ကျွန်မနာမည်က အိနှင်းဖြူ...
ကျွန်မ အခုရောက်နေတဲ့ နေရာ ကတော့ သူဌေး ဦးကျော်ဖြိုးမောင် ရဲ့ အိမ်ကြီးထဲက သူဌေးရဲ့ အနားယူခန်း..။
ကျွန်မ အခု ဘာလုပ်ဖို့ ဒီကိုရောက်
နေပြီး ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်နေလည်းဆိုတော့...
ကျောင်းဝတ်စုံ ရင်ဖုံး နွမ်းနွမ်းလေးရယ် ကျောင်းစိမ်း ထမိန် ခပ်ပါးပါး ခပ်နွမ်းနွမ်း လေးရယ်နဲ့ မက်တက်ရပ် လက်ပိုက်ပြီး သူဌေးရဲ့ မိန်းမ မသီရိရယ်၊ ကျွန်မရဲ့ လက်ရှိအလုပ်ရှင် မသူဇာ ရယ်၊ နဲ့ သူဌေး ဦးကျော်ဖြိုးတို့ ရှေ့မှာ ရပ်နေတာပါ။
ဘာအတွက် သူတို့ရှေ့မှာ ရက်နေတာလဲဆိုတော့ သူဌေးရဲ့ လိမ်ကျွန်မလေး အဖြစ် ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ် ရောင်စားနေတာလေ၊ သူဌေးရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စိုးရွှံ့ အားငယ်စွာဖြင့် အရှက်သည်းစွာ စောင့်ဆိုင်းနေရတာပါရှင်...
ကျွန်မလား.. အရပ်က ငါးပေ စွန်းစွန်းလေး မပုဘူးဆိုပေမယ့် မော်ဒယ်မလေးတွေလို မြင့်တဲ့ ထဲမှာ မပါဘူး၊ ကျွန်မရဲ့ အသားလေးက ဖြူဝင်းပြီး မပိန် မဝ အနေတော်လေးပေါ့၊မျက်လုံးဝိုင်းကျယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးပြည့်လို့နေတယ်၊ မွှေးညှင်း နုနု စိမ်းစိမ်းလေးတွေရှိတယ်၊နို့လေးတွေက ဖူးငုံ ဝိုင်းဆက်နေပြီး ၊ အထူးခြားဆုံးက ထမိန်ဝတ်လိုက်ရင် ကျွန်မရဲ့ ဖင်သားလေးတွေကခါးအောက်ပြေပြေလေး လျောပြီး လုံးပြည့် ဆူထွက်နေကာ ၊လမ်းလေးများ လျှောက်လိုက်ရင် တစ်လုံးခြင်းစီ နိုမ့်တုံ မြင့်တုန်မို့ ပုရိသတို့ အကြိုက် ငယ်ရွယ် နုပျို နေတယ်လို့ ဆိုကြတာပေါ့ရှင်။
ဒီအခြေအနေတွေရဲ့ မူလ အစ ကတော့.......
ကျွန်မ အဖေက လက်သမားဆရာရှစ်တန်းနှစ်မှာ အမေဆုံးတယ်၊ မောင်လေးက သုံးတန်းပဲ ရှိ သေးတယ်၊ သိပ်မကြာပါဘူး အဖေက နောက်မိန်းမ ထပ်ယူတယ်။ အရပ်ထဲက ကုန်းစိမ်းသည် ဒေါ်ထား ၊ အစမှာတော့ ကျွန်မတို့ မောင်နှမ အပေါ် ကောင်းသလိုလိုပါပဲ၊
နောက်ပိုင်း အဖေအလုပ်တွေ မကောင်းတော့ အဖေက အရက်သမားကြီး ဖြစ်မှန်း မသိဖြစ်လာတယ်။ ဝင်ငွေနည်း လာတဲ့ အပြင် အမြဲလိုလို မူးနေတဲ့ အဖေနဲ့ ကျွန်မတို့ အပေါ် ပုံမှန် ဝင်ငွေရှိတဲ့ ဒေါ်ထားက အိပ်မှာ ဩဇာကြီးဆုံး ဖြစ်လာတယ် ။ အဖေ့ကိုလည်း နိုင်စားလွန်းတယ်၊ နွာကြီး ဘာမှ သုံးစားမရဘူး လိုးဖို့ပဲ တက်တယ် မသာကြီး လို့ အမြဲဆဲဆို ကြိမ်းမောင်းလာတယ်။ ကျွန်မကိုလည်း မကြာမကြာ ရိုက်တယ်။ ဒေါ်ထားက အကြောင်းမဲ့တော့ မရိုက်ပါဘူး၊ ကျွန်မတို့ အပေါ် စေသနာ နဲ့ ကောင်းစေချင်တာတွေရှိတယ်။ သူခိုင်းတာမလုပ်ရင် သူ့ စည်းကမ်း မလိုက်နာရင်တော့ တွယ်တော့တာပဲ။ အဖေကလည်း ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ တအိမ်လုံး သူ့စိတ်ကြီးပဲ။ အဖေ့ရှေ့တော့ မရိုက်ပေမယ့် အဖေ့ကွယ်ရမှာဆို အိမ်တိုင်ကို ဖက်ထားခိုင်းပြီး တွယ်တာ။ ကျွန်မက ဆယ်တန်းဆိုပေမယ့် ကျောင်းအပ် နောက်ကျတာရယ် အမေ့ ကျန်းမာရေးကြောင့် ကျောင်း နှစ်နှစ် နားထားတာတွေ ကြောင့် ဆယ်တန်းနှစ်မှာ အသက်က ဆယ့်ခွန် ကျော်နေပြီ၊ အပျို