ချစ်ကြသူများ

 "ဟိုဘက်အိမ်က ညတိုင်း ညတိုင်း စာအကျယ်ကြီးကျက်တတ်တဲ့ ၁၀ တန်း ကျောင်းသူကို ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့က ချစ်စနိုးလေးနဲ့ လေဒီယိုကမာရွတ်လို့ ပေးထားတယ်။"

ဂီတာသံလေးနဲ့ အသံချိုချိုတေးသီချင်းလေးတွေကိုနားစွင့်ရင် သူမရဲ့ တတိယအကြိမ်မြောက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို အောင်မြင်ရန် ရိုးရာ ပြတင်းပေါက်ဘေးစားပွဲမှာ စာထိုင်လုပ်နေပါတယ်။ စာလုပ်ပေမယ့်လဲ ဒိစာလေးငါသိတယ် ဟိုစာလေးငါသိတယ်ဆိုကြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပါဘဲ။ မနှစ်ကလဲ ဒီလိုဘဲ။ အိမ်ရှေ့မှာ သီချင်းလာဆိုနေတာက မင်းအောင်တို့အဖွဲ့။ မင်းအောင်က ရိုးရာနဲ့ဆို ငယ်သူငယ်ချင်းလဲဟုတ်တယ်၊ ငယ်ချစ်ဆိုလဲဟုတ်တယ်။ သမီးရည်းစားတွေဆိုပေမယ့် အခုခေတ်လို့ ဒီနေ့ရည်းစားဖြစ် မနက်ဖြန် တည်းခိုခန်းသွားဆိုတဲ့ခေတ်မဟုတ်သေးတော့ လက်ကိုင် ပါးနမ်း လေးတွေဘဲ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်ပေါ့။ မင်းအောင်တို့အဖွဲ့မှာ မင်းအောင်ရယ်၊ မျိုးသူရရယ်၊ မိုးယံထက်ရယ်၊ ‌မှိုင်းဇော် ရယ်ဆိုပြီး မ စာလုံးနဲ့နာမည်အစမှာမှည့်ထားတဲ့ မလေးကောင်အဖွဲ့။ သူတို့အဖွဲ့က သီချင်းဆိုရတာကို ဝါသနာပါကြတယ်။ မျိုးသူရနဲ့ မင်းအောင်က အတီး၊ မှိုင်းဇော်ကလဲ အတီးဘဲ ဒါပေမယ့်သူက ဂီတာတီးတာတော့မဟုတ်ဘူး ကီးဘုတ်တီးတဲ့ကောင်။ အဆိုကတော့ ရုပ်လေးလဲရှိ လေးယောက်ထဲမှာ အသားလေးလဲဖြူတဲ့ မိုးယံထက်။ သူ့အသံက ချိုချိုလေးနဲ့ အားပါတယ်။ သူ့သီချင်းသံကို နားထောင်လိုက်ရရင် အတော်ကို ခံစားလို့ကောင်းတာ။ ကောင်းဆို ဘေးက တီးတဲ့အတီးသမားတွေကလဲတော်တယ်လေ။ ရိုးရာနဲ့ သူတို့လေးယောက်က အသက်တူ အတန်းတူ အရင်ကပေါ့။ အခုကတော့ ရိုးရာ၊ မှိုင်းဇော်၊ မျိုးသူရ အဲ့သုံးယောက်က ဆယ်တန်းမှာတစ်နေကြတာ။ ယောင်္ကျားလေးတွေကတော့ ယောင်္ကျားလေးပီပီ အိမ်ကိုပိုင်တော့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘူး။ ရိုးရာကတော့ စာလုပ်တေရတုန်းဘဲ အိမ်မပိုင်ဘူးလေ။ ရိုးရာအမေနဲ့အဖေက အရမ်းအရိုက်ကြမ်းတာ။ ဒါကို တခြားသူတွေမသိကြတာ။ အဲ့ဒါတောင် ရိုးရာက အခုချိန်ထိ ဆယ်တန်းကို ကျနေတုန်း။ 

ရိုးရာပထမဦးဆုံးဆယ်တန်းကျတဲ့နှစ်ကဆိုရင် ရိုးရာအဖေနဲ့အမေက နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ရိုးရာကို တင်ပါးစုတ်လောက်အောင်ကို ဖင်လှန်တီးတာ။ ဘေးက ပွဲကြည့် ပရိသတ်ကလဲရှိပ၊ အခု ဆယ်တန်းအောင်နေပြီတဲ့ ရိုးရာရယ် ညီမလတ် မယ်လက်ယာ၊ ညီမငယ် ထွေးငယ်။ မိဘတွေက သမီးတွေချည်းမွေးထားတော့ သမီးတွေကို ရှယ်ကို နှိပ်တာ။ နှိပ်ဆို ရိုးရာအဖေက ကျောင်းဆရာလေ။ အလယ်တန်းပြဆရာ။ အမေကလဲ ကျောင်းဆရာမဘဲ။ အဲ့တော့ ကျွေးတဲ့လက်ရာက အရမ်းစားကောင်းတော့ ရိုးရာတို့ ညီအမတွေ တဝစားရတာပေါ့။

ချစ်ကြသူများ:

"ရိုးရာ စာမလုပ်ဘဲ သီချင်းသံ နားထောင်နေပြန်ပြီလား၊ ကိုယ့်စာကိုယ်လုပ်စမ်း" 

ကျားလက်ဝါးလို့ နာမည်ကြီးတဲ့ ရိုးရာအဖေဟာ လက်ဝါးသိုင်းကို သူ့သမီးအကြီးမဖြစ်တဲ့ ရိုးရာနဲ့တွေ့ရင် အစွမ်းမထက်တော့လို့ အိမ်မှာ ရိုးရာအတွက် သီးသန့်စပယ်ရှယ်လစ် ကြိမ်လုံး ၃ လုံးကို သားရေပင်စီးပြီး ရေစိမ်စိမ်ထားရပါတယ်။ ရိုးရာရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လှလှလေးဟာ အရှိုးရာပရဗွပါဘဲ။ အဖေက ရိုက်လိုက်၊ အမေက ရိုက်လိုက်နဲ့။ ဒီဘက်ခေတ်လိုဆို အမေနဲ့အဖေကြောင့် စိတ်ဒဏ်ရာရတယ်ဆိုပြီး လိုင်းပေါ်မှာ မိဘနှစ်ပါးကို အပြစ်တင်နေမှာ သေချာပါတယ်။ ရိုးရာတို့ခေတ်အခါမှာတော့ မိဘဆရာ ရိုက်နှက်ဆုံးမတာဟာ ကိုယ့်ကိုကောင်းစေချင်လို့ဆိုတာ အရိုက်ခံရတဲ့သူတွေလဲသိတယ်၊ ရိုက်တဲ့မိဘ ဆရာတွေကလဲ ကောင်းစေချင်လို့ဘဲ ရိုက်ကြတာလေ။ အဲ့လိုဘဲမှတ်ယူကြတာများတယ်။ အဲ့လို မှတ်ယူတဲ့သူတွေကို ဒီဘက်ခေတ်မှာတော့ ပညာရေးနိမ့်ကျလို့ အသိပညာဗဟုသုတမရှိတာလို့ ပြောလိမ့်မယ်ထင်တယ်။

