ရွာ

photo loading....

အပိုင်း ၁ + ၂+ ၃

ရွာလမ်းထဲမှာ မိန်းကလေး၅ ယောက် ၂ယောက်တွဲတန်းစီပြီးရွာထဲဝင်လာတယ် ။ သူတို့နောက်မှာ ကြိမ်လုံးကြီးကိုင်လို့ တရွာလုံးက ခေါ်တဲ့ ဒေါ်ကြိမ်လုံး ကလိုက်ပါလာတယ်။ ရွာထဲက အိမ်တွေက ဘာဖြစ်လာကြပါလိမ့်လို့စပ်စုတဲ့ ရုပ်တွေနဲ့ ကြည့်နေကြတယ်။

     သူကြီးအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဒေါ်ကြိမ်လုံးက 

   "ဒူးထောက်လက်မြေက်ထားကြ နင်တို့တွေ"

ပြောပြီး သူကြီးကို ဖဲဝိုင်းဖမ်းလာတဲ့ ဖဲထုတ်နဲ့ ပိုက်ဆံ ၈သောင်းကျော် အပ်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ စပ်စုနေကြတဲ့ ရွာသားတွေလည်း သူတို့ဖဲရိုက်နေကြမှန်းသိတော့တယ်။ ခုတော့ ၆ယောက်လုံးဒေါ်ကြိမ်လုံးလက်ချက်မိတော့မယ်ဆိုပြီးပွဲကြည့်ဖို့ စောင့်နေကြတယ်။

      ဒေါ်ကြိမ်လုံးလို့ တရွာလုံးက ခေါ်တဲ့ ဒေါ်မျိုးသူက ရွာရဲ့အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်။ သူကြီးနဲ့ ရွာဦးဖုန်းကြီးထက်ကို ရွာသားတွေက ပိုကြောက်ရတယ်။ ရွာစည်းကမ်းဖေါက်လို့ကတော့ သူ့ကြိမ်လုံးစာမိပြီးသားပဲ ။ အခြားရွာထက်တင်းကြပ်တဲ့စည်းကမ်းကတော့ လောင်းကစားမလုပ်ရ၊ အရက်သေစာရောင်းဝယ်သောက်စားခြင်းမပြုရဆိုတဲ့ စည်းကမ်းတွေပဲ။ ဒါကြောင့်တရွာလုံးက လောင်းကစားမလုပ်၊ အသောက်အစားင်းပြီး အဆင်ပြေကြတယ်။ စိုက်ပျိုးစရိတ်ငွေလိုရင် ဒေါ်ကြိမ်လုံးက အတိုးမယူပဲ ငွေချေးပေးတယ်။ မြို့မှာ တက္ကသိုလ်တက်တဲ့ ရွာက ကျောင်းသားတွေကိုလည်းလစဥ်ထောက်ပံ့ကြေးပေးသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ဒေါ်ကြိမ်လုံး ဆိုတာနဲ့ရွာမှာ လေးစား ကြောက်ရွံကြတာ။ 

          

                   သူ့အဖေကလည်းရွာမျက်နှာဖုံးသူဌေး၊ သူ မြို့မှာ ဆရာမလုပ်ရင်း  သူဌေးတစ်ယောက်နဲ့အိမ်ထောင်ကျ ၊ ၅နှစ်လောက်ပေါင်းပြီး

သူ့အမျိုးသားက ကားတိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆုံးသွားလို့ အလုပ်ထွက် အမျ်ိုးသားနဲ့နေခဲ့တဲ့အိမ်၊ ကားနဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေရောင်းပြီး ဘဏ်တိုးထည့်စားနေတာ။ ရွာကိုချစ်လို့မြို့မှာမနေပဲ ရွာတိုးတက်ရေးအတွက် လုပ်ရင်း အပြစ်လုပ်တဲ့သူတွေကိုကြိမ်လုံးစာကြွေးလို့ ဒေါ်ကြိမ်လုံးဆိုပြီးကွယ်ရာမှာသူ့ကိုခေါ်ကြတာ။ရှေ့မှာတော့ ဆရာမပဲခေါ်တယ်။

      

     " ရွာစည်းကမ်းကို ဖေါက်တဲ့ နင့်တို့ငါ့ကြိမ်လုံးနဲ့တွေ့ပြီ

ပြော ဖဲထုတ်ဘယ်ကရတာလဲ မိအေး"

" သမီးမသိဘူး ဆရာမ သူတို့ဘာလုပ်နေကြလဲလို့ သမီးခဏကြည့်မိတာ"

ကြိမ်းလုံးနဲ့ ဖျောင်းဆို သူကြီးအိမ်ရှေ့ကွပ်ပြစ်ကို ရိုက်လိုက်ပြီး

 " နင်ကရွာခံလေ မတားဘူးလား သူတို့ကလည်းမြို့ကပြန်လာကြတာဆိုပေမယ့် ရွာသူတွေပဲလေ စည်းကမ်းသိပြီးသားပဲ "

၅ယောက်လုံးဒူးထောက်လက်မြောက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ မျက်ရည်ဝဲ နေကြပြီ။ ၉ တန်း၁၀ တန်း မှာ ဆရာမစာသင်ပေးလို့ ဆယ်တန်းအောင်ဘွဲ့ရထားကြသူတွေချည်းဆိုတော့ ဆရာမရဲ့ ကြိမ်လုံးမမြည်းဖူးသူမရှိဘူး

ဘွဲ့ရပြီးမြို့မှာအလုပ်လုပ်နေရာက Covid ကာလ အလုပ်ပါးလို့ ရွာခဏပြန်လာနေကြတဲ့ တစ်လ၅သိန်းလောက်ဝင်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာမမ တွေ။ ပိုက်ဆံကလည်းပေါ ရွာထဲမှာလည်းပျင်းလာကြတော့ ရွာပြင်လယ်တဲမှာနေ့ခင်းစုပြီးဖဲရိုက်တာ မိသွားတယ်။ 

    " လာခဲ့ မိအေး နင်က ဖဲရိုက်နေတာ လာမတိုင်ပဲ ဝင်ကြည့်တဲ့အပြစ်ရှိတယ် ၅ချက် ရိုက်မယ်  မကျည်းပင်ဖက်ထား"

 မိအေးထလာပြီး မကျည်းပင်ဖက်တော့

ဖျောင်း...ဖျောင်း... ဖျောင်း...

" ဟဲ့....လက်ဖယ်ထား လက်ကိုရိုက်မိရင်ပြန်ရိုက်မှာနော်"

 ၃ချက်မှာတင် ဖက်ထားတဲ့လက်ဖြုတ်ပြီး ဖင်ကိုအားရပါးရပွတ်နေတဲ့ မိအေးကို ပြန်ဖက်ခိုင်းပြီး

ဖျောင်း...ဖျောင်း.. ကျန်တဲ့နှစ်ချက်ထပ်ရိုက်တယ်။

" သွား ဒူးထောက်လက်မြောက်နေ နောက်တစ်ယောက်လာ"

"နင်တို့က ၈ချက်စီရိုက်ခံရမှာ ကျေနပ်လား ဆက်တိုက်ရိုက်မှာနော် "

" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျေနပ်ပါတယ် နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး အီး.. ဟီး.."

" ဟဲ့မရိုက်သေးပဲ ဘာလို့ငိုနေတာတုန်း"

"တရွာလုံးဝိုင်းကြည့်နေတာ ရှက်လို့ပါ ဆရာမ "

"မဟုတ်တာလုပ်တုန်းကမရှက်ပဲခုမှ လာရှက်နေတာ

ကဲဟာ"

ဖျောင်း...ဖျောင်း.... ဖျောင်း.....

၈ချက်ဆက်ရိုက်တာ ဖင်ကိုပွတ်ပြီးအားရတော့မှ ဒူးထောက်လက်မြောက်ရပြန်တယ်။

ကျန်တဲ့ ၃ယောက်လုံးရိုက်ပြီးတော့ 

" နင်တို့မိတဲ့ပိုက်ဆံ ၈သောင်းကျော်ကို ရွာရံပုံငွေလုပ်လိုက်ပြီ ကျေနပ်ကြလား" 

"ကျေနပ်ပါတယ် ဆရာမ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး အီးးးဟီးးးး "

" ထပ်လုပ်ရင်းလည်း လူတွေရှေ့မှာ ဖင်ချွတ်ပြီး ရိုက်ခံရမှာလေ လုပ်ရဲလုပ်ကြည့်ပေါ့ "

ပြောပြီးဖဲထုတ်ကို မီးပုံရှို့လိုက်တယ်။

 " နင်တို့ အဲလောက်အားနေရင် နောက်၁၀ရက်တိတိ ညနေ ၂နာရီကနေ ၅နာရီထိ ဖုန်းကြီးကျောင်းမှာ လုပ်အားပေးရမယ် ပျက်ကွက်လို့မရဘူး နောက်ကျရင် ဒီကြိမ်လုံးကြည့်ထား ခုတော့ ညနေ၅နာရီထိဒူးထောက်လက်မြောက်နေကြ ကြားလား"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ"

အိမ်ပြန်ရောက်ရင်လည်းအိမ်က မိဘတွေကထပ်ရိုက်မှာ သေချာနေတာမို့ ၅ယောက်လုံးက ကြိုတွေးပြီးလန့်နေကြပြီ။  နဂိုထဲက တရွာလုံး အရိုက်ကကြမ်းကြမ်းတွေ အသက်ကြီးငယ်လည်းရွေးတာမဟုတ်။ ဒေါ်ကြိမ်လုံးတောင် သူ့အဖေရှေ့ရောက်ရင် ယုန်သူငယ်ပဲ အပြစ်လုပ်ရင် ကြိမ်လုံးနဲ့ အသက်၄၀ကျော်အရွယ်ကြီး ရိုက်ခံနေရသေးတယ်။

အပိုင်း ၂

ရွာကခေါ်ကြတာက ဒေါ်ကြိမ်လုံး တကယ်တမ်းခု အသက်၄၀ ကျော်အထိ သူအမေရဲ့ ကြိမ်လုံးစာကလွတ်သေးတာမဟုတ်ဘူး။ အအိပ်မက်တော့မနက်ဆို မထလို့ သူ့အမေကြိမ်လုံးစာ တပတ်မှာ ၃ရက်လောက်မိတာ။

