လွမ်းမောဖွယ် ငယ်ဘဝပုံရိပ်များ

မှတ်ချက်။         ။အောက်ပါ ဇတ်လမ်းသည် mistress ဇတ်လမ်းဖြစ်ပြီး ဇတ်လမ်းပါ အဖြစ်အပျက်များကို စိတ်ကူးယဉ် (သို့) အဖြစ်မှန် ဖြစ်ကြောင်း သင် ကိုယ်တိုင် လွပ်လပ်စွာ ယူဆနိုင်ပါသည်။

thurakyawthu@Achittatkatho

          ကိုဟိန်းတို့ အသိုင်းဝိုင်းဟာ အလယ်အလတ် အဆင့် ဝန်ထမ်း မိသားစုတွေ ဖြစ်ပြီး တော်တော်များများအိမ်တွေမှာ အိမ်ဖော်တွေ ရှိကြပါတယ်။အကြောင်းအရင်းကတော့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးက ဝန်ထမ်းတွေဖြစ်နေတဲ့ အတွက် အိမ်အလုပ်အတွက်နဲ့ ကလေး ထိန်းဖို့ အတွက်  အိမ်တိုင်းလိုလိုမှာ အိမ်ဖော်ထားရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် အိမ်ဖော်ဆိုပေမယ့် အများစုက အဆင့်အတန်းခွဲခြားခြင်း မရှိပဲ မိသားစုတွေလိုနေကြတာဖြစ်ပါတယ်။အဲ့ဒီ့နှစ်မှာ ကိုဟိန်းက ရှစ်တန်းပါ အိမ်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ စဝတ်ခိုင်းတဲ့ အရွယ်ဆိုပါစို့။ဝတ်ပြီးတဲ့နေ့မှာပဲ ကိုဟိန်း က အဝတ်လျှော်ဖို့ ခြင်းထဲမှာ သူ့ရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ထည့်လိုက်မိပါတယ်။

          ဒါကို အမေတွေ့သွားတော့ ပြသနာ ကောင်းကောင်းကြီးတက်တော့တာပါပဲ။

"ဟဲ့ ကိုဟိန်းလာစမ်း၊နင့် အတွင်းခံကို လျှော်ရအောင် မိနော် က နင့်ထက် အကြီးလား အငယ်လား။နင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား။

နင်မပြောနဲ့ နင့် အဖေနဲ့ ငါတောင် မိနော်ကို အတွင်းခံလျှော်ခိုင်းတာ မြင်ဖူးလား"

အစရှိသည်ဖြင့် ငရဲကြီးကြောင်း၊ ရိုင်းရာကျကြောင်း၊ ဒါမျိုး မလုပ်ခိုင်းသင့်ကြောင်းကစပြီး ဂိမ်းဆော့တာလျော့သင့်ကြောင်းအလယ်၊ကျောင်းပြေးတာအဆုံး နာရီဝက်လောက်နားပူသွားပါတော့တယ်။

ဘာပဲ ပြောပြော ကိုဟိန်း အတွက်တော့ အတွင်းခံဆိုတာ သူများကို လျှော်ခိုင်းခြင်းဟာ စော်ကားရာရောက်ကြောင်း၊ နှိမ်ရာ ကျကြောင်း အသိစိတ်တစ်ခု စွဲသွားပါတော့တယ်။

          မောင်ဟိန်းတို့ တိုက်ခန်းရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ အန်တီကြီးတစ်ယောက်နေပါတယ်။သူ့ အခန်းဘေးမှာလဲ အခန်းလွတ်တွေပဲ ရှိပြီး သူမ က အခြားသူတွေနဲ့လဲ အဆက်အဆံ သိပ်မရှိပါဘူး။ အသက် (၃၄) ပတ်ဝန်းကျင် ရှမ်း၊ တရုတ်သွေး နှောတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ပါပဲ။သူ့ ယောင်္ကျားဟာလဲ မောင်ဟိန်းတို့ အသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ ရာထူးကြီးတယ်ပြောလို့ရပါတယ်။ဒါပေမယ့် သူ့ယောင်္ကျားက ရန်ကုန်ပြောင်းမိန့် ထွက်သွားပြီး သူမ ကတော့ အိမ်ဖော်တစ်ယောက်နဲ့ ကျန်နေခဲ့တာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲ့ဒီ့ အမျိုးသမီးဟာ အမြဲလိုလိုဒေါက်မြင့် ဖိနပ်စီးပြီး ပါတိတ်တွေပဲ ဝတ်လေ့ရှိပါတယ်။ဒေါက်ကြောင့်ပေါ်နေတဲ့ ကောက်ကြောင်းနဲ့ တင်းနေတဲ့ ပင်တီရာတွေဟာ ဂွင်းထုတက်ကာစ မောင်ဟိန်းအတွက် အဲ့ဒီ့ အမျိုးသမီးဟာ အိပ်မက်နတ်သမီးပါပဲ။(တစ်ချိန်မှာ သူအဲ့လို မှန်းထုတဲ့ ဟာတွေ အတွက် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမယ်ဆိုတာကိုတော့ မောင်ဟိန်းလုံး၀ မသိခဲ့ရှာပါဘူး :-\ :-\)

          တစ်ရက်မှာ မောင်ဟိန်းရဲ့ အိမ်ကကြောင်ကို မောင်ဟိန်း လိုက်ဖမ်းရင်း အဲ့ဒီ့ အမျိုးသမီး အခန်းဝကို ရောက်သွားပါတယ်။

( အဲ့ဒီ့နေ့ဟာ ရုံးဖွင့်ရက် ဖြစ်ပြီး မောင်ဟိန်းတို့ တိုက်ခန်းတစ်ဝန်းလုံးမှာ လူရှင်းပါတယ်။များသော အားဖြင့် အိမ်ဖော်တွေပဲ ကျန်ခဲ့လေ့ရှိပြီး မောင်ဟိန်းတောင် ဂိမ်းဆော့ချင်လို့ နေမကောင်းချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ကျောင်းလစ်လို့ ရှိနေတာဖြစ်ပါတယ်။) ကြောင်က အခန်းထဲ ဘယ်သူ့မှ ခွင့်တောင်းစရာ မလိုပဲ ဝင်သွားလို့ ရပေမယ့် သူကတော့ ဝင်ဖို့ ခွင့်တောင်းဖို့ အရပ်မှာ ထို အမျိုးသမီးရဲ့ အသံကြောင့် ရပ်တန့်မိသွားပါတော့တယ်။

            "ဟဲ့ စုစု နင် ငါ့ အတွင်းခံတွေ သေချာပြောင်အောင်လျှော်နော်၊ ကျန်တာ မပြောင်တာ အဲ့လောက် ပြဿနာ မရှိဘူး။အဲ့ဒါတွေ မပြောင်လို့ကတော့ နင်သေမယ်သာမှတ်၊ နင့်ကို လျှာနဲ့ပါ လျက်ခိုင်းမယ်။မနက်က နင့်ကို ပါးရိုက်လိုက်တဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်ကိုလဲ သေချာ တိုက်ထားဦး။ ငါ ညနေသွားရင် စီးမှာ"

ဆက်ရန်....