ရိုးရာရဲ့အတွေးထဲမှာကတော့ ဒီနှစ်ဖြေလို့မှ မအောင်ရင် ဒီဆယ်တန်းကို မဖြေတော့ဘူး အောင်စာရင်းထွက်တဲ့နေ့မှာဘဲ မင်းအောင်နဲ့ခိုးရာလိုက်မယ်လို့ တွေးဆထားတာ။ မင်းအောင်ကိုလဲ ဖွင့်ပြောပြတော့ မင်းအောင်က လက်ခံတယ်။ နှစ်ကိုယ်တူဘဝလေး ဖန်တီးကြမယ်ပေါ့။ သူတို့နေတဲ့နယ်မြို့လေးကလေ မလေးယောက် ရန်ကုန်မြို့ပေါ်တက်ဖို့ကိုလဲ သူတို့ တိုင်ပင်ထားကြတယ်။ 

ရိုးရာရဲ့ အကြံအစည်အောင်မြင်တယ်ဘဲ ဆိုရမယ်ထင်တယ်။ အောင်စာရင်းမှာ ရိုးရာနာမည်ပါမလာခဲ့ဘူး။ အပူအပင်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိတဲ့ရိုးရာဟာ မင်းအောင်တို့နဲ့အတူ ရန်ကုန်ကို တက်လာခဲ့ကြတယ်။ ရန်ကုန်မှာက နေစရာ ထိုင်စရာ အခက်အခဲကို စရင်ဆိုင်ရတာဘဲ။ ယောင်္ကျားလေး ၄ယောက်နဲ့ တစ်အိမ်ထဲအတူတူ စနေရတာပေါ့။ သူငယ်ချင်းတွေလဲဖြစ် ကိုယ့်ယောင်္ကျားလဲပါတော့ ရိုးရာ ရှိန်မနေပါဘူး။ မင်းအောင်တို့ကို ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့အသိ ကိုမိုးက ဈေးနှုန်းသက်သာတဲ့အိမ်ကို လိုက်ငှားပေးထားတာ။ အလုပ်အတွက်လဲ မင်းအောင်တို့ နဂိုတွေးထားသလိုဘဲ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာ ၄ ယောက်လုံး စားပွဲထိုးဝင်လျှောက်ပြီး ဝင်လုပ်လိုက်တယ်။ စားသောက်ချိန်က အခုမှစဖွင့်တဲ့ စင်တင်ရှိုးရှိတဲ့ဆိုင်။ မလေးလုံးလို့ အကြိုက်ပေါ့။ သူတို့ကိုယ်တိုင် ဖျော်ဖြေခွင့်ရဖို့က သူတို့အိမ်မက်ဘဲ။ 

အိမ်မှာတော့ ရိုးရာအနေကြပ်တယ် မဟုတ်ပေမယ့်လဲ ထမင်းရင်လျားနဲ့ တစ်နေ့တစ်နေ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေကို ဖျော်ဖြေနေရသလိုပါဘဲ။ ရိုးရာက အအိပ်ကလဲ ကြမ်းတော့ နံနက်ဆို ထဘီနဲ့ကိုယ်နဲ့က မကပ်တော့ဘူး။ အိမ်ရှိလူကုန်က ရိုးရာကို ဖင်တုံးလုံးမြင်ဖူးတဲ့သူတွေချည်းဘဲ။ သူငယ်ချင်းတွေကရော မင်းအောင်ကပါ ဝိုင်းစကြပေမယ့် ဘယ်သူမှ အခွင့်အရေးမယူကြဘူး။ 

မင်းအောင်တို့ လစာလေးထုတ်လာတော့လဲ စားစရိုက်နဲ့ အိမ်လခ လမ်းစရိတ် ဖယ်လိုက်ရင် ဘာမှ သိပ်မကျန်ဘူး။

ချစ်ကြသူများ:

မင်းအောင်နဲ့ရိုးရာ လိင်ဆက်ဆံချိန်ဆို ရိုးရာမှာ အံကြိတ်ပြီးတိုးတိုးလေးညီးရရှာတာ။ ဘေးက ကိုယ်တော်ချောတွေ နိုးကုန်မှာစိုးလို့။ ရိုးရာက သူ့ပါးစပ်ကို သူမလက်ဝါးနဲ့ ပြန်ပိတ်ထားပြီး မင်းအောင်က ရိုးရာအဖုတ်လေးကို လက်နဲ့နည်းနည်းနှူးနှပ်ပြီးတာနဲ့ သူလိင်တံနဲ့ပြောင်းပြီး လုပ်တော့တာဘဲ။ မင်းအောင်က သူ့ဖို့ဘဲ သူသိတဲ့လူမျိုး လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ရင်ပေါ့။ ရိုးရာမှာတော့ စိတ်ကျေနပ်မှုမရရှာဘူး။ တိုးတိုးတိတ်တိတ် အံကြိတ်ခံပေးပြီးလို့ မင်းအောင် အိပ်ပျော်သွားရင် ရိုးရာက သူမလက်နဲ့သူမ အိမ်သာမှာသွား အာသာဖြေရသေးတာ။ အဲ့မှဘဲ စိတ်ကျေနပ်မှုရတော့တယ်။ ရိုးရာ အိမ်သာထဲကပြန်လာရင် မင်းအောင်က ပြန်အိပ်နေပြီ။ 

