မိသားစုအိမ်သာထဲကခွေးအစေခံ
ဇော်ဇော်နဲ့ကျနော်က ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေ၊ သူငယ်တန်းကတည်းက အတူခင်ခဲ့ရတဲ့ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း အရင်းတွေပေါ့။ ဘယ်သွားသွား ဘာလုပ်လုပ် အတူတူမခွဲပဲခင်ခဲ့ကြတာ။ နောက်ဆုံးကျနော်သိပ်ဖြစ်ချင်နေတဲ့ သူများမိသားစုရဲ့ အခိုင်းအစေဘ၀ကို ရောက်ဖို့တောင် သူကဘဲ ကူညီပေးခဲ့တာ။ အခုဆို ကျနော်က ဇော်ဇော်တို့ တစ်အိမ်လုံးရဲ့ကျွန်ဖြစ်နေပြီလေ။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ကျွန်ခံရပေမယ့် ကျနော်အားမငယ်ပါဘူး။ သူငယ်ချင်းက ကျနော့်ကို နားလည်ပေးတယ်၊ အားပေးတယ်။ သူ့မိသားစုကလည်း ကျနော့်ကို အရမ်းနားလည်ပေးပြီး ကျနော်ဖြစ်ချင်တဲ့ဘ၀ပုံစံကို ဖန်တီးပေးတယ်။ သူတို့အိမ်မှာ ဂျက်ကီလို့ခေါ်တဲ့ခွေးတစ်ကောင်ရှိတယ်။ အခုတော့ ဂျက်ကီနဲ့ကျနော့်ကို အတူတူထားပေးတယ်။ ဇော်ဇော့်အမေက ကျနော်တို့ကျောင်းက အတန်းပိုင်ဆရာမပါ။ ဒီနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ ဆရာမတို့ တစ်မိသားစုလုံး တစ်နေကုန် လျှောက်လည်ကြတယ်။ ကျနော့်ကိုတော့ အိမ်နောက်ဖက်က ခွေးလှောင်အိမ်ထဲမှာ ဂျက်ကီနဲ့အတူ ထည့်ပြီးသော့ခေတ်ထားခဲ့တယ်။ ခြံစောင့်ခွေးအနေနဲ့ပေါ့။ ကျနော် အခုလို ကျွန်ခံပြီးခွေးဘ၀ရောက်အောင်လည်း သူငယ်ချင်းဇော်ဇော်ကပဲ ကူညီပေးခဲ့တာ။ ၆တန်းကျောင်းသားဘ၀က စခဲ့တယ်ဆိုပါတော့။
ဇော်ဇော်နဲ့ကျနော်ကသူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မလျှို့၀ှက်ဘဲ တိုင်ပင်လေ့ရှိတယ်။ ၆တန်းအရွယ်မှာ ကျနော်တို့ တစ်ကိုယ်ရေအာသာဖြေခြင်းဆိုတဲ့ ဂွင်းထုတတ်လာတယ်။ ဇော်ဇော်က သူကြိုက်တဲ့ကောင်မလေးတွေနဲ့ ဆရာမတွေကို လိုးလို့ရတယ်လို့ မှန်းပြီးထုတဲ့အကြောင်းပြောပြတယ်။ ကျနော့်ကိုလည်း ဘယ်သူ့ကို မှန်းထုလည်း မေးတာပေါ့။ အများနဲ့မတူတဲ့ ခံစားချက်ရှိနေတဲ့ကျနော်လည်း မဖြေရဲခဲ့ဘူး။ ဇော်ဇော်က အတင်းမေးတယ်။ မဖြေရင်နောက်ဆို သူငယ်ချင်းအဖြစ်က စွန့်လွှတ်မယ်လို့ပြောတယ်။ မလိမ်ညာတတ်တဲ့ ကျနော်လည်း အမှန်အတိုင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ သူများမိသားစုအိမ်မှာ ကျွန်ခံပြီး ခွေးလိုဆက်ဆံခံရတာ ကြိုးတုတ်လှောင်ခံရတာ။ သူများလင်မယားတွေလိုးခါနီးစောက်ပတ်ယက်၊ လီးစုပ်ပေးရတာ၊ တစ်မိသားစုလုံးရဲ့ သေးသောက်ရတာ၊ ချီးစားရတာမျိုး စိတ်ကူးပြီး မှန်းထုရင် အရမ်းဖီးတက်ကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကို သူ အရမ်းအံ့ဩသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူကိုမှ အဲ့အကြောင်းပြန်မပြောခဲ့ဘူး။ နှုတ်လုံတယ်။ ကျနော်ကတေ့ာ သူ့ကို ပြောပြပြီး ကတည်းက စိတ်မလုံတာနဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် သိပ်စကားမပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။ တတ်နိုင်သမျှသူ့ကို ကျနော် ရှောင်တော့တာဘဲ။ ကျနော်စိတ်ညစ်ပြီး မှိုင်နေတာကို သူသတိထားမိတယ်။ သူလည်းကျနော် အခုလိုဖြစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး သနားလာတယ်။ ကျနော် စိတ်ညစ်ရင် သူလည်း မနေတတ်တော့ဘူး။ နောက်တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ သူ အဲ့အကြောင်းပြန်ဆက်မေးတယ်။ ကျနော်လည်း မရှက်တမ်း ပြောပြဖို့ နဲ့ သူကူညီပေးဖို့ အားပေးစကားပြောတယ်။ မင်းစိတ်ကူးယဉ်သလို အပြင်မှာ တကယ်လုပ်ရမယ်ဆိုရင်ရော လုပ်နိုင်လားတဲ့။ ကျနော်လည်း လုပ်နိုင်တယ်ဆိုရင် မင်းက ဘယ်လိုကူညီပေးမှာလည်းလို့မေးတော့ မနက်ဖြန် နေ့တစ်ဝက် ကျောင်းလစ်ပြီး သူ့အိမ်ကို ခိုးပြန်မယ်။ သူ့မှာ အိမ်သော့အပိုရှိတယ်။ အိမ်ရောက်ရင် မင်းအတွက် အစီအစဉ်ရှိတယ်လို့ပြောတယ်။ ကျနော်လည်း သဘောတူလိုက်တယ်။ နော်ကတစ်နေ့ ထမင်းစားဆင်းတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် အိမ်ကို