ဖြစ်နေပြီပေါ့ရှင်။ ကျွန်မ ဒေါ်ထားကို ကြောက်တယ် ၊ အရိုက်ခံရ ရင် ရှက်လည်း အရမ်းရှက်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် အရိုက်ခံရတဲ့ အချိန် တိုင်းမှာ ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီး ခံစားရမှန်း မသိဘူး၊ သာယာသလိုလို၊ ဝမ်းနည်းသလိုလိုနဲ့ အပျိုပိပိလေး အရည်တွေ စို့ပြီးတမျိုးဖြစ်နေတက်တာပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မ ဆယ်တန်းဖြေပြီး အောင်စာရင်း မထွက်ခင်မှာ ကျွန်မတို့ မြို့ က ကုန်စုံဆိုင် ကြီးမှာ အလုပ်လုပ်ရတယ်။ ဒါလည်း ဒေါ်ထားက ဆိုင်ရှင်ဆီမှာ ကျွန်မကို ရောင်းစားထားတဲ့ သဘော၊ ရသမျှ လစာကို ဒေါ်ထားက ယူတယ်၊ ကျွန်မက ဆိုင်ရှင် ဆီမှာပဲ နေစား စရိတ်ငြိမ်းနဲ့ အလုပ် လုပ်ရတယ်။
ကျွန်မ ရဲ့ကုန်စုံဆိုင် ပိုင်ရှင်က မသူဇာဝင်း တဲ့၊ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောရရင် ဒီမြို့ရဲ့ နှစ်လုံး သုံးလုံး ဒိုင် သစ်ပွဲစား သူဌေးကြီး ဦးကျော်ဖြိုးမောင်ရဲ့ လက်ဝေခံ တပည့် အမည့်ခံ မယားငယ် တစ်ယောက်ပေါ့။ လှလည်း တော့်တော်ကို လှပြီး သူဌေး စိတ်ကျေနပ်လွန်းအောင် တော်တဲ့ မယားငယ်မို့ သူဌေးရဲ့ တရာဝင် မယားကြီး ကတောင် သူ့ကို ကြောက်ရတယ် လို့ ပြောကြတယ်။
မသူဇာက သူဌေးရဲ့ စိတ်အကြိုက် အရ ကျွန်မလေးတွေကိုလည်း ဖန်တီးပြီး ရှာဖွေ လေ့ကျင့်ပေးတယ်။ ကျွန်မလိုပေါ့ အရွယ်ရောက်ရမယ်၊ သင့်တင့်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ရုပ်ရည် ရှိရမယ်၊ အဓိကနောက်ကြောင်းရှင်းပြီး ကျိုးနွံတဲ့ စိတ်ခံရှိတဲ့ ကောင် မလေးတွေ ကို
ရှာဖွေမွေးမြူ သင်ကြားပြီး သူဌေး ကို ဆက်သ နေကြ ပေါ့။ ထားပါ ဒါ့ မသူဇာရဲ့ ကြောင်း။
ကျွန်မ မသူဇာရဲ့ စရိတ်ငြိမ်း လစာမသုံးရ ဝန်းထမ်းဘဝမှာ ကျွေးတာစား ခိုင်းတာလုပ်၊ အပြစ်ပေးတာ ရိုက်နှက်တာတွေ ခံရတဲ့ အပြင် ၊ ဆိုင်ရှင် စိတ်ကျေနပ်စေဖို့ စလေ့အမူအကျင့် ဆိုတာတွေကို ဘာမှန်း ညာမှန်း မသိပဲ သင်ကြားခဲ့ရတယ်။
ညဘက် ဆိုင်ပိတ်တဲ့ အချိန်တွေမှာ ညောင်းလို့ လာနှိပ်ပေးစမ်း ဆိုပြီး နှိပ့်တဲ့ပုံကို သင်ပေးရင်း ညနက်တဲ့ အထိ ပုံစံမကျမခြင်း လက်အံသေအောင် နှိပ်ပေးရတယ်၊ မနက်မထနိုင်ရင် စည်းကမ်းဖောက်တယ်ဆိုပြီး ဒဏ်ပေးတာတွေ ရိုက်တာတွေလည်း ခံခဲ့ရတယ်။ တခါတလေ ယောကျာင်္းတန်ဆာအတုကြီး ခါးမှာပတ်ပြီး စုပ်ပေးစမ်း ဆို ခိုင်းတက်တယ်။ မစုပ်ပေးရင် အပြစ်ရှာပြီး ရိုက်တော့တာပဲ။ကြာလာတော့ ကျွန်မလည်း တစ်ခါမှ မကြားဘူး မသိဘူးတဲ့ စလေ့တို့ တက်အပ်တဲ့ ပညာတွေကို ကျင့်သားရလာတယ်။
နာခံတက်လာတယ်၊ကျိုးနွံစွာ ပြုစုလုပ်ကျွေးတက်လာတယ်၊ အပြစ်တွေကို ခံယူတက်လာတယ်၊ ကျွန်မရဲ့ ပင်ကိုယ် မသိစိတ်မှာ ကြီးစိုးနေတဲ့ ကျွန်စိတ်တွေကို သဘောကျ လက်ခံ တက်လာတော့တာပေါ့။
အောင်စာရင်းထွက်တော့ ကျွန်မ ဆယ်တန်းအောင်တယ်၊ ကျွန်မ အရမ်းထူးချွန်တဲ့ ကျောင်းသူ မဟုတ်ပေမယ့် ကျွန်မ တက္ကသိုလ် ဆရာမ မရမ်း ဖြစ်ချင်တယ်။ကျွန်မ အခြေအနေနဲ့ Day မတက်နိုင်ပေမယ့် အဝေးသင်တက် Qဝင်အောင် ကြိုးစား၊ အလုပ်လည်း တဖက်က လုပ်ပြီး မဟာတက်ကာ ဆရာမ လုပ်ချင်တာ ကျွန်မ အိမ်မက်။ ဒီတော့ ကျွန်မ အလုပ်ရှင် မသူဇာကို အကူညီ တောင်းရတာပေါ့
