ဒေါ်စံရတီနွယ်လို့ အများခေါ်တဲ့မိန်းမလှလေး၊ ချမ်းသာလွန်းလှတယ်မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကား ကိုယ်ပိုင်ဖုန်းအရောင်းဆိုင်နဲ့နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှာတော့ ထင်ပေါ်မော်ကြွားနိုင်သူပေါ့။ မာနကြီးမော်ကြွားတာလည်းမပြောနဲ့ကိုယ်ပိုင်အရောင်းဆိုင်ပိုင်ရှင် ငွေကြေးပြည့်စုံသူမို့ ဒေါ်တပ်ခေါ်ပေမယ့် အသက်က ၂၈ အရပ်မြင့်မြင့် ခန္ဓာကိုယ်က ပုရိသတိုင်းနှစ်ခါပြန်ငေးရတဲ့ လှယဉ်ကျေးမယ်ဆိုဒ် ၊ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံနွယ်ပျော့ပျော့လေးတွေနဲ့မဟာနှဖူး နီထွေးတဲ့ နှတ်ခမ်းဖူးဖူးနဲ့ ရှင်းသန့်ဖြူဖွေးလှတဲ့ရူပကာ ပိုင်ရှင်လေးမို့ သူဌေး သူကြွယ် မင်းစိုးရာဇာတို့က သည်းသည်းလှုပ်အရေးပေးခံနေရတော့ မာန်လေးကလည်း တက်ရှာတာပေါ့။
လောကကြီးက မတရားတာလား ကံကြမ္မာကပဲ လှည့်စားတက်သလားတော့မသိ ပြည့်စုံလွန်းတဲ့ မိန်းမငယ်လေး ဒေါ်စံရတီနွယ် ရဲ့ ဘဝထဲကို ဂြိလ်ဆိုးတွေက တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာကြတော့ ဒီဇာတ်လမ်းက ဒီမှာစတာပေါ့...............
ရတီအဖေလေဖြတ်ပြီး အိပ်ရာထဲလဲချိန် စီးပွားရေးဘာမှ အလုပ်တဲ့အမေက နှလုံးတွေ ချဲတွေရှုံး ဖုန်းဆိုင်တွေကလည်းမှိုလိုပေါက်ပြီး အရင်လို အရောင်းအဝယ်ကမကောင်း ဒီအထဲ ဖုန်းပစ္စည်းက အလိမ်ခံရ ငွေပေးငွေလွှဲတဲ့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုကလည်း လိမ်
ရှိတာတွေ ကုန်လို့ ရုပ်မပျက်အောင် အိမ်ပါပေါင်ထားရတဲ့ အခြေအနေထိဖြစ်လာနေပြီ။ ဒီနေ့တော့ ရတီ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ဆိုင်မှာမနေပဲ မတွေ့တာကြာတဲ့ သူငယ်ချင်း ကေသီဆီထွက်လာခဲ့တယ်၊ အရင်အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်စျေးရောင်းနေတဲ့ကေသီအိမ်နားရောက်တော့ အိမ်ဆိုင်က မီနီမက်တောင်ဖြစ်လို့ ဒီကောင်မမြန်မြန်ကြီး ကြီးပွားလာတာ ငါ့တောင် မပြောဘူး ဘာဂွင်တွေ ရှိလဲမသိဘူးဆိုပြီး တွေးနေမိတာပေါ့
"ဟယ်ကောင်မကြည့်စမ်း မပြောမဆိုနဲ့ ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"နင်သူဌေးဖြစ်နေတယ်ဆိုလို့ နည်းလမ်းလာစုံစမ်းတာဟေ့"
ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ထွေရာလေးပါး ရောက်တက်ရာရာတွေပြောရင်းက ရတီက သူ့အကြောင်းတွေ ရင်ဖွင့်တာပေါ့
"ဟယ် ဒီအတိုင်းဆို အိမ်ကဆုံးတော့မှာပေါ့ "
"ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်းရယ် အဖေနဲ့အမေတို့ကိုလည်း သနားတယ် နောက်ဆုံး ဟို နယ်စပ်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရောင်းစားပြီးတာ အကြွေးတွေ ဆပ်လိုက်ချင်တော့တယ်"
"သူငယ်ချင်း နင်အ့လိုတောင် စဉ်းစားတာ တကယ်လား"
"တကယ်ပေါ့ဟ ငါဒီမြို့မှာတော့ နာမည်ပျက်ပြီး မဆင်းရဲချင်ဘူးဟာ ငါ့ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် မိဘတွေတော့ စိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ်"
"နင်တကယ်လုပ်မယ်ဆို ငါ့မှာ အဆက်အသွယ် တစ်ခုတော့ရှိတယ် နင်မလုပ်လဲ ဘယ်သူမှ ပြန်မပြောပါဘူးလို့ ဂတိပေးရင် ငါအကြောင်းပြောပြမယ်"
"ဒီပြသနာ အဆင်ပြေရင်ပြီးရောဟာ ငါဂတိပေးတယ် တကယ်ပါ"
"နင့်ကိုယ်နင်ရောင်းစားချင်တယ်ဆို နိုင်ငံခြား နယ်စပ်အထိ သွားစရာမလိုဘူး ငါအရင် အဆင်မပြေခဲ့တော့ ငါ့အသိအဆက်အသွယ်နဲ့ ငါ့ကိုငါ ရောင်းခဲ့တာ ကာမကိစ္စနဲ့အပျိုရည်တစ်ခုတည်းတော့ မဟုတ်ဘူး ကျွန်အဖြစ် နေရတာ"
"ကျွန်"
"ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်း ကျွန် ဟိုးအရင်ခေတ်က ကျွန်တွေလိုတော့ မဟုတ်ဘူး မိန်းမလှတွေရဲ့ အရှက် စိတ်ခံစားမှု မာန ခန္ဓာကိုယ်တွေနဲ့ ဖျော်ဖြေ ခစားရတဲ့ ကျွန် "
ကေသီပြောတာနားထောင်ရင်း အပျိုကြီးစားရင်းဝင် အရှက်သည်းသူမို့ ရှက်ကြောက်မိပြီး ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိလေး အဖုတ်လေးယားသလိုလိုနဲ့ အမည်မဖော်တက်တဲ့ ခံစားမှုလေး ခံစားမိတော့တယ်။
"ငါလုပ်ချင်တယ် ချိတ်ပေးမလား သူငယ်ချင်း"
"နင်စဉ်းစားပါအုံးဟာ မလွယ်ဘူးနော် နောက်ပြီး...."
"နောက်ပြီး ဘာဖြစ်လဲဟ ပြောလေ "
"နင်က သူဌေးသမီးနုနုလေး သခင်က ခိုင်းတာမလုပ်ရင် စိတ်တိုင်းမကျရင် ဒဏ်ပေးတယ်ရိုက်တယ်ဟ တကယ့်ငရဲခန်းပဲ"
"ငါ အတက်နိုင်ဆုံးကြိုးစားလုပ်မှာပေါ့ဟာ ဒီအခက်အခဲက ကြော်ရင် ဘာမဆို ရင်ဆိုင်မယ်ဟာ"
"အင်းလေ နင်စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးရင်တော့ ငါကူညီမယ်လေ ဘယ်လိုနေရတယ် ဘယ်လို ပြောရတယ်ဆိုတာ ငါပြောပြပေးပါ့မယ့် နင့်ဒီက ဖုန်းဆိုင်နဲ့ နင့်မိဘတွေကိုရော ဘယ်လိုပြောမလဲ"
"အင်း ဆိုင်ကိုတော့ မန်နေဂျာနဲ့ပဲခဏလွှဲထားခဲ့မယ် အိမ်ကိုတော့ ဖုန်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ မတက်မဖြစ်သင်တန်းမို့ တစ်နှစ်လောက် ရန်ကုန်သွားနေမယ်ပြောလိုက်မယ်ဟာ "
ဒီလိုနဲ့ မြို့တော်ရန်ကုန်ကို ရတီရောက်လာခဲ့ပါပြီ ၊ ကျယ်ဝန်းလှသောခြံ ခန်းနားကြီးကျယ်လွန်းတဲ့ တိုက်အိမ်ကို မြင်တာနဲ့ ချမ်းသာလွန်းတဲ့ သူဌေးမှန်း သိသာလှပါတယ် အိမ်ကြီးရဲ့ ဒုတိယထပ် ဧည့်ခန်းကြီးမှာတော့ ကောင်မလေးချောချောလေးသုံးယောက်ရဲ့ ပြုစုပွတ်သက်တာကို ခြေကားယား လက်ကားယားနဲ့ဇိမ်ခံနေတဲ့ သူဌေးတွေ့ရတယ်၊ ရတီ စိတ်ထဲမှာ ဒီလောက်ပိုင်ဆိုင်မှု့ကြီးကျယ်တဲ့သူဌေးက ဥပတိရုပ်ခန့်ခန့် အသားဖြူဖြူ အသက်ကြီးကြီးလို့ထင်ထားတာ အခုတော့ သူဌေးက အသားမဲမဲ သွားတွေကလည်းကွမ်းဂျိုးတွေနဲ့ ဗလတောင့်တောင့် ရွှေတွေဝတ်ထားတာလဲ ပြူးပြူးပြဲပြဲကြီးတွေနဲ့ အညာသားရုပ်ဆိုးဆိုး၊ ဝတ်ထားတာကလည်း မြင်းခေါင်းစွတ်ကျယ်နဲ့ ပလေကပ်ပုဆိုး တော်တော်ကြည့်ရဆိုးတဲ့ သူ
မတက်နိုင်ဘူးလေ ကျွန်လာလုပ်ပါတယ်ဆို သခင်က ပုံပြင်ထဲကလို လှလှ ပပတော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ....
"မင်္ဂလာပါ ရှင့်"
ကေသီက ခါးလေးကုန်းပြီး နုတ်ဆက်လို့ လိုက်ပြီး နုတ်ဆက်လိုက်တယ်
"ဘာကိစ္စလာတာလဲ"
"ကေသီသူငယ်ချင်း......"
ကေသီစကားပင်မဆုံးလိုက် ..
"စောက်ကောင်မ နင့်ကို မေးလို့လား မေးတဲ့သူပဲဖြေ"
လူတင်ရွှံစရာကြောက်စရာကောင်းတာမက အသံကြီးကလည်းဟိန်းပြီး ကြောက်စရာ တော်တော်ကောင်းတော့ ရတီမှာ ကြောက်ကြောက်နဲ့.
"ကျွန်..ကျွန်မ သူဌေးဆီမှာ ကျွန်အဖြစ်ခစားချင်လို့ ကိုယ့် ကိုကိုယ် လာရောင်းတာပါ ရှင့်"
"ဒီအရှေ့ တိုးခဲ့စမ်း"
ရင်စိအင်္ကျီနဲ့ စကပ်ထမိန် ကို ရေခဲသားပျော့ပျော့လေးနဲ့ ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားတဲ့ ရတီရဲ့ဖွင့်ထွားလှတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ခေါတောအားနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ..
"နံမည်.."
"စံရတီနွယ် ပါရှင့်"
"အသက်.."
"၂၈ နှစ်ပါရှင့်"
"လူကတော့ လှပါတယ် အသက်ကနည်းနည်းများကြီးနေသလားလို့..ငါ့ရဲ့ ကျွန်မလေးတွေက ဆယ်ကိုးနှစ်ဆယ် နုနုလေးတွေ မင်းကိုတော့ တော်တော် ကိုင်တွယ်မှ ရမယ်ထင်တယ်"
"ကျွန်မ သူဌေးကို အကောင်းဆုံးပြုစုပေးပါ့မယ်ရှင် လက်ခံပေးပါနော်"
"အေးလေ မင်းကတော်တော်တော့ လှတာပဲ ငါစိတ်ဝင်စားပါတယ် ရိုရိုကျိုးကျိုးနဲ့ စည်းကမ်းလိုက်လိုက်နာဖို့တော့ လိုမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ကျွန်မ ကြိုးစားပါ့မယ်"
"စည်းကမ်းတွေကိုတော့ ပြီးရင်စာချုပ်ထဲမှာဖတ်ထားပြီးအလွတ်ရအောင်ကျက်ထား အဓိက မင်းသိထားရမှာက စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးပြီးတာနဲ့ မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ရော မင်းရဲ့စိတ်ကိုပါငာပိုင်တယ်ဆိုတာ စွဲမှတ်ထားရမယ် အဆုံစွန်ဆုံး ငါ့က ခွင့်မပြုရင်မင်းခန္ဓာကိုယ်ကိုတောင် မင်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ခွင့်မရှိဘူး နားလည်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
"မင်းက အပျိုဆိုတော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ရော အာသာဖြေဖူးလား "
"ရှင်...."
ဘာကိုမေးမှန်းသိပေမယ့် တစိမ်းယောကျာင်္းနဲ့ တခြားသူတွေ အရှေ့မှာ ဖြေဖို့ မရဲလို့ နားမလည်သလို ရှင်လိုက်မိတယ်
"ငါလူလိုမေးရင် ကောင်းကောင်းနားလည်အောင်သေချာနားထောင် နောက်ဆိုရင်ငါသည်းခံမှာ မဟုတ်ဘူး စောက်ကောင်မ နားလည်လား"
ရှက်တာရော ကြောက်တာရောကြောင့် ဝေလာတဲ့ မျက်ရည်စတွေကို ထိမ်းရင်း
"ဟုတ်ကဲ့ လုပ်ဖူးပါတယ်ရှင့်"
"ဘာနဲ့လုပ်တာလဲ "
"လက် လက်နဲ့ပါရှင့်"
"ဘာကို ဘာနဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ တစ်နေ့ဘယ်နှစ်ခါလုပ်တာလဲသေချာ တိတိကျကျပြောစမ်း ဒေါသထွက်လာပြီနော် "
အစမှာတင် အပျိုကြီးစရင်းဝင် အပျိုစင်ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ အရှက်သည်းသူလေးရဲ့ နုတ်ထွက်စကားတွေကို မရှက်ရှက်အောင်တမင်ဦးချိုးမေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်ပါတယ်၊
" ဟို ဟို တစ်ပတ်မှ တစ်ခါလောက် ကျွန်မကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် အဖုတ်ကို ပွတ်ပြီး အာသာဖြေပါတယ်ရှင့်"
"ခေါင်းကိုမော့စမ်း ငါနဲ့ ဒီမှာရှိတဲ့ လူတွေရဲ့ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး ကျယ်ကျယ်ဖြေစမ်း "
ရှက်ရွံ့ပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့မျက်နှာ ဖူးနေတဲ့နှတ်ခမ်းလေးတွေ တုန်ပြီး ကြောက်နေတဲ့ ပုံစံလေးကိုမှ သူဌေး ထွန်းကျော်တို့က ပိုပြီးကြိုက် ပိုပြီး ဖီးလာစေတာပေါ့..
"တစ်ပတ်တစ်ခါ ကိုယ်လက်နဲ့ကိုယ် အဖုတ်ကိုပွတ်ပြီး အာသာဖြေပါတယ်ရှင့်"
"အေး အ့လို့တောင်ငါကခွင့်မပြုရင် အာသာမဖြေရဘူး နာလည်းလား"
"ဟုတ်ကဲ့ နားလည်ပါပြီရှင့်"
"ကောင်းပြီ စာချုပ်မှာ ကတိကဝတ် လက်မှတ်ထိုးပြီးတာနဲ့ မင်းလိုတဲ့ငွေကို ငါပေးမယ် မင်းကတော့ ငါ့ဆီမှာတစ်နှစ် ကျွန်ခံရမယ် ၊ ကျွန်ခံနေတဲ့ ကာလမှာ ငါ့ရဲ့ ဖုန်းဆိုင်မှာ နေ့ဘက်အရောင်းဝန်ထမ်းလုပ်ရမယ် ညဘက်တွေမှာတော့ ပထမသုံးလကို မင်းအတွက် training ကာလအဖြစ်သက်မှတ်ပြီး စီနီယာတွေက သင်တန်းပေးလိမ့်မယ် မင်းတော်တယ် ရိုးကျိုးတယ်ဆိုမှ ငါ့ကို ခစားခွင့် အဆင့်တက်ပေးမယ် မင်းညံရင်တော့ ငါပိုင်တဲ့ ယိုးဒယားက ဖာခန်းမှာ ကျန်တဲ့ ကိုးလလုံး ပို့ထားမယ် "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
"မင်းသိထားရမှာက ဒီမှာ ရာထူးအလိုက်လူတိုင်းကို လေးစားရိုကျိုးရမယ် အသက်ငယ်တာ ကြီးတာတွေ မဆိုင်ဘူး မလိုက်နာရင် စည်းကမ်းဖောက်ဖျက်ရင် အပြစ်ပေးမယ် ကြားလား"
"ဟုတ် ကဲ့ပါရှင့်"
"ဖုန်းဆိုင်မှာရော အိမ်မှာပါ လောလောဆယ်တော့ မင်းကို အငယ်တန်း အရောင်းဝန်ထမ်းအဖြစ်ထားမယ် မင်းထက်ရာထူးငယ်တာ သန့်ရှင်းရေးနဲ့အစောင့်ပဲရှိတယ် မင်းဟာမင်း အရင်က ဆိုင်ရှင်မကလို့ ဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ဒီမှာတော့ ဒီစည်းကမ်း အတိုင်းပဲလိုက်နာရမယ် "
"ကဲ စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးဖို့ပေးလိုက်စမ်း "
ကတီဘာအဖုန်းနဲ့ စာရွက် ခြောက်ရွက်လောက်ပါတဲ့ စာအုပ် တစ်အုပ်နဲ့ အကောင်းစားဖောင်တိန် တစ်ချောင်းကို သူဌေးရဲ့ ခြေထောက်နားကြမ်းပြင်မှာကောင်မလေးကလားထားသွားတယ်..
"မင်း လက်မှတ်မထိုးခင် စာချုပ်ကို ကျယ်ကျယ် လာဖက်ပြစမ်း ဒီနားမှာပဲ လေးဘက်ကုန်းပြီး ဖက်ရမယ်"
သူဌေးခိုင်းတဲ့အတိုင်း စာအုပ်ကို တံတောင်နှစ်ခုကြားမှာထား ဒူးထောက် ဖင်လေးကို ကော့ပြီး လေးဘက်လေး ထောက်စာချုပ်ကို ဖက်ပြနေရတာပေါ့
"ကျယ်ကျယ်ဖက်စမ်း "
စကပ်ထမိန်လေးနဲ့ဖင်းကုန်းထားတော့ လုံးပြီးတင်းနေတဲ့ဖင်လေးရယ် ရင်စိခါးတိုအင်္ကျီနဲ့ စကပ်ထမိန်ကြား လှစ်ဟာသွာတဲ့ ခါးဖွေးဖွေးလေးရယ် ရှက်ရွံ့ အားငယ်စွာ ဖက်ပြနေတဲ့ အသံလေးရယ်နဲ့ သိမ်ငယ်ကျိုးနွံနေတဲ့ မိန်းမလှလေးကို ဇီမ်ခံကြည့်ပြီးအကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတာပေါ့
"ပြီးပါပြီ ရှင့် "
"နောက်ထပ် ထပ်ဖက်ပြအုံး ငာက ရပ်လို့ မပြောမချင်း ဖက်နေ .."
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် "
ငားမျက်နှာလောက်ရှိတဲ့စာတွေကို ကျောင်းသား စာကျက်သလို ငားခေါက်လောက် အော်ဖက်နေရရှာတော့ အသံတွေပါ နာလာပြီး လေးဘက်ထောက်ထားတာကလည်း အကျင့်မရှိတော့ ဒူးတွေပါနာတော့ ကိုယ်ကို လှုပ်မိတော့ ဖင်ခါပြီး နေလိုဖြစ်နေတာပေါ့....ငါးခါမြောက် ပြီးတော့
"တော်ပြီ လက်မှတ်ထိုး "
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်"
လက်မှတ်ထိုးပြီး ပြန်ထခိုင်းတော့ ချက်ချင်းတောင် မထနိုင်ရှာဘူး တော်တော်အားယူပြီး ထရတယ်
"မင်း အခုချိန်က စလို့ ငါ့ရဲ့ကျွန်မလေးဖြစ်သွားပြီ အ့တော့ ငါ့ကို သခင် လို့ပဲခေါ်ရမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်"
"အိမ်တော်ရဲ့ ပထမဆုံး စည်းကမ်းတွေကို နာခံတက်အောင် ကြောက်ရွံ့လေးစားတက်နေအောင် အဝင် ဆယ်ချက်ကို ကြိမ်ဒဏ်ခံရမယ် အေမီ ကျွန်မ အသစ်ကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးစမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်"
သူဌေးနားက ဖြူဖြူသွယ်သွယ်နဲ့ တရုပ်မလေး က အနားကို ရောက်လာတယ်
"စရတီနွယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ မမ"
တရုပ်မလေးမှာ နှစ်ဆယ်စွန်းစွန်းသာရှိအုံးမယ် ချောမွတ်လှတဲ့ မျက်နှာလေးကိုက ရတီထက် အများကြီးငယ်မှာသေချာပေမယ့် စည်းကမ်းအရ မမလို့ ပြန်ထူးပေးရတယ်
"အဝင် ကြိမ်ဒဏ်ခံဖို့ မင်းရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပါ"
"ရှင်.."
"ဖျက်.."
