ယဥ်ယဥ်အပိုးကျိုးးပါပြီရှင်

Photo Loading...

 CP ခေါ် corporal punishment ( ရိုက်နှက်ဒဏ်ပေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး)ပါ ။ တိုးလို့တန်းလန်း ဖြစ်မှာစိုးလို့ ကျွန်တော်အားလုံးရေး ပြီးမှပဲ စာစီ အချောသတ် ၊  ပုဒ်မလိုက်ချ၊ space လိုက်ခြား ၊ အဖွင့်အပိတ် ကော်မာ ခံရင်း တပိုစ့်ဆီ တင်လိုက်ပါတယ် ။ ပြီးအောင်အရင် ရေးထားလိုက်တာက အရင်ကျွန်တော့်ဇာတ်လမ်းတွေ ရပ်ထားသလို မဖြစ်အောင်ပါ ။ အဲဒါတွေလည်း အစအဆုံး အားလုံးပြီးမှပဲ တင်ပါတော့မယ် ။ ရေးတော့ရေးနေပါတယ်ခင်ဗျာ ။

        ဒီဇာတ်လမ်းကတော့ ဒဏ်ပေးတာ သက်သက်ပါပဲ ။ ဒါပေမယ့် တော်တော်တော့ ကြမ်းကြမ်းရေးထားပါတယ် ။ ဆေးကျောင်းသူနောက်ဆုံးနှစ်တူမကြီး နဲ့ ဘကြီးတယောက်အကြောင်းပါ ။ ဖင်ချွတ်ရိုက်တာ၊ ထိုင်ထလုပ်တာ တွေပါပါတယ် ။ တချို့နေရာတွေ နည်းနည်း ရက်စက်သွားတယ် ထင်ရလျှင်လည်း ဇာတ်လမ်းသဘောအရမို့ပါဗျာ ။ အမျိုးအရင်းတွေ ဆိုပေမယ့် ဒဏ်ပေးတာ သီးသန့်မို့ incest အခန်းမှာမတင်တာပါ ။ နိုင်ငံတကာလိင်စာပေမှာလည်း spanking stories တွေကို incest လို့မသတ်မှတ်လို့ပါ ။ အားလုံးပြီးပြီးသားမို့ အချောသတ်ရင်း တပတ်လောက်အတွင်း အပြီးတင်လိုက်ပါမယ်ခင်ဗျာ ။

မအေးမြတဲ့ မတ်လရဲ့ ညနေခင်းတခုမှာပါ ။ အပြင်မှာလည်း မအေးသလို ရင်ထဲမှာလည်း ပူလောင်နေသည် ။       

. . . “ ကဲ သမီး မေမေတို့သွားမယ် ဘဘစကား နားထောင်ပြီး လိမ်လိမ်မာမာနေခဲ့နော် ။  လက်ဆောင်တွေလည်း အများကြီး ဝယ်လာမယ်နော် ”  . . .

. . . “ အင်း ” . . .

. . . “ မျက်နှာကြီးက ဘာလို့စူပုပ်နေတာတုန်း မေမေ့ချစ်သမီးလေးရဲ့ ” . . .

      သက်သက်ဖောင်းထားတဲ့ ပါးတဖက်ကို အသာဆွဲပြီးတော့ မေမေလှည့်ထွက်သွားပါတယ် ။ ဖေကြီးနှင့် မောင်လေးကတော့ အိမ်အောက်တောင် ရောက်နှင့်နေပြီ ။

ကားပေါ်ကနေ လက်ပြရင်းသွားတဲ့ မေမေတို့ကိုကြည့်ပြီး ဝရံတာကနေ ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ်ဆုလတ် စိတ်ထဲလေးလံပြီး ကျန်ခဲ့ပါတယ် ။ မောင်လေး၁၀ တန်း စာမေးပွဲကြီးပြီးလို့ ဖေကြီးနဲ့မေမေက မြန်မာပြည်အနှံ့ခရီးထွက်ပေးမယ် ဆိုပြီး သွားကြတာလေ ။ သူကတော့ ဆေးကျောင်းနောက်ဆုံးနှစ် ဆိုတော့စာတွေပိနေတာနဲ့ လိုက်လို့မဖြစ်တာကြောင့် နေခဲ့ရတာပါ ။ အိမ်မှာကလည်း အိမ်ဖော်ကောင်မလေးရှိပေမယ့် မိန်းခလေး၂ယောက်ထဲ မထားခဲ့ချင်တာမို့ မေမေ့အကိုကြီး ဘကြီးဦးမြင့်သောင်း ကိုအကူအညီတောင်းတာမို့ သူတို့နဲ့အတူတူလာနေပါတယ် ။ အစကတည်းက ယဉ်ယဉ်နဲ့ မျက်နှာကြောမတည့်တဲ့ ဘကြီးမို့ မလာစေချင်ပေမယ့် မေမေတို့ကမရမက ချော့မော့ ပြောတာကြောင့် အခုတော့ ၃ပတ်တိတိ မတည့်အတူနေရပါတော့မယ် ။

      ယဉ်ယဉ်ဆုလတ်က ရုပ်ချော ဘော်ဒီတောင့်သလောက် ခပ်စွာစွာရယ် ။ ငယ်ငယ်တည်းကလည်း စာတော်တာမို့ အမျိုးတွေက ပစားပေး မြှောက်စားထားတာကြောင့် ထောင်ထောင် ထောင်ထောင်နဲ့နေတဲ့သူ ။ ဦးမြင့်သောင်း ကတော့ ဒုရဲမှုးဘဝကနေ အငြိမ်းစားယူထားတာ တနှစ်တောင် ပြည့်သေးတာ မဟုတ် ။ တဖက်က ခေတ်လူငယ် စွာကျယ် တူမလေးနဲ့ တဖက်က စည်းကမ်းတင်းကြပ်တဲ့ဘကြီး ရယ် တွေ့ကြပါပြီ ။

      မေမေတို့သွားကတည်း အခန်းထဲတံခါးပိတ်နေလိုက်တာ ညနေစာ ထမင်းစားမှပဲ ဘကြီးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်တော့တယ် ။ တွေ့ကြတော့လည်း စကားက ၄ခွန်းပြည့်အောင်တောင် မပြောဖြစ်ဘူး ။ ဘကြီးကတော့ တူမကြီးကိုမေးပါသေးတယ်။

. . . “ ယဉ်ယဉ် စာတွေလိုက်နိုင်ရဲ့လား ” . . . “ ဟုတ် ” . . .

. . . “ နက်ဖြန် ဆေးရုံသွားမှာလား ” . . . “ အင်း ” . . .

ယဉ်ယဉ် ကိုယ်တိုင်က မေးခွန်းတခုကို တခွန်းလောက်ပဲ ပြန်ဖြေတော့ စကားမဆက်ဖြစ်ကြတော့ပါ ။ သူ့ထမင်းသူစား ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားပြီး ထထွက်ခဲ့ကြသည် ။

         ဦးမြင့်သောင်း စိတ်ထဲတော့ အဆင်မပြေ ။ ဘကြီးအရင်းခေါက်ခေါက် မေးတာကိုတောင် မဖြေချင်သလို ဖြေချင်သလို လုပ်နေတဲ့ တူမကိုကြည့်ပြီး အချိုးလုံးဝမပြေ ဟု မှတ်သည် ။ အခု အိမ်ထောင်ကျသွားတဲ့ သူ့သမီး၂ယောက်ဆို ကောင်းကောင်း တီးထားပေးလို့ အမြီးကိုကုတ်နေသည် ။ ဒီတူမကျမှ ကိုယ့်ကို မတူမလို မတန်သလို ဆက်ဆံတာ ခံနေရတယ် ။ ဒါပေမယ့်လည်း ခဏတဖြုတ်သာ လာနေတာက တကြောင်း၊ တူမဆိုပေမယ့် သမီးအရင်းမဟုတ်တာက တကြောင်းမို့ စိတ်လျှော့ထားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ မင်းစိတ်မင်းထိမ်း မြင့်သောင်းရေလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ စိတ်ထဲသတိပေး လိုက်ပါတော့တယ် ။ 

        နောက်နေ့ညနေ ဆေးရုံကနေ ရေပြန်ချိုးပြီး ကျူရှင်သွားဖို့ ပြန်ထွက်လာတဲ့ ယဉ်ယဉ် ဧည့်ခန်းကဖြတ်အသွား တူမကြီးပုံစံက အမြင်မတော်တတ်တဲ့ ဦးမြင့်သောင်းမျက်စိထဲ ကန့်လန့်ကြီးဝင်လာပါတယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ စကပ် အဝါလေးက ဒူးအထက် မရောက်ခင်မှာတင် ဆုံးသွားတယ် ။ အသားကခပ်ပျော့ပျော့ရယ်နှင့် ဘာသားမှန်းတော့မသိ ။ ဒါပေမယ့် ခပ်ကျပ်ကျပ်ကလည်း ဝတ်ထားသေး တင်ပါးကြီးကလည်း ကြီးတဲ့သူမို့ ယဉ်ယဉ့်နောက်ပိုင်းအောက်ပိုင်းက ဆူဆူဖြိုးဖြိုး အသားစိုင်တွေက တင်းရင်းအယ်ထွက်နေသည် ။ လုံးဝိုင်းပြီး ပြည့်တင်းနေတဲ့ တင်ပါးကြီးပေါ်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ အရာကြီးကိုပင် ထင်ထင်ရှားရှားကြီး မြင်နေရပါတယ် ။

ဦးမြင့်သောင်းက ရှေးဆန်တဲ့သူ၊ ခုလောက် အတိုအပြတ် မပြောနဲ့ မိန်းခလေး ဂျင်းဘောင်းဘီ ဖင်ကျပ် ဝတ်တာတောင် လုံး၀ မကြိုက်သူမို့ ဒီတခါတော့ ပါးစပ်ကမနေနိုင်တော့ ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် ညည်းဘယ်လို ဝတ်ထားတာလဲ ” . . .

      လှမ်းပြောတဲ့ အသံကြောင့် တံခါးဝက အပြင်ထွက်ခါနီး ယဉ်ယဉ် ရုတ်တရက်လန့်သွားသည် ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မလုံမလဲ တချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သေးသည် ။ ဘာများ ဖြစ်နေပါလိမ့်လို့ဆိုပြီး ။

. . . “ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျူရှင်သွားမလို့လေ ” . . .

ဦးမြင့်သောင်းက ရဲပီပီ စကားပြောတာ ဒဲ့ဒိုးပြောတတ်သည် ။ လူတင်ကြမ်းတာ မဟုတ် စကားပြောလည်း ကြမ်းသည် ။

. . . “ ဘာဖြစ်ရမလဲ ပေါင်ကလည်းပေါ်နေပြီ။ ညည်းဖင်ကလည်း နောက်မှာ အလုံးလိုက် ထွက်နေတယ် ”. . .

. . . “ လူတိုင်း စကပ်ဝတ်နေတာပဲ ထူးဆန်းလား ဘဘရယ် ” . . .

. . . “ ဟ လူတိုင်းဝတ်တာနဲ့ နင်ဝတ်ကောလား ။ သူတို့ တုံးလုံးသွားရင် နင်ကော တုံးလုံးသွားမှာလား ”  . . .

. . . “ သူတို့နဲ့ မဆိုင်ဘူး သမီးကြိုက်လို့သမီးဝတ်တာလေ ” . . .

. . . “ အေး ကြိုက်လို့ဝတ်ချင်တိုင်း မသင့်တော်တာကော သင့်တော်တာကော ဝတ်စရာလား ။ ကိုယ်ကမိန်းခလေး ။ ပြီးတော့ ညည်းကိုယ်ညည်း ၄တန်း၅တန်း ဖင်မရှိတဲ့ အရွယ်လို့မှတ်နေလား ။ ကိုယ့် တင်ပါးအရွယ်အစား ကိုယ်ပြန်ကြည့်အုန်း ။ ညည်းဖင်အရွယ်ကြီးကို ဒီပုံစံနဲ့ ကျပ်ထုပ်နေအောင် ဝတ်သွားတော့ ယောင်္ကျားတိုင်းက နင့်နောက်ပိုင်းကို လိုက်ငမ်းတာ ခံမလား ” . . .

ယဉ်ယဉ်လည်း ဘကြီးသောင်း ပွားတာတွေကြားပြီး ဒေါပွလေပြီ ။ သူ့ဘာသာ တသက်လုံး ဝတ်လာတာ အခုမှ အဓိပ္ပါယ် မရှိတာတွေနဲ့ လာဆုံးမနေတယ် ။

. . . “ ဘဘ ဒီခေတ်အခါမှာ ဒီလောက်ဝတ်တာကို ဘယ်သူမှ အထူးအဆန်းလုပ်ပြီး လိုက်ကြည့်မနေဘူး ။ ဘဘ သာ ခေတ်အမြင်မရှိလို့ ကြည့်မရဖြစ်နေတာ ” . . .

. . . “ နင် တခွန်းမကျန် ပြန်ပြောနေပါလား ” . . .

. . . “ မဟုတ်တမ်း တရားတွေ လာပြောတာကို ။ သိပ်ပြောချင်လည်း နောက်မှပြောတော့ ကျူရှင်နောက်ကျနေပြီ ”  . . .

တံခါးကို ဂျိမ်းခနဲ မြည်အောင် ပိတ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့ တူမကြောင့် ဦးမြင့်သောင်း တရှုးရှုး တရှဲရှဲ ဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့လေပြီ ။

. . . “ တောက် ဒီကောင်မ ” . . .

. . . “ မိနွယ် သွားစမ်း သွားစမ်းကွာ ရေတခွက်သွား ခပ်လာစမ်း . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး . . .

      ခုနတုန်းက အနားမှာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ အိမ်ဖော်မလေး ရေပြေးခပ်လာပါတယ် ။ ဒေါသတွေ အလိပ်လိုက် ထွက်နေတဲ့ ဦးမြင့်သောင်းကို ကတုန်ကရင်နဲ့ ပေးရင်း ဘေးကရပ်စောင့်နေပါတယ် ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် အရင်ကလည်း ဒီအတိုင်းပဲ ဝတ်တာလား ။  ဟဲ့ ညည်းကိုမေးနေတာ ” . . .

. . . “ ရှင် ဘဘကြီး ဟုတ်ဟုတ် ” . . .

. . . “ ဘယ်သူကမှကော မပြောကြဘူးလား ။ မဆူကြဘူးလား မဆုံးမကြဘူးလား ” . . .

. . . “ ဦးဦးနဲ့ အန်တီက မမလေးကို တအားချစ်တာ ဘဘကြီး ။ စကားတောင် မာမာမပြောဖူးဘူး ။ မမလေးကချည်း နည်းနည်းပြောတာနဲ့ ပြန်အော်နေကြ ” . . .

မိနွယ်က သူ့အိမ်သခင်မလေး ယဉ်ယဉ့်ကို မမလေး ဟုခေါ်တတ်သည် ။ မမလေးဟု ခေါ်ပေမယ့် မြန်မြန်ခေါ်နေကြဆိုတော့ မလေး ဟုသာ တခါတရံ ကြားရတော့သည် ။

. . . “ အင်း အဲဒါကြောင့်ဖြစ်နေတာ ။  ခုနက ငါ့ကို တခွန်းမကျန် ပြန်ပြောသွားတာ တွေ့တယ်မလား ”  . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် ” . . .

. . . “ အေး ငါ့အိမ်ကသမီးတွေသာဆို ငါချက်ချင်းထဆော်တယ် သိလား ” . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်း စိတ်တိုပြီး ပြောနေသမျှကို မိနွယ် တဟုတ်ဟုတ်နဲ့သာ သံယောင် လိုက်နေရပါသည် ။ ဘဘကြီး ကြည့်ရတာ စိတ်ကြီးမယ့် ပုံကြီး ။ မတော် မမလေးနဲ့ စကားများတာကို ငါ့ပါပတ်ရမ်းပြီး ထရိုက်ရင်တော့ ဒုက္ခ ဆိုပြီး ကြောက်လိုက်တာ ။

. . . “ ဒီလောက်တောင် သရုပ်ပျက်တဲ့ စကပ်မပြောနဲ့ ငါ့သမီးကောလိပ်ကျောင်းသူဘဝက ဘောင်းဘီဖင်ကျပ် တထည် ဝယ်လာပြီး ဝတ်တုန်းက ဘာလုပ်တယ်မှတ်လဲ ။ . . .

မိနွယ် မျက်စိလေး ကလည်ကလည်နဲ့ နားထောင်နေပါသည်။

. . . “ ကပ်ကြေးနဲ့ ကိုက်ပြီးလွှတ်ပစ်ပလိုက်တယ် ။ ဖင်ကျပ်ဘောင်းဘီ ဝတ်မရအောင် ဖင်ယောင်တဲ့ အထိခါးပတ်စာ ကျွေးပစ်တာ နားလည်လား ” . . .

. . . “ ဟုတ် ” . .  .

. . . “ သွားသွား ညည်းကြည့်ရတာလည်း အူလည်လည်နဲ့ ”  . . . 

မိနွယ် သောက်ပြီးသား ရေခွက်ကို ယူလို့ နောက်ဖေးကိုပြန်ပြေးလာပါသည် ။ ခုမှပဲ သူလည်းသက်ပြင်းချရတော့တယ် ။

      မိနွယ်လည်း ဒီဘဘကြီးရှိတဲ့ ရက်ပိုင်းမှာ အိမ်နေရင်းတောင် ဘောင်းဘီတိုဝတ်တာရှောင်ရမည် ဟုတွေးလိုက်မိပါသည် ။ မမလေးယဉ်ယဉ်က သူ့မဝတ်တော့တဲ့ စကပ်တိုလေးတွေ ဘောင်းဘီလေးတွေ ပေးထားတာတာတွေ အများကြီးရှိသည် ။ သူတို့၂ယောက်ကအသက် ၄နှစ်ကွာပေမယ့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က သိပ်မကွာလှ ။ ဖင်ကြီးတာချင်းလည်း တူသည်မို့ သူ့ကိုပေးတဲ့ အဝတ်တွေက ကွက်တိဖြစ်သည် ။ မမလေး ကဖင်ကြီးဖင်ကောက်တဲ့ သူဖြစ်သလို မိနွယ်လေးရဲ့ အိုးကလည်း စစ်ကိုင်းအိုးမို့ ဆိုဒ်တူတူလောက် ရှိပါသည် ။ မမလေးနဲ့ မိနွယ် ကိုယ်လုံးမှာ ကွာတာကတော့ ရင်သား ။ မမလေးနို့တွေကို မိနွယ် ခိုးခိုးကြည့်မိတာကြာပြီ ။ အိမ်မှာနေတော့လည်း ကုန်းဟယ်ပြုဟယ်နဲ့ တွေ့မိတဲ့ မမလေး နို့ကြီးတွေက ပြွတ်နေတာပဲ ။ မမလေး ယဉ်ယဉ် လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်တာလည်း မမြင်မိ ။ ဒါတောင် ခါးလေးကသွယ် ဖင်ကြီးကလည်း ထွားပြီး ရင်သားကြီးတွေအယ်နေတာ အတိတ်ကံ ကောင်းလို့သာ ဖြစ်မည်ဟု မိနွယ်တွေးကာ အားကျမိပါတယ် ။ တဖက်က ယဉ်ယဉ်ကို့ အားကျနေမိပေမယ့် တဖက်ကလည်း တခါတလေတော့ စိတ်ခုမိသား ။ မမလေးက မာနတအားကြီးတာ ။ စိတ်ကလည်း ကြီးတယ်လို့ပြောရမလား မောက်မာတယ်လို့ ပြောရမလားပဲ ။ သူများအလိုမကျရင် မိနွယ်ကို ပိတ်ဟောက်တာ ရစရာကို မရှိဘူး ။

. . . “ မိနွယ် လာစမ်း ” . . .

