Photo Loading...
ဘဝ ခရီးရှည်
အပိုင်း ၁
ညဟာ မှောင်မိုက်တိတ်ဆိတ်ခြင်းနှင့်နေသားကျနေသည်။ နန်းတော်ဝန်းရဲ့ နေရာအနှံ့ကျောက်ရုပ်တွေလို မလှုပ်မယှက် ရပ်နေတဲ့ ရဲမက်တွေဟာ တာဝန်ကို ကျေအောင် ထမ်းဆောင်နေကြတယ်။ ၁၀ပေအကွာလျှင် တစ်တိုင်ကျထွန်းထားတဲ့ ကညှင်ဆီမီးတိုင်တွေက အမှန်ထုကို လျော့ပါးအောင် လင်းလက်နေသည်။
ထိုမီးတိုင်တွေကြားမှာ နန်းရင်းဝန်ကြီး ဦးမြတ်လှနှင့် နောက်ပါ ရဲမက်တို့သည် ထိန်ထိန်လင်းနေသည့် ကညှင်တိုင်ဆီမီးများအကြား သွားလာသည်။ သူတို့၏ ဦးတည်ရာကာအနောက်ဆောင်ရ မိဘုရား သီရိနွယ်၏ အဆောင်ရှိရာသို့ဖြစ်သည်။
အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ အဆောင်၏ အစောင့်ရဲမက် များက နန်းရင်းဝန်အား အရိုအသေပြုကြသည်။ ရဲမက်တစ်ဦးက နန်းရင်းဝန်ရောက်နေကြောင်း အကြောင်းကြားသည်။ မကြာမီပင် အပျိုတော် တစ်ဦးက အဆောင် တခါးလာဖွင့်သည်။ နန်းရင်းဝန်နှင့် အဖွဲ့သည် အဆောင်တွင်းသို့ စောလျှင်စွာ ဝင်ရောက်ကြသည်။
မိဘုရားသီရိနွယ်သည် သလွန်ထက်တွင် အိပ်မှုန်စုန်မွှားမျက်နှာဖြင့် ရှိနေသည်။ သီရိနွယ်သည့် အသက်နှစ်ဆယ့်ရှစ်ခန့်သာ ရှိသေးပြီး ချောမော လှပရုံမက စိတ်သဘောထားပြည့်စုံသော အမျိုးသမီး ဖြစ်သည်။
နန်းရင်းဝန်သည် မင်းမိန့်ပါသော စာချွန်လွှာကို မြင်သာအောင်ပြသည်။ အဆောင်ရမိဘုရားသာဖြစ်သော သီရိနွယ်နှင့်အပျိုတော်တို့သည် စာချွန်ကို မြင်လျှင် ရှင်ဘုရင်ကိုယ်တိုင်ရှေ့တော်မှောက်ရောက်လာသကဲ့သို့ ကြမ်းပြင်တွင်ဒူးတုပ်ကာ လက်အုပ်ချီခစားကြသည်။
မိဘုရား သီရိနွယ်သည် ငါဘုရင်မင်းမြတ်အား ပုန်ကန်ရန်ကြံစည်နေသည်ဟု သံသယရှိတော်မူသဖြင့် ထိန်းသိမ်းစစ်ဆေးရန် နန်းရင်ဝန်နှင့်အဖွဲ့ကို လွှတ်တော်မူသည်။ ခုခံငြင်းဆန်လျှင်သူပုန်အဖြစ်သက်မှတ်၍ အဆောင်၌ပင်ကွပ်မျက်ရန်ခွင့်ပြုသည်။
ပုံ
မိထ္ထီလာ ပြည်ရှင်
အမိန့်သံကို ကြားလျှင် မိဘုရား သီရိနွယ်သည် ကြီးစွာသော စိတ်မကောင်းခြင်းကို ခံစားရသဖြင့် မျက်နှာလှလှသည် ငြှိုးငယ်လေသည်။ ရဲမက်နှစ်ဦးသည် သီရိနွယ်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီကိုင်ကာချုပ်နှောင်လျှက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆွဲထူလိုက်သည်။ နန်းရင်းဝန်ကလအသင့်ယူလာတော အဝတ်စကို ခေါင်းပေါ်မှအုပ်ချလိုက်သည်။ မိဘုရား၏ မျက်နှာကို တပါးသူတို့မမြင်နိုင်စေရန်ဖြစ်သည်။
အဝတ်က မျက်နှာတစ်ခုံးကို ဖုံးနေသဖြင့် သီရိနွယ်ခမျာ ရှေ့နောက်ဝဲယာကို မမြင်ရဘဲ ရဲမက်တို့ခေါ်ရာနောက်ကိုသာလိုက်ပာလာရသည်။ ရွှေခြေနင်းလဲ ဝတ်ရန် အခွင့်အရေးမရသဖြင့် ခြေဗလာနှင့် ရဲမက်တွေခေါ်ဆောင်ရာသို့ ပါသွားရှာသည်။
