ပန်းပွင့်ခရီးသည်

Photo Loading...

မချယ်ရီချို.......

ခေါ်သံကြောင့် ချယ်ရီစာအုပ်ကို ပိတ်ကာမော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူနှင့်ရွယ်တူ အမျိုးသမီးတစ်ဦး။ ကြည်ကြည်လင်လင်ပြုံးနေပုံက ပါးနှစ်ဖက်မှာ ပါးချိုင့်ကလေးနှင့်။

-ကျွန်မ နန်းရဝေပါ။

ချယ်ရီက ခေါင်းလေးတစ်ချက်ငြိမ့်ပြလိုက်ရင်းစာအုပ်ကို အိတ်ထဲထည့်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

- မုန့်အရင်သွားစားကြတာပေါ့

-ဟုတ်ကဲ့

နန်းရဝေရဲ့စကားကို ချယ်ရီ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား လူကျဲသော ကန်တင်းတစ်ခုမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ နန်းရဝေက လူချစ်လူခင်ပေါသည်။ လမ်းတစ်လျှောက် နှုတ်ဆက်သွားသူတွေ အများကြီး။

ချယ်ရီကတော့ အဲ့လိုမဟုတ် အေးအေးဆေးဆေးပဲနေတတ်သလို အပေါင်းအသင်းလဲ သိပ်မရှိ။ မှားထားတာ စားသောက်ရင်း ဆစ်ခွန်းစနှစ်ခွန်းစ ဆွေးနွေးသလို ပြောဖြစ်ရုံမှအပ သူတို့ ဝိုက်းက တိတ်ဆိတ်နေသည်။

နှစ်ဦးစလုံးက တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် သိသင့်သလောက်သိပြီးသား။ သို့သော ငယ်သူငယ်ချင်ူတွေလဲ မဟုတ်သလို စိတ်ရဲ့ အမှောင်ဘက်ချမ်းမှာ စုံကြသူတွေမို့ပြောစရာစကားကရှားပါးနေသည်။ နှစ်ဦးစလုံးစားသောက်ပြီးသွားချိန်မှာ နန်းရဝေက ချယ်ရီချိုကို ပြောသည်။

- ချယ်ရီ .....အင်းချယ်ရီလို့ပဲခေါ်မယ်နော်

-ဟုတ် ရပါတယ်။ နန်းရဝေ

-ကျွန်မကို နန်းလို့ပဲခေါ်ပါ။

ချယ်ရီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နန်းက သူ့မျက်လုံးတွေကိုကြည့်ကာ

- ချယ်ရီ နန်းတို့တစ်ခေါက်လောက်စမ်းကြည့်ကြမလား

- ကျွန်မ................. ဟို

စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ချယ်ရီ့ရဲ့ လက်ဖမိုးကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မော့ကြည့်လာတဲ့ သူမကို ပြုံးပြလိုက်ရင်း

-Spanking လောက်ပါပဲ။ စိတ်စမ်းတယ်ဆိုရုံပေါ့။ ချယ်ရီမကြိုက်တာ နန်းမလုပ်ပါဘူး နန်းကတိပေးပါတယ်။

ချယ်ရီခေါင်းလေးငြိမ့်လိုက်မိသည်။ နန်းရဝေက စားထားတာတွေရှင်းပြီး အဆောင်တစ်ခုကိုခေါ်သွားသည်။အဝေးသင်မို့ လေးထပ်စာသင်ဆောင်က အောက်နှစ်ထပ်မှာသာ စာသင်တာကြောင့် အပေါ်ထပ်တွေကအကုန်နီးပါးလွတ်နေသည်။ အပေါ်ဆုံးထပ်ကို သူမတို့နှစ်ဦးတတ်ခဲ့ကြသည်။ အပေါ်ဆုံးထပ်ကို ဘယ်ကျောင်းသားမှာ မလာသဖြင့်လူရှင်းနေသည်။ အိမ်သာတွေနဲ့ဝေးသော အခန်းတစ်ခန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ အိမ်သာနှင့်နီးလျှင် တခါတရံ အိမ်သာကို လာသောလူတွေနှင့် တွေ့နိုင်သဖြင့် ဝေးသောအခန်းကိုယူခြင်းဖြစ်သည်။

