အကြွေး

အကြွေး

ရေးသူ~ဒေါင်းဖြူ

ကျွန်မခပ်သွက်သွက်ပဲခြေလှမ်းတွေကိုလှမ်းလာခဲ့သည်။ရင်ခုံ

စိတ်လှုပ်ရှားနေခြင်းကြောင့်အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှုနေရင်း

လျှောက်လာခဲ့မိသည်။လှေခါးထစ်တွေပေါ်တက်လိုက်တော့

စီးထားတဲ့ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်နဲ့ကွန်ကရစ်ကြမ်းပြင်တို့ရဲ့ထိတွေ့

မှု့ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့တဒေါက်ဒေါက်မြည်သံတွေဟာကျွန်မ

အတွက်တော့ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ်လို့ထင်မိပါတယ်။

ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ကျွန်မ တီရှပ်အပေါ်ကနေထပ်ဝတ်ထား

တဲ့ကုတ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ကာချိတ်မှာလှမ်းချိတ်ထားလိုက်

သည်။ပြီးနောက်ကျွန်မရုံးခန်းကြမ်းပြင်တွေကိုတံမြက်စည်းလှည်း

နေလိုက်တယ်။စားပွဲပေါ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေရင်းစားပွဲပေါ်

မှာပြန့်ကြဲနေတဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေကိုညီညီလေးစီကာစားပွဲပေါ်

မှာသပ်သပ်ရပ်ရပ်တင်ပေးထားလိုက်တယ်။ရုံးခန်းသန့်ရှင်းရေး

လုပ်ပြီးတဲ့အခါကျွန်မအတွက်ပေးထားတဲ့စားပွဲရှိကုလားထိုင်ပေါ်

မှာထိုင်လိုက်ရင်းဆလင်းဘတ်အိပ်ထဲမှမှန်လေးကိုထုတ်ကာ

ကြည့်မိလိုက်တယ်။ကျွန်မအပျိုတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ပေမဲ့

အလှအပတွေကျန်ရှိနေတုန်းပါလားလို့တွေးရင်းအားရကျေနပ်

ပီတီဖြစ်မိကာမှန်လေးကိုဆလင်းဘတ်အိတ်ထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်

သည်။ကျွန်မစားပွဲခုံပေါ်မှကွန်ပြူတာကိုဖွင့်လိုက်ပြီးကုမ္ပဏီရဲ့

စာရင်းဇယားတွေကိုလေ့လာကြည့်နေလိုက်သည်။

သူမကတော့ကျွန်တော့်မိန်းမရွှေစင်ပါ ကျွန်တော်ဒီကုမ္ပဏီမှာ

အလုပ်ဆက်လုပ်နိုင်ဖို့နဲ့တခြားအခြေနေတစ်ခုကြောင့်ဒီရုံးခန်းထဲ

မှရောက်ရှိနေရခြင်းဖြစ်သည်။

လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကပေါ့

"ဒီတစ်ခါအလုပ်ကခွင့်ရခဲ့ရင်တို့ခရီးထွက်ကြမလားမိန်းမ''

''ကောင်းတာပေါ့မိန်းမလဲသွားချင်နေတာယောင်္ကျားရဲ့''

''ဒါဆို မေမြို့ကိုသွားကြရင်မကောင်းဘူးလား'' 

''အကုန်အကျတော့မများလောက်ပါဘူးနော်''

''အဆင်ပြေပါတယ်ဒီအတွက်အလုပ်ကိုပိုကြိုးစားမှာပေါ့မိန်းမရာ'

''တီ တီ တီ''လင်မယားနှစ်ယောက်ညစာစားရင်းစကားပြောနေ

စဉ် အိမ်အလည်ခန်းရှိတယ်လီဖုန်းမှအသံမြည်လာရာရွှေစင်တစ်

ယောက်ယောင်္ကျားထမင်းစားမပျက်စေရန်တယ်လီဖုန်းကိုအပြေး

လေးသွား၍ကိုင်လိုက်သည်။''ဟလိုကိုရန်နိင်

ထမင်းစားနေတယ်ဟုတ်ကဲ့သူ့ကိုဖုန်းပေးလိုက်ပါ့မယ်''

''မိန်းမဘယ်သူဆက်တာလဲ'' ''ယောင်္ကျားရဲ့အမေဆက်တာ''

''ဟုတ်ကဲ့ အမေဘာကိစ္စရှိလို့လဲဘာဘယ္လို

ညီလေးအမှု့ဖြစ်ပြီးအဖမ်းခံရလို့ငွေလိုတယ် ဟလား.ကျွန်တော်

အတတ်နိုင်ဆုံးရှာကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်အမေ''ကျွန်တော်ပြောရင်း

ဖုန်းချလိုက်သည်။ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာညီဖြစ်သူရဲ့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့