တခါးဖွင့်သံကြောင့် အဆောက်အဦးတစ်ခုရှေ့သိုရောက်နေမှန်း သူမသိလိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမ မျက်နှာပေါ်က အဝတ်ကို ဖယ်လိုက်သည်။
အို...........
သူမ အကျဉ်းသားတွေကို ထားရှိရာ အချုပ်ဆောင်ရှေ့ရောက်နေတာပဲ။ ရဲမက်နှစ်ဦးက သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ကြိမ်ထဲမှာပင် အချုပ်ဆောင်မှူးသည် သူမ၏ လက်မောင်းကို အတင်းအကြမ်းချုပ်နှောင်ကာ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ သီရိနွယ်လေးမှာ တအင်းအင်းညီညူ ရင်း တရွတ်ဆွဲမတတ်လိုက်ပါသွားရသည်။
အခန်းတစ်ခုထဲ ရောက်တော့ နံရံရှိရာဘက်ကို စောင့်တွန်းလိုပ်သည်။ ပုခုံးပေါ်က ပဝါကို ယူငင်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ခင်းလိုက်သည်။ လက်စွပ် နားဆွဲ လက်ကောက် ဘယက်စသည့် အဆင်တန်ဆာ မိဘုရားအဆောင်အယောင်များကို ချွတ်ယူကာ ထိုပဝါနှင့် ထုပ်လိုက်သည်။
မိဘုရားငယ်သည် နံရံကို ကပ်လျှက် မက်တပ်ရပ်နေသည်။ အချုပ်ဆောင်မှူးက နံရံကိုကပ်လျှက် ညှိုးငယ်စွာ မက်တပ်ရပ်နေသော သီရိနွယ်နားသို့ အသာကပ်ကာ သေးကျဉ်သော ခါးနုနုပို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်သည်။ သီရိနွယ်လည်း ထိုသူ၏ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်သည်။
အို......... မောင်မင်း ဘာလုပ်တာ......
ဖြန်း........
အေမ့
စကားပင်မဆုံးလိုက် အားပါလှသော ရိုက်ချက်ကြောင့် နုနယ်သော မိန်းမငယ်လေးမှာ နံဘေးသို့ခွေကျသွားသည်။ အချုပ်ဆောင်မှူးက ခွေခွေလေးလဲကျနေသော သီရိနွယ်၏ ဆံနွယ် ရှည်တို့ကို တင်းတင်းဆွဲ၍ ခေါင်းမော့စေပြီးလျှင်
-သတိထားပါ မယ်မင်း.....။ သင်ရောက်နေတာ မိဘုရားဆောင်မဟုတ်ဘူး။ သင်ရောက်နေတာ ကျုပ်စီမံအုပ်ချုပ်တဲ့ အချုပ်ထောင်ဖြစ်တယ်။ သင့်မှာ ဘာသြဇာ အာဏာမှမရှိဘူးဆိုတာသိပါ.............။
-ထ....... မက်တပ်ပြန်ရပ်ပါ မယ်မင်း.....။ ကိုယ်ပေါ်မှာ လက်နက်ပစ္စည်းတွေ လက်ဝတ်ရတနာတွေ ဖွတ်ထားသလားစစ်ဆေးရမယ်။
သီရိနွယ် အံတစ်ချက်ကျိတ်ရင်း ပြန်ထရသည်။ အချုပဆောင်မှူးက ကသူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ မလိုအပ်ဘဲ ရင်သားအိထွေးထွေးများကို အချိန်ကြာကြာ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေသည်။
ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် မျက်ရည်အဝဲသားနှင့် သီရိနွယ် အံကို တင်းတင်းကျိတ်ထားသည်။ အလိုမတူပဲ ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ခံနေရခြင်းသည် ငရဲငို့ အရှင်လက်လက် ကျနေသကဲ့သို့ရှိသည်။
ဟို ဘက်လှဲ့...................