လိင်ကိစ္စကလွဲရင် မင်းအောင်က ကျန်တာအဆင်ပြေတယ်။ မင်းအောင်နဲ့နေတဲ့တစ်လျှောက် မင်းအောင်က ရိုးရာအဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ဘဲကလိတယ်။ တခါမှ ပါးစပ်မသုံးဖူးဘူး။ ပြီးတော့ မင်းအောင်က နည်းနည်းလဲ ရွံသလိုလိုလုပ်တယ်။ ပါးစပ်နဲ့လုပ်ရင် ဘုန်းနိမ်တတ်တယ်တဲ့ သူက အဆိုတော်လုပ်မယ့်သူမို့ ပါးစပ်ကို သန့်တဲ့နေရာဘဲ သုံးရမယ်တဲ့၊ မင်းအောင်က ပြောလေ့ရှိတယ်။ 

မိုးယံထက်က အသံလဲကောင်း ရုပ်လေးလဲရှိတော့ သူတို့ထဲမှာ ချွန်ထွက်ပြီး သင်္ဘောသီးကတော်တစ်ယောက်နဲ့ညှိသွားတယ်။ အဲ့ခေတ်က သင်္ဘောသားဆိုတာ အကောင်ဘဲ၊ အခုခေတ်ထိလဲ အကောင်ပါဘဲ။ ငွေရများတဲ့အလုပ်တစ်ခုပေါ့။ မိုးယံထက်ရဲ့မမကောင်းမှုနဲ့ သူတို့ သီချင်းသွင်းဖို့ စတူဒီယိုခန်းအဆက်အသွယ်တွေဘာတွေရပြီး သီချင်းစသွင်းဖြစ်တယ်။ ရန်ကုန်ရောက်ပြီး တစ်နှစ်အကြာမှာပေါ့။

ကိုယ်တိုင်ရေးအုန်းကျွန်းတွေနဲ့ သစ်လွင်တဲ့ဂီတသံစဉ်တွေကြောင့် သူတို့သီချင်းထွက် ပွဲဦးထွက်ခွေဟာ နည်းနည်း နည်းနည်းနဲ့ ပရိသတ်ကြားရောက်သွားပြီး ပရိသတ်သဘောကျလက်ခံပေးတဲ့ အဆိုတော်တွေ စဖြစ်လာတယ်။ အဓိက နာမည်ကြီးတာကတော့ မိုးယံထက်နဲ့ မင်းအောင်ပေါ့။ အတီးသမားကိုက လူသိပ်မသိကြဘူးလေ။ 

အောင်မြင်မှုတွေကြောင့် ရှိုးပွဲတွေလျှောက်ဆိုပြီး ဝင်ငွေတွေထိုးလာသလို စိတ်ဓာတ်တွေလဲ ပျက်ပြားလာကြတယ်။ ဆေးလိပ်သောက်၊ ဘိန်းသုံးနဲ့ ငွေလက်ဖျားသီးနေတော့ စိတ်ရှိသလိုကို သုံးကြ ဖြုန်းကြပေါ့။ ရိုးရာကတော့ ခလေးတစ်ဖက်နဲ့ အိမ်မှာဘဲ ကျန်ခဲ့ရတယ်။ အရင်လို အိမ်သေးသေးလေးမဟုတ်တော့ဘူးလေ အခုကတော့ အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းဖြစ်နေပြီ။ နယ်မြို့ကနေ ရန်ကုန်ကိုတက်လာပြီး ၅နှစ်အတွင်းမှာ အများကြီး ပြောင်းလဲသွားတဲ့ သူတို့ဘဝဟာ အားကျစရာကောင်းလွန်းလှပါတယ်။ နယ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ရိုးရာမိဘတွေကိုလဲ ရိုးရာပြန်ဆက်သွယ်ဖြစ်တယ်။ မိဘဆိုတာက သားသမီး ဘယ်လောက်ဆိုးဆိုးနားလည်ပေးတတ်တဲ့အမျိုးဘဲလေ။ ရိုးရာ ဒီ ၅နှစ်အတွင်းမှာ အိမ်ကို တစ်ခေါက်တော့ ပြန်ဖြစ်လိုက်တယ်။ မင်းအောင်တို့ ရှိုးပွဲ ကိုယ့်မြို့မှာ ကိုယ်ပြန်လုပ်တဲ့အချိန်ကပေါ့။

မိုးယံထက် သေနတ်ဖြင့် ပစ်သတ်ခံရ

သတင်းစာခေါင်းကြီးပိုင်းအနေနဲ့ပါလာတဲ့ မိုးယံရဲ့အသတ်ခံရမှုသတင်းက မင်းအောင်တို့အဖွဲ့ကို စတင်ဖြိုလဲလိုက်ခြင်းဘဲ။ မိုးယံထက်က သူ့ရဲ့စပွန်ဆာမမနဲ့ ငပလီကို ခရီးထွက်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားခဲ့တာ။ မိုးယံထက်ရဲ့သေမင်းက ငပလီမှာ ကြိုစောင့်နေပြီး မိုးယံထက်ကို ဇီဝိန်ချုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဇီဝိန်မချုပ်ရင် မိုးယံထက်က မမကြီးနဲ့ ကမ်းခြေမှာ ကဲလိုက်ကြသေးတာ။ မမကြီးကလဲ ဘစ်ကနီလေးနဲ့ မိုးယံက ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ ကမ်းခြေမှာတင် ရေစပ်နားလေးမှာတစ်ချီ၊ ရေထဲဆင်းပြီးတချီ။ မိုးယံက သူ့ရေငုပ်အစွမ်းကိုပြမယ်ဆိုပြီး မမကြီးကို ရေအောက်နေ ဘာဂျာလုပ်ပေးသေးတာ။ မမကြီးက အဲ့ဒါတွေကြောင့် ‌မိုးယံကိုစွဲနေရတာလေ။ မိုးယံကို သတ်ဖို့လူလွှတ်လိုက်တာကလဲ မိုးယံရဲ့ မမကြီးတွေထဲက တစ်ယောက်က မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်လိုက်တာ။ မိုးယံက မမကြီးတွေ အများကြီးရဲ့အချစ်တော်လေ။

မိုးယံထက်သေပြီးနောက်ပိုင်းမှာ မင်းအောင်က တစ်ဦးထဲပင်တိုင်ဖြစ်လာတယ်။ သူက ဆရာကြီးဆန်လာပြီး ရိုးရာကိုရော တီးခတ်ပေးတဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကိုပါ မင်းတို့မလိုဘူးကွာဆိုတဲ့ပုံစံဖြစ်လာတယ်။ 