နှစ်ဦးသားအခန်းထဲ ဝင်ပြီးတော့ နန်းက တခါးကို အထဲကနေ ချက်ချလိုက်သည်။ အခန်းတစ်ခန်းလျှင် ဝင်ပေါက်နှစ်ခုရှိရာ နောက်တစ်ခုကိုလဲ အထဲကနေ ချက်ချလိုက်သည်။ ကြောင်အအရပ်နေသော ချယ်ရီ့ဆီက အိတ်ကိုယူကာ သူမအိတ်နှင့်အတူ စာသင်ခုံတစ်လုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။

ချယ်ရီက အခန်းကို အကဲခတ်ကြည့်သည်။ တခါးတွေကတော့စိတ်ချရသည်။ပြတင်းပေါက်များကိုလဲ လိုက်ကာဖြင့်ပိတ်ထားသဖြင့် အပြင်ကမမြင်နိုင်။ နန်းက စာသင်ခုံးတန်းရှည်တစ်ခု၏ အလယ်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

-ချယ်ရီ နန်းဆီလာပါဦး

ချယ်ရီလည်း နန်းအရှေ့သွားကာမတ်တပ်ရပ်နေသည်။

- Spanking videoတွေကြည့်ဖူးလား

ချယ်ရီက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

- ကိုယ်တိုင်ကောအရိုက်ခံဖူးလား

-ဟင့်အင်း

ချယ်ရီချိုက အေးဆေး လိမ္မာသူမို့အရိုက်ခံရလေ့မရှိပါ။

-ခုတော့ အရိုက်ခံရတော့မယ် လာ တတ်

ချယ်ရီက ဆီးထားတဲ့ ဖိနပ်ကိုချွတ်ကာ မရဲတရဲဖြင့်ခုံပေါ်တတ်က မှောက်လိုက်သည်။ ဆီးခုံနဲ့ခါးက နန်းရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်တင်ထားသဖြင့် တင်ပါးက အပေါ်ကိုမို့ထွက်နေသည်။ နန်းက ပုရိသတိုင်းသရေယိုဖွယ်ထိုတင်ပါးကို လက်ဖဝါးဖြင့်အသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ တင်ပါးဖုံးအောင်ရှည်သည့် ဆံနွယ်တွေကို ဖေးသို့ဖယ်ချလိုက်ရာ မြေပေါ် ပုံကျသွားသည်။ ချယ်ရီကတော့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည်။ သူမအခုမှ လူချင်းတွေ့မြင်ဖူးသူအမျိုးသမီးက သူမ တင်ပါးကို စိတ်တိုင်းကျ ထိခတ်ကိုင်တွယ်နေသည် မကြာခင်သူမ အရိုက်ခံရဦးမည်။

ဖောင်း ဖောင်း

အ      အ

သူမတွေးနေဆဲမှာ နန်းက တင်ပါးတစ်ဖက်စီကို လက်ဖဝါးဖြင့် တစ်ချက်စီစရိုက်သည်။ စပ်ဖျင်းဖျင်းနာကျင်မှုကို ချယ်ရီစတင်ခံစားလိုက်ရသည်။ ဖျောင်းခနဲ့ တစ်ချက်ထပ်ရိုက်သည်။ တင်းရင်းနေသော ထဘီအောက်က တင်သားအိအိတွေလှုပ်ခတ်သွားပုံကို နန်းသဘောကျနေသည်။ တဖောင်းဖောင်းနှင့် ရိုက်လိုက်တာ ဆယ်ချက်ခန့်ရှိပြီ။

တစ်ချက်ထက် တစ်ချက် နာကျင်မှုကပိုလာသည်။ ချယ်ရီ အသံကျယ်ကြီးနှင့်မအော်မိအောင် အံကျိတ်ထားရသည်။

နန်းက ချယ်ရီကို ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။

-နန်း နောက်တစ်ဆင့်တတ်တော့မယ်။ ချယ်ရီ အဆင်ပြေလား

နောက်တစ်ဆင့်ဆိုပါလား။ ဘာလုပ်မလဲ ချယ်ရီမသိ။ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ နန်းပြုံးလိုက်ကာ ခါးထဘီပေါ်က အထက်ဆင်စက ချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်သည်။

ရုတ်တရက်မို့ အရှက်သည်းစွာချယ်ရီလှမ်းဆွဲပေမဲ့ နန်းက ချယ်ရီလက်ကို ဖမ်းကာ ပြန်တွန်းလွှတ်လိုက်သည်။ ချယ်ရီက လက်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ချကာ ခုံရဲ့ ခြေထောက်တွေကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

နန်းက ပြောလျော့နေသည့် ထဘီကွင်းကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နောက်ပင်တီအဖြူလေးကိုလည်း ပေါင်ရင်းထိဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း

 

အ အ အ အ အား

တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကို  တစ်ချက်ဆီဆက်တိုက်ရိုက်လိုက်တော့ ခုဏကဝဲနေသည့် မျက်ရည်က စီးကျလာသည်။ ၁၀ချက်လောက်ရိုက်ပြီးတော့ သူမတင်ပါးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း

- mind control နည်းနည်းလောက် လုပ်မယ်ဆို အဆင်ပြေမလားချယ်ရီ။

ချယ်ရီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဒီတော့ နန်းက သူမပင်တီကို ချွတ်ယူလိုက်သည်။

-ကဲထ မတ်တပ်ရပ်

-ရှင်

အောက်ပိုင်းဗလာဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ဖို့ ချယ်ရီမရဲပါ။ဒါပေမဲ့ နန်းက သူ့ပေါ်ကနေတွန်းထုတ်နေသဖြင့် မဖြစ်မနေမတ်ရပ်လိုက်ရသည်။

-နံရံဘက်မျက်နှာမူပြီး ကပ်ရပ်နေ

တစ်ခုချင်းစီအမိန့်ပေးနေတဲ့ နန်းရဲ့စကားကို လိုနာနေရသည်။

-လက်တွေက ဒီလိုထား

ပြောပြီး တင်ပါးတွေကို ကွယ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းနောက်မှာ ယှက်ခိုင်းထားသည်။ အကျဉ်းသားတွေလိုပေါ့။

ချယ်ရီဆီက ချွတ်ထားတဲ့ ထဘီနဲ့ ပင်တီကို စိန်ပြေနပြေခေါက်က ခုံပေါ်တင်လိုက်သည်။ 

-ဒီဘက်လှည့်

အမိန့်သံကြောင့် ချယ်ရီကိုယ်ကို လှည့်လိုက်သည်။

-ဟိတ် လက်တွေ ပုံစံမပျက်စေနဲ့

ခပ်ဆက်ဆက်အသံကြောင့်  ချယ်ရီဆက်ခနဲတုန်က လက်တွေကိုနဂိုအတိုင်းပြန်ထားသည်။ ချယ်ရီနန်းကိုကြည့်မိသည်။ 

ခုံပေါ်မှာ ခြေချိတ်ထိုင်နေပုံက မင်းသမီးတသ်ပါးလို ကျော့ကျော့မော့မော့နဲ့ ခမ်းခမ်းနားနားရှိလှသည်။ သူမကကော။

ချယ်ရီမိမိကိုယ်ကို ဆန်းစစ်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ရှိ ဖင်ဟောင်းလောင်း အဖုတ်ဟောင်းလောင်းဖြင့် မတ်တပ်ရပ်နေရသည်။ လက်တွေကလည်း အကျဉ်းသားတစ်ယောက်လိုမြှောက်ထားရသေး။ တစ်သက်လုံးဖုံးကွယ်လာသော အရှက်တရားကို နန်းက စိတ်တိုင်းကျကစားနေသည့်အပြင် စိတ်တိုင်းကျရိုက်နှက်ချင်းကို ခံထားရသေးသဖြင့် သူမသည် နန်းထက် တစ်ဆင့်နိမ့်သည်ဟု စိတ်တွင်ဖြစ်သွားသည်။

-ကဲ ချယ်ရီ ငါ့စီက နင့်ထဘီနဲ့ ပင်တီပြန်လိုချင်လား

-ဟုတ် ချယ် ချယ်ရီကို ပြန်ပေးပါ

-ဒီနားလာ ဒူးထောက်ပြီးတောင်းရင်ပြန်ပေးမယ်။

ချယ်ရီက နန်းကို အားငယ်နေသောမျက်လုံးမျိုးဖြင့်ကြည့်သည်။ နောက်ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်းခန့်လှမ်းလာသည်။ ပေင်ကြားက အနည်းငယ် စိုနေသော အနေအထားကြောင့် နန်းကျေနပ်သွားသည်။ ချယ်ရီဟာ ပုံမှန်ဆို အနေအေးသလောက် အနည်းငယ်နှိုးစွပေးမယ်ဆိုရင် အရမ်းကို Sensativeဖြစ်တဲ့သာမျိုးပဲ။ ချယ်ရီက နန်းရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ဘဝမှာ ပထမဆုံးပါပဲ။ တုန်ယင်လှုပ်ခတ်နေသော အသံဖြင့်

