ပန်းရောင်နောက်ကနေ လည်ပင်းကို ချုပ်ထားတဲ့လူကို တံတောင်နှင့် နောက်ပြန်ဖြတ်ရိုက်လိုက်ကာ ခြေချင်းချိတ်၍ လှဲချလိုက်သည်၊ သို့သော် ယောက်ျားငါးယောက်ကို ပန်းရောင်တစ်ယောက်တည်းအားနဲ့ ဘယ်လိုမှမနိုင်၊ နောက်ကလူက ပန်းရောင်ကျောကုန်းကိုခြေထောက်နဲ့ဆောင့်ကန်လိုက်သည်၊ မှောက်ရက်လဲသွားသော ပန်းရောင်ကို ပက်လက်ပြန်လှန်၍ တက်ခွကာ ပန်းရောင်မျက်နှာကို ရိုက်ချက်တွေက အဆက်မပြတ်...
ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း
ထိုလူတွေက နောက်ပြန်ဆုတ်ကုန်သည်။
"တစ်ယောက်မှ မလှုတ်နဲ့"
"ဟင် ဆရာ"
ရဲအုပ်ကောင်းမြတ်သာကာ ပန်းရောင်ကို လက်မောင်းကဆွဲမကာ နောက်ကိုပို့လိုက်ရင် ခါးကြားထဲထိုးထားသည့် သေနတ်တစ်လက် ပစ်ပေးသည်၊ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ယောက်ျားလေးငါးယောက်ထက်စာရင်တော့ သေနတ်ရှိတဲ့ လူနှစ်ယောက်နှင့် လူငါးယောက်က ယှဥ်လို့ရသေးသည်၊ ပန်းရောင်တို့ဖက်မှာ သေနတ်ရှိ၍ သူတို့ဖက်မှာ သေနတ်မရှိလို့တော်သေးသည်။
"ဦးစံကောင်းက သူ့လူတွေကို တော်တော်လေ့ကျင့်ပေးထားတာပဲ"
ပန်းရောင်ဆရာ့နားကပ်ကာ ပြောလိုက်တော့
"အာရုံစိုက်စမ်း ပန်းရောင်"
"ဟုတ်ကဲ့"
သူတို့နှစ်ယောက် သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားတာကြောင့် ဟိုလူငါးယောက်က လက်တွေမြှောက်ကာ နောက်ဆုတ်နေသည်၊ ရုတ်တရက် ပန်းရောင်တို့ သတိမထားမိလိုက်သော နောက်ကလူတစ်ယောက်က
အုန်း
"အား"
ပန်းရောင်လည်ဂုတ်ကို ရိုက်လိုက်တော့ ဆရာက ချက်ချင်းနောက်လှည့်ကာ
ဒိုင်း ဒိုင်း
ထိုလူတစ်ခါတည်းသွေားအိုင်ထဲမှာ လဲသွားသည်၊ နောက်ကငါးယောက်က ဂွင်တည့်သွားသလို ဆရာ့နောက်ကျောဖက်ကို အရှိန်နဲ့ပြေးလာတာကြောင့် လဲနေတဲ့ပန်းရောင်က သေနတ်ဖြင့်
ဒိုင်း ဒိုင်း
ကျည်နှစ်ချက် လူနှစ်ယောက် ကွက်တိ၊ ဆရာကလည်း နောက်ပြန်လှည့်ကာ
ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း
အားလုံးကြမ်းပြင်ပေါ်လဲသွားသည်၊ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ဆရာက အသေပစ်သတ်လိုက်ပြီး ခြေထောက်ကိုပဲ ထိတဲ့သူတစ်ယောက်ကိုကျတော့
"မင်းကိုတော့ သက်သေအနေနဲ့ ခေါ်သွားရမယ်၊ စစ်ကြောရေးရောက်မှ စစ်စရာရှိတာ စစ်မယ်"
ဆရာက ဆိုင်ကယ်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ ကြိုးခွေကို ပန်းရောင်ဆီပစ်ပေးတော့ ပန်းရောင်က ထိုလူကို ကြိုးဖြင့်ချည်လိုက်သည်၊ ခဏနေတော့ ပန်းရောင်တို့ဖက်က လူတွေရောက်လာကာ ထိုလူကို အချုပ်ကားဖြင့် ဖမ်းခေါ်သွားသည်။
"ဦးကောင်းမြတ်သာကတော့ ရှာမှရှားပဲဗျာ၊ ခင်ဗျားတပည့်မကလည်း အံမခန်းပဲ"
ထိုလူက ချီးကျူပြီး ထွက်သွားသော်လည်း ပန်းရောင်က အခုမှ တကယ်ရင်ခုန်လာသည်၊ ဆရာ့ကို အသိမပေးပဲ လာခဲ့မိတဲ့အတွက် ပန်းရောင်အပြစ်ပေးခံရမည်ဖြစ်သည်၊ ဆရာက ပန်းရောင်မျက်နှာကို ဆွဲမော့ကာ