လွမ်းမောဖွယ် ငယ်ဘဝပုံရိပ်များ -၂

         အဲ့လိုပြောနေတဲ့ အသံတွေ ကြားတော့ မောင်ဟိန်းတစ်ယောက် ခဏဆွံအသွားတယ်။ဒါပေမယ့် သူ့အသွေးအသားတွေ ချက်ချင်း ဆူပွက်လာတယ်။ညီလေးက သူ့အလိုလိုနေရင်း နိုးလာတယ်။စကားသံတွေ တိတ်သွားတဲ့ အထိစောင့်ပြီးမှ သူတံခါးထိပ်ကနေ အသံပေးလိုက်တယ်။

"အိမ်ရှင်တို့ အိမ်ရှင်တို့"

သူ့ အသံကြားလို့ ဟိုအမျိုးသမီးက ထွက်လာတယ်။သူ့လို ချာတိတ်လေးက ဘာကိစ္စလဲလို့လဲ စဉ်းစားနေပုံပဲ။သူ့တို့ နှစ်ယောက် မျက်နှာခြင်း ဆိုင်မိတဲ့ ခဏမှာ ပဲ မောင်ဟိန်းက သူမ မျက်နှာကို ဖတ်လိုက်မိတယ်။အထူး သဖြင့် မျက်လုံးတွေ ၊စူးရှနေပြီး သူတပါး အပေါ် လွမ်းမိုးနိုင်တဲ့မျက်လုံးတွေ။တိတ်ဆိတ်မှု ကို သူမကပဲ စဖြိုခွင်းလိုက်တယ်။

"ကောင်လေး ဘာကိစ္စလဲကွဲ့။"

"ကျွန်တေ်ာ့ကြောင်လေး ဒီအခန်းထဲ ဝင်သွားလို့လာရှာတာပါခင်ဗျာ"

အမျိုးသမီးက သူမ အခန်းထဲ ဝှေ့ကြည့်တယ်။ကွန်ပျူတာ နားမှာ ရစ်သီရစ်သီလုပ်နေတဲ့ ကြောင်ကိုတွေ့တော့မှ နှစ်လိုဖွယ် ပြုံးပြပြီး

"ကောင်းပါပြီရှင်၊ ရှင့်ကြောင်ကို ရှင်ပဲ သွားဖမ်းပါ။ကျွန်မကတော့ ကြောင်မဖမ်းတက်ဘူး" ဆိုပြီး ငေါ့တော့တော့လေး ပြောတယ်။

မောင်ဟိန်းတို့ အတန်းထဲမှာ ကောင်မလေးတွေအများကြီး ရှိပါတယ်။လူပျိုပေါက် မောင်ဟိန်းအတွက် ဘယ်သူကမှ ရင်ခုန်စရာ မဖြစ်ခဲ့ဘူး။

ဒီမမကြီး ဒီလိုပြောတာလေးနဲ့ မောင်ဟိန်း ရင်ထဲမှာ ပန်းတွေ ပွင့်သွားပါတယ်။သူ့ကြောင်ကို အသာဝင်ဖမ်းရင်း ဂိမ်းသမား မောင်ဟိန်းက အမှတ်မထင် ကွန်ပျူတာ စကရင်ကို ကြည့်မိတယ်။

"ဝိုး recycler virus တွေ"

ပါးစပ်ကပါ ထွက်သွားတယ်။ အမျိုးသမီးက သူ့ကို လှမ်းကြည့်ပြီး "အင်းဟုတ်တယ်၊ ဘာဗိုင်းရပ်စ်မှန်းတော့ မသိဘူး။ကွန်ပျူတာက လေးကွေးနေတာပဲ။"

ဆိုင်းသံကြားရင် ကချင်တဲ့ဇတ်သမားလိုပဲ မောင်ဟိန်းဟာ ခွင့်တောင်မတောင်းတော့ပဲ ဝင်ထိုင်ပြီး ကလိတော့တာပဲ။

(မှတ်ချက်။         ။ယခုခေတ်တွင် ဘာမှ မဟုတ်တော့သော်လည်း တစ်ချိန်က recycler virus ဆိုသည်မှာ (အကောင်)ဖြစ်ပါသည်။)

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ပြီးသွားတယ်။သူ တစ်ခေါက် restart ချပေးပြီးထလာတော့ အမျိုးသမီး မျက်လုံးက ကျေးဇူးတင်တဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ မြင်ရတယ်။

"ကောင်လေးရေ၊ မမက မြို့ထဲလဲ သယ်မသွားနိုင်၊ ဘယ်သူမှလဲ လာပြင်ပေးမယ့်သူ မရှိတော့ ခက်နေတာ။အခုတော့ အဆင်ပြေသွားပြီ၊ မဟုတ်ရင် စာရိုက်တာလေးလောက်က အစ ဆိုင်သွားသွားအပ်နေရတာ။မင်းကို ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ"

နည်းနည်း အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွားပေမယ့်

"ရပါတယ်ခင်ဗျ၊ ကျွန်တော် ဘာမှ မလုပ်လိုက်ရပါဘူး။နောက်ကြုံမှ မုန့်ဝယ်ကျွေးပေါ့"

လို့ပြောပြီး ကြောင်ကို ပိုက်ပြီးထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

နောက် စနေ ၊တနင်္ဂနွေကြတော့ မောင်ဟိန်းက တမင်တကာ အပေါ်ထပ်မှာ ကြောင်ကို သွားလွတ်ပါတယ်။ဒီတစ်ခါ ကျရင် စကားတွေ ရှာကြံ ပြောပြီးသူမ မျက်နှာကိုလည်း တဝကြီး ကြည့်မယ်လို့လဲ သူတွေးထားပါတယ်။ကြောင်ကလဲ အလိုက်သိပါတယ်။ဘယ်မှ မသွားပဲ အဲ့ဒီ့ အခန်းကို ပဲ တန်းနေအောင် ဝင်သွားပါတယ်။ဒီတစ်ခါတော့ ကြောင်ဝင်သွားတာကို အမျိုးသမီးက မြင်တယ်ထင်ပါရဲ့။ သူ့ကို မြင်တော့

