စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ကြိုး(မွေးနေ့လက်ဆောင်)

 ဒီတစ်ခါလည်းမွေးနေ့ဆုတောင်းလေးပါနော်😁😁

Happy Birthday မမယူကီရေ...

ခညားနဲ့ပက်သက်တာကိုရေးရရင်တော့....

အပေါက်အလမ်းမတည့်တတ်တာကိုပေါ့...(တွေ့လိုက်တိုင်းစကားချေတင်မပြောရပဲပြီးသွားတယ်လို့ကိုမရှိတာ 😂)

သူမကိုစသိတာကတော့ချစ်စရာကောင်းတဲ့သူရဲ့storyလေးတွေကနေဆိုပါတော့(သဘောကျတော့ခဏခဏဖတ်ဖြစ်တာမျိုး...)

ဒါပေမဲ့သူမကမျောက်စိတ်လေ...🙄

သူမစာတွေကပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်ပါပဲ...

ဘာလို့လဲမေးတော့သူရဲ့ကာကာနဲ့ပြသနာတစ်ခါတက်ရင်ရေးထားတာတွေကိုonly meပြီးပြန်တည့်မှonly meဖြုတ်သတဲ့ဗျာ 😒

စကားစပြောဖူးတာကတော့...

သူမလည်းကျမကိုမမဘာဘီနဲ့မှားတဲ့လူတွေထဲကတစ်ယောက်လို့ပြောရမယ် 😂

စကားနည်းနည်းပြောကြည့်ပြီးတာနဲ့ဘာဘီမဟုတ်လောက်ပါဘူးတဲ့...

ဟမ်...ဘာ၃..

ဘာဘီကငါ့ကိုအဲလိုမပြောဘူးတဲ့...

ကျမလည်းတော်တော်သဘောကျသွားတာ...ကျမဘယ်လိုငြင်းငြင်းမမဘာဘီဆိုပြီးပဲထင်နေကြတာကိုး...ပထမဆုံးအမှန်မြင်ပေးတာသူမတစ်ယောက်ပဲလေ...

နောက်တော့စကားနည်းနည်းပါးသွားတယ်ဆိုပါတော့...

ကျမစာရေးတဲ့နောက်ပိုင်းတော့...

Cbကနေသူမစာလေးလာတယ်...

ဟျောင့်...စာရေးတဲ့ (ရေးချင်စရာကောင်းအောင်ကိုပြောတတ်တာလေ..နည်းတဲ့အပြောစွမ်းရည်လား 😏)

သူမစကားပြောတိုင်း...

ဟိုကောင်တို့...ချီးထုပ်ကောင်တို့ဆိုတဲ့နာမ်စားတွေအသုံးများတယ်...ပြန်ခေါ်လို့လည်းမရ(ကိုယ်ကငယ်တာကိုး 🙄)

နောက်တော့သူမလေးစကားတွေနဲ့နေသားကျလာတယ်ထင်ပ...

ချီးထုပ်လို့တစ်ခါလာခေါ်တိုင်းအရင်ရယ်မိတဲ့အဖြစ်(တကယ်ကရန်ဖြစ်ဖော်လာလို့သဘောကျတာ 😜)

တစ်ခါကကျမလေးငိုနေတာနော်ဆိုပြီးပို့လိုက်တာ...

မယုံဘူးတဲ့voice callလေးဝင်လာတယ်...

ကျမလည်းကိုင်မိလိုက်တယ်...ဘယ်မှာလဲငိုနေတဲ့အသံတဲ့

ကိုယ်တေကလည်းရမား...ငိုချပြလိုက်ကော(ရှိုက်သံလေးပါပါသေး🤣)

ခုနကအသံအဲလိုမဟုတ်ပါဘူးတဲ့...

သဘောတကျရယ်ချမိတဲ့အထိ...

ဘာလို့ငိုလဲမေးလို့ပစ်ထားခံရလိုငိုနေတာမပစ်ထားအောင်သွားပြောပေးဖို့ပြောတာ...ပြောပေးရှာပါတယ်...

