ဆရာမလေးကိုသားမယားပြုကျင့်ခြင်း
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Credit. Facebook
ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်အိမ်ထောင်ပြုမည်ဆိုလျှင်ထုံးတမ်းစဉ်လာအရမင်္ဂလာလက်ထက်ပွဲကိုကျင်းပ
လေ့ရှိကြတယ်။
နယ်ခြားနေတဲ့စုံတွဲတွေဆိုတစ်ဖက်မှာတစ်ပွဲစီကျင်းပကျတယ်။အများအားဖြင့်မိန်းကလေးဘက်မှာကျင်းပလေ့ရှိပါတယ်။
အချို့သောသူတွေအဖို့တစ်ပွဲသာကျင်းပသဖြင့်ကျန်တစ်ဖက်ကအပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေတွေအခက်တွေ့ကြရတယ်။
ယခုဇာတ်လမ်းကထိုပြသနာကိုအစပြုပြီးအိအိငြိမ်းဆိုတဲ့ကောင်မလေးအတွက်လမ်းနှစ်သွယ်ကိုပေါ်ပေါက်စေခဲ့တယ်။
တစ်ခုကိုရွေးချယ်ရင်ကျန်တစ်ခုကိုရင်နာစွာစွန့်ပစ်ရမှာပါ…။
အလယ်တန်းပြဆရာမလေးအိအိငြိမ်းချစ်သောကိုနှင့်အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီဖြစ်၍ကိုအလုပ်သွားချိန်စနေနေ့တွင်အိအိငြိမ်း
တစ်ယောက်တည်းအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။
အိအိငြိမ်းမှာကိုနှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍ကိုနှင့်တစ်ခါသာချစ်ဖူးသေးသည်။
အိအိငြိမ်းမှာဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိမိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့်ကိုကအိအိငြိမ်းငြင်းဆန်သဖြင့်အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။
ဟိုနေ့ကထဘီလေးကိုအသာလှန်ကာ၃မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျှင်ကိုကပြီးသွားသည်။
အိအိငြိမ်းမှာအသက်၂၅နှစ်ခန့်ရှိပြီးအသားလေးကဖြူ၀င်းစိုပြည်သည်။
အထူးသဖြင့်နက်မှောင်နေသောဆံကေသာလေးများမှာအိအိငြိမ်းကိုမဟာဆန်၍ကျက်သရေရှိစေသည်။
အရပ်က၅ပေ၆လက်မခန့်ရှိပြီးအရပ်နှင့်လိုက်အောင်ပင်ခန္ဓာကိုယ်ကသူ့နေရာနှင့်သူအချိုးကျနေသည်။
သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှစွင့်ကားလုံး၀န်းသောတင်သားများနှင့်မို့တင်း၍ကြွရွနေသောရင်သားနှစ်မွှာတို့မှာမြင်သူပုရိသတို့ကိုလည်ပြန်ငေးစေသည်။
ကျောင်းချိန်တွင်ဆိုလျှင်အိအိငြိမ်းသည်ပါးတွင်သနပ်ခါးလေးများပါးပါးလိမ်း၍သူမဧ။်နက်မောင်လှသောဆံပင်များကိုထုံးထားသည်မှာ
ခန့်ညားချောမောလွန်းလှသည်။
နေ့ခင်းအချိန်များသည်ဆရာမလေးအိအိငြိမ်း၏ကိုယ်လုံးအလှဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။ဆရာမလေး၏ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီမှာအလွန်ပါးလွှာ
သည်မဟုတ်သော်လည်းတော်တော်လေးကိုပါးသည်။ထိုအခါကျောင်းအင်္ကျီအဖြူရောင်အောက်မှာထင်ရှားလှသော
အသားရောင်မြန်မာဘော်လီနှင့်ဝင်းဝါလှပသောနို့အုံကြီးများကိုအထင်အရှားမြင်နေရတတ်သည်။
ဆရာမ၏ဘော်လီပေါ်မှ၃ပုံ၁ပုံခန့်လျှံထွက်နေသောနို့အုံကြီးသည်လည်းမြင်သမျှယောကျာ်းတိုင်းအားစိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေသည်။
ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းများလမ်းလျှောက်လိုက်ရင်အဖြူရောင်ခါးတိုရင်ဖုံးလေးနှင့်ကျောင်းစိမ်းထမီအထက်ဆင်လေးကြားမှပေါ်ထွက်
လာတဲ့ဖြူဖွေးချောမွတ်နေတဲ့ခါးစပ်နေရာလေးက၀င်းခနဲ၀င်းခနဲ…ခပ်တင်းတင်းဆွဲစည်းထားသောအထက်ဆင်လေးအောက်မှတင်းရင်းကားထွက်နေသောတင်သားစိုင်တို့မှာနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့်
ခါးကျင်ကျင်လေးအောက်မှသိသာထင်ရှားစွာကားထွက်နေတယ်….တင်သားတို့ရဲ့အောက်ပိုင်းနေရာလေးမှာလည်းသိသာထင်ရှားစွာပေါ်ထွက်နေတဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကြိုးလေးမှာအစင်းလိုက်
အထင်းသား….စစ်ကိုင်းအိုးးးလားဂစ်တာရှိတ်လား…မင်းကြီးကြိုက်လား..အို…..ဘာနဲ့တင်စားခိုင်းနှိုင်းရမလဲမသိတော့။
လမ်းလျှောက်ဟန်စကားပြောဟန်တို့မှာလည်းသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့တိုးတိုးညင်းညင်းလေးဖြစ်သည်။ရုပ်ရည်လေးမှာလှသည်ဆိုသည်ထက်ချောသည်ဆိုလျှင်ပိုမှန်မည်။
တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေရင်ထဲထိစေသည့်အလှပိုင်ရှင်မျိုးဖြစ်သည်။
မင်္ဂလာဆောင်ပြီးခါစသုံးရက်သာရှိသေးတဲ့အသစ်ဆက်ဆက်ဇနီးသည်လေးအိအိငြိမ်းအိမ်တံခါးခေါက်သံကြောင့်အပြေးကလေးထွက်လာမိသည်။လင်သားကိုမင်းသစ်အလုပ်ပြန်လာရင်ကြိုဖို့အလှဆုံးပြင်ပြီးအပြေးကလေးထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။တံခါးလေးဖွင့်ပေးသောအခါကိုမင်းသစ်အပြင်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါလာလေသည်။
”အော်…ဧည့်သည်တွေပါလား…အိမ်ထဲကြွပါရှင့်”
အသီးသီးအခန်းထဲဝင်လိုက်ကြလေသည်။
”မိန်းမရေ….ဒီနေ့ရုံးကကောင်တွေကိုလည်းပြုစုရသေးတယ်…ကိုအိမ်ပြန်နောက်ကျလို့စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…”
အသံကနည်းနည်းမူးစပ်စပ်ဖြစ်နေသည်။
”ရပါတယ်အကိုရယ်…အိတို့မင်္ဂလာဆောင်ကအဝေးမှာဆောင်တာဆိုတော့သူတို့ကိုပြန်ဧည့်ခံရမှာပေါ့”
”မှန်တာပေါ့မိန်းမရာ…ဒီကနှစ်ယောက်ကဒီကွန်ဒိုကအိမ်နီးနားချင်းတွေပါ..”