ဘယ်ကစတွေးလို့ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိအောင် အတွေးနယ်နေချယ့်နေတဲ့မိနွယ် ရှေ့ကဦးမြင့်သောင်း ခေါ်သံကြောင့် ရှန် ခနဲပြန်ထူးလို့ ဧည့်ခန်းကို အပြေးကလေး ပြန်ထွက်သွားပါတယ် ။

 ယဉ်ယဉ်လည်း စိတ်ဆိုးသည် ။ မေမေတို့ ဖေကြီးတို့တောင် တခါမှ လေသံမာမာမပြောဖူးတဲ့ သူ့ကို ဒီလိုမျိုး လာဆူဆဲတာ သက်သက် လာကြောတာလို့ မြင်သည် ။ ငယ်ငယ်တည်းက ဒီဘကြီးနှင့် ဆုံတိုင်း အဆင်မပြေ ။ ဘာရယ်တော့မဟုတ် ၊ သူမေမေတို့ကို ဆိုးပြပြီဆိုလျှင် ဘေးကနေ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဝင်ဝင် ပြောသောကြောင့် ဖြစ်သည် ။ သယ်ထည့်လိုက်ပါလားတို့ ၊ နားရွက်ဆွဲလိမ်လိုက်တို့ စသဖြင့် ဝင်အာရာ ယဉ်ယဉ် မကြည် ။ မေမေတို့ကတော့ ဘကြီး ဝင်ပြောလျှင်လည်း ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနှင့်သာ တုံ့ပြန်တတ်သည် ။ ယဉ်ယဉ်ကိုတော့ လက်ဖျားနှင့်ပင် မတို့ဖူး ။ ကျန်တဲ့ အချိန်များတွင်တော့ သူ့ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံချင်ပုံပါပဲ ။ ဒါပေမယ့် သူကို ဆုံးမဖို့ ဘေးက တွန်းကတည်းက အမြင်မကြည်တာကြောင့် ယဉ်ယဉ်ကတော့ ခပ်တန်းတန်းပဲ နေသည် ။

      နောက်၃ရက်မှာလည်း ဘကြီးနဲ့တူမ အဆင်မပြေကြ ။ အကြိမ်ကြိမ် စကားများသည် ။ စောစောပြန်လာဖို့ ပြောထားတာကို ကြေးအိုးဝင်စားသည် ဆိုပြီး နောက်ကျသည် ။ ဦးမြင့်သောင်း မကြိုက်မှန်း သိရက်နဲ့ပင် ဖင်ကျပ်ဘောင်းဘီ ၊ ဂါဝန်စကပ် တိုနှံနှံများကိုသာ တနေ့တမျိုး မရိုးရအောင် ဝတ်ပြသည် ။ ကတောက်ကဆ ဖြစ်ပြီးတိုင်းလည်း ယဉ်ယဉ်က ပြောချင်တာ ပြန်ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားကာ အခန်းတွင်း အောင်းသည် ။ ဦးမြင့်သောင်း မြိုသိပ်ရတဲ့ ဒေါသတွေ ရေကာတာကျိုးသလို လျှံကြလုလုပင်ဖြစ်လာပြီ ။ သူ့အရင်စိတ်နှင့်သာဆို မလွယ် ။

      ဒီနေ့ည အိပ်တော့ ဦးမြင့်သောင်း နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး သေချာစဉ်းစား နေပါတယ် ။ သူ့ကိုဒီလောက်ထိ နှုတ်လှန်ထိုးနေတာ အဆိုးဆုံးက သူ့ကို ဘာမှမသိတဲ့သူကြီး ပမာ မတူသလို မတန်သလို အချိုးမျိုးနဲ့ ပြောဆိုနေတာတွေကို ဆက်သည်းခံသင့်မသင့်ပါ ။

. . တူမကြီး ယဉ်ယဉ်ဆုလတ်က ချောသည် ။ မျက်နှာလေးက ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်အောင် လှသည် ။ ဒေါင်ကောင်းသည် ။ အဓိကက တင်ပါးကြီးတွေ အနည်းဆုံး ၃၈ ၊ ၃၉ လက်မလောက်ရှိအောင် ဖွံ့ထွားတောင့်သည်။ ထားပါ ဒါကသူနဲ့ မဆိုင်ပါ ။ ဆိုင်တာက ဆေးကျောင်းသူပီပီ မာနကြီးပြီး စွာသည် ။ အခြားနေရာမှာ စွာတာကို လက်ခံနိုင်သည် ။ မာနကြီးသင့်တာတွေရှိလို့ ကြီးတာ မမှားပါ ။ မာနကြီးသင့်သည့်နေရာ မကြီးသင့်သည်နေရာ ရှိသည်ကို ဒီတူမ သိပုံမပေါ် ။ သူလို ဘကြီးအရင်းကိုပင် မတူမတန် ဆိုတဲ့အမူအရာတွေကို ထပ်တလဲလဲ ပြနေသည် ။ မလေးစားပဲ နှုတ်လှန်ထိုးသည် ။ ရင့်ရင့်သီးသီး ဆက်ဆံသည် ။ ဒါတွေကိုတော့ သည်းမခံသင့်တော့ ဟုထင်လာသည် ။ သမီးအရင်းမဟုတ်ပေမယ့်လည်း ကိုယ့်ညီမကမွေးတဲ့ တူမအရင်းစစ်စစ် ဖြစ်တာမို့ ဆုံးမသင့်လျှင် ဆုံးမရမယ် လို့လည်း တွေးမြင်မိပါတယ် ။ အခုလည်း သူစိတ်ကိုထိန်းထားတာ ဆုံးခန်းတိုင်နေပြီ ။ မကြာမီ ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည် ။ ဒီတော့ ဦးမြင့်သောင်းတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါပြီ ။

     ခဏတဖြုတ်ပဲနေမှာ မို့လို့ စိတ်ကို ထိန်းမနေ သင့်တော့ပါဘူး ။ နောက်နေ့က စလို့ သူ့နဂို စိတ်အတိုင်းပဲ နေမယ် ။ အဲဒါကို လာပြီး အချိုးမပြေ ထပ်လုပ်လို့ကတော့ ဘကြီးတယောက်က တူမတယောက်ကို ဆုံးမသလိုပဲ ဆုံးမရတော့မယ် ။ လွန်လာလျှင် ရိုက်တန်ရိုက် ဗြင်းတန်ဗြင်းရတော့မယ် ။ သူ့ဘာသာသူ နောက်ဆုံးနှစ် ဆေးကျောင်းသူ မကလို့ဘာကြီးပဲဖြစ်နေနေ တူမက တူမပဲ ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း စိတ်ဒုံးဒုံးချကာ အိပ်လိုက်ပါတော့တယ် ။ 

 စနေနေ့မို့ ဆေးရုံမသွားတဲ့ ယဉ်ယဉ် အိမ်မှာပဲ နေသည် ။ နေ့လည်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗွီဖွင့်ရင်း ရုပ်ရှင်ထိုင် ကြည့်နေမိသည် ။ ခဏကြတော့ ဦးမြင့်သောင်းလည်း နေ့လည်နေ့ခင်း တရေးအိပ်ရာက နိုးတော့ ထပြီး သတင်းကြည့်ဖို့ အလာ ဧည့်ခန်းမှာ ၂ယောက်ဆုံ ဖြစ်ကြပါသည် ။  ယဉ်ယဉ် အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ အပြာနုရောင် ဗြောင်စပန့်သား ဘောင်းဘီကွာတားက အခြေပိုင်းမှာ ခပ်ပွပွရယ် ။ အဲဒါကို ခြေတဖက်ထောင်ကာ ထိုင်နေတာမို့ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးဘက်မှာ ဘောင်းဘီက ပေါင်ရင်းနားမှာ ပုံကျနေသည် ။ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ပေါင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေက ဝင်းပနေသည် ။

. . . “ ဘဘနိုးပြီလား ” . . .

တခွန်းမေးပြီး ဒီအတိုင်းဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။ တီဗွီ ရီမုတော့ မပေး ။ ထလည်း မထပေး ။ ကိုယ်ကအရင်ရောက်နေတာ သူလာတိုင်း ထပေးစရာလား ။

      ဦးမြင့်သောင်း မျက်စိထဲ အမြင်မတော်တာက သူ့ကို ဖယ်မပေးလို့မဟုတ် ။ သူ့ကြည့်ချင်မှန်း သိတဲ့ သတင်းလိုင်းကို ပြောင်းမပေးလို့လဲမဟုတ် ။ ဆက်ထိုင်နေတာလည်း ပြသာနာမရှိ ။ ဒါပေမယ့် ဘကြီး လာတာတောင် ဒူးထောင်ပြီး ထိုင်နေတာကို မပြင်တာကို သဘောမတွေ့တာ ။ ဦးမြင့်သောင်း အယူအဆ အနည်းငယ် ဒိတ်အောက်တယ်လို့ ဆိုပေမယ့် သူလည်း ခေတ်ကို မျက်ခြေပျက်နေသူ တယောက်တော့မဟုတ် ။ သူ့သမီးကောလိပ်ကျောင်းသူ ခေတ်က ဘောင်းဘီဖင်ကျပ် ဝတ်တာ ရိုက်ခဲ့ပေမယ့် အခုခေတ်မှာတော့ လူတိုင်းဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားမှန်း နားလည်ပေးရမည် ဖြစ်ကြောင်းသိသည် ။ စကပ်ဆိုလျှင်လည်း ဒူးလောက်ရှိလျှင် လက်ခံသင့်နိုင်သည် ။ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီကွာတားတွေ ဂါဝန်ပွတွေ ဝတ်တယ်ဆိုကလည်း မဆန်းမှန်း နားလည်ပါသည် ။ သူ့စိတ်ဖုတာက နေပုံထိုင်ပုံ ဖြစ်သည် ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် ငါလူကြီး လာတာတောင် ညည်းက ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့ ပေါင်ကလည်း ပေါ်နေသေးတယ် ။ ချစမ်း ခြေထောက်  . . .

ယဉ်ယဉ် ထောင်ထားတဲ့ ဒူးကိုတော့ ချလိုက်ပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် နှုတ်သီးကောင်းလျှာပါး ပီပီ ပြန်တော့ပြောလိုက်သေးတယ် ။

. . . “ အော် ဘဘရယ် ပေါင်ပေါ်တာများ ဆန်းလား . . .

. . . “ ညည်းမိန်းခလေး အရှက်မရှိဘူးလား . . .

ဦးမြင့်သောင်း ဒီတခါတော့ စိတ်ကိုချွန်းအုပ်မထားတော့ ။

. . . “ အိမ်မှာနေတာပဲ ။ ဒီလိုပဲပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေနေကြ ။ ဘဘ မမြင်ချင်ရင် မကြည့်နဲ့ပေါ့ ။ . . .

. . . “ တောက် ” . . .

ဒီတခါတော့ တောက်ခေါက်သံ အကျယ်ကြီးကြောင့် ယဉ်ယဉ် လန့်သွားပါသည် ။

. . . “ ကောင်မ ညည်းတော်တော် တရားလွန်ပြီ နောက်တခွန်း ထပ်ပြောရင် ငါထရိုက်တော့မယ်နော် ” . . . 

ထရိုက်တော့ မယ်ဆိုတာထက် ကောင်မဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ယဉ်ယဉ်လည်း ဒေါသထောင်းခနဲ ထွက်သွားသည် ။ ဘယ်သူမှ သူ့ကို ကောင်မ လို့မခေါ်ဘူး မအော်ဘူး။

. . . “ ရိုက်ရဲလား ရိုက်ရဲရင် ရိုက်လိုက်လေ ဘဘ ။ ဘဘသမီးတွေလို လုပ်တိုင်းခံမယ် ထင်နေလို့လား ” . . .

. . . “ ညည်း ညည်း ” . . .

ဦးမြင့်သောင်း ဒေါသကထိန်းမရတော့ ။ ဝုန်းခနဲ ထရပ်သည် ။ ပြီးတော့ စောနကတည်းက အသံတွေကြားလို့ ရောက်လာတဲ့ မိနွယ်ကို လှမ်းအော်ပြီး

. . . “ မိနွယ် သွားကြက်မွှေး သွားယူစမ်း ” . . .

. . . “ ရှင် ဘဘကြီး ”  . . .

. . . “ ညည်းကို ကြက်မွှေးသွားယူဖို့ပြောတာ ။ သွားစမ်း မြန်မြန် ”  . . .

. . . “ ဟုတ်ဟုတ် ” . . .

       မိနွယ်လဲ ပြေးလေပြီ ။ ယဉ်ယဉ်ကတော့ ဘာမှမပြောသေး ။ သူ့ရှေ့မှာ အခုပဲထ တခုခုလုပ်တော့မလို မျက်တပ်ကြီး ရပ်ပြီး ရှုးရှဲ ဝူးဝဲ ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဘကြီးကို ခပ်တည်တည်ပဲ စိုက်ကြည့် နေပါသည် ။

. . . “ ငါလည်း သမီးတွေချည်းမွေးထားတာပဲ ။ ညည်းကို ဘယ်သူမှမဆုံးမလို့ အခုလောက်ဖြစ်နေတာ ” . . .

. . . “ ဘဘ သမီးတွေ မွေးထားတယ်လေ အဲဒါဘာဖြစ်တုန်း ။ သမီးက ဘဘသမီးမှမဟုတ်တာ ” . . .

. . . “ ညည်းပြောလေ ဆိုးလေပါလား ။ အေး ညည်းငါ့သမီး မဟုတ်ပေမယ့် ငါ့တူမဆိုတာ မမေ့နဲ့ ။ ထစမ်း ငါပြောနေတယ်လေ ” . . .

သူကသာ အော်နေပေမယ့် သူ့တူမချောကြီး ယဉ်ယဉ်ဆုလတ်ကတော့ တုပ်တုပ်တောင်မလှုပ် ။ မထီသလို မျက်နှာပေးဖြင့် ပြန်ကြည့်နေသည် ။

“ အား အင်း ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်း အရင်လို သည်းခံ မနေတော့တာမို့ ပါးစပ်နဲ့ ပြောလို့မရတဲ့ ယဉ်ယဉ့်ကို လက်မောင်းက ဆွဲလို့ ထခိုင်းပါတော့တယ် ။ ယဉ်ယဉ်ကလည်း ငြိမ်ငြိမ်လေး ပါသွားမယ့်သူ မဟုတ်တော့ ရုန်းသေးသည် ။ ဒါပေမယ့် သူ့ဘာသူ ဒေါင်ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း အမျိုးသမီးနဲ့ သန်ဆဲမာဆဲ ယောင်္ကျားကြီးပေမို့ မခံနိုင်ပဲ ပါသွားသည် ။ အဲဒီမှာတင် လှုပ်နေရုန်းနေဆဲ ယဉ်ယဉ်ရဲ့ ဆက်တီခုံနဲ့လွတ်ပြီး ကြွတက်လာတဲ့ နုနုထွားထွား အပျိုဖင်ကြီးကို ၂ချက်လောက် လက်ဝါးစာ ကျွေးလိုက်ပါတော့တယ် ။

. . . “  ဗြန်း ”  . . . “ အ ” . .   .    .   .  . . . “  ဗြန်း ” . . . “ အင့် ” . . .

ကြီးမားကြမ်းတမ်းတဲ့ လက်ဝါးကြီးက ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို ထိတဲ့ အသံကြီး ထွက်လာသည် ။ ယဉ်ယဉ်လည်း အင့်ခနဲ အော်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ကာ လန့်ဖြန့်ထူပူသွားသည် ။

. . . “ ရပ်စမ်း တည့်တည့် ” . . .

      ယဉ်ယဉ် သူ့ဘကြီးလက်ထဲ လွယ်လွယ်နဲ့ပဲ ဆွေ့ခနဲပါကာ မတ်တပ်ရပ်မိသွားတာ တခြားကြောင့်တော့မဟုတ် ။ ငယ်ငယ်ကတည်း လက်ဖျားနဲ့တောင် အတို့မခံဖူးသူမို့ ခုလို တကယ်အရိုက်ခံလိုက်တော့ မယုံနိုင်ပဲ ရှော့ဖြစ်ပြီး ရုန်းဖို့ကန်ဖို့ မေ့သွားတာ ။ ပြီးတော့ ဗြင်းလိုက်တဲ့ နေရာကလည်း သူ့ရဲ့ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား တင်ပါးကြီးကို ။ မျက်ရည်တွေကတော့ ချက်ချင်းကိုဝဲ တက်လာပါသည် ။ နာလို့မဟုတ်ပဲ ဒေါသကြောင့် ကြိတ်မနိုင် ခဲမနိုင် ထွက်လာတဲ့ မျက်ရည်တွေမှန်း တင်းတင်းကြိတ်ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက သက်သေ ခံနေပါသည် ။ အသက်ရှုတာတွေလည်း ပြင်းလာပြီး တီရှပ်အဖြူ ပေါ်ကရွှေရင်အစုံကလည်း လှုပ်ရှားနေပါတယ် ။

. . . “ ဘဘကြီး ”  . . .

တုန်တုန်ရီရီနဲ့ မိနွယ် လာပေးတဲ့ ကြက်မွှေးကိုလှမ်းယူလိုက်ရင်း ။

. . . “ ညည်း တအားရိုင်းတယ် ။ ငါပြောတာကို တခွန်းမကျန်ကို ပြန်ပြောတယ် ။ ငါသိပ်လာနေချင်လို့ လာတယ်များ မှတ်နေလား ။ ညည်းအမေက လာနေပေးပါဆိုပြီး မနည်းတောင်းပန်လို့ လာနေတာ ။ ညည်းက ငါ့ကို မဆက်ဆံချင်သလို အချိုးချိုးနေတာ ငါမသိဘူးများ ထင်နေလား ။ ညည်းတို့ မိသားစုက ငါ့ထက် အများကြီး ပိုချမ်းသာတယ် ။ ညည်းကလည်း သိပ်တော် သိပ်တတ်ပြီး ဆရာဝန်ဖြစ်ခါနီး ဆိုတော့ သိပ်ထောင်နေတာ ငါသိတယ်။ အေး ဒါပေမယ့် ငါလည်း ငါ့မာနနဲ့ငါကွ ။ နင်ကတူမ ငါကဘကြီး ။ လာတော့ မစော်ကားနဲ့ ”. . . 

      ကြောက်လို့ ငြိမ်သွားတာ မဟုတ်ပဲ အံသြဒေါသ ဖြစ်လွန်းလို့ ခေတ္တ ဆွံ့အသွားတဲ့ တူမကို ပြောချင်တာတွေ တရစပ်ပြောပစ်လိုက်ပါတယ် ။

      ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာတော့ လန့်နေတဲ့ မိနွယ် မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကျောက်ရုပ်ကြီးလို မလှုပ်မယှက် ရပ်ကြည့်နေပါတယ် ။ သူ့မမလေး မျက်ရည်တွေဝိုင်းပြီး မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဘဘကြီးကိုပြန်ကြည့်နေပါလား ။ ခုနကသူ ဧည့်ခန်းထဲပြန်ဝင်ဝင်လာချင်း မမလေး ကိုလက်မောင်းကဆွဲရင်း ဖင်ဆုံကြီးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဆော်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ပါတယ် ။ ဘဘကြီးကတော့ ကြောက်စရာကြီးပဲ ။ မမလေးကလည်း မာနသိပ်ကြီးတာ ။ အခုလည်း ပေးလိုက်တဲ့ ကြက်မွှေးနဲ့ မမလေး ကိုတကယ်ပဲ ရိုက်တော့မှာလား မသိဘူး ။ မိနွယ် စိတ်ကူး ထဲမှာ အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ ကြောက်လည်းကြောက် စိတ်လဲလှုပ်ရှားရင်း ပွဲကြီးပွဲကောင်းကိုစောင့်နေပါတယ် ။

 ဦးမြင့်သောင်း လက်ထဲက ကြက်မွှေးကိုကြည့်ပြီး တကယ် ရိုက်မယ်ဆိုတော့လည်း စဉ်းစားမိပြန်ပြီ ။ ရိုက်ဖို့နှက်ဖို့အတွက် သူ့တူမက အသက်လည်း ၂၂နှစ် ကြီးကောင်ကြီးမားကြီး ။ အဲတော့ ဆုံးမချင်တာ တွေသာပြောလိုက်ပြီး ခြေသလုံးကို သုံးလေးချက်လောက် ခပ်စပ်စပ်လေး တီးပေးလိုက်ရင် မှတ်သွားမလားပဲဟု တွေးထားလိုက်မိသည် ။ ခုတော့လည်း သူ့စိတ်ထဲက ပြောချင်တာတွေ ဆက်ပြောနေမိပါတယ် ။

      ယဉ်ယဉ်လည်း တွေးနေသည် ။ သည်ခေတ်သည်အခါ မှာ သူ့လို အသက်အရွယ် ရောက်နေတဲ့ တူမကို ရိုက်မယ်နှက်မယ် တကဲကဲ လုပ်နေတာကိုက လွန်လှပြီ ။ ၁၈နှစ်ကို အရွယ်ရောက်သူလို့ သတ်မှတ်ရင် သူ့အသက်၂၂နှစ်ဆိုတာ ဘယ်သူ့ထိမ်းကွပ်မှုမှ မရှိသင့်တော့ ။ သူ့တင်ပါးကို ရိုက်သွားတာဟာ တကယ်တော့ စော်ကားတာ၊ သက်သက် အရှက်ခွဲတာဟု တွေးရင်း စိတ်တွေ ပွက်ပွက်ဆူလာသည် ။ ယဉ်ယဉ် စိတ်ဆိုးလာလျှင် ပိုပိုပြီး ရွဲ့တတ်တာ ဘဘကြီး မသိဘူးလော ။

. . . “ ညည်းကို ငါကအမြင်မတော်လွန်းလို့ ပြောနေတာ ယဉ်ယဉ် ။ ညည်းဝတ်ချင်တာ ဝတ်တယ် အရင်ကလည်း ဝတ်နေတယ် ဆိုပေမယ့် အခုညည်းဆီမှာ ငါလာနေတုန်းတော့ အဲလိုမနေနဲ့ ။ ညည်းကျန်တဲ့အချိန်ကြိုက်တာဝတ် ။ ဒါပေမယ့် အခုဘကြီးအရင်းခေါက်ခေါက် ဆိုတာကို နည်းနည်းလေးစားပြီး ငါ့ကိုလည်း မျက်စိထည့်အုံး ။ ငါမကြိုက်တာတွေ အားနာပါးနာနဲ့ ရှောင်ပေးပါအုံးလား ။ ညည်းငါ့သမီးမဟုတ်လို့ သည်းခံနေတာ ။ ငါ့သမီးတွေသာ အဲလို အရှက်မရှိ စကပ်တို ဘောင်းဘီတိုဝတ်ရင် တွေ့တဲ့နေရာတင် ဆွဲချွတ်ပစ်မယ် ။ နားလည်လား ”  . . .

. . . “ သမီးကိုကော ဆွဲချွတ်ချင်နေလို့လား ဟင် ” . . .

မထိတထိ ငေါ့တော့တော့ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ဦးမြင့်သောင်း မင်သက်သွားပါသည် ။

. . . “ ဘာ ” . . .

. . . “ အော် ဘဘက အတိုဝတ်ရင်သာ မကြိုက်သာ ဆွဲချွတ်ဖို့ကြတော့ စဉ်းစားသား ” . . .