- ချယ်ရီ့ကို အ အဝတ်တွေ ပြန်ပေးပါနော်

နန်းက ငုံနေတဲ့ ချယ်ရီမေးဖျားလေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင်တင်လိုက်သည်။ နောက် နှဖူးးပြင်ကို ငုံ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။

-တော်တယ် ချယ်ရီ။ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်လို့ရပြီ

ခွင့်ပြုချက်ရတော့မှနေရာကထကာ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်သည်။ အဝတ်တွေဝတ်ပြီး ငူငူကြီးထိုင်နေတဲ့ ချယ်ရီ့ကို နန်းက ဖတ်ထားသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ချယ်ရီကိုမိသည်။

-ပြီးသွားပြီနော် ဘာမှစိတ်ထဲမထားနဲ့တော့။ သိလား

သူမရဲ့ ပြန်လည် အားပေးမှုကို ချယ်ရီခေါင်းငြိမ့်ပြသည်ထင်သည်။ အပိုင်တွက်၍မရသော အနေအထားပေမဲ့ ချယ်ရီက အနာဂါတ်ကို စိတ်ကူးယဉ်နေပါသည်။

ဆက်ရန်ပန်းပွင့်ခရီးသည် ၂

ထိုတနင်္ဂနွေနေ့ပြီးတော့ နောက်ရက်တွေမှာ နန်းနဲ့ချယ်ရီတို့အဆက်အသွယ်မလုပ်ဖြစ်ပါ။ ချယ်ရီ့ကို စဉ်းစားချိန်ပေးထာ့းခင်းဖြစ်သည်။ ကျောင်းက တစ်ပါတ်ခြားတတ်ရတာမို့ ကျောင်းမတတ်ခင် သောကြာနေ့မှာတော့ သူမတို့နှစ်ဦး ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။

-ဘယ်လိုလဲ ချယ်ရီ ဆက်ပြီး စီးမျောချင်သေးလား။ ဒါမှမဟုတ် ရပ်ပစ်လိုက်မလား။

-ချယ်ရီလေ အဲ့လို အခိုက်အတန့်ကို အရမ်းကြောက်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဲ့အချိန်ကို အရမ်း တောင့်တမက်မောမိပြန်တယ်။ ချယ်ရီ ရှေ့ဆပ်တိုးချင်နေတယ်ထင်တယ်။

ချယ်ရီ့ရဲ့ မှိန်ဖျော့ဖျော့ အဖြေစကားကြောင့် နန်းပြုံးလိုက်သည်။

-ချယ်ရီ 

-ရှင်

-play timeတွေမှာ နန်းအတွက် အသုံးတော်ခံပေးနိုင်မလား

အမျိုးသမီးငယ်နှစ်ဦးမျက်လုံးချင်းဆုံမိကြသည်။ ချယ်ရီက ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

==============================

အဆောင်မှာနေသူမို့ ချယ်ရီရဲ့ တစ်ယောက်စာအိပ်ခန်းလေးမှာ ပရိဘောဂသိပ်မရှိ ။ ခုတင်တစ်လုံးရယ် စားပွဲကုလားထိုင်တစ်စုံရယ် အဝတ်ထည့်တဲ့သေတ္တာ စားပွဲပေါ်ကနံရံမှာကပ်ထားတဲ့ သုံးပေလောက်မြင့်တဲ့မှန်ရယ်ပဲရှိတယ်။ မိန်းခလေး သီးသန့်အဆောင်ဖြစ်သည့်အပြင် တစ်ယောက်ခန်ူမို့နေရတာ လွတ်လပ်ပါသည်။

အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးတော့ ခြုံထားတဲ့ ပဝုနဲ့ ရင်လျှားထားတဲ့ ရေလဲထဘီကို ကိုယ်ပေါ်ကခွာလိုက်သည်။ မှန်ထဲမှာ ရေချိုးပြီးစ အမျိုးသမီးငယ်၏ အချိုးကျပြည့်စုံသော အလှပေါ်လာသည်။

-play timeတွေတိုင်း ချယ်ရီရဲ့ အလှတွေ မာနတွေကို မေ့ပြီး  နန်းအတွက် အသုံးတော်ခံပေးရမယ်နော်။

နန်းရဝေရဲ့စကားကို သူ့နားထဲ ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ အဲ့တုန်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိသလား သူမကိုယ်တိုင်မမှတ်မိ။ ခုကျတော့ ရင်ဖိုသလိုလို။

သေတ္တာပေါ် အသင့်တင်ထားသည့် အနက်ရောင်ဘော်လီနှင့် ပင်တီကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ အပေါ်ကနေ ရင်ဖုံးအင်္ကျီအစိမ်းရောင်နဲ့ ထဘီအစိမ်းရောင်ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ အင်္ကျီက လက်ရှည် အပါးလေးမို့ အောက်ခံဘော်လီကို ဖောက်မြင်နေရသည်။ ဖြစ်သလိုထုံးထားတဲ့ဆံပင်ကို ဖြည်ချကာ သေချာဖြီးလိမ်းပြီး လှလှပပပြန်ထုံးသည်။ 

မှန်ရှေ့မှာကိုယ်ကို ဘယ်ညာစောင်းကြည့်သည်။ တစ်မျိုးတော့လှနေသာ။ သို့သော် အရင်က အဝတ်အစားတွေ စိတ်တိုင်းကျဝတ်ချင်သလို ဝတ်ခဲ့သည်ချည်း။ ခုတော့ ပထမဆုံးအကြိမ် သူတပါးစိတ်တိုင်းကျဝတ်ဆင်ရသည်မို့ အနည်းငယ်ရှိုးတိုးရှုန့်တန့်ဖြစ်နေသည်။

လွယ်အိတ်ထဲက စာအုပ်တွေကို ထုတ်ကာ အိတ်စောင့် နှစ်အုပ်နှာင့် ပိုက်ဆံအိတ်ကို ထည့်ပြီးလွယ်လိုက်သည်။ သည်နေ့ကျောင်းသွားမည် အတန်းတော့တတ်ဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်။

===============================

အရင်တခါ play ခဲ့သည့်အခန်းကို ရောက်တော့ အထဲမှာ နန်းက ကြိုရောက်နှင့်နေသည်။ နောက်ကျသွားသလားဟူသောစိတ်နှင့်လက်က နာရီကို ကြည့်တော့သူမ ချိန်းထားသည့်အချိန်ထက် ၁၀မိနစ်စောသေးသည်။

-နန်းကစောနေတာပါ။ ကဲ လာထိုင်ဦး။

နန်းရဝေက အနီရောင် ဝမ်းဆက်နှင့် ရဲတောက်စွာ လှပနေသည်။တခါးတွေပိတ်ပြီး သူမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တော့ နန်းက ချယ်ရီရဲ့ လက်ဖဝါးလေးကို စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နှစ်ဦးသားမျက်လုံးချင်း စုံအောင်ကြည့်လိုက်သည်။ ချယ်ရီကပင် ဦးစွာ မျက်နှာ လွှဲမိသည်။

- ချယ်ရီ safe word မှတ်မိလား။

-ဟုတ် ချယ်ရီမှတ်မိပါတယ်နန်း.........။

-Ok ဖုန်းကို power ပိတ်လိုက်လိုက်။ နာရီလဲချွတ်...ပြီးရင် လွယ်အိတ်ကော ဖုန်းကော နာရီကောပေး

နန်းရဲ့အမိန့်အတိုင်း နာခံပြီး လွယ်အိတ်ထဲ ဖုန်းနဲ့နာရီကို ထည့်ကာပေးတော့ နန်းက ယူပြီးသံချိတ်တစ်ခုမှာသွားချိတ်လိုက်သည်။ သိမ်းလိုက်ပြီဆိုတဲ့သဘော။ 

