အထူးဒေသ ၂၁

Photo Loading...

 

ရေးပြီးသားလေးတပုဒ် အချောသပ်ပြီး တင်လိုက်ပါတယ်ဗျာ 

မှတ်ချက် ။ အထူးဒေသ၂၁ ဆိုတာအပြင်မှာတကယ်မရှိပါဘူးဗျ။ အထူးဒေသ အများဆုံး ရှမ်းပြည်မှာတောင် နံပါတ် ၇ ထိပဲရှိတာ။  ကျန်တဲ့ဗြုတ်စဗြင်းတောင်း အဖွဲ့တွေအများကြီးရှိသေးပေမယ့် အထူးဒေသဆိုပြီး နံပါတ်စဉ် မတတ်ထားဘူး ။ ပြီးတော့ ဘယ်ဒေသဘယ်လူမျိုးကိုမှလည်း နစ်နာစေလိုတဲ့ သဘောနဲ့ ရေးတာမဟုတ်ပါဘူး ။ စိတ်ကူးယဉ်လို့ကောင်းရုံ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက် သာဖြစ်ကြောင်းပါခင်ဗျား ။

အထူးဒေသ ၂၁ တွင် တရားမဝင် အနှိပ်ခန်းများအားဖမ်းဆီး ။

          တိုင်းရင်းသားကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အထူးဒေသ (၂၁) တွင် တရားမဝင် ဖွင့်လှစ်ထားသော အလှပြုပြင်ရေး နာမည်ခံ အနှိပ်ခန်း၃ခုအား ဒေသဆိုင်ရာ အာဏာပိုင်များမှ ယမန်လ ၂၇ရက်နေ့တွင် ဝင်ရောက်စီးနင်းခဲ့ပါသည် ။ ထိန်းသိမ်း ခံရထားရသော ဆိုင်တာဝန်ခံမန်နေဂျာ အမျိုးသားတဦးနှင့်အမျိုးသမီးတဦး အပါအဝင် မိန်းခလေး၁၉ယောက်ကို ဒေသဆိုင်ရာဥပဒေအရ ကြိမ်ဒဏ်ချမှတ်ပြီး ရဲတပ်ဖွဲ့များထံ စက်တင်ဘာလ ၁၂ရက်နေ့ အင်္ဂါနေ့တွင် လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့ကတော့ ဆိုင်တာဝန်ခံတွေကိုတော့ တဖက်ကအာဏာပိုင်တွေရဲ့ တောင်းဆိုမှုနဲ့အညီ ဥပဒေကြောင်းရ တရားဆက်လက်စွဲဆိုသွားမှာပါ ။ ခလေးမလေးတွေကိုတော့ မိဘရပ်ရွာထံပြန်လည်အပ်နှံပေးသွားမှာ ဟု ပြည်နယ်ရဲတပ်ဖွဲ့မှ ဒုရဲမှူ း ဦးဝေလွင်က ပြောကြားသွားပါသည်။ အမျိုးသမီးငယ်တဦးဖြစ်သော မ. . . . အားမေးမြန်းရာ " သမီးတို့က အနှိပ်ခန်းဆိုပေမယ့် စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ပါအမ။ တခြားပြည့်တန်ဆာလုပ်စားနေတဲ့ ဆိုင်တွေအများကြီးပါ ။ သူတို့ကို မဖမ်းပဲ ဆိုင်မန်နေဂျာတွေနဲ့ အဆင်မပြေတဲ့ဆိုင်မို့ ဖမ်းတာပါ ။ " ဟုဖြေကြားသွားပါသည် ။ ကြိမ်ဒဏ်နှင့် ပတ်သတ်ပြီးတော့ " သမီးတို့က အလုပ်သမားပဲ အမရယ် ။ ခိုင်းတာလုပ်နေတာပါ ။ အဲဒါကို သမီးတို့ကိုလည်း တယောက်ကို ၁၀ချက်ရိုက်တယ် ။ အားလုံးငိုကြရတယ် ။ အခုထိ ကောင်းကောင်းမထိုင်နိုင်သေးဘူး ။" အထူးဒေသ (၂၁) မှာတိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင် အဖွဲ့အစည်းတခုဖြစ်သော UMNA အဖွဲ့မှ အုပ်ချုပ်သော ဒေသဖြစ်ပြီး လှပသောသဘာဝရှုခင်းများကြောင့် ခရီးသွားလုပ်ငန်း စိတ်ဝင်စားမှု မြင့်မားလာသလို နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေး လမ်းကြောင်းပေါ်တွင် ရှိနေသောကြောင့် စည်ပင်ဖွံ့ဖြိုးမှုအားကောင်းသော နယ်မြေ ဖြစ်ပါသည်။ ဒေသဆိုင်ရာ စည်းကမ်းများမှာ တင်းကြပ်ပြီး ပြင်းထန်သောကြောင့်သတိထားရကြောင်း သွားရောက်သူ တချို့ထံမှလည်းသိရပါသည် ။

           သတင်းက သည်မျှသာ ဖြစ်သည် ။ မှိုလိုပေါက်နေတဲ့ သတင်းဂျာနယ်တွေအများကြီးထဲက ထောင့်ကပ်နေသော သတင်းတခုမျှသာ။

. . . “ ဆရာ သည်သတင်းသိပြီးပြီလား ” . . .

. . . “ ဘာများတုန်းဟ ” . . .

ဒယ်ဒီတာချုပ် ဦးဘုန်းမြင့် ၁မိနစ်ခန့် အချိန်ယူကာ ဖတ်လိုက်ပြီးနောက်

. . . “ ဘာထူးဆန်းလို့တုန်း မီမီကိုရယ် ။ နယ်စပ်မှာ အနှိပ်ခန်းဖမ်းတာ ဆန်းသလား ။ တနေ့ကို ၁၀ခုလောက်ဖမ်းနေတာ ။ ဖမ်းလိုက်ဖွင့်လိုက် ဒါနဲ့ပဲ လုပ်စားနေကြတာကို ” . . .

. . . “ မဟုတ်ဘူး ဆရာရဲ့ခလေးမလေးတွေကိုပါ ကြိမ်ဒဏ်ပေးလိုက်တာပြောတာ ” . . .

. . . “ အဲဒါဘာဖြစ်တုန်းဟ ။ ရောင်းမစားတာပဲ ကျေးဇူးတင်အုံး ။ အဲ့ကောင်တွေက အရင်ခေတ်က လူပါရောင်းစားတယ် . . .

. . . “ အရင်ခေတ်ကလေ ဆရာရဲ့။ အခုခေတ်ကြီးမှာ အဲလိုမျိုး အမျိုးသမီးတွေကို မတရားအပြစ်ပေး ရိုက်နှက်တာ မကောင်းဘူးထင်တာပဲ ။ ကြိမ်ဒဏ်ဆိုတာ မရှိသင့်တော့တဲ့ အရာတခုလေ။ သမီး အဲဒီ့သတင်းကို သေချာပြန်ရှာချင်တယ် ” . . .

. . . “ ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စားတဲ့ သတင်းတွေနဲ့ အချိန်ကုန်ခံမနေနဲ့ ။ နီးနီးနားနားမှာ လူဖတ်ချင်တဲ့ သတင်းတွေ အများကြီးရှိတယ် ။ ပုဇွန်ကန်သပိတ်ကြီးက ဒီနေ့ ပြည်သူ့ရင်ပြင်မှာ စခန်းချမယ်ပြောတယ် ။ အမျိုးသားကြီးထွားရေး ကုမ္ပဏီက ဦးအဝှာကလည်း နေ့လည်သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲလုပ်မှာ ညည်းမသိရော့သလား သတင်းထောက်မကြီးရယ် ။ အင်္ဂါဂြိုလ်သွားမယ့် ကိစ္စဖြစ်နေရင် တို့မသိလိုက်လို့ ဂျာနယ်ရောင်းအားကျနေအုံးမယ် ” . . .

. . . “ ဆရာတို့ကလည်း လူကြိုက်များဖို့ကြီးပဲ ။ မတရားတာ မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်နေတာတော့ စိတ်မဝင်စားဘူး ” . . .

ခြေဆောင့်ပြီး ထွက်သွားတဲ့ သတင်းထောက်မလေး မီမီကိုရဲ့ တင်ပါးအိုးလုံးလုံးကြီးများက တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ။

 အင်တာနက်ခေတ်ကြီးထဲတွင် ရှာမရတာဘာမှမရှိ ။ မီမီကို သတင်းဌာနပေ့ချ်များကို မွှေနှောက်ရှာဖွေသည် ။ ဒီကြားထဲ ဆရာဆူမှာစိုးတာကြောင့် သတင်းပြေးယူပေးရသေးသည် ။ တွေ့ပါပြီ Facebook မှာ ။ အထူးဒေသ၂၁ မှာ မှောင်ခိုကုန်ပစ္စည်းတင်သွင်းတာကို ဖမ်းတဲ့သတင်း ။ သတင်းကိုယ်နှှိုက်မှာက ဘာမှလောက်လောက်လားလား မပါတာကြောင့် comments လေးတွေကို ဝင်ဖတ်ကြည့်သည် ။

....... အဲကောင့်တွေ တအားရက်စက်တယ်။ မှောင်ခိုကြေးမပေးလို့လုပ်တာ .........

....... ၂၁ကိုတော့သတိထားနော်။ မိန်းမတွေကိုပါဝတ်လစ်စလစ်ကြိမ်ဒဏ်။ ရှက်ပီးသေသွားမယ် ........

....... ဂရုစိုက်မှပဲ......

....... တကယ်ပြောနေတာလား ......

ဝတ်လစ်စလစ် ကြိမ်ဒဏ်ဆိုပါလား။ မီမီကို ကျောရိုးထဲ စိမ့်သွားသည် ။ စင်ကာပူမှာလည်း အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာပဲ။ ဒါပေမယ့် အမျိုးသမီးတွေမပါဘူး။ ယုတ်မာရိုင်းစိုင်းတဲ့ ဆော်ဒီတို့၊ ဆူဒန်တို့မှာသာ မိန်းမတွေကို ကျောစုတ်အောင် ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာ ။ ယဉ်ကျေးပါတယ်ဆိုတယ် ကိုယ့်နိုင်ငံရဲ့ဒေသတခုမှာ အမျိုးသမီးတွေကို အဝတ်ချွတ်ပြီး တကယ်များ ရိုက်နေသလား မသိဘူး။ ထို အကောင့်ပိုင်ရှင်ကို အက်ထားလိုက်ပါတယ် ။ ပြီးတော့ ဆက်လက်ရှာဖွေကြည့်သည် ။

. . . “ ဆရာ ” . . .

. . . “ အေး မီမီ ” . . .

ဦးဘုန်းမြင့် ဟိုစာမျက်နှာ ဒီစာမျက်နှာ လှန်လှောနေရာကနေ မော့ကြည့်သည် ။

. . . “ ဆရာ့ကို သမီးဟိုတနေ့က ပြောတဲ့ အထူးဒေသ၂၁ က ကြိမ်ဒဏ်ကိစ္စလေ ” . . .

. . . “ အဲဒါဘာဖြစ်တုန်း ” . . .

. . . “ သမီးထင်ထားထက် အများကြီး ဆိုးတယ် ဆရာ ” . . .

. . . “ ဟေ ညည်းအဲဒီ့ ကိစ္စကို ဆက်လုပ်နေတုန်းပဲလား ” . . . 

မီမီကို ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ 

. . . “ ပြောရဆိုရတယ်ခက်တဲ့ဟာပဲ ကဲ ပြောပါအုံး ” . . .

အနှီသတင်းထောက်မလေးက ဦးဘုန်းမြင့်ရှေ့ခုံမှာ စွိခနဲဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း

. . . “ သူတို့ဒေသက နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေး အတော်အဆင်ပြေတဲ့ နေရာလေ ဆရာ ။ အဲတော့ စားပေါက်များတယ် ။ အဲ့မှာ မှောင်ခို၊ ပြည့်တန်ဆာခန်း၊ အကုန်အကုန်ရှိတယ် ဆရာရယ် ။ အဲဒါကို သူတို့နဲ့ သိပ်အဆင်မပြေတာတို့မျိုးဆို ဆွဲစိလိုက်တာ ” . . .

. . . “ အင်း ဟုတ်ပါပြီ ” . . .

. . . “ ပြီးရင် သမီး လူကိုယ်တိုင်တော့ မမေးရသေးဘူး။ ဖေ့ဘွတ်အကောင့်ကနေ မေးမြန်းကြည့်တာကတော့ ကြိမ်ဒဏ်က တကယ် ရက်ရက်စက်စက် ပေးတာ ။ ယောင်္ကျားတွေတင် မကဘူး အမျိုးသမီးတွေလည်း ဖင်ချွတ်ပြီး ခံရတယ်လို့ပြောတာပဲ ဆရာ ” . . .

. . . “  ဟေ ” . . .

ဒယ်ဒီတာကြီး အသံထွက်လာသည် ။

. . . “  ဟုတ်တယ်ဆရာ ။ ကောင်မလေးတွေကိုလည်း အဲလိုပဲရိုက်တာနေမှာ ။ အနှိပ်ခန်းက ကောင်မလေးတွေမပြောနဲ့ ကျောက်မျက်ပွဲစားအမျိုးသမီးတွေထဲက အဖမ်းခံရတဲ့ သူကိုလည်း အဲလိုပဲ အကုန်ချွတ်ပြီး ရိုက်တာတဲ့ ” . . .

. . . “  ညည်း ဘယ်သူပြောတုန်း ” . . .

. . . “  သမီး မေးထားတဲ့သူကလည်း အဲဒီ့ဘက် ကုန်ကူးဘူးတယ်။ သူ့အသိထဲက တယောက် အချုပ်ခံဘူးတော့ ပြောပြတာတဲ့။ လုံး၀ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာတဲ့ ” . . .

ပြောပြီးတော့မှ ဦးဘုန်းမြင့်က မော့အကြည့် မီမီကို မျက်နှာလေး အမ်းသွားတာ သတိထားမိလိုက်သည် ။

. . . “  ညည်းဟာက စိတ်ဝင်စားစရာပဲ ” . . .

. . . “  ဟုတ်တယ် ဆရာ ။ တကယ်သာမှန်ရင် လူ့အခွင့်အရေး၊ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေး လုံးဝချိုးဖောက်မှုကြီးပဲ ။ သမီးလည်း အတွင်းထဲထိ လိုက်ဖို့ စိတ်ဝင်စားတယ် ။ တတ်နိုင်ရင် သူတို့ဒေသအထိပါ သွားချင်တယ် ” . . .

. . . “ အမလေး မိအဝှာ။ ဒီ ဖင်ချွတ်ရိုက်တဲ့ သတင်း အတွက်တော့ နယ်စပ်ထိသွားအုန်းမလို့လား ” . . .

. . . “ ဆရာကလည်း အမျိုးသမီးတွေကို ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့အောင် စော်ကားတဲ့ အကြောင်းပဲဟာကို ။ သမီးအကြောင်းလဲ ဆရာသိပါတယ် ” . . .

          မီမီကို က တက်ကြွငယ်ရွယ်သော သတင်းထောက်မလေး ။ အမျိုးသမီးထု အခွင့်အရေးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ဆာလောင်မှုရှိတဲ့သူ ။ သူလိုက်တဲ့ သတင်းတွေထဲမှာ အိမ်ဖော်မလေးတွေ နှိပ်စက်ခံရတာမျိုးတွေ၊ နိုင်ငံခြားကို အလုပ်ရမယ်ဆိုပြီး အရောင်းစားခံရတာမျိုးတွေ၊ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုတွေ အများစုပါသည် ။ သည်လို သတင်းမျိုး မီမီကို တို့က ဘယ်လောက်ပင်ပန်းပင်ပန်း တဆုံးလိုက်ပြီး အများပြည်သူကို ချပြတတ်သည် ။ ချင်းတောင်လည်း တယောက်တည်း သွားဖူးသည် ။ ဘုရားသုံးဆူဘက်လည်း ရောက်ဖူးသည် ။ အခုလိုမျိုး သတင်းကိုကြားရတော့ မီမီကို သွေးတွေယားနေသည် ။ သည်လိုသည်လိုတွေ ဖြစ်နေပါသည် ဆိုတာကို သတင်းဂျာနယ်ထဲ ထည့်ပြီး လူတွေသိအောင် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ပါဝင်ကန့်ကွက်လာအောင် ပြောပြချင်သည် ။

. . . “ အမျိုးသမီးတွေ နယ်စပ်မှာ ကြိမ်ဒဏ်မပြောနဲ့ ရန်ကုန်မြို့လယ်ခေါင်မှာတောင် ညည်းကိုယ်တိုင် ထိုင်ထဒဏ်ခံရသေးတာပဲ ဟုတ်ဘူးလား ” . . .

ဦးဘုန်းမြင့်က စတော့ မီမီကို နှုတ်ခမ်းဆူသည် ။

. . . “ ဆရာ အဲဒီ့အကြောင်း မပြောနဲ့နော် ။ အဲဒါအရင်တုန်းကဟာ ” . . .

. . . “ ငါကိုယ်တိုင်မြင်ဖူးလို့ ပြောတာကို ဟားဟားဟား ” . . .

          မီမီကို သတင်းထောက်မဖြစ်မီက နာမည်ကြီး ဂျာနယ်တခုရဲ့ရုံးမှာ ကွန်ပြူတာစာရိုက်တဲ့အလုပ်လုပ်ခဲ့ဖူးသည် ။ အဲ့တုန်းက အခုလို ဂျာနယ်တွေမပေါသေး ။ ထိုမီဒီယာ ပိုင်ရှင်ကြီးက သူတို့လို စာစီစာရိုက် စာရေးမလေးတွေကို ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းပြီး ဒဏ်ပေးလေ့ရှိတာ နာမည်ကြီး ။ မီမီကို ကိုယ်တိုင်လည်း ကြီးကောင်ကြီးမားဖြင့် နားရွက်ဆွဲထိုင်ထ လုပ်ခဲ့ရဖူးသည် ။ တချို့သူတွေက ဒဏ်ပေးခံရရင် စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ လုပ်ကြသည်။ မီမီကို တို့ကျတော့ အရှက်ကြီးရှက်ပြီး မျက်ရည်ဝိုင်းလေ့ ရှိတဲ့ အုပ်စု ။ ဦးဘုန်းမြင့် ကိုယ်တိုင်လည်း အဲဒီ့မှာ လုပ်ခဲ့ဖူးသူဆိုတော့ မြင်ဖူးသိဖူး ပြီးသားတွေ ။

အထူးသဖြင့် မီမီကိုတို့လို ဖင်ကြီးကြီး ကောင်မလေးတွေ ထမီကျပ်ကျပ်နဲ့ ထိုင်ထလုပ်ရရင် အတော် ရှုစားလို့ကောင်းသည့် မြင်ကွင်းဖြစ်သည် ။

  အလုပ်ကအပြန် မြေနီကုန်း စီးတီးမတ်က ဟတ်ပီးမှာ ကိုကိုနဲ့ ကျိုင်းတုံခေါက်ဆွဲ ဝင်တွယ်နေရင်းနဲ့ မီမီကို့ ဆီကို ဖုန်းဝင်လာသည် ။

. . . “ အင်း ကောင်းလိုက်တာ၊ လိပ်စာ က တောင်ဒဂုံ....... အိုကေ အိုကေ ။ သိုင်းကြူ း သိုင်းကြူ း ” . . .

. . . “ မီမီ ဘာသတင်းရပြန်ပြီတုန်း ” . . .

ဖုန်းချအပြီးမှာ ကိုကိုက လှမ်းမေးတော့

. . . “ မီ လိုက်နေတဲ့ သတင်းလေ။ အထူးဒေသ ၂၁ ကအကြောင်းပါ ” . . .

. . . “ အမယ် ငါ့ကောင်မလေးက နိုင်ငံရေးသတင်းတွေ ဘာတွေ စိတ်ဝင်စားလို့ပါလား ။ ဘာတုန်း ပြည်လုံးကျွတ် အပစ်ရပ်ပွဲကြီးမှာ ပါဖို့ ဖိတ်ထားတဲ့ သတင်းလား ” . . .

. . . “ မဟုတ်ပါဘူး ကို ရာ။ အမျိုးသမီးတွေ အနိုင်ကျင့်ခံနေတဲ့ အကြောင်းပါ ” . . .

. . . “ အော် ၂၁ ကလည်း အရင် သခင်ဗသိန်းတင်တို့ ဟိုဘက်ကို ထွက်ပြေးရတာ အပြီးမှာ ပေါ်လာတဲ့ အဖွဲ့တွေထဲက တခုပဲ မဟုတ်လား ။ အရင်က ပမွှားအဖွဲ့လေးပါ။ အခုတော့ အတော်ကြီးပွားနေတယ်လို့ပြောတယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် အရင် ဒေသဆိုင်ရာ ပြည်သူ့စစ်လောက် ရှိတာကနေ အခု သူလည်း တစင်ထောင်နေပြီ ” . . .

မီမီ့ ကိုကို ဟိန်းထက်မောင် က သူတို့ဂျာနယ်တိုက်မှာပဲ နိုင်ငံရေး ဆောင်းပါးတွေ ရေးတဲ့သူ ။ အဖြေပေးထားသည်မှာ တလကိုးသီတင်း မပြည့်သေးသည့် ဘဲဘဲ ပူပူနွေးနွေးလေး ဖြစ်သည် ။ သူက ဒေါင်းနဲ့ဖွတ် တိုက်ပွဲတို့၊ ကျားဖြူ နဲ့ကျားနီ ကိုက်ပွဲ စတာတွေကိုပဲ စိတ်ဝင်စားပြီး တခမ်းတနားရေးလေ့ရှိသည် ။ ၂၀၁၅ အလွန် အခင်းအကျင်းတို့၊ ပါဝါကို ပီဇာကဲ့သို့ ခွဲဝေခြင်း စတာတွေလို သုံးသပ်ချက်တွေကိုလည်း တပိုင်တနိုင် တင်ပြနိုင်သည် ။ မီမီကိုနဲ့ လိုင်းသိပ်မတူ ။ တခါတလေကျရင် မိန်းမအခွင့်အရေးအကြောင်း သိပ်ပြောတဲ့ မီမီ့ ကိုလည်း မိန်းမဝါဒီ တဲ့။ မဟုတ်ပါဘူး မီမီက ။ ဟုတ်ရင် ယောင်္ကျားတယောက်ကို အားကိုးပြီး ချစ်သူအဖြစ် ဘယ်ထားပါ့မလဲ ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

          ယိုင်တိယိုင်နဲ့တံခါး၀ တခုမှာရပ်ပြီး ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးထဲကို လှမ်းခေါ်ကြည့်သည် ။ ခနကြာတော့ ပေတူးတူး ၁၀နှစ်ကျော်ကျော် ကောင်လေးတယောက် ထွက်လာသည် ။

. . . “ ခလေး ဒီအိမ်က မဝတ်ရည်တို့ အိမ်လား ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ်ဂျ . . . မကြီးရေ မကြီးနဲ့တွေ့မလို့တဲ့ ” . . .

ကောင်မလေးက အသက်၂၀ကျော် စွန်းစွန်းရယ် ။ ဆင်းရဲနွမ်းပါးပေမယ့် ရုပ်ရည်ကလေး သနားကမား အလုံးအရပ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေး ။

. . . “သမီးတို့က နှိပ်ယုံထက် ဘာမှမပိုပါဘူး အမရယ် ။ လက်ကစားချင်တဲ့သူ ရမလားလို့ စမ်းတဲ့သူတွေရှိပေမယ့် ကိုယ့်ဘာသာအနေမှန်ရင် သိပ်မကပ်ကြပါဘူး ” . . .

. . . “ အော် ပျက်စီးသွားကြသူတွေကော ရှိလား ” . . .

. . . “ တချို့တလေ အပြင်မှာ တွေ့ကြ ချိန်းကြပြီး ဖြစ်ကြတာတွေတော့ ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သမီးတို့ ဆိုင်မန်နေဂျာမမက ဆိုင်မှာ လုံးဝအဖြစ်မခံဘူး ။ သမီးအာမခံပါတယ် သမီးတို့ဟာက အနှိပ်ခန်း ဘန်းပြ ပြည့်တန်ဆာအိမ် လုံးဝမဟုတ်ဘူး ” . . .

 မီမီကို ဟိုတလေ သတင်းထဲမှာပါတဲ့ အဖမ်းဆီးခံရ ကြိမ်ဒဏ်ထိပြီး မိဘထံပြန်ပို့ခံရတဲ့ ကောင်မလေးတွေထဲက တယောက်ရဲ့ လိပ်စာကို စုံစမ်းရမိတာကြောင့်လာပြီး မေးမြန်းနေတာပါ ။

. . . “ အဲတော့ အဲလိုလုပ်စားတဲ့ သူတွေကော မြို့ထဲမှာ ရှိလား ” . . .

. . . “ ရှိတာပေါ့အမရယ် လူပေါင်းစုံလာတဲ့ မြို့ပဲ ။ ဖာခန်းတွေမှ အများကြီး ။ သူတို့ကတော့ အခွန်မှန်မှန်ပေးတယ့်အပြင် လိုင်းကြေးပါပေးတယ် ပြောတယ် ။ သမီးတို့ မန်နေဂျာမမနဲ့ အဆင်မပြေလို့ဖမ်းခံရတာ ” . . .

ဖြစ်ရလေ ။ အဲဒီလို ဒေသကို သွားလုပ်စားပြီးတော့မှ ဆိုင်ရာပိုင်ရာတွေကို ပို့ဆွမ်းမကပ်၊ အဆင်မပြေဘူးဆိုတာ သူတို့မန်နေဂျာမမဆိုသူ မလည်ဝယ်တာလို့ပဲ ဆိုရပါမယ် ။

. . . “ ကြိမ်ဒဏ် ဆိုတာကြတော့ကော ” . . .

. . . “ အမလေး အမရယ် အဲဒီ့အသံ ကြားတောင်နဲ့တင် ကြက်သိမ်းဖြန်းဖြန်းထလို့ပါ ” . . .

. . . “ အတော်ဆိုးလား ညီမလေး ” . . .

. . . “ ဆိုးတာမှ ရက်ရက်စက်စက်ပဲ အခုထိ နာတုန်း ၂ပတ်ရှိပြီ ခံရတာ ” . . .

. . . “ မမ က သတင်းထောက်ဆိုတော့ အဖြစ်အပျက်လေးတွေ သိချင်လို့ ပြောပြပါလားကွယ် . . .

. . . “ ကြိမ်ဒဏ်က အမရယ် ။ သူတို့ဆီမှာ ထောင်အကြီးမှ မရှိတာ ။ အပြစ်ကြီးရင် ပစ်သတ်တယ်ကြားဖူးတယ် ။ ကျန်တဲ့ ဖမ်းတာဆီးတာတွေက ညီမတို့နေခဲ့ရတဲ့ အချုပ်ခန်းမှာပဲ ထားပြီး အစိုးရဘက်ကို ပြန်လွှဲပေးတာတို့၊ နယ်နှင်တာတို့ လုပ်တယ် ။

ဒါပေမယ့် အဲလို မလွှဲပေးမီ ကြိမ်ဒဏ်တော့ အနည်းနဲ့ အများ ပေးလွှတ်လိုက်တယ်  အဲလို . . .

. . . “ အကုန်လုံးကိုပေးတာလား ”. . .

. . . “ တခြားဟာတွေတော့ မသိပါဘူး အမရယ် ။ ညီမတို့ တုန်းကတော့ မန်နေဂျာတွေနဲ့ ညီမတို့ အငယ်တွေအားလုံးပေါင်း ၂၀ကျော်အဖမ်းခံရတာ ။ အားလုံးကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးတယ် ။ ညီမတို့က ၁၀ချက်ဆီ ။ မန်နေဂျာမမက အချက်၃၀ ခံရတာ  . . .

. . . “ အားပါးပါး ဆိုးလိုက်တာ ညီမရယ် ။ ပြီးတော့ အဝတ်တွေချွတ်ရတယ်ဆို ” . . .

ကောင်မလေးက သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်သည် ။ နောက်ပြီး သိပ်ပြောချင်ပုံမရဘူး လို့လဲ ထင်တယ် ။

. . . “ ညီမ ပြောပြလို့ အဆင်ပြေရဲ့လား ။ တအားစိတ်ထိခိုက်ခဲ့ရတဲ့ ကိစ္စမို့ ပြန်မပြောချင်ဘူးဆိုလည်း အမ နားလည်ပါတယ် ” . . .

          သတင်းထောက်ပေမယ့် သူများ အနေရကျပ်အောင်၊ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင် မီမီကို ဘယ်တော့မှ မလုပ် ။ ဒါက သူရဲ့ ပရိုဖက်ရှင်နယ် အက်တစ် တခု ။

. . . “ ရပါတယ် အမရယ် ပြောလို့ဖြစ်ပါတယ် ။ ဖြစ်ခဲ့ပုံက ဒီလို ။ အဲနေ့မှာ အားလုံးကို အခန်းကျယ်တခုထဲ ခေါ်သွားတယ် ။ ညီမတို့အားလုံး ထမီရင်လျားပဲ ဝတ်ခဲ့ခိုင်းတာနဲ့ အဲဒါလေးပဲ ပတ်ခဲ့ရတာ ။ အခန်းအလယ်မှာကျတော့ သစ်သားစဉ် တခုရှိတယ် ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ ရေပေါ်ထိုးတဲ့စဉ်လိုပေါ့ အပေါ်မှာကူရှင်နဲ့ ။ အားလုံးက ကြမ်းပြင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်လေးတွေ ထိုင်ပေါ့ နော် ” . . .

. . . “ အင်း ညီမ ” . . .

. . . “ ပြီးတော့ အမရယ် ခံရမယ့်လူက အဲဒီ့ခုံတန်းကိုသွားရတယ် ။ ထမီကွင်းလုံး ချွတ်ရတယ်လေ ” . . .

. . . “ ဟယ် ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ပေါ့ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် အမ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ပဲ အဲဒီ့ စဉ်တန်းကို မှောက်ရက်ခွရတယ် ။ ရှက်ဖို့ကောင်းတာကတော့ အမရယ် အခုပြန်ပြောရင်းတောင် ရင်နာတယ် ” . . .

. . . “ သနားပါတယ် ညီမရယ် ” . . .

မီမီကို ချာတိတ်မလေးပြောတဲ့ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့မှာတွေကို ပုံဖော်မြင်ယောင်ကြည့်ရင်း ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်လာတယ် ။ ဝတ်ရည်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ လက်ကလေးကိုလည်း အသာဆုပ်ကိုင်မိပြီးသား ဖြစ်နေတယ် ။

. . . “ သမီးတို့က ရှေ့ဆုံးကောင်မလေးကို အဲလိုလုပ်ကတည်းက ငိုကြတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဘေးမှာက အစောင့်တွေလည်းရှိတော့ ထပြေးလို့လဲ မရဘူး ။ ဆူညံတယ်ဆိုပြီး အဟောက်တောင် ခံရသေးတယ် ” . . .

. . . “ ကြိမ်လုံးနဲ့က အဲလို မှောက်ခိုင်းပြီးမှ ရိုက်တာပေါ့ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် အမ။ ခွပြီးမှောက်ထားရတော့ အမရယ် ဖင်ကုန်းပေးထားသလို ဖြစ်နေတာပေါ့ ။ အဲမှာရိုက်တာ ။ ပက်ပက်စက်စက် နာတယ်အမ ။ ယောင်္ကျားကြီးက ရိုက်တာ ” . . .

. . . “ ဘာဘာ ကြိမ်ဒဏ်ပေးတဲ့သူက ယောင်္ကျားဟုတ်လား ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ်အမရေ အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ ရက်စက်တာကတော့ ကမ်းကုန်ပဲ ။ ယူနီဖောင်းဝတ် ယောင်္ကျားသုံးလေးယောက်က တလှည့်ဆီရိုက်တာ ။ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ အစောင့်တွေကလည်း ယောကျာၤးတွေများတယ် ။ မိန်းမဆိုလို့ တယောက်လား နှစ်ယောက်လားပဲပါတာ . . .

. . . “ ဒါသက်သက်အရှက်ခွဲတာပဲ ညီမ ” . . .

