ပထမဆုံး Spanking stroy ရေးဖူးတာဆိုတော့ ဖတ်ကြည့်ပေးပြီး ဝေဖန်ပေးကြပါအုံးနော်။
**ကြောက်ပါပြီမေမေ*** (အပိုင်း-၁)
"ဟေး နေခြည် ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့အုံးလေ"
"အေး အေး လိုက်ခဲ့မယ်"
နေ့ခြည့်ကို သက်ထားမွေးနေ့ပွဲသွားဖို့ သူငယ်ချင်းတွေကလာခေါ်နေကြတယ်။ နေခြည်ကလည်း လိုက်မယ်ပြောလိုက်တယ်။
"ဟေး ဒီနေ့အပြီကဲမှာ မိုးချုပ်မှပြန်ကြနော်။ ငါ့ရဲ့ ၁၇ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပွဲမှာလူစုံတက်စုံတက်ရောက်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။"
ဆယ်တန်းစာမေးပွဲပြီးခါစမွေးနေ့ပွဲလုပ်ရတာမို့ စိတ်ထဲလွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေကြတယ်။ သက်ထားတို့မွေးနေ့ကိတ်ခွဲတယ်၊ Birthday song ဆိုတယ်၊ ပြီးတော့ ပါဆယ်ဂိမ်းဆော့တယ်။ အားလုံးပျော်ပျော်ပါးပါးပါဘဲ။ ဒါနဲ့ဘဲ ည ၈ နာရီခွဲလောက်ဖြစ်သွားတယ်။ နေခြည်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ၉ နာရီကျော်ပြီ။။ ဒါကိုနေခြည်သတိမထားမိလိုက်။
"မိနေခြည်ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲ။"
နေခြည့်အမေ ဒေါ်သင်းခိုင်က လှမ်းမေးလိုက်တယ်။
"ဘယ်သွားသွား ည ၈ နာရီအရောက်ပြန်လာရမယ်ဆိုတာ နင့်ပြောပြီးသားလေ၊ အခုဘယ်နှနာရီထိုးနေပြီလဲ။"
နေခြည်နာရီကြည့်လိုက်မှမျက်လုံးတွေမျက်စံတွေပြူးသွားတယ်။ ၉ နာရီနဲ့ ၁၀ မိနစ်တဲ့လား။ အိမ်ပြန်နောက်ကျရင်အမြဲရိုက်ဆုံးမနေကျ ဒေါ်သင်းခိုင်ရဲ့လက်စကိုသိထားတော့နေခြည်တစ်ယောက် ဝတ်ထားတဲ့ ဂျေဂျေဘောင်းဘီပေါ်ကနေဖင်လေးကိုပွတ်နေမိတယ်။
"သမီးသက်ထားတို့မွေးနေ့ပွဲသွားရင်းနဲ့နောက်ကျသွားတာပါ အမေ။ သမီးတောင်းပန်ပါတယ်။"
"ဘာဆင်ခြေမှမလိုချင်ဘူး။ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်သိတယ်မလား၊ သွား ရေချိုးခန်းထဲကရေဇလုံထဲမှာစိမ်ထားတဲ့ကြိမ်လုံးသွားယူ"
တောင်းပန်လို့မရမယ့်အတူတူ နေခြည်တစ်ယောက် ကြိမ်လုံးလေးကိုသွားယူလိုက်တယ်။ ကြိမ်လုံးကရေစိမ်ထားတော့ ပျော့ဖတ်ဖတ်နဲ့။ နေခြည်က စာတော်တဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်မို့ အတန်းထဲမှာသိပ်အရိုက်မခံရဘူး။ အမေရိုက်တာဘဲခံရလေ့ရှိတယ်။ ဒါတောင်အရိုက်မခံရတာ တော်တော်ကြာပြီ။ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအပြီးရိုက်ခံရတာ ဒါပထမဦးဆုံးဖြစ်တယ်။