"သွေးထွက်သွားတာပဲ၊ တခြားဘယ်နေရာ ထိသွားသေးလဲ"
"ဟင့်အင်း"
"ခုဏက ဂုတ်ကို အရိုက်ခံလိုက်ရသေးတယ်မလား"
"ဟုတ် အဆင်ပြေပါတယ်"
ပန်းရောင်ဆရာ့ဆိုင်ကယ်နှင့်ပင် ပြန်လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဦးစံကောင်းရဲ့ ပိုက်ဆံတုထုတ်တာကို ဆရာက ဖော်ထုတ်လိုက်တာကြောင့် ဦးစံကောင်းက ထောင်ကျသွားပြီး သူ့လက်ပါးစေတွေက အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်သွားတာကြောင့် ဆရာ့ကို လုပ်ကြံခြင်းဖြစ်သည်၊ ကြိုသိသွားတဲ့ ပန်းရောင်က သူတို့ခေါ်တဲ့နေရာကို အရင်ရောက်သွားတာကြောင့် အခုလိုတွေ ဖြစ်လာရခြင်း ဖြစ်သည်။
"ငါ့ကိုသာ ကြိုပြောရင် မင်းအဲ့လောက်အရိုက်ခံရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အခုတော့ ဒီကောင်တွေလုပ်တာလည်း ခံရသေးတယ်၊ ငါ့ဆီမှာလည်း ဖင်ကွဲအောင် အရိုက်ခံရဦးမယ်"
ဆရာ့စကားကြောင့် ပန်းရောင်ဖင်ကြိမ်းသွားသည်၊ ဆရာဆီမှာ တပည့်စဖြစ်ကတည်းက အမှားလုပ်မိလျှင် ဆရာ့ရဲ့ အညှာအတာမဲ့ ပြစ်ဒဏ်တွေကို ခံခဲ့ရသည်။
ခြေထာက်နှစ်ဖက်ကို ကား၍ မိုးပေါ်ထောင်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပြင်မှာထောက်ထားရ၏၊ ဇောက်ထိုးအနေအထားကြောင့် ပန်းရောင်ဝတ်ထားသည့် တီရှပ်အဖြူက လန်နေကာ ဘရာအနီရောင်ကိုပါ မြင်နေရသည်၊ ဆရာက ပန်းရောင်ကို ထိုအနေအထားဖြင့်နေခိုင်းကာ သူပြစ်စစ်ဆေးစရာရှိတဲ့ အမှုတွေကို စစ်ဆေးနေသည်။
"ကိုယ့်အပြစ်ကို သိလား ပန်းရောင်"
ဆရာက ပန်းရောင်ကို မကြည့်ပဲ မေးသည်။
"ဟုတ်ကဲ့"
"ခြေထောက်ကို သေချာကားပြီးထောင်ထား၊ ကွေးသွားရင် အချိန်ထပ်တိုးမယ်"
လေးဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ဒီအတိုင်းနေနေရတာမို့ ပန်းရောင်ခြေထောက်တွေ အငြိမ်မနေနိုင်ဖြစ်လာသည်၊ ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို သယ်ထားရတဲ့ လက်တွေကလည်း အခြေအနေမဟန်တော့။
"ဘာအပြစ်လဲ"
"ဆရာ့ကို မပြောပဲနဲ့ လုပ်တာပါ"
"အခန့်မသင့်ရင် မင်းသေသွားနိုင်တာကို သိလား"
"အင့် ဟုတ်ကဲ့"
"မတ်တပ်ရပ်တော့ ကြိမ်လုံးရွေးပြီး တစ်ခါတည်း ဖင်ပြောင်ချွတ်ထား"
လက်မလုံးလောက်ရှိသည့် ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ကြိမ်လုံးတစ်လုံးကို ရွေးကာ ဆရာ့စားပွဲပေါ် တင်ထားလိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားကာ ဖင်ကုန်း၍ စားပွဲမှာ တံတောင်ဆစ်ထောက်ထားလိုက်၏၊ ဆရာက ကြိမ်လုံးကို ယူကာ ထိုင်ရာမှ ထလာ၍
"အပြစ်ကို သေချာခံယူပြီး မင်းအမှားကို သေချာသုံးသပ်ပါ၊ နောက်တစ်ခါ ထပ်ဖြစ်တာမျိုး မလိုချင်ဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကြိမ်လုံးက ဖင်ကိုအရင် လာပွတ်ဆွဲပြီးနောက်
ရွှမ်း
"အား..."
