ချစ်သူ သို့မဟုတ်.....

Photo Loading. . .

အခန်းတစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်နေပြီး

အလင်းရောင်က အနည်းငယ်သာ

ရှိလေသည် ထိုအခန်းထဲတွင်တော့

ကောင်မလေးတစ်ယောက် လဲလှောင်းလျှက်

သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်အစားမရှိ

လည်ပင်းတွင်လည်ပတ်လေးတစ်ခု လက်ထိပ်ခပ်လျှက်

ခြေထောက်တွင်လည်းစတီး ခြေကျင်းလေးကအမှောင်

ထဲတွင် တစ်လက်လက်

*ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်*

ရူးဖိနပ်သံတစ်ခု ထိုအခန်းနားသို့ လျှောက်လာသော

အမျိုးသားတစ်ယောက် လက်ထဲတွင်တော့ ထမင်းပန်းကန် တစ်ချက် 

အခန်းရှေ့ရောက်သည်နှင့် အခန်းတံခါးက်ု ဖွင့်လိုက်ပြီး

ထမင်းပန်းကန် ကို အခန်းထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး

အခန်းတံခါးကို ချက်ချင်းပြန်ပိတ်ကာ ထွက်သွားလေ

တော့သည်

ကောင်မလေးလည်း ကောင်လေးလာပေးသော

ထမင်းပန်းကန်ထဲက ထမင်းကိုစား အခန်းထောင့်မှာ

ရှိတဲ့ ရေအိုးထဲကရေကိုသောက်ပြီးပြန်အိပ်ပျော်သွား

လေသည်....

ထိုကောင်မလေး နာမည်က ကဗျာ တကယ်တော့

ကဗျာ ဟာရန်ကုန်မှာ ကြီးပျင်းသူမဟုတ်

နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှ ကျောင်းလာတတ်နေသူ

ကောင်လေးမှာလည်း တစ်ခြားလူမဟုတ် သူ၏ချစ်သူ

တစ်မြို့တည်းနေသူ ငယ်ငယ်တည်းကသူငယ်ချင်းဖြစ်

ပြီး ၁၀တန်းအောင်ပြီးတော့ချစ်သူတွေဖြစ်လာကြသည်

ကောင်လေး နာမည်က ဝေယံ

သူတို့ချစ်သူတွေဖြစ်နေတယ်ဆို တာနှစ်ဖက်မိဘတွေလည်းသိပြီး သဘောတူထားတာ

ကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခရီးကဖြောင့်ဖြူးးလျှက်

အခုတေ့ာ နှစ်ယောက်လုံး ရန်ကုန်တွင်လုံးချင်းတိုက်လေး ဌားကာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အတူတူနေပြီး ကျောင်းတတ်နေ

