Photo Loading...
ကျွန်မ နာမည် မြတ်နိုးသူ ပါ။ အသက် 13 နှစ်။ Grade 9 ကျောင်းသူပါ။ အင်္ဂလိပ်ကျောင်း တက်တာပါ။ တစ်ဦးတည်းသောသမီး ဆိုတော့ အဖေနဲ့အမေ ရဲ့ အချစ်ခံရဆုံးသူလေးပါ။ မိဘနှစ်ဖက်က တိုင်းရင်းသားတွေဆိုပေမဲ့ အဖိုးက တရုတ်သွေးပါတော့ ကျွန်မလဲ အသားဖြူပါတယ်။ ရှစ်တန်း အရွယ်ကျောင်းသူဆိုတော့ ဆံပင်အရှည် နဲ့ အလှအပတွေ ကြိုက်တက်တဲ့အရွယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်မကတော့ အဲ့လောက် အလှမကြိုက်ခဲ့ပါဘူး။ ကျွန်မ ဘာကိုကြိုက်တက်တယ် ဆိုတာ စသိတဲ့ အရွယ်ဆိုလဲ မမှားပါဘူး။
သင်္ချာဆရာမ အသက်၂၅လောက် ရှိမယ်။ သူမက အရပ် ၅ပေ၅ ၊ ၆ လောက်၊ အသားဖြူဖြူ၊ ရှမ်းတရုတ်။ ဒေါက်ဖိနပ် အမြဲစီးတယ်။ သူမစီးနေကျ ဒေါက်ဖိနပ်အမဲနဲ့ ကျောင်းဆရာမဝတ်စုံ နဲ့ ကျလိုက်နေပြန်ရော။ ကျောင်းဆရာမဝတ်စုံ က အပေါ်အဖြူရှပ်အင်္ကျီ၊ အောက်က စကတ်အမဲအတို ဒူးပေါ်နဲ့၊ အဝတ်အစားကလဲ ကိုယ်ကြပ်လို့ပြောလို့ရလောက်အောင် သူမရဲ့ တင်းကာဝင့်ကြွားနေတဲ့ ခန္တာကိုယ်က သက်သေပြောနေတယ်။ မျက်မှန်နဲ့ ဆံပင်ကို အနောက်မှာ အမြဲ စဉ်းထားတော့ အထာကိုကျနေရော။ သူမစာသင်ချိန် ကျမထိုင်တဲ့နေရာ ဒုတိယတန်းအလယ်လောက်က လှန်းကြည့်တော့ သူမရဲ့ ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုမြက်နေရတာပေါ့။ ခေါင်းအစခြေအဆုံး ကြည့်နေရင်း သူမရဲ့ ဆွဲဆောင်မှု ရှိလှတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်အမဲ လေးနဲ့ စတော်ကင် အသားရောင်ဝတ်ထားတဲ့ ခြေထောက်လေးနားကို ရောက်တော့ မျက်စိကခွာလို့မရတော့ဘူး။ စားသင်နေတာကိုလဲ အာရုံမရတော့ဘူး။ ဒီတိုင်းလေးငေးကြည့်နေမိတာပေါ့။ ဒါကို သူမ သတိထားမိတော့ အချိန်တစ်ခုထိ စောင့်သေးတယ်။ ကျွန်မကတော့ သူမရဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်နဲ့ စတော်ကင်ဝတ်ထားတဲ့ ခြေထောက်နားမှာပဲ အာရုံရှိနေတယ်လေ။ ခွက်၊ ခွက်၊ ခွက်။ ကျွန်မအနားသို့ နီးကပ်လာသော သူမ၏ ဒေါက်ဖိနပ်သံများ။
" မြတ်နိုး၊ နင်ဘာကိုအဲ့လောက်စိုက်ကြည့်နေတာလဲ။ " ကျွန်မ အသိပြန်ဝင်လာသည်။ အခန်းထဲက အခန်းဖော်များ ဝိုင်းရယ်ကျလေသည်။ ဟ၊ဟ ဟ။။
" နင်စာသင်တာစိတ်မဝင်စားဘူးလား။ အတန်းပြီးရင် ရုံးခန်းထဲက ငါထိုင်တဲ့ စားပွဲခုံကို လာခဲ့။ ကြားလား။ "
" ဟုတ်၊ တီချယ်။ " လို့ပြန်ဖြေလိုက်ပြီး မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးရှက်သွေးဖြာသွားသည်။ အတန်းဆင်းတော့ ကျွန်မ ကြောက်နေမိသည်။ ငါဘာကိုကြည့်နေတယ် ဆိုတာ သိသွားလို့များလား၊ တွေးရင်းနဲ့။ အသွားလို့ကလဲမရ ကြောက်ကြောက်နှင့် ရုံးခန်းရှိရာသို့ လွယ်အိတ်လေးဆွဲကာ ခြေတစ်လှမ်းစခဲ့ပါတော့သည်။
ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ သူမက သူမစားပွဲခုံရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး အလုပ်ရှုပ်နေတာတွေ့တော့ အခန်းဝတွင်ရပ်လိုက်သည်။ သူမက နေပြီး
" ဒီမှာလာထိုင်ပါအုံး။ " ကျွန်မလဲ သူမအရှေ့တွင်မျကိနှာချက်ဆိုင်ထိုင်လိုက်တော့။ စာရွက်တစ်ရွက်လှန်းပေးသည်။
" နင်ဖြေထားတဲ့ သင်္ချာ၊ အဲ့မှာကြည့်လိုက်။ အတန်းထဲ စာသင်တာလဲစိတ်မဝင်စားဘူး၊ ဖြေတော့လဲ ကျတယ်။ ကယ်။ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ " အဖြေလွှာများကို ကျောင်းသားများထံ မအပ်ရသေး၊ ကျွန်မကို အရင်ခေါ်ပြခြင်းဖြစ်သည်။ သူမဆက်ပြောသည်။
" ဒီလိုပုံစံ အတိုင်းဆိုမလွယ်ဘူး။ စာမေးပဲကျလိမ့်မယ်။ နောက်တစ်ပတ်ကစပြီး ငါ့အိမ်မှာ ကျူရှင်လာသင် ရင်အဆင်ပြေမလား။ " အစ က ကျွန်မကြောက်နေတာ။ ဒီစကားကြားလိုက်ရတော့ပျော်သွသည်။
" ဟုတ်၊ တီချယ်။ သမီးလာလို့အဆင်ပြေပါတယ်ရှင့်။ "
" ဟုတ်ပြီ။ နောက်တစ်ပတ် တနင်္လာနေ့က စပြီး ညနေ ၅နာရီ ဆို တီချယ့်အိမ် လာခဲ့။ "
" ဟုတ်၊ တီချယ်။ သမီးအိမ်ကိုလဲပြောထားလိုက်ပါ့မယ်။ "
ဒီလိုနဲ့ တနင်္လာနေ့ကျောင်းဆင်းတော့ အိမ်ကိုပြန်၊ ရေချိုးအဝတ်အစားလဲ ညစာစားပြီး ကျူရှင်သင်ဖို့ ဆရာမအိမ်ကိုသွားခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဘဲလ်တီးလိုက်သည်။ အပျိုပေါက်စ အရွယ်ဆိုပေမဲ့ တီချယ်က တစ်ယောက်ထဲနေတာ။
" အော်၊ မြတ်နိုးရောက်ပြီလားလာ။ တီချယ်တောင်ခုမှပြန်ရောက်တာ ကျောင်းကနေ။ " သိသာပါသည်။ အဝတ်အစားများလဲ မလဲ ရသေးဘူး။
" ဟုတ်၊ တီချယ်။ " ဆိုပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ ကျွန်မစီးလာတဲ့ ဘွတ်ဖိနပ်ချွတ်လိုက်တော့
"ဖိနပ်က စီးထားလို့ရတယ်။ တီချယ်တောင် စီးထားတာ။ "
" ရတယ်ရှင့် သမီးက အကျင့်ပါနေလို့။ "
" ဒီမှာခဏ ထိုင်စောင့်။ တီချယ် ကော်ဖီသောက်မလို့။ သမီးရောသောက်အုံးမလား။ "
" တော်ပြီရှင့်။ ဒီမှာပဲစောင့်နေလိုက်မယ်။ " ကော်ဖီဖျော်ပြီး သူမ စားပွဲနား ယူလာကာ ကျွန်မကို စာစသင်ပါသည်။ တစ်နေကုန် ကျောင်းမှာလဲစာသင် အိမ်မှာလဲ စာသင်ဆိုတော့ သူမလဲမောနေတာပေါ့။ စာသင်လိုက်ကော်ဖီသောက်လိုက်လုပ်နေရင်း သူမ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဟူး.............။
" တီချယ်၊ မောနေပြီလား။ "
" အင်း၊ ဟုတ်တယ်၊ အင်္ကျီလဲ မလဲရသေတော့ အိုက်နေတာ။ ခြေထောက်တွေလဲနာနေတယ်။ တစ်နေကုန် မတ်တက်ရပ်ထားရတော့။ "
" ဟုတ်လား။ တီချယ်။ ဒါဆို သမီးနှိပ်ပေးမယ်လေ တီချယ့်ခြေထောက်ကို။ " ဟုဆိုကာ စားပွဲခုံအောက်သို့ ဝင်လိုက်သည်။ သူမက
" ရပါတယ်၊ မြတ်နိုးရယ်။ ဒေါက်ဖိနပ်နဲ့ဆိုတော့ အားနာလို့ မလုပ်ပါနဲ့။ "