- ချယ်ရီ ငယ်ငယ်ကကျောင်းမှာ သူများအပစ်ပေးခံရတာမြင်ဘူးလား။

-မြင်ဖူးပါတယ်။

-ဆရာမက မရိုက်ခင် ရိုက်မယ့်ကျောင်းသားကို ဘယ်လိုနေခိုင်းလေ့ရှိလဲ

ချယ်ရီ တစ်ချက်စဉ်းစားသည်။ နောက်မှ

-ခုံပေါ်တတ် မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းထားတာ......။😯

နန်းပြုံးလိုက်သည်။ ထပ်၍

-အဲ့ ပုံစံအတိုင်းနေလိုက် ချယ်ရီ

-ဟုတ်ကဲ့

ချယ်ရီက ဖိနပ်ကို ချွတ်ရင်း ခုံပေါ်တတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ လက်ခလေးနှစ်ဖက်ကို လည်း ကလေးမငယ်လေးသဖွယ်ပိုက်ထားသည်။ နန်းတစ်ယောက် အချိုးကျလွန်းတဲ့ ချယ်ရီ့ရဲ့ ကိုယ်ဟန်ကျော့ကျော့ကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေမိသည်။

ချယ်ရီမတ်တပ်ရပ်နေတာက တံခါးနဲ့ အနီးဆုံးက ဒုတိယမြောက်ခုံမှာဖြစ်သည်။ နန်းက ရှေ့ဆုံးခုံရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း သူမအိတ်ထဲက တစ်စုံတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ၁၂လက်မ သစ်သားပေတံတစ်ချောင်း။ ချယ်ရီကျောတွန့်သွားမိသည်။ လက်ဖဝါးနှင့် ရိုက်တုန်းကတောင် မထိုင်နိုင်အောင် ခံစားရတာ သစ်သားပေတံနှင့်ဆို သက်သာမည်မထင်။ တွေးရင်း ရင်တွေ တဒိပ်ဒိပ်ခုန်လာမိသည်။ 

နန်းက သစ်သားပေတံကို ကိုင်ရင်း သူမနောက်ကျော ဘက်ဆီကို တရွေ့ရွေ့လျှောက်လာသည်။ သူမချေသလုံးတွေကို ပေတံဖြင့် ပွတ်သပ်နေသည်။

-ပထမဆုံးဆိုတော့ အရသာကို ရင်ထဲဆွဲသွားအောင် ရိုက်ပေးရမယ်။ ပြောတဲ့ စကားတွေကိုလဲ တခါထဲ စိတ်ထဲဆွဲအောင်မှတ်ထားရမယ် ကြားလား ချယ်ရီ

-ဟုတ်ကဲ့ ကြားပါတယ်

ဘောင်း

ပထမဆုံးတစ်ချက် ခြေလုံးကို ရိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ထဘီခံနေသဖြင့် အသားကို တိုက်ရိုက်မထိပဲ ဘောင်းခနဲ အသံသာထွက်လာသည်။

-ထဘီကို မထား ချယ်ရီ

ပိုက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖြုတ်ကာ ထဘီစကို ဒူးခေါင်းရောက်တဲ့အထိဖြည်းဖြည်းခြင်းဆွဲတင်လိုက်သည်။ ဝင်းဝါနေသော ခြေသလုံးအသားလေးတွေပေါ်လာသည်။ နန်းနှင့် ချယ်ရီ့ကြားက ကွာခြားမှုလည်းဖြစ်သည်။ နန်းက ဖြူနုသော အသားအရေကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး ချယ်ရီကတော့ ဝင်းဝင်းဝါဝါနှင့် မြန်မာပီသသော အသားအရည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

-နောက်တခါ ခြေသလုံးကို ရိုက်မယ်ဆိုရင်း အမြဲ ဒီအနေအထားအတိုင်း ရှိနေရမယ် ကြားလား ချယ်ရီ

- ဖျန်း

- ဟုတ်ကဲ ကြားပါတယ်ရှင့်

ဘယ်ဘက်ကရိုက်သည်မို့ ဘယ်ဘက်ခြေသလုံးကိုထိကာ စပ်ဖျင်းဖျင်းခံစားလိုက်ရသည်။ ပေတံက ၁၂လက်မသာရှည်သည်မို့ တချက်ရိုက်တိုင်း ခြေသလုံးနှစ်ဖက်လုံးမထိ။

