အစေခံ (၂)

Photo Loading..

 အစေခံ ၂  (from achittatkatho)

 ဒီဇာတ်လမ်းကိုစဖတ်မယ်ဆိုရင်တော့ အစေခံ (၁) ကိုဖတ်ထားဖို့တော့လိုပါလိမ့်မယ်၊ ဖတ်ထားမှသာ အဆက်မိမည်ဖြစ်ပြီး မဖတ်ထားပါက ဇာတ်လမ်းနှင့်အစိမ်းသက်သက်သာဖြစ်နေပါလိမ့်မည်…။

စိတ်စောနေလို့လားမသိဘူးနောက်တစ်နေ့မနက်(၄)နာရီခွဲလောက်မှာ ကျွန်တော်အိပ်ယာကနိုးလာတယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာအသက်ရှုသံမှန်မှန်နဲ့အိပ်မောကျနေတဲ့ သခင်မဖုရားရဲ့ကလိုကယိုအလှကို အခန်းမှောင်မှောင်မှာ မိနစ်(၂၀)လောက်ကြာအောင် တိတ်တခိုးမော်ဖူးရင်းရှေ့ဆက်ရင်ဆိုင်ရတော့မဲ့ ကျွန်တော့်ဘဝရှေ့ရေးကို ခပ်ရေးရေးတွေးနေမိတယ်၊ ကျွန်တော့်မိဘနဲ့ကျွန်တော့်ပတ်၀န်းကျင်အသိုင်းအဝုိင်းက ကျွန်တော့်ကိုဒီလိုမျိုးအနေအထားနဲ့ ဘယ်လိုမှလက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်သလို ကျွန်တော်ကလဲသခင်မဖုရားခြေဖဝါးအောက်ကနေ ဘယ်ကိုမှထွက်မသွားချင်တော့ပါဘူး၊ ကျွန်တော်အရာအားကိုကို ပြတ်ပြတ်သားသားရင်ဆိုင်ပစ်လိုက်ဖို့အတွက် သူ့ကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးရှိခိုးကန်တော့လိုက်ပြီးတော့ အင်အားတွေမွေးနေမိတယ်၊ သူ့ကိုကန်တော့လို့ပြီးတာနဲ့ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ကော်ဖီခွက်လေးနဲ့ဖိထားတဲ့ စာရွက်လေးပေါ်က သူ့လက်ရေးလှလှလေးနဲ့ခပ်သော့သော့ရေးထားတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်လုပ်စရာအလုပ်တွေကို သေသေချာချာဖတ်ကြည့်ရင်း၊ သူခိုင်းထားတဲ့အတိုင်းတစ်အိမ်လုံးရဲ့ပြတင်းပေါက်မှန်တွေကို သန့်ရှင်းရေးစလုပ်တယ်၊ ပြီးတော့မှခြံထဲက ပန်းပင်တွေရေလောင်းပြီးလို့ မနက်(၇)နာရီခွဲခါနီးမှာ ကျွန်တော့်အိမ်ရှေ့ခန်းကပါကေးခင်းထားတဲ့ကြမ်းပြင်ကို ပြောင်လက်နေအောင် ကြမ်းတိုက်နေတုန်းမှာဘဲ၊ အိပ်ခန်းထဲကနေတစ်လှမ်းချင်းထွက်လာတဲ့ သူ့ခြေထောက်လှလှလေးကို အရင်ဆုံးမြင်လိုက်ရပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ မျက်နှာသစ်ပြီခါစ လန်းဆန်းလှပနေတဲ့သူ့မျက်နှာလှလှလေးကိုလဲ ကျွန်တော်သတိလက်လွတ်ငေးကြည့်မိတယ်၊ သူက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အေးစက်စက်အကြည့်နဲ့တုန့်ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ သူ့အနားကစားပွဲပေါ်မှာရှိနေတဲ့ ကြက်မွှေးတံမျက်စည်းကို ယူလိုက်ရင်း “ဒီကိုလေးဖက်ထောက်ပြီးလာခဲ့စမ်း” လို့ သူ့ခြေဖမိုးလေးအနားကို ညွှန်ပြပြီးအမိန့်ပေးတယ်၊ ကျွန်တော်သူ့ရှေ့ရောက်တော့ သူ့ထမီကို သူ့ခေါင်းအထက်ကိုအသာမလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်း၀င်နိုင်အောင် သူ့ခြေနှစ်ဖက်ကိုလဲ မဆိုသလောက်ကားထားလိုက်ရင်း “ငါ့ခြေသလုံးကြားထဲကိုနင့်ခေါင်း၀င်လိုက်” လို့ပြောတော့မှ “ငါ့ဒူးအထက်ကိုမော်မကြည့်ရဘူးလို့ ပြောထားတာကိုနင်ကြည့်ချင်အုံး” လို့ပြောပြီးတစ်ဆက်ထဲမှာဘဲ “လက်သွားဆေးပြီးရင်ငါ့အတွက် ကော်ဖီနဲ့ပေါင်မုန့်မီးကင်နှစ်ချပ်ကို ထောက်ပတ်သုတ်ပြီး မနက်စာအတွက်စီစဉ်လိုက်၊ ပြီးတာနဲ့ ငါ့ခလေးနိုးလာရင်သောက်ဖို့ နို့ဘူးဖျော်ထား၊ မြန်မြန်သွက်သွက်လုပ်စမ်း” လို့ဆက်ပြောပါတယ်၊ ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော့်အပြစ်နဲ့ ကျွန်တော်အပြစ်ပေးခံလိုက်ရတာတကြောင်း သူစိတ်ဆိုးအောင်မနက်စောစော စီးစီးသွားလုပ်လိုက်မိခဲ့တာလဲ ကိုယ်ကိုယ်ကိုခွင့်မလွှတ်ချင်တော့အောင်ခံစားရပြီး၊ သူရိုက်ထားလို့နာနေတဲ့ဖင်ကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ခြေသလုံးကြားထဲကနေခပ်ယို့ယို့လေးထွက်လိုက်ရင်း သူ့ခြေရင်းမှာ ကျွန်တော့်အပြစ်အတွက် သူ့ကို အရင်ဆုံးရှိခိုးကန်တော့ တောင်းပန်ပြီးမှ သူခိုင်းတာတွေအမြန်လုပ်ဖို့အတွက် သူ့ရှေ့မှောက်ကထွက်ခွာလာခဲ့ပါသည်။