အခြေအနေတွေကြောင့်ရှုပ်ထွေးပူလောင်ကာသောကတွေဝင်

ရောက်လို့လာပါတော့သည်။''ငါညီလေးအတွက်လိုအပ်နေတဲ့ငွေ

ကိုရှာတောင်ရှာပေးနိုင်ပါ့မလားလို့သံသယဖြစ်မိတယ်မိန်းမရယ်''

''ရှိတာမှညီအကိုနှစ်ယောက်ထဲ အကိုအကြီးဖြစ်ပြီးတာဝန်မကြေ

မှာလဲစိုးတယ်'' ''သိပ်လဲစိတ်ပူမနေပါနဲ့ယောင်္ကျားရယ်

ယောင်္ကျားရဲ့ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ကိုမိန်းမပါလိုက်တွေ့မယ် အကျိုးအ

ကြောင်းပြောပြပြီးငွေချေးကြည့်မယ်လေသိန်း၁၀၀လောက်

ကသူ့အတွက်သိပ်တော့မများပါဘူး'' ကျွန်တော်လဲမိန်းမဖြစ်သူ

ရွှေစင်ရဲ့စကားကြောင့်အနည်းငယ်မျှော်လင့်ချက်ရှိလာပြီးနောက်

နေ့မနက်အလုပ်သွားသောအချိန် မိန်းမကိုပါကုမ္ပဏီကိုခေါ်သွား

ပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်သူဌေးဆီ အကူအညီတောင်းရန်ဆုံး

ဖြတ်ရင်းအိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

မနက်ရောက်တော့လင်မယားနှစ်ယောက်သူဌေးဆီသွားတွေ့ကြ

သည်။သူဌေးရဲ့ရုံးခန်းကိုရောက်တော့ရုံးခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်

သောအခါအထဲမှသူဌေးက''ဘယ်သူလဲဝင်ခဲ့လေ''ဟုပြောတာ

နှင့်ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့လိုက်

တော့သည်။အထဲသို့ရောက်တော့'' ဟရန်နိုင်ပါလားဘာကိစ္စရှိ

လို့လဲကြ သူကေရာဘယ်သူလဲ'' ဟုသူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်

မှမေးလိုက်သောကြောင့်''ဒါကျွန်တော့်ရဲ့မိန်းမရွှေစင်ပါသူဌေး

ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက် သူဌေးဆီမှာအကူအညီ

တောင်းချင်လို့ပါ'' ''အော် အေး အေး ထိုင်ကြဦးလေ'''' ဟုတ်''

ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲရှိဆက်တီပေါ်မှာ

ထိုင်လိုက်ပြီး သူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်ကို ကျွန်တော်တို့၏အ

ခက်အခဲများအားပြောပြလိုက်တော့သည်။သူဌေးကကျွန်တော့်

မိန်းမ၏ခန္တာကိုယ်အားခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီး'' မင်းတို့အတွက်

လိုအပ်နေတဲ့ငွေ သိန်း၁၀၀ကိုငါထုတ်ချေးပေးနိုင်တယ်

ဒါပေမဲ့တစ်ခုရှိတာက ငါ့ငွေတွေပြန်ဆပ်လို့မပြီးမချင်း မင်းမိန်းမ

ရွှေစင့်ကို ငါ့ရဲ့အထွေထွေအတွင်းရေးမှုးအဖြစ်ငါ့ရုံးခန်းမှာအလုပ်

လုပ်ခိုင်းရမယ်ဘယ္လိုလဲ သေဘာတူလား'' ကျွန်တော်လဲ

ရှေ့နောက်မစဉ်းစားမိပဲ မိမိရဲ့အခက်အခဲတွေပြေလည်သွားမှာ

ကိုတွေးရင်းဝမ်းသာပြီး''ဟုတ်ကဲ့ပါသူဌေး သဘောတူပါတယ်''

ဟုပြောလိုက်သည်။''ရွှေစင်ရောလုပ်နိုင်မလား''ဟုသူဌးကေမး

လိုက်တော့''ဟုတ်ကဲ့ လုပ်နိုင်ပါတယ်ရှင့်'' မိန်းမဆီမှပြန်ဖြေသံ

ကြားလိုက်ရသည်။''ကဲရန်နိုင်မင်းလဲလုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်

ငါမင်းမိန်းမရွှေစင့်ကို လုပ်ရမယ့်တာဝန်တွေရှင်းပြလိုက်ဦးမယ်''

ကျွန်တော်လဲထိုင်နေရာမှထ၍ရုံးခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာမိမိရဲ့အလုပ်

ခန်းရှိရာဆီသို့ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။

ကျွန်မလိုecoနဲ့ဘွဲ့ရထားသူတစ်ယောက်အတွက်ကတော့စာရင်း

အင်းတွေက သိပ်တော့အခက်အခဲရှိမယ်မထင်ပါဘူး။ယောင်္ကျား

ဖြစ်သူကိုရန်နိုင်အခန်းထဲကထွက်သွားတော့ဦးမောင်မောင်က

''ကဲအလုပ်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်တာပြောမယ်ရွှေစင်နံရံရှေ့မှာသွားပြီး

