ခေတ်လေးခေတ် ပညာရေး

Photo Loading...

ဒီဇာတ်လမ်းက ဖေ့ဘွက်က ရိုးရာမပျက်တဲ့မြေ closed gp (မြန်မာအပြစ်ပေး အတွေ့အကြုံနှင့် ဇာတ်လမ်းများ ဝေမျှရာ) မှာ ခွဲရေးခဲ့တာပါ ။ ဒီနေ့တော့ ဟိုမှာလည်းအပြီးမို့ ကိုယ့် ကျောင်းထဲက မိတ်ဆွေတွေ ဖတ်ကြည့်ရအောင် စ-ဆုံး တခါတည်းကူးတင်လိုက်ကြောင်းပါ ။

ယခင့် ယခင် ဖင်ချွတ်ရိုက် ဇာတ်လမ်းများလိုပဲ ယခုဇာတ်လမ်းထဲမှ ဇာတ်ကောင်များဟာဖြင့် ကျောင်းနေနောက်ကျမှုကြောင့်လည်းကောင်း၊ အရေးအခင်းတွေကြုံမှုကြောင့် ကျောင်းတွေပိတ်ထားသောကြောင့် လည်းကောင်း၊ စာမေးပွဲကျသောကြောင့်လည်းကောင်း ၊ နှစ်အောက်သောကြောင့်လည်းကောင်း  အခြားအကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်လည်းကောင်း  ဇာတ်လမ်းရေးသားချိန်တွင် ဇာတ်ကောင်အဖြစ်ပါဝင်သော နှစ်အသက်အရွယ် အချစ်တက္ကသိုလ်မှ သတ်မှတ်သောအသက်အရွယ်ထက် ကြီးနေပြီးဖြစ်ကြောင်းအာမခံပါတယ် ခင်ဗျာ :P

 ခေတ်လေးခေတ် ပညာရေး

ကိုလိုနီခေတ် ၊ ၁၉၃၀ ခုနှစ် ၊ ---- မြို့ စိန့်လောရင့်ကျောင်း

. . . “ ပီတာပု ၊ ဟင်နရီတင်မောင် ၊ ရို့စ် ၊ ဂျူလီယာခင်ခင် ကမ်းအောက် သည်အရှေ့ကိုထွက်လာပါ ” . . .

ဆရာကြီးရစ်ချက်ဘဖေ ၏ တင်းမာပြတ်သားလှသည့် ညွှန်ကြားသံအဆုံး နာမည်ပါ လေးယောက်သား စာသင်သည့်စင်မြင့်ပေါ်သို့ မျက်နှာငယ်လေးများဖြင့် အလျှိုလိျှုရောက်လာကြလေသည် ။ လူ၅၀ခန့် ရှိသည့် မက်ဒဒစ်တန်း စာသင်ခန်းကတော့ အပ်ကျသံပင်ကြားရလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်နေသည် ။

. . . “ You Naughty Fools ( အရူးအသွမ်း ငဆိုးတွေ ) မောင်ရင်တို့ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်သိကြတယ်မလား ” . . . ဟု အမေးခံရလျှင်

သိကြပါသည် ။ သူတို့အဖြစ်နှင့် အပြစ်ကို . . .

           ယမန်နေ့က ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဟင်နရီတင်မောင်၏ အော်စတင်ကားလေးဖြင့် သူတို့လေးဦးသား ပျော်ပွဲစားထွက်ခဲ့ကြသည် ။ အဲလီဇဘက်ပန်းခြံထဲ မောင်းဝင်ခဲ့ကြပြီး နေရာထိုင်ခင်းသာသည့် ကန်ကမ်းစပ်တွင် စတည်းချသည် ။ လေဒီနှစ်ဦးမှ ဝက်အူကြောင်းကင် ပြီးသောအခါ ယောင်္ကျားပျ်ုတို့လည်း ဟင်နရီတင်မောင့်ဒက်ဒီထံမှ နှိုက်လာသည့် ပလိုင်းမောက် ဂျင် ကိုမြည်းစမ်းကြပါတော့သည် ။ ရိုစ့် နှင့် ဂျူလီယာခင်ခင်တို့မှ ထိုသို့မလုပ်ရန်တားသော်လည်း ယောင်္ကျားလေးများမှာ လွန်စွာစိတ်ပါနေကြပြီ ။ မနက်ဖြန်သဘက်ပဲ ရန်ကုန်ကောလိပ်ကိုရောက်တော့မယ့် လူကြီးလူကောင်းတွေမဟုတ်ပါလား ။ သည့်နောက် အိုင်းရစ်သီချင်းများ သီဆိုပြီး မြူးမြူးကြွကြွလေး ကခုန်ကြသည် ။ အတန်ငယ်ထွေနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်မဖြစ်ပဲ အဆင့်ရှိရှိပျော်ခဲ့ကြသည်ဟု သူတို့ထင်သည် ။ သို့သော်လည်းပဲ ဒါကိုသဘောမတူသူ အချို့ရှိ၏ ။ သည်အရပ်တွင် မြို့မျက်နှာဖုံးလူ့ကုံတန်အသိုင်းအဝိုင်းမှ ဖြစ်သောသူတို့ကို သိကြသူများလှသည် ။ ထိုကြောင့် အဆိုပါ အထက်တန်းစားလူငယ်တို့တက်ရောက်သည့် နာမည်ကျော်စိန့်လောရင့် ကျောင်းရှိအာဏာပိုင်များ ဆီကိုသာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်သတင်းစကား ပေးကြားလိုက်တော့သည် ။

. . . “ အယ်ကိုဟော်လ် (အရက် ) သောက်ပြီး PUBLIC PARK ( အများပြည်သူသုံးပန်းခြံ ) မှာ မဖွယ်မရာ ဆူညံသောင်းကျန်းတယ်ဆိုတာ လူပေါ့သွမ်းတွေရဲ့အလုပ်ဖြစ်တယ် ” . . .

. . . “ မင်းတို့ဟာ စိန့်လော့ရင်းကျောင်းရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာကို ဖျက်ဆီးတာပဲ ” . . .

မစ္စတာရစ်ချက်ဘဖေ၏ ဆူပူမှုများအောက်မှာ အဖြူနှင့် ရေတပ်ပြာရောင် ယူနီဖောင်းဝတ် ကျောင်းသားကျောင်းသူလေးဦး ခေါင်းမဖော်နိုင်ကြရှာပါ ။ ယမန်နေ့က ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်နှင့် လားလားမျှမဆိုင်သော ဘဝဖြစ်နေရပြီ ။

. . . “ မောင်ရင်တို့ လေးဦးစလုံး အပြစ်ကြီးစွာရှိတာကြောင့် စပရှယ် ၆ချက် ဖင်ချွတ်ပြီးတော့ ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်ရလိမ့်မယ် ” . . .

အင်ဂလိုဘားမီးစ် ဖြစ်သော ဘိုကပြားကျောင်းအုပ်ကြီးမှာ အရိုက်ကြမ်းသည်ဟု ကျော်ကြားပြီး ကျော်ကြားသလောက်လဲ လက်စွမ်းထက်၏ ။

          ယခုဆိုသော စပရှယ် ၆ချက်ဆိုသည်မှာ သူတို့ ကျောင်း၏ အကြီးဆုံး အပြစ်ဒဏ် Six of the Best ဟုခေါ်၏ ။ ယင်းမှာ ပြောင်နေအောင် လှန်ထားသည့်တင်ပါးပေါ်ကို ၆ ချက်တိတိ အထူးကြိမ်လုံးဖြင့် ဆော်ပလော်တီးခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။ အသက်ကြီးငယ် ကျားမ မရွေး အပြစ်အလျောက် ရိုက်လေ့ရှိသော်လည်း ဖင်ပြောင် ခြောက်ချက် ထိသည့် သူမှာ များများစားစား မရှိလှပါပေ ။ စည်းကမ်းကနားကြီးသလို အရှက်ကြီးသော ခေတ်ကာလဖြစ်သည်မို့ မိမိတို့အရှက်မရစေရန် အသားမနေစေရန် လိမ္မာသေဝပ်စွာ နေထိုင်ကြလေ့ရှိသည် ။

 “ ပီတာပု မင်းအရင်လာခဲ့ . . . ဘောင်းဘီချွတ် . . . သည်မှာကုန်း ”. . .

ကျောင်းအုပ်ကြီးကား အရည်အသွေးကောင်းလှသည့် ကြိမ်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး ဖြင့် ဟန်ရေးတပြင်ပြင်ပြုကာ အဆင့်ဆင့် ညွှန်ကြားတော့သည် ။ ထို့နောက် လဗြွတ်တွဲလောင်းပေါ်အောင် ဘောင်းဘီကော ဘောက်ဇာ ( Boxer ) ပါချွတ်ပြီး စားပွဲတွင်ကုန်းနေသည့် ပီတာပု၏ ဖင်ပုပုကို တ ဖြောင်း ဖြောင်း နေအောင် ကြိမ်လုံးဖြင့် တွယ်လေ၏ ။ ပီတာပုပြီးလျှင် ဟင်နရီတင်မောင်၏ ဖင်ပိန်ညှောင်သည်လည်း ကြိမ်လုံး၆ချက်မိ၏ ။

သည့်နောက်

. . .  “ ရိုစ့် နင့်အလှည့်ပဲ ” . . . ဟု မျက်ရည်စမ်းစမ်းဖြင့် စောင့်နေရှာသည့် အမိနှစ်ဦးထဲမှ တဦးကိုအရင်ခေါ်ထုတ်၏ ။ ရိုစ့် ကိုယ်တိုင်မှာလည်း ကပြားတဦးဖြစ်ကာ ဗမာ ကရင် အင်္ဂလိပ် အာမေးနီးယား ၄မျိုးစပ်ဖြစ်ပြီး အားကစားလိုက်စားလေရာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာ မယ်ဘားမား ရှုံးအောင်ဖွံ့ထွားလေသည် ။ ကပြားကျောင်းသူလေးမှာ မျက်ရည်လေးစမ်းစမ်းဖြင့် အရိုက်ခံရမည့်နေရာကိုလှမ်းလာ၏ ။

. . .  “ အတွင်းခံကိုချွတ်စမ်း ” . . .

အာဏာသံပြင်းလှသည့် အမိန့်အဆုံးမှာ တုန်ရီသော လက်များဖြင့် ဂါဝန်အောက်နှိုက်ခါ အတွင်းခံကို လျှောချပြီး ချွတ်ရသည် ။

. . .  “ စားပွဲပေါ်ကို မှောက်ပြီးကုန်း ” . . .

ထိုအခါ အရှေ့မှ ပီတာပုတို့ကဲ့ပင် စားပွဲဇောင်းမှာခါးတင်ပြီး ၉၀ဒီဂရီကုန်းပေးရရှာသည် ။ ဆရာကြီးရစ်ချက်မှ ညာဘက်လက်ဖြင့် ကြိမ်လက်နက်ကိုကိုင်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ရိုစ့်၏ ရေတပ်အပြာရောင် ဂါဝန်ကိုလှန်မ၏ ။ ရိုစ့် ဆီမှ ဟင့် ခနဲ ရှိုက်သံချက်နှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး ငြိမ့်ခနဲတုန်တက်သွားလေသည် ။ ပြည့်တင်းဝိုင်းစက်နေသည့် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီး ဝင်းခနဲ ပေါ်လာတော့သည် ။ စည်းစနစ်ကြီးလှသည့် ဆရာကြီးသည် အရာရာပုံစံကျသည်ကိုသာ မြင်လိုသည် ။ ဒူးအထက်နားလိပ်နေသည့် အတွင်းခံ KNICKER အပေါ် ပေါင်အတွင်းသားနှစ်ဖက်ကို ကြိမ်ဖြင့်တို့ပြီး ပေါင်ကိုကားစေသည် ။ ခါးကိုခွက်စေသည် ။ တင်ကိုနောက်ပစ်ခိုင်းသည် ။

          ထိုသို့ ပုံစံကျသွားသောအခါ ၁၈နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုတယောက်၏ နောက်ပိုင်းဗလာအလှကို ရင်သပ်ရှုမော မြင်ရပါတော့သည် ။ ဖြူဖွေးနေသည့် ဖင်တုန်းပြောင်ပြောင်ကြီးအောက်မှ ဖူးဖောင်းသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြူးကြီး ထွက်ပြူတော့သည် ။ ကုန်းပေးထားရသောကြောင့် ညှစ်ထားသလိုဖြစ်ပြီး အစ်ထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်သားကြီးများမှာ တင်းပြောင်ပြီးဖုနေတော့သည် ။ အပျိုစင်စစ်ဖြစ်တာကြောင့် အကွဲမြောင်းကြီးကတော့ စိကပ်ပြီးနေသည် ။ ဖင်ပေါက်ဝစူစူလေးမှာမူ ဖွေးပြောင်လှသည့် တင်သားကြီးများနှင့် ယှဉ်လျှင်ညိုတိုတိုလေး ဖြစ်သွားသည် ။

. . . “ နင့်ရဲ့ ပရိုင်းဗိတ်အင်္ဂါတွေကို ငါတို့မမြင်ရတာ ဘာမှမရှိဘူး ” . . .

. . . “ ဒါဟာ ဂုဏ်သရေရှိလေဒီတယောက်လို မကျင့်ကြံလို့ အရှက်တကွဲဆုံးမခံရတယ် ဆိုတာ တသက်လုံးမှတ်သားသွားပါ ”. . .