ကြချင်းဖြစ်သည် တစ်ချိန်မှာ လက်ထပ်ကြမယ့်သူတွေ

ဆိုတော့ လူကြီးတွေကလည်း အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲ

အတူတူနေတာကို ဘာမှမပြောတော့ပေ

နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ မိဘတွေက အချမ်းသာကြီးမဟုတ်

ပေမယ့် နေနိုင်စားနိုင်တဲ့ သူတွေဖြစ်လေတော့

သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်ဘာမှအပူအပင် မရှိပဲ

ကျောင်းတတ်နိုင်ကြသည်

နောက်နေ့မနက် မိုးလင်းတော့ ဝေယံ ကဗျာ ရှိတဲ့အခန်း

သို့ရောက်လာပြီး ကဗျာ ကိုယ်ပေါ်ကအနှာင်အဖွဲ့ တွေ

ကိုဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး

*ကျောင်းသွားဖို့ပြင်တော့ ကဗျာ 

ကို ကားပေါ်ကပဲစောင့်နေမယ်*

*ဟုတ် ကို*

ကဗျာလည်းထိုအခန်းထဲမှထွက်ပြီး ရေမိုးချိုးအလှပြင်

ကာ ကျောင်းသို့ ဝေယံနဲ့အတူတူ ထွက်လာခဲ့လေသည်

ကားပေါ်ရောက်မှ

*ဗိုက်ဆာတယ် ကဗျာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်မှာ

ဝင်စားကြတာပေါ့*

*ဟုတ် ကို*

နှစ်ယောက်လုံးကားပေါ်မှာ ဘာစကားမှမပြောဖြစ်

ဆိုင်ရောက်မှ ဝေယံက

*ကို့ ကိုစိတ်ဆိုးလား ကဗျာ*

*မဆိုးပါဘူး ကိုရယ် ကဗျာ ကိုမကြိုက်တာလုပ်မိ

တာကိုး*

*နောက်ဆို မလုပ်မိစေနဲ့ပေါ့*

တကယ်တော့ မနေ့က အခန်းထဲမှာ တစ်ညလုံး

တစ်ရက်လုံး ပိတ်ခံထားရတဲ့အကြောင်းရင်းက

ကျောင်းမှာတစ်ခြားကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့

စကားပြောမိသောကြောင့်ဖြစ်သည်

ကဗျာ တို့နှစ်ယောက်ကြားက သတ်မှတ်ထားသော

အကြောင်းအရာတွေထဲကတစ်ခုဖြစ်သည်

ကဗျာ ကိုဝေယံက ဟိုးငယ်ငယ်ထဲက အနိုင်ယူတတ်

သည် (ဥပမာ ကျောင်းကပြန်လာရင် လွယ်အိတ်ကို

သယ်ခိုင်းတာမျိုး) ကဗျာစိတ်ကလည်း ငယ်စဉ်ထဲက

ဒီလို အနိုင်ယူ လွှမ်းမိုးခံရခြင်းကိုကြိုက်သည်

ချစ်သူတွေဖြစ်လာတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်

ပွင့်လင်းစွာ ပြောဆိုခဲ့ ကြပြီး  ဝေယံကိုယ်တိုင်ကလည်း

သူတပါးကို လွှမ်းမိုး အနိုင်ယူရတာကိုကြိုက်တာကြောင့်

သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်သူဘဝ ဖြတ်သန်းပုံတွေက

တစ်ခြား အတွဲတွေလို မဟုတ်ပေ

သို့သော် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အရမ်းချစ်ကြသည်

နားလည်မှု လည်းရှိကြလေသည်

စားသောက်ပြီး ကားပေါ်ပြန်ရောက်တော့ ဝေယံက

*ကဗျာ နောက်ဆို ဘယ်ယောကျာင်္းလေးနဲ့မှစကား

မပြောနဲ့နော် ဒီတစ်ခါ တစ်ညထဲအခန်းထဲမှာထားပေ

မယ့် နောက်တစ်ခါဆို နှစ်ရက်သုံးရက်ထား

မှာနော် ကြားလား*

*ဟုတ် မပြောတော့ဘူးနော် စိတ်ချ*

တကယ်တော့ ကဗျာ ကို ဝေယံ ပေးတဲ့အပြစ်တွေ

ခံဘူးပေမယ့် အခန်းထဲမှာပိတ်ထားတဲ့အပြစ်ကိုတော့

ကဗျာမကြိုက်

ကဗျာ အမှောင်ကိုကြောက်သည် တစ်ယောက်တည်း

အထီးကျန် စွာ နေရတာကို မုန်းသည်

ကဗျာ မကြိုက်မှန်းလည်း ဝေယံ သိသည် အပြစ်တွေ

ထဲမှာ ထိုအပြစ်က အကြီးလေးဆုံး အပြစ်အဖြစ်သတ်မှတ်ထားလို့ ဝေယံ က ကဗျာမကြိုက်

တဲ့ ထိုအပြစ်ကိုပေးခြင်းဖြစ်သည်

ကျောင်းရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်က မေဂျာ

မတူတာကြောင့် ကဗျာ ကိုအရင်လိုက်ပို့ဖြစ်သည်

အဆောင်ရှေ့ ရောက်တော့ ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး

*သွားတော့ ကဗျာ ကိုဒီနေ့ဘာသံမှမကြားချင်ဘူးနော်*

*ဟုတ်*

ကဗျာ ဆင်းမယ်လုပ်နေတုန်း ဝေယံက

*ကဗျာ မင်း မေ့ပြန်ပြီလား*

ထိုတော့မှ ကဗျာလည်း ဝေယံ ကိုနမ်းလိုက်ပြီး

*သွားပြီ ကို ညနေမှ တွေ့မယ်နော်*

ဝေယံလည်းသူတတ်ရမယ့် အဆောင်ရှိရာသို့ထွက်

သွားလေတော့သည်

ညနေ ဝေယံအတန်းချိန်တွေအစောကြီးပြီးလို့ ကဗျာ

ရဲ့ဆောင်ရှေ့မှာ ကားရပ်ပြီးကဗျာ ကိုစောင့်နေလိုက်

သည် ဒီနေ့ကဗျာတို့အတန်းက နည်းနည်းနောက်ကျ

၍ ကားပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့

ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က ကဗျာ အပြစ်လုပ်၍ အပြစ်ပေးခံရ

