော်လည်းနီးကပ်လွန်းတာကြောက့်အမြန်သွားမျှသာဖြစ်သည်။

'ငါတူတို့နိုးနေပြီကို. .'

'ဟုတ်တယ်ဦးလေးရဲ့'

'ငါ့တူကြီးလူကောင်ပိုထွားလာတယ်ကွာ'

'ဦးလေးလည်းပိုခန့်လာပါတယ်'

'အေးပါကွာမမြှောက်လည်းဦးလေးကကျွေးပါတယ်ကွာ'

သူတို့တူရီးစကားပြောနေသည်ကို အာကာနှင့်ပိုင်စိုးတို့က ခုတင်ပေါ်တွင်ငြိမ်၍ကြည့်နေပါသည်။

'အာကာနဲ့ပိုင်စိုးမင်းတို့နှစ်ယောက်လည်းလူကောင်တော်တော်ထွားလာတာဘဲ'

'ဦးလေးလည်းမင်းတို့ဘက်ကိုမရောက်တာငါးနှစ်လောက်ရှိပြီပေါ့'

ကိုထက်ဦးလေးကခုတင်ဘေးကထိုင်ခုံတွင်ထိုင်၍ကိုထက်တို့သုံးယောက်ကခုတင်ပေါ်တွင်ထိုငါကာဖြင့်လေးယောက်သားစကားလက်ဆုံကျနေပါသည်။

'အော်ဒါနဲ့ဦးလေးကျွန်တော်တို့ဒီကိုဘယ်လိုရောက်လာတာလဲဟင်'

အာကာ၏အမေးကိုကိုထက်ဦးလေးက'ဟအ်န်'တလုံးဖြင့်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

'ဘာဟအ်န်တာလဲဦးလေးကလည်း'

'ဘာဟအ်န်ကမှာလဲဟုတ်လားဒီကိုမင်းကိုယ်တိုင်မောင်းပြီးရောက်လာတာလေ'

အာကာတယောက်မျက်လုံးပြူးသွားပါတော့တယ်။ပိုင်စိုးနဲ့ကိုထက်ကတော့ဖြစ်နေကျမို့သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။

အာကာကသူတို့သုံးယောက်ထဲတွင်အတည်ငြိမ်ဆုံးဖြစ်သလိုအစအသန်ဆုံးလည်းဖြစ်သည်။သူတို့လိုဘီယာကိုအမြဲတန်းသောက်နေသူမဟုတ်ဘဲတခါတရံမှ(ပွဲရှိမှ)သာသောက်တတ်သူဖြစ်သည်။သူသောက်တိုင်းလည်းနည်းနည်းသာသောက်နိုင်သည်။နည်းနည်းထက်ပိုကာသူမူးသွားပါကသူများတွေမူးသလိုမသိသာပေ။သို့သော်သူအိပ်မယ်ဆိုပြီးအိပ်လိုက်ပြီးနောက်တွင်တော့အိပ်ရာမှယောင်ပြီးလမ်းလျှောက်သူပမာလုပ်ချင်ရာလုပ်ပြီးပြီးလျှင်သူလုံးဝမမှတ်မိတော့ချေ။အာကာထိုသို့ဖြစ်တတ်သည်ကိုပိုင်စိုးနှင့်ကိုထက်ကသိပြီးသားမို့အထူးအဆန်းမဖြစ်တော့ချေ။

'ဘာမျက်လုံးပြူးကြည့်နေတာလဲမင်းကိုယ်တိုင်မောင်းလာပြီးမင်းမသိဘူးလား'

ကိုထက်ဦးလေးပြောသောစကားကိုအာကာကမဖြေနိုင်သေးချိန်မှာပင်ပိုင်စိုးကဝင်ပြီးအာကာအကြောင်းကိုအရင်းအတိုင်းဖောက်သည်ချလိုက်ပါသည်။

ဖေါက်သည်ချအပြီးတွင်တော့. .

'ဒါနဲ့ဦးလေးကျွန်တော်တို့နဲ့ပါလာတဲ့ကောင်မလေးရော'

'ဟိုဘက်ခန်းမှာလေ'

'အေးနောက်ပြီးမင်းတို့ကိုမေးရအုန်းမယ်၊ကောင်မလေးကိုဘာလို့အဝတ်တွေချွတ်ထားတာလဲ၊တယောက်ယောက်မြင်ရင်ဘယ်ကောင်းမလဲကွ'

'ဟိုက်. .ဦးလေးကျွန်တော်တို့သူကိုအဝတ်မချွတ်ထားပါဘူးးး'

ပိုင်စိုးကအထိတ်အလန့်ဖြင့်ဝင်ဖြေလိုက်ပါသည်။

'မင်းတို့မလုပ်ဘူးဆိုတော့ဒါဆို. . .'

ပြောလည်းပြောရင်းအားလုံးရဲ့မျက်လုံးတွေကအာကာ့ဆီသို့ရောက်လာပါတော့သည်။

အာကာကလည်းရောက်ရှိလာသောမျက်လုံးများအား သူဘာမှမသိဘူးဆိုတဲ့အကြည့်မျိုးနှင့်ပြန်လည်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။လေးယောက်လုံးခဏတော့အကြည့်ဆုံပြီးတမျိုးစီတွေးနေကြပါသည်။

'တော်ပြီဘာမှမတွေးနေနဲ့တော့ပြီးတာလဲပြီးမစေတော့ဟုတ်လား'

ကိုထက်ဦးလေး၏စကားကိုအားလုံးကလက်ခံလိုက်ကြပါသည်။

'ငါ့တူတို့လည်းမျက်နှာတွေသစ်တော့လေဦးလေးစားဖို့ပြင်ပြီးအောက်မှာစောင့်နေမယ်'

'အဲ့ဒါကောင်းတယ်ဦးလေး'

ကိုထက်ကအဖြေပြန်ပေးလိုက်ပါသည်။ဦးလေးအခန်းထဲကထွက်သွားပြီးနောက်သုံးယောက်သားရေချိုးခန်းသို့ဝင်သွား၍မျက်နှာသစ်သွားတိုက်လုပ်ကြပါသည်။

ကိုထက်ဦးလေးဦးအောင်သည်ပဲခူးအိမ်တွင်တကိုယ်တည်းနေထိုင်သောလူပျိုကြီးသူဌေးတဦးဖြစ်သည်။သူ့တွင်တပည့်တပန်းပေါများသည်။ပိုက်ဆံချမ်းသာသော်လည်းကြင်ယာဇနီးမယူဘဲမိန်းမများကိုမုန်းတီးနေသူဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်လည်းအရိုးခေါင်းဂိုဏ်းဟုခေါ်သောလျှို့ဝှက်ဂိုဏ်းတခုကိုထူထောင်၍မိန်းမများအားအနိုင်ကျင့်ခြင်း၊ရောင်းဝယ်ဖေါက်ကားခြင်းများကိုလုပ်ကိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ထိုအလုပ်ကိုသူ၏မူရင်းအလုပ်များထက်ပင်သဘောကျနေသူလည်းဖြစ်သည်။

တစ်ကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးနောက်သုံးယောက်သားအခန်းထဲကထွက်၍အောက်ထပ်ထမင်းစားခန်းရှိရာသို့ကိုထက်ကဦးဆောင်၍ဆင်းခဲ့ကြပါတော့သည်။

ထမင်းစားစားပွဲတွင်ဦးအောင်ပြင်ဆင်ထားသောစားစရာများကိုစားသောက်ကြရင်းဦးအောင်ကစကားစလိုက်ပါသည်။

'ကိုထက် ဦးလေးကိုမင်းပြောထားတဲ့ကိစ္စကဘယ်တော့စမလဲ'

ဦးအောင်ကထို့သို့ပြောလိုက်သည်နှင့်. . .

