အားလပ်ရက်စွန့်စားခန်း

 အားလပ်ရက်စွန့်စားခန်း  (အစ/အဆုံး)

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

ဒီနေ့….

ဦးအောင်မော်တို့ မိသားစု အနောက်ဘက်ကမ်းခြေသို့ခရီးထွက်လာခဲ့ကြသည်။

သူတို့မိသားစုအပိုင်ဝယ်ထားသော ကိုယ်ပိုင်ကမ်းခြေနှင့် အပန်းဖြေအိမ်ကြီးတွင်

ဟောလီးဒေးပိတ်ရက်အတွင်း မိသားစုအနားယူရန်လာခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

အခြား ဂဇက်တက်ဟောလီးဒေး၂ရက်နှင့် ကြား၁ရက်ခံပြီး စနေတနင်္ဂနွေဆက်ပိတ်သဖြင့်၊

သူတို့မိသားစုအတွက်အပန်းဖြေရန် အချိန်၅ရက်ခန့်ဆက်တိုက်ရ၍လည်း ဤခရီးထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးအောင်မော်က "မော်-ဘစ်စနက်ဂရု(ပ်)" ၏ပိုင်ရှင်၊ အောင်မြင်သောစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်။

ကြွယ်ဝမှုက အဆမတန်။

သူ့အသက်က ၄၇နှစ်။

အခုရောက်နေသည့်အပန်းဖြေအိမ်ကြီးနှင့်အတူ ၅ဧကလောက်အကျယ်အ၀န်းရှိသောကမ်းခြေမြေကို

ကိုယ်ပိုင် ပရိုက်ဗိတ်ဘိ(ရှ်) အနေဖြင့်ဝယ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

အားလပ်ရက်အထိုက်အသင့်ရတိုင်း ဤနေရာသို့လာနားလေ့ရှိ၏။

ဦးအောင်မော်၏ မိသားစုအဖွဲ့ဝင်တွေကတော့

သူ၏်ဇနီးချော ၃၉နှစ်အရွယ်ရှိဒေါ်အေမီကြိုင်၊

သားဖြစ်သူ တေဇာမော်၊ သူက ၁၉နှစ်သား နှင့်

၁၇နှစ်ရွယ် သမီးဖြစ်သူ ရွှန်းရတီမော်တို့ဖြစ်ကြသည်။

တေဇာက GTC ဒုတိယနှစ်တက်နေပြီး

အငယ်မ ရွှန်းရတီက ၁၀တန်းအောင်အပြီး တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်တက်ရန်စောင့်နေသူဖြစ်၏။

သူမက ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်တက်ရမည်ဟု သိပြီးဖြစ်လေသည်။

သူတို့ဝယ်ထားသောကမ်းခြေခြံကြီးက ချောင်းသာ၊ ငွေဆောင်တို့မှ တောင်ဘက်အနည်းငယ်ဆက်ဆင်းသွားရသေး၏။

ခရီးဆုံး၍ သူတို့မိသားစု အိမ်ကြီးဆီရောက်တော့ နေ့လည် နှစ်နာရီကျော်ချေပြီ။

အိမ်ကြီးကိုကြည့်ရှုထိမ်းသိမ်းရန် လစာပေးငှားရမ်းထားသော ဘကြီးထွန်းကအသင့်စောင့်ကြိုနေသည်။

အထုပ်အပိုးများကိုကူချပြီး အထဲသွင်းပေးသည်။

သူဌေးမိသားစုလာမည်ဆိုသဖြင့် အိမ်ကြီးကိုသန့်ရှင်းထားပြီး၊

လိုအပ်မည့်အစားအသောက်၊ ပစ္စည်းပစ္စယများကိုလိုလေသေးမရှိပြည့်စုံအောင် စီမံထားပြီးဖြစ်သည်။

အားလုံးပြည့်စုံနေပြီဖြစ်သဖြင့် ဦးအောင်မော်က...

"ဘကြီးထွန်းရေ..အကုန်လုံးပြည့်စုံအောင်စီစဉ်ထားပေးတာကျေးဇူးတင်တယ်ဗျာ။

ခင်ဗျားလဲ ကျနော်တို့ကိုစောင့်ရင်း မနက်ကတည်းက စီစဉ်စရာအလုပ်တွေလုပ်နေရတာ မောနေရော့မယ်၊ ပြန်နားချင်နားလို့ရပါပြီ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး..၊လိုတာရှိရင်ကျနော့်ကိုဖုန်းသာလှမ်းဆက်လိုက်ပါ၊

ချက်ချင်းလာခဲ့ပါမယ်၊ ဒါဆိုရင်ကျနော့်ကိုခွင့်ပြုပါဦးဆရာကြီး"

"ရပါတယ် ဘကြီးထွန်း...သွားပါ"

အချိန်ကညနေစောင်း နေချိုချိန်သို.ပင်ရောက်ခဲ့လေပြီ။

မိသားစုအားလုံး ယင်းတို့၏ ပရိုက်ဗိတ်ဘိရှ် ကိုယ်ပိုင်ကမ်းခြေ ပတ်ဝန်းကျင်သဲသောင်ပြင်တွင်အနားယူရင်း

ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဟေးဟေးဟားဟားနှင့် ရေဆင်းကစားကြသည်။

ကိုယ်ပိုင်ကမ်းခြေဖြစ်သဖြင့် အတော်ပင်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လှလေသည်။ ထိုနေရာတ၀်ိုက်တွင်လူမရှိသလောက်ဖြစ်သည်။

အနီးဆုံးကမ်းခြေ ရီစို့တ်ဟော်တယ်သည်ပင်အတော်ဝေးသေးသည်။ ခပ်လှမ်လှမ်းမှာ ပျပျသာမြင်ရ၏။

လူအများဆော့ကစားကြရာ အများသုံးကမ်းခြေများနှင့် စားသောက်ဆိုင်များ၊

ပစ္စည်းအသုံးအဆောင်အရောင်းဆိုင်များမှာအတန်ဝေးသေး၍ သွားရောက်လိုလျှင် ကားမောင်းပြီးသွားမှရပေမည်။

သို့သော် ဈေးဆိုင်တွေနှင့်ဝေးခြင်းက သူတို့မိသားစုအတွက်အဓိကပြဿနာမဟုတ်ပါ။

လိုတာအားလုံးပြည့်စုံ ပိုလျှံစွာစီမံထားရန် ဦးအောင်မော်က ဘကြီးထွန်းအား မှာကြားထားပြီးမဟုတ်လား။

ဘကြီးထွန်းမှာ သူတို့ခြံကြီးနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းကမ်းခြေဧရိယာအပြင်ဖက်ရာဘာခြံကြီးထဲတွင်နေသည်။

ခြံလုပ်ငန်းလည်းတစ်ဘက်ကလုပ်သည်။

ဦးအောင်မော်ကသူတို့အိမ်ကြီးကိုပါကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ပေးရန် ငှားရမ်းထားပြီး အရေးအကြောင်းရှိလျှင်

ရန်ကုန်မှလှမ်း၍မှာကြားဆက်သွယ်နိုင်ရန် ဟဲန်းဖုန်းတစ်လုံးကိုပါပေးထားလေသည်။

ညဦးပိုင်းမှောင်ရီပျိုးတော့ မိသားစုမှာ ကမ်းခြေတွင် camping စခန်းချ၍ မီးဖိုပြီး

ဆီးဖုဒ်ပင်လယ်စာများကို ကင်လိုကင် ဖုတ်လိုဖုတ်ဖြင့်စိတ်ကြိုက်စားသောက်ကြတော့၏။

ဆိုရှယ်ကျသော သူဌေးမိသားစုပီပီ၊ ဦးအောင်မော်က ဈေးကြီးသောနိုင်ငံခြားဖြစ်ဝီစကီ၊

ကျန်သားအမိသုံးယောက်က ဘီယာများသောက်လျက် ဟောလီးဒေးစည်းစိမ်ကို ခံစားကြတော့၏။

ပင်လယ်လေတဖြူးဖြူး၊ လှိုင်းရိုက်ခတ်သံတဖြတ်ဖြတ် ကြားတွင်၊ မီးပုံဘေး၌ လတ်ဆတ်သောပင်လယ်စာကို

ကိုယ်တိုင်ကင်စားလိုက် ဘီယာလေးကျိုက်လိုက်ဖြင်၊့ ဟန်ကျနေကြသည်။

ဘကြီးထွန်းနှင့်အတူ သူ၏သမီးငယ်လေးဖြစ်သူ ကြာဖြူကလည်းလာရောက်ကြည့်ရှုပေးပြီး

သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေရန် ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးကြလေသည်။