မတ်တပ်ရပ်လိုက်''  ကျွန်မလဲတုန့်ဆိုင်းမနေပဲရုံးခန်းနံရံရှေ့မှာ

သွားပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ဦးမောင်မောင်ကကျွန်မမျက်နှာ

ကိုသေချာစိုက်ကြည့်ပြီး''ရွှေစင် အလုပ်ကိုမနက်၉နာရီလာပြီးည

နေ၆နာရီမှပြန်ရမယ် လစာကတော့တစ်လကို၅သိန်းရမယ်''

''ဟုတ်ကဲ့''ကျွန်မတော်တော်ဝမ်းသာသွားသည်ယောင်္ကျားဖြစ်သူ

၏လစာနှင့်ပေါင်းလျှင်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ဆိုအကြွေးတွေ

ကြေနိုင်ပြီပေါ့။''နေဦးရွှေစင်မပြီးသေးဘူး နောက်တခုကျန်သေး

တယ်'' ဦးမောင်မောင်၏စကားကြောင့်ကျွန်မအံ့သြသွားပြီး

''ဘာကျန်သေးတာလဲရှင့်'' ''နောက်တစ်ခုကငါ့ကိုစိတ်ကျေနပ်

အောင်ဖျော်ဖြေပေးရမယ် တစ်လကို၁၅သိန်းပေးမယ်'' ''ရှင်

၁၅သိန်း'' ''အေးဟုတ်တယ်နင်ဘယ်ဟာကိုရွေးမလဲရွှေစင်''

ကျွန်မယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုရန်နိုင်ရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ယောင်လာတရ်

သိပ်ချစ်ရတဲ့ယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုသစ္စာဖောက်ရာရောက်သွားမှာ

ရောငွေသိန်း၁၀၀ကိုအမြန်ဆုံးပြန်ဆပ်နိုင်မယ့်အခွင့်အရေးကိုပါ

တွေးရင်း နောက်ဆုံးတစ်လ၁၅သိန်းရမယ့် ရနိုင်မယ့်အခြေနေ

ကိုသာရွေးမိလိုက်ပါတော့သည်။''ကောင်းပြီလေဒါဆိုနဲနဲစမ်းသပ်

ကြည့်ရအောင် ပြသနာမရှိဘူးမဟုတ်လား''ကျွန်မလဲပေါက်သည့်

နှဖူးမထူးတော့ဟုတွေးရင်းဟုတ်ကဲ့ဟုပြောရင်းခေါင်းညိတ်ပြ

လိုက်ရပါတော့သည်။ဦးမောင်မောင် သူ့ခန္တာကိုယ်နှင့်ကျွန်မရင်

သားတွေကိုထိအောင်အနားသို့တိုးကပ်လိုက်သည်။ကျွန်မနှုတ်ခမ်းအစုံကိုသူ့လက်ညိုးနှင့်ပွတ်သပ်နေရင်း''ငါ့မျက်လုံးကိုကြည့်စမ်း ငါ့ကိုချစ်တယ်လို့ပြော''ကျွန်မစိတ်ထဲကမပါပေ

မဲ့''ဦးမောင်မောင့်ကိုချစ်ပါတယ်''ဟုပြောပေးလိုက်ရသည်။တစ်လကို၁၅သိန်းတောင်ရမှာမဟုတ်လား နောက်တော့ဦးမောင်

မောင်သူ့လျှာကိုထုတ်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ကျွန်မရဲ့သွားတွေကို

လိုက်ပွတ်နေတယ် တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်တစ်ခါမှမခံစားဖူးတဲအ

ထိအတွေ့ကြောင့် ကျွန်မရင်တွေတဒိန်းဒိန်းနဲ့ခုန်နေတော့သည်။

ကျွန်မယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုရန်နိုင်နဲ့လိုးခဲ့ကြပေမဲ့ ဒီလိုအပြုအမူ

မျိုးကိုတစ်ခါမှမကြုံဖူးခဲ့ပါဘူးရှင်။ကျွန်မလက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို

လက်သီးဆုတ်ထားမိပြီး ဒူးလေးနဲနဲကွေးကြကာမျက်စိတွေစင်း

လာမိတော့ဦးမောင်မောင်က''ငါ့မျက်နှာကိုပြန်ကြည့်စမ်း''လို့ပြော

ရင်း ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကိုလျှာနဲ့အားရပါးရထိုးယက်နေသည်။

အချိန်နဲနဲကြာတော့''နင့်လျှာကိုအပြင်ထုတ်စမ်း''ကျွန်မလျှာကို

အပြင်ထုတ်ပေးလိုက်တော့ ဦးမောင်မောင်ကျွန်မလျှာကိုသူ့ပါးစပ်

ကြီးနဲ့ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ကျွန်မလဲဖီလ်းတက်လာပြီးဦးမောင်