. . . “ ဟုတ်ပါကောလား အမရယ် ၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အမျိုးသမီးတယောက် ဆိုတာလားတောင် မေ့ရတဲ့ထိအောင် လုပ်တာ ။ ဖင်ကားပြီး ခွလျက်သားနဲ့ မှောက်နေရတော့ ကန်တော့နော်အမ စအိုဝကစပြီး မိန်းမကိုယ်ထိ ဟောင်းလောင်းကြီး ဖော်ထားရသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ သမီးတို့ကတော့ ကိုယ့်အလှည့် စောင့်ရင်းငို၊ ခံပြီးသွားသူတွေ ကျတော့လည်း နာလွန်းလို့ငို ။ လူတိုင်း အဲလိုခံရတာ ။ နာတာကလည်း ပြောမနေနဲ့ အမရေ ငယ်သံပါအောင် အော်ကြရတယ် ” . . .

. . . “ အော် . . . ရက်စက်လိုက်ကြတာ ” . . .

မီမီကို ကြားရင်းနဲ့ပင် စိတ်ထဲမကောင်းတော့ ။ လုပ်ရက်လိုက်တာဟုလည်း တွေးမိသည် ။

. . . “ ညီမလည်း အနှိပ်ခန်းမှာလုပ်လာတာပါ ။ တခါတလေ ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ရှက်မိတာ ရှိပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် အဲ့မှာခံလိုက်ရမှပဲ အရှက်ကုန်တယ်ဆိုတာ နားလည်ခဲ့တာ ။ ရိုက်တဲ့သူက လက်ကမြင်းတာလည်း ခံရတယ် အမရေ ။ ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘဲနဲ့ တချက်နှစ်ချက်ပြီးတိုင်း မဟုတ်တာတွေ လုပ်သေးတယ် ။ တင်ပါးကို ကိုင်ကိုင်ကြည့်တာ ထားတော့ ။ ဟိုကြားဒီကြားထဲလည်း လက်ဆော့သေးတယ် ” . . .

. . . “ ဘာရယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် အမ ။ ဟိုနေရာကို ကိုင်တာအမ ။ မတော်တဆမဟုတ်ဘူး အသေအချာကို ကိုင်တာ ။ တချို့ကိုဆို အတွင်းထဲထိ ရောက်တယ် ” . . .

. . . “ ဟယ် ” . . .

. . . “ မန်နေဂျာမမဆို ၃၀ခံရတာ ။ မြော့မြော့ပဲကျန်တယ် အမရေ ထမီတောင်မကပ်တော့ဘူး ။ တရွတ်တွဲပြီး ပြန်ခေါ်လာရတယ် ”. . .

. . . “ အေးဟယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ”  . . “ ပြီးတော့ ညီမလေး ” . . .  . . . .

          သူသိချင်သမျှ မေးသမျှကိုလည်း ကောင်မလေးက ဖြေရှာပါတယ် ။ ဒီ့ထက် သည်ခလေးမဆီ သည်အကြောင်း လာမေးမြန်းတာ သူတယောက်တည်း မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရပါသည် ။ သူ့ထက် အရင်ရောက်လာတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ လိပ်စာကဒ်လေးဆီက ဆက်သွယ်ရမယ့်ဖုန်းနာပါတ်နဲ့ လိပ်စာကို သူကူးယူလာခဲ့လိုက်သည် ။

                                                         ဒေါက်တာ မေသက်

                        အမျိုးသမီးများ ပြစ်ဒဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်ခံရမှု ကာကွယ်တားဆီးရေး အဖွဲ့

                                              ဖုန်းနံပါတ် - ၀၁............၊ ၀၉................

 ဒေါက်တာမေသက်ရဲ့ ရုံးခန်းကို သူရောက်သွားသည် ။ ပထမအကြိမ် ဖုန်းနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး အသံကြားဖူးကတည်းက အသက် သိပ်မကြီးလောက်သေးဘူးလို့ ထင်ထားပြီးသားပါ ။ ဒါပေမယ့် ထင်ထားတာထက်ကို အများကြီးပိုငယ်နေတဲ့ ဆရာဝန်မ တယောက်နှင့် တွေ့ရသည် ။ ချောတာကလည်း မှုန်လို့ ။ အရပ်မြင့်မြင့် အသားဖြူ ဖြူ ဒေါက်တာမမက သူ့အလုပ် သူ့နေရာနှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိအောင် လူကြီးပုံဖမ်းထားရမှန်း တအားသိသာနေသည် ။ ခရမ်းရင့်ရင့် ရင်စေ့ခါးတင် အင်္ကျီ နှင့် အပြာနုရောင် ကချင်ဂျက်ခုတ်လုံချည်ကို ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းပေါ်အောင် တင်းတင်းရင်းရင်း ဝတ်ဆင်ထားသည်မို့ အမြင်မရိုင်းပဲ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိနေသည် ။ စိတ်ထဲတော့ တွေးလိုက်မိသေးသည် . .  ဒီ ဆရာဝန်မမက ဆူဆူဖြိုးဖြိုးနဲ့ အကိတ်ကြီးပဲ ။

. . . “ မမ သမီးက ဟိုတနေ့က ဖုန်းဆက်ထားတဲ့ 11Days ဂျာနယ်က သတင်းထောက် မီမီကို ပါ ” . . .

. . . “ လာထိုင် ညီမလေး ဒီနေ့လာမယ်ဆိုလို့ မမမျှော်နေတာ ” . . .

သူတို့ နှစ်ယောက် စကားတွေ ပြောဖြစ်ကြသည် ။ ခံယူချက်ခြင်း ထပ်တူကျတဲ့ အမျိုးသမီးငယ်နှစ်ယောက်မို့ သဘောထားချင်း လုပ်ချင်ကိုင်ချင်ပုံတွေလည်း တိုက်ဆိုင်သည်။ ဒေါက်တာမေသက်က MBBS နှင့် ကျောင်းပြီးထားပေမယ့် ဆေးကုတဲ့အလုပ်ထက် သူစိတ်အားပိုထက်သန်တဲ့ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေး အကြမ်းဖက်မှု ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးကို ဇောင်းချလုပ်နေတဲ့သူတစ်ယောက် ။ သူနဲ့ ဆွေမျိုးမကင်းတဲ့ အငြိမ်းစားအစိုးရရှေ့နေ ဦးသိန်းထိုက်နဲ့ အတူ ဒီအသင်းလေး ဖွဲ့စည်းထားတာပါ ။  ငွေကြေးအတန်အတင့် ရှိသူမို့ ကိုယ့်ပိုက်ဆံကိုယ်ထုတ် ကိုယ့်ထမင်းကိုယ် စားပြီး တက်ကြွလှုပ်ရှားသူလုပ်နေသူ ။ လူလေး နှစ်ယောက်နဲ့တပိုင်းဖွဲ့ထားတာဆိုပေမယ့် မီမီကိုလို သတင်းထောက်တစ်ယောက် အံ့သြရလောက်အောင်ကို သတင်းအချက်အလက် စုံစုံလင်လင် ရှိသလို မျက်စိကြီးနားကြီးလည်း ရှိသည် ။ ဒါကြောင့်လည်း သူလို သတင်းထောက်တစ်ယောက်ထက် အရင် ဟိုကောင်မလေးဆီ ရောက်သွားတာပေါ့ ။

          သူတို့၂ယောက်စလုံးမှာ လက်ငင်းတူညီနေတာက အထူးဒေသ ၂၁ ကိုလူချည်း ငုတ်တုတ် သွားရောက်ချင်နေတာ ။ သွားလိုက်လို့ ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ ဘာဖြစ်လာမှာလဲ တယောက်ကိုတောင် လူကိုယ်တိုင် တွေ့ပြီးပြီပဲ ။ ဒီအတိုင်းပဲ သတင်းဆောင်းပါးတစ်ပုဒ် ကောက်ရေးလိုက်လို့မရဘူးလားဆိုပြီး ထောက်လို့ရနေပေမယ့် သူတို့ကိုယ်တိုင်ကိုက မသိစိတ်က တောင်းဆိုနေသလိုကို ရွစိတက် သွားချင်နေကြတယ် ။ မီမီကိုကျတော့ သွားချင်ပေမယ့် ဦးဘုန်းမြင့်က မကြိုက်လှတာမို့ ဂျာနယ်တိုက်က ခရီးစရိတ်ထောက်မှာမဟုတ် ။ မေသက်က ဘက်ဂျက်ရှိပေမယ့် မိန်းမဖော်မရှိတော့ တစ်ယောက်တည်းသွားဖို့ အဆင်မပြေ ဖြစ်နေတာ ။ အခုတော့အိုကေသွားပြီ ။

. . . “ ဒါဆို ညီမလေးပါ မမနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ အဆင်ပြေလား။ သွားလာကုန်ကျစရိတ်ကို မမစပွန်ဆာပေါ့ ။ ဂျာနယ်လစ်တယောက်ပါ ပါလာတော့ ပိုပြည့်စုံသွားတာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ” . . .

. . . “ အတိုင်းထက်အလွန်ပေါ့ မမရယ် ။ သမီးဘောစ့်က သွားစေချင်တာမဟုတ်ဘူး ။ သွားချင်ရင် ခွင့်ရက်ပေးမယ်။ ဘက်ဂျက်တော့ မချပေးဘူးတဲ့အဲလိုဖြစ်နေတာ ” . . .

. . . “ အတူတူပဲ ညီမရေ၊ အန်ကယ်က စိတ်မချဘူး ။ အတင်းပြောတာတောင် အဖော်တစ်ယောက်လောက်တော့ ပါမှရမယ်ဆိုလို့ ” . . .

. . . “ ဟုတ်ပါရဲ့ သမီးကိုလဲ မကြောက်ဖူးလားတဲ့ ။ ကိုယ့်နိုင်ငံထဲကိုယ် သွားတာပဲ ဘာကြောက်စရာရှိလဲနော့် ကိုယ်က မဟုတ်တာ သွားလုပ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး ” . . .

. . . “ အင်း အရင်ခေတ်ကလို နယ်မြေ မငြိမ်းချမ်းရင်လည်း တမျိုးပေါ့။ ခုဟာက ကုန်သည်တွေတင်မက Trekking လုပ်တဲ့နိုင်ငံခြားသားတွေတောင် တယောက်တည်း လမ်းလျှောက်နေတာ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ် အကြောက်တရားကနေ မထွက်နိုင်တာ သူတို့လူကြီးတွေထိပ်ဆုံးကပဲ ”  . . .

. . . “ ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါရဲ့ ဒါနဲ့ ဘယ်နေ့လောက် ထွက်ကြမလဲညီမ ” . . .

          ဦးဘုန်းမြင့်က မကြည်မဖြူ နဲ့ပဲ ခွင့်တော့ပေးလိုက်သည် ။ ကောင်မလေး ညည်းတော်တော် သတ္တိရှိနေလို့လဲ ကြိမ်းလိုက်သေးသည် ။ မေသက် အန်ကယ်ဦးသိန်းထိုက်ကလည်း မကြိုက် ။ တက်ကြွတာကောင်းပေမယ့် ကိုယ့်အန္တရာယ်ကိုယ် ကြည့်ရှောင်သင့်တယ် ။ အရွယ်ကောင်း မိန်းမပျိုတစ်ဦး ဖြစ်တာကြောင့် စိတ်မချရတဲ့ နေရာတွေကို မသွားသင့်ဘူးလို့လဲ တဖွဖွပြောသည် ။ သူများနိုင်ငံကနေတောင် တခြား အထူးဒေသ ၄ ဖြစ်တဲ့ NDAA မိုင်းလားတပ်ဖွဲ့ ရဲ့ မြို့တော်ဆီလာပြီး သတင်းမှတ်တမ်းတောင် ရိုက်သွားသေးတာပဲ ဘာကြောက်စရာရှိလဲ ဆိုတော့မှ . . . ကဲ တားမရလည်း  သွားပါ ဒါပေမယ့် အသက်ကိုဉာဏ်စောင့်တယ် ဆိုတာတော့ မမေ့နဲ့ . . . ဟုပြောရင်း အတားအဆီးကိစ္စကို လက်မြှောက်သွားသည် ။

 မြို့ကိုရောက်တော့ မြို့လည်နဲ့ မနီးအဝေး လမ်းလျှောက်သွားလို့ရတဲ့ အကွာအဝေးက တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာပဲ နေဖြစ်လိုက်ကြသည် ။ တနေ့လုံးတညလုံးကားစီးလား လာရတာမို့ လူကငြီးစီစီ ။

. . . “  မမ သမီးရေသွားချိုးလိုက်အုံးမယ် ” . . .

မီမီကို ရင်လျား သဘက်ချုံပြီး ပစ္စည်းပစ္စယတွေထုတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ပြင်ဆင်နေသည် ။

. . . “  ဟိုးနောက်ဘက်မှာမလား မမလည်း ချိုးမလို့ တူတူသွားကြတာပေါ့ ။ ခေါင်းပါလျှော်ရမယ် ။ လမ်းတလျှောက် လူက တော်တော်ညစ်ပတ်လာတာ ”  . . .

. . . “  ဟုတ်တယ် မမ ”  . . .

          တည်းခိုခန်း နောက်ဘက်မှာ ရေချိုးခန်းနဲ့ သန့်စင်ခန်းတွေ တန်းစီပြီး ရှိနေသည် ။ ကျားမ ခွဲထားတာတော့မဟုတ် ။

ရေချိုးခန်းက ၅ခုရှိတာမှာ အစွန်ဆုံးတခုက အုတ်ကန်ထဲ ရေမရှိ၊ ဘုံဘိုင်ပျက်နေသည်ထင်ရဲ့ ။ ၂ခန်းက လူရှိပြီး ၂ခန်းပဲ လွတ်နေတာနဲ့ တယောက်တခန်း အဆင်ပြေသည် ။

. . . “  ဟယ် ဒီတံခါးကကြည့်ပါအုံး ”  . . .

မေသက် အတွေ့မြန်လို့ပဲ ။ ရေချိုးခန်း တခုရဲ့ တံခါးမှာ သစ်သားတွေက ဟပြီး အတော်ကြီးလွတ်နေသည် ။

. . . “  ဟုတ်ပါရဲ့ မမတွေ့ပေလို့ တော်သေးတယ် ဟိဟိ ချိူ းနေတုန်းကျမှ သူများတွေ့သွားရင်တော့ သွားပြီ ”  . . .

. . . “  အေးဟယ် မီမီပဲ အရင်ချိုးတော့ မမစောင့်နေလိုက်မယ် ”  . . .

. . . “  ဟာ မဟုတ်တာ မမက အကြီးပဲ မမအရင်ဝင် သမီးစောင့်နေလိုက်မယ်။ ဘေးခန်းတွေကလည်း ပြီးတော့မှာပဲကို ”  . . .

. . . “  မဟုတ်ဘူးလေ မီမီက အပျိုလေး အပြင်မှာတယောက်ထဲ ရပ်နေလို့ မကောင်းဘူး ။ ဟိုမှာကြည့် အကောင်တွေက ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ ”  . . .

ဟုတ်သည် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရှိနေတဲ့ တည်းခိုခန်းက အလုပ်သမား ချာတိတ်လေးတွေက သူတို့ကို လှမ်းလှမ်းရှိုးနေသည် ။

ကြည့်လည်းကြည့်ချင်စရာ ။ ဖြူ ဖြူ တောင့်တောင့် ဖင်ကြီးကြီး မချောနှစ်ယောက် သဘက်လေးချူံ ပြီး ထွက်လာတော့ ယောင်္ကျားသဘာ၀ အနောက်အောက်ပိုင်း ဒေသကို စူးစမ်းကြသည်။ မေသက်ကော မီမီကိုကောက ရေချိုးဖို့ရေလဲလုံခြည်တထပ်တည်း ဝတ်ထွက်လာတာဆိုတော့ အတွင်းခံမပါတဲ့ ဖင်လုံးထွားထွားကားကားကြီးတွေက နိမ့်တုံ မြင့်တုံ အိအိတုံ ဖြစ်နေသည် ။

. . . “  မီမီက အပျိုလေးဆိုတော့ မမကကော အအိုကြီးမို့လား ။ အသက်ခလေး လေးငါးနှစ်ကြီးတာကို ”  . . .

. . . “  ကဲပါ ဒါဆိုလဲ နှစ်ယောက်တူတူဝင်ကြတာပေါ့ ”  . . .

. . . “  ဟုတ် အဲဒါကောင်းတယ် ”  . . .

          အထဲမှာက ထင်ထားတာထက် ပိုကျဉ်းနေသည် ။ အေးလေ တယောက်ခန်းကို ၂ယောက်ဝင်လာတာကိုး ။  ၄ပေ၃ပေလောက်ပဲ ရှိတဲ့ အုတ်ကန်က အခန်းတဝက် နေရာယူထားသည် ။ အလင်းရောင်ကတော့ ကောင်းသည် ။ အမိုးက တဝက်ပဲရှိလို့လေ ။ နယ်တွေထုံးစံ မိုးရွာရင်အုတ်ကန်ထဲ ရေတခါတည်း ဖြည့်ပြီးဖြစ်အောင် အပေါ်တဝက်ဖွင့်ထားသည် ။

. . . “  မီမီ ဟီး ဘယ်လိုချိုးမှာတုန်း ”  . . .

ဝင်တုန်းက ဝင်လာပြီးမှ ဘယ်လိုဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေကြသည် ။ တဘက်တထည် ထမီတခုနဲ့ လာကြတာဆိုတော့ ။

. . . “  သမီးက အောက်မှာ အန်ဒါဝဲ မပါဘူး ။ ထမီပဲဝတ်ချိုးရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်နော် ”  . . .

. . . “  မမလဲ မပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ထမီစိုသွားရင် အခန်းဆီကို ရေစက်လက်နဲ့ ပြန်နေရမှာပေါ့ ။ တောင်ပေါ်ဒေသဆိုတော့ အပြင်မှာစိမ့်နေတာပဲ ။ လေကလည်းတိုက် ပြီးတော့ မမထမီက အဖြူ ဆိုတော့ ရေစိုကြီးနဲ့ဆို အပြင်ကကောင်တွေ ဝမ်းနည်းနေအုန်းမယ် ”  . . .

. . . “  ဟီးဟီး ဟုတ်ပါရဲ့ အတိုင်းသားဖြစ်နေမှာ ”  . . .

. . . “  မမ ချွတ်ချိုးလိုက်လေ ။ သမီးကတော့ ဒါလေးပဲဝတ်ချိုးလိုက်မယ် ”  . . .

. . . “  အယ် ချွတ်ပါဘူး ။ ရှက်စရာကြီး ”  . . .

. . . “  ဟိဟိ ဘာရှက်စရာရှိတုန်း မမပြောသလို အပျိုလေးမှ မဟုတ်တာ ”  . . .

. . . “  အမယ် ဒါဆို မီမီ လည်းချွတ်လေ၊ မိန်းမချင်းပဲဟာကို ”  . . .

. . . “  ဟင့်အင်း ရှက်တယ် ချွတ်ရဲဘူး ”  . . .

          မိန်းမချင်းဆိုပေမယ့် မြန်မာမလေးတွေဆိုတော့ တယောက်ရှေ့တယောက် ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်ဖို့မရဲကြ ။ ရှက်နေကြသည် ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ရေတူတူချိုးဘူးပေမယ့် အနည်းဆုံး စက်စပိုင်နာနဲ့ ဘရာတော့ ဝတ်ချိူ းကြတာချည်းပဲ ။

သူတို့နှစ်ယောက်ကျတော့ အရင်တည်းကလည်း ခင်ကြတာမဟုတ် မနေ့တနေ့ကမှ သိတာဆိုတော့ လျှိုးတို့လျှမ်းတမ်း ဖြစ်နေကြသည် ။

. . . “  ကဲ ဒါဆိုလည်း ကျောပေးပြီးချိူ း ကြမယ်လေ ”  . . .

. . . “  ပြီးရော ” . . .

. . . “  လှည့်မကြည့်ကြေးနော် မီမီ ” . . .

. . . “  အင်းပါ မမလည်း လှည့်မကြည့်နဲ့ ” . . .

ဒါနဲ့ပဲ အခန်း ကျပ်ကျပ်လေးထဲမှာ မိန်းမပျိူ နှစ်ယောက် ဖင်ချင်းပေါက်ပြီး လုံးတီးချွတ်ရေချူ ိးကြပါတော့တယ် ။

. . . “  ဟဲ့ဟဲ့ ဟိဟိ ဘာကြီးလဲ ”  . . . မီမီကို့ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ မေသက် ဖင်လုံးကြီး အိခနဲနေအောင် ထိမိကြသည်။ နေရာကကျပ်တော့ ရှောင်မရ ။ လှည့်ကလည်း မကြည့်ရဆိုတော့။

. . . “  ဖင်ချင်းမပေါက်မိအောင် နေလေ ”  . . .

. . . “  မမဖင်ကြီးက အိတုံနေတာပဲ ဟီး ” . . .

. . . “  ဟဲ့ ကောင်မလေး ညည်းဖင်ကျတော့ အဆီတုံးကြီးနဲ့ တိုက်မိတဲ့အတိုင်းပဲ ”  . . .

. . . “ အဆီဗူးကြီးပဲဟာကို မမကလည်း ခစ်ခစ် ” . . .

ကျောပေးရင်း တယောက်နဲ့တယောက် စကြသည် ။ လှည့်မကြည့်ပေမယ့်လည်း တင်ပါးချင်းကထိမတတ်၊ လူကိုစောင်းပြီးရေကခပ်ရသေးသည် ။ အဲတော့ ခေါင်းလေး မျက်စိလေး ငဲ့စောင်းကြည့်မိရင် တယောက်နဲ့တယောက် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေကို လှစ်ခနဲလှစ်ခနဲ မြင်ရသည် ။

. . . “  မမ အဆင်ပြေရဲ့လား ဘယ်လက်ကြီးနဲ့ ခပ်ချိုးနေရတော့ ” . . .

. . . “  ရပါတယ် ” . . .

. . . “  ဟဲ့ဟဲ့ . . . အမလေး ” . . .

 ဒီတခါက မေသက်ကော မီမီကိုပါ ပြိုင်တူနောက်အယိုင်ဆိုတော့ ဂျယ်လီတုန်းကြီးနှစ်ခု ပြေးဆောင့်သလို အိခနဲပဲ ။ ကျောကော ဖင်ကောပူးမိတာ ။ တယောက်ကိုတယောက် လဲသွားမှာစိုးလို့ လက်နဲ့ လှမ်းထိန်းပေးတာလည်း မတိုင်ပင်ပဲ တိုက်ဆိုင်သွားသည် ။ မီမီကို့လက်က မေသက်ရဲ့ခါး၊ မေသက်လက်က မီမီကို့ တင်ပါးအထက်နားကို လက်ချင်းယှက်ပြီး ရောက်သွားကြလေရဲ့။

. . . “  ဟိဟိဟိ . .. ဟဟဟိဟိ ခစ်ခစ် ” . . .

အရင်အခေါက်တွေ ထိတိုက်မိတုန်းကလို ပြန်မခွာမိ။ ဝစ်လစ်စလစ်နဲ့ မိန်းမချောနှစ်ယောက်လုံး ဒီတခါတော့ တယောက် တင်သားစိုင်ထဲ တယောက် ဖင်လုံးကစ်ကစ်ကြီးတွေ ပိပိအိအိ နှစ်ပြီး ကျောချင်းမှီရင်း ရီမောနေမိကြသည် ။

. . . “ မမ ထိလို့တော့ ကောင်းတယ်နော် ပြောင်ချောချောကြီးနဲ့ ” . . .

. . . “ ကောင်မလေးနော် ဖင်ပြောင်ချင်း ထိနေမှတော့ ပြောင်နေမှာပေါ့ ခစ်ခစ် ” . . .

. . . “ ကိုယ်ကမိန်းမဆိုတော့ တခြားမိန်းမဖင်ကို တခါမှ ကောင်းကောင်းမခံစားဖူးတော့ အခုလို ထိလို့ကောင်းမှန်း မသိဘူးနော် ” . . .

. . . “ အဲဒါကြောင့် အကောင်တွေက လူချင်းတွေ့တိုင်း ဖင်ကိုင်ချင်နေတာနေမှာပေါ့ ” . . .

. . . “ ဟုတ်လား မမဘဲဘဲနဲ့ တွေ့တိုင်း ဖင်ဆော့ခံရတာပေါ့ ဟိဟိ ” . . .

. . . “ ဟယ် ဒီ ကောင်မလေး အင်းဟင် ” . . .

မေသက် ဖင်ကြီးကိုကော့ပြီး တင်ပါးနဲ့ပေါက်လိုက်ပါတယ် ။

. . . “ အော် ဟိဟိ အင့် ” . . .

မီမီကိုကလည်း အားကျမခံ ဖင်လုံးကြီးနောက်ပစ်ပြီး ပြန်တိုက်ပါတယ် ။ ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားချင်းပဲ ဒီလိုကြောလို့ ဘယ်ရမလဲ ။

အခုဟာက တယောက်ခါးတယောက်ကိုင်ပြီး အိုးတိုက်ပွဲ ဆင်နွှဲသလို ဖြစ်နေကြသည် ။ မေသက် ရာဝင်အိုးကြီးက မီမီ့တင်ပါးကိုဆောင့်လိုက်၊ မီမီ့ ဖင်လုံးပြောင်ကြီးက မေသက်တင်ပဆုံ ကောက်ကောက်ကြီးကို ဝင်တိုက်လိုက်နဲ့။ ဆောင့်မိပြီးသွားရင် ရေစိုလို့ ပြောင်ချောနေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေအချင်းချင်း တဗြွတ်ဗြွတ်နဲ့ ပွတ်မိလိုက် ။

. . . “ ဟီးဟီးဟီး ခစ်ခစ် ” . . . ဟီလာတိုက်သံတွေကလည်း ဆူညံလို့ ။

. . . “ တော်တော့ တော်တော့ အိုးတွေကွဲကုန်ရင် နှစ်ယောက်လုံးဒုက္ခများမယ် ” . . .

. . . “ ဒါဆို မမ အရှုံးပေးပြီပေါ့ ဟိ . . .

. . . “ အမလေး မပေးပါဘူး နှစ်ဖက်လုံးနစ်နာမှာစိုးလို့ ပြောတာ ဆက်မယ်ဆိုရတယ် အင်းဟယ် ” . . .

. . . “ ပြီးရော သရေပေါ့ ” . . .

. . . “ အင်း သရေပွဲ ” . . .

          ကျောချင်းပြန်ခွာလိုက်ပြီး ရေဆက်ချိုးဖို့ပြန်ဖြစ်သွားသည် ။ မီမီကို ခုနကလို ကျောမပေးမိတော့။ အချိုးအစားပြေပြစ်လှတဲ့ မေသက်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှက မိန်းမချင်းတောင် တပ်မက်ချင်စရာကြီး ။ နေမထိလေမထိ ဒေါက်တာမမမို့ထင်တယ် အတွင်းသားတွေက ဖွေးဆွတ်နေတာပဲ ။

. . . “ ဟယ် ငါ့ကိုကြည့်နေတယ်တော့ ” . . .

မေသက် သူ့ကိုပြူ းကြည့်နေတဲ့ မီမီကို့ ကိုတွေ့ပြီးထအော်သည် ။

. . . “ မမ က တအားဘော်ဒီတောင့်တာပဲနော် ။ ဖြူ ဖြူ ဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကျနေတာပဲ ။ သမီးတောင် ပြစ်မှားချင်လာပြီ ။ တအားလှတယ် ” . . .

. . . “ ညီမလေးလည်း ဒီလောက်တောင့်ဖြောင့်နေတဲ့ ဟာကို ။ တလုံးတခဲကြီး ” . . .

စကားပြောရင်း မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း မိန်းမပျိူ နှစ်ဦး တဦးကိုတဦး စပ်စပ်စုစု ကြည့်မိကြတယ် ။ ရှက်ကလည်းရှက်နဲ့ ဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပေါ့ ။ မေသက်က ဂျပန်မလေးလို ဖြူ ဥဝင်းပနေပြီး မီမီကိုအသားအရည်ကလည်း လက်တင်မတွေလို ဆက်စီကျကျ ညက်ညက်အိအိ။

. . . “ မမက ဂတုံးကြီးတော့ ” . . .

. . . “ ဟဲ့ကောင်မလေး ညည်းကျတော့ကော ဘိုကေတောင် ညှပ်လို့ရတယ် ” . . .

မေသက်ရဲ့ ဆီးခုံကြီးမှာ စောက်မွှေးတပင်မှ မရှိအောင်ကို အမွှေးရိတ်ထားတာမို့ ခုံးခုံးမောက်မောက် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖားဂုံညင်းကြီးလို ပြောင်တင်းပြီး ဖောင်းကြွထနေတယ် ။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးက နှုတ်ခမ်းထူထူတစ်တစ်ကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် နစ်ချိူ င့်ပြီးဝင်နေသည် ။ ငေါက်တောက်လေး ပြူ ထွက်နေတဲ့ စောက်စိပြူ းပြူ းလေးက အသည်းယားစရာ။ အငယ်မလေးကျတော့ ချူံ မရှင်းထားတာနဲ့ စောက်မွှေးမဲမဲတွေက ရေသီးပြီး အလယ်မှာ စုအုံနေကြသည် ။ သူလေး ဟာကြီးကလည်း မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးပါပဲ ။

. . . “ မမဟာကြီးက ပြောင်ရှင်းနေတော့ မြင်နေရတယ်တော့ ဟိ ” . . .

. . . “ အဲလောက်တော့ မကြည့်နဲ့လေဟယ် နေရတောင် ခက်လာပြီ ခစ်ခစ် ” . . .

လက်လေးတဖက်ကို ပေါင်ခြံမှာ ယှက်လိုက်ပြီး

. . . “ ကဲတယ် ကောင်မလေး ” . . .

. . . “ ဖြန်း . . . အ မမ ” . . .

မီမီကို့ တင်ပဆုံကြီးကို အားရပါးရတချက် ဆော်ပေးလိုက်ပါတယ် ။

. . . “ ရေဆက်ချိုးရအောင် မီမီရေ ကြာရင် အသားတွေပေကြီးရေတွန့် ဖြစ်ကုန်မယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ် မမ ” . . .

          အခုတော့လည်း ကျောလည်းမပေး၊ မျက်နှာလည်း လွှဲမနေကြတော့ ။ ဖင်တုံးလုံးကြီးကိုယ်စီနဲ့ မချောနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး ချိူ းရေတော်သုံးနေကြတယ် ။ စကြနောက်ကြနဲ့ မျက်နှာပိုး မသတ်နိုင်ကြ ။ ကျောတွေခါးတွေ လှည့်ပေးပြီး ချေးတွန်းပေးကြသည် ။ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ခြေထောက်တွေ ဆပ်ပြာတိုက်ကြသည် ။ မေသက် မျက်နှာဆေးနေတုန်း မီမီကို ရေခွက်ကိုဖွက်ထားလိုက်လို့ မျက်စိစပ်တာနဲ့ ခုန်ဆွခုန်ဆွဖြစ်ရသေးသည် ။ ဖင်ကြားဂွကြားတွေကိုလည်း တယောက်ရှေ့တယောက်ပဲ ပွတ်တိုက်ဆေးကြောကြပေါ့ ။ တစိမ်းမိန်းမတယောက်နဲ့ လုံးတီးတူတူချွတ်ကြီးနဲ့မို့ ထင်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲ ရွစိစိ ။ အဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်ဆေးလိုက်တော့ ကျင်ခနဲနေတာပဲ ။

. . . “ မီမီ့ နို့သီးလေးတွေကို ထောင်နေပါလား ဟိ ရှက်လို့လား ” . . .

. . . “ ရှက်တာပေါ့မမလည်းတူတူပဲ ဟုတ်တယ်မလား ” . . .

ကိုယ့်ရင်သားဖွေးဖွေးကြီးကိုကိုယ် ငုံ့ကြည့်ကြရင်း ဝန်မခံလို့မရ ပန်းသွေးရောင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သိသိသာသာ စူထွက်နေကြသည် ။

. . . “ အင်း မီမီရှေ့မှာမို့ ” . . .

