ပန်းပျိုမေ

 အိမ်က Wifi ကလဲ ဒီညမှ ဘာဖြစ်တယ်မသိပါဘူး၊ လိုင်းက မတက်လာတော့ဘူး။ operator ကို ဖုန်းဆက်တော့လဲ ညဘက်ကြီးဖြစ်နေလို့ထင်တယ်။ ဖုန်းမကိုင်ဘူး။ ရာသီဉတုကလဲ ပူတော့ လူက စိတ်ညစ်နေပြီ။ အဲ့ဒါနဲ့ဘဲ နောက်ဖေးဝရံတာဘက်ကို သွားပြီ လေညင်းခံနေလိုက်တယ်။ ဆေးလိပ်လေး သောက်မယ်ဆိုပြီး တွေးလိုက်မိပြန်ပေမယ့်လဲ ဆေးလိပ်က မရှိပြန်ဘူး။ ဒီညကတော့ Unlucky ဘဲ ဆိုပြီး လက်ကျန်ကျန်တဲ့ Mandalay Run ပုလင်းကို မျက်လုံးထိုးလိုက်တယ်။ သီဟိုစေ့ဝယ်ထားတာ ကျန်တာလေးနဲ့ Mandalay Run လေးနဲ့ နောက်ဖေးဝရံတာရဲ့ လေတချက်တချက် ပင့်တိုက်တဲ့ အရသာကို ခံစားရင်း ‌သာယာနေလိုက်တယ်။ သာယာနေရင်း မီးကလဲ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ပျက်သွားသေးတယ်။ မီးပျက်လဲ ပျက်ပျက်ပေါ့၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ကိုယ်က အရှိန်လေးလဲ ရနေပြီဆိုတော့ မီးပျက်တာ လာတာကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ 

သောက်နေဝာာ အရှိန်တော်တော်ရနေပြီဆိုတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မျက်စိပြူးကြည့်ရတယ်။ တကယ်လား မှားမြင်တာလားဆိုပြီး။ အမယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဗျာ၊ အဝတ်အစားလဲ ပါပုံမရဘူး၊ ဖုန်းတစ်လုံးအလုပ်ရှုပ်နေတာ ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလဲ မျက်စိကစားနေသေးတယ်။ ကြည့်ရတာ သူ့ဘဲဘဲကို ဖုန်းနဲ့ sex chat ချက်ပေးနေတာထင်တယ်။ ကိုယ့်အခန်းနဲ့ဆို သူ့အခန်းနဲ့က နောက်ဖေးဝရံတာချင်းက မျက်စောင်းထိုးလောက်၊ ဒါပေမယ့် တစ်တိုက်တော့ကျော်တယ်။ သူ့တိုက်ရဲ့အနောက်မှာက ဘာအဆောက်အဆုံမှမရှိဘူး အလွတ်ကြီး။ အဲ့ဒါမို့လဲ အတင့်ရဲတာဖြစ်မယ်။ သူက ကိုယ့်အခန်းထက် နှစ်ဆင့်နိမ့်တယ်။ ပြီးတော့ သူက မြေနီထပ်။ အဲ့တော့ သူကို မြင်ဖို့ဆို ကိုယ်လို အပေါ်ထပ်ဖြစ်ရမယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းဘက်ခြမ်းက အပေါ်ခန်းတွေဘဲ မြင်ရမှာ။ အတင့်ရဲလိုက်တာ ဘဲကို သူမရဲ့အဖုတ်ကိုပွတ် နို့တွေကို ညစ်ပြီး အာသာဖြေပြနေတယ်။ ဖုန်းဟိုဘက်က သူ့ဘဲကတော့ ဘယ်လိုနေတယ်မသိဘူး လက်တွေ့ Live Show ကြည့်နေရတဲ့ကိုယ်ကတော့ အတော်တင်းလာတယ်၊ အောက်ကကောင်က။ အစကတော့ ဒီတိုင်းကြည့်နေတာဘဲ ဒါပေမယ့် လူက သတိဝင်လာပြီး အခန်းထဲက ဖုန်းကို အမြန်ပြန်ယူလိုက်တယ်။ ဖုန်း camera settings ကို Night အတွက် သီးသန့်ချိန်ပြီး Video Record လေး မှတ်တမ်းယူထားလိုက်တယ်။ အရက်တောင် ဆက်မသောက်ဖြစ်ဘူး။ သီဟိုစေ့လေးစားပြီး သူမရဲ့ ပြပွဲကို ကြည့်ရင်း အချိန်အတော်ကြာသွားတယ်။ သူမ အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားမှဘဲ ကိုယ်လဲ နောက်ဆုံးလက်ကျန်လေးကို ဂလု ဂလု သောက်ပြီး အနားယူလိုက်တယ်။ အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အိမ်မက်ထဲမှာ အိမ်မက်ထဲမှာ အဲ့ကောင်မလေးကို ပြန်မြင်မက်သေးတယ်။ စိတ်က ဘယ်လောက်စွဲသွားသလဲဆို။ 

နံနက်ကျတော့လဲ နိုးတာနဲ့ နောက်ဖေးဝရံတာဘက်ကိုထွက်ပြီး အဲ့ကောင်မလေးကို စောင့်ကြည့်လိုက်မိသေးတယ်။ မတွေ့မိပါဘူး၊ ကိုယ်လဲ လုပ်စရာရှိလုပ်ပြီး တစ်နေကုန်အလုပ်များနေတာဘဲ။ ညနေကျ နောက်ဖေးဘက်မှာ ဆေးလိပ်ထွက်သောက်တော့မှ ထဘီတွေသိမ်းနေတဲ့သူမကို ပြန်တွေ့တယ်။ ညက သိပ်မပီပီသသ မမြင်ရပေမယ့် အခုတော့ သူမရဲ့မျက်နှာလေးကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရပြီ။ အသားဖြူဖြူလေးနဲ့ အကိတ်မဟုတ်ပေမယ့် ပစ္စည်းရှိလူတန်းစားဘဲ၊ ပစ္စည်းရှိမှန်းက ညကတည်းက မြင်ပီးသားပါ။ အခုတော့ ညကနဲ့ ပေါင်းစပ်ကြည့်မိတော့ အဲ့ကောင်မလေးကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတယ်။ 

“ဟလို”

“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ၊ ဟုတ်ဆရာ၊ ရမယ် ရမယ်၊ ကျွန်တော် သေသေချာချာရေးနေလို့ပါ၊ ရစေရပါမယ်ဆရာရယ်၊ စိတ်ချနော်။”