ကျွန်တော်ပြင်ဆင်ပေးထားတဲ့မနက်စာကို သူသုံးဆောင်နေရင်းနဲ့ သူ့ခြေရင်းမှာလက်အုပ်ချီပြီး ဒူးတုပ်ခစားနေတဲ့ ကျွန်တော်ရှေ့က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်၊ ငါးရာတန်နှစ်ရွက်နဲ့အတူ စာရင်းစာရွက်လေးတရွက်ကိုပစ်ချပေးရင်း “စျေးကိုမြန်မြန်ပြေးပြီးဟင်းချက်ဖို့ ငါမှာတာတွေပါအောင်၀ယ်လာခဲ့၊ မကြာစေနဲ့ နင့်ကိုငါခိုင်းစရာတွေရှိသေးတယ်” လို့ပြောပါတယ်၊ သူ့အမိန့်မှန်သမျှ မပယ်ရှားရဲတဲ့ ကျွန်တော်လဲ လက်ရှိ၀တ်ထားတဲ့ထမီအစ်ုတ်အပြဲလေးကိုဘဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ပြင်၀တ်လိုက်ပြီး မီးခိုချောင်ထဲက စျေးခြင်းတောင်းကိုဆွဲလို့ စျေးထွက်၀ယ်ရပါတော့သည်၊ တအံ့တသြနဲ့စူးစမ်းနေကြတဲ့ ပတ်၀န်းကျင်ကလူတွေရဲ့မျက်လုံးတွေရဲ့အရှေ့မှာ ခြေလှမ်းမမှားရအောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားတင်းရင်းနဲ့ သခင်မဖုရားရဲ့ကျွန်တစ်ကောင်ဘ၀မှာ ဆက်လက်ရပ်တည်နိုင်ဖို့အတွက် တစ်လောကလုံးကို ခပ်ရဲရဲရင်ဆိုင်လိုက်ပါတော့သည်။

ကျွန်တော်စျေးကနေအိမ်ပြန်ရောက်တော့ သခင်မဖုရားကမီးဖိုခန်းထဲကို ခံဖိနပ်လေးစီးပြီးလက်တစ်ဖက်ကလဲ သူ့ခလေးကိုချီပြီး၀င်လာရင်းနဲ့ “နင်စျေးထဲမှာ ဘာလုပ်နေလို့ ဒီလောက်ကြာနေရတာလဲ၊ ကြက်သားကိုရေစင်စင်ဆေးပြီးရင် ငရုတ်သီးညက်အောင်ထောင်းထားစမ်း၊ ပြီးရင်ဘူးသီးကိုအစိတ်ခပ်သေးသေးစိတ်ပြီး ကြက်သားနဲ့ရောချက်၊ ပြီးတာနဲ့ထမင်းသုံးလုံးတည်လိုက်၊ ဒီနေ့ငါ့မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်ဒီမှာ ထမင်းစားလိမ့်မယ်” လို့ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို ပြန်ထွက်သွားပါတယ်၊ ကျွန်တော်လဲဗိုက်ဆာဆာနဲ့ဘဲ မီးဖိုထမြှာချွေးတလုံးလုံးနဲ့ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်းချက်ပြုတ်ရပါတော့သည်၊ ဟင်းကျက်ခါနီးလောက်တော့မှ သူနောက်တခေါက်မီးဖိုချောင်ထဲ၀င်လာပြီး ဟင်းအပေ့ါအငံမြည်းပြီးတော့မှဘဲ “ရေနဲနဲခန်းရင် ဟင်းအိုးချလိုက်တော့၊ ပြီးရင်မီးဖိုခန်းကို သေသေချာချာသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်အုံး၊ ပြီးတော့မှ နင်မနက်ကတိုက်လို့ မပြီးသေးတဲ့ကြမ်းပြီးအောင်တိုက်လိုက် ပြီးအိပ်သာပါဆေးထားလိုက်” လို့ပြောပြီးမှာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းကဆိုဖာပေးမှာ သူသက်သက်သာသာထိုင်ပြီး စာအုပ်ဖတ်နေရင်းနဲ့ခလေးထိန်းနေပါတယ်။

ကျွန်တော်သူခိုင်းတာတွေအမြန်ပြီးအောင်လုပ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ သူက သူ့ခလေးကိုပုခက်ထဲထည့်လိုက်ပြီး “ငါရေချိုးတော့မယ်၊ အပြင်မှာနေပူထုတ်လှမ်းထားတဲ့ ငါ့ရေလဲထမီကို သွားယူပြီးရင်၊ ရေချိုးခန်းထဲမှာ သေသေချာချာခေါက်ပြီးသွားထားထားလိုက်၊ ငါရေချိုးနေတုန်းမှာ နင်ဘာလုပ်ရမလဲဆို နင့်ကိုငါထပ်မပြောတော့ဘူး၊ နောက်ပြီးငါရေချိုးနေတုန်း ငါ့မိတ်ဆွေတွေရောက်လာခဲ့ရင် အိမ်တံခါးဖွင့်ပေးပြီး သူတို့ခိုင်းတာလုပ်ပေးထားလိုက်၊ ငါ့မိတ်ဆွေတွေကိုလဲ နင့်ရဲ့အရှင်သခင်တွေလိုဘဲ ရိုရိုသေသေဆက်ဆံရမယ်” လို့ပြောပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲကို၀င်သွားပါတယ်၊ ကျွန်ောတ်လဲသူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့ရေလဲထမီလေးကို သွားယူရင်းနဲ့ အတူတူလှမ်းထားတဲ့ သူ့အ၀တ်တွေကိုပါ အ၀တ်တန်းပေါ်ကနေ တစ်လက်စထဲ မီးပူတိုက်ဖို့အတွက် ရုတ်လိုက်ပြီး၊ သူ့ရေလဲထမီလေးကိုတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ထမီစင်လေးပေါ်မှာ အသေအချာခေါက်ပြီးတင်ထားလိုက်ပါတယ်၊ ကျွန်တော်လဲ မနက်မိုးလင်းကထဲက ဘာမှမစားရသေးဘဲ အလုပ်တွေကိုဘဲဆက်တိုက်လုပ်နေရတော့ ပင်ပန်းလွန်းလို့ဖတ်ဖတ်မောနေပေမဲ့ ကျွန်တော်မတွေ့ရသေးတဲ့ ကျွန်တော့်သခင်မဖုရားပြောသွားတဲ့ သူ့မိတ်ဆွေကျွန်တော့်အတွက်တော့ နောက်ထပ်ပေါ်လာတဲ့အရှင်သခင်အသစ်တွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့အတွက် စိတ်ကူးနဲ့ ပုံဖော်ကြည်ပြီး ရင်ထဲမှာတလှပ်လှပ်နဲ့ ကျွန်ောတ့်ရင်တွေအရမ်းခုန်လာတယ်၊ သူရေချိုးခန်းထဲကို ရေချိုးဖို့၀င်သွားတာနဲ့ သူကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ချွတ်ချထားခဲ့တဲ့ သူ့အ၀တ်ဟောင်းတွေကို ထုံးစံအတိုင်းသိမ်းဆည်းပြီးတော့မှ သူရေချိုးပြီးရင် အဆင်သင့်လိမ်းဖို့ သနပ်ခါးကိုသွေးရင်းနဲ့ကြယ်တွေငိုအောင်လှတဲ့ ကျွန်တော့်သခင်မဖုရားခြေတော်ရင်းမှာ အလုပ်အကြွေးပြုဖို့အတွက်ရင်တဖိုဖိုနဲ့ စောင့်စားနေမိတယ်၊ သူရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီးသူ့မျက်နှာနဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို သနပ်ခါးလိမ်းပြီလို့ ကျွန်တော်သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကြည်ကြည်နူးနူးသနပ်ခါးလိမ်းပေးနေတဲ့အချိန်မှာဘဲ အိမ်ရှေ့ကကားဟွန်းသံကို ကြားလိုက်ရပြီးသူက “သနပ်ခါးလိမ်းတာမြန်မြန်လက်စသတ်လိုက်တော့၊ ခြံတံခါးမြန်မြန်ပြေးဖွင့်ပေးပြီးအိမ်ရှေ့မှာ သူတိုပိကုထိုင်ခိုင်းထားလိုက်၊ ငါ့အ၀တ်လဲပြီးရင်ထွက်လာခဲ့မယ်” လို့အမိန့်ပေးတယ်၊ ကျွန်တော်လဲသူခိုင်းတဲ့အတိုင်းကား၀င်နိုင်ဖို့ ခြံတံခါးမြန်မြန်ပြေးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကားပေါ်ကနေဆင်းလာတဲ့ သခင်မဖုရားရဲ့မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်ကို ယိုယိုကျိုးကျိုးအမူအရာနဲ့ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်မှာ ဒူးထောက်ပြီးတိတ်တခိုးကြည့်ရင်းနဲ့ စောင့်ကြိုနေလိုက်တယ်၊ မကြာခင်မှာဘဲ ကားတံခါးဖွင့်ပြီးဆင်းလာတဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်လေးတွေ ကိုယ်စီစီးထားတဲ့ခြေထောက်လှလှလေးနှစ်စုံကို အရင်စမြင်လိုက်ရပြီး၊ အရပ်မြင့်မြင့်၊ အသားခပ်ညိုညို၊ မီးခိုးရောင်အောက်ခံပေါ်မှာ အပွင့်စိတ်စိတ်လေးတွေနဲ့ ရှိန်သားထမီပျော့ပျော့လေးကို တီရှပ်အနက်ရောင်လေးနဲ့ တွဲ၀တ်ထားပြီး ဆံပင်တိုတိုညှပ်ထားတဲ့ အန်တီညိုမီနဲ့ အရပ်မြင့်မြင့်၊ အသားဖြူဖြူ၊ အနက်ရောင်ဘီဘဲလ်ထမီကို အနီရဲရဲတီရှပ်လေးနဲ့ တွဲ၀တ်ထားပြီး ခါးလယ်မရောက်တရောက် ဆံပင်နီညိုရောင်တွေကို ခပ်ပြေပြေလေးကောက်ထားတဲ့ အန်တီသီသီ၇ဲ့ အလှကို မြင်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ (သူတို့နှစ်ယောက်၇ဲ့ နာမည်တွေက ကျွန်တော့်သခင်မဖုရားနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်နေ့လည်စာ အတူတူသုံးဆောင်ရင်း စကားပြောကြတော့မှ သိခဲ့ရတာပါ) ကားသော့လေးလက်က ကိုင်လာတဲ့ အန်တီညိုမီက အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်မှာ ရင်တုန်တုန်နဲ့ ဒူးထောက်ပြီးကြိုဆိုနေတဲ့ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ သူ့ဒေါက်ဖိနပ်လေးကို ချွတ်လိုက်ပြီး “ရှယ်လီအိမ်မှာလား” လို့ကျွန်တော်ကိုမေးတယ်၊ ကျွန်တော်က “သခင်မဖုရားအ၀တ်လဲနေပါတယ်၊ မကြာခင်ထွက်လာပါလိမ့်မယ်၊ လိုအပ်တာရှိရင် ကျွန်တော့်ကိုခိုင်းပါခင်ဗျာ” လို့လက်အုပ်ချီပြီးပြန်ဖြေလိုက်တော့ သူ့နောက်နေဝိုင်းပုလင်း(၂)လုံးကို လက်ကဆွဲပြီး၀င်လာတဲ့အန်တီသီသီကလဲ သူ့ဖိနပ်ကိုချွတ်ပြီး သူ့လက်ထဲက ဝိုင်ပုလင်းတွေကို ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပေးရင်းနဲ့ “ဒီပုလင်းတွေကို ရေခဲသေတ္တာထဲသွားထဲ့ထားလိုက်၊ ပြီးရင်ငါတို့ သောက်ဖို့ရေအေးအေးနှစ်ခွက် မြန်မြန်သွားယူလာခဲ့” လို့၀င်ပြောအပြီးမှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးအိမ်ထဲကို ၀င်သွားကြပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်လိုက်တြယ်၊ ကျွန်တော်လဲသူတို့ ချွတ်ထားခဲ့တဲ့ ဖိနပ်နှစ်စုံကို ဖိနပ်စင်ပ်ါမျာ ရိုရိုသေသေတင်လိုက်ပြီး သူပေးတဲ့ဝုိင်ပုလင်းတွေကိုလဲ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သိမ်းလိုက်ရင်း သူတို့သောက်ဖို့ ရေကိုပါခပ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်၇ဲ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်းပြီးပေးနေတုန်းမှာဘဲ ကျွန်တော့်သခင်မဖုရားလဲ အ၀တ်အစားလဲပြီးလို့ (သူကတော့ အိမ်နေရင်းအပြာရောင်နုနုအောက်ခံပေါ်မှာ ပန်းပွင့်အပြာရောင်ရင့်ရင့်စိတ်စိတ်ကလေးတွေဖေါက်ထားတဲ့ထမီကို တီရှပ်အဖြူရောင်နဲ့တွဲ၀တ်ထားပြီး) ဆိုဖာပေါ်ကိုရောက်လာပါတော့တယ်၊ သခင်မဖုရားက “ငါ့အခန်းထဲသွားပြီးရှင်းစရာရှိတာတွေရှင်းပြီးရင်း၊ ငါ့တို့စားဖို့ ထမင်းခူးလိုက်တော့” လို့အမိန့်ပေးတယ်၊ ကျွန်တော်သူ့အိပ်ခန်းထဲသွားပြီး သူကြမ်းပေါ်မှာချွတ်ပြီးထားခဲ့တဲ့ ရေလဲထမီလေးကို အခန်းထောင့်က ထမီစင်လေးပေးမှာ ဖြန့်ပြီးလှမ်းလိုက်ပြီးတော့မှ သူတို့နေလည်စာ စားဖို့ပြင်ဆင်ပေးပြီး သခင်မဖုရားရှေ့မှာဒူးထောက်ရင်း “သခင်မဖုရားနေလည်စာသုံးဆောင်လို့ရပါပြီ” လို့လက်အုပ်ချီပြီး လျှောက်တင်လိုက်တယ်၊ အန်တီသီသီက “ရှယ်လီတို့ကတော့ ဘုန်းတံခိုးကြီးနေလိုက်တာနော်” လို့ရီရီမောမောနဲ့ပြောပြီး အန်တီညိုမီကလဲ “ဟုတ်ပါ့ဒီမိန်းမကောင်းစားနေလိုက်တာအရမ်းပါဘဲလား” လို့ထောက်ခံလိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူတို့အတူတူနေ့လည်စာသုံးဆောင်ကြတယ်၊ ကျွန်တော်ကတော့ လိုအပ်တာတွေဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ တစ်ချိန်လုံးသူတို့ရဲ့ ခြေရင်းမှားဒူးထောက်ခစားပြီးနေခဲ့ရပြီး ရီမောရွှင်လန်း သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လက်ရာကို ကျေကျေနပ်နပ်သုံးဆောင်နေတဲ့ သခင်မဖုရားကို မြတ်နုးစိတ်နဲ့ အချိန်တွေတိုးနေမိတယ်၊ သူတို့ ထမင်းစားလို့ပြီးတော့ သခင်မဖုရားက လက်ဆေးနေရင်းနဲ့ “ဆေးကြောလို့ပြီးရင် နင်ထမင်းစားလို့ရပြီ၊ ပြီးတာနဲ့ အ၀တ်တေါနင်ရေမချိုးခင်လျှော်လိုက်၊ ရေချိုးပြီးရင် မီးပူတိုက်၊ အခုလောလောဆယ်ငါတို့ ဖဲရိုက်ရင်းအဆာပြေစားဖို့ လက်ဖက်သုပ်ထဲကို  ကြက်သွန်ဖြူဥလေးတွေအခွံခွာထဲ့ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ကို အရင်လာပို့ပေးအုံး” လို့အမိန့်ပေးပြီးတဲ့နောက် ကျွန်တော့်ရှေ့ကနေ တစ်လှမ်းချင်းထွက်သွားပါတော့သည်၊ ကျွန်တော်လဲသူတို့စားဖို့လက်ဖက်ကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်သုပ်ပေးပြီး ဖဲကစားနေတဲ့သူတို့ ရှေ့မှာရိုရိုသေသေဆက်သလိုက်ပြီးတော့မှ အရမ်းဆာလောင်ပြီးဟာနေတဲ့ ကျွန်တော့်အစာအိမ်ထဲကို သခင်မဖုရားရဲ့လက်ကလေးနဲ့ နယ်ဖတ်လို့နေလည်စာသုံးဆောင်ထားတဲ့ သူစားပြီးသားပန်းကန်ထဲမှာ ကျွန်တော်စားဖို့အတွက် တမင်တကာရည်ရွယ်ပြီး ချန်ထားခဲ့တဲ့သူကိုက်ထားပြီးသား ကြက်ရိုးအချို့နဲ့ အတူတူရောနယ်ထားတဲ့ထမင်းအကျန်တွေကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သံပန်းကန်လေးထဲကို အရင်စုပုံထဲ့လိုက်ပြီး သူတို့စားထားတဲ့ ပန်းကန်တွေကို အရင်ဆေးကြောပြီးတော့မှ ဆာဆာနဲ့စားလိုက်ရသည်။

 သူခိုင်းတာတွေဇယ်ဆက်သလိုလုပ်လို့ပြီးသွားတော့ ညနေစောင်းပြီးအိမ်အပြင်မှာတောင် နဲနဲတောင်မှောင်နေပါပြီ၊ သခင်မဖုရားကအိမ်ရှေ့ခန်းမှာဆူဆူညံညံနဲ့ ဖဲရိုက်နေရာကနေလှမ်းပြီး “ဟိုအကောင်ညစာအတွက်လဲထမင်းထပ်တည်လိုက်အုံး၊ ပြီးရင် ငါခိုင်းချင်တာခိုင်းလို့ရအောင် ငါ့အနားမှာလာနေစမ်း” လို့ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ပြောတယ်၊ သူကျွန်တော့်ကို သူ့အနားကိုလာခွင့်ပေးလို့ ကျွန်တော်ပျော်လိုက်တာများ ပြောမပြတတ်အောင်ပါဘဲ၊

ထမင်းအိုးတည်ပြီးလို့ သူ့အနားမှာဒူးထောက်လိုက်တော့ “ခလေးကိုကြည့်ထားစမ်းဒီမှာ ဖဲရိုက်ရတာ မလွတ်လပ်ဘူး” လို့ပြောပြီး သူသဲသဲမဲမဲဖဲဆက်ရိုက်နေတုန်း အချိန်တွေမှာတော့ သူတို့သောက်ဖို့ ရေခပ်ပေးရတာနဲ့ လက်ဖက်ထပ်သုတ်ပေးရတဲ့ အချိန်တွေကလွဲရင် ကျွန်တော်ခလေးထိန်းရင်း သူ့အနားမှာနေခွင့်လေးရပါတော့တယ်၊ ည(၈)နာရီလောက်မှာ သူတို့ဖဲရိုက်တာအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး အန်တီသီသီက “ငါ့ဘဲကြီးအရင်တစ်ခေါက်ရေထဲက ပြန်တတ်လာတုန်းက ယူလာတဲ့ဝိုင်ပုလင်း (၂)လုံး အိမ်မှာရှိနေသေးတာနဲ့ ငါတို့အတူတူသောက်ဖို့ ယူလာခဲ့တယ်၊ အခုသောက်ကြတော့ မလား” လို့ မေးလိုက်ပြီး၊ ကျွန်တော့် သခင်မဖုရားကတော့ “ဟဲ့ညိုမီညဖက်ကြီးကားမောင်းရအုံးမှာ ဘယ်လောက်လို့ဖြစ်မှာလဲသီသီရဲ့” လို့စိုးရိမ်တဲ့အသံလေးနဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တော့၊ အန်တီညိုမီက ချက်ချင်းဘဲ “ရပါတယ်ဟ၊ မူးသွားလို့ ကားမမောင်းနိုင်တော့ရင်လဲ၊ ငါတို့နင့်အိမ်မှာဘဲ အတူတူအိပ်လိုက်တာပေါ့၊ ငါတို့ လင်တွေရေထဲရောက်နေတုန်းလေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရတာ ပျော်ပျော်နေစမ်းပါဟာ၊ ပြီးတော့ ငါတို့က ဒီလိုဘ၀မျိုးနဲ့ဘဲ နေချင်သေးလို့ နင့်လိုခလေးတောင်မယူနိုင်သေးဘူး” လို့ပြောလိုက်တော့ သခင်မဖုရားက “ဒီမှာဘဲ အိပ်မယ်ဆိုရင်တော့ သောက်ကြတာပေါ့၊ ငါ့ကုတင်က  ငါတို့(၃) ယောက်ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရပါတယ်” လို့ပြောပြီး တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ “ဟိုကောင်ဘီဒိုထဲက ဖန်ခွက် (၃)လုံးထုတ်လိုက်၊ ပြီးတော့ ရေစင်စင်ဆေးပြီးရင် ဝိုင်ပုလင်းနဲ့ ဖောက်တံကိုပါ ဒီအိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ်ကိုယူလာခဲ့ကြ၊ ကြက်သားဟင်းကိုလဲ ငါတို့အရက်နဲ့မြီးလို့ရအောင် နွှေးလိုက်အုံး” လို့ပြောပြီး၊ အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်တော့ အန်တီညိုမီက ဝိုင်ပုလင်းကို စဖွင့်လိုက်ပြီး စကားတပြောပြောနဲ့ ဝိုင်သောက်ပွဲကြီး စတင်လိုက်ကြတာ ဝုိင်(၁)ပုလင်း ကုန်သွားတော့ သူတို့ (၃)ယောက်စလုံး အတော်လေးကို မူးသွားကြတယ်၊ ဒုတိယပုလင်းကိုတော့ အန်တီသီသီက ဖွင့်လိုက်ပြီး ပုလင်းတစ်၀က်ကျိုးအောင်သောက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ အန်တီညိုမီက အရက်မူးနေတဲ့ ခပ်ထွေထွေအသံနဲ့ “ရှယ်လီ၊ ငါနင့်အခန်းထဲမှာ အ၀တ်လဲရင်းနဲ့ နင်ပြောတာ ဟုတ်မဟုတ်သေချာအောင် ခဏလောက်အနှိပ်ခံလိုက်အုံးမယ်၊ အခန်းထဲကို ၀င်မလာကြနဲ့နော်” လို့ ပြောအပြီးမှာတော့၊ သခင်မဖုရားက ခလေးကို ပုခက်လွှဲပေးနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို “ဟိုအကောင်ညိုမီနဲ့ အခန်းထဲလိုက်သွားပြီး သူခိုင်းတာလုပ်ပေးလိုက်” လို့ အမိန့်ပေးတယ်၊ အခန်းထဲရောက်တော့ အန်တီညိုမီက သူ့ခြေရင်းမျာ ဒူးတုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာဘဲ ထမီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး “ငါ့ထမိကို သေသေချာချာခေါက်ပြီး ထမီစင်မှာ တင်ထားလိုက်၊ ပြီးရင် နင့်အ၀တ်တွေချွတ်လိုက်ပြီး ငါ့ခြေထောက်ကို အရင်လာနှိပ်ပေးစမ်း၊ နင့်သခင်မဖုရားကတော့ နင်ဖင်ယက်တာတော်တော်ကောင်းတယ်လို့ ပြောတာဘဲ၊ ခဏလောက်တော့ နင်နှိပ်ပေးတာ အရင်ခံလိုက်အုံးမယ်၊ ပြီးတော့မှ နင့်ကို ငါ့ဖင်ပေးယက်မယ်၊ ဟုတ်ပြီလား” လို့ပြောပြီးကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်၊ မီးထိန်အောင်လင်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အသေအချာမြင်တွေ့နေရတဲ့ ပင်တီအဖြူရောင်လေးဘဲ ၀တ်ထားတဲ့ သူ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက သူ့ပေါင်တံရှည်ရှည်လေးတွေနဲ့ လိုက်ဖက်အောင်လှပါတယ်၊ ကျွန်တော်လဲ သူ့ထမီအမြန်ဆုံးခေါက်သိမ်းလိုက်ပြီးတော့၊ ကြမ်းပေါ်မှာကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ဘဲ ဒူးထောက်ပြီး သူ့ခြေသလုံးလေးတွေကို စပြီးနှိပ်ပေးတယ်၊ အသားလေးတွေက ချောမွတ်နေပြီး ထိထိုင်ရက်စရာတောင်မရှိအောင်လှတဲ့ သူ့ပေါင်တံညိုညိုလေးကိုပါ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ နှိပ်ပေးနေရတဲ့ အချိန်တွေမှာတော့ ကျွန်တော့်ကျေးဇူးရှင် သခင်မဖုရားကို သတိတရနဲ့ စိတ်ထဲကနေကန်တော့နေမိတယ်၊ (၁)မိနစ်လောက်သူ အနှိပ်ခံပြီးတော့မှ သူ့ပင်တီကိုပေါင်လယ်လောက်ရောက်တဲ့အထိ သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကပိုကယိုဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး “ငါ့ပင်တီကို နင့်လက်နဲ့ဆွဲချွတ်လိုက်စမ်း၊ ပြီးရင်ဖင်လာယက်တော့” လို့ပြောပြီး သူ့ပင်တီလေး ခြေထောက်ကနေကျွန်ောတ်ဆွဲချွတ်ပြီးတာနဲ့ သူပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကျွန်တော်ခေါင်း၀င်နိုင်အောင်ဟ ပေးပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဆီးခုံပေါ်က သူ့စောက်မွှေးထူထူကောက်ကောက်လေးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်သပ်နေရင်းနဲ့ ကျွန်တော်စောက်ပတ်ယက်တာကို ခံဖို့ အဆင်သင့်ပြင်လိုက်ပါတယ်၊ ကျွန်တော်လဲသူ့ပေါင်ခြံမှာ အပြားလိုက်မဲမဲကြီးကပ်နေတဲ့ အဆီတ၀င်း၀င်း သရေယိုချင်စရာ သူ့စောက်ပတ်ကြီးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့ အရင်ဆုံးငုံလိုက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားမဲမဲထူထူလေးနှစ်လွှာနဲ့ အကြားကို လျှာအပြားလိုက်ထိုးထဲ့ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းစယက်လိုက်တယ်၊ သခင်မဖုရားရဲ့ကျေးဇူးတော်ကြောင့် စောက်ပတ်ယက်တာ ကျွမ်းကျင်နေတဲ့ ကျွန်တော်လျှာရဲ့အစွမ်းကြောင့် အန်တီညိုမီစောက်ပတ် ညိုမဲမဲကြီးလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး သူ့ရဲ့နောက်လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့် ဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆောင့်ဆွဲလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလဲ “အိုး……. ကောင်းလိုက်တာ” လို့တောင် သူ့ဆိက အသံထွက်လာတယ်၊ စောက်ပတ်နဲ့ယဉ်ပါးနေတဲ့ ကျွန်တော်လျှာကလဲ သူ့စောက်ပတ်နွေးနွေးလေးကို