ဘိုကပြားလေး ရိုစ့်ခမြာ မိမိ၏ ရှက်ရှက်ဖြစ်သော ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီး မိန်းမအင်္ဂါစပ် နဲ့ စအိုဝများကိုပင် အတန်းသူအတန်းသားများ မြင်တွေ့နေရပြီဆိုသည့် အသိဖြင့် အရှက်သည်းလှသောကြောင့် တသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ ရှိုက်ငိုလို့နေသည် ။ ဆရာကြီးက ရိုက်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် တဖက်စားပွဲစွန်းကို လက်ဆန့်ပြီးကိုင်ထားသည်ကို မလွှတ်ပဲမြဲမြဲကိုင်ထားရန် သတိထပ်ပေး၏ ။ သူသည် ရိုက်ဆုံးမနေစဉ် ပုံစံပျက်ပြီး ထခြင်း ၊ တင်ပါးလာပွတ်ချင်းများကို လုံး၀ လက်မခံ ။ ထိုသို့ပြုလျှင် အပိုဆောင်း ၁ချက်စီ ကြိမ်ဆုထပ်ပေးတတ်သည် ။

ထို့နောက် တင်ပဆုံသား ပြောင်ပြောင်ကြီးကို မာတုတ်တုတ် ကြိမ်လုံးဖြင့် တခါနှစ်ခါမျှ တို့ပြီး ဆကြည့်သည် ။ ထိစေချင်သည့် နေရာကို ဒဲ့ထိစေရန် ချိန်ရွယ်ပြီးနောက်

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . အ  အီး ဟီ ဟီးးးးးးး ” . . . လက်တဆုံးလွှဲကာ ပထမကြိမ်ချက်ကို ဖင်ဆုံကြီးအလယ်ကို ကျစေသည် ။

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . . အီးယားးးးးးးး အအဟ ဟီးဟီးဟီး ” . . . လက်နှစ်သစ်ခန့် အထက်မှာ နောက်ထပ် အရှိုးရာတချက် ရဲခနဲ ကြွတက်လာပြန်သည် ။

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . . အား ဟားးးးအိအိ မာမီ ရေ ” . . . သည့်နောက်တွင်တော့ စပရှယ် ၆ ချက်ပြည့်အောင် ဖင်အိုးကြီးကို ပြင်းပြင်း မှန်မှန် ဗောတင်တော့သည် ။ စားပွဲအစွန်းကို မြဲမြဲခိုင်ခိုင်တွယ်ကုတ်ထားပြီး အံကြိတ်တလှည့် အော်ဟစ်တခါ ခံပါသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်မှာကား ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ကုန်းကွကော့ပျံနေသည် ။ ပေါင်တံများလည်း ရွေ့သဖြင့် အိုးခြမ်းကွဲကြီးလည်း အလိုက်သင့် ဟချည် ကားချည်ဖြစ်သည်နှင့်အမျှ အိုးကြားဒေသရှိ အတွင်းပစ္စည်းများမှာလည်း ဖြဲချည် ပွင့်ချည်ဖြစ်နေတော့သည် ။

          မြို့အုပ်သမီးဖြစ်သူ ဂျူလီယာခင်ခင် မှာမိမိအလှည့်ကို စောင့်ဆိုင်းနေရရင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရိုစ့် ဖင်လှန်ရပုံ အရိုက်ခံရပုံအလုံးစုံကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်နေရသည် ။ ခင်ခင် မှာမူ ဘိုသွေးမရောသူပီပီ အရှက်ပိုကြီးရကား မြင်နေရသကဲ့သို့ မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ပြောင်နေအောင် ချွတ်ပြရမည်ကို မယုံနိုင်သေးပဲ လွန်စွာစိုးထိတ်နေတော့သည် ။ မျက်ရည်များလည်းဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေ၏ ။ အရွယ်ရောက်ပြီး မြန်မာမိန်းခလေးတဦးအဖို့ ကျားမအရောလူငါးဆယ်ခန့်ရှေ့တွင် အရှက်ပေါ်အောင် ဆုံးမခံရမည်မျှ အဖြစ်ဆိုးလှသည် ။ သို့သော် ကိုလိုနီခေတ်မစ်ရှင်နရီ ပညာရေးတွင် ဖင်ချွတ်ဆုံးမခြင်းမှာ သွန်သင်ခြင်းနည်းလမ်းတခုဖြစ်နေသည် ။ ဂျူလီယာခင်ခင့်မှာလည်း တဆယ့်ရှစ်နှစ်ခန့်ရှိဆိုသော်လည်း ထိုပညာရေး၏ ပညာသင်တဦးသာ ဖြစ်နေသေးသောကြောင့် အရှက်ကွဲလှသည့် သည်နည်းလမ်းကို မြည်းစမ်းရပေအုံးတော့မည် ။ ကောလိပ်ရောက်ခါနီးမှ ခံရသည်မို့ ကံထူးသည်ဆိုရမည် ။ ရိုစ့် လိုပင် မိမိမှာလည်း ဖင်အိုးပြောင်ကြီးသာမက ကုန်းပေးထားရသဖြင့် မမြင်ဖွယ့်ရာ မိန်းမကိုယ်ကြီးနှင့် ဖင်ပေါက်၀ ပါပြူးပြူးကြီး ပေါ်မည်ကို သတိရသဖြင့် မတွေးရဲအောင်ပဲဖြစ်မိနေသည် ။

“ Your Turn ( နင့်အလှည့် ) ဂျူလီယာခင်ခင် ကမ်းဟီးယား ( ဒီကိုလာခဲ့ ) ” . . . ဟု သူ့အရှေ့ရှိ အရိုက်ခံရမည့် နေရာကို ကြိမ်ပြကာ ခေါ်လေလျှင် ဒူးတယိုင်ယိုင်ဖြင့် တုန်ချိစွာ လှမ်းကာထွက်လာသည် ။ သို့သော် မိမိမှာ မည်သို့မျှ အောက်ပိုင်းပြောင်တလင်းဖြင့် အရိုက်ခံဖို့ရာ မဝံ့ရဲရကား ဆရာကြီးရစ်ချတ်ဘဖေ ရှေ့အရောက်တွင် ကြမ်းသို့ထိုင်ချပြီး လက်အုပ်ချီကာ ငိုယိုခယတောင်းပန်ပါတော့သည် ။ ဗမာတပိုင်းအင်္ဂလိပ်တဝက် ကျောင်းအုပ်ကြီးကား Dignity ( ဂုဏ်သရေသိက္ခာရှိမှု ) ကိုမှ မထိန်းနိုင် ၊ ကျူးလွန်ထားသည့် အပြစ်ကိုလည်း Responsibility ( တာဝန်ယူမှု ၊ တာဝန်ခံ ) မလုပ်ပါပဲ တဗြဲဗြဲ ငိုနေသည့် တပည့်ကျောင်းသူကို ခေါင်းတခါခါဖြင့် ကြည့်လေသည် ။

. . .  “ ဂျူလီယာ ၊ နင့်ရဲ့ ဖခင် မြို့အုပ်မင်းဟာ လွန်စွာ လူကြီးလူကောင်းပီသသူ ဂုဏ်ပြုခံ ကျက်သရေရှိ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပေတယ် ။ ငါ့ဘဝတွင် ကြုံတွေ့ဆုံတွေ့ဖူးသည့် လူများထဲ ပြောစမှတ်ဖြစ်ရအောင် သမာသမတ်ရှိပြီး ရဲဝံ့သူ ၊ တာဝန်ယူရဲသူ ဖြစ်သည် ။ ထိုသို့ ချီးမွမ်းထိုက်တဲ့ ဂုဏ်အသီးသီးနဲ့ပြည့်စုံသူ Gentleman တဦးရဲ့ သမီးဖြစ်သူ နင် ဂျူလီယာခင်ခင် ကျတော့မှ ကိုယ်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ဆိုးသွမ်းမှုရဲ့အပြစ်ကိုမျှ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ အဆင့်အတန်းရှိ လေဒီ တယောက်လို မခံယူရဲသည်ကို နင့် ဖခင် မြင်ရလျှင် လွန်စွာ စိတ်ထိခိုက်ပေလိမ့်မည် ” . . .

ဟု လွန်စွာ အဆင့်မြင့်သည့် အင်္ဂလိပ် မြန်မာ နှစ်ဘာသာဖြင့် ဆုံးမလေသည် ။ ထိုအခါ ကျမှ မြို့အုပ်မင်းသမီးလည်း ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ်သတိပြုမိသည် ။ ထို့ကြောင့် မျက်ရည်ကို အားယူသုတ်ကာ ကုန်းထပါသည် ။ မတ်တပ်ရပ်မိသည့် အခါ ဆုံးမသူ ဆရာကြီးနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံမိလျှင် မာထန်နေမှုကို တရွေးသားမှ မလျှော့သော်လည်း အသိအမှတ်ပြုသည့် အနေဖြင့် ခေါင်းတချက် ဆတ်ပြ၏ ။ ပြီးလျှင် လုပ်ရမည်ကို ဆောင်ရွက်တော့ဟူသည့် သဘောဖြင့် မေးတခါငေါ့ပြသည် ။

          ခင်ခင် လည်း ဂါဝန်အောက်မှ အတွင်းခံကို လက်နှိုက်ချွတ်ချပြီးလျှင် စားပွဲပေါ်သို့ ဝမ်းလျားမှောက်ခါ ကုန်းပေးရှာသည် ။ ခါးကိုချိုင့် ခြေကိုအတန်ငယ်ကားထားပြီး ပုံစံတကျ နေရာယူပြီးဖြစ်လေသည် ။ အခါကျပြီမို့ အုပ်ကြီး ရစ်ချက်ဘဖေလည်း ရှေးမူမပျက် ဘယ်လက်ဖြင့် ဂါဝန်ကို မလှန်လိုက်လေလျှင် ဂျူလီယာခင်ခင်၏ ရှုမငြီးသည့် ဖင်ပြောင်ကြီးက အားလုံး၏ မြင်ကွင်းသို့ ဝံ့ဝံ့စားစား လှစ်ပေါ်လာသည် ။ သတ္တိမွေးကာ အဆုံးမခံတော့မည့် ခင်ခင့် ထံမှ ငိုရှိုက်သံက မှန်မှန်ကြီးပြန်ကျယ်လို့လာသည် ။ ရိုက်နှက်ဆုံးမရမည့် အစိတ်အပိုင်းကို ငဲ့စောင်းရှုပြီးလျှင်

. . .  “ မိမိနဲ့ ထိုက်သင့်တဲ့ အပြစ်ဒဏ်ကိုခံယူရဲတာ ချီးကျူးစရာဖြစ်တယ် ” . . .

အနောက်တိုင်းပညာတတ်များထုံးစံ အောက်ကိုရိုက်မချမှီ မြှောက်ပင့်ပြောဆိုခြင်းအမှုဖြင့် စကားစ၏ ။ ပြီးမှ

. . .  “ နင့်စွဲစွဲမှတ်ထားလိုက်ဖို့က လေဒီ တယောက်ရဲ့ အရှက်ရစရာ ပရိုင်းဗိတ်အင်္ဂါတွေဆိုတာ ကိုယ့်ခင်ပွန်းတယောက်သာ မြင်တွေ့စေရမယ် ၊ နင်ကတော့ လေဒီ တယောက်လိုမကျင့်ခဲ့တဲ့ အပြစ်ကြောင့် အခုလို This , This , This အစိတ်အပိုင်းတွေကို လူတိုင်းတွေ့စေခဲ့ရပြီ ” . . .

ဆိုပြီးလျှင် ဝိုင်းစက်လုံးအိနေသည့် ကျန်းမာသန်စွမ်းသည့် ဖင်လုံးပြောင်ကြီးကို လည်းကောင်း ၊ ဖင်သားခြမ်းကြီး ကြားမှာ ရှိုက်ခါမှုနှင့်အတူလိုက်ပြီး ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်နေသည့် စအို၀ ပွပြူးပြူး ကိုလည်းကောင်း ၊ နီညိုရောင်ရင့်ရင့်အဆင်းရှိကာ ပေါင်အရင်းကြားမှ ဖောင်းအစ်ပြီး နောက်သို့ပြွတ်ထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုလည်းကောင်း ကြိမ်ထိပ်ဖျားဖြင့် This ( ဒီနေရာ ) ဟုတို့ပြကာ တသက်စာမှတ်မိအောင် ဆုံးမလေသည် ။ ထိုအခါ ရှက်ဖို့ကောင်းလှသည့် အဖြစ်ကြောင့် ဂျူလီယာခင်ခင်လည်း မျက်ရည်ပေါက် ဘူးသီးလုံးခန့် ကျ၏ ။

          မြို့အုပ်သမီး ခင်ခင် ( ဘိုကျောင်းတက် အမည် ဂျူလီယာခင်ခင် ) ကား အမွှေး၏ ကောင်းခြင်းနှင့် ပြည့်စုံသည်ဟု ဆိုရမည် ။ ဆီးခုံထိပ်မှ စ၍ ပေါက်ရောက်သော လိမ်ကောက်ကောက် ဖုတ်မွှေးအုံထုသည် အဆီတထပ်အသားတထပ်ရှိသည့် မအင်္ဂါအာပုံကြီး အထက်တွင်သာမက စောက်မြောင်းချွန်းလေးအဆုံးကနေ ဖင်ကြားတလျှောက်လိုက်လာပြီး အသားအရောင်ရင့်သွားသော ဖင်ပေါက်၀ ပတ်လည်အထိကို ယှက်ကာသမ်းကာဖြင့် ရှိလေသည် ။ ထိုအခါ တဆက်တည်းသော အမွှေးချုံမှဖြစ်သော်လည်း နေရာကိုလိုက်ပြီး ဆီးခုံမွှေး ၊ အဖုတ်မွှေး ၊ ဖင်မွှေး ၊ စအိုမွှေး ဟု အမည်အမျိုးမျိုး ခေါ်ဝေါ်ရပါ၏ ။ နောင်တွင် တတန်းတည်း သူငယ်ချင်းများက ဟဲရီးခင်ခင် တနည်း Hairy ( မွှေးထူ ) ခင်ခင် ဟု တသက်တာ အမည်ပြောင်ကို ချီးမြှင့် ကြပါသည် ။

ရိုက်သူ၊ ခံသူ နှစ်ဦးတူ ခန္ဓာအနေအထား နေရာလည်း မှန်စေ ၊ အထူးကြိမ်လုံး၏ ချိန်သားလည်းမှန်စေ ပြီးလျှင် အားပါပါဖြင့် ပထမတချက်ကို လွှဲကာရိုက်သည် ။

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . အာအားးးးးးးးးး အိ အမေရေ အီးး ဟီ ဟီးးးးးးး ” . . .

ဖင်သားစိုင်ကြီး ဗဟိုကိုကျလျှင် ဂျူလီယာခင်ခင်၏ နာကျင်သံကြီး ထွက်လို့လာသည် ။

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . . အီးယားးးးးးးး အိအိအိ အာ ဟာ ဟီး . . .

တင်သားအရင်းနားတွင် နောက်တချက် ကျ၏ ။

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . . အား အ အအအား အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

. . .  “ ဝှစ် ဖြောင်း . . . အအားးးးးးးးးးးး အအ အီးဟီးးးဟီးး ” . . .

