အိမ်မက်မြစ်

အိပ်မက်မြစ်

(Femdom)

Story By : Nay Min Thar

----

အခန်း - ၁

နေမင်း ဆိုတာက ၁၂ နှစ် အရွယ်လူပျိုပေါက်။ ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပြောရင်း ဆိုရင်း တစ်ကိုယ်ရည် အာသာဖြေတာကို ကောင်းကောင်း သိတတ်နေတဲ့ အရွယ်။  မိန်းကလေးတွေရဲ့ ထမီတွေ အတွင်းခံတွေကို နမ်းနေရတယ် ဆိုပြီး မှန်းရင်းကို အခါခါ ဖီးတက်နေတတ်တာ။

နေမင်း အိပ်ပျော်ရာကနေ လန့်နိုးလာတယ်။ လန့်နိုးတယ် ဆိုပေမယ့် ချွေးတွေပြန်ပြီး နိုးတာ မဟုတ်ဘဲ သာယာတဲ့အိပ်မက်မက်ပြီး နိုးလာတာ။ အိပ်မက်ထဲမှာ သူက မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အတွင်းခံကို နမ်းနေတာ။ သူနမ်းနေတဲ့အချိန် မိန်းကလေးခြေထောက်တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကို ဖိနင်းထားတယ်။ အိမ်မှာ လူကြီးတွေ လစ်တိုင်း အဲ့ဒါလေးကို သူ အမြဲ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး အာသာဖြေနေကျ။ အခု အိပ်မက်ပေမယ့် အရမ်းကို သာယာကျေနပ်နေမိတယ်။ လူငယ်သဘာ၀ စူးစမ်းချင်စိတ်ကလဲ အပြည့်ရှိတဲ့အလျောက် အဲ့လိုနမ်းချင်စိတ်တွေ အနင်းခံချင်စိတ်တွေကလဲ ပိုပိုပြီး ပြင်းထန်လာတယ်။ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာလဲ မသိခဲ့ဘူးလေ။ တစ်ရက် သူ့အိပ်မက်ထဲမှာ မင်းသမီးက မြင်းစီးချင်ပေမယ့် မြင်းက အရမ်းမြင့်လွန်းတော့ သူ့ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး သူ့ကျောကုန်းကို နင်းပြီးမှ မြင်းပေါ်တက်တယ်။ သူ့ကျောကုန်းမှာတော့ မင်းသမီးဖိနပ်က ဆူးတွေ ဆူးလို့ သွေးပါ ထွက်သွားတယ်။ သူ လန့်နိုးသွားပြန်တယ်။ သူ တစ်ခါမှ အဲ့လို စိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ပေမယ့် အိပ်မက်ထဲကလို ဖြစ်ရင် ကောင်းမှာပဲ လို့ တွေးမိတယ်။ အဲ့ထဲက နေမင်းဟာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကြောင့် နာကျင်နေရတာကို ကြိုက်မှန်းမသိ ကြိုက်လာပါတော့တယ်။ 

နေမင်းက အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတာတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ သူ ၉ နှစ်သားလောက်ထဲက အစ်မဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မသဲသဲနဲ့ တစ်ခန်းထဲ အတူအိပ်နေကျ။ အိမ်က ကျဉ်းပြီး အခန်းမလောက်တာလဲ ပါတာပေါ့။ နေမင်းကတော့ မမ လို့ပဲ ခေါ်တယ်။ မမက ဆယ်တန်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ်ဆက်တက်ဖို့ နေမင်းတို့နဲ့ လာနေတာ။ အခုဆို မမတောင် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ရောက်ပြီး အရင်တစ်ပတ်ကမှ ၂၂ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ လုပ်ထားတာ။ နေမင်းက မမကို ကြောက်လဲ ကြောက်ရတယ်။ သဲသဲကလဲ မထင်ရင် မထင်သလို ခေါင်းခေါက်တာတို့ ဗိုက်ခေါက်ကြောလိမ်တာတို့ လုပ်တယ်ဗျ။  ငယ်ငယ်ထဲက အတူအိပ်နေကျ မောင်နှမတွေဆိုတော့ အိမ်က လူကြီးတွေကလဲ လွှတ်ပေးထားတာ။ ဒီလိုနဲ့ သူလဲ တဖြည်းဖြည်းအရွယ်ရောက်လာပြီး ခုန အိပ်မက်လို မက်တတ်တဲ့ အရွယ်ရောက်တဲ့ထိလဲ အတူအိပ်ရတုန်းပဲ။ အတူအိပ်ရတာဆိုပေမယ့် အစ်မကို ကြောက်ရတော့ လှုပ်တောင် မလှုပ်ရဲခဲ့ဘူး။

တစ်ရက်ကျတော့ နေမင်း အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တယ်။ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အာသာဖြေဖို့ ကြိုးစားမိတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ စိတ်ကူးယဉ်နေတုန်း သဲသဲထမီတွေဆီကို စိတ်က ရောက်သွားတယ်။ ထမီပုံလေးကို ဟိုလှန်ဒီလှန် ရှာရင်းနဲ့ သဲသဲရဲ့ ထမီအောက်မှာ ခေါက်ထားတဲ့ အတွင်းခံလေး တစ်ထည် တွေ့သွားတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ အစ်မဝမ်းကွဲတွေ ဘာတွေ မရှိတော့ဘူး။ အဲ့ဒါလေးကို သူ ယူပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို သူ နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာနံ့ပဲ ရတယ်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ မျက်နှာပေါ်တင်ပြီး အာသာဖြေလိုက်တယ်။ နေမင်း စိတ်ထဲမှာတော့ သူ အာသာဖြေခဲ့တဲ့တလျှောက်မှာ ဒီနေ့ အာသာဖြေတာ အကောင်းဆုံးပဲလို့တောင် တွေးလိုက်မိတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ သူ အာသာဖြေဖို့ လုပ်တိုင်း သဲသဲရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတွေကို ခိုးခိုးယူပြီး အာသာဖြေတော့တာပဲ။ ပြီးရင်တော့ ပြန်ထားရတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက် သဲသဲက နေမင်းကို အင်္ဂလိပ်စာ ကျက်ခိုင်းပြီး အပြင်ထွက်သွားတယ်။ နေမင်းက ထုံးစံအတိုင်း သဲသဲရဲ့ အတွင်းခံလေးကို ရှူပြီး အာသာဖြေနေခဲ့တယ်။ သဲသဲ ပြန်ရောက်လာတဲ့အထိ စာက မရဘူး။ သဲသဲက စာမကျက်ထားမှန်း သိတော့

“နင်က စာကို စိတ်မဝင်စားရအောင် တခြား ဘာကို စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ။ ပြောစမ်း”

“သား ကစားနေလို့ပါ မမ”

“မသိချင်ဘူး။ စာမရတဲ့အတွက်ရော ပြောစကားနားမထောင်တဲ့အတွက်ရော အပြစ်ပေးမယ်”

သဲသဲက ပြောလို့တောင် မဆုံးသေးဘူး။ ခေါင်းကို သုံးချက် ခေါက်ပြီးနေပြီ။

“ဒူးထောက်ပြီး လက် ရှေ့ထုတ်ထား”

နေမင်းလဲ သဲသဲပြောတဲ့အတိုင်း ဒူးထောက်လိုက်ရတယ်။ ကြောက်တာကိုး။

သဲသဲက ဒူးထောက်ထားတဲ့ နေမင်းရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး ရှေ့ထုတ်ထားတဲ့လက်ဖဝါးတစ်စုံကို ကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်ပါတော့တယ်။

၅ ချက်လောက် အရိုက်ခံပြီးတော့ နေမင်းခမျာ နာလွန်းလို့ ငိုချေပြီ။

“ဟဲ့ ၅ ချက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ငိုပြီလား။ နောက်ဆို ပြောစကားနားထောင်မှာလား”

သဲသဲလဲ နေမင်းငိုနေတော့ ဆက်မရိုက်တော့ဘဲ မေးလိုက်တယ်။ 

“ဟုတ် မမ။ သား နားထောင်ပါ့မယ်။”

“အေး ပြီးရော။ မငိုနဲ့တော့။ တိတ် တိတ်။ အိပ်မလား။ ခဏ ပေးအိပ်မယ်။ အိပ်ယာက နိုးရင်တော့ စာပြန်ကျက်ရမယ်။”

------

အဲ့လိုနဲ့ သဲသဲလည်း အပြင်က ပြန်လာတော့ ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။

အိပ်ပျော်နေရင်း တော်တော်လေးကြာတော့ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ နေမင်းကို လက်နဲ့ လိုက်စမ်းကြည့်တယ်။ နေမင်းကို မစမ်းမိတော့။ မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သဲသဲရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းနားမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ နေမင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ "တော်တော် အအိပ်ဆော့တဲ့ ကောင်ပဲ" လို့ တွေးလိုက်ပြီး သဲသဲလဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အမှန်ကတော့ နေမင်းက အိပ်မပျော်ဘဲ သဲသဲရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက သဲသဲပစ္စည်းလေးကို နမ်းကြည့်ချင်လို့ အအိပ်ဆော့ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ဘာသာ လျောဆင်းသွားတာ။ သဲသဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွားပြီး မကြာဘူး။ နေမင်းရဲ့ အကြံအစည် အောင်မြင်သွားတယ်။ သဲသဲက ကိုယ်ကို တစ်စောင်းနေလိုက်ပြီး သူ့ဘေးက နေမင်းရဲ့ ခေါင်းကို ခြေထောက်နဲ့ ခွလိုက်တယ်။ သဲသဲကတော့ ခွခေါင်းအုံးအမှတ်နဲ့ ခွမိတယ် ထင်တယ်။ နေမင်းကတော့ အပျော်ကြီးပျော်ပြီး ပေါင်ကြားထဲက သဲသဲရဲ့ ပစ္စည်းနေရာလေးကို မှန်းပြီး သူ့နှာခေါင်းနဲ့ အပ်ပြီး ရှူနေပါတော့တယ်။ ထမီပေါ်ကနေ ရှူရပေမယ့် ရှူနေရင်းနဲ့ သူရတဲ့အနံ့က လျှော်ပြီးသား ဘောင်းဘီကို နမ်းရတာနဲ့ မတူမှန်း သတိထားမိလာတယ်။ အနံ့နည်းနည်းစူးလာတယ်။ သဲသဲပစ္စည်းလေးက အနံံ့မှန်း နေမင်းသိလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဲ့အနံ့ကို သူ အရမ်း ကြိုက်နေပြီလေ။

သဲသဲ အိပ်ယာက နိုးတော့ သူခွထားတာ နေမင်းရဲ့ ခေါင်းမှန်းသိတော့ အလန့်တကြား ထထိုင်လိုက်မိတယ်။ နေမင်းကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်း။ သဲသဲလဲ နေမင်းကို ကြည့်နေတုန်း သူ့ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းလေးက အရည်လေးတွေ စိမ့်နေတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ ခြေရင်းက နေမင်းကို ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ သူ့ပစ္စည်းလေးကို သူ့လက်နဲ့ စမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူထင်တာ မှန်နေတော့တယ်။ 

"ငါ ငါ ဘာလို့ ဒီလို ဖြစ်တာလဲ။ နေမင်းကို ခွအိပ်မိတာနဲ့ ဘာလို့ ငါ့ပစ္စည်းက အရည်တွေ ထွက်နေတာလဲ" စသဖြင့် တွေးနေပေမယ့် အဖြေက မထွက်။ နေမင်းကတော့ အိပ်ပျော်နေတာ ခေါင်းကြီးတောင် စောင်းနေသေးရဲ့။ နောက် သဲသဲလဲ အရဲစွန့်ပြီး ဘောင်းဘီအောက်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပွတ်နေရင်းနဲ့ သဲသဲ တစ်ခုခုကို စမ်းလုပ်ချင်လာတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ ခေါင်းကို သူ့ခြေဖဝါးနဲ့ ဖွဖွလေး နင်းလိုက်တယ်။ သဲသဲက ခြေထောက်နဲ့ နင်းနေရင်း သူ့ပစ္စည်းလေးကို လက်နဲ့ ပွတ်တော့ အရည်တွေ ပိုထွက်လာပြီး တဖြည်းဖြည်း လက်တွေ မြန်လာတယ်။ သူ့တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားတယ်။ သဲသဲလဲ အိပ်ယာက ထလိုက်ပြီး ရေမိုးချိုး အဝတ်လျှော်လိုက်တယ်။