"ကောင်လေးရေ မင့်ကြောင် မင်းဟာသာမင်း ရှာပေတော့။မမတော့ အပြင်သွားစရာရှိလို့ သွားဦးမယ်။" လို့တန်းပြောတော့တာပါပဲ။ ပြီးတော့ သူ့ အိမ်ဖော်မလေးကို လှမ်းခေါ်ပြီး ဒီကောင်လေးကို တစ်ခုခုကျွေးလိုက်ပါဦးလို့ ပြောပြီး ထွက်သွားပါတော့တယ်။

မောင်ဟိန်း မှတော့ ခဲလေသမျှသဲရေကျတော့တာပါပဲ။ဒါပေမယ့် သူ့ အထင်မှားမှန်း မကြာခင်မှာပဲ သိပါတယ်။

အိမ်ဖော်မလေးက မောင်ဟိန်းအတွက် ကိတ်မုန့် နဲ့ ကော်ဖီလာချပေးပါတယ်။သူမက မောင်ဟိန်းနဲ့ အသက်ချင်း မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ သူမ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ငိုထားတဲ့ ရုပ်၊ မျက်ရည်တွေနဲ့ တွေ့လို့ မောင်ဟိန်း စပ်စုလိုက်မိတယ်။

"ဟဲ့ ငိုရီငိုရီ ဆန်တပြည်နဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ငိုထားတာလား"

ကောင်မလေးက ပြန်မပြောပဲ ခေါင်းညိတ်ပြပါတယ်။

ဘာလို့ ငိုထားလဲလို့ ထပ်စပ်စုလိုက်တော့ ..

"ဟင့်အင်း သခင်မက သူများကို မပြောရဘူးလို့ မှာထားတယ်။"

"သခင်မ" တိုးတိုးလေး မောင်ဟိန်းရေရွတ်မိတယ်။ကောင်မလေးကို သူ့အိပ်ကပ်ထဲက ချောကလတ်လေး ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး မောင်ဟိန်းက စည်းရုံးလိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ သူ့ ကိုဆက်အင်တာဗျူးတယ်။

"အာ ငါက နင့်ကို ခင်လို့မေးတာပါ။ပြီးတော့ ငါက ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောပါဘူးဟ"

ကောင်မလေးက ချောကလတ်ဝါးရင်း သူ့ကိုလှမ်းကြည့်ပြီးပြောတယ်။

"ဒီနေ့ သခင်မ အတွင်းခံ တစ်ထည်လျှော်တာ မပြောင်လို့ ငါ့ကို ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်ထားတာဟ၊မျက်နှာကိုလည်း ကန်သွားသေးတယ်။ညာဘက် မျက်ခုံးနားက နာနေတုန်းပဲ။"

သူလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်ပါတယ်။သနားသွားတဲ့ စိတ်နဲ့ အတူကျေနပ်သလို စိတ်လဲ ဖြစ်လာတယ်။

"နင်က သူ့ကို သခင်မလို့ခေါ်ရတာလား"

"အေးဟ ငါစရောက်ကတည်းက အဲ့လိုခေါ်ရတာပဲ။ သခင်မက သဘောလည်းကောင်းတယ်။ဆိုးလည်းဆိုးတယ်ဟ

ငါ့ကို သူများတွေထက် လစာပိုပေးတယ်။အဝတ်အစားလဲ တစ်လတစ်ခါပုံမှန်ဝယ်ပေးတယ်။မုန့်တွေ ဘာတွေ စားချင်တာ ရှိလို့ ပြောရင်လည်း ချက်ချက်းဝယ်ကျွေးတယ်။ဆိုးတာတွေလဲအများကြီးပေါ့ဟာ။"

မောင်ဟိန်း လောလော လောလော နဲ့ ဆက်မေးမိတယ်။

"ဘယ်လိုဆိုးတာလဲဟ"

ကောင်မလေးက သူ့ကို ထူးဆန်းသလို ကြည့်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောနဲ့နော်ဆိုပြီးမှ ပြောပြတယ်။

"မမရှေ့ မှာ ငါသွားရင် အမြဲ ဒူးထောက်နေရတယ်၊ ငါ့ကို ခိုင်းရင် ခြေထောက်နဲ့ ပဲ ခိုင်းတယ်။ဆိုးတာက သူ့ အတွင်းခံတွေ လျှော်ခိုင်းရင် ငါ့ကို အရင်ခေါ်ပြီး သူ့ ရှေ့မှာ သူ့ကို ဒူးထောက်ကြည့်ခိုင်းတယ်။ပြီးရင် ခြေထောက်ပေါ် ချျွတ်ချပြီးမှ ငါ့ကိုကောက်ခိုင်းတယ်။သူ့ အတွင်းခံမှာလည်း အမြဲတန်း ဖြူဖြူ အကွက်လေးတွေ ပေတယ်။အဲ့ဒါတွေ မပြောင်ရင် ကောင်းကောင်း ရိုက်တော့တာပဲ။ရိုက်ရင်လည်း ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်တာ၊ သူ့ ဒေါက်တွေက လည်းအမြင့်ကြီး၊အထူကြီးတွေ အဲ့ဒါတွေနဲ့လည်း ကန်သေးတယ်။"

"နေဦးနေဦး"

မောင်ဟိန်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ စကားဖြတ် အိမ်သာမေးပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ကံကောင်းချင်တယ်လို့  ပြောရမလားပဲ။ရေချိုးခန်း

ထဲမှာ လျှော်မလို့ပုံထားတဲ့ အတွင်းခံလေးတွေ တွေ့ပါတယ်။သူ တစ်ထည်ကို ကောက်နမ်းကြည့်မိတယ်။ရတဲ့ ရနံ့ဟာ မောင်ဟိန်း အတွက် နှစ်ချက်တောင် မထုလိုက်ရပဲ ပြီးသွားစေပါတော့တယ်။ :P :P :P

ဆက်ရန်--

 မှတ်ချက်။         ။အထက်ပါ အိမ်ဖော်အား နှိပ်စက်သကဲ့သို့ ကိစ္စရပ်များအား အပြင်တွင်(လုံးဝ) မပြုလုပ်ပါရန်၊ လူလူချင်း ကိုယ်ချင်းစာရန်   