ဆိုးရင်ဆက်သာပစ်ထားဆိုပြီး😕(ကျမလေးကဗွေမယူပါပုနော်...သဘောထားကြီးပါဒေ😌)

သူမအသံကအတော်နားထောင်ကောင်းတဲ့အသံအမျိုးအစားထဲပါဝင်ပါတယ်...အဲဒီphပြောတုန်းကသူမလေးနဲ့ပက်သက်ပြီးရယ်ခဲ့ရတဲ့ပထမဆုံးအမှတ်တရတစ်ခုပေါ့နော်...

စာရေးဖို့ခဏခဏပူဆာ..ခဏခဏssတွေdone(တကယ်လုပ်တာလည်းမဟုတ်ဘူး😂)အမြဲခြိမ်းခြောက်တတ်သူတစ်ယောက်ပါပဲ...(သူ့အလှည့်ကျရင်စိတ်ဆိုးတတ်သေး 🙄)

ပြောရဦးမယ်...မတွေ့တာအရမ်းရမ်းကြာပြီးတဲ့နောက်စာလေးတစ်ခုလာတယ်...ကျမစိတ်ဆိုးနေတာသိရက်လားတဲ့...

ဟမ်..ဘာလို့ဆိုးနာ၃...

မသိဘူး...မေ့သွားပြီ...ကောက်နေတာကိုပဲသတိရတော့တာတဲ့..

အဲလိုမျိုး...

ဒါပေမဲ့ကိစ္စမရှိပါဘူးလေ....

ဒီလောကကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာခင်ရတဲ့သူတစ်ယောက်တိုးတာကလက်ဆောင်လေးတစ်ခုရသလိုပါပဲ့....

ညကစာရေးပေးရင်းအိပ်ပျော်သွားတယ်..

ဗြဲ 😭😭

ပြီးတော့မှာကို...

အကောင်းဘက်ကတွေးရင်ခညားwallရဲ့မွေးနေ့ဆုတောင်းမှာကျမထိပ်ဆုံးပေါ့😁😁😁

Happy Birthday...

နောက်နောင်ပေါင်းများစွာထိ...ခညားရဲ့ကာကာနဲ့ရန်ဖြစ်လိုက်ပြန်ချစ်လိုက်နေနိုင်ပါစေနော်😁😁

            စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ကြိုး(မွေးနေ့လက်ဆောင်)

"မိနာနာရေ..."

ပြေးပြီလေ...

"အံမာ...ရပ်စမ်း...ပြေးလို့လွတ်မယ်ထင်သလား"

ထိုစကားအဆုံး...

ဂုတ်ပိုးကအင်္ကျီစကိုဆွဲကိုင်ထားသဖြင့်...ယက်ကန်ယက်ကန်ပါလာရတဲ့ကျမနာနာလေး...

"ဟီး...မမ"

"ဘာ...ဟီးမမလဲ''

"ဟီးကရယ်တာ...မမကခေါ်တာလေ😁😁''

"ဒေါက်"

"အ"

မြန်လိုက်တဲ့လက်...ရှောင်ဖို့တွေးရုံရှိသေး...ငါ့ခေါင်းလေးဘုထပြီလားမသိပု...

ဟွန့်...မမစုတ် 😒

စိတ်ထဲကအတွေးနဲ့အပြင်ကမျက်နှာကတစ်ခြားစီ...

"နာနာကိုခေါ်တာဘာလို့လဲဟင်''

"စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်မနေနဲ့...ဘယ်မှာလဲ...ကျက်ခိုင်း၊ရေးခိုင်းထားတဲ့စာ"

"အမ် 😐"

"မအမ်နဲ့...မေးတာဖြေ"

"ဟိုဟာလေ...''

ဘာဖြေရမှန်းမသိဆွံအနေတဲ့ကျမနာနာလေး...

စာကျက်...စာရေးဖို့ပေးထားခဲ့တဲ့အချိန်တွေကဂိမ်းဆော့လို့ကုန်ပြီလေ...ဘယ်မှာစာသွားလုပ်ရမတုန်း...

