Photo Loading...
၁၅နှစ်တွင် ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံ (မူမမှန်သော အမှောင်စိတ်ကူးအိပ်မက် < Facebook Page)
ပူပြင်းခြောက်တွေ့ ၁၂ ရာသီလုံး နွေရာသီသာ ရှိတဲ့ ရန်ကုန်မြို့ မှာ ကျွန်တော်ရယ် အမေရယ် နေတယ်ပေါ့ဗျာ။ ၁၅နှစ်ဆိုတော့ ဆယ်တန်း။ ကျောင်းတက်နေဆဲ။ ဒီလိုပူပြင်းတဲ့ရာသီဥတုနဲ့အတူ နေလုံးကြီးကို အန်တုပြီး ကျောင်းကိုနေတိုင်းလိုလို တစ်ပတ်ငါးရက်တက်နေပါတယ်။ ကျောင်းကလသာမှာတက်တယ် ကျူရှင်က ကန်တော်လေးမှာ။
ဒီလိုနဲ့ သီတင်းကျွတ်ကျောင်းပိတ်ရက် နီးလာတော့ အမေက ရွာကို အကြောင်းကိစ္စ ကြောင့်ပြန် ရမယ်တဲ့။ ကျွန်တော် ကလဲ ကျူရှင်ကမပိတ် လိုက်ချင်လဲလိုက်လို့မရ။ ဒါနဲ့ အမေက လမ်းမတော်မှာရှိတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို အကူညီတောင်းလိုက်တယ်။နယ်ကို တစ်ပတ်လောက်ပြန်မယ်။ သားလေးက ကျူရှင်ပျက်လို့မရလို့ အိမ်မှာ ခေါ်ထားပေးဖို့ နဲ့ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ထားပေးဖို့ပြောလိုက်တယ်။ သူကလဲအမေနဲ့ အရမ်းရင်းနီးတာရယ် တစ်ယောက်ထဲနေတာရယ် အဖော်ရတယ်ဆိုတော့ ခေါ်ထားပေးမယ်ပေါ့။ အမေက သီတင်းကျွတ်မှာသုံးဖို့ရယ် ကျူရှင်သွားဖို့ စရိတ်ရယ် စားဖို့သောက်ဖို့ကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းစီ အပ်ခဲ့ပြီး တစ်ယောက်ထဲပြန်သွားတယ်။
အမေ့သူငယ်ချင်းဆိုပေမဲ့ အမေလောက်အသက်မကြီးသေးပါဘူး။ အပျိုလေးပေါက်စပေါ့။ နာမည် က ကြာညိုသွေး။ အသားကညိုညိုဝင်းဝင်း၊ အရပ်က ၅ပေ၄လက်မလောက်၊ ပိန်တယ်ပြောရမယ်။ ဒါပေမဲ့သူ့နေရာနဲ့သူက အရမ်းကြည့်ကောင်းနေတာ။ ပထမ ဆုံးသူအိမ်ကို ရောက်တော့ ကျွန်တော့် ကို အိပ်ဖို့နေရာစီစဉ်ပေးတယ်။ တစ်ယောက်ထဲနေတာဆိုတော့ အိမ်က သိပ်အကျယ်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ အရှေ့ခန်းက ဟောကြီး ဘုရားစင်ရှိတယ် အရှေ့ဘယ်ဖက် နံရံမှာ။ အနောက်ဖက် ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှာပဲ သူက ခြင်ထောင်လေးထောင်ပြီးအိပ်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို ကျတော့ ဘုရားစင်နဲ့ မျက်စောင်းထိုး အခန်းအလယ် မှာခင်းထားပေးတယ်။
အိမ်ကိုရောက်တဲ့အချိန်က အမေ ကားဂိတ်ကိုစထွက်ပြီးမှ တစ်ခါထဲ ထွက်လာတာဖြစ်တော့ ၅နာရီဝန်းကျင်ပေါ့။ ဒီနေ့ကျူရှင်လဲမရှိ တော့ အိမ်နဲ့ရင်းနီးအောင် လျှောက်ပတ်ပြီးကြည့်လိုက် ဘာလိုက်လုပ်။ ခဏနေကျတော့ ဆီးသွားခြင်တာနဲ့ အိမ်သာဘယ်နားမှာလဲ
"အစ်မကြာညို အိမ်သာ ကဘယ်အခန်းလဲ" ရေချိုးခန်းနဲ့ဘေးချင်းကပ် ဆိုတော့မေးလိုက်တယ်။
"ဒီဖက်က ရေရင် ဒုတိယတစ်ခန်း၊ မောင်လေး "
အိမ်သာထဲမှာ ဆီးသွားနေရင်စဉ်းစားမိတာ က ငါနဲ့ အမျိုးလဲမတော် ယောင်္ကျားလဲမရှိ အပျိုမိန်းကလေး တစ်ယောက်ထဲနေတဲ့အိမ်ကြီးထဲမှာ နေရမှာပဲ။ ရင်တွေ တစ်ဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေတယ်။ အိမ်သာကလဲထွက်ရော အရှေ့ခန်းမှာ အစ်မကြာညိုနဲ့ စကားပြော အမေးအဖြေလေးတွေဖြေပြီးတော့ ဝင်အိပ်ရော။ မနက်နိုးတော့ အစ်မက ရေတောင်ချိုးပြီးနေပြီ အလှပြင် နေရင်းဖျော်ထားတဲ့ကော်ဖီလေးသောက် မုန့်စားပြီးတော့
" မောင်လေး ဒီမှာ သော့အပိုတစ်စုံ အစ်မက အလုပ်ကို ကိုးနာရီအမှီသွား ရမှာ မနက်စာ ကို ကော်ဖီဖျော်သောက် မုန့်ရှိတယ်စား ပြီးတော့ ကျူရှင်က ဘယ်နနာရီကနေ ဘယ်နနာရီ အထိလဲ"
"၁၂ခွဲကနေ ညနေ ၅နာရီအထိဗျ"