'ဟုတ်သားဘဲဦးလေးခနလေးနော်ကျွန်တော်တို့သုံးယောက်တိုင်ပင်လိုက်အုန်းမယ်'

'မင်းသူငယ်ချင်းတွေကိုကြိုမပြောထားဘူးလားကွ'

'ပြောထားပြီးသားပါ ဒါပေမယ့်'

'အေးအေးငါသဘောပေါက်ပြီမင်းတို့သုံးယောက်တိုင်ပင်နှင့်ငါလည်းအလုပ်ကိစ္စအပြင်သွားလိုက်အုန်းမယ်ပြန်လာမှဘဲပြောတော့ဟုတ်ပြီလား'

'ဟုတ်ကဲ့ဦးလေးးးး'

ဦးအောင်သည်ထမင်းစားခန်းမှထွက်၍သူ့တပည့်အော်ကြီးကိုကားမောင်းခိုင်း၍အပြင်သို့ထွက်သွားပါသည်။

သူတို့သုံးယောက်လည်းမူရင်းတိုင်ပင်ထားသည့်အတိုင်းပင်ဆက်လုပ်ရန်မောင်းတက်လိုက်ကြပါတော့သည်။

သူတို့မူရင်းအစီအစဉ်ကတော့ပိုင်စိုးအားအရှက်ခွဲသွားသောပန်းအိကိုချစ်ဟန်ဆောင်ကာစည်းရုံးပြီးနောက်ပဲခူးရှိကိုထက်ဦးလေးအိမ်ရှိရာသို့ခေါ်ဆောင်၍ပန်းအိအားသုံးယောက်ပေါင်း၍ကာကာမရသခံစားရန်ကျန်ရွယ်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော်ထိုသို့စီစဉ်နေချိန်တွင်ပင်ကိုထက်သည်သူ့ဦးလေးနှင့်ဖုန်းခေါ်ရင်းမှအကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်ကာအရိုးခေါင်းဂိုဏ်းအကြောင်းကိုသိရှိခဲ့ရသည်။ထို့ကြောင့်သူတို့မူရင်းအကြံ၏နိဂုံးဖြစ်သောပန်းအိကိုဘယ်လိုအစဖျောက်ရမည်နည်းဆိုသည့်နေရာတွင်အရိုးခေါင်းဂိုဏ်းသို့ပို့မည်ဟူသောအစီအစဉ်တခုတိုးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

'ပိုင်စိုး. .ဦးအောင်ကတော့အချက်ပြနေပြီမင်းရောစတော့မလားးး'

မေးမေးခြင်းတွင်ပိုင်စိုးအနည်းငယ်တွေဝေနေသည်။ပြီးမှသာကိုထက်ကိုစကြတာပေါ့ဆိုသည့်အဖြေကိုပြန်ပေးလိုက်နိုင်ပါသည်။

ပန်းအိအိပ်ပျော်နေရာအခန်းအတွင်းသို့ဝင်ခါနီးတွင်. . .

'ငါ့ဒီမျက်နှာကြီးနဲ့မသွားရဲဘူးကွ'

ပိုင်စိုးတယောက်တွန့်ဆုတ်သောအသံနှင့်နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ပါသည်။

'ဘာလဲပိုင်စိုးးအစကတော့မင်းဘဲဒီကောင်မကိုမကျေနပ်ဘူးဆိုပညာပေးမယ်ဆို'

'မင်းဘဲစလို့ဒီအထိဖြစ်လာပြီးမှမင်းကနောက်ဆုတ်ချင်တာလားးးး'

'မဟုတ်ရပါဘူးကိုထက်ရယ်ငါကငါ့မျက်နှာကိုသူမမြင်စေချင်ရုံလေးပါ'

'ဟုတ်ပါတယ်ကွာမျက်နှာမြင်သွားတော့ဘယ်ကောင်းမလဲ'

သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင်အာကာမှကြားနေ၍ပြောပေးလိုက်ပါသည်။

အာကာစကားကြောင့်ကိုထက်အနည်းငယ်စိတ်ပျော့သွားပြီးးးး

'ဒါဆိုလည်းနေအုန်းငါမျက်နှာဖုံးသွားရှာလိုက်အုန်းမယ်'

ကိုထက်ကတယောက်တည်းအောက်ထပ်သို့ဆင်း၍မျက်နှာဖုံးရှာရန်သွားပါသည်။

ကျန်နှစ်ယောက်ကလည်းဘော်ဒါအရင်းကြီးတွေမို့နောက်မှလိုက်ခဲ့ကြပါသည်။

ကိုထက်သည်အိမ်အထာသိသူမို့လှေကားထောင့်ခုံပေါ်တွင်တင်ထားသောခေါင်းလောင်းလေးကိုယူကာအနည်းငယ်လှုပ်လိုက်ပသည်။

'အကိုလေးဘာအလိုရှိလို့ပါလဲ'

ဗလတောင့်တောင့်နှင့်လူနှစ်ယောက်ရောက်လာပြီးအလိုရှိသည်ကိုမေးပါသည်။ထိုလူနှစ်ယောက်ကိုသူ့ဦးလေးကသူတို့ခိုင်းသမျှလုပ်ပေးရမည်ဟုမှာထားခဲ့ဟန်တူသည်။

'မျက်နှာဖုံးဘယ်မှာရနိုင်မလဲ'

'မျက်နှာဖုံးကစတိုခန်းထဲမှာရှိပါတယ်ကျွန်တော်သွားယူပေးပါ့မယ်'ဟုပြောကာစတိုခန်းထဲရှိမျက်နှာဖုံးသုံးခုလောက်ကိုဗလကြီးတယောက်ကသွားယူလာပေးပါသည်။

'အကိုလေးတို့လိုရင်ခေါ်လိုက်နော်'ဟုပြောကာလှည့်ထွက်သွားပါသည်။

သုံးယောက်သားအပေါ်ထပ်သို့ပြန်တတ်ခဲ့ကြပါသည်။

ပိုင်စိုးကသရဲမျက်နှာဖုံးကိုခေါင်းတွင်စွပ်၍ပန်းအိအိပ်ပျော်နေရာအခန်းတွင်းသို့ဦးစွာဝင်လိုက်ပါသည်။

ပုပုသေးသေးချစ်စရာပန်းအိလေးကိုအနိုင်ကျင့်ဖို့ရာပိုင်စိုးမှာရင်တွေအလွန်ခုန်နေပါသည်။သူ့တွင်အတွေ့အကြုံရှိခဲ့ဖူးသော်လည်းအခုလိုအိပ်နေသောသူတယောက်အပေါ်တွင်တော့ကာမမဆက်ဆံဖူးပေ။

ပန်းအိဝတ်ထားသောထဘီလေးကိုလက်ဖြင့်အသာဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။နဂိုကမှနိုးချင်ချင်ဖြစ်နေသောပန်းအိသည်ပိုင်စိုး၏မရဲတရဲလုပ်မှု့ကြောင့်အိပ်ပျော်နေရာမှနိုးလာပါတော့သည်။