"နင်ဝါသနာနဲ့ ကျိုးစား ချင်စိတ်က ကောင်းပါတယ် ဒါပေမယ့် ငါ့အနေနဲ့ နင့်ကို တက္ကသိုလ် ဆက်မထားနိုင်ဘူး နင့်မိထွေးက နင့်အဖေ အရက်ဖိုး နင့်မောင်လေး ကျောင်းဆက်ထားဖို့ အတွက် ငါ့ဆီ က
ငွေတွေ ယူထားတာ များနေပြီ၊ အမှန်တိုင်းပြောရင် နင့်ကို ငါ့ဆီ ရောင်းစားတားတာ စိတ်ကူး မယဉ် စမ်းနဲ့ ကျွန်လိုပဲနေစမ်း "
"ရှင်...မမရယ် သမီး တောင်းပန်ပါတယ် သမီးကို ဒီတစ်ခုတော့ ကူညီပေးပါရှင်.. မမ ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ပါ့မယ်နော်.. သမီး ဘာလုပ်ရ လုပ်ရပါ"
"ဟင်း..ဟင်း မင်းတကယ် ပြောတာလား"
မသူဇာတို့ ဒီယုန်မြင်ထားလို ဒီခြုံ ထွင်နေတာ ၊ လင်တော်မောင်အတွက် အဖူးအငုံ လေး ဆက်သရတော့မှာမို့ စိတ်ထဲမှာ ကြိတ်ပြီး ကျေနပ်နေမိတာပေါ့။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ.. သမီးကို ကျောင်းဆက်ထားပေးရင် သမီး ဘာပဲ ပေးဆပ်ရ ပေးဆပ်ရပါ"
"အ့ဒါဆို နင် ယောကျာင်္း တစ်ယောက်ဆီမှာ လိင်ကျွန် အဖြစ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို စတေးနိုင်မလား.. "
"ရှင်... မမ... သမီး....."
"အေး.. မလုပ်နိုင်လောက်ပါဘူး ထားလိုက်ပါတော့.. သွားတော့.. မင်းသွားတော့"
သဇင်က သူ့အကွက်ထဲ ရောက်နေပြီမို့ တမင် စျေးကိုင်ပြီး အထာကိုင်လိုက်တယ်..
"မမ.. သမီး လုပ်ပါ့မယ်"
"ဘာလုပ်မှာလဲ ရှင်းအောင်ပြော "
"ဟို.. သမီး လိင်ကျွန် အဖြစ် ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုယ် ရောင်းပါ့မယ်.. သမီး ၁၈နှစ် ပြည့်ပြီး ပြီမို့ သမီး ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ သမီး လုပ်ပါ့မယ်"
"အေးလေ မင်းလည်း မငယ်တော့ဘူးဆိုတော့ မင်း လုပ်ချင်ရင် ငါပြောပေးမယ် မင်းသေချာတယ်နော် "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ သမီး သေချာပါတယ်"
"အ့ဒါဆို အဝတ် အစား သန့်တာ ဝတ်ခဲ့ သူဌေးနဲ့ တွေ့ပေးမယ် မင်းကို ရွှေးတာ မရွှေးတာတော့ သူဌေးရဲ့ သဘောနော် ၊ မင်းလည်း ငါ့ဆီမှာ အခိုင်း အစေ အဖြစ် တော်တော် လုပ်လာ ပြီးပြီး ဆိုတော့ မစိမ်းတော့ပါဘူး.. သိထားပြီး သားတွေ ဖြစ်မှာပါ"
" ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတယ်တင်ပါတယ် မမ ဒါပေမယ့်"
"ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ"
"သမီးမှ အဝတ်အစားက သန့်တာ ဆိုလို့ ကျောင်းဝတ်စုံ လေးပဲ ရှိတာ အ့ဒါ..."
"အော် အေး ကောင်းပါတယ် တမျိုး ကောင်းတာပဲ.. ရတယ် အ့ဒါပဲ ဝတ်ခဲ့"
ဒီလိုနဲ့ပဲ ဇာတ်လမ်း အစက ကျွန်မရဲ့ အခြေအနေ တွေ ဖြစ်လာတော့တာပေါ့။
"ပြော ဘာကိစ္စလည်း "
သူဌေးက မေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အိနှင်းဖြူ ဘယ်က ဘယ်လို ဖြေရမှန်းမသိ ရှက်နေတာပေါ့၊ သူဌေးရဲ့ မိန်းမကလည်း ရှိနေတော့ ရှက်ပြီး မဖြေရဲဘူး ဖြစ်နေတော့ ပေါ့။
"ဖြေလိုက်လေ သူဌေးမေးနေပြီ"
မသူဇာရဲ့ ဖိအားပေး စကားသံ ထွက်လာတော့မှ...