         ရွာထဲကလူတွေကတော့ ဆရာမကြီးဆိုပြီး သာကြောက်တာ အိမ်မှာဆို သူ့အဖေရောအမေရောသူမော့မကြည့်ရဲဘူး။ မိဘနှစ်ပါးက လက်သံပြောင်သလားမမေးနဲ့။ ဒါပေမယ့်  သူအရိုက်ခံတဲ့အကြောင်း ရွာထဲမှာ မိအေးကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမသိဘူး။မိအေးကလဲ ဆရာမကိုကြောက်လို့ ဘယ်သူ့မှပြန်မပြောရဲဘူး ။

 

  မိအေးကမနက်ဆွမ်းလောင်းဖို့ဆွမ်းလာချက်ကူရင်း ညနက်သွားလို့ မပြန်တော့ပဲ ဆရာမအိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အိပ်တာအဲနေ့က။ ရွာမှာမနက်၅ နာရီဆို ထအလုပ်လုပ်ကြပြီ။ သူကတော့ မြို့သူတစ်ပိုင်းဖြစ်သွားတာကြောင့် သူ့အမေကို ၆ နာရီထိ အိပ်ဖို့ခွင်တောင်းပြီးအိပ်နေကြ ။

ဒါပေမယ့် ၆ ခွဲမှအမြဲနိုးလို့ ခဏ ခဏ အမေရဲ့အရိုက်ခံရတယ်။ အအိပ်ကလည်းကြမ်းသမား ထမိန်နဲ့မဟုတ်ရင်လဲ မအိပ်တတ်တဲ့သူ ဆိုတော့ ထမိန်နဲ့ပဲအိပ်တယ်။ နိုးလာရင်ထမိန်တခြားလူတခြား။

 အဲနေ့က အိပ်တာနောက်ကျ လို့မနက်၆နာရီမနိုးဘူး။

ဆွမ်းလောင်းဖို့ မိအေးကို သွားနိုးခိုင်းတော့မိအေးကမနိုးရဲ။ အာ့နဲ့ဆွမ်းလောင်းပြီးလို့ ၆း၂၅ လောက်မှ မထသေးလို့ သူ့အမေက မိအေးကို

" မိအေးကြိမ်လုံးယူပြီး နင့်ဆရာမအခန်းထဲလိုက်ခဲ့ ငါသွားနိုးမယ်" 

ဆိုပြီးသွားလိုက်တာ မိအေးကြိမ်လုံးယူပြီးလိုက်လာတော့ အခန်းထဲမှာ

" ဟဲ့.. မိမျိုး ထစမ်း ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ"

ဆရာမက စောင်လေးပတ်လို့ ထလာပြီး နာရီကြည့်တော့ မျက်စိမျက်နှာပျက်နေပြီ ။ မိအေးကလည်းကြိမ်လုံးကိုင်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာလို့ အရိုက်ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။

" ဖယ်စမ်း နင့်စောင်  ဆိုပြီး စောင်ကိုဆွဲချတော့ 

" အမေ သမီးထမိန် မပါဘူး  ဆိုပြီးအတင်းပြန်ဆွဲပေမယ့်မမှီပဲ ဖင်ဟောင်းလောင်းကြီးကိုလက်နဲ့ကွယ်ပြီး ရပ်နေတယ်။

" ပေး မိအေးငါ့ကိုတုတ် နင့်လက်တွေပိုက်ထားစမ်း မိမျိုး"

အမိန့်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ပဲ လက်လေးပိုက်ပြီးရပ်နေတယ်။

ဖျောင်း...ဖျောင်း...ဖျောင်း ဆိုဆက်တိုက်ရိုက်ချလိုက်တာ မိအေးကပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။

ဆရာမဖင် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကြီးမှာလည်းအနီတန်း ၃ခုက ထင်းခနဲ ပေါ်လာတာမြင်တယ်။

ဖင်မှာအရင်ကရိုက်ခံရထားဖူးတဲ့ ကြိမ်လုံးရာ အမာရွတ်တွေးလည်းရှိနေတယ်။

 " ကြည့်ထားမိအေး နင့်ဆရာမဘယ်လောက်ဆိုးလဲဆိုတာ ဖင်က အမာရွတ်တွေက သက်သေပဲ အဲဒါငါတို့ရိုက်တာမဟုတ်ဘူး သူအိမ်ထောင်ကျစက ဆိုးလို့ သူ့ယောက္ခမရိုက်ထားတာ  "

 

ပြောပြီး ထပ်ရိုက်ဖို့ပြင်တယ်။

" လက်ပြန်ပိုက်ထားစမ်း ခုမှနင့်ဖင်ကိုပွတ်မနေနဲ့"

ဖျောင်း..ဖျောင်း... ဆို ၁၀ချက်ရိုက်ပြီး ထွက်သွားတယ်။

ဆရာမက ထမိန်းရှာပြီးဝတ်မလို့လုပ်နေတုန်းမိအေးက

 " ဆရာမ သမီးဆေးလူးပေးမယ် ထမိန်ခဏထားပြီး

မှောက်ပေး"

   "မိအေး နင်ဘယ်သူကိုမှလျောက်မပြောနဲ့နော် ငါဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ရိုက်ခံရတာ သူများတွေသိကုန်ရင် ငါ့နင့်ကို 

လူတွေရှေ့ ဖင်ပြောင်ချွတ်ရိုက်မှာ ကြားလား"

 " ဟုတ်ကဲ့မပြောပါဘူး ဒါပေမယ့် ဆရာမ ဖင်အမာရွတ်ထင်အောင် ရိုက်ခံ ရတဲ့ အကြောင်းပြောပြ"

" ငါအိမ်ထောင်ကျပြီးစ မြို့လိုက်သွားပြီးယောက္ခမ အိမ်မှာပဲနေကြတော့ ငါ့ယောက်ကျားက Club တက်တာဝါသနာကြီးတယ်။ သူ့အမေက လုံးဝမကြိုက်ဘူး ။

Club သွားတာသိလို့ကတော့ နှစ်ပင်လိမ်ကြိမ်လုံးနဲ့ ခွေကျအောင်ရိုက်တာတဲ့။

ငါနဲ့ရပြီး တစ်လလောက် သူ့အမေကဘာမှမပြောတာကိုအခွင့်အရေးယူပြီး Club သွားပြီဆို ငါ့ကိုပါခေါ်သွားတယ် ။ ငါလဲလိုက်သွားရင်း နဲ့ Club သွားရတာသဘောကျလာတော့ နောက်ပိုင်း အချိန်ရရင် Club ကိုခိုးခိုးသွားကြတာ။

ပထမအကြိမ်မိတယ် ၃ချက်စီရိုက်ခံရတယ်။

ဒုတိယတစ်ကြိမ်မိတယ် ၆ချက်စီ ရိုက်ခံရတယ်။

တတိယအကြိမ်လဲမိရော နှစ်းယောက်လုံးကို ဖင်ချွတ်ပြီး 

၁၂ချက်စီအားကုန်ရိုက်တာ ကြိမ်လုံး ၃ချောင်းကြိုးတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးဖင်မှာသွေးတွေစို့ကုန်တဲ့အထိ။ တစ်ညလုံးမိုးလင်း CCTV ရှေ့မှာမထတမ်းဒူးထောက်လက်မြောက်ရတယ်။ ၅ရက်လောက်မထနိုင်ဘူးငါက။

Club ဆိုအသံတောင်မကြားချင်တော့ဘူး။ ဖင်မှာလည်းအမာရွတ်တွေချည်းပဲ။ အမေတို့ကိုလည်းလှမ်းတိုင်တော့အမေတို့ကလည်း ဆူတာ ဘယ်နားနေရမှန်းမသိဘူး။

  ပညာရေး ကောလိပ်တက်တုန်းကလည်း အရိုက်ခံခဲ့ရတာပဲ။  ခုရွာ အလယ်တန်းကျောင်းအုပ် ဒေါ်စုမာနဲ့ သူ

က အဆောင်မှာ အအိပ်အကြီးဆုံးစားရင်းဝင် ။ မနက် 

PT ချိန်တွေထမပြေးလို့ မနက်တန်းစီတဲ့အချိန် ကျောင်းသူအကုန်လုံးရှေ့မှာကြိမ်လုံးနဲ့အမြဲဆော်ခံထိနေကြ။

ကျောင်းသွားချိန်ဆို သူတို့ကအတွင်းခံ ဝတ်သွားလေ့မရှိဘူး ။ဖင်လုံးလုံးလေးပေါ်မှာ ကြိုးရာထင်နေတာမကြိုက်လို့။

အရိုက်ခံပြီးတော့ကိုအိပ်ကြတာ နှစ်ယောက်လုံးကအကျင့်တူ။ တခါတလေ အတန်းစီကွင်းမှာ ဆရာမကြီးက ရိုက်ဖို့ခေါ်တာ သူတို့က အဆောင်ထဲအိပ်ကောင်းတုန်းမလို့ အဆောင်ထိသွားပြီး ကြိမ်လုံးနဲ့ ဆော်ခံထိတာ။

 တစ်ရက်မှာတော့ ဆရာမကြီး လာမရိုက်ခင် ကျောင်းစိမ်း နဲ့ အုတ်တံတိုင်းကျော်ထွက်ပြီး အပြင်စျေးတန်းမှာမုန့်ထွက်စား ပြီးမှ ကျောင်းရှေ့ပေါက်က ပြန်ဝင်ဖို့ လုပ်တာ ဆရာမကြီးကမုန့်စျေးတန်းထိ ကြိမ်လုံးကိုင်ပြီးလိုက်လာလို့ မုန့်စျေး တန်းမှာတင် လူတွေရှေ့မှာ ဆရာမ ဝတ်စုံနဲ့  ရိုက်ခံလိုက်ကြရတယ်။

" ထလာစမ်း နှစ်ယာက်လုံး PT လည်းထမပြေး အတန်းစီကွင်းလည်းမလာ နင်တို့အပြစ်နင်တို့သိတယ်မဟုတ်လား"

"သိပါတယ် ဆရာမကြီး ကျောင်းထဲမှာပဲ အပြစ်ပေးပါလားရှင့်"

" မရဘူး ငါအပြစ်ပေးမလို့ စောင့်နေတာနင်တို့ကမလာလို့ နင်တို့ရှိတဲ့ ဆီကိုငါ လာရတာ စျေးလာမဆစ်နဲ့ လက်ပိုက်ထား ဟိုဖက်လှည့် နှစ်ယောက်လုံး"

လက်ပိုက်ပြီး ဖင်လှည့်ပေးထားကြပေမယ့်ပါစပ်က မရိုက်ဖို့တောင်းပန်တယ်။

" ဆရာမ ကျောင်းခန်းထဲမှကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ ဒီမှာလူတွေအများကြီး "

" ဒီလိုရိုက်မှ နင်တို့က မှတ်မှာ အပျင်းကြီးတာပြောက်မှာ"

ဖျောင်း..ဖျောင်း...  အပျင်းထူဦးမလား..ဖျောင်း..