ရန်ကုန်ကိုရောက်ပြီး ၈ နှစ်အကြာ

မှိုင်းဇော်က ရှမ်းမလေးတစ်ယောက်နဲ့အကြောင်းပါပြီး ရှမ်းပြည်ဘက်ကိုပါသွားတယ်။ ရန်ကုန်မှာလဲ သူ့အတွက် နေချင်စရာကောင်းမနေတော့ဘူးလေ။ 

မျိုးသူရက နိုင်ငံခြားထွကိသွားတယ်။ သူ့မိသားစုကို ပြန်လုပ်ကျွေးရမယ်ဆိုပြီး။ သားလိမ္မာလေးပြန်လုပ်တယ်လို့ဆိုရမှာဘဲ။ 

မင်းအောင်ကတော့ အောင်မြင်တဲ့အဆိုတော်တစ်ယောက်အဖြစ်ရပ်တည်နေပြီး နောက်ထပ် သံသာမိုး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ လက်ထပ်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာပွဲကို အကြီးအကျယ်ကျင်းပတယ်။ ရိုးရာကိုလဲ နစ်နာကြေးပေးပြီး ကွာရှင်းပစ်တယ်။ သံသာမိုးက ချမ်းသာတဲ့မိသားစုကဆိုတော့ ပိုက်ဆံကိုပုံပေးပြီးကို မင်းအောင်ကို ရိုးရာဆီက ဝယ်သွားတာ။ မင်းအောင်ကလဲ ရိုးရာကို ပစ်ထားတာကြာနေပါစေလေ။ ရိုးရာလဲ မာနရှိပေမယ့် သူ့ခလေးနှစ်ယောက် အနာဂတ်အတွက် မင်းအောင်နဲ့သံသာမိုးတို့ပေးတဲ့ ငွေတွေကို လက်ခံလိုက်တယ်။ ကွာရှင်းစာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်ပြီး ရန်ကုန်က ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ အခြေချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူ့နယ်ကိုလဲ မပြန်ချင်ဘူးလေ၊ နယ်ပြန်ရင် တခုလပ်ဆိုပြီး မျက်နှာငယ်ရမှာ။ ရန်ကုန်မှာဘဲဇာတ်မြှုပ်နေပြီး ခ‌ေလးတွေအဖေက နိုင်ငံခြားမှာဆိုပြီး အသံလွှင့်ထားလိုက်ပြီး သူ့ သားသမီးနှစ်ယောက်နဲ့ဘဝကို စတင်ဖြတ်သန်းတယ်။ ငွေရှိနေတာက သူမအတွက် အားသာချက်တစ်ခုဘဲလေ။

ရိုးရာရဲ့ကျန်းမာရေးက အကျဘက်ကို ရောက်နေတယ်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့မို့ မသေနိုင်သေးပါဘူးဆိုပြီး စီးပွားရေးကို ကုန်းရုန်းလုပ်ခဲ့တဲ့ရိုးရာဟာ သားနဲ့သမီးကို တက္ကသိုလ်တောင် မပို့ပေးနိုင်သေးခင်မှာပင် သေဆုံးခဲ့တယ်။ ရိုးရာဆုံးတော့ သူမအသက်က ၃၀ စွန်းစွန်း။

ရိုးရာရဲ့ ညီမအငယ်ဆုံးလေး ထွေးငယ်က ခလေးနှစ်ယောက်ကို လာစောင့်ရှောက်ပေးတယ်။

တစ်ည ထွေးငယ် ညဘက်ကြီး အသံကြားလို့ ဘာသံပါလိမ့်ဆိုပြီး ထကြည့်ရင်း မထင်မှတ်ထားတဲ့ မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ထွေးငယ် သွေးပျက်သွားတယ်။ ကြောင်ကြည့်နေမိပြီး ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမလဲ ထွေးငယ် ခေါင်းက အဖြေတန်းမထွက်လာဘူး။ 

သီရိဌေး လေးက အကိုဖြစ်သူ ဖြိုးခန့်ကျော်ရဲ့ ကျောပေါ်မှာ စီးပြီး လက်ထဲက ခါးပတ်နဲ့ ဖြိုးခန့်ကျော်ရဲ့ တင်ပါးကို မြင်းတွေကိုရိုက်သလိုရိုက်ပြီး "ဟဲ့ မြင်းသွားစမ်း၊ ဟဲ့မြင်းသွားစမ်း" နဲ့စီးနေတာ။ အိမ်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ရှိသလိုလို ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုကိုမစိုက်ဘဲ ဆော့နေကြတာ။ သေချာကြည့်လိုက်တော့ ဖြိုးခန့်ကျော်ခေါင်းမှာ ပန်းပွင့်တွေနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ အသားရောင်လေးကလဲ စွတ်လျက်လေး။ ထွေးငယ် မသိသလိုဘဲနေလိုက်ရမလား၊ ခလေးတွေကို တားဆီးလိုက်ရမလား တွေးရင်း သူမက လူကြီးဘဲဆိုတော့ ခလေးတွေအနားကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ သီရိက ထွေးငယ်ကို တွေ့လိုက်တော့ ဖြိုးခန့်ကျော်ကို စီးနေရာကနေ ရပ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးခန့်ကျော်ကိုလဲ ခေါင်းက အတွင်းခံကြီးကို ချွတ်ပေးပြီး လက်တို့လိုက်တယ်။ ဖြိုးခန့်လဲ ထွေးငယ်ကို တွေ့တော့ ကြောင်ကြည့်လေးကြည့်နေတယ်။ သုံးယောက်သား ကြောင်ကြည့်လေးတွေကြည့်နေကြတယ်။ ထွေးငယ်က လူကြီးဆိုတော့ သူကဘဲ စမေးလိုက်တယ်။

"အဲ့ဒါ ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ"

ဟိုနှစ်ယောက်က ဘာမှမဖြေ

"ဟဲ့ ဖြေကြလေ ငါမေးတာကို ဘာလုပ်နေကြတာလဲလို့"

"ဟို မြင်းစီးနေတာပါ တီလေး"

"မြင်းစီးနေတာ ဟုတ်လား၊ နင်တို့ မြင်းစီးတာကြီးကလဲ အကို့ကျောပေါ်ကို အဲ့လိုတက်စီးစရာလား၊ ပြီးတော့ သီရိ နင့်လက်ထဲကဟာကြီးကရော ဘာလို့ အကို့ခေါင်းကို စွတ်ပေးထားတာလဲ နင့်အကိုက ယောင်္ကျားလေးလေ ဘုန်းတွေနိမ့်ကုန်မှာပေါ့"