မနာကျင် မပြင်းထန်ပေမယ့် ရတီပါးနုနုလေးဆီကို အေမီရဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေး ရောက်လာပြီး နောက်တကြိမ်ရိုက်ရန် လက်ကိုပြင်ထားတဲ့ အနေအထားမှာပဲ
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ချွတ်ပါ့မယ်ရှင့်"
ကြောက်စိတ် ရှက်စိတ်တို့ကြောင့် မျက်ရည်တို့က ပါးပြင်ပေါ် စီးကျလာတယ်
"ဘာမှ တောင် မလုပ်ရသေးဘူး မျက်ရည်က ထွက်လာပြဒီမှာ မျက်ရည်ကျတာ ငိုတာ သခင်က မကြိုက်ဘူး အခုသုပ်စမ်း "
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ဟင့် ဟင့်"
မျက်ရည်ကို သုပ်လိုက်ပေမယ့် ရိုက်သံတိုးတိုးလေးကြားနေရဆဲမို့ စောင့်ကြည့်နေသေးတယ် ပြီးမှ
"ချွတ်စမ်း ကြာတယ်"
ရတီလည်း ရင်စိအင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတွေကို ဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီ ကို အရင်ချွတ်လိုက်တယ် ပြီးတော့မှ ထမိန်ချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပြီး ထမိန်ကိုပါချွတ်လိုက်တယ် ဘရာအနက် ပင်တီ အနက်လေးနဲ့ ဖြူနုနေတဲ့ အသားလေးက အရမ်းကို လိုက်ဖက်စွာကျန်နေတာပေါ့
"အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်ကို သေချာသပ်သပ်ရပ်ရပ်ခေါက်စမ်း နောက်ဆို မှတ်ထား "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ"
မြန်မြန်ပြီးချင်လို့ မြန်မြန်ချွတ်ပါတယ်ဆိုမှ အရှက်မလုံတလုံနဲ့ လူတွေရှေ့မှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ အဝတ်တွေကို သေချာပြန်ခေါက်နေရရှာတယ်
"ချွတ် အတွင်းခံတွေပါ ချွတ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်"
ရတီလည်း အတွင်းခံတွေပါ မြန်မြန်ချွတ် ခေါက်ပြီး သေချာ ထားက ပေါင်လေးကိုစိပြီး လက်တစ်ဖက်က နို့လေးတွေကို ကွယ် နောက်တစ်ဖက်က အဖုတ်လေးကိုဖုန်းပြီး ကျုံ့ကျုံ့လေးရပ်နေရရှာတယ်
"လက်တွေဘာလို့ကာထားတာလဲ ဒီမှာ ကျွန်တွေအတွက် အရှက် သိက္ခာဆိုတာ မရှိဘူး နားလည်လား လက်ကိုချ ခြေကို ခွဲပြီး မက်မက်ရပ်စမ်း "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ"
"ခေါင်းကို ငုံ မထားနဲ့ မျက်နှာကို ပြုံးထား ပြီးရင် သခင်ရှု့စားဖို့ မင်းရဲ့ ကိုယ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း လှည့်ပြစမ်း"
ဧည်သည် ကို ပြုံပြပြီး လူရှာနေတဲ့ ပြည့်တန်စာ မတွေထက် ပိုဆိုးတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို ဝမ်းနည်းပင်မယ့် မျက်ရည့်မကျအောင် မနည်းထိမ်းပြီး အလှဆုံးပြုံးပြကာ ကိုယ်တုံးလုံးခန္ဓာကိုလေးကို သူဌေး နှာဘူးသဘောကျဖို့ ဖြေးဖြေးချင့် လှည့်ပတ်ပြနေရတယ်
ဒီလို သိက္ခာမဲ့အရှက်ကွဲ ခံနေရတာကိုပဲ မသ်စိတ်က သာယာနေမိလားမသိ ရတီရဲ့ အဖုတ်လေး တစစ်စစ်နဲ့ မို့ဖောင်းပြီ အရည်ကြည်လေးတွေစို့လာတာကိုတော့ ထိပ်လန့်ပြီး သိနေရတယ်..သုံးပတ်လောက် ပတ်ပြီးတဲ့ ခါ
" ရပြီ အရိုက်ခံရမယ့် ပုံစံပြောမယ် လက်နှစ်ကို ခေါင်းအနောက်မှာထား ခြေထောက်ကိုကားထားပြီး ဖင်ကို အနောက်ကို ပစ်ထားပေးရမယ် ငါးချက်ပြီးတဲ့ အခါမှာ လက်ခဏပြန်ချခွင့်ပေးမယ် ငါးချက်မပြည့်ခင် လက်ချတာ ကာတာ ပုံစံ ပျက်တာတွေ ဖြစ်ရင် အစကပြန်စရမယ် ပိုနာမယ် တစ်ခါ အရိုက်ခံပြီးတိုင်း အချက်ရေ အမှတ်စဉ်ရယ် မင်းနာမည်ထည့်ပြီးကျွန်ဖြစ်ခွင့် ရတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတယ်ပါတယ်သခင်ဆိုတာကို သခင်ကိုကြည့်ပြီး ကျယ်ကျယ်လေးပြောရမယ် နားမလည်တာရှိလား"
"ဟုတ် နားလည်ပါတယ် မမ"
"ပုံစံနေ အဆင်သင့်ဖြစ်ရင်ပြော"
သူဌေးရဲ့ အရှေ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ခြေထောက်လေးကားဖင်လေးကော့ပြီး လက်ကို ခေါင်းပေါ်မြှောက်ကာ ပုံစံလေး ရပ်ပေးလိုက်တယ်
"အပြစ်ဒဏ်ခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီရှင့်"
အကာကွယ်မဲ့စွာ ခြေကားလက်မြောက်ပြီး ရပ်နေရပြီး ရှက်လွန်းလို့ မြန်မြန်ပြီးချင်ပါတယ်ဆိုမှ အေမီက နံရံက ကြိမ်လုံးကို သေချာရွေးပြီး အလှပန်းအိုးကြီးထဲမှာ ရေစိမ်နေသေးတယ်၊
အလိုက်မသိတဲ့စိတ်က အရှက်ခွဲခံနေရတာကိုပဲ သာယာသလိုလိုနဲ့ အဖုတ်က အရည်တို့က ပိုစိုလာခဲ့တယ်၊ဒါကို အရှေ့တည့်တည့်က သခင်က သဘောကျစွာတဏှာအပြည့်နဲ့ ရှု့စားနေလေရဲ့။ ဟစိလေးနဲ့အရည်လဲ့နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ဖုန်းကွယ်ချင်ပေမယ့်လည်း ပုံစံက နည်းနည်းမှ မပျက်ရဲတော့ ရှက်စိတ်ကြောင့် ချွေးလေးတွေတောင် စို့ပြီး ပိုဆွဲဆောင်မှု့ ရှိတဲ့ ကျွန်မလေးဖြစ်နေတော့တယ်..,
တော်တော်လေးကြာမှ အေမီက ဘေးနားမှာ နေရာယူပြီး ကြိမ်လုံးလေးကို စကာ အားကုန် လွှဲပြီး ရိုက်လိုက်တော့တယ်.,
"ရွှမ်း .. အ အမလေး .."
"တစ်ချက်ပါရှင့် ကျွန်မ စံရတီနွယ် ကျွန်ဖြစ်ခွင့် ရတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့် . အဟီး"
တသက်လုံးအရိုက်ခံရဖို့ဝေစွ နေမထိတဲ့ဖင်နုနုလေးမှာပန်းရောင်အရှိုးရာလေးက ချက်ခြင်းနေရာဝင်ယူသွားတယ်ခြေရော လက်ရော နေရာ မရွှေ့ရတော့ ကော့ထားတဲ့ ဖင်လေးကိုသာ ရမ်းပြီး ခါနေရရှာတာပေါ့ ၊ နာလွန်းလို့ ရှိုက်သံတောင်မထိမ်းနိုင်ပဲ ငိုရတော့တယ်၊ ရတီ ခြေကားလက်မြှောက်ပြီး ဖင်ရမ်း ငိုနေတာကို ပြီးတဲ့အထိ အားလုံးက အရသာခံ စောင့်ကြည့် နေကြတယ် ၊ ရတီ ရှိုက်သံ တိတ်မှ ဒုတိယ အချက်ကို ပြန် ရိုက်တယ်..
"ရွှမ်း ...အား .....
နှစ်ချက်ပါရှင့်............................."
ဒီတကြိမ်လည်း ဆက်မရိုက်ပဲ စောင့်ကြည့်ပြီးမှ ထပ်ရိုက်တယ်
"ရွှမ်း.........,.
သုံးချက်ပါရှင့် .......... ......... ......"
"ရွှမ်း ..........
လေးချက်ပါရှင့် ......... .......... ...."
"ရွှမ်း ........,
ငါးချက်ပါရှင့် ...... ........ ..... အဟင့် အဟီး ဟီး "
"ကဲ လက်ချ ခဏနားခွင့်ပေးမယ် "
ဒီတော့မှ ရတီလည်း မရှက်နိုင်တော့ပဲ ကလေးတစ်ယောက်လို ဖင်ကို အားရပါး ပွတ်မိပါတော့တယ် ရှက်ရ နာတာတာနဲ့အတူ အဖုတ်ကလေးမှာလည်း ပိုဖောင်းပြီး ပိုရွှဲလာတော့တယ်..
"မင်းနောက်နောင် အပစ်လုပ်ရင် ဒီလိုပဲ နာမယ်ဆိုတာ ခေါင်းထဲမှာမှတ်ထား ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင် ကျွန်မ ကြောက်ပါတယ် နောက်နောင် အပစ်မလုပ်ဖြစ်အောင် ကျိုးစားပါ့မယ့်ရှင့်"
"ကဲ နားပြီးရင် ပြန်ဆက်မယ် ပုံစံ ပြန်နေ"
"ဟုတ်ကဲ့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီရှင့်"
နောက်ထပ် ငါးချက်ကိုလည်း ငိုယို ညဉ်းတွားရင်းနဲ့ ထပ်ခံရပြန်တယ်..
"ဆယ်ချက်ပါရှင့် ............
.......... ............ ..........."
ကြိမ်ဒဏ်ဆယ်ချက်ကို တစ်နာရီနီးပါ ကိုယ်တုံးလုံနဲ့ ခံယူပြီးနောက် သူဌေးရဲ့ ခြေထောင်မဲမဲတွေကို နမ်းကာ နုတ်ဆက်ပြီးမှ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ခွင့်ပေးတယ်....ပြီးနောက်..
"မင်းကို မင်းသူငယ်ချင်းနဲ့ စကားပြောဖို့ မင်းအိမ်ကို မှာဖို့ အချိန်တစ်နာရီပေးမယ် ပြီးရင် ဖုန်းဆိုင်ကို လိုက်သွားတော့ ၊ ဖုန်းဆိုင်ရဲ့ မန်နေက အေမီပဲ ၊ ဒီသုံးလမှာတော့ အေမီက မင်းရဲ့ သခင်မပဲ "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင် ကျွန်မ ကျိုးစားပါ့မယ့်ရှင့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင် "
နယ်မြို့လေး ဖုန်းဆိုင်ပိုင်ရှင် ဒေါ် စံရတီနွယ် တစ်ယောက်တော့ အခုအခါမှာ သူဌေးဦးထွန်းကျော်ရဲ့ လုပ်ငန်းပေါင်းများစွာထဲက ငွေကြေးဟန်ပြဖွင့်ထားတဲ့ ဖုန်းဆိုင်မှ ကျွန်အစေခံ အရောင်းစာရေးမလေးအဖြစ်နေရရှာတော့တယ်။
ရတီ ၂
ရတီ သူဌေးရဲ့ ဖုန်းအရောင်းဆိုင်ကိုရောက်သွားတော့ တော်တော်လေး အ့သြသွားရတယ် ဖုန်းဆိုင်ဆိုလို့ပုံမှန်ဆိုင်ကြီးကြီးနဲ့ လူသွားလူလာများတဲ့ မြို့ထဲမှာလို့ ထင်ထားမိတာ ၊ အခုတော့ ခြံဝင်းကအကျယ်ကြီးတွေနဲ့ လူသွားလူလာနည်းတဲ့ သူဌေးရပ်ကွက်ကြီးထဲမှာ ခန်းနားလွန်းတဲ့သုံးထပ်တိုက် ဆိုင်ကြီး ၊ အထဲမှာ ပြထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကလည်း တော်တန်ရုံ စိတ်ကူး မယဉ်နိုင်တဲ့ ဖုန်းနဲ့ စပ်ဆက်ပစ္စည်းတွေ စိန်စီထားတဲ့ ဖုန်းကာဗာတို့ အဖိုးတန်ကျောက်တွေမြုပ်ထားတဲ့ ဖုန်းနဲ့ ကာဗာ တခြားသောအဖိုးတန်တွေရောင်းတဲ့ showroom ကြီးတစ်ခုမှန်းတွေ့ရတယ်။ တကယ်တန်းတော့ လူကုန်တန်တွေ ဖုန်းဟန်ပြပြီး စိန်ကျောက် ရောင်းဝယ်နေတဲ့ ဟန်ပြ ဖုန်းshowroom တစ်ခုပဲလေ၊ အထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ အားကောင်းတဲ့ အဲကွန်းတွေရဲ့ အစွမ်းရယ် ခန်းနားသန့်ရှင်း လွန်းတဲ့ အပြင်အဆင်တွေကြောင့် ရတီမှာ အေးစိမ့်သိမ်ငယ်စိတ်တွေဖြစ်ရရှာတယ်၊ ဆိုင်ထဲရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ကောင်တာနောက်က ကောင်မလေးတွေ အားလုံးက ကောင်တာရှေ့ထွက်လာကြပြီး ခါးလေးကိုင်းကာ မင်္ဂလာပါ မမဆိုပြီးအေမီကိုနုတ်ဆက်ကြတယ်၊ကောင်မလေးငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေကြီး ဆယ်ရောက်ကျော်ကျော်လောက်ရှိတယ်၊ အားလုံးကလည်း ၁၉,၂၀အရွယ်နုနု လှလှလေးတွေပဲ၊ ယူနီဖောင်းကလည်း ချည်စကပ်ပျော့ပျော့အိအိအနက်ရောင်လေးတွေကဒူးအထက်ကျော်ထိတိုကြတယ် ချည်သား ကိုယ်ကျပ်လည်ဟိုက် အဖြူရောင်လေးနဲ့ လည်ပင်းမှာတော့ အနက်ရောင်လည်ပတ်က ဖြူဝင်းနေတဲ့ ရင်ညွှန့်လေးတွေနဲ့ ရှင်းသန့်လှတဲ့ လည်ပင်းလေးတွေမှာ လိုက်ဖက်လွန်းပြီး ရင်ခုန်ချင်စရာကောင်းလှတယ်။
ဒီလိုပုံစံအတိုင်း ကို အဝါနုလေးနဲ့ ပန်းရောင်ကိုလည်း နေ့ အလိုက်ဝတ်ကြရတယ် ဆိုတာကို သိရတယ်။
အလည်ထပ်မှာတော့ ဝန်ထမ်းနေဖို့ သီးသန့်ခန်းလေးတွေကို တွေ့ရတယ်၊ ဆယ်ပေကျော်ကျော်အခန်းလေးတွေမှာ ကုတင်တစ်လုံး နရံကပ်ဘီဒိုနဲ့ မှန်တင်ခုံ တစ်လုံးပါပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာပါတွဲလျက်ပါတယ် ။ ထိပ်ပိတ်အခန်းကျယ်တွေမှာတော့ မန်နေဂျာနဲ့ ကြီးကြပ်တွေက နေပြီး အခန်းအားလုံးနှစ်ဆယ်ရှိတယ်။ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာတော့ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးတွေရှိတဲ့ ဟောခန်းကြီး လုပ်ထားတယ်။ အ့ခန်းမကြီးကတော့ ကာယလုပ်တဲ့အချိန် အပြစ်ပေးတဲ့ အချိန်တွေမှာ သုံးပါတယ်။ အားလုံးလိုက်ပြပြီးတဲ့ အခါမှ ရတီနေရမယ့် အခန်းကို ပို့ပေးကြတယ်၊ ဘီဒိုထဲမှာ ယူနီဖောင်း ခြောက်စုံရယ် အတွင်ခံက ယူနီဖောင်းအရောင်အတိုင်း ခြောက်ထည် ဂါဝန်တိုလေးရောင်စုံ ခြောက်ထည် အားကစားဝတ်စုံ သုံးထည် ကိုထည့်ပေးထားတယ် အလုပ်ချိန်မဟုတ်ရင် အ့ဂါဝန်ကို ဝတ်ရပြီး ညအိပ်ရင်တော့ အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးအိပ်ရမယ်လို့မှာခဲ့ပြီး ရတီကို ဒီနေ့တော့ ပေးနားကာ မနက်ငါးနာရီ အားကစားဝတ်စုံနဲ့ အပေါ်ကိုလာရန်မှာပြီး ပြန်သွားကြတယ်၊ ဒီအချိန်ထိတော့ ရတီစိတ်ထဲမှာ ကျွန်သာဆိုတယ် သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ အဆင့်မြင့်မြင့်ထားပေးထားလို့ ခပ်အေးအေးပဲ စိတ်သက်သာရာ ရနေတာပေါ့၊ ရေမိုးချိုးပြီး တစ်ခါတည်းတန်းအိပ်လိုက်တယ်၊ မနက် လေးနာရီခွဲလောက်မှ မျက်နှာသစ် အားကစားဝတ်စုံလေးဝတ်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့တယ်၊ လူစုံတော့ မမအေမီက အားလုံးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်၊ အကြောလျှော့ သွေးပူ လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ရတယ် ၊လုပ်စမရှိတော့ တော်တော်တော့ မောတယ် ၊ နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက်လုပ်ပြီး အကကို နရီဝက်သင်တယ် ဒီနေ့တော့ မြန်မာအကသာသင်တယ်၊မြန်မာလိုရော dance ပါသင်ရတယ်ပြောတယ်၊ ခြောက်နာရီ တစ်ဆယ့်ငါးမိနှစ်မှာ အားလုံးရပ်ကြရတယ်၊ အ့အချိန်ကြမှ မနက်က နောက်ကျတဲ့သူတွေ မနေ့က အလုပ်ချိန်မှာ အပြစ်လုပ်တဲ့ သူတွေကို နံမည်ခေါ်ပြီးထုပ်လိုက်တယ်။
အပြစ်ရှိလို့နံမည်ခေါ်ထားတဲ့ လေးယောက်က လက်ကလေးတွေ ပိုက်ပြီး ဟောခန်းရဲ့ အလည်မှာ ရပ်နေရတယ်။
"မင်းတို့ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ် သိတယ်နော် မင်းတို့မှာ အပြစ်ရှိလား"
"ဟုတ်ကဲ့ အပြစ်ရှိပါတယ်ရှင့် "
"ဒီနေ့ မင်းတို့ရဲ့ အပြစ်အတွက် ကြိမ်သုံးချက်နဲ့ ထိုင်ထ အခါ ငားဆယ်လုပ်ရမယ် ဘယ်လို ပြစ်ခံရမယ် ဆိုတာ သိတယ်မို့လား"
"ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ရှင့်"
"ကောင်းပြီ အပြစ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပြင်"
အေမီရဲ့ စကားဆုံတာနဲ့ ကောင်မလေးတွေ အားလုံး ကိုယ့်အဝတ်ကိုယ် ချွတ်ပြီးကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ နားရွက်လေးဆွဲပြီးပြန်ရပ်နေရတယ်၊ ကောင်မလေးတွေ အပြစ်ပေးခံနေရတာကြည့်ပြီး ငါသာဆိုရင်ဆိုတဲ့ အတွေးလေးဝင်လာတော့ ရတီအဖုတ်လေး ရွပြီးဖောင်းလာတယ်၊ ဘယ်လိုများဖြစ်ပြီး အပြစ်ပေးတာကို သာယာနေပါလိမ့် တွေးနေတုန်း...
"ကျန်တဲ့ဟာမတွေ ကြည့်ထား "
ထို့နောက် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို စခေါ်လိုက်တယ် အရိုက်ခံရမယ့်သူက လက်ပြန်ပိုက်ပြီး ရိုက်မယ့်ဘက်ကို ဖင်လေးပေးပြီးရပ်ပေးရတယ် ၊ အ့တော့မှ ဖင်ဖွေးဖွေးလေးကို ကြိမ်စာကျွေးတော့တယ်...
"ရွှမ်း.....အား အမလေး..."
တစ်တချက်ရိုက်ပြီးတိုင်း အချက်ရေနဲ့ ကိုယ့်အပြစ်ကိုပြောပြီး နောက်မဖြစ်ပါဘူးပြောရတယ်၊တစ်ချက်နဲ့ တစ်ချက်ကြားမှာ တစ်မိနစ်လောက်နားပြီး အရှိုးရာလေးနဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးလေးကို ကြိမ်နဲ့ပွတ်ပြီး စောင့်နေသေးတယ်၊ ခံရတဲ့သူတော့မသိပေမယ့် ရတီမှာတော့ ဖင်လေးကြိမ်းပြီး တော်တော်ရှက်ကြောက်နေရရှာတယ်။
"ရွှမ်း အ ..... ..... ....."
"ရွှမ်း အ အီး ................"