Website ပိုင်ရှင်က ဖုန်းဆက်ပြီး ဇာတ်လမ်းတောင်းနေပြီ။ ကျွန်တော်က ရစေရမယ်ဆိုထားခဲ့ပေမယ့် အခုထိ ဇာတ်လမ်းက ဘာရေးရမလဲ မသိသေးဘူး။ ဒီရက်ပိုင်းရေးဖြစ်တာတွေက BDSM ဇာတ်လမ်းတွေချည်းဘဲ၊ Website ပိုင်ရှင် လိုချင်တာက Femdom ဒါမှမဟုတ် Lesbian Dom တဲ့။ ယောင်္ကျားလေးတွေ သခင်အနေနဲ့နေတာကို စာဖတ်ပရိသတ်တွေက သဘောကျမှုရှိပေမယ့် ခေတ်ရဲ့အလိုအရ မိန်းခလေးသခင်မဇာတ်ကောင်ကို ပိုသဘောကျနေကြတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်လေ မုဒိန်းမှု့သတင်းတွေများစွာ မြင်နေတွေ့နေရတော့ ယောင်္ကျားလေးက မိန်းခလေးကို အနိုင်ကျင့်တာတွေကို မဖတ်ချင်ကြတာလဲ ဖြစ်မှာပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့်လဲ ကိုယ်တိုင်က သခင်ဘဲ လုပ်ချင်တာ ကျွန် မလုပ်ချင်ဘူး။ အဲ့တော့ ဇာတ်လမ်းရေးတိုင်းလဲ ကိုယ်က သခင်ဘဲ။ စာမူလာတောင်းနေတဲ့ Website ပိုင်ရှင် “တစ်တော့” ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်က ကျွန်။ ဒါပေမယ့် သူက သူကိုယ်တိုင်က စာရေးတာမလုပ်လဲ Website ထောင်ပြီး စီးပွားရှာနေတယ်။ စာရေးဆရာတွေကျ မစို့မပို့လေးပေးတယ်။ ကိုယ်ကလဲ လူရင်းတွေ အချင်းချင်း ခင်မင်နေတော့ ရေးပေးနေရတာ။ ကိုယ့်ဘာသာက ကိုယ့်ကိုအမ်းမယ့် ကျွန်မ တွေရှာပြီး အေးဆေးနေရုံဘဲ။ လုပ်တဲ့အလုပ်ကလဲ Graphics Designer ဆိုတော့ Project တစ်ခုပြီးရင် ပိုက်ဆံကအေးဆေးရတယ်။ အထက်ကထောင်းမယ့်သူလဲမရှိဘူး။ ‌ပိုက်ဆံကအေးဆေးရပေမယ့် လာအပ်တဲ့ဟာလေးရှိနေမှ မရှိရင်ကျ စိတ်ကညစ်ရတယ်။ သိတယ်မှတ်လား ငွေခမ်းရင် လူလဲမပန်းတော့ဘူး။ 

ဒီနေ့တော့ ရပ်ကွက်ထဲက နာမည်ကြီးပြီး လူအစည်ဆုံး ကော်ဖီဆိုင်မှာ အချိန်သွားဖြုန်းနေလိုက်တယ်။ ဦးနှောက်လန်းဆန်းပြီး အတွေးသစ်တွေ ရလာအောင်။ ဟို Live Show ပြသွားတဲ့ကောင်မလေးကလဲ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကိုယ့်ရှေ့ကဝိုင်းကို သူ့သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ အတူတူလာထိုင်ကြတယ်။ အမှန်က ကိုယ်ထင်လိုက်တာ သူငယ်ချင်းလို့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ သခင်မနဲ့ကျွန် ဆက်ဆံရေးဖြစ်နေတယ်။ အနီးနားဝိုင်းက နေ့လည်ဘက်လူရှင်းတော့ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲရှိတယ်။ အဲ့ဒါမို့လဲ အတင့်ရဲကြတာထင်တယ်။ ဟို Live Show ပြတဲ့ကောင်မလေး သောက်မယ့်ကော်ဖီထဲကို ဘေးကအတူပါလာတဲ့ကောင်မလေးက မသိမသာနဲ့ တံထွေးထွေးထည့်ပြီး သောက်ခိုင်းတယ်။ သူတို့က ကိုယ် မသိလောက်ဘူးထင်ပေမယ့် မျက်စိကလဲလျင်တယ်။ ကိုယ်တိုင်ကလဲ ဒါမျိုးတွေ လုပ်နေကျ‌ဆိုတော့ သိလိုက်တယ်လေ။ ကိုယ်ဆို ကိုယ့် Slave တွေကို အမြဲ မုန့်ဆိုင်ထိုင်တိုင်း တံထွေးလောက်ကတော့ အမြဲကျွေးနေကြ။ တခါကဆို KBZ ဘဏ်မှာလုပ်တဲ့ Slave မလေးကို လူရှေ့သူရှေ့မှာ အအေးသောက်သလိုလိုနဲ့ ကိုယ့်သေးပေါက်ထားတဲ့ ဗူးကို ထုတ်ထုတ်သောက်ခိုင်းတာ။ အဲ့ခမျာ သောက်ရရှာတယ်။ တစ်နေ့ထဲနဲ့ သုံးဗူးလောက် သောက်လိုက်ရတယ်။ တွေးရင်းနဲ့ သူ့တောင်သတိရသွားတာနဲ့ ဖုန်းဖွင့်ပြီး သူ့ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ဟုတ်ကဲ့သခင် အမိန့်ရှိပါ”

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းကိုသတိရလို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ”

“ကျွန်မကို သတိရတယ်ဆိုတာ သိရလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သခင်၊ နောက်လဲ မကြာမကြာသတိရပေးပါနော်။”

ဖုန်းထဲကသူမရဲ့ ‌”နောက်လဲမကြာမကြာသတိရပေးပါနော်” ဆိုတဲ့အသံမှာ ချွဲသံလေးက နှောပြီးပါလာတယ်။ 

“မင်းဘယ်နေ့အားလဲ”

“ပိတ်ရက်ကျအားပါတယ် သခင်၊ ဘာမှလုပ်စရာမရှိပါဘူး”

“အင်း အင်း အဲ့ဒါဆိုလဲ ပိတ်ရက်ကျတွေ့တာပေါ့”

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သခင် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သခင်”

“အင်းး ဒါဆို ဒါဘဲနော်”

“ခဏလေး သခင် ၊ အာဘွားနော်ကို အရမ်းချစ်တယ်။”