ဖျောင်း

ကျောင်းစိမ်းထမိန်တွေနဲ့ ဆရာမပေါက်စ နှစ်ယောက်ကို ဆရာမကြီးက ရိုက်နေတော့လူတွေက အံသြတကြီး ငေးကြည့်နေကြတယ်။ 

၃ချက်စီရိုက်ပြီး နာရွက်ဆွဲထိုင်ထ အခါ ၂၀ လုပ်ခဲ့ရသေးတာလူကြားထဲ။

ပြီးတော့နှစ်ယောက်လုံးကို နားရွတစ်ဖက်စီ ဆွဲပြီးကျောင်းခန်းထဲထိ ခေါ်လာတာ နာလို့မျက်ရည်တွေတောင်ထွက်တယ် ။ ကျောင်းခန်းထဲရောက်တော့ ပထမအချိန် စာတောင်သင်နေတုန်း သူတို့ဝင်လာပြီးအတန်းရှေ့မှာလက်ပိုက်ရပ်နေတယ် ။

 "  နင်တို့အပြစ်တွေပြောငါ့ကို "

 " PT ပျက်တာ ...တန်းစီပျက်တာ.. အပြင်ခိုးထွက်တာ

၃ခုပါ ဆရာမကြီး"

" နင်တို့ကိုကျောင်းထုတ်မယ် အထုတ်ပြင်ပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ပြင်"

 " ကျောင်းတော့မထုတ်ပါနဲ့ရှင့် ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ ကျွန်မတို့ခံပါ့မယ်ရှင်"

ကျောင်းမှာအတော်ဆုံးကျောင်းသူနှစ်ယောက်ဆိုတော့ ဆရာမကြီးလည်း မထုတ်ရက်ပါဘူး"

စာသင်နေတဲ့ဆရာမကလည်း

" ကျောင်းထုတ်တဲ့အထိတော့ အပြစ်မပေးပါနဲ့ ဆရာမကြီး သူတို့က စာတော်ကြတယ် ဆရာမလည်းအရမ်းဖြစ်ချင်ကြတာ သူတို့အပြစ်က အပျင်းကြီးတာပဲ ရှိတာပါ "

" အေး.. ဒီတစ်ခါခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်မယ် ဒါမေမယ့် မှတ်လောက်အောင်အပြစ်ထပ်ပေးရမယ်"

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမကြီးရှင့် ကြိုက်သလို အပြစ်ပေးပါ သမီးတို့ခံဖို့ အသင့်ပါရှင့် "

" ပြီးမှ ဆရာမကြီး ရက်စက်တယ် မလုပ်နဲ့ နင်တို့ ထမိန်တွေ ချွတ်လိုက် ဖင်ချွတ်ပြီး ၅ချက်စီထပ်ရိုက်မယ် 

ထိုင်ထ ၅၀ ထပ်လုပ်ရမယ် "

 

နှစ်ယောက်လုံးဘာမှအတွန်မတက်တော့ပဲထမိန်တွေကိုချွတ်ချလိုကြတယ် ။ ကံကောင်းတာက သူတို့နှစ် မှာကျောင်းသားမရှိပဲ ကျောင်းသူချည်းမလို့ မရှက်နေတော့ပဲ ချွတ်ချလိုက်ကြတာ။ ခုဏက လူကြားထဲ ရိုက်ခံရသလောက်တောင်ရှက်ဖို့မ​ကောင်းဘူး လို့လည်းတွေးကြတယ်။

ဖင်ပြောင်ချွတ်ပြီးအတန်းဖက်လှည့် လက်ပိုက်တော့

နှစ်ယောက်လုံး ဖင်မှာ အနီရဲရဲ အရှိုးရာ၃ခုစီ နဲ့။

အဲအရှိုးရာ ၃ခုအောက်ကနေ ၅ချက်စီ ပေါင်လယ်လောက်ထိ မထပ်တန်း ရိုက်ခံရတာ အနီရဲရဲလေး ၈ခုဖြစ်သွားတယ်။

ရိုက်ပြီး ထမိန်ကောက် ဝတ်ဖို့ပြင်တော့ 

"ထမိန်ပြန်မဝတ်ဘူး တနေ့လုံးဖင်ပြေင်နဲ့စာသင်ရမှာနော်  နားရွက်ဆွဲပြီး ရပ်နေပါ ထိုင်ထစမယ် "

အတန်းဖက်ကိုလှည်ပြီး နားရွက်ဆွဲထိုင်ထ ၂၅ကြိမ် နံရံဖက်လှည်ပြီး ၂၅ကြိမ်စီလုပ်ရတော့မှ ရှက်ပြီးမျက်နှာနီနေကြတာ။

 ဟုတ်တယ်လေ အတန်းဖေါ်တွေကို ဖင်၂၅ခါကုန်းပြပြီး 

ဟိုဟာက ၂၅ခါ ဖြဲပြ ရသလို ဖြစ်သွားတော့ရှက်တာပေါ့။

နေ့ခင်း ထမင်းစားချိန် ထမင်းသွားစားတော့လည်း ကျောင်းထဲ မှာပဲဆိုတော့ ထမိန်မဝတ်ရဘူး။

ထမင်းစားနေတုန်း ဆရာမကြီး လာပြီး သူတို့ဖင်ချွတ်နေရတာကိုလာရှင်းပြသွားသေးတော့ ရှက်လို့ သေတော့မယ်။ တချို့အစ်မကြီးတွေက သူ့တို့ဖင်က အရှိုးရာတွေကိုနောက်ကနေလိုက်ကြည့်ပြီး ရိုက်ခံရတာနာလား မေးသေးတာ။

အပိုင်း ၃

     ရွာလေးတိုးတက်လာပုံအစက ရွာဦးကျောင်း ဆရာတော်ရဲ့ ညီမတော် ရွာဦးကျောင်းမှာပဲ သီးသန့်ဆောင်နဲ့သီတင်းသုံးနေတဲ့ သီလရှင် ဆရာလေးကြောင့်ပါ။

တစ်နှစ်မှာ ရွာကမိန်းကလေး ၃ယောက်အလယ်တန်းအောင်တယ် ။ အိမ်ခြေကလည်း၅၀လောက် ရွာငယ်လေးဖြစ်တာရယ် စာကိုရေးတတ်ဖတ်တတ်ရင် ကျောင်းထုတ်ပြီး အလုပ်တွေခိုင်းကြတာကြောင့် ရှားရှားပါးပါး ၈တန်းအောင် မိန်းကလေး ၃ယောက် စထွက်လာတယ်။

သူတို့က ဒေါ်ကြိမ်လုံးလို့ခေါ်ကြတဲ့ ဒေါ်မျိုးသူ၊ သူနဲ့ ပညာရေးကောလိပ်မှာ အရိုက်ခံဖက် ခုရွာအလယ်တန်းကျောင်းအုပ် ဒေါ်စုမာ၊ နောက်တစ်ယောက်က ခုရွာမှာတစ်ဦးတည်းသောဆရာဝန်မ ဒေါက်တာ ဒေါ်ခိုင်သက် တို့ပါ။

သူတို့ ၃ယောက်ကို ၁၀တန်းအောင်သည်အထိမြို့မှာကျောင်းသွားတက်ခိုင်ပြီး ညတိုင်းကိုယ်တိုင်စာသင်စာပြ လုပ်တယ် ။၉တန်းမှာသိပ်မရိုက်ပေမယ့် ၁၀တန်းမှာ တော့ မညှာတော့ဘူး ။ စာမေးပွဲ report Card ထွက်တဲ့ နေ့တွေ ဆို သတ်မှတ်အမှတ်မမှီလို့ ၃ယောက်လုံးအမြဲရိုက်ခံရတယ်။ စနေနေ့တွေမှာလည်း ဆရာလေးစစ်တဲ့စာမေးပွဲကို အမှတ်ပြည့်ရအောင်ဖြေကြရတယ် ။ တစ်မှတ်လျော့တစ်ချက်နှုန်းနဲ့ရိုက်တယ်။ 

စာမေးပွဲကြီး စ​မဖြေခင်ထိ ဖင်နဲ့ကြိမ်လုံးနဲ့က မိတ်ဆွေတွေ။

၃ယောက်လုံးကလည်းစာတော်တော့ ၁၀တန်းကို ထူးချွန်စွာအောင်တယ် ။

  ဆရာဝန်အမှတ်မှီတဲ့ ခိုင်သက်ကိုဆေးကျောင်းပို့ပြီး 

ဆရာမ ဖြစ်ချင်တဲ့ စုမာနဲ့ မျိုးသူကို ပညာရေးကောလိပ် တက် Be.dထိယူ ခိုင်းပြီး ရွာကိုတိုးတက်အောင်တာဝန်ယူစေတယ်။

  ရွာခံဆရာမနှစ်ယောက်ဖြစ်လာတော့ ရွာကျောင်းကိုအကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ကြတယ် ။ ပတ်ဝန်းကျင်ရွာတွေမှာလည်းအလယ်တန်းကျောင်းမရှိတာကြောင့် အလယ်တန်းကျောင်းဖြစ်ဖို့အထိကြိုးစားကြတယ်။