                      အထူးမေတ္တာရပ်ခံပါသည်။တရားဥပဒေသည် နောက်မှ လာမည်ဖြစ်သော်လည်း သင်ပြုသမျှမကောင်းမှုသည်       

                      သင့်ထံသို့ပြန်လာမည်ဖြစ်သည်ကို သတိချပ်စေလိုပါသည်။

လွမ်းမောဖွယ် ငယ်ဘဝပုံရိပ်များ - ၃

(နည်းနည်း အဆက်ပြတ်သလို ဖြစ်သွားတဲ့ အတွက် စာဖတ်သူတွေ ကို အားနာတယ်ဗျာ)

              အဲ့ဒီ့နေ့က စပြီး မောင်ဟိန်းတစ်ယောက် အပေါ်ထပ်က အမျိုးသမီး အခန်းကို အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာသွားတော့တာပါပဲ။ဘာမှ မရှိရင်တောင် အိမ်ကအောက်စက်ပျက်နေလို့ ဆိုပြီးအခွေတစ်ခွေယူပြီး အပေါ်မှာ သွားကြည့်တော့တာပါ။မောင်ဟိန်းအတွက်ကတော့ အမျိုးသမီး ရှိနေရင် သူ့ကို ခိုးကြည့်တယ်၊ စကားပြောတယ်။မရှိရင်လည်း အိမ်ဖော်မလေးကို အမျိုးသမီးက နှိပ်စက်တဲ့ အကြောင်းတွေ အင်တာဗျူးပြီး ဖီးလ်ယူ ထု တယ်။ဒါပေမယ့် ကြာလာတော့လည်း သူ့မှာ ဒီ အဆင့်နဲ့တင် မရောင့်ရဲ နိုင်ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ ကျောင်းမှာ ပွဲတစ်ခုခုရှိတိုင်း plan ဆွဲရတဲ့၊ comics တွေ ကြိုက်ပြီး plan ဆွဲနေကျ မောင်ဟိန်းအတွက် အဆင့်တက်ဖို့ plan ကို သိပ်မစဉ်းစားလိုက်ရပါဘူး။သူ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

                အဲ့ဒီ့နေ့က ရာသီဥတုက မောင်ဟိန်းဘက် ပါပါတယ်။ အမျိုးသမီးရဲ့ အိမ်ဖော်မလေးက ဖျားပြီး အိပ်ပျော်နေတယ်။မောင်ဟိန်း ရောက်သွားတော့ အမျိုးသမီးက ညည်းနေပါတယ်။

"စုစုကလည်း ဖျားနေတာ နှစ်ရက် ရှိပြီ။မမ မှာ အခု ထမင်းဝယ်စားနေရတယ်။တခြားက ကိစ္စ မရှိဘူး။အိမ်က ဖုံတွေ တက်နေတာ အရမ်းစိတ်ညစ်တာပဲ။မမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မလုပ်နိုင်ဘူး။"

အကြံသမား မောင်ဟိန်းက

"အာ မမက လဲ ဒါကို စိတ်မညစ်ပါနဲ့ဗျ၊ ကျွန်တော် လုပ်ပေးပါ့မယ်။"

လို့ ပြောပြီး အဝတ်စုတ် တစ်ထည်ကောက်ပြီး ခုံတွေပေါ် လိုက်သုတ်တော့တာပါပဲ။ အမျိုးသမီးက အားနာတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်တယ်။ ဒါကို မောင်ဟိန်းက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး တောက်လျှောက် အကုန်လုပ်တော့တာပဲ။ခုံတွေ သုတ်ပြီးတော့ ကြက်မွေးတစ်ချောင်းယူပြီး ပြတင်းပေါက်ဘောင်တွေကော အစုံသုတ်တဲ့ အပြင် တံမြက်စီးကို ပါ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့..

"အမလေး မောင်ဟိန်းရယ် ၊ တံမြက်စီးတော့ မလှဲပါနဲ့။ဖုန်သုတ်တာပဲ လွန်လှပါပြီ။မင်းကို အားနာလိုက်တာ။မမ ဒီနေ့ မင်းဖို့ ပီဇာ ဝယ်ကျွေးမယ်နော်။"

အကြံသမား မောင်ဟိန်း အတွက် အကွက်စဝင်လာပါပြီ။

"မမက ပီဇာ ဝယ်ကျွေးတာ ကျွန်တော့ကို ကျေးဇူးတင်လို့လား။"

"အေးပေါ့ ၊ မောင်ဟိန်းရဲ့ စာတွေလဲ ကူရိုက်ပေးတယ်၊ ကွန်ပျူတာ တစ်ခုခုဖြစ်လည်း လုပ်ပေးတယ်။ဈေးတွေ ဘာတွေလည်း ဝယ်ပေးတယ်။ မင်းကို မမက ဘာမှ ဟုတ်တိပတ်တိ မလုပ်ပေးသေးဘူးလေ၊ မမ အလိုက်မသိတာ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်။ မမ လည်း မအားလို့ပါ"

မောင်ဟိန်းက ပြုံးလိုက်ပြီး သူမ ကို သေသေချာချာကြည့်တယ်။

ခါးသေးပြီး သုံးဆယ်ကျော်ဆိုတော့ ပြည့်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရယ်၊ အရပ်မြင့်မြင့်မှာမှ စွင့်နေတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ရယ်။ ပြီးတော့ သူမက ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ရှပ်နဲ့ ခြေထောက်ချိတ် ထိုင်နေတာ အရမ်းခမ်းနားလွန်းပါတယ်။

"မမ တစ်ကယ်တော့ ကျွန်တော့် မမ ဆီက နေ့တိုင်းယူနေတာ တစ်ခုရှိပါတယ်"

သူမက မျက်စပင့်ပြီး

"မင်းက မမဆီက ဘာတွေများ ယူနေတာတုန်းကွ" လို့ပြောတယ်။

မောင်ဟိန်း ရင်ခုန်လာတယ်။ ကြာရင် မပြောဖြစ်မှာစိုးလို့

"ကျွန်တော် မမရဲ့ မလျှော်ရသေးတဲ့ ပင်တီလေးတွေ အမြဲယူယူနမ်းပါတယ်ခင်ဗျာ" လို့ ပြောလိုက်တယ်။

အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာက အံသြဟန်ပေါက်သွားတယ်။မျက်လုံးထဲမှာ အရောင်တွေ ပြောင်းကုန်တယ်။ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာ သူတစ်ခုခု ကို ရိပ်မိသွားပုံနဲ့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် အသံတစ်ခုထွက်လာတယ်။

"ဒီတော့ မင်းအတွက် ဘာအကျိုးရှိသလဲ။မင်း ငါ့ ပင်တီတွေ နမ်းရတာ ကြိုက်လို့လား"

ချက်ချင်းပဲ မောင်ဟိန်း ပြန်ဖြေတယ်

"ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော် ကြိုက်ပါတယ်။အထူးသဖြင့် မလျှော်ရသေးတဲ့ ဟာဆို ပိုကြိုက်ပါတယ်ခင်ဗျာ။"

အမျိုးသမီးက အသံထွက်အောင်ရယ်တယ်။ပြီးတော့မှ

"ဒါဆိုမင်းကို အထူးလုပ်ပေးတဲ့ အနေနဲ့ အဲ့ဒါတွေ လျှော်ခွင့်ပြုလိုက်ရင်ကော.."