တချက်ပြီး နောက်တချက် လက်စွမ်းထက်သည့် ကြိမ်လုံးချက်များကျလေလျှင် ကျိမ်းစပ်နေသည့် ဖင်သားကြီးကို ထပ်ဆင့်ထပ်ဆင့် မီးစူနှင့်ထိုးသလို စူးခနဲ နာကျဉ်ခံစားရ၏ ။ ဝေဒနာသည်းသည်ကြောင့် ကိုင်ထားရသည့် စားပွဲစွန်းကို မလွှတ်မိစေရန် ဆုပ်ကာ ဝင်းပြောင်းနေသည့် အောက်ပိုင်းကြီးကို တလူးလူးဖြစ်နေရသည် ။ ညည်းညူ အော်ဟစ်သံလည်း ဆူဆူညံသည် ။ ဖင်ဆီဗူးကြီးခါ ၊ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးဖြဲလိုက်ကွလိုက်ဖြင့် မိန်းမပျို တယောက်အနေအားဖြင့် လွန်စွာ့လွန်စွာ အရှက်တကွဲအကျိုးနဲသည့် အဖြစ်ပင်ဖြစ်သည် ။ ပွဲကြည့်ပရိသတ်ဖြစ်ကြသော စိန့်လောရင့် ကျောင်းသားကျောင်းသူ အပေါင်းကတော့ သိုးဆောင်းအသုံး Damsel in distress ကို ပြေးမြင်ယောင်မိကြသော်လည်း သို့ဆိုလျှင် ၎င်းတို့ ဆရာကြီးရစ်ချတ်ဘဖေမှာ ဗီလိန်လူဆိုးကြီး ဖြစ်မည်ကို သတိရသောကြောင့် အတွေးကိုရုတ်ရ၏ ။

          ခြောက်ချက်ခန့်ရှိလျှင် ခင်ခင့် ဖင်သားကြီးပေါ်တွင်လည်း ရှေ့ရှေ့က သူများနည်းတူ အရောင်ရင့်ရင့် အရှိုးရာ ခြောက်ချက်ကို တံဆိပ်နိုပ်ပြီး ဖြစ်နေတော့သည် ။ ဆရာကြီးကား သည် ပေါ့သွမ်းဆိုးမိုက်သူ တပည့်များကို ရိုက်ဆုံးမလို့ပြီးသော်လည်း ထုံးစံရှိသည့်အတိုင်း Corner Time ဟုသိကြသော မတ်တပ်ရပ်ခါ မိမိအပြစ်ကို သုံးသပ်ခြင်း ကိုဆက်လက် ခံယူစေသည် ။

. . . “ လေးယောက်စလုံး ငတုံးဦးထုပ်ဆောင်း ( Dunce Hat ဟုခေါ်ပြီး ရေခဲမုန့်ကတော့ဇောက်ထိုးပုံ ထိပ်ချွန်ဖြစ်သည် ) ပြီး ကျောင်းဆင်းချိန်ထိ ရပ်နေရမယ် ” . . .

. . . “ ဆိုးသွမ်းတဲ့သူတွေ ဘယ်လိုအရိုက်ခံထားရသလဲ ဆိုတာအများသိအောင် တင်ပါးတွေလည်းကိုလည်း ပြောင်နေအောင် လှန်ထားရမယ် ” . . .

          သည်တွင်တော့ ကျောင်းသားနှစ်ဦးမှာ ဘောင်းဘီကို ဒူးခေါက်တိုင်အောင်ချွတ်ချထားရပြီး လေဒီကျောင်းသူနှစ်ယောက်မှာလည်း အတွင်းခံကို ဒူးအထိလျှော့ထားကာ ဂါဝန်ကိုခါးမှာလှန်တင်ပြီး ကိုင်ထားရ၏ ။ အရှေ့နံရံကို မျက်နှာမူပြီး တပေခန့်ခွာကာ အခန်းဘက်သို့ ကျောပေးနေရသည် ။ အရှိုးရာ ဗလပွဖြင့် ဖင်လုံးပြောင်ပြောင် လေးစုံမှ အတန်းရှေ့တွင် လူတိုင်းမြင်စေရန် ခင်းကျင်းပြသထားသလိုဖြစ်နေတော့သည် ။ ဖင်ပု ဖင်ပိန် ဖင်ဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ဝိုင်းအိအိ များအစဉ်အတိုင်း ရှိလေသည် ။ တင်ပါးချင်းတူသော်လည်း အမျိုးသားများ၏ အဆီမပါအသားမရှိ တင်ပိန်တလိန်များနှင့်လားလားမျှ မတူသည့် နုနုထွားထွား ကားကားစွံ့စွံ့ ရှိလှစွာသော အပျိုဖင်ဆီးဗူးအိုးကြီးနှစ်စုံ မှာ ခန္ဓာဗေဒ ကွာခြားမှုသဘောကို အမှတ်ပြုမိစေသည် ။ တနေကုန် ဖင်ဟောင်းလောင်း ချွတ်ပြထားရသည့် အဖြစ်ကြောင့် ရိုစ့် နှင့် ဂျူလီယာခင်ခင် နှစ်ဦးမှာမူ မျက်ရည်အိတ်များ ခန်းမတတ် ဖြစ်လေသည် ။

          ဇာတ်ပေါင်းသော် ဤ သို့ ဆိုဆုံးမမှုကောင်းမွန်ခြင်းကြောင့် ပီတာပုက နောင်တွင်သံအမတ်ကြီးဦးပု ၊ ဟင်နရီတင်မောင်ကား ပန်းကန်စက်ပိုင်ရှင်သူဌေးမင်း ၊ ဂျူလီယာခင်ခင် ကမူ တက္ကသိုလ်ပါမောက္ခ ( စာရေးဆရာမ- တက္ကသိုလ်ဂျေခင်ခင် ) များချည်းဖြစ်ကုန်ကြ၏ ။ ရိုစ့်မှာလည်း ဥပစာတန်းထိတက်ရောက်ပြီးနောက် နှာခေါင်းရှည်စစ်စစ်တယောက်ဖြင့် အကြောင်းပါပြီးလျှင် ဘိလပ်ပြည်သို့ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်နေပါတော့သည် ။

မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ခေတ် ၊ ၁၉၇၆ ခုနှစ် ၊ --- မြို့ ပြည်သူပိုင်အထက်တန်းကျောင်း

          လွန်စွာ မျက်နှာကြောတင်းလှပြီး ဘီးကျော်ပတ်ဆံထုံး ထုံးထားသည့် အသက်ငါးဆယ်ခန့်အရွယ် ဆရာမတစ်ဦးသည် တစ်ခုသော စာသင်ခန်းအဝတွင် ဦးစွာပထမ လာရပ်လေသည် ။ လက်တဖက်က ခါးကိုထောက်လျက် နောက်တဖက်တွင်မူ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှသည့် ကြိမ်လုံးတချောင်းကို ကိုယ်ထားပါ၏ ။ သည့်နောက် သူမသည် လွန်စွာ စိတ်မရှည်အလိုမကျသည့်ဟန်ဖြင့် အခန်းတွင်းကို လှည့်လျက်

. . . “ ငါ နောက်တခါထပ်မပြောဘူး ၊ နင်တို့ အခုထွက်လာမှာလား ငါလုပ်မှ အသားထပ်အနာခံပြီး ထွက်မှာလား ” . . .

ထိုသို့ ခြိမ်းခြောက်စကားဆိုပြီး စက္ကန့်အနည်းငယ်ခန့်ကြာလေလျှင် ခါးဝတ်ပုဆိုးမပါ လဥတွဲလောင်းဂျိုးတန်းလန်းဖြင့် လူငယ်ကျောင်းသားတယောက် စာသင်ခန်းအတွင်းမှ ပြင်ပလျှောက်လမ်း ကော်ရစ်ဒါသို့ ထွက်ကာလာသည် ။ အင်္ကျီကိုပါမလျက် လက်ပိုက်ထားရသော အမောင်ကျောင်းသားမှာ လမွှေးအုံမဲမဲကြားမှ ညီတော်ရွှေပန်းကို ပြထားရသောကြောင့် မျက်နှာငယ်ကာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြင့် ရှိလေသည် ။

          နောက်ထပ် မိနစ်ဝက်ခန့်ရှိပြီးကာမှ ဝမ်းပမ်းတနည်း ရှိုက်ခါငိုခါဖြင့် အမျိုးသမီးပျိုတဦး၏ အင်္ဂါအလုံးစုံနှင့် ပြည့်စုံပြီးဖြစ်သော ကျောင်းသူတဦး ထပ်မံ ထွက်လို့လာသည် ။ အဆိုပါ ကျောင်းသူပျိုလေး၏ ခါးအောက်ပိုင်းမှာလည်း အမြင်မတော်စွာပင် အဝတ်ချည်းနှီးဖြစ်နေသောကြောင့် ရှိသမျှသော အစိတ်အပိုင်းအကုန် အထင်းသား အရှင်းသားဖြစ်လို့နေသည် ။ ကောင်မလေး၏ ပေါင်ခြံထိပ်ရှိ ခုံးကြွကြွ အဖုတ်ဖောင်းကြီးက အပေါ်ဘက်ဆီးခုံထက်တွင်သာ အမွှေးအမြှင်များထူထဲနေပြီးလျှင် အောက်သို့ဆင်းသည်နှင့်အမျှ ပါးကာသွားသည် ။ အောက်ပိုင်းတွင် ဖုတ်မွှေးပြောင်သွားသည်မို့ တြိဂံဇောက်ထိုးပုံစောက်ဖုတ်ကြီးက မြင်ကွင်းရှင်းနေပြီး အတန်ပင်ကြီးသည့် စောက်စိပြူးပြူးလေး ငေါက်တောက်ဖြစ်နေသည်ကိုပင် ပွင့်လင်းမြင်သာနေတော့သည် ။ စောက်စေ့အတံအခြေတွင် နှုတ်ခမ်းသားဖူးဖူးနှစ်ဖက်နှင့် ဆုံသွားပြီးလျှင် နီညိုရောင် အကွဲကြောင်းကြီးက အတွင်းကြားသို့ ချိုင့်ဝင်သွားပါသည် ။ သည်မျှ ပစ္စည်းကောင်းဖွံ့ဖြိုးကောင်းမွန်လှသည့် အပျိုကြီးဖားဖားကျောင်းသူမှာ ဗလာကျင်းထားရသည်မို့ အရှက်သည်းလှဟန်တူသည် ။ မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေပြီးလျှင် မိမိဒူးကိုမှ မိမိမနိုင်ပဲ ယိုင်တိုင်တိုင်ပင် ဖြစ်နေတော့သည် ။

          ဖြစ်ပုံမှာ အဆိုပါကံထူးသူ အမောင်အမယ်တို့၏ အတန်းပိုင်ဆရာမဒေါ်ခင်ရီ မှာ စာသင်လောဘကြီးလွန်းပြီး လက်စွမ်းထက်သူဖြစ်သည် ။ မင်းတုန်းမင်းနှင့် ငါးခြောက်ပြား ၊ နှမ်းခိုးစားသောမင်းသား ဥပမာတို့ကို ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းကဲ့သို့ သွင်သွင်သုံးပြီး တပည့်များကို ဆော်ပလော်တီးကာ ပညာကြိုးစားစေသူဖြစ်သည် ။ ဆိုရှယ်လစ်လူ့ဘောင်ကို တည်ဆောက်ဖို့ရာမှာ သူမ၏ ကြီးလေးသောတာဝန်ဖြစ်ကြောင်း ခံယူထားသည် ။ ပြည်သူများ လူမှုဘဝဖူလုံမျှတစေရန် ဆောင်ကြဉ်းပေးမည့် မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ် အောင်မြင်ဖို့ရာ လူငယ်များသည် အခရာဖြစ်၏ ။

 

          ထိုကြောင့် နောင်အနာဂတ်တွင် လူချွန်လူကောင်းများ ဖြစ်ရန် တနည်း အိုးကောင်းဖြစ်စေရန် နာနာဖုတ် နာနာရိုက် နာနာအုပ် မကောင်းမချင်း ဖုတ်လေသည် ။ အံ့ချီးဖွယ်ရာ အပြစ်ပေးနည်းပေါင်းစုံကိုလည်း သုံး၏ ။ ကျားမမရွေးလုံခြည်ချွတ်ရိုက်ခြင်း ၊ ဂွေးတန်းလန်းဖြင့် စာမရမချင်းကျက်စေခြင်း ၊ ဖင်ကိုမြေဖြူဖြင့် ဝိုင်းခြင်း အစပြုပြီး ပညာကိုတော်စေ လူကိုချွန်စေအောင် ပုံစံသွင်းဆုံးမသဖြင့် ဖိန့်ဖိန့်တုံကြရသည် ။ ၎င်း၏ တပည့်အပေါင်းတို့မှာ မီးပူထက်တွင်နေရသကဲ့သို့ချည်း ဖြစ်သည် ။ မည်သို့ပင်ပွဲကြမ်းသော်လည်း အချို့ကျောင်းသူကျောင်းသားများမှ သူမမျှော်လင့်သလောက် ထူးချွန်လာခြင်းမရှိ ။ ကံ ၊ ဉာဏ် ၊ ဝီရိယ နုံချာပြီး သန္ဓေမကောင်း ထင်သည် ။ ကိစ္စမရှိ တုံးနေသည့် သူကိုချွန်ရန်မှာ သူမတာဝန်ဖြစ်သောကြောင့် ဓားထက်ထက်ဖြင့် ချွန်ပေးရမည် ။ ယခုအခေါက် အတန်းတွင်း စာမေးပွဲဖြေဆိုရာမှာ ကျရှုံးသောသူ ၊ ရမှတ်နည်းပါးသူတို့ကို ထုံးစံအတိုင်း ဖင်လှန်ရိုက်ခြင်းအပြင် ကျား မ အမှတ်ပေါင်းအနည်းဆုံးသူ နှစ်ယောက်ကို ဖင်ကျွတ်ဖြင့် တကျောင်းလုံးပတ်လမ်းလျှောက် စေမည်ဟု ရာဇသံပေးထား၏ ။ စာညံ့လေ့ရှိသူအများ ခြောက်ခြားကြတော့သည် ။