-နောက် နန်းရဲ့ ချုပ်ချယ်မှုတွေ တားမြစ်တာတွေကို ချွင်းချက်တချို့ကလွဲပြီး ကြိုက်သည်ဖြစ်စေ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ လိုက်နာရမယ်။ နားလည်လား

- ဖျန်း

-ဟုတ် ချယ်ရီ နားလည်ပါတယ်ရှင့်

-နန်း လုပ်ခိုင်းတာတွေကိုလည်း အလေးထားပြီး တိတိကျကျလုပ်ရမယ်ဆိုတာကော သိရဲ့လား

- ဖျန်း

- အ ဟုတ်ကဲ့သိပါတယ်ရှင့်

-ငါလိုအပ်တဲ့ အချိန်တိုင်း ငါပြုသမျှနုဖို့မင်း အဆင်သင့်ရှိနေရမယ်

-ဖျန်း

-အေမ့😢

 နန်းတစ်ယောက်ပြောရင်း မာန်ပါလာသလို နာမ်းစားတွေလည်းပြောင်းလာသည်။ ရိုက်ချက်တွေက တစ်ချက်တစ်ချက် ပိုအားပါလာသဖြင့် အံကျိတ်မခံနိုင်ပဲ ညည်းမိသည်။

-ငါ့အပြုအမူတွေ အပေါ် safe word သုံးတာကလွဲပြီး ငြင်းတာ လက်မခံတာမျိုး မလုပ်ရဘူးကြားလား

ဖျန်း ဖျန်းဖျန်း ဖျန်း

-အ အအ အမလေး

ကြား ကြားပါတယ် ချယ်ရီမှတ်ထားပါ့မယ် အဟင့်ဟင့်

နာကျင်မှုကို မခံစားနိုင်တဲ့ အဆုံးစောင့်ကြောင့် ထိုင်ချကာ ခြေသလုံးကို ပွတ်သပ်မိသည်။ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တို့စီးကျနေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် လူလေးယောက်လောက် လမ်းလျှောက်လာသည့်အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

-ထိုင်ချပြီးမှောက်အိပ်နေလိုက်

နန်းရဲ့စကားကြောင့် ချယ်ရီလည်းအဝတ်အစားတွေကို ဆွဲဆန့်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခုံပေါ် ခေါင်းတင်ကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ နန်းက ပြတင်းပေါက် လိုက်ကာစကို အသာလေးလှပ်ကြည့်သည်။

ကျောင်းသားလေးယောက်က သူတို့ပါသူတို့ စကားပြောရင်း အောက်ပြန်ဆင်းသွားမှ သက်ပျင်းချမိသည်။ နန်းက လိုက်ကာစကို ပြန်ပိတ်ပြီး ချယ်ရီကနန်းရှိရာကို ပြန်လျှောက်လာသည်။ ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း

-ချယ်ရီ ခြေသလုံးတွေ တော်တော်နာနေသလား

ချယ်ရီခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

-တခြား ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း တွေက တုံ့ပြန်မှုကိုကော သတိထားမိသလား

ချယ်ရီ နားမလည်စွာ မျက်လုံးဝိုင်းကလေးဖြင့်မော့ကြည့်ရင်း

-နန်း ဘာကို ပြောတာလဲ

-အရိုက်ခံရ အနှိမ်ခံရတဲ့အခါ ချယ်ရီ့စိတ်က ရွပြီး အရည်းရွှမ်းလာတာလေ

နန်းရဝေရဲ့စကားကြောင့် ချယ်ရီချိုမျက်နှာလေးရဲသွားသည်။  ရှက်ရှက်နဲ့ ငြင်းချက်ထုတ်သည်။

- အာ မဟုတ်ပါဘူး ချယ်ရီက အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။

နန်းက ပြုံးလိုက်ရင်း ချယ်ရီ့ကို လက်မောင်းတစ်ဖက်က ဆွဲထူလိုက်သည်။ နောက်ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ဖင်ထိုင်ခံပေါ်ဒူးတုပ်ထိုင်စေသည်။ နောက်အပေါ်ပိုင်းကို စာရေးစာပွဲပေါ်ကိုင်းချစေလိုက်သည်။

ထုံးစံအတိုင်းပဲ ရေးဖို့လမိုင်းကပ်ရင်ပေါ့😁😁

ဆက်ရန်

ငမိုးရိပ်