မောင်ဟိန်း အကွက်ကို လုံး၀ ဝင်သွားပါပြီ။

"ဟုတ်ကဲ့ ဒီ့ထက် တောင်းဆိုရရင် စုစုလိုမျိုး မမ ရဲ့ ကျွန် ဖြစ်ခွင့်ပေးပါလားဗျာ။"

အမျိုးသမီးက ဘာမှ အံသြဟန်မပြပါဘူး။

"ကောင်းပြီလေ၊ ငါ့ ကျွန် ဖြစ်ချင်ရင်တော့ ကျွန်လိုနေမှ ရမှာနော်။ကျွန် မပီသရင်တော့ ဖြစ်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူး။ဘယ်လိုလဲ"

မောင်ဟိန်းက ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်

"ခဏ၊ ခဏ ငါ့နားလာခဲ့ဦး။"

မောင်ဟိန်းလဲ ကပ်သွားရော ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ မောင်ဟိန်း ပစ္စည်းနေရာကို လှမ်းကန်လိုက်ပါတယ်။

မောင်ဟိန်းလဲကျသွားတုန်း သူမ ခြေထောက်က မောင်ဟိန်း မျက်နှာပေါ် ရောက်လာတယ်။သူ့ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး အမျိုးသမီးက ပြောတယ်။

"ကျွန်ဆိုတာ သခင်မက မေးရင် ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မဖုရား လို့ဖြေရတယ်။နောက်တစ်ခါ ခေါင်းငြိမ့်ရင် နင့်ကို ငါ ကြာပွတ်စာကျွေးမယ်။"

"အခု အတော်ပဲ ၊ မင်းအရည်အချင်းကို ကြည့်ရမယ်။ငါ အခုဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံ လျှော်ပေးစမ်း။" လို့ပြောပြီး မောင်ဟိန်းမျက်နှာပေါ်က ခြေထောက်ဖယ်လိုက်တယ်။အရင် အင်တာဗျူးထားလို့ သိနေတဲ့ မောင်ဟိန်းက သူမ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။သူမက ပထမ ဂျင်းဘောင်းဘီ ကို အရင်ချွတ်ပါတယ်။ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ .

မျက်နှာကို ခြေထောက်က လာမိတ်ဆက်တယ်။ပူခနဲဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ သူမက အသံထွက်လာတယ်။

"နင့်ကို အပေါ်ကို မကြည့် ခိုင်းဘူး။ငါ့ ခြေထောက်ကိုပဲ ကြည့်နေ၊ ငါမော်ဖူးစေ ဆိုမှ ကြည့်"

မောင်ဟိန်းလဲ ပါးလေးကို ပွတ်ရင်းပဲ သူမခြေထောက်လေးကို ကြည့်နေမိတယ်။ သူမ ပင်တီလေးက သူ့ခေါင်းပေါ် ရောက်လာတယ်။

"အဲ့ဒါကို သွားလျှော်လိုက် ၊ နင်မလျော်ခင် နမ်းခွင့်ရှိတယ်။"

မောင်ဟိန်းလဲ ဝမ်းသာ အားရ ယူနမ်းနေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ်

"နင်နမ်းပြီးရင် ဘာလုပ်လဲ၊ ဂွင်းထုတာလား"

"ဟုတ်ပါတယ် သခင်မ"

သူမက ပြုံးပြီး ၊  "နေဦး ၊ ငါ့ရှေ့မှာ ထုစမ်း "လို့ပြောပြီး ဖိနပ်စင်က ဒေါက်ဖိနပ်လေး သွားစီးပါတယ်။

မောင်ဟိန်း ညီလေးက ခုနက တည်းက အစွမ်းကုန်မာနေတာပါ။တစ်ကယ်ဆို နှစ်ချက်နဲ့ ထွက်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် သခင်မ ကြည့်ရအောင်ဆိုပြီး ဆွဲထုနေမိတယ်။သူမက ထုနေတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး

"နင့် မတ်တပ်ရပ်နေစမ်း၊ နင့်ဟာကို ငါကန်ချင်လို့" လို့ပြောပြီးတောင်နေတဲ့ မောင်ဟိန်း ညီလေးကို ဒေါက်နဲ့ ကန်တော့တာပါပဲ။

တစ်ချက်ချက် ထိပ်မှာ ကျင်ကျင်သွားတာကို မောင်ဟိန်း ခံစားမိပါတယ်။

သူမကတော့ ဒီလိုလုပ်နေရတာကို သဘောကျလို့ ရယ်တောင် ရယ်နေပါသေးတယ်။

နောက်ဆုံးကျတော့ ကြမ်းပြင်မှာ ညီလေးကို ကပ်ခိုင်းပြီး သူက တက်နင်းပါတယ်။

မောင်ဟိန်းဒါတော့ မတောင့်နိုင်တော့ပဲ သခင်မရဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်အောက်မှာ လရည်တွေ ပန်းကုန်ပါတော့တယ်..။

......ဆက်ရန်........