          ယနေ့ အမှတ်ထွက်သည့်နေ့တွင် အဆိုပါ ဖင်ဗလာလမ်းလျှောက်ပွဲအတွက် ဘိတ်ဆုံးနှစ်ဦး အမည်ထွက်ပေါ်လာလေသည် ။ ကျော်စိုးလင်းဟူသည့် လူညံ့လေးမှာ အမျိုးသားချန်ပီယံဖြစ်ပြီး ဖွတ်ကြားမလေး ချိုချိုလွင်မှာ ကျောင်းသူများကိုယ်စားပြု ဖြစ်သည် ။ သူတို့မှာ အလယ်တန်းမျှဖြစ်သော်လည်း ကျောင်းနေနောက်ကျ ၊ တနှစ်အောက်နှစ်နှစ်နား ၊ ကျောင်းပိတ် ၊ တဖုန်းဖုန်းကျထားသည်များကြောင့် အရွယ်မှာမငယ်လှ ။ အမွှေးအတောင်စုံသည့် အရွယ်ပင်ဖြစ်နေသည် ။ ကျော်စိုးလင်းမှာ သည်မျှမသိသာသော်လည်း မိန်းခလေးဖြစ်သူ ချိုချိုလွင်မှာမူ ပီဘိ အပျိုကြီးလုံးလုံးလျားလျားဖြစ်နေပြီ ။ ခါးကျဉ်ကျဉ် တင်ပဆုံကားကား ဖင်ထွားထွားဖြင့် အဆစ်အပေါက်မှာ ခင်သန်းနု ပမာပြည့်တင်းလှသည် ။ မိမိသည် ကျောင်းသူများတွင် ရမှတ်ပေါင်းအနည်းဆုံးဖြစ်သည်ဟု သိလိုက်ရပြီးကတည်းပင် ခမြာကြူကြူပါအောင် ငိုကြွေးနေတော့သည် ။

 ဒေါ်ခင်ရီ သည် ချာတူးလန်တဲ့နှစ်ယောက်ရဲ့ ရှေ့ရေးအတွက်အလွန်ပင် စိုးရိမ်သည် ။ ပညာရေးအလေးမထား ညံ့ဖျင်းသောကြောင့် အသက်များပင်ကြီးလာပြီ အတန်းပညာကနိမ့်ပါးနေသည် ။ ယခုတိုင် မပြုပြင်ပဲ ညံ့မြဲညံ့ဆဲဖြစ်သည် ။ ကောင်မလေးဆိုလျှင် ရုပ်ခလေးသနားကမားနှင့် အရွယ်လဲရှိပြီဆိုတော့ အလှအပကြိုက်ဟန်တူသည် ။ ကျောင်းစာပြင်ပကို စိတ်ရောက်နေလောက်ပြီ ။ အခြားကျောင်းသူများပင် သူမကို အတုယူမှားလျှင် ငါးပါးမှောက်တော့မည် ။ နောင်ကြဉ်ပြီး ကြိုးစားအောင် ပိုပိုသာသာ ဆောင်ရွက်ရမည် ။ ကြိုတင်ကြေညာထားသည့်အတိုင်းပဲ ဖင်ဗလာဖြင့် မယ်ဗမာလျှောက်သလို တခန်းဝင်တခန်းထွက်လျှောက်စေလျှင် အရှက်ကြီးရှက်ပြီး နောင်ပြုပြင်သွားကောင်းသည် ။ အရှက်ရလျှင် ခုတခဏဖြစ်ပြီး ကောင်းစားသွားလျှင် တဘဝစာဖြစ်မည် ။

. . . . . . . . . .

. . . “ သွားလေ ငူငိုင်ငိုင် လုပ်မနေနဲ့ မြန်မြန် ပြန်ဝတ်ချင်ရင် မြန်မြန်ရွေ့ ၊ ကျောင်းကအခန်းမကုန်သရွေ့ ဒီအတိုင်းနေရမှာ ” . . .

မာကျောလှသည့် မာန်မဲသံကြောင့် ခါးဝတ်မရှိသည့် အမောင်ကျောင်းသားနှင့် အမယ်ကျောင်းသူ တို့မှာ လေးပင်စွာဖြင့် ခြေလှမ်းများစလှမ်းပါတော့သည် ။ သူတို့အခန်းမှာ ခေတ္တာဆောင် အပေါ်ထပ် တောင်ဘက်အစွန်ဆုံးဖြစ်လေရာ တဖက်ရှိ နှစ်တူ အတန်းခွဲများ ရှိရာသို့ ဦးတည်ပြီး လျှောက်လမ်းကော်ရစ်ဒါမှာ ရွေ့ရသည် ။ ဒေါ်ခင်ရီလည်း လှုပ်တုပ်တုပ် ဘယ်ညာတုန်ခါနေသည့် ချိုချိုလွင် ၏ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီး နှင့် ကျစ်ကျစ်ပိန်ပိန် ကျော်စိုးလင်း၏ တင်ပါးပြောင် အနောက်ဘက် သုံးလေးငါးလှမ်းစာ ခွာပြီး လက်စွဲတော် ကြိမ်လုံးတရမ်းရမ်းဖြင့် လိုက်လာသည် ။ သူတို့နှင့် ကပ်ရက် တန်းခွဲအ၀ သို့ရောက်လျှင် ထိုအခန်းတွင်းသို့ ဝင် ရန် ဟို ဖင်ပြောင်နှစ်ဦးကို ညွှန်ကြားလိုက်သည် ။

          နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အသနားခံအကြည့်ဖြင့် မော့ကြည့်ကြသော်လည်း ဒေါ်ခင်ရီ့ ထံမှအကြောင်းထူးမည့် အရိပ်အယောင်မျှ မမြင်ရသဖြင့် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကာ ထိုအခန်းတွင်သို့ ဝင်သွားလေသည် ။ အဖုတ်ဟောင်းလောင်း ဂျိုးတန်းလန်းဖြင့် မမျှော်လင့်ပဲ ရောက်ရှိလာသူ နှစ်ဦးကြောင့် အဆိုပါ အတန်းမှာ ပထမတော့ ရုတ်ခြည်း တိတ်ဆိတ်သွားလေသည် ။ စားပွဲနောက်တွင် နောက်တွင် အမှတ်ခြစ်နေသည့် ဆရာမမှာလည်း မော့ကြည့်ပြီး အနည်းငယ် အံ့သြသွားဟန် ရှိသည် ။

. . . “ အညံ့တွေထဲကမှ ဘိတ်ချေးနှစ်ယောက်လေ ” . . .

          ထိုဆရာမကို ဒေါ်ခင်ရီက လှမ်းပြောလိုက်မှ အော် ဟုဆိုကာ သဘောပေါက်သွားလေသည် ။ ဒေါ်ခင်ရီ အကြောင်းကိုက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ဆရာ ဆရာမများက သိပြီးသားမဟုတ်ပါလား ။ အစက ငြိမ်သွားတော့ အတန်းသည်လည်း လှုပ်စိလှုပ်စိပြန်ဖြစ်လာပြီးလျှင် အချို့က ပြုံးစိစိ ၊ အချို့ကျောင်းသူများက ရှုံ့မဲ့ကာဖြစ်ကြသည် ။ ကျော်စိုးလင်း၏ ဂျိုးလဗြွတ်မဲမဲကို မြင်ပြီး နှုတ်ခေါင်းရှုံ့သူကရှုံ့သည် ။ နှစ်ကြီးသမားတွေ ဖြစ်တဲ့ ချိုချိုလွင်တို့ကို တန်းခွဲမတူပေမဲ့ အများစုက သိကြပါသည် ။ အခြေခံပညာ ကျောင်းသူတယောက်နဲ့ လားလားမျှမတူတော့ပဲ စွားစွားဝင့်ဝင့် မှိုပွင့်ကြီးလို ရင်တွေဖင်တွေ တပွေ့တပိုက်ဖြင့် နုထွားလှသည်မို့ သိကြသည်သိက များပါသည် ။ ယခုတော့ ထို မမ ခမြာ သူတို့အရှေ့မှာ မဖုံးနိုင်ဖိမရဖြင့် အပျိုအင်္ဂါစပ်ကြီးကို မြင်တွေ့ရစေလျက် ရောက်နေပြီ ။

          ချိုချိုလွင် ခမြာမတော့ လူပေါင်း၅၀ ကျော် ၆၀နီးပါးရှိသည့်အခန်းရှေ့မှာ ပြောင်တလင်းခါကာ ရပ်နေရသည်မို့ အရှက်ရကာ ရွှေရင်အစုံ မို့ကာမောက်ကာဖြစ်သည်အထိ ရှိုက်ရင်းရှိုက်ရင်း အသံကျယ်လာပြန်သည် ။

. . . “ သွားမယ် နောက်တခန်းရွေ့မယ် ” . . .

တကျောင်းလုံးကျန်သေးသည်မို့ အချိန်မဆွဲပဲ ဒေါ်ခင်ရီ ကဆော်အော်လိုက်သည် ။ အဝင်တုန်းကလိုပဲ တုန်ချိချိလှည့်သွားသည့် ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးပေါ်ကိုတော့ လက်ထဲမှ ကြိမ်လုံးဖြင့် မထိတထိလေး တချက်စီ တို့ပေးလိုက်သည် ။ မနာပေမယ့် ရုတ်တရက်မို့ တွန့်ကတုန်သွားသည် ဖင်သားဆိုင်ကြီးတွေနဲ့ အတူ ရီသံတချို့က နောက်ဖက်ဆီမှ လွင့်ကျန်ခဲ့တော့သည် ။

သည်လိုဖြင့် တခန်းပြီးတခန်း တဆောင်ပြီးတဆောင် အတန်းစုံလှည့်ကာ ဖွတ်ကြားမောင်မယ်လမ်းလျှောက်ပြပွဲ ကိုလုပ်ပါတော့သည် ။ သင်ညာညံ့သည်ဟူသည့် အချက်တချက်တည်းဖြင့် ခမြာ ရာပေါင်းများစွာသော မျက်လုံးများရှေ့ အရှက်ကုန်အောင် အိတ်သွန်ဖာမှောက် အင်္ဂါစုံကို လိုက်ပြနေရရှာပြီ ။ အများစုသော အတန်းကြီး အတန်းလတ်များတွင် တုံ့ပြန်မှုက ပုံစံတူပင်ဖြစ်သည် ။ ကျောင်းသားအများက မို့မို့ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်အုံကြီးနှင့် လုံးလုံးပြည့်ပြည့်ဖင်ဆီဗူးကို စိတ်ဝင်စားကြသည် ။ အာခြောက်ကြသည် ။ စိတ်ကူးထဲ ဓာတ်ရှင်ရိုက်ကာ မှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်ကြသည် ။

          ကျောင်းသူများကတော့ မိမိသာ ဆိုလျှင်ဆိုပြီး အသည်းအေးကြသည် ကြောက်ကြသည် ။ မိန်းမပီသလွန်းပြီး မနာလိုစိတ်ရှိနေပြီဖြစ်တဲ့ အထက်တန်းကမမတချို့ကတော့ ကြိတ်ဝမ်းသာကြသည် ။ အထီး အများစုက ချိုချိုလွင့် ဘေးတွင် ကျော်စိုးလင်း ဆိုသည်ငတိလည်း ဖင်ကျွတ်ဖြင့် ပါလာသည်ကို မြင်နေလျက်ဖြင့် မတွေ့ကြ ။ ကျောင်းသူတွေကတော့ ဘောမွှေးအုံကြားဂွေးအစုံကို မြင်လျှင် အို ဟယ် ဟာ ဖြင့် မျက်နှာလွှဲသူလွှဲသည် ။ မသိမသာ ခိုးကြည့်သူကကြည့်သည် ။

          ဆရာမတချို့ကလည်း ဖင်ကျွတ်နှစ်ဦးကို မြင်သော်လည်း မသိလိုက်မသိဖာသာ ဖြစ်သူလည်းရှိသည် ။ ရှားရှားပါးပါး တဦးစ နှစ်ဦးစကတော့

 . . ကောင်းတယ် ဒါမျိုးမှမှတ်မှာ ၊ နင်တို့လဲ သတိထား ကြည့်ထားကြ နောက်တခါ စာမေးပွဲရောက်ရင် ငါပါ အဲလိုလုပ်ရမယ် . . ကိုယ့်အတန်းကိုယ် ပြောရင်း ဝင်ပါကြသည် ။ ငယ်ရွယ်သူကျောင်းဆရာမများ ၊ မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာသူများကတော့ သူတို့လိုပင် မိန်းမပျိုတဦး ခန္ဓာကိုယ်ရှိပြီး အရွယ်ချင်းမတိမ်းမယိမ်းလှသော ချိုချိုလွင့် အဖြစ်ကို စုပ်သတ်သူကသတ်သည် ။

. . ခလေးမတော့ ရှေ့လျှောက် ဘယ်လိုမျက်နှာ တခြားသူတွေကို ရင်ဆိုင်မလဲ ၊ သနားပါသည် . . လို့တွေးပေးသူတချို့လည်း ရှိရှာသည် ။

ဒေါ်ခင်ရီ ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် အပြင်ပန်းတွင် ခက်ထန်မာကျောလှဟန်ဆောင်ထားပေမယ့် စိတ်အတွင်းဝယ်တော့ မကောင်းလှပါ ။

. . သမီးရဲ့ နောင်ရေးကောင်းဖို့ ပညာတတ်ကြီးဖြစ်ဖို့ ဆရာမလုပ်တာရပါကွယ် . . ဟု ကိုယ့်အသည်းကိုယ် အင်္ဂတေကိုင်ကာ မမာ မာအောင် တင်းထားရလေသည် ။

          ကျော်စိုးလင်းမှာလည်း အစပိုင်းတုန်းက ကြောက်လန့်ရှက်ရွံ့တဲ့စိတ်ကြောင့် ပဲမြစ်ရှုံ့ရှုံ့လေးပမာ ကြုံ့သွားသည့် လူပျိုဂျိုးဂျိုးမှာ အတန်ငယ်ကြာသည့်အခါ ကိုယ့်ပစ္စည်းကိုယ်လိုက်ပြနေရခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း ၊ ဘဝတူ လမ်းလျှောက်ဖော်မှာလည်း ဖင်လုံးတီးဖြစ်နေသော အတန်းသူသူငယ်ချင်းမမ ဖြစ်သည်ကတကြောင်းတို့ကြောင့် လေထိုးသည့်ပမာတင်းဖောင်းလာပြီးလျှင် လီးတထောင်ထောင် ဖြစ်လာသည် ။

          သည့်နောက် မူလတန်းဆောင်သို့ သွားဖို့ရာမူကား အဆောင်သီးသန့်ဖြစ်သောကြောင့် ဘောလုံးကွင်းနှင့် မုန့်ဈေးတန်းဆောင်အကြားရှိ လမ်းကိုဖြတ်ကာ သွားရလေသည် ။ နေပူကျဲတောက်ထဲ ဖင်ပြောင်ကြီးဖွေးကာ ရွှေပန်းရွှေဖုတ် ဟာလာဟင်းလင်းဖြင့် ဖြတ်လျှောက်သွားကြသူ သူတို့နှစ်ဦးကို မုန့်ဈေးတန်းမှ ပြင်ဆင်နေသေး ၊ ရှိနေသေးသည့် ဈေးသည်များက ကြည့်ပြီး တပြုံးပြုံးဖြစ်ကြသည် ။