. . . “ ဒါနဲ့ မမအောက်က ပဲစေ့လေးကကော ရှက်တာမို့လား၊ နဂိုဆိုဒ်လား ” . . .

. . . “ ဟဲ့ . . . ဖြန်း . . . အ ” . . .

တင်သားလုံးလုံးကြီးတွေ တွန့်တွန့်တုန်ခနဲ ရမ်းခါလို့သွားသည်။

“ ဂတုံးနဲ့ဆိုတာ အဖြူ ကလေးထင်တယ် ” . . .

မေထက်ကော မီမီကို ပါ မျက်လုံးပြူ းပြီး လှည့်ကြည့်မိတော့ ဘေးဘက်ရေချိုးခန်းအဝမှာ မျက်နှာပြဲပြဲ ဗိုက်ရွှဲရွှဲ လူကြီးတယောက် အဆီရစ်တဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ သူတို့ကို လှောင်ကြည့်ကြည့်နေသည် ။ နားထင်ကြောတွေကော လည်ပင်းကြောတွေပါ ပူထူပြီး နှစ်ယောက်သား အခန်းဆီကို အပြေးနှင်ကြပါတော့တယ်။ ခြေထောက်တွေတောင် မြေကြီးနဲ့ ထိရဲ့လားမသိ ။ ဖင်တွေရင်တွေ လှုပ်လှုပ်ခါနေမှာကိုလည်း မေ့သွားကြသည် ။

. . . “ လောင်ပန် ဘာပြောလိုက်တာတုန်း၊ ဟိုမှာ ပြေးသွားတာ ပြုတ်ကြကုန်တော့မယ် ”  . . .

. . . “ ကောင်မ၂ယောက်ဗျာ ရေအတူတူချိူ းပြီး သောက်ကမြင်းကြော ထနေကြတာလေ ။ နံပြားနှစ်ခုရိုက်ရင်း စောက်စေ့ချင်း ပွတ်နေတာနေမှာပေါ့။ ပြောဆိုနေတာကို ကျူ ပ်ဒီဘက်အခန်းက အကုန်ကြားနေရတယ် ။ အကြီးမက ဂတုံးရိတ်ထားတာတောင် ပါသေးတယ် ဟားဟား ” . . .

          မြို့ထဲထွက်လိုက်တော့ သူတို့ထင်ထားတာထက် အများကြီးစည်ကားသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တွေ တည်းခိုခန်းတွေကလည်း မှိုလိုပေါက်နေသည် ။ လမ်းမတန်းကြီးတလျှောက် ဆိုင်ကယ်တွေတဝီဝီ ကုန်ကားတွေတဝေါဝေါနဲ့ ပြားပန်းခတ်မျှ လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ ဒါပေမယ့် နေရာတိုင်းမှာတော့ ပြောက်ကျားဝတ်စုံနဲ့ လက်မောင်းမှာ အနီတခြမ်း အဝါတခြမ်း UMNA တံဆိပ်တပ်ထားတဲ့ သူတွေ ရှိနေသည် ။ ထိုယူနီဖောင်းဝတ်တွေထဲမှာ သေနတ်တကားကား ကိုင်ထားသူ တချိူ့ကိုလည်း တွေ့ရသည် ။ မီမီကိုကတော့  သတင်းထောက်မလေး ပီပီ ရဲရဲတင်းတင်းပဲ ကေတီဗွီတွေ၊ အလှပြင်ဆိုင်တွေဆီ ဒဲ့သွားပြီး မေးသည် ။ မေသက်လည်း အဖော်အဖြစ်လိုက်သည်ပေါ့။ ဘာလုပ်တာလဲ ၊ ဘာလိုအခြေအနေရှိလဲ၊ ဘယ်သူ့ကို ဘယ်လိုကပ်ရလဲ ၊ ဘာတွေပို့ဆွမ်းပို့ရသေးလဲ စသည် စသည် အများကြီးပေါ့။ နောက်တော့မှ အဆင်မပြေတဲ့အခါ ဘာတွေဖြစ်လည်း ဆိုတာကို ရောက်အောင်သွားသည် ။ ဒါတွေကို မေးနေတာအကြောင်းရှိပါတယ် ။ ဒေသဆိုင်ရာကို ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ် မင်းငယ်လုပ်ခွင့်ရထားတဲ့သူတွေကိုယ်တိုင် မီးစတဖက် ရေမှုတ်တဖက် စနစ်ကျင့်သုံးပြီး လိုတမျူ ိးမလိုတမျူ ိး လုပ်တာသိအောင်။ လွှတ်ပေးချင်တဲ့ အခါလွှတ်ပေးပြီးတော့မှ အဆင်မပြေ အစေးမကပ်တဲ့အခါမှာ မိန်းခလေးတွေကိုပါ ရက်ရက်စက်စက် ပြစ်ဒဏ်ပေးတာ မတရားလွန်းရာကျကြောင်း ပေါ်လွင်အောင် တင်ပြချင်လို့ဖြစ်သည် ။

          မျက်နှာပြောင်တော့ အတော်တိုက်ရတဲ့အလုပ် ။ အတော်တော်များများသော နေရာတွေမှာ သူတို့ကို မလိုလားတာတွေ၊ မကြည်ဖြူ တာတွေ ကြုံရသည် ။ ဘာတွေတုန်းဆိုတဲ့ မလိုတမာအကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်ကြသည်။ ဗြူ တီဆလွန်းအမည်ခံ ဆိုင်တစ်ခုမှ မိန်းမကြီးဆိုလျှင် အော်ပါလွှတ်သည် ။ အချိုူ့သဘောကောင်းပြီး လက်ခံကြည်ဖြူ ဗျူ းခွင့်ပေးတဲ့ နေရာတွေမှာတောင် မေးခွန်းလေးနဲနဲများလာရင်၊ အတွင်းကျကျ ရောက်လာလျှင် မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကုန်ကြသည်။ ဥပမာ ဒါဆို ဘယ်လိုပေးကမ်းထားရင် ပေါင်းတင်ခန်းဆိုပြီး ကြက်တန်းလုပ်ထားလို့ရသလားတို့ဘာတို့ လိုမျိုးပေါ့။ အဲလိုဆို မဖြေချင့်ဖြေချင်ဖြစ်လာသည် ။ ဂျာနယ်လစ် လုပ်လာတာ အတွေ့အကြုံ အတန်အသင့် ရှိနေပြီဖြစ်တဲ့ မီမီကို ဒါကိုနားလည်ပါသည် ။ ဂျာနယ်တည်းပါတိုင်း ဆစ်လစ်ဘရစ်တီ ဖြစ်တဲ့ခေတ်က ကုန်ပြီ ။ ဗျူ းတာကို အခန့်မသင့်ပဲ စကားမှားဖြေမိရင် ကိုယ့်ထမင်းအိုး ကိုယ်ဒုတ်နဲ့ရိုက်ခွဲတဲ့ အပေါက်ဖြစ်မှာ ခလေးကအစနားလည်နေကြပြီ ။

ဒါတောင် စကားစပြောတည်းက လူနာမည် ဆိုင်နာမည် တစ်ခုမှ အမှန်မသုံးပါဘူး ။ ဂျာနယ်ထဲဆောင်းပါးထဲရီပို့ထဲပါရင် (နာမည်လွှဲထားသည်) ဆိုပြီးသာ ထည့်မှာပါ ဆိုပြီး တံမံကြိုတုတ်ပြီးသား ။

. . . “ ညီမလေးတို့ ဂျာနယ်လစ်လုပ်ရတာ မလွယ်ပါလား ၊ တော်တော်ဒူပေဒါပေ ခံမှဖြစ်မယ် ” . . .

. . . “ ဟဟ အင်းပေါ့ မမတောင် တရက်ထဲနဲ့ သိလာပြီ ” . . .

. . . “ မမ တို့လည်း လူတန်းစားအစုံနဲ့ ဆက်ဆံရတာပါပဲ ။ ဒါပေမယ့် ဆရာဝန်ဘဝတုန်းကလည်း ကိုယ်ကအလေးစားခံ၊ ခုလို Activist အနေနဲ့ကျတော့လည်း ခံရသူတွေကို ကူမယ်ဆိုတဲ့ အနေနဲ့ ပြောဆိုမေးမြန်းတာတွေပဲ လုပ်တော့ ကိုယ့်ကို မလိုလားတာမျိူ းက ကြုံရခဲတယ် . . .

. . . “ ဒါဆို မမတို့ ရုံးတွေကနားတွေ ကန့်ကွက်စာပို့တာတို့၊ အသနားခံစာပို့ပေးတာတို့၊ ဌာနဆိုင်ရာတွေနဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံရတာမျိုးကျတော့ကော ” . . .

. . . “ အဲလိုမျိူ းကိစ္စတွေ အများစုကို အန်ကယ်ဦးသိန်းထိုက်က လုပ်တယ်လေ၊ သူကရှေ့နေကြီးဆိုတော့ အဲလိုဟာတွေပိုကျွမ်းတယ် ။ မမ က ခံရသူအမျိူ းသမီးတွေနဲ့ပဲ ဆက်ဆံရတာများတယ် ။ မိန်းမချင်း ဖြစ်တာလည်း တကြောင်းပေါ့လေ ” . . . 

. . . “ အင်း အင်း  ဟုတ်တာပေါ့”  . . .

 ပြန်ရောက်တော့ မှောင်စပြုနေပြီ ။ ရေမချိူ းတော့ဘူးလားလို့ စဉ်းစားကြပေမယ့် တနေကုန် ကိုယ့်ခြောက်ကိုယ်သုံးနဲ့ပဲ သွားလာခဲ့ကြတာရတာမို့ ချွေးသံတရွှဲရွှဲ ညောင်းညာညစ်ပတ် ဖြစ်နေကြသည် ။ အကြောအခြင်တွေ ပြေသွားအောင် ရေထိသွားမှ ဖြစ်မယ် ။ ဒီနေ့တော့ ရေချိုးခန်းတွေက အားနေသည် ။ တောင်ပေါ်ဒေသ အအေးဓာတ်ပိုကဲသည်မို့ နေဝင်ပြီးလျှင် ရေချိုးသူပါးတာလည်း ဖြစ်မည် ။

မီမီကို တခန်း မေသက် တခန်း ဝင်မလို့လုပ်နေတုန်း

. . . “ ဟိဟိ ဒီနေ့တော့ မနေ့ကလို အိုးခွဲတန်း ဆော့လို့မရတော့ဘူး ” . . .

. . . “ အမယ် ကောင်မလေးက ဆော့ချင်သေးလို့လား ” . . .

. . . “ မနေ့က သရေပွဲမှာ အရှုံးအနိုင်မသိရတော့ ဟာတာတာနဲ့ ” . . .

. . . “ အမလေး တို့လည်း ရယ်ဒီပဲနော် ဆိုဒ်တူဂိုက်တူချင်း ဘာမှ အရှုံးပေးစရာမရှိဘူး ” . . .

. . . “ ဒါဆို တပွဲတလမ်း အကဲစမ်းအုံးမလား ဟိ ” . . .

. . . “ တော်ပါ မနေ့က ရှက်စရာကြီးတွေ ဖြစ်ပြီးပြီ ” . . .

. . . “ မီမီလည်း ရှက်တာပဲ ဆော့တာကတော့ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်နော် ” . . .

. . . “ အင်း မနေ့ကအပျော်လွန်သွားတာ ဒီနေ့တော့ ပျင်းပျင်းပဲ ကိုယ်ဘာသာချိုးကြတာပေါ့ ” . . .

. . . “ ပျင်းပျင်းချိုးရမှာ အင်းနော် ပျင်းပျင်း ” . . .

မီမီကို နောက်ဆုံးစာလုံးကို ရေရွတ်နေရင်း ပြုံးစိစိဖြစ်လာသည် ။ မေသက်ကလည်း ဘာတုန်းဆိုပြီး မေးငေါ့ကြည့်နေရင်းက ရီချင်သလိုလိုနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်လာသည် ။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တခစ်ခစ်နဲ့ တခန်းတည်းကို အတူတူ တိုးဝှေ့ဝင်သွားကြလေရဲ့ ။

          အထူးဒေသ ၂၁ တွင် ပြည်ထဲရေးဝန်ကြီးဌာန ရဲတပ်ဖွဲ့အနေနဲ့ ကိုယ်စားလှယ်ရုံးတခုသာရှိသည် ။ ပြည်သူ့ရဲတပ်ဖွဲ့မှလည်း သည်နယ်မြေမှာ လှုပ်ရှားမှုမရှိပါ ။ ရံဖန်ရံခါ ဗဟိုမှတိုက်ရိုက်ညွှန်ကြားသော နိုင်ငံတော်ဆိုင်ရာအမှုကြီးများ နှင့် ဒေသဆိုင်ရာ အာဏာပိုင်များက အကူအညီတောင်းမှသာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်လေ့ရှိပါသည် ။ အဓိက အလုပ်ကတော့ သတင်းအချက်အလက် နှင့် ရုံးလုပ်ငန်းများသာ ဆောင်ရွက်ရပါသည် ။ အထူး၂၁ အာဏာပိုင်တွေမှ လွှဲပြောင်းပေးအပ်တဲ့ တရားခံတွေကို လက်လွှဲယူရတဲ့ ကိစ္စကလည်း ပုံမှန်လုပ်ဆောင်နေကြ အလုပ်တခုပါ ။

. . . “ ဦးတို့ ရဲတပ်ဖွဲ့အနေနဲ့ အထက်မှ ညွှန်ကြားထားချက်များနှင့် အညီ ”  ... ဘလာ ဘာလာ ဘာညာ သာရကာပေါ့ ။

မေသက်တို့ သိချင်တာတွေဖြစ်တဲ့ အချိန်အတိုင်းအတာ ကာလ တခုမှာ အမျိုးသမီးဦးရေ မည်မျှခန့် ကြိမ်ဒဏ် ထိလေ့ရှိသလဲ ။ ဘယ်လောက်မျှသော တရားခံတွေကို လွှဲပြောင်းပေးလဲ့ရှိပြီး ရဲတပ်ဖွဲ့မှ ဘယ်လို ဆက်လက်ဆောင်ရွက်သွားသလဲ စတာမျိုးတွေ အဓိကထားပြီးမေးမြန်းပါတယ် ။

ရုံးထိုင်ဖြစ်တဲ့ ရဲအရာရှိကြီးကလည်း မေးသမျှ မေးခွန်းတော်တော်များများကို အတော်လေး ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ပြောပြပေးပါတယ် ။

. . . “ ဒီမှာက သူတို့နယ် ဆိုတော့ ဦးတို့က ဘာမှဝင်ပါလေ့ မရှိဘူး ။ ပါခွင့်လည်းမရှိဘူး ပါလို့လဲမရဘူး ။ နိုင်ငံတော်အစိုးရကနေ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အထူးဒေသအဖြစ် သတ်မှတ်ပေးထားတာ ဖြစ်လို့ သူတို့ဘာသာသူတို့ အုပ်ချုပ်စီမံကြတယ် ” . . .

. . . “ ရာဇဝတ်မှုကတော့ အဓိကက ဆေးမှု၊ လူသတ်မှု စတာတွေပေါ့ ။ ဦးတို့ဆီ လွှဲပေးလေ့ရှိတာ ။ အဲဒါကလည်း မြေပြန့်ကလာတဲ့သူတွေမှပါ ။ သူတို့အချင်းချင်း ငြိကြဖြစ်ကြရင် ဦးတို့ဆီတောင် မရောက်ဘူး ” . . .

. . . “ အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ပတ်သတ်တာတွေကတော့ လူကုန်ကူးမှု၊ ပြည့်တန်ဆာမှု စတာတွေပေါ့ ” . . .

. . . “ မှန်တယ် ။ ကြိမ်ဒဏ်ပေးတယ်ဆိုတာ ။ ဒါပေမယ့် ဆိုခဲ့သလိုပဲ ဒေသဆိုင်ရာ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းဖြစ်နေလို့ ဝင်ပြောလို့မရဘူး ။ ဦးတို့လည်း မကြိုက်ပေမယ့် ကြည့်နေရတယ် ” . . .

. . . “ ဥပဒေ ထဲမှာ အမျိုးသမီးတွေကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးဖို့ မပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဥပဒေကဲ့သို့ တည်သော အမိန့်ဆိုတာ တူမကြီးတို့ သိမှာပေါ့ ။ အဲလိုပဲ သူတို့ကိုလည်း အတိုင်းအတာ တခုထိ လုပ်ပိုင်ခွင့် အမိန့်ထုတ်ခွင့်တွေ ပေးထားတာရှိတယ် ” . . .

. . . “ နိုင်ငံတော် တည်ငြိမ်ရေးကို ထိခိုက်တဲ့ ကိစ္စမျိုးမဟုတ်လို့ အစိုးရအနေနဲ့ကတော့ ကန့်ကွက်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ” . . .

. . . “ မိန်းခလေးတွေလည်း ကြိမ်ဒဏ်ခံရတာ ရှိပါတယ် ။ ဦးတို့ဆီ အကုန်မရောက်တော့ အရေအတွက် အတိအကျ မသိဘူး ။ သာမာန် အမှုသေးတွေဆိုရင် ရိုက်နှက်ပြီး ပြန်လွှတ်လိုက်တာတွေလည်း အများကြီး ” . . .

. . . “ ဖြစ်တတ်ပါတယ် ။ စီးပွားလာလုပ်တဲ့ အမျိုးသမီး အကြီးအလတ်တွေတောင် ကြိမ်ဒဏ်ပေးပြီး တရားမဝင်ကုန်သွယ်ရေးအမှုနဲ့ လွှဲပြောင်းပေးတာတွေ လက်ခံရတာ ရှိလေ့ရှိပါတယ် ” . . .

. . . “ ဟိုတလောက ဖြစ်သွားတာကလည်း အနှိပ်ခန်း၃ခန်းစလုံးကို လုံးဝပြန်ဖွင့်ခွင့် မပေးတော့ဘူးလို့ သူတို့ဆုံးဖြတ်ပြီးလို့ ဦးတို့ဆီကို အပ်တာပါ ။ သူတို့ပြန်ညိုပြီး အိုကေသွားတာတွေလည်း အများကြီး ” . . .

တော်တော်လေး လေကြောရှည်ပြီးမှပဲ မီမီကို တို့ နေရာရွှေ့ဖြစ်ကြတယ် ။ ဦးရဲကြီးတော့ တရပ်တကျေးမှာ ဂရုစိုက်ဖို့ မှာလိုက်ပါသေးတယ် ။

“ မီမီ တကုတ်ကုတ်နဲ့ မပြီးသေးဘူးလား ” . . .

အဖြူပေါ်ပန်းနုရောင်ကွက်လေးတွေနဲ့ ညဝတ်ဂါဝန် ပွယောင်းယောင်းဝတ်ထားတဲ့ မေသက် တဖက်ကုတင်ပေါ်ကနေ မီမီကို ဘက်ကိုကူးလာပါတယ် ။

. . . “ ပြီးပြီ မမရေ မေးထားမြန်းထားတဲ့ အထဲက ဂျစ်(စ်)လေးတွေ ထုတ်ထားလိုက်တာ။ ချမရေးထားတာတွေလည်း ရှိနေတော့ မမေ့သေးခင် အမြန်လက်စသတ်နေတာ မမရဲ့ ” . . .

. . . “ မီမီက အတော်လေး ကြိုးစားတယ်နော် ” . . .

. . . “ ကြိုးစားမှဖြစ်မှာ မမရဲ့ ။ သမီးက မမလိုမျိုး ကံမကောင်းဘူး ” . . .

. . . “ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကောင်မလေးရဲ့ ။ အခုဆို အသက်လေးငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အလားအလာ အများကြီးရှိတဲ့ ဂျာနယ်လစ်မကြီးတောင် ဖြစ်နေပြီ ” . . .

. . . “ အင်း သမီးက ဂျာနယ်လစ် တန်းဖြစ်တာ မဟုတ်ဘူး မမရဲ့။ ကွန်ပြူတာစာရိုက်ကနေ စရတာ ” . . .

. . . “ အဲဒါဆို ပိုတောင်တော်တာပေါ့ ။ အောက်သက်လည်းကြေတယ် ” . . .

. . . “ သမီးက မမတို့လိုမျိုး ဖြစ်ချင်တာ ။ ပညာတွေလည်း အများကြီးတတ်တယ် ။ ပြီးတော့ ကိုယ်ယုံကြည်တဲ့ အလုပ်မှာ မပူမပင်ပဲ လုပ်နိုင်စွမ်းလည်း ရှိတယ် ” . . .

. . . “ အဲလောက်ကြီးလဲ မဟုတ်သေးဘူး မီမီရဲ့။ မမက အခုဟာတွေ လုပ်နေတယ်ဆိုပေမယ့် အားလုံးနဲ့လိုလို ဆန့်ကျင်ပြီး လုပ်နေရတာလေ။ ဖေဖေတို့ကလည်း ဘဝအာမခံချက် မရှိဘူးဆိုပြီး မလုပ်စေချင်ဘူး။ ကိုကိုကလည်း သူနဲ့လက်ထပ်ပြီးရင် ဒါမျိုး သူများအတွက် လိုက်လုပ်နေရတဲ့ဟာကို သဘောတွေ့မှာ မဟုတ်ဘူး ” . . .

. . . “ ဒါနဲ့ မမက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး အခုလို အမျိုးသမီးတွေ ပြစ်ဒဏ်အကြမ်းဖက်ခံရတာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန့်ကျင်တဲ့ သူတယောက်ဖြစ်လာတာလဲ ” . . .

. . . “ အင်း ညီမလေး သိချင်ရင် ပြောပြမယ်လေ ” . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

          မေသက် မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားပေမယ့် တွေ့ခဲ့မေးခဲ့တာတွေ စဉ်းစားရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမယ် ကလိကျိကျိ ရွစိစိ ဖြစ်လာလို့ အိပ်မပျော်တော့။ သူ့ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ခံယူချက်က အမျိုးသမီးတွေ ၊ မိန်းခလေးတွေကို ကိုယ်ထိလက်ရောက်ရိုက်နှက် ဒဏ်ပေးတာတွေ၊ စိတ်ဓာတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ သိမ်ငယ်ညှိုးနွမ်း သွားအောင် အပြစ်ပေးတာတွေကို တက်တက်ကြွကြွ ကန့်ကွက်ဆန့်ကျင်နေသူ တယောက် ။ ဒါပေမယ့် တခါတလေ ကျရင်း အဲဒီ့အကြောင်းနဲ့ပဲ မကောင်းတဲ့စိတ် ဝင်လာတတ်ပြန်သည် ။ မကောင်းတဲ့စိတ်ဆိုပေမယ့် ကောင်းတာလေးတွေ ဖြစ်တာပါ ။ အခုလည်းစဉ်းစားကြည့်တော့ သူနဲ့သက်တူရွယ်တူ တမြေတည်းနေတဲ့ အမျိုးသမီးတွေ ဝတ်လစ်စလစ်ချွတ်လို့ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ အရိုက်ခံနေရနေပါလား။ သူကိုယ်တိုင်ပင် ထိုဒေသကို ရောက်နေပါပကောလား။ တွေးကြည့်စမ်း လူတွေအများကြီးရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးချွတ်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လောက်ရှက်ဖို့ကောင်းလည်း။ ဖင်ကြီးကုန်းထားရတယ်ဆိုတော့ ဟယ် ပြူ းပြူ းပြဲပြဲနဲ့ ပေါ်ကုန်မှာပဲ။ အစောင့်တွေကလည်း ယောင်္ကျားတွေဆိုတော့ မကြည့်ပဲလည်း နေမှာမဟုတ်ဘူး။ သရေတမြားမြားကျပြီး ပစ်မှားနေကြမှာပေါ့။ အဲလို အဝတ်ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဖင်ကုန်းထားရတဲ့ မိန်းမနေရာမှာဆိုရင် ဘယ်လောက်တောင်မှ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်မလဲ။ ဖင်ကြားကနေ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးဆို ပြွတ်ထွက်နေမှာ။

          သည်လို တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ စောက်စေ့လေး တစစ်စစ်ယားလာသည် ။ အာတွေခြောက်လာပြီး ရင်ဘက်ထဲမှာ ပူကြွကြွနဲ့ ဗလောင်ဆူလာသည်။ နောက်ပြီး တင်းထောင်ထလာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးနဲ့ အင်္ကျီသား ပွတ်တိုက်မိတာကို ရွရွလေး ခံစားမိလာသည် ။ ဒါနဲ့ပဲ လက်တဖက်ကို မသိမသာအောက်လျှောရင်း ဆီးစပ်ကို အုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ အားးးး . . . တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ဖြန်းဖြန်းထသွားသည် ။ မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး . . . အိပ်ယာထက်မှာ အားမလိုအားမရနဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်လိမ်လာသည် ။ တခုခုကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ချင်လာသလိုလို ပြီးတော့ ပေါင်တံကြီးတွေကို မသိမသာ ထောင်လာပြီး ကားချည်စုချည် ဖြစ်လာသည် ။ ကုတင်အောက်ထဲကနေ တခုခု ဖောက်ထွက်လာမယ်အမှတ်ဖြင့် တင်ပါးကြီးနဲ့ ဖိကာ ဖင်သားနှင့်ပျဉ်ပြားကို ဝေ့ဝိုက်ပြီး ပွတ်နေမိတယ် ။

မလုံမလဲနဲ့ တဖက်ကုတင်ကို ခိုးကြည့်မိတော့ ကောင်မလေးဆီက လှုပ်ရှားမှု အရိပ်အယောင်မတွေ့ ။

. . . “ မီမီ . . . မီမီ ” . . . သေချာအောင် တိုးတိုးလေး ခေါ်ကြည့်ပေမယ့် တုံ့ပြန်သံ ပြန်မပေး ။ စေ့စေ့စပ်စပ် အကဲခတ်ပြီးတော့မှ . . သေချာပါတယ် အခန်းဖော်ချာတိတ်မလေး ပင်ပန်းလွန်းလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေပြီ ။ သူသာ နှာဘူးစိတ်တွေထ ရာဂမီးတွေ ဖိစီးပြီး ဖီးလ်တွေတက်နေတာပါကလား ။ တဆက်ထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အောက်စကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မတင်လိုက်ရင်း ပေါင်ခြံကြားက ညီမလေးကို လေကောင်းလေသန့်လေး ရှုခွင့်ပေးလိုက်သည်။ နှာစေးတော့မှာ အသေအချာပဲ ။ အောက်ခံစက်စပိုင်နာ ဝတ်မထားသည်မု့ိ အောက်ပိုင်းက ဟောင်းလောင်းကြီး ဖြစ်သွားပြီ ။ ခွေးလှယားသီးပုံပေါ် တက်ထိုင်မိသလိုပဲတော့် ဂွကြားထဲမှာ ရွစိယားကျိ တက်နေတာများ ပေါင်းအတွင်းသားတွေတောင် တဆတ်ဆတ်တုန်တယ် ။ အယားဖြေမှ ဖြစ်တော့မယ် ။ မဟုတ်ရင် ကာမစိတ်အတက်လွန်လို့ အင်္ဂါဇာတ်ကြားကနေ အသက်ထွက်သွားရင် ကြားမကောင်းလေဘူး ။ လက်ဖမိုးနဲ့ ခွက်ခွက်လေးအုပ်ကိုင်လိုက်တော့  တောင်ဂတုံးမောက်မောက်နဲ့ ကွက်တိပဲ ။ အကွဲမြှောင်းတင်းတင်းလေးကို စုန်ချည်ဆန်ချည်လေး ပွတ်ကစားလိုက်ရင်း ရင်ထဲမယ် ဟာတာတာနဲ့ တောင့်တလာပြန်သည် ။ ဒါနဲ့ပဲ လက်ညှိုးထိပ်လေးတွေကို ပွင့်လွှာနှစ်ခြပ်ကြား အတင်းတိုးပြီး ဆင်းခိုင်းလိုက်တော့ . . .  အင်းးးးးးးးးး . . . ငြီးသံလေး ထွက်သွားသည် ။ ကြာသပတေးဂြိုလ်ခုံနဲ့ ဗီးနပ်စ်အစေ့ဖူးလေးကို ပွတ်ဆွဲသလို ဖိတိုက်မိသွားတာမို့ မွှေးညှင်းတွေထောင်လာပြီး တကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်သွားသလိုပဲ ။

. . . “ အင်းးးး ” . . . အင်း . . .

(ဖင်ကြီးထောင်ပြရင် အကုန်ပေါ်မှာ) . . . အင်း . . .

လက်ညှိုးနှစ်ခုအရင်းထဲ ထိပ်ဖူးတောင်တောင်လေးကို ညှပ်ပြီး လက်ဆစ်ကို ငါးမြှားချိတ်သဏ္ဍာန်ပြုလို့ စောက်ခေါင်းဝကို တိုးဝင်နောက်ဆုတ် ကစားနေမိသည် ။

အမလေးလေး . . . နှုတ်ခမ်းဖုဖုအစ်အစ်လေးက ပိုဖောင်းလာသလိုပဲ . . .အင့် အင့် . . . ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကြီးကလည်း မို့ကြွပြီးတက်လာလိုက်တာ ဖားဂုန်ညင်းကြီးခါးကုန်းသလိုပဲ ခစ်ခစ်

. . . (အင်းးး ဖင်ပြောင်ကြီးကို စပ်စပ်လေးရိုက်လိုက်ရင်. . .  အမလေးလေး . . . ) . . .

ယောနိလေးထဲ အတွင်းသားတွေ ရွစိထိုးပြီး လက်ချောင်းဖျားလေးကို အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်နေကြတာများ

. . . (သောက်ကမြင်းမ ညည်းတော်တော်ကဲ ) . . .

ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်ရင်း ရွှေရင်အစုံကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေမိတယ် ။ တင်းဥနေတာပဲ နို့အုံကြီးတွေက ။

. . . “ ပွက် ပွက် ” . . .

လက်ချောင်းတွေသာ စောက်လျှိုလေးထဲ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တိုးဝင်နေသည်မဟုတ် ။

ခါးကို ဝေ့ဝိုက်ကော့တက်ပြီး ဆီးစပ်ကြီးကို ပြန်ပင့်တင်ပေးနေမိသည် ။ ဖင်ကကြွက်သားတွေကို ရှုံ့လိုက်မိရင် စောက်ခေါင်းနံရံတွေက လက်ချောင်းလေးတွေကို ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း တင်ပဆုံကြီးတခုလုံး ခါခါထွက်သွားသည် ။

. . . “ အမလေးလေး ” . . . အင်း အင်း အိအိ . . . ( ရွစိထိုးမ ညည်းခံရမှ သူများတွေ ညည်းစောက်ဖုတ်ကို ဟားမယ် ကြီးကကြီးနဲ့) . . .

တွေးရင်းပြောရင်း ချွဲကျိကျိအရည်တွေ ဗွက်ခနဲ ဗွက်ခနဲ ထွက်ကျကုန်သည် ။ လက်ညှိုးနဲ့စောက်ခေါင်း ကြားကနေ ယိုစိမ့်ကျလာတာများ ဖင်ကြားတလျှောက် စီးအိုင်ကုန်တယ် ။ ဒူးနှစ်ချောင်းကိုထောင်ရင်း သူအားမရ မတင်းတိမ်တော့ ။ ဒီအချိန်မှာ သခွားသီး၊ ခရမ်းသီး၊ ကြက်ဟင်းခါးသီး တွေတင်မက အာကာလွန်းပျံကြီးတခုလုံး ဂွကြားထဲ သွင်းချင်စိတ်တွေက အငမ်းမရ ။ သူ့ကိုကိုရဲ့ လဗြွတ်ကြီးကိုလည်း သေလုမြောပါး သတိရစိတ်က ယိုဖိတ်လို့လာသည် ။

. . . “ အင့် အ (ကိုကို မီးမရတော့ဘူး အိ အိ လူမလာနိုင်ရင်တောင် ကို့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို တယ်လီပို့လုပ်ပြီး ပို့ပေးပါလား)  အိ အင်းးးးးးး ” . . .