အိအိငြိမ်းအပြုံးလေးဖြင့်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။မင်းသစ်လျှာလေးအာလေးဖြင့်
”ဒီဘက်ကသန်းကြိုင်တဲ့သူကရှေ့အခန်းက၊ဒီဘက်ကအောင်မောင်းတဲ့သူကအောက်ထပ်ကသူတို့ကိုပြုစုဖို့ခေါ်လာတာ၊ဒီမှာအရက်နဲ့ဘီယာပါလာတယ်…မိန်းမအမြည်းတစ်ခုခုစီစဉ်ပေး”
”ကောင်းပါပြီရှင့်…ရပါစေမယ်”
အိအိငြိမ်းနောက်ဘေးခန်းကိုတည်ငြိမ်စွာထွက်သွားလေသည်။သူမရဲ့နိမ့်ချည်မြင့်ချည်တင်သားတွေနဲ့နောက်ကျောအလှကိုသန်းကြိုင်မျက်စိတစ်ဆုံးအရသာခံကြည့်ရှုလိုက်လေသည်။သူမ၏ဖင်တုံးကြီးတွေတုန်ခါသွားတာကြည့်ရင်းသန်းကြိုင်တံထွေးသာမျိုချနေမိသည်။ဒီဆော်လေးကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေခွလိုးလိုက်ရရင်တော့သေပျော်ပါပြီလို့တွေးမိသည်။
သန်းကြိုင်ဒီနေ့တော်တော်တင်းနေသည်။
အလုပ်နောက်ကျလို့သူဌေးကကောသည်။ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်စောက်ကုလားတွေဘာဖြစ်တယ်၊ညာဖြစ်တယ်ဆိုပြီးအဆဲခံလိုက်ရ
သေးသည်။အသားမဲတာနဲ့ပဲလူလူချင်းခွဲခြားဆက်ဆံနေကြတာကိုး။
ဒီတိုက်ခန်းကမိန်းမကတော်တော်ချောတယ်။ဆရာမလေးတဲ့။ရောက်လာတာ၂ရက်ပဲရှိသေးသည်။
အခုတော့သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူကမိတ်ဆက်ပေးတော့သေချာကြည့်မိသည်။
တော်တော်ချောပြီးတော်တော်လဲတောင့်ကြောင်းအနီးကပ်ကြည့်မှပိုသိလိုက်ရသည်။
”ကဲကိုယ့်လူတို့…ကျွန်တော်လည်းသွားကူလိုက်အုန်းမယ်ခဏ…ခဏ”
မင်းသစ်လည်းအိအိငြိမ်းနောက်လိုက်သွားလေသည်။မကြာမီအိအိငြိမ်းရောက်လာကာစားပွဲခုံပေါ်ဖန်ခွက်လေးတွေလာချပေးသည်။
စားပွဲကိုခါးလေးကုန်းကာချဖန်ခွက်ချလိုက်သည်မို့ဟိုက်သွားသောအင်္ကျီကြောင့်အိအိငြိမ်းရဲ့ရင်သားဖွေးဖွေးနုနုတွေကိုသန်းကြိုင်နဲ့
အောင်မောင်းထပ်မြင်လိုက်ရတော့လီးတွေတောင်ကုန်ကျသည်။အိအိငြိမ်းရင်သားဖွေးဖွေးတွေကိုဘော်လီရင်ပုံခွက်အထိသေချာ
မြင်လိုက်ရတာကြောင့်သန်းကြိုင်မျက်စိထဲကမထွက်နိုင်တော့။
သန်းကြိုင်ကတော့အိအိငြိမ်းကိုစိတ်ထဲကနေအသေမုဒိမ်းကျင့်နေပြီ။
အိအိငြိမ်းအမြည်းစီစဉ်ရန်ထပ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်ကကာမလိုက်စားတဲ့လူတစ်ယောက်။သူ့မှာအိပ်ဆေးတွေကွန်ဒုံးတွေအမြဲဆောင်ထားတတ်တယ်။သန်းကြိုင်ဖန်ခွက်တွေထဲအရက်တွေထည့်ပေးထားလိုက်သည်။အိအိငြိမ်းရဲ့ခွက်ထဲအချိုရည်ထည့်ကာ
အိပ်ဆေးမှုန့်လေးခတ်ပေးလိုက်သည်။မင်းသစ်ခွက်ထဲလည်းနည်းနည်းထည့်ပေးလိုက်ပြီးဟန်မပျက်ပြန်နေလေသည်။
ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်ကတစ်ကိုယ်ထီးသမားလူရှုပ်လူပွေ။အောင်မောင်းကတော့မိန်းမနဲ့ကလေးတစ်ယောက်နဲ့မို့သိပ်အတင့်မရဲဘဲ
အကဲသာခတ်နေသည်။
မကြာမှီအမြည်းပွဲလေးတွေကိုင်ကာမင်းသစ်နှင့်အိအိငြိမ်းထွက်လာလေသည်။
”အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီရှင့်…စားကြနော်အားမနာနဲ့”
”ရပါတယ်…ကျွန်တော်ကျွဲရိုင်းထည့်ပေးထားတယ်သောက်တယ်မလား”
”အားနာစရာရှင်…အကိုတို့ပဲသောက်ကြပါ”
သောက်ကြစားကြစကားပြောကြရင်းအိအိငြိမ်းမျက်လုံးများလေးကာခုံပေါ်မှာတင်အိပ်ပျော်သွားလေသည်။မင်းသစ်နဲ့အောင်မောင်း
စကားတွေဖေါင်ဖွဲ့ရင်းမင်းသစ်လည်းများပြီးမှောက်သွားလေသည်။သန်းကြိုင်ကဟန်ပြသောက်ထားသူမို့
”အောင်မောင်း….မင်း…ဒီကောင့်ကိုခဏအဖော်လုပ်ပြီးထိန်းထားကွာ…ငါအိအိငြိမ်းလေးနဲ့ခဏလောက်ကစားချင်လို့..ဟဲဟဲ”
”ဟာ…ဟေ့ကောင်ပြသနာတက်မယ်နော်”
”မင်းကလည်းအေးဆေးပါ….နောက်နေ့မင်းအတွက်ပါဖန်ပေးမယ်”
အိအိငြိမ်းကိုသန်းကြိုင်အသာဆွဲထူကာအိပ်ခန်းဝကိုပွေ့ခေါ်သွားလေသည်။အိအိငြိမ်းကတော့တုတ်တုတ်မလှုပ်။
သူအလွန်တပ်မက်နေသောတွေ့တာတောင်မကြာသေးသည့်မိန်းမချောလေးမို့ပွေ့ရတာတောင်အရသာရှိလွန်းလှသည်။
သန်းကြိုင်နုထွေးအိစက်နေသောအိအိငြိမ်းကိုအခန်းဒေါင့်လေးမှာထိုင်ရပ်သားလေးအနေအထားမှေးထားလိုက်သည်။
အဆီတစ်ဝင်းဝင်းနဲ့အိအိငြိမ်းကိုသန်းကြိုင်ကာမခံစားပြီးဖျက်ဆီးရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့်လီးအပြတ်တောင်နေလေသည်။
သောက်လဲသောက်ထားတာမို့စိတ်ကလဲစိတ်ရိုင်းဝင်မိသည်။အခန်းထဲရောက်တော့တံခါးပိတ်ပြီးအိအိငြိမ်းကိုကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်
ပက်လက်တင်လိုက်သည်။သူမကတော့မူးနေပြီမို့မသိတော့။
သန်းကြိုင်ကဘေးနားမှာထိုင်ရင်းအင်္ကျီခါးတိုအကြပ်အောက်ကနေအသက်ရှူတိုင်းမို့မို့တက်လာတဲ့ရင်သားတွေကိုကြည့်ရင်းစိတ်က
ထလာသည်။အိအိငြိမ်းကိုခုနကမှန်းခဲ့တာတွေကိုတွေးမိပြီးအိအိငြိမ်းရဲ့နို့တွေကိုလက်ကလှမ်းလိုက်ပြီးကိုင်လိုက်သည်။
အိအိငြိမ်းအင်္ကျီလးကိုအသာမ၍ချွတ်လိုက်လေသည်။အထဲကဘော်လီအသားရောင်လေးကိုပါချိတ်တွေတစ်ခုချင်းသေသေချာချာ