"အေး။ အဲ့ဆို နေ့လယ်စာကို အိမ်မှာစားသွား။ မမ က ချက်ပြုတ်ပြီး ဂျိုင့်ထုပ်သွားပြီးပြီ ရုံးဆင်းတော့မှ ညစာပြန်ချက်ထားလိုက်မယ်။ မောင်လေးက ကျူရှင်ပြီးဘယ်သွားအုံးမှာလဲ။ ထမင်းတော့ပြန်စားနော် နှစ်ယောက်စာချက်ထားမယ်။"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဂျိုင့်လေးဆွဲ ပြီးသူ့ ကတီပါအနောက်ဒေါက်မြင့်လေး စီးနေတာကို အနောက်ကနေကြည့်နေမိတယ်။ ခြေဖဝါးနုနုလေမှား အနီရောင်ရဲရဲဆိုးထားတဲ့ခြေသဲလေးတွေနဲ့အတူ ကတီပါဒေါက်မြင့်လေးထဲ ဖြေးဖြေးခြင်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ခဏမျောသွားတယ်။ သူမက ကျွန်တော့်ကိုလှန်းကြည့်နေတာကိုတောင်သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ သူမကနေပြီး
"ဟဲ့မောင်လေး၊ ကြားလား။" လို့အော်လိုက်တော့မှ ကျွန်တော်လဲ
"အော်၊ ဟုတ်အစ်မ။ ဟုတ် ၊ ဟုတ်။" လို့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
မမကြာညိုက အပြုံးတွေနဲ့အတူ ဒီကောင်လေး ငါ့ခြေထောက်များကို ဘာလို့များ ကြည့်နေပါလိမ့် ဆိုတဲ့အတွေးတွေ နဲ့တကွ ထွက်သွားပါတော့တယ်။
ကျွန်တော် မျက်နှာသစ် သွားတိုက်လုပ်ပြီးတော့ ကော်ဖီလေးဖျော်ရင်း မမကြာညိုရဲ့ ခြေထောက်လှလှ လေးတွေကိုပြန်မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ကူးတွေယဉ်နေမိတော့တာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့စိတ်ကူးထဲမှာ မမကြာညိုရဲ့ ခြေဖဝါးမှာ အကြိမ်ကြိမ်ကျရှုံးပြီး ကြည်နူးနေမိစဉ်မှာ နေ့လယ်ကျ ကျူရှင်သွားရအုံးမှာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ပုဆိုး မျက်နှာသုတ်ပဝါကိုယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်။ ရေချိုးဖို့တစ်ပတ်တွေကိုချိတ်၊ အုတ်ကန် ရဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်ဖက်မှာလှန်းထားတဲ့ အဝတ်တွေကို တွေလိုက်တော့ ရင်တွေတစ်ဒိတ်ဒိတ်နဲ့ စိတ်ကူးထဲ တစ်ခုခုပေါ်လာတာနဲ့ အပြင်ပြန်ထွက်ပြီးတံခါး ပိတ်ထားလားပြန်စစ်။ တံခါးကသေခြာ သော့ခတ်ထားပြီးပြီ။
ရေချိုးခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး အဝတ်တွေကို သေခြာဖြန့်ကြည့်တော့ မမကြာညိုရဲ့ ညအိပ်ဝတ်တွေနဲ့အတူ အတွင်းခံ အနက်ရောင်တစ်ထည်ကိုတွေ့လိုက်တယ်။ ညအိပ်ဝတ်နေကျအတွင်းခံဖြစ်ရမယ်။ မျက်ဝန်းတွေက ဝင်းလာပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ အတွင်းခံလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက် မိလိုက်တယ်။ အိုး...... ငါ့ရဲ့ သခင်မကြာညိုလေးရဲ့ ရနံပါလားပေါ့။ စိတ်ကူးထဲမှာ ကြည်နူးခြင်းအပြည့် စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာ စေညွန်းရာအတိုင်း ဘယ်နှခါမှန်းမသိ ရှူရှိုက် လျှာနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် လျက်လိုက်မိတယ်။ မမကြာညိုကို တစ်စမ်းလို့မမြင်တော့ဘူး ကျွန်တော့်ကို ပိုင်တဲ့ သခင်မလေးကြာညိုလို့သာစိတ်မှာသတ်မှတ် ထားပြီးဖြစ်နေတယ်။စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ရာထူးတွေ အမြင့်ဆုံးရောက်နေပြီလေ။
ဒီလိုနဲ့နေ့တိုင်း သခင်မကြာညိုလေး ရုံးသွားပြီဆိုရေချိုးခန်းထဲဝင် ပြီး ကျွန်တော်ရဲ့ စွဲလန်းမှုတွေကို မျက်နှာသာပေးပြီး အလိုလိုက် ရင်း အကောင်အထည်ဖော် နေတာ ၃ရက်မြောက်ခဲ့ပြီလေ။ တစ်နေ့တစ်ရောင် အမျိုးမျိုးသော အတွင်းခံ အရောင် ရင့်ရင့်တွေကို ကျွန်တော်နေ့တိုင်း ယူနမ်းခွင့် လျှာနုနုလေးနဲ့ လျှော်ပေးခွင့်ရနေတာ ဘယ်လောက်ကံကောင်းလဲပေါ့။ ညဖက်အိပ်ရင်တောင် အဲ့အနံ့လေးတွေကို စွဲလန်းပြီး အိပ်မက်မက်တယ်။
၃ရက်မြောက်နေ့ မတွင်းခံအနီရောင်းလေးကို ခေါင်းမှာပြောင်းပြန် စွပ် မျက်လုံးလေးမိတ်ပြီး ခွကြားက အနံ့လေးကို ခံစားနေစဉ်မှာ သခင်မကြာညို မှာသွားတဲ့ စကားတွေပြန်စဉ်စား
"မောင်လေး၊ အစ်မ ဒီနေ့ရုံးမှာ ရုံးနှစ်ပတ်လည်ပါတီပွဲရှိတယ်။ ထမင်းနဲ့ဟင်းက မောင်လေးအတွက် နေ့ရောက်ညစာပါချက်ပြီးပြီ အကုန်စားလိုက်တော့။ အစ်မကို မစောင့်နဲ့တော့ နည်းနည်းနောက်ကျမယ်ထင်တယ်။ တံခါးတွေသေခြာခတ်ထားနော်".........