          ဂါဝန်ကို ထပ်ဆွဲမသည် ။ နို့တွေနယ်ရတာ အားမရလို့ ။ ဂါဝန်က ချိုင်းရောက်တော့ ချိုချိုတင်းတင်းကြီးတွေ ပြွတ်ကနေ ထွက်ကြလာသည်။ နှာဘူးစိတ်တွေနဲ့ တောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ညှပ်ပီးခြေရင်း အောက်ဖက်မှာလည်း တရစပ်နှိုက်သည်။ အားရပါးရ အော်ပစ်ချင်လိုက်တာလည်း ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ။ ညည်းတယောက်တည်း မဟုတ်ဘူးဟဲ့ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ မနည်းသတိပြန်ပေးနေတာတောင်မှ ငြီးသံတွေက လျှံလျှံထွက်လာသေးတယ် ။ ရင်ထဲမှာကော ဖင်ထဲမှာပါ တဏှာဓာတ်တွေ ပြည့်တင်းလာလိုက်တာ အခုချိန်သာ လူဗုံးဖောက်ရင် စောက်ရည်ပူဖောင်း ကွဲသလိုနေမှာပဲ . . . ဒီလောက် နှာမွှန်နေတာတောင် အဲလိုလည်း ပေါက်ကရတွေးမိသေး ။ ဆံပင်တွေလည်းပွ ခေါင်းကနောက်လန် မျက်ခွံကဆင်း လည်တိုင်ကကျော့ကျော့ထောင် ကုန်းပေါ်တင်ထားတဲ့ ငါးလို ပါးစပ်က ဟစိစိ ။ စွပ်ထားတဲ့အဝတ်က လည်ပင်းတက်ချိတ်နေပြီး အရှိအတိုင်း ဆူဖြိုးတစ်အစ်နေတဲ့ နုနုထွားထွား ကိုယ်တုံးလုံးကြီးက အငမ်းမရ လူးလွန့်နေတယ် ။  ပေါင်ကားယားကြီးကြား လက်သွင်းရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးမွှေလိုက်၊ ထိပ်ဖူးငေါက်တောက်လေးကို ဖိခြေလိုက်နဲ့ မေသက်တယောက် ကိုယ်လုပ်မှကိုယ်ရတဲ့ ကာမစည်းစိမ်ကြီး ခံစားနေတော့တယ် ။

မီမီကို ညဘက် တရေးနိုးလာသည် ။ တခါတလေ ရေငတ်လို့ အာခြောက်ရင် နိုးလာတတ်တာ သူ့အကျင့် ။

. . . “ အင်းး ” . . .

ချက်ချင်းထလိုက်မလို လုပ်ပြီးမှ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ကြားမိသလို ဖြစ်တာကြောင့် မထသေးပဲ အာရုံစိုက်ပြီး နားထောင်ကြည့်သည် ။ ဟိုဘက်ကုတင်က အသံ၊ မမမေသက် အိပ်မက်များ ယောင်နေတာလား မသိဘူး ။ မသိမသာ စောင်းလှဲ့လိုက်ပြီး ခိုးကြည့်လိုက်တော့ ပြတင်းပေါက်ကလာတဲ့ ညမီးမှိန်မှိန်အောက်မှာ မေသက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို ရိုးတိုးရိပ်တိပ် မြင်နေရတယ် ။

. . . ( ကြည့်စမ်း မမ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေလုပ်နေတာကိုး ). . . အပြင်မှာ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ အိန္ဒြေကြီးတခွဲသားနဲ့ နေတဲ့ ချာဝန်မမက ညဘက်မှာ ခိုးပြီး အစိခြေနေတာ ဟိဟိဟိ ။ အော်ကလည်းအော်ချင် သူသိသွားမှာလည်း စိုးတော့ အသံကို မနည်းထိန်းနေရလို့ ညည်းသံမြှင်းမြှင်းလေးပဲ ထွက်နေတယ် ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးတခုလည်း နှာခေါင်းထဲမှာ ရနေသလိုလို ။ ကုတင်နှစ်ခုအလယ်ခေါင်းရင်းက အဓိကမီးချောင်းရဲ့ ဖွင့်ပိတ်ခလုတ်ရှိမှန်းကို သတိရသွားတော့  ကြိတ်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ရင်း

. . . “ ခြောက် ” . . .

. . . “ အမလေး ” . . .

. . . “ မမ တစ်နှစ်သုံး ဟားဟား လူမိပြီတော့ ” . . .

ရုတ်တရက် ဘွားခနဲ လင်းထိန်သွားတဲ့ အခန်းမီးအောက်မှာ တွင်းနှိုက်နေတဲ့ မေသက် ဖင်ကားယားကြီး အမိခံလိုက်ရတယ် ။ စောက်ခေါင်းထဲ တဝက်ဝင်နေတဲ့ လက်ကိုအမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ စောက်ရည်ဖြူပြစ်ပြစ်တွေပါ အန်ကျလာတယ်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကို အတင်းဆွဲချဖုံးသည် ။

         မီမီကို ကွေးကွေးလေးနဲ့ တဖက်လှည့်နေတဲ့ ဒေါက်တာမမ ဘေးကို စွေ့ခနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး

. . . “ မမ ပူစီလေးကို ချော့သိပ်နေတာလား ဆော့နေတာလား ခစ်ခစ် . . .

မေသက် ပြန်တောင်မဖြေနိုင် ။ ဖြူနုနု မျက်နှာလေးက ပန်းသွေးရောင်တွေသန်းလာပြီး ပါးလေးတွေရဲတက်လာတယ် ။

. . . “ ရှက်ပါတယ်ဟေ့ လက်ပူးလက်ကြပ်မိတာ ” . . .

. . . “ အိ အိ ” . . .

. . . “ မမ ဘာလို့လဲ သမီးက စတာပါ ” . . .

စရင်းနောက်ရင်းနဲ့ မေသက် အရှက်လွန်ပြီး မျက်ရည်လေးဝိုင်းလာတယ် ။ အဲတော့ ပြန်ချော့ရပြီ ။

. . . “ မမကလည်း သမီးနဲ့ မမက ရှက်ရမယ့် လူတွေမှ မဟုတ်တာ ” . . .

. . . “ ဟိုနေ့တည်းက တယောက်ဖင်တုံးလုံး တယောက် မြင်ဖူးသားတွေပဲကို ဟုတ်ဖူးလား ” . . .

ပြောခါမှ မေသက် ပိုငိုသည် ။ မမ မမနဲ့ ကိုယ်က အကြီးလုပ်နေပြီးတော့မှ အခုလို အညှီအဟောက်တွေ လုပ်နေတုန်း လူမိသွားတာမို့ မျက်နှာဘယ်နားထားရမှန်း မသိတော့ ။ ဒါကြောင့်လည်း မျက်နှာကို ဖွက်ထားတာပေါ့ ။

. . . “ ကဲပါ မမရယ် ဒီလောက်တောင်ရှက်သွားလား ပြောလေ ဖင်ပေါ်များ မမကလည်း နေ့တိုင်းမြင်နေကြပဲဟာကို ” . . .

. . . “ ဟုတ်ပါဘူး အဲဒါ ” . . .

တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေသည် ။

. . . “ ဒါဆိုဘာလဲ ဟိုဟာလုပ်နေတုန်း မိသွားလို့မလား ။ သဘာဝပဲဟာကို သမီးလည်း တခါတလေ ဖြစ်တာပဲဟာ ။ ဒါဆိုလဲ မမ ကျေနပ်အောင် သမီး ဖင်ပြန်ချွတ်ပြရမလား ” . . .

ဒီလိုကျတော့ မေသက် နှုတ်ခမ်းလေး စူပီး ပြန်လှည့်လာသည် ။

. . . “ တကယ်လား ” . . .

. . . “ အင်းပေါ့ သမီးလည်း အပျိုလေးပါနော့် မမနေရခက်မှာဆိုးလို့ ဘဲစားဘဲချေ ပြန်ပြတာ ။ ဟိုဟာတော့ လုပ်ဖူးနော် ” . . .

. . . “ ပြီးရော ကိုယ့်မမကို ရှက်ပြီးငိုအောင် လုပ်တဲ့ ကောင်မလေးကို အပြစ်ပေးရမယ် ” . . .

. . . “ ဟွန့် သူ့ဘာသာ ကဲနေတာကို ” . . .

မီမီကိုလည်း နှာခေါင်းလေးရှုံ့ပြီး ပြန်ပြောပါတယ် ။

. . . “ ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း ပြန်ပြောနေပါလား တင်ပါးကို စပ်စပ်လေးရိုက်ပေးမှရတော့မယ် ချွတ် ချွတ် လုံခြည် ” . . .

          မေသက် လှဲရကထ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်ရင်း မီမီကို့ ထမီလေးကို ကိုယ်တိုင်ဆွဲသည် ။ ကောင်မလေးက ပါးလေးရွဲ့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး လုံခြည်လေးကို ဖြေချလိုက်တော့ အောက်မှာ ဘာမမဝတ်ထား ။ ကောင်းရော ။ ဖင်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားပြီပေါ့ ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတွေ့ဖူးနေကျပေမယ့် အခုလိုကြတော့ မေသက်ကအထိုင် မီမီကိုက မတ်တပ်လေး ဆိုတော့ ပိုပြီး နီးနီးကပ်ကပ် မြင်ရတယ် ။ မီမီကို့ အမွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်တွေက ဆီးစပ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်မှာ လိမ်ယှက်ပြီး ထူထဲနေတယ် ။ ဒါပေမယ့် နှုတ်ခမ်းသား တစ်တစ်ဖောင်းဖောင်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေးကိုတော့ ဖုံးကာမထားနိုင် ။ ခုံးမောက်မောက် ဆီးခုံပေါ်မှာသာ စောက်မွှေးတွေများတာ အရင်းက အင်္ဂါဇာတ်နားရောက်တော့ မရှိတော့ဘူး ။ ဘေးသားဖုဖုလေးပေါ်မှာ တွန့်လိမ်လိမ်လေးငါးပင်သာ ရှိသည် ။

. . . “ မမကလည်း ကိုယ့်မှာလည်း ပါတာပဲကို ဘာအဲလောက်ကြည့်နေတာလဲ ” . . .

မီမီကိုနေရခက်လာလို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

. . . “ ကောင်မလေးက အမွှေးသန်လို့ ဘာကေညှပ်ပေးရမလဲ စဉ်းစားနေတာ ။ လာစမ်း ” . . .

ခါးလေးကနေ ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း မီမီ့ အဆီဗူးပြောင်ပြောင်လေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး တရဆက် ဆော်ပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး ဆီးဗူးလေးတခါတခါ ဖြစ်သွားသည် ။

. . . “ အင်ဟယ် . . . အ . . . အင်းဟယ် . . . အိ ဟိဟိ ” . . .

. . . “ တော်ပြီတော်ပြီ နာလာပြီ ” . . . 

အဲလိုပြောရင်း ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ပဲ သူ့နောက်ဖက်မှာ ရှိနေတဲ့ မေသက်ပေါင်ပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်တယ်လေ ။ ပြီးတော့မှ ဇက်ကလေး လည်ပြန်လှည့်ရင်း

. . . “ ညဘက်ကြီး မဟုတ်တရုတ်လုပ်နေတဲ့ မမကိုကော ဘာဒဏ်ပေးရမလဲ ” . . .

. . . “ အလိုတော် ကျုပ်ကခံပါဘူး ” . . .

. . . “ ခံလို့ရဘူး ” . . .

. . . “ ဟဲ့ ဟဲ့ ” . . .

မေသက် ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်ကို အတင်းဖက်လုံးပြီး ဂါဝန်စကို ဆွဲမတော့ နှစ်ယောက်သား လုံးထွေးရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲမိသွားကြလေရဲ့ ။ ရယ်သံလေးတွေကတော့ စီစီညံအောင် ထွက်လာလျက်သား ။

 သည်ဒေသမှာ ဗဟိုအစိုးရက ခန့်ထားတာဆိုလို့ ပညာရေးနှင့် ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေသာ အများစုဖြစ်သည် ။ ------ မြို့နယ် ဆေးရုံမှာ မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးကို မေသက်တို့ တွေ့ဖို့သွားဖြစ်ကြသည် ။ ရဲဌာနလိုပဲ ဆေးရုံကနေ သူတို့လိုအပ်တဲ့ အချက်အလက်အများကြီး ရနိုင်တာမို့ အရေးပါတဲ့ တွေ့ဆုံမှုလည်း ဖြစ်သည် ။ မမေသက်နဲ့က ဆရာဝန်ချင်းဆိုတော့ အတော်လည်း အဆင်ပြေသည် ။

. . . “ ဒါဆိုရင် ကြိမ်ဒဏ်ထိတဲ့ လူအတော်များများကို ဆရာတို့ကပဲ ကုသမှုတွေပေးရတာပေါ့ ” . . .

. . . “ အများစုတော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ ၁၀ ယောက် ၁ယောက်လောက်ပဲ ဆရာတို့ဆီ ရောက်တာ ။ ကြိမ်ဒဏ်ခံရသူ အများစုက အမျိုးသားတွေ၊ အဲ အမျိုးသမီးကနဲတယ် ။ အဲလိုပဲ ၅ချက် ၁၀ချက်လောက်ခံလိုက်ရသူတွေက ဆေးရုံမရောက်လာဘူးလေ ” . . .

. . . “ ဒါဆို ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာမှ ဆရာတို့လက်ထဲရောက်လာပြီး အတိုင်းအတာ ဘယ်လောက်ထိ ကုသမှုပေးခဲ့ရသလဲ ဆရာ ” . . .

. . . “ အဓိက ကတော့ အမှုကြီးကြီး ခံလိုက်ရသူတွေပေါ့ ။ ရဲဌာနဆီ လွှဲပေးလိုက်ချိန်မှာ ဆရာတို့က သွားကြည့်ပေးရတယ် ။ တချို့ကလည်း ဆေးရုံရောက်လာကြတယ် ” . . .

. . . “ ဘယ်လောက်ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြစ်သလဲ ဆရာ ” . . .

. . . “ ပြင်းထန်သလားဆိုတော့က အပေါ်ယံဒဏ်ရာပေါ့ ။ ကျောတွေဘာတွေကို ရိုက်နှက်ရင် အတွင်းဒဏ်ရာ ကျန်တတ်ပေမယ့် ဒီမှာက တင်ပါးကိုပဲ ပြစ်ဒဏ်ချလေ့ရှိတာဆိုတော့ အန္တရာယ်တော့ မရှိပါဘူး . . .

တင်ပါးရောင်ကိုင်းတာ၊ သွေးခြေဥတာ လောက်ပါပဲ ။ ပြင်းထန် ဒဏ်ရာအဆင့်တော့ မရှိပါဘူး ” . . .

         ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အဖွဲ့ရဲ့ ရုံးခွဲတခုကိုလည်း ရောက်အောင်သွားလိုက်သေးသည် ။ တာဝန်ယူပြောပြတဲ့ စကားဝဲ၀ဲနဲ့ ထိုလူက ရိုးရိုးသားသားပဲ ဒဲ့ပြောတတ်သည်မို့ မိန်းမသားနှစ်ဦး မျက်နှာတောင်ပူမိသေးတယ် ။

. . . “ ကျနော်တို့ကတော့ နယ်မြေကိုထိန်းနိုင်အောင် လုပ်တာဗျ ။ ကြမ်းကြမ်းမလုပ်ရင် မနိုင်ဘူး ” . . .

. . . “ မိန်းမအခွင့်အရေးတွေဘာတွေတော့ ကျနော် ကောင်းကောင်းနားမလည်ဘူးဗျ ။ ဆိုးရင်တော့ဆော်ရမှာပဲ ။ လူကြီးတွေကလည်း အဲလိုပဲ ပြောထားတယ် ” . . .

. . . “ ဒီမှာက ထောင်မရှိဘူး ။ ပြစ်မှု တခုခုကြောင့် ထိန်းသိမ်းရပြီ ဆိုရင် ကြိမ်ဒဏ်ပဲပေးပြီး အပြစ်သေးရင် ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အပြစ်ကြီးရင်၊ ပြည်မကလူဆိုရင် လွှဲပေးလိုက်တယ် ” . . .

. . . “ ကိုယ်လုံးတီးရိုက်တာ ဆိုတာဟုတ်တယ် ။ အတူတူပဲ ယောင်္ကျားကော မိန်းမကော ။ မခွဲခြားပါဘူး ” . . .

. . . “ အရှက်ကွဲတာ အသားနာတာကတော့ရှိမှာ ။ အပြစ်ရှိလို့ ဆုံးမတာပဲဗျ ။ ကျနော်ကတော့ ကြိုက်တယ် ။ မခံရချင်ရင် လိမ်လိမ်မာမာနေပေါ့ နော့် ” . . .

. . . “ မိန်းမတရားခံတွေလား ။ ဖာသယ်မတွေ မှောင်ခိုလုပ်တဲ့မိန်းမတွေပဲ များတာပေါ့ ရိုက်မှုတွေ ဘာတွေလဲရှိတယ် ” . . .

. . . “ အစောင့်တွေက ယောင်္ကျားတွေပဲ ရှိတာ ။ ကြည့်လည်းမတတ်နိုင်ဘူးဗျ ။ အပြစ်ရှိလို့ ခံရတာပဲ ဖင်ပေါ်လို့ ရှက်ရင် အစတည်းက မလုပ်နဲ့ပေါ့ ” . . .

ထို ဆရာကတော့ သူတို့လုပ်ထုံးလုပ်နည်းကို တစက်ကလေးမှ မကောင်းမမြင် ။

 မီမီကိုနှင့် မေသက်တို့ မိန်းမသားနှစ်ဦး ကြိုးကြိုးစားစား ဆက်သွယ်မေးမြန်းထားတာ အတော်ပင် ပြည့်စုံမှုရှိနေပြီ ။ ရဲဌာန၊ ဆေးရုံ၊ အဖွဲ့ရုံး၊ ကေတီဗွီ၊ အနှိပ်ခန်းတွေဆီကိုလည်း ရောက်ခဲ့ပြီးပြီ ။ ကြိမ်ဒဏ်ခံဖူးသူတွေ ကြားသိသူတွေ အချို့နှင့်လည်း တွေ့ဆုံထားခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ဒေတာ က အတော်ဟုတ်နေပြီလို့ ဆိုလို့ရတယ် ။ ညဘက်ပြန်ရောက်ရင် အချိန်လေးလုပြီး အကြမ်းလုပ်ထားတဲ့ ရီပို့တောင် စာမျက်နှာအတော်များနေပြီ ။ မီမီကို့ ဂျာနယ်အတွက် ချရေးထားတဲ့ အရာတွေကလည်း သတင်းဆောင်းပါး တပုဒ်အတွက် အချက်အလက် ပြည့်စုံလုံလောက်မှု ရှိတယ်လို့ ယူဆလို့ ရနေပါပြီ ။

          ပြန်မယ့်နေ့ မတိုင်မီ တရက်မှာတော့ သူတို့တွေ ဒေသန္တရ ဗဟုသုတလည်းရ စိတ်ပြေလက်ပျောက်လည်းဖြစ်အောင် အလည်ထွက်ကြသည် ။ ဒီပတ်ဝန်းကျင် အနီးအနား ဒေသတဝိုက်မှာ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုတွေရဲ့ ကျေးရွာတွေ ရှိနေသည် ။

နိုင်ငံခြားသားတွေတောင် လာရောက်လည်ပတ်ကြရတဲ့ရွာလေးတွေ ဖြစ်သည် ။

          မချောလေး၂ယောက် ဒီနေ့တော့ အပြတ်လန်းသည် ။ နိုင်ငံတကာစံချိန်မီ အိုးကြီးအိုးကောင်း ပိုင်ရှင်လေးတွေက ဂျင်းဘောင်းဘီဖင်ကြပ် ဝတ်ထားတာမို့ အချိုးကျလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အဆက်အပေါက်က မြင်ရသူ ပုရိသအပေါင်း ရင်ခုန်လှိုက်ဖိုကာ ဒိန်းဒိန်းဒေါင် ဖြစ်ကြရသည် ။ အဲဒီနေ့ဖို့ သူတို့ငှားလိုက်တဲ့ ဂိုက်ကောင်လေးက သူတို့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ပေါ်တင်ကြီးငမ်းတာ ခဏခဏ ။ ဆုံကောင်းတဲ့ သူတွေဆိုတော့ ဒါမျိုးက ရိုးနေပါပြီ ။ လူကို အနှောက့်အယှက်မပြု အန္တရာယ် မပေးရင် ပြီးတာပဲ ။

          မနက်ပိုင်းမှာ အခါ တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ ကျေးရွာမှာ နေပုံထိုင်ပုံဓလေ့တွေ လေ့လာ၊ ရိုးရာအစာအစားတွေ မြည်းစမ်းကြသည် ။ ရွာခံတွေနဲ့ စကားစမြည်ပြောဆိုခွင့် ရကြသည် ။ နေ့လယ်ပိုင်းမှာ နောက်တရွာကို သွားသည် ။ ဒါကတော့ လူးရှမ်း တွေနေရာ ။ မြန်မာလို လူးတစ်ဆယ့်နှစ်ပနား လို့ခေါ်တဲ့ တရုတ်ပြည်ဘက် ဆစ်ဆုန်ပန်နခရိုင်မှာ အများစုနေကြပေမယ့် ဒီဘက်မှာလည်း အထောက်အလျောက် ကျေးရွာတွေ ရှိသေးသည် ။

          နောက်ပြီး သူတို့ စကားစပ်ရင်း သိလာတာ ဒီဘက်ဒေသတွေမှာ အမျိုးသမီးတွေ ရေချိုးရင် ရွာအပြင်ဘက် မလှမ်းတလှမ်းလောက်က ချောင်းထဲမှာ ဝတ်လစ်စလစ်တွေနဲ့ တူတူချိုးကြတဲ့ အကြောင်းပဲ ။ အရင်တုန်းကလည်း ကြားဖူးပြီးသားပါ ။ ကိုယ့်ဆီက တောင်ပေါ်ဒေသမှာတင်မက ဒေသချင်းထိစပ်နေတဲ့ ယူနန်၊ ဂွမ်ဇူး ပြည်နယ်နဲ့ ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်းက တိုင်းရင်းသား လူမျိုးတွေ အတော်များများမှာ ထိုဓလေ့မျိုး ရှိကြပါတယ် ။

သဘာဝရေပူစမ်းတွေ စမ်းချောင်းလေးတွေ တမံတုတ် ရေချိုးကန်လုပ်ထားတဲ့ နေရာတွေမှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပဲ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ ရေတူတူချိုးကြတာပေါ့ ။ တိဘက်အရှေ့ပိုင်းက နေရာတချို့မှာဆို ငါးပေပတ်လည်လောက် ရေကျင်းသေးသေးလေးထဲကို လူဆယ်ယောက်လောက် ဖင်ပြောင်တွေနဲ့ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ် တယောက်နဲ့တယောက် ထပ်ပြီး ဝင်စိမ်ရတာမျိုးတောင် ရှိသေးတယ် ။

          ညနေရောက်တော့ ဈေးပတ်ရင်း ဒေသထွက်ပစ္စည်းတွေတင်မက ဒီဘက်မှာ ပက်ပက်စက်စက် တန်တဲ့ လူသုံးကုန်တွေ၊ အလှကုန်တွေကို ဝယ်ကြသည် ။ တဖက်ကနေ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ သွင်းလာတဲ့ ပစ္စည်းတွေဆိုတော့ မြေပြန့်မရောက်မှီ ဒီမှာ ဈေးကအကွာကြီး သက်သာနေသည် ။ အလကားနီးပါး ပေးသလားမှတ်ရတယ် ။ မိန်းခလေးတွေပီပီ ဘရန်းမြင့်မြင့် ဈေးသက်သက်သာသာ အလှကုန်တွေမြင်ရင် မဝယ်ရမနေနိုင်သည်မို့ ဝယ်နိုင်သမျှ သယ်နိုင်သမျှ ဝယ်ကြခြမ်းကြသည် ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . “ ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း ” . . .

အချိန်မတော် တံခါးကို ထုနှက်သံကြောင်း မီမီကိုကော မေသက်ပါ ငုတ်တုတ်ထထိုင်မိကြသည် ။ မနက်ဖြန်မနက် ပြန်ရမှာမို့ စောစောအိပ်ရာဝင်ကြတာ ဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး ။

. . . “ ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း ” . . .

အချိန်က ည၁၁နာရီ ။ မီးခလုတ်ကိုဖွင့်ပြီး တယောက်မျက်နှာတယောက် ကြည့်မိကြသည် ။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်နဲ့ ခြေမကိုင်လက်မကိုင်မိ ။

. . . “ ဘယ် ဘယ်သူတုန်း ” . . .

. . . “ ကျုပ်တို့ ယူအမ်အန်အေ က၊ တံခါးမဖွင့်ရင် ချိုးပြီးဝင်လာမယ် ” . . .

အပြင်က ပြန်အော်လိုက်တဲ့ အသံကြီးကြောင့် စွန်တောင်စွဲဖြစ်နေတဲ့ ထမီကိုဖုတ်ဖက်ခါ ပြင်ဝင်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်ရပါတော့တယ် ။

“ အိအိ အိဟင့် ဟင့် . . . အိ ” . . .

. . . “ စောက်ကောင်မတွေ ငိုမနေနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ညစ်ရတဲ့အထဲ ” . . .

. . . “ အိ ဟင့် အိအိ ” . . .

ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေတဲ့ နေရာက လွင့်လာတဲ့ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတဲ့အသံလေးတွေ တိုးမသွား ။

. . . “ ကျွတ် ငါပြောနေတယ် ဖာဂေါင်းမတွေရဲ့ ” . . .

. . . “ အမ ကျမတို့ကို အဲလိုမပြောပါနဲ့ ကျမတို့ မဟုတ်တာလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး မိန်းမကောင်းတွေ ” . . .

အဲလို ပြန်ပြောတော့ ဆဲဆိုနေတဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ် မိန်းမကြီး ထလာပြီး မေသက်ကို ဆံပင်ကနေ ဆွဲမော့ပြီးမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း

. . . “ ညည်းဘာသာ ဘာကောင်မ ဖြစ်ဖြစ် ဒီထဲရောက်နေပီမလား စောက်ချိုးပြေပြေနေ ” . . .

. . . “ ကြားလား ” . . .

ပါးပြင်တဖက်ပေါ်ကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ခပ်မာမာ ပုပ်လိုက်ရင်း

. . . “ ညည်း စောက်ခွက်ဖြူဖြူလေး ဖြတ်အရိုက်မခံချင်ရင် တိုးတိုးနေ ” . . .

မေသက် ကြောက်ပြီး ခေါင်းညိမ့်ရသည် ။ တသက်နဲ့တကိုယ် သည်လိုမျိုး အဆက်ဆံ မခံဘူးသည်မို့ ခံပြင်းစိတ်နဲ့အတူ အသည်းလဲငယ်သွားသည် ။ ဘေးက မီမီကိုလည်း မလှုပ်ရဲ ။ စီးကျနေဆဲ မျက်ရည်တွေကတော့ ထိန်းမရ ။ ဒါပေမယ့် အသံမထွက်ရဲတော့ ။ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစိရင်း ရင်ထဲကနေ ကြိတ်ငိုရသည် ။

          အချုပ်ခန်းထဲမှာ ရန်ဖြစ်မှုနဲ့ ရောက်နေတဲ့ မိန်းမကြီးတယောက်၊ ပြည့်တန်ဆာမှုနဲ့ ဆွဲခံလာရတဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လောလောလတ်လတ် ရှိနေသည်။ ညကတည်းက ရောက်နေတာ နောက်နေ့ နေအတော်ထိုးသည် အထိ ဘာအကြောင်းကြောင့် ဆွဲစိခံလိုက်မှန်း မသိရ ။ ညတုန်းက လာခေါ်သူတွေက အတော်ရိုင်းသည် ။ တချို့က မြန်မာစကားပင် ကောင်းကောင်းမပြောတတ် ။ အဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ လိုက်လာရပြီး သူတို့ပစ္စည်းတွေကိုလည်း သိမ်းသွားသည်မှာ သေချာနေသည် ။

. . . “ သမီးတို့တော့ ဒုက္ခရောက်ပြီထင်ပါတယ် ” . . .

. . . “ မမတို့က ဥပဒေကျူးလွန်တာ ဘာမှမှ မလုပ်တာ နားလည်မှုလွဲတာပဲ ဖြစ်မှာပါ ” . . .

ချော့တာ ချော့ရတယ် မေသက် ကိုယ်တိုင်လည်း ရင်ထဲမှာသိနေတာက သူတို့နှစ်ဦး ဒုက္ခနဲ့လှလှ တွေ့နေပြီ ဆိုတာပဲ ။

          အစိမ်းပုပ်နှင့် အပြာစပ်ထားတဲ့ ယူနီဖောင်းကို ကျော့နေအောင် ဝတ်ထားပြီး ပုခုံးပေါ်က အပွင့်လေးတွေကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဒီလူ အကောင်မသေးမှန်း အသိသာကြီး ။ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ နှင့် စားပွဲနောက်မှာ အကျအန ထိုင်ရင်း သူတို့ကို ကြည့်နေတဲ့ ထိုလူရဲ့ မျက်လုံးတွေကို မေသက်မကြိုက် ။ သူတို့ကတော့ လက်လေးတွေယှက်ပြီး မျက်နှာမူကာ မတ်တပ်ရပ်နေရသည် ။

. . . “ ဒီက ဒေါက်တာဒေါ်မေသက်နဲ့ မမီမီကို တို့ကို ကျုပ်တို့ ဘာလို့ ထိန်းသိမ်းထားမှန်းရော သိကြရဲ့လား ” . . .

. . . “ ကျွန်မတို့ ဥပဒေပြင်ပ ဘာမှမလုပ်ခဲ့ဘူးလို့ ယုံကြည်ပါတယ်ရှင် ” . . .

. . . “ ဟုတ်လား ။ ကျုပ်တို့ဆီမှာတော့ စွဲချက်တင်စရာတွေ များနေပါကလား ” . . .

          မေသက်တို့ နှစ်ယောက်ကို ဆွဲထားတဲ့ အကြောင်းက စုံသည် ။ ခွင့်ပြုချက်မရှိ သတင်းယူတာကော၊ ကုန်သွယ်ရေးပြစ်မှုကော၊ အာဏာပိုင်တွေကို အကြည်ညိုပျက်အောင် သတင်းအမှား ဖန်တီးမှုကောပါသည် ။ မြန်မာနိုင်ငံသား တစ်ယောက်အနေနဲ့ နိုင်ငံရဲ့ ဘယ်နေရာမှာမဆို သတင်းယူခွင့် မရှိဘူးလား ဆိုတော့ အထူးဒေသ ဖြစ်လို့ ခွင့်ပြုချက် လိုတယ်ဆိုပဲ ။ ပြီးတော့ မနေ့က သူတို့ဝယ်တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေကလည်း အခွန်မဆောင်ရသေးတဲ့ တရားမဝင် ပစ္စည်းတွေတဲ့ ။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဝယ်ထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး ။ လူတိုင်း ဝယ်နေတဲ့ တရားဝင် ဆိုင်ကြီးတွေက ရောင်းတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား လို့ အတွန့်တက်တော့ ခပ်မြှင်းမြှင်း ရယ်ပြီး ပြန်မဖြေ ။ မြန်မာလို ပီပီသသ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောဆိုတတ်တဲ့ သည်လူ့မျက်နှာမှာ မကောင်းတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေနဲ့ ပြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသည် ။ မေးမြန်းပြောဆိုရင်း အကဲခတ်သလိုလိုနဲ့ တကိုယ်လုံးကို စိမ်းစိမ်းကြည့်တာကလည်း အတော်ဆိုးသည် ။ ညအိပ်နေရင်းက ထလိုက်လာရသည်မို့ ဘရာမပါ အတွင်းခံမပါနဲ့မို့ အနေရ အတော်ခက်နေကြသည် ။ မီမီ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကလည်း အတော်ပါးတော့ အိအိဖောင်းဖောင်း နို့အုံတွေကို လက်မောင်းလေးတွေနဲ့ မသိမသာ ယှက်ကာထားရသည် ။ ဒါတောင် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေတဲ့ အကွင်းလေးကို ဒါဟဲ့ နင့်နို့သီးခေါင်း ဆိုပြီး လက်ညှိုးထိုး ပြောလို့ရနေသည် ။

. . . “ ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက်ဆီက သိမ်းလာတဲ့ စာတွေလည်း တွေ့ပြီးပြီ ။ အဲမှာ ကျုပ်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရဒေသ အစိုးရကို လူတွေ အထင်မှားအမြင်မှား ဖြစ်အောင် ဖွမယ့် စာတွေ ဖြစ်နေမှန်း တွေ့ရတယ် ” . . .