“အင်း”

ဆိုပြီး ဖုန်းကို ချလိုက်တယ်။ ကျွန်တွေက အရမ်းအလိုလိုက်လို့မဖြစ်ဘူးလေ။ 

ဟိုကောင်မလေးကလဲ ပစ္စည်းကောက်သလိုလိုနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ခြေဖမိုးကို နမ်းတာ တခါပြီးတခါဘဲ။ ဖုန်းပြောနေပေမယ့် အကြည့်ကလဲ အမျှင်မဖြတ်ထားပါဘူး။

သူတို့နှစ်ယောက်ထပြန်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ကျွန်တော်လဲ ကော်ဖီဆိုင်က ထပြန်ခဲ့တယ်။ သူတို့ထိုင်သွားတဲ့ ထိုင်ခုံနားမှာ စာအုပ်လေးတစ်အုပ် ကျကျန်တာကိုလဲ ကျွန်တော် ကောက်ယူလာခဲ့လိုက်တယ်။ အဲ့စာအုပ်က သူတို့ ထသွားသွားချင်းထဲက ကျကျန်နေတာကို ကျွန်တော် ကောက်ယူလိုက်တာပါ။ ကျွန်တော်ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာမှာ သူမတို့နှစ်ယောက် ကော်ဖီဆိုင်ကို ပြန်ရောက်လာကြတယ်။ စာအုပ်ကို လာပြန်ရှာကြတာ၊ ကျွန်တော်ကတော့ အိမ်ပြန်သွားပြီဆိုတော့ ဒါတွေမသိတော့ပါဘူး။ Live Show ပြတဲ့ကောင်မလေးက မျက်စိဝဲနေပြီ သူမရဲ့နားကို သတိထားကြည့်မယ်ဆိုရင် နီရဲနေတာကို တွေ့ရလို့မယ်။ အဲ့ဒါက မြင်ကတဲ့နေရာ မမြင်ရတဲ့ နို့၊ရင်သားနှစ်ဖက်လဲ အစိပ်ဆွဲ ခံရလွန်းလို့ အရမ်းကို နာကျင်ပြီး နီရဲနေပြီ။ သူနဲ့အတူပါလာတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့လက်သည်းက အတော်ရှည်ရှည်ဘဲ၊ လက်သည်းကို အနီရောင်ဆိုးပြီး ထိပ်နားမှာလဲ အလှဆင်ထားတယ်။ ခြေသည်းလဲ အဲ့အတိုင်းဘဲ အရှည်ထားပြီး အလှဆင်ထားတယ်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းတော့ လုပ်စရာအလုပ်လေး ပေါ်လာတာကြောင့် ကော်ဖီဆိုင်ကကောက်ယူလာတဲ့စာအုပ်ကို အဖက်တောင် မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ ကိုယ်က အဲ့စာအုပ်ကို အဖက်မလုပ်ဖြစ်ပေမယ့် အဲ့စာအုပ်ပျောက်သွားလို့ တစ်ယောက်သောသူကတော့ ငရဲကျနေပြီ။

နို့သီးထိပ်ကို အပ်နဲ့ထိုးဖောက်လိုက်တာကြောင့် နို့သီးကနေ သွေးတွေက စီးကျလာတယ်။ ဆံပင်ကို သေချာစီးထားရပြီး နီရဲနေတဲ့နားရွတ်နှစ်ဘက်ကို အင်္ကျီညှပ်တဲ့ကလစ်‌အသေးတွေနဲ့ ညှပ်ထားတယ်။ လက်မောင်းနှစ်ဘက်နဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်လုံးမှာ ကိုက်ရာတွေက အကွင်းလိုက် အကွင်းလိုက်။ သွေးတွေတောင် စို့နေတယ်။ တင်ပါးကလဲ နီရဲတွတ်နေပြီ၊ ဒူးထောက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ထားရတယ်။ သခင်မက နို့ကို အပ်နဲ့ဖောက်ရုံမကဘူး၊ ရင်သားတွေကို အပ်နဲ့အနှံလျှောက်ထိုးနေသေးတာမို့ မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ အပြစ်ပေးခံနေရတယ်။ ဒီညတော့ အိမ်ပြန်ရမယ်မထင်ဘူး။

အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး အခန်းထဲကို ရင်းနှီးသူတစ်ယောက်ဝင်လာတယ်။ ကိုကို။ ကျွန်မရဲ့ချစ်သူ။ အခုတော့လား၊ အခုတော့ ကိုကိုဟာ ကျွန်မရဲ့သခင်ပေါ့၊ သခင်မနဲ့ကိုကိုက ကျွန်မကို ပိုင်တယ်။ သူတို့ ဘာခိုင်းခိုင်း ကျွန်မလုပ်ရမယ်။ အခုတော့ ကျွန်မက သခင်နဲ့ သခင်မ ပိုင်တဲ့ ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတာလေ။ ကိုကိုက ဖုန်းဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်။ သခင်မထောက်ပံ့တဲ့ပိုက်ဆံနဲ့။ ကျွန်မက ကိုကို့ဖုန်းဆိုင်အတွက်လဲ တစ်ဦးထဲသော အရောင်းဝန်ထမ်းဘဲ။ ကိုကိုက ဆိုင်သေးတော့ လူပိုမခေါ်ဘူး။ ကျွန်မကိုဘဲ လုပ်ခိုင်းတယ်။ ကျွန်မက အိမ်ပြန်ချိန်တော့ အိမ်ပြန်ခွင့်ရတယ်၊ ဒါပေမယ့်လဲ အိမ်ရောက်လဲ သခင်မတို့ရဲ့စကားကို နားထောင်ရတာဘဲ။ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့ ကျွန်မနဲ့ကိုကိုက သခင်မက အရာရာ ကူညီထားတာလေ။ ကျွန်မအဖွားနဲ့နေတာ။ အဖွားက ကျန်းမာရေးက အဆိုးကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ဆေးဝါးလိုတယ်၊ စာစရိတ်ရှိတယ်လေ၊ ဒါတွေကို သခင်မကဘဲ ထောက်ပံ့တာ။ ကျွန်မဟာ သခင်ဆီမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ကျွန်မမှာရှိတဲ့ ကျွန်ခံချင်တဲ့စိတ်ကို သခင်မက မြင်သွားတယ်။ သခင်မက ပြောတယ် “ကျွန်မက ကျွန် ဖြစ်ဖို့ မွေးဖွားလာတာတဲ့”။ “ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မက ကျွန်ဖြစ်ဖို့ မွေးဖွားလာတာပါ”။ အစကတော့ ကျွန်မ ကျွန်းစိတ်ရှိမှန်း ကျွန်မ မသိခဲ့ဘူး။ ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်မှာ လုပ်ရင်း သူများတွေကို နှိပ်နယ်ပေးရတာ၊ ခြေထောက်လေးတွေကို ကိုင်ပြီး သန့်ရှင်းပေးရတာတွေက ကျွန်မစိတ်ကို ထန်စေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သခင်မပေးဖတ်တဲ့စာတွေ ပေးကြည့်တဲ့ video တွေကြောင့် ပိုပိုထန်လာတယ်။ သခင်မက ကျွန်မကို တဆင့်ချင်း လေ့ကျင့်ပေးတယ်။ သွေးထွက်သံယိုတွေ၊ အညစ်အကြေးစားတာတွေပါ ပါလာပြီး နောက်ပိုင်းတော့ ကိုကို့နဲ့ ကျွန်မရဲ့ ရည်းစားဆက်ဆံရေးကို သခင်နဲ့ကျွန် ဆက်ဆံရေးပြောင်းလိုက်ပြီး သခင်မက ကိုကို့ကို သိမ်းသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မကျေနပ်ပါတယ်။ ကျွန်မက ကျွန် ဖြစ်‌ခွင့်ရနေပြီလေ။ ကျွန်မအခုနေတဲ့ တိုက်ခန်းကလဲ သခင်မပိုင်တာ၊ သခင်မက ကျွန်မတို့ မြေးအဖွားကို နေခွင့်ပေးထားတာ။ သခင်မက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့အမွေရထားတာဆိုတော့ ပိုင်ဆိုင်မှုက တိုက်ခန်းကြီးဘဲ ကျွန်မအခုနေတဲ့တိုက်ခန်းရဲ့ ခေါင်းရင်းဘက်အခြမ်းအကုန်၊ အခုသခင်မအလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့အခန်းနဲ့ ဘေးက ကိုကို ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့ မြေနီနှစ်ခန်း၊ အပေါ် မှန်ခန်းနှစ်ခန်း အဲ့ဒါတွေပိုင်တယ်။ ကားတော့ မပိုင်ပေမယ့် ငွေလဲတော်တော်ထောတယ်။ ကားမဝယ်တာဘဲရှိတာ။ 

အခုပျောက်သွားတဲ့စာအုပ်ထဲမှာ ကျွန်မရယ်၊ သခင်မရယ်၊ သခင်ရယ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အချက်အလက်တွေ ဓာတ်ပုံတွေ နေ့စဉ်မှတ်တမ်းလိုဟာတွေပါတယ်။ စာအုပ်က သံလိုက်လေးနဲ့ပိတ်ထားတော့ ဓာတ်ပုံတွေက ထွက်မကျတာ။ အမှန်က စာအုပ်ထဲမှာ ဓာတ်ပုံတွေညှပ်ထည့်ထားတာ အများကြီးဘဲ။ ဆိုင်က ဝန်ထမ်းတွေလဲ မသိဘူးဆိုတော့ ‌အနားမှာတစ်ယောက်ထဲ ထိုင်နေတဲ့ ဟိုအကိုကြီးလက်ထဲပါသွားတာ ဖြစ်ဖို့များတယ်။ အဲ့တစ်ယောက်ကို ကျွန်မရော သခင်မရော မမြင်ဖူးကြဘူး။ 

သခင်ရောက်လာပြီဆိုတာနဲ့ သခင့်ကိုပါ ပြုစုရတော့တာဘဲ။ သခင်မကတော့ သခင်နဲ့သာယာနေပြီ။ ကျွန်မ စိတ်မနာပါဘူး။ ကျွန်မရှေ့မှာ ကျွန်မချစ်သူကိုကိုနဲ့ သခင်မနဲ့ ကြည်နူးနေတာကို ကြည့်ပြီး ကျွန်မလဲ ကြည်နူးမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နာတာက နာတာပါဘဲ။ သခင်မ ကိုက်ထားတဲ့ ကိုက်ရာတွေ၊ အပ်နဲ့ထိုးထားတာတွေက နာတယ်။ သွေးတွေကလဲ သုတ်ခွင့်မရှိတော့ ခြောက်တဲ့ထိဖြစ်နေပြီ။ ကျွန်မကတော့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်လက်‌ေမြှာက်နဲ့ ဒဏ်ပေးခံနေရတုန်းဘဲ။ သခင်နဲ့ သခင်မကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ချစ်ကြည်နူးနေကြတယ်။ 

သူတို့ပြီးသွားမှ ကျွန်မကို အနားခေါ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်မပါးစပ်နဲ့ သခင့်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရတယ်။ သခင်ရဲ့ ဂွေး ရှည်ရှည်မျောမျောက ကျွန်မပါးစပ်ထဲ ဝင်ချည်ထွက်ချည်နဲ့ ကျွန်မလျှာကို အထူးပြုပြီး သန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။ သခင်ပြီးတော့ သခင်ရဲ့လရည်တွေနဲ့ သခင်ရဲ့အဖုတ်ရည်တွေ ရောနေတဲ့ အရည်တွေကို သခင်မအဖုတ်ကနေ ပျောက်သွားစေဖို့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတယ်။ သခင်မက ခလေးမရချင်တာကြောင့် သခင်ကို အပြင်မှာဘဲ လရည်ပန်းခိုင်းတယ်။ များသောအားဖြင့် ကျွန်မပါးစပ်ထဲ တန်းပန်းခိုင်းတယ်။ အဖော်မသုံးဘဲ အလွတ်ဘဲ လုပ်လေ့ရှိကြတယ်။ ခလေးမရအောင် သခင်မအဖုတ်ထဲက သုတ်ရည်တွေကို ပြောင်စင်အောင် ပါးစပ်နဲ့ စုပ်စုပ်ပြီး မြိုချပစ်ရတယ်။ သခင်မသာ ခလေးရသွားရင် ကျွန်မကို ဖာသည်လုပ်ပစ်မယ်တဲ့။ ဖာသည်မဖြစ်ချင်ဘူး ကျွန်ဘဲ ဖြစ်ချင်တာလေ။ အဲ့တော့ ဖာသည်မဖြစ်အောင် သခင်မအဖုတ်ကို သေချာလေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဖြစ်တယ်။ သခင်မရာသီမလုပ်တာ ဘာညာ‌ရက်နောက်ကျတာဆို ကျွန်မ ခေါင်းကျိန်းနေပြီ။ 