" ဟီး ဘုန်းမနိမ့်‌ေလာက်ပါဘူး တီလေးရဲ့ ကိုကြီးက ပုံမှန်ဆို သမီးရဲ့ ထဘီတန်းတောင် လုပ်ပေးသေးတာဘဲကို"

"ဘယ်လို ဘယ်လို"

"ဟုတ်တယ်လေ တီလေးရဲ့ သမီးအဝတ်လျှော်ပြီးရင် ကိုကြီးခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကိုတင်ပြီး အဝတ်လှမ်းနေကျ။ ကိုကြီးက နေပူထဲမှာ သမီးအဝတ်တွေ မခြောက်တရွေ့ မတ်တပ်ရပ်နေနေပေးတယ်။ သမီးရဲ့ ကိုကြီးရဲ့လက်ထားတဲ့လက်ပေါ်မှာ ထဘီလှမ်းတယ်။ ခေါင်းပေါ်မှာ သမီးအတွင်းခံတွေလှမ်းတယ်လေ"

"အဲ့တော့ အခုလို ဘောင်းဘီတစ်ထည်လောက်လေး ခေါင်းစွတ်ရုံလောက်နဲ့တော့ ဘုန်းမနိမ့်လောက်တော့မပါဘူး"

သီရိဌေးက ပြုံးပြုံးချိုချိုနဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့အဖြေက ထွေးငယ်ကို ပါးစပ်အဟောင်းသားလေး ဖြစ်သွားစေပါသည်။ ဖြိုးခန့်ကျော်ကလဲ ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လေးနဲ့ပင်။

ဖြိုးခန့်ကျော် ငယ်စဉ်ထဲက ထူးခြားတဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေ ဖြစ်ပြီး အဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေကို ညီမဖြစ်သူ သီရိဌေးနဲ့ စမ်းသပ်မိတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ စမ်းသပ်မိလို့ စမ်းသပ်မိမှန်းမသိတဲ့အရွယ်မှာ စမ်းသပ်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အသက်အရမ်းမကွာတဲ့မောင်နှမအရင်းတွေမို့ ဆော့ကစားရတာ ဘက်ညီခဲ့သည်။ သူတို့အမေရိုးရာရှိစဉ်ကလဲ သူ့သားနဲ့ သမီးအခုလို ဆော့ကစားနေတာကို ပက်ပင်းမိခဲ့သည်။ ရိုးရာ ပက်ပင်းမိခဲ့စဉ်က ဖြိုးခန့်ကျော်က ၅တန်း၊ သီရိဌေးက ၃ တန်းအရွယ်သာ ရှိသေးသည်။ ဖြိုးခန့်က သူ့ညီမလေးနဲ့အတူတူ ရေချိုးရေရင်း သူ့ညီမလေးရဲ့ပိပိကို ယက်ကြည့် နမ်းကြည့်သည်။ သီရိဌေးကလဲ အဲ့ ခံစားချက်ကို ဘာမှန်းမသိဘဲ ခလေးသာသာအရွယ်လေးနဲ့ သဘောကျနေမိသည်။ စစချင်းသူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကစားကွင်းဟာ ရေချိုးခန်းဖြစ်သည်။ အမေက အလုပ်များနေစဉ်‌တွင် သူတို့က ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး သီရိဌေးရဲ့ပိပိလေးကို ဖြိုးခန့်ကျော်က နမ်းသည်။ ယက်သည်။ စုပ်သည်။

*ဇာတ်လမ်းက အင်းစက်ကိုမှ ခလေးကိစ္စတွေပါ ပါနေပြီ ဖြစ်တာကြောင့် မကြိုက်ရင် လက်ရှောင်ပြီး မဖတ်ပါနဲ့တော့နော်။*

သီရိက ရေချိုးခန်းထဲမှာ အယက်ခံရင်း သေးပေါက်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာပြီဆိုရင်လဲ အစကတော့ အိမ်သာကို ကူးသည်။ နောက်ကျ ဖြိုးခန့်က အိမ်သာမသွားနဲ့ ရေချိူးခန်းထဲဘဲ ပေါက်ဖို့ပြောသည်။ သီရိက လက်မခံ။ ဖြိုးခန့်က သူ့မှာ ရှိတဲ့မုန့်ဖိုးတွေကို သီရိကိုပေးသည်။ သီရိသဘောကျပြီး လက်ခံပေးသည်။ သီရိ သေးပေါက်ပြီးတော့ ရေဆေးမလို့ကို ဖြိုးခန့်က အဆေးမခံဘဲ အတင်းယက်သည်။ သီရိက အတင်းရုန်းပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ဖို့လုပ်သည်။ ဖြိုးခန့်ကလဲ အတင်းချုပ်ထားသည်။ အဲ့လိုဖြစ်နေချိန် ရိုးရာက မိသားစုစီးပွားရေးအတွက် အလုပ်တွေများနေသည်။ ခလေးတွေ ဘယ်လိုဖြစ်နေသည်ကို သူမ မသိနိုင်ခဲ့။ 

သီရိက အတင်းရုန်းပြီး ဖြိုးခန့်ကို ဆောင့်တွန်းလိုက်သည်။ ဖြိုးခန့် ရေချိုးခန်းနံရံနဲ့ ခေါင်းနဲ့မိတ်ဆက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှတော့မဖြစ်။ သီရိက ဖြိုးခန့်ကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဖြိးခန့်က နာသွားသဖြင့် မျက်နှာလေး ရွံ့မဲ့နေသည်။

"ကိုကြီး ဒီလောက်ယက်ချင်ရင် ညီမလေးဟာကိုတော့ လာမယက်နဲ့၊ ဟိုမှာ‌တွေ့လား ညီမလေးပေါက်ထားတဲ့သေးတွေကို သွားယက်"

"ဖြိုးခန့်ကသီရိကို သေချာမျက်လုံးချင်းဆုံပြီးကြည့်သည်။ သီရိကလဲ လုပ်လေဆိုတဲ့အကြည့်မျိုးဖြင့်ကြည့်နေသည်။ သီရိပေါက်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်က သေးများအနားကို ဖြိုးခန့်သွားပြီး သေးများကို သူ့လျှာဖြင့်ယက်လိုက်သည်။ သီရိဌေးလေးက မျက်လုံးအပြူးသားလေးကြည့်နေသည်။ သူမခုလေးတင်ပေါက်ထားတဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့သေးကို သူမအကိုက လျှာဖြင့်ယက်နေလေပြီလေ။