သဲသဲ ရေချိုးပြီးတော့ နေမင်းက နိုးနေပြီ။ စာတောင် အော်ကျက်နေပြီလေ။ သဲသဲလဲ နေမင်း စာကျက်နေတာကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘဲ ဖုန်းထိုင်ပွတ်နေလိုက်တော့တယ်။

To Part – 2

Kyaw Kyaw @ Min Khant

အိပ်မက်မြစ်

(Femdom)

Story By : Nay Min Thar

----

အခန်း - ၂

နောက်တစ်နေ့ သဲသဲ ကျောင်းသွားတော့ သဲသဲတို့သူငယ်ချင်းတစ်သိုက် ကန်တင်းမှာ သောင်းကျန်းနေကြတယ်။ မိန်းကလေးချည်းပဲ ငါးယောက် စုထားတဲ့ သူတို့အဖွဲ့က အကုန်လုံး ချောချောလှလှတွေချည်း ဖြစ်သလောက် ဗရုတ်ကျတဲ့နေရာမှာလဲ ယောက်ျားလေးများပင် အရှုံးပေးရတဲ့ထိပဲ။ ရည်းစားလဲ တစ်ယောက်မှ မရှိကြ။ ဗရုတ်ကျတာ ပြောရမယ်ဆိုရင် ပထမအနေနဲ့ ဖြူဖွေး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်းပေါ့။ အသားဖြူဖြူနဲ့ ရုပ်လေးက ချောသလောက် ဘယ်လောက်ထိ ဆိုးလဲဆိုရင် လမ်းထဲက ကလေးတွေဆီက ဗိုလ်ကျလာတဲ့ သားရေပင်တွေ ယူလာပြီး ကျောင်းမှာ တွေ့သမျှ ယောက်ျားလေးတွေရဲ့ တင်ပါးကို ချောင်းပစ်တယ်။ ပြီးရင် သူ မလုပ်သလို ဟန်ဆောင်တတ်တယ်။ အဲ့ဒါ ဖြူဖွေးရဲ့ ဗရုတ်ကျမှုတွေထဲက အသေးအမွှားလေးတွေ။ နောက်တစ်ယောက်က ကေသွယ် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေးနဲ့ နာမည်နဲ့ လိုက်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ရှိပေမယ့် ဖြူဖွေးလိုမျိုး သူတစ်ဖက်သားကို ဒုက္ခရောက်အောင် ကျီစယ်တတ်တယ်။ ဥပမာပြောဆို အဲ့တုန်းက သူ့ရှေ့မှာ သရက်သီးအချဉ်ပေါင်းထုပ်လေး ချထားတယ်။ တခြားတစ်ယောက်က လာနှိုက်စားပြီး မြိုချပြီးမှ နှပ်ညှစ်ထည့်မိထားတယ် ဆိုပြီး ရုပ်သေကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တာ။ စားတဲ့သူက ထိုးအန်ပါလေရော။ အန်လို့ ပြီးတော့မှ မဟုတ်ပါဘူး။ ရော့ ထပ်စားဦး ဆိုပြီး သွားထိုးကျွေးတော့ ဟိုက စားရမလို ဆက်အန်ရမလို ဖြစ်သွားရော။ အဲ့ဒါကို ကွယ်ရာကျမှ ပြောပြောပြီး ဟားတိုက်နေတာ အဲ့ဒီ ကေသွယ်မပေါ့။ သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းပြောလို့ ကျန်တဲ့သူတွေကရော ဗရုတ်မကျဘူးလား ဆိုရင် သူတို့အားလုံးက တကျိတ်ထဲ တဉာဏ်ထဲ သမားတွေချည်းပဲ။ စာရှည်မှာဆိုးလို့ မပြောတော့ဘူး။ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ဗရုတ်ကျပြီး အဓိကကတော့ သူတစ်ဖက်သားကို ဒုက္ခရောက်အောင် နေမထိထိုင်မသာဖြစ်အောင် ဆေးထိုးတတ်သူတွေဖြစ်တယ် ဆိုတာပဲ။ ၅ ယောက်လုံးက တစ်ယောက်က ဘာပြောပြော စိတ်မဆိုးတတ်တဲ့အပြင် ရှက်တယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိကြ။ မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲမှာတောင် ပေါက်ကရသီချင်းဖွင့်ပြီး တစ်ယောက် တစ်ပေါက် ကချင်သလို တက်ကကြတာလေ။ အောက်က ဆင်းပါတော့ လို့ အော်ပြောနေတာတောင် အရှက်မရှိ ဆက်ကခဲ့ကြသေးတာပဲ။ အဲ့လောက်ထိ ဗရုတ်ကျတဲ့ အဖွဲ့ပါ။

ခုလဲ ကြည့်လေ။ ကန်တင်းမှာ ၅ ယောက်သား ထိုင်ပြီး ဘေးနားမှာ ကြူနေတဲ့အတွဲကို မထိခလုတ် ထိခလုတ် စနေကြတာ။ နောက်ဆုံး ဟိုအတွဲ လစ်သွားပါလေရော။ အဲ့တော့မှ ဘယ်သူ့ကို ဒုက္ခပေးရင် ကောင်းမလဲ ကြံနေတုန်း ဝုန်းဆို ကေသွယ်က ကန်တင်းထဲက ပြေးထွက်သွားပါလေရော။ အဲ့တော့မှ ကျန်တဲ့လေးယောက်ကပါ ကသောကမျောနဲ့ ပြေးထွက်သွားတာများ မှုန်နေတာပဲ။ စားပွဲထိုးလေးက ပြေးလိုက်ပေမယ့် မမှီတော့ လှမ်းအော်တယ်။

  “အစ်မတို့ ပိုက်ဆံ မရှင်းရသေးဘူးလေ။ အစ်မတို့ ပိုက်ဆံရှင်းရဦးမယ်လေ။ အစ်မတို့ရေ ~~~~~~~~~~~~~~”

သူတို့ကသာ ပြေးထွက်သွားတာ။ ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးက ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ စာရင်းစာအုပ်ယူပြီး ကေသွယ်ပါ ၅ ဦး အကြွေး ၆၈၀၀ ကျပ် စုစုပေါင်းအကြွေး ၃၄၅၀၀ ကျပ် ဆိုပြီး မှတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ 

အခုလဲ ပြေးလာကြတာ စာသင်ခန်းအဝရောက်တော့ လက်ချာတောင် စနေပြီ။ ၅ ယောက်သား စာသင်ခန်း အနောက်ပေါက်ကနေ ပုကွကွနဲ့ ခိုးဝင်လာတယ်။ နောက်ဆုံးစာသင်ခုံမှာ ငါးယောက်သား ထိုင်ပြီး စာလုပ်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ဖုန်းထုတ်ပြီး ကိုရီးယားကား ကြည့်နေကြတယ်။ ဖုန်းက သူဇာမရဲ့ ဖုန်း။ ဇာတ်ကားထဲ ၅ ယောက်သား အာရုံဝင်စားလိုက်ကြတာ လက်ချာနောက်တစ်ချိန်ပြောင်းသွားတာတောင် မသိလိုက်ကြဘူး။ 

နောက်ဆုံးလက်ချာချိန်ရောက်တော့ ၅ ယောက်လုံး အတန်းလစ်ဖို့ ခိုးထွက်သွားပါလေရော။ သူတို့က အကြံနဲ့ဗျ။ အိမ်သာထဲကို ၅ ယောက်သားဝင်သွားပြီး ရှယ်ယာ ခွဲနေကြတာ။ ရှယ်ယာခွဲတယ်ဆိုတာက  Zapya နဲ့ တစ်ယောက်ဖုန်းထဲက ဇာတ်ကား တစ်ယောက်ဖုန်းထဲ အပြန်အလှန်ကူးနေကြတာ။ ကိုရီးယားကား ဂျပန်ကားက စလို့ အပြာကားလဲ ကူးတာပဲ။ အဲ့လို ဗရုတ်ကျတာပါဆို။

သဲသဲ ကျောင်းက ပြန်လာတော့ မောင်မင်းကြီးသား နေမင်းက စက်တော်ခေါ်နေလေရဲ့။ လူကြီးတွေက ပြန်မရောက်ကြသေးဘူး။ သဲသဲလဲ ဖုန်းလေးယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ရေမချိုးခင် တစ်ကြောင်းဆွဲမယ် လို့ တွေးလိုက်ပြီး ဖုန်းကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ဟိုကောင်မတွေဆီက ကူးလာတဲ့ ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်မယ် ဆိုပြီး အသံတိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဇာတ်ကားတစ်ခုကို စဖွင့်လိုက်တယ်။ ယောက်ျားလေးရဲ့ ပစ္စည်းကို မိန်းကလေးက မိန်ရည်ရှက်ရည်ကို စုပ်နမ်းနေတာတွေ့တော့ သဲသဲ အန်ချင်သွားတယ်။ ချက်ချင်း အဲ့ဒီဖိုင်ကို ဖျက်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒီကောင်မတွေ ကောင်းတာလေးတွေလဲ မကူးပေးဘူး ဆိုပြီး စိတ်က ကျိန်ဆဲလိုက်သေးတယ်။ တစ်ဖိုင်ပြီး တစ်ဖိုင် အဲ့ယောက်ျားအင်္ဂါကို စုပ်နေတဲ့မိန်းမတွေချည်းပဲ။ သဲသဲ စိတ်လေသွားတယ်။ ငါသာဆို ဘယ်တော့မှ အဲ့လိုမလုပ်ဘူး ဆိုပြီးတွေးနေသလို သူ့ စိတ်ကြိုက်လာမယ့် ဇာတ်ကား မပါသေးတော့ ဖီးမလာဘူး ဖြစ်နေတယ်။ နောက်ဆုံးတစ်ဖိုင်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ထူးထူးဆန်းဆန်း မြင်ကွင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဇာတ်ကားထိပ်ဆုံးမှာ Femdom & BDSM ဆိုပြီးပါလာတယ်။ ပြီးတော့ မိန်းမတစ်ယောက်က ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ကြိုးချည်ပြီး ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကြိုးဖြေပေးပြီး အဲ့ယောက်ျားကို သူမရဲ့ ပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ အဖုတ်ကို ဒူးထောက်ပြီး ယက်ခိုင်းနေတော့တာပဲ။ ယက်နေရင်း စိတ်မထင်ရင် မထင်သလို ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်သေးတယ်။ သဲသဲလဲ ဖီးလာပြီး ပွတ်နေရင်း ဖုန်းကို ဆက်ကြည့်နေတယ်။ ဇာတ်လမ်းပြီးခါနီးတော့ ယောက်ျားလေးကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး မိန်းမက အပေါ်ကနေ ယောက်ျားမျက်နှာပေါ်ကို သေးပေါက်ချလိုက်တယ်။ သဲသဲလဲ ကြည့်ရင်း ပွတ်ရင်းနဲ့ ကောင်းပြီး ဆန္ဒပြည့်ဝသွားတယ်။ သဲသဲရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့လဲ နေမင်းက အိပ်တုန်း ရှိသေးတယ်။ သဲသဲလဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် မဝတ်တော့ဘဲ ထမီလေးပဲ ဝတ်ပြီး နေမင်းဘေး ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ ကျောင်းမှာ ပင်ပန်းတာရော အာသာဖြေထားတာရောကြောင့် ခနလေးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အိပ်နေရင်း သဲသဲအဖုတ်ကို တစ်ယောက်ယောက်က ယက်နေသလို အိပ်မက်မက်တယ်။ အဲ့လိုနဲ့ တရေးနိုးတော့ ထုံးစံအတိုင်း အိပ်ပျောင်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ ခေါင်းက သူ့ခါးအောက်နား ရောက်နေပြန်တယ်။ အစက ဇဝေဇဝါဖြစ်ပေမယ့် အအိပ်ဆော့တာပဲ နေမှာပါလို့ပဲ တွေးလိုက်တယ်။ သဲသဲ ထလိုက်တော့ သူ့ထမီက အောက်ကို နည်းနည်းပြေကျနေပြီး သူ့အဖုတ်လေး သူပြန်မြင်နေရတယ်။ တော်သေးတာပေ့ါ နေမင်း မနိုးလာလို့ လို့ တွေးပြီး အတွင်းခံလေး ထဝတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဝတ်ရင်း အဖုတ်ထဲက ယားကျိကျိဖြစ်လာလို့ လက်နဲ့ စမ်းကြည့်တော့ သူ့အဖုတ်ထဲက အရည်လေးတွေ ရွှဲနေတာ သတိထားမိသွားတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ အတွင်းခံနဲ့ထမီကို သေချာဝတ်ပြီး နေမင်းဘေး ပြန်ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ သူမ အိပ်ရေးမဝသေးဘူးလေ။ လှဲချလိုက်မှ ခုနက ကြည့်ထားတဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို သတိရမိပြီး စိတ်ထဲကလိကလိဖြစ်လာပြန်တယ်။ သဲသဲလဲ မထူးတော့ဘူး လို့ တွေးပြီး ဘေးနားမှာ အိပ်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ ခေါင်းလေးကို ခွလိုက်ပြီး နေမင်းနောက်စေ့ကို အဖုတ်နဲ့ ဖိပြီး လေးငါးချက်လောက် ပွတ်ပစ်လိုက်တော့မှ နည်းနည်းစိတ်ပြေသွားတယ်။ ခနကြာတော့ သဲသဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