သခင်မရာသီလာရင်လဲ ထွက်တဲ့သွေးတွေက ပုတ်စော်နံမှန်းသိပေမယ့် သခင်မသဘောကျအောင် သွေးတွေကို စုပ်စုပ်ပြီး သောက်ရတယ်။ သခင်မကလဲ ကျွန်မ ကျန်းမာရေးကို ပြန်ဂရုစိုက်ပေးတဲ့။ သခင်မရဲ့ ဂရုစိုက်မှုတွေက ကျွန်မအတွက်တော့ ပျော်ရွှင်ပီတိဖြစ်စရာတွေဘဲ။ 

ဒီည အိမ်ပြန်မအိပ်တော့ဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းကို သခင်မ၊ သခင်တို့နဲ့အတူ အိမ်ပြန်ပြီ အဖွားကို သွားပြောတယ်။ အဖွားက သခင်မကို အရမ်းကျေးဇူးတင်နေတာဆိုတော့ သခင်မစကားတစ်ခွန်းဘဲ။ အဖွားကို နှုတ်ဆက်ပြီး ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်ရဲ့အပေါ်ထပ်မှာ သခင်မနဲ့အတူ တစ်ညကုန်ဆုံးလိုက်တဲ့။ အသံထွက်ခွင့်မရဘဲ ခံရတဲ့ သွေးထွက်သံယို နှိပ်စက်မှု့တွေနဲ့ပေါ့။ အဖုတ်မွှေးကို စိပ်ပြေနပြေ ဇာဂနာနဲ့ သခင်မက ထိုင်နုတ်တယ်။ နုတ်လိုက် ကျွန်မ ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ သခင်ကတော့ သူ့အိမ်သူပြန်သွားပြီ။ အဖုတ်မွှေးကို အနုတ်ခံရတဲ့အရသာက အရသာလား နာကျင်မှုလား၊ နာကျင်မှုကတော့ အဖုတ်ကို ပူထူနေတာဘဲ။ သခင်မက သူ့စိတ်ကြိုက် နုတ်လို့ဝမှ သေသေချာချာလုပ်ထားတဲ့ ရော်ဘာပြားနဲ့ အဖုတ်ကို စရိုက်တော့တာဘဲ။ တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း “နောက်မဖြစ်စေရပါဘူးသခင်မ” ဆိုပြီး ပြောရတယ်။ ပလက်လှဲပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ပြန်ကိုင်ထားရတာ။ အဖုတ်က ပြူနေတဲ့ပုံစံနေရတာ၊ အဲ့ဒါကိုမှ ရာဘာပြားနဲ့ ကျွန်မအဖုတ်ပြူပြူလေးကို ချတာ။ မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်လဲရွှဲ၊ အဖုတ်မှာ အရည်လဲရွှဲ သခင်မကတော့ အရည်တွေခြောက်အောင်ဆိုပြီး အဖုတ်ကို ဖယောင်းစက်ချနေပြန်ပြီ။ တစစ်စစ်နဲ့ ပူလိုက်တာဆိုတာ။ ပြီးတော့ ဖယောင်းတွေကို ဝါးခြမ်းပြားနဲ့ရိုက်ပြီးခွာနေပြန်ရော၊ ကျွန်မ သခင်မလဲ တော်တ်ောမောနေလောက်ပြီထင်တယ်။ ကျွန်မအပြစ်လုပ်မိလို့ သခင်မက အပြင်ပန်းခံပြီး ကျွန်မကို အပြစ်ပေးပေးနေရတယ်။ 

သခင်မလဲ မောသွားတော့မှ သူ့အဖုတ်ကို ယက်ဆိုပြီး သူကတော့ ဖုန်းနဲ့ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်မတော့ သခင်ရဲ့အဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ လျက်နေမိတယ်။ ကော်ဖီဆိုင်က ထလာပြီးကတည်းက ဘာမှထပ်စားခွင့်မရထားတော့ ကျွန်မ ဗိုက်ဆာနေပြီလေ။ ညနေက သခင်မက ဆိုင်ကဝန်ထမ်းတွေနဲ့အတူ ကျွန်မရှေ့မှာတင် အားလုံး မာလာရှမ်းကောနဲ့ ထမင်းနဲ့စားကြတာ။ မာလာရှမ်းကောဆိုတာ ကျွန်မတို့ မိန်းခလေးတွေ အကြိုက်ဘဲလေ။ ဟော့ပေါ့နဲ့ မာလာရှမ်းကောကို မြင်ရပြီး မစားရတာလဲ ငရဲတစ်မျိုးဘဲ။ 

အတော်ကြာတဲ့အထိ သခင်မက ဘာမှမလှုပ်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သခင်မလေလည်ခဲ့ပြီ။ သခင်မ အီးပေါက်လိုက်တဲ့အနံ့ကိုရတာနဲ့ ကျွန်မအတွက် ညစာရတော့မယ်ဆိုတာ ကျွန်မ သိလိုက်ပါတယ်။ 

“အိမ်သာသွားမယ်”

အလိုက်သတ်နဲ့သခင်မတက်လို့ရအောင် လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ဗိုက်ဆာနေလို့အားသိပ်မရှိပေမယ့်လဲ သခင်မခန္ဓာကိုယ်လေးကို နိုင်အောင်တင်ပြီး လေးဘက်ထောက်လျက် အိမ်သာကို ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ အိမ်သာရောက်တော့လဲ သခင်မက ဘာမှမပြောခင်မှာထဲက ဘိုထိုင်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟကာ အသင့်အနေအထားနေလိုက်ပါတယ်။ သခင်မက သေးအရင်ပေါက်ထည့်ပြီးနောက် အီး အတုံးကြီးကြီးတွေ ကျွန်မ ပါးစပ်ထဲကို ပါချပေးသွားပါတယ်။ 

“ဒီည ဒီမှာဘဲအိပ် အပြင်ထွက်မလာနဲ့”