ချစ်ကြသူများ:

သီရိ ဖင်ကုန်းပြီးသူမပေါက်ထားတဲ့သေးများကိုယက်နေတဲ့ သူမအကိုနားကိုသွားလိုက်ပြီး သူ့ကျောပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်သည်။ ဖြိုးခန့် "အင့်" ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့ သီရိ ဖြိုးခန့်ရဲ့နားရွတ်နှစ်ဖက်လုံးကိုလိမ်ဆွဲလိုက်ပြီး နားနားကပ်ခါ

 "ညီမလေးသေးတွေကို ကုန်အောင်ယက်နော် ကိုကြီး" 

ဖြိုးခန့်လဲ အမိန့်တွေဘာတွေကို သိလို့မဟုတ်ဘူး သူ့ညီမသီရိစကားကို နားထောင်ရတာလေးကို သဘောကျပြန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သူ့ညီမ ‌သီရိဌေးရဲ့ သေးများကို ယက်ရုံမက စုပ် စုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲယူကာ သောက်သုံးလိုက်ပါသည်။ သီရိလဲ ဖြိုးခန့်ကျောပေါ်မှာ ဖြိုးခန့်နားရွတ်နှစ်ဖက်ကို အတင်းလိမ်ဆွဲထားပြီး သူ့သေးများသောက်နေတဲ့ သူ့အကိုကို အရသာခံ အထူးအဆန်းကြည့်နေပါသည်။

ထိုမှတဆင့်ပြီး တဆင့် အခြေအနေတွေ ပိုပြင်းထန်လာသည်။ ဖြိုးခန့်က သီရိ ကြိုက်သလိုလုပ် သူခံမယ်တဲ့။ အဓိကကတော့ သူ ခံချင်တယ်ဆိုရမှာပေါ့။ မောင်နှမအရင်း ဖြစ်နေပေမယ့်လဲ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ရဲ့ အခိုင်းခံ အနှိပ်စက်ခံဖြစ်ချင်တဲ့ စိတ်အခံလေး ဖြိုးခန့်မှာ ရှိနေတယ်။ ခလေးအရွယ်သာသာဆိုတော့ ဘာရယ် ညာရယ်တော့ ဖြိုးခန့်ရော သီရိလေးပါ မသိဘူး။ သီရိကလဲ အကိုကို အနိုင်ကျင့်ရတာကို ကြိုက်လာတယ်။ မိန်းခလေးတို့ သဘာဝ နိုင်ရတာကို ကြိုက်တယ်။ အမြဲတန်းအောင်နိုင်သူဘဲ ဖြစ်ချင်တယ်။ နောက်ပြီး ဈေးကိုင်တယ်။ ဖြိုးခန့်က သူ့ညီမ နှိပ်စက်တာ ခံခွင့်ရဖို့ကို သူ့မုန့်ဖိုးတွေကို သီရိဌေးကို ပေးရတယ်။ သီရိဌေးက သူ ကျောင်းမှာ ကျူရှင်မှာ စာမရတဲ့သူတွေကို ဆရာမရိုက်တာကို မြင်ပြီး ကျောင်းသားမရှိတဲ့ခလေးဆိုတော့ သူ့အကိုကို သူ့ကျောင်းသားလေးလို စိတ်ထဲ သတ်မှတ်လာတယ်။ သူစိတ်ထဲရှိသလို ခိုင်းတယ်။ အခိုင်းမခံရခင် အရိုက်ခံရတယ်။ သီရိဌေးက ကျောင်းရှေ့ဦးလေးကြီးရောင်းတဲ့ ကြိမ်လုံးလေးတွေကို ဝယ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ဖြိုးခန့်ကို ရိုက်တယ်။ သီရိဌေးက သူ စိတ်အလိုအကျတဲ့အချိန်တွေ တစ်ယောက်ကို စိတ်ဆိုးနေတဲ့အချိန်တွေဆို ဖြိုးခန့်ကို ဂွေးထုတ်ခိုင်းပြီး ဖြိုးခန့်ဂွေးကို သူမလက်နဲ့ ဆောင့်ဆွဲတယ်။ ဖြိုးခန့်ဆိုတာ အော်လိုက်တာ။ နောက်ပိုင်းတော့ အော်ခွင့်တောင် မရတော့ဘူး၊ လက်တစ်ဖက်က ဖြိုးခန့်ဂွေးကိုဆောင့်ဆွဲတယ် ဖြိုးခန့်အော်ရယ် ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဖြိုးခန့်ပါးကို အားနဲ့ရိုက်တယ်။ "အား" ဆိုတာနဲ့ "ဖြောင်း/ဖြန်း" ဆိုတဲ့အသံနောက်က ပါလာတာဘဲ။

ရိုးရာက သူ့သားနဲ့သမီး ဆော့နေတာတွေ မူမမှန်မှန်း သတိထားမိသွားပြီး စောင့်ကြည့်တော့ မိတယ်။ ဘယ်လိုမိလဲဆို ဖြိုးခန့်က ဘောင်းဘီကို ဒူးထောက်ထိဆွဲချသွားပြီး သီရိဌေးက အနောက်ကနေ ဖြိုးခန့်ရဲ့ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကို ကြိမ်လုံးနဲ့‌တွယ်နေတဲ့ချိန်မိတာ။ ဖြိုးခန့် တင်ပါးမှာ အရှိုးရာတွေ ထင်းနေတာဘဲ။ 

"ဘာလို့ ကိုကြီးကို အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲ"

မေးတော့ သီရိဌေးက မဖြေဘူး။ ဖြိုးခန့်က ဝင်ဖြေတယ်။

"သားက ညီမလေးကို အဲ့လို လုပ်ပေးပါလို့ ခိုင်းထားတာပါ မေမေ"

ရိုးရာစိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားတယ်။

"ဒီလိုပါမေမေ သား စာကျက်တာ စာမရလို့ ညီမလေးကို ဆရာမအစားရိုက်ခိုင်းတာပါ၊ သား ဘာသာသား စာကြိုးစားချင်စိတ်ဖြစ်အောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတာပါ။"