မောင်၏ပုခုံးကိုဖက်ကာသူ့ရဲ့အနမ်းများကိုပြန်လည်တုန့်ပြန်နေမိ

သည်။ကျွန်မ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲမှလည်းအရည်များစိမ့်ထွက်

လာသည်ကိုခံစားမိသည်။ဦးမောင်မောင်တစ်ယောက်အရှိန်တက်

လာပြီးကျွန်မ၏ထဘီကိုမချွတ်ပဲဆွဲလှန်လိုက်ကာဖင်သားဆိုင်နှစ်

ခြမ်းလိုက်လက်ဖြင့်အားရပါးရဆုပ်နယ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေ

တော့သည်။ထိုသို့နမ်းနေရင်းမှကျွန်မ၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း

ဆီသို့လည်းတခါတခါလက်ဖြင့်နှိုက်ကာပွတ်သပ်လိုက်သေးသည်

ကျွန်မရဲ့ကာမစိတ်တွေက အစွမ်းကုန်ပြင်းထန်နေပြီး လိုးပေးပါ

တော့လို့ပါးစပ်ကထုတ်မပြောမိအောင်မနည်းထိန်းထားရသည်။

ပြီးနောက်ဦးမောင်မောင် ကျွန်မဝတ်ထားသောတီရှပ်ကိုချွတ်ချ

လိုက်ပြီး ကျွန်မ၏လည်တိုင်မှစကာခန္တာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတစ်ခု

လုံးကိုသူ့လျှာပြားကြီးဖြင့်ယက်လေတော့သည်။ကျွန်မ၏နို့ကြီး

များကိုဘော်လီပေါ်မှဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းအားသူ့ပါးစပ်

ဖြင့်ဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်တွင် ကျွန်မပါးစပ်မှတအင်းအင်းနှင့်ညည်းသံ

များပင်ထွက်မိသွားသည်။ဦးမောင်မောင် ကျွန်မနို့ကြီးများကိုအား

ရပါးရဆွဲစုပ်ပေးနေချိန်တွင် ကျွန်မစိတ်ထဲအားရပါးရ အလိုးခံချင်

စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်နေမိသည်။ဦးမောင်မောင်နို့စို့နေတာကိုရပ်လိုက်

ပြီး ကျွန်မကိုအင်္ကျီပြန်ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ကျွန်မလဲသူပြော

သည့်အတိုင်းချွတ်ထားသောတီရှပ်ကိုပြန်ဝတ်လိုက်ရသည်။

ပြီးနောက် ကျွန်မယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုရန်နိုင်အားဖုန်းဆက်ခေါ်

လိုက်ပြီး အလုပ်ခန့်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်းပြောလိုက်သည်။ကျွန်မ

လဲကိုရန်နိုင်နှင့်ဦးမောင်မောင်တို့အားနှုတ်ဆက်ပြီးအိမ်သို့ပြန်ခဲ့

လိုက်သည်။

''မောနင်းရွှေစင်'' နှုတ်ဆက်သံနှင့်အတူဦးမောင်မောင် ရုံးခန်း

တံခါးကိုဖွင့်ပြီးဝင်လာသည်။ကျွန်မလဲအလိုက်သင့့်ပြန်နှုတ်ဆက်

လိုက်ရသည်။''အခုလာမယ့် တနင်္ဂနွေနေ့မှာ ဂေါက်သီးရိုက်ဖို့

ချိန်းထားတာရှိတယ် အဲ့ဒီဟိုတယ်မှာကြိုတင်စာရင်းပေးထားပေး

ဦး'' ''ဟုတ်ကဲ့ရှင့်'' ''သူဌေး ကျွန်မဒီနေ့အတွက်အချိန်ဇယား

တွေကိုပြောပြရမလား'' ''အေး ကောင်းပြီပြောလေ'' ကျွန်မလဲ

နုတ်စ်စာအုပ်လေးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ဦးမောင်မောင်၏တစ်နေ့တာ

လုပ်ဆောင်ရမည့်အရာများကိုပြောပြနေလိုက်သည်။

ှုဦးမောင်မောင် က ကျွန်မ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုနောက်မှသိုင်းဖက်

လိုက္ကာ''နင်ဒီနေ့ကုမ္ပဏီဝတ်စုံလေးနဲ့အရမ်းလှနေတာပဲ

ငါတို့ထုတ်ပေးထားတဲ့ဝတ်စုံကိုကြိုက်ရဲ့လား'' ''ဟုတ်ကဲ့

ကြိုက်ပါတယ်''ဦးမောင်မောင်က ပြောနေရင်းရုတ်တရက်ထိုင်ချ

လိုက္ကာ ကျွန်မရဲ့စကပ်ကိုအောက်ခံဘောင်းဘီအနီရောင်လေး

ပေါ်သည့်အထိလှန်တင်လိုက်လေသည်။  ပြီးနောက်သူ၏လက်

ဖြင့် ကျွန်မရဲ့ခြေသလုံးသားများမှပေါင်ရင်းထိပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်