လက်နဲ့ ဖင်ကို ပွတ်ခွင့်ပေးမထားဘူး
အရိုက်ခံပြီးတာနဲ့ မူလ နေရာမှာ နားရွက်ဆွဲပြီး ပြန်ရပ်နေကြရတယ် ၊ တခြားသူတွေရှေ့မှာ အဖုတ်ဟောင်းလောင်းလေးတွေနဲ့ အားလုံးအရိုက်ခံပြီးတဲ့အထိ ရပ်နေရတယ်၊
ပြီးမှ ထိုင်ထလုပ်ကြရတယ် ၊ ထိုင်ထလုပ်ရတဲ့ ပုံကတော့ ခြေထောက်ကို ခွဲထားရပြီး နားရွက်ဆွဲထားပြီးလုပ်ရတယ်၊ ထိုင်လိုက်တဲ့ အခါမှာ ခြေထောက်က ခွဲပြီး ရပ်ထားတာမို့ အဖုတ်လေးတွေကို ကြည့်နေတဲ့သူတွေက ရှင်းရှင်း လင်းလင်း မြင်နေရတယ်၊ဟစိစိ အရည်လဲ့နေတဲ့ အမွှေးပြောင် အဖုတ်လေးတွေက မြင်ရသူအဖို့ပါ ရင်ဖိုချင်စရာ ကောင်းလှတယ်၊ ထိုင်ထကို ခေါ်ပေးတဲ့ အတိုင်း ညီအောင်လုပ်ရတယ်၊ မညီရင် ထိုင်ခိုင်းထားပြီး ပေါင်တွင်းသားနုနုလေးတွေကို ကြိမ်နဲ့လိုက်ရိုက်ပြီး မညီတဲ့ အမှတ်စဉ်ကနေ ပြန်စရတယ်၊အမှတ်စဉ်ကိုဖြေးဖြေးလေးရေပေးနေတော့ ပိုပြီး အရှက်ရစေတာပေါ့၊ထိုင်ထလုပ်ပြီးတဲ့အခါအခန်းရဲ့ အလည်မှာ ဒူးထောက်လက်ကို ဆန့်နေအောင်မြှောက်ပြီး ဆယ့်ငါးမိနစ်နေရတယ်။ရတီတို့ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန် ရေမိုးချိုး ပြီး ယူနီဖောင်းလဲကာ မနက်စာ စားဖို့ ထမင်းစားခန်းထဲမှာစောင့်နေရတယ်။ဒီနေ့ ယူနီဖောင်းအရောင်က ပန်းရောင်၊စကပ်တိုတို အသားပါးပါးပျော့ပျော့ယူနီဖောင်းလေးက သွယ်လျှနေတဲ့ ရတီရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အလှနဲ့ အရမ်းပဲ လိုက်ဖက်လွန်းလှတယ်၊မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးနဲ့ နုတ်ခမ်းနီ ပန်းရောင်လေးကလည်း ဖြူနုနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ ပိုပြီး ပေါ်လွင်နေစေတော့တယ်၊မနက်စာစားပြီး မနက်ရှစ်နာရီကျော်မှာ အလုပ်စဝင်ရတယ်၊ ကိုယ့်ကောင်တာ အလိုက် ပစ္စည်းတွေကို ကြီးကြပ်တွေက စရင်းနဲ့ထုတ်ပေးတယ် ကိုယ့်ကောင်တာကိုယ် ဖုန်သုတ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပစ္စည်းတွေ စီထည့်ရတယ်၊ ပြီးမှ ကြီးကြပ်တွေစစ်ပြီးလို့ စိတ်တိုင်းကျမှ ဆိုင်ကို ကိုးနာရီမှာ စဖွင့်တယ်၊သီးသန့် သူဌေးရပ်ကွက်ထဲက တန်ဖိုးကြီး စျေးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို မနက်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးသာ ကုန်သွားတယ် ဘာဧည့်သည်မှ မလာဘူး။ရောင်းကောင်တာရဲ့ အတွင်းဘက်ထိပ်မှာတော့ ကြီးကြပ်တွေအတွက် စားပွဲနဲ့ ထိုင်ခုံ ရှိပြီး အရောင်းဝင်ထမ်း အတွက်ထိုင်စရာပေးမထားဘူး၊မန်နေဂျာကတော့ သီးသန့် အခန်းကျယ်ရှိတယ်၊ဒီမှာက မန်နေဂျာကို မမလို့ ခေါ်ရပြီး ကြီးကြပ်သုံးယောက်ကို မမလေး လို့ ခေါ်ရတယ်၊ရတီနဲ့ အသက်ကွာတဲ့ ကလေးမတွေ ဖြစ်ပေမယ့် အစ်မတို့ မမတို့ မခေါ်ကြဘူး နာမည်ကိုသာခေါ်ကြတယ်၊ ရတီတို့ရဲ့ ကြီးကြပ်က နှင်းနှင်း ၊ ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ ရတီလောက် အရပ်မမြင့်ပေမယ့် အချိုးကျ လှလွန်းသူလေးပဲ၊ ဒီမှာ ရှိတဲ့ မိန်းကလေးတိုင်း အသားအရည်ကအစ အကုန်လှကြသူတွေပါ ၊ သူဌေးရဲ့ လက်ရွှေးစင် ကျွန်လေ့ကျင့်ရေးခန်းမကြီးလေ မလှ ဘယ်ရှိမလဲ။
"စံရတီနွယ်"
အလုပ်မရှိ မက်တပ်ပျင်းပြီး အတွေးလွန်နေတဲ့ ရတီ လန့်ပြီး မြန်မြန်ထူးလိုက်တယ်
"ရှင့်"
"လာစမ်း ငါ့ဆီကို"
ကိုယ့်ထက် အများကြီး ငယ်တဲ့သူက ခပ်မာမာ တင်တင်စီးစီး အခေါ်ခံလို့ စိတ်ထဲတမျိုးခံစားရပေမယ့် မမလေးနှင်းနှင်းအရှေ့ကို သွားကာ ခြေထောက်လေးခွဲ လက်လေးနောက်ပစ်ခါ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ရပ်နေလိုက်တယ်၊ ဒါကလည်း စည်းကမ်းပုံစံ၊ စည်းကမ်းတွေ အလွတ်အကုန်မရသေးပေမယ့် ကေသီပြောပြထားလို့ တော်တော်များများတော့ မှတ်ထားကျက်ထားပြီးသား၊
"မင်းရောင်းရမယ့် ပစ္စည်းတွေ အကြောင်းသေချာလေ့လာပြီးပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ မမလေး "
"ငါစစ်မေးလို့ မရင် နာမယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် သေချာလေ့လာပါ့မယ်"
"ငါ့ကို ကော်ဖီသွားဖျော်ပေးစမ်း .နေအုံး မင်းက အသစ်ဆိုတော့ ငါ့အတွက်ရော မမအေမီနဲ့ ဟိုဘက် ကကြီးကြပ်နှစ်ယောက်အတွက်ပါ နေ့တိုင်းဖျော်ပေးဖို့ တာဝန်ထပ်ပေးမယ်၊ မနက်တိုင်း ဆယ်နာရီထက်နောက်မကျပဲ ဖျော်ပြီးပို့ပေးရမယ် နားလည်လား၊"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး"
ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့သူက ခပ်ရင့်ရင့် ခိုင်းစေခံရလို့ မကျေနပ်ပေမယ့် ကျွန်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ချက်ခြင်းမသိစိတ်ထဲက အားငယ်တဲ့ခံစားချက်လေး ဖြစ်မိတယ်၊ထိုအားငယ်သိမ်ငယ်ခြင်းကိုပဲ သာယာတဲ့ အတွေးလေးကလည်း ကူညီပေးနေလေရဲ့၊ စံရတီနွယ်တစ်ယောက်တော့ နကိုယ်ထဲ့က ရှိတဲ့ကျွန်စိတ် အခံလေးတွေ တဖြည်းဖြည်း ပုံပေါ်လာတော့တယ်၊
ကော်ဖီဖျော်ပြီး မမအေမီအခန်းကို အရင်ပို့ပေးရတယ်၊
"ဒေါက် ဒေါက် "
ရုံးခန်းတခါးကို ခေါက်လိုက်တယ်
"ဘယ်သူလဲ"
"ကျွန်မ စံရတီနွယ်ပါရှင့် ကော်ဖီလာပို့တာပါ"
"ဝင်လာခဲ့"
ရတီလည်း တံခါးဖွင့် ဝင်လာပြီး ထိုင်နေတဲ့ နားက ခုံလေးပေါ် ကော်ဖီခွက်ကို တင်လိုက်တယ်
"လာအုံး ဒီနားကို "
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
ရတီလည်း အေမီ့ အရှေ့မှာ ပုံစံလေးရပ်နေလိုက်တယ်၊ အေမီက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိလွန်းလှတဲ့ ရတီရဲ့ ပေါ်နေတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးနဲ့ ဖင်လေးကို အသာပွတ်ပြီး..
"မင်းကိုယ်မင်း ဘာဆိုတာ နားမလည်သေးတာလား"
"ရှင် နားလည်ပါတယ်ရှင့်"
"ဒါဆို မင်းက ဘာလည်း"
"ကျွန် ကျွန်မ ပါ့ရှင့်"
"ငါကရော ဘာလို့ သူဌေးက မှာလိုက်လဲ"
"သခင် သခင်မ လို့ မှာလိုက်ပါတယ့်ရှင့်"
"ကျွန်မ က သခင် ခွင့်မပေးပဲ ဒီလို မက်တက်ရပ်ခွင့်ရှိလား"
"ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့် မသိလို့ပါ မမ ခွင့်လွှတ်ပါ"
ရတီက တောင်းလည်း တောင်းပန်ရင်း အေမီအရှေ့မှာ ချက်ခြင်း ဒူးထောက်လိုက်တယ်၊ထိုအခါမှ အေမီက ရတီခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး
" သွား အခန်းဝကို ကော်ဖီခွက် ပြန်ယူသွားပြီး ဒူထောက်ပြန်လာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်"
ရတီလည်း ကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး အခန်းဝကနေဒူးထောက်ပြီး ပြန်လာရတယ်
"ကော်ဖီ ရပါပြီမမ"
"ခံုံပေါ်တင်ထားလိုက် ခုဏက အပြစ်အတွက် ငါ့ခြေထောက်ကို နမ်းပြီးတောင်းပန်စမ်း"
ရတီတော်တော်ဝမ်းနည်းသွားမိပါတယ် ဒါပေမယ့်လည်း ဒါက အစ ပထမပဲ နောက်ဆို ဒီထက်ဆိုးတာတွေနဲ့ နိုင်ထက်စီးနင်း အတင်းကျပ် ခိုင်းစေအုံးမှာ မလုပ်ရင်လည်း ရိုက်နှက်အပြစ်ပေးခံရမှာ ငါ့က ကျွန်ပဲလေ ဆိုတဲ့ စိတ်လေး ချက်ခြင်းသွင်းပြီး ကတီဘာ ဖိနပ်လေးစီးထားတဲ့ အေမီရဲ့ ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးကို ကုန်းနမ်းလိုက်တယ်...
"ရွှတ်..ရတီတောင်းပန်ပါတယ် မမ"
"မင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ အသံမည်အောင်နမ်းစမ်း "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ"
"ပြွတ် ..ရတီတောင်းပန် ပါတယ်မမ "
"ခြေထောက် နှစ်ဖက်လုံးကို သုံးခါစီ နမ်းပြီး ပြန်တောင်းပန်စမ်း "
ႁပြတ္.........,
ႁပြတ္..........
ႁပြတ္..........
ႁပြတ္..........
ႁပြတ္..........
ပြွတ်..ရတီတောင်းပန်ပါတယ် မမ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူးရှင့်...
"မင်းက အသက်ကြီးတော့ အကြောမာမယ်ထင်ထားတာ မဆိုးပါဘူး တော်သားပဲ ဒါပေမယ့် မင်းသိထားရမှာက ဒီမှာကသခင်ကကျွန်ကို အပြစ်ပေးဖို့ အတွက် အပြစ်ရှာမှာပဲ မင်းတို့ကသာ အကောင်းဆုံး ရိုကျိုးသိတက်ပြီး ပေးတဲ့အပြစ်ကို ခံနိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ် နားလည်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့် သခင်မ မမ က ကျွန်မလေးကို ဆုံးမ လမ်းညွှန်ပေးပါ"
အလိုက်တသိ ရိုရိုသေသေလေး ရတီဖြေလိုက်တော့ သဘောကျသွားပြီး ခေါင်းလေးကိုပွတ်ကာ
"ထစမ်း "
ရတီလည်း မက်တက်ထပြီး ပုံစံလေးအတိုင်း ပြန်နေလိုက်တယ်
" မင်းရဲ့ စကပ်ကို မလိုက်စမ်း "
ရတီ ရှက်ပေမယ့် ပင်တီလေးပေါ်အောင်အထိမလိုက်တယ်၊
"လက်ကို နောက်ပြန်ပစ်ထား"
ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနဲ့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ ပန်းရောင်ပင်တီလေးကို ဖြေးဖြေးလေးပွတ်သပ်ပြီး ဖွေးနုနေတဲ့ ပေါင်တွင်းကြောလေးနှစ်ဖက်ကို နာနာလေး လိမ်ဆွဲလိုက်တယ်၊
"အ...အ...အား ကြောက်ပါပြီ မမရဲ့ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး.."
နာလွန်းလို့ မျက်ရည်လေးတွေပါ ဝဲတက်သွားပြီး တွန့်ခါသွားရှာတယ်၊
"ဒါ ပထမဆုံးမို့ သက်ညှာလိုက်တာ နောက်ဆို ကြိမ်ဒါဏ်ပဲ ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့် နောက် မဖြစ်စေရပါဘူး"
"ငါ့ခြေထောက်ကို ပြန်နမ်းပြီး အခန်းဝအထိ လေးဘက်သွား"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..ပြွတ်..ပြွတ် ပြန်ခွင့်ပြုပါ မမ"
"အေး သွားတော့ "
စကပ်တိုတို ကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ပြန်ထွက်သွားတဲ့ ကျွန်မ အသစ်ချောချောတောင့်တောင့်ရဲ့ ဖင်လေးလှုပ်လှုပ် ကို သဘောကျစွာ ကြည့်ရင် အေမီ ပြုံးနေတော့တယ်၊ ရတီမှာလည်း ပေါင်တွင်းကြော လိမ်ဆွဲခံရလို့ နာကျင်တာနဲ့ တိရိစ္ဆာန်လေးတွေလို လေးဘက်ထောက် သွားရတဲ့အတွက် ဝမ်းနည်းသိမ်ငယ်စိတ်နဲ့အတူ ပိပိလေးလေး စိုပြီး နေတော့တယ်။အခန်းဝရောက်မှ မက်တက်ရပ်ပြီး စကပ်လေးကို ဆွဲချကာ အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့တယ်.၊
တခြားကြီးကြပ်တွေစီ ကော်ဖီကို ပို့ပေးပြီး မမလေးနှင်းနှင်းကို ပေးတော့
"ကြာလိုက်တာ "
"တောင်းပန်ပါတယ် မမလေး မမက အပြစ်ပေးနေလို့ပါ"
"အော် မမ ခိုင်းနေတာလား ဒါဆို ပြီးတာပဲ ကိုယ့်နေရာကိုယ် သွားတော့"
"ဟုတ်ကဲ့ မမလေး "
တော်သေးတယ် မမ ကယ်လို့ နောက်မို့ဆို ထပ်ပြီး အပြစ်ပေးခံရအုံးမယ်၊
တစ်မနက်လုံး ဧည့်သည်က တစ်ယောက်မှတောင် မဝင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် နာရီဝက်ခြားစီ အဝင်ရှေ့ ထွက်ရပ်ပြီး အလှည့်ကျ ဧည့်ကြို နေရာ ရပ်နေပေးရတယ်၊နေ့လည်စာ ထမင်းစားချိန်ကို မိနစ်ဆယ်စီ အလှည့်ကျ နားပြီး စားခွင့်ပေးတယ်၊ ထမင်းစားချိန်ထိုင်လိုက်တော့မှ ခြေထောက်တွေ ထောင့်ပြီး တော်တော်ညောင်းနေတာ သက်သာတော့တယ်၊ အတူထမင်းစားနားတဲ့ ကောင်မလေးတွေက..
"ံစံရတီနွယ်"
"ရှင့်"
"ညောင်းလား"
"တော်တော်ညောင်းတယ်"
"ဟီး ဟီး ဒါ အစပဲရှိသေးတယ် မမတွေ ကမေးလိမ့်မယ် ညောင်းလား ဆို မညောင်းဘူးလို့ပဲပြောနော် ပြီးတော့ ထမင်းစားပြီးလည်း အိပ်မငိုက်နဲ့ မနက်က ဖင်ပြောင်တွေနဲ့ အစော်ခံရတာ တွေ့တယ်မို့လား အဲ့ဒါ ပါးပါးလေးရှိသေးတယ်၊"
"ညောင်းတာတော့ တော်တော်ညောင်းတယ် ဘာလို့ ပေးမထိုင်တာလဲ"
"ဒါ ကျွန်တွေကို လေ့ကျင့်ပေးနေတဲ့ သင်တန်းကြောင်းလေ တကယ့်ဆိုင်မှ မဟုတ်တာ ကျွန်မဆိုရောက်တာ နှစ်လပြည့်တော့မယ် ဧည့်သည်ဆိုလို့ သူဌေးနဲ့ အတူ ပါလာတဲ့ နှစ်ဖွဲ့ပဲရှိတယ်၊ ဒါကလည်း ပစ္စည်းလာဝယ်တာနဲနဲ လက်ဆောင်ပေးတာက ပိုများပါတယ်..ပြောချင်တာက ညောင်းလို့ဆိုပြီး မထိုင်နဲ့ ကောင်တာကို လက်ထောက်ပြီး မနေနဲ့ ပုံစံ အတိုင်းအချိုးကျကျနေ အိပ်မငိုက်နဲ့ ဟုတ်ပြီလား"
"အင်းပါ ကျေးဇူးပါပဲ နောက်လည်း ပြောပြပေးနော်"
ထမင်းစားပြီးတော့ အေးစက်နေတဲ့ အခန်းထဲမှာ စတိုးဆိုင်က အလှ ပြထားတဲ့ အရုပ်မလေးတွေလို့ ရပ်နေရပြန်တယ်၊ အကျင့်မရှိတော့ တော်တော်လေးကို ညောင်းလည်းညောင်းတယ် အိပ်လည်း ငိုက်ပါတယ်၊
တော်သေးတာက ကြီးကြပ်တွေက ရေခပ်ခိုင်းလိုက် ဟိုဟာယူခိုင်း ဒီဟာယူခိုင်းဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ခံသာသေးတယ်၊ဒီလိုနဲ့ သုံးနာရီထိုးတာနဲ့ ဆိုင်တံခါး ပိတ်တယ်၊ ပစ္စည်းတွေအပ်ပြီး ကောင်တာတွေ ပြန်တိုက် သန့်ရှင်းရေးလုပ် ကြမ်းတိုက်ရတယ်၊ ကြမ်းတိုက်တာက ကြမ်းတိုက်တုတ်နဲ့ တိုက်ရတာမဟုတ်ပဲ အဝတ် ကို လက်နဲ့ ဖင်ကုန်းပြီး တိုက်ရတယ်၊ အားလုံး တန်းစီ ဖင်ကုန်းပြီးအသင့်နေရတယ်၊ ကြီးကြပ်တွေက ဟိုဘက် ဒီဘက်ခွဲပြီး ရပ်စောင့်နေကြတယ်၊ တိုက်ဆိုမှ ကုန်းတိုက်ပြီးညီအောင်သွားရတယ် မညီရင်ပြန်ခေါ်ပြီ အစက ပြန်သွားရတယ်၊ ဟိုဘက်ထိပ်ရောက်တဲ့ အခါမှာလဲ ပြန်လှည့်ပြီး အသင့်အနေအထားပြန်ပြင်ပြီး အမိန့် ကိုစောင့်ရတယ်၊ ဒီလို ဟိုဘက်ဒီဘက် ဆယ်ခါလောက် အဝတ်နဲ့ ပတ်တိုက်ရတယ်၊ မညီလို့ ပြန်လုပ်ရတာလဲ အခါခါပေါ့၊ ပြီးတော့မှ ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်နား ပြီး ငါးနာရီခွဲမှ ထမင်းသွားစာကြရတယ်၊ အလုပ်ချိန်မဟုတ်တဲ့ အတွက် ဂါဝန်အကျပ် တိုတိုလေးကို အတွင်းခံမပါပဲ ဝတ်ရတယ်၊ မိန်းကလေးတွေကြီးဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် အရှိတိုင်းပေါ်လွင်လွန်းတဲ့ ဂါဝန်ပါးပါးနဲ့ အတွင်းခံမပါတော့ အပျိုကြီးပေါက်စ စံရတီနွယ် မနေတက်မထိုင်တက် အရှက်သဲနေရှာပေါ့။ထမင်းစားပြီးချက်ခြင်း မနားရသေးပဲ ကိုယ့်အခန်းရှေ့မှာကိုယ် ပုံစံပြန်ရပ်ပြီး နေရတယ်၊ တော်တော်လေး ကြာတော့ မှ မန်နေဂျာနဲ့ ကြီးကြပ်တွေ သူတို့အတွက် ကျွန်ရွေးကြတယ်။အရွေးခံရတဲ့ ကျွန်မလေးတွေကညဆယ်နာရီအထိ သက်ဆိုင်ရာ ကြီးကြပ်နဲ့ မန်နေဂျာကိုပြုစုပေးရတယ်၊ ကျွန်ပညာသင်ကြားစစ်ဆေးတဲ့ အချိန်လို့ ပြောကြရတယ်။ ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြည့် စာဖက်ဖက် ဖုန်းပဲသုံးသုံး စိတ်ကြိုက်နားခွင့်ပေးထားတယ်။
ရတီကတော့ အသစ်လည်းဖြစ်တော့ မန်နေဂျာက ရတီနဲ့ မနက်က ထမင်းစားချိန်မှာတွေ့တဲ့ ကောင်မလေးအိဖြူဆိုတာနဲ့ကို ရွေးသွားတယ်၊ရွေးချယ်ပုံကတော့ သူတို့ရဲ့ အမှတ်အသားပါတဲ့ လည်ပတ်လေးကို လည်ပင်းမှာ တပ်ပေးပြီး ပြန်သွားကြတာပါပဲ၊သခင်မ တစ်ယောက်ကိုကျွန်နှစ်ယောက်ဆီရွေးကြတယ်၊ သူတို့တွေပြန်သွားတော့မှ ကောင်မလေးတွေ ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်ဝင်ပြီး နားရတော့တယ်၊ အရွေးခံရတဲ့ သူတွေကတော့ တစ်ကိုယ်လုံးလိုးရှင်းလိမ်း ရေမွှေးစွတ် မျက်နှာကို အလှပြင် ပြီးမှ ကိုယ်နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ သခင်မ အခန်းရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး စောင့်နေရတယ်၊ သခင်မတွေက ခေါ်မှ အခန်းထဲကို လေးဘက်ထောက်ဝင်ရတယ်၊ အိဖြူလုပ်သမျှကို အနောက်က စိုးရိမ်ကြီးစွာနဲ့ လိုက်လုပ်နေရတယ်၊ သခင်မက တစ်ခွန်းမှ မပြောသေးဘူး၊ အခန်းထဲ ရောက်ပြီးတာနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးကိုပါချွတ် သေချာခေါက်ပြီး သခင်မရဲ့ ဖိနပ်စဉ်ပေါ်မှာ တင်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးလေး လေးဘက်ကာ နေနေရတယ်၊တော်တော်ကြာမှ သခင်မက
"ငါ ရေချိုးမယ် အဆင်သင့်လုပ်စမ်း "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ"
အိဖြူက ရေချိုးခန်းဘက်ကို လေးဘက်ထောက်သွားလို့ ရတီလည်း နောက်ကလိုက်သွားရတယ်
"ကျွန်မအသစ်မို့ မင်းကို ဒီနေ့တော့ လေ့လာရအောင် အတူတူ ပေးလုပ်ခွင့်ပေးမယ် နောက်ဆိုရင်တော့ တစ်ယောက်က ရေသွားစပ်ရင် ကျန်တစ်ယောက်က အဝတ်လဲပေးရမယ် နားလည်းလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်" ရေနွေးစပ်ခဲ့ပြီး ရတီတို့ နှစ်ယောက်လည်း သခင်မရှေ့ ပြန်သွားကာ သခင်မကို အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးရတယ်၊သခင်မရဲ့ အဝတ်တွေကို သေချာခေါက်သိမ်းပြီး အဝတ်ခြင်းထဲထည့်သိမ်းပေးရတယ်၊
"ကျွန်မတွေ ရေမချိုးရသေးတဲ့ ငါ့ခြေထောက်တွေ ပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းပေးစမ်း"
အေမီက ထိုင်ခုံပေါမှာ ကိုယ်တုံးလုံး အဝတ်မပါပဲခပ်လျှော့လျှော့ထိုင်ကာ ခြေကားဆင်းပေးလိုက်တယ်၊
ရတီတို့မှာတော့သခင်မရဲ့ ခြေထောက်တစ်ဖက်ဆီကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့် အသာမကာ ခြေချောင်းလေးတွေ က စပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ကာ လျှက်ပေးရတော့တယ်၊ ရတီမှာ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ် ဝမ်းနည်းပေမယ့် အရိုက်ခံရမှာစိုးတာကြောင့် အားတင်းကာ အကောင်းဆုံး လျှက်စုပ်ပြီး နေရရှာတယ်။ခြေချောင်းတွေ ပြီးတော့ ခြေသလုံးဖြူဖြူ နုနုလေးကို လျှာနဲ့ လျှက်ပေးရတယ် ၊ လေးဘက်ထောက် လျှာကို ရှည်နိုင်သမျှရှည်အောင် ထုပ်ကာ လျှက်နေတဲ့ ကျွန်မ ချောချောလေးတွေ ပုံစံက လိမ်မာတဲ့ ခွေးမလေးတွေပုံပေါက်နေတော့တာပေါ့၊ ပြီးနောက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးတွေ လျှက်ပေးရတယ်၊ ထို့နောက် အေမီက ပေါင်ကို နှစ်ဖက် ခွဲထိုင်တဲ့အခါမှာတော့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ သခင်မရဲ့ ပိပိရဲရဲလေးက အကွဲကြောင်းလေး ထင်းခနဲပေါ်လာလာတာပေါ့၊ အိဖြူက အလိုက်သိစွာပဲ သခင်မရဲ့ အဖုတ် အကွဲလေးကို လျှာနဲ့ အထက်အောက်လျှက်ပေးနေရတယ်
"အင်း အ ကောင်းတယ်"
အိဖြူပြီးတော့ ရတီလည်း မလုပ်မဖြစ်မို့ အဖုတ်လေးကို လျှက်ပေးရပြန်တယ်၊ အခင်မရဲ့ အဖုတ်လေးက ချွေးနဲ့လေးရှိပေမယ့် အနံဆိုးတွေ မရှိတာမို့ နောက်ပိုင်းတော့ ပိုရဲလာပြီး စိတ်ပါလက်ပါ လျှက်ပေးလိုက်တော့တယ်
"အား ရှီး အင်း ကောင်းတယ် "
သခင်မက တအင်းအင်း ညီးကာ ရတီရဲ့ ဆံပင်ကိုဆွဲ မျက်နှာနဲ့ အဖုတ်နဲ့ ကပ်ကာ အရည်တွေပန်းပြီး အထွဠ်အထိပ်ရောက်ကာ ပြီးသွားတော့တယ် ၊ ရတီရဲ့ မျက်နှာပေါ်က သခင်မရဲ့ အရည်တွေကို အိဖြူက ပြန်ပြီး လာလျှက်ပေးတယ်၊ရတီတို့လည်း ကာမဆန္ဒတွေ ဖြစ်လာကာ အဖုတ်ကို ပွတ်နှိက်ချင်ပေမယ့် အခွင့်ရှိတာကြောင့် မြိုသိမ့်ထားကာ အဖုတ်စို စို ယားကျိကျိနဲ့ အောင့်အီးကာ နေနေရရှာတော့တယ်။
ရေချိုးခန်းထဲ သခင်မ ဝင်သွားတော့ ရတီတို့လည်း လေးဘက်ထောက်ကာ လိုက်သွားကြတယ်၊ bathtub ထဲသခင်မ ဝင်စိမ်တဲ့ အခါ ဘေးနားကနေ ပွတ်သပ်ပေးရတယ်၊ ပြီးနောက် ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး သခင်မ က မက်တက်ရပ်နေတဲ့ အခါ ဖော့တံုံးလေးနဲ့ သခင်မရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်ပေးပြီး ရေလောင်းပေးရတယ်၊ပြီးနောက်သခင်မကို ရေခြောက်အောင် သုတ်ပေးပြီး ညဝတ် ဂါဝန်လေးကို ဝတ်ပေးကာ ရတီတို့လည်း ရေအမြန်သုပ်ကာ သခင်မနားဒူးထောက်ပြီး ပြန်ခစားနေရတယ်၊
"ရတီ လီးစုပ်ဖူးလား"
သခင်မရဲ့ အမေးကြောင့် ရတီ လန့်သွားတယ်..