ခပ်ပျက်ပျက်ပြောပြီး လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ သီရိနွယ်ကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ နံရံဘက်မျက်နှာ မူသွားသော သူမကို ကျောကို ဖိထားလိုက်သဖြင့် ရင်ဘက်နှင့် နံရံကပ်သွားသည်။ နောက်ကျောပြင်တစ်လျှောက်နှင့် တင်သားတင်ဆိုင်တို့ကို ထပ်မံကိုင်တွယ်ပြန်သည်။
အားရအောင် အရသာခံပြီးမှ သူမကို လက်မောင်းတစ်ဖက်က ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အပြစ်ကြီးပြီး အန္တရယ်များသော အချုပ်သားများကို ချုပ်နှောင် အထူးဆောင်ဖြစ်သည်။ အဆောင်တွင်း အချုပ်ခန်းလွတ်တစ်ခုထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ အခန်း၏ အုပ်နံရံတွင် မှီလျှက်ထိုင်စေပြီး ခြေထောက်ကို ဆန့်ထုတ်စေကာ သစ်သားထိပ်တုံးဖြင့် ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို ခက်လိုက်သည်။
အေးအေးသက်သာ စံတော်မူပါ မဘုရား အဟင်းဟင်း
ခနဲ့သလို လှောင်သလို ပြောကာ အချုပ်ခန်းတခါးကို သော့ခတ်ပြီး ထွက်ခွာသွားသည်။
===============================
ဆက်ရန် လို့ဆိုပေမဲ့ ဆက်ချင်မှလည်းဆက်မယ်
မဆက်ချင်လည်းမဆက်ဘူး
ဆိုတော့ကာ မျှော်ချင်လည်းမျှော် မမျှော်ချင်လည်းနေ
ဒါပဲ
မိချောင်း
အပိုင်း၂
ကွယ်လွန်သွားသော ဘုရင်မင်းမြတ်၏ အလောင်းတော်ဘေးတွင် နန်းမတော် မိဘုရားကြီး ရာဇဒေဝီထိုင်နေသည်။ သူမျက်နှာက ပြုံးရွှင်မနေသော်လည်း လင်တော်မှာ သေဆုံးသဖြင့် ဝမ်းနည်းကျေကွဲနေသည်နှင့်လည်းမတူ။
နန်းရင်းဝန်က ခန်းမဆောင်အတွင်းသို့ဝင်ကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေဒူးထောက်ခစားသည်။
ကိစ္စပြီးခဲ့ပြီလား
မှန့်ပါ့ သီရိနွယ်ကို ကျွန်တော်မျိုးတို့ ထိန်းသိမ်းထားပြီးသားပါ။
ကောင်းပြီ ။ ငါတို့လမ်းကို နှောက်ယှက်မဲ့သူရှိသေးသလား
မရှိတော့ပါဘူး အရှင်မ။
ရာဇဒေဝီ ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည်။ တိုင်းပြည်၏ အမြင့်ဆုံးနေရာကို သူမရယူတော့မည်။
===============================
သုဂဏနိုင်ငံတော်၏ ဘုရင်နတ်ရွာစံသော သတင်းက တစ်နိုင်ငံလုံးကို ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ထို့အတူ ရာဇဒေဝီမိဘုရားက ဘုရင်မအဖြစ် နန်းတတ်သည့်သတင်းမှာလည်း လူအများကြားပြောစရာဖြစ်ခဲ့သည်။