" ရတယ်၊ တီချယ်။ သမီး က မရွံတက်ဘူး။ တီချယ့်ကို ပြုစုပေးချင်လို့။ "
" အေးဒါဆိုလဲ နှိပ်ကွာ။ " စကားအဆုံး ကျွန်မ သူမရဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်အမဲ လေးကို အသာ ချွတ်လိုက်ပြီး၊ ခြေထောက်ကို စနှိပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
" တီချယ်၊ သက်သာလား။ "
" အင်း၊ မြတ်နိုးရေ သက်သာတယ်။ ဒါနဲ့ တီချယ်မေးချင်လို့။ သမီးသူများခြေထောက် ကိုင်ရတာ မရွံဘူးလား။"
" တီချယ်ရယ်၊ ခြေထောက်ဆိုတာလဲ ခန္တာကိုယ်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပဲလေ။ ဥပမာ လက်ဆိုလဲ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုပဲ မဟုတ်လား။ လူတွေက ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းလျောက်ရတော့ မြေကြီးနဲ့နီး တဲ့ စိတ်အပိုင်ကိုကျ ရွံတယ်တဲ့။ သမီးကတေယ့ အဲ့လိုမရှိပါဘူး။"
" ဟုတ်လား။ တီချယ်က တစ်နေကုန် ဒီဒေါက်ဖိနပ်စီးထားရတော့ခြေဆီတွေ ထွက်တယ်။ နေ့တိုင်းပဲ။ ဒေါက်ဖိနပ်လဲ မဆေးတာကြာပြီ ဆိုတော့ မြတ်နိုးများ နံနေမလားလို့။ "
" မနံပါဘူး တီချယ်ရယ်။ ရတယ်။ "
" ဟုတ်လို့လား။ အားနာလို့ပြောတာလား။ "
" မနံ ဘူးတီချယ်၊ တီချယ်မယုံရင် တီချယ့်ခြေထောက်ကို ကျမနှာခေါင်းနား ငါးမိနစ်လောက်တင်ထားလို့ရတယ်။ "
" တစ်ကယ်လား။ " ကျွန်မ ပြန်မဖြေတော့ သူမ၏ စားပွဲခုံ အောက်တွင်လှဲအိပ်လိုက်ပြီး စတော်ကင် ဝတ်ထားတဲ့ သူမခြေထောက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ကျွန်မမျက်နှာပေါ်တက်လိုက်တယ်။ သူမလဲ စားပွဲခုံအောက်ငုံ့ကြည့်နေတာပေါ့။
" တစ်ကယ်မနံဘူးလား၊ မြတ်နိုး။ "
" တီချယ်၊ သမီး ရဖူးတဲ့ အနံ့တွေထဲမှာ အမွှေးဆုံးအနံ့ပဲ။ "
" ဟ၊ဟ၊ဟ။ ဟုတ်လား။ " သူမခဏသာမမောတွေဖြေရင်း ကော်ဖီဆက်သောက်နေလိုက်တယ်။ တစ်နေကုန်မောပန်းနေတဲ့ခြေထောက်လေးပေါ်မှာ မလျှော်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဖိနပ်လေးကြောင့် ခြွေးရနံ့များ နှင့် သားရေအနံ့များ ရောထွေးနေတဲ့အနံ့။ ကျွန်မ ၃မိနစ်လောက်ကြာအောင် ရှူရင်း ကျေနပ်နေမိတယ်။ ထို့နောက် နောက်အသစ်တစ်ခု စမ်းရန် စိတ်ထဲမှ နိုးဆော်လာသည်။ ကျွန်မ တီချယ်၏ စတော်ကင် အသားရောင်ကို ဖြေဖြေခြင်းနှစ်ဖက်စလုံး ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ သူမ၏ခြေထောက် လှုပ်သွားသည်။ သူမ မည်သည့်အရာကို ထိမိသည်မသေခြာ။ ကျွန်မ နောက်တစ်ချက် ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ ခြေထောက်မလှုပ်တော့။ သူမ ကြိုက်ဟန်တူသည်။ အနမ်းများဆက်တိုက် ဆက်သွားတော့သည်။ သူမစားပွဲခုံအောက်ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး
" နေလို့ကောင်းလိုက်တာမြတ်နိုးရယ်။ အညောင်းပြေတယ်။ "
" တီချယ် ကြိုက်ရင်ပြီးရော။ " ကျွန်မခြေဖဝါးနှစ်ဖက်စလုံးတစ်နေရာမှ မကျန် အနမ်းပေးပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ကျွန်မ အနမ်းပေးခဲ့တဲ့ ခြေဖဝါးနဲ့ ရင်းနီးအောင် စိုက်ကြည့်ရင်း ကျေနပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် လျှာဖြင့် ဘယ်ဖက်ခြေဖဝါးအလယ်ကို လျက်လိုက်သည်။ ငံကျိကျိ နှင့် အရသာအရမ်း မပြင်း။
" အား...............။ ဘာလုပ်လိုက်တာလဲမြတ်နိုး။ "
" လျက် လိုက်တာတီချယ်။ နေလို့မကောင်းဘူးလား။ "
" နေလို့ကောင်းတယ်။ နည်းနည်းယားလို့။ " ကျွန်မ နောက်တစ်ချက် ဖိပြီး လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူမအသံ ထပ်ကြားရသည်။ ထိုအသံများ ကို သူမကျေနပ်နေသော အသံဟု တစ်ထစ်ချယုံကြည် သောကြောင့် ဆက်တိုက်လျက်ပေးနေလိုက်တယ်။ တစ်ဖက်ပြီးနောက်တစ်ဖက်။ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်လုံးတွင် ငံကျိကျိ အရသာများ မကျန်အောင်လျက်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်မပါးစပ်များလဲ ညောင်းသွားသောကြောင့် ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်လုံကို မျက်နှာပေါ်တွင်ပြန်တင်ထားပြီး ခဏ နားနေလိုက်သည်။
" မြတ်နိုးရေ တီချယ် ခြေထောက်ညောင်းတာ သက်သာသွားပြီ။ တီချယ်ကို ဒေါက်ဖိနပ်ပြန်ဝတ်ပေးပါအုံး။ " ထို့နောက် သူမ ကျွန်မ မျက်နှာပေါ်မှ ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကို မှ ရွေ့လိုက်ပြီး ခြေထောက်ချိတ်လိုက်သည်။ ကျွန်မ လဲ အိပ်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး သူမချိတ်ထားသော အပေါ်ခြေထောက် ဘယ်ဖက်ကို ဒေါက်ဖိနပ်အရင်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ က နောက်တစ်ဖက်ဝတ်ပေး ဆိုသောစကားကို ခြေထောက်ကို ပြောင်းချိတ်လိုက်ပြီး အချက်ပြသည်။ ညာဖက်ခြေထောက်နှင့် ကျွန်မပါးကို ရိုက်မသည်။ သူမထံမှ မည်သည့်စကားမှ မကြားရ။ ကျွန်မကြိုက်နှစ်သက်မည် ကို သူမ သဘောပေါက်ဟန်တူသည်။ ဒေါက်ဖိနပ်နှစ်ဖက်လုံးဝတ်ပေးပြီး စားပွဲခုံအောက်မှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
" ကယ်ဒီနေ့တော့ တီချယ်လဲ နားချင်ပြီ။ မနက်ဖြန်မှ လာခဲ့တော့။ တီချယ်ခြေထောက်အညောင်းပြေအောက်လုပ်ပေးလို့ကျေးဇူးနော်။ ပြီးတော့ မြတ်နိုးက တီချယ့်ခြေထောက်ကို အရွံဘူးဆိုတာ ယုံသွပြီ။ "
" ဟုတ်တီချယ်၊ နားလိုက်အုံး။ တီချယ် ကျောင်းကပြန်လာလို့ ပင်ပန်းတယ်ဆို မြတ်နိုးနေ့တိုင်း ပြုစုပေးမှာ စာလာသင်ရင်း။
" ဟုတ်ပြီ၊ မြတ်နိုး ရေ ဖြေးဖြေးပြန်အုံး။ "
Comments
Post a Comment