"ဟို.. ဟို... ကျွန်မ သူဌေးရဲ့ လိင်ကျွန်ဖြစ်ချင်လို့ ကိုယ်ကိုယ်ကို လာရောင်းတာပါ ရှင့်"
"မင်း အသက် လောက် ရှိပြီလဲ"
"၁၉ နှစ်ထဲမှာပါရှင့်"
"လိမ်ကျွန် ဆိုတာ ဘာတွေလုပ်ရတယ်ဆိုတာရော မင်းသိလို့လား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အကြမ်းတော့ သိပါတယ့်ရှင့်.. သူဌေး စိတ်တိုင်ကျ ထားရာနေ ပေးတာဝတ် ကျွေးတာပဲစားပြီး ပြုစု လုပ်ကျွေး ရမယ်ဆိုတာ သိထားပါတယ့်ရှင့်"
"အေး အ့ဒါအပြင် မင်းရဲ့ အရှက် သိက္ခာနဲ့ မင်းတကိုယ်လုံးကို ငါ ပိုင်တယ် ဆိုတာရော သဘောတူလား"
"ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ရှင့် သဘောလည်းတူပါတယ်"
"ငါက ဘယ်အချိန် ဘယ်နေမှာမဆို လိုးချင်ရင်လည်း ခံရမယ်၊ မင်းကို ဘယ်လို အပြစ်မျိုး မဆို ပေးနိုင်တယ် ဆိုတာရော သဘောတူလား"
"ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ရှင့် အလိုးလည်းခံပါ့မယ် အပြစ်ပေးရင်လည်း ခံပါ့မယ့်ရှင့်"
အပျိုပေါက်မလေး လိုးတဲ့ စကားတော့ မနည်း ရှက်ရွှံစွာ ပြောဆို လက်ခံနေရတာပေါ့။
"အနောက်လှည့် ပြစမ်း မင်းဖင်ကို ကြည့် ချင်တယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ရှင့်"
ဖင်ကို ကြည့်မယ်လို့ တည့်တိုးပြောတဲ့ သူကို ဖင်လှည့် ပြပေးရတာမို့ မြှီးကောင် ပေါက်မလေး ရှက်စိတ်တွေ ပြည့်နေပေမယ့် ကိုယ့်ဖင်ကို ကြည့်နေမှန်း သိရလို့ ရင်ခုန်ပြီး ကျေနပ်သလိုလို ဖြစ်နေပြန်တယ်။
"လှည့် ပြနေစမ်း.. ဖြေးဖြေးချင်း လုပ် နင့်ကိုယ်က လှလား မလှလား ကြည်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်.... "
ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကို စားသုံးဖို့ ရမက်ထန်ထန် ကြည့်နေမှာ သိပေမယ့်လည်း သူတို့ ကျေနပ်မှ ကျွန်မ ဘဝ အဆင်ပြေမှာလေ..
ရိုင်းရိုင်း ပြောရရင် သူလိုးချင်မှ ကျွန်မ ကျွန်ဖြစ်ရမှာ မို့လား.. ဒါကြောင့် ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ခိုင်းတာ အကုန်လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။
"မင်း အင်္ကျီ တွေ ချွတ်ပြစမ်း "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ရှင့်"
ဘော်လီ ခပ်နွမ်းနွမ်း လေးက ကျွန်မ ရင်သားတွေ ကို အလှဆုံး ကာကွယ် ထားပေမယ့် ကျွန်မ ရှက်တယ်..
ကျွန်မ ဘယ်လိုနေမှန်း မသိဖြစ်နေချိန်မှာပဲ..
"ချွတ်လေ ဘော်လီပါ ချွတ်စမ်း.. "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"
နေမထိ လေမထိ နို့ လုံးလုံးနဲ့ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေး တွေကို ကျွန်မ သူများ အရှေ့မှာ ပထမဆုံး လှစ်ပြဖူးတာပါ၊ ကျွန်မ မနေတက်အောင် ဖြစ်တာမို့ လက်လေး ပိုက်ပြီး ကာကွယ်ဖို့ ကျိုးစားပေမယ့်..