သည်။သူအားရကျေနပ်အောင်ကိုင်တွယ်ပြီးနောက်ကျွန်မ၏ခန္တာ

ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဝတ်ထားသောရှပ်အင်္ကျီအဖြူရောင်လေး

ကိုအပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးဖြုတ်ကာ လက်ဖြင့်နှိုက်၍နို့နှစ်လုံးကို

ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။နို့နှစ်လုံးကိုအင်္ကျီအပြင်သို့ရောက်အောင်

ထုတ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုးလက်မတို့ဖြင့်

ညှပ်ကာပွတ်ချေပေးနေသည်။''သူဌေး အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့''

''ဘာဖြစ်လို့လဲ မကောင်းလို့လား'' ''သူဌေးညစ်နေတာအရမ်း

နာလို့ပါ''ဦးမောင်မောင်တစ်ယောက်ကျွန်မရဲ့နို့သီးခေါင်းလေး

တွေအား ညှစ်ချေနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများကို

ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်အားရပါးရစို့ရင်း ဆွဲဆွဲစုပ်ပစ်ပါ

တော့သည်။ကျွန်မရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေဟာ ထောင်ထနေပြီး

ဦးမောင်မောင်ရဲ့စို့ချက်တွေကြောင့် တအင့်အင့်နဲ့ပါးစပ်မှအသံ

ထွက်ကာညည်းညူနေမိတော့သည်။ကျွန်မရဲ့ယောင်္ကျားဖြစ်သူ

ကိုရန်နိုင်တောင် တစ်ခါမှ အဲ့ဒီ့လိုရမက်ထန်ထန်နဲ့စို့မပေးဖူးပါ

ဘူး။ရင်ထဲမှာတစ်လှပ်လှပ်နဲ့ဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေမှန်းတောင်ပြော

မပြတတ်တော့ပါဘူးရှင်။ပြီးနောက်ကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်းအစုံကိုအား

ရပါးရစုပ်နမ်းနေပါတော့သည်။ကျွန်မလဲသူဌေးဦးမောင်မောင်ရဲ့

အနမ်းတွေမှာ စီးမျောလိုက်ပါနေမိရင်း''အခုဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ''

အနမ်းတို့ရပ်တန့်လိုက်ပြီးပြောလာသောဦးမောင်မောင်၏စကား

ကြောင့်''၉နာရီ၅၅မိနစ်ပါ''ဟုဖြေလိုက်သည်။ ''ဒါဆိုအစည်းအ

ဝေးစရတော့မှာပဲ''ကျွန်မ အင်္ကျီအဝတ်အစားများကိုသပ်သပ်

ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ပြင်ဆင်လိုက်ပြီးအစည်းအဝေးခန်းမ

ဆီသို့သွားရန်ခြေလှမ်းများလှမ်းလိုက်တော့သည်။ကျွန်မအစည်း

အဝေးခန်းမသို့ထွက်ရန်ခြေလှမ်းပြင်စဉ်ဦးမောင်မောင်ကနောက်

မှနေ၍အမှတ်မထင်ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်သို့လေးဘက်

ထောက်လျှက်သားအနေအထားဖြစ်အောင်တွန်းချလိုက်သည်။

'' ဟာ သူဌေး'' ကျွန်မရဲ့စကပ်ကိုဆွဲလှန်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်

လေးပေါ်ဖုံးထားသောအောက်ခံဘောင်းဘီအနီရောင်လေးကို

စောက်ဖုတ်ပေါ်လာသည်အထိဆွဲမလိုက်ကာ ဦးမောင်မောင်

တစ်ယောက် အငမ်းမရ ယက်လေတော့သည်။''အို အ အဟ

ဟင့် ဟင့် သေဌး''သူ့လျှာဖျားကြီးဖြင့် ကျွန်မရဲ့စောက်စိလေးမှ

နေ၍ဖင်ပေါက်ဝထိတိုင်အောင်အားရပါးရယက်ပေးနေသည်။

စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးကိုလဲဆွဲဆွဲစုပ်သေးသည်။ပြီးနောက်

ကျွန်မ၏စကပ်ကိုပြန်ဆွဲချပေးပြီး''လာသွားမယ်''ဟုပြောကာ

အစည်းဝေးခန်းမသို့ထွက်သွားလေတော့သည်။ကျွန်မလဲဆန့်တ

ငံ့ငံ့ဖြစ်သွားပြီး အဝတ်အစားကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ပြု

ပြင်ကာသူဌေးဦးမောင်မောင်၏နောက်သို့အမှီလိုက်ရလေသည်။

အစည်းအဝေးအပြီးရုံးခန်းထဲပြန်အရောက်ဦးမောင်မောင်ကျွန်မ

လက္ကိုဆြဲကာ ဆိုဖာပေါ်တွင်အတင်းထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးသူ၏