နောက်ပိုင်း မျိုးသူက မြို့က သူဌးနဲ့အိမ်ထောင်ကျလို့ မြို့မှာပြောင်းနေပေမယ့် လစဥ်ရွာအတွက်ငွေလှူတယ် 

ကျောင်းနဲ့ ဖုန်းကြီးကျောင်းကြားမှာ ကစားကွင်းတွေ စာကြည့်တိုက်တွေဆောက်ပေးတယ်။ အမျိုးသားဆုံးတော့ရွာမှာပြန်အခြေချပြီး အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင် ဒေါ်ကြိမ်လုံးဆိုပြီးဖြစ်လာတယ်။

  စုမာက မြို့က အရာရှိနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပေမယ့် ရွာမှာပဲနေပြီး အလယ်တန်းကျောင်းအုပ်ဖြစ်လာတယ်။ သူအမျိုးသားကတော့ ရွာကနေပဲမြို့ကိုအလုပ်တက်တယ်။

သူ့အမျိုးသားကလည်း သူရုံးမှာသာ  ဒုညွန်မှူး ဒေါ်စုမာနဲ့တွေ့ရင် သူကျောင်းသားလိုပဲ ကြိမ်လုံးနဲ့ဆော်တာ ။

အကြောင်းမရှိပဲ အိမ်ပြန်နောက်ကျတာတို့ အရက်သောက်ပြန်လာတာတို့ဆို ဒေါ်စုမာကြိမ်လုံးနဲ့ ဆော်ခံထိပြီပဲ။ ဒါကိုလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိသူက သဘောတွေကျနေတာ။ တစ်ပတ် တစ်ကြိမ်လောက် အရိုက်မခံရရင် ဒေါ်စုမာ ကသူ့ကိုမချစ်တော့ဘူးလို့တွေးပြီး အရိုက်ခံရအောင် လုပ်တတ်တဲ့သူ။

သူ့ကျောင်းက ကျောင်းသားတွေသာမက ဆရာမတွေကပါ သူ့ကိုကြောက်ရတယ်။ စည်းကမ်းဖေါက်လို့ကတော့ ဆရာမလည်းကြိမ်းလုံးနဲ့ဆော်တာပဲ။ ဒါပေမယ့်ကျန်တဲ့အချိန်ဆို အရမ်းသဘောကောင်းပြီး ဆရာမတွေလိုအပ်ချက် ပိုက်ဆံကအစကူညီတာ။

 သူ့ကြိမ်လုံးစာအမိဆုံးက အဝေးကနေတာဝန်လာကျတဲ့ ကျောင်းဝန်းထဲနေတဲ့ ဆရာမ ၃ယောက်ပါ။

ကျောင်းတက်ပြီး အတန်းစီ အလေးပြုပြီးတဲ့အထိ မထွက်လာဘူး ။ ကျန်တဲ့နေ့တွေလည်းအဲလိုပဲ စာသင်ချိန်မှ လာလို့ ဆရာမကြီးက သတိပေးထားပြီးသား။

အဲဒီနေ့ တန်စီးပြီး ကျောင်းသားတွေ စာသင်ခန်းထဲဝင်မှ ဆရာမ ၃ယောက်ကထွက်လာတယ်။  ဆရာမကြီးက သူတို့ကို ရုံးခန်းထဲခေါ်ပြီး 

" ဆရာမတို့ ဘာလုပ်နေလို့ ခုမှလာတာလဲ အတန်းစီနိုင်ငံတော်အလေးပြုရမှာပေါ့ ဟိုနေ့က သတိပေးပြီးသားလေ "

" အတန်းစီချိန် မလိုဘူးထင်လို့ စာသင်ချိန်မှ လာတာပါ ဆရာမကြီး " 

" ကိုယ့် အပြစ်ကိုယ်သိရင် ကိုယ့်အတန်းကကြိမ်လုံးကိုယ်သွားယူပြီး ပြန်လာကြ ပြန်မလာရင် ကျောင်းသားတွေ ရှေ့ မှာ ရိုက်ခံရမယ်နော်"

" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမကြီး "

ဆရာမတွေကိုယ့်အတန်းကိုဝင် ကျောင်းသားတွေကိုနုတ်ဆက်ပြီး အတန်းထဲက ကြိမ်လုံးကိုယ်စီနဲ့ဆရာမကြီးရုံးခန်းကို သွား အရိုက်ခံကြတယ်။ 

ဒေါ်စုမာကလည်း ကျောင်းသူတွေကိုရိုက်ရတာထက် ဆရာမတွေကိုရိုက်ရတာ သဘောကျတယ်။

ဆရာမဖင်လေးတွေက ထမိန်ကိုအတင်းဝတ်ထားလို့တင်းပြီးလုံးနေတော့ ရိုက်လိုက်တိုင်း တဖျောင်း ဖျောင်းနဲ့  သူတို့ဖင်လေး

ကော့ကော့သွားတာကို အရသာတွေ့နေတာ။

ကြိမ်လုံးကိုယ်စီကိုင်ပြီး ရုံးခန်းထဲ ရောက်လာတဲ့ဆရာမနှစ်ယောက်ကို လက်ပိုက်ရပ်ခိုင်းပြီး တစ်ယောက်ကို ၃ချက်စီရိုက်တယ်။

ဖျောင်း...ဖျောင်း ... ဖျောင်း...အား...အီးဟီး...

တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်းကော့တက်သွားတဲ့ ဆရာမ တစ်ယောက်ဖင်ကို ကြည့်ပြီး ဆရာမတစ်ယောက် ဖင်ကြိမ်းနေတယ်။ သူ့အလှည့်ရောက်တော့လက်ထဲက ကြိမ်လုံးကို ဆရာမကြီးကိုလှမ်းပေးပြီး လက်ပိုက်ကာဖင်ကိုလှည့်ပေးလိုက်တယ်။

ဖျောင်း...အား...ဖျောင်း..အား..ဖျောင်း ..အီးဟီး

 ဆရာမဖြစ်ပြီးမှ ပထမဆုံးအကြိမ် အရိုက်ခံရတာမို့ နာလည်းနာရှက်လည်းရှက် ဖင်ကိုလည်းပွတ်လို့ မဝ ဖြစ်နေကြတယ် ။ကိုယ့်ကြိမ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီးကျန်တစ်ဖက်က ဖင်ကို အားရပါးရပွတ်နေကြတယ်။

"  ဆရာမတစ်ယောက်လို သေးတယ် မလာရင်တော့သူ့အခန်း သွားရိုက်ရမှာပဲ သမီးတို့လည်းစာသွားသင်ကြတော့ နောက်မဖြစ်စေနဲ့ "

" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမကြီးနောက်မဖြစ်စေရပါဘူး"

ပြောပြီး မယောင်မလည်နဲ့ ၈တန်းဖက်ထွက်သွားတဲ့ဆရာမကြီးနောက်လိုက်ကြည့်နေတယ် ။

 ဒါပေမယ့် ၈တန်းအတန်းပိုင် ဆရာမက အခန်းထဲမှာကျောင်းသူနှစ်ယောက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း ရန်ဖြစ်ကြလို့ နှစ်ယောက်လုံးရိုက်နေရတာနဲ့ သူ့အပြစ်ကိုမေ့ပြီးစာဆက်သင်နေတယ်။ အရိုက်ခံထားရတဲ့ကျောင်းသူနှစ်ယောက်ကလည်း ရှေ့မှာမတ်တက်ရပ်နေရသေးတယ်။

ကျောင်းသားတွေက မင်္ဂလာပါ ဆရာမကြီးဆိုတော့မှ သူ့အပြစ်ကိုသတိရပြီး ဆရာမကြီးကို 

" ဆရာမကြီးကျွန်မ သမီးနှစ်ယောက်ကို ဆုံးမနေရသေးလို့ ခု လာမယ်ရှင့် "   ပြောပြီး စားပွဲပေါ်ကကြိမ်လုံးကောက်ကိုင်လိုက်ပေမယ့်

" ငါလာပြီ လာစရာမလိုတော့ဘူး ပေးကြိမ်လုံး "

" ဒီမှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာမကြီး ကျွန်မ ရုံးခန်းထဲလိုက်ခဲ့ပါမယ်"

" ငါပြောပြီးသားပဲ မလာရင်လိုက်လာပြီးရိုက်ပါ့မယ်လို့"

ဆရာမမှာ ကျောင်းသားတွေကိုကြည့်လိုက် ဆရာမကြီးမျက်နှာကြည့်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ကိုယ့်ကျောင်းသားတွေ ရှေ့မှာပဲ လက်ပိုက်ပြီး လှည့်ပေးလိုက်ရတယ်။

ဖျောင်း...ဖျောင်း... ဖျောင်း... အား...အီးဟီး...အား

ကျောင်းသားတွေရှေ့မို့ ပထမ၂ချက်ကို အံကြိတ်ခံပေမယ့် နောက်ဆုံးအချက်မှာမခံနိုင်ပဲ အသံထွက်ပြီး မရှက်နိုင်တော့ပဲ ဖင်ကို ပွတ်နေရတော့တယ်။

အတန်းရှေ့မှာ ခဏကမှ ရိုက်ခံရပြီးရပ်နေတဲ့ကျောင်းသူနှစ်ယောက်ကတော့ ဆရာမရဲ့ နာနေတဲ့မျက်နှာကို အနီးကပ်ကြည့်ပြီး မှတ်ပြီလား ငါတို့ကိုရိုက်တဲ့ဆရာမဆိုတဲ့ပုံစံ နဲ့ကြည့်နေတယ်။

" အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ ဆရာမ၂ယောက်ဝင်ခဲ့စမ်း..

စာမသင်ပဲ ဒီကို ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ"

" မဟုတ်ဘူးဆရာမကြီး ခုအတန်းထဲပြန်မလို့ "

" နင်တို့အတန်းက ဟိုဖက်မှာလေ ဒီထိလိုက်လာတယ်ဆိုတော့ ရိုက်ခံချင်လို့ပေါ့ လက်ပိုက်ပြီး ဟိုဖက်လှည့်..ပေးလက်ထဲကကြိမ်လုံး "

 ဖျောင်း....အား..