          မူလတန်းက တန်းခွဲတွေထဲ ပတ်လျှောက်ရရာတွင်တော့ တုန့်ပြန်မှုပုံစံကပြောင်းသွားသည် ။ ဆရာမ တွေကလည်း စကားပိုပြောသည် ။ သူတို့၏ ဆရာမဟောင်းများကလည်း တွေ့လျှင်တွေ့ခြင်း အာသွက်လျှာသွက်ဆိုကြသည် ။

. . . “ ချိုချိုလွင်ရယ် ခုထိ ဖင်ချွတ်ခံနေရတုန်းလား ” . . . တမျိုး

. . . “ သားတို့ သမီးတို့ သည်မှာ အသက်ကြီးပေမယ့် ဖွတ်ကျပြီးညံ့တဲ့ အကိုကြီးနဲ့အမကြီး ကြည့်ထားကြနော် ၊ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ ရှက်ပါတယ်လို့ ကရော်ကရော်လုပ် ” . . . တသွယ်

. . . “ အမလေးလေး ဒါလောက်ဟာကြီးတွေလှန်ပြီး ပတ်ပြနေရတာ မှတ်ကရောပဲဟေ့ မခင်ရီတို့ကတော့ လုပ်လိုက်ရင် အကြမ်းကြီးပဲ ” . . . တဖုံ ပေါင်းစုံ ဆိုကြသည် ။

          ပရိသတ်ဖြစ်သူများကလည်း ငယ်ရွယ်သေးသူများမို့ ဟန်ဆောင်မှုမရှိ အုံးအုံးကြွတ်ကြွတ် တဝါးဝါး တဟားဟား ပွဲကျကြသည် ။ လူကြီးဆိုက်အရွယ်ဖြင့် မာတောင်တောင် လိင်တံနှင့် အပျိုထိပ်ဖူး စောက်စိပြူးပြူးလေးမှာလည်း နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ရင်း ရယ်စရာပင်ဖြစ်သည် ။ စောက်ဖုတ်မွှေး ဘောမွှေးများကို မမြင်ဖူးသေးလို့ မူးမြစ်ထင်ကာ တအံ့တသြလည်း ဖြစ်ကြသည် ။ လှောင်ကြသည် ။ ဟားကြသည် ။ ဒေါ်ခင်ရီကလည်း အခန်းအဝင် အထွက်များ အလှည့်အပြုများတွင် ဖွေးဥနေသည့် ချိုချိုလွင့် ဖင်ဆီဗူးပြောင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်လုံးလေးဖြင့် မထိတထိလေး တုန်သွားရုံ ရိုက်ရိုက်ပြသေးသည် ။ အသားနာရန်မရည်ရွယ်ပဲ ကြည့်ရှုသူများ ရီမောစရာ ဖြစ်ရုံမျှ တို့ပြခြင်းဖြစ်သည် ။

          ထိုသို့ ဝက်ဝက်ကွဲ အားပေးမှုကို တကျောင်းလုံး ခန်းလုံးစေ့ ခံယူပြီးမှ မိမိတို့ အခန်းကို ဦးတည်ကာ ပြန်ခဲ့ကြရသည် ။ ကိုယ်စီကိုယ်င လုံကွင်းပုဆိုးတို့ကို ပြန်ဝတ်အပြီး မိမိခုံနေရာထံသို့အရောက်တွင်တော့ ချိုချိုလွင် ခမြာ စားပွဲနှင့်မျက်နှာအပ်ခါ ဆက်ပြီးငိုရှာသည် ။ တာဝန်ရှိသူဆရာမ ဒေါ်ခင်ရီကတော့ မိမိ၏ ယနေ့လုပ်ရပ်ကြောင့် ကံထူးသူတပည့်နှစ်ဦးသာမက အခြားတပည့်များပါ သင်ခန်းစာယူပြီး ဆထက်ထမ်းပိုး ကြိုးစားကြလိမ့်မည်ဟု ယူဆနေတော့သည် ။ သို့ပေမယ့် မျက်နှာမဖော်ဝံ့အောင် အရှက်ရခဲ့သည် ချိုချိုလွင်တယောက် နောက်တနေ့တွင် စာသင်ခန်းထဲ ရောက်မလာတော့ ။ ဘယ်တော့မှလည်း ပြန်ရောက်လာတော့မည်မဟုတ် ။ အရှက်ကြီးရှက်ခါ ကျောင်းထွက်သွားပြီဖြစ်သည် ။ ပညာရေးကား ဆုံးခန်းတိုင်သွားပြီ ။ အဖုတ်ကြမ်း အရိုက်လွန်သွားသောကြောင့် ကွဲအက်သွားသော အိုးတလုံးပါပေ ။

၁၉၉၃ နဝတအစိုးရလက်ထက် ( တနည်း စစ်အစိုးရခေတ် ) ၊ အခြေခံပညာအထက်တန်းကျောင်း -- မြို့

          လွယ်အိပ်လွယ်ပြီး ဦးအုပ်စောင်းစောင်း ခေါင်းပေါ်တင်ထားသည် လူတဦး ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးရုံးခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသည် ။ သူ့မျက်နှာမှာ အလိုမကျဟန် စိတ်ရှုပ်ဟန်ရှိနေပြီး ပုံစံမှာ ဒေါင့်မကျိုးလှ ။ သူ့ရှေ့ရှိ ကျောင်းအုပ်ကြီး ဆိုသည့်သစ်သားပြားလေးတင်ထားသော စားပွဲနောက်ထိုင်နေသည့် ဆရာမကြီး၏ မျက်နှာမှာ ဇီးရွက်သာသာ ရှိတော့သည် ။ စားပွဲပေါ်တွင်လည်း " - သမဂ္ဂ  သတင်းလွှာ " ဟုခေါင်းကြီးတပ်ထားသည့် ခပ်ပါးပါးစာရွက်ထပ်လေးရှိနေသည် ။ လက်သီးလက်မောင်းတန်းနေသည့် လူပုံများနှင့် အလံတလူလူ ပုံကြီးမှာမျက်နှာဖုံးပြည့်နေရာယူထားသည် ။

အခန်းတွင်းတွင် အခြားအဖြူအစိမ်းဝတ် ဆရာမ အချို့ရှိနေပြီး အားလုံးမှာလည်း မျက်နှာမကောင်းလှပဲ စိုးရွံ့သည့်အသွင်များ သိသိသာသာပေါက်နေသည် ။ စံပယ်ပန်းပန်ထားသည့် သက်လတ်ပိုင်းဆရာမတဦးသာ မျက်နှာကြောတင်းတင်းဖြင့် ရှိနေသည် ။

. . . “ ဆရာကြီးရယ် ကလေးတွေက ဘာမှန်းနားလည်ကြတာ မဟုတ်ပါဘူး " . . .

ကျက်သရေရှိရှိ အမျိုးသမီးကြီးက အနှီလွယ်အိပ်ဖြင့် ညှောင်နာနာလူကို ဆရာကြီးဟု သုံး၏ ။

. . . “ နားမလည်ဘူး နာမလည်ဘူးနဲ့ ကျောင်းသားထုထဲ အဖျက်သမားအဖွဲ့အစည်းတွေက ဆဲလ်တွေ ဘယ်လောက်မြုပ်ထားသလဲ ဆရာမကြီးတို့ သိကြလို့လား " . . . ခဏခန့်ရပ်ပြီးလျှင် စကားဆက်၏ ။

. . . “ ကျတော်တို့ကို ခုလိုအကြောင်းကြားတာ ကံကောင်းသွားတယ် ။ ဆရာမကြီးတို့မပြောပဲ ကျတော်တို့ဘာသာ သိခဲ့ရင် ဆရာမကြီးတို့ပါ အပြစ်မကင်းဘူး ၊ ကျတော်တို့မသိတာ ဘာမှမရှိဘူးဆိုတာ ဆရာမကြီးတို့လဲသိပါတယ် " . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် ကျမလည်းအဲဒါကြောင့် ဆရာကြီးတို့ကို သတင်းပို့သင့်တယ်လို့ အကြံပေးခဲ့တာ " . . .

မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့် ဆရာမ ကဝင်ပြောလေသည် ။

. . . “ ဒီလိုပဲလုပ်ပါလား အဓိကတရားခံကျောင်းသားကို ယခုစာသင်နှစ် ကျောင်းနားလိုက်ပါ့မယ် ၊ ကျန်ခလေးတွေကိုတော့ သင်ခန်းစာရအောင် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရိုက်နှက်ဆုံးမလိုက်ပါ့မယ် မိဘတွေကိုလည်းအသိပေး ခံဝန်ထိုးခိုင်းပါ့မယ် ။

နစ်နစ်နာနာမဖြစ်စေချင်လို့ပါ " . . . ဆရာမကြီးက သူမ လုပ်ဆောင်လိုပုံကို ပြောပြလေရာ

. . . “ ဟုတ်တယ် ဆရာမကြီးရှင့် ၊ သင်းတို့ကို ဖင်ချွတ်ပြီး ရိုက်ရမယ် ဒါမှ နောက်ဆို ကိုယ်နဲ့မဆိုင်တာတွေ စပ်စပ်စုစု ဖတ်မကြည့်အောင် " . . .

စံပယ်ပန်းနှင့် ဆရာမကလည်း ဝင်ရောက်ထောက်ခံရင်း နည်းလမ်းကိုပါအကြုံပြုသည် ။

ဟို မျက်နှာထားအချိုးမပြေသည့်လူကား စိတ်ညစ်ညူးဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းချပြီး

. . . “ အေးဗျာ အဲလိုလုပ်မယ်ဆိုရင်လည်း ရပါတယ် ။ ကျတော်ကတော့ အထက်ကိုတင်ပြရဦးမှာ ၊ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ရေးအချက်အလက်နဲ့ မိသားစုနောက်ကြောင်း ဒါတွေလည်း စစ်ဆေးမှတ်တမ်းတင်ထားရမှာမယ် ။ သူတို့တွေ နောက်တခါ ဒါမျိုးကိစ္စတွေမှာမပါဖို့တော့ ဆရာမကြီးတို့ အာမခံရမှာနော် " . . .

. . . “ စိတ်ချပါ ဆရာကြီးရယ် ကျမ အာမခံပါ့တယ် " . . .

. . . “ ဟုတ်ပြီဗျာ ကျတော်လည်း ဆရာမကြီးတို့ တာဝန်ယူတဲ့အကြောင်းကိုပါတင်ပြလိုက်ပါ့မယ် ၊ လက်သည်ကျောင်းသားကိုတော့ ကျတော်တို့ မေးမြန်းစရာရှိတာမို့ ခနခေါ်သွားမယ် " . . .

          သည်မျှဆိုလျှင် ဖြစ်ပျက်ပုံအကြမ်းဖြင်း ကိုမှန်းဆလို့ရလောက်ပေပြီ ။ ဖြစ်စဉ်မှာ အဆိုပါကျောင်းရှိ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း တန်းခွဲ A မှာ ကျောင်းသားတဦး ( ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိပြီတတ်ပြီဟုထင်သော ) သည် ရပ်ကွပ်ထဲရှိဘဲကြီးတချို့ထံမှာ စာမျက်နှာအနည်းခန့်ရှိသည့် စာစောင်တခုယူလာ၏ ။ ထို စက္ကူသားစုတ်စုတ်ဖြင့် လက်သိပ်ထိုးဖြန့်သည့် အနှီစာစောင်လေးများမှာ နိုင်ငံရေးအရောင်ပါကြောင်း သူသိပါ၏ ။ လက်ထဲထားရသည်မှာလည်း အန္တရာယ်မကင်းပါ ။ သူလည်း ထိုအရေးများတွင် ပါဝင်သူမဟုတ် ။ သို့သော် အတန်းသားချင်း အထင်ကြီးခံချင်သောစိတ်ဖြင့် စာသင်ခန်းဆီသို့ အရဲကိုးပြီး သယ်ဆောင်လာသည် ။ သကာင့်သားကို သူ့ကိုဟီးရိုးကြီး ထင်အောင် ကျောင်းသူများကိုပိုပြသည် ။ တချို့ကစပ်စပ်စုစု လှန်လျောကြည့်သည် ။ တချို့နားလည်ပြီး ကြောက်တတ်သူများက လက်ကာကြသည် ။ သည့်နောက် ဆရာမတယောက်သိသွားသည် ။ အတန်းပိုင် အတန်းမှူးမှတဆင့် နောက်ဆုံး ဆရာမကြီးဆီရောက်သည် ။ အေးအေးငြိမ်းငြိမ်းနေတတ်သည့် ဆရာမကြီးခေါင်းကြီးသွားပြီးနောက် ကတော်ဖြစ်သူ ဆရာမတဦး၏ အကြံအတိုင်း ဆောင်ရွက်လိုက်ရတော့သည် ။

          အထက်ပါ ပုဂ္ဂိုလ်မှာမူ ထိုခေတ်ကာလက ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကြောက်ရသည့် အမ်အိုင်မှ နယ်မြေခံ ထောက်လှမ်းရေးကြပ်ကြီး ဖြစ်၏ ။ ထိုတုန်းက အမေရိကန် စီအိုင်အေ ၊ အစ္စရေးမှ မော့ဆက်တို့နှင့် ရင်ဘောင်တန်းသည်ဟု အများဆိုကြသည့် ( ဟုတ်မှန်မမှန် မိမိဘာသာ ဆင်ခြင်ဆုံးဖြတ်ပါလေ ) အထက်ပါအဖွဲ့အစည်း၏ ခြေတံလက်တံနှင့် အာဏာပါဝါကား အနှိုင်းမဲ့ဖြစ်သည် ။ ကျောင်းတွင် မိမိဘေးထိုင်နေသည့် သူငယ်ချင်းသည် အင်ဖော်မာ ခေါ် သတင်းပေးများဖြစ်မလား အမြဲဆိုင်ကိုဝင်ကာ အပြောအဆိုသတိထားရသည် ။ အခန့်မသင့်လျှင် မိသားစုလိုက်မြောင်းထဲ ခေါင်းဆိုက်ဆင်းသွားရနိုင်သည် ။

. . . . . . . . . .

          နာရီတဝက်မျှအကြာတွင် ပြသာနာဖြစ်ခဲ့သည့် တန်းခွဲထဲ ဆရာမများခြံရံလျက် ဆရာမကြီးဝင်ရောက်လာသည် ။ သည့်နောက် အဆိုပါမမြင်သင့်မဖတ်သင့်သည့် စာစောင်ကို လှန်လှောဖတ်ရှုကြသူများကို မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းသည် ။ ပြသာနာ၏ ပမာဏကို နားလည်သည့်အရွယ်တွေမို့ ကြောက်နေကြပြီ ။

. . . “ ဆရာမကြီးတို့ သိတယ်နော် ဘယ်သူဖတ်လဲမဖတ်လဲ ။ အခုကိုယ့်ဘာသာထရင် အပြစ်နည်းမယ် ။ နောက်မှ ခေါ်ထုတ်ရရင် စာမေးပွဲဖြေရဖို့အာမမခံဘူး " . . .