စဉ်စားအပြီး ဒီနေ့ညကျူရှင်ပြန်လာလဲ ထပ်ပြီး စွဲလန်းခစားခွင့်ရှိသေးတယ် ဒီအတွင်းခံလေးအပေါ်။ ရေချိုးခန်းကအထွက် တံခါးဘေမှား ကတီပါဒေါက်မြင့် အမဲရောင်၊ ပထမနေ့ကတည်းက ဦးနှောက်ထဲ နှလုံးသားထဲ နေရာယူထားတဲ့ ဖိနပ်လေးပါလား။ ဖိနပ်ကနည်းနည်း ညစ်ပတ်နေပြီ။ လျှော်ဖို့ ထားထားတာဖြစ်ရမယ် လို့ တွေးရင်း ကတီပါဒေါက်မြင့်လေးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ကောက်ယူကာ ကတီပါအနံ့နဲ့ မမကြာညိုခြေဖဝါးကထွက်တဲ့ခြွေးနံ့ သဲနံ့ ဖုန်မှုန့်နံ့ တို့နဲ့ရင်းနီးခဲ့ရတယ်။
ညနေကျူရှင်ကအဆင်း ဘယ်မှစိတ်ကူးထဲမရောက်ဘူး အိမ်ကို အမြန်ပြန်ခဲ့တယ်လေ။ အိမ်အရောက်လွယ်အိတ်ကို ပြစ်ချပြီး အစာပြေစားဖို့ ငှက်ပျောသီး လေးတစ်လုံးကို လက်ကယူ မျက်လုံးထဲမှာ စာသင်နေချိန်ရော အိမ်အပြန်လမ်းပေါ်မှာပါ နေရာယူထားတဲ့ သခင်မကြာညိုအတွင်းခံနီနီ ရဲရဲ နဲ့ ကတီပါဒေါက်မြင့်လေးကိုပါ လက်ထဲမှာတစ်ပါထဲ ယူလာပြီး ကျွန်တော့် အိပ်ဖို့ခင်းထားတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ မှီလဲလိုက်တယ်။ ငှက်ပျောသီးကို ကုန်အောင်စားပြီးတာနဲ့ သခင်မကြာညိုရဲ့လျှော်ဖို့ ထားထားတဲ့ ကတီပါဒေါက်မြင့်လေး ကို သခင်မလေးမပင်ပန်းအောင်လျှာနဲ့ လျှော်ရင်း ပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှ သဲ၊ ဖုန် တို့နဲ့အတူ ညိုမဲမဲရောင်အရည်တို့ကို အရသာခံပြီး အတွင်းခံလေးကို နှာခေါင်းမှာတေ့ထား ပြီး မိနစ်တိုင်း၊ စက္ကန့်တိုင်း၊ ကို သခင်မ ပုံရိပ် တွေအလှတရားတွေကို ခေါင်းထဲပုံဖော်ထားမိတယ်။
၉နာရီလောက်ထင်တယ် သခင်မ ကြာညိုပြန်လာတော့ တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာတယ်။ အိမ်ရှေ့အလယ် အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ခေါင်းနီနီကြီးတွေ့တော့မီးဖွင့်လိုက်တယ်။ သခင်မ ကြာညိုမျက်လုံးပြူးသွားပြီး
" ဟင် .......... "
ဖုန်းကို ထုပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဓာတ်ပုံအမြန်ရိုက်ထားတယ်။ ကျွန်တော် ကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ လက်ထဲမှာလဲ စိုစွတ်နေသော သူမရဲ့ ကတီပါဖိနပ် နှစ်ဖက်နဲ့။
" ဟိတ်ကောင်စုတ်၊ ထစမ်းပါအုံး "မီးဖွင့်ကတည်းက နိုးတစ်ဝက် ထတစ်ဝက် ဖြစ်နေရာက မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တာ နီနီကြီးပဲ မြင်ရတယ်။ ကျွန်တော် အသိစိတ်ဝင်လာပြီး ကြက်သီးမွှေးများနှင့် မတူ ခေါင်းမှာ စွပ်ထားတဲ့ အတွင်းခံကို ပင့်လန်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ နီရဲနေသော မျက်နှာ ကလေးနဲ့အတူ
" နှာဘူးလေး၊ ငါနင့်အမေနဲ့တိုင်ပြောမယ်၊ နင့်ဓာတ်ပုံတွေ ငါရိုက်ထားတယ် "ဆိုတဲ့အော်သံပါကြားလိုက် ချက်ချင်း ကျွန်တော့်မှာ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင် ရမှန်းမသိ ဒူးကို ဇက်ကနဲထောက်လိုက် ပြီး
" အစ်မကြာညို မလုပ်ပါနဲ့၊ အမေနဲ့ အတိုင်ပြောပါနဲ့။ ကျွန်တော် အစ်မခိုင်းတာ မှန်သမျှလုပ်ပါ့မယ်။"
မိနစ် အနည်းငယ်လောက် စဉ်စားနေတယ် လက်ထဲမှာလဲဖုန်းနဲ့ ကျနော်ကတော့ ဒူးထောက်ရက်လေး။ သိမ်ငယ်စိတ်တွေနဲ့ အတူ ခေါင်းကို စိုက်လိုက်မိတဲ့အခါ၊ ပွဲတက်ဝတ်ဆုံး ဝတ်ထားတဲ့ ဒေါက်အမြင့်၃လက်မလောက်ရှိတဲ့ ဖိနပ်အဖြူရောင်လေးပေါ်မှာ ခြေသည်း အပန်းရောင်လေးဆိုးထားတဲ့ သခင်မလေးကို ကြောက်ကြောက်နဲ့ ဦးညွန့်မိတယ်။
သခင်မလေးက ဘာမှမပြောပဲ ကျွန်တော် လျှာနဲ့လျှော်ဖွတ်ထားတဲ့ ကတီပါဒေါက်မြင့်လေးကို လမ်းယူလိုက်ပြီး
" သေခြာလား ဘာမဆိုလုပ်မယ်ဆိုတာ " ဩဇာအပြည့် ကြည်လင်နေတဲ့လေသံနဲ့ မေးတယ်။
" ဗျာ၊ ဟုတ်၊ သေခြာပါတယ် ကျွန်တော့်ကို အမေနားမတိုင်ပါနဲ့၊ အစ်မ ခိုင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ပါ့မယ်။" ကျွန်တော့် အဖြေရဲ့ အဆုံး သူကိုင်ထားတဲ့ သူမရဲ့ ကတီပါဒေါက်မြင့်လေးကို ကြည့်ပြီး
" မင်းကမဆိုးပါဘူး။ အသုံးဝင်မှာပါ။ " လို့ပြောပြီး ပထမနေ့က ငါ့ခြေထောက်ကို ဘာလို့ကြည့်လဲဆိုတာ နားလည်သွားတဲ့မျက်ဝန်းဆူးဆူး နဲ့