. . . “ ကျွန်မတို့က မဟုတ်တာကို လိမ်ညာဖန်တီးပြီး ရေးထားတာ မပါပါဘူး ။ လူချင်းတွေ့ပြီး ဖြေထားတာကိုပဲ ရေးမှာပါ ” . . .

. . . “ ဟားဟား ခင်ဗျားတို့လို ဂျာနယ်တွေက ဘယ်လိုဖွတတ်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်တို့မသိဘူးထင်သလား ” . . .

. . . “ အနည်းဆုံးတော့ ကျွန်မတို့ကို သက်ဆိုင်ရာ လူကြီးတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ခွင့် ပေးပါ ” . . .

. . . “ ဒီနယ်မှာတော့ ကျုပ်တို့က သက်ဆိုင်ရာပဲ ” . . .

. . . “ အကြောင်းပြချက် ခိုင်ခိုင်မာမာ မရှိသေးပဲနဲ့ ကျွန်မတို့ကို ဒီအတိုင်းကြီး ဖမ်းမချုပ်ထားသင့်ဘူး ထင်ပါတယ် ” . . .

ဘာပဲပြောပြော ပညာတတ်မလေးတွေဆိုတော့ ဆင်ခြေဆင်လက် ကောင်းကောင်းတက်ပြီး ပြန်ပြောနိုင်သေးသည် ။ ဒါပေမယ့် အဲဒါကိုက သောက်မြင်ကတ်ပြစ်မှုမှာ အလေးချိန်တွေ တိုးစေတယ် ဆိုတာ မေ့နေကြသည် ။

. . . “ ခင်ဗျားတို့ကို ကျုပ်ပြောခဲ့တာတွေက ပြစ်မှုမဟုတ်လို့ဘာတွေလည်း ၊ တော်တော်စွာတဲ့ ဟာလေးတွေပဲ ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ခင်ဗျားတို့ ထိန်းသိမ်းခံထားရတဲ့ အကြောင်းကိုတော့ ရဲရုံးကို အကြောင်းကြားပေးမယ် ” . . .

သံတိုင်နောက် ပြန်ရောက်တော့ အားပြန်ငယ်သွားသည် ။ အခုတော့ သူတို့ကို စွဲချက်ပေါင်းစုံ တင်ထားမှန်းလည်း သိနေရပြီ ဆိုတော့ မှားဆွဲလာတာလည်း မဟုတ်မှန်း သေချာသွားပြီ ။ အဓိက ကတော့ သက်သက် သောက်မြင်ကတ် ပုဒ်မနဲ့ ဆွဲတာပါပဲ ။ သူတို့ လာရခြင်း အကြောင်းကို သိသွားလို့ လုပ်တာပါ ။ သူတို့ကလည်း သူတို့ပဲ အနှိပ်ခန်းအစ ဆက်ဆံရေးရုံးအဆုံး စပ်စပ်စုစု လုပ်ခဲ့ကြသည်ကိုး ။ ခုတော့ အချုပ်သားအဖြစ် ပြည့်တန်ဆာမတွေနဲ့ တတန်းထဲ တခန်းထဲနေပြီး သံမံတလင်းပေါ် အိပ်နေရပြီ ။

          နောက်နေ့မနက်ရောက်တော့ ဟိုနှုတ်ခမ်းမွှေးက ထပ်ခေါ်ပြန်သည် ။

. . . “ ခင်ဗျားတို့ စာတွေ သေချာထပ်ဖတ်ကြည့်တော့ အချက်၂ချက်တွေ့ရတယ် ။ တစ်က ကျုပ်တို့ အဖွဲ့ကို အာဏာအလွဲသုံးစားလုပ်နေတယ် ဆိုပြီး စွပ်စွဲရေးသားထားတာ ။ အဲဒါက ကျုပ်တို့ကို သိက္ခာကျဆင်းအောင် နာမည်ဖျက်တာ ဖြစ်လို့ ပြစ်မှုဖြစ်တယ် ” . . .

. . . “ ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့က အဲဒီ့စာကို မီဒီယာပေါ်တင်ရသေးတာမှ မဟုတ်တာ ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရေးထားတဲ့ အဆင့်ပဲ ရှိသေးတယ် ။ ဂျာနယ်ထဲ ကျွန်မတို့ ထည့်မယ် မထည့်ဘူးမှန်းလည်း သက်သေမှမရှိတာ ” . . .

မီမီကို က အချက်ကျကျ ပြန်ငြင်းချက်ထုတ်တော့ အနှီယူနီဖောင်းပုဂ္ဂိုလ် နည်းနည်းအမ်းသွားသည် ။ ပြီးတော့ အဲဒီ့ အကြောင်းကို မဆက်တော့ပဲ သူပြောချင်ရာကို ဆက်ပြောသည် ။

. . . “ နောက်တချက်က ခင်ဗျားတို့က မိန်းမတွေကို ဖင်ချွတ်ပြီး ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာကို ခံစားချက် ကြီးကြီးမားမားနဲ့ ဆန့်ကျင်ထားတယ် ” . . .

. . . “ ကျွန်မ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေး လှုပ်ရှားတဲ့သူပါ ။ ဒီက ညီမလေးကလည်း ကျွန်မလိုပဲ ခံယူချက် ရှိတဲ့ ဂျာနယ်လစ် တစ်ယောက်ပါ ။ ဒါကြောင့်မို့ အမျိုးသမီးတွေကို ဝတ်လစ်စလစ် ကြိမ်ဒဏ်ပေးတယ် ဆိုတာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန့်ကွက်တာပါ ။

အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ အရှက်သိက္ခာကို ချိုးနှိမ်ဖောက်ဖျက်တဲ့ လုပ်ရပ်ပါ ။ ဒါ ကျွန်မတို့ရဲ့ ယုံကြည်ချက်ပါ ” . . .

ရင်ထဲမှာ စိုးရွံ့ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ဗလောင်ဆူနေပေမယ့် အပြစ်မရှိတဲ့သူတို့ကို အပြစ်သားတွေလို ဆက်ဆံနေတဲ့ ထိုလူနဲ့ ပြောဆိုတဲ့ အခါမှာတော့ မေသက်ရဲ့ တုံ့ပြန်ပြောဆိုတာတွေက ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရှိသည် ။

. . . “ ဟားဟား ခံယူချက်ရှိတော့ ကောင်းတာပေါ့ဗျာ ။ ကျုပ်တို့လည်း တချိန်က ခံယူချက်နဲ့လက်နက်ကိုင်ခဲ့ ကြတာပါပဲ ” . . .

. . . “ အဲဒါဆို ခင်ဗျားတို့က ဒီ ကြိမ်ဒဏ်ဆိုတာ ကြီးကို ရွံရှာနေတဲ့ သူတွေပေါ့ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် ဒါ ကျွန်မတို့ ဒီကိုလာရတဲ့ အကြောင်းရင်းပဲ ” . . .

. . . “ ခင်ဗျားလေးတို့ အတော်စွာနိုင်သေးတာပဲ ” . . .

. . . “ ကျမတို့ မစွာပါဘူး ။ ကျွန်မတို့ စိတ်ထဲရှိတဲ့ ဟာတွေကို အမှန်အတိုင်း ဖြေနေတာပါ ” . . .

. . . “ ဟားဟားဟား အိုကေ ။ ခင်ဗျားတို့ ရည်မှန်းချက် အထမြောက်မှာပါ ။ ကျုပ်တို့ခင်ဗျားတို့ ၂ယောက်ကို ရဲတပ်ဖွဲ့ရုံးဆီ လွှဲပေးမယ် ” . . .

ဒီစကားကို ကာလံ၊ ဒေသံ မတူတဲ့အချိန်မှာ ကြားရင် ဘယ်လိုနေမယ်မှန်း မသိပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ သတင်းကောင်းပဲ ။

. . . “ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ ဒေသထုံးစံ ကြိမ်ဒဏ်အရင်ပေးပြီးမှ လွှဲပေးမှာ ”. . .

. . . “ ရှင် ” . . .

မေသက်ကော မီမီကိုပါ ပါးစပ်အဟောင်းသား ။ ကမ္ဘာလောကကြီး တခုလုံး ဗြောင်းဆန်သွားသလိုပဲ ။

. . . “ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ သိသွားကြတာပေါ့ ဟားဟားဟား ”. . .

. . . “ ဟီးဟီးအီး . . . ဟီးဟင့် ” . . .

ဒီတခါ ငိုသံတွေက ပိုကျယ်လောင်သည် ။ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတဲ့ မီမီကို့ ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်ပေးရင်း ဒေါက်တာမမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဝမ်းနည်းပက်လက် ။

. . . “ ဖာဂေါင်းမတွေ စောက်သံထွက်နေပြန်ပြီ ။ နာချင်ပြီထင်တယ် ” . . .

ဇရိုက်ကြမ်းမကြီးရဲ့ ကြိမ်းဝါးသံက ဟိန်းခနဲ ထွက်လာသည် ။

. . . “ မဟုတ်ပါဘူး အမရယ် ။ တောင်းပန်ပါတယ် ။ ကျမတို့ ကြိမ်ဒဏ်ခံရတော့မယ် ဆိုလို့ပါ ” . . .

. . . “ ဟက်ဟက် ဒါ ငိုနေရတဲ့ အကြောင်းရင်းလား ။ မခံဖူးဘူးလား တခါမှ ” . . .

. . . “ ကျမတို့က ဒီဘက်တောင် အခုမှ ရောက်ဖူးတာပါ ”. . .

. . . “ အော် ကောင်းတာပေါ့ ညည်းတို့တွေ ဖင်ကောင်းတာပဲ ခံလိုက်ပေါ့ ” . . .

. . . “ ပြောတော့ လွယ်လိုက်တာ အမရဲ့ ဟီးဟီး ” . . .

. . . “ စောက်ကောင်မ အဲလောက်ဖြစ်မနေနဲ့ ငါတို့လည်းခံရမှာပဲ ညည်းတို့ပဲ နာတတ်တာမဟုတ်ဘူး ။ ငါကခံဖူးတယ် ဘယ်လောက်နာလည်း သိတယ် ” . . .

. . . “ အမကြီးက ခံဖူးတယ်လား ” . . .

. . . “ အေး ရန်ဖြစ်မှုနဲ့ပဲ . . .  ညည်းတို့လို ကောင်မငယ်ငယ်တွေ ကတော့ လက်သရမ်းပါခံရအုံးမယ် ဟားဟား ” . . .

. . . “ ရှင်  ” . . . မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ မေသက်ကို

. . . “ ညည်းတို့တွေကို ဖင်ရိုက်ယုံတင် မကဘူး ဖင်ပါ အနှိုက်ခံရမယ်လို့ ပြောတာ ဟက်ဟက် ။ ညည်းတို့လေးတွေရှိနေတော့ ငါ့လို ကောင်မကြီးကို ဘယ်သူမှ စောက်ဖက်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ” . . .

. . . “ ကျမ ကျမတို့က မိန်းမကောင်းတွေပါ အမကြီးရယ် ” . . .

. . . “ လာပြန်ပြီ မိန်းမကောင်း ညည်းတို့ အတော် ဖင်ခေါင်းကျယ်နေတာလား စောက်ကောင်မ ညည်းစောက်ဖုတ်က ရွှေကွပ်ထားတာမို့လား စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားတော့ ” . . .

စောက်ချင်းမွှန်သွားအောင် ပြောဆိုလိုက်ပြီးမှ

. . . “ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံပဲဟေ့ ဟုတ်တယ်မလား ကောင်မတွေ ” . . .

ဘာမှဝင်မပြောပဲ နေနေတဲ့ ညမွှေးပန်းလေး နှစ်ယာက်ကိုပါ ဆွဲထည့်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ် ။ ဟိုနှစ်ယောက်လည်း သူတို့လို မျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက် မဟုတ်ပေမယ့် မျက်နှာတော့မကောင်း ။

“ ဂျိန်း ” . . .

တံခါးကို စောင့်ကန်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် မေသက်တို့ လန့်နိုးလာပါတယ် ။ ညတုန်းက ငိုရင်းပြုရင်း အပူလုံးကြွနေတာတကြောင်း ကြမ်းပြင်သံမံတလင်းမှာ အိပ်ရသည်က တကြောင်းမို့ အတော်ညဉ့်နက်သည်အထိ အိပ်မပျော် ။ တဦးနဲ့တဦး အားပေးလိုက်၊ ဖက်ငိုလိုက်ပေါ့ ။

. . . “ ဟေ့ ဟေ့ ထကြတော့ ခနနေပဲ နင်တို့ ဖင်စုတ်တော့မယ် အခုထိ ဇိမ်ကျနေကြတုန်း ” . . .

ယူနီဖောင်းဝတ် အစောင့်တယောက်က လာအော်သွားတော့မှပဲ အားယူပြီး ထရကြရသည် ။ အိပ်ရေးပျက်ခဲ့သည်မှာ သုံးညခန့်ရှိပြီ ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို နောက်ဆုံးအချိန်မှာ ကယ်တင်ရှင်မလား ပေါ်မလားဆိုပြီး မျှော်သော်လည်း မျှော်သူမောသာ ဖြစ်ရသည် ။

. . . “ ကဲဟေ့ ကောင်မတွေ အင်္ကျီတွေ ချွတ်တော့ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေဘတွေ ဝတ်ထားရင်လည်း ချွတ်ခဲ့တော့ ထမီတထည်ပဲပါတာ လိုချင်တယ် ။ ပြီးရင် သွားရမယ် ” . . .

. . . “ အီးဟီးဟီး မမ တကယ်သွားရတော့မယ် ” . . .

မီမီကိုက ငိုသည် ။ ဒါပေမယ့် ပြောတဲ့အတိုင်း မလုပ်ပဲလဲ မနေရဲ ။ လုံချည်ကို အရင် ရင်လျားပြီးတော့မှ အပေါ်မှာ တလွှာတည်းပါသည့် အင်္ကျီကို ချွတ်ရသည် ။ တခန်းထဲက ကောင်မလေးတယောက်ကတော့ ဝတ်စုံပြည့်နဲ့မို့ ဘရာစီယာတွေကို ဆက်စပိုင်လေးပါ ချွတ်နေသည် ။

. . . “ ဟေ့ မင်းတို့ကကော အောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘူးလား ။ ဝတ်ထားရင် ချွတ်ခဲ့ ”. . .

          အားလုံးကိုယ်စီ ထမီရင်လျားလေးတွေနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ လူတယောက်က အချုပ်တံခါးဖွင့်ပေးပြီး သူတို့ကို တန်းစီပြီး ထွက်ခိုင်းသည် ။ အပြင်မှာကလည်း အစောင့်တွေ လေးငါးယောက်လောက် ရှိနေသည် ။ မျက်လုံးစိမ်းစိမ်းကြီးတွေနဲ့လည်း ကြည့်နေကြသေးသည် ။

. . . “ ဟေ့ဟေ့ ဒါက ဘာဖြစ်နေတာတုန်း ။ ခေါင်းပေါ်တင်ထား လက်နှစ်ဖက်လုံး ” . . .

ယောင်္ကျားကြီးတွေရှေ့ ထမီရင်လျားနဲ့ နေရခက်နေတာမို့ ရင်ဘတ်သားဖွေးဖွေးလေးကို လက်နဲ့ယှက်ပိုက်ပြီးနေကာမှ အကျဉ်းသားတွေလို လက်တွေကို ခေါင်းပေါ်တင်ခိုင်းထားသည် ။ အေးလေ သူတို့လည်း အကျဉ်းသားပေပဲကိုး ။

. . . “ သွားမယ်ဟေ့ ဒီဘက်ကိုလာ လိုက်ခဲ့ ” . . .

အတွင်းခံမပါ ထမိန်ပါးတထပ်တည်းမို့ ဖင်အိုးလုံးတွေ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ အတန်းလိုက် ခေါ်ရာလိုက်သွားကြရပါတော့သည် ။

စင်္ကြန်လမ်းမှာ အမျိုးသားအချုပ်ခန်းရှေ့ကလည်း ဖြတ်သွားရတော့ အထဲက အကောင်တွေက သြဘာပေးကြသည် ။ အယုတ္တ အနတ္တပေါင်းစုံနဲ့ လှမ်းပြောကြသည် ။ ကိုယ်လုံးတီး ကြိမ်ဒဏ်ခံရတော့မယ့် မိန်းမတွေမှန်းသိလို့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ လှောင်ကြသည် ။ တကယ်တော့ သူတို့လည်း ခံနေရတဲ့ ဘဝတူချင်းကိုမှ ကိုယ်ချင်းမစာနာနိုင်ကြ ။

 

          နောက်ဆုံး အခန်းကျယ်တစ်ခုထဲကို ရောက်သွားသည် ။ သူတို့အတွက် ငရဲခန်း ဖြစ်မည့်အခန်း ။ အထဲမှာ အတော်ကျယ်ပြီး သစ်သားခုံတန်းတခု၊ ဘေးကစားပွဲတလုံး နှင့် ထိုင်ခုံတခုက လွဲပြီး ဘာပရိဘောဂမှ မရှိ ။ ခုံတန်းနှင့် တူသောအရာကြီးက သစ်သားတွေကို ရွေဘော်ထိုးတဲ့ စင်လိုပဲ ခြေထောက်လေးချောင်းထောက်ပြီး အပေါ်မှာက အနံတစ်ပေ အလျားငါးပေလောက်ရှိတဲ့ တန်းရှိနေတယ် ။ အတော်လည်းမြင့်ပြီး အပေါ်တန်းပေါ်မှာ ကူရှင်ခံထားတယ် ။ အင်တာဗျူးတွေ လုပ်တုန်းက ခံဖူးသူတွေ ပြောတဲ့ ဟာကြီးပေါ့ ။ မကြာမီ အဲဒီ့ပေါ်မှာ တက်ခွပြီး မှောက်ရက်သား ခံစားရတော့မယ် ။ ထောက်ခံထားတဲ့ သစ်သားခြေထောက်တွေက ဘေးကို အတန်ငယ်ကားပြီး အတော်ကြီးကို ခိုင်ခိုင်ခံ့ခံ့ ရှိမည့်ပုံပေါ်သည် ။ တခုတည်းက စားပွဲခုံပေါ်က ပစ္စည်းကိုမြင်လိုက်တော့ ချက်ချင်းပင် တင်ပါး ကြိမ်းသွားရသည် ။ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် စင်းလုံးချောနေတဲ့ ကြိမ်လုံးကြီးက ခန့်ခန့်ညားညားကြီး လှဲလျောင်းနေသည် ။

          အမျိုးသမီးငါးယောက်စလုံးကို အခန်းထဲက သံမံတလင်းမှာပဲ ဆောင့်ကြောင့်နဲ့ ပုံစံထိုင်လျက်သား စောင့်ခိုင်းထားပါတယ် ။ သူတို့ကို ခေါ်လာတဲ့ ဂါတ်စောင့်တွေအပြင် အထဲမှာလည်း လူတချို့ ထပ်ရှိနေသေးတယ် ။ သူတို့ကို တွယ်ရတော့မယ့် လူတွေဖြစ်မှာပေါ့ ။ အမျိုးသမီး ယူနီဖောင်းဝတ် တယောက်မှမတွေ့။ တခါတလေ ရှားရှားပါးပါး မိန်းမရဲဘော်တွေပါ ရှိနေတတ်ကြောင်း သိခဲ့ရပေမယ့် ဒီနေ့တော့ အကုန်လုံး ကျားဆိုမှကျား အထီးတွေချည်းပဲ ။ ထိုအကောင်တွေကတော့ အချင်းချင်း စကားတွေ ပြောရင်း တဝါးဝါး ပွဲကျသူကကျ၊ မီမီကိုတို့ကကျ တရှုံ့ရှုံ့ငို အော်လောက လောက ။ သိပ်မကြာမီ လူတယောက်ထပ်ရောက်လာပြီး သူတို့ ပြစ်မှုနဲ့ကျခံရမယ့် ပြစ်ဒဏ်ကို ကြေညာပေးတယ် ။

. . . အချက် ၃၀ တဲ့ . . .

          ဟိုလူက သူတို့ခံရမယ့် အချက်ရေကို ဖတ်ပြတော့လိုက်တော့ မေသက်ကော မီမီကိုပါ ကိုယ့်နားကိုယ်တောင် မယုံနိုင်ဘူး ။ လူခေါင်းကွဲအောင် ရိုက်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ဖာမှုထိတဲ့ ကောင်မလေးတွေတောင် ဆယ်ချက်ဆီပဲ အပြစ်ဒဏ်ကျတာ ။ သူတို့က ဘာလုပ်လို့လဲ ။ ဟိုတနေ့က ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ တွေ့တော့ ပြောတဲ့ပြစ်မှုတွေထဲမှာလည်း ဘာမှ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်ပြစရာ ကြီးကြီးမားမားမရှိ ။ ကြိမ်ဒဏ်အချက်ရေကို ကျတော့ရော ဘယ်ဥပဒေ ဘာစံနှုန်းနဲ့ ချမှတ်တာလဲ ။ သိုးဆောင်းစကားနဲ့ဆို Without Trial ဒါမှမဟုတ် Extrajudicial လို့ဆိုရမှာ အသေအချာပဲ ။ ဒါပေမယ့်လည်း သည်ဘ၀ သည်အခြေအနေမှာတော့ဖြင့် သူတို့ ဘာများတတ်နိုင်အုံးမှာတုန်း ။

ထိုအမိန့်လာချတဲ့ လူကပဲ ဆက်ပြောသည် ။ သည်အခန်းထဲမှာ လက်ရှိ သူက ရာထူးအကြီးဆုံး ဖြစ်ဟန်တူသည် ။

. . . “ ကဲ ခင်ဗျားတို့ကို ထိုက်တန်တဲ့ အပြစ်အတိုင်း ရိုက်နှက်ကြိမ်ဒဏ်ပေးတာ မလုပ်ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ အကြမ်းဖျဉ်း ပြောထားမယ် ” . . .

. . . “ ကိုယ့်နာမည်ခေါ်ရင် ထထွက်ခဲ့ ။ ပြီးရင် ဒီနားရောက်တာနဲ့ ထမီချွတ်ရမယ် ” . . .

. . . “ ခင်ဗျားတို့ကို အခန်းထဲမှာကတည်းက ကျန်တာဖယ်ခိုင်းပြီးသား ။ အဲတော့ ကိုယ်တုံးလုံးပဲ ။ ရှက်တာတွေ ပြုတာတွေ မလိုချင်ဘူး ။ ကြားတယ်နော် ။ အဲဒီ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ပဲ ဒီခုံတန်းပေါ် တက်ခွရမယ် ။ ကျုပ်တို့ ဟာက ခိုင်တယ် ။ ကျိုးမကျစေရဘူး ” . . .

. . . “ ခင်ဗျားတို့ နေရာကျရင် စရိုက်ပြီ ။ တခုပြောထားမှာက အော်လို့ရတယ် ငိုလို့ရတယ် ။  ကျုပ်တို့ကို ဆဲလို့မရဘူး ။ ပြောထားတယ်နော် ။ ကျုပ်တို့မှာ အချက်ရေကို တိုးပိုင်ခွင့်ရှိတယ် ” . . .

. . . “ နောက်ပြီး စရိုက်တာက စပြီး အချက်ရေ ပြည့်တဲ့အထိ ထဖို့ ကြိုးစားတာတို့ ၊ လက်နဲ့ကာတာ မလုပ်ပါနဲ့ ။ ပိုနာမယ် ” . . .

. . . “ ကြိုက်သလောက် ဖင်ရမ်းလို့ရတယ် ။ လှုပ်လို့ရတယ် ။ ဒါပေမယ့် မပြီးမချင်း လက်နဲ့ လုံးဝမပွတ်ရဘူး မကိုင်ရဘူး ” . . .

. . . “ ပြီးသွားရင် တမိနစ်လောက် ခင်ဗျားတို့ ဖင်ပွတ်ဖို့ အချိန်ရမယ် အေး ပြီးရင်တော့ ပြန်ထ ကိုယ့်ထမီကိုယ် ပြန်ဝတ်ပြီး နေရာပြန်ပေတော့  ။ ဒီအထိ အကုန်ရှင်းသလား ” . . .

အမျိုးသမီးတွေ အားလုံး မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ အသံထွက်မလာ ။

. . . “ နောက်ဆုံး မေးခွန်းတခု မေးမယ် ။ ခင်ဗျားတို့ထဲမှာ လက်ရှိ အမျိုးသမီးကိစ္စ ဖြစ်နေတဲ့သူရှိလား ။ ရှိရင်ပြော ၁ပတ်ဆိုင်းငံ့ပေးမယ် ” . . .

ဘယ်သူမှ မဖြေ ။ အားလုံး လွတ်ကင်းတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲ ။

. . . “ ကောင်းပြီ ။ ဟေ့ကောင်တွေ စလို့ရပြီ ” . . .

          နာမည်ခေါ်တော့ မိန်းမကြီးအလှည့်က ဦးဆုံးမို့ အရင်ထသွားပါတယ် ။ ခပ်၀၀တုတ်တုတ် ရီဝေေ၀မျက်လုံးနဲ့ လူက ရိုက်မယ့်လူ ။ လုံးလုံးတုတ်တုတ် ကြိမ်လုံးကြီးက သူ့လက်ထဲ ရောက်နေပြီ ။

. . . “ ချွတ် ” . . .

ပေါင်ကို တုတ်နဲ့ပုတ်ပြီး တိုတိုပြတ်ပြတ်ပဲ ပြောပါတယ် ။ ဟိုမိန်းမကလည်း အရှက်ခပ်နည်းနည်း ဆိုတော့ အတွန့်မတက်ပဲ ထမီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဟိုတန်းလိုလို ခုံလိုလို ဟာကြီး ပေါ်ကို တက်ခွပြီး မှောက်ရတယ် ။ လူက တန်းပေါ်မှာ ရေပြင်ညီမှောက်နေရပြီး  လက်နှစ်ဖက် ခြေနှစ်ဖက်က ဘေးမှာကျနေပါတယ် ။ ခွထားရတဲ့ ကူရှင်ခံ အခြေက ဗြက်အတန်ငယ်ကျယ်တာမို့ ပေါင်နှစ်ချောင်းက စိလို့မရဘူး ။ ကုန်းထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ဆုံ ညိုညိုကြီးတွေက ပစ်မလွဲ ပစ်မှတ်ကြီးလိုပဲ ။

 

          ကျိတ်ငိုသံလေးတွေ အခန်းထဲမှာ မတိုးတတိုးလေး ပြန်ထွက်လာပြန်တယ် ။ အရင်က ခပ်မဆိတ်ပဲနေတဲ့ ဇိမ်မယ်လေးနှစ်ယောက်ပါ အခုတော့ ငိုမျက်ရည်ဝိုင်း ဖြစ်နေကြပြီ ။ ကိုယ့်ရှေ့က မိန်းမတယောက် အမှန်တကယ်ကို ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဖင်ကြီးကုန်းထားရတာကို မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်ရပြီမို့ ရင်ထဲမယ် ရှက်ကြောက်စိုးရွံ့တာတွေနဲ့ တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာတယ် ။ ဒီအဖြစ်ကို ရှောင်ရှားဖို့ရာ လမ်းမမြင်တာကိုလည်း သိနေကြနေရပြီ ။ 

          ကြိမ်လုံးကိုင်ထားတဲ့ ဝတုတ်က တင်ပါးတုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို အားတဲ့လက်နဲ့ နှစ်ချက်လောက် အရင်ပုတ်လိုက်သေးတယ် ။ ပြီးမှ ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ အသေအချာ လက်ဆမှန်းလိုက်ပြီး အားကုန်မြှောက်လွှဲကာ စဖွင့်လိုက်တော့တယ် ။

. . .“ ရွှမ်း ” . . .

. . . အောက်မလေး . . .

ဖင်ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်နေရတဲ့ မိန်းခလေးလေးယောက်စလုံး ရင်ထဲမှာ အေးခနဲပဲ ။ ဝှီး ခနဲ လေတိုးသံနှင့် အသားနဲ့ကြိမ် ထိတဲ့ အသံနဲ့တင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရိုက်ချက်မဟုတ် ၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွယ်တာမှန်း အသိသာကြီး  ။

. . .“ ရွှမ်း ” . . .

. . .“ အောက်မလေး လေး ” . . .

. . .“ ရွှမ်း ”. . .

. . .“ အီးရားးးးးးးးးးးး စောက်ကျိုးနဲပါပြီတော့ ” . . .

၁၅ စက္ကန့်လောက်ပဲ ခြားတဲ့ ရိုက်ချက်တွေ အောက်မှာ ဟိုမိန်းမရဲ့ အယ်စတုံ ဖင်လုံးကြီးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ် ။

. . . “ သေပါပြီတော့ အီးဟီးဟီး ” . . .

ရုပ်ကြမ်းစိတ်ကြမ်း မိန်းမကြီးတောင် ဝမ်းတွင်းသံကြီးနဲ့ အော်နေရပြီ ။ သူတို့လို နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးတွေ ဆိုရင် အသက်ပါ ပါသွားမလားမသိဘူး ။ တင်ပါးဆုံကြီး နှစ်ခုကြားက နီနီရဲရဲ ပြဲပြဲလန်လန် စောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်စောက်ဖုတ်တွေလည်း ဖြဲကားပြရတော့မှာပါလား ဆိုပြီး ဝမ်းနည်းစိတ် ရှက်စိတ်တွေလည်း ဆို့တက်လာတယ် ။

. . .“ ကွဲပြဲကုန်ပါပြီတော့ ” . . .

အချက်ရေ ပြည့်သွားတော့ ခဏပေးမှောက်ထားတဲ့ အချိန် သူ့ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ရင်းနယ်ရင်း တအီးအီးတအင်းအင်း ညည်းညူနေတယ် ။

. . . “ ဖျန်း ” . . .

သိပ်ကြာကြာ အချိန်မပေးဘူး ။ ဖင်တုံးကြီးတဖက်ကို လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားရပါးရ တချက်ထပ်ချလိုက်ပြီး နှင်ချသည် ။

. . . “ ဟေ့ ဟေ့ ထတော့ ခင်ဗျားလင်အိပ်ယာ မဟုတ်ဘူး ” . . .

  နောက်အလှည့်က ပြည့်တန်ဆာမှုနဲ့ ကောင်မလေး ။ သူလေးကတော့ ထမီချွတ်ရခါနီး အင်တင်တင် ဖြစ်နေတာမို့ တချက်အရင် အမြည်းလေး အကျွေးခံလိုက်ရသည် ။ အော် သူလေလည်း အမျိုးသမီးပေမို့ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် လုပ်စားရပေမယ့် အရှက်ကတော့ ရှိသေးတာပဲလေ ။ နို့အုံသေးသေး ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ တိုင်းရင်းသူချာတိတ်မလေး တန်းကို ခွတော့ ဖင်ဂေါင်းစောက်ဂေါင်းတွေက ပြူးပြဲပေါ်သည် ။ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ယူနီဖောင်းနဲ့ သတ္တဝါတွေ ပြုံးစစနဲ့ နှာခေါင်းတွေ ပွလာကြသည် ။ စောက်ပတ် နုနုလေးကို ကြည့်ရတာ မရွဲသေးသည်မို့ တခါတလေမှ လုပ်စားတဲ့ ဇယားလေး ဖြစ်ဖို့များသည် ။

          ဝတုတ် ဒီတခါတော့ နှာစိတ်ပေါက်ပြီး လက်သရမ်းပြီ ။ မရိုက်မှီ ဖင်ကို ပုတ်ယုံတင်မက တင်သားဖွေးဖွေးအိအိတွေကို ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြားကို ဟအောင် မသိမသာ ဆွဲဖြဲလိုက်ပါသေးတယ် ။ မစားမသောက်မီ ကြောင်ဖားကြီးက ကြွက်ကလေးကို ကစားနေသလို လုပ်နေတာ ။ ကောင်မလေးက အိုးဆိုဒ်လေး မကြီးမသေး အနေတော်လေး အပြင် ဖင်လုံးပြောင်လေးနှစ်ခုကြားက အိုးခြမ်းကွဲက သိပ်မနက် ။ ဒီအတိုင်းတောင် ညိုတိုတို ဖင်ဝစူစူလေးကိုပါ မြင်နေရတာ ကားပြီးသား ဖင်ကို ထပ်ပြီးဖြဲတော့ အတွင်းသားရဲရဲတွေပါ မြင်ကွင်းထဲ ရောက်လာသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အမလေးလေး အီးဟီး ” . . .