ရိုးရာ ဘာပြောရမလဲမသိဖြစ်သွားတယ်။ အဲ့အချိန် အလုပ်ကိစ္စဖုန်းလာတာနဲ့ ဘာမှဆက်မပြောဖြစ်လိုက်ဘူး။ နောက် အားတဲ့အချိန်မှာလဲ ပြောမယ်ဆိုပေမယ့် ခလေးတွေက ဟိုလို မကောင်းတာတွေ ဖြစ်နေတာမှ မဟုတ်ဘဲဆိုပြီး သူမစိတ်ကို သူမဖြေပြီး ခလေးတွေကို ဘာမှ ထပ်မပြောမိဘူး။ ခလေးတွေ အိပ်ပျော်နေတာလေးကို သွားကကည့်လိုက်တော့လဲ သားရော သမီးလေးရော အိပ်ပျော်နေလိုက်တာ သိုးနေတာဘဲလေ။ ခလေးတွေကို အချိန်မပေးနိုင်တဲ့ သူ့ကိုယ်သူဘဲ အပြစ်နည်းနည်းတင်လိုက်မိတယ်။

နောက်တစ်ခေါက် ထပ်မိတာကြ ခလေးတွေလဲ အရွယ်လေး ရောက်လာကြပြီ။ အိမ်သာထဲကနေ ခလေးနှစ်ယောက်က အတူတူထွက်လာကြတယ်။ ရိုးရာစိတ်ထဲ ဒီတခါတော့ တော်တော်လှုပ်ရှားသွားတယ်။ အိမ်သာထဲကနေ နှစ်ယောက်အတူတူထွက်လာတယ်ဆိုတော့ သူတို့အိမ်သာဘဲ ဘာများလုပ်နေကြသလဲပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဖြေကိုကြောက်နေတာကြောင့် မေးမထွက်ဘူး။ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်လာမှာကို ရိုးရာ စိုးရိမ်မိသွားတယ်။ အကိုက ညီမကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့ သတင်းတွေလဲ ကြားဖူးနေတာဆိုတော့ အမေတစ်ယောက် အနေနဲ့ အဖြေကို ကြောက်နေမိတယ်။ 

ရိုးရာတွေ့လိုက်တဲ့နေ့က သီရိဌေးက ဖြိုးခန့်ကျော် ပါးစပ်ထဲကို သေးတိုက်ရိုက် ပေါက်ထည့်ပေးတဲ့နေ့။ ပြီးတော့ သူမဖင်ကိုပါ ယက်ခိုင်းတာ။ ပါးစပ်ထဲသေးတိုက်ရိုက်ပေါက်ထည့်တယ်ဆိုပေမယ့်လဲ ပေါက်ထည့်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ ဖြိုးခန့်ကျော်ကို ဒူးထောက် ခေါင်းမော့ပြီး ပါးစပ်ဟခိုင်းထားတာ၊ သီရိက သူ့အကို ခေါင်းကို ခွလိုက်ပြီး သေးနဲ့ပန်းတာ။ ပါးစပ်ထဲဝင်တာထက် အပြင်မျက်နှာကို ပိုထိတယ်။ ပြီးတော့ စိတ်တိုတိုနဲ့ အီးပါပါချမလို့လုပ်တာ။ သူ့စိတ်ကိုသူထိန်းလိုက်ပြီး အီးမပါချတော့ဘဲ သူမရဲ့ဖင်ပေါက်နဲ့ တင်ပါးတွေအနှံ့ကို သူမအကိုကို ယက်ခိုင်းတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဖြိုးခန့်ကျော်ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေက သူမ တင်ပါးကို လိုက်ကြည့်ပြီး ဘယ် ညာ ဘယ်ညာ ဆိုပြီး စလို့။ သီရိဌေးက ဒေါသဖြစ်ပြီး ဝင်မတားဘဲ ငြိမ်နေတဲ့ သူမအကိုကို အိမ်သာထဲ‌ေခါ်ပြီး အပြစ်ပေးတာ။ ဖြိုးခန့် တောင်းပန်ပေမယ့် သီရိက အဲ့လောက်နဲ့မကြေဘူး။ ရှေ့ရက်က မလွှတ်ပစ်ရသေးတဲ့ သုံးပြီးသားဂွမ်းထုပ်နဲ့ သူမအကိုကို သူ့လက်နဲ့သူ မျက်နှာကို ပြန်ပွတ်ခိုင်းသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အိပ်ခွင့်ပေးတယ်။ နံနက်ကျမှ သူမသေးနဲ့ မျက်နှာကို ဆေးချပေးတယ်။ 

"ဒီတခါတော့ ခွင့်လွှတ်လိုက်မယ်၊ နောက်တခါဆို မကြီးခတ္တာဆီ ပို့မှာ သိတယ်နော်။ ဟိုက ဘယ်လိုလုပ်တယ်ဆိုတာ။

ခတ္တာ၊ ရုပ်ခလေးနဲ့မလိုက်အောင် ရက်စက်တဲ့ကောင်မလေး။ သီရိဌေးနဲ့တစ်ခန်းထဲ ကျောင်းသူ။ သီရိဌေးထက် အသက် တစ်နှစ်ကြီးတယ်။ သီရိဌေးလိုဘဲ အကိုတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ခတ္တာမှာက ညီမလေးတစ်ယောက်လဲ ရှိသေးတယ်။ ခတ္တာအကိုကတော့ ဖြိုးခန့်လိုဘဲ ညီမရဲ့ကျွန်။ ဖြိုးခန့်ထက်တောင် ကြီးသေးတယ် အသက်က။ ခတ္တာရဲ့နှိပ်စက်မှုက သီရိနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် သီရိနှိပ်စက်တယ်ဆိုတာ ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး။ ခတ္တာက မိုးလင်းတာနဲ့ ဘေးမှာ အသင့်ထားထားတဲ့ကြိမ်လုံးကိုကိုင်ပြီး ထတာ။ ပြီးရင် သူမကုတင်အောက်မှာ အိပ်နေတဲ့ သူမအကိုကို ကြိမ်နဲ့ရိုက်ပြီး နှိုးတာ။ နိုးနေရင်လဲ ရိုက်တာဘဲ။ မနိုးသေးရင် ရိုက်နှိုးတယ်။ ခတ္တာနဲ့ ခတ္တာ ညီမလေးက ကုတင်ပေါ်အိပ်တယ်။ ခတ္တာအကိုက ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်ရတယ်။ နံနက်မိုးလင်းရင် အိမ်အလုပ်တွေ တာဝန်ယူပြီးလုပ်ရတယ်။ ၁၀ တန်းကျထားပေမယ့် ပြန်မတက်ဖြစ်ဘဲ အိမ်မှာဘဲ ကျွန်ဖြစ်သွားတာ။ ခတ္တာတို့အဖေက နိုင်ငံခြားမှာ သင်္ဘောလိုက်ရင်း မတော်တဆဖြစ် သေသွားခဲ့တော့ သင်္ဘောကုမ္ဗဏီကနေ လျော်ကြေးတွေ တော်တော်လေးရလိုက်ကြတယ်။ ခတ္တာအမေက အိမ်ခြံမြေပွဲစား။ ခတ္တာက အိမ်မှာ ဘုရင်မဘဲ။ သူမညီမလေးကလဲ ဘုရင်မဘဲ။ တစ်ဦးထဲသော ကျွန်ကတော့ သူမတို့အကိုပေါ့။