. . . “ ညည်း ငါ့ကိုစိန်ခေါ်တာလား ။  ငါညည်းကိုရော မလုပ်ရဲဘူးလို့ ထင်နေလား ”  . . .

. . . “ အော့် သမီးကိုရော အမြင်မတော်ဘူး ဆိုတဲ့ပုဒ်မနဲ့ ဖင်ချွတ်ကြည့်ချင်နေတာ လား ဟင်းဟင်း ကိုယ့်အသက်အရွယ်မှ အားမနာ ” . . . 

      ယဉ်ယဉ် ဒေါသကြောင့်ပြောသင့်လား မပြောသင့်လားကိုပင် မစဉ်းစားမိပဲ နားထဲကြားတာကိုပဲ ပါးစပ်က အတတ်နိုင်ဆုံး ပြန်ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်ပါတယ် ။ တဖက်ကလူ ရဲ့သိက္ခာကို အထိဆုံးဖြစ်မယ့် စကားတွေကိုချည်းကို ရွေးပြောမိရက်သားလည်း ဖြစ်နေပါတယ် ။

. . . “ ငါ   ငါ    တယ်   . . . တောက် . . . တယ်လေ ”  . . .

 စောနကလို စိတ်ဆိုးနေချိန်မှာ တောင်မှ မသိစိတ်ထဲ ရှိနေသေးတဲ့ အတားအဆီးတခုက အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ပဲ ပြိုပျက်သွားပါပြီ ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် ” . . .

       ဦးမြင့်သောင်း ဒီတခါတော့ မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် တည့်တည့်ပြန်စိုက်ရင်း အေးစက်စက် အသံနဲ့ ခေါ်လိုက်ပါတယ် ။ ခုနကထိ သူတို့ဖြစ်နေတာ အချိုးမပြေတဲ့ကိစ္စ ။ အခုအချိန်မှာတော့ သူ့တူမက ဘကြီးကို စိန်ခေါ်လေသည် ။ သူ့သိက္ခာကိုလည်း ရွဲ့စောင်းမြောင်းလို့ စော်ကားနေပြီ ။ ဆိုးပါတယ် ပေပါတယ် မိုက်ပါတယ် ဆိုတဲ့သူတွေရဲ့ စိတ်ကိုတောင် တစဆီဖြစ်အောင် စစ်ကျောခဲ့တဲ့ အရင်စိတ်ဓါတ်က ပြန်နေရာယူသွားပါပြီ ။ 

. . . “ ညည်းတရားလွန်သွားပြီ ။ ငါပြောမယ် ငါအသက် ၆၀ ရှိပြီ ။ မိန်းမရတာ နှစ်၃၀ ကျော်ပီ ။ မွေးတာလည်း သမီး ၂ယောက် ။ ငါမမြင်ဖူးတာ ဘာမှမရှိဘူး ရှင်းတယ်နော် ။ ငါလုပ်လာတာကလည်း ရဲ ။ ညည်းထက် မိုက်တဲ့သူတွေကိုချည်း ကိုင်လာတာ ”  . . .

. . . “ အဲတော့”  . . .

. . . “ ငါလုပ်ရဲလို့ ညည်း တုံးလုံးဖြစ်ရင် ငါဘာမှမဖြစ်ဘူး ။ ညည်းပဲ သောက်ရှက် ကွဲမှာနော် ယဉ်ယဉ် ။ တသက်နဲ့ တကိုယ် အရှက်အကွဲဆုံး အဖြစ်နဲ့ ညည်းကြုံသွားမယ် ” . . .

. . . “ အဲတော့ ” . . .

မေးလေးကိုရွဲ့ကာ မထီတဲ့အပြုံးနဲ့ ပြန်မေးလိုက်တဲ့ ယဉ်ယဉ်ကို မထီပြုံးနဲ့ပဲ တုန့်ပြန်လိုက်ရင်းက

. . . “ အဲတော့လား အဲတော့ အခု ညည်းဘောင်းဘီချွတ်လိုက် ” . . .

အဲတော့ ဆိုတဲ့စကားထပ်မထွက်လာပဲ ပါးစပ် ပိတ်သွားတာက ယဉ်ယဉ် ။ အံ့သြမင်တက်ပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသားဖြစ်သွားတာက မိနွယ် ။

“ ညည်း မကြားဘူးလား ။ ညည်းကို ခါးမှာရှိနေတဲ့ အဲဒီ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ခိုင်းတာ ။ ၁ထပ်တည်းမကလို့ ၂ထပ်ဖြစ်နေရင်လည်း အစုံလိုက်သာ အခုအဲဒီ့နေရာမှာတင် ရပ်ပြီး ချွတ်ဖို့ပြောတာ ။ ညည်းရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းမှာ မွေးကတည်းကပါတဲ့ ပစ္စည်းတွေက လွဲလို့ တခြား ဘာတခုမှ မကျန်အောင် ချွတ် နားလည်တယ်နော် ” . . .

တလုံးချင်းဆီ ဖြေးဖြေးနဲ့ သဲသဲကွဲကွဲပြောလိုက်တဲ့ စကားသံက သွေးအေးလွန်းလှပါတယ် ။ ရုတ်တရက် အမ်းနေတဲ့ မာနခဲမလေး ယဉ်ယဉ့် ကိုကြည့်ပြီး ဆက်ပြောပါတယ် ။

. . . “ ငါပြောပြီးပြီလေ ။ ညည်းဆီမှာ ပစ္စည်း ငါမမြင်ဖူးတာမရှိဘူးလို့ ။ ကဲကွာ ခုအချိန်က စပြီး ရိုင်းရိုင်းပဲ ဒဲ့ပြောတော့မယ် ။ ညည်းဂွကြားက ပစ္စည်းလေ ရိုင်းရိုင်းခေါ်ရင် အဖုတ်ပေါ့။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်၄၀ထဲက အဖုတ်ပေါင်းစုံ ငါမြင်ဖူးပြီးသား ။ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ကိုယ့်တူမဟာ တခု ပိုမြင်လို့ငါအတွက် ဘာမှမထူးဘူး ။ ညည်းအဖုတ်ကြီး ကျတော့မှ အစေ့ကနေ အတက်ထွက်နေရင် တော့လည်း အထူးအဆန်းပေါ့ ယဉ်ယဉ်ရယ် ” . . .

      တသက်လုံး ကောင်းကောင်းပင် မကြားခဲ့ဘူးတာတွေနဲ့ ပက်ပက်စက်စက်ကို အပြောခံလိုက်ရသလို သွေးအေး ရက်စက်လွန်းတဲ့အသံကြောင့် ချက်ချင်းပဲ ငယ်ထိပ်ရောက်နေတဲ့ ဒေါသတွေ ခြေဖျားထိဆင်းပြီး မြေကြီးထဲ ဝင်သွား ပါတယ် ။ ကျောရိုးထဲမှာ စိမ့်ခနဲ အေးလာကာ ပထမဆုံးအကြိမ် ကြောက်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာပါတယ် ။ သည်လို အပြောခံ နေရမယ်မှန်း လည်း ကိုယ့်နားကိုယ်ပင်မယုံ ။

. . . “ မိနွယ် ဘေးကတံခါးကို သော့သွားခတ်လိုက် အပြင်သံပန်း ခေတ်တဲ့ သော့နဲ့ပဲ ဒီအထဲက မင်းတုံးမှာ ခက်လိုက်။ ပြီးရင် ဝရံတာ တံခါးလည်းသော့သွားခတ်လိုက် ” . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် ” . . .

      မိနွယ်လည်း ပြောတဲ့အတိုင်း သော့ခလောက်ကိုယူကာ ပြောတဲ့အတိုင်း ပြေးခတ်ရှာပါတယ် ။ တူမချော ဆေးကျောင်းသူကြီး ယဉ်ယဉ်ကတော့ ခုနကလို ဒေါသအရိပ်အယောင်တွေ မရှိတော့ပဲ ရုတ်ခြည်းကြီး ပျော့ကျလာတဲ့ အခြေအနေက မျက်နှာမှာ အထင်းသားပေါ်နေပြီ ။ ဒါပေမယ့် ဘောင်းဘီချွတ်ရတော့မှာကိုတော့ လုံးဝမယုံသေးပါဘူး ။ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စကြီးမို့ သူ့ကိုခြောက်နေတယ် လို့ပဲ ထင်နေတုန်းပါပဲ ။

      ဦးမြင့်သောင်း မလောတော့ပါဘူး ။ သူ့ခွန်အားနဲ့ ဒီတူမကြီး ချုပ်ပြီး ချွတ်ပြီး ရိုက်ချင်သလို ရိုက်လို့ရပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို တခါတည်း ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်တာမဟုတ်ပဲ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ လုံးဝရိုက်ချိုးပြီး ပျော့ကျသွားအောင် အေးအေးဆေးဆေးပဲ လုပ်ပါတော့မယ် ။ မြင့်သောင်းဆိုတာ ရဲလုပ်လာတဲ့ သက်တမ်းမှာ ဒီလိုပဲ အကြောမာပါတဲ့ဆိုတဲ့ သူတွေကို စစ်ကြောရင်း ချိုးချလာတဲ့သူပါ ။

. . .  “ ညည်းပြောတယ်မလား သမီးကိုကော ဖင်ချွတ်ကြည့်ချင်နေသလားဆို ။ အေးချွတ်ချင်တယ်ကွ ။  နင်ရွဲ့သလို နှာထပြီး နင့်ဟာတွေမြင်ချင်လို့ တော့မဟုတ်ဘူး ။ ညည်းစောက်ရှက်ကွဲပြီး အချိုးပြေအောင် ။ မချွတ်ရဲသေးဘူး မယုံသေးဘူးမလား ” . . .

လက်ထဲက ကြက်မွှေးကို လေထဲရမ်းကြည့်ရင်း တူမကြီးရပ်နေတဲ့ နေရာနဲ့အနီးဆုံး မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမှာ ထိုင်လိုက်ပါတယ် ။ လက်လှမ်းလိုက် ယုံနဲ့တင် ထိတဲ့နေရာလောက်မှာပါ ။

. . . “ အင်း ချွတ်ရမှာ အကြောက်လွန်ပြီး အရိုက်ခံရမှာကို မေ့မသွားနဲ့အုံး ။ ဟင်းဟင်း ငါကတော့ ဖင်ကိုရိုက်ရင်တောင် ညည်းအသက်အရွယ်နဲ့ အရှက်ရမှာ စိုးလို့ ခြေသလုံးလေးကို ၃ချက် ၄ချက်လောက်ပဲ ရိုက်ပေးလိုက်မယ် စဉ်းစားထားတာ ။ ခုတော့လည်းဗလာကျင်းတဲ့ တင်ပါးပေါ်ကို ဖြစ်တော့မယ် ။ ညည်းဖင်ကြီးကလည်း အယ်စတုံကြီးပါ ဒီကြက်မွှေးလောက်တော့ ခံနိုင်မှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ။ ညည်းအသက်၂၂နှစ်မလား ။ အဲတော့ ညည်းအကုန်ချွတ်ပြီးရင် ဖင်ပြောင်ပြောင် အရိုက်ခံရမယ့် အချက်အရေအတွက်ကလည်း ၂၂ပဲ ။ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ငါ့သမီးအကြီးမ ကိုတောင် ၁၂နှစ် ထိပဲ ဖင်ချွတ်ဆော်ဖူးတယ် ။ တူမကြီးကျတော့မှ ၂၂နှစ်အရွယ်ကြီးကို ဖင်လှန်တီးရတော့မယ် ။ ညည်းလည်း တခါမှလက်ဖျားနဲ့တောင် အတို့မခံဘူးတာ ဒီအရွယ်ရောက်မှပဲ ညည်းဖင်ထွားထွားကြီး ချွတ်အရိုက်ခံရတော့မယ် ဆိုတာကတော့ ဖြစ်ရလေ ယဉ်ယဉ်ရယ် ” . . .

      သူ့ဘကြီး သက်သက်ခြောက်နေတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို စတင်လက်ခံမိပြီး ကျောရိုးတလျှောက် ကြောက်စိတ်နဲ့ အတူတူ အေးစိမ့်သွားပါတယ် ။ ထထွက်ပြေးဖို့ နှိုးဆော်စိတ်တွေ ရုတ်ခြည်းပေါ်လာတာကြောင့် မျက်စိက ကျီးကန်းတောင်းမှောက်နဲ့ ဘေးဘယ်ညာကို ကြည့်ဖြစ်သွားပါတယ် ။

. . . " ပြေးဖို့ကြံပြီလား ယဉ်ယဉ်။ ကြိုးစားမနေပါနဲ့ကွာ ပြေးစရာ တပေါက်မှ မရှိတော့ဘူး။ ကဲကဲ  ညည်း မချွတ်ရဲသေးလို့ ဒီအတိုင်းကြီး ရပ်နေပြီး ညောင်းမှာ အတူတူ ထိုင်ထလောက်တော့ လုပ်နေသင့်တာပေါ့ " . . .

. . . “ မိနွယ် ညည်းလဲညောင်းရော့မယ် ။ ဒီဘေးနားလာထိုင် ညည်း မမလေး ကရှက်နေတော့ သူ့ ဖင်နဲ့အဖုတ်က မြင်ရဖို့က ကြာအုံးမှာ ” . . .

      အိမ်ဖော်မလေး မိနွယ်လေး တုန်ချိတုန်ချိနဲ့ ဦးမြင့်သောင်း ဘေးတခုံကျော်မှာ လာထိုင်ပါတယ် ။ ဘဘကြီး ကြည့်ရတာတော့ မမလေးကို တကယ်လုပ်တော့ မယ်ဆိုတာ သေချာပါတယ် ။ မျက်နှာကြော တင်းလှတဲ့ မမလေးယဉ်ယဉ်လည်း အခုတော့ မျက်ရည်တွေဝေ့ နေတဲ့ဇီးရွက်သာသာ မျက်နှာဖြစ်နေပြီ ။ ဘဘကြီးပြောတာတွေကလည်း ဒဲ့ဒိုးနဲ့ ပက်စက်လွန်းလို့ တောသူမိနွယ်တောင် နားထဲ မသက်သာလှဘူး ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် ပြောနေတယ်လေ ။ ဘောင်းဘီမချွတ်ရဲသေးရင် ထိုင်ထလုပ်နေလို့ ။ နင်ထိုင်ထလုပ်တာ ကြာလွန်းလို့ ငါပျင်းပြီး စိတ်ပြောင်းသွားတော့ တမျိုးဖြစ်တာပေါ့ ။ ကဲကဲ နားရွက်လေးကို ကြက်ခြေခတ် ဆွဲ ။ ညည်း ဒီလောက်တော့သိပါတယ် ။ ဆွဲလေနားရွက် ဘာလုပ်နေတာလဲ ”  . . .

. . . “ ဖျန်း ” . . . “ အ ” . . .

       ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထိုင်လျက်သားဖြင့်ပင် မျက်နှာချင်းဆိုင်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ့်ပေါင်လုံးကြီး ဘေးဘက်ကို တချက် လှမ်းရိုက်လိုက်ပါတယ် ။ စိတ်ပြောင်းသွားရင် ဆိုတဲ့ စာလုံးက တာအလွန်သွားပါတယ် ။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ်လက်ချောင်းလေးတွေက နားရွက် ၂ဖက်ကို ကိုင်လိုက်တာနဲ့အတူ

. . . “ ဟီး ဟီး ဟင့် ” . . .

တဟီးဟီး ထွက်လာတဲ့ အသံကြီးနဲ့ အတူ ဝေ့နေတဲ့ မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် စီးကြလာပါတယ် ။ စိတ်ဓါတ်ချင်း တိုက်ပွဲမှာ ယဉ်ယဉ် ရှုံးနိမ့်သွားပါပြီ ။

. . . “ ကဲကဲ စတော့ ” . . .

 ဘောင်းဘီချွတ်ရမှာ ထက်စာရင် ထိုင်ထဆိုတာက ခလေး ကစားစရာသာသာပါ ။ မာနကြီးလှတဲ့ နောက်ဆုံးနှစ် ဆေးကျောင်းသူချောကြီး ယဉ်ယဉ်လည်း နားရွက်ဆွဲလို့ ထိုင်ထလုပ်တဲ့ ခလေးမလေး ဘဝကို တခါတည်း ရောက်သွားပြီ ။

. . . “ မိနွယ် ဘယ်နှခေါက်လဲဆိုတာ သေချာ ကြည့်ပြီးလိုက် ရေစမ်း ။ အသံထွက်ပြီးမှန်မှန်ရေ ” . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် ဘဘကြီး . . . ၁ . . . ၂ . . . ၃ . . . ၄ . . . ၅ ”  . . .

      မိနွယ် အသံကိုကြားရတော့ ရွေးစရာမရှိလို့ ထိုင်ထလုပ်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ့် အသိပေးနေတာ နဲ့အတူတူပါပဲ ။ သူ အင်မတန်နိုင်တဲ့ အိမ်ဖော်မလေး လည်းသူ အခုလိုမျိုး အရှက်တကွဲ ဖြစ်ပျက်နေတာကို ငုတ်တုတ်ကြီး ထိုင်ကြည့်နေတယ် ရှိနေတယ် ဆိုတာ တရစပ် သတိပေးနေသလိုပဲ ။ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်တဲ့ မျက်ရည်တွေအပြင် အရှက်ကြောင့်ကျတဲ့ မျက်ရည်တွေပါ ရောနှောပြီး စီးနေပါတယ် ။ မျက်စိကို ထောင့်နားကပ်မိတော့ သူ့ကိုပြူးပြီး ကြည့်နေတဲ့ မိနွယ်နဲ့မျက်လုံးချင်း ဆိုင်သွားပါတယ် ။ သေးသိမ်ရှက်ရွံ့မှုတွေ ပူသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ မျက်လွှာချ လိုက်ပါတယ် ။ အရင်က မိနွယ်ဆိုတာ သူ့ကိုမျက်လုံးချင်းတောင် စေ့စေ့ဆိုင်ပြီး ကြည့်ရဲတဲ့သူမဟုတ် ။

      ဦးမြင့်သောင်းက တော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ ထိုင်ကြည့်နေပါတယ် ။ အဖြူရောင်တီရှပ်လေးအောက် ဖွံ့ဖွံထွားထွား ရင်အစုံကတော့ အထိုင်အထနှင့် အတူ စည်းချက်ညီစွာ နိမ့်တုန်မြင့်တုန် လှုပ်ရှားနေသည်။

. . . “ မိနွယ် ညည်း မမလေး ထိုင်ထလုပ်တာ ဘယ်နှယ့်လဲ ကြည့်လို့ကောင်းရဲ့လား ” . . .

. . . “ ၄၃ . . . ရှင်ဘဘကြီး . . . ၄၄ . . . ၄၅ ”

အထိုင်နဲ့အထပေါင်းမှာ ဂဏန်းတခုရေရတာမို့ ဦးမြင့်သောင်းနဲ့ ပြောတာပြန်ဖြေဖို့တော့ ကောင်းကောင်း အချိန်ရပါတယ် ။

. . . “ အော် ကြည့်ရတာ ဘယ်လိုနေတုန်းလို့။ သည်အရွယ် သည်ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ခလေးပေါက်စတွေလို ထိုင်ထလုပ်နေတော့လေ ” . . .

      မိနွယ် အကျဉ်းအကျပ်ထဲ ရောက်လေသည် ။ ဘဘကြီးကလည်းမေးနေပြီ ။ မမလေး ခုလိုအခြေအနေ ရောက်နေပေမယ့် အရင်က တအားကြောက်ခဲ့ရတဲ့ အခံကရှိသလို နောက်လည်း တွေ့နေရမယ့် သူတွေဆိုတော့ ဘယ်နှယ့်ဖြေရမှာတုန်း မသိ ။

. . . “ ငါမေးနေတာမကြားဖူးလား ” . . . အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပြောလိုက်တော့ မှ

. . . “ ၅၆ . . . ဟုတ်  ဟုတ် . . .၅၇ . . . ရှက် ရှက်စရာကြီး ” . . .

. . . “ အေးပေါ့ ရှက်ရမှာပေါ့ ။ ရှက်ရမှာက သူလေ ညည်းကော ဘေးကကြည့်ရတာ ဘယ်လိုနေတုန်း ” . . .

       တူမကြီးမျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြောပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ တူမကြီးက မျက်လွှာ အပြီးချထားပြီမို့ ကြက်ခြေခတ် လက်၂ဖက်ကြား မျက်ရည်များနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ မျက်နှာကိုသာမြင်ရပါတယ် ။ တဟီးဟီး ရှိုက်သံကတော့ ပုံမှန်ထွက်နေတဲ့ အသံဖြစ်သွားပါပြီ ။

. . . “ ၆၀ . . . ဟုတ် ရယ် ရယ်စရာကြီးပါ ဘဘကြီး . . . ၆၁ . . . ၆၂ ”  . . .

မိနွယ်လည်း ဘယ်လိုလုပ် ရှုပ်ရှုပ်ထွေးထွေးတွေ ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်တွေ ဖြေနိုင်မတုန်း ။ နဂိုကတည်းကမှ ပညာသိပ်မတတ်သူမို့ ကြောက်ကြောက်နဲ့ သူမြင်တာသာ တန်းဖြေပါတော့သည် ။

. . . “ ဟားဟားဟား ” . . .

သူ့ဘကြီးရဲ့ ရယ်သံနဲ့အတူ မိနွယ်ရဲ့ ရယ်စရာကြီးပါဆိုတဲ့ အသံက ယဉ်ယဉ့် ရင်ထဲ ထိထိမိမိကို မှန်ပါတယ် ။

. . . “ သိပ်မကြာမီ ဒီထက် အပြန် ၁၀၀ ရှက်ရ ရယ်ရအုန်းမှာ မိနွယ်ရဲ့ ” . . .

စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုပဲနေနေ ခန္ဓာကိုယ်က ပင်ပန်းမှုကိုစတင် သတိပြုမိလာပါပြီး ။ ဒူးထဲမှာ လေးလံစပြုလာပြီ ။ ထရထိုင်ရတာ ပိုခက်လာပြီ ။

. . . “ ၉၈ . . . ၉၉ . . .၁၀၀ ” . . .

. . . “ ကဲကဲ ခနရပ် ဘယ်နှယ့်တုန်း ညောင်းနေပြီလား ။ မေးရင်ဖြေလေ ” . .

. . . “ ဟီးဟီးဟီး ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ” . . .

. . . “ ညောင်းလဲ ညည်း ဘောင်းဘီမချွတ်ချင်သေးဘူးမလား ။ ဆက်လုပ်ရမှာပေါ့။ ကဲကဲ ဟိုဘက်လှည့် ပြီးဒီဘက်ကျောပေးလိုက် ”  . . .

တရွေ့ရွေ့လှည့်သွားတဲ့ ယဉ်ယဉ် လုံးဝကျောပေးအပြီး ။

. . . “ ကဲ ပြန်စပြီးလုပ်တော့ ” . . .

. . .  “ ရှင် ဘဘကြီး ဟီးအီးအီး ” . . .

. . . “ အော် ညည်းက တဖက်တည်း လှည့်လုပ်နေတော့ ငါတော့ကြည့်ရတာ ပျင်းလာပြီလေ ။ အခုလိုကျတော့ ညည်းတင်ပါးကြီး တက်လိုက်ကျနဲ့လိုက်တဲ့ လုပ်တာကြည့်ရတော့ ပိုရယ်ရတာပေါ့ ။ မဟုတ်ဘူးလား ။ ညည်းဖင်ကြီးက ကြီးလွန်းတော့ ပိုတောင်လှုပ်အုံးမှာ ” . . . 

ှုှုှုဦးမြင့်သောင်း စကားက ယဉ်ယဉ့်ကိုယ်လုံးကို ချက်ချင်းကို ပြန်လှည့်လာစေပါတယ် ။

. . . “ ဟီးဟီး ဘဘရယ် သမီး မလုပ်ပါရစေနဲ့ ။ ဟီးအီး တောင်းပန်ပါတယ် ဟီးဟင့် ” . . . 

ယဉ်ယဉ်ရဲ့ ပထမဆုံးတောင်းပန်စကားသံကြောင့် ဦးမြင့်သောင်း ကျေနပ်သွားပါတယ် ။ ဒီကောင်မလေးတော့ မာနလုံးဝကျိုးသွားပါပြီ ။

. . . “ ကဲလေ ခုနကမျက်နှာချင်းဆိုင်ကျတော့ လုပ်ပြီး ခုမှဘယ်နှယ့်ဖြစ်တာတုန်း ” . . .

. . . “ သမီးတောင်းပန်ပါတယ် ဘဘရယ် ဟီးဟီး ” . . .

. . . “ ဖင်ပေးလုပ်ရမှာ ရှက်တယ်ပေါ့ ။ ညည်း ဖင်ထွားကြီးနဲ့ ဘောင်းဘီအကျပ်တွေ၊ စကပ်အတိုတွေ ကျပ်ထုပ်နေအောင်ဝတ်ပြီး လမ်းမှာ ဖင်ဆုံကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ လှုပ်ပြလျှောက်ပြ ရတာကြတော့ မရှက်ဘူးလား ။  ဟင် ဖြေအုံးလေ ” . . .

. . . “ ဟီးဟီးးဟင့် . . . သမီး မှားပါတယ် ဘဘရဲ့ ” . . .

. . . “ ကဲကဲ ကိုယ့်တူမကတောင်တောင်းပန်မှတော့လည်း ငါလည်း တဆင့်တော့ အလျှော့ပေးရတာပေါ့။ ညည်း ထိုင်ထအခါ ၁၀၀၀ ပြည့်အောင်လုပ်နိုင်ရင် ဖင်မချွတ်ရတော့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် အခေါက်၁၀၀ ပြည့်တိုင်း ညည်းဖင်ကြီးကို ကြက်မွှေးနဲ့ ၁ချက်ရိုက်မယ် ။ ကဲ ဘယ့်နှယ့်တုန်း ” . . .

       ရေနစ်လျှင် ကောက်ရိုးတမျှင်ကိုပင် ဆွဲမိဆွဲရာ ဆွဲကြသည်ဆိုသည့် စကားမှာ အလကားမဟုတ် ။ လူတိုင်း မျှော်လင့်ချက်နဲ့ သာရပ်တည်ရုန်းကန် လှုပ်ရှားကြသည်မှာ လောကရဲ့အမှန်တရားပါ ။ မျှော်လင့်ချက်မရှိလျှင် မည်သူမှမရပ်တည်နိုင်ပါချေ ။ အခုလည်း ယဉ်ယဉ် တယောက်အဖို့ မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်လေး တခုပေါ်လာပါပြီ ။ အခုအချိန်က စပြီး ယဉ်ယဉ့်ရဲ့ ရုန်းကန်မှုအားလုံးက ထိုင်ထခေါက်ရေ ၁၀၀၀ ပြည့်မြောက်ပြီး ခါးဝတ်ဘောင်းဘီ ကိုခါးမှာမြဲအောင် ကာကွယ်ရပါတော့မယ် ။

. . . " ဘယ်လိုလဲ သဘောတူလား " . . .

. . . " ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ "  . . .

ခေါင်းငြိမ့်ရုံကလွဲလို့ ဘာတတ်နိုင်အုံးမှာလဲ မယဉ်ယဉ်ဆုလတ် ရယ်။

“ ကဲ ဟိုဘက်ပြန်လှည့်ပြီး စလုပ်တော့ ။ ဘယ်ဘက်လှည့် လုပ်ရမယ် ဆိုတာတော့ ငါကတိအထဲ မပါဘူး ။ ငါပြောတဲ့အခါမှာ ပြောတဲ့အခြေအနေအတိုင်း အခေါက်၁၀၀၀ ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ပြောထားတဲ့ အတိုင်း တချက်တော့ရိုက်ရမှာပေါ့ ။ ရိုက်တာကိုလည်း ဘယ်လို ပုံစံနဲ့ ရိုက်မယ်ဆိုတာ ငါ့သဘောပဲ အဲတော့ တခါတည်းလှည့် ” . . .

ယဉ်ယဉ် ငိုရင်းရှိုက်ရင်းပဲ တဖက်သို့ ပြန်လှည့်ကာ သွားလေသည် ။ ဦးမြင့်သောင်း မတ်တပ်ထရပ်ရင်း တဇောင်းလောက်မှ နေရာယူလိုက်သည် ။

. . . “ ညည်းအရိုက်ခံရမယ့် ပုံစံကိုပြောမယ် ။ ဒူးကိုကွေးလိုက် လက်ကိုပေါင်မှာထောက်ပြီး ဖင်ကိုနောက်ပစ်ပေး ” . . .

. . . “ ငါပြောတာ ဒူးကိုကွေး လူကို ရှေ့ကုန်း ” . . .  ပြောရင်းနဲ့ တခါတည်း ကျောကုန်းကိုပါ လက်တဖက်နဲ့ ဖိပေးလိုက်ပါတော့ အိုးအကိတ်ကြီးက နောက်ဖက်ကို ကော့ထွက်လာပါတယ် ။

. . . “ ပြီးရင် ဖင်ကိုကောက်ပေး ။ ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်လေ ” . . .

      မခံနိုင်လောက်အောင် ဆိုးတဲ့ အရာပေမယ့် မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျရင်း ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို နောက်ပစ်ပေးလိုက်ရပါတယ် ။ နဂိုကတည်းမှ ခါးသေးဖင်ကြီး ခါချဉ်ကိုယ်လုံးကြီးကို သည့်နှယ်လုပ်တော့ နဂိုရှိတဲ့ ကောက်ကြောင်းကြီးတွေ နဂိုင်းထွက်ကာ ရေအိုးတအိုးမက နှစ်အိုးတင်လို့ရသော ဖင်ဆုံကြီးပမာ ဖြစ်သွားလေသည် ။ ကိုယ့်ဘဘကြီး ရိုက်ဖို့ ကိုယ့်ဖင်ကြီးကိုယ်ကော့ပေးထားရတာ ။ ကြက်မွှေးက ချိန်ဖို့အတွက် တဖတ်ဖတ်လာထိတာနဲ့ ဖင်တွန့်သွားသည် ။ ချစ်ဘကြီးကလည်း အချိန်ဆွဲသည် ဒီအချိန်မှာခံစားရတဲ့ စိုးရွံ့မှုက အဆိုးဆုံးဆိုတာ သိလို့ ။ ပြီးတော့ တူမချောကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ပုံစံကြီးကလည်း ရယ်ပြုံး အသားယားစဖွယ် ကြီးမို့ အရှက်ကြီးရှက် နေမှန်းလည်း သိလို့ ကြာကြာထား ထားတာ ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . “ အား အူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ”  . . . 

      အားပါးတရ အလွှဲခံရပြီး မှကျလာတဲ့ ရိုက်ချက်ကြောင့် နောက်ပစ်ထားတဲ့ဖင်ကြီး ရှေ့ပြန်ကော့သွားသည် ။ ကျယ်လောင်တဲ့အသံကြီးနဲ့ အော်ပြီး လက်၂ဖက်ကလည်း သက်သာလိုသက်သာငြား ဖင်ကိုဆုပ်ကာနယ်ကာ ပွတ်ပါသည်။ တသက်နဲ့တကိုယ် ကြက်မွှေးစာ ပထမဆုံး အမြည်းခံဖူးခြင်းမှာတင် အရသာကို တသက်လုံး စွဲသွားတော့မည် ။ အပြန်ပြန်အခါခါ ပွတ်လို့ ခုန်လို့ ဝတော့ ဦးမြင့်သောင်းအသံကြီးက ပြန်ထွက်လာသည် ။

. . . “ ကဲ ထိုင်ထကိစ္စပြန်စဖို့ လုပ်တော့။ ညည်း လုပ်ရမှာ ၁၀၀၀ နော် ”  . . .

ခြေထောက်ကော လက်ကော နေရာပြန်ယူပါသည် ။ ခြေထောက်က သူ့ဘကြီးရှေ့ ခုနကနေရာ ၊ လက်က နားရွက်၂ဖက်ပေါ်မှာ ။ သို့ပေမယ် ချက်ချင်းမစမိသေးပဲ တုံ့ဆိုင်းနေသေးသည်မို့

. . . “ ကြာတယ် စတော့ ” . . . “ ဗြန်း . . . ဗြန်း . . . ဗြန်း ” . . .

       အားထည့်ပြီး ရိုက်လိုက်တာတော့မဟုတ်။ ဗုံတီးလိုက်သည့် ပမာ ဖင်လုံးထွားထွားအယ်အယ်ကြီး ၂ဖက်စလုံး ဘယ်ညာ တဗြန်းနဲ့ တီးပေးလိုက်တာ ။ တင်ပါးအိုးကြီးတွေက အိကနဲအိနဲ တုန်ခါသွားသည် ။ ဒီတခေါက်တော့ မိနွယ် ခိုးပြုံးလိုက်မိပါတယ် ။ မမလေးကို သနားပေမယ့် အခုလိုကြတော့ စိတ်ထဲ တခုခုကို ရယ်ချင်လာသလိုလို ကျေနပ်သလိုလို ဖြစ်လာပါလား ။

ယဉ်ယဉ်ကတော့ ရှိုက်သံအကျယ်ကြီး ထွက်လာပြီး ထိုင်ချလိုက်ကာ ထိုင်ခြင်းထခြင်း အလုပ်၂ခုကိုပြန်စလုပ်ပါတော့သည် ။

. . . “ ဟဲ့ ရေလေ ” . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် . . . ၂ . . . ၃ . . . ၄ ” . . .

မိနွယ် အာရုံပြောင်းနေသည်မို့  မေ့နေတာ ဘဘကြီးသောင်း ပြောမှပဲ သတိရပြီး အလျှင်အမြန်ပြန်စ ရေရတော့သည် ။

       ဘကြီးဦးမြင့်သောင်း ပြောသလိုပဲ ပိုရယ်ဖို့ကောင်းသည်ဆိုသည်မှာ မှန်သည် ။ ထိုင်အချမှာ အိုးကြီးကိုနောက်ပစ်ကာ ထိုင်ချမိပြီးလျှင် အိုးကြီးက ကားသွားသည် ။ ပြန်အထမှာ ဖင်လုံးကြီး အရင်ထောင် တက်လာသည် ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ သတိထားမိလာတာက လွတ်နေတဲ့ခါးဖွေးဖွေးကို ။ အင်္ကျီက ခါးတို မို့လို့ ခါးကလွတ်နေသည် ။ ပိုဆိုးတာကတော့ ဘောင်းဘီကစပန့်သားဆိုတော့ ထိုင်လိုက်ထလိုက်နဲ့ လျှောလျှောကျလာသည်မို့ အခုဆိုလျှင် မိတ်ကပ်ရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီ ကခါးမှာ ပေါ်နေပြီ ။ ထိုင်ရင်းထရင်း ၅၀ ကျော်နောက်ပိုင်းမှာတော့ လေးရုံမကလို့ ဒူးတွေကနာလာပြီ ။ ထိုင်အချမှာ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပစ်ပစ်ထိုင်ချလိုက်ရသလို ပြန်အထမှာလည်း တဝက်တပျက် ဖင်နောက်ပစ် ကာလကနေ မနည်းအားယူကာ မတ်ရပ်ယူရသည်။

. . . “ ဘယ်နှယ့်လည်း အထအထိုင်ခက်လာပြီလား”   . . .

သိသိသာသာ နှေးလာပြီဖြစ်တဲ့ ယဉ်ယဉ့်ကို ကြည့်ပြီး ဦးမြင့်သောင်းက ဝင်ပြောပါတယ် ။

. . . “ ကြည့်ရတာ ညည်း ၁၀၀၀ မလုပ်တော့ဘူးထင်တယ်နော် ” . . .

မျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်နဲ့အတူ ချွေးပေါက်ကြီးငယ်ပါကျစ ပြုလာတဲ့ ယဉ်ယဉ်လည်း ငါမလုပ်နိုင်တော့ဘူး ထင်တယ် ဆိုတော့ အတွေးဆိုးကြီးဝင်စပြုလာပါတယ် ။

. . . “ အင်း ညည်း အဖုတ်ကြီးတော့ ငါတို့ကိုပြရတော့မယ် ထင်တယ် ယဉ်ယဉ်ရယ် ” . . .

      အဖုတ်ကြီးဆိုတဲ့ စကားကဆေးခါးကြီး နားထဲလောင်းချသလို ဝင်လာပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် သူသာ ၁၀၀၀ ပြည့်အောင် မလုပ်နိုင်ရင် သူ့ဘကြီးရည်ညွှန်းပြောနေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်တွေ့ပြရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ဘာနှင့်မှမတူအောင် ဆိုးရွားလှသည် ။ အသည်းထိတ်စရာ ကောင်းလှသည် ။

. . . “ ကြွရခက်နေပြီမလား ညည်းအောက်ပိုင်းက အလေးချိန်စီးတာကိုး ဖင်ကြီးမရဲ့ ” . . .

      မိနွယ် အသံထွက်သွားမှာ စိုးလို့ မနည်း ထိန်းလိုက်ရသည် ။ ရယ်ချင်တာလေ ။ ပထမအစတုန်းက မိနွယ်ပါရော ကြောက်နေပေမယ့် အခုတော့လည်း ကြောက်ရမယ့်သူက သူမဟုတ်။ သူကဘေးက ထိုင်ရှုစားရတဲ့ ပရိသတ်သာ ဖြစ်မှန်း သိလာပြီမို့ စိုးရွံ့စိတ်ပျောက်ကာ ရယ်ချင်စိတ်၊ မမလေး အရှက်အကြီးကျယ် ကွဲနေတာကို ကျေနပ်တဲ့ စိတ်က အလိုလို  ပေါ်လာပါသည် ။ သနားစိတ်ကလေး တချက်တချက် ဝင်လာပေမယ့် ဟိုဘက် အာရုံများကို လွှမ်းမိုးနိုင်လောက်တဲ့ အတိုင်းအတာ အထိတော့ မရှိတော့ ။

. . . “ ဖုတ် ” . . . “ ကြွဟ ဒီဖင်ကြီးနှယ် ” . . .

  ညာဘက်ဖင်လုံးကြီးဘက်ကို ကြက်မွှေးနဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေးတို့ပေးလိုက်တော့ ဘယ်ဘက်ကိုတွန့်သွားသလို။

. . . “ ဖုတ် ” . . .

 ဘယ်ဘက်ကို ဖတ်ခနဲ့ ရိုက်လိုက်တော့ တင်ပါးကြီးက ညာဘက်ကို ရမ်းသွားပါတယ်။

. . . “ ၆၇ . . . ခွိခွိ . . . ၆၈ ” . . .

မိနွယ်ရဲ့ ရယ်သံလေးက ထိန်းမရပဲ ထွက်လာပါသည် ။ မိနွယ်သူ့ဘာသာသူတော့ လန့်သွားသည် ဦးမြင့်သောင်းများ သူ့ကိုပါစိတ်ဆိုးသွားမလားဆိုပြီး။ သို့ပေမယ့်

. . . “ ကြားလား မိနွယ်တောင် ရယ်နေပြီ ။ နင်ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ” . . .

အခုအချိန်မှတော့ ရယ်နေလဲ ယဉ်ယဉ်ဘာလုပ်နိုင်တော့မှာတုန်း ။ အံကိုကြိတ်လို့ အားကုန်တင်းရင်း ။

. . . “ ၉၉ . . . ၁၀၀ ” . . .

၂၀၀ အပြည့်မှာ ယဉ်ယဉ်တယောက် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ကျသွားပါတယ် ။ ရင်ထဲက မောတာထက် သူ့ပေါင်ကြွက်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ ။

. . . “ ညည်းကြည့်ရတာ ၁၀၀၀ ဘယ်လိုမှပြည့်မှာမဟုတ်ဘူး ” . . .

ယဉ်ယဉ် ပြန်မထသေးပဲ ဆက်ထိုင်နေရင်း တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ငိုနေသည် ။ သူကိုယ်တိုင် လည်းသိပါသည် ၁၀၀၀ ဆိုတာမဖြစ်နိုင်တော့ပါ ။

. . . “ အဲတော့က ညည်းကိုငါ ရွေးချယ်စရာတခုပေးမယ် ။ ညည်းအောက်ခံဘောင်းဘီပါတယ်ဆိုတာ ငါတွေ့ပြီးပြီ။ အဲတော့ အပေါ်က ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပြီး ထိုင်ထဆက်လုပ်မယ်ဆိုရင် ၃၀၀ လျှော့ပေးမယ်။ အခါ ၇၀၀ ပဲလုပ်ရတော့မှာပေါ့ ”  . . .

. . . “ ရှင် အီးဟီးဟီး ” . . .

ရွေးချယ်စရာတခုရှိသော်လည်း ရင်းရမယ့်အရာကမသေးလှ။ အောက်ခံစက်စပိုင်နာ နဲ့ပဲ ဘဘကြီးတို့ ရှေ့မှာ နေရမယ်ဆိုတာလည်း အပျိုလေး၁ယောက်ဖို့ လွယ်ကူတဲ့ ကိစ္စတော့ မဟုတ် ။

. . .  “ ငါက အကောင်းပြောတာကို ညည်းစဉ်းစားနော် ၁၀၀၀ မပြည့်ရင် ညည်းအဖုတ်ကြီးကို ငါတို့က အဖုံးအကာ မကျန်ပဲ အရှိအတိုင်း အကုန်တွေ့မှာ ။ အခု အောက်ခံကျန်သေးတယ် ။ ညည်း စကပ်တွေက ပေါင်လယ်သာသာရှိတာ ။ တခါတလေ ဒီ့ထက်တောင်တိုသေး ။ အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ လက်တဖဝါးလောက်ပဲ ကွာတာ ။ မဆိုညည်း ရေသွားကူးလဲ အဲလောက်တော့ ပေါ်တာပဲ မဟုတ်လား ”. . .

ယဉ်ယဉ်ကတော့ တအင့်အင့် နဲ့ပြန်မပြော။

 

. . . “ ညည်းသဘောပါ ။ ငါကတော့ ၁၀၀၀ မပြည့်ရင် တကယ်ချွတ်မှာ ။  . . .

ယဉ်ယဉ် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ရင်း ဆုံးဖြတ်ချက် ဒုံးဒုံးချလိုက်ပါတယ် ။

. . . “ ဟီးအီးအီး သမီး ချွတ်ပါမယ် ဟီးးးးး ”. . .

. . . “ ကဲချွတ်ရင်လည်း ထ ” . . .

 

      အားယူထရင်း မတ်တပ်ဖြစ်သွားတော့ ယဉ်ယဉ် နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစိပြီး ရပ်နေသေးသည် ။ ပြီးမှ သတ္တိမွေးကာ ဆတ်ခနဲ ဘောင်းဘီကို ဒူးခေါင်းလောက်ရောက်အောင် ဆွဲချလိုက်တော့တယ် ။ ပြီးလျှင် ဘကြီးသောင်း ကြက်မွှေးနဲ့ ညွှန်ပြတဲ့ အတိုင်း ဘောင်းဘီကိုခြေထောက်ကနေ အပြီးချွတ်ရင်း ဘေးဖယ်လိုက်ပါသည် ။ ကွဲလေတဲ့ အရှက်ရယ် ခုတော့စက်စပိုင်နာရယ်သာ ကျန်တော့သည် ။ လက် ကပေါင်ရင်းခွဆုံမှာ ယှက်လျက်သား ကာသည် ။

. . . “ နားရွက်ပြန်ဆွဲထား ယဉ်ယဉ် ” . . .