သည်လို ခြိမ်းခြောက်စကားဆိုလျှင် ကြည့်မိသူမည်သူမှ မနေဝံ့ အကုန် ထရပ် ကြရသည် ။ ဟိုသကောင့်သား လာပြသဖြင့် ရှေ့တမျက်နှာနှစ်မျက်နှာခန့် လှန်ကြည့်မိသူ နှစ်ယောက်ပင် စိတ်မလုံသောကြောင့် ထကြသည် ။ စိတ်ပျော့သူ မိန်းခလေးအချို့မှာ မျက်ရည်ဝဲသူဝဲ ကျသူကျဖြစ်နေပြီ ။

ရုံးခန်းနှင့် အနီးကပ်ရှိ အခန်းအလွတ်တခုတွင်းသို့ အပြစ်ရှိသူ အမောင်ကျောင်းသူကျောင်းသားတစုကို ချီတက်သွားစေလိုက်သည် ။ အဆိုပါ အခန်းမှာ ယခင်က စာသင်ခန်းဟောင်းဖြစ်ပြီး ယခုအခါ ဆရာ ဆရာမများ အစည်းအဝေးလုပ်ရာတွင် အသုံးပြုလေ့ရှိတာမို့ အရှေ့ကကျောက်သင်ပုန်းနှင့် ကပ်လျက် ၂ပေခန့်ပိုမြင့်သည့် နေရာထက်တွင် စားပွဲရှည်တခုနှင့် ထိုင်ခုံ ၃လုံးခန့်လည်း ရှိ၏ ။ ဆရာမကြီးနှင့် ဒု-ကျောင်းအုပ်တို့၏ နေရာထိုင်ခင်းဖြစ်ပြီး ယခုလည်း ထိုနေရာတွင်ပင် နေရာယူကြလေသည် ။ အခြံအရံဖြစ်သော တဒါဇင်ခန့်ရှိ ဆရာမအချို့နှင့် အတူ ဦးထုပ်ဆောင်းညှောင်စိစိ လူမှာလည်း အခန်းတွင်း ထိုင်ခုံများတွင် အသီးသီး ထိုင်လိုက်ကြသည် ။

          ကျောင်းသူ ၉ဦး ၊ ကျောင်းသား ၅ဦးခန့်မှာမူ မည်သို့နေရာယူရမှန်းမသိသေးပဲ အခန်းအရှေ့ဘက်ခြမ်းမှာပဲ စုပြုံကာရှိနေကြသည် ။

၎င်းတို့မိုးတိုးမတ်တပ်ရပ်နေကြသည်မှာ ဆရာမကြီးတို့တက်ကာ နေရာယူထားသည့် ကြမ်းခင်းအမြင့်မတိုင်ခင် နေရာတွင်ဖြစ်ပြီး သူတို့လိုပဲ စံပယ်ပန်းပန်ထားသော ဆရာမမှာလည်း မည်သည့် ကုလားထိုင်ခုံမှာမှ ထိုင်ခြင်းပြုခြင်းမရှိပဲ ရှိ၏ ။ ဆရာမကြီးမှအစ အခြားအခြားသော ဆရာမအပေါင်းမှာ မျက်နှာမကောင်းလှသော်လည်း အနှီ ဆိုင်ရာပိုင်ရာနှင့် ပတ်သတ်သည့် ဆရာမမှာမူလွန်စွာ တက်ကြွနေဟန်ရှိလေသည် ။ ဒေါ်မာလာခင် မည်သော ထိုဆရာမ လက်တွင်းတွင်လည်း ဖြောင့်စင်းတောင့်တင်းသည့် ကြိမ်လုံးတချောင်းကိုလည်း ဟန်ပါပါကိုင်ထားပြီး ဖြစ်နေသည် ။

          သည့်နောက် ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးမှ သင်ခန်းစာယူရန် ဆုံးမစကားဆိုခြင်း ၊ အကျိုးဆက်ဖြစ်သော တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းဖြေခွင့်ဖြင့် ခြိမ်းခြောက်ခြင်း ၊ ယခု အဆုံးမခံပြီးလျှင် ဖြေခွင့်ရမည်ဖြစ်သည့် ဈေးဆစ်ထားမှုတို့ကို သိရှိစေခြင်းများကို ပြောကြား၏ ။ ဆရာမကြီးအလှည့်ပြီးလျှင် စံပယ်ဆင် ဆရာမမှ အပြစ်နှင့်ညီမျှအောင် တသက်တာအမှတ်ရစေရန် အပြစ်ရှိသူတအုပ်လုံးကို ဖင်ချွတ်ပြီး ရိုက်မည်ဖြစ်ကြောင်း ဆိုလေလျှင် . .

၁၀တန်းကျောင်းသူကျောင်းသား အမောင်အမယ် တစုလုံး ပြွက်ပြွက်ညံကုန်တော့သည် ။ ဒေါ်မာလာခင်သည် မူလတန်းပြ လေးတန်းဆရာမဖြစ်ပြီး ဖင်ချွတ်ကြမ်းသည့် နာမည်ကျော်ဖြစ်၏ ။ ယခုမူ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းများကို ၎င်းအခန်းမှ မူလတန်းခလေးပမာ ချွတ်ပြီးဆော်ပလော်တီးရမည့်အခွင့်အရေးကားရှိလေပြီ ။ ထိုခေတ်က လူသတ်မှုထက် အပြစ်ကြီးသည့် နိုင်ငံရေးနှီးနွယ်မှုဖြစ်သလို စာမေးပွဲလည်းဖြေခွင့်ရအောင် ဈေးဆစ်ပေးထားသည့် ဆရာမကြီး၏ ပြောဆိုထားမှုလည်း ရှိသောကြောင့် ကံချွတ်ချော်သူ အပျိုမမ လူပျိုကိုကို ၁၀တန်းတသိုက်မှာ တခြားရွေးစရာလမ်းမရှိပါချေ ။

. . . “ ရှေ့ကသုံးယောက် ဒီကိုတက်ခဲ့ပါ " . . . ဟု ခြောက်ခြားနေကြသည့် ကျောင်းသားထုထဲမှ အနီးဆုံးသုံးဦးကို သစ်သားကြမ်းခင်းစင်အမြင့်ထက်သို့ ခေါ်တင်၏ ။ ယောင်္ကျားလေးနှစ်ဦး မိန်းခလေးတစ်ဦးခန့် ရှေ့စားပွဲရှိ ကျောင်းအုပ်ကြီးနှင့် ဒု-ကျောင်းအုပ်တို့ကို မျက်နှာမူ ၊ တဘက်ထိုင်နေသူ ဆရာမများကို ကျောပေးကာ တဦးနှင့်တဦး တတောင်ခန့်ခြားလျက် အစဉ်တိုင်းရပ်အပြီးရှိလျှင် လုံခြည်များကို ကွင်းလုံးချွတ်ခိုင်းတော့သည် ။ ကာယကံရှင်များသာမက ပရိသတ်ဖြစ်သူ ဆရာမများပင် မျက်လုံးပြူးကြလေသည် ။ ဖင်ချွတ် ရိုက်မည်ဟု ကြိမ်းဝါးနေသော်လည်း မသိမသာလှန်မစေပြီး တွယ်လွှတ်လိုက်မည်သာ ထင်ထားသူကအများစုဖြစ်သည် ။

          မထူးခြားစွာပင် ကျောင်းသားနှစ်ဦးမှ အရင် ပုဆိုးကိုအရင် ဖြေချွတ်လေသည် ။ ယောင်္ကျားလေးများဖြစ်သော်လည်း လူပျိုဖားဖားဖြစ်နေသောကြောင့် ရှက်ရွံ့စိတ်ဖြင့် ခေါင်းငုံ့ကာနေကြလေသည် ။ မောင်ကျောင်းသားတဦးမှာ ဘောင်းဘီတိုခန့်ကျန်သော်လည်း တဦးမှာမူ ဖင်ညှောင်ညှောင်ပြောင်ပြောင် တန်းကာပေါ်တော့သည် ။ ရုတ်ခြည်းမို့ ဆရာမအချို့ပင် ဟင် ခနဲဖြစ်ကာ အိမ်ထောင်မရှိသူများမျက်လွှာချကြသည် ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကပ်ရပ်ဖြစ်သူ ကျောင်းအုပ်ကြီးတို့မှာ မီးကျွမ်းထားသည့်ပြောင်းဖူးပဲ့လို လမွှေးအုံမဲမဲ ဂွေးတံကျုံ့ကျုံ့ဖြစ်နေသည့် ရွှေပန်းခိုင်ညစ်ညစ်ကို အနီးကပ်ရှုစားရသောကြောင့် နဖူးကြောပင်အတန်ရှုံ့သွားကြသည် ။

ကြက်ဆံမြီးနှစ်ဖက် တညီတည်းကျစ်ထားသည့် ကျောင်းသူညိုချောလေးမှာမူ မျက်ရည်တစမ်းစမ်းဖြင့် တုံတိဘာေ၀ မရှုပ်မယှက် ခဏမျှတွေနေသေးသည် ။ သို့သော်ဆိုခဲ့သလိုပဲ ရွေးပေါက်မရှိသည်မို့ တုန်ရီသောလက်အစုံဖြင့် ထမီကိုဂွင်းလုံးပုံအောင် ချွတ်ရပါတော့သည် ။ လုံကွင်းစိမ်းစိမ်းများ ကြမ်းထက်ပုံပြီးသောအခါ လက်ရှိပါးကွပ်သားမပါ လုပ်ဆောင်နေသည့် ကြိမ်လုံးကိုင်စံပယ်ဆင် ဒေါ်မာလာတင်ကနေပြီး ဖင်မပြောင်သေးသူ ကျားမနှစ်ဦးတို့၏ ကျန်ရှိပစ္စည်းဖြစ်သော အတွင်းခံကိုပါ ဆက်လက်ချွတ်ရန် ညွှန်ကြားပါတော့သည် ။ သည်တခါတော့ အခန်းတွင်းရှိသူများသည် ယခင်ပြူးသည်ထက်သာလွန်ကာ အလေးဖြင့်ဖိခံရသည့် ပုဇွန်ထုတ်လောက် မျက်လုံးပြူးကြသည် ။ လက်ရှိခံလတ္တံ့သော ၊ သည်အလှည့်ပြီးခံရမည်ဖြစ်သော ကျောင်းသူအများပါ တငိုငို တဆူဆူဖြင့် အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ဖြင့် မချွတ်ရစေရန် တောင်းပန်သံများထွက်လို့လာ၏ ။

          ထိုခေတ်ထိုအခါက နည်းလမ်းအကျင့်များအရ ဖင်ချွတ်ရိုက်ခြင်းသည် မဆန်းပါ ။ ဒေါ်မာလာတင်လိုပင် အခြားလေးတန်းဆရာမများသည်လည်း ကျားမမရွေး လုံးတီးချွတ်ကာရိုက်ဆုံးမလေ့ရှိပါသည် ။ မိဘများမှလည်း အထွေအထူးမဆိုကြပါ ။ ခြောက်တန်းလောက်ထိအောင်ပင် ဖင်လှန်ရိုက်ခြင်းရှိတတ်သည် ။ အတန်းကြီးလာသည်နှင့်အမျှ မိန်းခလေးများကိုတော့ အတွင်းခံလေးတော့ သနားသဖြင့်ချန်ပေးထားတတ်သည်ဖြစ်သည် ။ ယခုမူကား မူလတန်းပြဆရာမမှ ရတောင့်ရခဲ အခွင့်အရေးတွင် မိမိမှာ လေးတန်းတွင်သာမက အကြီးဆုံးဖြစ်သူ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းများကိုပင် လက်သံပြောင်လှကြောင်း လက်စွမ်းပြရတော့မည်မှတ်သည် ။  ထိုကြောင့် သူမ၏ အော်ဂျင်ရီနယ် မူလတန်းနည်းလမ်းအတိုင်းပင် တရွေးသားမလျော့အောင် ကျင့်သုံးပါ၏ ။

. . . “ စပ်စပ်စုစုနဲ့ နိုင်ငံရေးစာစောင်ဖတ်တယ်ဆိုတာ ထောင်တောင်ကျနိုင်တဲ့ဟာကို အခု စာမေးပွဲကြီးတောင်ပေးဖြေအုံးမှာ ၊  ဒီလောက်တော့ မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်အောင် စပ်စပ်လေးဆုံးမရမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား ဆရာမကြီးရှင့် " . . .