နန်းတတ်ပြီး နောက်ရက်တွင်ပင် ရာဇဒေဝီ မိဘုရားသည် သူမ၏ မပြီးပျက်သေးသော အလုပ်ကို လုပ်ရန် အကျဉ်းဆောင်သို့ရောက်လာသည်။ အချုပ်ခန်းအပြင်ကနေလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံးခြေကျင်းခတ်ခံထားရသော နန်းကျမိဘုရားကို နွမ်းနယ်စွာတွေ့ရသည်။
ရက်ပေါင်ူများစွာမြေပေါ်တွင် အိပ်ခဲ့ရသဖြင့် အဝတ်တွေလည်း ညစ်ပါတ်နေသည်။ လူသည်လည်း မဝရေစာသာစားရသဖြင့် အားနည်းနေသည်။ လူသံကြောင့်တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး ရာဇဒေဝီကိုတွေ့တော့ အံကျိတ်ကာ ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားသည်။
ရာဇဒေဝီက သီရိနွယ်ရဲ့ အဖြစ်ကို မြင်သဖြင့် ကျေကျေနပ်နပ်ပြုံးသည်။ ယခင်ကတည်းက မောင်တော်က ပိုအရေးပေးသဖြင့် မုန်းနေသည်လေ။ ချက်ချင်း သတ်ပစ်ချင်သော်လည်း အစဉ်အလာအရ နန်းတတ်ဘုရင်ဟာ တစ်လအတွင်းသေဒဏ်စီရင်ခွင့်မရှိ။ ထို့ကြောင့် ဘေးက အကျဉ်းထောင်ဝန်ထမ်းကို ငဲ့ကြည့်ကာ
ကျော်စွာ
မှန်ပါ့
မင်းကို အဿပြာ ၁၀၀၀၀ပေးလိုက်မယ်။ အကျဉ်းသူကိုဆောင်ပီး မြို့တော်က ထွက်သွားချေ ။ ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာနဲ့ ။ အမိန့်ကို မနာခံရင် မင်းကောသူကော ခုနှစ်ပိုင်းပိုင်းပစ်မယ်ကြားလား။
အမိန့်ပေးပြီးသည်နှင့် ရာဇဒေဝီလှည့်ထွက်သွားသည်။
===============================
အဝတ်အစားများအချို့နဲ့ကို လှည်းပေါ်အရင်တင်လိုက်သည်။နောက်အဿပြာထုပ်ကို လွယ်အိတ်ထဲထည့်ကာ ဓားကိုကျောမှာလွယ်ပြီး အချုပ်ခန်းရှိရာကို ဦးတည်လိုက်သည်။
အခန်းတခါးဖွင့်သံကြောင့် သီရိနွယ်တစ်ချက်မော့ကြည့်သည်။ ဖြစ်သမျှကို ရင်ဆိုင်ရန် ပြင်ဆင်ထားပြီမို့ တုန်လှုပ်မနေ။ လူကြမ်းကြီးကျော်စွာက သူမခြေထောက်တွေကို ခတ်ထားတယ်ထိပ်တုန်းဖွင့်ပေးသည်။ ကြာမြင့်စွာ ထိပ်တုန်းအခတ်ခံထားရသည်မို့ မတ်တပ်ကောင်းကောင်မရပ်နိုင်။
လူကြမ်းကြီးက ဂရုမစိုက်။ ဘုရင်မဖြစ်သူက နှုတ်မိန့်ဖြင့် သူ့ကို အပိုင်စီရင်ခွင့်ပေးထားသည်မို့ သီရိနွယ်ကို လက်တစ်ဖက်ကဆွဲခေါ်သွားသည်။ အကျဉ်းဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ သီရိနွယ်က နန်းတော်ဘက်ကြည့်ကာ အံတစ်ချက်ကျိတ်သည်။ကျော်စွာက သူမကို ရထားလုံးပေါ်တွန်းတင်ကာ မောင်းထွက်လိုက်သည်။ ညဦးပိုင်းကာလ မြင်းခွါသံတစ်ဖြောင်းဖြောင်း။