ခိုးပြန်ကြတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ဇော်ဇော်က သူ့အမေနဲ့ သူတို့မိသားစုရဲ့ မလျှော်ရသေးတဲ့အဝတ်တွေကို ကျနော့်ရှေ့ကို ချပေးတယ်။ အခုချိန်ကစပြီး မင်းက ဒီတစ်အိမ်လုံးရဲ့ အခိုင်းအစေလို သဘောထားပြီး ဒီအဝတ်တွေအကုန်လျှော်၊ ကြမ်းတိုက်၊ အိမ်သာဆေး၊ ဖိနပ်တိုက် အကုန်လုပ်ရမယ်။ ငါ့အမေက ကျူရှင်ဝင်သင်တာဆိုတော့ ၇နာရီလောက်မှ ပြန်လာမှာ။ အမတို့နဲ့ငါကလည်း အဲ့အချိန်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တာ။ အဲ့အချိန်မရောက်ခင် ဒီအိမ်မှာမင်းက ကျွန်လို အလုပ်လုပ်ပြီးနေခဲ့။ ငါကတော့ ဟန်မပျက် ကျောင်းပြန်တက်နေမယ်။ မင်းကိုမေးရင် နေမကောင်းလို့ပြန်တာလို့ ပြောပေးထားမယ်။ ပြန်ရင် အိမ်တံခါးတွေသော့ပြန်ခတ်ခဲ့၊ မနက်မှ ငါ့ကို ပြန်ပေးလို့မှာပြီး ဇော်ဇော်ကျောင်းကို ပြန်သွားတယ်။
ကျနော်လည်း အရမ်းပျော်သွားတာပေါ့။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ဆရာမနဲ့ သူ့သမီးတွေရဲ့ ထမီတွေနဲံအတွင်းခံတွေ အပါအဝင်တစ်အိမ်လုံးရဲ့အဝတ်တွေကို မနားတမ်း လျှော်ဖွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကြမ်းတိုက် အိမ်သာဆေး ဖိနပ်တိုက် စတဲ့ အိမ်အလုပ်တွေကို မနားတမ်းလုပ်ပြီး ည၇နာရီ ထိုးခါနီးမှ တံခါးပြန်ပိတ် သော့ခတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကြည်နူးလိုက်တာ အရမ်းပဲ။ သူငယ်ချင်းကိုလည်း ကျေးဇူးတင်မိတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာကျ ကျနော်တစ်နေကုန် ကျွန်ခံလို့ရအောင် သူငယ်ချင်းက မနက်တည်းက အိမ်သော့ပေးထားတယ်။ ကျနော်လည်း အိမ်ကနေကျောင်းကို အထွက်ပြပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်မသိမသာခိုးဝင်ပြီး တစ်နေကုန် ကျွန်ခံနေတာပေါ့။ ဆရာမအိမ်ကိုပြန်လာတိုင်း အဝတ်တွေလျှော်ပြီးသားဖြစ်နေတာ၊ သန့်ရှင်းနေတာကြည့်ပြီး အံ့ဩနေတယ်။ အိမ်ကို သူခိုးဝင်တယ်ဆိုရအောင်လည်း ဘာမှမပျောက်ဘူး။ ထူးတော့ထူးခြားနေသလိုဖြစ်နေတာတစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ ဟိုကောင်လေးကျော်ကျော် ကျောင်းမလာတာလည်း တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ ဘယ်လိုများပတ်သတ်နေပါလိမ့်။ ဆရာမလည်း စဉ်းစားလို့မရဖြစ်နေတယ်။ တစ်နေ့ ဆရာမ ခေါင်းတွေကိုက်ပြီး နေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်တာနဲ့ ကျောင်းက နေ့တစ်ဝက်ခါင့်ယူပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်တံခါးပွင့်နေတာတွေ့တော့ ဆရာမလည်း သံသဃဖြစ်နေတာနဲ့ တိတ်တိတ်ကလေးဝင်ပြီး ချောင်းအကြည့်မှာ ‘ဟင် အို‘ ဆရာမအံ့ဩသွားတယ်။ သူ့အခန်းက တပည့်လေးကျော်ကျော်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူတို့မိသားစုအဝတ်တွေကို ထိုင်လျှော်ပေးနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။
‘ကျော်ကျော် နင် ငါ့အိမ်ကို ဘယ်လိုရောက်နေတာလည်း‘
‘အိမ်သော့ဘယ်လိုရတာလည်း‘
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့
‘ဇော်ဇော်ဆီက ောတင်းတာပါ‘
‘ဒါဆို မင်းဒီကိုလာတာ ငါ့သားသိတယ်ပေါ့၊ မင်းက ရော ကျောင်းကိုမလာပဲ ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလည်း‘
‘ဆရာမက ဒေါသတကြီးမေးတော့ ကျနော်လည်း ကြောက်ပြီး ဘာမှပြန်မဖြေပဲ ခေါင်းငုံ့နေလိုက်တယ်။ ဆရာမက ပိုဒေါသထွက်သွားပြီး မနက်ဖြန် နင့်မိဘတွေကို ကျောင်းခေါ်လာခဲ့လို့ပြောတော့ ကျနော် ပိုကြောက်သွားတယ်။ ကျနော်မ မိထွေးနဲ့နေရတာ။ အဖေကအရက်သမား၊ မိန်းမကြောက်ရတယ်။ မိထွေးသာသိရင် ကျနော့်ကို အသေရိုက်မှာ။ ကျနော်လည်း ဆရာမရှေ့ ဒူးထောက်လက်အုပ်ချီပြီး