ကျွန်တော့် အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာနဲ့ ကျွန်တော်စာရေးတဲ့ ဘက်ကို မလှည့်ဖြစ်ဘူးဗျာ။ကျွန်တော့် ပို့စ်ကို စောင့်ဖတ်နေတဲ့ ပရိသတ် (ရှိရင်) အနူးအညွတ်တောင်းပန်ရင်း ကျွန်တော် ဒီအပိုင်းလေးကို ရေးတာပါ။မူရင်း ဝတ္ထုရဲ့ အဆက်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ကိုအောင်နဲ့ သခင်မ တို့ရဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်ထဲက အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဒါမှမဟုတ် bonus episode လို့ပဲဆိုပါစို့ဗျာ။

spoiler (animal abuse တွေပါဝင်ပါတယ်။hard core fetish fan မဟုတ်ရင် မဖတ်ဖို့ ကြိုတင်အသိပေးပါရစေ။အဒ်မင်အဖွဲ့ကတော့ ဒီအခန်းဟာ သာမန်မဟုတ်တဲ့အခန်းဆိုတော့လက်ခံမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်ခင်ဗျာ

ဒီအပိုင်းနဲ့ပတ်သတ်လို့ FEEDBACK လေးတွေနည်းနည်းကြားချင်လို့ ဖြစ်နိုင်ရင် pm မှာ အကောင်းအဆိုးလေးနည်းနည်းလာပြောပေးကြပါ။)

          အဲ့ဒီ့အပတ်က ကိုအောင်နဲ့ သူ့ သခင်မတို့ သူ့ သခင်မရဲ့ ဇာတိ ရှမ်းပြည်က ရွာလေးကို ပြန်ကြပါတယ်။တရုတ်ရွာလေးပါ။ကိုအောင့်အိမ်က လည်းဒီဇင်ဘာကျောင်းပိတ်နေတာက တစ်ကြောင်း၊ အမျိုးသမီးတို့ကို ယုံကြည်တာက တစ်ကြောင်းကြောင့် ကြည်ဖြူစွာပဲ ထည့်လိုက်ပါတယ်။(ဒီနေရာမှာ ခရိးသွားတောလားကို ကျော်ပါပြီ။)ညနေရီရီလောက်မှာပဲ အမျိုးသမီးရဲ့ရွာကိုရောက်ပါတယ်။သူတို့ရောက်သွားတော့ အမျိုးသမီးရဲ့ အမျိုးတွေက သူတို့ကို ခြံဝန်းကျယ်တစ်ခုတည်းက တိုက်ခံအိမ်လေးတစ်လုံးမှာ နေရာချပေးပါတယ်။ရောက်ရောက်ခြင်း ညမှာတော့ အမျိုးသမီးကလည်း သူ့အမျိုးတွေနဲ့ပဲ စကားပြောနေသလို အိမ်ဖော်ကောင်မလေးကလည်း ကားမူးလို့ဆိုပြီး တချိုးတည်း အိပ်သွားပါတော့တယ်။နောက်နေ့ဆယ်နာရီလောက်မှာတော့ အမျိုးသမီးက ကြက်သားဟင်းချက်ဖို့ အိမ်ဖော်မလေးကို အမိန့်ပေးပါတယ်။ကောင်မလေးက

"သခင်မ ကျွန်မ ဈေးက ဘယ်နားမှာလဲ မသိဘူး" လို့ပြန်ပြောတော့

"ဒီမှာ ဈေးမရှိဘူး။အကုန်လုံးကိုယ့်ခြံထွက်ကိုယ်ပဲ စားကြတယ်။အားစန်းတို့ ခြံထဲမှာ ကြက်တစ်ကောင်သွားဆွဲ၊ပြီးရင် ကို့အောင်ကို သတ်ခိုင်းပြီး နင်ကချက်ပေးလိုက်" လို့ပြောပါတယ်။

ကိုအောင်လည်း မျက်လုံးပြူးသွားပြီး "ကျွန်တော်မသတ်ရဲဘူး သခင်မ၊တစ်ခါမှ လည်းမသတ်ဖူးဘူး"

အမျိုးသမီးလည်း ကိုအောင့်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး "သွားသွားအသုံးမကျတဲ့ကောင် မနေ့က ငါဝတ်လာတဲ့ အတွင်းပဲ သွားလျှော်ထားတော့၊ မနေ့က ငါရာသီလာထားတာ နည်းနည်းစွန်းနေလိမ့်မယ်။ ဂွကြားတွေကို သေချာ ပြောင်အောင်တိုက်"ဆိုပြီးသူ့ဟာသူပဲ ဟိုဘက်ခြံကို ထွက်သွားပါတော့တယ်။ဒါပေမယ့် ကိုအောင်က အမျိုးသမီး ကြက်သတ်တာကို ကြည့်ချင်စိတ်နဲ့ မသွားသေးပဲ စောင့်နေမိပါတယ်။

အမျိုးသမီး ကြက်တစ်ကောင်ဆွဲပြီး ပြန်လာတဲ့ အထိ ကိုအောင့်ကို ဧည့်ခန်းထဲမှာ မြင်လိုက်ရတော့

"ဟဲ့ အကောင်ခုထိ မသွားရသေးဘူးလား"

အပြောက နောက်ကျပါတယ်။အမျိုးသမီးကြမ်းပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကိုအောင့်မျက်နှာကို တန်းခနဲပါပဲ။ကိုအောင်လည်း ပူခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ နုှတ်ခမ်းလေးကို အသာသပ်ပြီး

"သခင်မ ကြက်သတ်တာ မြင်ဖူးချင်လို့ပါခင်ဗျ" လို့ပြောလိုက်တော့မှ အမျိုးသမီးက ဘာမှ မပြောတော့ပဲ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးဆီက ဓါးတောင်းပါတယ်။

ဓါးရလာတော့ သူမ ခြေထောက်အောက်မှာ ကြက်ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို နင်းထားလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှ လည်ပင်းကို အသာလေး လှီးပါတယ်။ဟိုကြက်ကတော့ အတောင်ပံဖျတ်ဖျတ်လူးပါပဲ။သွေးက ထင်သလောက်ခံထားတဲ့ ခွက်ထဲ မကျတော့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လှီးပါတယ်။နောက်ဆုံး ကြက်ငြိမ်သွားမှ ကြက်သေကို အိမ်ဖော်မလေးကို ပေးလိုက်တော့တယ်။ သူမကတော့ လည်ချောင်းသွေးခံထားတဲ့ ရေနွေးကြမ်း ပန်းကန်လေးကို ယူပြီး မော့သောက်လိုက်ပါသေးတယ်။ အသားဖြူဖြူလည်တိုင်လေး လှုပ်သွားတဲ့အပေါ်မှာ မြင်ရတဲ့ သွေးကြောစိမ်းလေးတွေက ကိုအောင့်အတွက်တော့ ဂန္တဝင် နတ်ဘုရားမ ပါပဲ။

ညနေခင်းရောက်တော့ အမျိုးသမီးက "ကို အောင် ရွာထိပ်မှာ မြင်းတွေ မွေးတဲ့ ခြံရှိတယ်။နင်မြင်းစီးတက်သလား၊ ငါနဲ့လိုက်စီးကြည့်မလား"လို့ခေါ်ပါတယ်။