တစ်ညလုံးခရီးနှင်ပြီးသော အခါမြို့တော်နဲ့ အဝေးက ရွာတစ်ရွာသို့ရောက်သည်။ ကျော်စွာက ရွာလူကြီးနှင့်ပြောဆိုကာ
တော်စပ်က လူမနေတော့သည့်အိမ်ကို ရွာလူကြီးထံမှဝယ်ယူလိုက်သည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးနှင့်အလယ်က အလတ်စားဝါးတဲအိမ်ကလေးဖြစ်သည်။ ယခင်က တောင်ယာသမားတွေနေထိုင်ခဲ့ပုံရသည်။ နေလို့အဆင်ပြေအောင် ပြန်ပြင်ဆင်ကြသည်။ သီရိနွယ်ကို ဝိုင်းကူစေသည်။ အဿပြာထုတ်ကိုလည်း တစ်ချို့တဝက်ယူကာ မြေမြှုပ်ပစ်လိုက်သည်။
နေမွန်းတည့်ချိန်အကျော်မှာ သူတို့အလုပ်ပြီးသွားသည်။ တစ်သက်လုံးပေါ်ကျော့နေလာသော သီရိနွယ်မှာ အလုပ်များလုပ်ရသဖြင့် အလွန်တရာ နွမ်းနယ်နေသည်။ ဗိုက်ထဲမှာ အဟာရဆို၍ သစ်သီးအနည်းငယ်သာရှိသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို မိုးကရွာချလာသည်။ မြေပြင်တွင် ထိုင်၍နားနေသော သီရိနွယ်တစ်ကိုယ်လုံးမိုးရေများ ရွှဲရွှဲစိုသွားသည်။ ပင်ပန်းသမျှလန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်သွားသည်။ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ခေါင်းကိုမော့ကာ မိုးရေကို ခံနေမိသည်။
ကျော်စွာက အိမ်ဝကနေ လှမ်းကြည့်နေသည်။ရေဆိုနေသဖြင့် အဝတ်အစားအားလုံးကိုယ်ပေါ်မှာ ကပ်ကာ ပုရိဿတို့တိန်းညွှတ်ဖွယ်ရာ အသွယ်သွယ်က အရှိအတိုင်းထင်ဟပ်နေသည်။ မသိစိတ်က ခံစားမှုကြောင့် သီရိနွယ် လှည့်ကြည့်တော့ သူမကို စေ့စေ့ကြည့်နေသော ကျော်စွာကြောင့် မလုံမလဲဖြစ်သွားသည်။ တစ်သက်လုံး ဘဝရှင်မင်းတရားမှအပါး မည်သူ့မျှ သူမကို ထိုသို့ မကြည့်ဖူးကြ။ မကြည့်ရဲကြ။
မိုးက တဖြည်းဖြည်း ကျဲပါးလာသည်။ သီရိနွယ်လဲ မိုးရေချိုးခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်သို့တတ်ကာ ရေဆိုနေသော အဝတ်အစားများကို ကျော်စွာပေးသော အဝတ်တွေနှင့်လဲလှယ်လိုက်သည်။ အဝတ်ဟုသာ ဆိုသော်လည်း အမျိုးသမီး အဝတ်အစားများတော့မဟုတ်။ အဝတ်ပိုင်းတစ်ခုကို ရင်ခံသဘောမျိုး ရင်ဘတ်၌စည်းကာ အဝစတစ်ခုကို ထဘီသဘောမျိုး ခါးတွင်စည်းထားခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ ရင်စည်းက အနံတိုသည်မို့ ရင်သားစိုင်တို့အနည်းငယ်ပေါ်ကာ ခါးစည်းနှင့်လည်း တစ်လက်မလောက်လွတ်နေသဖြင့် ခါးသားဝါဝါတို့ကလည်း အသည်းယားစဖွယ်မြင်နေရသည်။ အဝတ်တွေက အရောင်မထွက်လောက်အောင်ညစ်နေပြီး အောက်သိုးသိုးအနံ့တစ်မျိုးရနေသည်။ မတတ်နိုင်။ ဒါပဲရှိသည်မို့ အရှက်လုံအောင်ဝတ်ရသည်။ ဆံနွယ်တွေကို ကပိုကရိုကလေး ထုံးဖွဲ့လိုက်သည်။