ပန်းအိသည်သူမ၏မျက်လုံးမဖွင့်ဖွင့်ခြင်းတွင်သရဲခေါင်းကိုမြင်လိုက်သဖြင့်အနည်းငယ်လန့်သွားသည်။သို့သော်သရဲခေါင်းစွပ်စွပ်ထားသောလူဖြစ်နေတာကိုရိပ်မိလိုက်သဖြင့်အတင်းထထိုင်လိုက်ပါသည်။ပြီးနောက်မတ်တပ်ပါရပ်လိုက်ပါသည်။ထို့အချိန်တွင်တော့ပိုင်စိုးခုနကဆွဲထားသောထမီသည်ဂွင်းလုံးကျွတ်၍အောက်သို့လျောကျသွားပါသည်။ပန်းအိထမီစကိုလှမ်းဆွဲသော်လည်းဒူးခေါင်းလောက်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

ညကပန်းအိကိုယ်တွင်အချွတ်ခံထားရသောအဝတ်များကိုဦးအောင်တို့ဆရာတပည့်များကသူ့တူ၏ပစ္စည်းဖြစ်သဖြင့်အသားမယူဘဲပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပေးထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။သို့သော်ညကအာကာမူးမူးရူးရူးနှင့်အိပ်ပျော်နေသောပန်းအိ၏အဝတ်များကိုအတင်းဆွဲချွတ်မိသဖြင့်ဘော်လီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးတို့သည်ပြဲစုတ်၍ဝတ်ပေးမရတော့သောကြောင့်ချန်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ပန်းအိ၏အတွင်းပိုင်းအဓိကများကိုပိုင်စိုးသည်အခုမှပင်မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သဖြင့်ရင်တွေခုန်နေပါတော့သည်။

'ရှင်ဘယ်သူလဲ ရှင်ဘယ်သူလဲ'

ပန်းအိသည်မတ်တပ်ရပ်၍နံရံကိုကပ်ခါဖြင့်အသံကုန်ဟစ်ကာအော်မေးမေးနေပါသည်။

'ရှင်ကျွန်မနားကပ်မလာနဲ့နော်'

'သွားရှင်သွား ထွက်သွား'

နံရံကိုကပ်ကာသွားရင်တံခါးနားသို့ရောက်သွားပြီးတံခါးကိုတအားကုန်ထု၍အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းပါသည်။

အပြင်မှာတော့အာကာနှင့်ကိုထက်သည်အသံကိုနားစွင့်နေကြပါသည်။အခန်းတွင်းရှိပိုင်စိုးသည်မရဲတရဲလုပ်နေသည်မို့နောက်ဆုံးတွင်. . .

'ခွမ်. . . .'

'အားးးးးး'ဟူသောယေင်္ကျားသံအသံနက်ကြီးကိုအခန်းအပြင်ရှိကိုထက်တို့နှစ်ယောက်ကြားလိုက်ရသဖြင့်တံခါးလော့ကိုဖွင့်ကာအခန်းတွင်းသို့ပြေးဝင်လာခဲ့ကြပါသည်။

အခန်းတွင်းတွင်ပန်းအိုးကွဲစများကိုစတင်တွေ့လိုက်ရပါသည်။

'ပိုင်စိုးဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ပိုင်စိုးးးးး'

'ရတယ်ရတယ်ငါဘာမှမဖြစ်ဘူးဒီကောင်မကိုသာ'

ပိုင်စိုးဟူသောခေါ်သံနှင့်အတူဝင်လာသောအာကာနှင့်ကိုထက်တို့နှစ်ဦးကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်ပန်းအိတယောက်အရာရာကိုဝေခွဲမရဖြစ်သွားပါတော့သည်။

ပန်းအိကကြောင်တောင်လေးဖြစ်နေချိန်တွင်ကိုထက်ပိုင်စိုးနှင့်အာကာတို့သုံးဟောက်သည်သွေးများဆူပွက်လာပြီးဘီလူးဆိုင်းတီးပါတော့သည်။ကိုထက်ကပန်းအိနားသို့အလျင်အမြန်ရောက်လာပြီးပန်းအိ၏အဝတ်များကိုအတင်းဆွဲစုတ်ပါတော့သည်။ပန်းအိသတိဝင်လာပါသည်သို့သော်ကိုထက်၏အားကိုမယှဉ်နိုင်သည်မို့အဝတ်တစမရှိတော့ဘဲခုတင်ပေါ်တွင်တုံးလုံးကြီးနဲ့တုံးလုံးလှဲခံလိုက်ရပါတော့သည်။ပိုင်စိုးကလည်းအာကာ၏အနည်းငယ်ဆေးထည့်ပေးမှု့ကြောင့်သွားတိတ်သွားပြီဖြစ်ကာကိုထက်နှင့်လာရောက်ပူးပေါင်းပါသည်။အာကာလည်းအားကျမခံဝင်ပါပါသည်။

အင်အားခြင်းကမမျှပါ။ပန်းအိရုန်းသော်လည်းမရပါ။

ဦးစားပေးအနေဖြင့်ပိုင်စိုးအတွက်အာကာကပန်းအိလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲချုပ်ထားပြီး၊ကိုထက်ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုအတင်းဆွဲကား၍ချုပ်ထားပါသည်။ပြူးထွက်နေသောပန်းအိ၏အစိလေးကိုပိုင်စိုးကအတင်းဆွဲညှစ်လိုက်ပါသည်။

ပန်းအိအားကုန်အော်နေပါသည်သို့သော်ကူညီမည့်တစုံတယောက်မျှရောက်မလာပါ။ပဲခူးခြံဝန်းထဲတွင်ပန်းအိတယောက်လောကငရဲကိုခံစားနေရပါတော့သည်။ပန်းအိအော်ဟစ်နေသည်ကိုအားရကာဟားတိုက်၍ရယ်နေကြပါသည်။

'ပန်းးးးမင်းစောက်စိလေးကတော်တော်တင်းနေတာဘဲကွ. .'

ပိုင်စိုးကပြောလည်းပြောရင်းလက်ကလည်းပန်းအိ၏အစိလေးကိုဖိညစ်နေပါသည်။

အစပိုင်းကသူတို့သုံးယောက်တွင်ကိုထက်သာစိတ်မလျော့သော်လည်းအာကာနှင့်ပိုင်စိုးမှာပန်းအိအားပညာပေးမည့်ကိစ္စတွင်သွေးအေးနေကြပြီဖြစ်သည်။သို့သော်ပန်းအိကပိုင်စိုးခေါင်းအားပန်းအိုးနှင့်ရိုက်လိုက်ချိန်မှာတော့အခြေအနေတွေကအခုလိုအကြမ်းဘက်ကိုကူးပြောင်းသွားပါတော့သည်။

သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကပန်းအိကိုချုပ်ထားသည်မို့ပိုင်စိုးစိတ်ကြိုက်ပင်ကြမ်းနေပါတော့သည်။အခုလည်းပန်းအိ၏ခြေကားယားဖစ်၍ပြူးထွက်နေသောအဖုတ်ကြီးကိုလက်ဝါးဖြင့်တဖြန်းဖြန်းရိုက်ကာပန်းအိ၏နာကျင်သဖြင့်အော်သောအသံကိုသီချင်းအသံကဲ့သို့မှတ်ထင်ကာကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်းနေပါသည်။