ကဲ ပရိသတ်ကြီးတို့ စိတ်ကူးထဲ မြင်ကြရဲ့လားဗျာ။ မောင်နေမင်းတစ်ယောက် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတုန်း သဲသဲ ထမီလျောကျတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အဖုတ်ကို လေးငါးခါလောက် ယက်လိုက်တယ်ဆိုတာလေ။ အတွင်းခံမဝတ်ထားတော့ အမွှေးမည်းမည်းတွေအောက်က သဲသဲရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မြင်တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ယက်လိုက်မိတာလေ။ တော်သေးတာပေါ့။ သူယက်ပြီး ၃ မိနစ်လောက်မှ သဲသဲ ပြန်နိုးလာလို့။ သူ ဆက်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတုန်း သူ့ခေါင်းပေါ်ကို သဲသဲရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ရောက်လာပြီး သူ့နောက်စေ့ကို အဖုတ်နဲ့ လေးငါးချက်လောက် ပွတ်ခံလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ ကျိတ်ပြီး ပျော်နေရတာ ပီတိဖြစ်နေရတာလေ။ နေမင်းလဲ သဲသဲခွထားတာ ပြန်ဖြေပြီး တော်တော်ကြာမှ အိမ်သာထဲပြေးပြီး အာသာဖြေရတော့တယ်။

----

“  နင်စေရင် သွားဆို ထွက်သွားမှာပါ ။ ဘာမဆို နင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်မှာပါ ။ သေဆိုရင်လဲ ငါသေဖို့ အသင့်ပါ  ”

ဖုန်း Ringtone သံကြားမှ သူဇာမလဲ အိပ်ယာထဲက အလူးအလဲ ထထိုင်လိုက်တယ်။

“ဟဲလို အေး သဲသဲ ပြော”

“အေး ဟဲ့ သူဇာမ ငါမေးစရာရှိလို့”

“စကားပလ္လင်ခံနေသေးတယ် သဲသဲမရယ်။ ဘာမေးမလို့လဲ”

“ဒီနေ့ ကူးတဲ့ ဇာတ်ကားတွေထဲကလေ ဟို BDSM ဆိုလား ဘာဆိုလား အဲ့ဒီခေါင်းစဉ်နဲ့ ကားလေ။ အဲ့ဒါ နင်သိလား”

“အာ အဲ့ဒါ ဖြူဖွေးမ ပို့ပေးတဲ့ဟာလေ။ သူ သိမှာပေါ့။ အံမာ ငါတောင် မကြည့်ရသေးဘူး။ နင်က ပြီးပြီပေါ့”

“ဟဲ ဟဲ နင်ကလဲ။ ငါက ဘာတွေလဲ စပ်စုတာပါ။”

“အဲ့ဒါများဟယ် google မှာ နင်တွေ့တဲ့ BDSM ဆိုလား အဲ့ဒါ ရိုက်ရှာကြည့်ပေါ့”

“ဟယ် ဟုတ်သားပဲ။ မေ့နေတာ။ အေးအေး သူဇာမရေ ရှာကြည့်ဦးမယ်။ ဒါပဲဟေ့”

တူတူတူတူတူ

“မသာမက ပြောလဲပြရသေး ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်ဘူး။ ဖုန်းကို တန်းချတော့တာပဲ။ တဏှာရူးမကြီး” ဆိုပြီး သူဇာမတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်တည်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကျိန်ဆဲနေပါတော့တယ်။

သဲသဲလဲ သူဇာပြောတဲ့အတိုင်း femdom ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ရိုက်ရှာကြည့်တယ်။ ပုံတွေ လိုက်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ခါ facebook ကနေတစ်ဆင့် femdom ဆိုပြီး ရိုက်ရှာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အကျင့်အတိုင်း femdom Myanmar ဆိုပြီး ရိုက်ရှာတော့ facebook group တွေ မြန်မာလိုရေးထားတဲ့ femdom ဇာတ်လမ်းတွေ တွေ့တော့တာပဲ။ (ဒါကြောင့် စာများများရေးကြ ဂေါင်းကြီးတို့ရေ။ အားနေ သခင်မပဲ ရှာမနေနဲ့။) ဒီလိုနဲ့ သဲသဲလည်း တစ်ညထဲမှာပဲ femdom နဲ့ ပတ်သက်တာ တော်တော်များများ သိသွားတယ်။ အကုန်လုံးကလည်း သူ့အကြိုက်တွေချည်းပဲ ဆိုတော့ ချက်ချင်းပဲ အကောင့်တုတစ်ခု ဖွင့်ပြီး femdom group တွေ join ကာ လေ့လာနေရင်း ညဉ့်နက်တဲ့အထိ သဲသဲ မအိပ်နိုင်တော့ပါ။

နောက်တစ်နေ့ ကန်တင်းရောက်တော့ မျက်တွင်းဟောက်ပက်ဖြစ်နေတဲ့ သဲသဲကို တွေ့တော့ တဏှာရူးမကြီး ကြွလာပါပြီ ဆိုပြီး ဝိုင်းမေတ္တာပို့ကြပါတော့တယ်။ သူတို့ပြောချင်တာပြော သဲသဲကလဲ စိတ်မဆိုးတတ်ပါ။ ဖြူဖွေးက စပက်တယ်။

“သဲသဲမ ညက ဘယ်နှစ်ကြောင်းပြီးသွားလဲ”

“မများပါဘူး သုံးလေးကြောင်း ဟဲ့ အို ဘာတွေမေးနေတာလဲ။ ရှက်စရာကြီး” လို့ ပြန်ပြောပေမယ့် မျက်နှာကြီးက မှိုရတဲ့မျက်နှာကြီးနဲ့ သဲသဲအဖြေကြောင့် အကုန် ပွဲကျနေချိန်

“အမလေး နင်က ဘယ်တုန်းက ရှက်တတ်သွားတာလဲ” လို့ သူဇာမက ထပ်ထောက်တော့ ပိုပြီး ပွဲကျသွားပါတော့တယ်။ 

ခုလဲ အဲ့ဒီ femdom အကြောင်းကို သဲသဲက အားသွန်ခွန်စိုက် ရှင်းပြနေသလို ကျန်တဲ့လေးယောက်ကလဲ အသေအချာကို နားထောင်နေကြတာ။ တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ မသိရင် တစ်ယောက်ယောက်ကို ဒုက္ခပေးဖို့ တိုင်ပင်နေကြသလိုမျိုး။ အဲ့နေ့စကားဝိုင်း သိမ်းတော့ သဲသဲကပဲ စကားစလိုက်တယ်။

 “ငါ သခင်မ ဖြစ်ချင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တစ်ယောက် လိုချင်တယ်”

သဲသဲက အဲ့လိုထပြောတော့မှ ကျန်တဲ့လေးယောက်ကပါ ဝိုင်းထောက်ခံကြတယ်။ အဲ့တော့မှ ကျွန် လုံးဝမရှိတဲ့ သခင်မ ငါးယောက် ကန်တင်းထဲက စကားဝိုင်းလေးကနေ ပေါ်ထွက်လာပါတော့တယ်။ 

ဖြူဖွေးက အတည်အတံ့ ထလုပ်သေးတယ်။ 

“အခုလို --- တက္ကသိုလ်ကြီးက သခင်မ ငါးယောက် ဆုံတုန်း နှုတ်ကတိ၊ စာကတိ လုပ်ရအောင်”

“လေကြောရှည်လိုက်တာ ကောင်မရယ်။ ငါတို့က နေ့တိုင်းတွေ့နေတဲ့ဟာကိုများ”

“မရဘူး မရဘူး အခုက စပြီး အတည်အတံ့ လုပ်ရမယ်။ ငါတို့ ငါးယောက် ကိုယ့်အကြံနဲ့ကိုယ် ကျွန် ရှာရမယ်။ ပထမဆုံး ရှာတွေ့တဲ့ကျွန်ကို ကျန်တဲ့လေးယောက်အတွက်ပါ မျှပေးရမယ်။ အဲ့ဒါ သဘောတူကြောင်း လက်မှတ်ထိုးမယ်။”

ဖြူဖွေးက ပြောပြောဆိုဆို စာအုပ်ထဲ ရေးပြီး လက်မှတ်ဝိုင်းထိုးကြတယ်။ အံမယ် လက်မှတ်အောက်မှာတောင် နာမည်တွေ ရေးကြသေးတယ်။ သခင်မဖြူဖွေး သခင်မသဲသဲ သခင်မကေသွယ် သခင်မသူဇာ သခင်မမွန်မွန် စသဖြင့် သခင်မ နာမည်တပ်ပြီးမှ လက်မှတ်ထိုးကြတာ။

-------

အဲ့နေ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သဲသဲတစ်ယောက် သခင်မ ဖြစ်ချင်စိတ်တွေပဲ ခေါင်းထဲ ရောက်ရောက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန် မရှိတော့ စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလုနဲ့။ နေမင်းဆိုတဲ့ ကလေးက အိမ်မကပ်ဘဲ လမ်းထဲမှာ ဆော့နေတာ တွေ့လို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ဖို့ ခေါ်ခဲ့သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ခုထိ ပြန်မလာဘူး။ သဲသဲ ရေမိုးချိုးပြီးမှ ပြန်ရောက်လာတယ်။ 

“ဟဲ့ ငါ နင့်ကို ခေါ်ထားတာ ကြာပြီလေ။ ဘာလို့ ခုမှ ပြန်လာတာလဲ”

“သား ဆော့ရတာ မဝသေးလို့ပါ မမ”

“မသိချင်ဘူး။ ငါ့ပြောစကားနားမထောင်တော့ အပြစ်ပေးရမယ်။”

“မမကလဲ သားက ဆော့ချင်သေးလို့ပါ မမရယ်။ နောက်ကို ပြောစကား နားထောင်ပါ့မယ်နော်”

“မရဘူး။ အပြစ်က အပြစ်ပဲ။ ခုချက်ချင်း ဒူးထောက်လက်မြောက်ထား”

နေမင်းလည်း ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာနဲ့ ချက်ချင်း ဒူးထောက်ပြီး လက်မြောက်လိုက်တယ်။

သဲသဲလည်း ဒူးထောက်ထားတဲ့ နေမင်းကို မြင်တော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်လာပြီး သခင်မတွေ ရိုက်သလို ရိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာတော့တယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း စိတ်က ပြန်ထိန်းလိုက်တယ်။ မဖြစ်သေးပါဘူး။ နေမင်းက ကလေးပဲ ရှိသေးတာ ဆိုတဲ့ အတွေးပြန်ဝင်လာပြန်တယ်။ နောက်ဆုံး ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် သခင်မစိတ်ထား ဘယ်လိုရှိလဲ နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် စမ်းကြည့်မယ် ဆိုပြီး ပြန်တွေးမိပြန်တယ်။ အဲ့လိုနဲ့

“ဟဲ့ မတ်တပ်ရပ်။ ပြီးရင် ထိုင်ထ ဆယ်ခါလုပ်”

နေမင်းလဲ ထိုင်ထ ဆယ်ခါ လုပ်လိုက်တယ်။ ထိုင်ထလုပ်ပြီးတော့ သဲသဲက မေးတယ်။

“နောက် ပြောစကားနားမထောင်ဘဲ နေဦးမလား”

“မနေတော့ပါဘူး မမ။ နားထောင်ပါ့မယ် မမ”

“နားထောင်မှာ သေချာရင် မတ်တပ်ရပ်”

နေမင်းလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ချိန်မှာပဲ သဲသဲက နေမင်းရဲ့ ခြေသလုံးကို ကြိမ်နဲ့ လွှဲရိုက်လိုက်တယ်။

အားပါသွားတာကြောင့် ချက်ချင်း အရှိုးရာ ပေါ်သွားပြီး နေမင်းက ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် တစ်ချက်သာ ရိုက်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် သဲသဲစိတ်ထဲမှာ မကျေနပ်သေး။