သခင်မက ပြောပြီး ကျွန်မ အဖြေကိုတောင် မစောင့်ဘဲ ကျွန်မရဲ့အဖုတ်ကို ခြေထောက်နဲ့ ပြင်းပြင်းနှစ်ချက်လောက်ကန်ကာ ထွက်သွားပါတယ်။ ကျွန်မလဲ သခင်မ မာလာရှမ်းကောစားပြီး ပြန်ပါချပေးသွားတဲ့ အီးတွေကိုစားပြီး ဒီညကို အိမ်သာထဲမှာဘဲ ကုန်ဆုံးလိုက်ပါသည်။ သို့သော် အိမ်သာထဲမှာချည်း မနေနိုင်တာမို့ အိမ်ရှေ့မှာ ထားထားတဲ့ ဖုန်းကို သခင်မမသိအောင် တိတ်တိတ်လေးသွားယူလိုက်ပြီး လျို့ဝှက်ဆော့ဝဲလ်တစ်ခုကို ဖွင့်ကာ အပေါ်ထပ်မှ ကျွန်မရဲ့ကျွန်ကောင်လေးကို အောက်ထပ်ကို နောက်ဖေးက‌ဆင်းလာဖို့ စာပို့လိုက်ပါသည်။ ကျွန်မ ဒီညဒီမှာ ရှိနေမှာကို ကြိုအသိပေးထားတာကြောင့် အလိုသိတဲ့ ကျွန်မရဲ့ ကျွန်လေးက ကျွန်မစာပို့မှာကို ထိုင်စောင့်နေပုံရသည်။ စာပို့ပို့ချင်း အရောက်ပြပြီး။ “ဟုတ်ကဲ့သခင်မ” ဆိုပြီး အဖြေပေးသည်။

ကျွန်မလဲ ဖုန်းထဲက app ကို ပြန်ဖျက်ပြီး၊ ဖုန်းကို နေရာမပျက်ထားကာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့လှပစွာ အိပ်နေတဲ့ ကျွန်မရဲ့သခင်မကို တချက်ကြည့်ပြီး နောက်ဖေးကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကျွန်မထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်ဖေးမှာ ကျွန်မကို အသင့်စောင့်နေတဲ့ ကျွန်လေးက ကျွန်မကို မြင်မြင်ချင်း ဒူးထောက်ခါ ကျွန်မရဲ့အဖုတ်ကို အနမ်းပေး၍ နှုတ်ဆက်သည်။ 

“မြင့်မြတ်တဲ့သခင်မကို ချီးစားကျွန်က နှုတ်ခွန်းဆက်ပါတယ်”

ဒါက ကျွန်မနဲ့သူတွေ့ရင် နှုတ်ဆက်ရတဲ့ နှုတ်ခွန်းဆက်စကားလေ။ 

သခင်မနှိပ်စက်ထားတဲ့အဖုတ်ကို ကျွန်လေးက သူ့ပါးစပ်နဲ့ပြုစုတယ်။ သခင်မကိုတချက်တချက်ကြည့်ပြီး ကျွန်လေးကို စီးတော်ယာဉ်ပုံစံသုံးကာ သခင်မအခန်းထဲမှာ လျှောက်စီးဖြစ်သည်။ သခင်မအဖုတ်ကို ကျွန်လေးကို နမ်းခွင့်ပေးလိုက်သည်။ သခင်မပါထားတဲ့ ချီးအကြွင်းအကျန်အချို့ကို ကျွန်မမစားဘဲ ကျွန်ကောင်လေးအတွက် ချန်ထားသဖြင့် ကျွန်ကောင်လေး ဒီညတော့ ကျွန်မနဲ့ အချိန်ကြာကြာကစားခွင့်ရရုံမက သူ့အမဝမ်းကွဲရဲ့ချီးကိုလဲစားလိုက်ရသည်။ အဖုတ်ကိုလဲ နမ်းခွင့် ယက်ခွင့်ရလိုက်တယ်။ သခင်မက အိပ်ပြီဆို တော်ရုံနဲ့မနိုးတာသိနေတာမို့ သူ့ကို ကျွန်မက အဲ့အခွင့်အရေးတွေပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အဆုံးသတ်ကိုတော့ ကျွန်မရဲ့ သေးနဲ့ချီးတွေကို အိမ်သာထဲမှာစားစေပြီး အိမ်သာကို လျှာနဲ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းပြီးမှ အိမ်သာ၊ ရေချိုးခန်း အားလုံးသန့်ရှင်းရေး လုပ်ခိုင်းပြီးမှ သူ့ကို အပေါ်ပြန်တက်ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်မ ကိုယ်တိုင်လဲ ဟန်မပျက် အိမ်သာထဲမှာဘဲ ခွေခွေလေး အိပ်နေလိုက်တယ်။ 

ကျွန်မရဲ့စိတ်ခံစားချက်က မိန်းခလေးချင်းဆိုရင် ကျွန်ခံချင်ပေမယ့်၊ ယောင်္ကျားလေးတွေနဲ့ကျ သခင်မ ဖြစ်ချင်တာ။ ဒါပေမယ့် သခင်မက ခိုင်းရင်တော့ ဘယ်ယောင်္ကျားလေးအတွက်ကိုမဆို ကျွန် အဖြစ်နေပေးဖို့ ကျွန်မ ဝန်မလေးပါဘူး။ ကိုကိုနဲ့ရည်းစားဖြစ်တုန်းကလဲ ကျွန်မက အနိုင်ယူလေ့ရှိတာ။ ဒါပေမယ့် ကိုကိုက သခင်မရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုနဲ့တွေ့တော့ ခဏလေးကို အရည်ပျော်သွားတယ်။ အခုတော့လဲ ကိုကိုက ကျွန်မရဲ့ သခင်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ကိုကို သခင်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သခင်မရဲ့အမိန့်ကြောင့် ကျွန်မက လက်ခံလိုက်ရတာမျိုးပါ။ ကျွန်မစိတ်နဲ့ကျွန်မသာဆို ယောင်္ကျားလေးတွေက ကျွန်မကျွန်ဘဲ ဖြစ်သင့်တာ။ 

ပန်းပျိုမေ 

Part - 2

ကျွန်တော်က ပန်းပျိုမေ အလှပြင်ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ မောင်းဝမ်းကွဲပေါ့။ အမက အမွေတွေ အများကြီးရပြီး ချမ်းသာနေပေမယ့် ကျွန်တော့်အမေကတော့ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းစာလောက်ဘဲ အမွေရတယ်။ ရတဲ့ အမွေကို အမဝမ်းကွဲရဲ့ တိုက်မှာဘဲ အခန်းဝယ်လိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်က ပန်းပျိုမေ အလှပြင်ဆိုင်ရဲ့ အပေါ်ထပ် တတိယထပ်မှာနေတယ်ဘဲဆိုပါတော့။ 