ဖြုတ်ပစ်ပြီးချွတ်လိုက်လေသည်။စို့ချင်စရာနို့သီးခေါင်းလေးတွေကြောင့်သန်းကြိုင်တံထွေးတောင်မြိုချမိသည်။
ခဏစိတ်ထိန်းကာထမိန်လေးကိုအသာလေးဆက်ချွတ်လိုက်သည်။
အိအိငြိမ်းရဲ့ထဘီစကပ်ကိုဖိနပ်ကိုမချွတ်တော့ပဲချွတ်လိုက်သည်။ပင်တီအသားရောင်လေးပဲကျန်တော့သည်။
ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့လိုက်ဖက်လှသည်။ပင်တီပေါ်ကနေလက်နဲ့ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။
အတွင်းခံလေးအောက်ကစောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကိုကုန်းနမ်းကာအနံ့လေးခံလိုက်သည်။
”အား…အမွှေးနံနဲ့အဖုတ်နံလေးရောပြီးသင်းနေတာပဲ”
နို့တွေကိုလက်နဲ့အသာပွတ်သပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနို့သီးခေါင်းနီနီလေးကိုငုံ့ကာစို့လိုက်တော့အင်းခနဲအသံနဲ့အတူအိအိငြိမ်းရင်ဘတ်က
ကော့တက်လာသည်။အိအိငြိမ်းမျက်လုံးကတော့မဖွင့်ပေ။
သန်းကြိုင်အိအိငြိမ်းနို့တွေကိုစို့ရင်းလက်ကပေါင်တွေကိုပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။
ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တော့အမွှေးတွေကဆေးနဲ့ချွတ်ထားသည်ထင်သည်။ပါးပါးစုစုလေး။
သန်းကြိုင်အိအိငြိမ်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားလိုက်ပြီးလက်ခလယ်နဲ့အဖုတ်ထဲကိုထည့်လိုက်တော့အဖုတ်ကအရည်တွေနဲ့။
အတွင်းထဲကိုဝင်သွားတော့သန်းကြိုင်လဲကလိပေးလိုက်သည်။ဂျီစပေါ့နေရာကိုမှန်းကာခပ်ဆက်ဆက်ကလိလိုက်တော့အိအိငြိမ်းဖင်က
ကြွကြွတက်လာပြီးပါးစပ်ကမတိုးမကျယ်အသံနဲ့ညည်းနေသည်။
အိပ်မောကျနေသောအိအိငြိမ်းခမျာမိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေသည်။
မနေ့တစ်နေ့ကမှသတို့သမီးလေးဖြစ်ခဲ့တဲ့ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်းမိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ကိုအ၀တ်တွေချွတ်နေရတာကြောင့်သန်းကြိုင်လီးကတအားတောင်နေသည်။
အိအိငြိမ်းပေါင်နှစ်ဖက်ကိုထောင်ဖြဲပြီးကားစေလိုက်သောအခါအိအိငြိမ်းနံရံကိုမှီကာအဖုတ်ဖြဲပြနေသောအနေအထားဖြစ်နေသည်။
သန်းကြိုင်ဘောင်းဘီထဲကဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီးအိအိငြိမ်းရဲ့ချစ်စရာမျက်နှာကစပြီးရင်သားတစ်ပြင်လုံးနဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း
လှလှလေးပါပေါ်အောင်ဓာတ်ပုံများစွာရိုက်လိုက်လေသည်။ကျေနပ်အောင်မှတ်တမ်းတင်ပြီးသောအခါသန်းကြိုင်ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်
လိုက်လေသည်။ဘောင်းဘီထဲကတုတ်ခိုင်သန်မာလှသောဂေါ်လီတပ်လီးကြီးကမတ်ခနဲထွက်လာသည်။အိအိငြိမ်းရဲ့မျက်နာနုနုလေးကိုလီးနဲ့လေးငါးချက်ထိုးကာအလန်းဆုံးအနေအထားကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပြန်သည်။နောက်ဖုန်းကိုဘေးခဏချကာနို့အုံဖွေးဖွေးတွေကိုဆုပ်ကိုင်ကာအားရအောင်စို့ပစ်လိုက်သည်။
”ဟူး….စောက်ပတ်လေးကစီးပိုင်မယ့်ပုံဘဲ”
လီးထိပ်ကိုတံထွေးစွတ်ကာဘေးစောင်းလှဲပြီးအိအိငြိမ်းစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ကာစောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်လိုက်လေသည်။
လီးဒစ်ကျော်ရုံလောက်ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။လက်တစ်ဖက်ကဖုန်းကိုယူကာအိအိငြိမ်းမျက်နှာနှင့်အဖုတ်ထဲလီးဝင်နေပုံကို
မှတ်တမ်းယူလိုက်ပြန်သည်။သန်းကြိုင်လီးပြန်ထုတ်ကာအိအိငြိမ်းကိုခုတင်ပေါ်ကိုယ်တစ်ပိုင်းကုန်းကုန်းလေးတင်ထားပြီး
နောက်ကနေစောက်ပတ်လေးထဲလီးထိုးချလိုက်သည်။
သန်းကြိုင်လဲအိအိငြိမ်းခါးလေးကိုအသာမလိုက်တော့အိအိငြိမ်းဖင်ကြီးကကြွလာသည်။
အိအိငြိမ်းအဖုတ်ထဲကိုသန်းကြိုင်လီးထည့်လိုက်ရာ
”ဗျစ်….ဗျစ်”
”အ…ဟ….ဟ….အာ့…ဟင်….ကိုသန်းကြိုင်…”
အဖုတ်ထဲသို့လီးကကြပ်ပြီးဝင်သွားရာအိအိငြိမ်းညည်းသံနဲ့အတူမျက်လုံးပွင့်သွားပြီးနောက်ပြန်လေးလှည့်ကြည့်လိုက်ရာသန်းကြိုင်ကို
တွေ့လိုက်ရတော့အလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။အစကသူမမူးမူးနဲ့ကိုကိုကလုပ်ပေးနေတာလို့ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေပြီးအဖုတ်ထဲကိုလီးကြီးပြီးဝင်လာတော့နာသွားလို့ယောင်ယမ်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာမှသန်းကြိုင်ကိုတွေ့တော့အတင်းရုန်းတော့သန်းကြိုင်က
သူမကိုဖိထားပြီးလီးကိုအဆုံးထိထည့်လိုက်သည်။အိအိငြိမ်းခမျာအဖုတ်ထဲမှာပြည့်သိပ်စွာလီးကဝင်သွားပြီးနာသွားရသည်။
”ဖယ်…ကိုသန်းကြိုင်…မယုတ်မာနဲ့နော်…..ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမကိုဒီလိုလုပ်စရာလား….ဖယ်နော်…ကျွန်မအော်လိုက်မှာ..”
”မထူးပါဘူးအိရယ်…ကိုယ့်လီးတချောင်းလုံးမင်းအဖုတ်ထဲကိုဝင်နေပြီဟာကို….အော်တော့လဲဘာထူးမှာလဲ….