      အတွန့်မတက် မတက်ပေမယ့် တွန့်ဆုတ်စွာနဲ့ လက်ကိုရုတ်ပြီး နား၂ဖက်ကို ပြန်ဆွဲထားလိုက်ပါတယ် ။ မိတ်ကပ်ရောင် အောက်ခံစက်စပိုင်နာက မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသော အရွယ်အစား ။ ဆီးခုံတပြင်လုံးကို မြင်ကွင်းကနေ လုံခြုံအောင် ဖုံးလွှမ်းပေးထား သော်လည်း မို့ဖောင်းတက်နေမှုကိုတော့ မကာရံသာ ။ စောက်ဖုတ်နေရာကြီးက ဖားဂုံညင်းကြီး ပမာာ သိသိသာသာ ခုံးကြွထ နေသည်။

. . . “ ညည်းဟာကြီး ကြည့်ရတာတော့ မဟားဒယားကြီးမယ့် ပစ္စည်းကြီး ထင်တယ် ။ ဖောင်းဖောင်းကားကားကြီးနဲ့ ခုံးထနေတာ ကိုယ့်ဟာကကိုယ် ပြန်ငုံ့ကြည့်အုံး ” . . .

ဘယ်နေရာကို ရည်ညွှန်းပြောမှန်း သိသည်မို့ ဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ရှက်ကာ ။

. . . “ အီးဟီးဟီး ဘဘ သမီးကိုအဲလိုတွေ ဟင့်  မပြောပါနဲ့ ဘဘရယ် ဟီးး ” . . .

. . . “ ဟီးဟီးဟင့် သမီးရှက်လွန်းလို့ပါ ဘဘရယ် ဟီးးး ” . . . 

. . . “ ဟဲ့ဘာတွေတုန်း ငါပြောတာပါးစပ်ကပဲလေ တကယ်လည်း အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က ညည်းအဖုတ်ကြီး ဖောင်းနေတာ မြင်နေရလို့ ငါပြောတာပဲဟာ မဟုတ်လို့လား ။ ပြောတာကျတော့ရှက်တယ် ငါအခုမျက်စိနဲ့တပ်အပ်မြင်နေတာကိုကျတော့ မရှက်ဘူးလား ” . . .

ရှက်ပါတယ်လို့ တောင်းပန်ခါမှ ပိုဆိုးအောင် ပြောလိုက်တော့ ယဉ်ယဉ်ငိုသံကလွဲပြီးထွက်မလာတော့ ။

 

. . . “ နောက်ကျောပေးစမ်း လှည့် ”  . . .

      ပြောတဲ့အတိုင်းလှည့်ပေးရတော့ မြင်ကွင်းထဲ ရောက်လာတာက အိုးဖြူထွားကြီးတွေ ။ စက်စပိုင်နာလေးက ကြီးမားလှတဲ့ တင်ပါးကြီး တဝက်လောက်ကိုသာ ဖုံးကာပေး ထားနိုင်သည်ဖို့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေက ဘေးတဖက်စီမှာ အပြင်ဘက် အစ်ထွက်နေသည် ။ ဗလာမကျင်းရဖို့ အရေး အခုလို အောက်ခံ တလွှာတည်း  အကြည့်ခံချင်တိုင်း ကြည့်ဖို့လှည့်ပြရသော အနေအထားကို ယဉ်ယဉ်ဆုလတ် တယောက် ရောက်မှန်းမသိ ရောက်လို့လာပါပြီ ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် နင့်ကိုငါနောက်ထပ် ရွေးစရာတခုထပ်ပေးမယ် ။ အဲဒါကိုလုပ်မယ်ဆိုရင် နောက်ထပ်၂၀၀ အလျှော့ပေးပြီး နင် ၅၀၀ ပဲလုပ်ရတော့မယ် ” . . .

၅၀၀ ဆိုရင် နောက်ထပ်၃၀၀ ပဲကျန်တော့တယ်။ အံကြိတ်လုပ်ရင်ရနိုင်သေးတာမို့ ဘကြီးရဲ့ထပ်ထွက်လာမယ့် စကားကို နားစွန့်နေမိသည် ။

. . . “ ညည်း အောက်ခံဘောင်းဘီကို အပေါ်ကိုဆွဲတင်နိုင်သမျှ ဆွဲတင်ပြီးရင် ညည်းနောက်ဖက်က ဘောင်းဘီကို ဖင်ကြားထဲ ညှပ်လိုက် ။ ခါးတောင်းမြှောင်နေအောင် ကြိုက်သလိုပေါ့ ” . . .

. . . “ ဘဘရယ် မလုပ်ပါနဲ့ ဟင့် အီးးးးးး ” . . .

လုပ်ခိုင်းတဲ့ ပုံစံကရက်စက်သည် ။ အဲလိုသာ လုပ်လိုက်လျှင် နောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိသလိုပဲ ဖြစ်သွားမှာ ကိုလည်း သိသည်မို့ ယဉ်ယဉ်မလုပ်ရဲ ။

. . . “ သဘောပါပဲ ။ ငါကညည်းကို ၇၀၀ လုပ်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူးဆိုတာ သိလို့ ပြောတာ။ ရွေးချယ်တာကတော့ ညည်းသဘောပဲ ။ အေး ငါအခုပြောတဲ့ပုံစံဆို ညည်းဖင်တော့ပိုပေါ်သွားမှာပေါ့ ဒါပေမယ့် ညည်းအရှေ့က ညည်းပေါ်မှာ အကြောက်ဆုံး ပစ္စည်းကြီးလည်း မပေါ်ဘူး ။ ပြီးမှ ၇၀၀ တောင်မပြည့်လို့  အဲဒီ့လက်ကျန်လေးပါ ချွတ်ရတော့မှ ကုန်းကောက်စရာ အရှက်ပါမကျန်ဘူး ဖြစ်သွားမယ် ”. . .

တကိုယ်လုံး တုန်တုန်တက်တဲ့ အထိ ငိုရှိုက်သံ အကျယ်ကြီး ထွက်လာပြီး ယဉ်ယဉ့်လက်က တင်ပါးပေါ်က စက်စပိုင်နာပေါ်ကို ရောက်လာပါတယ် ။

. . . “ ဒီဘက်ပြန်လှည့်မလာနဲ့ အခုအတိုင်းပဲ ရပ်ပြီးလုပ် ။ အပေါ်ကိုဆွဲ နိုင်သမျှအရင်ဆွဲတင်စမ်း ။ ဆွဲအုန်း ဆွဲတင် ”

. . .  အောက်ခံဘောင်းဘီကို ခါးပေါ်တက်တဲ့ အထိကို မရမက ဆွဲတင်ခိုင်းတာမို့ ပေါင်ရင်းဂွကြားက ဘောင်းဘီအသားက တအားကိုတင်းကျပ် လာပါတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကြီးဆို ကျပ်လွန်းလို့ နေရခက်လှပါသည် ။

. . . “ နောက်ကဟာကို ဖင်ကြားထဲညှပ် ။ ကြာတယ် ယဉ်ယဉ် ။ မြန်မြန်လုပ်စမ်း ” . . .

      ပြောတဲ့ အတိုင်း ဘောင်းဘီအသားတွေကိုစုပြီး ဖင်လုံးတုန်တုန်ကြီး ၂ခုကြားရောက်တဲ့ အထိစုလိုက်တော့ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးတွေက လုံးဝကို အတိုင်းသားပေါ်လာသည် ။ ခုနကကြက်မွှေးစာရဲ့ အမှတ်အသားအဖြစ် ခပ်ရဲရဲ ဖြစ်နေတဲ့ အရှိုးရာတခုက ကန့်လန့်ဖြတ်ကြီး ရှိနေသည်။

. . . “ ညည်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ညှာနေတာပဲ ။ ငါလုပ်ခိုင်းတာက ဒီလိုမျိုး ” . . .

ဦးမြင့်သောင်း ရှေ့နည်းနည်းကိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်ဘက်တက်နေတဲ့ စက်စပိုင်နာ ရှုံ့ကြိုးစကို ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်ပြီး ဆွဲတင်လိုက်တော့

. . . “ အား ဟီးဟီး ” . . .

      ဖင်ကြားရော စောက်ပတ်ကြီးပါ ကျိန်းပြီးနာသွားတာကြောင့် ယဉ်ယဉ် အော်သံကြီးနဲ့အတူ ခါထွက်သွားပါသည် ။ လက်ကလည်း နာသွားတဲ့ ဆီးခုံပေါ်ကို အလိုအလျောက် ရောက်သွားပါတယ် ။ နောက်ပိုင်းက ဘောင်းဘီစကတော့ ဖင်လုံးအိအိတုန်တုန်ကြီး ၂လုံးကြားမှာ လုံးဝညှပ်ပြီး ပျောက်သွားပါတယ်။ ဖင်လုံးကြီးလို့ ဖင်ကြားကြီး နက်တာကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ ဂွကြားက ဘောင်းဘီတချို့တဝက် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းကြီး၂ခုကြားထဲ နစ်ဝင်သွားလို့ စောက်ဖုတ်ကို ထက်ခြမ်း ခြမ်းခံရသလိုကို နာပါတယ် ။

ဘေးကကြည့်နေတဲ့ မိနွယ်တောင် အသည်းယားပြီး ဖင်ကြောရှုံ့သွားသည် ။ မမလေးတော့ တော်တော်အီစိမ့်သွားမယ် ဆိုတာ သေချာပါတယ် ။

“ ရပြီ ဒီလိုမှ ဖင်တခုလုံး ကောင်းကောင်းပေါ်တာ ” . . .

 ဦးမြင့်သောင်း ပြောပြောဆိုဆို မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း

. . . “ ကဲ ၁၀၀ပြည့်ပြီမို့ ကြက်မွှေးနောက်တချက် ။ ခုနက အရိုက်ခံရတဲ့ ပုံစံအတိုင်း ပြန်နေ ။ ဒူးကွေး ရှေ့ကိုကုန်း ဖင်ကိုနောက်ပစ် ။ ကြားလား ” . . .

      တခေါက်လုပ်ဖူးပြီးသား မို့ဒီတခါတော့ ပုံစံကျသည် ။ ထွားထွားစွံ့စွံဖင်ကြီးက နောက်ကိုကော့ထွက်လာသည် ။ ခြေထောက်တွေက မတရားညောင်းနေပြီမို့ ပေါက်မှာထောက်ထားရတဲ့ လက်တွေကော၊ ပေါင်သားတွေပါ တုန်ရီနေသည် ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . “ အားးးးးးးးးးး ” . . .

      အခုအခံဆိုလို့ တလွှာမျှပင် မရှိတော့တာမို့ ကြက်မွှေးနဲ့ ဖင်သား တသားတည်း တန်းထိသည် ။ ယဉ်ယဉ် ဖင်လုံးတုန်တုန်ကြီးတွေကို သက်သာလိုသက်သာငြား ဆုပ်ရင်းကိုင်ရင်း စွေ့စွေ့ခုန်ပါတယ် ။ စကပ်ကျပ်ကျပ် ဝတ်လည်း ဖင်သားကြီးတွေ တုန်တာပါပဲ ။ ထိုင်ထ လုပ်တုန်းကလည်း တင်ပဆုံကြီးတွေ လှုပ်တာပါပဲ ။ သို့ပေမယ့် အခုတခေါက်  မှာတော့ ဖင်ကြီးက ပြောင်နေပြီ ။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အရှိုးရာတခုနဲ့ အရောင်မှိန်မှိန် အရှိုးရာတခုက ယှဉ်ရက်သား ။

. . .  “ ပြီးရင်လည်း ထိုင်ထပြန်စမယ် ။ ဒီတခါဒီဘက်ပြန်လှည့်ပြီး လုပ် ” . . .

ယဉ်ယဉ့်မျက်နှာကြီးမှာ ငိုရလွန်းလို့ မို့အစ်လို့ ။ မျက်ရည်များကလည်း ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်နဲ့ပါးပြင်ထက်က စီးကျနေသည် ။

. . . “ ငါလည်း မြင်တာကိုမပြောပဲကို မနေနိုင်တာ ။ ညည်းပစ္စည်းက ထွက်နေပြီ ”  . . .  “ လက်ကိုနားမှာ ပြန်ကပ်ထားစမ်း ” . . .

      လန့်ဖြန့်ပြီး လာကာတဲ့လက် လမ်းတဝက်တင် ရပ်သွားပါတယ် ။ ဟုတ်ပါရဲ့ ဘောင်းဘီက ရွှေကြုတ်ကြား ညပ်နေပြီ ဆိုတော့ စောက်ဖုတ် ဘေးသားထူထူကြီးတွေရဲ့ တချို့တဝက်က ဘေးတချက်တချက်ကနေ အပြင်ကို ပြူထွက်နေကြပြီ ။ အသားထဲ နစ်ဝင်မတတ် တင်းကျပ်တဲ့ စက်စပိုင်နာကြောင့် ထွက်ပေါ်နေတဲ့ စောက်သားတစ်လေးတွေက နီမြန်းလို့၊ တင်းပြောင်ဖုဖောင်း လို့နေသည် ။ ဆီးခုံမှာလည်း စောက်မွှေးစလေးတွေကလဲ ဟိုတမွှေးဒီတမွှေး လောက် ဘောင်းဘီအပြင်ကို ရောက်နေပါတယ် ။

. . . “ ဟီးဟင့် ဘဘ သမီး သမီး ရှုးပေါက်ချင်တယ် ဟီး ” . . .

      သေးကလည်း တကယ်ပင်ပေါက်ချင်နေပြီ ။ တခါတည်း အခုလောက် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်ကြားကိုလည်း နည်းနည်း ပြုပြင်လို့ ရမှာပါ ။ တူမချောကြီးက တောင်းဆိုတော့လည်း ဘကြီးက အဖြေပြန်ပေးပါတယ် ။

. . . “ ရပါတယ် ။ ဒါပေမယ့်တံခါးမပိတ်ရဘူး ။ ငါလိုက်စောင့်မယ် ” . . .

ဘကြီးဦးမြင့်သောင်းက ကြမ်းတမ်းပေမယ့် ဒီလောက်ရက်စက်မယ်လို့ ထင်တောင် မထင်ထားမိခဲ့ပါ ။

. . . " မတော် ညည်းတံခါးပြန်မဖွင့်ပဲ အထဲမှာ ပိတ်နေရင် ဘယ်နှယ့် လုပ်မလဲ ။ ဒါမှမဟုတ် ညည်းက သောက်ရှက်ကွဲ ထားပြီဆိုတော့ အရှက်လွန်ပြီး တခုခု လုပ်လိုက်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ။ သည်တော့ ငါလိုက်စောင့်မယ် ။ ငါရှေ့မှာ ပေါက်ရဲတယ်ဆိုရင်တော့ သွားပေါက်ပေါ့ ။ သွားမှာလား " . . .

အငိုမျက်နှာကြီးနဲ့ပဲ ခေါင်းခါရပါပြီ ။ ဘယ်လိုလုပ်ပေါက်ရဲ မှာလည်းကွယ် ။

. . . “ ဒါဆိုရင် ပြန်စတော့ ” . . .

. . . “ ၁ . . . ၂ . . . ၃ . . . ၄ ” . . .

ယဉ်ယဉ့် ရဲ့အကြိမ်ရေ လိုက်ရေတဲ့ အသံနဲ့အတူ ကွတကွတထိုင်ထ လုပ်တာကို ပြန်စရပါပြီ ။

      ဦးမြင့်သောင်းရဲ့ အမြင်မတော်တာတွေပဲ လိုက်မြင်တတ်တဲ့ မျက်စိက ဒီတခါတော့ ထိုင်ထိုင် ချလိုက်ရင် ဟဟသွားတဲ့ ပေါင်ကြားကို ရောက်နေပါတယ် ။ ဒါကတော့ အမြင်မတော်တာလား တော်တာလားမသိပါ ။ ယဉ်ယဉ်မှာတော့ အင်မတန်ခံစားနေရသည်။ ထိုင်လိုက်ရင် စက်စပိုင်နာက ပိုပိုတင်းသွားလို့ စောက်မြှောင်းကြီး တလျှောက် ပွတ်ဆွဲခံနေရ သလို ကျိန်းကျိန်း နေပါတော့သည် ။ ခေါက်ရေ ၅၀ အကျော် လောက်မှာတော့ ပြန်ထလို့မရချင်ချင် ဖြစ်လာသည် ။ လိုက်ရေနေတဲ့ မိနွယ်တောင် တကြိမ်နဲ့တကြိမ်ကြားမှာ တော်တော် စောင့်နေရပြီ ။ မိနွယ်လည်း တွေးသည် ။ မမလေးက ပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်လည်း မလုပ်ဖူးတာမို့ ဘယ်လုပ်နိုင်ပါ့မလဲ ။ သူသာဆို အနည်းဆုံးတော့ အခေါက် ၅၀၀ လောက် ကောင်းကောင်း ပြီးအောင်လုပ်နိုင်မှာပဲ တွေးမိသည် ။ ဒါဆို မမလေး ထပ်ချွတ်ရတော့မှာပေါ့ ။ ခုလည်း မိန်းမကိုယ်နဲ့ စအိုဝပဲ ပေါ်ဖို့ ကျန်တော့တာပါပဲလေ ။

. . . “ မရတော့ဘူးလား ။ အခုမှ တဝက်ကျိုးတာနော် ” . . .

      ဒူးတွေကတုန် ပေါင်ကကြွက်သားတွေ တဆတ်ဆတ် ခါနေပြီးတော့ မရမက ပြန်ထဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ တူမကြီးကို ကြည့်ပြီး ဦးမြင့်သောင်း ဝမ်းသာသံကြီးနဲ့ မေးပါတယ် ။ ယဉ်ယဉ် အံကိုကြိတ်လို့ အားထုတ်ပါသေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်နှခါများ ထပ်ရပါအုံးမှာလဲ ။

 

. . . “ ဟီးဟီး . . . . . အီးဟီးဟီး " . . .

ကျယ်လောင်တဲ့ ရှိုက်သံကြီး ထွက်လာကာ အားကုန်ရုံးရင်း ဖို့ ကြိုးစားနေရာကနေ ဖင်ထိုင်ကျ သွားပါတယ် ။ ယဉ်ယဉ် ဘယ်လိုမှ ပြန်မထနိုင်တော့ပါဘူး ။ ကြမ်းပြင်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်ရင်း အာပျဲကြီးနဲ့ အော်ငိုနေပါတော့တယ် ။

. . . “ ၂၇၉ ကြိမ် မှာရပ်သွားပါတယ် ယဉ်ယဉ်ရယ် ”  . . .  “ အဲတော့ ငါတို့သဘောတူထားတဲ့ အတိုင်း နင့်ခါးက လက်ကျန်လေးကိုပါ ဖယ်ရတော့မယ် ”  . . .

     မတ်တပ်ထရပ်ရင်း ဦးမြင့်သောင်း ခပ်ကျယ်ကျယ်ပဲ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ မိန်းမတယောက် ရှိုက်ငိုတဲ့ ပုံစံမဟုတ်တော့ပဲ တဗြဲဗြဲနဲ့ အော်ငိုနေပြီဖြစ်တဲ့ ယဉ်ယဉ့်ကိုကြည့်ရတာ ခလေးလေးတွေ ကစားစရာပျောက်လို့ အော်ငိုတာနဲ့တူနေပါတယ် ။

. . . " ညည်းဘာသာညည်း ချွတ်မှာလား " . . .

      မေးသာမေးရတယ် ။ အာပျဲကြီးနဲ့ အော်ငိုရင်း မယုံနိုင်သလို ခေါင်းခါနေတဲ့ ယဉ်ယဉ့်ကို ကြည့်ကတည်းက အဖြေကရနေပြီ ။ ဦးမြင့်သောင်း အချိန်ဆွဲလာသမျှ သည်တခါတော့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ လှုပ်ရှားလိုက်ပါသည် ။ ကိုက်ခဲနေတဲ့ ခြေထောက်တွေကြောင့် ထွက်ပြေးဖို့ နေနေသာသာ မတ်တပ်တောင ်ရပ်ဖို့တောင် မလွယ်တော့တဲ့ တူမကို စောနကလိုပဲ လက်မောင်းကနေကိုင်ရင်း ဆွဲမပါတယ် ။ ယဉ်ယဉ် အော်ရင်းဟစ်ရင်း ရုန်းပါတယ် ။ ဒီတခေါက် ဆွဲမတာက မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းဖို့ မဟုတ်ပဲ ရှေ့ဘက်က ဆိုဖာဆက်တီဆီကို ဆွဲသွားတာပါ ။ ယဉ်ယဉ် ဖင်ကြီးတရွတ်တိုက်နီးနီးနဲ့ပဲ ပါသွားပါလေရော ။

. . . “ ဟီးဟီး မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ ” . . .

. . . “ မိနွယ် ” . . . “ ဘာထိုင်ကြည့်နေတာလည်း ။ လာကူစမ်း ”  . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် ” . . .