"အ...အား...မမ...အား"

ဗိုက်ခေါက်ဆီရောက်လာသောလက်ကိုအလန့်တကြားဆွဲဖယ်ပစ်တော့....ပေါင်းတွင်းကြောကိုလိမ်ဆွဲလာပြန်သည်။

"သေတော့မှာပဲ"

"သေအောင်ကိုသတ်မှာ...လာခဲ့"

"အား..."

နားရွက်ကိုရိုးရိုးမဆွဲပဲ...လိမ်ဆွဲပြီးခေါ်သွားသဖြင့်...

ယက်ကန်ယက်ကန်လိုက်သွားရပြန်သည်။မလိုပ်လို့လည်းမရ...

နာတာကိုး....

စာကျက်ခန်းထဲရောက်တော့....

"ဆယ်တန်းပဲရေညက်နေပြီ...သူ့အသိစိတ်နဲ့သူစာကျက်မယ်မရှိဘူး...အားနေဂိမ်းပဲဆော့နေတာ...ဂိမ်းကသည်းကိုဘာပေးတုန်း"

"စိန်တွေပေးတယ်လေ😁😁"

"ငါထပ်ခေါက်လိုက်ရ"

"အ"

"ဟဲ့...မခေါက်ရသေးဘူးလေ..ဘာ 'အ' တုန်း"

"ခေါက်လိုက်တာမှတ်လို့ကြိုအော်ထားတာပါ"

"အေး...တကယ်အော်ရမှာ...နားရွက်ဆွဲ...ထိုင်ထလုပ်..သုံးဆယ်"

"ဟီး...ဟုတ်"

ထိုင်ထသုံးဆယ်ကနာနာအတွက်အပျော့လေ...အေးဆေး...

အတွေးမှမဆုံးသေး....ကြိမ်လုံးကိုင်ကာပြန်ရောက်လာသောမမကြောင့်....

"မမ...အာ့ကဘာလုပ်မှာ"

"သည်းကိုရိုက်မှာလေ...စာငါးပုဒ်...ကျက်ခိုင်းတာနဲ့ရေးခိုင်းတာတစ်ခုမှမပြီးဘူးမလား...မကျက်တာအတွက်အချက်သုံးဆယ်...

မရေးတာအတွက်ထိုင်ထသုံးဆယ်"

နာနာလုပ်ရမှာတောင်တွန့်သွားသလားလို့...

"မြန်မြန်လုပ်လေ....သည်းမိဘတွေသည်းဆယ်တန်းနှစ်ကိုငါ့ဆီအပ်တာ...သည်းညံ့ရင်...ငါအသင်မကောင်းလို့ဖြစ်ရဦးမယ်"

"နောက်ခါလိမ္မာပါ့မယ်..မရိုက်နဲ့နော်... 😢"

"တော်တော်...အာ့လိုပြောနေတာအခုဆိုရင်၉၉၉၉ကြိမ်ဖြစ်ပြီ...

နားရွက်ဆွဲလုပ်တော့"

မမဆိုတာဟိုဘက်အိမ်ကမမအဖြူရောင်...ရုပ်လှသလို...သဘောလည်းကောင်း...မနောလည်းဖြူ...ပညာလည်းတော်တဲ့ပြည့်စုံသူတစ်ယောက်ပေါ့...

အဲ...စကားမစပ်သူသဘောကောင်းတဲ့အထဲမှာကျမဆိုတဲ့နာနာမပါပု...

သူခိုင်းတာမလုပ်ထားတိုင်းပေးတတ်တဲ့အပြစ်တွေကတစ်ခါမှသက်သက်သာသာမရှိ....

"ဟဲ့...ဘာလုပ်နေတာလဲ...လုပ်လေ.."

"ဟုတ်...ဟုတ်"

အတွေးထဲမျှောနေလို့မဖြစ်ကြိမ်လုံးကတင်ပါးဆီဝဲလာပြီလေ...