" ဟုတ်ပြီ၊ မင်းဖြစ်ချင်နေသလို့ ငါ့ရဲ့ ခြေဖဝါးမှာ ခစားတဲ့ ကျွန်အဖြစ်နဲ့ နေရမယ်။ ငါကို အစ်မလို့မခေါ်နဲ့တော့၊ ခုချိန်ကစပြီး သခင်မလို့ ခေါ်ရမယ်။"
ထိုစကားကို ကျွန်တော် ကြားလိုက်ရသည်လာဆိုတာ ကို မယုံနိုင်။ သူစီးထားတဲ့ ဒေါက်ဖနိပ် အဖြူရောင်လေကိုး ချွတ် လက်ထဲမှာကိုင်လိုက်တဲ့ ကတီပါဒေါက်မြင့်လေးကို ပြစ်ချ လိုက်ပြီးအိမ်ထဲ လမ်းလျှောက်ဝင်သွားတယ်။ သူ့အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့ ရှောင်လွဲလို့မရတော့ တဲ့ စကားလုံးအပေါ် ကျွန်တော့်အံ့ဩမှု မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့ သူ့နောက်ကို လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ လက်ဖြန်အရင်းမှာ ချိတ်ထားတဲ့ သူမရဲ့ တစ်ပေဝန်းကျင်ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲကို ဖုန်းကိုထည့်လိုက်ပြီး မှန်တင်ခုံ ပေါ်ကိုတင်လိုက်ပြီးနောက် မှန်တင်ခုံရှေ့ထိုင်ခုံ ပေါ်မှာ ခြေတောက်ကို ချိတ်ပြီးထိုင်နေတယ်။
" ငါကို ရေတစ်ခွက်သွားယူလာပေးစမ်း။ " ကျွန်တော် အနောက်သို့ထပြေးသွားလိုက်တယ်။ ရေတစ်ခွက်အမြန်ယူလာ ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့လှန်းပေးလိုက်တယ်။
" ငါ့ဒေါက်ဖိနပ်တွေသွားယူလားခဲ့ ဒီနားကို။ "
" ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ "
" ဖြန်း "ဆိုတဲ့ မသံနဲ့အတူ သခင်မပြောခဲ့တဲ့စကားကိုပြန်သတိရ သွားတာနဲ့ ပူနွေးသွားတဲ့ညာဘက်ပါးလေးကို လက်နဲ့အုပ်လိုက်ပြီး
" ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မ " လို့ပြောပြီးအဆုံး
" နောက်ခါထပ်မှာကြည့်စမ်း "ဆိုတဲ့စကားနဲ့အတူ ထရပ်လိုက်ပြီး ဗီရိုကို ဖွင့်လိုက်ပြီး သာရေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ ကြာပွတ် အနက်ရောင် အလယ်မှာ တုတ်ချောင်းဖြင့်။ နီရဲနေသောညာဘက်ပါးနားထို ကြာပွတ်ကို ကပ်လိုက်ပြီး
" ဒီမှာတွေ့လား၊ ကြာပွတ်စာ ကျွေးပြစ်မယ်။ "
" သွား၊ ငါ့ဒေါက်ဖိနပ်တွေ သွားယူလာခဲ့စမ်း။ " ဆိုသောစကားဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ် ခြေထောက်ချိတ်ပြီးပြန်ထိုင် နေလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပီတိတစ်ဝက် အံ့ဩခြင်းတစ်ပိုင်း နဲ့ သူမပြောတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ် နှစ်စုံစီ ဦးတည်လိုက်တယ်။
ထို့နောက် ဒေါက်ဖိနပ်များကို လက်ဖြင့်ကောက်ယူ ရန်အချိန်တွင်
" နင့်ကိုလက်နဲ့ယူခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒူးထောက်ပြီး ပါစပ်နဲ့ကိုက်လာခဲ့"
ထိုစကားကိုကြားလိုက်ခြင်းပင် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှ အလိုလိုသိလာသော သခင်မသည် အဘယ်ကြောင့်မြင်မြင်ချင်းမှာပင် ကျွန်တော့်ကို လွှမ်မိုးနိုင်ခဲ့ကြောင်း၊ သခင်မတစ်ယောက်တွင် ရှိတက်သောစရိုက်အမူအကျင့်များကို အတားစီးမရှိမြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ အဘယ်ကြောင့်အပျိုလေးလုပ်နေရခြင်း၊ ထိုကဲ့သို့သော ကြာပွတ်အသုံး အဆောင်းများရှိနေရခြင်း တို့သည်၊ ဟုတ်ပြီ။ အမှန်တစ်ကယ် သခင်မစစ်စစ် သာဖြစ်တယ်။
စဉ်စားရင်း ကျွန်တော်၏ဒူးများလဲ ကွေးညွန့်ပြီးထား ဖြစ်နေပြီး ဒေါက်ဖိနပ်များကို တစ်ဖက်ခြင်း ကိုကာ သခင်မကြာညို ထံ ဆက်သပါတော့သည်။
ဒေါက်ဖိနပ်များအရောက်တွင် သခင်မ ယနေ့ မနက် အလုပ်သွားချိန်ကိုးနာရီထိုးခါနီးမှစ ပါတီပွဲအပြီးအိမ်ပြန်ရောက် တစ်နေကုန်သခက်မခြေဖဝါးမှ ထွက်သောခြွေးကြည်ရောင်လေး များနဲ့ မွေးနေသော ဒေါက်မြင့်အဖြူလေးကို ကြာပွတ်ထိပ်ဖြင့် ညွန်ပြပြီး
" တစ်နေကုန်မောနေတာနဲ့ အတော်ပဲ။ ငါ့ရဲခြွေးတွေနဲ့ ဖုန်မှုန့်တွေပေနေတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်ကို နင့် ပါးစပ်နဲ့ဝတ်ပေးစမ်း။ "ဆိုတဲ့ အမိန့်အဆုံးမှာ ကျွန်တော့်ပါစးပ်က သခင်မရဲ့ ညာဘက်ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်အဖြူပေါ် အရောက် လက်နှစ်ဖက် ကလဲဘေးဘယ်ညာ ကြမ်းပြင်မှာထောက်ပြီးထားဖြစ်နေပြီ။ စိတ်ထဲမှာ အံ့ဩမှုတွေ မရှိတော့ ပဲ သခင်မ ကြာညိုနား ခစားခွင့်ရတဲ့ အတွက် ကို အရမ်းပျော်ရွှင် ပီတိဖြစ်နေတယ်ဗျာ။