နောက်တစ်ယောက်ပေးကြိမ်လုံး

ဖျောင်း.....အား...

တစ်ချက်စီပဲရိုက်တယ် ဒါပေမယ့် ကျောင်းသားတွေရှေ့မှာဆိုတော့ မျက်နှာတွေကနီလို့။

နောက်ပိုင်းလဲအဲဒီဆရာမ၃ယောက်က  စာသင်ချိန်နားရင် အဆောင်ထဲပြန်အိပ်လို့ ခဏ ခဏ ရိုက်ခံရတယ်။

အခြားဆရာမတွေလဲ ကျောင်းနောက်ကျလို့၊ သင်ရိုးမပြီးလို့ ၊ ကျောင်းသားတွေမထိန်းနိုင်လို့ဆိုပြီး အကုန်အရိုက်ခံဖူးကြတယ်။အရိုက်မခံဖူးတဲ့ ဆရာမဆိုလို့ အော်ဒါထွက်ပြီးကျောင်း လာမတက်သေးတဲ့ဆရာမပဲရှိတယ်။

ရွာ    အပိုင်း   ၄+ ၅ +ဇတ်သိမ်း

စည်းကမ်းကြီး အရိုက်ကြမ်းတဲ့ ဆရာမကြီးဒေါ်စုမာလဲ 

ရွာရဲ့ အမြင်ဆုံးစည်းကမ်း ဖေါက်မိလို့  သူ့ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းဒေါ်မျိုးသူရဲ့ ကြိမ်လုံးစာကို ဆရာမတွေ ရှေ့မှာ ဖင်ချွတ်ပြီးရိုက်ခံရတာပါ။

ကျောင်းမှာ ဆရာမတွေရဲ့ဆိုင်ကယ် ထားဖို့ တဲတစ်လုံးလိုလို့ ရွာက ကာလသားတွေက လာဆောက်ပေးကြတယ် 

ရွာသားတွေကိုဆရာမကြီးက စာစရာမျိုးစုံနဲ့  ကျွေးမွေးပြီး သူ့အမျိုးသားအရာရှိကို သူများလက်ဆောင် လာပေးထားတဲ့ အကောင်းစား အရက်ပုလင်းပါပေးလိုက်မိတယ်။

 ကာလသားတွေက တဲဆောက်ပြီးလို့ ညနေခင်းမှာပဲ အကောင်းစားအရက် ဘယ်လိုနေလဲ စမ်းချင်တာနဲ့ တဲနောက်ဖက် ဂျောင်လေးထဲမှာဖွင့်သောက်ကြ

တယ်။ ဒေါ်ကြိမ်လုံးက ဖုန်းကြီးကျောင်းနဲ့ စာကြည့်တိုက်ကလွဲလို့ ကျောင်းထဲကိုတခါမှလာဖူးသူမဟုတ်ဘူး 

အဲနေ့ကတော့ တဲဆောက်တာပြီးပြီဆိုလို့ လာဝင်ကြည့်တာ ကောင်လေးတွေအရက်သောက်ပြီး စကားကောင်းနေတဲ့အချိန်နဲ့ကြုံသွားတယ်။ သူတို့နားတဲ့နေရာမှာတွေ့တဲ့ အရက်ပုလင်းကိုကြည့်ပြီး

" နိုင်ငံခြား အရက်တွေ ဘယ်ကရလဲ ဆရာမကြီးပေးသောက်တာလား ရွာစည်းကမ်းကို မသိကြဘူးလား"

" သိပါတယ် မသောက်ဖူးလို့စမ်း..."

"တိတ်စမ်း.. ကြိမ်လုံး ၂လုံးလောက်သွားယူ ကျောင်းခန်းထဲမှာ"

ကျောင်းဆင်းပြီး ဆရာမတွေအစည်းဝေးရှိတဲ့အချိန်နဲ့ကြုံ နေလို့ ဆရာမတွေနားမှာပဲ ကြိမ်လုံးသွားတောင်းကြတယ်။ ဆရာမတစ်ယောက်က ကြိမ်လုံး၂ချောင်းယူပေးတာကို ဆရာမကြီးကမြင်ပြီး

" သူတို့ကြိမ်လုံးတွေ ယူပြီးဘာလုပ်မလိုလဲတဲ့"

"ဒေါ်မျိုးသူ တောင်းခိုင်းတာတဲ့ ဆရာမကြီးရှ့င်"

" ဟာ.. သေပြီဟဲ့ ငါမေ့ပြီး သူတို့ကိုအရက်ပုလင်းပေးသောက်လိုက်မိပြီ ငါ့အပြစ်က ပိုကြီးသွားပြီ "

" ဒေါ်မျိုးသူက  ဆရာမကြီးကိုတော့မရိုက်လောက်ပါဘူးရှင့် "

" အမလေး မထင်နဲ့ သူ့ထက်အသက်ကြီး ပါဝါကြီးတဲ့ သူကြီးကတော်တောင်သူ ရိုက်တာနော် ငါထင်တာမမှားဘူးဆိုရင် ငါတော့ မကြီးမငယ်နဲ့ဆရာမတွေရှေ့မှာ ကြိမ်လုံးစာမိပြီ "

ဆရာမတွေမျက်နှာက  အံသြ ပျော်ရွှင်းသွားကြတယ်။

သူ့တို့ကိုမညှာတမ်း ကြိမ်လုံးစာကြွေးတဲ့ ဆရာမကြီးက  သူတို့ရှေ့မှာ ရိုက်ခံရတော့မှာကိုး။

ပုံမှန်ထက်နည်းနည်းပိုဝတဲ့  ဆရာမကြီးရဲ့ဖင်ဖေါင်းဖေါင်းကားကား ကြီးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ ဆော်တာကြည့်ရတော့မည် မို့ ဆရာမတွေစိတ်လှုပ်ရှားနေကြပြီ။

ဖျောင်း.. ဆိုအသံကြားလို့ ဆရာမတွေအကုန်လုံးပြတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်တော့ ကာလသား ၅ယောက် လက်လေးတွေပိုက်ပြီး ကြိမ်လုံးစာမိနေကြတယ်။ ဒေါ်မျိုးသူက သူတို့ဆရာမကြီးထက် ပိုရိုက်နိုင်တာလည်းတွေ့လိုက်ကြတယ်။

ဖျောင်း....ဖျောင်း....ဖျောင်း...ကြိမ်လုံးသံတွေဆူညံနေတယ်။

၅ချက် အရိုက်ခံပြီးတဲ့ ကာလသားတွေ ဖင်ကို ပွတ်နေကြတာကြည့်ပြီး ဘယ်လောက်ထိနာမလဲလို့တွေးနေကြတယ် ။ တချို့ ဆရာမတွေက သူတို့ဖင်ကို အံကြိတ်ပြီးပွတ်ကြည့်နေကြတယ်။

အားလုံးလဲရိုက်ပြီးရော ကြိမ်လုံးနှစ်လုံးကဖွါလန်ကျဲပြီး ကြိုး ကုန်ပြီ ။ 

သူတို့ကို ပြောဆိုဆုံးမပြီး ဒီဖက်ကိုကူးလာလို့ ဆရာမတွေချောင်းကြည့်နေရာက အကုန်သူ့နေရာပြန်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။

" ဟာ..မျိုးသူ ကျောင်းထဲမလာစဖူးပါလား လာကော်ဖီသောက်"

" ဆိုင်ကယ် စတန်းလုပ်နေတာ အဆင်ပြေလားလာကြည့်ပေးတာ အမြင်မတော်တာတွေ့လို့ ဆုံးမနေရတာဟေ့

ခုအရက်ပေးတဲ့သူ အလှည့်ပဲကျန်လို့ ဒီဖက်ကူးလာတာ"

ဆရာမကြီးဒေါ်စုမာက သူ့ဖင်လေးသူစမ်းပြီးပွတ်နေပြီ။

" စည်းကမ်းဖေါက်ပြီး အရက်ပေးတာ နင်လား စုမာ"

" ဟာ...ငါကသူတို့အလုပ်ပင်ပန်းတာရယ် အိမ်မှာလဲပိုနေလို့ သူတို့ကိုပေးလိုက်မိတာ"

"ရွာစည်းကမ်းလဲ နင်သိတာပဲစုမာ  အပြစ်ရှိရင်ငါ ဘယ်သူ့ကိုမှညာတာမဟုတ်ဘူးနော်"

" အေးပါ ငါအပြစ်ရှိပါတယ် နင်ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ"

" ကောင်းပြီ ဆရာမတွေလည်းရှိသေးတာဆိုတော့ သူတို့ရှေ့မှာပဲ နင့်ကို ကြိမ်လုံးစာကြွေးမယ် BEd တက်တုန်းက ဆရာမကြီးလက်ရာလိုမျိုး နင်ပြန်မြည်းစမ်းရမှာ "

ဘေးကဆရာမကို ကြိမ်လုံးအသေဆုံးနှစ်လုံးသွားယူ ခိုင်းလိုက်တယ်။

" နင်လုပ်တဲ့အပြစ်ကကြီးတာဆိုတော့ ရိုက်ရင်းနဲ့ ဘယ် လို အပြစ်ပေးရမလဲစဥ်းစားမယ် ခုလာ ငါရှေ့မှာလက်ပိုက်ပြီး ဖင်လှည့်ထားပေး"

ဆရာမပေးလာတဲ့ကြိမ်လုံးသေးသေး ၂လုံးကိုပူးကိုင်လိုက်ပြီး လေထဲကိုရိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

ရွှမ်း...

" ရိုက်မှာဖြ့င်ရိုက်ဟာ.. ချိန်မနေနဲ့"

" အမယ်..ငါဟာငါရိုက်ချင်တဲ့အချိန်ရိုက်မှာ နင်ပါးစပ်ပိတ်ထား"

ပြောလို့လည်းပြီးရော ဖင်ဖေါင်းဖေါင်း ကားကားကြီးကို အားနဲ့ လွဲရိုက်ချလိုက်တာ..ဖင်းကြီးကကော့တက်သွားပြီး..