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . . . . . . . ၅ချက်မြောက် အပြီးမှာ ခနရပ်ပြီး ဖင်ထပ်ကိုင်ပြန်သည် ။ ပွတ်ရုံတင်မက ဖင်ကြားထဲပါ လက်နှိုက်ပြီး နှစ်ချက်လောက် ကလန့်သွားတာ ။ ဒါလုံး၀ Abuse လုပ်တာမှန်း အသိသာကြီး ။ မေသက်တို့ ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ်တောင် မယုံနိုင်ဘူး ။ မိန်းမတယောက်ကို အသားနာအောင် ရိုက်နှက်ယုံမက အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ အတွင်းအင်္ဂါတွေကိုပါ အိုးပုပ်ဂျိုးရုပ်လို ဆော့နေတာ အော့နှလုံးနာစရာ ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုနေရာမှာ ဖာသည်မတယောက်နဲ့ တန်းတူခံရတော့မှာဆိုတော့

. . . “ အီးဟီးဟီး မမရယ် သမီးတို့တော့ ကုန်ပါပြီ ” . . .

ဒီတခါ မီမီကို ငိုသံကွဲကြီးက အတော်ကျယ်သွားသည့်ထင် ။

. . . “ ဟာ စောက်သံတိတ်စမ်း . . .  ” . . .

အနားက အကောင်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးကို ဘွတ်ဖိနပ်နဲ့ လှမ်းကန်ပြီး ပြောတာကြောင့် လူယိုင်ပြီး ဖင်ထိုင်ရက် ကျမလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ် ။ မပြင်းဘူး ဆိုပေမယ့် အဲလောက်ထိ မိန်းခလေးတယောက်ကို လူမဆန်အောင် ရိုင်းရိုင်းဆိုင်းဆိုင်း ဆက်ဆံတာ အောချလောက်ပါပေတယ် ။ ဆယ်ချက်မြောက် အပြီးရောက်တော့ ဟိုကောင်မလေးလေးလဲ လူးလိမ့်နေပြီ ။

. . . “ ဖပ် . . . ဖပ် . . . ဖပ် . ဖပ် ဖပ်ဖပ် . . .  အ အဟဟ အီးဟီး ” . . .

ချမှတ်ထားတဲ့ အရေအတွက်က ပြီးသွားပြီ ။ အဲဒါကို အပိုဆုလေး ထပ်ပေးလိုက်တာ ။ တရစပ် ခပ်စပ်စပ်လေး ပုတ်ရိုက် ရိုက်လိုက်တဲ့ နေရာကလည်း ဟကားကားလေးဖြစ်နေတဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေး အကြားကို အလျားလိုက် တွယ်လိုက်တာ ။

. . . “ ဟေ့ နင် နောက်မဟုတ်တာ လုပ်စားအုံးမလား ” . . .

. . . “ ဖပ် . . . ဖပ် . . . ဖြေလေ မဖြေမချင်း ရိုက်မှာ ” . . .

စူတူတူ စအိုဝလေးကို စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့ အီစိမ့်နေအောင် ရိုက်သည်မို့ ကောင်မလေး ခါးရမ်း ဖင်တွန့်ဖြစ်နေသည် ။

. . . “ မလုပ်တော့ပါဘူး အိးဟီး ” . . .

. . . “ သေချာ ကောင်းကောင်း ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ဖြေစမ်း ငါတို့က နင့်လင်တွေမဟုတ်ဘူး ” . . .

. . . “ အီးဟီးးး မလုပ်စားတော့ပါဘူး ရှင့် အိ အ အ နောက်မကောင်းတာ မလုပ်တော့ပါဘူးရှင့် ” . . .

          နောက် ကောင်မလေး တယောက်ကတော့ အသားသိပ်မဖြူ။ ဖင်တောင့်တောင့် စောက်ဖုတ်ခုံးခုံး နှုတ်ခမ်းကလန်လန်နဲ့ ။ စောက်ခေါင်းက အတော်ဟနေပြီထင်သည် ။ ကားထားတဲ့ ဖင်ကြားမြောင်းကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဘေးသားထူထူကြီးကြား စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးက တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည် ။

သည်တခါတော့ ရိုက်တဲ့သူ ပြောင်းသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် လက်သံပြောင်တာကတော့ လျှော့မသွား ။

အနှီခလေးမလေးလဲ အော်တာမှ ငယ်သံတောင်ပါတယ် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အအီးဟီးဟီး သေပါပြီ မေကြီးရဲ့ ” . . .

. . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အားးးဟားးအီးယားးးးးးးးး ” . . .

ရိုက်နေနှက်နေတုန်း အခန်းထဲကို လူတွေ ထပ်ဝင်လာလို့ မော့ကြည့်မိတော့ ဟိုနှှုတ်ခမ်းမွှေးပုဂ္ဂိုလ်နဲ့ အပေါင်းအပါတွေ ဖြစ်နေသည် ။ မေသက်နဲ့ မျက်လုံးချင်း အဆုံမှာ ငခူပြုံးပြုံးတဲ့ အကြည့်ကြောင့် ချက်ချင်း မျက်နှာ ပြန်လွှဲလိုက်မိသည် ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ပွဲကို သက်သက်လာကြည့်မှန်း သိသာလွန်းသည် ။ သူတို့ဝင်လာတော့ ဟိုအမိန့်ချတဲ့သူက ခုံကနေ ချက်ချင်း ပြာပြာသလဲ ထပြီး ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေးကို နေရာဖယ်ပေးသည် ။

          အထက်လူကြီးတယောက် ရောက်လာလို့ လက်ကမြင်းတာ လျှော့သွားမယ်လား မှတ်တယ် ။ ပိုပြီးသာ ဆိုးသွားသည် ။ ပထမ ကောင်မလေးတုန်းကလိုပင် အိုးခြမ်းကွဲကြား လက်ကစားပြီး ရွှေကြုတ်ကို ပွတ်ခြေကာ ဆော့သည် ။ အရှိန်ရလာလို့ ထင်ရဲ့ မသိမသာပင် မဟုတ်တော့ပဲ ပေါ်တင်ကြီး အဖုတ်နှိုက်နေတာ ။ ဆရာနှုတ်ခမ်းမွှေးနှင့် ရောင်းရင်းတွေက ဟန့်ခြင်း တားခြင်း လုံးလုံးမပြုယုံမျှမက ကျကျနန ထိုင်ရင်း တဟဲဟဲနဲ့ သဘောတော်ပင် တွေ့နေသေးသည် ။ နောက်ဖက်တည့်တည့်ကနေ ကြည့်နေကြတာလေ ။

အားလုံးအပြီးမှာ ဂွကြားထဲတည့်တည့်ကို ကြိမ်လုံးနဲ့ ထိုးရင်းလိုက်ရင်း

. . . “ နင် နောက် ဒါမသရမ်အုံးမလား ” . . .

ဖင်အောက်ကနေ နောက်ကို ပြူးတစ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးကို အားနဲ့ဖိထောက်ရင်း မေးတာ ။

. . . “ အိ အိ ကျမ မလုပ်တော့ပါဘူးရှင့် ” . . .

ဒီကောင်မလေးက အရှေ့က တယောက်ကို နမူနာယူထားသည့်ထင် အလျင်အမြန်ပဲ ဖြေသည် ။

. . . “ နောက်တခါ နင်ထပ်လာရင် နောက်ဖင်ကို မရိုက်ဘူး ဒါကိုရိုက်မယ် . . .

. . . “ ဖုန်း ” . . . “ အား အ အမလေးလေးးလေးးး ” . . .

ကြိမ်လုံးကို ဖယ်လိုက်ပြီး ဖင်အောက်တည့်တည့် ပြူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံခုံးခုံးကြီးကို လက်နဲ့ ပြင်းပြင်းရိုက်လိုက်တာမို့ တွန့်တွန့်လူးသွားသည် ။ ဖင်ကြားအောက်ကို ပင့်ပြီး စေ့ထားတဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဗြင်းတာမို့ အသံက ဖုတ်လိုလို ဖြုန်းလိုလို ဖုန်းလိုလို မြည်သည် ။ နုနုရွရွ အသားလေးမို့ နာလိုက်မယ့် ဖြစ်ချင်း ။

. . . “ ကြားလား ဘယ်ကိုရိုက်ခံရမလဲ ” . . .

. . . “ ဖုန်း ” . . . “ အား ဟဟဟအီး ဟီးဟီးး ရှေ့ဖင် အရိုက်ခံရပါမယ်ရှင့် အိဟီး”. . .

ရယ်သံတွေ ရယ်သံတွေ ။ မိန်းခလေးတယောက် အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲဖြစ်အောင် အနှိပ်စက်ခံရတာကို သဘောတွေ့ပြီး ထွက်လာတဲ့ ရယ်သံတွေက မသတီစရာ ။

          ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ ။ ဒါ အာဏာပိုင် အဖွဲ့အစည်းတခုကနေ ပြစ်ဒဏ်ပေးနေတာနဲ့ မတူတော့ဘူး ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ နာဇီတွေက ညှင်းပန်းတာမျိုး၊ ရန်သူ့စပိုင်ကို စစ်ကြောမေးမြန်းတာမျိုးနဲ့ တူနေပြီ ။ ဘေးကမိန်းမကြီး ပြောခဲ့တဲ့ . . .( ညည်းတို့တွေကို ဖင်ရိုက်ယုံတင် မကဘူး ဖင်ပါ အနှိုက်ခံရမယ်လို့ ပြောတာ ဟက်ဟက် ။ ညည်းတို့လေးတွေရှိနေတော့ ငါ့လို ကောင်မကြီးကို ဘယ်သူမှ စောက်ဖက်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ) . . .

ဆိုတာကြီးကို ပြန်ကြားယောင်လာသည် ။ မိန်းမကြီးတုန်းက ရိုက်ရုံနဲ့တင် ပြီးသွားပြီး ဘာမှထပ်မလုပ် ။ ဒီအမျိုးသမီးငယ်လေးတွေကို ကျတော့ အပိုဆောင်းပြီး မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ လုပ်လို့ တယောက်တမျိုး မရိုးရအောင် ကစားနေကြသည် ။ သူတို့အလှည့် ရောက်ရင်ကော   . . .

 ကြောက်သေးတဖျန်းဖျန်း ထွက်ကျလောက်အောင် တဇတ်ဇတ်တုန်ရင်း ဘယ်သူအရင် ဈေးဦးပေါက်မလဲ စောင့်နေရတဲ့ မိန်းမငယ်နှစ်ဦး ။

. . . “ မီမီကို ” . . .

နာမည်ခေါ်သံကြီးက ဟိန်းကနဲ ။ တုန်ချိချိ ယိုင်နဲ့နဲ့နဲ့ ထသွားတဲ့ မီမီကို မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ်ကျရင်း အရှေ့ထွက်လာရသည် ။

. . . “ ချွတ် ” . . .

အမိန့်ပေးသံနဲ့ အတူ ပေါင်တဖက်မှာ ပူခနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်သူ ဂျာနယ်လစ်လေးက ခေါင်းတသွင်သွင်ခါရင်း တောင်းပန်နေသေးသည် ။

. . . “ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ” . . .

နှုတ်ခမ်းဖျားလေးက ထွက်လာတဲ့ အသံက တကယ့်ကို မြှင်းမြှင်းလေး ။ မို့အစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့မျက်ဝန်းအစုံမှာ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မှု၊ သိမ်ငယ်အားလျော့မှု တွေနဲ့ သနားစဖွယ် ပြည့်နှက်နေသည် ။

. . . “ ဖြောင်း ” . . . “ အမလေး အီးဟီးဟီး ”. . .

. . . “ ပြောနေတာ မကြားဘူးလား ” . . .

ခါးကော့သွားအောင် နောက်တချက် ထပ်တွယ်ပေးလိုက်တော့မှ မီမီကို့ ငိုသံအကျယ်ကြီး ထွက်လာပြီး

. . . “ ချွတ်ပါ့မယ် အီးဟီး ချွတ်ပါမယ် ”. . .

          တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဗလာထမီလေးကို ဖြေချလိုက်ရင်း သတင်းထောက်မလေးလည်း လူပုံအလယ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ ရှက်လွန်လွန်းလို့ အသိစိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက်နဲ့ မျက်လုံးတွေ ပြာကုန်သည် ။ မထူးမှန်းသိပေမယ့် ဆီးစပ်ဂွဆုံ ဖောင်းမို့မို့ကြီးပေါ်က စောက်မွှေးအုံကြီးနဲ့ ဖြူဖြူတင်းတင်း ချိုချိုကြီးတွေကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် မနိုင်မနင်း ကြိုးစားဖုံးကာနေရှာသေးသည် ။ ဒါပေမယ့် သစ်သားစင်ပေါ် တက်အခွမှာတော့ အရှက်ကုန်ရပြီ ။ နို့အုံအိအိကြီးက တန်း၏ ဘေးတဖက်စီကို ပြွတ်လျှံထွက်ပြီး တလုံးတခဲ ဖင်အိုးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေက တင်းဥနေသည် ။

. . . “အိ အိ ”. . .

လက်အေးကြီးလာထိတဲ့ အတွေ့ကို မီမီကို ခံလိုက်ရသည် ။ ဖင်တော့ အကိုင်ခံလိုက်ရပြီ ။ အေးစက်ကြမ်းတမ်းတဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက တင်သားနုနုပြောင်ပြောင်ပေါ်မှာ ကြက်သိမ်းထအောင် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေသည် ။ ဖင်သားတစ်တွေကို စုစုပြီး ဆွဲကိုင်လိုက်၊ ဆုပ်ကိုင်လိုက်နဲ့ ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်နဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာလေ ။ တကယ်တော့ ဒါလေးက အမြည်းလေးပဲရှိသေးသည် ။

          ဒါက ကြိမ်လုံး ရဲ့အထိ ။ မရိုက်သေးဘူး ။ အသေအချာ ရိုက်ကွင်း ချိန်နေတာ ။ အိုးအကောင်းစားကြီးကို ခွဲရမယ့် အခွင့်အရေးမို့ ဖြစ်ကတက်ဆန်း မလုပ်ချင် ။ တသက်စာမှတ်သွားအောင် တွယ်ပေးရမည် ။

. . . “ ရွှမ်း ”. . .

. . . “အီး ဟီးဟီးဟီး ”. . .

နာမယ်မှန်းသိပေမယ့် ဒီလောက်ထိနာမယ်လို့ မထင်ခဲ့ ။ မီးစနဲ့ ထိုးသလို အပေါ်ယံမှာ ပြင်းပြင်းပြပြ ပူစပ်သွားပြီး ဖင်သားအိအိကြီး အတွင်းထဲထိကို စူးအောင့်သွားတာကို ခံစားလိုက်ရတာ ။

. . . “ ရွှမ်း ”. . .

. . . “ အီး အအအအ ဟီး ”. . .

. . . “ ရွှမ်း ”. . .

အချက်ရေ အနည်းငယ်ခန့် အပြီးမှာ ဖင်ဆုံကြီးတခုလုံး မီးတိုက်ခံထားရသည့်နှယ် ပူထူထနေပြီ ။ လက်အေးကြီးက ထပ်လာထိပြန်သည် ။

. . . “ အင့် ”. . . မီမီကို့ စောက်ဖုတ်နုနုထွတ်ထွတ်ကြီး အကိုင်ခံလိုက်လို့ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားအိအိကြီး တလျှောက်ကိုလည်း လက်ညှိုးနဲ့ ဝိုက်ပြီး ပွတ်သေးသည် ။ အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ အဖုတ်ကြီးက ဝတုတ်တို့ သည်းခြေကြိုက် ဖြစ်မပေါ့ ။ နောက်ကနေ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံခုံးခုံးကြီးကို လက်ငါးချောင်းနဲ့ အားပါးတရ ဝမ်းပန်းတသာကြီး ဆုပ်ကိုင်ပစ်ပလိုက်သည် ။ ပြီးလျှင် ဆက်ရိုက်ပြန်သည် ။

. . . “ ရွှမ်း ”. . .

. . . “ အားးးးးးးးးးးးးးး အအအီးဟီးဟီး ” . . .

ဖင်တချက်ရိုက် စောက်ဖုတ်တခါနှိုက် မူဝါဒ ကျင့်သုံးတဲ့ သည်ပါးကွက်သားလက်ထဲမှာ ရှေ့ကောနောက်ပါ အောက်ပါမကျန် ဖွာလန်ကြဲဖို့ရာ မြင်တော့သည် ။

          ဆယ်ချက်ခန့် ပြီးတော့ ရိုက်တဲ့သူပြောင်းသည် ။ လူသာပြောင်းသည် မူမပြောင်း ။ ရိုက်သည် ဗြင်းသည် နိုပ်စက်ကလူပြုသည် ။ မီမီကို အာခေါင်ကွဲ မတတ် ငိုကြွေးသံတွေက ကြားရက်စရာမရှိ ။ အရှိုးရာတွေ ပေါ်စပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးကလည်း ကြိမ်ချက်တွေနဲ့ အတူ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးတွေက သက်သာလို သက်သာငြားဖြင့် ဆန့်လိုက်ကားလိုက်နဲ့ ။ အသိစိတ် ပျောက်လောက်အောင် ရက်စက်လွန်းတဲ့ အရှက်တရား ကုန်ဆုံးမှုကို ဖင်ရိုးတိုင်အောင်နာတဲ့ ဝေဒနာက ပြန်လည် အုပ်စီးမိပြန်တော့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံ လှုပ်ခါတွန့်လိမ်ဖြဲကားမိမှန်း အသိမရှိပြန်တော့ ။ ပေါင်ကြီးတွေ ကားလို့ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ထောင်မိရင် ဖူးကြွဖောင်းပြွတ်နေတဲ့ အတွင်းသားအစုံကို အရှက်မဲ့စွာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး ဖြဲပြသလို ဖြစ်ကုန်သည် ။ ဒါမျိုးမြင်တိုင်း မိုက်ရိုင်းတဲ့ ကြိမ်လုံးသမားကောင်က မနေနိုင်ဘူးထင်တယ် ။ ဖင်ကြားထဲကို ကြိမ်လုံးထိပ်နဲ့ စသလို နောက်သလို ထိုးထိုးထည့်သည် ။

. . . “ ဟာ ဖြဲပြနေပါလား ကောင်မက သောက်ရှက်ကို မရှိဘူး ” . . .

ကြိမ်ချောင်းထိပ် မာတုံးတုံးကြီးက အင်္ဂါဇာတ်အပြွတ်ကြီးကို ဖိမိသလို စူပွပွ စအိုခေါင်းလေး ကျိန်းသွားအောင်လည်း ဆောင့်ထိုးမိသည် ။ တခေါက်ကျတော့ အရှေ့က ကောင်မလေးတုန်းကလို ရိုက်တာ ။ ဖုတ် ဖုတ် ဖုတ်ဖုတ် ဖုတ်ဖုတ် ဆိုပြီး အဖုတ်အုံမို့မို့ကြီးကို ဆက်တိုက်ပင့်ရိုက်သည်မို့ ဖင်ကြောတွေ ရှုံ့ပြီး ဖင်ကြီးလိမ်သွားအောင်ကို ခံစားရလိုက်သည် ။

          သူငယ်ချင်းညီမလေးရဲ့ အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး မေသက် ရင်ထဲမှာမချိဘူး ။ သူလည်းပဲ ခံရပေအုံးမည် ။ ကြည့်ပါဦး သတင်းထောက်မအပျိုလေးရဲ့ အနူးညံ့ဆုံးသော အတွင်းအင်္ဂါတွေကို သိက္ခာတန်ဖိုး မရှိသလို ဖြဲလိုက်၊ နှိုက်လိုက်၊ ရိုက်လိုက်နဲ့ လူစင်စစ်ကနေ ဟီရသြတ္တပ္ပတရား ကုန်ပြီး အဟိတ်တိရိစ္ဆာန်နီးနီး ဖြစ်အောင်ပြုနေသည် ။ နောက်ထပ် ဆယ်ချက်ပြည့်ပြန်တော့ နောက်လူတယောက် ထပ်ပြောင်းပြန်သည် ။ မီမီကိုလေးလည်း မြော့မြော့ပဲ ကျန်တော့သည်ထင်ရဲ့ တအီအီ အသံကြီးသာ ထွက်နေတော့သည် ။ သည်ကြားထဲ ရပ်ကြည့်နေသူထဲက ယူနီဖောင်းတယောက်က မိန်းမသားတဦး၏ ငရဲခန်းကို ဖုန်းဖြင့် မှတ်တမ်းတင်နေသေးသည် ။

  နောက်ဆုံးလူက အဆိုးဆုံးဟု ဆိုရမလား ။ အသာမဲမဲ ဂင်တိုတိုလူက ရဲရဲတွတ်နေပီဖြစ်တဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ပြီးတော့ ဖင်ကြားကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ပြီး

. . . “ ဆရာ သတင်းထောက်မ ပစ္စည်းကြီးကလည်း မသေးဘူးနော် ”. . .

. . . “ ဟေ့ကောင် သူ့ပစ္စည်းကိုင်ပါတယ် ဆိုပြီး ငါတို့ကို ဂျာနယ်ထဲ ထည့်ဆော်နေအုံးမယ်ကွာ ဟားဟား ” . . .

ခဏတာ ရပ်သွားတဲ့ အရိုက်အနှက် အပြီးမှာ အသိစိတ် ပြန်ဝင်လာပြီလည်း ဖြစ်နေတဲ့ မီမီကို ဖင်ဖြဲ အကြည့်ခံနေရမှန်း သိတော့ နှလုံးခုန်ရပ်မတပ်ပဲ ။

. . . “ ဟုတ်လား  နင် ငါ့တို့ မကောင်းကြောင်းရေးမှာလား ”. . .

. . . “ ဖြေလေ စောက်ကောင်မ ဒီလိုနှိုက်တာလား ဟုတ်လား ”. . .

          လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ပစ်ပစ်နှစ်နှစ်ကြီး အုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည်မို့ တွန့်ခနဲ ။ မီမီကို့ဘဝက သေသွားသည်ကမှ ကောင်းအုံးမယ် ။ အခုတော့ လူတွေ တအုံတမရှေ့မှာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဖင်ဖြဲခံရရင်း စောက်ပတ်ကြီးကို အဆော့ခံနေရသည် ။ နူးနူးညံ့ညံ့ တင်းတင်းစေ့စေ့ ပွင့်လွှာနှစ်ချပ်ကြား တိုးဝင်လာတဲ့ လက်ညှိုးတုတ်တုတ်က စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းထဲမှာ အောင့်သွားအောင်ကို ကညော့သွားသည် ။

. . . “ ကောင်မဟာက ကျပ်နေတာပဲ ဆရာ ”. . .

ကောင်းကြသေးရဲ့လား ။ အပျိုလေးပဲ ဟာကို ကျပ်စီးနေမှာပေါ့ ။

. . . “ ဟေ့ နင်စပ်စုချင်သေးလား ငါတို့အကြောင်း ဖြေလေ ဒီဘက်လှည့်စမ်း ”. . .

မျက်နှာ နုနုလေးက ငိုရလွန်းလို့ မို့အစ်နေပြီ ။

. . . “ မဖြေဘူးလား ”. . .

          လက်မနှင့်လက်ညှိုးဖြင့် နှုတ်ခမ်းသား တစ်တစ်ဖောင်းဖောင်းကြီး တဖက်ကို မိမိရရ ဆွဲလိမ်ထားလိုက်ရင်း မေးသည် ။ နေမထိ လေမထိ အသားနုလေးမို့ နာလိုက်တာ နာလိုက်တာ ။ သူ့ ရည်းစားဦးလေးပင် မရောက်ဖူးသေးသည့် အစိတ်အပိုင်းတွေ ခုတော့ သူများဖို့ ဖြစ်ကုန်ပြီ ။

. . . “ အီးဟီး ကြောက်ပါပြီရှင့် မှားပါပြီရှင့်  ” . . .

. . . “ ဟားဟား ဟားဟား ” . . .

အော့နှလုံးနာစရာ လှောင်ရယ်သံတွေက ခန်းလုံးညံသွားသည် ။ ဆရာနှုတ်ခမ်းမွှေး ခုံမှထပြီး မီမီကို ဘေးနားကို လျှောက်လို့လာသည် ။

. . . “ သတင်းထောက်ဆရာမလေး ကျုပ်တို့ ကြိမ်ဒဏ်အကြောင်း သိသွားပြီလား ။ ကိုယ်တွေ့ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ ဟုတ်လား ” . . .

. . . “ သိပါပီရှင့် ကြောက်ပါပီရှင့် အိအီး ” . . .

. . . “ ရေးချင်သေးလား ” . . .

. . . “ အိအိအအ မရေး မရေးတော့ပါဘူး အီးး ” . . .

. . . “ ဟားဟား ခင်ဗျားလေးက ပြုပြင်ပေးလို့ တယ်မြန်ပါလား ”. . .

အသားနုလေး ပြုတ်တူနဲ့ ညှပ်ခံထားရသလိုမို့ တွန့်တွန့်လူးနေတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်ဆီကို မေးခွန်းတွေ မေးရင်း ညတာရှည်အောင် လုပ်နေသည် ။

. . . “ ကျုပ်တို့ရဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ကကော ခင်ဗျားလေးတို့ ထင်ခဲ့သလို မှားယွင်းတဲ့ အရာလား ”. . .

. . . “ အိအိ မမှားဘူး မမှားပါဘူးရှင် ဟီးအီးဟီး ”. . .

. . . “ မမှားလို့ပဲ ခင်ဗျားလေးတောင် လိမ်မာသွားပြီ ဟားဟား ဟေ့ကောင် နောက်၁၀ချက် ဆက်ချကွာ ” . . .

. . . “ ဟီးအီးးးးးး မရိုက်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ တော်ပါတော့ အားးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

တော်တော်ကြာကြာ ဆွဲလိမ်ထားရတဲ့ စောက်ပိအသားတစ်လေးကို လွှတ်ရတော့မှာ အတော်နှမြောသွားပုံရသည် ။

ပြန်အလွှတ်မှာ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးပေါ်က စမ်းမိတဲ့ အမွှေးလေးတွေကို ဗြုတ်ခနဲ  စုဆွဲသွားတာ စောက်ဖုတ်သားတစ်လေးတွေပါ ပြုတ်ပါသွားသလား အောက်မေ့ရအောင် အီစိမ့်ကုန်တာ ။ ဟိုအကောင့် လက်ထဲမတော့ စောက်မွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်လေး လေးငါးပင်လောက် ပါလာသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အီးယားးးးးးးးးးးးးး အိအိအီးဟီးဟီး ” . . .

          ထမီရင်လျားနဲ့ မျက်လုံးအဝိုင်းသား ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ပွဲကြည့်နေရတဲ့ မေသက် သိသွားပြီ ။ ဟိုသတ္တဝါတွေက သူတို့ကို ဦးချိုးချင်တာ ။ မိန်းမပျက်တွေထက်ကို အရှက်သိက္ခာကုန်ပြီး ဦးကျိုးသွားတာကို မြင်ချင်နေတာ ။ ရဲရဲတောက် သတင်းသမားလေး မီမီကို ဖင်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပညာအပေးခံလိုက်ရတော့ မရဲနိုင်၊ မစွာနိုင်၊ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး ။ နှုတ်ခမ်းမွှေးတို့ အုပ်စုလိုချင်နေတာ ဒါမျိုးပဲ ။ ပါးပြင်ပေါ် စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်ပူတွေထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှု၊ ရှက်ကြောက်မှုတွေ အပြင် ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေပါပါလာသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး. ”. .

အချက်ရေ ပြည့်ဖို့နီးလာတာနဲ့ အမျှ ငယ်သံပါအောင် အော်သံကြီးက ခြောက်ခြားစရာပိုကောင်းလာသည် ။ ရေတူတူချိုးရင်း ဆော့ကစားနေကြ မီမီကို့ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးက မြင်ရက်စရာ မရှိအောင် အရှိုးရာအထပ်ထပ်နဲ့ နီရဲယောင်ကိုင်းနေပြီ ။ သူတို့ အိုးချင်းတိုက်တမ်း ဆော့တုန်းက မကွဲခဲ့တာ ခုမှပဲ အပျိူမအိုးကြီး ကွဲတော့မယ် ။

. . . အားးးးးးးးးးးးးးးးးးလားလားလား သေပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

အားလုံးပြီးသွားတော့ ကောင်မလေး တအီအီနဲ့ လက်တွဲလွဲ ခြေတွဲလွဲ ဖြစ်နေပြီ ။ ပြန်ဆင်းရတော့ အကွင်းလိုက်ပုံနေတဲ့ ဗလာထမီကိုလည်း ကုန်းမကောက်နိုင် ။ အတွေ့အကြုံရှိပုံရတဲ့ အာဏာသားတွေက စေတနာရှိလွန်းလို့ မဟုတ်ပဲ ပစ်လဲသွားမှာ စိုးလို့ထင်ပါရဲ့။  ချိုင်းကနေတော့ မပြီးတွဲပေးသည် ။ အရင်ကလည်း အချက်သုံးဆယ် ဆော်ပလော်တီးခံရတဲ့ သူတွေ ထမီမကပ် သတိမကပ်တော့ပဲ တရွတ်ဆွဲ တွဲယူရတယ်ဆိုတာ သူတို့ မေးမြန်းတုန်းကတည်းက ကြားဖူးပြီးသားတွေပဲ ။

          မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မျော့တော့တော့နဲ့ ပါလာတဲ့ ဂျာနယ်လစ်မလေးကို တွဲထားတာ လွှတ်လိုက်တော့  မေသက်ဘေးမှာ ခွေခွေကလေး ပုံကနဲပဲ ။

. . . “ ဖြစ်ရလေ မီမီရယ် ” . . .

အကောင်တကောင်က သံမံတလင်းပေါ်က လုံကွင်းကို ခြေထောက်နဲ့ထိုးကော်ပြီး သူတို့ဆီကို ကန်ပေးလိုက်သည် ။

ဖင်တုံးလုံးနဲ့ ကောင်မလေးခမြာတော့ ပုံစံပြန်ထိုင်နိုင်မည့်ပုံ လုံးလုံးမပေါ် ။ ထမီကို ကောက်ပြီး မီမီကို့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခြုံပေးတော့

. . . “ ဟေ့ ဟေ့ ဘာမှကယ်တင်ရှင် လုပ်မနေနဲ့ နင့်အလှည့် ” . . .

. . . “ ရှင် ” . . .

. . . “ မေသက် မမေသက် . . . လာ ထွက်ခဲ့ ” . . .

 မေသက် အားတင်းကာ မတ်တပ်တင်းတင်း ရပ်လိုက်ပြီးတော့ တလှမ်းချင်း ရှေ့ကိုလှမ်းထွက်သွားသည် ။ နားထင်ထောင့်မှာ တိုးဆောင့်နေတဲ့ သွေးခုန်မှုတွေက တဒိန်းဒိန်းဖြင့် ကျယ်လောင်လှသည် ။ သတ်မှတ်နေရာမှာ ရပ်လိုက်ရင်း အပြောမခံတော့ပဲ ကိုယ့်ထမီစကိုယ် ကိုင်လိုက်တော့ လက်တွေတုန်နေသည် ။ ဝမ်းပန်းတနည်း ရှိုက်သံအကျယ်ကြီး ထွက်လာရင်း ထမီကို ကွင်းလုံးဖြည်ချလိုက်သည် ။ ခေါင်းထဲမှာတော့ ရှက်စိတ်ကြောင့် မိုက်ခနဲ ။

          သည်လောက် အံကိုကြိတ်ပြီး စိတ်ကို တင်းထားတာတောင် ဖင်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားပြီးသော ရှက်ရွံ့ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တွေ ထိန်းမရပဲ တလဟောစီးကျပြီး ငိုသံကြီးလည်း ထွက်လို့လာသည် ။ မီမီ့တုန်းကလိုပဲ လက်ဖဝါးသေးသေးလေး နှစ်ဖက်ကို အားကိုးပြီး အတွင်းသားတွေကို အရူးမတယောက်လို ဆောက်တည်ရာမဲ့ ဖုံးကာဖို့ ကြိုးစားနေမိသည် ။

. . . “ ဟေ့ ဒေါက်တာဒေါ်မေသက် ဒီဘက်လှည့်ပါအုံး ” . . .