"မ မစုပ်ဖူးပါဘူး ရှင့်"
" အ့ဒါဆိုရင်တော့ စုပ်တက်အောင် အရင် သင်ပေးမှဖြစ်မယ်"
"လီးစုပ်ချင်လား"
"မ မစုပ် .. ဖြန်း ... အ ဖြန်း ....အား"
မိန်းကလေးချင်းပေမယ့် ညစ်ညမ်းတဲ့ စကားလုံး ရိုင်းရိုင်းတွေကြောင့် ရှက်ပြီး ငြင်းဆန်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ပါးနုနုလေးပေါ်ကို ရောက်လာတဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ချက်ကြောင့် ရတီတော်တော်လန့်သွားတယ်။
"မင်းမှာ ညင်းဖို့ ခွင့်ရှိလို့လား "
"တောင်း တောင်းပန်ပါတယ် သခင်မ ရတီ ရှက် ရှက်လို့ ရုတ်တရက် ပြောမိတာပါ ဟို ဟို စုပ် စုပ်ပါ့မယ်"
"ဘာကို စုပ်မှာလဲ သေချာပြောစမ်း"
မေးလည်းမေး ရတီရဲ့ လုံးပြီး တင်းနေတဲ့ နို့ရဲ့ ထိပ်လေးနှစ်ဘက်ကိုလည်း လိမ်ဆွဲပြီးမေးလိုက်တယ်..
"အ အား လီး လီးပါရှင့် လီးစုပ်တာ ပါရှင့်"
"ပြောစမ်း လီးစုပ်ချင်လား"
"စုပ် စုပ်ချင်ပါတယ် အ အား လီးစုပ်ချင်ပါတယ် ရှင့် ကြောက်ပါပြီ သခင်မရဲ့ အား" နူးညံတဲ့ နို့သီးလေးကို ဆွဲလိမ်ခံထားရတော့ နာလွန်းလို့ မရှက်နိုင်အောင်ပဲ ပီပီပြင်ပြင် ပြောပြီး တောင်းပန်နေရရှာတာပေါ့...
"မင်းမှာ အပြစ်ရှိလား "
"ဟုတ် ရှိပါတယ် သခင်မ "
"အပြစ်ရှိတဲ့ သူကို အပြစ်ပေးရမှာပေါ့"
ရတီရဲ့ နို့သီး ရဲရဲလေးတွေကို ညှပ်နဲ့ ချူ ခေါင်းလောင်းလေး တွဲ ရက်ပါတဲ့ ညှပ်နဲ့ညှပ်ပြီး လေးဘက်ထောက်ကာ အခန်းထဲ ငါးပတ် ပတ်ပြီး သွားခိုင်းတယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း ကျွန်မ လီးစုပ်ချင်ပါတယ်လို့ အော်ရတယ် ၊ လေးဘက်ထောက် မသွားတက်တော့ ဒူးကလည်း နာ နို့မှာညှပ်ထားတဲ့ ခေါင်းလောင်း လေးလှုပ်တိုင်းလည်းနာနဲ့
မအော်မိတဲ့ အခါမှာလည်း အနောက်ကနေ သရေပြားနဲ့ ဖင်ကို ရိုက်ခံနေရတော့ ရတီမှာ နာတာရော ရှက်တာရော ကြောက်တာတွေရောထွေးပြီး ဝမ်းနည်း မျက်ရည်တို့ နဲ့ တိတ်တိတ်လေး ငိုရရှာတော့တာပေါ့၊ဒါတွေနဲ့ တွဲရက် မသိစိတ်ရဲ့ တဘက်ကလည်းနာကျင်တာပဲ သာယာသလိုလိုနဲ့ အဖုတ်လေး ထိမ်းမနိုင် သိမ်းမရ ယားပြီး ဖောင်းကားစိုရွှဲလာပြန်တယ်။
"နောက် ညင်းအုံးမလား"
"မညင်းဝံတော့ပါဘူး သခင်မ"
"အခုတော့ မင်းကို သင်စရာတွေ ရှိသေးလို့ အပြစ်ဆက်မပေးတော့ဘူး မနက်ကြမှ အားလုံးရဲ့ ရှေ့မှာ အပြစ်ပေးမယ် "
မနက်ကမှ တခြားကောင်အလေးတွေ အရှက်ကွဲ အရိုက်ခံထားရတာ မြင်ထားတော့ လူအများရှေ့မှာ အရိုက်ခံရမှာကို တွေးပြီးရင်ဖို ရှက်ကြောက်မိသွားတယ်..
"ဟို ဟို ....."
"ဘာ ဟို လည်း ဒီလောက်လုပ်ထားတာတောင် အတွန့်တက်ချင်သေးတယ် မနက်ကြမှ မှတ်လောက်အောင် ဆုံးမရမယ်"
တောင်းပန်လည်း ရမှ မဟုတ်လို့ ရတီလည်း ဟုတ်ကဲ့ လိုက်ရတော့တယ်
" အ အပြစ်ခံပါ့မယ် သခင်မ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ သခင်မခိုင်းတာ အကုန် လုပ်ပါ့မယ်ရှင့်"
"အိဖြူ သွားစမ်း စင်ပေါ်က လီးတု နှစ်ချောင်း ယူလာခဲ့"
အိဖြူလည်း လေးဘက်ထောက်သွားပြီး အတု နှစ်ခုယူလာပေးတယ်
"တစ်ခုပေးလိုက်"
အိဖြူပေးတဲ့ လီးအတုကြီးကို မရဲတရဲ ယူလိုက် သေချာကြည့်လိုက်တော့မှ
တကယ့်ယောကျာင်္း လီးကြီးလို အကြောတွေပြိုင်ပြိုင်းထပြီးဥတွေတောင်ပါလိုက်သေးတယ်၊ သခင်မက ဘယ်လို စုပ်ရမယ်ဆိုတာကို သင်ပေးပြီး ကိုယ်တုံးလုံနဲ့ ဒူးထောင်ပြီး လီးစုပ်နေတဲ့ ကျွန်မလေးတွေကိုကြည့်ကာ ဝိုင်လေးသောက်လိုက် အဖုတ်ကလေး ပွတ်လိုက်နဲ့ ဖီးခံနေတော့တယ်။
" အချောင်းတခုလုံးကို ထိပ်ကနေ စနမ်းစမ်း.. ဥတွေပါနမ်း ... လျှာကို ရှည်ရှည် ထုပ်စမ်း လျှက် ပတ်ပတ်လည်လျှက် .. ထိပ်လေး ကို ဝိုက်ပြီး လျှက်စမ်း ... ငုံစမ်း ထိပ်ကို ငုံစမ်း ... ငုံပြီး လျှာနဲ့ ထိုးဝိုက်... စုပ် တစ်ချောင်းလံုံး စုပ်စမ်း ..... အစက ပြန်လုပ် ......"ပါးတွေညောင်းတဲ့ အထိ နမ်းလိုက်စုပ်လိုက်နဲ့ ခိုင်းသမျှ လုပ်ပြနေရတယ်။စုပ်နေရင်း အဖုတ်ထဲက လည်း အရမ်းယားလာပြီး အရည်တွေတောင် ရွှဲစိုလာတော့တယ်..
"ကြိုက်လား လီးစုပ်တာ"
"ဟုတ်ကဲ့ ကြိုက်ပါတယ်ရှင့်"
တကယ် ကြိုက်ရင်တောင် ရှက်လွန်းလို့ မပြောချင်ပေမယ့်လည်း နှစ်ယောက်လုံးသံပြိုင် ကြိုက်ကြောင်း မြန်မြန် ဖြေလိုက်ကြတယ်...
"လာစမ်း ငါ့ ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ပြီး ဖင်ကို လျှက်ပေးကြစမ်း"
သခင်မ ကခြေနှစ်ချောင်းကို ခုံလက်တန်းပေါ်တင်ကာ ပေါင်ကို ဖြဲပြီး ခိုင်းတော့ စုပ်လက်စရတီရဲ့လီးတုချောင်းနဲ့ အဖုတ်ကို ထိုးပေးပြီး တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ သခင်မ ဖင်ကို လျှက်ပေးရတယ်။ နီရဲရဲလေးနဲ့ အနံအသက်မရှိ သန့်ရှင်းပေမယ့် အီးပါတဲ့ ဖင်ကို လျှက်ပေးရတာမို့ ရတီမှာ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေတောင် ဝေ့လာပြီး ပျို့မတက်အောင် မနည်းကြီး ထိမ်းကာ အားတင်းပြီး လျှက်ပေးနေရတယ်၊
"ကောင်မတွေ လျှာထုပ်ပြီး သေချာထိုးလျှက်လေ ငါ စောင့်ကန်လိုက်မယ်"
"လျှက် လျှက်ပါမယ်ရှင့်"
သိပ့်မကြာပါဘူး သခင်မလည်း အရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်၊ သခင်မ ပြီးမှ အဖုတ်ကိုရော ဖင်ကိုပါ အရည်တွေ ကို လျှက်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရတယ်...
"ငါ့ဖင်နဲ့ အဖုတ်လျှက်တာ ကြိုက်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ ကြိုက်ပါတယ်ရှင့်"
"အေး ကောင်းတယ် နင်တို့ကိုလည်း ဆန္ဒဖြည့်ခွင့်ပေးမယ် နင်တို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ငါ့ရှေ့မှာ ပြီးအောင် နမ်းလျှက်ကြစမ်း "
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်မ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ကိုယ့် ဖာသာကိုယ်တောင် မီးမှိတ် ပြီး ထမိန်လှန်ရုံသာ အာသာဖြေဘူးပေမယ့် သူစိမ်း မိန်ကလေးနဲ့ သူစိမ်းအရှေ့မှာ လုပ်ပြရမယ်ဆိုတော့ တော်တော်လေးတော့ ရှက်ရွှံ့မိပြန်တယ် သို့ပေမယ့်လည်း............တစ်ယောက်ခါးကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းခြင်းစနမ်းရတယ် လျှာလေးတွေထုပ်ကာ အပြန်အလှန်လျှက်စုပ်ပြီး ကစ်စင်အရင်ပေးရတယ်..နမ်းစုပ်ပေးရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖင်လေးတွေကိုပွတ်ပြီး စုပ်ပေးရတယ်၊
ရတီက အရပ်ပိုမြင့်တော့ ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်ပြီး အိဖြူလေးကတော့ ခါးကို ဆန့်ကာ ကြိုးစားပြီး လုပ်ပေးကြရတယ်၊ပြီးနော် နို့တွေကိုလည်း တလှည့်စီ ညစ်ပြီး နို့စို့ ပေးကြရပြန်တယ်၊ပြီးနောက် ရတီကို အောက်ကပတ်လက်နေစေပြီး အိဖြူက အပေါ်မှ 69ပုံ နေကာ နကိုယ်ထဲက ကျွန်စိတ်နဲ့ ရမက်ထန်နေတဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်တို့ရဲ့ အဖုတ်လျှက် အာသာဖြေခြင်း သင်ခန်းစာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး သင်ယူမိကြတော့တယ်...
ရှက်ကြောက်အားငယ်စိတ်တွေနဲ့ စိတ်ခံစားမှု ပြင်းထန်နေတဲ့ ကျွန်မလေးနှစ်ယောက်ကတော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အရည်ပန်းကာ ပြိုင်တူ ကာမအရသာကို အပြည့် ခံစားလိုက်ရတော့တယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သန့်ရှင်းအောင် လုပ်ပြီးတော့မှ အမောဖြေကာ သခင်မ အနား ဒူးထောက်ကာ ပြန်ခစားကြရတယ်။
"အမောပြေကြပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်မ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်"
"အမောပြေရင် ဆီလူးတာစမယ် "
သခင်မကပြောပြီး ကုတင်နားမှာ သွားရပ်နေတယ် ၊ ဒီတော့မှ နှစ်ယောက်လုံး မက်တက်ရပ်ကာ ထရတော့တယ်၊ အိဖြူက မွေ့ယာပေါမှာ အခင်းတစ်ခုကို ခင်းပေးနေစဉ် ရတီက သခင်မ အဝတ်ကို ချွတ်ကာ သေချာ ပြန်ခေါက်ရတယ်၊ သခင်မက မွေ့ရာပေါ်လှဲအိပ်တော့မှ ဆီဘူးလေးတွေ ယူကာ ဆီလိမ်းပြီး နှိပ်ပေးရတယ်၊ ရတီက မလုပ်တက်သေးတာမို့ အိဖြူ လုပ်သလိုပဲ လိုက်လုပ်ပေးရတယ်၊ သခင်မရဲ့ နို့လေးတွေ အဖုတ်လေးတွေ ကိုလည်း ဖြေးဖြေးခြင်း ပွတ်ကာ နှပ်ပေးရတယ်၊ ပြီးနောက် ဆီကို ကိုယ့်နို့ကိုယ် ရွှဲအောင် လောင်းချပြီး နို့လေးတွေနဲ့ ပွတ်ပေးနေရပြန်တယ် သခင်မ က မနားခိုင်းမချင်း မနားရပဲ ဆက်တိုက်ပွတ်ရတယ်၊ သခင်မက ကျေနပ်ပြီဆိုမှ ခြေထောက်လေးကိုနမ်းကာ နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ရတယ်၊ ပြန်တဲ့ အခါမှာလည်း အဝတ်မဝတ်ရတော့ပဲ ကိုယ့်အဝတ်ကိုယ်ယူကာ တန်းပြန်ရတယ်၊ အခန်းဝရောက်မှ သခင်မ တပ်ပေးထားတဲ့ လည်ပတ်ကို ဖြုတ်ခွင့်ရှိပြီး အခန်းဝမှာ ချိတ်ထားခဲ့တယ်၊ ဘယ်သူမှ မရှိတော့လို့တော့ တော်သေးတယ် အခန်းထဲ ရောက်မှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်၊ ညအိပ်ချိန် အဝတ်မဝတ်ရ စည်းကမ်းကရှိနေပြန်တော့ တစ်ခါထည်းပဲ ကုတင်ပေါ်တက် စောင်လုံအောင်ခြုံပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်၊မနက်ဖြန်အတွက် အရိုက်ခံရအုံးမယ့် အဖြစ်ကို စဉ်းစားရင်း စောင်လေးထဲကနေ ကိုယ့်ဟာကိုယ်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ မိုဖောင်းပြီး စိုလာပြန်တယ်၊ မသိစိတ်က သာယာနေတဲ့ အနှိမ်ခံ ကျွန်မလေးကတော့ မနက်ဖြန်တွေအတွက် စိုးရိမ်တွေးတောကာ မို့ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ခိုးပွတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ။
ရတီ ၃
မနေ့က ပင်ပမ်းထားတော့ မနက်ကိုမထချင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှာ ကျွန်မလေး ဖြစ်နေပြီဆိုတောလည်း မနည်းကျိတ်မှိတ်ပြီးထ မျက်နှာသစ် အဝတ်လဲပြီး အချိန်မှီ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့တယ်။ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ် အကသင် ဒီနေ့တော့ dance ပေါ့ အနောက်တိုင်း အက သင်တယ်။ ရတီအတွက်တော့ အစိုးရိမ်ဆုံး အကြောက်ဆုံးအချိန်ကို ရောက်လာခဲ့ပြီပေါ့။ အားလုံးနားပြီး တန်းစီ ထိုင်နေကြပြီးနောက်....
"စံရတီနွယ် ထွက်ခဲ့စမ်း"
ကြီးကြပ်မမရဲ့အသံကတော့ ရတီအတွက် ငှက်ဆိုးထိုးသံလို မသာယာဘူး ၊ ဒီနေ့မှ အပြစ်ပေးခံရမယ့်သူက ရတီ တစ်ယောက်ထဲပါ။ အသက်အကြီးဆုံး ခန္ဓာကို အဖွံ့ထွားဆုံးမို့ အားလုံးကလည်း စိတ်ဝင်တစား အာရုံထားကြည့်နေကြတယ်၊ လူတွေ အကုန်ဝိုင်းကြည့်လေ ရတီမှာ ပိုရှက်ရလေပေါ့၊ အားလုံးရှေ့ ထွက်ရပ်လာတဲ့ ရတီမှာ ဒူးတွေပါ တုန်နေတာပေါ့..
"နင့်ကို ပျော်လို့ ခေါ်တယ်ထင်လို့ အရှေ့မှာ ဒီအတိုင်းရပ်နေတာလား
ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ မသိဘူးလားသိအောင် ကြိမ်နဲ့ ရိုက်ပြောရမှာလား"
ကြိမ်လုံးနဲ့ အသာတို့ပြီး ကြီးကြပ်မ ကပြောလိုက်တော့မှ ..
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ချွတ်ပါ့မယ်"
ရတီလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ အဝတ်တွေ တစ်ခုခြင်းချွတ်ပြရတော့တယ်..
"ကြည့်ကြစမ်း အသက်အကြီးဆုံး ဖင်အကြီးဆုံး ကောင်မကို .. "
ရတီ မှာရှက်လွန်းလို့အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကာပြီး ခေါင်းကို ငုံထားမိတာပေါ့
ဖြန်း.... အ
"လက်က ဘာလုပ်ထားတာလဲ မြှောက်ပြီး တည့်တည့်ရပ်စမ်း"
ကျောပြင်ဖြူနုနုကို ရိုက်ပြီး ပုံစံပြင်ခိုင်းလိုက်တယ်
"ဘာမှ လာရှက်ပြမနေနဲ့ နင်တို့မှာ အရှက်ဆိုတာမရှိဘူး နင်တို့က သခင်တွေကို ဖျော်ဖြေပေးရမယ့်ကျွန် သခင့် စိတ်တိုင်းကျ ပဲ ဖြစ်ရမယ် နားလည်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့် နားလည်ပါပြီ"
"မင်း ဘာပြစ်လုပ်ထားလဲ ပြောပြလိုက်စမ်း"
"ကျွန် ကျွန်မ သခင်မ စကားကို ငြင်းမိလို့ အပြစ်ရှိတာပါရှင့်"
"ဘာစကားကို ငြင်းတာလဲ ပြောစမ်း"
"ဟို လီး လီးစုပ်တာ ကိုပါရှင့်"
အပျိုကြီး ပါးစပ်က လူအများရှေ့မှာ လီး အကြောင်းပြောရတော့ ရှက်ပြီး ခေါင်းကိုပြန်ငုံ့မိသွားတယ်..
"ခေါင်းပြန်တည့်ပြီးပြောစမ်း "
ဖြတ်...ဖြတ်....အ..အင့်
ပြောလည်းပြော မို့ဖောင်းနေတဲ့ အမွှေးပြောင်နေတဲ့ အဖုတ်ကိုလည်း နှစ်ချက် ဆင့်ပြီး အရိုက်ခံလိုက်ရတော့ ရတီမှာ တွန့်တွန့်တောင် တက်သွားတယ်..
"ကောင်မ ရှက်တယ်ရှက်တယ်နဲ့ အဖုတ်ကတော့ ဖောင်းကားနေတာပဲ"
တကယ်လည်း အပြစ်ပေးခံရတိုင်း ဘာမှန်းမသိ ရွပြီးဖောင်းတင်းနေတော့ ရတီ ရှက်လွန်းလို့ မျက်ရည်တောင်ဝဲတက်လာတယ်..