ရွှမ်း
"အီး..."
ဖင်သားဆိုင်ထဲကို နှစ်ဝင်ကာ ပြန်ကန်ထွက်လာသော ကြိမ်လုံး၊ နှစ်ချက်မှာတင် အရှိုးရာအနီစင်းကြီးနှစ်ခု ကန့်လန့်ဖြတ် ပေါ်လာသည်။
ရွှမ်း
"အား..."
အော်သံနှင့်အတူ ဖင်နှစ်လုံးက ခါယမ်းနေတာကြောင့် ဆရာက ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိကာ
ရွှမ်း
"အား..."
ရွှမ်း
"အူး..."
"ဖင်မယမ်းနဲ့စမ်း"
လက်နဲ့ဖိထားတာတောင် ဖင်ကယမ်းခါနေတာကြောင့် သတိပေးလိုက်သည်။
ရွှမ်း
"အား..."
ရွှမ်း
"အီး..."
ရွှမ်း
"အား..."
တစ်ချက်ထက်တစ်ချက် အရှိန်ပိုပြင်းလာသော ရိုက်ချက်တွေနဲ့အတူ ပန်းရောင်ဖင်မှာလဲ ကန့်လန့်စင်းဒေါင်လိုက်စင်းမျိုးစုံးနဲ့ နီရဲကာ သွေးပင်စို့နေပြီဖြစ်သည်။
ဆရာက ပန်းရောင်ရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့်ဆွဲဖြဲကာ စအိုဝတည့်တည့်ကို ကြိမ်လုံးဖြင့်ဒေါင်လိုက်ချိန်ရင်း
ရွှမ်း
"အား..."
အာခေါင်ခြစ်ကာအော်လိုက်မိသည်၊ ကားထားသောဖင်ကို ပိုပြီထောင်စေကာခါးကို ခွက်ဝင်အောင်ညွတ်ခိုင်လိုက်တော့ ပန်းရောင်ပိပိက ပေါင်ကြားထဲကနေ ပြူးပြဲပြီး ထွက်လာသည်၊ ဆရာက ထိုနေရာကို ကြိမ်လုံးဖြင့်ချိန်ကာ
ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း
"အား...အီး ဟီး အီး..."
အသာနုကို ထိတာကြောင့် ဖင်ထောင်ပြီးကုန်းနေရာမှ ရုန်းကန်ကာ ပိပိကို ဖိရင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်မိတော့သည်၊ ဆရာက ကြိမ်လုံးကို နေရာမှာပြန်ချိတ်ကာ တစ်ရှူးလှမ်းပေးသည်၊ ပန်းရောင်မျက်ရည်တွေအကုန်သုတ်ပြီးတော့မှ A4 တစ်ထုတ်နဲ့ ဘောပင်တစ်ချောင်းပေးကာ
"ပြန်လည်သုံးသပ်စာ အဆောင်နှစ်ဆယ်ရေး၊ ရေးပြီးရင် ပြန်လို့ရပြီ၊ မင်းတစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက်တော့ ငါ့ကိုမပြောပဲ ဘာမှလုပ်ရဲတော့မှာ မဟုတ်ဘူး"
တကယ်လည်း တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက်တော့ ပန်းရောင်ငြိမ်သွားသည်၊ သို့သော်လည်း ဒဏ်ရာပျောက်တဲ့အချိန်တော့ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်ချင်တာကို လုပ်မိလိမ့်ဦးမည်၊ ထိုအခါတိုင်းတွင်းလည်း ဆရာ့ရဲ့ ကြိမ်လုံးစာမိနေမည်ဖြစ်ပြီး ပန်းရောင်နဲ့ဆရာထိုအတိုင်းသာ သံသရာလည်နေပေလိမ့်ဦးမည်သာ...
end
Comments
Post a Comment