ကိုအောင်လည်း အတွေ့အကြုံအသစ်ရမှာမို့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။မြင်းခြံရောက်တော့ အမျိုးသမီးက သူယူလာတဲ့ အိပ်ထဲက ဆူးချွန်လေးထုတ်ပြီး သူ့ဖိနပ်မှာတပ်လိုက်ပါတယ်။

(စကားချပ်၊      ၊အမျိုးသမီး တပ်ဆင်လိုက်သော ဆူးချွန်အားမြင်ဖူးလိုပါက အင်တာနက်တွင် spur ဟုရိုက်ရှာကြည့်ပါရန်)

ဟိုရောက်တော့ ခြံပိုင်ရှင်နဲ့ ခဏလေး စကားပြောပြီး မြင်းတစ်ကောင်ရွေးပြီး ဒုန်းစီးတော့တာပါပဲ။ကြာပွတ်လေးကို ရမ်းရင်း လေထဲဝဲလွင့်နေတဲ့ ဆံစတွေနဲ့ ဂျင်းပန်နဲ့အမျိုးသမီးဟာ စွဲဆောင်မှုအင်မတန်ရှိပါတယ်။

ကိုအောင်မှာ မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်နေတာနဲ့ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတောင် မှတ်မထားမိတော့ပါဘူး။တော်တော်လေးကြာမှ သူ့ သခင်မ မြင်းကို ဇောင်းထဲပြန်သွားထည့်တယ်။မြင်းလဲ အတော်ပြိုင်းနေပုံပါပဲ။

ခြံရှင်ကို သူမက ခေါ်ပြီး တစ်ထောင်တန် ဆယ်ရွက်လောက် ပေးလိုက်တာ ကိုအောင် မြင်လိုက်ရပါတယ်။ဒါနဲ့ ခြံကထွက်ထွက်ချင်းသူမေးကြည့်တယ်။

"သခင်မ မြင်းစီးတာ ခဏလေးကို ဈေးကြီးလိုက်တာ"

အမျိုးသမီးက ခပ်ဖွဖွလေးရယ်ပြီး "လိမ်းဆေးဖိုးပါပါတယ်ဟဲ့၊ ဟိုမြင်း သွေးထွက်သွားတယ်။နင်မို့ဆန်းနေတာ။ခြံရှင်ဆိုငါ့အကြောင်းသိနေပြီ၊ ငါစစီးတက်ကတည်းက သူ့ကို ဆေးဖိုးပါတခါတည်းပေးရတာ၊မြန်မာပြည်မှာSPUR တွေ

မသုံးကြဘူး။ငါ့ဟာက တရုတ်ပြည်ကမှာထားတာ။ဒါနဲကခပ်ပြင်းပြင်း ဆယ်ချက်လောက်ကန်ရင် သွေးထွက်တာပဲ"

ကိုအောင်ဒီတော့မှ အမျိုးသမီးဖိနပ်က မချွတ်ရသေးတဲ့ ဆူးတွေကို ကြည့်မိတယ်။ဟုတ်သားပဲ သွေးတွေစွန်းနေတာပဲ။

ရက်စက်လှတဲ့ အမျိုးသမီးကို ကြည့်ရင်းကိုအောင့် ညီလေးက ထောင်လာချင်တယ်။ညကြမှပဲ သခင်မကို ပြုစုတော့မယ်လို့တွေးရင်း အမျိုးသမီးနောက်က ကုပ်ကုပ်လေးလိုက်ပါလာပါတော့တယ်။

လွမ်းမောဖွယ်ငယ်ဘဝပုံရိပ်များ - ၄

***ဒီအပိုင်းမှာတော့ ကိုအောင် ဆယ်တန်းနှစ်လို့ဆိုကြပါစို့။***

          ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကိုအောင် သူ့အမျိုးသမီးဆီမရောက်ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာခဲ့ပါပြီ။ဆယ်တန်းရောက်တော့ ကျူရှင်တွေသွားရတဲ့အချိန်ကများ၊ အားတဲ့အချိန်လေးကလဲ လူပျိုဖော်ဝင်လာတော့ အပေါင်းအသင်းနဲ့လျှောက်သွားနေတာနဲ့တင် အမျိုသမီးဆီမရောက်ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။တစ်ခါတစ်လေ အမျိုးသမီးက မုန့်ဖိုးတွေဘာတွေ ခေါ်ပေးပေမယ့်လည်း ကိုအောင်ကမယူတာများတော့ နောက်ပိုင်းမခေါ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ဒါပေမယ့်လည်း နွားဆိုတာ ချည်တိုင်ကို ပြန်စမြဲပဲမဟုတ်လား။ဒီလိုနဲ့ပဲ ကိုအောင် ဆယ်တန်းဖြေခါနီး private study အချိန်မှာတော့ သူငယ်ချင်းအိမ်ကို စာသွားကျက်မယ်ပြောပြီး အမျိုးသမီးရဲ့အိမ်မှာပဲ သွားနေပါတော့တယ်။ဒါပေမယ့် အမျိုးသမီးက ကိုအောင်စာမေးပွဲနီးနေတာသိလို့ သူ့ကိုဘာမှ မနှိပ်စက်သလို ကိုအောင်လိုသမျှကို အကုန်လုပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ဒီလိုရိုးသားနေတဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ကိုအောင့်ရဲ့ ပုံစံလေးကို ဖျက်စီးတာကတော့ ကိုအောင်တို့သုံးယောက် စလောင်းအတူတူကြည့်နေတုန်းလာတဲ့ MR&MRs.Smith ကားက scene တစ်ခုကြောင့်ပါပဲ။ကိုယ့်လူတို့ သိတဲ့အတိုင်းအဲဒီ့ကားမှာက sex scence တွေများကြီးပါတာကိုး။အပြန်အလှန်ပစ်ခတ်ကြပြီး မင်းသားမင်းသမီး fuck တဲ့အခန်းမှာတော့ ကိုအောင့်ပါးစပ်က လွတ်ခနဲထွက်သွားမိပါတယ်။

"ကျွန်တော်လည်း မိန်းမတစ်ယောက်ကို လုပ်ချင်တယ်ဗျာ။"

အမျိုးသမီးက သူ့ကိုဖြတ်ခနဲလှည့်ကြည့်တယ်။သူမကိုကြည့်ရတာမျက်နှာမှာ အနီရောင်သမ်းနေတာကို တွေ့ရပြီး အပြာကားတွေမှာ မိန်းကလေးတွေ စိတ်ပါနေတဲ့ပုံမျိုးလို့ ကိုအောင်ခံစားမိနေပါတယ်။