" သခင်ပြောရင်လွန်ဆန်အုံးမလား"
"မလွန်ဆန် တော့ပါဘူးရှင့်"
"လီးရော စုပ်ချင်သေးလား"
"ဟုတ်ကဲ့ စုပ်ချင်ပါတယ်ရှင့်"
"နောက်ရော လီးစုပ်အုံးမလား"
"စုပ်ပါ့မယ်ရှင့်"
ဖြတ် ..ဖြတ်... အ...
"ဘာစုပ်မှာလဲ သေချာပြောစမ်း"
"လီး လီးစုပ်မှာပါရှင့်"
"လီးစုပ်ရတာ ကြိုက်လား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ လီးစုပ်ရတာ ကြိုက်ပါတယ် ရှင့်"
"ဘယ်လောက်တောင်ကြိုက်လဲ"
"ဟို အများကြီး.. အရမ်းကြိုက်ပါတယ်ရှင့်"
"စကားကို အပြည့်အစုံ ပြောလို့ ပြောထားတယ်လေ" ..ဖြတ် အ...
"လီးစုပ်ရတာ အရမ်းကြိုက်ပါတယ်ရှင့်"
ဒီစကားလုံးကို မပြောရဲမှန်း သိလို့ တမင် အရှက်ခွဲကာ ခဏခဏ မေးပြီး ပြောခိုင်းနေလေရဲ့၊ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ သူများတွေရှေ့မှာမို့ မြန်မြန်ရိုက်ပြီး မြန်မြန်ပြီးပါစေ ဆုတောင်းပေမယ့် ပိုသာဆိုးလာမယ် ဆုတောင်းတော့ ပြည့်မှာ မဟုတ်ဘူး။
"နားရွက်ဆွဲစမ်း ပြီးရင် ကျွန်မ စံရတီနွယ် လီးအရမ်း စုပ်ချင်ပါတယ်လို့ ပါးစပ်ကပြောပြီး ထိုင်ထ အခါ သုံးဆယ်လုပ်စမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
ကျွန်မစံရတီနွယ် လီးအရမ်းစုပ်ချင်ပါတယ်ရှင့်....
.......... .......,.. ...........
............ .......... .............
ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့ အပျိုကြီးပေါက်စ ကိုယ်တုံးလုံး သူအများရှေ့မှာ အရှက်ခွဲခံပြီး အရှက်လုံးလုံးကွဲ ရတော့တာပေါ့ ၊ ဒီလို အရှက်ခွဲ အပြစ်ပေး ခံရတာ သာယာသလို စိတ်ကဖြစ်မိလာတော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း အရည်တွေ စိုလာပြန်တော့တာပေါ့၊
အခါသုံးဆယ်ပြည့်အောင် မနဲလုပ်ရတယ်၊ ဒူတွေပါတုန်နေတာပေါ့၊ဘာမှ မပြောသေးလို့ နားရွက်လေးတွဲပြီး ရပ်နေရတယ်၊
"လက်ပိုက် ဒီဘက်လှည့်ပြီးဖင်ကို ကော့ထားစမ်း"
လက်လေးပိုက်ပြီးဘေးဘက်လှည့်ကာဖင်ကိုကော့ပေးလိုက်တယ်၊
လုံးပြီးဖွေးနေတဲ့ ဖင်လေးကို ကြိမ်လုံးလေးနဲ့အသာလေးပွတ်ဆွဲနေပြီး မရိုက်သေးပဲ အရှိန်ယူနေတယ် အရိုက်ခံရမယ့် ရတီမှာတော့ ကြိမ်လုံးလေး ဖင်ကို ပွတ်ဆွဲခံရတိုင်းကြက်သိမ်းတွေထပြီး တွန့်တွန့်သွားရတာပေါ့၊
"လက်ပိုက်ထားတာနဲ့ ဒီပုံစံကို လုံးဝ မပြင်ရဘူး လက်ပိုက်ဖြုတ်ပြီး ဖင်ကို ပွတ်တာတို့ ထွက်ပြေးတာတို့ လုပ်ရင် အစက ပြန်ရိုက်မယ် ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
ရွှမ်း......အ .... အီး ....
" တစ်....သခင်ခိုင်းရင် မညင်းတော့ပါဘူးရှင့်.. ...အ..အီး..."
တစ်ချက်ဆို တစ်ချက် ဆိုသလောက် ဖင်ကို တုန်ပြီး ခါနေရတယ်....လက်နဲ့ လည်းမပွတ်ရတော့ ပေါင်ခြင်းပဲ့ ပွတ်လိမ်ပြီး နေရရှာတယ်. ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တွန်လိမ်ပြီး အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေတဲ့ ရတီအဖြစ်ကို ကြည့်နေသူတွေက ကိုယ်ချင်းစာကြပေမယ့်လည်း ပြုံးစိစိတွေ ဖြစ်ကုန်တာပေါ့၊ ရတီမှာလည်း နာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာတော့တယ်၊ရှက်တာ ကြောက်တာရော နာလွန်းလို့ ပေါင်ခြင်းကြိတ်ပွတ်တာတွေရောကြောင့် အဖုတ်လေးကလည်း အလိုက်မသိ အရည်တွေ ပိုရွှဲထွက်လာတာပေါ့၊ရတီ ရမ်းခါနေတာ ငြိမ်တော့မှ နောက်တစ်ချက်ကို ထပ်ရိုက်တယ်.....
ရွှမ်း.....အား....
"နှစ် ...သခင်ခိုင်းရင် မငြင်းဝံတော့ ပါဘူးရှင့်... အဟင့် .. ဟင့်.."
ရွှမ်း.........အား......အား..လားလား အင်း......
အသံ မျိုးစုံ နဲ့ တွန့်ခါပြီး မျက်ရည်တွေရော ပေါင်းကြားက အရည်တွေပါရွှဲစိုပြီးဖင်ခါရမ်းနေတဲ့ အချောအလှ ရတီရဲ့ အရိုက်ခံရပုံမှာ ကြည့်နေရသူများအဖို့ သနားပေမယ့်လည်း ရမက်ထန်ထန် ကြည့်ကောင်းနေတာတော့ ဘယ်သူမှ ငြင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး.......ငါးချက်ပြည့်သည့် အထိ အေးအေးဆေးဆေး ရိုက်ပြီး ရှိုက်ငိုနေတဲ့ ရတီရဲ့ ပေါင်းကြားလေးကို ကြိမ်လုံး နဲ့ ထိုးပြီး
"ကောင်မ အရိုက်ခံရတာတောင် ဖီးတက်ပြီး ရွနေတယ်ပေါ့"
"အဟင့် ...ဟီး ...အဟင့်"
မဟုတ်ပါဘူး ငြင်းရင် အရိုက်ခံအုံးမှာမို့..
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
"ဘာဟုတ်ကဲ့လဲ ပြောစမ်း"
"ကျွန်မ ရွပါတယ်ရှင့် အဟင့် "
"ဒီဘက်လှည့်ပြီး စောင့်စောင့် ထိုင်စမ်း ပြီးရင် နင့် ရွနေတဲ့ အဖုတ်ကို ဖြဲပြလိုက်စမ်း"
"အဟင့် မလုပ်ပါနဲ့ မမလေးရဲ့ အဟင့်"
ဖြန်း.....အား
"ငါ စကားဆက်မပြောဘူးနော် လုပ်မှာလား မလုပ်ဘူးလား"
တင်ပါးပေါ် ထပ်ကျလာမယ့် ကြိမ်လုံး ဒဏ်ကို ကြောက်ပြီး...
"လုပ်ပါ့မယ် အဟင့် မရိုက်ပါနဲ့တော့.."
"ရော့ ဒါကိုပါ သင်ပေးထားတဲ့ အတိုင်းစုပ်ပြလိုက်"
ကောင်မလေးတွေ ဘက်ကိုလှည့် အဖုတ်လေး ဖြဲပြရုံ မက လက်တစ်ဖက်ကလည်း မမလေး ပစ်ပေးတဲ့ လီးတုကြီးကို နမ်းစုပ်ပြနေရတယ်၊ ရတီ ကိုယ်တိုင်လည်း အရှက်တွေ ကွဲရုံမက ကြည့်နေတဲ့ ကောင်မလေးတွေပါ ရွပြီး အဖုတ်တွေ စိုလာကြတော့တာပေါ့
"ကျန်တဲ့သူတွေ ပြန်လို့ရပြီ စံရတီနွယ် အ့ လီးတုကို ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ် ဒူးထောက် လက်မြောက်ပြီး ဆယ့်ငါးမိနစ် နေရမယ် ဒီနေ့ အတွက် မင်းကို အပြစ်သား အဖြစ် သတ်မှတ်ထား လို့ ယူနီဖောင်းဝတ်တဲ့ အခါမှာလည်းအတွင်းခံ ဝတ်ခွင့် မရှိဘူး ကြားလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
ရတီမှာ ကိုယ့် အဖြစ်ကို တွေးရင်း ဝမ်းနည်း ငိုကျွေးမိနေတော့တာပေါ့။ မနက် အလုပ်ခန်းထဲရောက်တော့ အဝါနုရောင် ယူနီဖောင်း လေးကို အတွင်းခံ မပါပဲ ဝတ်ပြီး ရမက်ပြင်းပြင်း အရမ်းလှနေတဲ့ ရတီကို အားလုံးက အာရုံထား ဝိုင်းကြည့်နေကြတယ်၊ ရတီမှာဖြင့် ရှက်လွန်းလို့ ခေါင်းလေးသာ ငုံ့နေရတာပေါ့၊ ကြီးကြပ် တွေဆီ ပစ္စည်းသွားထုတ်တော့..
"မင်း ဒီနေ့ ကောင်တာ မကိုင်ရဘူး ဧည့်ကြိုမှာပဲ နေရမယ်"
"ရှင်.. ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး"
ဆိုင်ခန်းမကြီးရဲ့ အရှေ့ မှန်တံခါးကြီးနားမှာ လက်ကလေးကို အနောက်မှာ ယှက်ပြီး ခြေထောက်လေးကို ခွဲပြီး ရပ်နေရတဲ့ရတီမှာ ပျော့ပါးလွန်းလှတဲ့ ယူနီဖောင်းလေးက ကိုယ်မှာကပ်နေတော့ အာလုံးရဲ့ရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုယ် အလှကို အရှိအတိုင်း ချပြနေသလို ဖြစ်နေတော့တာပေါ့၊စကပ်တိုတိုလေးနဲ့ ဖွေးနေတဲ့ ပေါင်သားလေးတွေ လက်ကို အနောက်ဘက်မှာယှက်ထားတော့ ရင်သားလေးတွေကလည်း အရှေ့ကိုမို့မောက် ထွက်နေတော့ အတွင်းခံ ခံမထားတဲ့ လုံးဝန်းတဲ့ နို့လေးတွေကလည်း စူပြီး လုံးထွက်နေတော့တာပေါ့၊ ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးပေါ်က လည်ပတ်လေးနဲ့ အရမ်းလှလွန်းတဲ့ ကျွန်မလေး သိမ်ငယ်ခြင်း အားငယ်ခြင်းရှက်ရွံ့ခြင်းတွေနဲ့ ကျွန်သားကျဖို့ လေ့ကျင့်အပြစ်ပေးခံနေရှာတာပေါ့။မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အရှက်သိက္ခာ ဆိုတာတွေထက် သခင်ကျေနပ်ဖို့ ဘယ်လို ကျိုးနွံစွာ ပေးဆပ်ရလဲ ဆိုတာသာ တွေးတောနေရတော့တယ်။
မနက် မမတွေကို ကော်ဖီဖျော်ပေးပြီးထဲက ရပ်နေရတာ တော်တော် ညောင်းလာပြီ။ ပြေလို ပြေငြား ခြေထောက်ကို မသိမသာလေး လှုပ်ကြည့်နေမိတယ်။
"စံရတီနွယ်" ကြီးကြပ်မမရဲ့ အသံ
"ရှင်"
"လာစမ်း"
မမလေးနားသွားလိုက်တော့
"နင် ငြိမ်ငြိမ်မနေပဲ ဘာလို့ လှုပ်နေတာလဲ"
"ဟို ဟို ရတီ နည်းနည်းညောင်းလို့ ခြေထောက်လှုပ်မိတာပါရှင့်"
"အော် ညောင်းလို့လား နင့်ကို အရှေ့ထွက်ပြီး လှုပ်ရွနေဖို့ ပြောထားလား"
"မပြောပါဘူးရှင့်"
"မင်းမှာ အပြစ်ရှိလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ အပြစ်ရှိပါတယ် "
"ဒီခုံပေါ် မက်တပ်ရပ် လက်ပိုက်ပြီး ဟိုဘက်လှည့်ထား"
တစ်ပေလောက်မြင့်တဲ့ ခုံပုလေးပေါ် တက်ပြီး လက်ပိုက် ထားလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ခြေသလုံးကို ရိုက်မယ်လို့ ထင်ထားလို့ ခြေထောက်လေးကို တောင့်ထားမိတယ်။
"ဖြောက်....အား.."
မထင်မှတ်ထားပဲ အနောက်က စကပ်အောက်လွတ်နေတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးကို ကျင်စက်နဲ့ တို့တာခံလိုက်ရလို့ ကျင်လည်းကျင် လန့်လည်းလန့်သွားပြီး အားခနဲ့ တွန့်တက်သွားတော့တယ်။
"နောက်လှုပ်လှုပ် ရွရွ နေအုံးမလား"
"မလှုပ်တော့ ပါဘူးရှင့် ငြိမ်ငြိမ်နေပါ့မယ့်ရှင့်..အဟင့်"
"ဖြောက် .... အင်း...."
"မလှုပ်တော့.............................."
"ဖြောက် ......အီး..... "
ကျင်စက်နဲ့ တစ်ချက်တို့ လိုက်တိုင်း တွန့်ခါ ပြီး ညီးညူနေရရှာတဲ့ ရတီအဖြစ်ကို အားလုံးက ဝိုင်းပြီး ကြည့်နေကြတော့တာပေါ့။
"ညောင်းတာ ဒီ ခြေသလုံးတွေရော ပါလား ဖြောက်.....အား"
"ကြောက်ပါပြီ မမရဲ့ နောက်မလှုပ်တော့ပါဘူး...အဟင့်...ဟင့်"
"ဖြောက်....ဖြောက်......ဖြောက်"
"အား ....အီး.......အား......."
မခံနိုင်လွန်းလို့ ရတီမှာ ခြေသလုံးလေးကို လက်နဲ့ကုန်းပွတ်မိတာပေါ့၊
ပိုဆိုးတာက ခုံအမြင့်လေးပေါ်မှာ စကပ်တိုတိုလေးနဲ့ ခြေသလုံးကို ကုန်းပွတ်တော့ မြင့်တက်သွားတဲ့ စကပ်လေးရယ် ကုန်းလိုက်လို့ အနောက်ကို ပြူထွက်လာတဲ့ အဖုတ်ရဲရဲလေးကို တမင် လှပ်ပြသလို ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။ ပြူထွက်နေတဲ့ အဖုတ်နှတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ကြီးကြပ်မမကလည်း အမိအရ ကျင်စက်နဲ့ လှမ်းတို့လိုက်တယ်၊
"ဖြောက်....အား .....ဝုန်း..."
နူးညံလွန်းတဲ့ အဖုတ် နုတ်ခမ်းသားလေး ကျင်ခနဲ့စူးပြီး နာသွားတော့ ရတီမှာ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ပဲ ခုံအောက်ကို ပြုတ်ကျ သွားတော့တယ်။
နာကျင်လွန်းတာရော ရှက်တာရော ကြောက်တာရောကြောင့် ရတီလည်း မမလေး ခြေထောက်ကို ဖက်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို တောင်းပန်နေရတော့တယ်.....
"အား အဟင့် ဟင့် ကြောက်ပါပြီ မမရဲ့ နောက် မလှုပ်ရဲတော့ ပါဘူး မလုပ်ပါနဲ့တော့ အဟင့် ... ဟင့်.."
ဒီအရွယ်ကြီးနဲ့ ငိုယိုတောင်းပန်နေတဲ့ ရတီအဖြစ်မှာ သနားစရာကောင်းသလို နှိပ်ဆက်သူအတွက်တော့ အကောင်းဆုံးဖျော်ဖြေမှု့တစ်ခုအဖြစ် သဘောကျကြေနပ်စရာ ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။
ကြီးကြပ်မမက မျက်ရည် တွေနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လိုငိုယိုတောင်းပန်နေတဲ့ ရတီ မျက်နှာလေးကို ဆွဲမလိုက်ပြီး ပြုံးပြီး ကြည့်နေတယ်၊ ပြီးမှ
"မင်း ကို လက်ပိုက်ထားရမယ်လို့ ပြောမထားဘူးလား ၊ ဒီလောက် အပြစ်ပေးနေတာတောင် နာခံမှု့ မရှိသေးဘူး နာခံမှု့ မပြည့်တဲ့ ကျွန် မှာ အပြစ်ရှိလား မရှိဘူးလား..."
"ရှင်.....အဟင့်.."
အပြစ်က ထပ်တောင်တို့လာသေးတာမို့ ရတီမှာ ကြောက်လွန်းလို့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တုန်တက်ပြီ ရှင် လို့သာပြောနိုင်တော့တယ်"
"ပြောလေ နင့်အပြစ်ရှိလား"
"ဟုတ် ...ဟုတ်ကဲ့ အပြစ်ရှိပါတယ်ရှင့် ...အဟင့် ဟင့် ကြောက်လည်းကြောက်ပါပြီ မမရဲ့ နောက် မလုပ်တော့ပါဘူးရှင့် အဟင့် တောင်းပန်ပါတယ် မမရဲ့ "
တောင်းပန်ပေမယ့်လည်း မမရဲ့ အမိန့်က ထပ်ထွက်လာတယ်..
"မက်တပ် ပြန်ထစမ်း နင် ကာတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို အရှေ့ကို ထုတ် ဆန့်ထားစမ်း"
ကြီးကြပ်မရဲ့ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့လည်း ငိုယိုကာ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း လုပ်ရရှာတာပေါ့။
"လက်ကို ဆန့်ပြီးခံနော် ဒီတစ်ခါဆိုရင်တော့ လုံးဝ သည်းမခံတော့ဘူး ကြားလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ပါရှင့် အဟင့် ဟင့်"
ဆန့်တန်းထားတဲ့ ဖွေးဥနေတဲ့ လက်ကလေးကို လက်ဖြန်လေးတွေ လက်မောင်းလေးတွေကို စိတ်ကြိုက် ကျင်စက်နဲ့ တို့တာခံရတာပေါ့....
"ဖြောက်...ဖြောက် ....... ဖြောက်"
"အား ...အီး......အမလေး........."
ဖြူဖြူနုနု လက်လေးဆန့်ပြီး အသံစုံ ငိုယို တွန့်ခါနေတဲ့ ရတီ ၊ တရုတ်သရဲမလေး ဒဏ်ပေးခံရသလို ငိုယိုတောင်းပန်နေတာကို အရသာခံကြည့်ပြီး တဖြောက်ဖြောက်နဲ့ တို့ကာ စိတ်ကြိုက်ဒဏ်ပေးနေတော့ တာပေါ့.......
"ရပြီ လက်ပြန်ချတော့ ... ပြီးရှင် ခုံကို ခြေထောက်ကြားမှာ ပြန်ခွထားပြီး ခုဏကလို မင်းခြေထောက်ကို ပြန်ကိုင်ထား "
"ရှင်.. ကြောက်ပါပြီ မမရဲ့ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး အဟင့်... အလုပ်ပါနဲ့တော့...ကြောက်ပါပြီ..."
ဘာထပ်လုပ်မယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့ ရတီမှာ အကြောက်ကန်ကန်ပြီး လက်အုပ်လေးချီကာ ငိုယိုတောင်းပန်ပေမယ့်လည်း ကြီးကြပ်မကတော့လုံးဝ အလျှော့မပေးချေ။
" မင်း အပြစ်တွေ ထပ်ပြီးတိုးချင်နေတာလား လုပ်မလား မလုပ်ဘူးလား"
ထပ်တိုးမယ့် အပြစ်တွေကို ကြောက်လွန်းလို့ ရတီမှာ တုန်တုန်ရင်ရင် ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်ဖြင့် ခုံကို ခွပြီး ပြန်ကုန်းပေးရတော့ရှာပေါ့....
ပြူထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ရဲရဲလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားကို ကျင်စက်နဲ့ တို့တို့ပြီး အပြစ်ပေးတော့တာပေါ့ ......
"ဖြောက် အား အင်း ဖြောက် အမလေး အား........"
အနု အရွဆုံး နေရာ လေး ကို သေချာ ထိထိမိမိ အပြစ်ပေးခံရတော့ နာကျင်လွန်းပြီး မျက်ရည်ရွှဲစိုပြီး အဖုတ်လေးပါ စိုရွှဲနေတော့တာပေါ့။
"ထစမ်း ငါ့ဘက်လှည့်ပြီး ပုံစံပြန်ရပ်"
နာကျင်လွန်း ကြောက်လွန်းနေပြီမို့ မျက်ရည်တွေ စီးကျပြီး ရှိက်ငိုကာ မမလေးရှေ့မှာ ပြန်ရပ်နေရတယ်။
ကြီးကြပ်မမက ခပ်အေးအေးပဲ ရတီရှေ့မှာရပ်ပြီး သူ့ရဲ့ အတွင်းခံ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ပြီး ရတီကို ပေးလိုက်တယ်၊
"ရော့ နင့်မျက်ရည်တွေရော နင့်ဖုတ်စိုနေတာရောကို သေချာသုတ်စမ်း"
အတွင်ခံနဲ့ မျက်ရည်သုတ်ခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ ရတီမှာ ရွှံတာရော သိမ်ငယ်ချင်းတွေပါ ခံစားရပေမယ့် ခိုင်းတာကို မလုပ်ပဲ မနေရဲတော့ပဲ ချက်ခြင်း မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ရတယ်
"ပင်တီကိုဖြန့်ပြီး နမ်းစမ်း ပြီးရင် နင့်မျက်နှာကို သေချာပွတ် "
အခုမှ ချွတ်လိုက်တဲ့ ပင်တီကို နမ်းပြပြီး မျက်နှာ အနှံပွတ်ကာ နေရတယ်။
"နင် ရွပြီး ထွက်လာတဲ့ အဖုတ်က ရည်တွေပါ သုတ်စမ်း သေချာပြောင်အောင်သုတ် ပြီးရင် ပင်တီကို လိမ့်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားစမ်း"
စကပ်လေးမပြီး စိုနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို သေချာ သုတ်ပြီး ပင်တီလေးကို လိမ့်ကာ ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး ရပ်နေရတယ်။
ဆယ့်ငါးမိနှစ်လောက်ကြာလို့ ရတီလည်း အငိုရပ် ရှိတ်သံ ရပ်တော့မှ ....