‘ကျနော့်မိဘတွေကိုတော့ မသိပါစေနဲ့ဆရာမရယ်၊ ကျနော့်ကို ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ၊ ကျနော်ဆရာမတို့အိမ်က အလုပ်တွေကို အရမ်းလုပ်ပေးချင်လွန်းလို့ ခိုးလုပ်ပေးမိတာပါ။ ဆရာမ မကြိုက်ရင် နောက်ကို လာမလုပ်တော့ပါဘူး‘ လိုပြောတော့ ဆရာမက…
‘နင့်ကိုအိမ်က အလုပ်လာလုပ်ပေးတာ မကြိုက်လို့ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ နင့်ပညာရေးအတွက် နင်မစဉ်းစားတော့ဘူးလား။‘
‘အဲ့ဒါတော့ကျနော်မသိဘူး ဆရာမတို့အိမ်မှာ အခုလိုလာလုပ်ပေးနေရတာကို ကျနော်ပျော်တယ်။ ‘
‘ကောင်းပြီလေ နင်အရမ်းလုပ်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း နောက်နေ့ကစပြီး မနက်ပိုင်းကျောင်းတက် နေ့ခင်းတစ်ဝက်နား အိမ်လာပြီး အလုပ်လုပ်ပေးပေါ့။ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ နင့်အိမ်ကို ကျူရှင်ရှိတယ်ပြောပြီးလာခဲ့။ တစ်နေကုန်လာလုပ်ပေး ဟုတ်ပြီလား။‘
ကျနော်လည်း ‘ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမ‘ ဆိုပြီး ဆရာမရဲ့ ခြေဖမိုးနဲ့ ကျနော့်နဖူးထိကပ်ပြီး ရှိခိုးလိုက်တယ်။ အဲ့နေ့ညနေပိုင်းကိုတော့ ဆရာမကိုယ်တိုင် ကျနော့်ကို ခိုင်းပေးတာဆိုတော့ ကျနော်အရမ်းပျော်တယ်။ နောက်နေ့ ကျနော် ဇော်ဇော့်ကို အကြောင်းစုံရှင်းပြတော့
‘ဝမ်းသာလိုက်တာ သူငယ်ချင်းရာ၊ ငါ့အမေက မင်းကို ကျွန်လို ခေါ်ခိုင်းပေးတော့မယ်။ စိတ်ချသူငယ်ချင်း ငါတို့တစ်အိမ်လုံးက မင်းကို ကျွန်လိုဆက်ဆံလာစေရမယ်။ ငါ့မိဘတွေနဲ့ ငါ့အမတွေရဲ့သေးကို သောက်ရဖို့လည်း ငါစီစဉ်ပေးမယ်။ အဆင်ပြေရင် သူတို့ချီးပါစားခွင့်ရဖို့ လုပ်ပေးမယ်။ ‘
‘တကယ်ပြောတာလားသူငယ်ချင်း၊ ငါမင်းကျေးဇူးကို ဘယ်လိုပြန်ဆပ်ရမလည်းတောင်မသိတော့ဘူး‘
‘ရပါတယ်ကွာ မင်းစိတ်ချမ်းသာတာမြင်ရင် ငါလည်း စိတ်ချမ်းသာတာပေါ့‘
အဲ့အချိန်ကစလို့ ကျနော်ဟာ ဆရာမတို့မိသားစုရဲ့ အခိုင်းအစေတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ အိမ်မှာက ဆရာမတို့လင်မယားရယ်၊ မကြီး၊ မလတ်၊ မငယ်၊ ကိုလေးနဲ့ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဇော်ဇော် အပါအဝင် မိသားစု ၇ယောက်ရှိတယ်။
//မိန်းမတွေရဲ့ချီးစားသည် အကောင့်ပိုင်ရှင်ရဲ့ဇာတ်လမ်းကို ဓာတ်ပုံကနေ စာသားအဖြစ် ဇက်ကြော်တက်ခံပြီး ရေးပေးထားတာဖြစ်ပါတယ်။ ရေးသားပေးသူကတော့ ကျွန်တော် တစ်တော့ပါ။ သိအောင် ကြော်ငြာလေး ထည့်တာပါ။ တကယ် ဇက်ညောင်းပါတယ်။//
ဇော်ဇော်က အငယ်ဆုံးနဲ့အဆိုးဆုံးသား။ မိသားစု အပေါ်ဆိုးတဲ့ဇော်ဇော်က ကျနော့်အပေါ်ကျ အရမ်းကောင်းတာ။ ကျနော် ဘာဖြစ်ချင်ချင် သူလုပ်ပေးတယ်။ အခုလည်း ဂျက်ကီ့နေရာမှာ ကျနော်နေချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ သူ့အမေကို အတင်းပူဆာတယ်။ ကျနော့်ကို ဂျက်ကီနဲ့အတူ လှောင်အိမ်ထဲထည့်ပြီး ခွေးလိုထားပေးဖို့ သူ့အမေကိုပြောတယ်။ ဆရာမက ငရဲကြီးတတ်တယ်မလုပ်ကောင်းဘူးလို့ပြောတော့ ဇော်ဇော်က ထိုင်ငိုပြီး ကျနော့်ကို ခွေးလိုထားမပေးရင် သူကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘူး၊ အိမ်မှာလည်း မနေတော့ဘူးလို့ ခြိမ်းခြောက်လိုက်တယ်။ အငယ်ဆုံးဆိုတော့ ငယ်ငယ်တည်းက အလိုလိုက်ခံရပြီး အရမ်းဆိုးတဲ့ဇော်ဇော်က သူဖြစ်ချင်တာမရမချင်းကို ပြသနာရှာတော့တာပဲ။ နောက်ဆုံးတော့ မိဘတွေကပဲလက်လျော့လိုက်ရပြီး ကျနော့်ကို ခေါ်မေးတယ်။
‘သား ဒီအိမ်မှာ ခွေးလိုထားမယ်ဆိုရင် နေပေးနိုင်လားတဲ့။‘
ကျနော်လည်း ဝမ်းသာအားရနဲ့…
‘ဟုတ်ကဲ့‘ လို့ပြောတော့ ဆရာမက ကျနော့်ကို သနားတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ပြီး ကျနော့်လည်ပင်းကို ခွေးလည်ပတ်နဲ့သံကြိုးလေးတပ်ပေးတယ်။ သူ့သားကိုလည်း
‘ဇော်ဇော်မင်းသူငယ်ချင်းကို အိမ်အနောက်က ခွေးလှောင်အိမ်ထဲထည့်ထားလိုက်တော့‘ ဆိုတော့ ဇော်ဇော်လည်း ကျနော့်လည်းပင်းက သံကြိုးစလေးကို သူ့အမကြီးလက်ထဲထည့်ပေးပြီး
‘မကြီးသွားထည့်လိုက်၊ ဒီခေါးကို အမေနဲ့အမတို့ကို အပိုင်ပေးလိုက်ပြီ‘