ပန်းအိခမျာမှာလဲပိုင်စိုး၏လက်ဝါးရိုက်ချက်ကြောင့်အဖုတ်တခုလုံးနီရဲနေပြီဖြစ်သည်။သေးထွက်ချင်လာသဖြင့်ပန်းအိတယောက်ပိုမိုရုန်းကန်နေပါသည်။ပိုင်စိုးကလည်းအရိုက်မရပ်သည့်အပြင'်သူမသေးပေါက်ချင်ပါတယ'်လို့ပြောကာမှပင်လက်ဝါးအားကပိုပြင်းတထက်ပြင်းလာပါသေးသည်။အဆုံးမှာတော့ပန်းအိတယောက်ဆီးမအောင့်နိုင်တော့ဘဲယောင်္ကျားလေးများရှိတွင်ပထမဦးဆုံးအချိန်သေးပန်းထွက်သွားပါသည်။

ရုတ်တရက်ထွက်လာသောပန်းအိ၏သေးများသည်အဖုတ်အရှေ့တည့်တည့်ရှိပိုင်စိုးအားရေချိုးပေးလိုက်ပါတော့သည်။

ပိုင်စိုးကိုကြည့်၍ကိုထက်နှင့်အာကာတို့ကဟားတိုက်ရယ်ကြပါတော့သည်။

'ပိုင်စိုးသားကြီးအရသာဘယ်လိုလဲကွ'

ကိုထက်ကအရွှန်းဖေါက်လိုက်သဖြင့်ပိုင်စိုးကကိုယ်တွင်စိုနေသောသေးများကိုသုတ်ရင်း. . .

'သူ့အရသာကလေးဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ဘယ်လိုပြောရမလဲ'

အခုအချိန်တွင်တော့သေးများပန်းထွက်လာခဲ့ပန်းအိသည်လည်းခွေခွေလေးဖြစ်နေပြီးအာကာတို့ကလည်းသူမကိုချုပ်ထားခြင်းမပြုတော့ပါ။သို့သော်လည်းပန်းအိတယောက်ထမပြေးနိုင်ပါ။

'သားကြီးအောက်ထက်မှာပုလင်းလေးဘာလေးသွားမော့ကြရအောင်'

ပိုင်စိုးကမော့ချင်သည်ဆိုသဖြင့်ကိုထက်က'ခဏလေးစောင'့်ဟုပြောကာအခန်းဝင်းမှထွက်သွားပါသည်။

'အာကာမင်းရောသောက်အုန်းမှာလားးး'

'ဒီကိုယူခဲ့လေကွာဘာလဲအောက်မှာသွားသောက်မလို့လား'

'အေးဟုတ်တယ်ဒီမှာသေးနံ့တွေနဲ့အာရုံပျက်တယ်လေကွာ'

'အင်းးဒါဆိုလည်းမင်းသွားသောက်ငါသူ့ကိုကြည့်ထားလိုက်မယ်'

'မလိုပါဘူးကွာလိုက်မှာမှတ်လားလာသူကိုဒီအတိုင်းထားခဲ့'

ပိုင်စိုးကဒီတိုင်းထားခဲ့ဆိုသဖြင့်နှစ်ယောက်လုံးအခန်းထဲကထွက်၍အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။

ကိုထက်ကတော့ပုလင်းကိုအပေါ်ပင်မသယ်လာဘဲထမင်းစားခန်းတွင်ဖြိုနေပါတော့သည်။

'ငါထင်တယ်ငါထင်တယ်ဒီကောင်အောက်မှာဆွဲနေလောက်ပြီလို့'

ပိုင်စိုးကတွေ့တွေ့ချင်းပုလင်းကိုင်၍ဝင်ဆွဲလိုက်ပါသည်။

'ဟုတ်ပကွာအပေါ်မှာသာစောင့်နေရက်ငါတို့ပုလက်းအခွံဘဲတွေ့ရလောက်တယ်'

ကိုထက်ကသွားဖြဲပြ၍ခွက်ထဲသို့အရက်များငှဲ့ပေးပါသည်။အနီတပုလင်းကိုသုံးယောက်သားအားလုံးကြော်၊ငါးမုန့်ကြော်များနှင့်

တွဲ၍ပုလင်းအားဖြိုကြပါတော့သည်။

သုံးယောက်ဟုဆိုရာတွင်လည်းအာကာကမူးရင်ဆိုးတာမို့အာကာကိုလျော့သောက်ခိုင်းပြီးပိုင်စိုးနှင့်ကိုထက်သာရှယ်သောက်နေကြပါသည်။ပုလင်းကုန်သော်လည်းလူမလဲသေးသည်မို့နှစ်ယောက်ကယိုင်ထိုး၍တယောက်ကဖေးမခြင်းဖြင့်အပေါ်ထပ်သို့ပြန်တတ်လာကြပါသည်။

အပေါ်ထပ်အခန်းထဲတွင်လည်းပန်းအိသည်အင်အားများချိနဲ့နေသည့်ကြားကလွှတ်ရာလွှတ်ကြောင်းကိုရှာကြံနေပါသည်။တံခါးကလည်းလော့ချထားခဲ့သည်မို့ပြတင်းပေါက်မှတွယ်ဆင်းရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည်။ထို့ကြောင့်ရနိုင်သမျှစောင်အပါအဝင်အခြားအဝတ်များကိုရှာကာကြိုးလုပ်၍ဆင်းရန်စီစဉ်လိုက်ပါသည်။သူမအကြံအတိုင်းအဝတ်များကိုဆက်ပြီးနောက်ပြတင်းပေါက်မှနေ၍တွယ်ဆင်းလိုက်ပါတော့သည်။

အောက်သို့ရောက်ပြီဖြစ်သဖြင့်နောက်တဆင့်အနေနဲ့ခြံထဲမှထွက်ပြေးရယ်အပေါက်ရှာပါသည်။ြ

ခံရှေ့တွင်ခြံစောင့်တယောက်ရှိနေသဖြင့်ခြံအနောက်မှထွက်ရန်ကြံလိုက်ပါသည်။ပန်းအိစိတ်ထဲတွင်ခြံစောင့်မှာတောင်အစောင့်တယောက်တည်းရှိတယ်ဆိုလျှင်အနောက်ဖက်တွင်တော့မရှိလောက်ဟုမှတ်ထင်ထားပါသည်။ဤသည်ကသူမ၏အမှားပင်ဖြစ်ပါသည်။

အပေါ်ထပ်တွင်လည်းပိုင်စိုးကဒေါသထွက်ကာထွက်ပြေးသွားသောပန်းအိနောက်လိုက်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။

'ဒီကောင်မတော်တော်ဉာဏ်ပြေးတယ်ကွဒီမှာလာကြည့်စမ်း'

အာကာကလှမ်းခေါ်၍ပြသဖြင့်ကိုထက်နှင့်ပိုင်စိုးနှစ်ယောက်လုံးအာကာပြသည့်ပြတင်းပေါက်နားကိုလာကြည့်ပါသည်။

'ဟုတ်ပကွာာာတွေ့ကြသေးတာတွေ့လို့ကတော့ဒီကောင်မနာပြီသာမှတ်'

ကိုထက်လည်းဒေါသထွက်စွာပြောလိုက်ပါသည်။

ထို့နောက်ပန်းအိပျောက်သွားသဖြင့်ဒေါသကြောင့်အမူးအနည်းငယ်ပြေသွားသောကိုထက်တို့သုံးယောက်သည်အောက်ထပ်သို့အမြန်ပြန်ဆင်းလိုက်ပါသည်။သို့သော်အတတ်တုန်းကလောက်တော့ယိုင်မနေကြတော့ပေ။