ဘယ်သူကကြားမှာမို့လဲ…ငြိမ်ငြိမ်သာလိုးတာခံလိုက်စမ်းပါ”
”ရှင်…ဟင့်…လူယုတ်မာ…အောက်တန်းစား…ကုလားပီပီခွေးကျင်းခွေးကြံကြံတယ်…ခွေးကြီး…ဟင့်…ဟင့်”
”ငိုငို…ကြိုက်သလောက်သာငိုစမ်း…ဟဲ…ဟဲ..ကောင်းလိုက်တာကွာ….မင်းအဖုတ်ကလင်ရှိမယားဆိုပေမယ့်ကြပ်နေတာပဲ….
ရှိးးးအားးးး….လိုးလို့ကောင်းတာ…ဟားဟား”
သန်းကြိုင်ကြမ်းပြီ။အစကဒီလောက်ထိကြမ်းဖို့မရှိပေ။
အိအိငြိမ်းကသူ့အရှိုက်ထိစေမယ့်စကားကိုနစ်နစ်နာနာပြောတာကြောင့်ခုနကတည်းကစိတ်ထဲမှာခပ်ကြမ်းကြမ်းမှန်းဖူးတဲ့
အခံလည်းရှိတော့စိတ်ကလွတ်သွားသည်။အိအိငြိမ်းရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့တဖြည်းဖြည်းမောလာသည်။
လူကမူးလဲမူးနေတာမို့အားမပါ။သန်းကြိုင်လဲလီးကိုမဆောင့်သေးပဲအဆုံးထိထည့်ထားရင်းနဲ့အိအိငြိမ်းရိုက်ပုတ်နေတာတွေကိုလက်နဲ့
လိုက်ဆွဲရင်းပါးစပ်ကပြောချင်ရာတွေပြောနေသည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့အိအိငြိမ်းအားပျော့လာတော့နို့တွေကိုလက်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ရင်း
”အား…ကောင်းလိုက်တာကွာ…နို့တွေကအိတင်းနေတာပဲ…ကောင်မဆေးတွေသုံးပြီးယောက်ကျားကိုဆွဲဆောင်ထားတာမလား….ဟား…ဟား….ဟား…”
”ကိုသန်းကြိုင်ရယ်….တော်ပါတော့….အိကိုသနားပါ….လွှတ်ပါတော့….အဟင့်…ဟင့်…အိ….အိ”
အိအိငြိမ်းမရုန်းနိုင်တော့လေပျော့နဲ့တောင်းပန်သည်။သန်းကြိုင်ခုချိန်မှတော့မရတော့။လူကလဲမူးနေပြီမို့စိတ်ရိုင်းကဝင်နေပြီ။
နောင်ခါလာနောင်ခါစျေးလို့သဘောထားကာရှေ့ဆက်တွန်းနေသည်။နို့တွေကိုကိုင်လိုက်ညှစ်လိုက်နဲ့ပါးစပ်ကလဲညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း
တွေပြောနေသည်။အိအိငြိမ်းဘဝမှာဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောတာတခါမှမကြားဖူးသလိုအပြောလဲမခံရဘူး။
ခုလိုတစိမ်းတဦးရဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ခြင်းခံရတာပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပင်။သူမယောက်ျားတောင်ခုလိုတခါမှမကိုင်ဖူး။
သန်းကြိုင်ကတစ်တစ်ခွခွပြောသလိုနေရာအစုံကိုလိုက်ပြီးကိုင်နေတာမို့စိတ်ကအရမ်းကိုဝမ်းနည်းလာပြီးကိုကို့ကိုအရမ်းသတိရမိသည်။
ကိုကို့ကိုသူမသစ္စာဖောက်သလိုဖြစ်သွားပြီလို့တွေးမိပြီးမျက်ရည်ကကျလာပြန်သည်။
ဒါကိုသန်းကြိုင်ကတွေ့တော့တဟားဟားနဲ့ရယ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုညှစ်ကိုင်ကာခါးအားနဲ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးခပ်ဆတ်ဆတ်
ဆောင့်ချလိုက်တော့
”အာ့…ကျွတ်..ကျွတ်…နာတယ်…ဖယ်ပါတော့…တော်ပါတော့…အီး…ဟီး…ဟီး…”
”ကောင်းလိုက်တဲ့အဖုတ်…ကြပ်နေတာပဲလိုးရတာ…စောက်ကောင်မအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်ကွာ”
ပြောပြောဆိုဆိုသန်းကြိုင်တယောက်ကြမ်းပြီ။အိအိငြိမ်းတယောက်ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့ငိုနေပေမယ့်တဖြည်းဖြည်းအဖုတ်ထဲကလီးကို
မသိမသာလက်ခံလာသည်။အရည်တွေကထွက်လာကာလီးကအဝင်အထွက်ချောလာသည်။
သန်းကြိုင်ရဲ့ဆောင့်အားကအားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်နေတာမို့တချက်ဆောင့်တိုင်းအင့်ခနဲအင့်ခနဲဖြစ်ဖြစ်သွားကာသားအိမ်ဝကပူခနဲပူခနဲဖြစ်
သွားသည်။အသိစိတ်နဲ့လူကငြင်းဆန်နေပေမယ့်ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတွေကတဖြည်းဖြည်းလက်ခံလာသည်။
ပြည့်ဝတဲ့အရသာကတကိုယ်လုံးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပျံ့နှံ့လာသည်။
သန်းကြိုင်ကအိအိငြိမ်းနားနားကိုကပ်ကာတစ်တစ်ခွခွတွေပြောပြီးဆောင့်နေဆဲပင်။
”အ…ဟင့်ဟင့်…အင့်…အင့်…အင့်…တော်ပြီ…တော်ပြီ…ဟင့်…ဟင့်…”
နှုတ်ခမ်းကငြင်းနေပေမယ့်သူမယောက်ကျားနဲ့ကွာခြားစွာကာမအရသာကိုပြည့်ဝစွာပေးနေတာကိုစိတ်ကတဖြည်းဖြည်းပါလာသည်။
သူမငြင်းဆန်ချင်သည်။မဟုတ်ဘူးဒါငါမဟုတ်ဘူး။ငါ့ကိုတခြားလူတယောက်ကမုဒိန်းကျင့်နေတာ။
ငါလက်သင့်မခံဘူးတွေးနေပေမယ့်မူးကလဲမူးဆောင့်ချက်တိုင်းကသူမအရင်ကဘာလိုအပ်မှန်းမသိတာကိုယ့်ဟာကိုယ်မေးမိတဲ့အရာကဒါပါလားဆိုတာသိသွားပြီးစိတ်ကနှစ်ခွဖြစ်နေသည်။သန်းကြိုင်လဲအိအိငြိမ်းရဲ့အပြောင်းအလဲကိုသတိထားမိတာကြောင့်အိအိငြိမ်း
နားကိုကပ်ကာစိတ်ကြွစေရန်ထပ်ပြီးတစ်တစ်ခွခွပြောလိုက်ကာလီးကိုတဆုံးထုတ်တဆုံးထည့်မှန်မှန်ဆောင့်နေသည်။
အဖုတ်ကအရည်တွေနဲ့လီးဝင်တိုင်းတဗြွတ်ဗြွတ်တဗျစ်ဗျစ်နဲ့အသားခြင်းရိုက်တဲ့အသံကလဲအခန်းထဲမှာဆူညံနေသည်။