"နင့်အပြစ်နင်သိတယ်နော်။ အခုနောက်ကျတာ မိနစ် ၇၀ ဆိုတော့ ပထမမိနစ် ၅၀ အတွက် ထိုင်ထအခါ ၁၀၀၊ နောက်မိနစ် ၂၀ အတွက် ကြိမ်အချက်ရေ ၂၀ သိတယ်နော်။"
နေခြည့်နားထဲမိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပင်၊ အောင်မလေးလေး ကြိမ်အချက် ၂၀ တဲ့ ဒီတိုင်းသာဆို နေခြည့်ဖင် သွေးထွက်ပြီးပုပ်နိုင်ခြေရှိတယ်။ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် ၅ ချက်အရိုက်ခံရတုန်းကတောင် သုံးရက်လောက်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ခဲ့ရသေးတယ်။
"ကဲ မိနေခြည် ထိုင်ထအရင်လုပ်မှာလား၊ အရင်အရိုက်ခံမှာလား။"
"ထိုင်ထအရင်လုပ်ပါမယ် မေမေ"
ကဲ စ ၁,၂,၃.....,၅၀
"ဟဲ့ ဖင်ကျအောင်ထိုင်၊ ကုန်းကုန်းကွကွမလုပ်နဲ့။"
၅၁, ၅၂, .... ၉၈,၉၉,၁၀၀
"ကဲ ထိုင်ထတော့ပြီးပြီ အရိုက်ခံဖို့ ready ပြင်ထားတော့"
"မေမေ အချက်ရေလေးလျှော့ပေးပါလား သမီး အချက် ၂၀ ဆို တကယ်မခံနိုင်လို့ပါ။"
မဝံ့မရဲတောင်းဆိုလိုက်တယ်။
"အေး ရတယ်လေ။ ညည်းဖင်ကိုပြောင်နေအောင်ချွတ်ပြီးအရိုက်ခံမယ်ဆိုရင်တော့ ငါ တစ်ဝက်လျှော့ပေးမယ်၊ ဆယ်ချက်ဘဲအရိုက်ခံရမယ်။"
နေခြည်ဝတ်ထားတာက JJ ကာတွန်းဘောင်းဘီ၊ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ပင်တီတစ်ထပ်ဘဲရှိတယ်၊ ဒါတွေချွတ်ပြီးရိုက်ခံရရင် တစ်ဝက်ကြီးများတောင်သက်သာမှာ ပြီးတော့အိမ်မှာအမေနဲ့ ငါနဲ့နှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ငါဖင်ပြောင်ပေါ်ဘဲအရိုက်ခံလိုက်တော့မယ်လို့နေခြည်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်။
အပိုင်း ၂ ဆက်ရန်.....
ဖတ်ကြည့်ပြီး အဆင်ပြေ၊မပြေ ကောင်းမကောင်း ဝေဖန်အကြံပြုပေးကြပါအုံးနော်။
Spanking စိတ်ဝင်စားသူတစ်ယောက်💓💓💓💓
ကြောက်ပါပြီ မေမေ (အပိုင်း-၂)
"ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးဘဲအရိုက်ခံပါ့မယ် မေမေ"
"ဒါဆိုလည်းပြီးရော ဘောင်းဘီချွတ်၊ တစ်ထည်မကျန်ချွတ်နော်။"
နေခြည် ဂျေဂျေဘောင်းဘီကိုအားမပါစွာချွတ်ချလိုက်တယ်။ ဒူးလောက်ရောက်တော့ ရပ်လိုက်တယ်။
"ဟိုးအောက်ထိရောက်အောင်ချွတ်နော်။ ချွတ်ပြီးနင့်ဘောင်းဘီဖယ်ပစ်လိုက်"
"ဟင် အီး အီး...."