နေမင်းကို အခန်းထဲခေါ်သွားပြီး ခြေထောက်တွေ နှိပ်ခိုင်းပြန်တယ်။ နေမင်းကတော့ အရိုက်ခံရချိန်ကလွဲလို့ ကျန်တာ ဘာခိုင်းခိုင်း အပျော်ကြီး ပျော်နေတတ်တယ်။ အခုလဲ သဲသဲကို နှိပ်ပေးရမယ်ဆိုတော့ သူထိချင်တာ သူကိုင်ချင်တာ ကိုင်ရတော့မယ် ဆိုပြီး စိတ်က တွေးပျော်နေတယ်။

အဲ့လိုနဲ့ သဲသဲခြေထောက်လေးတွေကို စနှိပ်ပေးတယ်။ ခြေသလုံးသားလေးတွေနှိပ်ပေးတယ်။ ပေါင်တွေကိုတော့ မနှိပ်နဲ့ ဆိုတာကြောင့် ခြေထောက်နဲ့သာ ကျေနပ်ရတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ခြေဖဝါးလေးတွေကို သူ့စိတ်ကြိုက် ကိုင်နေရတာကို နေမင်းက သာယာနေတာ။ သဲသဲက မှောက်ခုံနေနေတုန်း သဲသဲမသိခင် ခြေဖဝါးလေးကို မသိမသာနမ်းကြည့်လိုက်သေးတယ်။

“တော်ပြီ တော်ပြီ ငါ အိပ်တော့မယ်။ နင် စာသွားကျက်တော့”

နေမင်း အခန်းဝရောက်တော့ သဲသဲက လှမ်းခေါ်ပြန်တယ်။

သဲသဲအနားပြန်ရောက်လာတော့ ခေါင်းကို ဂွက်ခနဲ မြည်အောင် ခေါက်ခံလိုက်ရတယ်။

“နောက် မှတ်ထား။ ကိုယ့်ထက် အကြီးကို နင်းပေး နှိပ်ပေးပြီးရင် ကန်တော့ရတယ် ငတုံးရဲ့”

နေမင်းလဲ သဲသဲခြေရင်းလေးကနေပဲ ထိုင်ကန်တော့လိုက်တယ်။ နေမင်းပြန်ထွက်သွားပြီး မကြာမီပဲ သဲသဲတစ်ယောက် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ သဲသဲ အိပ်မက်ထဲမှာ သူ့ခြေထောက်လေးတွေကို နမ်းပြီး သာယာနေတဲ့ နေမင်းကို မြင်မက်လိုက်ရပြီး လန့်နိုးသွားပါတော့တယ်။

To part – 3

By Kyaw Kyaw @ Min Khant

အိပ်မက်မြစ်

(Femdom)

Story By : Nay Min Thar

----

အခန်း - ၃

နောက်ရက်ရောက်တော့ သဲသဲမှာ မိန်းကလေးကိစ္စ ဖြစ်တဲ့ ဓမ္မတာ လာတာ ဖြစ်လာတယ်။ ဗိုက်အောင့်လွန်းလို့ ရေနွေးအိတ်လေးကပ်ရင်း လှဲနေရတယ်။ နေမင်းကတော့ ဒါတွေ ဘယ်သိမလဲ။ သဲသဲ မထနိုင်တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ရပ်ကွက်ထဲ ဘောလုံး ပတ်ကန်နေလေရဲ့။ သဲသဲလဲ ကူညီမယ့်သူက မရှိ၊ ဗိုက်ကအောင့်နဲ့ လှဲနေရာကတောင် မထချင်ဘူးလေ။ အဲ့လိုနဲ့ Pad တစ်ခုသုံးပြီးတိုင်း ခြေရင်းက ကျွတ်ကျွတ်အိတ်အမဲလေးထဲမှာ ထည့်ထားလိုက်တယ်။ 

နေမင်းပြန်ရောက်လာတော့ သဲသဲလည်း သက်သာလာတာနဲ့ ရေချိုးခန်း ဝင်နေတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ ခြေရာလက်ရာ ပျက်နေတဲ့ အိတ်အမဲလေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ငါ အစက သေချာ ချည်ထားပါတယ်။ ဘာလို့ အခု ငါ ချည်ထားသလို မဟုတ်တာပါလိမ့် လို့ တွေးနေမိတယ်။ တစ်ဆက်တည်း နေမင်းအိမ်ပြန်ရောက်နေတာကို သတိထားမိတော့ နေမင်းအပေါ် သံသယ ရှိလာတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ပူးလက်ကြပ်မမိတော့ ဘာမှတော့ ပြောလို့မရ။

နောက်နေ့ ကျောင်းရောက်တော့ ဟိုကောင်မတွေကို ဖွင့်ပြောရကောင်းနိုး မပြောရကောင်းနိုးနဲ့ နောက်ဆုံး အကြောင်းတစ်ခုခုရှာပြီး ပြောပြလိုက်တယ်။

“ဟဲ့ ကောင်မတွေ ငါလေ CCTV ကင်မရာလို အသေးစားလေး လိုချင်လို့ ဘယ်လို ဝယ်ရလဲ ပြောပြပါလား။ ညဘက် ခြံထဲမှာ လူရိပ်တွေ့လို့ ဖမ်းကြည့်ချင်လို့”

အဲ့တော့ မွန်မွန်က ပြန်ဖြေတယ်။

 “ငါ သိတယ်လေ။ ငါ့အစ်ကိုက အဲ့လို ဟာလေးတွေကို လိုင်းပေါ်တင်ရောင်းနေတာဟ။ နင်လိုချင်ရင် အပြန်ဝင်ယူလေဟာ”

အဲ့လိုနဲ့ သဲသဲလည်း မွန်မွန့်အစ်ကိုဆီက spy camera တစ်ခု ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် မမြင်နိုင်တဲ့ တစ်နေရာမှာ ကင်မရာကို ဆင်ထားလိုက်တယ်။ သူ့ pad လေးတစ်ခုကို နေမင်းမြင်သာအောင် အိတ်အမဲလေးထဲထည့်ပြီး ရေချိုးခန်းဆီ ထွက်သွားလိုက်တယ်။ သဲသဲ ရေချိုးပြီး ပြန်ဝင်လာတော့ နေမင်း အခန်းထဲမှာ မရှိတော့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကင်မရာလေးထဲက SD Card လေးကို ထုတ်ပြီး ဖုန်းထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ဖုန်းကနေ တစ်ဆင့် ကင်မရာက ရိုက်ထားတဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ 

ဒီတစ်ခါ သဲသဲ မျက်လုံးပြူးချေပြီ။ သူ အမြဲ စောင့်ရှောက်လာတဲ့ နေမင်းက သူသုံးပြီးသား pad တွေကို အိတ်အမဲထဲက ယူထုတ်ပြီး အားရပါးရ နမ်းလိုက် လျက်လိုက် လုပ်နေတာကို သဲသဲ မြင်လိုက်ရပါတော့တယ်။ သဲသဲ ခေါင်းတွေ မူးနောက်သွားတယ်။ ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ နေမင်းရယ်။ နင်နဲ့  ငါနဲ့က မောင်နှမ ဝမ်းကွဲတွေလေ။ 

ဒါပေမယ့် နေမင်းက ငါကြည့်တဲ့ ဇာတ်ကားထဲကလိုမျိုး ကျွန် ဖြစ်ချင်နေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် ငါ့အပေါ် တဏှာစိတ်ဖြစ်နေတာလား။ သဲသဲလည်း ဝေခွဲရ ခက်နေတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို ဆက်ကြည့်နေမိတယ်။ ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ သဲသဲရဲ့ ဆီးခွက် (တော်တော်အရေးပေါ်မှ သုံးဖြစ်တာပါ)အလွတ်ကို လျှာနဲ့ ယက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့တယ်။ “နင့်ရောဂါ တော်တော် ရင့်နေတယ်ပေါ့ နေမင်း အစုတ်ပလုတ်” လို့တွေးပြီး ထပ်စမ်းသပ်စရာ နည်းတစ်ခုကို စဉ်းစားမိတော့တယ်။ 

အဲ့ည သန်းခေါင်ရောက်တော့ သဲသဲလည်း အိမ်သာ မသွားဘဲ ဆီးခွက်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ထားလိုက်တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ မြင်သာတဲ့နေရာမှ ဆီးခွက်ကိုချ၊ spy camera လေးကို ချိန်ပြီး ကျောင်းကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျောင်းမှာ ဟိုဗရုတ်မတွေ ဗရုတ်ကျနေသလောက် သဲသဲ ငြိမ်နေတယ်။ သူ အရမ်းသိချင်နေတယ်လေ။ ညနေ spy camera ထဲက ဘယ်လို ဗွီဒီယိုများ ထွက်လာမလဲ ဆိုပြီး တွေးပြီး ရင်ခုန်နေရတာ။

ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကင်မရာထဲက မန်မိုရီကဒ်လေးထုတ်ပြီး ဖုန်းထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ သူ မှန်းထားသလိုပါပဲ။ နေမင်းအိပ်ယာက နိုးနိုးချင်း အခန်းထောင့်မှာ ထားခဲ့တဲ့ သေးအိုးအဖုံးလေးကို ဖွင့်ကြည့်တယ်။ သူ့သေးတွေထဲကို လက်ညှိုးလေး ထိုးထည့်ပြီး သူ့လက်ညှိုး သူပြန် စုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ခါ ထပ်လုပ်ပြန်တယ်။ နောက်ဆုံး သေးအိုးကို လက်နဲ့ ယူပြီး တစ်ငုံ စုပ်သောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုံစံမပျက် ပြန်ထားလိုက်တယ်။

သဲသဲ ရေချိုးနေရင်း အဲ့မြင်ကွင်းတွေသာ စိတ်ကူးထဲ ဝင်နေတယ်။ နောက်ဆုံး ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် ဆိုပြီး နေမင်းက သူ့ pad ကို လျှာနဲ့ ယက်နေတာတွေ၊ သူ့သေးတွေကို သောက်နေတာတွေ မြင်မိပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အာသာဖြေလိုက်မိပါတော့တယ်။

ရေချိုးပြီး အိပ်ယာထဲမှာ လှဲနေတုန်း နေမင်း ပြန်ရောက်လာတယ်။ လူကြီးတွေကတော့ ဒီအချိန် ပြန်မရောက်တတ်သေး။

“နေမင်း လာစမ်း။ ငါ့အနားကို”

နေမင်း ရောက်လာတော့ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။

“နင့် အပြစ် နင် သိလား”

“သား မသိပါဘူး မမ”

“တစ်သားသားနဲ့ ဘာသားလဲ။ ငါကတော့ ငါ့မောင်လေးဆိုပြီး ဂရုစိုက်လိုက်ရတာ။ နင်က ကျွန်ဇာတ်ခင်းနေတယ် ဟုတ်လား”

“ဗျာ မမ။ သား မသိဘူး မမ။ ဘာလုပ်တဲ့ ကျွန်လဲဟင်”

“သေးသောက်ကျွန်လေ။ နင်က သေးသောက်တဲ့ ကျွန်ကောင်”

နေမင်း မျက်နှာ ဇီးရွက်လောက်သာ ရှိတော့တယ်။ သူ လုပ်ခဲ့သမျှ ပေါ်သွားပြီ လို့ သိလိုက်တယ်။

သဲသဲလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကြိမ်လုံးကို ယူပြီး နေမင်းရဲ့ ကျောတွေ ပေါင်တွေကို နင်းကန် လှိမ့်ရိုက်တော့တယ်။ 

နေမင်းရဲ့ ကျောကုန်းနဲ့ ပေါင်မှာ အရှိုးရာတွေ ထပ်နေတော့တယ်။

သဲသဲလည်း နေမင်းကို ရိုက်နေရင်း သခင်မစိတ်တွေ ထကြွလာတယ်။ 

ရိုက်နေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။

“နင့်အပြစ်တွေအတွက် ငါ့ကို ကန်တော့တောင်းပန်စမ်း”

နေမင်းလဲ ငိုကာ ယိုကာနဲ့ ကန်တော့လိုက်၊ သဲသဲခြေသလုံးတွေကို ဖက်တောင်းပန်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့တယ်။ သဲသဲအနေနဲ့တော့ သနားစိတ် နည်းနည်းမှ မဝင်တော့ပေ။

“ငါ့ ခြေထောက်တွေကို လျှာနဲ့ ယက်စမ်း”