"မင်း လက်တွေကို အနောက်ပစ်ထားစမ်း "
လက်ကို အနောက်ဖက်ဖယ်လိုက်ရလို့ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ကျင်းလေး ကို သူဌေး နဲ့ သူ့ မိန်းမတွေက သေချာ ရှုစားနေတော့တာပေါ့။ ကျွန်မ အငွေပျံသွားလောက်အောင်ကို ရှက်လွန်းပါတယ်။
"ချွတ်စမ်း အောက်ပိုင်း ကိုပါ အကုန်လုံး ချွတ်"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ရှင့်"
ရေချိုးရင်တောင် ကိုယ်တုံးလုံး မချိုးဖူးတဲ့ အိနှင်းဖြူလေး အခုတော့ တစိမ်းတွေ အရှေ့မှာ အဝတ်တစ်စုံတစ်ရာမပါပဲ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ မိမိ တသက်လုံး ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အရှက်မှန်သမျှကို ပြသနေရတာမို့ အရမ်းကို ရှက်နေတော့တာပေါ့။
ဆီးခုံ မို့မို့လေးပေါ်က အမွှေးမဲမဲလေးတွေကလည်း မဖုံးနိုင် မဖိနိုင် တမျိုးလှလွန်းပြီး ချစ်စရာ ကောင်းနေပြန်တယ်။
"မင်းတော်တော်ချစ်စရာကောင်းတယ် ၊ ငါမင်းကို ကျွန်အဖြစ် လက်ခံမယ်၊ အခုအချိန်က စပြီး ငါက မင်းရဲ့ သခင်ဖြစ်သွားပြီ"
"ကျေး..ကျေးဇူး တင်ပါတယ် သခင်"
"ဒါ ငါ့မိန်းမ သီရိအောင်တဲ့ မမလေးလို့ ခေါ်ရမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ ပါရှင့်"
"သူဇာ ကတော့ မင်းသိပြီးသားပါ သူ့ ကိုတော့ ဆရာမ လို့ ခေါ်ရမယ်။
ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ငါ့ရဲ့ ကျွန်တွေ လိမ်မာအောင် သင်ကြားပေးဖို့နဲ့ဆုံးမ ပေးရမယ့် တာဝန် ရှိလို့ပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင် "
"မင်းတို့ရဲ့ တာဝန်ပေါ့လျှော့မှု့နဲ့ စည်းကမ်းဖောက်ဖျက်မှု့ တွေ အားလုံး အတွက် ငါနဲ့သူဇာကပဲ အပြစ်ပေးမယ်၊ ရှင်းရှင်း ပြောမယ် ငါ့မိန်းမကို တောင် သူဇာက အပြစ်ပေး တယ်။"
"ရှင်.. ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင်"
"မအံဩနဲ့ သီရိလည်း မင်းတို့ လို ငါ့ကျွန်လေးပဲ ၊ မင်းလည်း လိမ်မာရင် ငါတရားဝင် လက်ထပ်ပြီး ပိုင်ဆိုင်တာတွေ ထဲက ခွဲပေးမယ်၊ အေး အပြစ် လုပ် လို့ ကတော့ ဟင်း..ဟင်း.. နာဖို့ သာ ပြင်ထား တော့ "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင်.. ကျွန်မ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်။"
"မင်း မနက်ဖြန်က စပြီး သူ့ဇာ့ ဆိုင်မှာ လုပ်စရာ မလိုတော့ဘူး၊ သီရိရဲ့ ရွှေဆိုင် မှာ အလုပ် စဆင်း ရမယ်။ မင်း ကျောင်းတက်ဖို့ ကုန်ကျ စရိတ် အားလုံးအပြင် မင်း ကို လစာ ငါးသိန်း ပေးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ရှင့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"
"မင်း ရဲ့ အဝတ်အစား ကိုတော့ သီရိ က စီစဉ် ပေးလိမ့်မယ်၊ ဝတ်ခိုင်း တာပဲ ဝတ်ရမယ် နော် အပိုတွေ အတွန့်တက် လို့ ကတော့ အခုလို တုံးလုံး ပဲ ထားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင် ၊မမလေးရဲ့ အမိန့် ကိုလည်း နာခံပါ့မယ်ရှင့်"
"အေး အရေးကြီးတာ မနက်ဖြန်က စပြီး မင်း စောက်မွှေး တွေ ပြောင်အောင် ရိတ်ထား ၊ သန့်ရှင်း နေတာပဲ လိုချင် ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင်"
အဖုတ်ကို သေချာကြည့်ပြီး ပြောနေတာမို့ အပျိုပေါက် မလေး ရှက်ပြီး ပေါင်လေး ပူးကပ် နေမိတော့ တာပေါ့။
"ကဲ မင်း နံရံနား သွားပြီး ရပ်စောင့် နေတော့ ငါတို့ အိမ်တွင်းရေး ကိစ္စ ရှင်းစရာ ရှိသေးတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ သခင် "
အိနှင်းဖြူလည်း သခင့် အမိန့် ဆုံးတာနဲ့ ချွတ်ထား တဲ့ ပင်တီလေး ကို ကုန်းကောက်ပြီး ခြေထောက် မှာ စွပ်လိုက်ရုံ ရှိသေးတယ် ဆရာမ သူဇာရဲ့ အသံ က ထွက်လာတော့တယ်။
"ဟဲ့ ကျွန်မ ဒီနား လာစမ်း"
ပင်တီ မဝတ်နိုင်သေးပဲ ဆရာမ သူဇာ နားသွား လိုက်တယ်။
"ဒူးထောက်စမ်း "
ဘာမှန်း မသိပေမယ့် ခက်ထန်တဲ့ လေသံကြောက် မြန်မြန် ဒူးထောက်လိုက်တယ်။
" ဖြန်း... ဖြန်း.."