. . . “ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးမှာချထားစမ်းပါ ။ ဘာတွေအခုမှ ရှက်နေတာလည်း ကျုပ်ကိုကြည့်စမ်း ” . . .

လုံးတင်းပြွတ်နေတဲ့ ချိုဗူးကြီး တခိုင်၊ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ဆီးစပ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ ပြီးတော့ မို့အစ်နေပေမယ့် ကျက်သရေရှိရှိ ချောမောနေဆဲ မျက်နှာလေးတခု ။ ရဲရဲတွတ်နေတဲ့ ပါးပြင်နုနုမှာ စီးကျနေတဲ့ ငိုမျက်ရည်တွေက ကြမ်းပြင်တိုင်အောင် ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျနေသည် ။

. . . “ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ လုပ်ရပ်မှားတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံပြီမလား ” . . .

. . . “ ဖြေလေ ” . . .

          ဝမ်းသာအားရနဲ့ စက်ဆုပ်ဖွယ်အတိ အကြည့်တွေကြောင့် ရင်ဘတ်ထဲမှာ စူးအောင့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဒါပေမယ့် မျက်လုံးချင်းစေ့စေ့ အကြည့်မှာ ဘယ်နားမှာ ပုန်းနေမှန်း မသိတဲ့ မာနစိတ်က ချက်ချင်းကြီးကို ခေါင်းထောင်ထလာသည် ။ ကုန်းကောက်စရာ မရှိအောင် အရှက်ကွဲပါစေ ၊ အရေပြားတွေ စုတ်အောင် အသားနာပါစေ ။ မာနကိုတော့ဖြင့် မချနိုင် ။ အထူးသဖြင့် သူတို့မမှားဘူး မှန်တယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ မှန်တယ်ထင်ရင် ရဲရဲရင်ဆိုင်ဝံ့တဲ့ စိတ်ဓာတ်အခံကြောင့်လည်း ပါသည် ။ ကာယဗလမှာ အားချင်းမတန် မယှဉ်နိုင်လို့ အလဲအကွဲပေမယ့် စိတ္တဗလ ခိုင်ခိုင်မြဲရမည် ။ သည်လို စက်ဆုပ်စရာ သတ္တဝါတွေကိုတော့ဖြင့် ဘယ်တော့မှ အရှုံးမပေးနိုင်ဘူး ။

. . . “ ကျမတို့ မမှားဘူး ”. . .

. . . “ ဘာ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် ကျမတို့လုပ်တာ လုံးဝမမှားဘူး ။ ရှင်တို့လို လူယုတ်မာတွေ လက်ထဲက လွတ်အောင် မရှောင်နိုင်တာပဲ မှားတယ် ” . . .

လုံး၀ မျှော်လင့်မထားတဲ့ အဖြေကြောင့် ဆရာသမား အတော်အံ့သြသွားပုံရသည် ။ ပြီးတော့ ငယ်သားတွေရှေ့ဆိုတော့ အမြီးတက်နင်းခံရသလို ဒေါတခွီးခွီး ဖောင်းပြီ ။

. . . “ဟေ့ကောင် ဒီကောင်မကို ဖင်ကွဲအောင် ရိုက်ကွာ ” . . .

          တချိန်က တွေးကြည့်ရင်း အာသာဖြေခဲ့သည့် ဘဝမျိုးကို ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ရောက်သွားခဲ့ပြီ ။ သူ့ဖင်လုံးကားယားကြီး နောက်ကနေ ပြူးပြဲထွက်နေမယ့် အစိတ်အပိုင်းတွေကို ကြည့်ပြီး နှာဘူးထနေမယ့် ယောင်္ကျားတွေ တအုပ်ကြီးပါလား ။ သည်အတွေးနှင့် အတူ ဆီးခုံကြီး တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်လာသည် ။

. . . “ ဆရာ ဒီကောင်မ ဖင်ကြီးကို ရိုက်ရမှာ နှမြောစရာကြီးဗျာ ” . . .

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးအိနေတဲ့ နေမထိ လေမထိ ဖင်သားကြီးကို ကိုင်ကြည့်လိုက်ရင်း ပါးကွက်သားဝတုတ် နှမြောတသသ ဖြစ်နေသည် ။

. . . “ဘာမှညှာမနေနေ့ ဟေ့ကောင် စုတ်ပြတ်သက်သွားအောင် ရိုက် ” . . .

လက်ပြန်ရုပ်သွားပြီး အေးစက်စက် ကြိမ်သားက တင်ပါးကြီးပေါ်လာထိတော့ မွှေးညှင်းလေးတွေ ထောင်အောင် ကြက်သိမ်းထသွားတယ် ။ အဟုတ်တကယ် အရိုက်ခံရတော့မယ် ပါလား . . . အိမ်မက်ဆိုး တခုသာ ဖြစ်လိုက်ပါ အခုပဲ လန့်နိုးလိုက်ပါတော့ ဆိုပြီးလည်း တောင်းဆုတွေ အခါခါပြုနေမိသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အိအိအ ” . . . တင်ပါးထဲ အောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် အံကိုခဲပြီး ခံသည် ။

ကန့်လန့်ဖြတ် အရှိုးရာကြီးက ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးပေါ်မှာ ထင်းခနဲ ပေါ်လာသည် ။

 . အတော်နုတဲ့ ကောင်မပဲ ဒါတောင် ကြိတ်ခံချင်နေသေးတယ် . . ဝတုတ်တွေးလိုက်မိသည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “ အိယားးးးးးးးးအီးဟီး ” . . .

ရိုက်ချက်တွေ ခနရပ်သွားသည်မို့ သက်သာရာရမလား ထင်လိုက်မိပေမယ့် အမှားကြီးမှားမှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်ရပြီ ။ စပ်ဖြင်းဖြင်း တင်ပါးပေါ်ကို ရောက်လာတဲ့ လက်ဖဝါးမာမာကြီးက လျှိုကြားထဲ တရွေ့ရွေ့တိုးဆင်းသွားသည် ။ နှိုက်ခံရတော့မယ် ။ နှိုက်. .  နှိုက်ပြီ အင်းးးးးးးးးးးးးးး . . .

          မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ လို့ စိတ်ထဲမှာ တသွင်သွင် ပြောနေပေမယ့် လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ အထိမှာ စောက်ခေါင်းဝထဲ ပုရွက်ဆိတ်အုံကြီး ဝင်လာသလိုပဲ ရွစိတက်လာသည် ။

. . . “ အ အ . . . မလုပ် အီးဟီးဟီး ”. . .

နှိုက်တာကတော့ နေရာစုံပဲ ။ မာကြမ်းတဲ့ လက်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော်ပတ်စားနေသလားမှတ်ရတယ် ။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် မြောင်းကြီးထဲမှာလည်း လက်ညှိုးကြီးက လက်ဝဲရစ်လှိမ့်သည် ။ ဖူးကြွနေတဲ့ ဘေးသားတစ်တစ်လေးကိုလည်း ကိုင်သည် ။ ပြီးတော့ အသည်းထဲမှာ ယားကျိကျိဖြစ်စရာ ဖင်ခေါင်းဝလေးက အသားနုလေးကိုပါ လက်သည်းနဲ့ ခြစ်တာ . . . အမလေးလေး ။ ပြီးလျှင် ဖင်ပြောင်ကြီးကို တခါပြန် ဗြင်းပြန်သည် ။

. . . “ ရွှမ်း ”. . .

. . . အီးဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးဟီးဟီး ” . . .

ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့် ဖင်သား ဂွကြား မခွဲခြားပဲ နှိပ်စက်ကလူ ပြုတာကို လှိမ့်နေအောင် ခံနေရပြီ ။

ဆယ်ချက်ပြီးတော့ ဒုတိယလူအလှည့် ။

          မာနက ငယ်ထိပ် တက်ဆောင့်နေပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ မီမီကို ထက်ပင် နုသေးသည့် အမျိုးသမီးပေမို့ အနာသည်းလာသော အခါ အံကြိတ်မခံနိုင်တော့ ။ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနဲ့ လူးခါနေရပြီ ။ အဆီတထပ် အသားတထပ် ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ကြိမ်တချက် ထိလိုက်တိုင်း နစ်နစ်ဝင်သွားပြီး အုန်းနို့ကျောက်ကျောတုံးကြီးလို တုန်တုန်တက်သွားတာက အသည်းအေးစရာ ။

 

          ပူထူ ရဲပြီးနာကျင်နေတာကနေ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်အကိုင်ခံရသည်မို့ အသိပြန်ဝင်လာပြန်သည် ။

ဒီလူ့လက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဖူးဖူးကြီးကြား အလျားလိုက်ဆော့နေရာကနေ လက်ညှိုး၂ချောင်းပူးက စောက်ခေါင်းထဲ အတင်းတိုးဝင်လာသည် ။ လုံးဝကို အညှာအတာ မရှိ ။

. . . “ ဆရာ ဒီကောင်မက တချက်ထဲပဲဆရာရေ ဝင်သွားတယ် ” . . .

. . . “ ခံပြီးသားကြီးမို့ နေမှာပေါ့ကွာ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ် ဆရာ ခိုးခိုးပြီး ဖာခံစားနေလားမှ မသိတာ ” . . .

သည်စကားက မေသက် အရှိုက်ကို ဆောင့်ကန်ခံရသလို အောင့်နေအောင် ခံပြင်းရသည် ။

. . . “ ဟေ့ကောင် သိပ်မလုပ်နဲ့အုံး ဒီဒေါက်တာမက ဘာအဖွဲ့အစည်းက ဆိုပဲ မင်းကို လက်နဲ့ မုဒိန်းကျင့်ပါတယ်ဆိုပြီး တရားစွဲ ထောင်ချနေအုံးမယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ်လား ဆရာမ ကျုပ်ကို ဖမ်းမှာလား ဟားဟား ” . . .

ဟိုလူက သူ့မျက်နှာဘေး လာကြည့်ရင်း အားရပါးရလှောင်သည် ။ ကြည့်စမ်းပါအုံး ။ လူပုံက စုပ်ပြတ်ပြတ်နဲ့။ ဒီလို လူပေါင်းစုံရဲ့ အဖုတ်နှိုက်တာ ခံနေရတဲ့ ဘ၀ သူတို့ပြောသလို ဖာသယ်မ ဘဝနဲ့ ဘာခြားသေးလဲ ။ သည်လို တွေးမိတော့ မချိတင်ကဲ ဝမ်းနည်းစိတ်က ရင်ထဲလာဆို့သည် ။

. . . “ ရွှမ်း ” . . .

. . . “အီးယားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး” . .  .

ဘယ်ဘဝက အငြိုးနဲ့နိုပ်စက်နေမှန်းမသိ ။ ကလန့်တာခံရပြန်သည် ။ မိန်းမကိုယ်တင်မက ဖင်ဝကိုပါ လက်ကမြင်းတာ ။ နောက်ပြီး ကြိမ်လုံးထိပ်နဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်တိုင်း အသားနုလေးတွေမို့ နာကြိမ်းကြီး ဖြစ်ဖြစ်သွားသည် ။

          ဒါပေမယ့်လည်းလေ နာတာကနာပဲ ။ သည်မျှထိအောင် ဖီလင်ဒေသလေးကို ကညော့ပြီး အနှိုက်ခံနေရတော့ နဂိုတည်းက စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတဲ့ အခံလည်းရှိ လက်ဆော့ခြေဆော့လည်း ရှိတဲ့ မေသက်ရဲ့သွေးသားတွေက သူ့ရဲ့ အသိစိတ်ကို သစ္စာစဖောက်နေပြီ ။ ပေါင်ရင်းဂွဆုံအဖုတ်ကြီးကို ပျားအုံကြီး လာကပ်ထားသလို တအုံးအုံး တစူးစူး ဖြစ်နေရင်းက အချိုသကာပျားရည်တွေ ယိုစီးလာသည် ။

          နောက်ဆုံးဖြစ်တဲ့ အသားမဲမဲလူက မီမီကို့တုန်းကလိုပင် စကတည်းက ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဖင်နှစ်လုံးကြား လက်အရင်ရောက်လာသည် ။

. . . “ စောက်ကျိုးနဲဟ ရွှဲနစ်နေတာပဲ ” . . .

ပြွတ်ခနဲ နေအောင် လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ရင်း သူ့လက်မှာ စိုနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်သေးသည် ။

. . . “ ဟုတ်တယ် ဆရာ ဒီကောင်မ စောက်ရည်တွေကို ရွှဲနစ်နေတာပဲ ” . . .

. . . “ ဟေ ” . . .

မေသက် ခေါင်းထဲ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလိုပဲ ။ ဒီလောက် စောက်ရှက်ကွဲနေတာတောင် ဒီစောက်ပတ်က ရွပြီး အရည်ထွက်ရသေးတယ်တဲ့ ။

. . . “ ဟိုကောင် မင့်ဒါတောင် မသိဘူး ။ မင်းကောင်မကြီးက မင်းနှိုက်တာခံပြီး အရည်ထွက်နေတာ ” . . .

အရှေ့ကလူက ဝမ်းသာအားရ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြင့်

. . . “ ထင်တော့ထင်သားဗျ ။ ဒါကြောင့် ချွဲကျိကျိ ဖြစ်နေပါတယ်လို့ ။ ချွေးတွေပဲထွက်သလား သေးပဲထွက်ကျသလား ထင်နေတာ ” . . .

. . . “  အာစရိယတို့ လာကြည့်လာ ” . . .

နှုတ်ခမ်းမွေး ထိုင်ရာမှထလာသလို သူ့ဘော်ဒီဂတ်နှင့် အပေါင်းအပါတွေလည်း မေသက် ခြေရင်းနား စုပြုံရောက်လာကြသည် ။

အသားမဲနဲ့လူက ကြိမ်လုံးကို သူများဆီ ခေတ္တလှမ်းပေးလိုက်ရင်း

. . . “ ဒီမှာ ဆရာ ” . . .

မေသက် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရကြီး ဖြဲပြသည် ။ . . . ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် . . . ဖင်ပြဲထွက်မတတ်ကို ဖြဲချလိုက်တာ ။

          ဟုတ်သည် ။ ဖင်ဆုံကြီးအရင်းက အမွှေးအမျှင်မရှိ ဖူးအစ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးက ထွက်ကျထားတဲ့ အရေပေပြီး စိုရွှဲပြောင်လက်နေသည် ။ မဟားဒယား ဖြဲခံထားရတာ့ ဖင်ခေါင်းညိုညိုလေးကလည်း စူပွပွနဲ့ ဟစိစိ ဖြစ်နေတယ် ။ ဆေးကျောင်းတတ်တုန်းက လိပ်ခေါင်းလူနာကို မညှာမတာ ဝိုင်းကြည့်ခဲ့တာ ဝဋ်လည်ပြီ ။ ဖင်အဖြဲခံထားတဲ့ ဆရာဝန်မကို ဝိုင်းအုံကြည့်နေတဲ့ ယောင်္ကျားသားတွေမှ တပြုံကြီး ။

. . . “ အေးဟုတ်ပါရဲ့ ” . . .

နီနီရဲရဲ စောက်ခေါင်းဝကြီးကနေ အရည်တွေ ယိုစီးကြနေသည် ။ စောက်ပတ်အဝကို ဖြဲအကြည့်ခံနေရမှန်း သိတော့ စောက်ရည်တွေ ဒလဟောထွက်ကြကုန်သည် ။ ယူနီဖောင်းဝတ် လူမိုက်ကြီးတွေ ဝမ်းသာအားရ တဟဲဟဲ တဟားဟားနဲ့ သဘောတေ့ွ နေကြတာမှ တရုံးရုံးပဲ ။ ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်းတင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကလည်း အနီးကပ်ပင် ရိုက်နေသည် ။

. . . “ ဒေါက်တာမ ဖင်အရိုက်ခံရပြီး နှာဘူးစိတ်တွေ ဖြစ်နေတာဟ ဟားဟား ဟားဟား  ”

 ရှက်လိုက်တာ ပြောမနေနဲ့ ။ မျက်ရည်တွေ နှာရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို ဘယ်နားဝှက်ထားရမလဲ မသိဘူး ။

ကြမ်းပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ကောင်မလေးတွေပါ တအံ့တသြ ဖြစ်ကြရသည် ။ ဒေါက်တာမ စောက်ပတ်ထဲက နှာဘူးရည်တွေ ထွက်နေတယ်တဲ့ ။ ဒီလောက် သေလုမြောပါး ဝတ်လစ်စလစ် အရိုက်ခံနေရတာတောင် အဲဒီ့ မိန်းမ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ။

. . . “ ခင်ဗျား ကြိမ်ဒဏ်အပေးခံရတာ စိတ်တွေ ထနေသလား ” . . .

. . . “ မဟုတ်ဘူး ဟီးဟီးအီး မဟုတ်ဘူး ”. . .

. . . “ ဟေ့ကောင် ဒီကောင်မ ခုဒီမဟုတ်ဘူး ငြင်းနေသေးတယ် ပြလိုက်စမ်းကွာ ။ သူ့စောက်ရည်တွေ သူ့ပြန်ပြလိုက် ” . . .

. . . “ အိ အိ ”. . .

          နှုတ်ခမ်းမွှေး ဘော်ဒီဂတ်တကောင် လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဗလွတ်ဗလွတ် နေအောင် စောက်ခေါင်းထဲကို မွှေလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ နေအောင် ထွက်ကျကုန်သည် ။

. . . “ အ အအ အင်း အိအိ အိအင်းးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

မေးတွေပါ တဂတ်ဂတ်ရိုက်ပြီး အကြောတွေပါ ဆွဲကုန်ရင်း လုံးတီးခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ဆန့်တငင်ငင်နဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွှေ့သလို ခါရမ်းကာ အာခေါင်သံကြီး ထွက်လာသည် ။ ဘာဖြစ်သွားမှန်း သိကြသည်မို့ ပရိသတ်အားလုံးပင် တအံ့တသြ တယောက်မျက်ခွက် တယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးပျော်ဟားကြပြန်သည် ။

. . . “ မော့ကြည့်လေ ဒေါ်မေသက် ” . . .

လက်ညှိုးပေါ်မှာ ပေပွနေတာ စောက်ရည် ဖြူပြစ်ပြစ်တွေမှန်း ငြင်းမရ ။ နှုတ်ခမ်းမွှေးက ဘယ်နှယ့်တုန်း ဆိုတဲ့ မျက်နှာဖြင့် ကြည့်သည် ။

. . . “ ဒီကောင်မကို ငါးချက်လောက် ထပ်ကျွေးလိုက်ပါအုံးကွာ ပြီးမှ စကားဆက်ပြောကြတာပေါ့ ” . . .

အသားမဲက သူ့ကြိမ်စကြာကို ပြန်ယူလိုက်ပြီး အရိုက်ဇာတ်လမ်း ပြန်စသည် ။

. . . “ ရွှမ်း . . . အီးးးးးးးးးးးးဟီးးးးးးးအီး ” . . .

လုံးလုံးအိအိ ဖင်ကြီးမှာ အရှိုးရာတွေတင်မက သွေးခြေတွေပါ ဥနေပြီ ။ မေသက်ရဲ့ ငယ်သံပါအောင် အော်သံကြီးလည်း အခန်းထဲ ပြန်လည် ဖုံးလွှမ်းသွားပြန်သည် ။

. . . “ ကဲ ကျုပ် ခင်ဗျားကို မေးထားတဲ့ မေးခွန်းကိုပဲ ပြန်မေးမယ် ။ ခင်ဗျားတို့ လုပ်ရပ် မှားသလား ” . . .

အသက်ရှုမဝသလို ရှိုက်နေရတဲ့ မေသက်မျက်နှာနား ကပ်ရင်း ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေး မေးလိုက်သည် ။

. . . “ အိ အိ အိ ” . . .

မဖြေနိုင်သေး ။ အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိတော့ဘူးလားလို့ ထင်ရအောင် ပူထူကျိန်းစပ်နေသည် ။ မီမီကို တုန်းကလိုပဲ ဆရာသမား အမေးမှာ အသားမဲကောင်က ဖင်ကြားထဲ လက်သွင်းလိုက်ရင်း အသားနုလေးကို ဆွဲလိမ်ထားလိုက်သည် ။

. . . “ အိအိ နာ နာ အ ” . . .

အရည်တွေနဲ့ ချောနေတာမို့ နှုတ်ခမ်းသား နောက်တဖက်ကို ပြောင်းပြီး ဆိတ်ထည့်လိုက်ပြန်သည် ။

. . . “ ဒီဆရာဝန်မက အတော်ခေါင်းမာတယ်ကွ ။ အသားနာချင်ပုံရတယ် ” . . .

ပေါင်းစုံ အလုပ်ခံထားရလို့ စောက်ဖုတ် ဘေးနှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေလည်း ယောင်ကိုင်းကုန်ပြီ ထင်တယ် ။

 

          မိပြီ ။ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးတုတ်တုတ်ကြမ်းကြမ်းကြီးကြား မေသက်ရဲ့ ရသာဖူးအစိလေး အညှပ်ခံလိုက်ပြီ ။

သည်ပြောရခက်တဲ့ ဒေါက်တာမ သင်းစောက်စိကို အားကုန်ထည့်ရင်း ဖိချေပလိုက်သည် ။

. . . “ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . .

ဒီတခေါက် အော်သံကြီးက အသက်ပါ ပါသွားမလား ထင်ရသည် ။ နာလွန်းလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး တခုလုံးကို လူးလိမ့်ခါရမ်းရင်း သစ်သားတန်းပေါ်က လှိမ့်ချဖို့ပါ ရုန်းကန်တာကြောင့် ဝတုတ်တို့နှစ်ယောက် အမြန်ပင် ကူပြီး ဖိချုပ်ထားလိုက်ရသည် ။

. . . “ ဟာ ဟေ့ကောင် မင်းဘာလုပ်လိုက်တာလဲ ” . . .

. . . “ အညှာမိသွားတာလေ ဆရာရဲ့ ။ စောက်ကောင်မ မေးတာဖြေရင်ဖြေ မဟုတ်ရင် နင့်ဟာလေး ပုပ်အောင်လိမ်ပစ်မှာ ” . . .

. . . “ အိအိအိ မှားပါတယ် မှားပါတယ် အီးဟီး ကျမတို့ မှားပါတယ်ရှင် တောင်းပန်ပါတယ် ” . . .

. . . “ ဘာမှားတာတုန်း သေချာဖြေလေ ” . . .

. . . “ တောင်းပန်ပါတယ် အီးဟီးဟီး အကုန်မှားပါတယ် ” . . .

. . . “ ခင်ဗျားလို မိန်းမတွေကို အခုလို ကြိမ်ဒဏ်ရိုက်တာကော ရိုက်သင့်လား ဖြေလေ ” . . .

. . . “ ရိုက် ရိုက်သင့့်ပါတယ် အအအိ အ ” . . .

ရသာဖူးလေး ကို အညှပ်ထားရသည်ကို မလွှတ်ပေး။ တီကောင် ဆားတို့ခံရသလို မေသက် ကိုယ်လုံးတီးကြီး တွန့်တွန့်လူးနေသည် ။

. . . “ လွှတ်ပေးပါရှင့့် အီးဟီးအီး ရှိကြီးခိုးပါတယ် ကျမတောင်းပန်ပါတယ် အိအီးးအားဟားးးးဟားးအီးယား ” . . .

          မေသက် နာလွန်းလို့မခံနိုင်တော့ ။ တသက်လုံး တယုတယနဲ့ ဥလာတဲ့ အစေ့လေး ၊ ခံစားမှု အထိပ်အထွတ်ရောက်အောင် ပို့ပေးနေကျ ပူစီသီးလေး ခြေမွခံနေရသည် ။ ဖင်ဆုံကြီးတွေ ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ လွတ်များသွားမလား လှုပ်ခါနေပေမယ့် ပလာယာနဲ့ ညှပ်ထားသလား မှတ်ရတယ် ။ ရက်ရက်စက်စက် နာပေမယ့် ဘယ်လိုရုန်းခါခါ လုံးဝမလွတ်သွား ။ အရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ ကြားက စောက်စိ အပြွတ်လေး လွတ်မသွားအောင် ဆွဲညှပ်ထားသည်မို့ သမန်ကာလျှံကာ လိမ်ထားတာ မဟုတ်ပဲ အရင်းသားတစ်လေးကနေ ထိပ်ဖူးအဖျားထိ အတင်းကြီး ဖိညှပ်ပြီး ဆွဲလိမ်ထားရတာ ။ သည်တော့ နာလိုက်သည်မှာ ရစရာမရှိ ။ အဖူးလေးကော အနားက အသားနုလေးတွေပါ ပုပ်ကုန်ပြီတောင် ထင်ရတယ် ။

ခံသူကခံရသလို လုပ်သူကလည်းလုပ်သည် ။ သူလည်း မိန်းမအတော်များများကို လက်ကမြင်းကြော ထခဲ့ပေမယ့် ဒီလိုကောင်မမျိုးက ရှားသည်။ စောက်စိကိုကလည်း ပြူးပြူးလေးနဲ့ ကြီးတာဖြစ်သည် ။ တချို့မိန်းမတွေဆို အစေ့က သေးလွန်းလို့ ရှာလို့ပင်မရ ။ သာမာန်အရွယ် ပစ္စည်းဆိုရင်တောင် မိမိရရ ညှပ်ကိုင်မိဖို့က အတော်ခက်သည် ။ သည်စောက်ကောင်မကြီးကိုက တဏှာကြီးလို့ ပြူးနေတာဖြစ်မယ် ။ ပြီးတော့ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို စိတ်တွေထ စောက်ရည်တွေထွက်ပြီး စောက်စေ့ကြီးတောင်လာလို့ ခံရတာ ခံပေါ့ကွာ ။

. . . “ခင်ဗျားကိုလည်း ခေါင်းမာမယ်ထင်တာ လိမ်မာသွားပါပြီလား ” . . .

. . . “လိမ်မာပါပြီရှင့် ကြောက်ပါပီ ဟီးဟီး လွှတ်ပေးပါ ပြတ်တော့မယ် အီးဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ပြတ်ထွက်တော့မယ် အအအအအီးးး ” . . .

သက်သက်အော်နေတာ မဟုတ် ။ မေသက် တကယ်ကို အစေ့ဖူးလေး ပြတ်ထွက်သွားမှာ တအားကြောက် တအားစိုးရိမ်နေသည် ။ မိန်းမ သင်းကွပ်တယ်ဆိုတာလည်း ရှိသေးသည်ကိုး ။ ဒါလေး မရှိတော့ရင် ဘဝဆုံးမှာ ။ အစေ့လေးပွတ်ပြီး ခံစားရတဲ့ ကာမအာရုံတွေနဲ့ တသက်တာ ဝေးပြီ ။

          ကြည့်နေကြတဲ့ ကောင်မလေးတွေတောင် ကြောက်လွန်းလို့ အသက်တောင်ရဲရဲ မရှုဝံ့ ။ မိန်းမတယောက် စောက်စိနုနုလေး ပြုတ်ထွက်လုမတတ် ဆွဲလိမ်ခံထားပြီး အသက်ငင်သလို ခါရမ်းနေတာက မမြင်ရက်စရာ ။ တင်ပါးအိုးကြီးတွေ လေထဲမြှောက်လာပြီး ဖင်ကြီးထောင်လာလိုက် ၊ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ခြေထောက်တွေက ကွေးလိုက်ဆန့်လိုက် ။ ကိုယ်လုံးကြီးက လူးနေတာမို့ နို့အုံတင်းတင်းကြီးက အောက်ခံသစ်သားနဲ့ ချေလိုက် ဘေးဘက်ကိုပြွတ်ခနဲ လျှံထွက်လာလိုက်နဲ့ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကြီး ။

. . . “ ဟေ့ကောင် ဒေါက်တာမကြီးက လိမ်မာသွားပြီကွ ” . . .

. . . “ မလိမ်မာလို့မရဘူးလေ ဆရာရယ် ကျနော်က တကယ်ပြတ်အောင် လိမ်ပစ်မှာ ” . . .

. . . “ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးးးး မလုပ်ပါနဲ့ ကျမရှိခိုးပါတယ် ” . . .

. . . “ ဘာမလုပ်ရမှာ ခင်ဗျားဟာက အရင်းမရှိအဖျားမရှိ ” . . .

. . . “ အိအိအီးးးဟီး လွှတ်ပေးပါရှင့် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့် အီးးဟီးးးးးးးးဟီး ရှိကြီးခိုးပါတယ်ရှင့် ” . . .

. . . “ ဘယ်ဟာကို လွှတ်ပေးရတုန်း ” . . .

. . . “ ဟီးအီးဟီး ထိပ် ထိပ် အီးဟီးးးးးအား  အစိ ” . . .

. . . “ ဘာအစေ့တုန်း ပဲစေ့လား ဆီးသီးစေ့လား ဟားဟား ဖြေလေ ကောင်းကောင်းဖြေမှ လွှတ်ပေးမယ် ” . . .

. . . “ အမလေးးးးအိအိ ကျမရဲ့ စောက်စိပါရှင့် ဟင့်ဟင့် အီးးး ” . . .

. . . “ စောက်စိပြတ်မှာကြောက်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဖြေလေ ” . . .

. . . “ အိဟီးဟီးဟီး ကြောက်ပါတယ်ရှင့် အအအ အီး စောက်စိပြတ်မှာ ကြောက်ပါတယ်ရှင့် အအအ . . .

ဒေါက်တာမမ မရှက်နိုင်တော့ ကိုယ့်စောက်စိလေး ရှင်သန်ရေးကို ငိုကြီးချက်မ တောင်းပန်နေတာ မြင်ရတော့ ဆရာနှုတ်ခမ်းမွှေး ပီတိတွေဖြာပြီး ကျေနပ်သွားသည် ။ ကောင်မတော့ သောက်ချိုးလုံး၀ ပြေသွားပြီ ။

. . . “ ဟားဟားဟား လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့ကွာ သူ့ဟာလေး အတော်နှမြောနေပုံရတယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ်မှာပေါ့ ဆရာရယ် ကောင်မက နှာဘူးထစရာ မရှိဖြစ်မှာစိုးနေတာ ” . . .

. . . “ အေးကွာ သူလည်း လိမ်မာသွားပြီဆိုတော့ လက်ကျန် ငါးချက် ဆက်လုပ်လိုက်ကွာ ” . . .

. . . “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ” . . .

အချုပ်အနှောင်က လွတ်သွားတဲ့ ရသာဖူးလေး ပါးချပ်ပြီးပဲ ကျန်ခဲ့သလား ဖူးယောင်ပြီးပဲ ပွထလာမလား မသိဘူး ။ နတ်အာရုံအလား ခံစားမှုလေးတွေ ဖီလင်ပေးနေတဲ့ အမြတ်တနိုး ရွှေသီးလေးကို ညှပ်ခြေနှိပ်စက်သွားပုံက ရက်စက်လိုက်ကြတာ ။ နောက်ထပ် ကျန်သေးတဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ငါးချက် မေသက် တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကြီးပေါ်ကို မိနစ်ဝက်ခြားပြီး ထပ်ထပ်ကျလာသည် ။ ဘာတွေ ဘယ်လို အော်မိမှန်းပင်မသိတော့ ။ မာနတွေ အရှက်တွေလည်း တစက်မှ မကျန်တော့ ။ ဝူးဝူးဝါးဝါး နဲ့ အရူးမကြီးလုံးလုံးဖြစ်သွားရသည် ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

့. . . “ ဟဲလို ယူအမ်အန်အေက ဗိုလ်မှူး--- ပြောနေပါတယ် ” . . .