လို့ပြောပြီး ပြေးထွက်သွားတယ်။ မကြီးက ကျနော့်လည်ပင်းက သံကြိုးစဆွဲပြီး အိမ်နောက်ဖက်ထွက်လာတယ်။ ကျနော်လည်း မကြီးဖင်ကို မော်ဖူးရင်း နောက်ကနေ ခွေးလိုလိုက်လာရတယ်။ ဂျက််ကီ့ကိုထည့်ထားတဲ့လှောင်အိမ်တံခါးလေးဖွင့်ပေးပြီး ကျနော့်ကို ခွေးလိုမောင်းသွင်းကာ အပြင်ကနေ သော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး ပြန်သွားတယ်။ လှောင်အိမ်ကကျဉ်းတော့ နှစ်ကောင်သား ပူးပူးကပ်ကပ်နေရတယ်။ တော်သေးတာပေါ့၊ ဂျက်ကီနဲ့ကျနော်က အစတည်းက ရင်းနှီးနေတာမို့။ နောက်တော့ဆရာမက ကျနော့်ကို ဂျက်ကီနဲ့အတူ စားခွက်တစ်ခုတည်းထည့်ပြီးအစာကျွေးတယ်။ အတူအိပ်ခိုင်းတယ်။ အမြဲလိုလို လှောင်အိမ်တစ်လုံးတည်း နှစ်ကောင်အတူထည့်ပေးထားတော့ ပိုပြီးရင်းနှီးလာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နွေရာသီကျောင်းပိတ်တော့ နေ့ရောညပ ဆရာမတို့အိမ်မှာ ကျနော်အချိန်ကုန်တာများတယ်။ ကျနော့်မိထွေးကလည်း မျက်စိနောက်သက်သာတယ်ဆိုပြီး ဆရာမတို့အိမ်ပဲလွှတ် နေတော့ ကျနော့်အကြိုက်ပေါ့။ အဖေဆုံးသွားတော့ ဆရာမက ကျနော့်ကို အပြီးအပိုင်းမွေးစားဖို့ဆိုပြီး မိထွေးလက်ထဲကနေ ပိုက်ဆံပေးပြီး ဝယ်လိုက်တယ်။ မိထွေးကလည်း ဝမ်းသာအားရကို ရောင်းလိုက်တာ။ တတယ်တော့ ဆရာမက ကျနော့်ကို ခွေးတစ်ကောင်အဖြစ်နဲ့ဝယ်လိုက်တာပါ။ ကျနော့်ကို ကျောင်းကထုတ်ပြီး သူတို့မိသားစုရဲ့ အခိုင်းအစေအဖြစ်နဲ့ထားတယ်။ နေ့ရောညပါ အခိုင်းခံရတဲ့အပြင် စိတ်တိုင်းမကျရင် ကြိုးတုပ်ရိုက်တယ်။ အိမ်သာထဲထည့်သော့ခတ်ပြီး အစာငတ် ရေငတ်ထားတယ်။ ဆရာမတို့ လင်မယားက ညဆို သေးအိုးနဲ့သေးပေါက်တာဆိုတော့ မနက်တိုင်း ကျနော့်ကို သွန်ခိုင်းတယ်။ ကျနော်လည်း မနက်တိုင်း ဆရာမတို့ လင်မယားရဲ့သေးအိုးကို အိမ်သာထဲယူပြီး မသွန်ပဲ အကုန်မော့သောက်တယ်။ တစ်မိသားစုလုံး ခိုင်းတာလုပ်ပြီးတာနဲ့ ခွေးလှောင်အိမ်ထဲဝင်ရတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေ သူတို့မိသားစု လျှောက်လည်တဲ့အခါတိုင်း ကျနော့်ကို ခွေးလှောင်အိမ်ထဲထည့်သော့ခတ်ထားခဲ့တယ်။ ညဆိုလည်း သူတို့မိသားစုက အိမ်ခန်းထဲအိပ်ကြပေမယ့် ကျနော့်ကိုတော့ လှောင်အိမ်ထဲမှာ ခွေးနဲ့အတူတညလုံး သော့ခတ်ထည့်ထားတာ။ အဲ့လိုနေရတာ ကျနော်အရမ်းပျော်တယ်။ ဆရာမတို့ မိသားစုလည်း အရမ်းအံ့ဩပေမယ့် ကျနော့်ကို ပျော်စေချင်တာကြောင့် အရင်ကထက်ပိုပြီး နှိမ်ပေး၊ ခိုင်းပေး၊ နှိပ်စက်ပေးတဲ့အပြင် ခွေးလို အချိန်ပြည့် ဆက်ဆံပေးလာတယ်။ နာမည်ကိုလည်း အောင်နက်လို့ပြောင်းခေါ်ပေးတယ်။ တခါတလေ ဆရာမက ကျနော့်ကို ချီးစားခွေးလို့ ခေါ်လိုက်တဲ့အခါတိုင်း ရင်ထဲမှာ အရမ်းကြည်နူးမိတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ ဆရာမတို့တစ်မိသားစုလုံးရဲ့ ချီးကိုစားရဖို့ အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ်။ အဲ့နေ့က ထုံးစံအတိုင်း သူ့တို့မိသားစုအိမ်ထဲမှာ တီဗီကြည့်ရင်း အနားယူနေတဲ့အချိန် ကျနော်က အိမ်နောက်က ခွေးလှောင်အိမ်လေးထဲမှာသော့ခတ်ထားခံရတယ်။ ခနနေတော့ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဇော်ဇော် အိမ်သာတက်ဖို့ တစ်ယောက်တည်းထွက်လာပြီး ခွေးလှောင်အိမ်ရှေ့ကဖြတ်အလျှောက်မှာ ကျနော်က
‘သူငယ်ချင်း အိမ်သာတက်မလို့လား‘
‘အေးဟုတ်တယ်၊ မင်းရော နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား‘
‘ပြေပါတယ်။ ဒါနဲ့မင်း အိမ်သာတက်ရင် ဂွင်းထုဖြစ်လား။‘
‘တစ်ခါတစ်လေတော့ထုဖြစ်တယ်၊ ဘာလို့လည်း‘
‘မင်း ကျေးဇူးကြောင့် ငါအခုလို နေခွင့်ရတာဆိုတော့ ငါမင်းကို ကျေးဇူးဆပ်ချင်တယ်၊ မင်းဂွင်းထုမယ့်အစား ငါ့ပါးစပ်ကို လိုးကြည့်ပါလား၊ အရသာပိုရှိတာပေါ့‘
‘ဟာကွာ မင်းကလည်း အားနာစရာကြီး‘
‘လုပ်ပါကွာ ငါမင်းကို ကျေးဇူးဆပ်စရာ ဒီတစ်နည်းပဲရှိလို့ပါ။‘