သခင်မချိတ်ထားတဲ့ခြေထောက် ညာဖက်ကို မျက်လုံးနဲ့လှမ်းကြည့်ပြီး ခြေဖဝါးအောက်ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်လေး ကို စွပ်ပေးလိုက်တဲ့အခိုက်မှာ
" နင်ငါ့ ကတီပါဖိနပ်ကို ဘယ်လိုဆေးလဲ ငါကြည့်မယ်၊ အခုဒီဒေါက်မြင့်ပေါ် ဖုန်တစ်စက်မှကျန်တာမလိုခြင်ဘူး၊ ကြားလား။ "
ကျွန်တော်လဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ လေ့ကျင့်ထားသကဲ့သို့ သခင်မရဲ့ ရှေ့မှာ အစွမ်းကုန် ပြသခွင့်ရပြီ ဆိုပြီး ချိတ်ထားသော သခင်မခြေ၏အောက်တွင်ရှိသော တွဲလောင်းတစ်ဝက် ကျနေတဲ့ ဒေါက်မြင့်အဖြူလေးကို လျှာဖြင့်စတင်ဆေးကြောပေးနေသည်။
ဒေါက်မြင့်အဖြူတစ်စုံ ဆေးကြောအပြီးတွင်
" နောက်ဆုတ်စမ်း " ဟုပြောကာ ကျွန်တော်လဲဒူးအထောက်လျက်သား သခင်မကိုကြည့်လိုက်စဉ် ကြာပွတ်ဖြင့် အိမ်သာဘက် သို့ ညွန်ပြပြီး
" အိမ်သာသွားဆေးပေးစမ်း။ ငါအင်္ကျီလဲပြီး လာခဲ့မယ်။ "
ကျွန်တော်လဲ သခင်မ ခိုင်းသလိုသာ မြန်မြန် အိမ်သာကို ဆပ်ပြာဖြင့်ဆေး လိုက်သည်။ သခင်မ ခြေသံကြားတော့ အလိုက်သတိ အပြင်သို့ ဒူးထောက်ထွက်သွားပြီး သခင်မ၏ ငယ်ကျွန်ကဲ့သို့ အပိုးကိုကျိုးနေတော့သည်။ ခဏ အကြာတွင်
" ဟာ၊ စောက်ကျွန်ကောင်းစုတ်၊ ငါ့တစ်ရှူး တစ်ထုပ် လုံးရေတွေဆိုရွဲ သုံးမရတော့ဘူး။ ကယ်အခုဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ " သခင်မ ရုံးပါတီမှပြန်လာချိန် ဆိုင်များပိတ်နေပြီဖြစ်သောကြောင့်မဝယ်လာရ။
" ဗျာ၊ သခင်မ။ "
" ဘာဗျာလဲ၊ ခုမှ၊ နင်ကိုဒါလေးခိုင်းတာတောင်အသုံး အကျဘူး၊ အခုတော့ နင့်အပြစ်နဲ့နင် အပြစ်ပေးခံရမယ်။ နင်တစ်ရှူးတွေ အားလုံးရေဆိုအောင် လုပ်လိုက်တဲ့ အတွက် တစ်ရှူး နေရာကို နင်ယူရမယ်။ အခု ချက်ချင်း လေးဖက်ဖထာက်ပြီးဝင် လာခဲ့။ "
သခင်မ တံခါးလော့ခ် ဖွင့်ပေးလိုက်သည် နှင့် တစ်ပြိုင်ထဲ လေးဖက်လေးကုန်းပြီး ဝင်လိုက်တယ်။ အထဲမှာ ပုစွန်ဆီနဲ့ လေး လိုလို အနံ့လေးသင်းနေတာနဲ့ ညစာမစားရသေးသောကျနော် ဗိုက်ထဲက အသံတွေမည်လာတယ်။သခင်မက ထိုင်နေရာဗိုလ်ထိုင်မှ ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုး ကြောပေးလိုက်ပြီး ဗိုလ်ထိုင်ကိုခွရပ်လိုက်တယ်။
" ပြောင်အောင်ဆေးနော်၊ အပေါ်အောက် တစ်စက်မှ မကျန်စေနဲ့။ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ၊ တစ်စက်မှမကျန်စေရပါဘူး။"
သခင်မလေးရဲ့ ဒုတိယနှာခမ်းဝလေးကို လျှာနဲ့ အပေါ်အောက် အကြိမ်ကြိမ် သန့်ရှင်းပေးနေရင်း သခင်မ ပါးစပ်မှ ငြီးသံ တစ်ချို့ကို သည်းသည်းလေး ကြားလိုက်ရတယ်။
" နင် ဒီနေ့ကနေစပြီး ငါ့ရဲ့အိမ်သာထဲက တစ်ရှူးဖြစ်သွားပြီး။ ငါ ချီးပါပြီးတိုင်း နင့်လျှာနဲ့ ငါ့ကို ဆေးပေးရမယ်၊ ကြားလား။ " သခင်မနှစ်သက်ပုံပေါ်သည်။ တစ်ရှုးတွေကကြမ်းတယ်လေ လျှာလောက်အနူးညံ့ဘူးဆိုတာ သခင်မသိသွားပုံရပြီ။
" စိတ်ချပါသခင်မ၊ သခင်မလိုအပ်တိုင်း အသင့်ရှိနေပါမယ်။ "
" အေ အခု နောက်ဆုတ်စမ်း၊ အိမ်သာ ခွက်ထဲမှာ နင့်အတွက်ဆုချထားတယ်။ ဟားဟားဟား.............. ဟားဟား...........ဟား" ဟုရယ်ပြီး
သခင်မဆုချထား သော အညိုရောင် ချောကလက်တုံး များကို ငုံ့ကြည့်နေရင်း
" ငါချထားတဲ့ဆု ရဲ့ အနံ့နဲ့ ရင်းနီးအောင်လုပ်ထား။ ဒီနေ့ကစ နင့်အိမ်ကို မပြန်ရမခြင်း ငါ့ချီးပဲကျွေးတော့မှာ။ "
ဟုပြောပြီး တံခါးပိတ်ကာထွက်သွားသည်။
<Part 2>
ကျွန်တော်လဲ သခင်မရဲ့မွှေးရနံ့သင်းနေသော ဆုများနှင့်အတူ ကြည်နူးပြုံးမိပြီး ဘာလုပ်ရမလဲ မသိတဲ့အတွက် ဒီတိုင်းမလုပ်ပဲ ငြိမ်သက်စွာထိုင်နေရင်း မှေးကနဲ အိပ်ပျော်လုနီးနီး ငိုက်မိရာ နှာခေါင်းနှင့်ပါးစပ်မှာ ရေပေါ်တွင် ကြာရွက်များ ကဲ့သို့ တစ်ဝက်ပေါ် တစ်ဝက်မြုပ် ဖြစ်နေသော သခင်မကြာညိုရဲ့ မာကြောသော ဆုလဒ်များဖြင့်မိတ်ဆက်မိပါတော့သည်။ ထိုချိန်မှာ ဗိုက်မှ အသံများမည် လာသည်ကို ကြားမိတော့မှ ညနေကျူရှင်မှပြန် လာပြီးကတည်းက ငှက်ပြောသီးတစ်လုံးပဲစားရ သေးသည်ကို သတိရပြီး ဗိုက်ကလဲ စာတာနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖျား နှစ်ခုနှင့် ရေပေါ်တွင် ပေါ်နေသော သခင်မ ကြာညို ရဲ့ချောကလပ် တုံးလေးကို ပါးစပ်ထဲလိပ်တင်မိလိုက်သည်။ သို့သော် နှုတ်ခမ်းမှ ချော်ထွက်သွားသဖြင့် လျှာကို ထုပ်ပြီး သခင်မရဲ့ချောကလပ်တုံးလေး ကို ကော်တင်လိုက်ရာပါးစပ်ထဲ ပါလာပြီ။ ထိုအဏနောက်မှ