ဘောင်ဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ပြီးနောက်ကျွန်မ၏လက်ကိုကိုင်

ကာသူရဲ့လီးတန်းကြီးပေါ်သို့တင်ကာရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်

ရင်းဂွင်းတိုက်ခိုင်းတော့သည်။ကျွန်မလဲဂွင်းတိုက်ပေးနေရင်းစိတ်

မထိန်းနိုင်တော့ပဲဦးမောင်မောင်၏လီးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက်မိသည်

လီးတံထိပ်ဖျားမှနေ၍အရင်းထိတိုင်အောင်အားရပါးရစုပ်ပေးတ

ပြွတ်ပြွတ်အသံမြည်အောင်စုပ်ပေးလိုက်သည်။စုပ်ပေးနေရင်းလီး

တံတစ်ချောင်းလုံးကိုလဲလျှာနှင့်ယက်လိုက်သေးသည်။ကျွန်မလီး

စုပ်ပေးနေတုန်းဦးမောင်မောင်ကျွန်မရဲ့စကပ်ကိုဆွဲလှန်လိုက်ပြီး

ဖင်လုံးကြီးများကိုဆုတ်နယ်ပေးနေသည်။ကျွန်မ၏ဖင်လုံးကြီးများ

ကိုဆွဲဆွဲညှစ်စဉ်စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းဟသွားပြီးစောက်ခေါင်းထဲ

သို့လေများတိုးဝင်လာရာ အမျိုးအမည်မဖော်ပြတတ်သောအရ

သာကိုခံစားရပြီးဦးမောင်မောင်ရဲ့လီးကြီးကိုအားထည့်ကာဆွဲဆွဲ

စုပ်မိသည်။ဦးမောင်မောင်ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှမတ်တပ်ရပ်

လိုက်ပြီးကျွန်မကိုဆိုဖာပေါ်တွင်လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ကာသူ့

လီးကြီးဖြင့်ကျွန်မပါးစပ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးတော့သည်။

''နင့်ပါးစပ်ကိုလိုးရတာကောင်းလိုက်တာရွှေစင်ရာ အွန်း အခုဆို

နင့်ယောင်္ကျားဘေးအခန်းမှာအလုပ်စလုပ်နေပြီ''   ကျွန်မမှာ

ယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုရန်နိုင်၏မျက်နှာကိုပြန်လည်မြင်ယောင်လာ

ကာစိတ်ထဲဝမ်းနည်းသလိုဖြစ်သွားမိသော်လည်း ပါးစပ်ထဲမှာဝင်

ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသောဦးမောင်မောင့်လီးကြီးကိုအလိုက်သင်ဆက်စုပ်ပေးနေမိသည်။ငွေရေးကြေးရေးကိစ္စကြောင့်ရောကျွန်မ

ယောင်္ကျားကိုရန်နိုင်ရဲ့လီးထက်ကြီးလဲကြီးရှည်လဲရှည့်တဲ့သူဌေး

ဦးမောင်မောင့်ရဲ့လီးကို စိတ်ဝင်စားမိတာကြောင့်ရောပေါ့ရှင်။

လီးဖြင့်ပါးစပ်အားလိုးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီးဦးမောင်မောင်ကျွန်မ

ရဲ့ဖင်သားဆိုင်ကြီးများကိုလျှာဖြင့်ယက်နေရင်းစောက်ဖုတ်ကို

လက်ဖြင့်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။''အာ  အားးး အားး သူဌေးးး''

ဖင်ပေါက်ဝကိုယက်လိုက်သောဦးမောင်မောင်၏လျှာကြောင့်ကျွန်

မအသံထွက်ကာအော်ညည်းမိတော့သည်။''ရွှေစင် နင့်ရဲ့အရည်

ရွှဲနေတဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ငါ့လီးထည့်ချင်နေပြီဟာ''ပြောရင်းကျွန်

မပါးစပ်ထဲ့သို့သူ့လီးကြီးထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။သုံးလေးငါးခါ

လောက်ပါးစပ်ကိုဆောင့်လိုးပြီးနောက်ကျွန်မကိုဆိုဖာပေါ်တွင်

ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမလိုက်

ရာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းဖြင့်ထွက်ပေါ်လာသောကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်

ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုဟကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း

တစ်လျှောက်အားရပါးရယက်တော့သည်။''အ  အအ အသေဌး

အချိန်သိပ်မရှိတော့ဘူးနော်'' ''ငါသိပါတယ်ဟာ''ပြောရင်းကျွန်မ

ရဲ့စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကာ အတွင်းသားနီနီရဲရဲနှင့်စောက်စိ

လေးတို့ကိုဆွဲစုပ်လေသည်။ကျွန်မလဲဆိုဖာလက်ရမ်းကိုလက်ဖြင့်

ဆုတ်ကာကိုင်ထားရင်း ဦးမောင်မောင်ရဲ့တပြွတ်ပြွတ်နဲ့အသံ

ထွက်နေသောစုပ်ယက်မှုတွေအောက်မှာ တအင်းအင်းတအအ

နှင့်ညည်းညူကာစီးမျောခံစားရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့ကော့