ကဲ လာ မယ်မင်း ငါတို့ လိုအပ်တာတွေ သွားဝယ်ရမယ်။
နှစ်ဦးသား မြင်းလှည်းရှေ့တွင် အတူတွဲထိုင်ကာ ရွာဘက်ပြန်မောင်းခဲ့သည်။ ရွာရောက်တော့ တစ်အိမ်တတ်တစ်အိမ်ဆင်း လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို စုဆောင်းဝယ်ယူသည်။ ပစ္စည်ူများ စုံတော့ တောစပ်က အိမ်ကလေးစီအပြန် ရွာစပ်က အိမ်ကလေးတစ်အိမ်ရှေ့တွင် မြင်းလှည်းကိုရပ်ကာ ဆင်းလိုက်သည်။ သီရိနွယ်ကိုပါခေါ်ပြီး ခြံထဲဝင်သွားသည်။ အိမ်ကလေးရှေ့မှာတော့ ကျာပွတ်မျိုးစုံ အခွေလိုက်ချိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။
ကျော်စွာက ကျာပွတ်တစ်ချောင်းကို စိတ်ကြိုက်ရွေးကာ ဝယ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျာပွတ်ကို သီရိနွယ်လက်ထဲ အခွေလိုက်ထည့်ပေးကာ ပြန်လှည့်ထွက်သွားသည်။ သီရိနွယ်က လက်ထဲက ကျာပွတ်ကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်သည်။ တချိန်ချိန်မှာ မိမိကို ရိုက်နှက်မည့် လက်နက်မှန်း ရိပ်စားမိသဖြင့် ကျက်သီးထမိသည်။
ထိုကျာပွတ်ကို အခွေလိုက်လေးကိုင်ရင်း လှည်းရှေ့ကကျော်စွာ့ဘေးမှာပြန်ထိုင်သည်။ မြင်းခွာသံက နေဝင်စအချိန်မှာ ညံကနဲပေါ်လာပြန်သည်။ တောလမ်းလေးအတိုင်း မောင်းနှင်လာရင်း ကျော်စွာက မြင်းဇတ်ကြိုးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က သီရိနွယ်ရဲ့ ခါးသွယ်သွယ်လေးကို ဖတ်လိုက်သည်။ သီရိနွယ်က တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ အခြေအနေကို နားလည်စွာ သည်းခံနေသည်။
ကျော်စွာ၏ လက်တွေက အပေါ်ကိုတတ်လာကာ သီရိနွယ်ရဲ့ ရင်သားတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မသိစိတ်က ခံပျင်းစိတ်ကြောင့် သူမဆက်ကနဲရုန်းကန်လိုက်သည်။ ကျော်စွာ့မျက်နှာမှာ အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာသည်။ မဲ့ပြုံး။
အိမ်ကလေးစီပြန်ရောက်တော့ ကျော်စွာက မြင်းနဲ့ လှည်းကို နေရာချနေစဉ်သီရိနွယ်က ပစ္စည်းတွေကို အိမ်ပေါ်မှာနေရချနေသည်။ အားလုံးနေရာချအပြီး ယောင်နနနဲ့ ရပ်နေတဲ့ သူမရှိရာသို့ ကျော်စွာက ကြိုးခွေတစ်ခွေကိုင်ကာရောက်လာသည်။
မိချောင်း
Comments
Post a Comment