ကျွန်တော်ရဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စိတ်ခံစားချက်က ရောဂါတစ်ခုလိုဘဲ။ မိန်းခလေးတွေ အနှိမ်ခံ၊ အနိုင်ကျင့်ခံ ဖြစ်ချင်တာ။ ပိုဆိုးတာက အညစ်အကြေးတွေကိုပါ စားချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေတာ။ အစပိုင်းကတော့ လိင်စိတ်က မိန်းခလေးတွေ အနိုင်ကျင့်တာ ခံချင်ရုံလောက်ပါဘဲ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒီစိတ်ကြီးက ရောဂါလားဆိုပြီး လိုင်းပေါ်တက် စပ်စုမိကာမှ ရောဂါမဟုတ်မှန်း သိရုံမကဘူး၊ ရှေ့က စီနီယာ့ စီနီယာကြီးတွေရဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေပါ သိလာရပြီး သူတို့လို မိန်းခလေးတွေရဲ့ အညစ်အကြေးကို စားချင်တာ ဖြစ်လာရော။ 

စားချင်လာတဲ့နောက် ဘာလုပ်လဲဆိုတော့ အရင်ဆုံး မိန်းခလေးတွေရဲ့ အတွင်းခံတွေကို ခိုးနမ်းတာဘဲ။ အိမ်ရဲ့နောက်ဖေးလှေကားကနေ တခြားခန်းတွေရဲ့ နောက်ဖေးဝရံတာတွေမှာ လှမ်းထားတတ်တဲ့ မိန်းခလေးအဝတ်အစားတွေကို လိုက်နမ်းတယ်။ မလျှော်ရသေးတာလေးများ ကြုံရင် အနံ့ရှုရုံမကဘူး လျှာနဲ့လဲ ယက်တယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ မလျှော်ရသေးတဲ့ အတွင်းခံတွေကို မိန်းခလေးတွေက အပြင်မှာ ထုတ်လှမ်းလေ့မရှိဘူးလေ။ အဲ့တော့ မလျှော်ရသေးတဲ့ အတွင်းခံကို နမ်းခွင့်ရဖို့ဆိုတာ တကယ်မလွယ်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် အရဲစွန့်ကြီး မှန်းခန်းရဲ့အခန်းထဲဝင်မွှေရင်တော့ အမဝမ်းကွဲရဲ့ မလျှော်ရသေးတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို နမ်းခွင့်ရတတ်တယ်။ အမဝမ်းကွဲက နေ့တိုင်း နောက်ဖေးတံခါးကို ပိတ်လေ့မရှိဘူး။ အိပ်ရင်လဲ ဆင်အော်တောင် မနိုးမှန်း နောက်ပိုင်းသိလာတယ်။ ဒါအပြင် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ရံဖန်ရံခါ အိပ်ပျော်တတ်တဲ့ ဝမ်းကွဲအမဟာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အတွင်းခံအနံ့တွေရှုရင်း အဖုတ်စစ်စစ် နို့စစ်စစ်တွေကို မျက်မြင်မြင်နေရတာက ညတိုင်း ခိုးဝင်ပြီး ရတဲ့ အရသာတွေပေါ့။ 

ဒါပေမယ့်လဲ တရက်တော့ အဖမ်းခံလိုက်ရတယ်။ အမက ဖမ်းမိတာတော့မဟုတ်ဘူး။ အမဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ အမတစ်ယောက်က ဖမ်းမိတာ။ အဲ့အမကလဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့၊ ကျွန်တော်ကလဲ ထန်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်သား အမဝမ်းကွဲနဲ့ အခန်းထဲမှာ တွေ့ကြတာ။ အမဝမ်းကွဲကတော့ စက်တော်ခေါ်နေတာ ဘာမှမသိဘူး။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ဖွင့်ရာရခဲ့ပြီး ကစားဖော်၊ တိတ်တိတ်ပုန်းရည်းစား ဒါမှမဟုတ် တိတ်တိတ်ပုန်း သခင်မတစ်ယောက် စရလာတယ်။ 

သခင်မစိတ်အပြည့်ရှိတဲ့ သူမရဲ့ စေခိုင်းမှုတွေထဲမှာ ကျွန်တော် အတော်စီးမျောလာတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကစားကွင်းက ဝမ်းကွဲအမရဲ့အခန်းနဲ့ ပန်းပျိုမေဆိုင်ဘဲ။ များသောအားဖြင့်တော့ ပန်းပျိုမေ အလှပြင်ဆိုင်ဘဲ။ သခင်မက အလှပြင်ဆိုင်ရဲ့သော့ကို တာဝန်ယူထားတော့ ဆိုင်ပိတ်ပေမယ့် သခင်မက သူမအဖွားဆီ မပြန်သေးချိန် ကျွန်တော်နဲ့သခင်မအတူတူ ဆိုင်ထဲမှာ ကစားဖြစ်ကြတယ်။ 

မိန်းခလေးတွေချည်း သီးသန့်လာတဲ့ အလှပြင်ဆိုင်မှာ အိမ်သာ၊ ရေချိုးခန်းဆိုတာလဲ မိန်းခလေးတွေရဲ့ အငွေ့အသက်တွေ ပြည့်နှံ့နေတာဘဲ။ သခင်မ အဲ့ညက ကျွန်တော်ကို ဖမ်းမိသွားတာကို တွေးမိတိုင်း ကျေနပ်မိတယ်။ နောက်ပြီး သခင်မစိတ်ရှိတဲ့ သခင်မတစ်ယောက်ရထားတာလဲ ကံကောင်းတာဘဲ။ လိုင်းပေါ်မှာ သူများတွေ သခင်မအလိုရှိသည်၊ လိုချင်သည် တကြော်ကြော်အော်နေချိန်မှာ ကျွန်တော်ကတော့ ရှယ်သခင်မတစ်ယောက်ရထားတယ်။ မိန်းခလေး အလှပြင်ဆိုင်မှာရှိတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ ဆိုင်တွင်းစီး ဖိနပ်တွေကို နမ်းခွင့်ယက်ခွင့်ရတယ်။ ဆိုင်သန့်ရှင်းတော့ လုပ်ပေးရတာပေါ့။ ဆိုင်တွင်းစီး ဖိနပ်တင်မကဘူး၊ တချို့မိန်းခလေးတွေက အဝတ်အစားတွေပါ ထားခဲ့တတ်တော့ ရံဖန်ရံခါ အောက်ခံဘောင်းဘီ မလျှော်ရသေးတာလေးတွေ၊ ချွေးနံ့သင်းနေတဲ့ အင်္ကျီလေးတွေ နမ်းခွင့်ရတတ်တယ်။ ဆိုင်က မိန်းခလေးတွေ မကျန်ခဲ့လဲ သခင်မရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ယက်ခွင့်၊ နမ်းခွင့်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ပြောင်စင်အောင်တော့ လျှော်ဖွက်ပေးရတယ်။ ညတွင်းချင်းခြောက်အောင် တာဝန်ယူပေးရတယ်။ သခင်မက ညတိုင်း သူ့အဖွားဆီ ပြန်အိပ်တာဆိုတော့၊ တခါတရံဆို သခင်မက ဆိုင်နောက်ဖေးတံခါးကို အမှတ်အသားနဲ့ဖွင့်ပေးထားတယ်။ ခြေရာလက်ရာမပျက်စေရသလို ဆိုင်ကပစ္စည်းတွေကိုပါ မပျောက်ရှအောင် ဂရုစိုက်ရတယ်။ သခင်မကတော့ သူမအိမ်ကနေ လှမ်းခိုင်းတယ်။ ကိုယ်ဖြစ်ချင်နေတာတွေဖြစ်ရတော့ အတော်တော့ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်။ 