ခတ္တာကို ဖြိုးခန့်ကျော် ကြောက်ရတဲ့အကြောင်းက အရိုက်ကြမ်းလွန်းလွန့်ဘဲ။ သီရိဌေးနဲ့ ခတ္တာက အရမ်းရင်းနှီးတော့ လျှို့ဝှက်ချက်မထားဘဲ ပြောပြကြတယ်။ သီရိဌေးက ခတ္တာကို မကြီးတပ်ပြီး မကြီးခတ္တာလို့ အမြဲခေါ်လေ့ရှိတယ်။ ဖြိုးခန့်ကို ခတ္တာတို့အိမ်ကို သီရိဌေး ခေါ်သွားဖူးတယ်။ ခတ္တာရဲ့လက်ရာကို မြည်းခိုင်းတာမျိုးပါ။ အခုမှ အိမ်ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်ဆိုပြီး ညှာမယ်မထင်နဲ့။ သီရိက မကြီးခတ္တာရဲ့လက်စွမ်းလေး ကျွေးလိုက်ပါဆိုတာနဲ့။ ဝမ်းလျားမှောက်ခိုင်းပြီး အရင်ထဲက ရှိနေတဲ့ ငုတ်တိုင်တွေနဲ့ ချည်လိုက်ပြီး ဖြိုးခန့်ကို ကြိမ်လုံးစားကျွေးတော့တာဘဲ။ ခတ္တာရဲ့ရက်စက်မှုက ဖြိုးခန့်အော်တာ ကျယ်တယ်ဆိုပြီး သူမအကို ဝင်းမောင်ကို ဖြိုးခန့်ပါးစပ်ထဲ ဂွေးသွားစို့ထားဆိုလို့ ဖြိုးခန့်ခမျာ ဂွေးပါးစပ်ထဲစို့နေလို့ အော်ဖို့မပြောနဲ့ ဝင်းမောင်ရဲ့လရည်တွေတောင် ပါးစပ်ထဲဝင်လာတာကို ထွေးမထုတ်နိုင်ဘူး။ ဖြိုးခန့်တင်ပါးက နီရဲရုံမက သွေးတွေထွက်နေတာတောင် ခတ္တာက ရိုက်တုန်းဘဲ။ သီရိက ဘေးက ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ ခတ္တာရဲ့ညီမလေး ယုဇနက သွေးတွေထွက်နေတဲ့ ဖြိုးခန့်တင်ပါးပေါ် ခြေထောက်နှစ်ဘက်လုံးနဲ့နင်းပြီး ဖြိုးခန့် ဖင်ကြားထဲကို သေးပန်းထည့်တယ်။ ခလေးမလေးက ငယ်ပေမယ့် ခတ္တာသင်ပေးတဲ့ အတတ်ကောင်းတွေကြောင့် လက်စွမ်းထက်နေပြီ။ ဖြိုးခန့် သေးနဲ့တင်ပါးကို အပန်းခံရချိန်မှာ သွေးတွေစို့နေတာမို့ တော်တော်လေးစပ်နေရာကနေ နွေးသွားခဲ့တာတော့ အမှန်ဘဲ။ ခတ္တာဆီ နောက် မသွားရပါစေနဲ့လို့ အမြဲဆုတောင်းပေမယ့် နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ရောက်ပြီး ထပ်ခံရပြန်သေးတယ်။ အဲ့နောက်ပိုင်း သီရိဌေးစကားကို ပိုနားထောင်လာတယ်။ 

အပြန်အလှန်အနေနဲ့ သီရိဌေးက ဝင်းမောင်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအနေနဲ့အသုံးပြုခွင့်ရတယ်။ တခြား သီရိလုပ်ချင်တာရှိရင်လဲ ခိုင်းတဲ့။ သီရိက သူ့အကို ပါးစပ်ထဲ အိမ်သာမတက်ဖြစ်ပေမယ့် သူစိမ်းဖြစ်တဲ့ ဝင်းမောင်ပါးစပ်ထဲတော့ စိတ်လျော့ချပြီး အိမ်သာတက်ဖြစ်အောင် တင်လိုက်သေးတယ်။ ခတ္တာကလဲ အားပေးတယ်လေ။ ခတ္တာဆို မိုးလင်းတာနဲ့ ဝင်းမောင်ပါးစပ်ကို အိမ်သာလိုသုံးတာ။ ရာသီလာနေတဲ့ချိန်ဆို ဝင်းမောင်ပါးစပ်ကိုသုံးရတာ နူးညံ့တယ်။ အဆင်ပြေတယ်။ ခတ္တာက ဖြိုးခန့်ကျော်ကိုလဲ သူ့အကို ဝင်းမောင်လို အသုံးပြုသင့်ကြောင်း သီရိဌေးကိုပြောပေမယ့် သီရိကတော့ အသုံးမပြုပါဘူး။ သူ့စိတ်ထဲ စမ်းချင်တာရှိရင် ခတ္တာအကို ဝင်းမောင်ဆီလာစမ်းကြည့်တာ ပိုများတယ်။ သီရိဌေးက သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောအကို ဖြိုးခန့်ကျော်ကို ချစ်တယ်လေ။

ဒါဆို ခတ္တာကရော သူ့အကို ဝင်းမောင်ကို မချစ်ဘူးလားဆိုတော့...

လက်ရှိ ဆက် ရေးသင့် မ ရေးသင့်ကို Vote တောင်းထားပါတယ်။ 

တစ် တော့