အစားအစာများ ကင်ရန်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်စေရန်၎င်း၊ ဆော့စ်များ၊ အချဉ်ရည်များဖျော်စပ်ပေးခြင်းတို.ကို၎င်း၊

ပန်းကန်ခွက်ယောက်များချပေးခြင်းတို.ကို၎င်း၊ ကူလုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။

ကြာဖြူမှာ လည်းရွှန်းရတီနှင့် ရွယ်တူ ၁၇နှစ်ခန့်ရှိပေပြီ။

အားရပါးရစားသောက်ကြ၍ ဗိုက်တင်းကုန်ကြသောအခါ အချိန်မှာ ည ၉နာရီခန့်ရှိခဲ့ပြီ။

အားလုံး အိမ်ကြီးဆီသို့ပြန်ရွှေ့ လာခဲ့ကြပြီး ဧည့်ခန်းမကြီးထဲတွင် TV ကြည့်ကြသည်။

ဦးအောင်မော်ဈေးကြီးပေး၍ မရမက ဆက်သွယ်တပ်ဆင်ထားသဖြင့် စကိုင်းနက် ကေဘယ်တီဗွီကိုကြည့်နိုင်လေသည်။

ဘကြီးထွန်းနှင်ုသမီးဖြစ်သူ ကြာဖြူမှာတော့ ပစ္စည်းပစ္စယများကို

နေရာတကျဖြစ်အောင်ကူ၍သိမ်းဆည်းပေးပြီးမှ သူတို့၏အိမ်ရှိရာခြံထဲသို့တက်သွား၏။

ည ၁၀နာရီကျော်ခဲ့လေပြီ။

အားလုံး ခရီးလည်းပန်း ဗိုက်လည်းပြည့်နေကြပြီဖြစ်သဖြင့် အိပ်ခန်းအသီးသီးသို့ဝင်ပြီး အိပ်ကြရန်တာစူကြသည်။

ထိုအချိန်တွင်ပင် အိမ်ရှေ့မှ တံခါးခေါက်သံခပ်ကျယ်ကျယ်ကပေါ်ထွက်လာသည်။

သူတို့စိတ်ထဲတွင် ဘကြီးထွနးသော်၎င်း၊ ကြာဖြူသော်၎င်း ကိစ္စတစ်ခုခုကျန်ခဲ့၍ပြန်လာခြင်းဖြစ်မည်ဟုထင်မိကြ၏။

ဒါကြောင့် ဒေါ်အေမီကြိုင်က လျှေက်သွားပြီးတံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

တံခါးဟဟပွင့်သည်နှင့် လျှပ်တစ်ပြက်အတွင်း အံ့သြချိန်မရလိုက်မီမှာပင်

မျက်နှာတွင်ခေါင်းစွပ်မည်းများစွပ်ထားသော ယောက်ကျားသုံးယောက် တံခါးကိုဆောင့်တွနးလျက်ဝင်လာကြသည်၊

၄င်းတို့လက်ထဲတွင်လည်း သေနတ်ကိုယ်စီနှင့်။

တစ်ယောက်က ဒေါ်အေမီကြိုင်ကိုလည်ကိုသိုင်း၍ဆွဲချုပ်ထားလိုက်ပြီး သေနတ်နှင့်ခေါင်းကိုတေ့ထားလိုက်သည်။

ရုတ်တရက်ဖြစ်ပျက်သွားသောအခြေအနေကြောင့် ဦးလူမော်တို့တစ်မိသားစုလုံး၊ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့သွားကြသည်။

ဦးအောင်မော်သတိဝင်လာလာခြင်း လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကိုပြုပြီး

သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ထဲမှ လိုင်စင်ဖြင့်ကိုင်သော သူ့သေနတ်ကိုပြေးဆွဲမည်ကြံသော်လည်း

နောက်ပြောင်းဝတစ်ခုက သူ့ကိုချိန်လိုက်သဖြင့် ထိုအကြံကိုလက်လျော့လိုက်ရ၏။

"မင်းတို့ကဘယ်သူတွေလဲ၊ ဘာလိုချင်လို့လဲ"

ဦးအောင်မော် အနည်းငယ်စိတ်တည်ငြိမ်လာချိန်မှာတော့ သတိကပ်လာပြီးမေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်သမားတွေကသူမေးတာကိုမဖြေ၊

သူတို့ကိုသာ ဆိုဖာရှည်ကြီးပေါ်တွင် ကျောမှီဘက်မျက်နှာပြု၍ မှောက်ထိုင်ထိုင်ခိုင်းသည်။

ပြီးတော့ ဦးအောင်မော်နှင့် တေဇာမော်တို့ကို အသင့်ပါလာသောကြိုးများဖြင့်၊ လက်ပြန်ကြိုးတုပ်ချည်လိုက်ကြလေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကိုတော့ကြိုးမတုပ်၊ သို့သော် အခန်းအလယ်တွင်စု၍ ကပ်ထိုင်ခိုင်းထားသည်။

"တစ်ယောက်မှမလှုပ်ကြနဲ့၊ ခုခံဖို့မကြိုးစားကြနဲ့နော် တခုခုကြံဖို့ နဲနဲလေးလှုပ်တာနဲ့

အူပွင့်သွားအောင် ပစ်ထည့်လိုက်မယ်။ တကယ်မလုပ်ဘူးမထင်နဲ့"

သေနတ်သမားတစ်ယောက်က ဟိန်းဟောက်သည်။

"ရှင်...ရှင်တို့ ဘာပစ္စည်းလိုချင်သလဲ ရှိတာတွေအကုန်သူသွားကြပါ။ ဒါပေမယ့်လူတွေကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ရှင်"

ဒေါ်အေမီကြိုင်က ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့်တုန်ယင်နေသောအသံဖြင့် ဓားပြလားမသိ၊

အနုကြမ်းလားမသိသည့် လူဆိုးအုပ်စုကိုတောင်းပန်နေသည်။

"မင်းကြောက်နေဖို့မလိုပါဘူး မရွှေချောရယ်၊ ပစ္စည်းတွေကိုလား...၊ငါတို့ယူသွားပြီးဝေသုံးကြမှကျိန်းသေတာပေါ့၊

မယူမှာမပူနဲ့၊ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီမတိုင်မီ ငါတို့တွေ ပျော်ပျော်ပါးပါးအရင်ကစားကြရအောင်ပါ"

ဦးအောင်မော် အကဲခတ်ကြည့်ရသလောက် ဒီလူကအဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ပဲဖြစ်ရမည်။

တချိန်လုံးသူတစ်ယောက်ပဲဦးဆောင်ပြီးပြောနေတာကိုး။

နောက်နှစ်ယောက်ကတော့ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမဟပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့ သေနတ်ကိုင်ပြီးမျက်ခြေမပြတ်ချိန်ထားတာပဲရှိသည်။

"အမယ်..မယ်..ကြည့်စမ်း..မယ်တော်ကလည်းလှ၊ သမီးတော်ကလည်းချစ်စရာလေး..၊ ဟား ဟားးးး"

"မင်းတို့ ဘာလုပ်ကြမလို့လဲ..? မလုပ်နဲ့နော်.."

ဦးအောင်မော်က အလောတကြီးဟန့်လိုက်၏။

"ခင်ဗျား ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ၊ တော်ကြာနေရင် ခင်ဗျားကြိုက်သွားလိမ့်မယ်...ဟေ့..အမျိုးသမီးအဖွဲ့၊ အ၀တ်တွေအကုန်ချွတ်ချစမ်း"

ခေါင်းဆောင်ကတော့ဆက်၍အော်ဒါပေးနေလေသည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်နှင့်သမီးဖြစ်သူ ရွှန်းရတီတို့မှာ လူဆိုးအွဲ့ခေါင်းဆောင်၏ အမိန့်စကားကြောင့်၊

ကြောက်လဲကြောက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲဖြစ်နေသည်။

"မလုပ်ပါနဲ့ရှင်...တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျမတို့ကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့"

"ဖောင်း...ခွပ်.."

"အ"

လူဆိုးထံမှ အဖြေစကားသံအစား ဦးလူမော်ထံသို့လျှောက်သွားပြီး သေနတ်ဒင်ဖြင့်

မျက်နှာကို ဖောင်းကနဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလွှဲရိုက်လိုက်ရာ ဂျိုစောင်းမှသွေးများဖြာကျလာလေသည်။

ပြီးလျှင် သေနတ်ပြောငိဖြင့်နားထင်သို့တေ့ထားလျက်..

"ကောင်းကောင်းပြောလို့ရမလား...၊ ဒါမှမဟုတ် ငါအကြမ်းနည်းသုံးရမလား၊

မချွတ်ရင် နင့်လင်ကိုအခုတခါထဲပစ်ချလ်ိုက်ရမလား..."