" စားလို့ကောင်းလား? " ဟူသော ဩဇာအာဏာအသံ ကိုကြားလိုက်မိရာ၊ ဘယ်အချိန်က တည်းက စကြည့်နေတာလဲ အသိဘူးဗျ။ အခန်းဝမှ ခေါင်းကို အရှေ့သို့ အနည်းငယ်တိုးကြည့်ပြီး။
" မြန်မြန်ကုန်အောင်စား၊ ငါတစ်နေကုန် အပြင်သွားရတာညောင်းနေပြီ။ စားပြီးရင် အိမ်သာထဲ မှာပဲ ငါဖင်ဆေးနေကျဆပ်ပြာနဲ့ ပြောင်အောင်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခဲ့၊ ပြီးရင်ငါ့ခြေထောက်ကို လာနှိပ်ပေး၊ ကြားလား။ "
ကျွန်တော်လဲ ဟုတ်ကဲ့ လို့တောင်ပြန်မပြောပဲ ခေါင်းကို ဗိုလ်ထိုင်ထဲ အဆုံးငုံ့ကာ လျှာပါမက ခေါင်းပါအားပါးတရ လုပ်ပြီးကော်ခတ်နေမိတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ပြို့ချင်ချင် ဖြစ်နေပေမဲ့ အော် ငါ့ရဲ့ သခင်မဆုချထားတာပါလား၊ နောက်လဲ အိမ်မပြန်မချင်း စားနေရတော့မှာဖြစ်သောကြောင့် ပြို့ချင်စိတ်များ ကို သခင်မရဲ့ချောကလပ်တုံးညိုညိုနှင့်အတူ မျိုချလိုက်တယ်။
သန့်ရှင်းရေးတွေအကုန်လုပ်ပြီး ပါးစပ်ပါဆပ်ပြာနဲ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးနောက် သခင်မ ရှိရာအိမ်ရှေ့ သို့ဒူးထောက်ပြီးလိုက်သွားရာ သခင်မက သူ့အိပ်ရာမှာညအိပ်ဝတ် ဝမ်းဆက် ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးနဲ့ မှောက်ပြီးဖုန်းထဲမှကျွန်တော့်ပုံတွေကို ကြည့်ပြီး ရယ်နေတယ်။ ကျွန်တော့် က သခင်မရောက်ပါပြီလို့ပြောလိုက်တော့။
" အေ၊ ရောက်ပြီဆို ငါဒီနေ့ တစ်နေကုန်ဒေါက်မြင့်ဝတ်ထားတာ။ ခြေထောက်တွေညောင်းနေပြီ။ နင့်မေးစေ့နဲ့ ခြေဖဝါးတွေကို နှိပ်ပေးစမ်း။ " ဟုတစ်ချက်မကြည့် ကြောပေးပြီးအမိန့်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သခင်မ ကြာညိုပေးတဲ့အမိန့်အတိုင်းပဲ မှောက်ယက်လေးဆန့်ထားတဲ့ ခြေဖဝါ လေး နောက်က လက်ထောက်မှောက်ချလိုက်ပြီး မေးစေ့နဲ့ ခြေဖဝါး နုနုလေးကို နှပ်ပေးပါလိုက်တယ်။ ခြွေနံ့လေးကလဲ သင်း၊ ဖုန်မှုန့်တွေကို မေးမှာပေကျန်နေတာပေါ့။ စိတ်ထဲမှာကြည်နူးခြင်းတွေ၊ တစ်သက်မှာ ပထမဦးဆုံးတွေ့အကြုံကို တစ်သက်လုံးခစားခွင့်ရခဲ့ရင်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ မောလို့မော နေမန်းမသိ အချိန်တော်တော် ကြာတစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် ပြောင်းနှိပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သခင်မ ကြာညိုကနေပြီး
" ငါ့ခြေထောက်တွေဆေးပေးတော့၊ ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပဲ၊ ငါနားခြင်နေပြီမလို့။ " လို့ပြောတော့ ကျွန်တော်က လျှာလေးကိုထုတ် ခြေဖဝါးကိုတစ်နေရာမကျန် အားရပါးရ လျက်ဆေးပေးပြီး ခြေချောင်းလေးတွေ ခြေချောင်း ကြားတွေကိုပါလျှာကို အဆုံးထိထုတ် လျက်နေ တုန်း တစ်ချက်တစ်ချက် သခင်မရဲ့ နောက်ကြောခါးအောက် က မို့မောက်နေတဲ့ကစ်တာရှိတ်လေးကို ကြော်ဖြတ်ပြီး သခင်မ မှောက်လျက်ခေါင်းကို စောင်းပြီးအိပ်နေတာကို ဖူးမျော်နေမိတယ်။ သခင်မက နားလို့မပြောသေးတာနဲ့ တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်ပြောင်းပြီး ဆေးကြောပေးနေတော့ အချိန်တော်တော် ကြာသွားတာနဲ့ သခင်မက အရင်အိပ်ပျော်သွားပြီးတော်တော်ကြာကြာမှ သခင်မခြေရင်းမှာ သခင်မရဲ့ ခြေဖဝါး ပေါ်မှာကိုခေါင်းလေးအုံးပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။
မနက်ရောက်တော့ သခင်မ ကြာဖြူကအရင်နိုးတာနဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့ပါးကို ခြေဖမိုးနဲ့ ဆက်ဆက်ဆက် ဆို လှုပ်ပြီးတော့
"ဟဲ့၊ ဟိုကောင် ထတော့ ငါ့ကိုမနက်စာ လုပ်ထားပေးစမ်း။ " ဟုပြောကာ အိမ်သာဖက်သို့ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ မျက်နှာမြန်မြန်သစ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့ သခင်မစားဖို့ ကော်ဖီဖျော် ပါမှုန့်ကို ထောပါတ်လေးသုပ် သကြားလေးဖြူးလုပ်ပေးနေစဉ် အိမ်သာမှ ပြန်ထွက်ပြီ