ပေးနေမိသည်။စောက်ဖုတ်ယက်ရတာအားရကျေနပ်သွားပုံရသွား

သည့်ဦးမောင်မောင်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ကာကျွန်မရဲ့

စောက်ဖုတ်အဝတေ့လိုက်ပြီး တစ်ချက်ချင်းစလိုးတော့သည့်။

''အင်းးးးး အင်းးးး  အားးးးး အားးးးး'' ''ကောင်းလားရွေစင် ''

''ဟုတ်'' ကျွန်မမှာကောင်းလွန်းတဲ့ကာမအရသာကြောင့် ဟုတ်

ဟုတစ်ခွန်းထဲပင်ပြန်ဖြေနိုင်သည်။ဦးမောင်မောင်ရဲ့လီးတဆုံး

ဆောင့်ချက်တွေကသားအိမ်ဝကိုသွားသွားထိမိပြီးတစ်ကိုယ်လုံး

ကျဉ်ကျဉ်တက်လာရသည်။ကျွန်မယောင်္ကျားနဲ့တုန်းက ဒီလိုမျိုး

တစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဖူးပါဘူး။ထိုနောက်ဦးမောင်မောက်ရဲ့ဆောင့်

ချက်တွေက စိပ်ကာပြင်းထန်လာတော့သည်။ဆောင့်လိုးပေး

နေရင်းဦးမောင်မောင်ကကျွန်မပါးစပ်ထဲကိုသူ၏လက်ညိုးနှင့်

လက်ခလယ်ကိုထိုးထည့်လိုက်ရာ ကျွန်မပါးစပ်ကစုပ်ပေးနေမိ

သည်။''ရွှေစင် နင့်မျက်နှာကြည့်ရတာတော်တော်ထန်နေပုံပဲ

နင့်ယောင်္ကျားဘေးခန်းကချောင်းကြည့်နေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ''

ကျွန်မမှာဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ စောက်ဖုတ်ထဲတိုးတိုးဝင်နေတဲ့

ဦးမောင်မောင်ရဲ့လီးကြီးကိုသာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတို့ဖြင့်

ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးရင်းအရသာခံနေသည်။ဒီလောက်ကောင်းလွန်းတဲ့

ကာမအရသာမျိုးကိုခံစားရနေချိန်မှာ ဘာကိုမှဂရုမစိုက်နိုင်တော့။

''ရွှေစင်ရာ နင့်ကိုကြည့်နေရတာ အရမ်းလိုးချင်စရာကောင်းတရ်

ငါလိုးပေးတာကြိုက်ရဲ့လား ပြောစမ်းပါဦး'' ''ကြိုက်ပါတယ်

သူဌေး အ  အ အ'' ''ထပ်ပြောဦး'' ''သူဌေးလိုးပေးတာအရမ်း

ကောင်းပါတယ် အ အ အင့်'' အချက်တစ်ရာခန့်ဆောင့်လိုးအပြီး

မှာကျွန်မကိုလေးဘက်ကုန်ခိုင်းလိုက်သည်။ဦးမောင်မောင်က

နောက်မှနေ၍ကျွန်မ၏ခါးလေးကိုကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်လိုး

နေပါတော့သည်။''အ အ သေဌး အင့် အအ ''ကျွန်မလဲညည်း

သံပေါင်းစုံညည်းညူနေရင်း သူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်၏လိုး

ဆောင့်နေမှု့များကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံယူနေသည်။

''နင့်ယောင်္ကျားဘေးအခန်းမှာအလုပ်လုပ်နေလို့စိတ်လှုပ်ရှားနေ

တာလား နင့်ကိုဒီထက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးရင်သူ အသံကြားလိမ့်

မယ်'' ''အ အ ဟင့်အင်းး အ ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့သဌေးရယ်''

ဦးမောင်မောင်ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လေးငါးချက်ခန့်ဆောင့်

လိုးလိုက်ပြီးလီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမှဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်လိုက်သည်

ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ဟာသွားပြီးတခုခုလိုနေသလိုခံစားလိုက်

ရသည်။လိုနေတာကဦးမောင်မောင်ရဲ့လီးတံကြီးပါ။ထို့နောက်

ဦးမောင်မောင်ကျွန်မကိုသူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်ဆွဲလှည့်

လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းအစုံတို့ကိုနမ်းရင်း ကျွန်မရဲ့အပေါ်တွင်ဝတ်ထား

သောအင်္ကျီလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ကျွန်မကိုခါးမှကိုင်ကာ

မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ကျွန်မ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်ဇာဘော်လီ

အနီရောင်လေး နှင့်အောက်ခံဘောင်းဘီသာကျန်တော့သည်။

ထိုနောက်ဦးမောင်မောင်ကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေရင်းခန္တာကိုရ်