"မ..မ..မပစ်ပါနဲ့ ချွတ်ဆို..ချွတ်ပါ့မယ်"

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာ ရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိတော့ပေ။

သူမတို့မှာ အ၀တ်များကို တစ်စခြင်းစီ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် စိတ်မသက်သာစွာဖြင့် ချွတ်ချနေရလေသည်။

ရှက်ကလည်းရှက်သည်။

ပထမ၌ သူမတို့နှစ်ယောက် အပေါ်အောက် အတွင်းခံများဖြစ်သည့်

ဘရာနှင့် ပင်တီများကို မချွတ်သေးပဲ ပေကပ်နေကြသေးသည်။

သို့သော်လူဆိုးခေါင်းဆောင်က တစ်စမကျန်ချွတ်ပစ်ရန် ခပ်ထန်ထန်ပင်အမိန့်ပေးလေသည်။

နောက်ဆုံးတွင် ဘယ်လိုမှမငြင်းဆန်နိုင်တော့ပဲ သားအမိနှစ်ယောက်တို့မှာ ဧည့်ခန်းအလယ်တွင်

ကိုယ်လုံးတီးအဖွေးသားဖြင့် ပေါင်လေးတွေတုပ်ပြီးတတ်နိုင်သမျှအရှက်ကိုကွယ်ကာထိုင်နေကြရရှာသည်။

ဓားပြအဖွဲ့၏ မျက်လုံး သုံးစုံက သူတို့သားအမိ၏ ၀တ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်များကို

မျက်လုံးများကျွတ်ကျလုမတတ်ကြည့်နေကြလေသည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ အသက်၄၀နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သော်လည်း ရုပ်ရည်နှင့်ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာ လှပနေဆြဲဖစ်၏။

ဆိုရှယ်ကျသောမိသားစုမှဖြစ်၍ gym သို့သွားပြီးအမြဲ ဖစ်တ်နက်စ်လေ့ကျင့်ခန်းပြုလုပ်ခြင်း၊

အေရိုးဗစ်အမြဲကစားခြင်းတို့ကြောင့် အခုမှ၃၀ကျော်ကျော် အပျိုကြီးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ထင်ရ၏။

ကျားတကာမြင်လျှင်သွားရည်ကျစရာအကိတ်ကြီးဖြစ်လေသည်။

အထူးဖြင့် ဖွံ့ထွားလှသောနို့အုံကြီးတစ်စုံကတင်းရင်းတုန်ခါလျက်ရှိပြီး

မြင်ရသူဖိုသတ္တဝါတို့အဖို့ရမ္မက်ကြွ၍ ချချင်စရာကြီးဖြစ်လေသည်။

ပေါင်ခြံကြားမှငရုတ်ဆုံကြီးကလည်း အကြီးစားဆိုဒ်ကြီးဖြစ်ပြီးစောက်မွှေးအုံထူထူကြီးကဖုံးလွှမ်းထား၏။

ဘယ်ကျည်ပွေ့မဆိုလက်ခံ အထောင်းခံနိုင်မည့်ဆိုဒ်ကြီးပင်။

သမီးဖြစ်သူရွှန်းရတီမော်ကတော့ ယခုနှစ်တွင်မြီးကောင်ပေါက်မလေးအဖြစ်မှ

အပျိုဖားဖားဖြစ်လာပြီဖြစ်သဖြင့် နို့အုံလေးမှာအတန်ငယ်ပြည့်ဖြိုးလာပြီဖြစ်သော်လည်း

သိပ်အထွားကြီးကန်ထွက်နေသည်မဟုတ် အနေတော်ကြည့်ကောင်းရုံပင်ဖြစ်သည်၊ သို့သော်စက်စီကျလှ၏။

ပေါင်ကြားမှ နှုတ်ခမ်းသားပိပိလေးနှင့်တန်ဆာဆင်ထားသော ရှပ်တာတံခါးချပ်လေးပေါ်တွင် အမွှေးပါးပါးလေးများယှက်ဖုံးနေသည်။

နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကပန်းနုရောင်လွလွလေးတွေဖြစ်၏။

"ခြေထောက်တွေဘေးကားပြီး ပေါင်ဖြဲလိုက်စမ်း"

ဓားပြခေါင်းဆောင်က ဒေါ်အေမီကြိုင်ဆီသို့လျှောက်သွားပြီး အမိန့်ပေးလ်ိုက်ပြန်သည်။

"အို..အမလေး..ကျမကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ရှင်၊ ကျမ..မလုပ်နိုင်ဘူး"

"ရတယ်လေ၊ ဒီလိုဆိုလဲ နင့်အစား နင့်သမီးကိုပဲလုပ်ခိုင်းရမှာပေါ့"

ဓားပြက ပြောရင်းနှင့်တပြိုင်တည်း ရွှန်းရတီဘက်သို့လှည့်သွားလေတော့ရာ..

"သ..သမီးကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်၊ ကျ..ကျမ သဘောတူပါပြီ"

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ သမီးကိုချစ်သောစိတ်ကြောင့်၊ ရွှန်းရတီကိုအထိမခံနိုင်သဖြင့်၊ ဓားပြအမိန့်ပေးသည့်အတိုင်း

သူမ၏ပေါင်ကိုဖြဲကားပေးလိုက်ရလေရာ ဟပြဲလာသောစောက်ဖုတ်အလယ်မှ နီရဲရဲစောက်ခေါင်းကိုမြင်နေရလေပြီ။

ဦးအောင်မော်မှာမှာကား သူ့မိန်းမ အေမီကြိုင်ကို သနားစိတ်ဖြင့်ကြည့်နေရရုံမှတပါး၊ ဘာမှမလုပ်နိုင်၊ မတတ်နိုင်ပေ။

အကယ်၍တစုံတရာကို သတိကင်းမဲ့စွာပြုလုပ်မိပါက၊

သူတို့မိသားစုများအသက်သို့တိုင်အောင်အန္တရာယ်ကြီးကြောင်းသိနေ၍ဖြစ်သည်။

နောက်ပြီးလက်ပြန်ကြိုးကလည်းအတုပ်ခံထားရသည်လေ။

ဓားပြက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး

ဒေါ်အေမီကြိုင်၏ပေါင်ခြံကြား၊ ပြဲကားနေသောစောက်ဖုတိကြီးဆီသို့မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။

သူကခေါင်းငုံ့ပြီးစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးများကိုလျှာဖြင့်လိမ်းလှည့်၍စိမ်ပြေနပြေလျက်ပေးနေသည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်တစ်ယောက် ထိတ်လန့်ဖွယ်၊ အန္တရာယ်နှင့်ရင်ဆိုင်နေရသော အခြေအနေဖြစ်နေသော်လည်း

သူမ၏ပေါင်ခြံကြားတွင်လိမ်းလှည့်ကစားနေသော လျှာ၏အရသာနှင့်၊ နို့လုံးကြီးများကိုအားရပါးရညှစ်နယ်ခံနေရမှုများကြောင့်

ကြက်သီးမွေးညှင်းများထလျက်၊ ပြောမပြတတ်သော ဖီလင်တမျိုးကိုခံစားနေရလေတော့သည်။

သဘာဝအရ လိင်အင်္ဂါကို သေချာမွှေနှောက်ပြီးနှိုးဆွခြင်း လျက်ခြင်းခံနေရသဖြင့်

အော်တိုမက်တစ်ပင် ခံချင်စိတ်များကတရွရွပေါ်လာရတော့၏။

သူမ၏ဖြဲကားပေးထားသော ပေါင်နှင့်ခြေထောက်များမှာသူမကိုယ်သူမသတိမထားမိခင်မီမှာပင်

တွန်.လိမ်၍ ကားပေးလိုက်၊ ဆွဲစိပေးလိုက်ဖြင့် အချက်ကျကျတုံ့ပြန်ပေးနေမိတော့သည်။

လည်ချောင်းထဲမှလည်းတိုးညင်းသောငြီးတွားသံများစတင်ထွက်လာ၏။

အေမီကြိုင်၏ဖင်ကြီးများ၊ တင်ဆုံကြီးများက ဘယ်ညာရမ်းခါလျက်ရှိချေပြီ။

အဖုတ်ကြီးကိုသတိလက်လွတ်ကော့တင်ပေးနေကာ၊ လျာကစားချက်များကိုတုံ့ပြန်ပေးလျက်ရှိသည်။

"အူးးး တော်...တော်ပါတော့၊ ကျ..ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး"

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ ဓားပြခေါင်းဆောင်၏ လျှာစွမ်းပြလှုံ့ဆော်နှိုးဆွမှုများကြောင့်

မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်ကာထအော်နေတော့၏။

မျက်စိရှေ့တွင်မြင်နေရသောမြင်ကွင်းနှင့် ကြားနေရသောအသံများကြောင့်

အခန်းတွင်းတွင်ရှိနေကြသောလူအားလုံးမှာ စိတ်များအကြီးအကျယ်လှုပ်ရှားနေကြလေသည်။

ထိုအထဲတွင်တေဇာမော်တစ်ယောက်လည်းအပါအ၀င်ဖြစ်လေသည်။

ရှေ့တွင်ဖြစ်ပျက်နေသောသူ့မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်အေမီကြိုင်၏ သွေးဆူကြွဖွယ် လှုပ်ရှားတုန့်ပြန်မှုအခြေအနေများကိုကြည့်ပြီး၊

ယခုသူ၏ပေါင်ကြားမှဖွားဘက်တော် ညီငယ်မှာ ထိမ်းကွပ်၍မရပဲထကြွနေလေပြီ။

ဒေါ်အေမီကြိုင်တစ်ယောက်မှာလည်း ဓားပြကောင်၏ အစွမ်းပြမှုကိုအလိုက်သင့်တုန့်ပြန်နေမိပြီးဖင်ကြီးကိုခါရမ်းလှုပ်ရှားပေးလျက်ရှိသည်။

သတိကင်းလွတ်စွာဖြင့်ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိမ်းချုပ်နိုင်ခြေမရှိတော့ပေ။

စောက်ရည်များမှာလည်းတားမနိုင်ဆီးမရ ထွက်ကျလာတော့သည်။

ဓားပြခေါင်းဆောင်က အေမီကြိုင်၏ပေါင်ကြားမှမျက်နှာခွာလိုက်သောအခါ မျက်နှာဖုံးနက်အောက်စပ်မှပေါ်နေသော

သူ၏ ပါးစပ်နှင့်နှာခေါင်းများတွင် အေမီကြိုင်၏စောက်ပတ်မှထွက်သောစောက်ရည်များဖြင့် ပေပွလျက်ရှိ၏။

ဓားပြခေါင်းဆောင်က ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတစ်ပတ် မျက်စိကစား၍လိုက်ကြည့်နေသည်။

ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးအစုံက တေဇာမော်ထံအရောက်တွင်ရပ်သွားလေ၏။

တေဇာမှာ ယခုစိတ်လှုပ်ရှားမှုကြီးစွာဖြင့် တောင့်တင်းစွာထိုင်နေမိလျက်၊

အတွင်းခံဝတ်မထားသဖြင့်ဘောင်းဘီဂွကြားမှလည်း သိသိသာသာကြီးဖု၍ထောင်ထွက်နေသည်။

"ဟား ဟား ဟား... ဘယ်လိုလဲကွ၊ မင်းအမေကိုဒီပုံနဲ့မြင်တော့ ထန်လာပြီမဟုတ်လား၊ ဟားးး လီးတောင်၊ တောင်နေပြီပဲကွ"

တေဇာမော်မှာဓားပြ၏စကားကြောင့်မျက်နှာကြီးအမ်းကာရှက်နေ၏။

"ဟုတ်ပေ့ကွာ...ငါမင်းက်ိုသနားတောင်လာပြီ၊ မင်းဆန္ဒတွေကိုကူပြီးဖြေလျှော့ပေးရတော့မှာပေါ့၊

ငါကသဘောကောင်းပါတယ်။ ကဲထရပ်စမ်း"

တေဇာမှာဓားပြပေးသည့်အမိန့်အတိုင်း၊ ခြေတုန် လက်တုန်၊ ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် ထရပ်လိုက်ရသည်။

"ကဲ..တစ်ယောက်၊ သူ့လက်ကိုကြိုးဖြေပေးလိုက်၊ လွတ်လပ်သွားပြီဆိုပြီးရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ်လုပ်ဖို့ မကြဲံနဲ့နော်၊

မနက်ဖြန် မနက်စာထမင်းမစားရပဲဖြစ်သွားမယ်"

ဓားပြတစ်ယောက်က တေဇာ့ကိုချည်ထားသည့်လက်ပြန်ကြိုးကိုဖြေပေးလိုက်သည်။

"ကဲ..မင်းဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်စမ်း၊ ပြီးရင်ဒီကိုလျှောက်လာလိုက်"

တေဇာမှာ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ရန်ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည်။

"ဟေ့ကောင်...ချွတ်ဆို..မချွတ်သေးဘူးလား.."

ဓားပြခေါင်းဆောင်က ကြမ်းတမ်းသောအသံဖြင့်သေနတ်ရမ်းကာဟိန်းဟောက်လိုက်သောအခါ

တေဇာမှာ မတတ်နိုင်တော့ပဲ သူ၏ ဘောက်ဆာဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်ရပြီး အခန်းအလယ်သုိ့လျှောက်လာခဲ့ရ၏။

"မင်းအမေ ရှေ့တဲ့တဲ့မှာရပ်လိုက်စမ်း..."

တေဇာမှာ အမိန့်ပေးသည့်အတိုင်းလိုက်လုပ်နေရသည်။

တေဇာမော်၏တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော ၆" × ၇" ဆိဒ်လောက်ရှိမည့် လီးကြီးက

အမေဖြစ်သူဒေါ်အေမီကြိုင်ကြုံ့ကြုံ့ထိုင်နေသည့်ရှေ့၊ မျက်နှာနားတွင်တဝဲဝဲဖြစ်နေသည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ သူမ၏မျက်နှားနားတွင်ရမ်းတမ်ရမ်းတမ်းဖြစ်နေသောဟာကြီးကိုကြည့်၍ မင်သက်နေမိသည်။

လူပျိုပေါက်စလေးဖြစ်ကထဲက မမြင်ခဲ့ရသောသူမသား၏ပစ္စည်းမှာဒီလောက်ကြီးထွားကြိုင်းလာလိမ့်မည်ဟု

တခါမှမတွေးထင်ခဲ့ဖူးပေ။ ဒစ်ထ်ိပ်ကြီးမှာပြူးပြဲလန်ထွက်နေ၏။

"ကဲ...ဟေ့ကောင်.. ခုနငါလုပ်တာကိုမင်းကြည့်ထားတယ်မဟုတ်လား၊ မခက်လောက်ပါဘူး။

သွား... ခုနကငါလုပ်တဲ့အတိုင်း မင်းအမေကိုသွားလုပ်စမ်း၊ တ်ို့က လိုက်ဗ်ဗွီဒီယိုကြည့်ကြမယ်.."

"မ..မ..မလုပ်ပါနဲ့ရှင်၊ ကျမက်ိုရှင်တို့ဘာလုပ်လုပ်၊ ကြိုက်သလိုလုပ်ပါရှင်။

ဒါပေမယ့် ကျမသားနဲ့တော့အဲ့ဒီလိုပေးမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့.. ရှိကြီးခိုးပါရဲ့..."

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ ငိုမတတ်တောင်းပန်နေသည်။ သို့သော်ဓားပြက နားဝင်ပုံမရပေ။

တေဇာမော်ကိုဂုတ်မှကိုင်ဆွဲယူလာ၍ အမေဖြစ်သူအေမီကြိုင်၏ ပေါင်ကြားတွင်ထိုင်ခိုင်ပြီး

"မြန်မြန်လုပ်..မင်းအမေကိုကောင်းကောင်းပြုစုပေးလိုက်စမ်း၊ မလုပ်ရင်သေဖို့သာပြင်ပေတော့"

တေဇာက သူ့အမေ၏မျက်နှာကို ကြေကွဲစွာကြည့်နေသည်။

မျက်လုံးအစုံကသူ့ကိုခွင့်လွှတ်ရန်တောင်းပန်နေသလို။ သူ့မှာရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိတော့ပေ။

စိတ်ကလည်းနှစ်ခွဖြစ်နေသည်။ နောက်စိတ်တစ်မျိုးက သူ့ရှေတွင်ဟပြဲကြီးဖြစ်နေသောသူ့အမေ၏်စောက်ပတ်ကြီးကို

ကုန်း၍ လျက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကတားမရအောင်ဖြစ်ပေါ်နေခြင်းပင်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်က အခြေအနေကိုမယုံနိုင်သေးသလိုဖြင့်သားဖြစ်သူကိုပြူးပြဲ၍ကြည့်နေ၏။

"သားကိုခွင့်လွှတ်ပါ မေမေ"

တေဇာ ဤဝါကျကိုနောက်ဆုံးပြောလိုက်ပြီး သူ့အမေ၏စောက်ပတ်ကြီးဆီသို့မျက်နှာအပ်လိုက်လျက်၊

လျှာကိုထုတ်၍ စောက်ပတ်ကြီးကိုလျက်လိုက်သည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာကြက်သီးမွေးညှင်းတဖြင်းဖြင်းထသွားလေသည်။