အနောက်ပေါက်ကလွယ်မယ်ထင်၍ခြံအနောက်သို့ရောက်လာသူပန်းအိသည်လည်းစိတ်ကူးနဲ့လက်တွေ့ထပ်တူမကျနိုင်ခဲ့ပါ။ဗလတောင့်တောင့်လူကြီးနှစ်ယောက်သည်ပန်းအိကိုကြက်ကလေးငှက်ကလေးဖမ်းသလိုအလွယ်တကူပင်ဖမ်း၍ကိုထက်တို့ဆီသို့ပြန်လာပို့ပါသည်။ရုန်းမရလှုပ်မရသည့်အပြင်သူတို့၏ကြမ်းတမ်းစွာကိုင်တွယ်မှုကြောင့်ဘောလီအခံမပါသောရင်သားမှာလဲအလွန်နာကြင်နေပြီဖြစ်ပါသည်။ပန်းအိသည်ပိုင်စိုးပူသည်ဟု၍ချွတ်ထားသောအပေါ်ကုတ်နှင့်အောက်ပိုင်းလုံရုံအဝတ်စတစ်ခုကိုပတ်ကာခြံထဲသို့တွယ်ဆင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

'အကိုလေး..ဒီတယောက်ကိုခြံအနောက်ဘက်မှာတွေ့လို့ပြန်ခေါ်လာပါတယ်'

ကိုထက်တို့အောက်ထပ်သို့ရောက်ချိန်တွင်ဗလကြီးနှစ်ယောက်ကပန်းအိအားချုပ်ကိုင်၍ကိုထက်တို့ဆီပြန်လာပို့ပေးပါသည်။

'ကျေးဇူးပါဗျာ'

'ရပါတယ်အကိုလေးရယ်ဒါကျွန်တော်တို့တာဝန်ပါ'

'အကိုလေးခိုင်းစရာမရှိတော့ရင်ကျွန်တော်တို့ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုန်း'

ဗလကြီးနှစ်ယောက်လွှဲပေးသောပန်းအိကိုအာကာကလက်ခံထားလိုက်ပါသည်။အပေါ်ထပ်သို့ခေါ်ရာတွင်ပန်းအိကအတင်းရုန်းနေသဖြင့်ပန်းအိကိုအာကာလက်မှကိုထက်ကဆွဲယူလိုက်ပါသည်။

'ကောင်မဘာဖြစ်နေတာလဲလာခဲ့စမ်း'

'ငါနင်တို့နဲ့လုံးဝမလိုက်ဘူးနင်တို့ကလူယုတ်မာတွေမလိုက်ဘူးးး'

'လွှတ်ငါ့ကိုအခုလွှတ်'

ပန်းအိလည်းတောင်းပန်၍မရနိုင်မှန်းသိသဖြင့်တောင်းပန်ခြင်းမပြုဘဲအတင်းအကန်ငြင်းဆိုခြင်းသာပြုနေပါသည်။

ကိုထက်ကအလွန်ဒေါသထွက်လာပြီးပိုင်စိုးကိုတခုတောင်းဆိုလိုက်ပါသည်။

'ပိုင်စိုးငါဒီကောင်မကိုအပြတ်ကြမ်းတော့မယ်ကွာငါ့ကိုခွင့်ပြု'

'သားကြီးးးပြောစရာမလိုပါဘူးကွာာာမင်းရောအာကာရောဒီကောင်မကိုစိတ်ကြိုက်လုပ်ငါ့ခွင့်ပြုတယ်'

ပိုင်စိုးကလက်ခံလိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့်ကိုထက်တယောက်စကြမ်းပါတော့သည်။အပေါ်ထပ်သို့တတ်ရန်ပေကပ်ကပ်လုပ်နေသောပန်းအိ၏ဆံပင်ကိုဦးစွာဆွဲဆောင့်လိုက်ပါသည်။

'အားးးးး'

နာလွန်းသဖြင့်ပန်းအိအသံထွက်၍ပင်အော်လိုက်ပါသည်။

ထို့နောက်ဆံပင်ကပင်ဆွဲ၍လှေကားထစ်များကိုတတ်ရန်ဆွဲခေါ်လိုက်ပါသည်။ဆံပင်ကိုအတင်းဆွဲထားသဖြင့်ပန်းအိလည်း'တအားအားးတအင်းအင်းး'ဖြစ်ကာနှင့်ပင်ကိုထက်ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ယက်ကန်ယက်ကန်နှင့်ပါသွားပါသည်။

'သွားကောင်မဝင်စမ်းးးးး'

အခန်းထဲသို့ပြန်ရောက်သောအခါကိုထက်ကပန်းအိကိုခုတင်ပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ပါသည်။ပန်းအိလည်းအလွန်နာကျင်လွန်းသဖြင့်ခုတင်ဒေါင့်ဘက်သို့သွား၍ငိုနေပါသည်။ထိုနေရာသည်သူမသေးများထွက်ကျခဲ့သောနေရာလည်းဖြစ်ပါသည်။ကိုထက်တို့သုံးယောက်ကတော့ငိုနေသောပန်းအိကိုကြည့်၍အရသာခံနေပါတော့သည်။

'တော်ပြီကောင်မငိုမနေနဲ့တော့'

ပိုင်စိုးကနားညီးလာသဖြင့်လှမ်းဟန့်လိုက်ပါသည်။

'ကိုထက်မင်းဒီအတိုင်းဘဲကြည့်နေတော့မှာလားးး'

'မဟုတ်ပါဘူးကွာာာငါကသူ့ကိုခဏအနားပေးထားတာပါ'

ပိုင်စိုးရဲ့အမေးကိုကိုထက်ကဖြေရင်းပန်းအိနားသို့ကပ်သွားလိုက်ပါသည်။

ကိုထက်ကနူးညံ့လှသောအသံဖြင့်ပန်းအိကိုအနည်းငယ်စလိုက်ပါသည်။

'အသဲလေးကိုတို့ကြမ်းကြရအောင်'

ကိုထက်ကနူးညံ့စွာပြောလိုက်သော်လည်းပန်းအိကတော့ကိုထက်အပြောကိုကြောက်နေမိပါသည်။

'ကဲသားကြီးတို့ရေပြန်စကြရအောင်...'