"ရပြီ အ့ပင်တီကို ထုတ်ပြီး အမှိုက်ပုံးထဲပစ်လိုက်တော့ ပြီးရင် ကျန်တဲ့ ကြီးကြပ်တွေဆီသွားပြီး အပစ်ပေးပါလို့ သွားပြော နောက်ဆို ဒီထက်ဆိုးမယ် သွားတော့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ ရတီ ကြောက်ပါပြီ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး မမဆုံးမတဲ့ အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်"
အရှက်ခွဲ နာကျင်စေပေမယ့်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့ နှုတ်ဆက်စကားပြောကာ ကျွန်တစ်ယောက်ရဲ့ ကျိုးနွံမှုကို ရတီ ပုံစံကျလာတော့တယ်။
အဖွဲ့ နှစ်ရဲ့ ကြီးကြပ်မမ က ရတီကို စကပ်ကလေးမခိုင်းပြီး ပေါင်ရင်း နုနုလေးကို သရေပင်နဲ့ ပစ်ပြီး အပြစ်ပေးတယ် .......
"ဖတ်...အ....ဖက်......အား ဖတ်....အီး....."
အခါနှစ်ဆယ်ကျော်မှာတော့ ရတီ ရဲ့ ပေါင်ရင်းသားတွေ ရဲတွတ်ကြိမ်းစပ်ပြီး သရေပင် ချိန်ထားရုံနဲ့တင် တုန်ပြီးကြောက်နေရှာတော့တယ်...အချက်သုံးဆယ် သရေပင်ပြစ်ဒဏ်ပေးပြီး နားလိုက်တယ်...
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမလေး"
နောက်ထပ် အဖွဲ့သုံးကြီးကြပ်က ခုံပေါ်လက်ထောက်ခိုင်းကာ ပိန်ပေါင် ဘက်တံ အပြားနဲ့ ရတီရဲ့ ဖင်လုံးလေး တစ်ဖက်ကို ဆယ်ချက်စီ ရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးတယ်....
"ဖြန်း....ဖြန်း .......ဖြန်း.....,"
အ ...အ....အား ....အမလေး....
ရတီမှာတော့ နာကလည်းနာ ရှက်ကလည်းရှက် ငိုရတာလည်း ပင်ပမ်းလွန်းလို့ ခပ်ပျော့ပျော့လေးပဲ ရှိနေတော့တယ် ကြီးကြပ်တွေ အားလုံးအပြစ်ပေးပြီးတဲ့ အခါ မန်နေဂျာ ရုံးခန်းထဲသို့ သွားရပြန်တယ် ။ မမရဲ့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း လေးဘက်လေး ထောက်ကာ မမရှိရာ အနားသို့ သွားလိုက်တယ်။ မမက ခြေထောက်ကို ကားပေးတော့ ခြေထောက်ကြားထဲ အထိ တိုးဝင်လိုက်တယ်။ မမက ရတီမျက်နှာလေးကို အသာဆွဲမပြီး သူ့ပေါင်ပေါ် တင်ကာ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး မေးလိုက်တယ်
"ပြော ဘာကိစ္စလည်း "
ရတီလည်း မမရဲ့ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းလေးတင်ထားရက်နဲ့ပင်
"ရတီ ငြိမ်ငြိမ်မနေပဲ လှုပ်ရွနေလို့ ကြီးကြပ်မမတွေ အပြစ်ပေးပြီးပါပြီ အခု မမ အပြစ်ပေးဖို့ အပြစ်လာခံတာပါ။"
မမက ညင်သာစွာ ခေါင်းလေးကို ပွတ်နေရင်း...
"နောက် လုပ်အုံးမလား သခင်က ခိုင်းရင် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း နေမှာလား ကျိုးနွံပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ရတီ ခိုင်းတာလုပ်ပြီး ကျိုးနွံ ပါ့မယ့်ရှင့် နောက်မလုပ်ရဲတော့ပါဘူးရှင့်..."
"အင်း မင်း အပြစ်ခံနေရတာ ငါတွေ့တယ် မင်းကို သနားလို့ ငါတော့ အပြစ်မပေးတော့ပါဘူး ..နောက်ဆို သခင်ကို အကောင်းဆုံး ပြုစု ပေးနိုင်အောင်ကျိုးစား လိမ်မာတယ်.."
ရတီမှာ သခင်ရဲ့ကြင်နာမှု့ကို ရရှိသွားလို့ အရမ်းပျော်သွားရှာတာပေါ့ ။
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မလေး ရတီ မှာ သုံးလ အ ကြာ မှာတော့အရှက်ကွဲ နာကျင် သိမ်ငယ်ခြင်းတွေနဲ့ အသားကျနှစ်ကြိုက်ပြီး ကျိုးနွံလိမ်မာတဲ့ ကျွန်မလေး တစ်ယောက် ဖြစ်လာတော့တာပေါ့။ သုံးလပြီးတဲ့အခါမှာတော့ အိမ်ပြန်ဖို့ ဆယ်ရက်ခွင့်ရတယ် ။ နယ်က ဆိုင်က သူငယ်ချင်းရဲ့ ကူညီမှု့ နဲ့ ပိုလို့တောင် တိုးတက်နေသေးတယ်၊
ခွင့်ပြည့်လို့ ပြန်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ရတီကို ဆိုင်မှာ မထားတော့ပဲ သူဌေးအိမ်မှ စပြီး အလုပ်ပြန်ဝင်ရတယ်၊ ဒီတော့မှ လိမ်ကျွန်မလေး ဘဝက ဇာတ်လမ်းစတော့တာပေါ့။
ရတီ ၄
အသားကျပြီးသား ကျိုးနွံနာခံတက်မှုတွေကြောင့် သူဌေးအိမ်မှာလည်း သိပ်မခက်တော့ပါဘူး။ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရတဲ့ အချိန်နဲ့ အပစ်ပေးခံရတဲ့ အချိန် ပိုလာပေမယ့် အလုပ်မရှိ အေးဆေးနားရတဲ့ အချိန်တွေ များလို့ အဆင်ပြေဖြတ်သန်းနိုင်တာပေါ့။
ကိုယ်ပိုင်နားနေနေချိန်တွေဆို ဂါဝန်တိုလေးတွေ ပေးဝတ်ပေမယ့် သူဌေးနား ပြုစု ခစားရတဲ့ အလုပ်ချိန်တိုင်းမှာတော့ လည်ပတ်နဲ့ ဒေါက်မြင့် ဖိနပ်ကလွဲပြီး ကိုယ်တုံးလုံးပဲ နေရတယ်။
အတွင်းခံဆိုတာ ရာသီလာချိန်မှာပဲ ဝတ်ရပြီး အ့လိုအချိန်မျိုးတွေမှာတော့ နားရက်အနေနဲ့ ပေးထားတယ်။
ရတီ ပထမဆုံး ခစားဝင်ရတဲ့ နေ့မှာပဲ ရတီရဲ့ အပျိုစင်ပန်းဦးလေးကို သူဌေးက စိတ်တိုင်းကျ သုံးဆောင်ခဲ့တယ်။
အားလုံးထဲမှာ အထွားဆုံး အတောင့်ဆုံးမို့ သူဌေးက သဘောကျဆုံး လက်ရွှေးစင် ကျွန်မလေး ပေါ့။
သူဌေးဆီ အခစားဝင်ဖို့ ပထမဆုံး အိပ်ဆောင်ခန်း ခန်းကို ရောက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ရတီ အံ့အားသင့်မိတာက ခစားဝင် ပြုစုပေးရတာက ရတီတစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ၊ မန်နေဂျာမမ အေမီရယ် ကြီးကြပ် နှင်းနှင်းရယ် နောက် စုရည်နဲ့ ဝတ်မှုံဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရယ် ရတီ အပါအဝင် အားလုံး ငါးယောက်။ အေမီ ကိုတွေ့တော့ ဒူးလေးထောက်ပြီး မဂ်လာပါ မမ လို့ နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။
"ရတယ် ရတီ သူဌေးကို ခစားတဲ့ အခါ ဘယ်သူမှ ရာထူးတွေ မရှိကြဘူး ငါတို့လည်း ဒီအချိန်မှာ နင်နဲ့တန်းတူ ပဲ ပထမဆုံးဆိုတော့ ဂရုစိုက်နော်"
"အော် ဟုတ်ကဲ့ မမ"
"မမ တွေ ဘာတွေလည်း ခေါ်မနေနဲ့ အေမီလို့ပဲ ခေါ်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ"
သူဌေး လာချိန် နီးချိန်မှာတော့ အားလုံး ကိုယ့်ဂါဝန်လေးတွေ ချွတ်ပြီး တန်းစီကာ အသင့် စောင့်နေရတယ်၊
သူဌေး အခန်းထဲ ဝင်လာ ပြီဆိုတာနဲ့ အားလုံး ဒူးထောက်ပြီး နုတ်ဆက်ကြရတယ် ၊ သူဌေးရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးရပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို အကုန် လိုက်ဝင်ကြရတယ်။ သူဌေးက bathtub ထဲက ရေကို စမ်းကြည့်ပြီး..
"ရေက လို ချင်တဲ့ အနွေးမရှိဘူး ကျွန်မတွေ အလုပ်ကို သေချာ ဂရုမစိုက်ဘူးလား"
အားလုံး ဒူးထောက်ပြီး...
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင် ပေါ့လျော့မိတဲ့ အတွက် အပြစ်ပေးပါ" လို့ အားလုံး ကတောင်းပန် လိုက်ကြတယ်..
ပြီးတော့ မှ တစ်ယောက်ချင်းစီ သူဌေး နားကို သွားပြီး ပါးရိုက် ခံကြ ရတယ်။
"ဖြန်း...ဖြန်း....အ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူးရှင့်"
............ .......... ............. ........
အားပြင်းပြင်း မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ့်ပါး အရိုက်ခံဖို့ ကို့ အလှည့်ကျစီ သွား အရိုက်ခံရတာမို့ ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ်တဲ့ ရတီ မှာတော့ ရှက်လည်းရှက် အရမ်းလည်း ကြောက်နေရတာပေါ့....
"ဖြန်း ဖြန်း... ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူးရှင့်"
သူဌေး ရေချိုးကန်ထဲမှာ ရေစိမ်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အေမီနဲ့ နှင်းနှင်းက
သူဌေးဘေးနားကနေ ပွတ်သပ်ပေးကြရတယ် ၊ ပြီးနောက် သူဌေးက သရေ ရေမြုတ် အခင်းပေါ်မှာ လှဲအိပ်လိုက်တယ်၊အ့တော့မှ ရတီက ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရတယ်၊ ရိုးရိုးတော့ မဟုတ်ဘူး သူဌေးကိုယ်ပေါ်မှာ အကောင်းစားဆပ်ပြာဆီ လိမ်းသုပ်ပြီး ရတီရဲ့ လုံးပြည့်နေတဲ့ နို့တွေနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်ပေးရတယ်၊ နာရီဝတ်နီးပါးလောက် နို့နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးတာကို ဇိမ်ခံပြီးမှ ရေချိုးတဲ့ အလုပ်ကို လက်စသက်ပြီး တယ်။ကျန်တဲ့ သူတွေက သူဌေးကို ရေသုပ်ပေး အဝတ်လဲပေးတဲ့ အချိန်မှာ ရတီက ရေအမြန်ဆေး ရေသုပ်ပြီး အိပ်ခန်း ထဲကို ပြန်ထွက်လာရတာပေါ့။
ဆုရည်နဲ့ဝတ်မှုံ က သူဌေးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို စုပ်ယက်ပေးနေရပြီး သူဌေးကတော့ ဝိုင်နဲ့ ဆေးလိပ်သောက်ကာ နေရာကနေ ရတီ ကို
"ကျွန်မ ငါ့လီး မြန်မြန် လာစုပ်စမ်း"
ဆိုပြီး ခြေထောက်ကို ကားလိုက်တယ်
ရတီလည်း လေးဘက်သွားကာ သူဌေးရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီး
"ကျွန်မကို လီးစုပ်ခွင့် ပေးတဲ့ အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"
လို့ ပြောပြီး လီးကြီး ကို နမ်းကာ လျှာနဲ့ အရင်ဆုံးလျှက်ပေးလိုက်တယ်။
အတုတွေနဲ့ လေ့ကျင့်ထားလို့ မစိမ်းတော့ပေမယ့် သန်မာလွန်းတဲ့ ယောကျာ်း လီး စစ်စစ် ကို စုပ်ပေးရတဲ့ ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ အပျိုကြီး စံရတီနွယ်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ ရှက်စိတ်တွေရော ရမက်စိတ်တွေရော မွှန်ထူလို့ နေတော့တာပေါ့။
သူဌေးက ရတီရဲ့ လီးစုပ်ပေးတာကို ဇိမ်ခံရင်း
" ကျွန်မ ရတီ ငါဒီနေ့ မင်းရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ငါအသုံးပြုမယ် ဟုတ်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"မင်း ငါလိုးတာရော ခံချင်ရဲ့လား"
အပျိုမတစ်ယောက်က မချစ် မနှစ်သက်ပဲ ကျွန်မ အလိုးခံချင်ပါတယ်လို့ ဘယ်သူက ပြောချင်မှာလဲ မဖြစ်သာတဲ့ အခြေအနေမို့ ပေးဆပ် ရမယ့်ဟာကို ၊ ကျေနပ်အောင် မပြောရင်လည်း ပါးရိုက်ခံရမှာ သိနေပြီးသားမို့..
"ကျွန်မ ကို သခင်က လိုးပေးမှာမို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အရမ်းလည်း အလိုးခံချင်ပါတယ်ရှင့်"
စုပ်လက်စ လီးကြီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ပြီး ပြောလိုက် ပြန်စုပ်ပေးလိုက်နဲ့
ရတီ အလုပ်ရှုပ်နေတော့တာပေါ့...
"မက်တပ်ထစမ်း ပေါင်ကို ကားပြီး ရပ်"
လီးစုပ်ရင်း အရှိန်တက်လာကာမှ သူဌေးက ရပ်ခိုင်းလိုက်တော့ ပါးစပ်ထဲကပြွတ်ခနဲ ထွက်သွားတဲ့ လီးကြီးကို နှမြောသလိုကြည့်ကာ ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ရပ်ပေး လိုက်ရတယ်။
ရတီ စုပ်ပေးလို့ မက်ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို စုရည်က ထပ်စုပ်ပေးနေရတယ်၊
"အေမီ နဲ့ နှင်းနှင်း ရတီ ဖီးတက်တာ ငါကြည့်ချင်တယ် နင်တို့ လျှက်ပေးလိုက်ကြစမ်း"
အရင် သင်တန်းပေးတုန်းက ကိုယ့် ကလျှက်ပေးရသူတွေက အခု ပြန်လျှက်ပေးတာ ခံရမှာမို့ အားနာသလိုလို ပို ရင်ခုန်သလိုရှိပြီး သူဌေး အရှေ့တည့်တည့်မှာ အဖုတ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ဖီးတက်ပြရမှာမို့ ပိုလည်းရှက် ရတာပေါ့။
အေမီက အရှေ့ အဖုတ်ကို အသာဖြဲပြီး လျှာနဲ့ အထက်အောက် အရင်ဆုံး ပွတ်ဆွဲပြီး မာတင်းလာတဲ့ အစေ့လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာလုပ်ပြီး အစိလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆွဲစုပ် လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ရတီမှာ ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ အရမ်းကို ဖီးတက်နေတော့တယ်၊
အနောက်က နှင်းနှင်း ကလည်း ရတီရဲ့ ဖင်ကို ဖြဲပြီး ဖင်ထဲကို လျှာနဲ့ ထိုးမွှေတော့နေတော့ ရတီ ကြာကြာ မခံနိုင်တော့ ပထမ တစ်ချီ ပြီးသွားတော့တယ်။
ရတီ အထွဠ်အထိပ်ရောက် ပြီးသွားပေမယ် အောက်က မှုတ်ပေး လျှက်ပေးသူတွေက မနားပဲ ဆက်ပြီး လျှက်နေတယ်၊ အေမီနဲ့ နှင်းနှင်း နေရာပြောင်းပြီး ဆက်မှုတ်ကြတယ်၊
နှင်းနှင်း စီးကျနေတဲ့ စောက်ရည်လေးတွေကို ပေါင်တံတစ်လျှောက် သေချာလျှက်ပြီး မှ အဖုတ်ကွဲလေးထဲ လျှာထည့်ပြီး မွှေတော့တယ်၊ ဆူထွက်နေတဲ့ အစိလေးကို သွားလေးနဲ့ ဖိဖိ ပြီး လျှာနဲ့ ထိုးပေးတဲ့ အချိန်ဆို ရတီမှာ ကျင်ကျင် သေးပါ ထွက်ချင်လာတယ်၊
ဒီတစ်ချီလည်း ငါးမိနှစ်တောင် မခံနိုင်ပဲ အရည်ထွက်ကာ ဒူးပါ ညွှတ်ကျသွားတော့တယ်၊ သူဌေး ရှေ့ ဒူးလေးထောက်ကာ လိုးပေးပို့ တောင်းပန်ရတော့တယ်၊ မတောင်းပန်လို့လည်း မရဘူး နောက်ထပ် ထပ်ပြီး အမှုတ်ခံရရင် ရတီရဲ့ အစိက ကျိမ်းပြီး မခံနိုင်တော့ဘူးလေ။
"သခင်ရယ် ကျွန်မလေးကို လိုးပေးပါတော့ ကျွန်မ မနေနိုင်တော့လို့ပါ သခင်စိတ်ကြိုက် လိုးတာ ခံချင်နေပါပြီ ရှင့်"
အ့တော့မှ သူဌေးက ထိုင်ရာက ထကာ ရတီရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး ကုတင်ကြီး ရှိရာကို လေးဘက်ထောက်ရက် ဆွဲခေါ်သွားတော့တယ်။
"ကုတင် အစွန်းမှာ နင့်ဖင်ကို ဖြဲပြီ ကုန်းထားစမ်း၊ ဖင်ကိုကော့ထားစမ်း "
ဖင်လေးထောင်က ကုန်းထားတော့ အဖုတ်စိုစိုလေးက ပြူးထွက်နေတာပေါ့၊ သူဌေး က အဖုတ် အကွဲကြားလေးထဲ လက်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး မာတင်းနေတဲ့ အစေ့လေးကိုတို့ ကစားပြီး...
"စောက်စိတောင်ပြီး ရွတာ ဒီအဖုတ်လား ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း"
အစိကို ပွတ်ပြီး ဖွေးနုနေတဲ့ ဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက် မေးလိုက်တယ်..
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်မ အဖုတ်ရွ တဲ့ ကျွန်မပါရှင့် သခင် ဆုံးမပြီး စိတ်ကြိုက် လိုးပါ"
"ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း.....ဖြန်း"
ခြောက်ချက်လောက် စိတ်ကြိုက် ရိုက်ပြီးမှ ရဲပြီး ဥနေတဲ့ ဖင်လုံးလေးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးကြီး ထိုးထည့် လိုက်တော့တယ်..
"အား အီး အမလေး... အား..."
အပျိုစင်ရဲ့ ပန်းဦးချွေပွဲကတော့ ညီးညူသံ တွေနဲ့ သွေးစွန်းပြီး သူဌေးရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချက်များရဲ့အောက်မှာ တတိယ အချီ မျက်ရည်များနဲ့ ပျော့ခွေကာ ပြီးမြောက်သွားတော့တယ်။
အချက် လေးငါးခြောက်ဆယ်လောက် မနားတမ်း လိုးပြီး ရတီရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲကာ မျက်နှာပေါ်သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး သူဌေးလည်း တစ်ချီ ပြီးသွားတော့တယ်။
သုတ်ရည်တွေ သွေးစတွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ ရတီကို အေမီက ရေချိုးခန်းထဲသို့ တွဲခေါ်ပြီး ရေနွေးလေးနဲ့ သေချာ ဆေးကြောပေးပြီ ရေကူချိုးပေးတယ်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အေမီရယ်.."
"မလိုပါဘူး ရတီရယ် ငါတို့က ဘဝတူ ကျွန်တွေပဲ..အရင် နင်တို့ကို ခိုင်းစေရတာကလည်း သူဌေးက ချမှတ်တဲ့ စည်းကမ်းမို့ပါ နားလည်ပေးရင်ပဲ ရပါတယ်"
ရေချိုးလိုက်ရတော့ နည်းနည်း ပြန်လန်းသွားပေမယ့် အဖုတ် ကတော့ ကြိမ်းစပ်ပြီး လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်ပဲ ကွတကွတနဲ့ အခန်းထဲမှာ ပြန် နေရာယူရတယ်။
သူဌေးက နှင်းနှင်း လီးစုပ်တာကို ဇိမ်ခံရင်း ရတီကို ဝိုင် တစ်ခွက် ဆုချတယ်
"ကျွန်မ ငါလိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ် နင့်ကို ဆုချမယ် အနားလာစမ်း"
ရတီက သူဌေးအနားသွားကာ ဒူးထောက်ပြီ ဝိုင်ခွက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယူကာ တငုံစာလောက်မော့သောက်လိုက်ပြီး....
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"
"ငါလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလား ကျွန်မ"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် သခင်လိုးတာ ကြိုက်ပါတယ်ရှင့် ကျေးဇူးလည်း တင်ပါတယ်ရှင့်"
"ထပ် အလိုးခံနိုင်သေးလား ကျွန်မ"
"သခင်ဆန္ဒရှိသေးရင် ကျွန်မ ခံပါမယ်ရှင့်"
"ဟား ဟား တော်လိုက်တဲ့ ကျွန်မ ကဲ သောက်သောက် ပြီးရင်ခုတင်ရင်းမှ ပြန်ကုန်း ပြီး စောင့်နေ..... ဒီတစ်ခါ ဖင်လိုးမယ်.. အေမီ သူ့ဖင်ကို ဂျယ်သုပ်ပြီး အစပျိုးထားစမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်"
မခံရင် အသေရိုက်ခံရမှာ စိုးလို့ ခံကောင်းတယ် ပြောလိုက်မိတာ အခုတော့ ဖင်ပါ ပါကင် ဖွင့်ခံရအုံးမယ်..၊
သူလီးကြီးနဲ့ ဖင်လိုးခံရမယ့် အရေး ကြားတာနဲ့တင် ဖင်ကြောထဲ စိမ့်ပြီး အဖုတ်ထဲကပါ ယားလာတော့တယ်။
မွေ့ရာကြီးပေါ်ကို ကိုယ်တစ်ပိုင်းမှောက်တင်ပြီး ကုတက်အောက်မှာ ခြေထောက်ကို ကားပြီး ထောက်ထားရတယ်၊ မွေ့ရာပေါမှာ နို့တွေ ပြားနေအောင် ကပ်ထားပြီး ဖင်ကို ကော့ထားရတယ်၊ အေမီ က ဖင်ကြားထဲကို ဂျယ်တွေ ရွှဲနေအောင် ညှစ်ထည့်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲကို လက်ညိုးနဲ့ ထိုးပြီး ဖင်ပေါက်ချဲ့ကာ ဂျယ်ရွှဲရွှဲ ထည့်ပေးနေတယ်။
"အ အား အင်း......."