"တစ်...ဖြန်း''

"အ"

ပထမဆုံးအချက်ကိုလျော့လျော့ပေါ့ပေါ့ရိုက်ပါလားလို့...

ပူစပ်နေတာပဲ 😢

"နှစ်...ဖြန်း"

"အ"

"သုံး...ဖြန်း''

"အ"

"ဆယ်...ဖြန်း"

နာနာဆက်မလုပ်နိုင်တော့....နာနေပြီလေ...

မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်လိုက်တော့...

"မနားနဲ့ဆက်လုပ်"

"ဖြန်း...ဖြန်း...ဖြန်း"

"အ..အာ့..အ"

"သုံးဆယ်...ဖြန်း"

"အ"

နာနာခွေခနဲထိုင်ချလိုက်မိသည်။တင်ပါးတစ်ခုလုံးပူစပ်လို့...

ဒီလိုနဲ့နှစ်ဝက်စာမေးပွဲကြီးနီးလာသလို...

နာနာရဲ့...လက်မောင်း...ဗိုက်ခေါက်...ပေါင်သားတို့တွင်...

သူမဆွဲဆိတ်ထားသော...ဒဏ်ရာ...အညိုအမဲတို့လည်းတိုးလာသည်။အဆင့်တွေလည်းတစ်လထက်တစ်လတက်လာသည်။

ခြောက်ဘာသာလုံးရဲ့အမှတ်ကနဂိုအတိုင်းရှိရင်ရှိ...မရှိရင်တိုးရသည်။လျော့ကျသွားလျှင်တော့တစ်မှတ်သုံးချက်နှုန်းနဲ့...အရှိုးရာတွေထပ်လာရုံအပြင်ဘာမှမရ...တိုးလာရင်တော့အားလပ်ရက်သတ်မှတ်ပေးတတ်သည်။

ရီပို့ကဒ်ထုတ်ပေးတိုင်း....နာနာရင်ထဲမှာငလျင်လှုပ်နေသလိုခံစားရသည်။

ဒီမနက်...နှစ်ဝက်စာပေးပွဲသွားဖြေရမည်။

"နာနာ...မမလိုက်ပို့ပေးမယ်"

"အ"

"ဘာဖြစ်တာလဲ"

"ဟီး...မမလိမ်ဆွဲထားတာတွေလေ...နာနာတောက်နာမှကြောက်လို့တော်ရုံမထိပု...မမကအားရီးနဲ့လာကိုင်တာကိုး"

သူမမျက်နှာပေါ်မှာစိတ်မကောင်းသလိုအရိပ်အချို့ဖြတ်ပြေးသွားသော်လည်း...ခဏမျှသာ...

သချာင်္ဖြေတဲ့နေ့ကျတော့....

အပုဒ်ကြီးတွေပြီးလို့...တစ်မှတ်တန်လေးတွေကိုနာနာတွက်နေလိုက်သည်။ဘေးကတစ်ယောက်က...

"နာနာ...ဒီတစ်မှတ်တန်မှာအဖြေကCမလား..."

"မဟုတ်ပါဘူးAပါ"

နာနာတို့ဆက်မပြောဖြစ်တော့....

သူAပြောင်းလိုက်မှန်းလည်းနာနာမသိ...

နာနာရဲ့အားနည်းချက်ကအယုံလွယ်ခြင်း...

အခုပုဒ်စာကိုလည်းနာနာသိပ်မကျွမ်းကျင်...

'သူပြောသလိုCများလား"

အဖြေလွှာမပေးခင်ထိနာနာ...စဉ်းစားနေမိတုန်း...

နောက်ဆုံးတော့Aဆိုတာလေးကိုဖျက်ပြီး...Cလို့ရေးလိုက်ကာအဖြေလွှာအပ်လိုက်သည်။

အိမ်ရောက်တော့ထုံးစံအတိုင်း...မမကမေးခွန်းကိုယူကြည့်ကာဘာတွေဖြေခဲ့လဲမေးပါရော....