အိအိငြိမ်းခါးလေးကိုလက်နဲ့မ’ကာကိုယ်ကရှေ့ကိုငိုက်ထားတာမို့အိအိငြိမ်းဖင်ကြီးကကြွတက်နေကာလီးတချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း
အတွင်းထဲကိုနက်နက်ဝင်သွားကာဖိလိုက်တိုင်းမွေ့ရာကအတွင်းဖက်ဝင်သွားပြီးပြန်ကန်လာပြန်တာမို့ဆောင့်ချက်တိုင်းက
အိအိငြိမ်းအတွက်ရူးသွပ်မှုဖြစ်စေသည်။မရတော့ပေ။အိအိငြိမ်းဆန္ဒကိုအသိနဲ့ဘယ်လိုမှထိန်းချုပ်လို့မရတော့။
အထိအတွေ့နောက်ကိုကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားပြီ။
မိန်းမကိစ္စကိုကျွမ်းကျင်ဆရာကျတဲ့သန်းကြိုင်ရဲ့အောက်မှာကျရှုံးသွားပြီ။
”အ…ဟ…ဟ…အင့်…အင့်”
”ကောင်းလား…အိ…ကောင်းလား…”မဖြေ။ဒါကြောင့်သန်းကြိုင်အိအိငြိမ်းနို့သီးခေါင်းတွေကိုညှစ်လိုက်ရင်း
”ကောင်မ…မေးနေတယ်…ငါလိုးတာကောင်းလားလို့…ခံလို့ကောင်းလားဖြေစမ်း…”
”အား….ကျွတ်…ကျွတ်…ကောင်းတယ်….အ…ဟင့်…ဟင့်…နာတယ်”
သန်းကြိုင်ပြုံးလိုက်သည်။သူတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်ပြီးနို့တွေကိုချိုင်းအောက်ကလျှိုကာငုံ့စို့လိုက်သည်။
အိအိငြိမ်းစိတ်ကအရမ်းကိုကြွလာသည်။
ပြီးချင်လာသည်။အရမ်းအရမ်းကိုကောင်းလာကာ
”အ…အင့်…အင့်…ဆောင့်…ဆောင့်…မရပ်နဲ့…ခပ်နာနာလေးဆောင့်ပေး….ကောင်းတယ်…အန်းးးးဟန်းးးး….ကောင်းတယ်….အန်းးးး…အန်းးး…ပြီးပြီ…အစ်အိ…ပြီးပြီ…အ…အ…အားးးး”
အိအိငြိမ်းပြီးသွားပြီ။သန်းကြိုင်ဧ။်လည်ကုပ်ကိုလက်နောက်ပြန်လေးအတင်းဖက်ကာဖင်ကိုအတင်းကော့ကာကပ်ထားပြီး
တဆတ်ဆတ်နဲ့ဖြစ်နေသည်။
ခြေတွေကကုပ်ကွေးတက်ကာပါးစပ်ကဘယ်လိုအသံတွေမှန်းမသိ။
သန်းကြိုင်လိုးလို့မပြီးသေးပေမယ့်အိအိငြိမ်းတအင့်အင့်အသံလေးသာထွက်ရင်းပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။
”အားပါးပါးကျပ်လိုက်တာ…စီးလိုက်တာကွာ….မင်းသစ်တခါဘဲလိုးထားသေးတယ်ထင်တယ်”
အမှန်တကယ်လည်းမင်္ဂလာဦးညတစ်ခါဘဲလုပ်ဖြစ်သေးသည်။မနေ့ကမူးမှောက်သွားလို့မလုပ်ဖြစ်။ဒီနေလည်းမင်းသစ်မှောက်ပြန်ပြီဖြစ်သည်မို့သန်းကြိုင်ကံကောင်းနေလေသည်။သန်းကြိုင်ခပ်ပြင်းပြင်းပစ်ဆောင့်နေလေသည်။ဆီးစပ်ခြင်းတစ်ဘမ်းဘမ်းနဲ့ထိနေလေသည်။ခုမှသိတဲ့မိန်းကလေးကိုခိုးလိုးနေရတဲ့အသိနဲ့စီးပိုင်ကျပ်နေသောစောက်ဖုတ်ကြောင့်အချက်နှစ်ဆယ်လောက်နဲ့တင်သန်းကြိုင်ပြီးချင်
သွားသည်။သန်းကြိုင်အားကုန်ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီးအိအိငြိမ်းစောက်ခေါင်းထဲလီးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာသုက်ရည်များပန်းထည့်လိုက်လေသည်။
”ဟူး…ငါလိုးမ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ”
လီးပြန်ထုတ်ပြီးဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်ကာနောက်ဆုံးသုက်တရွှဲရွှဲအဖုတ်ထဲမှစီးကျနေသောအိအိငြိမ်းကိုဓာတ်ပုံရိုက်ယူလိုက်သည်။တစ်ရှူးဖြင့်အိအိငြိမ်းကိုသန့်စင်ပေးပြီးအဝတ်အစားတွေသေချာပြန်၀တ်ပေးသည်။ဘော်လီချိတ်တွေကိုလည်းကျကျနနပြန်တပ်ထား
ပေးလိုက်သည်။အ၀တ်များ၀တ်ပေးပြီးနောက်တော့ပြန်ထမ်းခေါ်လာကာခုံပေါ်ဟန်မပျက်တင်ပေးထားလိုက်လေသည်။
”ဟေ့ကောင်မင်းပြီးပြီလား…ဒါဆိုလည်းပြန်မယ်ကွာနောက်နေ့ငါ့ကိုလည်းဖန်ပေးဦးကွ”
နောက်နေ့မနက်အိအိငြိမ်းနိုးလာတော့၃နာရီလောက်သာရှိသေးသည်။အိအိငြိမ်းလည်းသူမကြုံတွေ့ခဲ့ရသောအဖြစ်အပျက်ကို
အိပ်မက်ဟုသာထင်သွားပြီးရှက်ပြုံးလေးတစ်ချက်ပြုံးမိလိုက်သေးသည်။
နောက်တစ်နေ့အိအိငြိမ်းနေ့လည်ကျောင်းပြန်အလာအိမ်တံခါးကိုသော့ဖွင့်နေတုန်းရှေ့အခန်းမှသန်းကြိုင်အခန်းထဲမှထွက်လာ
လေသည်။သန်းကြိုင်ပြုံးပြကာ
”ဆရာမအိအိငြိမ်း…မင်္ဂလာပါ”
အချိုသာဆုံးအပြုံးလေးဖြင့်အိအိငြိမ်းပြုံးပြကာ
”ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…ကျွန်မညကလေ…ခေါင်းတွေမူးပြီးအိပ်ပျော်သွားလို့ရှင်တို့ပြန်သွားတောင်မသိလိုက်ဘူး”
သန်းကြိုင်ကတော့သူ့ရှေ့ကဖြူဖြူတောင့်တောင့်လှလှမိန်းမချောဆရာမလေးကိုကာမစပ်ယှက်ရန်ရင်ခုန်နေလေသည်။
အိအိငြိမ်းမှာကျောင်းသွားရဦးမည်ဖြစ်၍အဖြူရောင်ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနှင့်ထဘီအစိမ်းလေးကို၀တ်ထားသည်။
ခါးတိုအင်္ကျီမှာပါးလွှာသဖြင့်နောက်မှကြည့်လျှင်အထဲမှချိတ်၅ခုတပ်အသားရောင်ဘော်လီလေးကိုထွင်းဖောက်မြင်နေရသည်။
သေချာကြည့်လျှင်ဘော်လီချိတ်များကိုပင်မြင်နိုင်သည်။လွတ်နေသောခါးသား၀င်း၀င်းလေးမှာလည်းသန်းကြိုင်ကိုမြူစွယ်နေသည်။
တင်းယင်းလုံး၀န်းသောအိအိငြိမ်းဧ။်တင်သားနှစ်လုံးမှာထဘီထဲမှရုန်းကြွနေသည်။အတွင်းခံအရာလေးကိုထင်ရှားစွာမြင်နေရသည်။
”အိအိငြိမ်း….”