လက်တဖက်ကကြက်မွှေးနဲ့ မအားတာမို့ ဆွဲရပြုရတာ သိပ်အဆင်မပြေလှ။ သည်တော့မိနွယ်ပါ ကူပြီး သူ့မမလေးကို ဆိုဖာဆီရုန်းရင်းဆန်ခတ်နဲ့ တရွတ်ဆွဲ ခေါ်ကြပါတယ် ။ ဆိုဖာဆီရောက်တော့ မျက်ပြူးဆန်ပြာနဲ့ ရုန်းကန်နေဆဲ ယဉ်ယဉ့် ကိုယ်လုံးကြီးကို မရမက လှည့်ရင်း ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ဆက်တီပေါ်မှာ မှောက်တင်လိုက်ပါတယ် ။ ပြီးတော့မှ ဦးမြင့်သောင်း သူ့လက်နဲ့ တူမကြီးကျောကုန်းကို ဖိချ၊ မိနွယ်ကိုလည်း ကူပြီး ချုပ်ခိုင်းနဲ့ ။ အခုတော့ယဉ်ယဉ် ပုံစံက ဆိုဖာခုံမှာ အပေါ်ပိုင်းမှောက်လို့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးထားရတဲ့ ပုံစံဖြစ်နေပါပြီ ။ ဘယ်လောက်လှုပ်လှုပ် ကျောကုန်းပေါ်ကနေ မိမိရရ ချုပ်ခံထားရတာမို့ လွတ်မြောက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ပါဘူး ။ အောက်ပိုင်းကလည်း ရုန်းဖို့နေနေသာသာ လှုပ်ဖို့တောင် အားမရှိတော့ဘူး ။

      ဦးမြင့်သောင်း ကိုင်ထားတဲ့ ကြက်မွှေးကို ဘေးမှာ ခဏချပြီး ယဉ်ယဉ့်ခါးက အောက်ခံဘောင်းဘီစကို ကိုင်လိုက်ပါပြီ ။ နောက်တဖက်ကတော့ တူမကြီးရဲ့ ကျောကုန်းကိုဖိထားဆဲ ။ တွန့်လိမ်ခါရမ်းနေတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့် ချွတ်ရခက်နေတာမို့ မိမိရရ ကိုင်ပြီး အားကုန်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။

. . . " အားးးးးးးး  ဟီးးဟီးး " . . . 

      ယဉ်ယဉ့် အာခေါင်သံချစ်သံကြီးနဲ့ အတူအောက်ခံက တချက်ထဲနဲ့ ဖင်အရင်းပိုင်း အထိ ရောက်သွားပါတယ် ။ ကြားညပ်တုန်းက ကျိန်းခဲ့သလို အခုလိုဆောင့်ဆွဲရင်း ထုတ်သွားတော့လည်း ပွန်းမိပွတ်မိပြီး ဖင်ကြားနာပါတယ် ။ ယဉ်ယဉ့်အော်သံကတော့ စောက်ဖုတ်ကျိန်းလို့ထက် အချွတ်ခံလိုက်ရလို့ ဝမ်းပန်းတနည်း အရှက်တကွဲ အော်တဲ့ အသံကြီးပါ ။ စက်စပိုင်နာလည်း ဒူးခေါက်ကွေးလောက်အရောက် လှုပ်ရှားနေတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်ကျသွားပါတယ် ။ ခုနက နောက်ဆုံး လက်ကျန် အရှက်လေးအတွက် အားကုန်ထုတ် ခဲ့ရတာတွေလည်း ရပ်သွားပါပြီ ။ မျက်နှာကို ဆက်တီမှာ အပ်ခါငိုရုံကလွဲလို့ ဘာမှမှ မတတ်နိုင်တော့တာ ။ အောက်ခံဘောင်းဘီကို အပြီးတိုင် ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ဆွဲထုတ်ပြီးချွတ်သွားတာလည်း ခံလိုက်ရပါပြီ ။

ကြက်မွှေးကိုပြန်ယူလိုက်ကာ ဦးမြင့်သောင်းမတ်တပ်လိုက်ပါသည် ။

      သူရှေ့မှာ တူမချောကြီးကတော့ ဖင်ပြောင်ကြီးဖြင့် ကုန်းပေးနေရပြီ ။ ဒီကောင်မလေးကို ခုလိုပုံစံဖြင့် သူဆုံးမရလိမ့်မယ်လို့ တခါမှပင်မတွေးမိဘူး ။ အပျိုမ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီး တွေက ဖွေးဥကာ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် စင်းလုံးချော ။ ပေါင်ကိုတင်းတင်းစိထားပေမယ့် ဖင်တုံးကြီးဆုံရာ အောက်ကနေ အင်္ဂါဇာတ်ခေါ် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေသည် ။ တော်ရုံစောက်ဖုတ်အရွယ်အစားနဲ့ မိန်းမဆို ဒီလောက်ဖင်ကုန်းရုံနဲ့ ဘာမှပေါ်အုံးမှာမဟုတ် ။ ပေါင်လည်းစိထား၊ ကုန်းတာကလည်း ဖင်ကိုနောက်ပစ်ပေးသေးတာ မဟုတ်ပဲ တည့်တည့်သာကုန်းထားတာ၊ ဖင်သားကလည်း ကြီးသေးသည် ။ ဒါတောင် ဒီလောက် ပြွတ်ထွက်လာမှတော့ ဒီတူမ အဖုတ်ကတော့ စံတင်လောက်တယ်လို့ ပြောရပါမယ် ။ စပြီးမရိုက်ခင် စွာတေးလန်မာနခဲလေး အရှက်အကြောက်လွန်ပြီး ထူပူနေတာနဲ့ ဘဝမေ့သွားမှာ စိုးလို့နည်းနည်း ပြန်သတိပေးရ အုန်းမယ် ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် ” . . . “ ကိုယ်ကိုမရွေ့ပဲ ခေါင်းကို နောက်လှည့်ပြီး ငါ့ကိုကြည့်စမ်း ” . . .

. . . “ လှမ့်စမ်းဆို ” . . .  “ ဖြန်း ဖြန်း ” . . .

      ပြောသည့်အတိုင်းမလှည့်အတွက် ဖင်ကြီးကို ကြက်မွေးနဲ့၂ချက် ခပ်စပ်စပ်လေး ဆော်ပေးလိုက်သည် ။ ယဉ်ယဉ့်ရဲ့ မျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ် ကျနေတဲ့မျက်နှာလေးလဲ အခုမှသူ့ဘကြီးဘက် သမင်လည်ပြန်လေး လှည့်လို့လာပါတယ် ။

 

. . . “ ယဉ်ယဉ် ညည်းမေ့နေမှာစိုးလို့ပါ ။ ညည်းအခုလိုဘာလို့ အဆုံးမခံရလဲ သတိကောရသေးရဲ့လား ။ ဖြေနော် မဖြေရင် ကြက်မွှေးနဲ့ ဖင်ထပ်ပြီးမိတ်ဆက်သွားမယ် ” . . .

. . . “ သမီး သမီး ဆိုးလို့ပါ ” . . .ငိုသံကြီးနဲ့ဖြေတဲ့ ယဉ်ယဉ်အဖြေကမပြည့်စုံ ဟုထင်သည်။

. . . “ ဆိုးတယ် အေးပေါ့ဆိုးတယ် ဆိုတာထက် ညည်းဖင်ခေါင်းကျယ်တာ ဆိုပိုမှန်မယ် ။ ဖင်ခေါင်းကျယ်တယ် ၊ အချိုးမပြေဘူး၊ မာနကငယ်ထိပ်တက်စောင့်နေတယ်၊ ငါ့ကိုစိန်ခေါ်တယ်။ အခုပြေပြီလား အချိုး ။ ဖြေစမ်း ငါ ဟုတ်တလုံးတည်း မကြားချင်ဘူး။ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဖြေ ” . . .

. . . “ ဟုတ်ဟုတ် ဟီးးးဟီးးး အချိုးပြေပါ ပါပြီဘဘရယ့် ” . . .

. . . “ အင်းငယ်ထိပ်က မာနကောဘယ်ရောက်သွားပြီလည်း ရှိသေးလား ” . . .

. . . “ မရှိတော့ပါဘူး ဟီးဟင့် ”  . . .

. . . “ အေးဘယ်ရှိတော့ မလည်း ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ကုန်းနေရပြီကိုး။ ညည်းကိုယ်ညည်း ဘာမှန်းကော သတိရပါသေးတယ်နော် ။ မရရင်လည်း ငါပဲပြောပြမယ် ။ ၂၂နှစ် ဆေးကျောင်းသူဆိုတာ ခေါင်းထဲအခုပြန်ထည့်ထား ။ အဲဒီအရွယ်ကျမှ ဖင်ချွတ် ဆော်ခံရတော့ ညည်း မာနကျန်ပါတော့အုန်းမလား ဟေ ” . . .

ဟတ်ထိမယ့် စကားချည်းရွေးပြောတော့ ယဉ်ယဉ်အရှက်၂ဆတိုးရသည် ။

. . . “ ပြောအုံးမယ် ။ ညည်းဖင်စိထားလို့ လုံတယ်ထင်မနေနဲ့အုံး ညည်းအဖုတ်ကြီး ဒီမှာမြင်ရတယ် ” . . . “ ဖုတ် ” . . .

ပြောရင်းဆိုရင်း နောက်ပြူ အဖုတ်သားကြီးကို ကြက်မွှေးထိပ်ဖြင့် ပင့်တင်ရင်း ရိုက်လိုက်ရာ ယဉ်ယဉ် ကိုယ်လုံးကြီး ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားလေသည် ။ နာလွန်းလို့တော့မဟုတ် ခြေမွဖျက်ဆီးခြင်း ခံလိုက်ရသော အရှက်တရားကြောင့် ဖြစ်ပါသည် ။

. . . “ ကဲကဲ ရိုက်ရမှာကလည်း များတယ် ၂၂ချက် ဆိုတော့ စမှဖြစ်တော့မယ် ။ ညည်းလက်၂ဖက် နောက်ဖက်ကိုလုံး၀ ရောက်မလာစေနဲ့ ”  . . .

“ မိနွယ် ညည်းမမလေးကို သေချာချုပ်ထားနော် သူထလာရင် ညည်းပါနာမယ် ” . . .

      အီး မိနွယ် ခြိမ်းခြောက်ခံရတော့ ကြောက်သည်။ ဒီဘဘကြီးက အပြောမဟုတ် လက်တွေ့သမားကြီးမှန်း လောလောလတ်လတ် သိထားပြီမို့ မမလေးသာ လွတ်သွားရင် တကယ်လုပ်မှာ ။ ဒီအချိန်မှာတော့ မမလေးကို လှုပ်မရအောင် အားကုန်သုံးကာ  ဖိချုပ် ထားရပေတော့မည် ။ မျက်နှာနာစရာရှိရင်လည်း နောက်ပိုင်းကိစ္စလို့သာ သဘောထားရတော့မည် ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . “ အီးးးးး ” . . .   

လွှဲကာရိုက်လိုက်သော ကြက်မွှေးကြောင့် အော်သံကြီးနဲ့ အတူ ဖင်လုံးကြီးတွေ တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါသွားပါသည် ။ မိနစ်ဝက်ခန့်ငြီးတာငြူတာ ကိုစောင့်ပြီးနောက်တချက်ထပ်ဆော်သည် ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . “ အားးးးးးး” . . .

ပထမတချက် အတိုင်းပင် ရဲရဲတွတ်သွားသော အရှိုးရာက ချက်ချင်းပေါ်လာသည် ။ ခါသည် ရမ်းသည် လှုပ်သည် ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . “ အားးးးးးးးးဟီးအီးအီး ” . . . 

      နာလွန်းလို့ တင်ပါးကြီးတွေက ဘေးဘက်ကို ရမ်းရုံတင်မက နောက်ဘက်ကိုပါ ကော့ပြီး တက်လာပါတော့တယ် ။ နောက်ဖက် ဖင်ကြီး ပစ်လိုက်တော့ စောနက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်က ပိုလို့ပြူးကာ ထွက်လာသည် ။ ဖင်ပြောင်ကြီးပေါ် ကြက်မွှေးက ကျလာလိုက်၊ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို ပုံစံအမျိုးမျိုး ဘက်အမျိုးမျိုးကို ဝေ့ဝိုက်ရင်း သက်သာလိုသက်သာညား ခါရမ်းလိုက် ဖြင့် အချက်ရေ တိုးလာတာနှင့်အမျှ ယဉ်ယဉ်အော်သံတွေပိုကျယ်လာသလို ရုန်းကန်မှုတွေက ပြန်လည် ပြင်းထန်လာသည် ။ မိနွယ် ကအလုပ်လုပ်ရသူမို့ ပိုသန်တာတောင် အခုတော်တော် ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ ဖိထားရသည် ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးတွေက အခုတော့ ယောင်ကိုင်းစပြုကာ ပန်းနီရောင်ပြောင်းနေပြီး ကာလာ အနိမ့်အမြင့် မတူတဲ့ အရှိုးရာတွေလည်း တော်တော်များလာပြီ ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . " အူးးးးးးးးးးးးးးး " . . . 

တချက်နဲ့ တချက်ခြားတဲ့ မိနစ်ဝက်မှာလည်း ကြက်မွှေးထိပ်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ ။ လှုပ်ခါနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးကြားက ဖင်အကွဲကြောင်းကြီး တလျှောက်ကို တို့လိုက် ဖိပွတ်လိုက် လုပ်ရင်း တူမကို ကလိနေသေးသည် ။

. . . “ ဖြန်း ” . . . “ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

      ၁၂ချက်မြောက် အပြီး ယဉ်ယဉ် ငယ်သံပါအောင်အော်တဲ့ အသံကြီးနဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး တခုလုံး တွန့်တွန့်လူးရင်း အားကုန်သုံးပြီး ရုန်းလိုက်ရာ အပေါ်က ဖိထားသည့် မိနွယ် နောက်လန် သွားလေသည် ။ ဦးမြင့်သောင်းတောင် ရုတ်ရက် လန့်ဖြန့်ပြီး ကြောင်အမ်းသွားသည် ။ ချက်ချင်းပဲ ယဉ်ယဉ့်ရဲ့ ကုန်းထားသည့်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို တပတ်လှည့်သွားတာမို့ သူ့ဘကြီးဘက် မျက်နှာမူ ရက်သားဖြစ်သွားလေသည် ။ အနည်းဆုံးတော့ သူ့တင်ပါးကြီးကို ဆက်ရိုက်လို့ မရအောင် ကာကွယ်ပြီးသား ဖြစ်လို့နေသည် ။ လက်တဖက်က အလိုအလျောက် ရဲရဲတောက် ပူကျစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ နောက်ပိုင်းဆီရောက်သည် ။ ဖင်မချနိုင်တော့ သည်မို့ ဖင်ကြွနေရသည် ။ ကျောကုန်းက ဆက်တီအခြကို မှီပြီးအားပြုကာ ခြေထောက်ကတော့ ကြမ်းပြင်မှာဆန့်ကာထားသည် ။ အဝတ်မပါတဲ့ အောက်ပိုင်းကြီးမှာ ဖင်ကကြမ်းပြင်နဲ့မကပ်နိုင်အောင်နာနေတာကြောင့် ခါးပိုင်းက လေထဲမှာမြှောက်လို့ နေပါတယ် ။ ပေါင်လယ်လောက်ကစပြီး ဖင်ကြွထားတော့ ရှေ့ဘက်ကို ကော့ပြနေသလို ဖြစ်နေသည် ။ စောက်ဖုတ်အုံ ခုံးခုံးကြီးက တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး စောက်မွှေးများဖြင့် ထူထဲလို့ ။ စောက်မွှေးထုထူထူကြီးရဲ့ အခြေအကွဲကြောင်းနက်နက်ကြီးရဲ့ စောက်စိကြီးက ငေါက်တောက်ထွက်နေသည် ။ ဘေးနှုတ်ခမ်းတွေကလည်း ထူထဲပြီးဖောင်းကြွ နေတာပဲ ။ နောက်ဖက်ကကြည့်တာတောင် ပြူးထွက်လာတဲ့ ရွှေကြုတ်ကြီးက အခုရှေ့ဖက်ကမြင်ရတော့လည်း ကြီးမားထွားကျိုင်းလှတဲ့ မဟာ အဖုတ်ကြီးဖြစ်ကြောင်း သိသာ ထင်ရှားလှပါတယ် ။

. . . “ အီးဟီးဟီး ဘဘရဲ့သမီး တောင်းပန်ပါတယ် တောင်းပန်ပါတယ် ဟီးးးးးး ”  . . .

ရဲတွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ မျက်လုံးတွေကနေ မျက်ရည်တွေရွှဲနစ်ပြီး မို့အစ်နေတဲ့ ပါးပြင်တွေနဲ့ အတူ လည်ချောင်းသံကြီးနှင့် တတွတ်တွတ် တောင်းပန်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ် ။

. . . “ ဟီးဟီးအီး မခံနိုင်တော့လို့ပါ ဘဘရဲ့ အဟင့်အဟီးးးးးးးး  ရှိခိုးပါတယ် ဘဘရယ့် ” . . .

. . . “ မိနွယ် ညည်းကိုငါပြောထားတယ်မလား ၊ ဟိုဘက်လှည့်စမ်း ” . . .

. . . “ ရှင် ” . . .

       တိုးရှိုးတောင်းပန်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ်ကို ခနမျက်နှာလွှဲလိုက်ရင်း ပြောထားတဲ့အတိုင်းမလုပ်နိုင်ခဲ့တဲ့ အိမ်ဖော်မလေးဆီ ပစ်မှတ်ပြောင်းသည်။  မိနွယ်လည်း တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဆိုဖာပေါ်တင် ဒူးထောက်ရင်း ဖင်လှည့်ပေးသည် ။

. . . “ မလွှတ်ပါစေနဲ့လို့ ပြောထားရဲ့သားနဲ့  . . . ဖြန်း . . .ဖြန် း . . . ဖြန်း ” . . . 

. . . “ အမေ့ . . . . . အမလေး . . .  အား အမေ့ ” . . .

မိနွယ်ဖင်ကြီးကိုတော့ ဆက်တိုက်ပဲ ၃ချက်တိတိ တရစပ်ဆော်ပလိုက်သည် ။ ထမီတလွှာသာ ရှိတဲ့မိနွယ်ရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေ ဂျယ်လီတုန်းကြီးတွေလို တုန်ခါသွားသည် ။

. . . “ အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ” . . .

       ပူသွားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုပွတ်ရင်း ဘဘကြီးရဲ့ လက်ရာ ဘယ်လောက်ပြင်းမှန်းသိသွားသည် ။ မိနွယ်တင်ပါးက မမလေးလို ဘယ်တုတ်မှ မမြည်းစမ်းဖူးတဲ့ တင်ပါးမဟုတ် ။ ရွာမှာနေတုန်းက အမေ၊ ကြီးတော် တွေရဲ့ တံမြက်စည်း၊ ကြိမ်လုံး တွေနဲ့အကြိမ်ကြိမ် အတီးခံဖူးသည် ။ သူ့လို တင်ပါးကို အခုလို ခပ်မြန်မြန်လေး ၃ချက်ဆက်ပြီး ထမီခံ ရိုက်တာတောင် ဒီလောက်ပြင်းရင် နာရင် ။ မမလေးယဉ်ယဉ်လို သူသိတလောက် တခါမှအရိုက်မခံဖူးတဲ့ ဖင်နုနုထွတ်ထွတ်ကြီးကို အပြောင်ချွတ်ပြီး တချက်ချင်းဆီ အားကုန်သုံး ရိုက်မှတော့  . . . အားပါးပါး မမလေး နေရာကနေ တွေးတောင် မတွေးရဲ ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် နင့်အစိကတကယ် အတက်ထွက်နေတာပဲ ” . . .

       မဟားဒယား ကြီးမားနေတဲ့ စောက်စိကြီးကို ကြည့်ရင်း ဦးမြင့်သောင်း မှတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ် ။ ယဉ်ယဉ်ကတော့ လက်အုပ်ချီလိုက် လက်ကာလိုက် ဖင်ပွတ်လိုက်နှင့် တောင်းပန်နေတာ မရပ် ။ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ပင်ကိုယ် မကာနိုင်တော့တဲ့ ဘ၀ ။

. . . “ ငါပြောသလို နှစ်၄၀လောက် အဖုတ်တွေမြင်ဖူးလာတာ ညည်းဟာကြီးကတော့ စံပဲ ယဉ်ယဉ် ။ ညည်းအဖုတ်ကြီးလောက် ကြီးတာ မမြင်ဖူးဘူး ”  . . .

. . . “ ဟီးအီးဟီး ” . . .

. . . “ ရိုက်တာကတော့ ရပ်လို့မရဘူး ယဉ်ယဉ်။ ငါကပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ်တတ်တယ် ။ ၂၂ချက်မှမပြည့်သေးတာ ”  . . .

. . . “ ဟီးအီးအီး မလုပ်ပါတော့ မရိုက်ပါနဲ့တော့ အီး သမီးတောင်းပန်ပါတယ် ” . . .

. . . “ နင်ပြန်ကုန်းလား မကုန်းဘူးလား ” . . .