‘ခွေးလှောင်အိမ်သော့က အမေ့ဆီမှာကွ၊ မင်းစုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် ငါ့လီးကို အပြင်ကထိုးထည့်ပေးမယ်။‘
‘အေး ကောင်းတယ် သူငယ်ချင်း‘
ဇော်ဇော်လည်း သူ့လီးကိုထုတ်ကာ လှော်အိမ်သံတိုင်ကြားကထိုးထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းလီဆိုတော့ ကျနော်လည်း မရွံပါဘူး။ အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းဆိုပေမယ့် အခုချိန်မှာ ကျနော်က သူတို့အိမ်ကခွေးလေ။ ခွေးက သခင့်ရဲ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတာလို့ သဘောထားပြီး ဇော်ဇော်လီးကို ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် တိုးပြီးစုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် လွတ် ပြွတ်
ဇော်ဇော်လည်း ကောင်းလွန်းလို့ထင်တယ်၊ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး ခါးကို ကော့ကော့တက်လာတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ ဆရာမကလည်း အိမ်သာတက်ဖို့ ထွက်လာတာကို ဖီးတက်နေတဲ့ ဇော်ဇော်နဲ့ကျနော် သိပေမယ့် မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား အကြံနဲ့လေ။ လှောင်အိမ်ထဲက လေးဖက်ကုန်းပြီးလီးစုပ်ပေးနေတဲ့ကျနော်နဲ့ လှောင်အိမ်အပြင်ကနေ လီးထိုးထည့်ပြီး ဇိမ်ကျနေတဲ့ သူ့သားကို မြင်လိုက်ရတော့ ဆရာမအရမ်းအံ့ဩသါားတယ်။ ဆရာမလည်း ဘေးနားက အမှောင်ထဲဝင်ကွယ်ပြီး ချောင်းကြည့်နေလိုက်တယ်။
‘အားအား အရမ်းကောင်းတယ် သူငယ်ချင်း အား ငါပြီးတော့မယ် အား အား‘
ဆိုပြီး ဇော်ဇော် လီးထိပ်ကလရည်တွေ ပျစ်ခနဲ ပျစ်ခနဲ ပန်းထွက်လာတော့ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်ကုန်တယ်။ ကျနော်လည်း စုပ်ယူမျိုချလိုက်တယ်။ ဇော်ဇော်က
‘အရည်တွေမျိုချလိုက်တာလား‘
‘ဟုတ်တယ်လေ‘
‘အားနာလိုက်တာကွာ ငါလည်းထိန်းလို့မရတော့လို့ပါကွာ‘
‘ဘာမှအားမနာပါနဲ့ကွာ သူငယ်ချင်းဆိုပေမယ့် အခုချိန်မှာ ငါက မင်းအိမ်က ခွေး မင်းက သခင်ပဲ ခွေးပါးစပ်ထဲ လရည်ထည့်တာဘာဖြစ်လည်း တကယ်ဆို သေးတောင် ပေါက်ထည့်သင့်တာ‘
‘မင်းသေးသောက်ရတာ ကြိုက်မှန်းငါသိပါတယ်၊ အဖေနဲ့အမေပေါက်တဲ့သေးအိုးကို မနက်တိုင်း သွန်သလိုလိုနဲ့ အိမ်သာထဲယူသောက်နေတာ ငါမသိဘူးမှတ်နေတာလား။ ဒါနဲ့ငါ့အမေရဲ့ချီးကိုရော မင်းမစားချင်ဘူးလား‘
‘စားချင်တာပေါ့ သူငယ်ချင်းရာ၊ ဆရာမကို ကြောက်လို့ မပြောရဲတာ။ ဆရာမချီးသာစားရလို့ကတော့ ငါသေပျော်ပါပြီကွာ။ ဆရာမတင်မကဘူး မင်းတို့ တစ်မိသားစုလုံးရဲ့ချီးပါစားချင်တာ။ ငါ့အိမ်မှာတုန်းကလည်း မိထွေးအိမ်သာတက်ပြီးတိုင်း အိမ်သာခွက်မှာ ကပ်ကျန်နေတဲ့ သူ့ချီးဖက်လေးတွေကို ခနခန ကုန်းယက်ဖူးတယ်။‘
‘မရွံဘူးလား‘
‘မရွံပါဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ မိထွေးချီးကို အကုန်စားချင်ရင် အိမ်သာရေမထည့်ပဲထားလိုက်တယ်။ မိထွေးက အိမ်သာတက်လို့ ရေမရှိရင် ငါ့ကို အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ သူ့ချီးကို အကုန်စားခိုင်းတာ။ အခုဒီအိမ်မှာ ကျွန်ခံနေတာလည်း ချီးစားရဖို့ပဲ။ ကျွန်ခံတာကြာလို့မှ ချီးမစားရရင် ငါ့မိထွေးဆီပြန်ပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော ကျွန်ခံတော့မယ်။ မိထွေးဆီကျွန်ခံရင် နေ့တိုင်းချီးစားခိုင်းမှာ သေချာတယ်။‘ လို့ ဆရာမကြားအောင် တမင်တကာအသံမြှင့်ပြောလိုက်တယ်။ အမှောင်ထဲမှာ ချောင်းနားထောင်နေတဲ့ ဆရာမကလည်း ကိုယ့်နားကိုယ်တောင် မယုံနိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ ငါ့တပည့်လေးသနားပါတယ်။ ငါ့အိမ်မှာ ချီးမစားရလည်း သူ့မိထွေးချီးသွားစားမျာပဲလေ။ ဒါမျိုးတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး။ ဖြစ်မယ့်ဖြစ်တော့ ငါ့တပည့်ကို ငါ့အိမ်မှာပဲချီးစားခွေးဘ၀နဲ့ သူ့ကို ပျော်စေချင်တယ်။ ချီးစားရရင် သူလည်း ပျော်မှာပါ။ ဒါကြောင့် ဆရာမ သေချာစဉ်းစားပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ သူတို့မိသားစုတိုင်ပင်ပြီး ကျနော့်ကို တစ်အိမ်လုံးရဲ့ချီးစားခိုင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ အဲ့အချိန်ကစလို့ ဆရာမက ကျနော့်ကို ခိုင်းတဲ့အချိန်ကလွဲပြီးကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ ခြေတွေလက်တွေကို ကြိုးနဲ့သေချာတုပ်ပြီး အိမ်သာထဲထည့် သော့ခတ်ထားလိုက်တော့တယ်။ ကျနော့်ပါးစပ်ကို သူတို့မိသားစုအိမ်သာအဖြစ် အသုံးပြုလိုက်တယ်။ ညတည်းက ဆရာမက ကျနော့်ကို လက်ပြန်ကြိုးတုပ်ပြီး အိမ်သာထဲထည့် သော့ခတ်ထားခဲ့တာ။ အကျင့်မရှိသေးတော့ လက်တွေနာပြီး တညလုံးကောင်းကောင်း အိပ်မရဘူး။ မနက်လင်းခါနီးမှ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတာ။ အိမ်သာတံခါးသော့ဖွင့်သံကားတော့ ဆရာမတို့မိသားစုထဲက တစ်ယောက် အိမ်သာလာတက်ပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကပြာကလျာနဲ့ အိမ်သာခွက်ထဲ ခေါင်းထည့်ပြီး ပက်လက်လှန်ပါးစပ်ဟထားလိုက်တယ်။ အိမ်သာထဲဝင်လာတာက ဆရာမဖြစ်နေတော့ ကျနော်ပိုပြီး ရင်ခုန်မိတယ်။ ဆရာမဖင်ကအကြီးကြီးပဲ။ ထမီအပြင်က မြင်ရတာတောင် ချီးစားချင်စိတ်က ထိန်းမရဘူး။ ဆရာမက ကျနော့်ကို ကျော်ပေးရပ်ကာ ခေါင်းပေါ်ကခွပြီး ထဘီကို မတင်လိုက်တယ်။ အိမ်မှာနေတာဆိုတော့ အတွင်းခံဝတ်မထားဘူးလေ။ ဆရာမဖင်ကြီးက ဖြူဖွေးဝင်းအိပြီး ကျက်သရေရှိလိုက်တာ။ ကျနော့်မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီး သူမဖင်စအို၀နဲ့ ကျနော့်ပါးစပ်တည့်အောင်ချိန်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ပြဲနေအောင်ဟခံထားလိုက်တယ်။ ခနကြာတော့ ဆရာမဖင်၀က ချီးတုံးတစ်တုံး ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်လာတယ်။ ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေတဲ့ဆရာမချီးကို မြန်မြန်စားပြီး မျိုချလိုက်တယ်။ အရင်တည်းက ဆရာမချီးကို စားချင်နေလို့လားမိသဘူး။ တကယ့်လက်တွေ့စားရတော့ ပူပူနွေးနွေးခါးသက်သက်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို စွဲသွားတာပဲ။ ဆရာမကတော့ ကျနော့်ကို အရေးတယူလုပ်ပြီး ငုံ့တောင်မကြည့်ဘူး။ ပုံမှန်အိမ်သာတက်သလိုပဲ။ ကျနော်ကသာ ဆရာမဖင်အောက်ကနေ ချီးတွေကို တစ်တုံးပြီးတစ်တုံး အဆက်မပြတ်စားနေရတာ။ ကိုယ့်ကို ပညာသာပေးခဲ့တဲ့ ဆရာမကို ဘယ်လောက်ထိ ကြည်ညိုလေးစားတယ်ဆိုတာ သူ့အညစ်ကြေးကိုစားပြီး သက်သေပြခွင့်ရလို့ ဝမ်းသာကြည်နူးမိတယ်။ ချီးပါနေရင်း သေးပေါက်ချင်လာလို့ထင်တယ်၊ ဆရာမက သူ့စောက်ပတ်နဲ့ကျနော့်ပါးစပ်တည့်အောင် နောက်ကို နည်းနည်းရွှေ့လိုက်တယ်။ မျက်နှာနားက ဆရာမစောက်ပတ်ကြီးကို မော်ဖူးလို့ကို မ၀ဘူး။ ဆရာမက ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ သေးတွေပေါက်ထည့်ပေးတယ်။ သေးသောက်ပြီးတာနဲ့ ကျနော်လည်း ဆရာမစောက်ပတ်ကြားထဲ လျှာနဲ့ထိုးယက်လိုက်တယ်။ ဆရာမရဲ့စောက်ချီးနံ့လေးအ၀ရှုရင်းယက်ပေးရတာ ကောင်းမှကောင်း။ ဆရာမရဲ့ စောက်ပတ်ကိုခနပဲယက်ရသေးတယ်။ ဆရာမက ရှေ့နားတိုးပြီး သူ့ဖင်၀နဲ့ ကျနော့်ပါးစပ်ပြောင်းတေ့ပေးလို့ ဖင်၀က ချီးဖက်လေးတွေကို ပြောင်အောင်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတော့ ဆရာမက မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ထမီပြင်ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်ကိုတော့ ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူး။ အပြင်ပြန်ထါက်သွားပြီး အိမ်သာတံခါးကို သော့ပြန်ခတ်ထားခဲ့တယ်။ ခနကြာတော့ မမကြီး အိမ်သာလာတက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပါးစပ်လည်း ပါးစပ်ဟခံပြီး မမကြီးချီးကို စားရပြန်တယ်။ မမကြီးကလည်း ဆရာမလိုပဲ ကျနော့်ကို