”ရှင်…..ပြောလေ”
”အိအိငြိမ်း….ဒီကောင်မလေးကိုသိလားမသိဘူး”
သန်းကြိုင်အိပ်ကပ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်ကာပုံတစ်ခုကိုပြလေသည်။အိအိငြိမ်းသိလိုသိငြားစူးစမ်းကာကြည့်လိုက်လေသည်။
ပုံထဲမှာအရှက်တရားကင်းမဲ့စွာစောက်ဖုတ်အပြဲသားနှင့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံဖြစ်နေသည်။
အိအိငြိမ်းမျက်ခုံးလေးပင့်သက်သွားကာရင်ဝကိုစို့ရိုက်သလိုစူးခနဲဖြစ်ကာမျက်နာလည်းနီရဲသွားသည်။
လက်ထဲကသော့တောင်လွှတ်ကျသွားသည်။
”သေချာကြည့်အုန်း…ဒီမှာ…ဒီမှာ”
အိအိငြိမ်းလီးတစ်ချောင်းကိုနမ်းနေတဲ့ပုံတွေ၊စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်နေပုံတွေ၊နောက်ဆုံးလရည်ရွှဲသောပုံတွေကိုကြည့်ပြီးအိအိငြိမ်း
လဲပြိုလုမတတ်ခေါင်းတွေမူးသွားသည်။
ရှက်လွန်းလို့မျက်နာတစ်ခုလုံးနီမြန်းကာသန်းကြိုင်တို့ရှေ့ကနေကိုယ်ပျောက်သွားလိုက်ချင်မိသည်။
”သိလားအမ…သူ့ကိုလိုင်းပေါ်တင်ပြီးဖွမလို့”
”ဟင်ရှင်တို့ကျွန်မကိုညကဘာလုပ်ခဲ့ကြတာလည်း….ဒီပုံတွေက….အို..ရှင်တို့ယုတ်မာလိုက်တာ…ဖျက်လိုက်ပါရှင်…တောင်းပန်ပါတယ်.နော်…နော်”
သန်းကြိုင်ဂွင်ရောက်နေပြီမို့
”ဖျက်စေချင်ရင်ကျွန်တော်တို့စိတ်ကြိုက်အမခန္ဓာကိုယ်ကိုပေးမလား…ဒါဆိုဘယ်သူမှမသိအောင်ထိန်းသိမ်းထားမယ်”
အိအိငြိမ်းဖောက်ပြန်ရမည့်ကိစ္စဖြစ်နေသည်။ကိုမင်းသစ်ကိုသစ္စာမဖေါက်ချင်ပါ။ဒါပေမယ့်ဒီဘက်ကအိအိငြိမ်းရဲ့ပုံတွေလူပုံအလယ်မှာအရှက်မကွဲဖို့လည်းအရေးကြီးနေသည်။လမ်းနှစ်သွယ်ကိုအိအိငြိမ်းအခက်တွေ့နေသည်။
”ကြာပါတယ်အမရယ်…လာ”
ယဉ်စစလေးဖြင့်အိနြေ္ဒရရလေးချောနေသောအိအိငြိမ်းကိုသန်းကြိုင်အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီးတံခါးကိုပိတ်ကာဂျက်ထိုးလိုက်
လေတော့သည်။
အခန်းထဲရောက်လို့ဂလန့်ထိုးတံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့အိအိငြိမ်းပါးပြင်နုနုလေးကိုဖြန်းကနဲပိတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။
အိအိငြိမ်းခေါင်းထဲမှာကြယ်တွေ၊လတွေမြင်သွားသည်။နာလိုက်တာလဲပြောမနေနဲ့တော့။
မူးဝြေပီးနေရာမှာပဲလဲကျသွားသည်။ကုလားကအိအိငြိမ်းကိုပွေ့ချီလာပြီးကုတင်ပေါ်ဝုန်းကနဲပစ်ချလိုက်သည်။
”ဘာလုပ်တာလဲ…အဟင့်”
”ပါးစပ်ပိတ်ထား…ပါးထပ်ရိုက်ပစ်လိုက်မယ်”
ဒီကုလားသူ့ကိုဗျင်းတော့မယ်ဆိုတာအိအိငြိမ်းသိပေမယ့်သိပ်မရုန်းရဲတော့ပါဘူး။
”မလုပ်ပါနဲ့…ကျွန်မမှာလင်ရှိတယ်…မကောင်းပါဘူး”
မသိစိတ်ကခပ်ကြမ်းကြမ်းပြုကျင့်ရသည်ကိုအရသာတွေ့တတ်သောသန်းကြိုင်အဖို့တော့တောင်းပန်သံများကိုသနားရမည့်အစား
နား၀င်ပီယံဖြစ်သောသီချင်းသံအဖြစ်သာခံစားနေရလေသည်။
ထို့နောက်သန်းကြိုင်ကအိအိငြိမ်း၏နုနုရွရွပါးပြင်လေးကိုဖျန်းခနဲဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။
ယောက်ျားကြီးတယောက်၏အားအပြည့်တော့သုံးထားခြင်းမဟုတ်။နာကျင်မှုကိုခံစားရုံလောက်သာဖြစ်သည်။
ထို့နောက်ရင်သားအစုံအားဆုပ်နယ်ခြေမွလိုက်သည်။
အတင်းဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်သောကြောင့်အရသာမရှိဘဲနာကျင်ခြင်းကိုသာခံစားလိုက်ရသည်။
ငြင်းဆိုတောင်းပန်ရန်မဖြစ်နိုင်ကြောင်းနားလည်ထားသောကြောင့်ဘာမျှမပြောဘဲပြုသမျှကိုနုနေရရှာတော့သည်။
ထို့နောက်တော့ကုလားကအိအိငြိမ်းအင်္ကျီကိုဆွဲဖြဲပစ်သည်။
အိအိငြိမ်းလေးရဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီကိုရင်ဘတ်ကနေဆောင့်ဆွဲလိုက်တာကြောင့်နှိပ်သီးတွေပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီးနို့အုံတင်းတင်းနှစ်အုံက
အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ဘော်လီလေးသာခံပြီးပေါ်လာသည်။
ရင်ဘတ်ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားခြင်းနှင့်အတူအိအိငြိမ်း၏လှပပြည့်တင်းသောရင်အစုံမှာလှပစွာပြူးထွက်သွားသည်။
ဖြူ၀င်းသောအသားအရည်ပိုင်ရှင်ဖြစ်သောကြောင့်ရင်သားများမှာပိုမိုဖြူ၀င်းကာအလွန်လှနေသည်။
အိအိငြိမ်းမျက်နှာလေးမှာနီမြန်းလျက်မျက်ရည်များပြည့်နှက်နေသည်။
ဒီနေ့ကအသိစိတ်ရှိနေတဲ့မိန်းမချောအကိတ်လေးကိုသားမယားအဖြစ်ဆက်ဆံရမှာမို့ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်လည်းတအားထန်ပြီး
အိအိငြိမ်းရဲ့ဘော်လီကိုရင်ဘတ်မှဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်ရာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်တွေသာမကလက်မောင်းကြိုးတွေပါပြုတ်
ထွက်ကုန်သည်။အိအိငြိမ်းရဲ့ထွားမို့တဲ့ရင်သားလှလှတစ်စုံကိုသန်းကြိုင်အငမ်းမရကိုင်ပြီးစို့သည်။
ကုလားကဆရာမလေးအိအိငြိမ်းပေါင်ကြားမှာနေရာအသေအချာယူပြီးနို့ကြီး၂လုံးကိုကုန်းစို့တယ်။
အားနဲ့စို့လိုက်လို့အရာတွေပါထင်ကုန်တယ်။အိအိငြိမ်းရဲ့စောက်ပတ်အ၀ကိုလီးထိပ်နဲ့အသေအချာထောက်ထားမို့စောက်ရည်များ
စိမ့်ကျလာလေပြီ။
”လေးဘက်ထောက်ပေးစမ်း”
ဟုပြောလိုက်ရာအိအိငြိမ်းလည်းကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ကုတင်ပေါ်တွင်လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်ရသည်။
ကြောက်စိတ်ဖြင့်တုန်တုန်ရီရီလေးဖြစ်နေရှာပုံကတမျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။အလိုမတူရင်လေးဘက်ထောက်ခိုင်းဖို့မလွယ်ဘူးဆိုပေမယ့်မြန်မြန်ပြီးသွားမှအေးမှာမို့အိအိငြိမ်းသန်းကြိုင်ပြောသလိုလုပ်ပေးလိုက်သည်။
ပတ်၀န်းကျင်ကသိသွားရင်သူမဘ၀ပျက်သွားနိုင်တယ်လေ။
”နင့်ဖင်ကြီးကိုကော့နိုင်သမျှကော့ပေးစမ်း..အားပါး…ဆရာမအိုးတဲ့…ရှိးးး…ကောင်းလိုက်တဲ့အိုးကွာ..”