သခင်မရဲ့ဘဝက သနားဖို့တော့ကောင်းတယ်။ ကျွန်တော့်အမဝမ်းကွဲရဲ့ အစေအပါး ခွေးမလေးတစ်ကောင် ဖြစ်နေတာ။ သူမရဲ့ ရည်းစားကိုလဲ အမဝမ်းကွဲက သိမ်းပိုက်လိုက်တယ်။ သူမကိုလဲ အမဝမ်းကွဲက အညစ်အကြေးတွေ ကျွေးတဲ့အထိကို အနိုင်ကျင့်တာ။ သခင်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တွေ့ရတဲ့အချိန်တွေဆို ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲ့ အမြဲတွဲတွေ့ရတာဘဲ။ ဒဏ်ရာတွေက အဟောင်းပေါ်အသစ်တွေက အမြဲရှိနေတတ်တယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ သခင်မက အဲ့လို ခံနေရတာကိုဘဲ ကျေနပ်နေသလိုပါဘဲ။ 

သခင်မက ပြောဖူးတယ်။ သူတိုင်းမှာ မတူညီတဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စိတ်ခံစားချက်တွေ ရှိတတ်တယ်တဲ့။ သူမရဲ့စိတ်ခံစားချက်က မိန်းခလေး သခင်မဆီမှာ ကျွန်ခံချင်တာတဲ့။ ကျွန်တော့်လိုပေါ့။ ဒါပေမယ့် သခင်မက ကျွန်တော့်ထက်ပိုတာက သူမရဲ့သခင်မကသာ ခိုင်းရင် ယောင်္ကျားလေးတွေရှေ့ ဒူးထောက်ခံစားဖို့လဲ ဝန်မလေးဘူး။ ကျွန်တော်ကတော့ မိန်းခလေးတွေဆီမှာဘဲ ခစားချင်တာ ယောင်္ကျားလေးဆီ ခစားဖို့ကတော့ လက်ရှိထိ စိတ်ကူးမရှိသေးဘူး။ 

×××××××××××

ကော်ဖီဆိုင်က ကောက်ရလာတဲ့စာအုပ်ကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်ပြီးနောက်မှာတော့ မျက်နှာဖုံးရှင်များရဲ့စာဖတ်ခန်း ပိုင်ရှင် တစ်တော့ ကျေနပ်စေဖို့အတွက် စာအုပ်ပါ အချက်အလက်တွေကို အနည်းငယ် စာသားမွမ်းမံပြီး ဇာတ်လမ်းဖန်တီးပြီးတော့ Telegram ကနေ ပို့ပေးလိုက်တယ်။ တစ်တော့ကတော့ ကျေးဇူးတွေတင်ပြီး Love တွေ ပေးလေရဲ့။ သူ့ကို စာမူပေးပြီးတော့ KBZ ဘဏ်က ကောင်မလေးကို ရှေ့ရက်က ရှယ်ကြိတ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးရင်း အိပ်ဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။ မအိပ်ခင် သေးက ပေါင်ချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာကို သွားလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲ တခုခုက နှိုးဆော်သလိုရှိနေတာမို့ သေးပေါက်ပြီးတော့ နောက်ဖေးဝရံတာကနေ ဟိုကောင်မလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တိုက်ဆိုင်ချက်ဗျာ၊ ညကြီးမိုးချုပ်ကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သူမတို့အခန်းနဲ့နောက်ဖေးဘက်မှာ ထိုင်ထလုပ်နေပြန်တယ်။ ပြီးတော့ သူမရဲ့ပါးတွေကို သူမပြန်ရိုက်တယ်။ အဲ နောက်ထပ် တုတ်တစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး သူမရဲ့တင်ပါးကို သူမ ပြန်ရိုက်ပြန်တယ်။ စာအုပ်ထဲက အချက်အလက်တွေကြောင့် သူမရဲ့ အဖွား ဒီအချိန်အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီဆိုတာ ကျွန်တော် သိနေပါတယ်။ မအိပ်ခင် သူမရဲ့ Self Punishment Show လေးကို ကြည့်ပြီး သူမဝင်သွားမှ ကျွန်တော်လဲ နောက်ဖေးဝရံတာကနေ ပြန်ဝင်ပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ရက်ကျရင် ကျောင်းဆရာမလေးတစ်ယောက်ကို ကျွန်တော် Train ပေးရအုန်းမယ်။ အဲ့ကျောင်းဆရာမလေးက ကျွန်ဖြစ်ခွင့်ပြုပါဆိုပြီး ကျွန်တော့် ကျွန်မလေး တစ်ယောက်ကနေတဆင့် လာမိတ်ဆက်ထားတာ။ အစက Online play နဲ့ စတင်ဖို့ကို သူမဘက်က အဆင်မပြေလို့ အပြင်မှာဘဲ လက်တွေ့ Train ပေးပါတဲ့။ အော် ကျွန်ဖြစ်ချင်တဲ့ မိန်းခလေးတွေကလဲ ပေါလိုက်တာ။ မိန်းခလေးတွေက သခင်လိုချင်သူနှင့် သခင်မ လိုချင်သူဆိုပြီးဘဲ ကွဲတယ်။ ကျွန်တွေဘဲ ဖြစ်ချင်နေကြတယ်။ အတွေးတွေ ပလုံစီနဲ့ ကျွန်တော် အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။

The End

Part 2 ပြီး၏။