     

      ပြောဆိုကာ ဦးမြင့်သောင်းရှေ့တိုးသွားတော့ ယဉ်ယဉ် လက်ကောခြေကော သုံးလို့ ကာတယ် ။ ဆိုဖာဆက်တီ အခြေကို ကြောမှီရင်း လက်နဲ့ကာ ဒူးတွေထောင်ပြီး ခြေထောက်နဲ့ကန်ပြီးတော့ကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်သည် ။ ဖင်ထောင်ကာ အရိုက်ခံရတယ့် ဘဝကို ထပ်မရောက်အောင် မျော့မျော့ပဲကျန်တော့တဲ့ ခွန်အားတွေကို ဖြစ်ညှစ်ထုတ်ကာ ခုခံသည် ။ ဆွဲမပြီး ခုနကလို ပြန်အလှည့် မခံရအောင် ခုခံနေတာမို့  လူတောင် အောက်ပိုလျှောသွားသေးသည် ။ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်က တော်တော်ဆိုးလာသည်မို့ ဦးမြင့်သောင်း စိတ်မရှည်တော့ ။

“ ငါပြောနေတာလေ ဟဲ့ ဟာကွာ ” . . .

. . . “ အီးဟီးဟီး ” . . . 

      လေမြှောက်လာတဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်ကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆွဲကာ မလိုက်တာမို့ ယဉ်ယဉ် လျှောခနဲ ပါလာသည် ။ ကျောပြင်တခုလုံး ကြမ်းပြင်နဲ့ တသားတည်း ဖြစ်သွားပြီ ။ တွေဝေမနေတဲ့ ဦးမြင့်သောင်း မိမိရရ ကိုင်ထားတဲ့ ခြေချင်းဝတ်ကို တတ်နိုင်သမျှမြင့်အောင် လေထဲဆွဲမြှောက် လိုက်ပါသည် ။

. . . “ မိနွယ် ဟိုဘက်ခြေထောက်ကို လာဆွဲမစမ်း ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်း အော်လိုက်သည်နှင့် မိနွယ်အလျှင်အမြန်ပင် သူ့မမလေးရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို လက်၂ဖက်ဖြင့်မရမက အတင်းဖမ်းကာ မသည် ။ ခြေထောက်၂ဖက် လေထဲအမြှောက်ခံ လိုက်ရသော ယဉ်ယဉ် ခုခံရုန်းကန်လို့ မရသလောက် ဖြစ်သွားပါသည် ။ လက်နဲ့လဲမမှီတော့ကာမရတော့ ။ ပြန်ထလို့လဲမရ ။ သူလုပ်နိုင်တာက ကြမ်းပြင်မှာ ကျောကုန်းနဲ့ ပွတ်တိုက်ရွေ့ရင်း ဘယ်ညာ ရမ်းရုံ ရှိတော့သည် ။ ဒါတောင် ခုနှစ်ချီသံကြီးဖြင့် အော်ရင်း တတ်နိုင်သလောက် ရုန်းနေသေးသည်။

ဘယ်လက်နှင့် ခြေတဖက်ကို ကိုင်ထားရင်း ရိုက်ရမယ့် ပစ်မှတ်ကို ကြက်မွှေးနဲ့ ချိန်သည် ။  ရုန်းကန်နေတဲ့ ပေါင်၂ချောင်း ကြားမှာ ဖောင်းကြွ စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံး ပိုပြီးထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်နေသည် ။ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းကြီးကို အလျားလိုက်ကြီး အစအဆုံး မြင်နေရသည် ။ သို့ပေမယ့် ရိုက်လို့ကအဆင်မပြေ အခုရိုက်လျှင် ဖင်ထက် ပေါင်လုံးကြီးတွေသာ ပိုမှန်မည် ။ ပြီးတော့ ချုပ်ထားတဲ့ပုံစံကလည်း ထိထိမိမိမဟုတ် ခြေထောက်တွေက ဆောင့်ဆောင့်ခါရင်း ကန်နေသေးတယ် ။ ဒါတောင် ယဉ်ယဉ့်အောက်ပိုင်း တခုလုံးက ထိုင်ထတန်ခိုးနဲ့ အားက မျော့မျော့ပဲ ကျန်တော့တာ ။ မတတ်နိုင်တော့ မိမိရရ လည်းဖြစ် ဒီ့ထက်ပိုပြီးလည်းငြိမ် ရိုက်ကွင်းလည်း ကောင်းတဲ့ပုံစံ ပြောင်းပေးရတော့မည် ။

. . . “ အီးးးးးးးးးးးးး ” . . .

ဦးမြင့်သောင်း ကိုင်ထားတဲ့ ခြေထောက်ကဒူးကို ဖိကွေးချလိုက်ရာ ယဉ်ယဉ့်ဆီကနေ အော်သံအကျယ်ကြီးထွက်လာသည် ။

. . . “ မိနွယ် ဒူးကိုရင်ဘတ်ထိအောင်ကွေးပစ်စမ်း ” . . .

      ရက်ရက်စက်စက် ကိုလုပ်ရမှာမို့ မိနွယ် အမ်းနေသေးသော်လည်း အခုအချိန်မှာ ဘဘကြီးကို ပိုကြောက်ရသည်မို့ ပြောသည့်အတိုင်းအားထည့်ကာ ဖိကွေးသည် ။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် မိထားတဲ့ ကြက်မွှေးသုံးချက်ရဲ့ အစွမ်းလည်းရှိသေးသည် ။ ဒူး၂ဖက်က ယဉ်ယဉ့်ရင်သားအစုံကို မိမိရရကြီး လာထိပါတော့သည် ။ ဖင်ကြီးကလည်း ကြမ်းပြင်က လွတ်ကာ လေထဲမြှောက်ပြီး မိုးပေါ်ထောင်နေသည် ။

      နာကျင်ကြောက်လန့်မှုတွေကြောင့် အရှက်တရားကို ခဏတာမျှမေ့နေတဲ့ ယဉ်ယဉ် ပူလောင်ယောင်ကိုင်းနေတဲ့ တင်ပါးကိုပင် ပြန်မေ့သွားသည် ။ ကြမ်းပြင်မှာ ပက်လက်လှန်တင်ရင်း ဒူးကိုရင်ခေါင်းထိ ကွေးတင်ပြီး ဖင်ဖြဲအဖုတ်ဖြဲ အကုန်ဖြဲပြထားတဲ့ ပုံစံကြီးမှာ ကိုယ့်အဖုတ်ကြီးလည်း ကိုယ်မြင်နေရသည် ။ အပေါ်ကနေ စီးပြီး ငုံ့ကြည့်နေကြတဲ့ ဘကြီးသောင်းမျက်နှာကိုကော မိနွယ်မျက်နှာကိုကောလည်း မြင်ရသည် ။

      ရိုက်ကွင်းကောင်းအောင် လုပ်လိုက်ရတဲ့ ပုံစံမှာ မြင်ကွင်းကတော့ ပက်ပက်စက်စက်ကို ကောင်းသည် ။ အပျိုမလေး ယဉ်ယဉ်ရဲ့ စောက်စိထိပ်ဖျားက စလို့ ညိုတိုတို စအိုဝအထိ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မတွေ့ရတာ ဘာမှမရှိ ။ အဖြဲခံနေရပြီမို့ စောက်မြှောင်းကြီးတလျှောက် နီစွေးစွေး စောက်ပတ် အတွင်းသားကြီးများက အသည်းယားစရာ ။ ခုနက တပိုင်းမြှပ်နေသေးတဲ့ ရှည်လမျှော စောက်စိပြူးပြူးကြီး ကလည်း ပိုရှည်ပိုပြူးလာသည် ။ စောက်မွှေးထူတဲ့ ယဉ်ယဉ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် ဘေးနှုတ်ခမ်း ထူထူဖောင်းဖောင်းကြီး အပေါ်မှာပါ တွန့်လိမ်လောက်ကွေး စောက်မွှေးတိုတွေကလည်း သိပ်မများလှပေမယ့် ကြိုကြားပေါက်နေသည် ။ တခါမှ ကောင်းကောင်း မတွေ့ရသေးတဲ့ ဖင်ဝပါ ထင်ထင်ရှားရှားကြီး စူပွပွနဲ့ ပေါ်နေသည် ။

     တချိန်လုံး ရိုက်ဖို့နှက်ဖို့ကြီးတွေးနေတဲ့ ဦးမြင့်သောင်းတောင် စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားသည် ။ ဒီတူမ ဖင်ကြီးနို့ကြီးတာ အစောကြီးကတည်းက သိပေမယ့် မိန်းမအင်္ဂါကြီးကလည်း သည်မျှပင် ဆူဖြိုးနေရာ ဒီကလေးမကို ရတဲ့ယောင်္ကျားတော့ ခွေးကံကောင်းပဲ ။

     မိနွယ်လည်း အံ့သြသည် ။ သူ့ပစ္စည်းသူ ကြီးလှပြီဆိုပြီး မှတ်နေတာ သူ့မမလေး ဟာကြီးကိုတွေ့မှ ဟာ ဒီလောက်ထွားတဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကြီး ရှိသေးတကိုးဟု မှတ်ချက် ချမိသည် ။ မနာလိုချင်ချင်တောင် ဖြစ်သွားသည်။  ဒါလည်း အတိတ်ကံကောင်းလို့ပဲ နေမှာပဲလေ ဟုတွေးပြီးမှ ခုလောက် စောက်ရှက်တကွဲကြီးကို ဖြစ်တာလဲ အတိတ်ကံပဲ နေမှာဆိုတဲ့ အတွေးက ဖြတ်ကနဲ ဝင်လာသည် ။ တော်ပါပြီ သူ့လောက် စောက်ဖုတ်မကြီးရင် နေပါ သူ့လို ကြီးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖြဲမပြရင် ကျေနပ်ပါပြီဆိုပြီး တွေးလိုက်ပါတယ် ။

“ ယဉ်ယဉ် ညည်းကိုပြောတယ်မလား တသက်လုံး အရှက်အကွဲဆုံး အဖြစ်ဖြစ်သွားမယ် ဆိုတာလေ ။ ဘယ်လိုလဲ အခုတော့ အဖုတ်ဖြဲပြရတဲ့ ဘဝရောက်နေပြီမလား ” . . .

လက်နဲ့တင်မက ပါးစပ်နှင့်ပါ မနှိပ်စက်ရ မနေနိုင်သော ဦးမြင့်သောင်း ပြောဖြစ်အောင် ထပ်ပြောလိုက်သေးသည် ။

. . . “ ကဲ ဘယ်နှချက် ကျန်သေးတာလဲ ၁၀ချက်ကျန်သေးတာ ဟုတ်တယ်မလား ” . . .

. . . “ အီးဟီး မလုပ်ပါနဲ့ ” . . .

မလုပ်ပါနဲ့ဆိုတဲ့ စကားကို အာရုံပင် မထားပဲ ၁၃ချက်မြောက်သော အချက်ကို လွှဲရိုက်ချလိုက်သည် ။

. . . “ ဖြန်း . . . အူး းးးးးးးးးးးးး ” . . .

စောနကလို စိထားတာလည်း မဟုတ်တော့ပဲ ဒူးကွေး ပေါင်ကားသလို ဖြစ်နေတာမို့ အတွင်းသားတွေကို ပိုထိပါတယ် ။ မိုးမျှော်နေတဲ့ ဖင်ကြီး ဝေ့ဝိုက်ကာ ရမ်းသွားသည် ။

နောက်တချက် . . . “ ဖြန်း . . . အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးား ” . . .

လှုပ်ကလည်း လှုပ်ရှားနေ အောက်ပိုင်းကလည်း အပေါ်ပိုရောက်နေတော့ တီရှပ်အဖြူလေးပင် လန်တက်ကာ ရင်ညွန့်ရောက်နေပြီမို့ ဘရာဇီယာတောင် ပေါ်လုလုဖြစ်နေပြီ ။

. . . “ ဖြန်း . . . အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . . 

. . . " ညည်း လက်တွေဖယ်ထားစမ်း " . . .

လွတ်နေတဲ့ လက်၂ဖက်က ကြက်မွှေးအကျကို လာလာကာသည်မို့ သတိပေးရသည် ။

      ဖင်ကြီးကို ဆော်သည် ဖြစ်ပေမယ့် ပေါင်အရင်းမှာ စောက်ဖုတ်သား ထူထူကြီးတွေက ပေါင်၂ချောင်းနှင့် အညှပ်ခံထားပြီး အစ်ထွက်နေသည်မို့  အထိမတော်တဲ့ အချက်မှာ မနေသာပဲ ပြွတ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပါ အဆစ်မှန် တော့သည် ။ ဒါတောင် တည့်တည့်မဟုတ်သေးပဲ ကန့်လန့်ဖြတ် ပဲထိသေးတာ ။ နူးညံလှတဲ့ စောက်ဖုတ်သားကို အရိုက်ခံရတာ ဘာနှင့်မျှမတူ အသည်းခိုက်အောင် နာလှသမို့ အာခေါင်ကွဲအောင် အော်ရသည် ။ အော်ပေမယ့်လည်း ဘကြီးက မရပ် ။

      တချက်ပြီး တချက်ပြီး ယဉ်ယဉ့် လှုပ်တာခါတာတွေက ပိုကြမ်းလာပြန်သည် ။ ကြက်မွှေးနဲ့ တင်သား မိတ်ဆက်ဆက်ပြီးချင်း တင်မက မိနစ်ဝက်ရပ်ပြီး နောက်တခေါက် ရိုက်ခါနီးမှာပါ လှုပ်ခါနေမို့ ရိုက်ရခက်လာသည် ။ ထိချက်တွေမမှန် ။ ပေါင်ရင်းကိုလည်း တချက်သွားထိသည် ။ လက်တဖက်က မအားသလို ဖင်ကုန်းထားတာကို ရိုက်သလို ချိန်သားမကိုက် ။

. . . “ နည်းနည်းငြိမ်စမ်း ငါချိန်မရတော့ဘူး ။ မတော်တရော်တွေ မှန်ကုန်ရင် ငါအပြစ်မဟုတ်ဘူးနော် ” . . .

      ပြောလို့လဲ သူ့တူမကြီးက ငြိမ်ကျမသွား ။ နောက်ပြီးတော့ ဖင်ဖြဲထားရတာ ကြာလို့ရယ် ၊ နာကျင်မှုကြောင့် ဖင်ဝကို အရှုံ့အပွ လုပ်လို့ရယ် ၊ မိုးပေါ်ထောင်နေရင်း လေထုနဲ့ တိုက်ရိုက် ထိတွေ့နေတာရယ်ကြောင့် ညိုတိုတိုစအို၀ ကဟလာသည် ။ ဖင်ခေါင်းကြီး ကျယ်လာသည်ပေါ့ ။

. . . “ ညည်းလှုပ်နေတာနဲ့ ညည်းဖင်ခေါင်းတောင် ကျယ်လာပြီ ။ မထူးပါဘူး ညည်းကအရင်တည်းက ဖင်ခေါင်းကျယ်တဲ့သူပဲ ” . . .

     ပြောလို့မှ မဆုံးသေး နောက်တချက် အရိုက်မှာ ယဉ်ယဉ်က တင်ပဆုံကြီးကို ပစ်ပြီးရမ်းခါ ဦးမြင့်သောင်းကအရိုက် လက်ဆချော်ကာ ပေါင်ရင်းကြားထဲ နုထွားတဲ့စောက်ဖုတ်ကို ထိထိမိမိကြီး ရိုက်မိပါတော့သည် ။

. . . “ ရှီးအားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး . . . အ အ အ အ အ ”  . . 

    ယဉ်ယဉ့်ငယ်သံပါအော်ပြီးနောက် တအအနှင့် တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည် ။ ကြိမ်လုံးထိပ်က စောက်စိကြီး တည့်တည့် ကျသွားတာကို အသေအချာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မိနွယ် ကြက်သိမ်းဖြန်းဖြန်း ထလို့သွားသည် ။ အလျားလိုက် ထိထိမိမိ အဆော်ခံရလိုက်တဲ့ ညာဘက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား မို့မို့ကြီးက နီရဲတက်လာသည် ။ တကယ့်ငရဲပဲ ဟုတောင် တွေးမိသည် ။ နာလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း ။

. . . “ ငါပြောသားပဲ မှန်ကုန်ပါမယ်လို့ ” . . .

ဒီတခါတော့ ၁မိနစ်ခန့် စောင့်ပြီးမှ နောက်တချက် ထပ်ဆော်သည် ။ ယဉ်ယဉ် အသိစိတ်ပင် မကပ်ချင်တော့ဘူး ။ တဝူးဝူးနှင့် ဖြစ်နေပြီ ။ ၂၁ ချက်မြောက်မှာတော့ ဘယ်လိုမှ မထင်ထားတာ ဖြစ်လာသည် ။ ထုံးစံအတိုင်း အာခေါင်ချစ် အော်သံကြီး ထွက်လာအပြီးမှာ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ဆိုပြီး တွန့်ခနဲဖြစ်သွားကာ 

. . . “ ဟဲ့ဟဲ့ ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်းကော မိနွယ်ပါ လန့်ပြီးနောက်ဆုတ် လိုက်မိသည် ။ ခြေကျင်းဝတ်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကိုတော့ လွှတ်ဖို့ မေ့နေပြီး မှင်တက်ကာ ကြည့်နေကြသည် ။ ယဉ်ယဉ့်ရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲကနေ ရှုးရှုးတွေ တလဟော ထွက်ကြလာ ဖြစ်ပါတယ် ။ အပေါ်ထောင်ပန်းတဲ့ ရေပန်းလို ပန်းထွက်လာတဲ့ ရှုးရှုးတွေက စောက်ပတ်ဆီသာ ပြန်ကျလာပါသည် ။ စောက်ဖုတ်က မိုးမျှော်ပြီး မြင့်တဲ့နေရာ ရောက်နေတာမို့ ထွက်လာတဲ့ ရှေ့ဘက်ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးပေါ်ကိုကော နောက်ဖက် ဖင်ကြားဆီကိုပါ တရစပ်စီးကျပါတော့သည် ။ ရင်ညွန့်ရောက်နေတဲ့ တီရှပ်အဖြူပါ စိုရွှဲသွားအောင် စီးကျလာတာပါ ။

      ဦးမြင့်သောင်း သေးတွေ တပွက်ပွက်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ရဲရဲကြီးကို ကြောင်ကြည့်နေရင်းက ယဉ်ယဉ့်မျက်နှာဆီ အကြည့်က ရောက်သွားပါတယ် ။ မျက်လုံး အကြောင်သားနဲ့ သူ့ကိုပြန်ကြည့်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ့် နှုတ်ခမ်းတွေက တင်းတင်းစိ နေပြီး မေးတွေ တဂတ်ဂတ် တုန်နေပါပြီ ။ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ် မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ခြင်းနှင့် ရှိရှိသမျှသော အရှက်တရား၊ သိက္ခာ ၊ မာနတွေ ဖျက်ဆီးခံလိုက်ရမှုကြောင့် ယဉ်ယဉ် အသိလက်လွတ် ဖြစ်သလောက် ဖြစ်သွားပါတယ် ။ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကြီးနဲ့ မချိမဆန့် ဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်တူမအရင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး ဦးမြင့်သောင်း စိတ်ထဲ နင့်ခနဲ တချက်တော့ ခံစားလိုက်ရပါသည် ။ ဒါပေမယ့် အသဲမာတဲ့ ရဲသားပေမို့ အောက်ပိုင်းဆီကို အကြည့်ပြန်လွှဲပြီး တချက်ကျန်သေးတယ် ဆိုတာ အာရုံ ပြုလိုက်ပါတယ် ။ ရှုးရှုးတွေ ထွက်တာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရပ်သွားပါပြီ ။ ဒါပေမယ့် စောက်မွှေးအုံမဲမဲကြီး တခုလုံး ရွှဲနစ်ပြီးကျန်ခဲ့သလို စောက်ခေါင်းကြီးထဲမှာ အရည်တွေ အိုင်နေဆဲ ။ မိနွယ်ကို မော့ကြည့်မိတော့ ပါးစပ်ကြီးဟပြီး မျက်လုံးပြူးလို့ အမ်းနေသည် ။

      ကဲကွာ လို့ စိတ်ကို တချက်တင်းကာ နောက်ဆုံးအချက် အနေနဲ့ လွှဲရိုက်လိုက်ပါတယ် ။ အရင် အချက်တွေလောက် အားမပါတော့ပေမယ့် ရဲရဲတောက် နေပြီဖြစ်တဲ့ ဖင်သားတွေအတွက်တော့ အသည်းခိုက်အောင် နာကျင်ပါသေးသည် ။

. . . “ ဖြန်း . . . အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

 နောက်ဆုံးအကြိမ် အော်သံထွက်လာအပြီး မှာ ဦးမြင့်သောင်း သူမိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ခြေမျက်စိကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ချလိုက်ပါတယ် ။ မိနွယ်ကလည်း သူလုပ်တဲ့ အတိုင်း လိုက်လုပ်ပါတယ် ။ ယဉ်ယဉ်ဆုလတ် ဧည့်ခန်းက ကြမ်းပြင်ကြီးပေါ်မှာ အောက်ပိုင်းဗလာဖြင့် ပက်လက်ကြီး ။ မျက်လုံးတွေက ဖွင့်ရင်း တန်းလန်းအကြောင်သား၊ ရင်သားအစုံက လှိုက်ဖိုစွာနှင့် တက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်နေသည် ။ လက်သီးတွေက ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားသည်  ။ ပေါင်ကကြွက်သားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။ တချက်ချက် ရှိုက်တက်လိုက်ရင် ကျောကြီးကော့သွားကာ လေထဲကော့တက်လာသည် ။

. . . “ ငါ့တူမ ယဉ်ယဉ် ” . . .