ဖျောင်း... အား...အီး .. အမလေး.. ကျွတ်ကျွတ်

ဆိုပြီးအသံစုံထွက်လာတယ်။ ဆရာမကြီးဆီက အသံမဟုတ်ပဲ ဆရာမလေးတွေ အော်ကြတာ။

" ဆရာမတွေ ပါးစပ်ပိတ်ထားပါ  ဆရာမတို့ပါဒီမှာရိုက်ခံချင်လို့လား.."

နောက်နှစ်ချက်ဆက် ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်။

ဖျောင်း... ဖျောင်း...

" စုမာနင်တော်တော်အရိုက်ခံနိုင်သေးတာပဲဟ ကျောင်းတုန်းက အတိုင်ပဲ ငါတို့အာ့လို ပေခံနေရင် ဆရာမကြီးဘယ်လိုလုပ်လဲ သိတယ်မလား"

" အဲလိုတော့ ဖင်ချွတ်မရိုက်ပါနဲ့ဟာ အဲတုန်းကငယ်သေးတယ်လေ.. ခုက အသက်တွေကြီးလို့ ဖင်တုံးကြီးကလည်းအကြီးကြီးဖြစ်နေပြီ မလုပ်ပါနဲ့နော် မျိုးသူ "

" မရတော့ဘူး ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ ချွတ်ထမိန်  အတွင်းခံစကတ်က အပေါ်လှန်တင်ထား  နင့်ဆရာမတွေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမရှိဘူး "

ပြောလို့ရမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာသိနေလို့  ထမိန်ကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး စကတ်ကိုလှန်ပေးလိုက်ရတယ်။ အရှိုးရာ သုံးခုက ထင်းထင်းကြီး ဆရာမတွေကကြည့်ပြီး သူတို့နဲ့မဆိုင်ပေမယ့် ကိုယ့်ဖင်ကိုပွတ်နေကြတယ် ။

ဖျောင်း...ဖျောင်း... အား...အီးဟီး  နာတယ် မျိုးသူ ခဏ

ဆိုပြီးဖင်ကိုပွတ်နေပြန်တယ် ။

" မြန်မြန်ပြန်လှည့်ဟာ မိုးချပ်သွားလိမ့်မယ် နောက်သုံးချက်ပဲ ရိုက်တော့မှာ အောင့်ခံပေါ့ အပြစ်လုပ်ထားပြီးမှတော့ "

ဆရာမတွေအတွက်ကတော့  သူတို့ ရဲ့ ဝဝ လှလှ ဆရာမကြီး သူတို့ရှေ့မှာဖင်လှန်ပြီးရိုက်ခံနေရတာကိုကြည့်ပြီး 

ဘယ်လိုမှန်းမသိတဲ့ခံစားချက် တွေနဲ့ ။

အသံထွက်ရင် ခေါ်ရိုက်ထားမှာလည်း ကြောက်တော့

အံလေးကြိတ်ပြီးကြည့်နေကြတယ်။

" စကတ်ပြန်ပင့်ထား စုမာ" 

ဖျောင်း...အား..ဖျောင်း...အီးဟီး.. ဖျောင်း....အမလေး..အိုး ဟိုးး အီး...

နောက်ဆုံးတစ်ချက်မှာ ဆရာမကြီး အော်သံကို ဖုံးပြီး ကြိတ်မနိုင်ခဲမရထွက်လာတဲ့ဆရာမတစ်ယောက်အော်သံကြောင့် အသံလာရာဆီကိုအကုန်လုံးဝိုင်းကြည့်လိုက်ကြတယ်။ 

" ဟဲ့ အရိုက်မခံရတဲ့သူတွေ အသံမထွက်ပါနဲ့ဆို နားမလည်ဘူးလား ထွက်လာခဲ့ အော်တဲ့ဆရာမ "

ဆရာမကြီး ဒေါ်စုမာက ထမိန်ကိုပြန်မဝတ်သေးပဲ ဖင်ပြောင်ကြီးကို အားပါးတရပွတ်ပြီး ရှုံ့မဲ့လို့ ရပ်နေတယ်။

အော်လိုက်တဲ့ ဆရာမလဲ ထွက်လာပြီးလက်ပိုက်ရပ်နေတာ သူ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်နောက်မှာ အကွက်လိုက်ကြီး 

ရှူရှူးပဲထွက်ကြထားသလား ဘာထွက်ကျလဲတော့ သူပဲသိမှာ။ ဒါ ကိုမြင်တဲ့ ဆရာမတွေအကုန်လုံးကလည်း

မျက်နှာတွေနီလို့သူတို့လည်း ထွက်ကျထားကြပြီ။

" ၂ချက်ရိုက်မယ် အသံမထွက်နဲ့ဆိုတာ နားမထောင်လို့ "

ဖျောင်း.. အား...ဖျောင်း...အိုး...အီး ဟီးဟီး...

ဆရာမကြီးဒေါ်စုမာက ထမိန်ကိုသေချာကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး 

" ဆရာမတွေပြန်လို့ရပြီ ဒီအကြောင်းတွေအပြင်မှာ လျောက်မပြောရဘူး ကြားလား"

" ကြားပါတယ်ဆရာမကြီး "

ပြန်ဖို့ထရပ်လိုက်တဲ့ ဆရာမတွေရဲ့ထမိန်နောက်ပိုင်းတွေမှာအကုန်လုံးအကွက်တွေနဲ့ သူတို့လည်းရှူရှူးတွေ ထွက်ကျကြသလားမသိ။

" ငါဆေးလူးပေးမယ် စုမာ အိမ်လိုက်ခဲ့လိုက်"

" ရတယ် မျိုးသူ ငါပဲလူးပေးလိုက်ပါ့မယ် "

အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး လှမ်းပြောလိုက်တာက ဒေါ်စုမာအမျိုးသား ။

" ဟာ..ဆရာဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ အသံလဲမပေးပဲနဲ့ "

"မျိုးသူ စုမာကို စရိုက်ကတည်းက ရောက်နေတာ 

အသံမပေးနဲ့ဆို ...မျိုးသူက အသံမထွက်နဲ့ အကုန်လုံးဆိုလို့ ငြိမ်ပြီးအပြင်မှာ ရပ်နေတာ ဟား ဟား.."

" ဟာ.. ဆောရီးနော် ဆရာကတော်ကို ဖင်ချွတ်ရိုက်မိတဲ့အတွက်"

" ကျွန်တော်ကသူ့ကို အဲလို ရိုက်ပေးမယ့်သူရှာနေတာ မျိုးသူရဲ့ နည်းတောင်နည်းသေးတယ် ဆရာမကြီးဆိုပြီး ကြွနေတာ ခုတော့ ဖင်ပြောင်နဲ့ ...အား... အမလေးဗျ..အား လားလား"

ပြောနေရင်း ဒေါ်စုမာက ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲလို့ ထွက်လာတဲ့အသံကြီး ။

" ရှင်လည်းနာချင်လို့ တုတ်တောင်းနေတာကြာပြီနော်  အိမ်ရောက်မှတွေ့မယ် ရှင်တော့ "

" တွေ့လား မျိုးသူ နင့်သူငယ်ချင်းက ငါ့ဆိုအဲလိုအနိုင်ကျင့်တာ ဆရာမကြီးဆိုပြီး ခုတော့ ဖင်ပြောင်ချွတ် ကြိမ်လုံး

နဲ့ တီးခံရ.. ဟာ.. အမလေးဗျ " 

ဒေါ်စုမာက စားပွဲပေါ်က ကြိမ်လုံးကောက်ပြီး လိုက်ရိုက်လို့ ပတ်ပြေးနေတဲ့ ဒုညွန်မှူးကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်မျိုးသူနဲ့ 

မပြန်သေးတဲ့ ဆရာမတွေက ရီကြပါလေရော။

အပိုင်း  ၅ 

ရွာမှာအလှူ ရှိရင်  အသက် ၅၀အောက်အမျိုးသမီးတွေ အားလုံး မလာမနေရ ဝေရာဝတ္စ လာလုပ်ကူရတဲ့ ရွာဓလေ့တစ်ခုရှိတယ်။ ဘယ်သူမှ အခွင့်ထူးခံ မရှိစေရဘူး။

အကြောင်းရှိရင် အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင် ဒေါ်ကြိမ်လုံးကို ကြို ခွင့်ပန်ရတယ်။ ပျက်ကွက်ခဲရင် ဒေါ်ကြိမ်လုံးကအိမ်ထိလိုက်ခေါ်ခိုင်းပြီး ကြိမ်လုံးစာကြွေးတယ်။

၂၅ အောက်မိန်းကလေးတွေကတော့ ချိန်းထားတဲ့အချိန် တောင်နောက်ကျခွင့်မရှိဘူး ။ နောက်ကျရင် ကြိမ်လုံးစာကြွေးခံရတယ်။ ပျော်စရာလည်းကောင်း တယ် ။ လူစုံတက်စုံဆိုတော့ အတင်းတွေပြောလို့က် မင်းသားအကြောင်းတွေပြောလိုက်နဲ့။

 သူကြီးကတော်ကတော့ လာလေ့မရှိလို့ မဖြစ်မနေ သူကြီးကတော်ပါလာရမယ် ဆိုပြီး  သီလရှင်ဆရာလေးနဲ့ ဒေါ်ကြိမ်လုံးရှေ့မှာ ခံဝန်ကတိတောင်းပြီးပြီ။

ဒီတစ်ခါအလှူမှာလည်း မလာပြန်လို့ ဒေါ်ကြိမ်လုံးက အခေါ် လွတ်ထားတယ်။

သူကြီးကတော်ဒေါ်ရွေဥ ကလည်း သူကြီးကတောင်ပြန်ကြောက်ရတဲ့သူ။ သူအိမ်ကြီးမှာ သူ့မိသားစုနဲ့ သူ့ညီမ မိသားစု နှစ်စုလုံးနေတယ် ။ သူကြီးရယ်၊သူရယ် ၊ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက်။ သူ့ညီမမိသားစုက ၃ယောက်။သူ့အမျိုးသားနဲ့ သမီးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။