နေခြည်မျက်ရည်တွေစထွက်လာတယ်။ ပင်တီပန်းရောင်လေးကိုချွတ်ဖို့ကျ တကယ်တမ်း ၁၇ နှစ်အရွယ်နေခြည့်မှာသတ္တိမရှိခဲ့ပါဘူး။
"နင်ချွတ်ရမလား၊ ငါလာချွတ်ရမလား၊ ငါကိုယ်တိုင်လာချွတ်ရရင်တော့ ၅ ချက်ထပ်တိုးမယ်နော်"
နေခြည် ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ၅ ချက်တော့ထပ်အတိုးမခံနိုင်၊ အရှက်ကိုဘေးဖယ်၊ အံကိုကြိတ်၊ စိတ်ကိုတင်းလို့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့တယ်။
"တိုးလို့တွဲလောင်းမလုပ်နဲ့၊ တခါတည်းဖယ်လိုက်၊ ငါပြန်လာရင် ဘာဘောင်းဘီမှနင့်ခြေထောက်မှာကပ်နေတာမမြင်ချင်ဘူး။"
ဒေါ်သင်းခိုင် အော်ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊ အင်္ကျီချိတ်တဲ့ ကော်ကလစ် ၅ ချောင်းသွားယူတာတဲ့။
"ရော့ ညည်းအင်္ကျီကို ခေါက်ပြီးချိတ်ထား၊ အင်္ကျီနဲ့ ညည်းရှေ့ကအဖုတ်ကြီးကို နည်းနည်းလေးမှဖုံးဖို့မကြိုးစားနဲ့။"
အင်္ကျီအောက်စလေးနဲ့ သူ့ရှေ့အဖုတ်ကြီးကို ကွယ်ထားမယ်ဆိုပြီးကြံစည်နေတဲ့နေခြည်တစ်ယောက် သူ့အကြံလူမိသွားလေတော့ သူ့အင်္ကျီကိုနှစ်ခေါက်လောက်ခေါက်ပြီး ချိတ်နဲ့ချိတ်ထားလိုက်ရတယ်။ ချက်လောက်ကစပြီး ခြေဖဝါးအထိဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့။
"ပြောတော့သာ ၁၇နှစ်တဲ့ ညည်းအဖုတ်ကြီးကြည့်ပါအုံး နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။"
သူ့ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကိုတိုက်ရိုက်ရည်ညွှန်းပြီးပြောလိုက်တဲ့အတွက် နေခြည်ရှက်သွားတယ်။ တကယ်လည်းပြောချင်စရာလေ နေခြည့်အဖုတ်က အသက် ၁၇ နှစ်ကောင်မလေးဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်နဲ့မလိုက်။
"ဟိုဘက်လှည့် လက်ကိုခုံပေါ် ထောက်ထား"
"ခါးကိုခွက်ထား၊ ဖင်ကိုနောက်ပစ်ထား"
နေခြည့်ပုံစံကခုံကိုလက်ထောက်ပြီးဖင်ကော့ပေးထားရသလိုဖြစ်နေတယ်၊ ဖင်ကြားထဲကလည်းအဖုတ်ကြီးကပြူးပြူးကြီးထွက်နေတယ်။
လုံးဝအစအဆုံးပုံစံကျပြီဆိုမှ ဒေါ်သင်းခိုင်တစ်ယောက် ဩဝါဒအမှာစကားခြွေတော့တယ်။
"ညည်းကိုငါကတခါတည်းသတိပေးထားပြီးသား၊ ညည်းကငါ့ကိုအလေးမထားတာလား၊ ဘာလို့ထင်နေတာလဲ" အစချီကာ ၁၀မိနစ်ခန့် ဩဝါဒပေးပြီးနောက်
"ကဲ ၁၀ချက် စရိုက်တော့မယ်။ ၅ ချက်ပြီးတစ်ခါပွတ်ခွင့်ရှိမယ်။ ဒီကြားထဲပွတ်လို့ကတော့ အဲ့အချက်အတွက်ပြန်ရိုက်မယ်။ ကြားတယ်မလား။"
"ဟုတ်"
ဒေါ်သင်ခိုင်ကြိမ်လုံးကိုဝှေ့ယမ်းလိုက်တယ်၊ ရေစိမ်ထားတာဆိုတော့ ပျော့နေပြီးသား၊ ဖင်လေးကိုသွားထိလိုက်တော့ ဖင်လေးတွန့်သွားတယ်။
"ငါညည်းကိုချိန်ရုံဘဲရှိပါသေးတယ်အေ၊ အဲ့လောက်တွန့်ပြမနေပါနဲ့။"
ပြောမယ်သာပြောရတာ နေခြည့်ဖင်က မဖြူမမည်းလေး အညိုစင်ပေါ့ နည်းနည်းလည်းကိတ်တယ်၊ ကြိမ်တစ်ခါလာထိတိုင်း ဖင်တစ်ချက်တွန့်နေတယ်။
ဒေါ်သင်းခိုင် သေချာချိန်ဆပြီး ဖင်အလယ်တည့်တည့်ကိုမှန်းကာ အစွမ်းကုန်အားထည့်ပြီးပထမဆုံးတစ်ကြိမ်ရိုက်လိုက်တော့တယ်။
"ရွှမ်း"
"အားးးးးးးးးးး"
(အပိုင်း ၃ မျှော်....)😁😁
Comments
Post a Comment