ရာထူးအရ အကြီးဆုံးဖြစ်သည့် ကျောင်းအုပ်ကြီးမှာ လက်အောက်ငယ်သားဖြစ်သူ မူလပြဆရာမ၏ ဦးတည်ချက်ဖြင့်မေးသည့် မေးခွန်းကို အဖြေခက်လေပြီ ။ ဆရာကြီးဟု ခေါ်ကြသည့် လွယ်အိပ်လွယ်ထားသော ပုဂ္ဂိုလ်ကလည်း ရှိနေသေးတော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆုံးမလိုက်ပါမည်ဟု ကတိခံထားပြီး သူရှေ့မှာတင် ဟိုဆရာမကဆုံးမမည်ကိုပင် ကျောင်းအုပ်ဖြစ်သူမိမိက လျှော့ပေါ့ပေးလိုက်တာမျိုး မမြင်စေလို ။ နောက်ဆုံးတော့ တပည့်တွေအတွက် အရေးကြီးဆုံးက ကျောင်းထုတ်မခံရရေးနှင့် ပြသာနာမီးမပွားပဲ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း ဖြေခွင့်ရစေရေးက ပိုအရေးကြီးသည်ဟုပဲ မှတ်ခါ ဟို ပါးကွပ်သားဆရာမကို ဆက်လုပ်ပါ ဆိုသည့်သဘောဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရသည် ။ စိတ်ထဲကတော့ သူရှေ့ကနေ ထွန်ကြူးနေတဲ့ စံပယ်ဆင်ဆရာမကို ထုချင်နေပြီ ။

. . . “ အခုချွတ်တော့နော် ။ ဒါလေးနဲ့တောင် မလဲနိုင်ဘူးဆိုရင် ကျောင်းထုတ်ခံပြီး သက်ဆိုင်ရာအပ်လိုက်မှာ ။ ကျောင်းမှာတင် ကိစ္စမပြီးရင်ဒုက္ခရောက်သွားမယ် ဘာအောက်မေ့နေလဲ " . . . ဆရာမကြီးကိုယ်တိုင်ပင် မိမိသဘောကို လိုက်ပြီမို့ ဒေါ်မာလာခင်လည်း မာကြမ်းကြမ်းပင် ဖြဲတော့သည် ။ ကူသူကယ်သူမဲ့နေပြီမို့ ဖင်မပြောင်သေးသော ကျောင်းသားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်သလို ကြက်ဆံမြီးမလေးမှာလည်း အဖြူရောင်ပန်တီလေးကို တလှိမ့်ချင်းလိပ်ချသွားအောင် လျှောချွတ်ရပါသည် ။

တင်ပါးအပေါ်စပ်ပေါ်ရုံ ၊ ဖင်အခြေမြှောင်းထိရောက်ရုံ ၊ ပေါင်ရင်းလျော့လျော့အရပ် ၊ ပေါင်လည်တည့်တည့်နေရာများတွင် စက်စပိုင်နာချွတ်ခြင်းကို ရပ်လိုက်မည်ဆိုတိုင်း ဒေါ်မာလာခင်မှ

. . . “ အောက်ထိချွတ် အောက်ထိချွတ် . . . ဟု တရစပ်ညွှန်ကြားနေ၏ ။ စက်စပိုင်ဖြူဖြူလေးအလိပ်လိုက် ခြေမျက်စိတိုင်ရောက်မှ ကျေနပ်ခြင်းဖြစ်သည် ။ သကောင့်သားနှစ်ယောက်၏ ဖင်ပိန်ပိန်နှစ်စုံ နှင့် ကျောင်းသူလေး၏ ဝိုင်းစက်နေသော အပျိုဖင်ဆုံကြီးမှာ အသင့်အနေထားမှာ ရှိလို့နေပြီ ။ ကြက်ဆံမြီးပိုင်ရှင် ကောင်မလေးမှာကား လက်ပိုက်ထားသည့်မှ လက်တဖက်ဖြင့် ပါးစပ်ကိုအုပ်ခါ ငိုရှိုက်နေတော့သည် ။ ဆရာမကြီးတို့မှာမူ နောက်ထပ်ရွှေလဗြွတ်တချောင်းနှင့် အမွှေးအုံထူထူဖြင့် ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းတခု တို့မျက်စိရှေ့ ကပ်လျက်ထပ်ရှိနေပြန်ရာ အနေခက် အမြင်ရှက်စရာဖြစ်နေတော့သည် ။ မျက်နှာအောက်ချရမည်မှာလည်း အာဏာပဲ့ရာကျမည်မို့ ရှုတည်တည်ဖြင့်သာ နေနေရသည် ။

         စံပယ်ဆင် ဒေါ်မာလာတင်မှ ကြိမ်လုံးကို မာန်ပါပါဖြင့် လွှဲကာ ထိပ်ဆုံးတွင်ရှိသည့် ကျောင်းသား၏ တင်ပါးကို စတွယ်တော့သည် ။

. . . “ နောက်ကိုယ်နဲ့ မဆိုင်တာ ကြည့်အုံးမလား " . . . ဟုလည်း မေးသည် ။

. . . “ ရွှပ် . . . ရွှပ် . . . ရွှပ် . . . အ . . . ရွှပ် . . . ရွှပ် . . . ရှီး အ အ " . . .

ကြိမ်လုံးက လုံးပတ်သေးသွယ်ပြီး ခလေးရိုက်ကြိမ်လုံးဖြစ်သောကြောင့် စုတ်ပြတ်ထွက်သည်တော့ မရှိ ။ ထို့အတူ ရာဇဝတ်သားရိုက်ပုံမဟုတ်ပဲ မူတလန်းရိုက်ဟန်ဖြင့် အချိန်မခြားပဲ တရဆက်ရိုက်ခြင်းဖြစ်၏ ။ ၅ ချက်ခန့်ပြီးလျှင် ခံရသူကျောင်းသားမှာ တင်ပါးကိုအတန်ရှုံ့ပြီး အားကျွတ်ကျွတ် ဖြင့် မသိမသာတွန့်သည် ။

          ဘေးရှိမိမိတို့အလှည့်မရောက်သေးသူထဲက အများစုသော ကျောင်းသူများမှာ တဗြဲဗြဲငိုကုန်ကြပြီဖြစ်သည် ။ သူငယ်ချင်း အချင်းချင်းလည်း လက်လေးတွေကိုင်ထားဆုပ်ထားသူက ကိုင်ထားကြသည် ။ သူတို့က ရိုက်ခံရသူတွေတက်နေသည့် ကြမ်းခင်းအမြင့်၏ ဘေးဘက်အခန်းရှေ့ကွက်လပ်မှာမို့ ဘေးမကျတကျက ကြည့်နေရသလိုဖြစ်၏ ။ ယခုပထမဆုံးအသုတ်တွင် နောက်ဆုံးမှဖြစ်သူ ကြက်ဆံမြီးချ သူငယ်ချင်းမလေး၏ အောက်ပိုင်းလုံးတီးဖြစ်ပြီး စောက်မွှေးမဲမဲဖြင့် ဖုတ်ဖုတ်ကြီးပင် အရှင်းပေါ်အောင် ချွတ်ထားရသည်ကို မိမိတို့လည်း ထိုသို့ပင်ခံရတော့မည်ကို ကြိုတင်တွေးပြီး ဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်ကြသည် ။ ၄တန်းဆရာမ၏ ၄တန်းကြိမ်လုံးစာ ၅ချက်ကိုသူတို့ခံနိုင်သော်လည်း ၄တန်းလေးများပမာ ခါးအောက်ပိုင်း ဖင်ဟောင်းလောင်းချွတ်ပြီး အရိုက်ခံရမည်မို့ အရှက်သည်းကြခြင်းဖြစ်သည် ။

           ထိပ်ဆုံးက ကျောင်းသားပြီးတော့ အလယ်မှ မောင်ကျောင်းသားကိုလည်း တရွှပ်ရွှပ်ဖြင့် ကြိမ်လုံး၅ချက်တွယ်၏ ။ ရှေ့တယောက်လိုပင် အရိုက်ခံရစဉ် တင်ပါးကျုံ့သွားတာလောက်ဖြစ်သည် ။

. . ကြီးကောင်ဝင်ပြီး လူကြီးအရွယ်တွေမို့ သူ့မူလတန်းတုတ်ကို မဖြုံများမဖြုံသလားဟု ဒေါ်မာလာခင်တွေးစပြုလာသည် ။ မှတ်လောက်သားလောက်အောင် ရိုက်မည်ဆိုပြီးမှ ဟန်တပြင်ပြင်လုပ်ပြီးမှ လက်စွမ်းမထက်ဟု အခြားဆရာမများထင်ပေတော့မည် ။ အားပိုထည့်ပြီး ကီသွင်းရိုက်ရမည်ဟု သတိမှတ်ထားလိုက်သည် ။ အခု ရိုက်ရမည်ကကျ ကျောင်းသူဆိုတော့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ရှေ့ကငနဲနှစ်ယောက်နှင့် မတူ ၊ အဆီတထပ်အသားတထပ် ဝိုင်းဝိုင်းအိအိ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းဖြင့် တင်းပြောင်နေသည် ။ အပျိုကြီးဖားဖား ဖင်မို့ သူမတင်ပဆုံ ဆိုက်နှင့်မကွာလှ ရွယ်တူနီးပါးပင်ရှိနေသည် ။ သူ ဖင်လှန်ရိုက်နေကြ မူလတန်းမှာလည်း တခါတလေ ကြီးကောင်ဝင်စောသူတွေ အသက်ပိုကြီးသူတွေရှိတတ်ပေမယ့် ယခုလို မိမိနှင့် ဆိုက်တူဂိုက်တူအရွယ် အပျိုဖင်လုံးကို ကြိမ်လုံးစာ မကျွေးဖူးသေး ။ အားပိုထည့်ရမည်လို့လဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတိပေးထားပြီးမို့ ခုတခါတော့ သေချာချိန်ပြီးမှ အားကုန်လွှဲကာ ရိုက်သည် ။

. . . “ ဝှစ် . . . ရွှပ် . . . အိ " . . . သည်တခါတော့ မိန်းခလေးလည်းဖြစ် အားလည်းပိုစိုက်ထုတ်ထားသဖြင့် အိ ခနဲ အသံထွက်လာ၏ ။

. . . “ ရွှပ် . . . အိအအ . . . ရွှမ်း . . . ဝှစ် . . . ရွှပ် . . . အ " . . .

. . . “ ရွှမ်း . . . အိ ဟိဟိ အီးဟီးဟီး " . . . ငါးချက်အကုန် အပြီးတွင်တော့ ကြက်ဆံမီးဖြင့် ကျောင်းသူလေးမှာ ငိုငြီးရှာပါသည် ။ ထိုနောက် ၎င်းတို့သုံးယောက် ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် အောက်ခံဘောင်းဘီ နှင့် လုံခြည်တို့ကို ပြန်စွပ်ပြီး စင်၏တဖက်ကို ဆင်းကာနေရသည် ။

 နောက်တသုတ် တက်လာရသူ သုံးဦးကမူ ကျောင်းသူများချည်းဖြစ်သည် ။

. . . “ တွေ့တယ်မလား ရှေ့ကသူတွေဘယ်လိုခံသွားသလိုဆိုတာ ၊ အဲလိုပဲ ချွတ် " . . . ဟုဆိုလျှင် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားပျိုမြစ်နုနယ်သည့် အပျိုကျောင်းသူလေးများမှာ အသီးသီး လုံခြည်ကိုကွင်းလုံးပုံကြရသည် ။ နောင်ကာလတွင် ဂရန်နီပင်တီဟု ခေါ်ကြမည့် ရိုးရိုးပလိန်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးများကိုလည်း တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် ဆရာမအလိုကျ ခြေမျက်စိတိုင် ချွတ်ချရသည် ။ ဖင်ဖွေးဖွေး သုံးစုံအစဉ်တိုင်းရှိလျှင် ရှေးရှေ့ကလိုပင် ထိပ်ဆုံး တဦးမှစကာ လက်မချတန်း ကြိမ်စကြာဖြင့် တွယ်ပြန်သည် ။ ဘေးမှကြည့်သူ အတန်းဖော်များမှာလည်း တောင်ပူစာမပာ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်မဲမဲ များကို ယှဉ်ကာတွေ့ရပြန်သည် ။ သည်ထဲမှ အသားဖြူဖြူ ဖင်ဆုံထွားထွား မျက်မှန်တပ် လေးလုံးမမကား ဘာသာစုံဂုဏ်ထူး မှန်းထားသည့် စာတော်သူဖြစ်သည်မို့ ကြိမ်မထိဖူးလေသဖြင့် အတော်နာတတ်ရှာသည် ။ ကြိမ်လုံးပါးလေးဖြင့် တရွှပ်ရွှပ် ထိတာကိုပဲ ခါးလေးကော့ခါလှုပ်ခါဖြင့် ဖင်ပြောင်ကြီး ဂျယ်လီတုံး တုန်သလိုခါနေတော့သည် ။ တချက်ပီးတိုင်း လက်ဖြင့်ကာဖို့လည်း ကြံသည်မို့ မာန်မဲဆူငေါက်ယူရသည် ။

         ဤသို့ဖြင့် တသုတ်ပြီးလျှင်တသုတ် သုံးယောက်တဖွဲ့ စင်ပေါ်တင်ကာ ဖင်လုံးတီးချွတ်စေပြီး ကြိမ်လုံးစာကျွေးခံရတော့သည် ။ တွံတေးအိုးကြီးပမာ ခုံးကြွပြည့်တင်းနေသည့် ဖင်တုံး ၊ အုန်းနို့ကျောက်ကျောလို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အိအိတုန်တုန် တင်ပဆုံ ၊ သွယ်သွယ်လျလျ တပိုင်တနိုင် ဖင်လုံးလုံးဥဥ အစရှိသည့် ဖင်အစုံစုံသည် ငါးချက်မျှသော ကြိမ်ချက်ကိုစားသောက်ရ၏ ။ ပွဲကြည့်သူ ဆရာမများမှာမူ မိမိတို့တပည့်ဟောင်းများလည်း ပါသဖြင့် စိတ်ထဲမကောင်းလှသလို စပ်စုချင်စိတ် ရှိသူများလည်းရှိ၏ ။ မိမိတို့ကလက်ထွက်သွားသူ တပည့်တပန်းများမှာ ဟိုမကျဒီမကျအရွယ်မှ လူလားမြောက်ခါ တလုံးတခဲ တပွေ့တပိုက် ဖြင့် ခုံးနေရာခုံး ဖောင်းနေရာဖောင်းဖြစ်သည်ကို တွေ့ကြရသည် ။ ဖင်လုံးတပိုင်တနိုင် လုံးကျစ်ကျစ်လေးများဆိုလျှင် နောက်ကနေ အတွင်းကျကျ ဖုတ်ဖုတ်ဗျူးလေးကိုမြင်ရ၏ ။ အိုးခြမ်းကွဲဟသူ ကျောင်းသူလေးတဦးဆိုလျှင် စအို၀ ညိုတိုတိုလေးပါ အရှင်းသားဖြစ်နေလေတော့သည် ။

          ကျောင်းတို့ဆရာမကြီးတို့မှာမူ သုံးယောက်တလှည့် ဂွေးလှန်အဖုတ်ပြပြီး အဆဲခံနေရသကဲ့သို့ ရှိ၏ ။ ဒေါ်မာလာခင်မှာမူ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ကြိမ်လုံးစွမ်းပြနေကြဖြစ်သော်လည်း ယခုမူကား ကြီးကောင်ကြီးမား များကို ထိထိလေးဖြစ်အောင် ရိုက်ရခြင်းဖြစ်တာကြောင့် လက်အံသေမတတ်ညောင်းနေလေပြီ ။ ကိုယ်ကိုယိမ်းခါနွဲ့ခါလွှဲခါ ရိုက်နှက်ရသောကြောင့် ဦးခေါင်းထက်ပန်ဆင်ထားသည့် စံပယ်ရုံပင် ရွဲ့စောင်းသလိုရှိသဖြင့် နေရာကျအောင် ပြန်ပြုပြင်ရသည် ။