နေရာလပ်မကျန်အောင် တ၇စပ်ယက်ပေးရင်းနဲ့ သူပစောင်းပတ်အတွင်းသား နံရံတွေဆီက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ေ၇တွေကိုလဲ တစ်စက်မှ အလေအလွင့်မရှရအောင် သေသေချာချာအရသာခံပြီး မြိုချနေခဲ့တော့တာပါဘဲ၊ ဒီလိုနဲ့(၃)ခါမြောက် သူပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်ဆံပင်တွေကို တစ်ချိန်လုံးဆွဲကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေ ပြေလျော့သွားပြီး ကျွန်တော်သူပစောက်ပတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ယက်ပေးတာခံနေရင်းနဲ့ဘဲ သူကတရှူးရှူးဟောက်ပြီး မူးမူးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်၊ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့အမိန့်မရသေးလို့ သူ့စောက်ပတ်ယက်နေတာကို မရပ်ရဲသေးဘဲ နောက်ထပ်မိနစ် (၂၀)လောက် ငြင်ငြင်သာသာလေးနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆက်ယက်ပေးနေတုန်း အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်သခင်မဖုရားနဲ့ အန်တီသီသီတို့ အခန်းထဲကို ၀င်လာကြပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ အန်တီညိုမီကို ကြည့်ပြီး “ညိုမီတို့တော့ အိပ်နေလိုက်တာ တုံးလုံးပက်လက်ဘဲ” လို့ သခင်မဖုရားက ပြောပြီးတစ်ဆက်ထဲမှာဘဲ “သီသီကောဖင်ယက်တာခံချင်သေးလား” လိုပသူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ရှေ့မှောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး အန်တီညိုမီရဲ့ စောက်ပတ်ကို ယက်နေတဲ့ ကျွန်တော့် နားရွက်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်လေးနဲ့ နားကျင်သွားအောင် လိမ်ဆွဲလိုက်ရင်းမေးတယ်၊ အန်တီသီသီက “ငါဒီမနက်ကမှ ရာသီလာတာပြီးသွားတာဆိုတော့ နင့်ချာတိတ်ကိုယက်ခိုင်းလို့ ကောင်းပါ့မလားလို့ စဉ်းစားနေတာ” လို့ပြန်ဖြေလိုက်တော့ သခင်မဖုရားက “ဒါများပြောနေရသေးတယ်၊ ဒီကောင်က နင်ချီးကျွေးရင်တောင် စားရမဲ့အကောင်၊ ငါသေသေချာချာလေ့ကျင့်ပေးထားတာ ပူမနေစမ်းပါနဲ့” လို့ပြောပြီး တစ်ဆက်ထဲမှာဘဲ “ငါအပြင်ထွက်ပေးရမှာလား” လို့မေးလိုက်တယ်၊ အန်တီသီသီက သခင်မဖုရားရဲ့မေးခွန်းကို မဖြေသေးဘဲ “ညိုမီအခုနေနိုးလာလို့ ငါတို့နှစ်ယောက်ရှေ့မှာ သူ့ဖင်ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတာကို သိသွားရင် ရှက်နေလိမ့်မယ်” လို့ပြောပြီး ထမိစင်ပေါ်မှာလှမ်းထားတဲ့ သခင်မဖုရားရဲ့ ရေလဲထမီလေကို ယူပြီးစောက်ပတ်ယက်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ်ကို အပ်လိုက်ရင်း “ငါအရမ်းအိပ်ချင်နေပြီဟ မီးပိတ်ပြီးငါတို့ အိပ်နေတုန်းမှာ သူ့ကို ငါယက်ခိုင်းထားလိုက်မယ်လေ မကောင်းဘူးလား၊ နင်လဲ အပြင်ထွက်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့၊ နင်လဲတော်တော်မူးနေပြီဆိုတော့ အိပ်ချင်နေမှာဘဲ” လို့ပြောတယ်၊ သခင်မဖုရားက “နင်ညိုမီ့လို ဒီကောင်ယက်ပေးနေတုန်း အိပ်ပျော်သွားလို့ကတော့ နင့်ဖင်တစ်ခုလုံး မနက်မိုးလင်းရင် အရေခွံကွာနေလိမ့်မယ်၊ ဒီကောင်ကနင်၇ပ်ဖို့ အမိန့်မပေးမချင်းမနားတမ်းနင့်ဖင်ကိုယက်နေမှာ” လို့ ပြန်ပြောတယ်၊ အန်တီသီသီက “ရှယ်လီကရော သူ့ကို ဖင်ယက်ခိုင်းအုံးမှာဘဲ မဟုတ်လား” လို့ပြန်မေးတော့ “ဒီညတော့တော်ပါပြီ ဒို့အတွက်နောက်ရက်တွေ အများကြီးရှိပါသေးတယ်” လို့ပြောပြီး တဆက်ထဲမှာဘဲ “ကဲဒေါ်ရွှေသီသီရေ ရှင်လုပ်စရာရှိတာကိုတာ မြန်မြန်လုပ်ပါတော့ ကျွန်မမီးပိတ်လိုက်ပါတော့မယ်၊ ကျွန်မလဲ အိပ်ချင်နေပါပြီ” လို့ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တစောင်းလေးလှဲအိပ်လိုက်ပြီး မီးမှိတ်လိုက်ပါတော့တယ်၊ အခန်းတခုလုံး မှောင်သွားတာနဲ့ အန်တီသီသီက ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ်က သူအုပ်ထားတဲ့ထမီကို အသာအယာမလိုက်ပြီး “ညိုမီ့ဖင်ကိုယက်မနေနဲ့တော့၊ အခုမဖုရားနဲ့အိမ်သာထဲကို လိုက်ခဲ့စမ်း” လို့ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ရှေ့ကနေ ခပ်သွက်သွက် အိမ်သာထဲကို၀င်သွားတော့တယ်၊ ကျွန်တော်သူ့ရှေ့မှောက်ကို ဒူးထောက်ရက်သားနဲ့ အသုံးတောင်ခံဖို့ ရောက်သွားခဲ့ချိန်မှာတော့ သူ့ရဲ့အ၀တ်တွေအကုန်ချွတ်ထားပြီးလို့ ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြစ်နေပါပြီ၊ အသားလေးက ဖြူ၀င်းနေပြီး ပြည့်တင်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာရဲ့အပေါ်က နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးတွေကတော့ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပိုပြီးပေါ်အောင်လုပ်ပေးနေသလိုပါဘဲ၊ သူကလှလှပပလေးခါးထောက်လို့ မခို့တရို့လေးရပ်နေရင်းက “မိဖုရားရှေ့မှာ အခုဒူးထောက်မနေပါနဲ့တော့၊ မဖုရားကို နို့အရင်လာစို့ပေးစမ်းပါအုံး” လို့ ညုတုတုပြောပြီး ကျွန်တော်သူ့နို့ကို စုတ်ပေးနေတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်လီးကို ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်၊ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့လက်လေးတွေနဲ့ တခါမှမတွေ့ထိဖူးသေးတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကလဲ သွေးဆာသလိုငေါက်ခနဲတောင်မတ်လာတော့တယ် (၅)မိနစ်လောက်ကြာအောင် နို့စို့ခိုင်းလို့ပြီးတော့မှ “ဒူးထောက်တော့မဖုရား ဖုတ်ဖုတ်လေးကို အောက်ကနေကောင်းကောင်းလေး ယက်ပေးတော့” လို့ပြောရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူ့ရင်ဘတ်ဆီကနေ သူ့စောက်ပတ်ဆီရောက်အောင် ဖွဖွလေးဖိတွန်းလိုက်ပြီး နေရာချတယ်၊ သူ့ဆီးခုံအနားကိုရောက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းဖျားကနေ သူ့စောက်ပတ်ကထွက်နေတဲ့ သွေးညှီနံ့ပြင်းပြင်းကိုရလာပါပြီ၊ သူကခြေထောက်တစ်ဖက်ကို အသာမလို့ အိမ်သာအိုးပေါ်မှာ အသာအယာလှမ်းတင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်သူ့စောက်ပတ်အောက်ထဲကို ၀င်သာအောင် သူ့ပေါင်တံလှလှလေးနှစ်ဖက်ကို ကားထားပေးရင်း လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပါတယ်၊ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့အလိုကျ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အစွမ်းကုန်မော့ထားလိုက်ပြီး သူ့ဖင်အောက်ထဲကို မျက်နှာတခုလုံး၀င်လို့ ရသလောက်၀င်ရင်း သူ့စောက်ပတ်နီညိုညိုရဲရဲလေးကို ဂရုတစိုက်ယက်ပေးနဲ့ဘဲ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ၀င်လာသမျှ သူ့စောက်ပတ်ထဲက ယိုစီးကျလာတဲ့ရာသီသွေးစနီစွေးစွေးလေးတွေ ရောပါနေတဲ့ စောက်ရေငံငံလေးတွေကို မက်မက်မောမောမျိုချနေမိတယ်၊ သူ(၂)ခါလောက်ဆက်တိုက်ပြီးသွားတော့မှ မတ်မတ်ကြီးထောင်မတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို သူတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး “မဖုရားလေးဖက်ကုန်းပေးမယ်၊ မင်းမဖုရားဖုတ်ဖုတ်လေးကို နောက်ကနေပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းမင်းလီးလေးနဲ့ လိုးပေးစမ်း၊ ငါခွင့်မပြုမခွင်းမင်းလရေတစ်စက်မှ မထွက်စေနဲ့နော်၊ ဟုတ်ပြီလား” လို့ပြောပြီး သခင်မဖုရားမျက်နှာသစ်တဲ့ ဘေစင်လေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး လေးဖက်ကုန်းလိုက်တယ်၊ သူ့ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲက ပြူးပြူးကြီးထွက်နေတဲ့ နီညိုညို သူ့စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီးက ကျွန်တော့်လီးကို လက်ယပ်ခေါ်နေသလိုပါဘဲ၊ ကျွန်တော်သူ့တင်ပါး (၂)ဖက်ကို တင်းတင်းလေး ကိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို သူ့စောက်ပတ်အထဲရောက်အောင် ကြိုးစားပန်းစားထိုးထဲ့နေတာကို သူစိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘဲ၊ သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်အ၀မှာ တေ့ပေးလိုက်ရင်း “ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထဲ့လိုက်တော့၊ အ၇မ်းဆောင့်မထိုးပစ်လိုက်နဲ့ ရာသီလာနေတဲ့အချိန်ဆို ဖုရားဖုတ်ဖုတ်က အကြမ်းပရမ်းမခံနိုင်ဘူး” လို့ပြောပြီး ကျွန်တော့်လီး သူ့စောက်ပတ်ထဲသွားတဲ့အချိန်မှာ သူ့ဖင်လေးကိုကော့ပေးရင်း အလိုးခံပါတော့တယ်၊ ကျွန်တော်(၅)ချက်လောက်ပုံမှန်အချက်ကျကျ သူ့စောက်ပတ်ကို လိုးပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်လီးကလရေတွေပန်းထွက်ချင်လာတော့တယ်၊ ကျွန်တော်လဲ အလန့်တကြားနဲ့ “မဖုရား ကျွန်တော်ပီးတော့မယ်၊ အပြင်ထုတ်လိုက်ရတော့မှာလား” လို့မေးလိုက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို သူ့လက်သဲရှည်ရှည်တွေနဲ့ အသားပဲ့ပြိး သွေးထွက်သွားအောင် ဆွဲဆိတ်လိုက်ရင်း “နင်ပီးလို့မရသေးဘူး ဒီအတိုင်းဘဲဆက်လုပ်နေစမ်း” လို့ပြောတယ်၊ ကျွန်တော်လဲသွေးတစိမ့်စိမ့်ထွက်ပြီး အသဲခိုက်အောင်နာနေတဲ့ ကျွန်တော့်ပေါင်ဆီကို အာရုံရောက်သွားလို့ ပီးချင်လာတဲ့စိတ်တောင် ရုတ်တရက်ပျောက်သွားတော့တယ်၊ ကျွန်တော့်လီးကို အရသာထူးတေါပေးနေတဲ့ မဖုရားရဲ့စောက်ပတ်လေးကို နာရီး၀က်လောက်ခါးညောင်းအောင်ဆက်တိုက်လိုးလိုက်ပြီး သူကျေနပ်ပြီဆိုတော့မှ “နင့်လီးကိုထုတ်လိုက်ပြီးရင် မဖုရားဖုတ်ဖုတ်ကို နောက်ကနေနောက်တစ်ခေါက် သေသေချာချာထပ်ယက်ပေးအုံး” လို့ပြောလို့ ရာသီးသွေးစလေးတွေရှိနေသေးတဲ့ သူ့စောက်ပတ်စီးစီးလေးအထဲမှာ တခါမှ မပီးရသေးဘဲ ထောင်မတ်နေပြီးလရည်ထွက်ဖို့ သူ့အမိန့်စောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးလေးကို အသာထုတ်ပြီး လေးဖက်ကုန်းထားတဲ့ သူ့ဖင်နောက်ကနေဘဲ ဒူးထောက်ပြီး စောက်ပတ်ယက်ပေးရပြန်ပါတော့တယ်၊ နောက်ထပ်(၅)မိနစ်လောက်ကြာအောင် သူ့စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူက “ဒီလောက်ဆိုရင်ရပြီ၊ မဖုရားရေချိုးလိုက်အုံးမယ်၊ ရေချိုးပြီးရင်၀တ်ဖို့ မင်းသခင်မအိမ်မှာ၀တ်တဲ့ ထမီတစ်ထည်မဖုရား၀တ်ဖို့ သွားယူလာခဲ့၊ မဖုရားရဲ့အ၀တ်တွေကိုပါ တစ်လက်စထဲအခန်းထဲကို ယူသွားလိုက်တော့” လို့ပြောလို့ သူ၀တ်ဖို့ ထမီတစ်ထည်သွားယူပေးရင်းနဲ့ သူ့အ၀တ်တွေကိုပါ ဂရုတစိုက်ခေါက်သိမ်းပေးလိုက်ပြီး၊ သူရေမချိုးခင် သူရှေ့မှောက်မှာ ဒူးထောက်နေလိုက်တုန်းမှာဘဲ၊ သူက ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကို အသာအယာတတ်ခွလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို စိမ်ပြေနပြောသေးပေါက်ထဲ့လိုက်ရင်းနဲ့ “မင်းသခင်မဖုရားက မဖုရားကို မအိပ်ခင်မှာ မင်းပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ထဲ့ပေးရမယ်လို့မှာထားတယ်၊ မင်းကသေးသောက်ရတာ တော်တော်လေးကြိုက်ပုံရတယ်၊ ဟုတ်လား” လို့မေးပါတယ်၊ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့စောက်ပတ်ကနေ အလျှင်မပြတ်ယိုစီးကျနေတဲ့ အနံ့ပြင်းပြင်းနဲ့ ရွှေဝါရောင်ဖျော့ဖျော့ငံကျိကျိသေးတွေကို သခင်မဖုရားလေ့ကျင့်ပေးထားခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးတော်ကြောင့် သက်သက်သာသာလေး အရသာခံပြီး သောက်နေရင်းနဲ့ ကျွန်တော်ဘယ်လောက်အထိမက်မောကြောင်းကို မျက်လုံးအကြည့်တခုထဲနဲ့ဘဲ အဖြေပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ သူသေးပေါက်တာပြီးသွားတော့မှ ကျွန်တော်ဂုတ်ပေါ်မှာခွပြီးထိုင်လိုက်ရင်း “မဖုရား ဒီညဘယ်နှစ်ခေါက်ပီးသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး၊ ဒူးနှစ်ဖက်တောင် အခုသိပ်မခိုင်ချင်တော့သလိုဘဲ၊ မင်းအပေါ်မှာထိုင်ပြီးတော့ဘဲ ရေချိုးလိုက်တော့မယ်၊ မဖုရားခြေဖမိုးလေးတွေကို အောက်ကနေပြိးချေးတွန်းပေးနေဟုတ်ပြီလား” လို့ပြောပြီးသူရေချိုးပါတော့တယ်၊ သူရေချိုးလို့ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဂုတ်အပေါ်မှာ ထိုင်နေရာကထလို့ ကျွန်တော်ယူလာပေးတဲ့ ထမိကိုရင်ရှား၀တ်လိုက်ပြီးတော့မှ “မဖုရားအိပ်တော့မယ်၊ မငးသခင်မဖုရားမအိပ်ခင်က မင်းကိုအိမ်ရှေ့မှာ ငါတို့စားသောက်ထားတာတွေကို အရင်ရှင်းပြီး မအိပ်ခင်ထမင်းအရင်းစားလိုက်ဖို့မှာသွားတယ်၊ မဖုရားမင်းကို ခိုင်းစရာမရှိတော့ဘူး၊ မင်းသူခိုင်းတာတွေသွားလုပ်လို့ရပြီ” လို့ပြောပြီး သူကုတင်ပေါ်ကို အိပ်ယာ၀င်ဖို့ ငြင်ငြင်သာသာ တတ်သွားပါတော့တယ်၊ ကျွန်ောတ်လဲသခင်မဖုရားရဲ့ အမိန့်တော့မြတ်အတိုင်း ခိုင်းတာတွေအမြန်လုပ်လို့ ညစာစားအပြီးမှာတော့ သူ့ချစ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူတူအသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ စက်တော်ခေါ်နေတဲ့ သခင်မဖု၇ား၇ဲ့ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ဦးချကန်တော့လိုက်အပြီးမှာတော့ ကျွန်တော်၀တ်ထားတဲ့ ထမီအစုတ်အပြလေးကို ပုခုံးအထိဆွဲခြုံလိုက်ရင်း လရေထွက်ခွင့်မရလိုက်လို့ ငေါက်တောက်လေးထောင်နေတဲ့ လီးလေးကို ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ညှပ်ရင်းနဲ့ အိမ်မောကျသွားပါတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