ပြောလည်းပြောရင်းပန်းအိ၏လက်ကိုကိုထက်ကအတင်းလှမ်းဆွဲလိုက်ပါသည်။ပြီးနောက်ပန်းအိဝတ်ထားသောအဝတ်များကိုဆွဲဖယ်လိုက်ပါသည်။ပန်းအိသည်လည်းကိုယ်လုံးတီဘဝကိုပြန်ရောက်သွားပြန်ပါသည်။ဒီတခါမှာတော့ဘယ်သူကမှသူမကိုမချုပ်ထားပါ။

ကိုထက်လည်းဘောင်းဘီမှခါးပတ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ထို့နောက်ပန်းအိအားခါးပတ်ဖြင့်'ဖြောင်းးး'ခနဲတချက်လှမ်းရိုက်လိုက်ပါသည်။ပေါင်ကိုခါးပတ်ရိုက်ချက်ထိသွားသဖြင့်ပန်းအိပိုမိုကြောက်လန့်နေမိပါသည်။

'နင်ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းလိုက်လုပ်နော်မလုပ်လို့ကတော့ဒီထက်နာမယ်မှတ်'

'နင်လေးဘက်ထောက်ပြီးဒီဘက်ကိုဖင်ပေးထားစမ်း'

ပန်းအိလည်းထပ်မံအရိုက်ခံရမည်စိုးသဖြင့်ခိုင်းသည့်အတိုင်းလေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်ပါသည်။

ကိုထက်တို့ဘက်ကိုဖင်ပေးထားသဖြင့်သူမ၏အဖုတ်နှင့်ဖင်လေးကိုပိုင်စိုးကိုသေချာမြင်နေရပါသည်။

'နင့်ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကားလိုက်စမ်း'

ပထမကစုစုလေးသာမြင်ရသော်လည်းအခုအခါတွင်တော့ပြူးပြူးကြီးပြူထွက်လာသည်ကိုမြင်နေရပါသည်။

ကိုထက်ကခါးပတ်ကိုတဝက်ချိုး၍ခေါက်လိုက်ပါသည်။ပြီးနောက်သူတို့ဘက်သို့လေးဘက်ထောက်ပေါင်ကား၍ဖင်ပေးထားသောပန်းအိ၏ဖင်ကို'တဖြောင်းဖြောင်း'ဖြင့်ဇာတ်ကြမ်းတိုက်ပါတော့သည်။ပန်းအိသည်လည်းတချက်ပြီးတချက်ရောက်လာသောခါးပတ်ရိုက်ချက်များကိုလက်ခံရင်းအော်ဟစ်နေရပါသည်။

အချိန်ကြာကြာရိုက်နှက်ပြီးချိန်တွင်တော့ရိုက်ရသောကိုထက်ပင်လက်ညောင်းလာပြီဖြစ်သဖြင့်နားလိုက်ပါသည်။ထိုအခါတွင်တော့ပန်းအိလည်းလေးဘက်မထောက်နိုင်တော့တာမို့ဝမ်းလျားကြီးမှောက်နေပါသည်။သူမ၏ဖင်တွင်လည်းကိုထက်၏ရိုက်ချက်များကြောင့်တော်တော်လေးကိုစုတ်ပြတ်ကာသွေးများပင်ဆို့နေပြီဖြစ်သည်။

'မင်းတို့ပြီးသွားတော့လည်းငါ့အလှည့်ပေါ့ကွာ'

အာကာကလည်းရိုက်နှက်နေသည်များကိုကြည့်၍စိတ်ပါလာပါသည်။ထို့နောက်ပန်းအိကိုဆွဲမလိုက်ပါသည်။ဘောင်းဘီကိုအနည်းငယ်လျှောချ၍လိင်တံကိုထုတ်လိုက်ကာပန်းအိ၏အဖုတ်အတွင်းသို့ထိုးထည့်လိုက်ပါသည်။ပန်းအိသည်လည်းအာကာကအနည်းငယ်ပြန်ဆွဲမလိုက်သဖြင့်လေးဘက်မထောက်တထောက်လေးဖြစ်သွားပါသည်။

အာကာ၏ဖေးမမှု့ဖြင့်ပန်းအိသည်နာကျင်မှု့ပျောက်ပြီးကာမဓာတ်များနိုးထလာပါသည်။ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြင့်အာကာ၏တုတ်လည်းအလုပ်များနေပါသည်။အာကာဖြင့်ဆောင့်ချက်များသည်ပြင်းလာပြီးဖင်မှအရှိုးရာကိုသူ၏အသားများနှင့်ထိမိသဖြင့်တချက်တချက်တွင်ဆောင့်ချက်ရောအနာကြောင့်နာကျင်မှု့ကိုပါပန်းအိခံစားနေရပါသည်။

အာကာသည်တချီပြီးသော်လည်းမနားသေးဘဲပန်းအိကိုဆွဲထူ၍လက်ကိုနံရံတွင်ကပ်စေပြီးမတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြင့်ကုန်းကန်းလေးပုံစံကာထပ်မံဆွဲနေပြန်ပါသည်။အာကာသည်နှစ်ချီလုံးကိုပန်းအိ၏အဖုတ်အတွင်းမှာပင်ပြီးစေလိုက်ပါသည်။အာကာနှစ်ချီပြီးသလိုပန်းအိလည်းထိုမျှပြီးပါသည်။

အာကာနားလျှင်ကိုထက်ကထပ်မံကြမ်းမည်ဟုရည်ရွယ်ထားသော်လည်းအာကာကပန်းအိနားကမခွာသေးပေ။

'သဘာဝလူနို့သန့်သန့်သောက်မယ်'ဆိုပြီးပန်းအိကိုပက်လက်လှန်လိုက်ပါသည်။ထိုအခါမှာတော့ပန်းအိဖင်မှဒါဏ်ရာများကိုဖိမိလိုက်သလိုဖြစ်သွားသဖြင့်အလွန်နာကျင်သွားပါသည်။သို့သော်လည်းရုန်းမရ၊ပြေးမရမို့ငြိမ်နေလိုက်ရပါသည်။

ကိုထက်နှင့်ပိုင်စိုးလည်းဘာမှလုပ်စရာမရှိသဖြင့်အာကာကိုဒီအတိုင်းထားခဲ့ပြီးTVကြည့်ရန်အောက်ထပ်ရှိစတိုခန်းတွင်Pornကားများကိုသွားရှာကြပါသည်။

အခန်းထဲတွင်လည်းအာကာသည်ပန်းအိ၏နို့နှစ်ဖက်ကိုဟိုဘက်စုပ်လိုက်ဒီဘက်စုပ်လိုက်နှင့်အရသာတွေ့နေပါသည်။

'နားပါအုန်းအာကာရယ်ငါတို့ကိုလည်းအလှည့်ပေးပါအုန်းကွ'

'ပေးတော့ပေးချင်ပါတယ်ကွာ. .ဒီမှာလည်းစို့ကောင်းတုန်းကွ'

ကိုထက်ကအခွေကိုအေးဆေးစွာထိုင်ကြည့်နေသော်လည်းပိုင်စိုးကတော့အလှည့်လိုချင်လှပြီဖြစ်သည်။လိုချင်လည်းလိုချင်စရာပင်သူဘာမှကိုသိပ်မလုပ်ရသေးဘဲအာကာသာပွဲကြမ်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

ပိုင်စိုးလည်းအာကာကိုပြောမရသည်နှင့်အခွေကိုသာဆက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။အခွေကိုစိတ်မပါလက်မပါနှင့်နာရီဝက်ခန့်ကြည့်ပြီးချိန်တွင်တော့ပန်းအိကိုယ်ပေါ်တွင်နို့စို့နေသောအာကာ့အားအတင်းတွန်းဖယ်လိုက်ပါသည်။

အာကာကလည်းပြန်လုရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ထိုအချိန်တွင်တော့အခွေထိုင်ကြည့်နေရာမှကိုထက်ထလာပြီးအာကာအားထပ်မလုရန်တားလိုက်ပါသည်။ကိုထက်တားလိုက်သဖြင့်အာကာလည်းပိုင်စိုးနဲ့ပြိုင်မလုတော့ဘဲကိုထက်နှင့်သာအခွေအတူတူကြည့်နေလိုက်ပါတော့သည်။