သော ပုံရိပ်တွေက အတွေးထဲ ရောက်လာလေသည်

ဝေယံ လည်းကဗျာကိုစောင့်နေရင်း

အတွေးထဲမှာပေါ်လာသော ထိုပုံရိပ်

တွေနောက်သို့ မျောပါသွားတော့သည်

အဲ့ဒီနေ့ကပေါ့

ဝေယံနဲ့ကဗျာ အတူတူ တစ်အိမ်ထဲမှာနေပေမယ့်

အမြဲတမ်းတော့ အတူတူ မအိပ်ဖြစ်

တစ်ယောက်တစ်ခန်းဆီသာ နေကြသည် တစ်ခါတစ်ရံ

မှသာ ကဗျာ ဝေယံအခန်းမှာ အတူတူ အိပ်ဖြစ်သည်

ထိုနေ့မျိုးတွင်တော့ ကဗျာ ဂရုစိုက်ရမယ့်အချက်တွေရှိသည်

 အဲဒီနေ့က ကဗျာ

မနက်အိပ်ယာ နိုးတော့ ဝေယံ က အရင် နိုး နေပြီး

ကဗျာ ကို ထိုင်ကြည့်နေလေသည်

*နိုးပြီလား ကဗျာ*

ထို မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းရဲ့နောက်မှာတော့ တစ်ခြား

အကြောင်းအရာအချို့ ကပ်ပါလာမှန်း ကဗျာ သိသည်

*ဟုတ် ကို ဘယ်အချိန်ထဲက နိုးနေတာလဲ*

*ကြာပြီ ကဗျာ တစ်နာရီလောက်ရှိပြီ မင်း နိုးမဲ့အချိန်ကို

 ထိုင်စောင့်နေတာ*

ဝေယံရဲ့ *မင်း*ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းကြောင့်

ကဗျာ စိတ်ထဲ မှာ ရှေ့ဆက်ဖြစ်လာမယ့် အရာတွေကို

ကြိုသိနေသည် 

*ဒီနေ့ ကျောင်းမတက်တော့ဘူး ကဗျာ သွား

ရေချိုး မနက်စာ စားပြီး လာခဲ့*

ကဗျာလည်း ရေချိုးခန်းရှိရာသို့ ထွက်သွားပြီးရေချိုးကာ

ထမင်းစားခန်းကိုသွားပြီး မနက်စာ အဆာပြေ စားကာ

ဝေယံရှိရာ အခန်းထဲသို့ ပြန် လာခဲ့လေသည်

ဝေယံ ကကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး သူ့ရှေ့တွင်ကဗျာ

မတ်တပ် ရပ်နေလိုက်သည်

*ဒီနေ့ ဘာလို့ ကျောင်းမတက်တော့တာလည်း မင်း

သိလား ကဗျာ*

*ဟုတ် ကဗျာ အပြစ်လုပ်မိလို့ ပါ*

*ဘာအပြစ်လည်း ပြောစမ်း ကဗျာ*

*မနက် နိုးတော့ ကို့ ထက်နောက်ကျမှ နိုး တယ်

ပြီးတော့ မနက်စာ ကိုလည်း ကို ကပြင်ပေးထား

ရလို့ပါ*

*မင်းအပြစ် အတွက်  ပေးဆပ်ရတော့

မယ် အဲဒီအတွက် မင်းကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနိုင်ပါ့မလား*

*ဟုတ် ခံယူ ပါမယ်*

ဝေယံ ရဲ့ မျက်လုံးတွေ အမူအရာတွေက တခြားအချိန်

နှင့် မတူ ခက်ထန်နေသယောင် ကဗျာခံစားမိသည်

*သွား မင်းပြင်ဆင်သင့်တာတွေပြင်ဆင်ခဲ့*

*ဟူတ်*

ကဗျာ သူ့အခန်း သို့ပြန်သွားကာ ဗီရို ထဲတွင်ရှိသော

လည်ပတ်နှင့် လက်ပတ် ခြေပတ် လေးများကို ဝတ်ဆင်

လိုက်ပြီး အဝတ်တွေ အားလုံးကိုချွတ်ချလိုက်သည်

နောက် လေးဘက်ထောက်ကာ ဝေယံအခန်းသို့

သွားလေတော့သည်

အခုချိန်ကစပြီး သူမရဲ့ အပြစ်အတွက်ပေးဆပ်ပြီးသည်

အထိ သူမ ဒီလို လေးဘက်ထောက်လျှက်သာရှိနေရမည်

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ဝေယံ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လျှက်