တေဇာသည် သူ့အမေ၏စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ဖြဲလျက်

စောက်ရည်များဖြင့်ရွှဲအိနေပြီးဖြစ်သောစောက်ခေါင်းထဲသို့သူ၏လျှာကိုထိုးသွင်းကစားလိုက်တော့သည်။

တေဇာမှာဂွင်းထုရုံမှလွဲ၍မိန်းမနှင့်ပတ်သက်ပြီး တစ်ခါဆိုတစ်ခါမှတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်အတွေ့အကြုံမရှိဘူးသေးပေ၊

ခပ်ငြိမ်ငြိမ်အပေါင်းအသင်းတွေပဲရှိ၍လားမသိ၊ မာဆတ်တို့ ၊ကေတီဗွီတို့၊ ဖာဘိတို့ မသွားဘူးသေး။

လက်တွေ့အတွေ့အကြုံမရှိသော်လည်း ငပိန်းလေးတစ်ယောက်တော့မဟုတ်ပါချေ။

အိုင်တီခေတ်လူငယ်ပီပီ အင်တာနက်မှတဆင့် အောစာ၊ အောပုံ၊ အောကားများ နောကျေအောင်ကြည့်ဖူးပြီးဖြစ်သဖြင့်

တက်ကနစ်မျိုးစုံကိုမျက်စိယဉ်နေပြီ။ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့တွင်ဘယ်လိုလုပ်ရမည်ဆိုသည်ကို သူ့အတွက်အခက်အခဲကြီးတစ်ခုတော့မဟုတ်ပေ။

တေဇာမှာ တကယ့်လက်တွေ့ စောက်ပတ်စစ်စစ်၊ အမှန်အကန်ကြီးက်ို

ထိတွေ့သုံးသပ်ခွင့်ရလိုက်သောအခါ၊ တစ်ကိုယ်လုံးတရှိန်းရှိန်းပူလောင်လာ၏။

သူအခုလျက်နေ၊ ကုန်းစုပ်နေသော၊ စောက်ပတ်ကြီး၏ပိုင်ရှင်မှာ သူကိုကိုမွေးထားသောအမေအရင်းကြီးဆိုတာသိသိကြီးနှင့်ပင်

စိတ်တွေဆူလောင်ပြီး ကာမရမ္မက်သွေးများပွက်ပွက်ထလာလေသည်။

"အားအဟင်း..ဟင်း...တေဇာ.. သားရယ်။ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ…၊

တော်ပါတော့.. ရပ်တော့.အားးးးး မေမေ မနေတတ်တော့ဘူး..."

တေဇာက အခုအချိန်တွင်ဘယ်လ်ိုတားတားရမည့်ပုံ မပေါ်တော့ပါ။

သူ့အမေစောက်ပတ်ကြီးအားစိတ်ရှိလက်ရှိပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆွဲစုပ်၊ ထိုးလျက် နေလေသည်။

တေဇာမော် ကသူ့အမေကိုကောင်းကောင်းဘာဂျာပေးနေသည်ကို ဓားပြအုပ်စုက အရသာခံကြည့်နေစဉ်၊

တစုံတခုသောလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ဓားပြများအာရုံပြောင်းပြီးအကြည့်များက ရွှန်းရတီဆီသို့ရောက်သွားကြ၏။

ရွှန်းရတီမှာ ယခု အခန်းအလယ် သူ့အမေနှင့်သူ့အကိုဖြစ်သူတို့ နှစ်ပါးသွားနေသောနေရာနှင့်ဆိုလျှင် အနီးဆုံးနေရာမှာရှိသည်။

ဓားပြများက ရွှန်းရတီတစ်ယောက် ဖြေထောက်ချင်းလိမ်ပေါင်ချင်းလိမ်ပြီး မချင့်မရဲတွန်.လိမ်နေသည်ကိုတွေ့သွားလို့ဖြစ်သည်။

သူ့အကိုဖြစ်သူတေဇာက သူ့အမေအေမီကြိုင်ကို စိတ်လ်ိုက်မာန်ပါ ဘာဂျာပေးနေပုံများ၊

သူ့အမေက စိတ်လိုလက်ရ ပေါင်ကြီးတွေထောင်ကားပေးထားပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပေးထားပြီး

ဖီလင်အပြည့်ဖြင့်အော်ညည်းနေသံများနှင့် သူ့အကို၏တဆတ်ဆတ်တုန်လျက်တောင်မတ်နေသောလီးချောင်းကြီးကို

အနီးကပ်မြင်နေရသဖြင့် ရွှန်းရတီမှာသူ့စိတ်ကိုသူငြင်းဆန်၍မရအောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိပြီဖြစ်သည်။

ရာဂစိတ်များထိမ်းမရအောင်ထကြွလာ၏။

မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင် သူမ၏ပေါင်ကြားတခုလုံးစိုရွှဲလာသည်ကိုလည်း မိမိကိုယ်မိမိသတိထားမိသည်။

ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သောဓားပြများက….

"ဟဲ့ကောင်မလေး၊ အဲဒီမှာပဲ ဘာလို့ထိုင်နေမှာလဲ၊ ဒီကိုလာခဲ့...လာ"

သူတို့က ရတီ့ကို ဆွဲခေါ်ယူလာခဲ့ပြီး၊ ဦးအောင်မော်၏ရှေ့တွင်ထိုင်လိုက်စေသည်။

"နင့်အဖေကို နဲနဲလောက်ကူညီပေးလိုက်ပါလား"

ဦးအောင်မော်မှာ မျက်နှာကြီးနီ၊ မျက်လုံးကြီးပြူးလျက် အတင်းရုန်းကန်ပြီး၊

"မလုပ်နဲ့နော်.. အဲ့ဒီလိုလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး၊ ကျုပ်တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ"

"ခင်ဗျားငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ဘဲကြီး၊ တော်ကြာနေကြိုက်လွန်းလို့လျှာလည်သွားမယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ဓားပြများက ဦအောင်မော်ကိုဝိုင်း၍ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ချပေးလိုက်ကြသည်။

"ဟား ဟားးးးး ဒီမှာကြည့်ကြစမ်း..ပြောတော့ မလုပ်နဲ့.. မလုပ်ပါနဲ့..တဲ့၊ လီးက တာဝတိ့သာကိုရောက်နေပြီ။

လာခဲ့..နင့်အဖေဟာကြီးစုပ်ပေးလိုက်စမ်း..လိပ်လိုနှေးမနေနဲ့ ..မြန်မြန်"

ဓားပြက ရွှန်းရတီကိုသေနတ်ပြောင်းဖြင့်တွန်း၍ အတင်းခိုင်းနေသည်။

ရတီမှာ အဖေဖြစ်သူ ဦးအောင်မော်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်၏။ မျက်လုံးတွေကမျက်ရည်တွေတွေစီးကျလျက်။

သူမမှာငြင်းပယ်နိုင်ရန်စွမ်းအားမရှိတော့ပေ။

သေနတ်ပြောင်း ၃ခုက သူမ၏မိသားစုဝင်များကိုချိန်ထားသည်လေ။

သူမရင်ထဲတွင် အကြီးအကျယ်စိတ်ထိခိုက်မှုနှင့်ကြောက်ရွံ့မှုများကကြီးစိုးနေပေမယ့်၊

သံဒုတ်ကြီးကဲ့သို့မာကြောပြီးထွားကျိုင်းလှသောအဖေ့လီးတံကြီးကမျက်နှာရှေ့တွင်တရမ်းရမ်းရှိနေသောအခါ၊

သူမ၏နှလုံးသားမှာပြုတ်ထွက်လုမတတ်ခုန်ပေါက်လျက်ရှိ၏။

ပူလောင်ဆူပွက်ဖိအားမြင့်မားလှသောသွေးများကတစ်ကိုယ်လုံးလှည့်ပတ်စီးဆင်းနေတော့သည်။

နောက်ဆုံးရွှန်းရတီမှာ အလိုအလျောက်ပင် ကိုယ်ကိုငုံ့ကိုင်းလျက်၊

သူမ၏ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို အဖေဖြစ်သူဦးအောင်မော်၏ ဒစ်ဖူးကြီးနှင့်ညင်သာစွာထိလိုက်ပြီး ပါးစပ်လေးဟ၍ငုံလိုက်တော့ရာ၊

နဲနဲချင်း၊ နဲနဲချင်းဖြင့် လီးတံကြီးမှာ ပါးစပ်နွေးနွေးလေးထဲတွင်ကုန်လုနီးပါးဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

"အို...အဖေ့သမီးလေးရယ်...၊ဖေဖေ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါကွာ"

ဦးအောင်မော်မှာ မချိတင်ကဲရေရွတ်ရင်း မျက်လုံးများက်ုမှိတ်ထားမိလေသည်။

သူ့အချစ်ဆုံးသမီးငယ်လေးကသူ့လီးကြီးကိုငုံစုပ်နေသည်က်ု မမြင်ချင်၊ မကြည့်ရက်၍ဖြစ်သည်။

သို့သော် သူ့သမီး၏နှုတိခမ်းပါးလေးနှင့် အာခေါင်နွေးနွေးလေးတို့၏ အထိအတွေ့ကြောင့်

သူ၏လီးကြီးမှာ သမီး၏ပါးစပ်ထဲတွင်မှာပဲ၊ ပိုပြီးကြီးထွားမာထန်လာခဲ့သည်။ ဘယ်လိုမှထိမ်းကွပ်ချိုးနှိမ်လို့မရတော့ချေ။

"ဒီမှာကြည့်..ဒီလိုလုပ်ရတယ်ဟ..ခွီးတဲ့မှ.."