အမှတ်မထင် ပါးရိုက် ခံလိုက်ရတာမို့ အိနှင်းဖြူ အသံတောင် မထွက်နိုင်ပဲ ထူပူသွားတယ်
"ကောင်မ နင့်ကို ဘယ်သူက အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ် ခိုင်း သေးလို့ လည်း"
"ဟို ဟို မဝတ်ခိုင်း ပါဘူးရှင့် ၊ ကျွန်မ ရှက်လွန်းလို့ သတိမဲ့ သွားလို့ ပါရှင့်၊ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်"
"သွားစမ်း ခြေထောက်ကို ဖြဲပြီး လက်ပါ မြှောက်ထား နင့်ကို နောက်မှ အပြစ်ပေးတော့ မယ် "
ပန်းအိဖြူ လေး ကတော့ နံရံဘေးမှာ အဝတ်ဗလာ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ နောက်ဘာတွေ ဖြစ်မယ်မှန်း မသိတဲ့ ဘဝအခြေအနေ ကို စိုးကြောက်စွာနဲ့ပဲ လက်လေးမြှောက်လို့ ရပ်စောင့် နေရ တော့တာပေါ့။
အိနှင်းဖြူ (၂)
သူဌေးရဲ့ အိမ်တွင်းရေး...
ဆရာမသူဇာ ကပဲ ဆက်ပြီး ဦးဆောင်ကာ....
သူ..."သီရိ.."
သီ... "ရှင် ဆရာမ.."
သူ... "မင်းက သူဌေး ကတော် ဖြစ်နေပြီ ဆိုပြီး မာန်တက် နေတာပေါ့လေ"
သီ... "မဟုတ် ပါဘူး ဆရာမ ကလည်း သီရိ က ဘာလုပ် နေလို့လဲ"
သူဌေးကတော်လေးမို့ ထီမထီ အချိုးလေးနဲ့ သူဌေး နားကပ်ပြီး ဆရာမ သူဇာ ကို ပြန်ပြောလိုက်တော့... သူဇာက..
သူ...."ကိုကြီး.. ကိုကြီး မိန်းမ မာန်တက်ပြီးအချိုးတွေ ပြောင်း စည်းကမ်းတွေ ပျက်နေပြီနေပြီနော်.. ကိုကြီး ဆုံးမမှာလား သူဇာ့ကို တာဝန်ပေးမှာလား.. "
ကျော်... "အေး ငါလည်း အလုပ်တွေများပြီး အပြင်မှာ အိပ်နေတော့ အိမ်မှာတောင် မအိပ်တာ ကြာပြီ ၊ နင့်ကို တာဝန်ပေးထားတာပဲ.. နင်ဆုံးမ ပေါ့"
သီ... "အို သီရိ က ဘာလုပ်နေလို့ လဲ၊ အရင်လို ကလေးလည်း မဟုတ်ဘူး၊
ရွှေဆိုင်နဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ အုပ်ချုပ်နေရတာ အားတောင် မအားဘူး"
သူ... "တွေလား ကိုကြီး သူဌေး ကတော် ရွှေဆိုင် ပိုင်ရှင်ကြီးမို့ အရင်လို မဆုံးမရဲဘူးလေ ၊ ကိုကြီး က ကျွန်မကို ပြန်စိတ်ဆိုးရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ"
သူဌေးက သူ့ ဇနီး ချောလေး သီရိ ကို ဖက်ထားပြီး...
ကျော်... "အေးလေ ငါ မအားတာနဲ့
ငါ့ မိန်းမလေး ကို ဂရုမစိုက်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ၊ ဒီနေ့ တော့ငါ့ မိန်းမ အတွက် အချိန်ပေး ရမှာပေါ့..၊ကဲ.. မိန်းမ မင်း ကို ဆရာမ လက်ထဲ အပ်လိုက်ပြီ ၊ သွား သူဇာ့ ရှေ့ကို မင်း သူဇာ အပြစ်ပေးတာကို ခံရမယ် ကျေနပ်လား"
သီ... "ဟုတ်.. ကျေနပ်ပါတယ် ကိုကြီး"
ယောကျာင်္းဖြစ်သူ သူဌေးကိုတော့ သေအောင် ကြောက်ရတာမို့ အတွန့်မတက်နိုင်တော့ပဲ ဆရာ မသူဇာ အရှေ့ သွားပြီး ကလေး တစ်ယောက်လို လက်ပိုက်ပြီး သွားရပ်နေလိုက်ရတယ်။ သိပ်ကျေနပ်တဲ့ ရုပ်တော့ မဟုတ်ဘူး၊ မျက်နှာနုနုလေး စူပြီး ရပ်တာပေါ့။
သူ..."နင့် အပြစ်တွေ မင်း သိလား?
သီ...."သီရိဘာမှ မှ မလုပ်တာ "
သူ..."နင်မသိရင် ငါပြောမယ် လူကြီး ဖြစ်ပြီ ပြောပြီး ငါပြောမှ ကိုယ့်အမှားကိုယ် သိရင် နှစ်ဆ နော်.. နင်ကျေနပ်လား"
သီ..." ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ.."