"ဒီနေရာကAလေ...ဘာလို့Cလို့ဖြည့်ထားတာလဲ"

"ဟာ...နာနာအစကတွက်ပြီးAလို့ရေးထားပြီးသား...ဘေးကသူငယ်ချင်းကCလို့ပြောလို့..ပြောင်းလိုက်မိတာ..."

နာနာကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်နှမျောတဲ့လေသံလေးနဲ့ပြောနေမိသည်။

မမမျက်နှာကပေါက်ကွဲတော့မယ့်ပူပေါင်းလို့ဖြစ်လာတာကိုမသိလိုက်...

"နာနာ...ငါနင့်ကိုအမြဲပြောတယ်...ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးဖို့...အယုံမလွယ်ဖို့....နင့်ဦးနှောက်ကဘာလို့ထားထားတာလဲ"

"ဟင်.."

"လာစမ်း...မမဆွဲခေါ်သွားသည်ကနာနာအခန်းဆီတောက်လျှောက်"

ကုတင်ပေါ်နာနာကိုတွန်းလိုက်ပြီးနံရံမှာချိတ်ထားတဲ့ကြက်မွှေးကိုသွားဖြုတ်နေသည်။

"ဖြန်း...ဖြန်း...ဖြန်း''

နာနာငေးကြောင်ကြည့်နေမိသည်။အသားစိုင်တွေပူစပ်နေတာတောက်နာနာအံသြနေတုန်း..ဘာဖြစ်လို့မရိုက်ခံရတာလဲ....

"ငါနင့်ကိုသင်ပေးနေတာကိုယ့်ဦးနှောက်နဲ့ကိုယ်အဖြေရှာတတ်ဖို့ဟဲ့...သူများဦးနှောက်ဆီကအကြံယူဖို့မဟုတ်ဘူး"

"ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း''

"နောကအခုလိုလုပ်ဦးမလားပြော..သူများစကားနားယောင်ဦးမလား"

"တောပြ်ီနော်မမ..နာနာထပ်မလုပ်ရဲတော့ပါဘူး...နာနေပြီ...အဟင့်"

"ဖြန်း..."

"အ"

"နောက်ဆိုနာနာကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးပါ့မယ်..မရိုက်နဲ့တော့နော်.."

"ဖြန်း...ဖြန်း...ဖြန်း''

"အ..အဟင့်"

"ဝှီး...ဒေါက်"

နံရံကိုပစ်ပေါက်လိုက်သောကြက်မွှေးလေး..လှည့်ထွက်သွားသောသူမ...

ပူစပ်နေသောအသားစိုင်တွေကိုပွတ်သပ်ရင်းငိုနေမိသောကျမ...

ထိုရက်ကစပြီးသူမရဲ့ဒေါသကိုနားလည်ကာနာနာစာကိုသာကြိုးစားမိသည်။အပြစ်ပေစခံရခြင်းတွေမပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်းအရင်ထက်နည်းပါးလာသည်ကတော့အမှန်....

နာနာဆယ်တန်းစာမေးပွဲresultထွက်တော့....

ပီတိအပြုံးတွေဖြင့်တစိမ့်စိမ့်လှနေသောသူမ...

အောင်မြင်မှုတို့ဖြင့်ဝင့်ကြွားနေသောကျမလေး...

မမတက်သောကျောင်းကိုလိုက်တက်ရင်း...စီနီရာမမရဲ့အပြစ်ပေးလမ်းညွှန်မှုတို့ကိုခံယူရင်း....

ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဘဝသာယာခဲ့သည်ကတော့သေချာပါသည်။

The End

မွေးနေ့လက်ဆောင်ကပေးစရာလည်းဘာမှမရှိ...လုပ်တတ်တာလည်းဘာမှမရှိ...မတောက်တခေါက်စာပဲနည်းနည်းပါးပါးရေးကျင့်ရှိတော့....

အမြဲတမ်းstoryရေးခိုင်းနေတတ်တဲ့ခညားအတွက်storyသေးသေးလေးတစ်ပုဒ်လက်ဆောင်ရေးပေးတယ်😁😁