          ထူးခြားဖြစ်စဉ်မှာ လေးသုတ်မြောက်တွင် တက်ရောက်လာသည့် ထိုတုန်းက မင်းသားချောလေး ရန်အောင်ကဲ့သို့ ဖြူဖြူထွားထွား မောင်ကျောင်းသားမှာ သူငယ်ချင်းမမများ၏ ဖင်အိုးဖွေးဖွေးကြီးများနှင့် မြင်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ရသောကြောင့် သန်စွမ်းသည့် လပျို့လီးကြီးမှာ အမြှောက်ကြီးပမာ မာတင်းလျက် ထိုးထောင်နေတော့သည် ။ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ အရောင်တပြောင်ပြောင်လက်လျက် အသည်းယားစဖွယ်ဖြစ်နေ၏ ။ ခမြာလည်း ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဂွေးတောင်နေမှန်း သိသောကြောင့် ဒေါထန်နေသည့် ညီတော်မောင်ကို ချော့သိပ်ဖို့ရာ ကြိုးစားသော်လည်း အရာမထင် လိင်ချောင်းကြီးမှာသာ တဇတ်ဇတ်ခါနေတော့သည် ။ အုပ်ကြီးနှင့် ဒု-ကျောင်းအုပ်တို့မှာ ကျောင်းသူမတွေရဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယတွေထဲ ထွားကျိုင်းကြီးမားလှသည့် ဟတ္တနီအရွယ်သောက်ဖုတ်ကြီး ၊ ပြူးထောင်ထနေသည့် စောက်စိရဲရဲလေး များကို အနီးကပ်တွေ့ပါသော်လည်း မိန်းမချင်းမို့ အလှဉ်းမဆိုသာ ရှိသေးသည် ။ ၁၀ပိသာဝင် အမြှောက်ကြီးဖြင့် ချိန်ခံရသည့်အခါ ဣန္ဒြေမဆည်နိုင်အောင် မျက်နှာပျက်တော့သည် ။ မတော် အမြှောက်ကြီးက ကျည်ထွက်လာလို့ ပစ်မှတ်တည့်နေသည့် သူတို့ကို လာမှန်လျှင် ကိုယ်ကျိုးနည်းပေရော့မည် ။

          တော်သေးသည့်တချက်မှာ ဆရာမများမှလွဲလျင် အားလုံးမှာ အပြစ်ရှိသူများချည်း ဖြစ်သဖြင့် သူ့ဖင်ကိုယ်မြင် ကိုယ့်အာပုံသူများတွေ့ တွေချည်း ဖြစ်ကြခြင်းဖြစ်သည် ။ ၁၄ ယောက်သော လူစုံတက်စုံ အရိုက်ခံပြီးလျှင် တရှုံ့ရှုံ့ဖြစ်နေကြဆဲ ကျောင်းသားကျောင်းသူ တစုကို

. . . “ သားတို့သမီးတို့ ဒီကနေ့ အရိုက်ခံရပုံတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ အသေးစိတ်ပြန်မပြောရဘူးနော် ။ အရိုက်ခံရတယ်ပဲပြော " . . .

. . . “ တခုခု သတင်းပျံ့ပြီး မသမာသူတွေက အခွင့်အရေးယူရင် အာချောင်တဲ့သူ တသက်လုံးစာမေးပွဲဖြေခွင့်မရ ဖြစ်မယ် " . . . ဟု ဆရာမကြီးက အဆုံးတွင်ပြောပါသည် ။

          သည့်နောက် အပြစ်ရှိသူအားလုံးတို့အား နောက်တနေ့တွင် မိဘအုပ်ထိန်းသူ တဦးကို ခေါ်လာရန်ကို ညွှန်ကြားချက်ပေးလိုက်၏ ။ ရိုက်နှက်မှုမှာ မပြင်းထန်လှသော်လည်း မျက်မြင်ဖြစ်သူ ကြပ်ကြီးမှ ထိထိမိမိ ဆုံးမလိုက်သည်ဟု မှတ်ချက်ပြုကာ အရှည်အရှည် လည်းမဖြစ်ကြတော့ပါ ။ များမကြာမီ  ၎င်းတို့အားလုံး တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲကြီးကို ဖြေဆိုအောင်မြင်ခဲ့ကြပြီးဖြစ်ပါ၏ ။ ထိုဖြစ်စဉ်မှာလည်း ကာယကံရှင်တို့၏ မှတ်ဉာဏ်တထောင့်တနေရာမှာသာ ကျန်ရှိနေပါတော့သည် ။

ဒီမိုကရေစီတပိုင်းခေတ် ၊ ၂၀၁၇ ၊ ကိုယ်ပိုင်အထက်တန်းကျောင်း  --- မြို့

           ဝှိုက်ဘုတ်ပေါ်တွင်ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ သင်ခန်းစာများကိုတဖက်ကရေးရင်းဖြင့် တဆက်တည်း အာပေါင်အာရင်းသန်သန်ဖြင့် ရှင်းပြနေသည့် ဒေါ်မာမာခိုင် အတန်းဘက်လှည့်ကြည့်အမိ မျက်မှောင်တချက်ကြုံ့သွားသည် ။ စာသင်တာကိုရပ်ကာ အသာလှမ်းသွားပြီး သူမအနားရောက်လာသည်အထိ သိတော်မမူနိုင်အောင် အလုပ်ရှုပ်နေသည့် ကျောင်းသူမမ ကို

. . . “ ကေသီဖူးပွင့်ေ၀ စာသင်နေတာကို ဖေ့ဘွက်သုံးနေတယ် ဟုတ်လား ။ ပေးစမ်း အဲ့ဖုန်း " . . .

. . . “ တောက် အတော်ကိုစော်ကားနေကြတာ ။ ငါ့မှာတော့ တတ်ပါစေဆိုပြီး စေတနာထားပြီး အာပေါက်ခံ ရှင်းပြနေတာ " . . .

ဟု ငေါက်ငမ်းရင်း အနှီမမလေး လက်တွင်းမှ နောက်ဆုံးပေါ် မိုဘိုင်းဖုန်းအသစ်စက်စက်ကို ဆွဲယူလိုက်မိသည် ။

           ရုတ်တရက်မို့ ပိတ်မမှီလိုက်သည့် ဖွင့်လှစ်တန်းလန်း စကရင်ထက်ကို ကြည့်မိလျှင်

( မွမွ အာဘွား ) ( အေးပါ စပပျံမရယ် ) ( အပြားကြီးတယ် ရေစိမ်ခံတယ် )  စသည် စသည့် စာလုံးများကို ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်အောင် တွေ့ရလေသည် ။

. . . “ ဟယ် ကြည့်စမ်း ဒီအရွယ်လေးနဲ့ မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ တတ်နေလိုက်တာ ။ ငါတို့တုန်းက ဆရာမကြီးဆို နင်တို့လိုဟာတွေ ဖင်လှန်ပြီးပါ ရိုက်ပစ်ပြီ " . . .

ဟု စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် ဆူငေါက်လိုက်လျှင်

. . . “ ချယ်ကလည်း အကွက်ဆန်းတွေနဲ့ ဖောင်းမထုပါနဲ့ ။ သမီးတို့ကို အဲလိုဂျင်းထည့်လို့မရဘူး  " . . .

. . . “ ချယ်ပြောတာက ဖြစ်နိုင်စရာလား ခစ်ခစ် ၊ မော်စကိုထဲ ငါးပိကြော်စားနေရမှာပေါ့ " . . .

အာဖျံကွီးပါ တီချယ်ရယ်ဟု အဓိပ္ပါယ်ပါစေကာ လှောင်သလို ပြောင်သလို ပြန်ပြောလေသည် ။

. . . “ ဟယ် နင် နင်  လာလာ နင်ထွက်ခဲ့ ဒီရှေ့ကို " . . .

မလောက်လေးမလောက်စား ပိန်ပါးပါးကောင်မလေးက စိတ်ကြီးဝင်နေသော မျက်ခွက်ဖြင့် ထွက်လာလေသည် ။

. . . “ ဟိုဘက်လှည့်စမ်း " . . .

. . . “ ဘာလုပ်မလို့လဲ ချယ် " . . .

. . . “ လှည့်ဆို လှည့် " . . . ဒေါ်မာမာခိုင် အသံအတော်ကျယ်သွားပြီ ။ ကျောင်းသူမလေးကား မလှည့်ချင်လှည့်ချင်ဖြင့် တဖက်လှည့်ပေး၏ ။ ခလေးရုပ်မပျောက်သေးသည့် မျက်နှာလေးကား ချေမြဲချေဆဲဖြစ်သည် ။

. . . “ ဖုတ် . . . အင်းဟာ . . . ဖုတ် " . . .

အင်အားကို အင်မတန်သုံးပါသော်လည်း ဂျယ်လီပေတံဖြစ်သဖြင့် ဂျယ်လီသာဖြစ်သည် ။ သို့သော် နုရွလှစွာသော သွယ်လျသည့်ခေးလေးကား ဂျယ်လီချောင်းနှစ်ချက် ဖင်ညှက်ညှက်ပေါ်ကျလေလျှင်

. . . “ ဗြဲ . . . အီးဟီးဟိးအီး " . . .

          နေ့ပင်မကူး ထိုနေ့ညချမ်း မြန်မာဖေစ့်ဘွတ်လောကတွင် ဓာတ်ပုံအချို့နှင့် စတေးတပ်စ်များကို အလုအယက်ရှဲနေကြသည် ။ အထက်တန်းကျောင်းသူတဦး၏ တင်ပါးကို ဆရာမက အတန်းရှေ့တွင်ရိုက်ဆုံးမသည့် ပုံနှင့် သတင်းဖြစ်သည် ။ ကျောင်းသားတဦးဦး ဖုန်းဖြင့်ခိုးရိုက်ထားသည်မှာ ယုံမှားဖွယ်မရှိ ။ ထင်မြင်ချက်များနှင့် မန့်များလည်း ပလူပြန်နေသည် ။

အချို့ကို ထုတ်နှုတ်တင်ပြရပါလျှင်

. . မြန်မာမှန်ရင် မရိုက်သင့်ပါ . .

. . ခေးတော့ စိတ်ဒဏ်ရာရသွားတော့မှာပဲ ။ ခေးတွေဟာ တိုင်းပြည်ရဲ့အနာဂတ်ပါ ပန်းကောင်းအညွန့်မချိုးပါနဲ့ . .

. . ဝန်ကြီး ဦးမျိုးသိမ်းကြီး ဘာလုပ်နေလဲ ၊ ကျောင်းတွေထဲမှာ လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုတွေဖြစ်နေတာ မသိဘူးလား . . 

. . ငါရိုး ဖင်ရိုး စပရိုး ချာမ နင့်ဖျင်ကိုငါချရင် နင်ကြိုက်မလား . .

. . လွှတ်တော် ပညာရေးကော်မတီဥက္ကဌကို Tag တွဲထားသည် Action ယူပေးပါ ။ . .

. . နာဒို့လဲဂျောင်းနေလာတာာဘဲ ၊ ဒီလိုရက်ဆက်တာတွေ့ဘူးဘူး ဒါဘေမဲ့ ပညာတက်ဒယ် . .

. . ကျမသမီးများ ဖြစ်ကြည့် ဆရာမကို ပါးရှစ်စိတ်ကွဲအောင်ပြန်ရိုက်တယ် . .

. . ဖင်လန်နိုင်ငံမှာဆို သည်လိုမဆုံးမဘူး ။ ဒါကြောင့် ပညာရေးကောင်းတာ ။ ပညာရေးသီအိုရီတွေက ဆိုထားတာက abcdefg... . .

. . ဒီလောက် ရိုက်ချင်နေတဲ့ဆရာမကို မောင်းတောကို ပို့သင့်ပါတယ် . .

စသည်တို့ ဖြစ်ကြသည် ။

          နောက်တနေ့တွင် အနှီလူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်သည့် ပြစ်မှုကြီး ကျူးလွန်သော ဆရာမကို စာသင်ခွင့်ရပ်နားထားပြီး ခုံရုံးဖွဲ့ စစ်ဆေးမည်ဖြစ်ကြောင်း သတင်းပါလာပါတော့သည် ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . . . . . .

          ပဒေသရာဇ်ခေတ်မှ ဗမာမှုအစဉ်အလာဖြစ်ခဲ့သော Monastic Education ခေါ် ဘုန်းတော်ကြီးသင်ပညာရေးစနစ်မှသည် ယနေ့ တွင်တွင်ဆိုလာကြသည့် ကျောင်းသားဗဟိုပြု သင်ကြားရေးစနစ်ထိတိုင် အမျိုးမျိုးအထွေထွေသော အကြမ်းအနု နှုတ်ရေး လက်ရေး ကြိမ်ရေး ကာယံကံမြောက် နည်းလမ်းများဖြင့် သွန်သင် ပုံသွင်းကြပါ၏ ။ ကာလံ ဒေသံကိုလိုက်ပြီး ဆုံးမပဲ့ပြင် အပြစ်ပေးသော နည်းစနစ်များကား ပြောင်းလဲလို့နေသည် ။ မည်သည့် စနစ်က အကောင်းဆုံးဟု ကံသေကံမ ပြောရန်ကား ခက်ပေသည် ။ မည်သည့် ပေတံဖြင့် တိုင်းသည် အဘယ် ညွှန်းကိန်းဖြင့် ဆုံးဖြတ်သည်ကို မူတည်လို့သာ ကြည့်ရမည်ပင် ။ ယခင်က အမြတ်တနိုး ကျင့်သုံးခဲ့သောနည်းလမ်းများသည် နောင်တနေ့တွင် လူမဆန်အောင် ညစ်ညမ်းစုတ်ပဲ့သည်ဟု ရှုံ့ချခြင်းခံရလျှင် ခံရမည် ။ တချိန်က နေ့ဒဓူ၀ လုပ်ဆောင်နေသောအရာသည် မတူညီသောကာလအရောက် လောကတွင် မရှိခဲ့ဖူးသည့် အကွက်ဆန်းအကွက်သစ်ပမာ တချို့က အံ့သြဘနမ်းဖြစ်ပြကြသည် ။ လွမ်းလို့မဆုံး ရွှေကြိမ်လုံး ဟု ဆိုကြသူများ ရှိသလို စိတ်ပညာရှုထောင့်ကနေ စိတ်ဒဏ်ရာရစေသည်ဟု ဝေဖန်ကြသူများလည်းရှိပါသည် ။ မတူကွဲပြားသည့် ဆုံးမနည်းလမ်းများ၏ ကောင်းခြင်း ဆိုးခြင်း အပေါင်း အနှုတ် အကျိုးသက်ရောက်မှုများကို မိမိတို့ အလိုရှိသလို ဆင်ခြင် ပိုင်းခြား သတ်မှတ်ကြပါကုန် ။

ပြီးပါပြီ ။     ။

မောင်ဇရက်