တစ်ကအိမ်သားလုံးဒေါ်ရွေဥရဲ့စည်းကမ်းကိုလိုက်နာကြရတယ်။ မလိုက်နာတဲ့သူကို သူအိမ်နောက်ဝါးရုံပင်က ဝါးစိမ်းနဲ့ ရိုက်တာ ။ သူ့တူမ အပြစ်လုပ်ရင် သူ့ညီမရော သာအမိ ၂ယောက်စလုံးကိုရိုက်တာ။ မဆုံးမဘူးဆိုတဲ့အပြစ်နဲ့။ တူမကလည်း တော်တော်ကိုဆိုးတယ် ။ ဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် မမှတ်ဘူး ဝါးရုံက သူ့အတွက်ပေါက်နေသလားထင်ရအောင်ကိုဆိုးတာ။ ဘယ်လောက်ဆိုးသလဲဆို ရည်းစားတောင်သူ့အိပ်ခန်းထဲအထိခေါ်ချိန်းလို့  ၅ရက်လောက်မထနိုင်အောင်ဝါးစိမ်းနဲ့ ရိုက်ခံရဖူးတယ် ။ သူ့ရီးစားနဲ့ သူ့အမေပါအဆစ် အရိုက်ခံရတာ။

ခေါ်ချိန်းတာနေ့ခင်းကြီး ဘယ်သူမှမရှိတဲ့အချိန် ။ 

အဲနေ့က ယာခင်းထဲသွားကြတာ သူက နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး အိမ်မှာနေခဲ့ပြီး သူ့ဘဲကိုခေါ်ချိန်းတာ။

ကံဆိုးချင်တော့  ဒေါ်ရွေဥ နဲ့ သူ့ညီမက ယာခင်းထဲက ထမင်းစားပြီးပြန်လာကြတယ်။ အမှန်က ညနေမှပြန်လာနေကြ။

 " ဟဲ့ ညီမ နင့်သမီးအဖျားတက်နေသလားမသိဘူး ငြီးသံကြားတယ် "

ပြောပြီး အိပ်ခန်းတံါးဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ 

" ဟာ... အမလေး ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာတုန်း ငါရှက်လိုက်တာဟယ်"

" ခုမှ အဝတ်တွေထဆွဲမနေနဲ့  ဒီတိုင်းအပြင်ထွက်ခဲ့နှစ်ယောက်လုံး လက်တွေကနှစ်ရွက်ဆွဲထား"

" ညီမ ဝါးစိမ်းခက် ၅ခက်လောက်သွားခုတ်ပြီးသေချာ ချောလာပေး "

" ဟာ.. မမကလည်းသူတို့ကိုယ်တိုင် သွား ခုတ်ပါစေ အဲဒါမှသူတို့ရှက်တတ်မှာ"

"အေး.. အဲဒါကောင်းတယ် သွား ဝါးရုံကိုဒီဖင်ပြောင်နဲ့သွားပြီး ဝါးစိမ်း ၅ချောင်းခုတ်လာခဲ့ အကုန်ကြိုးအောင်ရိုက်မယ် နင်ကို "

" ကြီးမေ အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့ သူများတွေ မြင်ရင် ရှက်စရာကြီး "

"အော်.. ဒါကျတော့ရှက်တယ် ဖင်ပြောင်နဲ့ ကုတင်ပေါ်လုပ်ချင်ရာလုပ်နေတာကျ မရှက်ဘူးလား "

သူ့ကြီးမေကိုပြန်ပြောလို့ရမှာမဟုတ်လို့ဓါးကိုင်ပြီးအိမ်နောက်ဖက်  ဝါးရုံဆီ မှစ်ယောက်သားဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ သွားခဲ့ကြတယ်။

" မမ ညီမ မပါဘူးနော် အဲဒါ ညီမကိုမရိုက်နဲ့နော်"

" ရိုက်မှာ နင့်သမီးနင့်အတိုင်းပဲလေ အဲတုန်းက နင့်ကိုအဖေရိုက်တာ နင်၁၀ ရက်လောက်မထနိုင်ဘူးလေ နင့်အမျိုးသားလာတောင်းတော့တောင်နင်တို့ ဖင်မှာ အရှိုးရာတွေနဲ့ မပျောက်သေးဘူးမလား အဲတုန်းကငါလည်းနင့်ကို ရိုက်ချင်တာ မရိုက်လိုက်ရဘူး ခုရောရိုက်မှာနင့်ကို"

ဝါးစိမ်းတုတ်တွေရောက်လာတော့ သူ့ညီမကို ၅ချက် 

သူ့ တူမကို ဝါးစိမ်း ၂ချောင်း ၊ သူ့ဘဲကို ဝါးစိမ်း ၂ချောင်းကြိုးအောင်ရိုက်တယ်။

နောက်ရက် မိဘတွေခေါ်ပြီးသူ့တူမကိုလာတောင်းဖို့မှာလိုက်တယ်။

ဒေါ်ရွေဥ က ဝါးစိမ်းခက် ဘောပင်လုံးလောက်နဲ့ တုတ်ကြိုးအောင်ရိုတ်တတ်တာ သူ့အကျင့်။

သူ့တူမတို့စုံတွဲလည်း ခြေမျက်စိ အထက်ကနေ ဖင်ပြောင်ကြီး ပေါ်အထိ အရှိုးရာဗရပွနဲ့။ ဒါပေမယ့် သူ့တူမကခေါင်းကြောမာတော့ သူဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် ခွေသာကျသွားမယ် မျက်ရည်တစ်စက်မကျ။

အဲလို အရွယ်ကြီးတွေအထိ ရိုက်ဆုံးမတတ်တဲ့ သူကြီးကတော် ကို ဒေါ်မျိုးသူက ခေါ်ခိုင်းတယ်လို့ ကြားလိုက်တော့ ငါ့များရိုက်တော့မလားမသိဘူး  ငါက သူကြီးကတော်ပဲလေ သူမရိုက်ရဲပါဘူး လို့တွေးပြီး ဖုန်းကြီး​ေကျာင်းကိုရောက်လာတယ်။

" မရွေဥ ရောက်လာပြီလား လာဒီရှေ့ကို  ကျွန်မလည်းစည်းကမ်းအတိုင်းလုပ်ရလို့ ပါ  စိတ်မဆိုနဲ့နော် အဲလိုမှာခေါ်မဆုံးမရင် မျက်နှာလိုက်တယ် ဆိုပြီး ဆရာလေးက ကျွန်မကို ရိုက်မှာ "

" ဟင်.. ကျွန်မက တရွာလုံးက မိန်းကလေးတွေရှေ့မှာရိုက်ခံ ရမှာလား ဒီ ၄၅နှစ်အရွယ်ကြီးကျမှ"

" ရွာစည်းကမ်းပါ မရွေဥ အရိုက်မခံနိုင်ရင်ဆရာလေးကိုသွားပြောလို့ရပါတယ် "

ကြိမ်လုံးကိုင်ထားတဲ့ဒေါမျိုးသူက ရိုက်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။

ဆရာလေးကိုတော့သွားမပြောရဲပေမယ့် သူ့ညီမ၊သမီးနဲ့ တူမ တို့ ရှေ့မှာ ကြိမ်လုံးနဲ့ ဆော်ခံရမယ်ဆိုတော့ မျက်နှာကပျက်နေပြီ။

" ဒါဆို စမယ် မရွေဥ လက်ကလေးပိုက်ပြီး ဟိုဖက်လှည့်ထမိန်ကိုတင်းနေအောင် ပြင်ဝတ်ပေးပါ"

အသက် ၄၅ အရွယ် ဝတုတ်တုတ် ဒေါ်ရွေဥ ခမျာ အသက်ကြီးမှ ရိုက်ခံရတော့မည်။

ဖုန်း...ဖုန်း...အားလားလား.. အမလေး သေပါပြီတော့ 

တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း ဖင်ကြီးကကော့တက်ပြီး တုန်ခါသွားတာကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတုန်း နှစ်ချက်အပြီးမှာ ဒေါ်ရွေဥက ဖင်ကြီးကိုပွတ်ပြီး အတော်လှမ်းလှမ်းထိ ရွေ့သွားတယ်။

" မပြီးသေးဘူး မရွေဥ ၃ချက်ကျန်သေးတယ် ပြန်လာ"

"  အားလားလား အတော်အီတာ ငါတော့သေမှာပဲ"

ဖုန်း.. အား.. ဖုန်း .. ဖုန်း....

" အမလေး..လေး ..နာလိုက်တာဟယ် အီး.. ခုတော့ဒေါ်ကြိမ်လုံး လက်ချက်ငါပါမြည်းဖူးသွားပြီပေါ့ အားားလား "

ရွာထဲကမိန်းကလေးတွေရှေ့မှာ အရင်လို သူကြီးဆိုပြီး မာန်မရှိတော့ပဲ ဖင်ကိုအားရပါးရပွတ်ပြီးပြောလိုက်တယ်။

သူကြီးကတော် ပါဝါနဲ့အရင်က ဟိန်းဟောက်ခဲ့သမျှ ခုတော့ ရိုက်ခံရလို့ သူဖင်ကြီးကိုပွတ်နေတဲ့ပုံကြည့်ပြီး

ရွာသူတွေက သဘောတွေကျနေကြတယ်။

ဒေါ်ရွေဥ ညီမက သူ့သမီးကိုလက်တို့ပြီး 

" သမီးနင်တို့ ညနေအိမ်မှာဆင်ဆင်ခြင်ခြင် နေနော် 

အဲအရိုက်ခံရတာတွေ ဒေါသဖြစ်ပြီး နင်တို့ ဖင်ပေါ်ကျနေဦးမယ်"

" သူသိသွားပြီလေ ကြီးမှ အရိုက်ခံရတာဘယ်လိုဆိုတာကို သမီးတော့ကျေနပ်တယ် ဒါမှ ကြီးမေလဲ သမီးတို့ကို

ကိုယ်ချင်းစာတတ်မှာ မဟုတ်ရင် ဘာလုပ်လုပ် ရိုက်မယ်ဆိုတာချည်းပဲ ဖင်ကအရှိုးရာတောင်ပျောက်ချိန်မရဘူး "