ပိုင်စိုးသည်ရုပ်ရည်ရှိ၍ရည်းစားများစွာရှိသော်လည်းဒီလိုကိစ္စများတွင်အာကာ့လောက်ပင်မစွမ်းပေ။သို့သော်လည်းသောက်ထားသောလက်ကျန်အရှိန်၊ရုပ်ရှင်ကြည့်ထားသောအရှိန်တို့ကြောင့်စိတ်ကတော့တော်တော်လေးထနေပြီဖြစ်သည်။

အာကာထားခဲ့သည့်ပက်လက်ပုံစံအတိုင်းကိုပင်ဒူးအနည်းငယ်ထောင်၍ပေါင်ကားစေပြီးနောက်သူ၏မွေးရာပါလိင်တံဖြင့်ပန်းအိ၏အဖုတ်ကိုမနားတမ်းဆွဲပါတော့သည်။သို့သော်လည်းကြာကြာမဆွဲလိုက်ရဘဲတချီထွက်သွားပါသည်။တချီထွက်သွားသည်နှင့်ပိုင်စိုးတယောက်အားချည့်သွားပါတော့သည်။

'မင်းကွာခဏလေးဘဲရှိသေးတယ်နားပြီလားကွ'

ကိုထက်ကအခွေကြည့်နေရင်းမှနောက်သို့ပင်လှည့်မကြည့်ဘဲပိုင်စိုးအားနောက်လိုက်ပါသည်။ကိုထက်ကအစကတည်းကမှန်းမိသည်ပိုင်စိုးဒီလောက်ဘဲရမည်ဆိုသည်ကို။ဒါကြောင့်လည်းအာကာ့ကိုတားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

'ကဲအာကာမင်းပြန်လုပ်လို့ရပြီ'

'ဟင့်အင်းမလုပ်ချင်တော့ဘူး'

'ဟာဘာဖြစ်လို့လဲကွ'

'ငါဗိုက်ဆာနေပြီလေကွာမင်းတို့ရောမဆာဘူးလား'

ကိုထက်လည်းအာကာကဗိုက်ဆာပြီဆိုသဖြင့်သူ့ဗိုက်ကိုပွတ်ရင်းးး

'ဒါဆိုသွားစားကြမယ်လေ'

'ပိုင်စိုးမင်းရောဆာပြီလားး'

'ငါကတချီလောက်ကဲချင်နေသေးလို့ဆာတာကိုမပြောတာကွငါဆာနေတာကြာပြီ'

ကိုထက်၏အမေးကိုပိုင်စိုးကစပ်ဖြီးဖြီးဖြင့်ပြန်အဖြေပေးပါသည်။

ထို့နောက်သုံးယောက်သားအောက်ထပ်သို့မဆင်းမီပန်းအိအားထပ်မံမထွက်ပြေးစေရန်ခြေနှစ်ဖက်လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုပူးကာကြိုးဖြင့်ချည်ထားခဲ့လိုက်ပါသည်။ကြိုးများအားလုံးချီပြီး၍သူတို့အောက်ဆင်းချိန်တွင်တော့နာရီမှသုံးနာရီထိုးပြီဖြစ်ကြောင်းအသံပေးနေပါသည်။

ပန်းအိသည်ခြေလက်လေးဖက်စလုံးကိုတွဲ၍ကြိုးချည်ခံထားရပြီးပက်လက်အနေအထားဖြစ်ပါသည်။အပေါ်မှမဖွင့်ထားသောမီးချောင်းကိုကြည့်ရင်းပန်းအိသည်သူမအဖြစ်ကိုသူမတွေး၍ဝမ်းနည်းနေပါသည်။ပန်းအိ၏မျက်ရည်များသည်လည်းတသွင်သွင်စီးကျနေပါတော့သည်။

ပိုင်စိုးတို့သုံးယောက်လည်းအောက်ထပ်သို့ဆင်း၍ကိုထက်ဦးလေး၏တပည့်များစီစဉ်ပေးသောတရုတ်အစားအစာများကိုစားကြပါသည်။စားပြီးချိန်တွင်ပိုင်စိုးကပန်းကန်တစ်ခုဖြင့်ပန်းအိစားရယ်ခေါက်ဆွဲကြော်များကိုထည့်၍အပေါ်ထပ်သို့တတ်သွားခဲ့ပါသည်။ကိုထက်နှင့်အာကာကတော့အပေါ်မတတ်သေးဘဲအောက်ထပ်စတိုခန်းသို့သွားကာအခန်းတွင်းရှိပစ္စည်းများကိုကြည့်ရှုစူးစမ်းနေပါသည်။စတိုခန်းထဲတွင်ရှိသောပစ္စည်းများတွင်သူတို့ကိုအကြိုက်တွေ့စေသောပစ္စည်းတော်တေည်များများရှိနေပါသည်။

အပေါ်ထပ်တွင်လည်းပိုင်စိုးသည်ပန်းအိအားကြိုးများဖြေပေးလိုက်ပြီးနောက်သူယူလာသောခေါက်ဆွဲကြော်များကိုစားစေပါသည်။ပန်းအိလည်းပင်ပန်းမှု၊နာကျင်မှုနှင့်ဆာလောင်မှုတို့ကြောင့်ပိုင်စိုးပေးသောခေါက်ဆွဲကြော်ပန်းကန်ကိုအငမ်းမရပင်စားနေပါတော့သည်။ပိုင်စိုးသည်ပန်းအိကိုကြည့်၍သနားစိတ်ဝင်လာမိတော့လဲဆစ်ခနဲနာကျင်လာသောခေါင်းမှအနာရှိန်ကြောင့်ဒေါသများပြန်လည်ထိုးထွက်လာပါတော့သည်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်

ပန်းအိသည်လည်းမူလအခန်းတွင်းတွင်ပင်ကိုယ်လုံးတီးပုံစံဖြင့်ကြိုးချည်ခံထားရပြီးကိုထက်၊ပိုင်စိုးနှင့်၊အာကာတို့ကတော့အောက်ထပ်ရှိဧည့်ခန်းတွင်အပြင်မှပြန်လာပြီဖြစ်သောကိုထက်ဦးလေးနှင့်စကားလက်စုံကျနေပါတော့သည်။

'အာကာနဲ့ပိုင်စိုးဘယ်လိုလဲဝင်မယ်မှတ်လား'

ကိုထက်ဦးလေးကဂိုဏ်းတခုကိုအကြောင်းကိုအနည်းငယ်ပြောပြပြီးနောက်ပိုင်စိုးနှင့်အာကာ့အားအဖွဲ့ဝင်မလားဟုမေးလိုက်ပါသည်။

နဂိုကလည်းကိုထက်ကပြောဖူးထားပြီးဖြစ်သဖြင့်နှစ်ယောက်စလုံးခေါင်းညိမ့်၍အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

ထို့နောက်ဗလကြီးနှစ်ဦးကိုအိမ်စောင့်ထားခဲ့၍ကိုထက်ဦးလေးကားဖြင့်ဂိုဏ်း၏ဌာနချုပ်သို့ထွက်ခဲ့ကြပါသည်။ဂိုဏ်းဌာနချုပ်သို့ရောက်သောအခါတွင်တော့အဖွဲ့ဝင်တံဆိပ်ခတ်နှိမ့်ရန်သူ့ဦးလေးကပြင်ဆင်ပေးပါသည်။ကိုထက်ကိုယ်တိုက်လည်းအဖွဲ့အကြောင်းသာသိပြီးအဖွဲ့ဝင်မဖြစ်သေးတာမို့သုံးယောက်သားပြိုင်တူဆိုသလိုပင်ဂိုဏ်းအမှတ်တံဆိပ်ကိုလက်မောင်းကိုခတ်နှိပ့်လိုက်ကြပါသည်။