လက်ညိုးတောင် ဒီလောက်ကျပ်ပြီး နေရင် လီးကြီးနဲ့ဆို ဖင်ကွဲတော့မှာပဲလို့တွေးရင်း ကြောက်စိတ်နဲ့ ရောကာ အဖုတ်ကဖောင်းပြီး ရမက်တွေ ပိုထကျွလာပြနတယ်
"စိတ်ကို တင်းမထားနဲ့ ရတီ လျှောထား အ့ဒါမှ အနာသက်သာမှာ"
အင်းပါ.....
သူဌေးက ဖင်ရဲရဲလေးကို လီးကြီးနဲ့ ထောက်ပြီး
"ကျွန်မ ဖင်လိုးတာ ခံချင်နေပြီးလား"
ဖြန်း....ဖြန်း
"အ..အား အရမ်း ခံချင် နေပါပြီ သခင် ဖင် လိုးပေးပါတော့ အဟင့်.."
အေး သေချာ ခံစမ်း... ဆိုပြီး ရတီရဲ့ နို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ချေပြီး စလိုးပါတော့တယ်...
အစပိုင်းမှာ တစ်ဆို့ပြီး နာလွန်းလို့ မခံနိုင်ပေမယ့် မို့ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ကိုယ့်ဘာသာပွတ်၊ သူဌေးကလည်း အရမ်း မကြမ်းတော့ပဲ ဖြေးဖြေးချင်းချော့သွင်းကာ နို့တွေကို စုပ်နယ်ပေးတာမို့ ရတီ ဖင်ခံရတာ အဆင်ပြေလာတယ်၊ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးပြီး ပုံစံ ပြောင်းခိုင်းတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူဌေးက ပတ်လက်အိပ်ပြီး ရတီက အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးရတယ်၊ ကျွန်မလေးရဲ့ နာကျင် ဖီးတက်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကို ဖီးခံကြည့်ပြီး လုံးပြီး လှလွန်းတဲ့ နို့တွေကို ဆွဲကာ အောင်က ပင့်ပင့်စောင့်ပြီး ကျွန်မလေး ရတီရဲ့ ဖင်လိုးခြင်းကို အဆုံးသက်ပေးလိုက်တော့တယ်။
"အား... အ အား.... အင်း....."
အသံပေါင်းစုံနဲ့ ရတီလည်း ကာမအရည်တွေ ထပ်ထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။
အခန်းကို ပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ရတီ မှာ အဝတ်ပင် မလဲနိုင် တော့ပဲ နှုံးချိ ပျော့ခွေပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ။
ရတီ ၅ (ကျွန်မင်းသမီးလေးနဲ့ ရတီတို့ အဖွဲ့)
နောက်ပိုင်းမှာတော့ အလှည့်ကျစီ သူဌေးကို ခစားပြုစုပေးရင်း နေသားကျလာတော့တယ်။ အပြစ်ပေး မခံရအောင်ကြိုးစားပြီး အကောင်းဆုံး ဖြစ်အောင် အချင်းချင်း ဖေးမကြပြီး နေတက်လာကြတယ်။
ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်သားမှာပေါ့.....
သူဌေးရဲ့ မိတ်ဆွေ ပရိုဂျူစာ တစ်ယောက်က သူဌေးကို တက်သစ်စ နာမည်ကြီး မော်ဒယ် မင်းသမီးလေး တစ်ယောက်နဲ့ ချိတ်ပေးပြီး မင်းသမီးလေးကို လွှတ်လိုက်တယ်။
ရွှေမင်းသမီးလေး လိုးပွဲမှာ ရတီတို့ အဖွဲ့က ပါဝင် အသုံးတော်ခံရမယ်လို့ သူဌေးကပြောထားတာမို့ ဧည့်ကြိုဖို့ ညစာစားသောက်ဖို့ အတွက် တာဝန်ယူပေးရတယ်။
ဒီနေ့အတွက်တော့ ပန်းနုရောင် ဂါဝန်လေးတွေကို ပေးဝတ်ထားပြီး ကျွန်မလေးတွေ လှချင်တိုင်း လှနေတာပေါ့။
မင်းသမီး မလေးက သူတွေ့ဖူးတဲ့ သာမန် သူဌေးတွေလိုပဲ ထင်မှတ်ပြီး အလှမန်ချီပြီ ခပ်ချေချေ လုပ်နေတာပေါ့။
သူလို မင်းသမီးလေးတွေ အတိုင်း ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ပြီး လှလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးတွေကိုတော့ စိတ်ဝင်စားတာပေါ့။
"သူတို့ က ဘယ်သူတွေလဲ ကိုကြီး"
ညစာစားနေရင်း သူဌေးကို ညုတုတုနဲ့ မေးလိုက်တာပါ၊
သူဌေးကလည်း မန်တက်နေတဲ့ မင်းသမီးလေးကို ကောင်းကောင်းပညာပေးချင်နေတော့ ဂွင်ဝင်ဖို့ ဖန်တီးပြီး ကိုယ်တိုင် မဖြေပဲ.....
"အေမီ လာစမ်း မင်းတို့က ဘာလဲလို့ မင်းသမီးလေးက မေးနေတယ် ပြောလိုက်စမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် သူဌေးပိုင်တဲ့ ကျွန်မလေးတွေပါ ရှင့်"
"ကျွန်....ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ ကျွန်ဆိုတာ ရှိသေးလို့လား သူဌေးကများ တစ်ခုခု အကျပ်ကိုင် ခိုင်းတာလား ဟင်း ဟင်း "
"မဟုတ်ပါဘူးရှင့်.... "
မင်းသမီးလေးရဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ ပြောတဲ့ စကားကြောင့် သူဌေးက ပြုံးပြီး ထပ်ပြောခိုင်းတယ်၊ အေမီ ကလည်း အကင်းပါးသူမို့ သူဌေး ဘာကို ရည်ရွယ်မှန်း သိလို့ ပိုပိုသာသာ လေးဖြေပေးလိုက်တာကတော့....
"ပြောပြလိုက်လေ.. ကျွန်မတွေက ဘာလုပ်ပေးရတယ် ဘယ်လိုနေရတယ် ဆိုတာ..."
"ဟုတ်ကဲ့ ပါရှင့် ကျွန်တွေက သခင့်အရှေ့မှာ တိရိစ္ဆာန် တွေလိုပဲ အဝတ် မပါပဲ နေရပါတယ်ရှင့် လည်ပတ်လေးတွေ ကသာ ကျွန်မတွေအတွက် အဆောင် အယောင်ပါရှင့် .. သခင့်ရဲ့ အမိန့် စကားမှန်သမျှကို မညင်းဆန်ရပါဘူးရှင့် ညင်းဆန်မိရင် ပေါ့လျှော့မိရင် ကြီးလေးတဲ့ အပြစ်ပေးခံရပါတယ်ရှင့်... ကျွန်မတွေရဲ့ အဓိက တာဝန်ကတော့ သူဌေးရဲ့ ကာမ ဆန္ဒကို ဖြည့်စည်းပေး ကြရတာပါရှင့်... ပါးစပ် အဖုတ် ဖင် ရှိသမျှ သူဌေးက လိုးမယ်ဆို နေရာ အချိန်မရွှေး အလိုးခံဖို့ အသင့် ရှိရပါတယ်ရှင့်"
အေမီရဲ့ အဖြေကြောင့် မင်းသမီးမှာ ရှက်ပြီးမျက်နှာတွေတောင် ရဲတက်သွားတယ်၊
သူဌေးက ပိုပြီး ရှက်သွားအောင်..
"ကဲ ကျွန်မလေးတွေ မင်းသမီးကို လိုးဖို့ ရေချိုးပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးကြဦး ငါ လိုးချင်နေပြီ"
"အို "
မင်းသမီးလေး စပ်စပ်ခါသွားတာပေါ့
အလိုးခံဖို့ လာတယ်ဆိုပေမယ့် မင်းသမီးဆိုတဲ့ ဘဝင်လေးကြောင့် သူ့ကို ဦးစားပေး လိုက်လျှောစေချင်တာပေါ့၊ ပြီးတော့ လူမသိ သူမသိ ပဲ ဖြစ်စေချင်တာ၊ အခုလိုကြီး သူများတွေ အရှေ့မှာ အပြောခံရတော့ အရမ်းရှက်သွားတာပေါ့။
"အ့လို သူများတွေနဲ့တော့ ကျွန်မ မနေနိုင်ဘူး သူတို့ ကို အပြင်ထွက်ခိုင်း ပေးပါ မဟုတ်ရင် ကျွန်မ ပြန်တော့မယ်"
"ဟင်း ဟင်း ငါက သူများနဲ့ မတူဘူး ငါကို ညင်းဆန် ရင် ငါက အရမ်းမုန်းတာ မင်းလို မန်တက်နေတဲ့ ပေါက်စနလေးတွေ ဆို ပိုဆိုးတာပေါ့ မင်း သမီး ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး၊ လက်ရှိ စပွန်စာတွေ မလိုချင်တော့ဘူးဆိုရင်တော့ ပြန်လိုက်တော့ ဟင်းဟင်း"
သူဌေးက ပြောလည်းပြော သူ့သူငယ်ချင်ဆီ မက်ဆေ့ လှမ်းပို့ လိုက်တယ်။
မင်းသမီး ပြန်ဖို့ ပြင်ဆင်နေချိန်မှာပဲသူ့ပရိုဂျူစာ ဖုန်း ဝင်လာတော့တယ်
"ဟယ်လို ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ သမီးပြောအုံးမယ်......"
"နင် ဘာမှ မပြောနဲ့ သူဌေး ဆီက အပိုးကျိုး အမိန့်နာခံတက်ပြီး လိုးကောင်းတဲ့ မင်းသမီး ဖြစ်ပါတယ် ဆိုတဲ့ ထောက်ခံစာ ပါမလာရင် နင် ငါ့ဆီ ပြန်မလာနဲ့တော့ နင်နဲ့ ချုပ်ထားတဲ့ ဇာတ်ကားစာချုပ်တွေ စပွန်စာတွေ ပျက်ပြီလို့ မှတ်ထား ကြားလား ဒါပဲ"
"ဟုတ်.. ဟုတ် ကဲ့ပါ ဆရာ"
အခုတော့ မင်းသမီးလေး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဘာလုပ် ရမှန်း မသိဖြစ်နေပေါ့
"ပြန်တော့လေ ဘာလုပ်နေတာလဲ ငါဒီမှာ ငါ့ကျွန်တွေကို ဒဏ်ပေးမလို့ သွားတော့ "
"ဟို ဟိုလေ ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ် နော် ကျွန်မကို သူဌေးက ဆက်ဆံလို့ အဆင်ပြေတယ် ဆိုတာ ဆရာ ကတောင်းခိုင်းပါတယ် အ့တော့ ဒီည ကျွန်မကို ပဲ ဟိုဟို လုပ်ပါနော်.."
" ဘာလုပ်ရမှာလဲ အခုမှ လာရှက်ပြနေတယ် ရှင်းရှင်းပြေစမ်း"
"ဟို ကျွန်မ ကို လိုးပေးပါ ကိုကြီး ရယ်နော် ကျွန်မ ကောင်းကောင်း အလိုးခံပါ့မယ်"
"အ့ဒါပဲလား နင့်ဆရာမှာတာ အလိုးခံရုံပဲလား "
"အမိန့် နာခံပြီး အပိုးကျိုးတဲ့ သူဖြစ်ဖို့ ပါ မှာလိုက်ပါတယ် ရှင့်"
"မင်း ငါ့စကားနားမထောင်ဘူး မာန်လေးကလည်း တက်သေးတယ် အ့တော့ ငါမပေးနိုင်ဘူး "
"မလုပ်ပါနဲ့ သူဌေးရယ် ကြိုက်တဲ့ အပြစ်ပေးပါရှင် ကျွန်မ နာခံပါ့မယ် ရှင်"
"မင်းက အကျပ်ကိုင်ပြီး ကျွန်ပြုတယ်လို့ မီဒီယာတွေမှာ ပြန်ဖွ နေပါအုံးမယ် မလုပ်ပါနဲ့ ဟားဟာဟား"
"မပြောတော့ပါဘူးရှင် ကျွန်မ ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ် ခံချင်တာပါ ကျွန်မကို လိုးပါရှင်.."
"မင်း ငါ့ဆီမှာ ခုနှစ်ရက် ကျွန်ခံရင် မင်းလိုချင်တာ ငါပေးမယ် ပိုတောင် ပိုအုံးမယ် မလုပ်နိုင်ဘူးထင်ရင် အခုထဲက ပြန်လို့ရတယ်"
"ကျွန်မ သူဌေးဆီမှာကျွန်ခံပါ့မယ်ကျွန်မ ကို ကြိုက်သလို လုပ်ပါရှင်"
"ကောင်းပြီ ကျွန်တွေ ဘာအပြစ်လုပ်ရင် ဘယ်လို အပြစ်ပေး ခံရတယ်ဆို တာ သိရအောင် ကြည့်ထား၊ မင်းရဲ့ လက်တွေကို ခေါင်းပေါ်တင်ထား မလှုပ်နဲ့ မျက်နှာမလွှဲနဲ့ သေချာကြည့်ထား ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါရှင့်"
"ကဲ ကျွန်မတွေ မင်းတို့ကို အပြစ်သက်မှတ်ပြီး နမူနာ အနေနဲ့ အပြစ်ပေးမယ် ကျေနပ်ကြလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါသခင် သခင်စိတ်တိုင်းကျ ပါရှင့်"
သူဌေးကို ကြောက်လို့သာ အပြစ်ပေး ခံမယ် ပြောကြပေမယ့် ကိုယ် မကျူးလွန်တဲ့ အပြစ်ကို ဟို မင်းသမီးစုတ်လေး ကြောက်အောင် အရိုက်ခံ အပြစ်ပေး ခံရ မှာမို့ မင်းသမီးလေးကို အားလုံး အစာမကြေ ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။
"ကဲ ကျွန်မတွေ အပြစ်ပေးမယ် အဆင်သင့် ပြင်စမ်း "
ကျွန်မလေးတွေ အားလုံး ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးတွေ ကို ချွတ်ပြီး အိမ်ခန်းဆောင်ရဲ့ အလည်မှာ တန်းစီပြီး ပုံစံ ရပ်နေလိုက်ကြတယ်။
"ဟဲ့ ကျွန်မ အသစ်လေး အ့ဒါ အပြစ်ပေးခံဖို့ ပုံစံ ရပ်တာလို့ခေါ်တယ် မြင်လား"
"ဟုတ် မြင်ပါတယ်"
"ဘယ်လို ပုံစံဆိုတာ ပြောပြစမ်း"
" ဟို ဟို အဝတ် မပါပဲ လက်ကို ခေါင်းအနောက်မှာ ယှက်ပြီး ခြေထောက်ကား ရပ်ပေးတာကို အပြစ်ပေးဖို့ ပုံစံရပ်တယ်ပြောတာ"
မိန်းမလှလေး ငါးယောက်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးလေးတွေနဲ့ ဖြဲကား နေပြီး အားလုံးက သူ့ကို မကျေမလည် ဝိုင်းကြည့်နေကြမို့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး တိုးတိုးလေး ဖြေနေတဲ့ မင်းသမီး ပါးလေးကို ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်လိုက်ပြီး...
"ဖြန်း.. ဖြန်း.. အ.. အဟင့်"
"မင်းကို သေချာကြည့်ပြီး ပြောရမယ် လို့ မှာထားတယ်မို့လား.. ခေါင်းကို တည့်တည့်ထား... နောက်ပြီး မင်းဟာ ကျွန်မ ဖြစ်နေပြီမို့ စကားပြောရင့် ပြည့်ပြည့်စုံစုံ နဲ့ ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး ရှင့်ဆိုတာ ထည့်ပြောရမယ်..အခုအချိန်က စပြီး ငါ့ကို သခင်လို့ ခေါ်ရမယ် ကြားလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ပါရှင့်"
"ကဲ ငါ့ကျွန်မလေးတွေ မင်းတို့ ဒီနေ့ အိပ်ရာထ မိနှစ် နှစ်ဆယ် နောက်ကျတယ် အ့အတွက် အပြစ်ခံရမယ် ပြောစမ်း ရတီ အိပ်ရာထ နောက်ကျတဲ့ အတွက် ဘယ်လို ခံရမယ် ဆိုတာ "
"အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ အတွက် ဆယ်မိနစ်အောင်နောက်ကျရင် ထိုင်ထ အခါသုံးဆယ်နဲ့ ကြိမ်ဒဏ် ငါးချက်ပါရှင့် မိနစ်နှစ်ဆယ် နောက်ကျတဲ့တဲ့ အတွက် ထိုင်ထ အခါခြောက်ဆယ်နဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ဆယ်ချက်ပါရှင့် .. အိပ်ရာထ နောက်ကျတဲ့ ကျွန်က အ့နေ့ အတွက် တစ်နေကုန် အပြစ်သားဖြစ်တာမို့ အဝတ် ဝတ်ခွင့်ပါ မရှိတော့ ပါဘူးရှင့်"
"ဟင်း ဟင်း ဟိုကောင်မ ကြားတယ်နော် မနက်ဖြန် မင်း အိပ်ရ စောစော နိုးပါစေ ဆုတောင်းထား"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင်"
"ကဲ ကျွန်မတွေ အရင်ဆုံး ထိုင်ထလုပ်ကြစမ်း.. "
ရတီတို့ အားလုံး တစ်ယောက်နားရွက်ကို တခြားတစ်ယောက်က ဆွဲပြီး အဆင်သင့် လုပ်ကာ အေမီက တိုင်ပင် စခေါ်တယ်...
"တစ်.... ထိုင်... ထ.. အိပ်ရာထ နောက်ကျလို့ အပြစ်ခံတာပါရှင့်.."
"နှစ်....ထိုင်...ထ........... ........ ......"
"သုံး....ထိုင်...ထ........... ........ ..."
"လေး....ထိုင်...ထ........... ............"
မိန်းမချောလေးတွေ ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ထိုင်ထ အပြစ်ပေးခံနေရတာကို ကြည့်ရင်း မင်းသမီးမှာ ရှက်တာလား ကြောက်တာလား ဘာဖြစ်မှန်း မသိ ရင်တွေတုန်ပြီး ရေဆာလာသလိုလို ငိုချင်သလိုလို ဖြစ်နေတော့တယ်.....
အခါခြောက်ဆယ်ပြည့်သွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်မလေးတွေ အားလုံး ချွေးလေးတွေစို့ပြီး မောပန်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးတွေက ဆက်စီ ကျလွန်းနေတော့တာပေါ့၊ ပြီးတော့ မောပမ်း တဲ့ အသံလေးတွေနဲ့ သူဌေးကို ကျေးဇူး တင်ကြောင်း ပြိုင်တူ ပြောလိုက်ကြတယ်...။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင် "
"မင်းတို့ ကို ကြိမ်ဒဏ် ဆက်ပေးမယ်..ကြိမ်လုံး သွားယူစမ်း ဝတ်မှုံ"
ဝတ်မှုံ က နံရံက ကြိမ်လုံးတစ်လုံး ရွှေးပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ကာ သူဌေးနားကို လေးဘက်ထောက်လေး လာပြီး ကြိမ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သေချာ ပေးလိုက်တယ်။
" ကျွန်မ နှင်းနှင်း အရင်ရိုက်မယ် ထွက်ခဲ့စမ်း.."
သူဌေး ခေါ်လိုက်တယ် ဆိုတာနဲ့ အရှေ့ဘက်ကို ထွက်လာပြီး ကိုယ်လေးကို တစ်စောင်းလေး လှည့်ကာ လက်ပိုက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးထားရတယ်.. ခုဏက ထိုင်ထ လုပ်ထားလို့ မောပြီး ထွက်တဲ့ ချွေးလေးတွေရော အခုအရိုက်ခံရမှာမို့ ကြောက်ပြီး ထွက်တဲ့ ချွေးလေးတွေနဲ့ အကိတ်မဟုတ်ပေမယ့် သူ့နေရာနဲ့သူ လုံးကျစ်ကျစ်လေး လှလွန်းတဲ့ မိန်းမချောလေးပေါ့..
"ရွှမ်း..... အ...တစ်ချက်ပါ ရှင့်."
"ရွှမ်း..... အ...နှစ်ချက်ပါ ရှင့်."
"ရွှမ်း..... အ... အီး..သုံးချက်ပါ ရှင့်."
.......... ..... ..... ..... ..... ..... .....
"ရွှမ်း..... အ...ဆယ်ချက်ပါရှင့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"
"နောက်တစ်ယောက်.. "
ဒီတစ်ခါတော့ အေမီ အလှည့်...
"ရွှမ်း..... ရွှမ်း.... အား... အ...."
ရတီ....
ဝတ်မှုံ.....
ဆုရည်....
ကျွန်မ လေးတွေ ရဲ့ ညဥ်းညူသံ ကြိမ်လုံး သံတွေ ငရဲခန်းလား ဆူညံလို့ နေတာပေါ့.....
မိန်းမလှ လေးတွေ ဒီလို အပြစ်ပေးခံရတာ ကိုယ်တုံးလုံးတွေ နဲ့ အရိုက် ခံရတာ မတွေ့ဖူး မကြုံဘူးတဲ့ မင်းသမီးလေးမှာတော့ ကိုယ်တိုင် အရိုက်ခံနေရသလို ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်းတွေနဲ့ စိတ်ခံစားချက်မှာ မဖော်ပြနိုင်တဲ့ ခံစားချက်တွေကြောင့် အဖုတ်ထဲက ယားသလို လို တောင်ဖြစ်ပြီး ကြောက်ဒူးတွေပါ တုန်နေတော့တာပေါ့....
"ဟိုကောင်မ မြင်လား... "
"ဟုတ်ကဲ့ မြင်..မြင်ပါတယ် ရှင့်.. အဟင့်..ဟင့်...ကြောက်လည်း ကြောက်ပါတယ် ရှင့်....အဟင့်...ဟင့်.."
"မင်း ကို ဘာလုပ် ရသေးလို့ မျက်ရည် ထွက်ပြပြီး အကဲ ပိုနေရတာလဲ.. ငါ ပါးတွေချည်း ရိုက်ပစ်ရ"
"တောင်းပန် ပါတယ်ရှင့် သခင့် လိုးတာ ကောင်းကောင်း ခံပါမယ် မရိုက်ပါနဲ့ရှင် ကြောက်လို့ ပါ..အဟင့်.. ဟင့်"
"တိတ်စမ်း ... အခု အဝတ်တွေ ချွတ် ငါ ရေချိုးမယ် ငါ့ကို လာပြုစုစမ်း.."