နေမင်းလဲ သဲသဲရဲ့ ခြေထောက်တွေကို လျှာနဲ့ အငမ်းမရ ယက်ပါတော့တယ်။ 

“နင်က ကျွန် အရမ်းဖြစ်ချင်တာပဲလား”

သဲသဲက မေးလိုက်ပေမယ့် နေမင်းတစ်ယောက် ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြနိုင်ပါတော့တယ်။

ခြေထောက်ယက်နေတုန်း ခြေထောက်ကြားလေးထဲကနေ တစ်ခုခု ကျလာတယ်။ သဲသဲရဲ့ အတွင်းခံလေးပေါ့။

“ကျွန်အရမ်းဖြစ်ချင်နေတဲ့ နင့်အတွက် ငါပေးနိုင်တဲ့ တစ်ခုထဲသော ဆုလာဒ်လို့ သဘောထားလိုက်ပေတော့”

နေမင်းလဲ သဲသဲပေးတဲ့ အတွင်းခံလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်တယ်။ သဲသဲရဲ့ အဖုတ်နဲ့ ထိတဲ့နေရာလေးက စိုစိစိဖြစ်နေတာ သတိထားလိုက်မိတော့ အဲ့နားလေးကို မျက်လုံးမှိတ်ပြီး လျှာနဲ့ ပြောင်အောင် ယက်နေလိုက်တယ်။ သူ ယက်ပြီး မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်တော့ သဲသဲကို မတွေ့တော့ပါ။ နေမင်းလဲ အတွင်းခံလေးကို သူ့ခေါင်းအုံးအောက် ထိုးထည့်ပြီး သဲသဲကို လိုက်ရှာတော့ လမ်းဘက်ကို ထွက်သွားတဲ့ အရိပ်ပဲ တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။

------

နောက်နေ့ မနက်ပိုင်း နေမင်း နိုးတဲ့အထိ သဲသဲ မထသေးပါ။ နေမင်းလဲ အိပ်ပျော်နေတဲ့ သဲသဲ ခြေထောက်လေးကို နမ်းလိုက်ပြီး ကျူရှင်ချိန် နီးလာသဖြင့် ကျူရှင်ဘက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခု မှားနေသလို ဖြစ်နေတယ်။ စိတ်တွေလဲ လေးနေတယ်။ ကျူရှင်ဆင်းပြီး အိမ်ရောက်လာတော့ အိမ်မှာ ရောက်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ အဖေနဲ့ အမေကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ 

“ဟာ ဖေဖေနဲ့ မေမေ။ အလုပ်မသွားဘူးလား”

နေမင်းရဲ့ မေမေက ဖြေတယ်။

“ခဏ ပြန်လာတာ သားရေ။ မင်း မမပေါ့။ စာမေးပွဲနီးလို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အဆောင်မှာ စာတူတူကျက်ချင်တယ် ဆိုပြီး အဆောင်ကို အပြီးပြောင်းချင်လို့တဲ့။ အခုတော့ ပြောင်းသွားပြီ။”

နေမင်းလဲ အခန်းတံခါးကို ဝုန်းခနဲ တွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ သူ့အိပ်ရာ သူ့ပစ္စည်းကလွဲလို့ သဲသဲရဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယ ဘာတစ်ခုမှ မကျန်အောင် ရှင်းလင်းနေတယ်။

နေမင်းလဲ ငိုကြီးချက်မနဲ့ အမေ့ကို ပြေးဖက်လိုက်မိတယ်။

“သားကိုတောင် နှုတ်မဆက်သွားဘူး မေမေရယ်။ သား မလိမ္မာလို့ မမပြောင်းသွားတာ သားသိတယ် မေမေရဲ့။ ဟီးဟီးဟီး”

အမေ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုယိုနေတဲ့ သားလုပ်တဲ့သူကို အမေက ချော့မော့ပြောနေတယ်။ နေမင်းကတော့ ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက်။

“သား အခုလို ငိုနေမှာစိုးလို့တဲ့။ သားကျူရှင် သွားနေတဲ့အချိန် ကိုက်ပြီး ပြောင်းသွားတာပဲ။ ဒါပေမယ့် သားမမက မှာလိုက်တယ်။ သား ဆယ်တန်းကို ထူးထူးချွန်ချွန် အောင်ရင် သားလိုချင်တာ သူ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ် တဲ့။ သားလေးက ဘာလိုချင်လို့လဲဟင် သားလေး”

နေမင်းလဲ သဲသဲ ဘာကို ဆိုလိုလဲဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အမေ့ကိုတော့ အမှန်အတိုင်းပြောလို့ မဖြစ်တာမို့

“သားက သားက ဘာမှ မလိုချင်တော့ပါဘူး မေမေရာ။ သား စာကြိုးစားပါ့မယ်နော်”

-----

နေမင်းတစ်ယောက် ခုရက်ပိုင်း လမ်းထွက်တာ သိပ်မတွေ့ရတော့ဘဲ အခန်းအောင်းနေတာ များတယ်။ မိဘတွေနဲ့ ဆိုင်လိုက်သွားရတော့လဲ ထောင့်တစ်နေရာမှာ ထိုင်ပြီး စာကျက်နေတတ်တယ်။ အိမ်ရောက်ရင်လဲ အခန်းထဲက မထွက်တော့ဘဲ စာသာ အော်ကျက်နေတော့တယ်။ 

သူ စာကြိုးစားနေတယ် ဆိုတာကို လူကြီးတွေ သိမှ မမကို ပြန်ပြောပေးကြမှာလေ။ သူ့အကြံနဲ့ သူပေါ့။ 

နေမင်းရဲ့ စာအော်ကျက်နေသံ ကြားလို့ မိဘတွေ စိတ်ချမ်းသာနေပေမယ့် သူတို့ မသိတာ တစ်ခုက နေမင်း အခန်းထဲမှာ စာအော်ကျက်နေချိန်ဆို သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ သူ့မမ နောက်ဆုံး လက်ဆောင်ပေးခဲ့တဲ့ အတွင်းခံလေးကို နမ်းရင်း စာကျက်နေတာကိုတော့ နေမင်းကလွဲလို့ ဘယ်သူ သိနိုင်မလဲ။

To Part – 4 (Final)

By Kyaw Kyaw @ Min Khant

အိပ်မက်မြစ်

(Femdom)

Story By : Nay Min Thar

----

အခန်း - ၄ (Final) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ဖြစ်တာကြောင့် စာဖတ်သူတွေအတွက် Surprise အစီအစဉ်လေး ထည့်ပေးထားပါတယ်။)

-----

အချိန်က မနက် ၃ နာရီခန့်သာ ရှိသေးတာမို့ နေမင်း တစ်ယောက်ထဲ ကျောင်းရှေ့အုတ်ခုံလေးပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့အိပ်မက်တွေ အကောင်အထည်ပေါ်တော့မည်လေ။ သူစာမေးပွဲ ဖြေနိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် ဂုဏ်ထူးဘယ်နှစ်ခုပါမလဲသာ ကြည့်ရန် ရှိသည်။ မမနဲ့ တွေ့ရင် ကျနော် ၁၀ တန်းကို ဘယ်လိုအောင်တာ လို့ ကြွားပြီး မမခြေထောက်လေးတွေကို ခေါင်းနဲ့ ဝှေ့လိုက်မယ် လို့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ ပြုံးစိစိဖြစ်နေတယ်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောင်စာရင်းလာကြည့်သူတွေ များလာတယ်။ 

“အောင်စာရင်း ထွက်ပြီဟေ့”

တစ်ယောက်ယောက်အော်သံကြားလိုက်ရပြီး ကျောင်းသားတွေ ရုံးစုရုံးစု ဖြစ်နေတယ်။ နေမင်းတစ်ယောက် ထိုင်ရာမှ မထသေး။ 

“ဟဲ့ အောင်စာရင်း သွားမကြည့်ဘူးလား”

နေမင်းလှည့်ကြည့်တော့ သူ့အတန်းထဲက သူ့ကို အထာပေးနေတဲ့ ယုယ ဆိုတဲ့ကောင်မလေး (ယုယနာမည်နဲ့ ယောက်ျားလေးလဲ ဒီလောကထဲ ရှိသဗျ။ စာရေးသူ) ဖြစ်နေတယ်။ 

“လူတွေ များနေသေးလို့ ဟ”

“ဘာဖြစ်လဲဟ။ လူအများကြီးကြားထဲ တိုးကြည့်မှ မိုက်တာ”

ယုယက ပြောရင်းဆိုရင်း နေမင်းလက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့က အတင်းဆွဲသွားတယ်။

နေမင်းတစ်ယောက် ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာသလို၊ လက်မှာလဲ ချွေးစေးတွေ ထွက်လာတယ်။ အောင်စာရင်း ကြည့်ရမှာကြောင့် မဟုတ်ဘူး။ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က သူ့လက်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကိုင်ထားလို့။ နေမင်းကလဲ အရွယ်ရောက်လာတော့ ရုပ်ကလေးက တည်ကြည်ပြီး ယောက်ျားပီသလာသလို အသားကလဲ မဖြူ မညိုလေးဆိုတော့ ကြိုက်တဲ့မိန်းကလေးတွေလဲ ရှိမှာပေါ့လေ။ ယုယဆိုတာကလဲ အရမ်းမလှပေမယ့် သူ့ဟာနဲ့သူတော့ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်တော့ ရှိတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ လူကြားထဲမှာ တိုးဝှေ့သွားတဲ့ ယုယကို လွတ်သွားတယ်။ ရှာနေတုန်း ရှိသေးတယ်။ လူကြားထဲက ပြန်တိုးထွက်လာတဲ့ ယုယက

“နေမင်းရေ ငါတို့ နှစ်ယောက်လုံး အောင်တယ်ဟေ့” လို့ အော်ပြောလိုက်တယ်။

ကျနော့်နားရောက်လာတော့

“ငါက ၂ ဘာသာပါတယ်ဟ။ နင်က ၃ ဘာသာ ပါတယ်။ ပျော်လိုက်တာဟယ်”

ယုယက နေမင်းလက်ကို ဆွဲပြီး ခုန်ပေါက်သွားလို့ နောက်က အပြေးလိုက်ရပြန်တယ်။ ကျောင်းရှေ့ အုတ်ခုံနားရောက်မှ ခနနားလိုက်တယ်။

ယုယက မပြောမဆိုနဲ့ နေမင်းကို ပြေးဖက်ပါတော့တယ်။ နေမင်းလဲ အစက ကြောင်နေပြီးမှ ယုယကို အလိုက်သင့်လေး ပြန်ပွေ့ဖက်လိုက်မိတယ်။ နေမင်း ပြန်ဖက်လိုက်တာနဲ့ ယုယက ပြန်ခွာပြီး သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ နေမင်းပါးကို ပြွတ်ဆို နမ်းပြီး ပြေးထွက်သွားပါတော့တယ်။

-----

နေမင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေနဲ့ အမေကို ၃ ဘာသာ ဂုဏ်ထူးရကြောင်း မမကို ဖုန်းဆက်ပေးရန် ပူဆာပြီး ခနဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါ မမထားခဲ့တဲ့ အတွင်းခံလေးက ပိုမွှေးလာသလိုပဲဗျ။

မနက် ၁၀ နာရီခန့် နေမင်း အိပ်ယာက နိုးလာတယ်။ အဖေနဲ့ အမေကတော့ ခုထိ ဟိုအမျိုးကို ဖုန်းဆက်၊ ဒီအမျိုးကို ဖုန်းဆက်နဲ့ ကြွားလို့ မဆုံးတော့။

“မေမေ မမကို ဖုန်းဆက်ပြီးပြီလား။ မေမေ မမကို ဖုန်းဆက်ပေးပြီးပြီလား လို့”

“ဖြည်းဖြည်းမေးပါဟယ်။ သားလေးကလဲ။ ဆက်ပြီးပါပြီ။ သားမမကလဲ အရမ်း ဝမ်းသာနေတာ။”

“အဲ့ဒါဆို သားတို့ဆီကို မမ လာမှာလားဟင် မေမေ”

“ဒီနေ့တော့ မလာနိုင်သေးဘူးတဲ့ သားရဲ့။ ဒီနေ့ သူနဲ့ သူ့ကောင်လေး ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးမှာ မို့လို့ တဲ့။ ဟန်းနီးမွန်းထွက်ပြီးမှ လာလည်မယ် တဲ့”

နေမင်းတစ်ယောက် သူ့အမေဆီက စကားလဲ ကြားရော ဘာမှ မမြင်တော့ဘဲ အခန်းထဲ ပြန်ပြေးဝင်သွားတယ်။ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ငိုနေတယ်။ 