ဝေယံ ဆီကထွက်လာမယ့် စကားတွေကိုစောင့်နေလိုက်သည်

*မင်း အရမ်းလှတယ် ကဗျာ ဒီလိုပုံစံလေးက ငါ့ရင်ကို

ပ်ုခုန်စေတယ်*

ဝေယံပြောပြီး သူ့အခန်းထဲရှိ ဗီရို ကိုဖွင့်လိုက်ကာ

ကလစ်လေးနှစ်ခု နဲ့ ကြိမ်လုံးတစ်ချောင်းကိုယူလိုက်

လေသည်

*မင်းရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြစ်ထားလိုက်*

ကဗျာရဲ့ နို့သီး ခေါင်းနှစ်ဖက်မှာ ကလစ်လေးတွေကို

တက်လိုက်ပြီး

*game လေးအရင် ဆော့လိုက်ကြရအောင် ကဗျာ*

*ဟုတ်*

ဒါ သူတို့ နှစ်ယောက် ကြားက game တစ်ခု

ဝေယံ ၁ ကနေ ၁၅ အထိ ရေရွတ်မယ် အာ့ဒီ နံပတ်

တိုင်းမှာလည်း သတ်မှတ်ထားတဲ့အတိုင်း သူ့အဓိပ္ပါယ် နှင့်သူရှိသည်

ဥပမာ ( ဝေယံက ၁ လို့ပြောလိုက်တာနဲ့ ကဗျာက 

သတ်မှတ်ထားတဲ့ ပုံစံ ဒူးထောက်လျှက် လက်နှစ်ဘက်ကို

ခေါင်းပေါ်တင်ထားရတဲ့ ပုံသဏ္ဍန် ကိုလုပ်ပြရမည်

နံပတ် တစ်ခု တိုင်းမှာလည်း ပုံသဏ္ဍန် အမျိုးမျိုးသတ်မှတ်

ထားလေသသည်)