" ငါဒီနေ့ အလုပ်သွားစရာမလိုဘူး၊ နင်ကျူရှင်ဒီနေ့ပျက်လိုက်။ ငါ့ကို သခင်မ တစ်ယောက်လိုတစ်နေကုန် သေသေခြာခြာ ခစားစမ်း။ မနက်စာလုပ်ပေးပြီးရင်ထားခဲ့ အောက်ဆင်းပြီး ငါ့အတွက်နေ့လယ်စာ ကြက်ဆီထမင်း သွားဝယ်ထားပေး။ " လို့ပြောပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်မျက်နှာသစ်နေချိန် ကျွန်တော် ကအိမ်အောက်ဆင်းပြီး သခင်မ ကြာညိုခိုင်းတာ သွားလုပ်ဖို့ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ သခင်မကြာညိုကတော့ မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာကို စားရင်း ဒီနေ့ ဒီကျွန်ကောင်ကို ဘာတွေလုပ်ခိုင်းရင်ကောင်းမလဲ ဆိုတာ စဉ်စားနေတော့တယ်။ ကဖွန်တော်က ဆီထမင်းလဲ အောက်မှာတွေ့တာနဲ့ စားချင်လို့ ဝယ်လာလိုက်တာ အပေါ်ရောက်တော့
" နင့်ကို ကြက်ဆီထမင်းပဲဝယ်ခိုင်းတာလေ၊ ဒါကဘာလုပ်ဖို့လဲ၊ ပေးစမ်းဆိုပြီး ပါမှုန့်ကို ဆက်မစားတော့ပဲ ဆီထမင်းတွေအကုန်စားလိုက်တယ်။
" နင့်ကိုပြော ပြီးပြီလေ ငါကျွေးတာပဲစားရမယ်ပြောထာတယ်မဟုတ်လား၊ နင်စားချင်နေသပ ဆိုလဲ ငါ့ချီးဖြစ်သွားမှ စားရမယ်၊ အခုတော့မရသေးဘူး၊ ခဏစောင့်အုံး။ "
စားပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာပြန်သွားလှဲ လိုက်ပြီး ညအိပ်ဝတ်တွေကို ဘောင်းဘီကစချွတ်လိုက်တယ်
" လာစမ်းဒီကို၊ ငါ့ကို သန့်ရှင်းရေးမလုပ်ပေးရသေးဘူး၊ မနက်သေးပေါက်ပြီးတော့။ "
ကျွန်တော်လဲ ဒူးထောက်ပြီးရောက်သွားတော့ ခေါင်းရင်းမှာရှိတဲ့ သခင်မ ကြာညိုဖတ်လက်စ ဝတ္ထုစာအုပ်လေးကို ကောက်ကိုင်ပြီးဖတ်နေတယ်။ ကျွန်တော် အနားရောက်တော့ ခါးလေးကြွပေးတယ်၊ အတွင်းခံ ကို ချွတ်ဖို့။ ပြီးတော့ပေါင်လေး ကို ဘယ်ညာဖြည်းဖြည်းလေး ဟပေးတော့ ကျွန်တော်လဲ သခင်မရဲ့ ခြုံနွယ်တွေထူထပ်တဲ့ ပေါင်းဖူးစိုက်ခင်းလေးကို သေခြာ လျှာနဲ့ ထွန်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ အရှိန်နည်းနည်းရလာတော့ သခင်မပါးစပ်က ညည်းညူသံ ကိုကြားနေရတယ်။ သခင်မက စာအုပ်ကို ညာဖက်လက်မှ လွတ်ကျသွားပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းမ ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်၊ နှုတ်ခမ်းနှင့်လျှာ တို့နှင့် အားပါးသရ ပွတ်၊ မျက်လုံးလေးအသာပတ်ပြီး ညည်းညူ သံက အရှိန်ပြင်းလာခဲ့သည်။ ဆံပင်ကျွတ် မှာမပြောနှင့် အသက်ပင် ကျွန်တော် မည်သို့ရှူနေသည်ကို သတိမထားမိ၊ အပျော်လွန်၍ အရသာခံကြည်နူးနေမိသည်။
ညည်းညူသံများ အရှိန်အမြင့်ဆုံ၊း အသံ အကျယ်ဆုံးထွက် သွားပြီး ကျွန်တော်ဦးခေါင်း မှဆံပင်များလဲပြေလျော့သွားသည်။ ထို့နောက် သခင်မ ကြာညိုသည် အိပ်နေရာမှမှောက်ယက် ဒူးထောက်ထလိုက်ရာ သခင်မ၏ ခြုံနွယ်ထူထပ်သော ပေါင်းဖူးစိုက်ခင်းသည် ကျနော် ပါးစပ်ပေါက်နှင့် ကွက်တိ
" လျှာထိုးထည့်ပြီး အရည်တွေ နင့်ပါစပ်ထဲ အကုန်ပြောင်အောင်၊ ငါ့အိပ်ယာခင်းမပေအောင် သေခြာ လျက်ပေးစမ်း။ " မနက်စာလဲ မစားရ ပါးစပ်များလဲညောင်း၊ အားကုန်သွားသဖြင့် ဗိုက်ဖြည့်ရန် အာဟာရအရည်တွေတိုက်ကျွေးနေပြီ။ သခင်မ အမိန့်ပေးသလိုပဲ ချွဲပျစ်ပျစ် အရည်တွေကို ကျွန်တော့်လယ်ပင်းနဲ့ အာခေါင်ကို ဖြတ်ပြီး ဗိုက်ထဲအရောက်ပို့လိုက်တယ်။ သခင်မလဲ ဒူးထောက်ရတာညောင်းလာသောကြောင့် ကျွန်တော့်ရင်ဘက် ပေါ်ကို အိပ်ချလိုက်ပြီးခေါင်းအုံးကို ခေါင်းအောက်ခုကာ ခြေထောက်ကို သက်တောင့်သက်သာရှိမဲ့ အနေအထားမှာထားလိုက်တယ်။
" ခြွေတွေထွက်သွားပြီ၊ ငါ့ဖင်ဝက ခြွေတွေကို ပြောင်အောက်လျက်။ "
ကျွန်တော့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ အရင် သခင်မရဲ့ ဖင်ဝလေးတွေကို အရင်အနမ်းဖွဖွလေးတွေပေးနေရင်း
" ဘူး......... "
သခင်မ က ကျွန်တော့်ကို လှောင်ပြောင်ရယ်နေတာပေါ့။ ကျွန်တော်ကတော့ အနမ်းမပျက်ပဲ။ ပြီးတော့ လျှာလေးကိုထုတ်ပြီး သခင်မဖင်ဝလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးသလိုမထိုးသလို လျက်ပေးနေသလို လုပ်ပေးနေတယ်။ သခင်မက ကျွန်တော့် လျှာထိပ်က သူမရဲ့ ဖင်ဝနဲ့ ထိတိုင်းညည်းသံလေးတွေနဲ့ အတူ