ဓားပြက ရွှန်းရတီ၏ခေါင်းက်ိုဖိဖိချပြီး ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားစေလေသည်။

ဖိချက်နှင့်အတူ ဦးအောင်မော်၏လီးကြီးမှာရတီ၏အာခေါင်ထဲသို့နက်ရှိုင်းစွာပို၍ဝင်ရောက်သွားပြီး

တခါတလေလည်ချောင်းသွားထောက်ပြီးအသက်ရှုရပ်ခမန်းပင်။

မကြာခင်မှာတော့သူမ အထာသိသွားလေပြီ။ အာခေါင်မထောက်အောင်

သက်သက်သာသာဖြစ်အောင် ဘယ်လိုလှုပ်ရှားရမည်က်ို အလိုလိုသိလာ၏။

အဖေလုပ်သူမှာလည်းသမီး၏ ကျွမ်းကျင်စွာကစားလာနိုင်မှုကြောင့် ပို၍ဖီလင်တက် ရမ္မက်ကြွလာပြီး ထွက်လုခမန်းဖြစ်လာတော့သည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်တို့ သားအမိဘက်မှာလည်း ဓားပြများက အမေဖြစ်သူကို ဆိုဖာပေါ်တွင်ပက်လက်အိပ်စေပြီး

သားဖြစ်သူတေဇာအားအပေါ်မှတက်ခွပြီးလုပ်ရန် အမိန့်ပေးလျက်ရှိသည်။

"ငါတို့ကြည့်ရအောင် မင်းအမေကို မင်းလိုးပြစမ်းကွာ၊ မြန်မြန်ဟေ့.."

တေဇာမှာပထမ၌ မတင်မကျဖြစ်နေသေးသော်လည်း ဆူပွက်လာသောရမ္မက်ဇောကြောင့်

အခုသူ့ရှေ့မှာကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ပက်လက်ကြီးပေါင်ဖြဲထားပေပြီး သူ၏လီးကိုစောင့်နေသော ကိုယ့်အမေကို မြင်နေရသောအခါ

ဘယ်လ်ိုမှမထိမ်းနိုင်ပဲ လိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်များသာတဖွားဖွားပေါ်လာရသည်။

"သားကိုခွင့်လွှတ်ပါမေမေ"

နောက်တစ်ကြိမ် တေဇာက သားအမိဆိုသောနောက်ဆုံးအသိတရားဖြင့် သူ့အမေကိုတောင်းပန်လိုက်ပြီးနောက်

သူ့ရဲ့လထစ်ကြီးကို သူ့အမေအေမီကြိုင်၏ စောက်ခေါင်းဝသို့တေ့လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းချလိုက်၏။

"သားးး တေဇာ...ဒါ သားမေမေလေ၊ မေမေ့ကိုမလုပ်ပါနဲ့ကွယ်..အားးးးးးး လုပ်လို့မဖြစ်ဘူး...အိုးးးအိ ..အိ.."

အေမီကြိုင်က အော်၍တားသေးသည်။

သို့သော် တေဇာမော်က ဂရုမစိုက်တော့ပါ။ သူ၏လီးက အမေရင်းဖြစ်သူ ဒေါ်အေမီကြိုင်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို.ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားလေပြီ။ဲ

နောက်နှစ်ချက်လောက်ဖိသွင်းလိုက်တော့ အဆုံးထိဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားလေ၏။

ဗြစ် ဗြစ်..ဗြိ..ဇွပ်...ဒုတ်

တေဇာကတဖြည်းဖြည်းနှင့် လှုပ်ရှားမှုတွေမြန်လာပြီး လိုးရှိန်ကိုမြှင့်လာလ်ိုက်သည်။

အေမီကြိုင်တစ်ယောက်မှာ သားဖြစ်သူတေဇာရဲ့ အားပါပြင်းထန်သောလိုးချက်များကြောင့်

ရာဂဆိပ်များတက်လာပြီး တောင့်ခံမထားနိုင်တော့ပဲ လိုးချက်နှင့်အပြိုင်ညည်းညူနေတော့သည်။

အခန်း၏အခြားတစ်ဘက်မှာလည်း သားဖြစ်သူက သူ့အမေရင်းကိုအားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးနေသည်ကို

လှမ်းမြင်နေရသောမြင်ကွင်းက၊ ဦးလူမော်အဖို့ မီးတောက်အပေါ်ဓာတ်ဆီလောင်းလိုက်သကဲ့သို့ဖြစ်ကာ

ရမ္မက်ရာဂစိတ်ကိုဘယ်လိုမှဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ သူ့သမီးလေးပါလားဆိုတာကိုလုံးဝမေ့သွားပြီး၊

သမီးဖြစ်သူရတီ၏ပါးစပ်လေးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကိုအားရပါးရဆောင့်ကာဆောင့်ကာလိုးလျက်ရှိရာမှ

သုက်ရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များကို ပါးစပ်ထဲသို့ အများအပြား အရှိန်ဖြင့်ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။

ရွှန်းရတီမှာ သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ လရည်စီးစီးပျစ်ပျစ်များပန်းဝင်လာသည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်နှင့်

ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်တက်သွားရသည်။

သူမအဖို့ ဒီလိုညှီစို့စို့ပျစ်ချွဲချွဲ အရည်များပါးစပ်ထဲဝင်လာခြင်းကို တစ်ခါမှမကြုံဘူးသဖြင့်

ပျို့တက်လာကာ ချက်ချင်းပင်ထွေးထုတ်လိုက်လေသည်။

သို့ဖြစ်၍လည်း အဖေဖြစ်သူ၏လရည်များမှာ သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာ စီးကျ ပေပွလို့နေသည်မှာ

မြင်ရသူများအဖို့ သွေးသားဆူပွက် ဖီလင်တက်စရာ မြင်ကွင်းတစ်ခုပင်....

အခြားတစ်ဘက်တွင်လည်းဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ သားဖြစ်သူကပခုံးထမ်းတင်ထားသဖြင့် ခြေနှစ်ချောင်း မိုးမျှော်လျက်ရှိ၏။

တေဇာက သူ့အမေ၏ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးများကို ပခုံးတွေင်တင်မှီပြီးထမ်းထားသည်။

ထ်ို့ကြောင့် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကပူးကပ်နေပြီး၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှအဖုတ်ကြီးမှာညပ်၍နေသော်လည်း

အပြင်ဘက်သို့အတင်းရုန်းကန်ပြီးနှုတ်ခမ်းထူကြီးများကပြူးထွက်နေ၏။

တေဇာ၏ လီးကြီးမှာ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲတွင်နစ်ဝင်နေလျက်

ပြင်းထန်သောဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ ၀င်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိ၏။

လီးကိုပေါင်ကြားညှပ်ပြီးလိုးနေရသဖြင့် အဝင်အထွက်စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိကာ

တေဇာတစ်ယောက် မပြောပြနိုင်လောက်အောင်ကောင်းပြီးလီးဆိမ့်အောင်ခံစားနေရသည်။

ဗြိ ဗြိ ဗြိ ဗြီ..ဖတ်..ဖတ်င်္..ဖတ်..ဖတ်

ပေါင်ကြားညပ်နေသောစောက်ဖုတ်ကို လီးဝင်သံက တဗြိဗြိ၊ ပေါင်ကြီးကိုဂွေးဥနှင့်ရိုက်သံက တဖတ်ဖတ်..။

"မေမေ..မေမေ..သားးး..သား..ကောင်းလိုက်တာ၊ မ..ရ..တော့ဘူး...၊ မနိုင်တော့ဘူးးး အားးးးးး"

တေဇာမှာသူ့အမေကိုလိုးနေရင်းစိတ်လွတ်လက်လွတ် အော်ညည်းနေသည်။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တွင်ဘယ်သူတွေရှိနေလဲ၊ ကြည့်နေကြလဲ၊ စိတ်မ၀င်စားတော့ပေ။