. . . “ ဗိုလ်မှူး ကျွန်တော် စခန်းမှူး--- ပါ ” . . .

. . . “ စခန်းမှူးကြီးပါလား ဘာကိစ္စများရှိသတုန်း ” . . .

. . . “ ဗိုလ်မှူးတို့ဆီမှာ အထိမ်းသိမ်းခံထားရတဲ့ ဒေါက်တာမမေသက်နဲ့ သတင်းထောက် မမီမီကိုတို့ အတွက်ပဲဗျာ ” . . .

. . . “ ပြောပါ ” . . .

. . . “ ရန်ကုန်ကနေ သူတို့လူကြီးတွေ လိုက်လာပြီး ဗှိူလ်မှူးတို့နဲ့ တွေ့ဆုံချင်ပါတယ်တဲ့ ။ ပြီးတော့ သက်ဆိုင်ရာလူကြီးတွေက ဗှိူလ်မှူးတို့ဘက်က လူကြီးတွေဆီကို ဆက်သွယ်ပေးမယ်လို့လဲ သိရပါတယ် ”. . .

. . . “ ကျွန်တော်တို့က ဘာကူညီပေးရမလဲ ” . . .

. . . “ ဒေါက်တာမေသက်နဲ့ မမီမီကို တို့ကို ကြိမ်ဒဏ်မချသေးပဲ ခေတ္တ ဆိုင်းငံ့ပေးထားစေချင်ပါတယ် ” . . .

. . . “ စခန်းမှူးကြီးတို့က တယ်နောက်ကျတယ်ကိုး ။ ဆေားရီးဗျာ ဒီမနက်ပဲ နှစ်ယောက်စလုံးကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးလိုက်ပြီ ” . . .

. . . “ ဗျာ ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ်ဗျ ထုံးစံပေါ့။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တယောက်သုံးဆယ်စီ ချပေးလိုက်တယ် ” . . .

. . . “ ဟာဗျာ ” . . .

. . . “ အဲဒါ ကျွန်တော်ဘက်က ကိစ္စကပြီးပြီ ။ စခန်းမှူးကြီးတို့ လာခေါ်ရင် လွှဲပေးဖွဲ့ ရယ်ဒီပဲ ”. . .

. . . “ ဟုတ်ပါပြီဗျာ ။ လွှဲပြောင်းလက်ခံဖို့ပဲ စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ် ” . . .

           စခန်းမှူးကြီး ဖုန်းချလိုက်ပြီးတော့မှ စိတ်မကောင်း ။ ဟိုတနေ့က သူ့နဲ့လာတွေ့သွားတဲ့ ငယ်ငယ်ချောချော ဂျာနယ်ဆရာမလေးနဲ့ ဆရာဝန်မလေးတို့ နှစ်ယောက်တော့ သွားရှာပြီပေါ့ ။ ဖင်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အတွယ်ခံရလိုက်ပြီ ။ သူလည်း သတင်းရရချင်းပဲ ကောင်မလေးတွေဘက်ကို အကြောင်းကြားပြီး တတ်နိုင်သလောက် ကြိုးစားတာပါပဲ ။ သူ့အဆင့်က ဝင်ရောက်စွပ်ဖက်နိုင်တဲ့ နေရာမဟုတ်တာမို့ လူကြီးချင်း ပြောလိုက်ရင်တော့ ခလေးမလေးတွေ သက်သာပါစေတော့ ဆိုပြီး ကြိုးစားပေမယ့် အခါနှောင်းသွားပြီ ။ ဒီတော့လည်း လုပ်စရာရှိတာပဲ ဆက်လုပ်ရတော့မှာပေါ့ ။

အချုပ်ခန်းထဲ ဘယ်လိုပြန်ရောက်လာမှန်း ကောင်းကောင်းပင် မမှတ်မိချင် ။ နောက်ဆုံးပြီးသွားတော့ သူကို ထမီပတ်ပေးပြီး တွဲခေါ်လာတာတော့ သတိရသလိုလို ရှိသည် ။ ပတ်ပေးတယ်ဆိုတာ ထမီကို ကွင်းလုံးမစွပ်ပဲ ကိုယ်မှာပတ်ပြီး အစနှစ်ခုကို ချည်ထားတာလေ ။ ကိုယ်တိုင်ကမှ မဝတ်နိုင်တော့ အရှက်လုံအောင် ပတ်ပေးထားတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမလိုပဲ ။ သူတို့ကို တရွတ်တွဲပြီး ပြန်ခေါ်လာတဲ့ လမ်းမှာ အမျိုးသားအချုပ်သားတွေဆီက လှောင်သံပြောင်သံတွေ ကြားရပေမယ့် ဘာတွေပြောမှန်း လုံးလုံးမသိ ။ အထဲပြန်ရောက်တော့လည်း ဖင်ချမထိုင်သည်မို့ ကားယားကြီး မှောက်နေရသည် ။ တင်ပါးကြီးတွေက မီးမြိုက်ခံထားရပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံး မီးစနှင့် ထိုးခံထားရသလို နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည် ။

           နေ့တောင်မကူးလိုက်ပါဘူး ။ ညနေပိုင်းလောက်မှာ ရဲတပ်ဖွဲ့က စခန်းမှူးတို့ ရောက်လာတာနဲ့ သူတို့ကို လွှဲပြောင်းပေးအပ်သည်ပေါ့ ။ မီမီကော မေသက်ပါ ခံစားချက်မဲ့နေတဲ့ စက်ရုပ်တွေလိုပဲ ။ မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ ထဆိုထ ထိုင်ဆိုထိုင် သွားဆိုသွား ဖြစ်နေကြတယ် ။ စိတ်ဓာတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လုံးဝပြိုလဲပြီး ပျော့ခွေပုံကျ သွားအောင် အလုပ်ခံလိုက်တာမို့ သစ်ရွက်လှုပ်တာကအစ ကြောက်နေကြရတဲ့ ယုန်မငယ်လေးတွေလိုပဲ ။

. . . “ ကျွန်တော်တို့ဘက်ကတော့ ရဲအရေးပိုင်တဲ့ အမှုလည်း မဟုတ်တာမို့ ဆက်လက် အရေးယူစရာ မရှိပါဘူး ဗိုလ်မှူးတို့ဘက်ကကော ဘာများ ဆောင်ရွက်ချင်သေးလဲ ” . . .

. . . “ မရှိပါဘူး ။ ကျုပ်တို့ဘက်ကလည်း လုံလုံလောက်လောက် အရေးယူ ပညာပေးပြီးသွားပါပြီ ။ ကျေနပ်ပြီဗျာ ” . . .

တခုတော့ ထပ်ပြီးလုပ်ရသေးသည် ။ မေသက်ကော မီမီကိုပါ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ အထူးဒေသ၂၁ ကို နောက်ထပ်တဖြန် ပြန်လည်ဝင်ရောက်မည် ဆိုပါက ဒေသဆိုင်ရာ တာဝန်ရှိသူထံ အကြောင်းကြားပြီး ခွင့်ပြုချက် ပါမစ်ယူပါမယ် ဆိုတဲ့ ခံဝန်လက်မှတ် ထိုးပေးလိုက်ရသည် ။

. . . “ မေသက် ” . . .

. . . “ မီမီ ” . . .

မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးနဲ့အတူ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာတဲ့ သူတွေက ဒယ်ဒီတာဦးဘုန်းမြင့်၊ ရှေ့နေကြီးဦးသိန်းထိုက်၊ မီမီကို့ဘဲဘဲ၊ မေသက်နဲ့ စေ့စပ်ထားသူ ကိုသက်ပိုင်ဇော်တို့တတွေ ။

. . . “ ငါပြောပါတယ် မေသက်ရယ် ။ အခုတော့ ဖြစ်ပြီမလား ”. . .

ဦးသိန်းထိုက်က ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ပြောသည် ။

. . . “ ကျူပ်လည်း တားသေးတာပဲ ။ ညည်းကို ဘာလို့တားလဲ ခုသိပြီမလား မီမီ ” . . .

မီမီကို့ ရီးစားလေးက သူ့မျက်နှာနား ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်ပေးနေသလို မေသက် ကိုကိုကလည်း လက်လေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည် ။

. . . “ ဒဏ်ရာတွေကော ဘယ်လိုနေသေးလဲ ” . . .

. . . “ သက်သာသွားပါပြီ အန်ကယ်ရယ် ” . . .

. . . “ တော်တော်ဆိုးလား ပြစမ်း ကြည့်ရအောင် ” . . .

ဦးသိန်းထိုက်က ကိုယ့်တူမကိုယ် ဆိုတော့ ခြေစမ်းလိုက် ခေါင်းစမ်းလိုက်လုပ်ရင်း ပြောသည် ။ သူသိဖူး မြင်ဖူးတဲ့ စင်ကာပူက ကြိမ်ဒဏ်လိုမျိုး အရေတွေစုတ်ပြီး အသားတွေပြဲကွဲ ထွက်ကုန်သလား စိုးရိမ်တာ အကြီးအကျယ်ပဲ ။ အဲလိုများသာ စုတ်ပြတ်သတ်သွားရင် လှယဉ်ကျေးမယ်ကိုယ်လုံးနဲ့ တူမချောလေးဘ၀ အပြည့်အ၀ လှပနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး ။ လုံးလုံးတောင့်တောင့် တင်ပါးမှာ အနာရွက်တွေ သေရာပါကျန်ရော့မယ် ။

. . . “ ရှက်သွားအုံးမယ် ဗျာ ။ ထားလိုက်ပါ ” . . .

. . . “ သမီးမှာ ရှက်စရာလည်း မရှိတော့ပါဘူး ။ ရှက်လည်း မရှက်တော့ပါဘူး ” . . .

မေသက်အသံမှာ ခံစားချက်မရှိသလို ဂလိုဏ်သံပေါက်ပြီး အေးစက်စက်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။

. . . “ ဆရာ အန်ကယ်တို့ကို ပြပေးလိုက်ပါ ။ သိသွားတာပေါ့ ။ အတူတူပဲဆိုတော့ ညီမလေး မီမီ ကိုတော့ ကြည့်မနေပါနဲ့တော့ ” . . .

          မှောက်ရက်ကြီး နေရတဲ့ မေသက် တင်ပါးပေါ်မှာ စောင်ဖြူဖြူပါးပါးလေး အုပ်ထားတာပါ ။ ဆရာဝန်ကြီးက သက်ပြင်းတချက်ချရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တော့ အတူပါလာတဲ့ သူနာပြုဆရာမက စောင်ဖြူလေးကို ဖွဖွလေး လှန်လိုက်သည် ။ အောက်မှာ ထမီမပါသည်မို့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပဲ ။ မေသက် ဖင်လုံးလုံးအယ်အယ်ကြီးတွေက နီရဲတွတ်ပြီး ယောင်ကိုင်းနေသည် ။ ဖွေးဥနေတဲ့ ပေါင်သားဖြူဖြူတွေနဲ့ ယှဉ်ကြည့်လျှင် မည်မျှထိ အရောင်ပြောင်းသွားကြောင်း ပိုသိသာသည် ။ ကန့်လန့်စင်း အရှိုးရာတွေက ဖင်တုံကြီး နှစ်ဖက်လုံးပေါ်မှာ မညီမညာမျဉ်းကြောင်းတွေလို အထပ်ထပ် ရှိနေသည် ။ နဂိုတည်းက ဖင်လုံးကြီးတဲ့ သူမို့ အခုလို ယောင်ကိုင်းနေသည့်အခါ ပိုကြီးလာသည်ဟု ထင်ရသည် ။ လိမ်းထားတဲ့ ဆေးတွေကြောင့် အရည်လက်နေပြီး နီပြောင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။

. . . “ ကျွတ် ကျွတ် . . . ဖြစ်ရလေ သမီးတို့ရယ် ” . . .

အားလုံး စုတ်တသပ်သပ်ဖြင့် စိတ်မကောင်း ။ ဂုဏ်သရေရှိ အပျိုမလေး ခံစားလိုက်ရမည့် အဖြစ်ကို တွေးကြည့်လို့ပင်မရ ။ ကိုသက်ပိုင်ဇော် ဆိုလျှင် ဇနီးလောင်းလေးရဲ့ ဖင်အိုးယောင်ယောင်ကြီးကို မြင်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပါ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မျက်ရည်ဝိုင်းလာသည် ။

 မေသက် မှောက်နေပေမယ့် ပေါင်ကောင်းကောင်းမစိနိုင်သည်မို့ ခြေနှစ်ချောင်းကို အတန်ငယ်ကားထားရသည် ။ ဟိုမသမာသူတွေ လက်ချက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးလည်း ဖူးယောင်နေသည်မို့ ပေါင်ကွနေသည် ။ တန်ဖိုးအထားရဆုံး နတ်သမီးထိပ်ဖူးလေး ဆိုရင် ထိလို့ပင်မရ ။

          အားလုံးရဲ့ အကြည့်ထဲ အိုးစင်းနီကြီး အပြင် ဟနေတဲ့ ဖင်သားကြီးအခြေက အင်္ဂါဇာတ်ဖူးဖူးပြူးပြူးကြီးက မမြင်ချင်လို့ မရပဲ ရောက်လာသည် ။ အမွှေးမရှိပဲ ဖူးတစ်ပြွတ်ထွက်နေတဲ့ မေသက် ရွှေကြုတ်ကြီးကလည်း အနီရောင်သမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းသားတစ်မို့မို့ကြီးတွေ ဖူးကြွနေသည် ။ ဆရာဝန်မလေးရဲ့ အဖုတ်ကြီးမှာ အပူပေးခံထားရတဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးလို ဖောင်းဖောင်းကြွကြွ မို့မို့ခုံးခုံးနဲ့ ဖူးယောင်ပြီး တခုခုဖြစ်ထားမှန်း မသင်္ကာသလို ဖြစ်မိပေမယ့် မကောင်းတတ်သည်မို့ ဘယ်သူမှတော့ မမေးကြ ။ ငုံ့ကြည့်လိုက် ၊ အနီးကပ် စူးစမ်းလိုက် ၊ ကျွတ် ကျွတ် လုပ်လိုက် ၊ ခေါင်းရမ်းလိုက် နဲ့ မေသက်ရဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ထိ ဖင်ဟောင်းလောင်း ရဲပြောင်ပြောင်ကြီးကို ကသိုဏ်းရှုနေကြသည် ။

. . . “ ကဲပါဗျာ မြင်မကောင်းပါဘူး ။ ဆရာမရေ ပြန်ဖုံးလိုက်ပါဗျာ ” . . .

ဦးသိန်းထိုက် ကပဲ အစပြုပြီး ပြောလိုက်ရသည် ။ အတွေးတွေထဲမှာတော့ ကောင်မလေးတွေကို လုပ်ရက်လေခြင်းလို့ စိတ်မကောင်းတာအပြင် အာဏာစွမ်း ပြသွားသည့်သူတွေကို နာကြဉ်းဒေါသဖြစ်တာ တမျိုး ၊ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ပညာတတ်လျက်နဲ့ မစဉ်းမစား မဆင်ခြင် အန္တရာယ်ကို ခေါင်းနဲ့တိုးလို့ ဂရုဏာဒေါသောဖြစ်တာ တဖုံ ၊ နောက်ဆုံးမှာတော့ မေသက်ရဲ့ လုံးလုံးတင်းတင်း ဖင်နီပြောင်ပြောင်ကြီးနဲ့ စောက်မွှေးပြောင်ရှင်းပြီး ဖူးကြွပြွတ်နေတဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ဖုတ်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရလို့ မအီမလယ် ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်တာက တသွယ်နဲ့ ခံစားချက် ပေါင်းစုံ ရောပြွန်းနေကြလေရဲ့ ။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

တလခန့် အကြာ မထူးဒေသ ရန်ကုန်မြို့တော်ကြီးတွင် ဖြစ်သည် ။

          တခုသော ရုံးခန်းလေးထဲက ကွန်ပြူတာရှေ့မှာ အမျိုးသမီးငယ် နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ထိုင်နေကြသည် ။ အဓိက ကတော့ ဒေါ်မေသက် ဖန်သားပြင်က စာလုံးများကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက် ဖတ်ရှုနေသည် ။

. . . “ ဘယ်လိုလဲ မမ ” . . .

. . . “ ကောင်းတယ်ညီမလေး အကုန်နီးပါးပြည့်စုံတယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ် မမ ဖြည့်ချင်တာလေးတွေ ရှိသေးလား ” . . .

မေသက် တွေသွားသည် ။ ချက်ကျလက်ကျ သရုပ်ဖော်ရေးသားထားသည့် ဆောင်းပါးထဲတွင် တချို့အစိတ်အပိုင်းတွေ သိသိသာသာကြီး ကျန်ခဲ့သည် ။ အမှောင်မိုက်ဆုံးသော အစိတ်အပိုင်းတွေလေ ။

. . . “ မဖြည့်ချင်ပါဘူး မီမီရယ် ဒါလောက်ဆို လုံလောက်ပါပြီ ” . . .

. . . “ အင်း ဟုတ်တယ် မီလည်း အဲဒါတွေတော့ ထည့်မရေးချင်လို့ ။ ဖြစ်ခဲ့တာကိုလည်း မေ့ပလိုက်ချင်တယ် ” . . .

. . . “ မမ လည်း တူတူပါပဲ မီမီရယ် ” . . .

. . . “ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်တောင်မှ လူတကိုယ်လုံးနဲ့ ရင်းပြီး သိခဲ့ရတယ့် အဖြစ်တွေကိုလည်း အောင့်အည်း မြိုသိပ်မထားနိုင်ဘူး ။ လူတွေ သိအောင်တော့လည်း ရေးရမှာပဲ ” . . .

. . . “ အန်ကယ်ဦးသိန်းထိုက်ကလည်း မမတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ဆက်ဆံရေးရုံးက တဆင့် တရားဝင်ကန့်ကွက်စာ ပို့ထားတယ် ” . . .

. . . “ အကုန်ထည့်ရေးလိုက်သလား မမ ” . . .

. . . “ ဟင့်အင်း မီမီ ရေးထားသလောက်ပါပဲ ” . . .

. . . “ ဟုတ် ။ ဒါနဲ့ မမကို ပြောရအုံးမယ် ” . . .

. . . “ အင်း ပြောလေ ” . . .

. . . “ မီမီကတော့ တနေ့က စပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်လို့ရသွားပြီ ။ နဲနဲတော့ နာတယ် ။ ဒါပေမယ့် ရပါတယ် ” . . .

. . . “ ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ” . . .

. . . “ မမကော ” . . .

. . . “ အဲ မမလား . . . အင်း ”. . .

ဒီလောက်ဆိုသိသွားပြီ ။

. . . “ မမ မဝတ်နိုင်သေးဘူးမလား ။ မှန်းစမ်း ကြည့်ရအောင် ဘယ်လောက်ကျန်သေးလဲလို့ ”. . .

မီမီကို မေသက်ကို လက်မောင်းကနေ အတင်းဆွဲထူသည် ။ ပါတိတ်ထမီ အပြာနုဆင်တူလေး ဝတ်ထားတဲ့ မေသက် အင်တင်တင်နဲ့ ငြင်းနေသေးသည် ။

. . . “ ရုံးခန်းကြီးမှာ မီမီရယ် ။ မဆိုးပါနဲ့ ” . . .

. . . “ မမကလည်း လူလေးနှစ်ယောက်တပိုင်းရှိတာ ။ မမ အန်ကယ်လည်း လာမှာမဟုတ်ဘူး ။ လှန် လှန် ” . . .

ဒေါက်တာမေသက် အခန်းဝကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ လုံခြည်လေးကို မ မလိုလုပ်သည် ။

. . . “ မဖြစ်သေးပါဘူး မီမီရယ် ။ သူများတွေ့သွားရင် ဒုက္ခ ” . . .

. . . “ ခနလေးပဲဟာ ဖြစ်ပါတယ် မမကလည်း ။ လှန်ပြီးရင် ခါးမှာလုံးပြီးစုထားလိုက်နော် ” . . .

ကိုယ့်ရုံးခန်းမှာကိုယ် ဖင်လှန်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေရသည်မို့ တယောက်ယောက်ဝင်လာမှာလည်း စိုးနေမိသည် ။

. . . “ အင်း အရာလေး နဲနဲတော့ ကျန်သေးတယ် ။ အညိုအမဲတွေတော့ ပျောက်သလောက် ဖြစ်သွားပါပြီ ” . . .

ဖင်လုံးလုံးပြောင်ပြောင်ကြီးပေါ်ကို ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်ရင်း

. . . “ ထိရင်ကော နာသေးလားမမ ” . . .

. . . “ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းလေး လောက်ပါ မီမီရယ် ” . . .

. . . “ ဟင် အမွှေးတွေပေါက်နေပါလား ” . . .

ဟုတ်ပါရဲ့ ဆီးစပ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်မှာ ငုတ်စိစိ အမွှေးမဲမဲလေးတွေက ပြင်လိုက်ကြီး ပေါက်နေသည် ။

. . . “ အင်း အဲ့နားလေးလည်း နာနေတုန်းမို့ မထိဖြစ်သေးလို့ ” . . .

. . . “ ဟုတ်လား သနားပါတယ် မမရယ် ။ ဒါဆို ပူစီလေးကို ချော့မသိပ်ရတာတောင် ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲဟင် . . .

. . . “ ဟယ် ဒီကောင်မလေး ” . . .

 ဗိုလ်နှုတ်ခမ်းမွှေး တဘက်ကမ်းကလာတဲ့ စမတ်ဖုန်းအသစ်နဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင်တခုကို ကြည့်ရင်း အားရကျေနပ်နေသည် ။ စားပွဲပေါ်မှာက မိတ္တူကူးထားသည့် စာတစောင် ။ အမျိုးသမီးများ ပြစ်ဒဏ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်ခံရမှု ကာကွယ်တားဆီးရေး အဖွဲ့မှ ပို့လိုက်သည့်စာ ဆိုပဲ ။ သူ့အထက် ဗိုလ်မှူးချုပ်(ခေါ်) ဒု-အတွင်းရေးမှူး ကခေါ်ပေးရင်း ပြောလိုက်သေးသည် ။

. . . “ မင့်ကွာ ကောင်မတွေကို နဲနဲညှာပေးလိုက်ပါကွာ ။ ဟိုမှာ အသက်ထွက်မလို ဖြစ်သွားလို့တဲ့ ” . . .

. . . “ ဗိုလ်ချုပ် ကျုပ် ပါးပါးလေး လုပ်လိုက်တာပါဗျ ” . . .

. . . “ မင်းကသာ ပါးပါးလေး ပြောနေတာ ။ ခံရတဲ့ စော်တွေကတော့ စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်တာပဲ ” . . .

. . . “ ဟဲဟဲ ဒါနဲ့ ဟို ရန်ကုန်က နှစ်ယောက်ကိစ္စကကော ရှော့ရှိလား ဗိုလ်ချုပ် ” . . .

. . . “ မရှိပါဘူးကွာ ဆက်ဆံရေး ဗိုလ်မှူးကလည်းပြောပါတယ် စာက မကောင်းတတ်လို့ ပေးတာပါတဲ့ ။ ကောင်မနှစ်ကောင်လောက် ဖင်စုတ်သွားတာနဲ့တော့ ငြိမ်းချမ်းရေးကြီး မပျက်သွားပါဘူးကွာ ဟားဟား ” . . .

. . . “ ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲ ဗိုလ်ချုပ် ကျုပ်တို့ ဆက်လက်ဆောင်ရွက်နိုင်တာပေါ့ ” . . .

. . . “ မင်းလုပ်ချင်သလိုလုပ်ကွာ ။ ဒါနဲ့ အဲဒီ့နှစ်ပွေက အတော်တောင့်ဆို ” . . .

. . . “ ရှယ်ပဲ ဗိုလ်ချုပ် ။ သတင်းထောက်မကော ဆရာဝန်မကော လုံး၀ ရှယ်ကြီး ” . . .

. . . “ ခွေးမသား မင်းတော်တော်ကံကောင်းတယ့်ကောင် တခါတလေ မင်းတို့အောက်ကကောင်တွေက လုပ်ချင်တာပိုလုပ်လို့ရတယ် သိပ်ငဲ့စရာမလိုဘူးကွ ” . . .

. . . “ ဟာ ကျုပ်လည်း ပခုံးပေါ်ကအပွင့်တွေ အားနာပြီး ထိန်းနေရသေးတယ်ဗျ ။ ဟိုကောင်တွေကမှ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် နှိုက်တာ ” . . .

. . . “ တောက် မအေလိုးလေးတွေ ။ ဒီကောင်တွေ ဆရာဝန်မအဖုတ်လည်း နှိုက်ရတယ် ၊ ဟိုတခါ ကျောက်ကုန်သည်မအဖုတ်လည်း လုပ်တာပဲမလား ” . . .

. . . “ ဟုတ်တယ်ဗိုလ်ချုပ်၊ ကျုပ်က ဘေးကပဲ ထိုင်ကြည့်ရတာပါဗျ ” . . .

. . . “ မင်းတို့ကောင်တွေ အဲဒါတွေ လုပ်နေလို့လည်း အပြောခံရတာပေါ့ ။ ဖင်လှန်ကြိမ်ဒဏ် ဆိုပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ပါ ဆော့ချင်တဲ့ကောင်တွေ ” . . .

. . . “ မြင်တော့လည်း ဗိုလ်လ်ချုပ်ရယ် ၊ ဘယ်နေနိုင်နိုင်မှာတုန်း ။ ကိုယ့်အစွမ်းနဲ့ကိုယ်ဆို လမ်းဘေးဟာတောင် နှိုက်ရမယ့်ကောင်တွေ မဟုတ်ဘူး ။ အခုလိုမျိုး အမှန်အကန်တွေကို ကိုင်ဖို့ အခွင့်ပေါ်တော့လည်း လုပ်ပြီပေါ့ဗျာ ” . . .

. . . “ ကောင်းရောကွာ ” . . .

. . .  “ ဒါနဲ့ အဲဒီ့အကြောင်းကော တရားဝင်ကန့်ကွက်စာထဲ ထည့်ရေးထားသေးလား ” . . .

. . . “ မပါဘူးကွ ။ မင်းတို့ သိပ်မလုပ်လိုက်ဖူးထင်တယ် . . .

. . . “ လုပ်တယ် ဗိုလ်ချုပ်၊ ဟိုဒေါက်တာမ ဆို သူ့အစိ မပြတ်ရုံတမယ်ပဲ ။ နှစ်ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်းတွေ ထိမရအောင် ခံလိုက်ရတာ ” . . .

. . . “ ကြည့်ရတာ သူများတွေ မသိစေချင်ဘူး ထင်ပါတယ်ကွာ ” . . .

. . . “ ကျုပ်မှာ ဗွီဒီယိုဖိုင်လေးရှိတယ်ဗျ ။ ဗိုလ်ချုပ် ဆီ ပို့ပေးရမလား ” . . .

. . . “ ဘယ်သူ့ဟာလဲ ” . . .

. . . “ နှစ်ယောက်စလုံးပဲ ဗိုလ်ချုပ် ။ ဒေါက်တာမကော သတင်းထောက်မကောပဲ အစအဆုံးရိုက်ထားတာ ” . . .

. . . “ မအေလိုး စောစောကမပြောဘူး ” . . .

         သူဖွင့်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုထဲမှာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဖြူဖြူထွားထွား မိန်းမချောတယောက် သစ်သားတန်းတခုပေါ်ကို ကားယားကြီးခွထားရသည် ။ ခမျာ ငယ်သံပါအောင် အော်ရင်း ငိုယိုနေရရှာသည် ။ ဖင်အိုးလုံးကြီး အကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖူးဖူးကြွကြွကြီး ပြူးပြွတ်ထွက်နေကာ အရိုက်ခံနေရတဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးမှာ အရှိုးရာတွေ အထပ်ထပ်ဖြင့် နီရဲယောင်ကိုင်းနေသည် ။ ရိုက်ချက်တွေ ၊ နှိုက်ချက်တွေ အပြည့်အစုံပါသော သည်ဟာလေးသည် နာမည်ကျော် ဂျပန်လူကြီးကားများထက် ပီပြင်သည် ။ ဗုံးသုံးလုံးရုပ်ရှင်များထက် အသက်ဝင်သည် ။ ဟုတ်မှာပေါ့ ။ သူ့ဟာက လုပ်ရိုက်မဟုတ် လုပ်ဇာတ်မဟုတ် ။

ဒေါက်တာမေသက်နှင့် မီမီကိုတို့ အဓိက မင်းသမီးအဖြစ်ပါဝင်ပြီး ဇာတ်ညွှန်း-နှုတ်ခမ်းမွှေး ၊ ထုတ်လုပ်သူ-နှုတ်ခမ်းမွှေး နှင့် ဇာတ်ပို့များဖြင့် ပါဝင်အားဖြည့်ထားသော ဖြစ်ရပ်မှန် တကယ်ရိုက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်၏ ။ တကယ်တမ်းတော့ သည်ဗီဒီယိုဖိုင်လေးသည် ဖိုင်ပေါင်းများစွာ ထဲမှ တခုမျှသာ ။ သူတို့တွေကလည်း ပထမဆုံးလူတွေ မဟုတ်သလို နောက်ဆုံးလည်းမဟုတ်ကြပါ ။

          တချို့သောသူတွေက လူ့အခွင့်အရေး ၊ မိန်းမအခွင့်အရေး ၊ လိင်တူအခွင့်အရေး ၊ တိရစ္ဆာန်အခွင့်အရေး အမျိုးမျိုး အထွေထွေ ခံယူချက်ဖြင့် လုံးပန်းနေကြသလို တချို့သူတွေကလည်း ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေး၊ ကိုယ်ကြိုက်ရာလုပ်ခွင့်အရေးကို ဦးထိပ်တင်လို့ ကျားကုတ်ကျားခဲ ကြိုးပမ်းနေကြသူများ ထုနဲ့ဒေး ။ ကိုယ့်အရပ်နဲ့ ကိုယ့်ဇာတ် ကိုယ့်ဒေသနဲ့ ကိုယ့်ဥပဒေ  ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်နဲ့ကိုယ် လုံးပန်းထိတွေ့ကြရင်း စံစားရသူတွေရှိသလို ခံစားလိုက်ရသူတွေလည်း ရှိသည် ။ တချို့က ယုံကြည်မှုနှင့် လုပ်သည် ။ တချို့က ခံစားမှုနှင့် လုပ်သည် ။ တချို့က အပျော်သက်သက်လုပ်သည် ။ တချို့ကတော့ လုပ်နိုင်လို့ လုပ်သည် ။ လုပ်ချင်လို့ လုပ်သည် ။ လုပ်ချင်တာကို လုပ်သည် ။ ကိုယ့်ခံယူချက်နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်လုပ်ကြရင်း တိုက်ကြရင်း ဖိုက်ကြရင်း မဟုတ်တာတွေကော ဟုတ်တာတွေကော မှန်တာတွေကော မှားတာတွေကောက ဆက်ပြီးရှိနေအုံးမည်သာ ။ ဒါမျိုးတွေကလည်း ဆက်ပြီးဖြစ်နေအုံးမည်သာ ။

 

                                                          ပြီးပါပြီ ။         ။

                                                          မောင်ဇရက်

ဖန်တက်စီသည် စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာထဲက ဖန်တက်စီသာဖြစ်ကြောင်းပါ ။

အမျိုးသမီးများကို ကိုယ်ဖြင့်ဖြစ်စေ နှုတ်ဖြင့်ဖြစ်စေ အွန်လိုင်းပေါ်မှာဖြစ်စေ ကိုယ်စိတ်နှလုံး မချမ်းသာရအောင် ၊ ဂုဏ်သိက္ခာကျဆင်းအောင် အကြမ်းဖက်စော်ကားခြင်း ၊ ကိုယ်ထိလက်ပါ ကျူးလွန်ခြင်းများကို ပြင်းထန်စွာ ရှုံ့ချကန့်ကွက်ပါသည် ခင်ဗျား ။

ပြီးတော့ပြီးသွားပြီဗျ ။ စာလုံးပေါင်းတွေ ပြန်စစ်ရအုံးမယ်ထင်တယ် ။