"နင် ဟိုနေ့ ညက ဘယ်သွားပြီး ဘယ်အချိန် ပြန်လာလဲ"
"ဟို.. မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညစာသွားစားတာပါ.. အလုပ်ကိစ္စပါ"
"နင့်ဘယ်အချိန်မှ ပြန်ရောက်လဲ၊ အိမ်မှာ အမြဲ နင် ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်ရမယ် စည်းကမ်းရှိလည်း"
"ဟို.. ဆယ့်တစ်နာရီပါ "
"ဘယ်လောက်နောက်ကျလဲ"
"တစ်..တစ်နာရီပါ"
" မင်းမှာ အပြစ်ရှိလား မရှိဘူးလား"
"ရှိ.. ရှိပါတယ်"
"နောက်ပြီး မင်းဆိုင် ဒီလ ရောင်းအားတွေ ကျ သလို ဝန်ထမ်းတွေလည်း စည်းကမ်း ပျက်တာ များနေတယ်။ အ့အတွက် မင်းမှာ အပြစ်ရှိလား မရှိဘူးလား?"
"အပြစ်ရှိပါတယ်.."
"မင်းရဲ့ အပြစ်တွေ အခုသိပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ သိပါပြီ"
"မင်း အပြစ်တွေ အတွက် ဘယ်လို အပြစ်တွေ ခံရမလဲ ပြောစမ်း"
"နောက်ကျတဲ့ အတွက် ထိုင်ထ ငါးဆယ်နဲ့ ကြိမ်ဒဏ် ဆယ်ချက်ပါ ၊ ဆိုင်မှာ အရောင်းကျပြီး စည်းကမ်းပျက်တဲ့ အတွက် အရောင်း ပြန်မတက် မခြင်း အပြင်ထွက်မလည်ရပါဘူး။
အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခွေးလိုပဲ နေရပြီး ကိုကြီးနဲ့ ဆရာမတို့ရဲ့ စိတ်ကြိုက် အပြစ်ပေးတာ ခံပါ့မယ်"
"အေး နောက်ပြီး မင်းက မန်တက်ပြီး ငါ့ကိုလည်း ပြန်ပြောတယ် မင်းအပြစ်ကိုလည်း ရှောင်လွှဲချင်တဲ့ အတွက် အပြစ် အားလုံးကို နှစ်ဆ ပေးမယ် ကျေနပ်လား "
"ဟုတ် ကျေနပ်ပါတယ် ဆရာမ"
"ကဲ ထိုင်ထ တစ်ရာ အရင်လုပ်စမ်း၊ ဟိုကောင်မလေး လက်ပြန်ချတော့ ပြီးရင် မင်းမမလေး အတွက် အမှတ်စဉ် ရေပေးလိုက်"
အိနှင်းဖြူ လည်း မြှောက်ထားတဲ့ လက်လေးကို အခုမှ ပြန်ချ ရလို့ လက်လေးပိုက်ပြီး နေကာ မမလေး ထိုင်ထ လုပ်ရင် အမှတ်စဉ် ရေပေးဖို့ စောင့်နေလိုက်တယ်။
သူဌေး မိန်မကို ထိုင်ထ လုပ်ခိုင်းပြီး ရိုက်မှာ ဆိုတော့ အိနှင်းဖြူအတွက် အထူးအစမ်း ဖြစ်နေတာပေါ့၊ နောက် အပြစ်ထဲမှာ ခွေးလို နေရမယ် ဆိုတော့ ဘယ်လိုများ လည်း အရမ်း သိချင် နေမိတယ်။ အိနှင်းဖြူ စဉ်းစား နေစဉ်မှာပဲ မမလေးရဲ့ အပြုအမူကြောင့် ပိုလို့တောင် အံ့ဩ သွားရတယ်။ မမလေးသီရိက သူ့ရဲ့ အဝတ်တွေကို တစ်ခုခြင်း ချွတ်ပြီး ခေါက်ကာ နေတာတွေ့တော့ အပြစ် ပေးခံရပြီ ဆိုအဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ရမှန်း သိလိုက်တယ်။ အပြစ်ပေး ခံရသူအစား အိနှင်းဖြူလေး ရှက်နေမိတော့တယ်။
ကျော့ရှင်း ပြေပြစ်လွန်းတဲ့ သူဌေးကတော်လေး လှချင်တိုင်းလှနေတာ ကို အိနှင်းဖြူလေး ငေးကြည့်နေ မိရင်းနဲ့ အမှတ်စဉ်ရေတွက်လိုက်တယ်။
"တစ်.."
မမလေးက ကလေးတစ်ယောက်လို နားရွက်ကို ဆွဲပြီး ထိုင်ထ လုပ်တယ်..ထိုင်ပြီး ထတော့မှ ..
"နှစ်.."