ပြောပြောဆိုဆိုပြည့်တင်းစွင့်ကားသောတင်ပဆုံကြီးကိုဖြန်းခနဲရိုက်ချလိုက်သည်။ဖြူဖွေးသောတင်ပါးမှာနီရဲသွားတော့သည်။
ထို့နောက်ပြည့်တင်းသောတင်ပါးကြီးကိုကိုင်ကာနေရာယူလိုက်သည်။
တောင်မတ်နေသောလီးကြီးကအိအိငြိမ်း၏စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့လိုက်မိတော့သည်။
ထို့နောက်တော့အိအိငြိမ်းကိုတုံးလုံးချွတ်ပြီးခုတင်ပေါ်တွင်လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာနောက်မှနေ၍အားရပါးရဆက်ဆံတော့သည်။
”ဗြွတ်….ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဖွတ်…ဘွတ်…”
သန်းကြိုင်၏လီးကြီးမှမာတောင့်နေခြင်း၊ခါးအားသန်လှခြင်းတို့ကြောင့်တချက်ထဲနှင့်အဆုံး၀င်သွားလေ၏။
”အား..အား..နာလိုက်တာ…အတင်းမလုပ်ပါနဲ့..အဟင့်အဟင့်…..အမလေး…အား…ဟင့်…ဟင့်”
ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းရဲ့တောင်းပန်တိုးလျှိုးသံကသနားစရာမဖြစ်ဘဲသန်းကြိုင်ရဲ့စိတ်ကိုပိုဆွပေးသလိုသာဖြစ်နေလေတော့သည်။
ထို့ကြောင့်နို့ကြီးတွေကိုဆွဲကာဆက်ခါဆက်ခါသာဆောင့်ပေးနေ၏။
ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းမှာအရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်ကာဖင်ဘူးတောင်းပင်ထောင်နေလေပြီ။
သူမ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာမွေ့ရာနှင့်ထိနေလေပြီ။မကြာပါချေအိအိငြိမ်းတယောက်လည်းစိတ်ပါလာပြီးကာမရည်ကြည်များမတရား
ထွက်လာလေသည်။ထို့ကြောင့်လိုးအားကပိုမိုကောင်းလာပြီးသန်းကြိုင်မှာပြီးလုပြီးခင်ပင်ဖြစ်လာရတော့သည်။
ဒါပေမယ့်ပြီးလို့ဘယ်ဖြစ်ဦးမလဲ…
ဒီမိန်းမမှာလိုးစရာအပေါက်သုံးပေါက်တောင်ရှိတာ။ဒီလိုဖင်ကြီးကြီးဆော်မျိုးမှဖင်မချရင်သန်းကြိုင်ငမိုက်သားဖြစ်တော့မည်။
ထို့အပြင်သန်းကြိုင်လိုကုလားတစ်ကောင်အဖို့ဒီလိုဖြူဖြူတောင့်တောင့်လေးကိုဖင်လိုးခွင့်ရရန်အခွင့်အရေးမှာနည်းလှသည်
မဟုတ်ပါလား။
သန်းကြိုင်မှာအိအိငြိမ်းပေါင်ကြားထဲခေါင်းတိုး၀င်ပြီးစောက်ပတ်လေးကိုရက်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက်သူ့လျှာကြမ်းကြီးဖြင့်စောက်စိ
လေးကိုရက်ပေးလိုက်ရာအိအိငြိမ်းထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။
စောက်ပတ်ရဲ့ပွင့်လွှာလေးတွေကိုကိုက်လိုက်၊ဖင်ဝလေးကိုရက်ပေးလိုက်လုပ်နေရာ
အိအိငြိမ်းမှာကိုယ့်နို့တွေကိုယ်ပြန်ဖျစ်ညှစ်နေရတော့သည်။ဘယ်မိန်းမကစောက်ပတ်ကိုအရက်မခံချင်ဘဲရှိပါ့မလဲလေ။
စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့စုတ်ပေးနေရင်းစောက်ပတ်ထဲလက်၂ချောင်းပူးပြီးကလိပေးလိုက်တော့
”အား…အား…ဟင်း…ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲ”
အိအိငြိမ်းဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုဆွဲဖြဲလိုက်တော့ပေါ်လာတဲ့ခရေပွင့်ကလေးကိုဝိုင်းပြီး၀လုံးလေးတွေရေးပေးနေတယ်လေ။
ပြီးတော့ဖင်ပေါက်ထဲကိုလက်၂ချောင်းပူးထဲ့ပြီးကလိနေတယ်။လီးကြီးနဲ့ဖင်၀ကိုတေ့လိုက်ပြီးလီးတန်းလန်းနဲ့တေ့ရက်ကြီးမှာဖင်ကို
ပွတ်သပ်နေသေးတယ်။ဒစ်ကြီးတခုလုံးကိုထည့်လိုက်တော့ဖင်၀တခုလုံးပူတက်သွားတာပဲ။
”မလုပ်ပါနဲ့….ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ…မလုပ်ပါနဲ့…အား…..အား”
အိအိငြိမ်းဖင်ကြီးကိုခါရမ်းလိုက်တော့လီးကမကျွတ်ထွက်သွားပဲပိုပိုပြီးကျွံ၀င်လာတယ်။
နာလိုက်တာမှအရမ်းဘဲ။အရည်မှမထွက်တဲ့ဟာကို။လီးကြီးကကြီးလွန်းပြီးမဟားဒရားလုပ်နေတာမို့ဖင်ဝလေးပါကွဲထွက်သွားတယ်။
အိအိငြိမ်းလုံး၀မခံနိုင်တော့ဘူး။
ရုန်းလို့ကလဲမရဘူး။သေလုမျောပါးဘဲ။ကုလားကတော့ဖင်အပျိုလေးကိုပါကင်ဖွင့်လိုးနေရတာမို့အရသာရှိမှာပေါ့လေ။
”တော်ပါတော့ရှင်…ကျမသေပါတော့မယ်…နာလွန်းလို့ပါ”
သန်းကြိုင်လည်းဘာမှပြန်ပြောမနေဘဲဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးဖင်ခေါင်းထဲမှာပင်သုက်လွှတ်လိုက်၏။
ဖင်၀နှင့်ဖင်ခေါင်းနံရံတလျှောက
ဆရာမလေးကိုသားမယားပြုကျင့်ခြင်း 2
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
တော်ပါတော့ရှင်…ကျမသေပါတော့မယ်…နာလွန်းလို့ပါ”
သန်းကြိုင်လည်းဘာမှပြန်ပြောမနေဘဲဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးဖင်ခေါင်းထဲမှာပင်သုက်လွှတ်လိုက်၏။
ဖင်၀နှင့်ဖင်ခေါင်းနံရံတလျှောက်ကွဲပြဲသွားသောနေရာလေးတွေအတွက်ကော်ထည့်ပေးလိုက်ခြင်းပင်။
သန်းကြိုင်မှာပြီးသွားသော်လည်းလီးကြီးမှာသိပ်မကျသေးပေ။ခပ်မာမာပင်ရှိနေသေးတာကြောင့်ဆော်လေးကို
ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးစောက်ပတ်ထဲကျင်းစိမ်ကာအမောဖြေနေလိုက်သည်။
ထိုခဏမှာပင်အိအိငြိမ်းလက်ကိုင်အိတ်ထဲကဖုန်းမြည်လာတာကြောင့်…
”ဖုန်းကိုင်လိုက်စမ်း”
ဒါသန်းကြိုင်သက်သက်ရစ်လိုက်ခြင်းပါ။အိအိငြိမ်းကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ပင်ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
”ဟလို..”