နောက်ဆုံး ကြံရာမရတဲ့အဆုံး သူ့ခေါင်းအုံးအောက်က အတွင်းခံလေးကို တစ်စစီ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ပြီး လမ်းထိပ်က အမှိုက်ပုံဆီသို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်တယ်။ ကတိမတည်တဲ့ မမအတွက် သူ မခံစားချင်တော့ဘူး။ အမှိုက်ပုံရောက်တော့ တစ်စစီ ဖြစ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီကို လွှင့်ပစ်ပြီး အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။ အခုတော့ နေမင်း စိတ်ထဲမှာ ကျွန်လဲ မဖြစ်ချင်တော့၊ မမနဲ့လဲ မတွေ့ချင်တော့ပါ။ 

အိမ်အပြန် လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်က ကိုလေးဖြူရဲ့ သီချင်းလေးတစ်ပုဒ် ပျံ့လွင့်လာတယ်။

“မင်း ရက်စက်မှာကို ကြိုတင်မတားနိုင်

မင်း နှုတ်ဆက်ခြင်းမှာ ထားရစ်ခဲ့လို့

------- ------- ------- ------- -------  ”

------

ဆယ်တန်းအောင်ပြီးစ လူတွေ ထုံးစံအတိုင်း နေမင်းတစ်ယောက် သင်တန်းတွေ တက်နေတယ်။ ယုယကိုတော့ သူ့ကို နမ်းပြီး ထွက်သွားကတည်းက ခုထိ ပြန်မတွေ့တော့။ ဘဲရသွားပြီလို့ ပြောသံတော့ ကြားရတယ်။ ဒီအရွယ်က ဒီလိုပါပဲ။ မမနဲ့ ကတည်းက နေမင်းတစ်ယောက် ရင့်ကျက်နေပြီလေ။ မိန်းကလေးတွေနဲ့ သိပ်ရောရောနှောနှောမနေဖြစ်တော့။ ရွယ်တူတွေ သူ့ထပ်ငယ်သူတွေဆို ပိုဆိုးတယ်။ 

တစ်ရက် အင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းမှာ Grammar အတန်းဆင်းတော့ Conversation Class တစ်ခုထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ Conversation Class ဆိုတာက အဲ့သင်တန်း တက်တဲ့သူတိုင်း Free ဝင်လေ့ကျင့်လို့ ရတယ်။ အခန်းထဲမှာ အကုန် အင်္ဂလိပ်စကားပဲ ပြောခွင့်ပေးထားတယ်။ ဆရာတစ်ယောက်ယောက်က ဝင်လာပြီး အမှားလိုက်ပြင်ပေးတယ်။ စာတော့ လုံး၀ မသင်ဘူးပေါ့။

အဲ့မှာ နေမင်းဘဝအတွက် ဒုတိယမမနဲ့ ဆုံတွေ့တာပဲ။ နတ်သမီးတစ်ပါးလို လှပတဲ့ မမကို မြင်မြင်ချင်း နေမင်း ကြွေသွားတယ်။ သူမနဲ့ တစ်ဝိုင်းထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် အင်္ဂလိပ်လို နှုတ်ဆက်တယ်။ 

သူနာမည်ကို ဖြူဖွေး လို့ပဲ ခေါ်ရန်နှင့် သူမအသက်က ၂၅ နှစ် ဟုသာ နေမင်းသိခွင့်ရတယ်။ အဲ့နောက်ပိုင်း နေမင်းတစ်ယောက် တခြားအတန်း သိပ်မတက်တော့ဘဲ Conversation Class မှာ အချိန်ကုန်ပြီး ဖြူဖွေးလာတဲ့အချိန်သာ စောင့်နေတော့တယ်။ သူက မဖြူဖွေးလို့ ခေါ်တဲ့ မမက အသားက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ဖြူပြီး ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်နဲ့မို့။ ပြီးတော့ နေမင်းကြိုက်တဲ့အချက်က အချိန်ပြည့် စကားနဲ့ဖြစ်ဖြစ် အမူအယာနဲ့ဖြစ်ဖြစ် သူ့ကို အနေခက်အောင် လုပ်တတ်ပြီး သူအနေခက်တာကို ကြည့်ပြီး ရီနေတတ်တာပဲ။ တခါတလေ ဂါဝန်အရှည်အဖြူလေးနဲ့ဆို ဖြူဖွေးကလဲ လွှတ်လှတာဗျ။ ဖြူဖွေးက ပလက်တီနမ် Foot Chain လေး အမြဲ ဝတ်လေ့ရှိပြီး နေမင်းတစ်ယောက်က အဲ့ဒီ Foot Chain လေးနဲ့ အရမ်းလှကြောင်း ခဏခဏ အမွှန်းတင်လေ့ရှိတယ်။ တစ်ရက် နေမင်းတစ်ယောက် ပလက်တီနမ် Foot Chain လှလှလေးတစ်ခု ဝယ်နေတယ်။ ဒီနေ့ သင်တန်းမှာ တွေ့ရမယ့် မဖြူဖွေးကို မွေးနေ့လက်ဆောင် ဝယ်ပေးမလို့။ အဲ့လိုနဲ့ သင်တန်းရောက်တော့ မဖြူဖွေးကို ပလက်တီနမ် Foot Chain လေး ထုတ်ပြလိုက်တော့ ဖြူဖွေးက အင်္ဂလိပ်လို 

“ဝိုး အရမ်းလှတာပဲ။ ဒါ တို့ကို လက်ဆောင်ပေးမှာပေါ့ ဟုတ်လား”

“ဟုတ်ပါတယ် မဖြူဖွေး။ ကျနော်ကိုယ်တိုင် သေချာရွေးဝယ်လာတာပါ”

“ကောင်းပြီလေ။ မင်းလက်ဆောင်ကို အခု လက်မခံသေးဘူး။ သင်တန်းပြီးတော့မှ မုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးမယ်။ အဲ့တော့မှ လက်ခံမယ်”

-----

အဲ့လိုနဲ့ ဖြူဖွေး ခေါ်တဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်သွားဖြစ်တယ်။ သီးသန့်ခန်းယူပြီး နေမင်းကို အစားအသောက်များ မှာယူစားစေတယ်။ စားသောက်ပြီးတော့မှ နေမင်းက

“အခု မမကို ကျနော် လက်ဆောင်ပေးလို့ ရပြီလား” လို့ မေးလိုက်တယ်။

“လက်ဆောင်ပေးတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ။ တို့က မင်းကိုယ်တိုင် ဝတ်ပေးစေချင်တာလေ”

နေမင်းလည်း ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး ဖြူဖွေးရှေ့မှာ မုဆိုးဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြီးတော့ ဖြူဖွေးခြေထောက်လေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ပြီး Foot Chain လေးကို ဝတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဝတ်ပေးပြီးမော့ကြည့်တော့ ကျေနပ်ပြီး ပြုံးနေတဲ့ ဖြူဖွေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ 

ဖြူဖွေးက ခြေထောက်လေးကို ကြွလိုက်ပြီး မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ဒူးပေါ် ခြေထောက်လေး တင်လိုက်တယ်။ နေမင်း ကြောင်သွားတယ်။ ဖြူဖွေးက ခြေထောက်လေးကို မေးငေါ့ပြပြီး “လှလား”လို့ မေးလိုက်တယ်။

“ဟုတ် မမ ။ လှပါတယ်”

“လှရင် မနမ်းချင်ဘူးလား”

နေမင်းလဲ အစက ဆွံ့အနေရာက ချက်ချင်းပဲ ဖြူဖွေးရဲ့ ခြေဖမိုးလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။

ဖြူဖွေးနှုတ်ခမ်းလေးတွေ တွန့်ရုံ ပြုံးလိုက်တယ်။ ဒါ သူလိုချင်တဲ့ အနေအထားလေ။ 

“မင်း ကျွန်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သိလား”

“ဘာလုပ်တဲ့ ကျွန်လဲ မမ။ ကျနော် မသိဘူးဗျ”

“အဲ့ဒါဆိုလဲ ထားလိုက်ပါ။ ပြန်ရအောင်”

နေမင်းလဲ ဖြူဖွေးမောင်းတဲ့ ကားကို လိုက်စီးရင်း သူ ငယ်စဉ်က သဲသဲနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်တွေးပြီး တဖြည်းဖြည်း သဘောပေါက်လာတယ်။ နေမင်း အရဲစွန့်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

“ကျွန်ဆိုတာ ခြေထောက်လေးတွေကို နမ်းတာကို ပြောတာလားဟင် မမ”

“ဟက် အဲ့လောက် လွယ်လား ကောင်လေး။ ကျွန်ဆိုတာ သူ့သခင်ပြောသမျှ ခိုင်းသမျှကို တသွေမသိမ်း လိုက်လုပ်ပေးတဲ့သူမျိုး၊ ထားရာနေ စေရာသွား နေရမယ့် သူမျိုး၊ ကျွန်ရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံး သူ့သခင် ချယ်လှယ်သမျှ အကုန် နာခံရမယ်”

“မမက သခင်မ ဖြစ်ချင်လို့လားဟင်။ ကျနော်ရော မမရဲ့ ကျွန်ဖြစ်ခွင့်ရှိမလား မမ”

“စောပါသေးတယ်ကွာ။ မင်းတောင် အခုမှ ကျွန်ဆိုတာ ဘာမှန်း သိတာလေ။ အခုသိ အခုကျွန်ဖြစ်ချင်တယ် ဆိုတော့ မလွယ်လွန်းဘူးလား”

“အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကျနော်က ငယ်ငယ်ထဲက အဲ့လိုခြေထောက်နမ်းတာလေးတွေ တခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက် ခိုင်းတာ လုပ်ပေးရတာလေးတွေဆို အရမ်းကြိုက်တာ မမရဲ့”

“ကောင်းပြီလေ။ မင်းဘက်က အဲ့လိုပြောလာတော့လဲ ငါ စဉ်းစားပေးပါ့မယ်။ မင်းဖုန်းနံပါတ် ပေးပြီး ကားပေါ်က ဆင်းတော့။ ငါ စဉ်းစားပြီးရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။”

နေမင်းက ဖုန်းနံပါတ်ပေးပြီး ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ ဖြူဖွေး ကားမောင်းထွက်သွားပြီး မလှမ်းမကမ်းမှာတင် နေမင်းဆီ ဖုန်းဝင်လာတယ်။

 “ဟဲလို ဟုတ်ကဲ့ မမ”

“အေး မင်း ငါ့ကျွန် ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင် အခု ငါ့ကားကို မှီအောင် ပြေးလိုက်လာရမယ်။ နင် ငါ့ကားကို မှီရင် ငါ့ကျွန်အနေနဲ့ လက်ခံမယ်။”

ဖုန်းလဲ ကျသွားရော ဖြူဖွေးရဲ့ကားလေးက တော်တော်လှမ်းလှမ်းကို ရောက်နေပြီ။ နေမင်းလည်း စဉ်းစားမနေဘဲ ချက်ချင်း ပြေးလိုက်သွားလိုက်တယ်။ နောက်ကြည့်မှန်က ကြည့်ရင်း ပြေးနေတဲ့ ကောင်လေးကို တွေ့တော့ ဖြူဖွေး ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်လိုက်မိရင်း တစ်ယောက်တည်း စကားပြောလိုက်တယ်။ “တက္ကသိုလ်တက်ထဲက လိုချင်နေတဲ့ ကျွန်က အခုမှ ရတော့မယ်။ ဟား ဟား ဟား”

ကားလေးက လမ်းဆိုးနေတဲ့နေရာအရောက် အရှိန်လျော့သွားတယ်။ ပြေးနေတဲ့နေမင်းကတော့ အရှိန်မလျော့ဘဲ ပြေးလာတော့ ကားကို မှီဖို့ လက်တစ်ကမ်းအလိုမှာပဲ

ချိုင့်ထဲကျသွားတဲ့ခြေထောက်က ဟန်ချက်ပျက်ပြီး နေမင်း ပစ်လဲကျသွားတယ်။ ခြေထောက်အဆစ်လွဲသွားတဲ့ပုံပဲ။ နာနေပေမယ့် ချက်ချင်း ပြန်ကုန်းထပြီး ထော့နဲ့ ထော့နဲ့နဲ့ ကားဆီ ဆက်ပြေးလိုက်ပြန်တယ်။ နေမင်းလဲကျသွားတာကို နောက်ကြည့်မှန်က မြင်လိုက်ရပေမယ့် ကားရပ်ပေးဖို့ စိတ်ကူး ဖြူဖွေးမှာ မရှိခဲ့။ လမ်းက ဆိုးနေတဲ့ အတွက်ကြောင့် ကားကို အရှိန်တင်လို့ မရ။ နေမင်းထော့နဲ့ထော့နဲ့နဲ့ ကားကို မှီလာတယ်။ 