      ကိုယ့်သေးအိုင်ထဲ ကိုယ်လှဲနေရသလို ဖြစ်ပြီး တကိုယ်လုံး ရှုးရှုးတွေ ရွှဲနစ်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ့်ဘေးမှာ ဦးမြင့်သောင်းအသာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခေါ်လိုက်သည် ။ ယဉ်ယဉ် မျက်လုံးလေး ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် သူ့ဘက်ကိုစောင်းရင်း

. . . “ ဘဘ ဘဘ သမီးကို  မရိုက်ပါနဲ့တော့နော်  နော် ဟီးဟီးဟီး ” . . .  ငိုရင်းရှိုက်ရင်း အထစ်ထစ် နဲ့ ပြောပါတယ် ။

. . . “ အေးလေ ပြီးပြီ ။ ငါ့တူမကို ဆုံးမလို့ပြီးပြီ ”  . . .

. . . “ သမီး သမီး ကြောက်ပါပြီ အီးးဟီးး . . . မဆိုး . . . မဆိုးတော့ပါဘူး ” . . .

. . . “ အေးအေး ” . . .

နှာခေါင်းထဲကို ဝင်လာတဲ့ ကျင်ငယ်နံ့ကြောင့် ဦးမြင့်သောင်း ဟိုဘက်ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ မိနွယ်ကိုလှမ်း အော်သည် ။

. . . “ မိနွယ်လာစမ်း ညည်းမမလေးကို ဆွဲထူ ” . . .

. . . “ ဟုတ် ဟုတ် ” . . .

မိနွယ် ချိုင်းအောက်ကို လက်ရှိုကာ ယဉ်ယဉ့်ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲမထူသည် ။ လေးလိုက်တာ ။ လုံးဝပျော့နေပြီဖြစ်တဲ့ ယဉ်ယဉ်ကို သူ့တယောက်တည်း မဖို့မလွယ် ။

. . . “ ရေချိုးခန်းထဲ သွားမယ် ။ ဟာ ညည်းမနိုင်ဘူးလား ” . . .

တဝက်မှာတင် မနိုင်မနင်းဖြစ်နေတဲ့ မိနွယ် ကိုကြည့်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပါ နောက်တဖက်ကနေ ဆွဲမရတော့ သည်။

. . . “ မမလေးက လုံးဝမလှုပ်နိုင်တော့တာ ။ သမီးမနိုင်ဘူး ဘဘကြီး ”  . . .

      ယဉ်ယဉ့်လက်ကို ပခုံးတဖက်ဆီပေါ်မှာ သိုင်းလိုက်ရင်း တရွေ့ရွေ့နှင့် ရေချိုးခန်းဆီ ချီတက်ကြပါတယ် ။ ရှုးရှုးတွေ ရွှဲရွှဲနစ်နေတဲ့ ယဉ့်ယဉ့်ကိုယ်လုံးကြောင့် သူတို့တောင် အနည်းငယ် ထိမိပြီး စိုကုန်ပါတယ် ။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့

. . . “ မိနွယ် ဒီတီရှပ်ကို ချွတ်စမ်း ” . . .

. . . “ ဟုတ်ဟုတ် ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်းက ထိန်းပေးထားတုန်း ယဉ်ယဉ့်ကိုယ်က အင်္ကျီကို မိနွယ် ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်ရသည် ။  ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ရှိလှသော နို့အုံအစုံကို အဝါဖျော့ရောင် ဘရာဇီယာနဲ့ မနိုင်မနင်း စီးနှောင်ထားသည် ။ ဆူဖြိုးတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ပြွတ်သိပ် ထည့်ထားသလို ဖြစ်ပြီး လွတ်နေတဲ့ ရင်သားတွေက ဖြူဝင်းတင်းပြောင်နေသည် ။

. . . “ ဟဲ့ နင့်လက်ထဲကဟာကို ဟိုဘက်ဘေးပစ်ပြီး ဒါကိုဖြုတ်ဟဲ့ ” . . .

ဘရာဇီယာပါ စိုနေသည်မို့ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ သနားစဖွယ် မျက်နှာလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ် သူ့ဘကြီးကို ပေကလပ်ပေကလပ် ကြည့်သည် ။ ဘာကိုဆိုလိုမှန်း ဦးမြင့်သောင်းသိပါတယ် ။

. . . “ စိုနေပြီလေ ယဉ်ယဉ်ရဲ့ ။ ရေချိုးလိုက်မှရမှာ ” . . .

. . . “ ချွတ်ဟဲ့ ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်း အသံကြောင့် မိနွယ် အနောက်က ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး လက်ကလျှိုလို့ ချွတ်ယူလိုက်ပါသည် ။ အစတည်းက အောက်ပိုင်းဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ် အခုတော့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းကြီး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားပါပြီ ။ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ ပြွတ်အယ်နေတဲ့ နို့ဖြူဖြူကြီးတွေက အသက်ပြင်းပြင်း ရှုနေတာကြောင့် တုန်ခါနေသည် ။ ပန်းရောင် မကျတကျ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကတော့ အပျိုလေးပီပီ ခပ်သေးသေးရယ် ။

. . . “ မိနွယ် ခုံပုတလုံးနဲ့ ခပ်ထူထူစောင်တထည်သွားယူလာစမ်း ” . . .

      မိနွယ် ပြေးထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ဦးမြင့်သောင်း သူ့တူမကို လက်မောင်းကနေ အသာထိန်းပေးရင်း ကျန်ခဲ့သည် ။ ဦးမြင့်သောင်း စကားတခု စပြောမယ် လုပ်ပြီးကာမှ ပါးစပ်ကို ပြန်ထိန်းလိုက်သည် ။ ယဉ်ယဉ်ကလည်း ကြမ်းပြင်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်မို့ နှစ်ယောက်သား စကားမပြောမိ ။ မိနွယ်ပလစ်စတစ် ခုံပုလေး တခုနဲ့ စောင်ထူထူကြီး ကိုယူပြီး ပြန်ရောက်လာတော့ ခုံပုလေးကို သမံတလင်းမှာချပြီး စောင်ကိုခေါက်ကာ တင်လိုက်သည် ။

. . . “ ယဉ်ယဉ် ဒီမှာထိုင် ” . . .

စောင်ခုထားသော ခုံမှာဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတယ် ။ ဒါတောင် တင်ပါးကြီးနဲ့ အထိမှာ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ ငြီးသံ ထွက်လာသေးတယ် ။

. . . “ ရေပန်းဖွင့်ရင် ငါတို့ပါ စိုကုန်မှာ အုတ်ကန်ထဲကပဲ ခပ်လောင်းဟဲ့ ” . . .

     ဖင်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ့်ကို မိနွယ် ရေတခွက်ချင်းဆီ မှန်မှန် လောင်းပေးပါတယ် ။ အခုအခံနဲ့ ထိုင်နေတာတောင် မသက်မသာ ဖြစ်နေသေးတယ် ဆိုတာ ဖင်ကြွချင်လို့ တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ အနေအထားက ညွှန်ပြနေပါတယ် ။ ပြီးတော့ ပေါင်လည်းဟထား ရသေးသည် ။ စောက်ဖုတ်ပါ ရောပြီးအတီးခံထားရသည်မို့ ယောင်နေပြီး ပေါင်တင်းတင်း စိလို့မရ ။

. . . “ ဆပ်ပြာယူလိုက် မိနွယ် ” . . .

. . . “ ယဉ်ယဉ် ကိုယ့်ဘာကိုယ်တိုက်နိုင်လား ” . . .

. . . “ ဟုတ် ” . . .

လေးလေးပင်ပင် အက်ကွဲသံကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေတဲ့ ယဉ်ယဉ် ဆီ့ကို ဆပ်ပြာ လှမ်းလိုက်ပါတယ် ။

. . . “ တကိုယ်လုံး သေချာတိုက်လိုက် မဟုတ်ရင် အနံ့တွေ စွဲ နေလိမ့်မယ် ” . . .

      ရေစိုလာလို့ ပိုပြီး တင်းတင်းပြောင်ပြောင် ဖြစ်နေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ဆပ်ပြာထပ်တိုက်နေတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးက ကျောက်စစ်ရုပ်နှယ် လှပနေပါသည် ။ ရေဆေးငါးကြီး ဆိုတာ ဒီလိုဟာမျိုးကို ခေါ်တာနေမှာ ။

. . . “ မိနွယ် ညည်းမမလေးကို ဆက်ကူပေးလိုက် ငါအဝတ်သွားလဲ အုံးမယ် ။ ဒီအခန်းထဲကနေ ဘယ်မှမထွက်နဲ့ ညည်းမမလေး ဘေးမှာပဲနေ ” . . .

      ဦးမြင့်သောင်း ထွက်သွားအပြီးမှာ ပေါင်ကြားနှင့် ဖင်များပါမကျန် ဖင်ကြွပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ ခပ်နှေးနှေးပဲ တိုက်ပါတယ် ။ မိနွယ်ကတော့ တခွက်ချင်းဆီ ဖြေးဖြေးချင်း လောင်းပေးသည် ။ အချိန်လည်း အတန်ကြာသွားပြီ ။ ရေအေးအေးနဲ့ ထိတွေ့ပြီးပြီမို့ အစွန်းဆုံသော နာကျဉ်မှု၊ ရှက်ရွံ့မှု၊ တုန်လှုပ်မှု၊ အားငယ်မှု တို့ကြောင့် ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်ထားသော စိတ်တွေ ပြန်လည် တည်ငြိမ်စ ပြုလာသည် ။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ အားလုံးလည်း ခေါင်းထဲမှာ တရိပ်ရိပ် ပြန်ပေါ်လာသည် ။

. . . “ မမလေး တော်ပြီလား ” . . .

. . . “ အင်း နွယ်လေး ” . . .

မမလေးယဉ်ယဉ် အသံက အရင်ကနဲ့ မတူတာတော့ကို မိနွယ ်သတိထားမိပါတယ် ။ ပုံမှန်ရှိနေကျ မာကျောမှု၊ အထက်စီးရှိမှု တွေ အကုန် ကွယ်ပျောက် နေပါတယ် ။

. . . “ ထနိုင်ရဲ့လား မမလေး ” . . .

. . . “ ရပါတယ် ” . . .

      ယဉ်ယဉ် အားယူပြီး ထသည် ။ ရေလဲထမီကော သုတ်နေကျ သဘက်ပါ သွားမယူထား မိသည်မို့ မိနွယ် ဘေးတန်းမှာ ရှိနေ့တဲ့ တဘက်ကိုပဲ ထယူရသည် ။ ဘဘကြီးက အပြင် မထွက်ခိုင်းတော့ သွားလဲမယူပေးရဲ ။ ဘဘကြီး ပြောခဲ့တာလည်း သဘာဝကျသည် ။ ကုန်းကောက်စရာ မရှိအောင် အရှက်ကွဲထားတဲ့ ယဉ်ယဉ့်ကို တယောက်ထဲ ထားခဲ့လျှင် တခုခုဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့နေမယ် ။ အဲဒီ့တိုနှံနှံ တဘက်နဲ့ပဲ ရေစိုနေတဲ့ တင်းတင်းပြောင်ပြောင် ကိုယ်လုံးကြီးကို သုတ်ပေးတော့

. . . “ ရတယ် နွယ်လေး မမလေး ကိုယ်တိုင် လုပ်လိုက်မယ် ” . . .

. . . “ ရပါတယ် မမလေးရယ် သမီးလုပ်ပေးပါ့မယ် ” . . .

မိနွယ် ဂရုတစိုက်နဲ့ ကျောကုန်းတွေ၊ ပေါင်တွေ၊ နို့အုံကြီးတွေကို သေသေချာချာ သုတ်ပေးပါတယ် ။

. . . “ နွယ်လေး တင်ပါးတော့ ” . . .

. . . “ သမီး သိပါတယ် မမလေး ” . . .

      ပြောတဲ့ အတိုင်းပင် တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေ ကိုတော့ ထိရုံလောက် ဖွဖွလေးနဲ့ပဲ သုတ်ပေးပါတယ် ။ နဂိုတည်းကကြီးမားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ယောင်ကိုင်းပြီး ပိုကြီးပိုတင်း ပိုဖောင်းနေသလိုပင် ။ အရင်လို ဖြူဖြူပြောင်ပြောင်ကြီးတော့မဟုတ် အရှိုးရာ အထပ်ထပ်နဲ့ ရဲရဲပြောင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။ အခုတော့လည်း ဖင်နီမ ယဉ်ယဉ်ပေါ့ ။ အနည်းဆုံး ၁ပတ်၂ပတ်တော့ ကောင်းကောင်း ဖင်ချ ထိုင်နိုင်မယ် မထင် ။ မမလေးယဉ်ယဉ် ကိုယ်လုံးကြီး တခုလုံးကတော့ အိစက်နေသည်မှာ မိန်းမချင်းပင် တက်မက် စေလောက်သည့် နုနုထွားထွား ဘော်ဒီကြီး ဖြစ်ကြောင်း မငြင်းနိုင်ပါပေ ။

      ဦးမြင့်သောင်း အဝတ်လဲပြီး ပြန်ရောက်လာတော့ ရေသုတ်ပြီးလုပြီ ။ ဘာမှမရှိသည်မို့ သဘက်နှင့်သာ ရင်ရှားပတ်လိုက်ရသည် ။ ဒါတောင် သဘက်က တိုနေတော့ အစ၂ဖက်ကြားနဲနဲ မမှီသေးသည်မို့ ယဉ်ယဉ်လက်တဖက်နဲ့ အစ၂ခုကို ပူးပြီး ကိုင်ထားရသည် ။  သဘက်က ခါးသာသာ ရောက်သောကြောင့် ခါးအောက်ပိုင်းက ဟောင်းလောင်း ။ မပတ်ထားသည်နှင့် ဘာမှတော့ မကွာ ။ ဒီနေ့အတွက် ယဉ်ယဉ် ခါးအောက်ပိုင်း အဝတ်မကပ်မယ့် ကံဇာတာ ပါနေပုံရသည် ။

. . . “ တွဲပေးရမလား ယဉ်ယဉ် ” . . .

. . . “ ရပါတယ် ဘဘ ။ သမီးလျှောက်နိုင်ပါတယ် ” . . .

      အာခေါင်သံ ကွဲအက်အက်က မပျောက်သေးသော်လည်း စကားတော့ကောင်းကောင်း ပြန်ပြောပြီမို့ ဒီတူမ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လာပြီဟု ဘကြီးသောင်း စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ပြုလိုက်ပါသည် ။ ဖင်တုန်ကြီး လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်နဲ့ ယိုင်နဲ့ပြီး ပေါင်ကွကာ လျှောက်လာတဲ့ တူမဘေးက အသာလိုက်လာရင်း ယဉ်ယဉ့်အခန်း၀ ရောက်တော့ နောက်ကပါလာတဲ့ မိနွယ်ကို လှမ်းပြောပါတယ် ။

. . . “ မိနွယ် ဒီနေ့ ညည်းမမလေးကို ငါဆုံးမတာ ပြီးသွားပြီ ။ ညည်းနောက်ကို ဒီအကြောင်းနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ယဉ်ယဉ့် ရှေ့မှာကော နောက်ကွယ်မှာပါ တည့်တည့်ပဲဖြစ်ဖြစ် စောင်းစောင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်မပြောရဘူး ။ ကြားလား ”  . . . 

. . . “ ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး ” . . .

. . . “ ဆုံးမရမယ့် အချိန်မှာ ဆုံးမသင့်ဆုံးမတန်သလောက်  ဆုံးမပြီးပြီမို့ ညည်းမေ့လိုက်တော့ ။ ဒီကိစ္စကပြီးသွားပြီ ။ ကြားတယ်နော် ” . . .

. . . “ ဟုတ်ကဲ့ ” . . .

. . . “ အေး ညည်းပါးစပ်သရမ်းတယ် လို့ငါကြားရင် ညည်းငါ့အကြောင်းသိတယ်မလား ”  . . .

      ဘဘကြီး အကြောင်းကတော့ လောလောလတ်လတ်ကြီးကို အရှင်လတ်လတ် မြင်ထားရတာမို့ မိနွယ် ဟုတ်ကဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ထူးရင်း ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ရင်း နားထောင်ပါမည် ဟုဝန်ခံပါတော့သည် ။ မမလေးလို ကိုယ့်တူမ အရင်းရင်းခေါက်ခေါက် ဆေးကျောင်းသူ နောက်ဆုံးနှစ်ကြီးကို တောင်မှ ဒီလောက်တောင် ဖင်ချွတ်၊ အဖုတ်ဖြဲ၊ ဖင်ဖြဲ ပြီး သေးထွက်ကျတဲ့အထိ ရိုက်တာ သူ့လို အိမ်ဖော်မလေးကို ဆိုရင်တော့ အားပါးပါး တွေးတောင် မတွေးရဲ ။

. . . “ သွားသွား လိမ်းဆေး ဘာရှိတုန်း ရှိတာတွေအကုန်ယူခဲ့ ” . . .

မိနွယ် လှစ်ကနဲ ပြေးထွက်သွားတော့ ယဉ်ယဉ့်ကို အခန်းထဲထိ လိုက်ပို့သည် ။

. . . “ အဝတ်လဲလိုက်အုံး ငါပြီးမှ ဆေးလူးပေးမယ် ” . . .

“ ဘဘ ” . . .

     အပြင်ထွက်မလို့ လုပ်ပြီးမှ ခက်အက်အက်ခေါ်သံကြောင့် ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည် ။ သူ့ကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ် ။ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငိုထားတဲ့ မျက်လုံးတွေက မို့အစ်နေဆဲ၊ မျက်နှာကြီးကဖောင်းမို့နေဆဲ ။ သူ့ကိုမျက်လုံးချင်း စေ့စေ့ကြည့်နေပေမယ့် အရင်ကလို မာနတွေ၊ တင်းမာမှုတွေ ပျောက်ဆုံးနေသည် ။ နာကျဉ်းမှုတွေ လည်းမပါ ။ အရိုးခံ အကြည့်ဖြစ်မှန်း မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ ပြောနိုင်ပါတယ် ။

. . . “ ပြော ယဉ်ယဉ် ” . . .

. . . “ ဘဘ အပေါ်ကို သမီးမိုက်ရိုင်းခဲ့တာတွေ အတွက် တောင်းပန်ပါတယ် ဘဘ ” . . .

ဦးမြင့်သောင်း ရုတ်တရက်မို့ အံသြသွားသည် ။ ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ပြုံးလာရင်း

. . . “ ဘဘ ခွင့်လွှတ်ပါတယ် ငါ့တူမ ” . . .

 ဖြေးဖြေး နဲ့အေးအေးပဲ ပြန်ဖြေလိုက်ပြီးမှ ဆက်ပြောလိုက်သေးသည် ။

. . . “ ငါ့တူမကို ဖင်ချွတ်ပြီး ရိုက်နှက်ဆုံးမ အပြစ်ပေးခဲ့တာတွေ အတွက်တော့ ဘဘစိတ်ဖြောင့်ပါတယ် ယဉ်ယဉ် ” . . .

ယဉ်ယဉ်မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့မဲ့ ဖြစ်သွားပြီးမှ မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးလေးကာ ရှေ့သို့လှမ်းလာသည် ။ ဦးမြင့်သောင်းလည်း အလိုအလျောက်ပင် တူမရှိရာသို့ လှမ်းလိုက်မိသည် ။

     ဦးမြင့်သောင်း ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ဖက်လိုက်တော့ ယဉ်ယဉ်ကိုယ်ပေါ်က တဘက် လက်ကလွတ်ပြီးသား ဖြစ်ကာ အသာအယာပင် လျှောကျသွားသည် ။ ဖင်တုံးလုံးကြီးနဲ့ပဲ ဘကြီးရင်ခွင်ထဲကို ခလေးလေးပမာ မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ ယဉ်ယဉ် နဲ့ ကိုယ့်တူမခေါင်းက ဆံပင်စတွေကို အသာအယာ သပ်ပေးရင်း မိန့်မိန့်ကြီး ပြုံးနေတဲ့ ဦးမြင့်သောင်း ။ တူဝရီး ၂ဦးတို့ရဲ့မြင်ကွင်းက လွန်ခဲ့သော နာရီဝက်ခန့်ကနှင့် လားလားမှမဆိုင် ။ အခန်းဝက မိနွယ် ကတော့ လိမ်းဆေးပေါင်းစုံ ထည့်ယူလာတဲ့ ပလစ်စတစ် ဇကာကို ဆက်ကိုင်ထားရင်း ဝင်ရမလို ထွက်ရမလို ဝေခွဲမရနဲ့ ရပ်နေမိပါတော့သည် ။

၂ရက်ခန့်အကြာ ။

. . . “ သမီး ကျူရှင်သွားတော့မယ် ဘဘ ” . . .

      အလောသုံးဆယ် ထွက်လာရင်း ပြောတဲ့ ယဉ်ယဉ့် အသံကြောင့် တီဗီကြည့်နေတဲ့ ဘကြီးဦးမြင့်သောင်းကော၊ စားပွဲကို ဖုံသုတ်နေတဲ့ မိနွယ်ပါ လှမ်းကြည့်လိုက် ကြပါတယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ခပ်ပွပွ ဂါဝန်လေးက ဒူးခေါင်းအောက်နား မကျတကျ ထိရောက်နေသည် ။ နဂိုအတိုင်းပင် ဖွံ့ထွားနေဆဲ တင်ပါးကြီးတွေ ပေါ်မှာတော့ မြင်နေကြ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကြိုးရာကြီး ရှိမနေ ။ ဂါဝန်ပဲ ပွနေလို့လား ဒါမှမဟုတ် . . .

ဦးမြင့်သောင်း ပြုံးရိပ်သန်းသွားရင်း တံခါး၀ ရောက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ယဉ်ယဉ်ဆုလတ်ကို

. . . “ စောစောပြန်ခဲ့နော် ငါ့တူမ ” . . .

။ ပြီးပါပြီ ။