လက်မောင်းတွင်အရိုးခေါင်းတံဆိပ်ခတ်နှိပ်ပြီးချိန်တွင်တော့ဂိုဏ်း၏တရားဝင်အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သဖြင့်ပိုင်စိုးတို့အားဂိုဏ်းအနှံ့ကိုထက်ဦးလေးကိုယ်တိုက်လိုက်ပြပါသည်။ညင်းပန်းနှိပ်ချက်သောကိရိယာဆန်ဆာပလာမျိုးစုံ၊စက်ပစ္စည်းမျိုးစုံတို့ကိုဦးဆုံးသူ့အခန်းနှင့်သူတွေ့လိုြက်ကရပါသည်။ဒီထက်အတွင်းပိုင်းအခန်းများတွင်သောအကျဉ်းထောင်ပုံစံများကိုတွေ့မြင်ကြပြန်ပါသည်။အကျဉ်းထောင်အခန်းငယ်များအတွင်းတွင်တော့ငယ်ရွယ်သောမိန်းခလေးများတွေ့မြင်ကြရပြန်ပါသည်။ဤသို့နှင့်ကိုထက်၊ပိုင်စိုးနှင့်အာကာတို့သည်အရိုးခေါင်းဂိုဏ်း၏အဖွဲ့ဝင်အသစ်များဖြစ်လာခဲ့ကြပါသည်။

လူသူကင်းမဲ့သောတောကြီးမျက်မည်းထဲတွင်မြေအောက်အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခုရှိသည်။သာမာန်ကြည့်လျှင်ရိုးရိုးမြေပြင်သာတွေ့ရပြီးမမြင်ရသောဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်များဖြင့်ဖန်တီးထားသောနေရာဖြစ်သည်။သူဌေးများကထိုနေရာကိုဖန်တီးပုံဖေါ်ထားပြီးအရိုးခေါင်းဂိုဏ်းလို့အမည်ရပါသည်။ထိုနေရာတွင်တစ်လတစ်ချိန်ဆိုသလိုပြပွဲများကျင်းပလေ့ရှိပါသည်။အခုလည်းထိုနေရာတွင်ပွဲတခုကျင်းပနေပါသည်။ထိုပွဲတွင်တော့. . . .။

ပွဲအတွင်းရှိလူအားလုံးသည်မျက်နှာဖုံးအမဲများကိုတပ်ဆင်ထားကြပါသည်။မျက်နှာဖုံးတပ်ဆင်ထားခြင်းမရှိတာဟူ၍စင်ပေါ်တွင်ရှိနေသောကိုယ်တုံးတီးမိန်းခလေးတယောက်သာရှိပါသည်။

ပွဲအတွင်းရှိလူများသည်ဂိမ်းတခုကိုကစားနေကြခြင်းဖြစ်သည်၊သူတို့အရှေ့တွင်လပ်တော့တလုံးစီရှိနေပါသည်။

ထို့နောက်မျက်နှာဖုံးတပ်ထားခြင်းမရှိသောလူတယောက်စင်ပေါ်သို့မိုက်ကိုင်၍တတ်လာပါသည်။ထိုသူကတော့အဖွဲ့ဝင်တိုင်းသိကြသည့်အဖွဲ့၏တာဝန်ခံကိုယ်စားလှယ်တော်ကိုထက်၏ဦးလေးငွေမောင်းပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။

'ကြွရောက်နေကြတဲ့မိတ်ဆွေအပေါင်းမင်္ဂလာညချမ်းပါခင်ဗျာ'

'ဒီနေ့မှာတော့အသစ်ရောက်နေတဲ့ဒီမိန်းခလေးနဲ့ဂိမ်းတွေကိုကစားမှာဖြစ်ပါတယ်'

'အခုပထမဦးလုံးကစားမယ့်ဂိမ်းကတော့ရေခဲတွေထည့်ထားတဲ့ကန်ထဲမှာဒီမိန်းခလေးဘယ်လောက်အချိန်ထိနေနိုင်မလဲဆိုတာကြည့်ကြပါမယ်'

အားလုံးကလပ်တော့ရှိဂဏန်းများကိုနှိပ့်၍လောင်းကြပါသည်။အမှန်ကတော့ဒီလောင်းကစားနည်းသည်ယုတ္တိမရှိပါ။သို့သော်မိန်းခလေးတယောက်ထိုသို့ဖြစ်နေခြင်းကိုသူတို့တွေအရသာခံ၍ကြည့်နေကြခြင်းသာဖြစ်သည်။

ကန်အတွင်းအစကရေခဲများမထည့်ထားသော်လည်းအခုအချိန်တွင်တော့ရေခဲရည်များရေခဲများနှင့်ပြည့်သွားပါသည်။ကန်ထဲရှိမိန်းခလေးဖြစ်သောပန်းအိသည်လည်းမေ့မျော်နေရာမှသတိရလာပါတော့သည်။

သတိရလာလာခြင်းတွင်အေးမြလှသောရေခဲရဲ့အရသာကြောင့်အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းလိုက်မိပါသည်။သို့သော်လည်းအသံကုန်၍မအော်နိုင်တော့သဖြင့်တိုးတိုးလေးတောင်းပန်မိပြန်ပါသည်။

'အေးလှပါပြီရှင် ကျွန်မကိုသနားပါနော်. .'

အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် တောင်းပန်နေသည့်တိုင်အောင် အားလုံးကပုံမှန်အတိုင်းပင် ကူညီမည့်အရိပ်အရောင်မရှိရုံမက သွေးအေးစွာဖြင့်ပင် ရေခဲတုံးများထည့်ထားသောကန်အတွင်းရှိသူမကို စုပြုံ၍ကြည့်နေကြပါသည်။ အဝတ်အစားကလည်းမပါ သံကြိုးကလည်းခတ်ထားသေး ရောက်နေသည့်နေရာကလည်း ရေခဲတွေ့ထည့်ထားသောကန်တခုထဲမှာမို့ ပန်းအိတယောက် ကူပါကယ်ပါအော်နေမိသည်။ သို့သော်သူမအားကယ်မည့်သူမရှိ၊ ဘေးပတ်ပတ်လည်တွင်သွေးအေးမျက်လုံးပိုင်ရှင်များသာ ရှိနေပါသည်။အားလုံးကလည်းသူမကိုကြည့်၍အရသာခံနေပါသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကတော့အသံပင်မထွက်နိုင်လောက်အောင်ချိုက်ချိုက်တုန်၍ချမ်းနေပါသည်။ဒေါင့်တစ်ခုတွင်တော့သူမအားသနားစွာဖြင့်ကြည့်မျက်လုံးတစ်စုံသည်ကြည့်နေပါသည်။ထိုသူသည်လည်းဒီအချိန်တွင်သူမအားကယ်၍မရနိုင်မှန်းသိသဖြင့်ကယ်ချင်ပါသော်လည်းမကယ်နိုင်ဘဲစိတ်မကောင်းခြင်းများစွာဖြင့်ပင်ကြည့်နေရပါတော့သည်။

အရိုးခေါင်းဂိုဏ်း(ပထမပိုင်း) ပြီးပါပြီ။