ဖြူဖွေးက ကားဘရိတ်ပေါ်ကို ခြေထောက်လေးမှေးတင်တော့ ကားက ခဏ ရပ်သွားတယ်။ နေမင်း ကားတံခါးနားရောက်တော့ ကားတံခါးက မှန်လေးကျလာပြီး 

“မောလား” လို့ ဖြူဖွေးက မေးလိုက်တယ်။ နေမင်းက မောပါတယ် မမ လို့ ပြန်ဖြေတော့ ကားကို ဆက်မောင်းသွားပြန်တယ်။ နေမင်းလဲ ထော့နဲ့ထော့နဲ့နဲ့ လိုက်ရပြန်တယ်။ နေမင်းဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ဖြူဖွေးတစ်ယောက် အားရပါးရ ရယ်လိုက်မိပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော်တော်လှမ်းလှမ်းရောက်တော့ ကားကို ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ နေမင်းတစ်ယောက် ဟောဟဲဆိုက်ပြီး ကားကို မှီလာတယ်။ 

“ပထမဆုံး စာမေးပွဲတော့ နင်အောင်သွားပြီပေါ့။”

ဖြူဖွေးက ကားတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်ကို အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ 

“မောနေတဲ့ငါ့ကျွန်လေးကို အမောပြေအောင် ရေတိုက်မယ်။ ဟားဟား။ အခု ဒူးထောက်ပြီး ငါ့ခြေထောက်ကနေ ကျလာမယ့်ရေတွေကို သစ္စာရေအဖြစ်နဲ့ နင် သောက်ရမယ်။”

ဖြူဖွေးက ဖွေးနေတဲ့ခြေထောက်လေးပေါ်ကနေ ရေသန့်ဗူးထဲကရေ လောင်းချလိုက်တယ်။ နေမင်းလဲ မဆိုင်းမတွ ချက်ချင်းဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးခြေထောက်နားလေးမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ ရေသန့်ဗူးထဲက ရေတွေက ဖြူဖွေးရဲ့ ခြေဖမိုးလေးတွေကနေ ခြေဖျား၊ ခြေဖျားလေးကနေ ဒေါက်ဖိနပ်အမဲလေးရဲ့ ထိပ်ဖျားလေးတွေဆီ စီးသွားတယ်။ နေမင်းလဲ ဖိနပ်ဖျားလေးတွေကနေ ကျလာတဲ့ ရေတွေကို အငမ်းမရ သောက်လိုက်တယ်။ ရေနည်းနည်းလောင်းချပြီးတော့ ဖြူဖွေးက နေမင်းကို ကားပေါ် ပြန်တက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စည်းကမ်းတွေကို ပြောပြတယ်။

“တစ်ပတ်ကို နှစ်ရက် စနေနဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့တွေကျရင် နင် ငါ့တိုက်ခန်းမှာ တစ်နေကုန် ကျွန်လာခံရမယ်။ ကျန်တဲ့နေ့တွေမှာ ငါ နင်နဲ့ မတွေ့ချင်ဘူး။ ရှင်းလား”

“ရှင်းပါတယ် မမ”

“ဒီနေ့ကစပြီး ငါက နင့်သခင်မ ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် နောက်ဆို ငါ့ကို သခင်မ လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ”

“ငါ့ကျွန် ဘယ်လောက်တော်လဲ စမ်းကြည့်မယ်”

ဖြူဖွေးက ပြောပြီး ကားထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ ပေါင်ပေါ်ကို သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံး တင်လိုက်တယ်။

“ငါ့ခြေထောက်ရော ငါ့ဖိနပ်ရော ပြောင်အောင် ယက်ပေးစမ်း ကျွန်ကောင်”

နေမင်းလဲ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ဖြူဖွေးရဲ့ လှပသွယ်လျတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေကို ငုံပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။

အား ဆိုပြီး ဖြူဖွေးဆီက ညည်းသံလေးထွက်လာတယ်။ ဖြူဖွေးဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ခြေထောက်အယက်ခံရခြင်းပင်။

တော်တော်လေးကြာတော့ ဖြူဖွေးဆီ ဖုန်းဝင်လာတယ်။ 

“အေး ပြော သူဇာမ။ ဘာရှိလို့လဲ”

“သန်ဘက်ခါ ငါ့မွေးနေ့လေ။ အဲ့ဒါ သူငယ်ချင်းငါးယောက်လုံး စုံချင်လို့။ အဲ့ဒါ ငါ့တိုက်ခန်းကို လာဖြစ်အောင် လာခဲ့နော်။ ဘယ်သူမှ မပါဘူး။ ငါတို့ ငါးယောက်ပဲ။”

“လာမှာပေါ့ဟဲ့။ ငါကတော့ တစ်ယောက်ထဲ မလာဘူးလေ။ အဖော်ခေါ်လာမယ် ရတယ် မှတ်လား”

“အံမယ် ဖြူဖွေးမ။ ရည်းစားတွေ ဘာတွေ ရနေပြီပေါ့။ ဟုတ်လား။ ခေါ်ခဲ့လေ။ မိတ်ဆက်ပေး”

“ဘယ်ကသာ ရည်းစားရမှာလဲဟယ်။ ငါတို့ တက္ကသိုလ်တက်တုန်းက ဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်လေးတွေ အကောင်အထည်ဖော်ချင်လို့”

“ဟယ် ထူးထူးဆန်းဆန်း။ ဘာလဲဟ။ ငါဖြင့် မေ့တောင် နေပြီ”

“သူဇာမ နင်ကလေ အသက်သာကြီးလာတယ်။ မှတ်ဉာဏ်က ခုထိ မကောင်းဘူး။ အဲ့နေ့ကျမှ ပေးသိတော့မယ်ဟာ။ ကျန်တဲ့ကောင်မတွေပါ ခေါ်ထားဦးနော်”

“အေးအေး ဖြူဖွေး။ အဲ့ဒါဆို ဒါပဲနော်”

နေမင်းလဲ ခြေထောက်ယက်နေရင်းက ဖြူဖွေးပြောနေတာကို စဉ်းစားမိနေတယ်။ 

“သူခေါ်သွားမယ့် သူက ငါလား။ ငါဆိုရင် ငါက သူ့ရည်းစားအနေနဲ့လား သူ့ကျွန်အနေနဲ့လား ဘယ်လိုလဲ။ ဒီနေ့က သောကြာဆိုတော့ မနက်ဖြန်ဆို သူ့တိုက်ခန်းကို သွားရတော့မှာလား” စသဖြင့် နေမင်းလဲ တွေးနေမိတယ်။

ဖြူဖွေးက ခြေထောက်အယက်ခံတာကို ရပ်လိုက်ပြီး နေမင်းကို နီးစပ်ရာ ကားမှတ်တိုင်တစ်ခုမှာ ချပေးလိုက်တယ်။ 

“ညကျရင် ငါ စာပို့လိုက်မယ်။ အဲ့လိပ်စာအတိုင်း မနက်ဖြန် မနက် ၉ နာရီ အရောက်လာခဲ့”

----

နောက်တစ်နေ့ မနက် ၉ နာရီမထိုးမီ ဖြူဖွေးတိုက်ခန်းလေးက လူခေါ်ဘဲလေး မြည်လာတယ်။ အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်တော့ သန့်ပြန့်နေတဲ့ နေမင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဖြူဖွေးကတော့ အိပ်ယာက ကမူးရှူးထိုးထလာတာ ဆိုတော့ ညဝတ်အင်္ကျီတောင် မလဲရသေး။

အခန်းတံခါးပြန်ပိတ်ပြီးတော့ ဖြူဖွေးက စပြောတယ်။

“အခု ချိန်ကစပြီး ဒီအိမ်မှာ နင့်အဆင့်က ကျွန်ပဲ။ အဲ့တော့ ဒီအိမ်မှာ ရှိနေသမျှ ကာလပတ်လုံး အချိန်ပြည့် ဒူးထောက်လျက်၊ လေးဘက်ထောက်လျက်ပဲ နေရမယ်။”

နေမင်းလဲ ချက်ချင်းပဲ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ဖြူဖွေးက ဒူးထောက်နေတဲ့ နေမင်းလည်ပင်းလေးကို ခွေးလည်ပတ်လေး ချည်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခွေးလည်ပတ်ကို ဆောင့်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ နောက်က နေမင်းက အူယားဖားယားနဲ့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ပြေးလိုက်ရပါတော့တယ်။

စနေနေ့မှာ နေမင်းတစ်ယောက် အိမ်ရှင်မဖြစ်နေတယ်။ ဖြူဖွေးက ပြန်အိပ်ပျော်နေပြီး မအိပ်ခင် အိမ်သန့်ရှင်းရေး၊ အဝတ်လျှော်ခိုင်းသွားတာမို့ ခွေးလည်ပတ်လေး တန်းလန်းနဲ့ အိမ်အလုပ်တွေ လုပ်နေရတယ်။ အဝတ်လျှော်တော့လဲ အဝတ်လျှော်စက်နဲ့ မလျှော်ခိုင်းတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲ ယူလျှော်ရတယ်။ လျှော်ရမယ့်အဝတ်တွေက ဂါဝန်တွေသာ များတယ်။ သခင်မဖြူဖွေးက ဂါဝန်အဝတ်များတာကြောင့် ထင်တယ်။ ဂါဝန်တွေရယ် အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေရယ် ဘရာတွေရယ်ပဲ ပါတယ်။ နေမင်းလဲ သူ့ဝါသနာအရ ဖြူဖွေးဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံလေးကို နမ်းရံှု့လိုက်တယ်။ သူ မရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အနံ့လေး ပြန်ရတော့ အားတက်လာပြီး အဝတ်တွေ လျှော်ပါတော့တယ်။ အိမ်အလုပ်တွေ အကုန်လုပ်ပြီးသွားတော့ နေမင်း မေ့ပြီး မလုပ်မိတာ တစ်ခု ကျန်နေတယ်။ အဲ့ဒါကတော့ အိမ်သာဆေးခိုင်းထားတာ ဖြစ်တယ်။ ဖြူဖွေးအိပ်ယာက နိုးနိုးချင်း အပေါ့သွားတော့ အိမ်သာ သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ထားတာ သတိထားမိသွားပြီး အိမ်သာရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ ခွေးလည်ပတ်လေးကို ဆောင့်ဆွဲပြီး အိမ်သာထဲ ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။

“ဒါ ဘာတွေလဲ”

“ဂျီးတွေပါ သခင်မ”

“ငါ နင့်ကို အိမ်သာဆေးဖို့ မမှာခဲ့ဘူးလား”

“မှာခဲ့ပါတယ် သခင်မ။ ကျနော် မေ့သွားလို့ပါ။”

“ငါ ပြောမယ်။ ကျွန်ဆိုတာ ထားရာနေ စေရာသွား ခိုင်းတာလုပ်ရတယ်လေ။ အခု ငါ ခိုင်းတာ နင်မေ့တယ်။ နင့်မှာ အပြစ်ရှိလား မရှိဘူးလား”

“အပြစ်ရှိပါတယ် သခင်မ”

“အေး အဲ့အပြစ်အတွက်”

သခင်မဖြူဖွေးက ပြောပြီး နေမင်းရဲ့ ပါးကို ဖြောင်းခနဲ မြည်အောင် ရိုက်လိုက်တယ်။ တစ်ချက်နဲ့ အားမရပေမယ့် ဖြူဖွေးရဲ့ လက်ဖဝါးဖြူဖြူလေး ရဲတွတ်သွားတယ်။ ဖြူဖွေးလည်း စီးထားတဲ့ ဖိနပ်ကို ချွတ်ပြီး နေမင်းရဲ့ ပါးကို ဖိနပ်နဲ့ ဆက်တိုက် ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ နေမင်းရဲ့ ပါးတွေလဲ တဖြည်းဖြည်း ရဲတွတ်လာပါတော့တယ်။

“ကျွန်ဖြစ်ပြီး ကျွန်လို မသိတဲ့အကောင်၊ ဒါ အကင်းပဲ ရှိသေးတယ်”

“ဟုတ် သခင်မ။ နောက် မမေ့ရဲတော့ပါဘူး သခင်မ”

“ဟက် နင့်လို ကျွန်က အဲ့လိုပြောရုံနဲ့ ငါက ကျေနပ်ရရောလား။ လာစမ်း”