အဲဒီအဓိပ္ပါယ် ကို ကဗျာ က ပုံ ဖော်ရသည် တကယ်

လို့ ကဗျာ ပုံဖော်တာမှားသွားရင် ကြိမ်လုံးက ကဗျာ

ကျောပြင်ပေါ်သို့ ကျလာသည်

*ကဲ မင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား ကဗျာ*

*ဟုတ်*

ဝေယံ နံပတ်တွေကို အစဉ်လိုက်တိုင်း စခေါ်သည်

ကဗျာ ကလည်း အမှားအယွင်း မရှိလုပ်နိုင်သည်

တဖြည်းဖြည်း အချိန်တွေ ကြာလာတော့ ဝေယံနံပတ်

တွေကို အစဉ်လိုက်တိုင်း မခေါ်တော့ဘဲ သူခေါ်ချင်တဲ့

နံပတ် ကိုသူ ခေါ်သည်

*၈* 

ရုတ်တရက် မို့ ကဗျာ ပုံစံလုပ်တာ မှားသွားလေသည်

*ဖြန်း*

*မင်းမှားနေတယ် ကဗျာ*

ကဗျာ လည်းမှားနေတဲ့ပုံစံ ကိုပြန်ပြင်ရသည် သို့သော်

*ဖြန်း*

*မင်း ထပ်မှားပြန်ပြီ ကဗျာ*

အစပိုင်းမှာ တော့ သိပ်မမှားပေမယ့် အချိန်ကြာလာ

တာနဲ့အမျှ ကဗျာ မှားပြီးရင်းမှား လာတော့သည်

ဝေယံကလည်း နံပတ် တွေကို ဗြောက်သောက်

ရွတ်နေတော့ ပိုဆိုးသည်

အချိန် တစ်နာရီနီးပါး ကြာပြီးနောက် ဝေယံ game

ကိုရပ်လိုက်သည် ကဗျာ ကျောပြင်မှာလည်း အနီရောင်

အရှိုးရာ တချို့က စွဲထင်လျှက်

နို့သီး မှာ တက်ထား တဲ့ကလစ်ရဲ့ ညှပ်အားကြောင့်

နာကျင်လာသည်

*မင်း ကို ရွေးချယ်ခွင့်တစ်ခုပေးမယ် ကဗျာ*

*ဟုတ်*

*မင်း ကလစ်လေးတွေ ကို ဒီအတိုင်းတစ်နေကုန်

တက်ထားမယ်ဆိုရင် မင်းတင်ပါးကို ရိုက်ဖို့ အချက်

၂၀ကို မရိုက်တော့ဘူး *

*အချက် ၂၀ ပဲရိုက်ပါ ကလစ် ကိုတော့တစ်နေ့လုံး

မတက် ထားချင်ဘူး*

*ကောင်းပြီ ကဗျာ မင်း အဆင်သင့်လုပ်ပါ*

ကဗျာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ခါးကိုရှေ့သို့ကုန်းလိုက်ပြီး

လက်နှစ်ဖက်က ခေါင်းပေါ်သို့တင်လိုက်သည်

ဝေယံ ကဗျာ ရဲ့ပါးစပ် ဟ ခိုင်းလိုက်ပြီး ကြိမ်လုံးကို

ကိုက်ခိုင်းထားလေသည်

ပြီးတော့မှ ဗီရိုထဲတွင် ရှိသော သရေဖြင့်ပြုလုပ်ထား

သော တုတ်တံလေးကို ယူလိုက်လေသည်

ထို့နောက်တွင်တော့ ထိုသရေ တုတ်တံလေးက ကဗျာ

တင်ပါးပေါ်သို့ တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်

အချက် ၂၀ ပြည့်တော့ ဝေယံရပ်လိုက်သည် ကဗျာလည်း ဝေယံ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ပြန်နေလိုက်

သည်

ကဗျာ ရဲ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ မျက်ရည် အချို့က ကျလာ

သည် ထိုမျက်ရည် ကိုဝေယံက လက်နဲ့သုတ်ပေးပြီး

*မင်းဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ ကိုပြောပြဖို့လိုသေး

လား ကဗျာ*

*ရတယ် ကို ကဗျာ သိပါတယ်*

သူတို့အိမ်တွင် ပုံမှန်အားဖြင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေမယ့်

အခုလို အပြစ်လုပ်မိသည့်နေ့တွင်တော့ အိမ်သာမှအစ

ဘုရားခန်းထိ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရသည်

အဝတ်တွေ ကိုလည်း တစ်ပတ်လျှင် တစ်ခါသာ စက်နဲ့

စုပြီး လျှော်လေ့ရှိပေမယ့် အခုလိုအပြစ်လုပ်မိတဲ့အပတ်

နဲ့ကြုံရင်တော့ ကဗျာ လက်နဲ့သာလျှော်ရလေသည်

*မင်းလုပ်စရာရှိတာတွေမလုပ်ခင် ကို့ကိုလုပ်ပေးဖို့

တစ်ခုကျန်သေးတယ်နော်*

*ဟုတ်*

ကဗျာရဲ့ ခေါင်းက ဝေယံ ပေါင်ကြားထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း

ကပ်သွားလေတော့သည်

*ဒေါက် ဒေါက် *

ကားမှန်ကိုလက်နဲ့ခေါက်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် ဝေယံ

တွေးနေတဲ့ပုံရိပ် တွေပျောက်ကွယ်သွားလေသည်

ကဗျာ ကိုကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး

*အတန်းပြီးသွားပြီလား ကဗျာ*

*ပြီးသွားပြီ 

ကို ဘာတွေအဲလောက်တောင်တွေးနေတာလဲ*

*ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကဗျာ ဗိုက်ဆာနေပြီလား

ဒီနေ့ ကိုတို့အပြင်မှာပဲစားပြီး ရုပ်ရှင်သွားကြည်မယ့်

လေ နော်*

*ဟုတ် ကို*

ဒါ ကဗျာကို အပြစ်ပေးပြီးတိုင်း လုပ်တတ်တဲ့ အရာ

တကယ်တော့ ဝေယံ ဟာကဗျာ ရဲ့ချစ်သူ ဒါမှမဟုတ်...

End