အသိအမှတ်တောင် မပြုပဲပြန်ထွက်သါားတယ်။ ပြီးတော့ မမလတ်၊ မငယ်၊ ကိုလေးနဲ့ ဆရာမယောက်ျား ဦးလေးတို့ကပါ ကျနော့်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအဖြစ်အသုံးပြုကြတယ်။ တစ်အိမ်လုံးရဲ့ချီးကို စားရတော့ ဗိုက်ကိုပြည့်ပြီး တင်းကြပ်သွားတာပဲ။ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဇော်ဇော်ကတော့ ကျတော့ကို မျက်နှာပူလို့ ချီးမစားခိုင်းပေမယ့် လီးတော့ စုပ်ခိုင်းတယ်။ လီးစုပ်ခံရတဲ့အရသာကို သူကြိုက်သွားတယ်ထင်တယ်။ တစ်မိသားစုလုံး အိမ်သာတက်ပြီးလို့ ကိုယ့်စီအလုပ်သွား၊ ကျောင်းသွားခါနီးမှ ကျနော့်ကို ကျွန်ခံခိုင်းဖို့အတွက် ကြိုးဖြေပေးပြီး အိမ်သာထဲကပြန်ထုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့လုပ်စရာရှိတာတေါကို မှာကြားကာ အိမ်နဲ့ ခြံတံခါးတွေ သော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားကြတယ်။ အိမ်မှာ တစ်တယောက်တည် သူတို့တစ်မိသားစုလုံးရဲ့အဝတ်တွေလျှော်၊ ကြမ်းတို၊ ဖိနပ်တိုက်၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေး စတာတွေကို မနားတမ်းလုပ်နေလိုက်တယ်။ အိမ်အလပ်တွေ အားလုံးပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်လည်ပင်းကိုယ် သံကြိုးနဲ့သော့ခတ်ပြီး ခွေးလှောင်အိမ်ထဲမှာ နေလိုက်တယ်။ ဆရာမကလှောင်အိမ်တံခါးသော့ကို ဖွင့်လျှက်တန်းလန်းချိတ်ပြီး သော့တံကို ယူသွားတာဆိုတော့ ကျနော်လည်း လှောင်အိမ်ထဲကနေ လက်လျှိုထုတ်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာသော့ပြန်ခတ်လိုက်တယ်။ ရင်းနှီးနေပြီဖြစ်တဲ့ဂျက်ကီရဲ့ဘေးမှာ ခွေခွေလေးဝင်အိပ်နေလိုက်တယ်။ ညနေစောင်း ဆရာမတို့မိသားစုပြန်လာတော့ ဆရာမက ခွေးလှောင်အိမ်ရှေ့လာရပ်ကြည့်ပြီး
‘ဟဲ့ချီးစားခွေးထစမ်း‘
ဆိုတာနဲ့ ကျနော်လည်း ထပြီးလေးဘက်ထောက်လိုက်တယ်။ ဆရာမက ခွေးလှောင်အိမ်တံခါးဖွင့်ကာ ကျနော့်လည်ပင်းက သံကြိုးဆွဲပြီးအိမ်သာထဲမြန်မြန် ပြေးဝင်တော့ ကျနော်လည်း ခွေးလိုမြန်မြန် ပြေးလိုက်ရတယ်။ အိမ်သာထဲရောက်တာနဲ့ မြန်မြန်ပက်လက်လှန်ပါးစပ်ဟပေးလိုက်တယ်။ ဆရာမက ကျနော့်မျက်နှာခွရပ်ကာ ထမီစိမ်းလေးမြန်မြန်မတင်ပြီး ကျနော့်ပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ချပေးတယ်။ ဘယ်အချိန်တည်းက အောင့်ထားရလည်း မသိဘူး။ ဒလဟောထွက်လာတဲ့ ဆရာမသေးတွေက ကျနော့ပါးစပ်ထဲ အချိန်ကြာကြာ အဆက်မပြတ်စီးဝင်နေတယ်။ ကျနော်လည်း အဖိတ်အစင်မရှိအောင် မြန်မြန်မျိုချလိုက်ရတယ်။ ဆရာမက ‘ဟူးးး အခုမှပဲပေါ့သွားတော့တယ်။ ငါကျောင်းမှာတည်းက သေးပေါက်ချင်နေတာ မနည်းအောင့်ထားရတယ်။ တစ်နေကုန်နင့်ကို အသေးအငတ်ထားထားတော့ နင်ဆာနေမယ်ဆိုတာသိလို့ နင်သောက်ရအောင် အိမ်အထိအောင့်ပြီး သယ်လာရတာ။‘
‘ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမ‘
အဲ့အချိန် အိမ်သာတံခါးကိုထုတဲ့အသံကြားလိုက်တယ်
‘အမေမြန်မြန်လုပ်ပါ ထွက်ကျတော့မယ်၊ ကျောင်းမှာ တည်းက အောင့်ထားရတာ။ အောင်နက်လေးကို သနားလို့‘ ဆိုတဲ့ မမကြီးအသံကြားတော့ ကျနော်အတိုင်းမသိပျော်သွားတယ်။ ငါ့အပေါ်မှာ ဆရာမတို့မိသားစုက ဘယ်လောက်တောင် ကြင်နာသနားတတ်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ညမိုးချုပ်တော့ ဆရာမက ကျနော့်ကို လက်ပြန်ကြိုးတုပ်ပြီးသူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်အောက်ထိုင်ခိုင်းထားတယ်။ ဆရာမတို့လင်မယား ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ ကျနော့်ခေါင်းပေါ်ခြေထောက်တင်ပြီး စကားပြောကြတယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမက ကျနော့်ဆံပင်ကို ဆောင့်ဆွဲပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ထဘီအောက်ထဲဆွဲထည့်အုပ်လိုက်တယ်။ ဆရာမ ထမိန်အောက်ထဲမှာ မှောင်မဲပြီး ဆရာမရဲ့အမွှေးထူထူ ဖောင်းဖောင်းပြဲပြဲစောက်ပတ်ကြီးကို ရေးရေးလေးမြင်ရတယ်။ ဘာလုပ်ခိုင်းတယ်ဆိုတာ အလိုက်သိတတ်တဲ့ကျနော်လည်း ဆရာမရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို အားရပါးရ ယက်လိုက်တယ်။