ဖြူဖွေးက နေမင်းရဲ့ ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး အိမ်သာခွက်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။

“နင့်အပြစ်ကို ခံယူတဲ့အနေနဲ့ ခုနက ငါပေါက်ထားတဲ့ သေးတွေ အကုန် သောက်စမ်း”

ဖြူဖွေးက အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး အိမ်သာခွက်ကို မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ နေမင်းရဲ့ ခေါင်းကို ခြေထောက်နဲ့ ဖိနင်းချလိုက်တယ်။ နေမင်းလဲ အိမ်သာခွက်ထဲ မျက်နှာ စိုက်သွားပြီး ဖြူဖွေးရဲ့ သေးတွေကို သောက်လိုက်ရပါတယ်။ 

တော်တော်ကြာမှ ဖြူဖွေးက “အခု နင့်လျှာနဲ့ အဲ့အိမ်သာခွက်ကို ပြောင်အောင်ယက်စမ်း” ဆိုပြီး အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။

နေမင်းလဲ အမိန့်အတိုင်း အိမ်သာခွက်ကို ယက်နေရတယ်။ ဖြူဖွေးကတော့ အိမ်သာခွက်ယက်နေတဲ့ နေမင်းကို ကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ပေါ့။

“မနက်ဖြန် ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ စုံရင် နင်လိုက်ခဲ့ရမယ်။ ဟိုရောက်ရင် သူတို့ကိုလဲ ငါ့လို သခင်မအနေနဲ့ ဆက်ဆံရမယ်။ ကြားလား”

“ဟုတ် သခင်မ။ ကြားပါတယ်ခင်ဗျ”

“အိမ်သာပြောင်သွားရင် ပလုတ်သေချာကျင်းပြီး အခန်းထဲ လိုက်လာခဲ့။ အိမ်သာကို ပြောင်အောင် မယက်ခဲ့ရင်တော့ ငါ့အဆိုး မဆိုနဲ့”

ဖြူဖွေးက ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။ နေမင်းလဲ အိမ်သာကို ပြောင်အောင် ယက်ပြီးတော့ ပလုတ်ကျင်းပြီး အခန်းထဲ လေးဘက်ထောက် ဝင်သွားတယ်။ 

“အိမ်သာ ပြောင်သွားပြီလား ငါ့ကျွန်လေး”

“ဟုတ် ပြောင်သွားပါပြီ သခင်မ”

“အိမ်သာ ပြောင်တဲ့အတွက် ငါ့ကျွန်လေးကို ဆုချမယ်။ ငါ့နား လာခဲ့”

နေမင်းလဲ ဖြူဖွေး အိပ်နေတဲ့ ကုတင်နား တိုးသွားပြီး ဒူးထောက်လိုက်တယ်။

ဖြူဖွေးက ဒူးထောက်နေတဲ့ နေမင်းနား သွားရပ်ပြီး နေမင်းခေါင်းကို ဂါဝန်နဲ့ အုပ်လိုက်တယ်။ 

“ခုနက အိမ်သာကို ယက်သလို ငါ့ဟာကိုလဲ ယက်စမ်း ကျွန်ကောင်”

နေမင်းလည်း ဂါဝန်အောက်ကနေပြီး ဖြူဖွေးရဲ့ အဖုတ်လေးကို စပြီး ယက်လိုက်တယ်။ ဖြူဖွေးကို ကုတင်ပေါ်ကို ထိုင်လိုက်လို့ ဂါဝန်အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ရွှေ့ပေးရသေးတယ်။ တော်တော်လေး ယက်ပေးလိုက်တော့ ဖြူဖွေးအဖုတ်မှာ အရည်လေးတွေ ရွှဲနေပြီး နေမင်းပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းမှာလဲ အဖုတ်ရည်တွေ ပေပွနေတယ်။ နေမင်းရဲ့ ခေါင်းကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ အတင်းဖိနေတဲ့ လက်တစ်စုံကြောင့် ခပ်မြန်မြန် ယက်ပေးလိုက်တော့ ဖြူဖွေးခမျာ ခါး ကော့တက်လာပြီး ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်သွားတယ်။ အဲ့တော့မှပဲ နေမင်းလည်း ဂါဝန်အောက်က ထွက်ရတော့တယ်။ အဖုတ်ရည်တွေပေနေတဲ့ နေမင်းမျက်နှာကို မြင်တော့ ဖြူဖွေးလည်း ပြုံးလိုက်တယ်။ အောင်နိုင်သူတို့ အပြုံးပေါ့။ ပြီးတော့ ကျရှုံးသူ နေမင်းရဲ့ မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့ ထွီခနဲ ထွေးထည့်လိုက်တယ်။

“မနက်ဖန်အတွက် ကြိုကျင့်ရအောင် ငါ့ကျွန်လေး။ ခု ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ပက်လက်နေစမ်း”

နေမင်း ပက်လက်နေပြီးတော့ ဖြူဖွေး ရောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ နေမင်းမျက်နှာပေါ် ခွလိုက်တယ်။

“ငါ အခု ဘာလုပ်မှာလဲ သိလား”

“မ မသိပါဘူး သခင်မ”

“ငါ အခု တန်ဖိုးမရှိတဲ့ နင့်ရဲ့ မိန်းမအိမ်သာပါးစပ်ထဲကို သေးပေါက်ထည့်မှာ။ တစ်စက်မကျန် သောက်စမ်း”

ဖြူဖွေးက ပြောပြီး နေမင်းပါးစပ်နား တေ့ထိုင်လိုက်တယ်။ နေမင်းကတော့ အခုမှ သေချာမြင်ဖူးတဲ့ ဖြူဖွေးအဖုတ်လေးကို ငေးကြည့်နေတုန်း အဖုတ်ထဲက ထွက်တဲ့ သေးတွေကြောင့် သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး စိုရွှဲသွားတယ်။ သေးတွေလဲ ဘေးကို ဖိတ်ကုန်တယ်။

သေးတွေ ဘေးကို ဖိတ်ကုန်တာလဲ မြင်ရော ဖြူဖွေးလဲ ခဏ အောင့်လိုက်ပြီး ဆဲပါတော့တယ်။

“စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင် ငါ ဒီလောက် ပြောနေတဲ့ ကြားထဲက ဘေးကို ဖိတ်ဖြစ်အောင် ဖိတ်ပစ်တယ်။ တွေ့မယ် နင်”

ဖြူဖွေးက ကျိန်းဝါးပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ပြန်လာတော့ လေးထောင့်ပုံစံ ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တစ်လုံး ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ အိတ်ထဲကို ကျန်တဲ့သေးတွေ ပေါက်ထည့်လိုက်တယ်။

“ဒူးထောက်နေ”

နေမင်း ချက်ချင်း ဒူးထောက်လိုက်တော့ သေးပေါက်ထည့်ထားတဲ့ ကြွပ်ကြွပ်အိတ် အဝကို လည်ပင်းမှာ ပတ်ပြီး တိပ်နဲ့ လုံအောင် ပိတ်လိုက်တယ်။ လည်ပင်းမှာ တင်းနေအောင် ပိတ်ပြီးမှ အိတ်ကို ပြောင်းပြန်ထောင်လိုက်တော့ အိတ်ထဲက သေးတွေက သူ့ပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းကိုပါ မြုပ်သွားတယ်။ ကြွပ်ကြွက်အိတ်ထဲမှာ အသက်ရှူမဝဖြစ်နေတဲ့ နေမင်းကို ကြည့်ပြီး ဖြူဖွေးတစ်ယောက် တစ်ဟားဟား အော်ရယ်နေတော့တယ်။ ဒါ ဟိုတလောကမှ သူကြည့်ထားတဲ့ ဂျပန် femdom ဇာတ်လမ်းထဲက ပုံစံလေ။ 

“နင် ငါ့သေးတွေ ကုန်အောင် မသောက်နိုင်ရင် အသက်ရှူကြပ်ပြီး သေသွားလဲ ငါ မလွှတ်ပေးဘူး။ ကြားလား ကျွန်ကောင်”

နေမင်းတစ်ယောက် အခြေအနေကို ရိပ်စားမိတာကြောင့် ကြွပ်ကြွပ်အိတ်ထဲက သေးတွေကိုသာ မကုန်ကုန်အောင် သောက်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးကျတော့ သေးတွေ ကုန်အောင်သောက်လိုက်နိုင်တာကြောင့် ကြွပ်ကြွပ်အိတ်ကို ဖြေပေးဖို့ သခင်မကို ကြည့်လိုက်တယ်။

ဖြူဖွေးလဲ သေးတွေ ကုန်တာ သေချာတော့မှ ကြွပ်ကြွပ်အိတ်ကို ဖြေပေးလိုက်တယ်။

“နင် ရေချိုးပြီး ပြန်တော့။ မနက်ဖြန် ၉ နာရီ မထိုးမီ တိုက်အောက်ကနေ စောင့်နေ။ ငါ ဆင်းလာမယ်။”

-----

နောက်တစ်ရက် အရောက် ဖြူဖွေးရဲ့ ကားနားလေးမှာ နေမင်း စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဖြူဖွေးက အဖြူရောင် ဂါဝန်လေးနဲ့ ဆင်းလာတယ်။ ဖြူဖွေး ကားပေါ်ရောက်တော့ နေမင်းလဲ ကားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

“မင်္ဂလာပါ သခင်မ”

“အေး မင်္ဂလာက ငါ့အတွက်ပဲ ရှိမယ်။ နင်ကတော့ ထာဝရ ကျက်သတုံးကျွန်ကောင်”

ဖြူဖွေးရဲ့ နှုတ်ဆက်စကားကြောင့် နေမင်းတစ်ယောက် နင်ပြီး စကားဆက်မပြောနိုင်တော့။ အဲ့လိုနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတိုက်ခန်းရှေ့ကို ရောက်နေပြီ။ နေမင်းကတော့ ရင်တွေ ခုန်နေတာပေါ့။ တခြားမိန်းကလေးက ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ပါမှာလဲ။ သူတို့ကရော သူ့ကို ဘယ်လိုထင်မလဲ စသဖြင့်ပေါ့။ ဖြူဖွေးက ကားပေါ်က မဆင်းဘဲ သူဇာမဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ သူဇာမက အားလုံး စုံနေပြီ ဖြစ်လို့ ဖြူဖွေးသာ ကျန်တော့ကြောင်း၊ အိမ်တံခါးလဲ လော့မချထားကြောင်း ပြန်ပြောတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်တို့ တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ သခင်မ ဖြူဖွေးက နေမင်းကို ခွေးလည်ပတ် တပ်ပေးလိုက်တယ်။ 

“ဒီထဲ ဝင်တဲ့အချိန်ကစပြီး လေးဘက်ထောက်ပဲ နေရမယ်။ ဘာစကားမှ မပြောရဘူး။ ကြားလား” 

သခင်မ ဖြူဖွေးက အမိန့်ပေးတော့ နေမင်းလည်း ချက်ချင်း လေးဘက်ထောက်လိုက်တယ်။ 

ဖြူဖွေးက အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပြီး လှမ်းအော်လိုက်တယ်။ 

“သူဇာမ ငါ ရောက်ပြီ”

“ငါတို့အကုန် နောက်မှာဟေ့။ အနောက်ကို လာခဲ့”

သခင်မဖြူဖွေးလဲ အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ပြီး လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ ကျောပေါ် တက်စီးလိုက်တယ်။ အဲ့လိုနဲ့ နေမင်းလဲ သခင်မဖြူဖွေးကို ကျောပေါ်တင်ပြီး အိမ်အနောက်ဘက်ကို လေးဘက်ထောက်သွားလိုက်တယ်။

“ဟဲ့ ကောင်မတွေ ဒီမှာ ငါ့စာချုပ်ထဲကအတိုင်း နင်တို့နဲ့ မျှဖို့ ငါ့ကျွန်ကို ခေါ်လာတယ်။”

ဖြူဖွေးက ပြောတော့ အားလုံးရဲ့ အကြည့်က ကျနော့်အပေါ် ကျရောက်လာတယ်။ ကျနော်လဲ နည်းနည်း မော့ကြည့်လိုက်တော့

“ဟင် နင် နင် နေမင်း နေမင်း”

“ဟာ မမ မမ သဲသဲ”

ရေးလို့ ပြီးပါပြီ။ ကျန်တာ ကိုယ့်ဘာသာ ဆက်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်ကြတော့ စာဖတ်သူတို့။ ဒါ စာရေးသူရဲ့ surprise ပါပဲ။ 

ခိခိ

By Kyaw Kyaw @ Min Khant