"မေမေလဲအရမ်းကောင်းနေပြီသား၊ အားးး သားလေး..တေ..ဇာ..သားလုပ်ပေးတာကောင်းလိုက်တာ၊

အမယ်လေး..ဆောင့်..ဆောင့်သား..ဆောင့်၊ နာနာလိုးပေးပါ အိုးးးးအူးးးး"

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ အကျယ်ကြီးအော်ညည်းပြီးသူ့ကိုအားရပါးရဆောင့်လိုးရန်

သူကိုယ်တိုင်မွေးထားသောသားအားမရှက်မကြာက်တောင်းဆိုနေမိသည်။

မကြာခင်လေးကမှဖြစ်နေခဲ့သော ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုများ၊ အရှက်တရားများ၊

စိတ်မသက်မသာခံစားနေရမှုများအားလုံးသူမထံမှပျောက်ကွယ်သွားပေပြီ။

ယခုသူမတွင်ဆူလောင်ပြင်းပြသောရာဂစိတ်တစ်ခုတည်းသာကျန်တော့၏။

"အူးးးးမေမေ...သားပြီးပြီ..ထွက်..ထွက်ကုန်တော့မယ်..မေမေ..သားမိန်းမဖြစ်ပြီနော်၊

ဖြစ်ပေးပါနော် မေမေ၊ ယောက်ျားကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်နော်..မိန်းမ.."

"အင်း...သားး..မေမေ့သားလေး၊ မေမေ့ယောက်ျား၊ လိုး..လိုး..မိန်းမကိုလိုးပေးပါ ယောက်ျားရယ်၊

မိန်းမထွက်ကုန်တော့မယ်၊ ပြီးတော့မယ်၊ ယောက်ျား ဆောင့်.. နာနာဆောင့်"

ဒေါ်အေမီကြိုင်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားရိုက်ခတ်မှုများစွာဖြင့် ညည်းတွားရင်း သားဖြစ်သူကိုယောက်ျားချင်းထက်အောင်ခေါ်ပြီး

လိုးချက်ဆောင့်ချက်များကို ခါးကောကော့ပေးရင်း စိတ်ပါလက်ပါအလိုးခံလျက်ရှိတော့သည်။

ဒေါ်အေမီကြိုင်နှင့် သားဖြစ်သူတေဇာတို့၏ မြင်ရသူကြားရသူတို့အဖို့ရမ္မက်စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွဖွယ်အက်ရှင်များ

အသံများကြောင့်ဦးအောင်မော်အဖို့ရာဂစိတ်သွေးများနောက်တဖန်ဆူဝေလာရပြန်သည်။

ထို့အတူလီးကြီးကလည်းထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရုပန်တောင်တက်လာလေပြီ။

ပြာဝေသွားသောကာမအမှောင်စိတ်ကြောင့် သမီးဖြစ်သူရွှန်းရတီကိုဆွဲယူပြီး

ဆိုဖာစောင်းတွင် တံတောင်ထောက်၍လေးဘက်ကုန်းစေလိုက်သည်။

မိမိကိုယ်တိုင်က သမီးဖြစ်သူ၏ နောက်တွင်ဒူးထောက်နရာယူလိုက်ကာ

တဆက်ထဲမှာပင် တောင်နေသောလီးကြီးအား ရတီ၏စောက်ပတ်ဝလေးသို့တေ့လျက်ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

ဦးအောင်မော်မှာ နောက်ဖက်မှ ဒေါ့ဂီစတိုင်ဖြင့် သမီး၏စောက်ခေါင်းထဲကို သူ၏လီးကြီးဖြင့်တဖြးဖြေး နှဲ့လျက်သွင်းနေလေရာ၊

ကျဉ်းမြောင်းကြပ်ထုပ်လှသောကြောင့်၊ ရတီလေးမှာနာကျင်စွာထအော်လေသည်။

ဇွိ ဗြစ် ဗလစ်

"အားးး ကျွတ်ကျွတ်...နာတယ်..ဖေဖေ ရတီနာတယ်..အဲဒီအချောင်းကြီးနဲ့ အထဲမထိုးပါနဲ့ ဖေဖေရယ်"

ရတီမှာ နာကျင်မှုကြောင့်ထန်နေသောစိတ်များ ခဏတာပျောက်ကွယ်သွားရသည်။

ဦးအောင်မော်က အတန်ကြာအသာမှေးလျက်နားနေလိုက်၏။

ထိုစဉ်အတွင်းလက်များကသမီးဖြစ်သူ၏ အပျိုစင်နို့လုံးလုံးလေးများကိုဆုပ်နယ်ပေးလျက်ရှိသည်။

လက်ချောင်းဖျားလေးများဖြင့် နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးများကို ချေနေရင်း

ဖိပွတ်လှိမ့်လှည့်ကစားပေးရင်း ရတီ၏ ကာမစိတ်အာရုံကိုနှိုးဆွပေးနေ၏။

ခဏအကြာ ရတီ၏အခြေအနေမှာမျက်နှာပြေလျော့သွားပြီး နာကျင်စွာအော်ညည်းနေခြင်းမရှိတော့ပဲတည်ငြိမ်မှုရှိလာ၏။

သမီး၏မျက်နှာအခြေအနေကိုကြည့်နေသော ဦးအောင်မော်က

တ၀က်တပျက်ဝင်နေသောလီးအားတဖြည်းဖြည်း တရစ်ချင်းတရစ်ချင်း ချော့သွင်းနေလိုက်သည်။

ကာမရာဂစိတ်ကိုနိုးကြွစေသော အဖြစ်အပျက်များက ဆက်တိုက်လိုပင်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ခြင်း တွေ့မြင်နေရခြင်းများကြောင့်

ရတီ့ထံမှစောက်ရည်ပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲများကလည်းတရစပ်စီးထွက်လို့်လာနေ၏။

ထိုအရည်များကြောင့်လည်းလီးအဝင်အထွက်ချောလာပြီး ရတီ့တွင်နာကျင်မှုများလျော့ပါးသွားပြီး၊

နာသည့်နေရာတွင်အီဆိမ့်၍ကောင်းလှသောခံစားမှုကအစားဝင်လာသည်။

ဦးအောင်မော်က လီးကိုတဖြည်းဖြည်းကစပြီး၊ ဖြည်းရာကမှန်မှန် အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးသောအခါ

ရတီ့ဆီမှညည်းသံလေးများစထွက်လာတော့သည်။

မချင့်မရဲညည်းသံလေးကိုကြားလိုက်ရသည်နှင့် သူ့သမီးကာမဂိမ်းအတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုတာကို ဦးအောင်မော်သိလိုက်ပြီ။

ထို့ကြောင့်အရှီန်မြှင့်ပြီးလိုးချက်များကိုတင်လိုက်တော့သည်။

"အူးးးး ဖေကြီး..ရတီ..ရတီ့ကို..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..၊ ဖေကြီးရယ်..အားးးး"

ဦးအောင်မော်မှာ ရွှန်းရတီ၏အသံကိုဖွင့်၍ အော်ညည်းတွားလာသောတုန့်ပြန်ချက်များကိုကြည့်၍

သူ့သမီးစိတ်တအားပါလာသည်ကိုသိလိုက်ပြီ။ ဒါကြောင့် ခပ်ပြင်းပြင်းပစ်ဆောင့်တော့သည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်း..ဖန်းး

အဖေဖြစ်သူဆီးစပ်ပေါင်ခွဆုံနှင့် သမီးဖြစ်သူ၏ ဖင်၊တင်ဆုံကြီးများ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံများ

တဖတ်ဖတ်၊ တဖန်းဖန်း ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

ရတီမှာအဖေ၏ ခပ်ပြင်းပြင်းဖိဆောင့်ချက်များကိုဆက်လက်တောင့်မခံနိုင်တော့..။

ဒူးများညွှတ်ကျသွားပီး ကုန်းကုန်းလေး ကြမ်းပြင်နှင့်ကပ်နေတော့၏။

ဒါပေမယ့်ဦးအောင်မော်ကအလိုက်သင့်ထပ်ရက်ကြီးပါသွားပြီး ဆက်လက်၍အရှိန်မလျှော့စတမ်း ကပ်ဆောင့်ပေးနေသည်။

"အိုးးးးရှစ် အားးး.. ရတီ..သမီး..သမီးးး အားးး ဖေဖေ့မယားလေးရယ်.."

"အားးးဖေဖေ.. သမီးမနေတတ်တော့ဘူးး ကောင်းတယ်၊ တအားကောင်းတယ်။

ဖေဖေက သမီးလင်..ရတီ့ယောက်ျား၊ လင်ကြီးလုပ်ပေးတာကောင်းတယ်..အားးးး ဆောင့်.."