                  အပိုင်း ၆ ဇတ်သိမ်း

 

ရွာမှာအလှူပြီးသွားရင် ပန်းကန်တွေ ပစ္စည်းတွေသိမ်းဖို့ ရွာတောင်းပိုင်တစ်လှည် မြောက်ပိုင်းတစ်လှည် တာဝန်ယူ သိမ်းရတယ် ။ ခုအလှူ ပြီးတော့ ရွာတောင်ပိုင်း 

ကဒေါက်တာ ဒေါ်ခိုင်သက်တို့အလှည့်ကျတယ်။

အရင်ကတော့ သူအလုပ်များလို့မလာနိုင်လဲ ကလေးမတွေ အကုန်လုံးကို သူကဒေါင့်စေ့အောင် သေချာခိုင်းပြီးမှ သူ့ဆေးခန်းပြန်ထိုင်တယ် ။ မလာတဲ့ သူတွေဆိုလည်း 

သူက ကြိမ်လုံးနဲ့ဆော် လေ့ရှိတယ်။

အဲဒီနေ့ကတော့ သူလည်းမလာသလို သူ့ကလေးမတွေအများကြီး မလာကြလို့ မိန်းကလေး ၆ ယောက်ထဲ ပစ္စည်းတွေမသိမ်းနိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာကို ဒေါ်ကြိမ်လုံးလာမြင်သွားတယ်။

" ဟဲ့ နင်တို့အဖွဲ့တွေ ၁၀ယောက်လောက်ပြောက်နေတယ် 

ဒေါက်တာ လည်းမလာဘူးလား  မိုးချုပ်တော့မယ် ဘာအလုပ်မှလဲမပြီးဘူး"

"ဒေါက်တာ လာပြီး လုပ်ရမည့်အလုပ်တွေခိုင်းပြီး လူနာလာလို့ဆေးခန်း သွားပြန်ဖွင့်တယ် ရှင့် ဒေါက်တာပြန်ပြီး အဖွဲ့တွေလည်းလစ်ကုန်ကြတယ် ပွဲလာကတဲ့ ဇတ်မင်းသားအပြန်ကိုသွားနုတ်ဆက်ကြတာ "

" ဒေါက်တာကိုသွားခေါ် ခဲ့ သူ့လူတွေ သူမနိုင်ဘူးလား မသိဘူး ငါနဲ့တော့တွေ့တော့မယ်"

ဒေါက်တာ ခိုင်သက် ရောက်လာပြီး အဖွဲ့တွေလည်းပြန်ရောက်လာကြတယ် ။ 

ဒေါက်တာခိုင်သက်ကိုမြင်လိုက်တော့ သူတို့ လစ်ပြီးသွားတာ သိသွားပြီ ဆိုပြီး လန့်နေကြတယ်။

ဖုန်းကြီးကျောင်းအောက်က ပစ္စည်းတွေထားတဲ့စတိုခန်းက မိန်းကလေးတွေပဲ အဝင် အထွက်ရှိတော့ တာဝန်ရှိတဲ့ မိန်းကလေးအဖွဲလောက်ပဲ ရှိတတ်တယ် ။

ဒေါ်ခိုက်သက်ကလဲရိုက်စရာရှိရင်ဒီ အခန်းထဲမှာပဲခေါ်ရိုက်နေကြ ဖုန်းကြီးကျောင်းဆိုပြီး အတွဲချိန်းတဲ့ ရွာသူတွေဆို ဆတ်ဆလူးထတယ် ဆိုပြီး ဖင်ချွတ်ရိုက်တာ။

" လာကြမရွေချောတို့ ခိုင်းထားတာ မလုပ်ပဲ ဘယ်သွားနေကြတာလဲ ဘာအလုပ်မှမပြီးဘူး ခုချိန်အထိ"

" ဟို.. ဇတ်အဖွဲပြန်တာခဏ သွားပို့တာ ဆရာမ"

" ဟိုက သူတို့ဟာသူတို့ပြန်တာ နင်တို့က ဆတ်ဆလူးထပြီး လိုက်ပို့စရာလား တညလုံးလဲကြည့်ပြီးပြီ  လာခဲ့ ဒီဖက်မှာတန်းစီ ၁၀ယောက်လုံး "

" သမီးတို့ မိုးချုပ်တဲ့အထိ ပြီးအောင်လုပ် လိုက်ပါ့မယ် ဆရာမ "

" အေး လုပ်တာကလုပ်ရမှာ ဆတ်ဆလူး ထတဲ့အပြစ်ကလဲ ပေးရမှာပဲ ဆတ်ဆလူးထတဲ့သူတွေငါ ဘယ်လိုရိုက်လဲ သိတယ် မဟုတ်လား ချွတ်လိုက်နင်တို့ထမိန်တွေ 

ဖင်ပြေင်နေအောင်ချွတ်ထား တန်းစီပြီးလာခဲ့ ငါဘာမှထပ်မပြောချင်ဘူး"

ဒီရွာမှာ ဖင်ပြောင်နဲ့ရိုက်ခံရတယ်ဆိုတာကလဲသိပ်တော့မထူးဆန်းတော့ဘူး။ ဆရာလေး က အပြစ်ရှိလို့သူ့ကျောင်းထဲ ခေါ်ရိုက်ရင်အမြဲတမ်း ဖင်ချွတ်ပေးရတာ။ ဒေါ်ခိုင်သက် တို့၃ယောက်ကို စာသင်တုန်းကလည်း စာမရလို့ ရိုက်ခံရတိုင်း အမြဲဖင်ချွတ်ပြီးမှ ကြိမ်လုံးသေးသေးနဲ့ ရိုက်ခံရတာ။

တန်းစီပြီးလာတဲ့ ဖင်ပြောင်လေးတွေနဲ့ရွာသူတွေကို ၅ချက်စီ ကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်တာ တချို့က ငိုတောင်ငိုကုန်တယ် ။ 

ဖျောင်း... ဖျောင်း....ဖျောင်း...

မတူညီတဲ့ ဖင်ပြောင် ၁၀လုံး မှာ မတူညီတဲ့ အရှိုးရာ ၅ခုစီနဲ့ အပျိုမတွေ ထမိန်ပြန်မဝတ်ခင် ဖင်ကို အားရပါးရပွတ်နေကြတယ်။

သူတို့အားလုံးကိုရိုက်ပြီးသွားတော့ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်မျိုးသူက 

" ပြီးရင် ငါ့ကို ကြိမ်လုံးပေး ခိုင်သက် အထိန်းညံ့တဲ့ နင့်ကို 

ရိုက်ဖို့ကျန်သေးတယ် "

" ငါကဆေးခန်းရှိလို့ခဏ ပြန်တာ အမြဲလဲ အဲလိုပဲလေ "

" အဲတုန်းက ဘာမှမဖြစ်ဘူးလေ ခုဟာက နင်ညံ့လို့ ဖြစ်တာ လာခဲ့ ထမိန်ချွတ်ထား "

" ပြီးရောဟာ ထမိန်တော့ မချွတ်တော့ဘူး ခါးပေါ်အထိ

လှန်ပေးမယ် "

"  ဖင်ပြောင်ကိုရိုက်ရရင် ပြီးရော ဘယ်လိုလုပ်လုပ် အပြစ်က အပြစ်ပဲ သူငယ်ချင်းက သူငယ်ချင်းပဲ နင်သဘောပေါက်တယ်မလား "

"ရပါတယ် ရွာစည်းကမ်းပဲလိုက်နာ ရမှာပေါ့ " 

ပြောပြီး ထမိန်ကို ခါးထိလှန်တင်လိုက်တော့ အတွင်းခံမဝတ်ထားတဲ့ ဒေါက်တာမ ဖင်ကြီးက ပြူးနေတာပဲ။

ဖျောင်း.. ဖျောင်း..ဖျောင်း..ဖျောင်း.. အား..

ဖင်ကိုပွတ်ပြီး

" နာတယ်ဟ  ငါဖင်ခဏပွတ်ဦးမယ် အား..လား..

နင်လက်သံတော်တော်ပြောင်တာပဲ အာ့ကြောင့် တရွာလုံးနင့်ကိုကြောက်ကြတာ"

" နင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ အရင်က ဆရာလေး စာမေးပွဲကျလို့ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ရိုက်တဲ့ ၁၀ချက်တောင် အသံမထွက် တချက်မတွန့်ပဲ ခံခဲ့တာလေ ငါနဲ့ စုမာက ၃ချက်လောက် ဖင်ပြောင်နဲ့ ရိုက်ခံရပြီဆို နာလို့ ဖင်ပွတ် အော်ပြီး ပတ်ပြေးနေရတာ "

ဖျောင်း..ဖျောင်း... ဖျောင်း... အား..

" ပြန်လာဦးတစ်ချက်ကျန်တယ် "

" အားလားလား အရိုက်မခံရတာကြာလို့မခံနိုင်တော့ဘူးဟ နာလိုက်တာ အားလား..အီး "

" လက်ကဖယ်ပြီးထမိန်ကိုပြန်မလေ"

ဖျောင်း...အား...အီး နာလိုက်တာဟယ်

နောက်ဆုံးတစ်ချက်ကတော်တော်အားပါ သွားလို့ ဖင်ကော့ရုံမက ခုန်ဆွခုန်ဆွဖြစ်သွားတယ် ။

အရိုက်ခံထားရတဲ့ရွာသူတွေက သူတို့ကိုရိုက်တဲ့ ဆရာဝန်မ အရိုက်ခံရလို့ နာနေတဲ့ပုံကြည့်ပြီး မျက်နှာတွေရှုံမဲ့နေကြတယ်။

အဲလိုစည်းကမ်းကောင်းလူညီတာကြောင့် ရွာက ပညာတတ်များပြီးတိုးတက်မြန်တယ် ။ တရွာလုံးစီးပွါးရေးအဆင်ပြေကြတယ်။ သူများရွာတွေတင်မက မြို့ပေါ်က လူတွေပါအားကျရတဲ့ ရွာလေးဖြစ်နေပါတယ်။

ပြီးပါပြီ။