" နှင့်လျှာကို အဆုံးထိထိုးထည့်ကြည့်စမ်း။ " သခင်မလဲ ထိုကဲ့သို့သောခံစားချက်မျိုးကို တစ်ခါမှ မခံဖူးဘူးဆိုတာ သိသာနေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ လျှာကို အာခေါင်နာတဲ့အထိ တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး သခင်မရဲ့ ဖင်ဝကနေထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။
" အား..................... " အသံပျော့ပျော့လေးနဲ့ အတူ ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ် သခင်မရဲ့ဖင်ဝက လျှာနဲ့တေ့ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် လျှာနဲ့ သခင်မဖင်ကို အဆုံးထိထိုးပေးတိုင်း သခင်မက ကျွန်တော့် ခေါင်းပေါ်အားစိုက်ထိုင်လိုက်တယ်။ သခင်မ အားမရနေဘူးလေ။ ဒီလို နဲ့ နည်းနည်း ကြာတော့ သခင်မရုတ်တရက် လုပ်ရှာမှုတွေကို ရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ကလျှာလေး ထုတ်တန်းလန်းနဲ့လှန်းကြည့်နေမိတော့တာပေါ့။
" နင်သိပ်စားချင်နေတဲ့ ဆီထမင်းရပြီထင်တယ်၊ ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်လာခဲ့၊ နင့်ကိုဆုချတဲ့အနေနဲ့ ငါတိုက်ရိုက်ပါပေးမယ်၊ အဝစားထား၊ တစ်စက်မှ မကျစေနဲ့၊ ကြားလား။ "
ကျွန်တော် သခင်မ စိတ်ကျေနပ်တဲ့ အထိ လျှာနဲ့ ပြုစုထားတဲ့အတွက်ဆုချတော့မယ်။ ဆီထမင်းက အစာကြေတာတော်တော် ကြာတာပဲ။ ဘယ်လောက်ကြာလဲ ဆို ကျွန်တော် သခင်မ စိတ်အလိုကျ လျှာကို အဆုံးထုတ်တွန်းထား ရတာ အံတောင်ခိုင်နေပြီ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ သခင်မနောက်လိုက်သွားတာ ရေချိုးခန်းနားရောက်တော့ သခင်မက အပြင်ကနေတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်အရင်ဝင်နေရာယူလိုက်တယ်။
" ခေါင်းချပြီးကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလှဲအိပ်လိုက်၊ ပါးစပ်ကိုဟထား။ "
စကားလုံးတိုင်းက ကျွန်တော့်အတွက် နတ်ပြည်ကို လှေကားထစ် လေးတွေအတိုင်း ရောက်ရောက်သွားသလိုပဲ။ အမိန်တိုင်းကို နာခံရင်း ပါးစပ်အဟလိုက် သခင်မနောက်ကြောနဲ့ ဖင်ဝကို မြင်နေရပြီ။ သခင်မ ကြာညို က သူမရဲ့ ညာဖက် ပုခုံးကို ကျော်ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့် ပါးစပ်နဲ့ သူမရဲ့ ဖင်၀ ကိုချိန်ညှိ လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဟိုဖက်ပြန်လှည့်သွား ပြီးအချိန်တော်တော်ကြာ အားစိုက်နေတယ်။ သခင်မတော်တော် အားစိုက်လိုက်ရတယ်။ မကြာမီ အမဲရောင် မာကြောကြော အတုံးကြီးကြီးက သခင်မရဲ့ ဖင်ဝကနေ တဖြည်းဖြည်း တွဲလောင်းကျလာတယ်။ ဆီထမင်းကြောင့် ဖြစ်မည်။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာနေရခြင်းနဲ့ အလွန်မာကြောသောအရာ ကို ကျွန်တော် သွားဖြင့်ဖွဖွ ကိုက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖြင့်ထိန်းလိုက်သည်။ သခင်မ ကြာညို အမိန့်မတိုင်း အောက်မကျအောင် အကုန်စားပြီးနောက် ပါးစပ်ကို ဆေးခိုင်းပြီး သခင်မ၏ ဖင်ဝကို လျှာဖြင့်လျက်ခိုင်းသည်။ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာ သခင်မအလိုအတိုင်း အမိန့်အတိုင်းနာခံ ပြီး နေလာတာ ယနေ့မနက် ၁၀နာရီဝန်းကျင်လောက် အမေပြန်လာခေါ်တော့ အမေကနေပြီး
" ညီမကြာညိုသွေး အစ်မ သားပြောစကားနားထောင်လား၊ လိမ်မာရဲ့လား " လိုမေ့းလိုက်တယ်။ သခင်မ ကြာညို ကကျွန်တော့ မျက်နှာကိုလှန်းကြည့်လိုက်ပြီး
" လိမ်မာပါတယ်၊ ပြောစကားလဲ နားထောင်တယ်၊ သူ့ကို ညီမ သင်ခန်းစာတွေ၊ အတွေ့အကြုံတွေ အများကြီးသင်ပေး ပြောပြပေးထားတယ်။ နောက်လဲအစ်မ အိမ်ကို လာခဲ့နော်။ မေမေကိုပြောခဲ့။ လာမယ်ဆိုဖုန်းကြိုဆက်၊ ကြားလား "
" ဟုတ်ကဲ့၊ သ..........၊ အဲ့၊ အစ်၊ အစ်မ၊ ကျွန်တော် ပိတ်ရက်တွေ အမြဲလာခဲ့ပါ့မယ်။ "
ကျွန်တော် နှုတ်ကျိုးနေပြီလေ၊ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာလဲ အမြဲသခင်မလို့ပဲ နေရာယူထားတော့၊ ပိတ်ရက်ဆို ဂိမ်းဆိုင်တွေ စိတ်ဝင်စားတော့မှာမဟုတ်ဘူး။
" အေး၊ လာခဲ့၊ မမ မင်းကို ဒီထက်မက အများကြီးချက်ကျွေးချင်သေးတယ်။ "
Comments
Post a Comment