သားအဖနှစ်ယောက်လုံး ဆွေမေ့ မျိုးမေ့၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကိုမေ့ပြီး ဘာမှဂရုမစိုက်တော့ပဲ ရာဂပွဲကြီးကိုအသားကုန်ကြဲနေကြစဉ်၊

အခန်းထောင့်တစ်နေရာတွင် ဓားပြအဖွဲ့မှ တစ်ယောက်က လေးဘက်ဖင်ကုန်းပေးထားပြီး

ကျန်ဓားပြတစ်ယောက်က နောက်မှဆောင့်၍လိုးနေသည်ကို ရုတ်တရက်မည်သူမျှ သတိမထားမိလိုက်ကြပေ။

"အူးးးးးအားး အဖေ..ကျွတ် ကျွတ် ဟင့်..ကြာဖြူကောင်းနေပြီ..။ ဆောင့် အဖေ..နာနာဆောင့်"

တကယ်တော့ ဤဓားပြစုံတွဲမှာ အိမ်စိုးကြီး ဘကြီးထွန်းနှင့် သူ့သမီးမြီးကောင်ပေါက်မ ကြာဖြူတို့ဖြစ်လို့နေသည်။

နောက်ထပ်တစ်ယောက် ခေါင်းဆောင်အနေနှင့် အမိန့်ပေးနေသူကား ဘကြီးထွန်း၏သားဖြစ်သူ အသက်၂၅ နှစ်ရှိ ပေါ်ဦးပင်တည်း။

ဦးအောင်မော်တို့မီသားစုမှာ ဘကြီးထွန်းမှာ သားအကြီးတစ်ယောက်ရှိသည်ကိုပင်မသိခဲ့ကြပါ။

ခဏအကြာမှာ ဘကြီးထွန်းနှင့် ကြာဖြူတို့သားအဖချင်းလိုးနေရာမှ လူချင်းခွာလိုက်ကြပြီး၊

နှစ်ယောက်လုံး ဦးလူမော်နှင့်သမီးရတီတို့ထံလှမ်းလာခဲ့ကြသည်။

ရတီမှာ အဖေရင်းဖြစ်သူဦးအောင်မော်၏ကောင်းကောင်းအလိုးခံလိုက်ရခြင်းကြောင့်

အရည်တဖြန်းဖြန်းထွက်၍ ပြီးသွားသည်မှာ ၂ချီပင်ရှိခဲ့ချေပြီ။ ကိုယ်ချင်းထပ်၍မောဟိုက်စွာရှိနေကြ၏။

သူတို့နှစ်ယောက်နား ဘကြီးထွန်းရောက်သွားလျှင် လူချင်းခွဲထုတ်လိုက်ပြီး ရွှန်းရတီကိုဆွဲယူပြီးပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

ပေါင်၂ချောင်းကိုဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးနောက် လီးနဲ့တန်းတေ့ကာ ဘာမှအင်ထရိုမ၀င်တော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်တချီထဲဆောင့်သွင်းပြီးလိုးလိုက်လေသည်။

ဖွတ်.. ပလပ်..ဗြိ..ဒုတ်

"အးးးး သပေါပှီ အူးးး"

တချိန်ထဲမှာပင် ကြာဖြူကလည်း ဦးအောင်မော်အားပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီးအပေါ်မှတက်ခွထိုင်၍ မွှေ့ လေတော့၏။

"အားးး ကလေးမ... အူးးး ရှီးး..."

ဗလစ်..ဗလစ်..ဘပ်..ဘပ်..ဖတ်..

တစ်ဘက်ခြမ်းမှဒေါ်အေမီကြိုင်မှာလည်းရင်ကမွေးသည့်သားအရင်းဖြစ်သူ တေဇာမော်၏လိုးချက်ဆောင့်ချက်များကို

အရသာရှိလှစွာ မိန်းမောခံစားရင်း၊ သားအမိနှစ်ယောက်မောပန်းစွာအသက်ပြင်းပြင်းရှုပြီး ထပ်လျက်ငြိမ်ကျသွားသည်။

တစ်ချီ ဂိမ်းအိုဗာဖြစ်သွားလေပြီ။

ပေါ်ဦးက တေဇာကိုဖယ်ထုတ်လိုက်ပြီး၊ ဒေါ်အေမီကြိုင်ကိုလည်းဆွဲမှောက်လိုက်သည်။

ပြီးတော့အပေါ်မှတက်မှောက်ခွလိုက်ပြီး တင်ပါးဆုံတစ်တစ်ကြီးတွေကြားမှ စောက်ပတ်ကြီးကို ဟဖြဲကာ

ဒစ်နှင့်တေ့၍ ထိုးသွင်းဖိချလိုက်ပြီး အနောက်ဖက်မှပင်အချက်မှန်မှန် ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။

အေမီကြိုင်တစ်ယောက် ဆက်လက်ငြင်းဆန်ရုန်းကန်ရန် အားအင်လည်းမရှိတော့၊

သူမအခုသိတာ သာယာနေတာ ကောင်းနေတာပဲသိတော့သည်။

အချိန်အတန်ကြာသွားသည်တွင်တော့၊ ကမ်းခြေအပန်းဖြေအိမ်ကြီးမှာ

ဂရုဆက်စ် အုပ်စုလိုက် ဆွင်းဂင်းပွဲတော်ကြီးကျင်းပရာ၊ ဇာတ်စင်ကြီးဖြစ်သွားတော့လေသတည်း။

အားလုံးသောသူတို့မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လူချင်းလဲဖယ်၍လိုးနေဆောင်နေကြတော့သည်။

စောစောကကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုများ၊ ကြမ်းကြုတ်စွာအကြမ်းဖက်မှု၊ အနိုင်ကျင့်မှုများ၊

နာကျည်းမှု အာဃာတထားမှုမျာ မရိတော့ပဲ ပျောက်ကွယ်ကုန်ကြပြီး

ကာမ ရာဂ ရမ္မက်သွေးစိတ်များ ဖြင့်သာဆူဝေတောက်လောင်နေကြကုန်ပြီး

လိုးပီးရင်းလိုးချင်၊ ခံပြီးရင်းခံချင် စိတ်များဖြင့်ကာမအရသာကို အပြည့်အ၀ကြီးခံယူနေကြတော့သည်။

အားလုံးမောဟိုက်နွမ်းလျဖလက်ပြနေကြပြီးခဏအကြာ ဓားပြများအချင်းချင်းလက်တို့ပြီး ခပ်ဆိတ်ဆိတ်ပင်ထွက်ခွာသွားကြသည်။

နဂိုထဲက သူတို့ပစ္စည်းလိုချင်လို့လာကြတဲ့ပုံဟုတ်ဟန်မပေါ်၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဂိမ်းတခုကို ပလန်ချပြီး ကစားချင်တာဖြစ်ပုံရသည်။

ဦးအောင်မော်တို့မိသားစုဝင်လေးယောက်စလုံးမှာတော့ အ၀တ်အစားပကပ် တုံးလုံးပက်လက်ကြီးတွေနှင့်ကျန်ခဲ့ကြသည်။

စေးထန်းချွဲကျိနေသော လရည်များ စောက်ရည်များက ဒေါ်အေမီကြိုင်နှင့် ရွှန်းရတီမော်တို့ သားအမိ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ပေပွစီးကျ လိမ်းကျံလျက်ရှိ၏။

အတော်ကြာသည့်တိုင်အောင် လေးယောက်သား၊ အားလုံးငြိမ်သက်နေကြသည်။ ရောပြွမ်းသောဖီလင်များခံစားနေရပုံပင်။

တိတ်ဆိတ်ခြင်းကိုစတင်ဖြိုခွဲလိုက်သူက တေဇာမော်ပင်..။

"ရတီ...ညီမလေးကိုလဲ ကိုကိုထပ်လိုးကြည့်ချင်တယ်၊ ကိုကိုနဲ့အခန်းထဲလိုက်ခဲ့နော်"

တေဇာက ရတီ့ဆီလျှောက်သွားပြီးဆွဲထူလိုက်ကာ သူ့ညီမ၏လက်ကလေးကိုဆွဲ၍၊်ပြင်ထားတဲ့ အိပ်ခန်းဘက်လျှောက်သွားသည်။

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ဦးအောင်မော်နဲ့ အေမီကြိုင်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက်၊

တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် အဓိပ္ပာယ်ပါပါကြည့်လ်ိုက်ကြပြီး

လက်တွေဆွဲလို့ သားနဲ့သမီး ၀င်သွားရာအခန်းထဲသို့ပင် လိုက်ဝင်သွားကြလေတော့သတည်း။

ပျော်စရာကြီးနော်...

(ပြီးပါပြီ)