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
မင်းသမီးလေး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး မှာတော့ အေမီ က လည်ပတ်လေး တစ်ခု ယူပြီး ပတ်ပေးလိုက်တယ်...
အခုမှ မင်းသမီးလေးရဲ့ အလှက ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားတော့တာပေါ့....
"ကောင်မ လေးဘက်ထောက်ပြီး ရေချိုးခန်း သွား...ဖြန်း..."
အေမီက ဖြူဖွေး လုံးတက်နေတဲ့ မင်းသမီး ဖင်လေးကို ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်လိုက်ပြီး လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲကို အားလုံး လိုက်ဝင်သွားကြတယ်...
ပုံမှန် ချိုးပေးနေကြအတိုင်း သူဌေးကို ပြုစုပေးကြပြီး မင်းသမီးလေးကိုတော့ ရေအေး ချိန်ထားတဲ့ ရေပန်းအောင်မှာ ပဲ ဒူထောက်ပြီး သန့်ရှင်းခိုင်းထားတယ် ရေကအေးလွန်းတာတယ် သူဌေးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပြုစုတာ ကြာတာကြောင့် ကျွန်မ အသစ်လေး ချမ်းတုန်လို့ နေတာပေါ့......
ရေချိုးပြီးတဲ့ အခါ ....
"ကောင်မ လာခဲ့စမ်း နင့် ကို လိုးမယ့် လီးကို သေချာ လာစုပ်ပေးစမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့် "
သူဌေးရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ဒူးလေးထောက် နေရာယူ ပြီး လီးကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ကိုင်ကာ စုပ်မယ်လုပ်တုန်း
"နေအုံး.. နင့် နာမည်အရင်းက ဘယ်လို ခေါ်လည်း နင့်ကို မင်းသမီး နာမည် မခေါ်ချင်ဘူး ငါ့ကျွန်မ က နာမည်အရင်းပဲ လိုချင်တယ်"
"ဟုတ်.. ကျွန်မနာမည် ယဥ်ယဥ်နွယ်ပါရှင့် "
"အသက် ကရော"
"၂၃ ပါရှင့်.."
"အေး..ကျွန်မ ယဥ်ယဥ် ငါ့လီး ကို စုပ်ချင်ရဲ့လား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ယဥ်ယဥ် လီးစုပ်ချင်ပါတယ်"
"လီး စုပ်တဲ့ အခါ လက်နဲ့ လုံးမကိုင်းရဘူး မင်း ပါးစပ် ကိုပဲ အသုံး ပြုရမယ် မင်း အသက်က ၂၃ ဆို တော့ ငါက တိုင်ပင် ရေပေးမယ် ၂၃ ထိရောက်လို့မှ ငါ့ ဆန္ဒ မပြီးရင် မင်းကို တစ်ချက် ရိုက်မယ် နောက် တစ်ကပြန်ရေမယ် နားလည် လား"
"ရှင်... မရိုက်ပါနဲ့ ရှင် ယဥ်ယဥ် ကြောက်လို့ ပါ ပြီးအောင် စုပ်ပေး ပါ့မယ်ရှင်"
"မင်း အရိုက်မခံရပဲ ငါ ပြီးအောင် စုပ်ပေးပေါ့ တစ်ချက်လား နှစ်ချက်လား ဘယ်နှစ်ချက်လဲဆိုတာ မင်းရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ လျှာစွမ်းပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ် ဟား ဟား... ကဲ အေမီ မင်းက ကြိမ်လုံးကိုင်ပြီး စောင့်နေ ဆုရည် မင်းက တိုင်ပင်မှတ်ပေး ကဲ ကောင်မ လေးဘက်ကုန်းပြီး လီးစုပ်တော့ မင်းဖင်ကို ကော့ထား ဟား ဟား ဟား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် အဟင့် ဟင့်.."
ကျွန်မလေး ဆုရည်ရဲ့ အသံလွင်လွင်လေးက ယဥ်ယဥ် အတွက်တော့ ငရဲသံလား ကြောက်စရာကောင်းလွန်း နေတော့တယ်...
တစ်
နှစ်
သုံး
လက်ကလေးဘက်ထောက်ထားရပြီး ပါးစပ်နဲ့ပဲ စုပ်ရမှာမို့ မက်ထောင်ပြီး ရမ်းနေတဲ့ လီးကြီးကို ခွေးမလေး အစာငန်းသလို အတင်း လိုက်ဟပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ် လိုက်တယ် ၊ ယဥ်ယဥ် အပျိုစင် မနူးမနပ်လေး မဟုတ်ပဲ အတွေ့ အကြုံရှိပေမယ့် ဒီလို လေးဘက်ကုန်းပြီး လက်မပါပဲ မလုပ်ဖူးတော့ တော်တော်တော့ အခက်တွေ့ရတာပေါ့၊ နောက်ပြီး အချိန်တို အတွင်းမှာ အရိုက်ခံရမယ် ဆိုတာ သိနေတော့ ကြောက်ပြီး တုန်ယင်နေတော့ တာပေါ့။
နှစ်ဆယ့်သုံး
ရွှမ်း...
အူး...ဝု.. အွန်း...
ဖင်ကို မီးစနဲ့ ထိုးလိုက်သလို ပူခနဲ ဖြစ်သွားတာမို့ ရောင်ရမ်းပြီး အား လို့ အော်လိုက်ပေမယ့် လီးကြီးက အာခေါင် ထဲထိ ထိုးဝင် သွားတာမို့ နာတာရော ဆို့သွားတာရောကြောင့် အသက်ရူတွေ ပါ ကျပ်သွားတော့တာပေါ့.....
"အ အီး ဟီး... တောင်းပန်ပါတယ် သခင်ရယ် ပြီးအောင် လုပ်ပေး ပါ့မယ် မရိုက်ပါနဲ့တော့ရှင်..အဟီး ဟီး.."
ယဥ်ယဥ် ငိုယို တောင်းပန်ပေးမယ့်လည်း ဘယ်သူမှ ဂရု မစိုက်ကြပဲ ကိုယ့်အလုပ်ကို ဆက်လုပ်နေကြတယ်..,
တစ်
နှစ်
ရေတွက်သံထပ်ပေါ်လာပြန်တာမို့ လီးကြီးကို အငမ်းမရ ပြန်စုပ်ပေးရပြန်တာပေါ့...
.........................
..........................
ယဥ်ယဥ်ရဲ့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဖင်လေး စတော်ဘယ်ရီရောင် ဖူးရောင်လို့ နေတော့တယ် ၊ အချက်သုံးဆယ်လောက် အရိုက်ခံပြီး ချိန်မှ သူဌေးက ယဥ်ယဥ်ရဲ့ ပါးစမ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်း ထည့်လိုက်တော့တယ် ။
"ကောင်မ အပြင်မကျစေနဲ့ အကုန် မြိုချစမ်း.."
"အင့် အီး အဟင့်... ဟင့်"
ယဥ်ယဥ်လည်းပါးစပ်ထဲက သုတ်ရည်တွေ မြိုချပြီး မောပန်းစွာ ငိုရိုက်နေရတာပေါ့...
"ငါ့လီးစုပ်ရတာ ကောင်းလား"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် အဟင့်.."
"ငါ့လရည်ရော ကြိုက်လား.. "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်"
မဖြေချင့်ဖြေချင် အလိုက်အထိုက်ပြောနေတဲ့ ယဥ်ယဥ် ဖင်လေးကို အေမီက ကြိမ်လုံးနဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပြီး....
"ကောင်းရင် သခင့်ကို ကျေးဇူးတင်လိုက်လေ... ဖြန်း.."
"အ...ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့် လီးစုပ်ရတာ သုတ်ရည်သောက်ရတာ အရမ်း ကောင်းပါတယ်ရှင့် အဟင့်.. ဟင့်..,"
ညီညအတွက်တော့ သူဌေးက ဆုရည်နဲ့ ဝတ်မှုံကို လိုးတယ် ၊ ယဥ်ယဥ် ကတော့ ဆုရည်နဲ့ ဝတ်ရည်ကို သူဌေး လိုးပြီးတိုင်း ပေနေတဲ့အရည်တွေကို လျှက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရတယ်၊
ညဆယ်နာရီလောက်မှ အားလုံး ပေးနားတယ် ၊
မနက် ခြောက်နာရီ ခန်းမထဲ ကာယလေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ရမယ် မှာပြီး အသီးသီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ဝင်ကုန်ကြတယ်၊ ယဥ်ယဥ်လည်း အခန်းထဲရောက်မှ ပေပွနံဆော်နေတာမို့ ရေချိုးခန်း ဝင်ပြီး ရေချိုးချလိုက်တယ် ၊ကြိမ်လုံးအရှိုးရာလေးတွေက စပ်ဖြင်းဖြင်း နာနေတော့တာပေါ့ ၊နာကျင်နေတဲ့ ဖင်နေရာလေးတွေ လက်နဲ့ပွတ်ရင်း အရိုက်ခံ အနှိမ်ခံရတာ ပြန်တွေးနေးရှင်း ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်းတွေနဲ့ အတူ အစိလေးပါ ယားလာတာမို့ ရေပန်းအောက်မှာပဲ ကိုယ့်ဖာသာ အစိပွတ် အဖုတ်နှိုက်ပြီး အာသာဖြေပစ်လိုက်တယ်၊
ပြွတ် ပြွတ်...ဖက်..ဖက်... အီး... ဟင်း....
အရင်အာသာဖြေတုန်း ကနဲ့ မတူပဲ စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနဲပြီး အကြေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ နှစ်ခါ ဆက်တိုက်တောင် ပြီးမြောက် သွားတော့တယ်.....
မနက် အိပ်ရာနိုးတော့ ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်ခံရလိုပဲ ရင်တွေထိပ်ပြီး အရမ်း ကြောက်သွားမိတယ်၊ ညကတောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်တာ မနက်မနိုးတော့ဘူးပေါ့၊
"ဟာ.. သွားပါပြီ.."
နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၆:၂၅....
မျက်နှာ အမြန်သစ် ဆံပင်ကို စီးပြီး ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ပဲ ခန်းမထဲကို အပြေး တပိုင်း ထွက်လာလိုက်တယ်၊
ခန်းမထဲရောက်တော့ အကြောလျှော့ လေ့ကျင့်ခန်းတောင်ပြီးနေပြီ၊ ယဥ်ယဥ်မှာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတာမို့ အခန်း ဝမှာပဲ လက်လေးပိုက်ပြီး ပဲ ရပ်နေရှာတာပေါ့... ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာတော့ အားလုံးလေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ပြီး နားတဲ့ အချိန်ရောက်မှ အေမီက ယဥ်ယဥ်ကို လှမ်းခေါ်တယ်.....
"ဟိုကောင်မ လာခဲ့စမ်း...."
ခန်းမဆောင်အလည်မှာ ယဥ်ယဥ်က ပုံစံလေးရပ်ကာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ စောင့် နေရှာတာပေါ့...
"နင် အိပ်ရာထနောက်ကျတယ် အ့အတွက် အပြစ်ပေးမယ် မင်းဘယ်လောက်နောက်ကျလဲ ပြောစမ်း"
" အဟင့် ဟင့် မိနစ်သုံးဆယ်ပါရှင့်"
"ကောင်မ မင်းသမီး ဆိုပြီး စောက်ကဲပိုပြီး ငိုမနေနဲ့ ငိုရင် အပြစ်ပိုတိုးမယ် နားလည် လား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် "
"မင်း မိနစ်သုံးဆယ် နောက်ကျတဲ့ အတွက် ထိုင်ထ အခါ တစ်ရာနှစ်ဆယ်နဲ့ ကြိမ်ဒဏ် သုံးဆယ် အရိုက်ခံရမယ်"
"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် "
ယဥ်ယဥ်မှာ ဒီလို အပြစ်ပေး ဒဏ်ပေးခံရဖို့ဆိုတာ အိမ်မက်တောင်မက်ဖူးတာမဟုတ်၊ တကယ်တန်း အပြစ်ပေးခံရတော့လည်း အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့မို့ ရှက်လွန်းကြောက်လွန်းပြီး သိမ်ငယ်နေတော့တာပေါ့....
"ကောင်မ ခြေထောက်ကို ကားထား ထိုင်ထလုပ်တဲ့ အခါ ဖင်နဲ့ နောက်ဖနောက်နဲ့ ကပ်နေမှ ပြန်ထမယ်၊ ပုံစံမကြိုက်ရင် တစ်က ပြန်စမယ် နားလည်လား စလုပ်တော့"
ပုံစံ က အရှက်ကွဲအောင် တမင်ကို ခြေထောက်ခြားထားပြီး လုပ်ခိုင်းတာပေါ့၊
ဒါမှ ဆောင့်ဆောင့် ထိုင်မိတဲ့ အခါ အဖုတ်ဟောင်းလောင်းကို မဖုံးနိုင် မဖိနိုင်အထင်းသား ပြထားသလို အရှက်ကွဲရမှာ။
တစ်...
နှစ်....
"နေအုံး အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ ငပျင်းမပါလို့ ထည့်ပြောစမ်း ပြန်လုပ်.."
"တစ် ကျွန်မ အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ ငပျင်းမပါရှင့်..."
"နှစ် ကျွန်မ အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ ငပျင်းမပါရှင့်..."
"ကျယ်ကျယ်ပြောစမ်း ပါးလာရိုက်ပစ်မယ်"
"သုံး ကျွန်မ အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ ငပျင်းမပါရှင့်..."
............ ........... ........... ..........
အခါ ငါးဆယ်လောက်ဖြစ်လာတော့ ယဥ်ယဥ် အထခက်လာတော့တယ် ၊ထိုင်ပြီး ပြန်ထဖို့ အားယူတဲ့ အချိန်ကြာလာလေ စောင့်ကြောင့်ထိုင် အဖုတ်ဖြဲပြထားတဲ့ အချိန် ပိုကြာလာတော့တယ်၊ ရှက်စိတ် သိမ်ငယ်စိတ်တွေကြောင့်လည်း မျက်ရည်တွေ အပြင် အဖုတ်လေးလည်း ဖောင်းပြီး ရွှဲစိုလာပြန်တာပေါ့၊ ထိုင်ချလိုက်တိုင်း အဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးပြဲပြီး အရည်တွေ စိမ့်ထွက်တာများ ပြိ ပြိတောင် ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကို နှင်းနှင်းက ကြိမ်လုံးလေးနဲ့ တို့ပြီး...
"ကောင်မ ရွတာကြည့်စမ်း အရည်တောင်ထွက်နေပြီ၊ ဟဲ့ကြည့်ကြစမ်း မင်းသမီး အဖုတ်ရွတာ အရည်ကို ရွှဲနေတာပဲ.."
ယဥ်ယဥ်မှာ ရှက်လွန်းတာမို့ နားရွက်ဆွဲထားတဲ့ လက်လေးကို ဖြုတ်မိပြီး ပေါင်ကြားကို ဖုံးကာမိတာပေါ့
"အဟင့် ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ် မမတို့ရယ် ကျွန်မရှက်လွန်းလို့ပါ အ့လိုမပြောပါနဲ့ ရှင်"
"ကောင်မ နင့်ကို ဒဏ်ပေးနေတာ ဘာလို့ လက်ကို ချရတာလဲ...နင် အစက ပြန်လုပ်ချင်လို့လား"
"နင်.နားရွက်ဆွဲတာ ဖြုတ်တဲ့ အတွက်
အခု လက်ကို အရှေ့ဆက်ထားစမ်း ဆယ်ချက် ရိုက်မယ်.."
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
ပေါင်ကားရက်လေးနဲ့ပဲ လက်ကို ဆန်ထုပ်ထားပေး ထားရတယ်၊
မင်းသမီးလေးရဲ့ လက်ဖဝါးလေးတွေကို ကြိမ်လုံးစာကျွေးတော့တာပေါ့...
ဖြန်း.... ဖြန်း....ဖြန်း....
အား.. အီး... အား... ကြောက်ပါပြီ မမရဲ့ နောက် လက်မဖြုတ်တော့ပါဘူးရှင့် အီး....
ကောင်မ လက်ကို သေချာ ဆန့်ထားစမ်း
ဖြန်း...ဖြန်း....ဖြန်း
အား.... အ...... အား....
နောက်လုပ်အုံးမလား
မလုပ်ရဲတော့ပါဘူးရှင့် ကြောက်ပါပြီ ရှင့်
"နားရွက်ပြန်ဆွဲစမ်း ထိုင်ထ လုပ်တာ ဘယ်နှစ်ခါ ရှိပြီလဲ "
"ခြောက်ဆယ် လေးပါရှင့်"
"ငါးဆယ်တစ်က ပြန်စလုပ် နင့်ရွနေတဲ့ အဖုတ်ကိုပါ ငါတို့ အားလုံး မြင်သာအောင် သေချာ ဖြဲထိုင် ကြားလား"
"အဟင့် ဟင့် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် "
"ငါးဆယ့်တစ် ကျွန်မ အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ ငပျင်းမပါရှင့်..."
"ငါးဆယ့်နှစ် ကျွန်မ အိပ်ရာထနောက်ကျတဲ့ ငပျင်းမပါရှင့်..."
အခေါက်ရေပြည့်အောင် မနဲအားတင်းလုပ်ရပြီး တစ်ရာနှစ်ဆယ့် ပြည့်ချိန်မှာတော့ ယဥ်ယဥ် မက်တပ် မရပ်နိုင်တော့ပဲ ခွေခွေလေး ငိုနေရတော့တယ်၊
"ကောင်မ ဖီးတက်မနေနဲ့ ထစမ်း "
ယဥ်ယဥ် ကို မက်တပ်ထခိုင်ပြီး မျက်နှာကျက် ချိတ်မှာ လက်နှစ်ဘက်ကိုဆန့် ကြိုးနဲ့ချီပြီး တွဲလောင်း ထားထားလိုက်တယ် ၊ ပြီးတော့မှ အေမီ နှင်းနှင်း ရတီ ဝတ်မှုံ နဲ့ ဆုရည်တို့ က ခြေသလုံး ပေါင် ဖင် အရှေ့ဘက်ပေါင် ရင်သား နို့ တွေ ကို တစ်ယောက် ငါးချက်စီ ရိုက်ပြီး အပြစ်ပေး ကြတယ်......
ရွှမ်း.... ရွှမ်း...... ရွှမ်း....
အား... အမလေး... အား...
ကြောက်ပါပြီရှင့်... နောက်ဆို နောက်မကျ ရဲတော့ ပါဘူးရှင့်... အဟီး.. ဟီး....
ယဥ်ယဥ်ရဲ့ အော်ဟစ်တောင်း ပန်သံတွေက ဆူညံလို့ နေတော့ တယ်။
အချက်သုံးဆယ် ပြည့်တော့ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေ ဖြေပေး လိုက်ချိန်မှာတော့ မင်းသမီး ယဥ်ယဥ်မှ ဒူးလေးထောက် လက်အုပ်လေး ချီကာဖြင့်
" အဟင့်.. ဟင့် ယဥ်ယဥ်ကို မရိုက်ပါနဲ့ ရှင် အရမ်း ကြောက်ပါပြီ နောက်ဆို သူဌေး ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း လိုက်နာပါမယ် ကျွန်လိမ္မာ လေး လုပ်ပါ့မယ်.သခင် စိတ်တိုင်းကျ အလိုးလည်း ခံပါ့မယ် မရိုက်ပါနဲ့တော့ ရှင်....အဟင့်.. ဟင့်..။"
ယဥ်ယဥ် တစ်နေကုန် ဧည့်ခန်းမှာ အဝတ်မပါပဲ နေနေ ရတယ် ။ ညရောက်တော့မှ နားခွင့်ရတော့တယ်။
နောက်နေ့က စပြီး မင်းသမီးလေးယဥ်ယဥ်လည်း အရမ်း ရိုကျိုးပြီး လိမ္မာတဲ့ ကျွန်မလေးအဖြစ် သူဌေးရဲ့ သုံးရက်ဆက်တိုက် လိုးခြင်းကို ခံရပြီးတော့ ပြန်သွားတော့တယ်။
ရတီတို့ မှာလည်း အလှည့်ကျ သူဌေးကို ပြုစုရခြင်း ပေးသမျှအပြစ်တွေခံယူ ခြင်း အပြင် သူဌေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ လူကြီးပိုင်းတွေကိုပါ ပြုစုခစား ရခြင်းတွေကို လုပ်ပေးကြရတယ်။
ရတီ ပြုစုပေးရတဲ့ လူကြီး အန်အယ်က သူ နိုငိငံခြားသွားတိုင်း ရတီကို ခေါ်သွားပြီး ပြန်လာတဲ့ အခါတိုင်းမှာ သိန်းရာချီပြီး မုန့်ဖိုးပေးလေ့ရှိတယ်၊
ရတီက သူဌေးကို ပြန်ပြောပြတော့ နင့်ကို ကြိုက်လို့ ပေးတာ နင်ပဲယူ ဆိုတော့ ရတီမှာ သူဌေးဆီ ကျွန်ခံနေရင်း သိန်းထောင်ကျော်လောက် ပိုဆုမိသွားတော့တာပေါ့။
နှစ်ပြည့်လို့ ကျွန်အဖြစ်က လွတ်လပ်ခွင့် ရပေမယ့်လည်း ရတီရဲ့ စိတ်မှာတော့ စိုးမိုးအပြစ်ပေး ခံချင်စိတ် အရှက်ကွဲ နာကျင်ပြီးမှ ကာမ ဆန္ဒပြည့်လို စိတ်တွေက အပြီး သက်မသွားခဲ့ပါဘူး။
ဒါကြောင့် လည်း သူဌေး ကို အိမ်အပြန်နှုတ်ဆက်တဲ့အခါမှာ သူဌေးရဲ့ ခြေစုံအောက် ခေါင်းလေးဝတ်ပြီး...
"သခင်ရယ် မိဘတွေ ပြုစုလုပ်ကျွေးချင်လို့ သခင့် ဆီက ခွဲခွာခွင့် ရခံ့ပေမယ့် ကျွန်မ ရတီရဲ့ စိတ်နဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ကို သခင် အမြဲ ပိုင်ပါတယ် ၊ကျွန်မလေးကို အပြစ်ပေးပြီး လိုးချင်တိုင်း လှန်းသာခေါ်လိုက်ပါသခင် အချိန်မရွေး အခုလိုပဲ သခင့်ခြေရင်းမှာ ခစားပါ့မယ်သခင်။
ကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်လာပေမယ့်
စံရတီနွယ်ရဲ့ အနှိပ့်စက်ခံ ချင်တဲ့ စိတ်တွေကတော့ အားလျှော့သွားမှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။.......
Comments
Post a Comment