"လာခဲ့စမ်းကိုအောင်" ဆိုပြီး ပေါင်လေးကားပြီး အမျိုးသမီးကခေါ်လိုက်တယ်။ဒူးထောက်ပြိးလာနေတဲ့ကိုအောင့်ခေါင်းကိုချက်ချင်း ထဘီထဲဆွဲသွင်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ပူနွေးစိုစွတ်နေတဲ့ယောနိကို ကိုအောင်တစ်ယောက်ရေခဲချောင်းလျက်သလိုဆက်တိုက်လျက်နေမိပါတယ်

အမျိုးသမီးရဲ့ညည်းတွားသံတွေ ဆူညံလာတဲ့အခါမှာတော့ အိမ်ဖော်မလေးက သူတို့နှစ်ယောက်ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။အမျိုးသမီးက ဒါကိုသတိထားမိပါတယ်။ပြီးမှ

"ကိုအောင် ငါ့ကို တက်လိုးပေးစမ်း" လို့ခပ်ထန်ထန် အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ကိုအောင်လည်း ထဘီထဲကထွက်ပြီးဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီးညီတော် မောင်ကို ထုတ်လိုက်တယ်။အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာမှာလည်း အရမ်းလိုချင်နေတာပေါ်လွင်နေပါတယ်။ဒါနဲ့ထဘီကို လျောချထားပြီး ပေါင်ကားထားတဲ့ အမျိုးသမီးထဲကို ကိုအောင်ထည့်ခါနီးမှာ ဘုန်ကြီးကျောင်းမှာ  နွေရာသီတွေသွားနေဖူးတဲ့ ကိုအောင့်ဦးနှောက်ထဲ ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ ဆိုတဲ့ စကားက ဖြတ်ခနဲ ဝင်လာတယ်။ကိုအောင် ထည့်ခါနီးဆဲဆဲ လိင်တံကို ခဏတန့်လိုက်ပြီး..

"ကျွန်တော် မလုပ်နိုင်ဘူးသခင်မ" လို့အရူးတစ်ယောက်လိုပြောမိတယ်။စိတ်ထန်နေတဲ့ အမျိုးသမီးအတွက်တော့ဒါဟာ ဒေါသကို ဆွပေးသလိုဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ဝုန်းခနဲ ရင်ဝကို ကန်ခံလိုက်ရတဲ့ အတွက်ကိုအောင် နောက်ပြန်လဲသွားတယ်။အမျိုးသမီးဟာ ချက်ချင်းဆိုသလို အောက်ပိုင်းလုံးတီးနဲ့ သူ့ဖိနပ်စင်က stiletto heel(စူးပါသောဒေါက်) တစ်ရံသွားစီးပြီး ကိုအောင့်မျက်နှာကိုထပ်ကန်ပါတယ်။ကိုအောင့်မျက်နှာဟာ သွေးတွေဖွားခနဲပါပဲ။သုံးချက်လောက် ထပ်ကန်ပြီးမှ

"နင့်လိုကျွန်ကောင်က ငါ့ကို ငြင်းရအောင်ငါက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ"

"သခင်မက သူတစ်ပါးဇနီးပါ။ကျွန်တော် လူမှုရေးအပြစ်ကြိးမကျူးလွန်ချင်သလို ကာမေသုကံကို ယုံကြည်ပြီးကြောက်ပါတယ်။

သခင်မကို ကျွန်က တက်လုပ်တယ်ဆိုတာလဲမဖြစ်ချင်လို့ပါ" လို့တစ်လုံးခြင်းပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ဒီတော့မှ အမျိုးသမီးလဲ ငြိမ်သက်သွားပြီး

"နင်ပြောတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို လုပ်ချင်တယ်ဆို"

"ဟုတ်ပါတယ်။သခင်မ ကျွန်တော့်ကို ကန်ထားလို့ ပိုတောင်စိတ်ထန်နေပါသေးတယ်ခင်ဗျာ။" လို့ပြောပြီး ကိုအောင့်ပစ္စည်းကို ကိုင်ပြလိုက်ပါတယ်။ဒီအဖြစ်အပျက်ကို အိမ်ဖော်မလေးကလည်း ကြည့်နေပါတယ်။အမျိုးသမီးရဲ့မျက်နှာကသူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေတဲ့ အိမ်ဖော်မလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်ပါတယ်။နောက်မှ

"စုစု ဒီကိုလာခဲ့စမ်း "လို့အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။

အမျိုးသမီးဆီ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့ မိန်းကလေးကို ကြည့်ရင်းကိုအောင့် ညီလေးကလဲ ဆစ်ခနဲ ထထလာတယ်။

"ကိုအောင်နင်သူ့ကိုလုပ်လိုက်" လို့ အမျိုးသမီးနှုတ်ဖျားကထွက်လိုက်တာနဲ့ ကိုအောင်နောက်ဆုံးသတိရတာက အိမ်ဖော်မလေးဆီသူပြေးသွားတာပါပဲ။

သူသတိပြန်ဝင်လာတော့ အောက်မှာမျက်ရည်တွေနဲ့အင်္ကျီအပြဲနဲ့ မိန်းကလေးကို သူစည်းချက်တကျလုပ်နေတာကိုပါပဲ။

သူမိန်းကလေးကို အတင်းတွန်းလဲပြီး ထဘီဆွဲချွတ်တာ၊ အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ပြီး ဘော်လီကို ဆွဲဖြဲတာ ရုန်းနေတဲ့ မိန်းကလေးကို အတင်းလုပ်တာကိုတော့ ရပ်ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဟာကို ပွတ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကပဲ အသေးစိတ်သိပါလိမ့်မယ်။

ငါးမိနစ်တောင် မပြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကိုအောင်ကော  အိမ်ဖော်မလေးကော အသီးသီးကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးမောနေကြပါတယ်။တစ်ကယ်လို့များအဲ့ဒီ့အချိန်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ကအနီးကပ်ကပ်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ကိုအောင့်ညီလေးထိပ်နဲ့ အိမ်ဖော်မလေးရဲ့ယောနိမှာ သွေးစတစ်ချို့ကိုတွေ့ရမှာဖြစ်ပြီး အမျိုးသမီးဆီမှာတော့ ပေါင်ကြားအထိ စီးကျနေတဲ့

အရည်တွေကို တွေ့ရမှာပဲဖြစ်ပါတယ်။

ဆက်ရန်....