ပလပ် ပလပ် လပ် ပြွတ် ပြွတ်
အား ရှီး အား
ဆရာမဖီးတက်ပြီး ဘေးမှာရှိတဲ့သူ့ယောက်ျားကို အတင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေကြတယ်။ ကျနော်ကတော့ ဆရာမထမီနဲ့ ထည့်အုပ်ခံထားရလို့ မော့ကြည့်လို့မရပေမယ့် ဆရာမဖီးတက်ပြီးကော့လာတိုင်း စောက်ပတ်ကြီးကို အားရပါးရ ဖိဖိယက်လိုက် စောက်စိစုပ်လိုက်လုပ်ပေးရတာ အားတက်လာတယ်။ ဆရာမစောက်ပတ်ကြီးကို အချိန်အတော်ကြာယက်ပေးပြီးတာနဲ့ ဆရာမယောကျာ်းဦးလေးကြီးပေါင်ကြားဝင်ပြီး လီးစုပ်ပေးရတယ်။ ၆တန်းကျောင်းသား ကလေးအရွယ်သာရှိသေးတဲ့ ကျနော့်ပါစပ်ထဲကို ဦးလေးရဲ့လီးအကြီးကြီးနဲ့ မဆန့်မပြဲထိုးထည့်ခံရတယ်။ ဒါ့အပြင်ဆရာမက ကျနော့်ခေါင်းပေါ်ခွထိုင်ပြီး သူ့ယောက်ျားနဲ့နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေတယ်။ ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင်ဆရာမကို ခေါင်းပေါ်တင်ဦးထိပ်ထားကာ ကျေးဇူးဆပ်ခွင့်ရတာပေါ့။ ဆရာမယောက်ျားလီးကို အချိန်ကြာကြာ စုပ်ပေးပြီးတော့ ဆရာမက ကျနော့်ခေါင်းကို ကုတင်စောင်းမှာ မော့တင်ခိုင်းပြီး မျက်နှာပေါ်ဖင်နဲ့ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဆရာမရဲ့ဖင်ကြီးအကြီးကြီးနဲ့ကျနော့်မျက်နှာ်ပေါ် ပိပြားသွားအောင်ဖိထိုင်ခံ၇တဲ့အချိန် ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ဂွင်းမထုဘဲကို အရည်တွေထွက်ကုန်တယ်။ ဦးလေးက ဆရာမစောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးထိုးထည့်ပြီး အားရပါးရလိုးကြတာပေါ့။ ဆရာမဖင်အောက်ထဲက ကျနော်လည်း ခဲရခဲစစ်အသက်ရှုနေရတယ်။ လိုးလို့ပြီးတော့ ဦးလေးက လရည်တွေ ကျနော့်ပါးစပ်ထဲထည့်ပေးပြီး မျိုချခိုင်းတယ်။ ဆရာမကလည်း သူ့စောက်ပတ်နဲ့ကျနော့်ပါးစပ်တေ့ပြီးယက်ခိုင်းတယ်။ ဆရာမစောက်ပတ်ထဲက ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေ ကျနော်စုပ်ယူမျိုချပြီး ဆရာမစောက်ပတ်ကို ပြောင်အောင်ပြန်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ကျနော့်ပါးစပ်ထဲကို တလှည့်စီ သေးပေါက်ထည့်ပေးတယ်။ ဆရာမက
‘ရပြီ အောင်နက် နင့်တာဝန်ကျေပြီ၊ ဟိုဘက်ခန်းက နင့်မမတွေကို သွားပြုစုပေးလိုက်တော့‘
ကျနော်လည်း ကြိုးတုပ်ခံလျက်နဲ့ပဲ မမကြီးတို့ညီမ၃ယောက်အိပ်တဲ့ အခန်းထဲဝင်ကာ ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ပြီး စောင့်နေရတယ်။ ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ညီမ၃ယောာက်ထဲက မမကြီးကအရင် သူ့ထဘီအောက်စလေ မပြလိုက်တော့ ကျနော်လည်း မမကြီး ထမီအောက်ထဲ ခေါင်းငုံ့ဝင်လိုက်တယ်။ မမကြီး စောက်ပတ်ကြီးက ဖောင်းကားပြီး အိနေတာပဲ။ စောက်မွှေးတွေကလည်း ထူးပြီး မဲနက်နေတာ။ စောက်စိကြီးကလည်း ပြူးလို့။ ကျနော်လည်း မမကြီး စောက်ပတ်ကို သေချာယက်ပေး စောက်စိစုပ်ပေးလိုက်တော့ မမကြီး ဖီးတက်ပြီး ကျနော့်ဆံပင်ကို ဆောင့်ဆွဲကာ သူမစောက်ပတ်နဲ့ ကျနော့်မျက်နှာအတင်းဖိကပ်ထားတယ်။ ကျနော်လည်း မမကြီး စောက်ပတ်အကွဲကြားလေးထဲကို လျှာနဲ့ထိုးမွှေပြီး အဆက်မပြတ်ယက်ပေးနေတော့တာပေါ့။ မလတ်နဲ့ မငယ်ကလည်း ကျနော့်ခေါင်းကို နောက်ကနေ ခြေထောက်တွေနဲံကန်ပြီး ဖိတွန်းပေးထားသလို မကြီးကလည်း ကျနော့်ဆံပင်ကို အတင်းဆောင့်ဆွဲထားပြီး ပွတ်ပေးတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာ်တပြင်လုံး နေရာအနှံ့စောက်ပတ်နဲ့အပွတ်ခံရတယ်။ ကျနော်မျက်လုံး၊ နှာခေါင်း၊ ပါးစပ်၊ နဖူးပြင် တစ်နေရာချင်းကို မမကြီးက စောက်စိနဲ့ လိုက်ထိုးပေးတယ်။ မမကြီး စောက်ပတ်ကလည်း အကြီးကြီးဆိုတော့ အပွတ်ခံလို့အရမ်းကောင်းတာ။
Comments
Post a Comment