”အင်း..အိအိငြိမ်းကိုယ်ပါ…ပြန်ရောက်ပြီကားဂိတ်မှာ”
”ကို့ကိုလာကြိုလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး…အဖေတို့မရောက်သေးဘူး”
သူ့လင်နဲ့စကားပြောနေတဲ့မိန်းမကိုလိုးချင်လာတာမို့သန်းကြိုင်လီးကချက်ချင်းမာတောင့်လာတယ်။
အိအိငြိမ်းစောက်ခေါင်းထဲကလီးကြီးပြန်မာလာတာကိုသတိထားမိတယ်။
”ကို…အင့်…ကားငှားပြီးပြန်….အ…ပြန်ခဲ့လိုက်နော်…အ”
အခုဆိုခပ်ပြင်းပြင်းလိုးနေပြီဖြစ်တဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြားမှာအင့်ကနဲအိကနဲအသံမထွက်မိအောင်အိအိငြိမ်းသတိထားနေရတယ်။
ဆီးစပ်နှစ်ခုပူးကပ်သွားတိုင်းတဖတ်ဖတ်အသံတွေကတော့ထွက်နေလေရဲ့။
”အိလေး….နေကောင်းရဲ့လားဟင်”
”မကောင်းဘူး….….ကို…အု..မြန်မြန်…..ပြန်လာနော်..”
”အင်း..အင်း…ကိုယ်မြန်မြန်ပြန်ခဲ့မယ်…ဒါဘဲနော်”
”အင်း…အင်း”
အိအိငြိမ်းဖုန်းကိုမြန်မြန်ချလိုက်ရတယ်။
မော်တာတပ်ထားသလိုတရကြမ်းဆောင့်လိုးတာကိုခံရင်းအိအိငြိမ်းတော်တော်ကောင်းလာတယ်။
မုဒိမ်းကောင်ကိုမုန်းပေမဲ့လီးကြီးကိုခိုက်သွားတာကြောင့်စောက်ပတ်ကိုအောက်ကနေပြန်ပင့်ပေးနေမိသည်။
ကုလားကဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးအိအိငြိမ်းနို့ကြီးတွေကိုဆွဲကာလိုးတော့သည်။အရသာကောင်းလွန်းတာမို့အိအိငြိမ်းတစ်ချီပြီးသွား
ရတော့သည်။
ဘယ်လောက်ကြာကြာဆက်လိုးနေသည်မသိ။ကုလားကဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတွန့်ကာအိအိငြိမ်းစောက်ပတ်နံရံတွေကို
လရည်ပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ဖြန်းလိုက်လေသည်။
ချောမောတောင့်တင်းတဲ့သူများမယားအသစ်စက်စက်လေးကိုလိုးနေရတာမို့ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်ကြာကြာမလိုးနိုင်။
၅မိနစ်လောက်နဲ့ပဲအိအိငြိမ်းသားအိမ်ထဲကိုသုက်ရေတွေတဇတ်ဇတ်ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။
မိမိစောက်ခေါင်းထဲကုလားမုဒိန်းကောင်၏သုက်ပိုးများ၀င်သွားပြီဟူသောအသိနဲ့စစ်ကနဲခံစားလိုက်ရသည်။
ထို့နောက်သူ့လီးကြီးကိုအိအိငြိမ်းစောက်ဖုတ်ထဲမှဆွဲထုတ်ပြီးပါးစပ်နားကိုတေ့ပေးလိုက်သည်။
”ငါ့လရည်လက်ကျန်တွေစုပ်ပေးစမ်း”
အိအိငြိမ်းလည်းငြင်းဆန်လို့မရမှန်းသိပြီးစုပ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။လီးထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားတဲ့လီးတချောင်းကိုပထမဆုံး
မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။အသားအရေမည်းရတဲ့အထဲဖင်ကိုရော၊စောက်ဖုတ်ကိုပါလိုးထားလို့ပေပွနေသည်။
ဆီးစပ်ကလမွှေးတွေမှာလိမ်တွန့်နေရသည့်အထဲရှည်ရှည်းလျားလျားကြီးတွေမို့ရွံဖို့ပင်ကောင်းလေရဲ့။
ထို့နောက်တွင်တော့အိအိငြိမ်းခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားတော့သည်။
တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေလိုက်တိုင်းအိအိငြိမ်းဖင်ကြီးကတုန်တုန်ထွက်သွားသည်။
ဖင်သားဖြူဖြူလေးမှာအရှိုးရာတွေရှိနေသည်။ဖင်၀မှာဝါဖြူဖြူအရည်တွေနဲ့သွေးစလေးတွေ။
ထို့နောက်တော့ခဏစောင့်၍လီးတောင်လာပြန်လျှင်နောက်တစ်ကြိမ်…….အိအိငြိမ်းရဲ့အဖုတ်လေးထဲသို့သုက်ရည်တွေအကြိမ်ကြိမ်ထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။
အိအိငြိမ်းခမျာတော့သန်းကြိုင်ရဲ့ကာမဆန္ဒရှိတိုင်းစားသုံးခံရမည့်၊သန်းကြိုင်ဧ။်ရင်သွေးများကိုမွေးပေးရမည့်၊
သန်းကြိုင်ဧ။်လူမသိသူ’မသိတိတ်တိတ်ပုန်းဇနီးချောလေးဖြစ်တော့သည်။
ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်ကတော့ချောမောလှပတဲ့အိအိငြိမ်းလေးကိုသူ့ကလေးတွေတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်မွေးအောင်အားကြိုး
မာန်တက်လုပ်တော့တာပေါ့။တချို့နေ့တွေဆိုရင်ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်တစ်ယောက်အိအိငြိမ်းလေးကိုမင်္ဂလာဆောင်တုန်းကသတို့သမီး၀တ်စုံလေးပြန်၀တ်ခိုင်းပြီးတစ်နေ့လုံးလိုးပေးသည်။
ထိုနေ့မှစ၍မိန်းမချောလေးအိအိငြိမ်းမှာကုလားဒိန်သန်းကြိုင်ဧ။်သားမယားပြုကျင့်ခြင်းကိုနေ့စဉ်ခံစားရပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
Comments
Post a Comment