"သုံး"
"လေး"
ဆယ်ကျော်သက် မလေး အိနှင်းဖြူရဲ့ ရင်ထဲ မှာတော့ ဝမ်းနည်း သလိုလို ကျေနပ်သလိုလို ဝေခွဲမရတဲ့ စိတ်တွေနဲ့ ကျော့ရှင်း ပြေပြစ်လွန်းတဲ့ မမလေး အပြစ်ပေးခံနေတာ ကြည့်ကာ အမှတ်စဉ် ရေတွက်နေတော့တယ်။
"၄၉"
"၅၀"
" သီရိ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး လုပ်စမ်း. နင့်ဖင်ကို သေချာကြည့်အုံးမယ် .. သောက်ရှက်မရှိတဲ့ ကောင်မ၊ "
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် "
သူဌေးနဲ့ ဆရာမဘက်ကို ဖင်လေးပေးပြီး အိနှင်းဖြူဘက် လှည့်ကာ ထိုင်ထ ဆက်လုပ်ရတယ်။ ထိုင်လိုက်တိုင်း မမသီရိရဲ့ အဖုတ် ရဲရဲလေးကို မြင်နေရတော့ ဆယ်ကျော် သက်မလေး ငါသာဆိုရင် အတွေးနဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတော့ တာပေါ့။
"၆၅"
"၆၆"
မမသီရိ အထိုင် အထတွေ လေးလာပြီ၊ မျက်နှာ နုနုလေးမှာလည်း ချွေးလေးစို့လာပြီး ပန်းရောင်လေး သန်းလို့နေလာပြီ။
"ကောင်မ အပါးမခိုနဲ့ ဖင်ကို အောက်ထိထိုင်စမ်း၊ ကိုယ့် လက်အောက် ဝန်ထမ်း ကျွန်အသစ် အရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးနဲ့ အပြစ်ခံရတဲ့ အရှက်မရှိတဲ့ ကောင်မ "
ထိုင်လိုက်တိုင်း မမသီရိရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက ပြူထံက်လာပြီး အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေပါ မြင်နေရတယ်။ အိနှင်းဖြူ ရှက်ပေမယ့်လည်း မိန်းမချင်း ငေးလောက်အောင် လှလွန်း တဲ့ သူဌေးမလေးရဲ့ အဖုတ်ကနေ မျက်လုံးမခွာနိုင်ပဲ နေတော့တယ်။
"၉၉"
"၁၀၀"
ထိုင်ထ ၁၀၀ ပြည့်သွားပေမယ့်လည်း သီရိက နားရွက်လေးဆွဲပြီး ရပ်နေရရှာတယ်
"သီရိ နောက်စည်းကမ်း မလိုက်နာပဲ ပေါ့ ပျက်ပျက်နေအုံးမလား"
"နောက်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူး မမ ၊ သီရိအမှားကို သိပါပြီ"
"အေး မပြီးသေးဘူး ကြိမ်ဒဏ်ကျန်သေးတယ်"
"ဆရာမ သီရိနောက်မဖြစ်စေရပါဘူးနော် ကြိမ်ဒဏ် တော့ လျှောပေးပါ သီရိ နောင်မလုပ်တော့ပါဘူး.."
"မရဘူး နင်က သူဌေးမိန်းမဖြစ်ပြီဆိုပြီး အရိုက်မခံရဘူးထင်နေတာ မို့လား ဒီမှာ ဘယ်ကျွန်မ မှ အပြစ်လုပ်လို့ မရဘူးဆိုတာ နာလည်အောင် ပိုရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးရမယ်"
"ကိုကြီး ရယ် သီရိကို သနားပါနော် နောက် မဖြစ်စေရပါဘူး သီရိ ကြောက်လည်း ကြောက်ပါတယ် ၊ ပြီးတော့ ကျွန်ဝန်ထမ်း အသစ်ရှေ့မှာမို့ ရှက်လည်းရှက်လို့ပါ။"
သီရိတစ်ယောက် ဒူးထောက်ပြီး လင်လုပ်သူကို အကူအညီ ရလို့ ရငြား တောင်းပန်နေရှာတယ်။
" ကဲ သူဇာရေ ငါ့မိန်းမက ဝန်ထမ်းအသစ်လေးရှေ့မှာမို့ ရှက်တယ်တဲ့ဟ..အ့တော့ အခုမရိုက်နဲ့အုံး မနက်ဖြန် ကျမှ ဆိုင်က ဝန်ထမ်း တွေရှေ့မှာ ရိုက်လိုက်.. ကောင်တာအလိုက် ရောင်းအားကျတဲ့ ကောင်မ တွေပါ တစ်ခါတည်း အပြစ်ပေး။ ဒီညတော့ ငါ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုး လိုက်အုံးမယ်"
သူဌေးက ဆရာမသူဇာကို အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့..
"အ ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးရဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အခုပဲ အရိုက်ခံပါ့မယ်၊ ဒီည ကိုကြီး စိတ်တိုင်းကျ လိုးတာလည်း ခံပါ့မယ် ဆိုင်မှာတော့ မရိုက်ပါနဲ့ အဟင့် ဟင့်"
"မင်းအတွန့်ထပ်တက်နေတာလား အပြစ်တွေ ပိုတိုးစေချင်လို့လား "
"မဟုတ်ပါဘူးကိုကြီး အပြစ်ပေးတာ ခံပါ့မယ်"
" အေး သွားတော့ ရေချိုးပြီး အဆင်သင့် စောင့်နေ"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်"
အဝတ်အစားတွေ ပြန်ကောက်ပြီး အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ မမသီရိရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှကို ငေးကြည့်ရင်း နောင်ဖြစ်လာမယ့် ကိုယ့် အခြေအနေကို တွေးကာ ပန်းအိဖြူလေး ပိုလို့ စိုးရွှံ့ ရင်ခုန်
နေမိတော့တယ်။
ကျော်ဖြိုးမောင်အနေနဲ့ အလှဆုံးဆိုတဲ့ မိန်းမတွေလိုတိုင်း ရနေပေမယ့် ရလေ လိုလေ ဆိုသလို
အရှက်သည်းနေတဲ့ ဆယ်ကျော် သက် မလေး အိနှင်းဖြူကို စိတ်ရှိတိုင်း ကစားရဖို့ ကြိတ်ကာ ကြံစည်နေတော့တာပေါ့။
Comments
Post a Comment