အနှံ့ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။''တီ တီ တီ တီ'' ဦးမောင်မောင်

ရုတ်တရက်ပေါ်ထွက်လာသောဖုန်းမြည်သံကြောင့်ကျွန်မကိုဖုန်း

သွားကိုင်ရန်ပြောလိုက်သည်။''ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးရဲ့ရုံးခန်းကပြော

နေပါတယ်ရှင်''   ကျွန်မဖုန်းပြောနေတုန်းဦးမောင်မောင်က

အောက်ခံဘောင်းဘီကြားမှပေါ်ထွက်နေသောဖင်သားဆိုင်များကို

သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးဖြင့်လာစုပ်နမ်းနေတော့ အသံမယိုင်သွားစေရန်

ဖုန်းကိုမနဲထိန်းပြောနေရသည်။ဖုန်းပြောလို့ပြီးတော့တယ်လီဖုန်း

တင်ထားသောစားပွဲပေါ်၌ပင်လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာကုန်းခိုင်း

လိုက်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်လိုးပြန်သည်။ဆောင့်လိုးနေရင်းပါး

စပ်မှလည်း ''နင်က ဖာသည်မပဲ ဖာသည်လိုပဲ'' ''အား အ အ အ အ သူဌေးအဲ့လိုမပြောပါနဲ့ ရှက်တယ်'' ''ငါ့ကိုနောက်ပြန်ပြန်

ဆောင့်ပေးစမ်း''ကျွန်လဲဖင်လုံးကြီးတွေကိုနောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်

ပေးလိုက်သည်။''အားး ကောင်းလိုက်တာ ရွှေစင်ရာ''ပြီးနောက်

စားပွဲပေါ်တွင်ကျွန်မကိုပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး အားရပါးရ

အချက်ငါးဆယ်ခန့်ဆောင့်ကာ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကျွန်မ

မျက်နှာပေါ်သို့သုတ်ရည်များပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

  ကျွန်တော်လဲယောင်္ကျားတစ်ယောက်ပဲဗျာ။မြွေမြွေချင်းခြေမြင်

ဆိုသလိုပေါ့။သူဌေးဦးမောင်မောင်ဆီမှာကျွန်တော်မိန်းမရွှေစင်

ဘယ်လိုအလုပ်တွေလုပ်နေရတယ်ဆိုတာကိုရိပ်မိတာပေါ့။ဒါပေ

မဲ့လဲလက်ရှိဖြစ်နေတဲ့အခက်အခဲကြောင့် ကျွန်တော့်မှာဒီကိစ္စကြီး

ကိုရပ်တန့်သွားဖို့မစွမ်းနိုင်သာဘူးဗျာ။နှလုံးသားထဲကနာကျင်မှု့

တွေကိုသက်သာလိုသက်သာငြားအရက်နဲ့ပဲဖြေဖျောက်နေရပါ

တော့တယ်။မသက်သာပါဘူး။အခုလဲည၁၀နာရီထိုးခါနီးနေပြီး

မိန်းမဖြစ်သူရွှေစင်ပြန်မရောက်လာသေးဘူး။ခဏအကြာမှာတော့

အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူရွှေစင်အိမ်ထဲကိုဝင်လာတယ်။

''ယောင်္ကျား မိန်းမပြန်ရောက်ပြီ'' ''ဒီနေ့လဲအိုဗာတိုင် ဆင်းရပြန်

ပီလား ပျော်ရဲ့လား'' ''ရှင် ဒီလိုမျိုးမပြောပါနဲ့''   ကျွန်တော်

တစ်ဝက်ခန့်ကျန်နေသေးတဲ့ဂရမ်းပြာထောင့်ပုလင်းကိုလက်နှင့်

ကိုင်ကာရေမရောဘဲ ဖင်ကပ်လောက်ပဲကျန်သည်အထိမော့ချ

လိုက်ပြီး ''မင်းဒီလိုအလုပ်ကိုမလုပ်ခင် မစဉ်းစာခဲ့ဘူးလား

လစာအများကြီးရတော့ ပျော်ပျော်ကြီးလုပ်နေတာပေါ့'' မိန်းမဖြစ်

သူရွှေစင်က ငိုလျှက်ဖြန်းခနဲ့နေအောင်ကျွန်တော့်ပါးကိုတစ်ချက်

ရိုက်လိုက်ပြီး''ရှင်ပေးရမယ့် အကြွေးတွေကို ကျွန်မကူဆပ်ပေး

နေရတာလေ''ဟုပြောရင်းအိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်သွားပါတော့သည်။

  တစ်ညမှာတော့သူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်၏တောင်းဆိုချက်

ကြောင့်ကျွန်မတို့အိမ်မှာညစာဖိတ်ကြွေးဖြစ်ခဲ့ပါတော့သည်။ကျွန်မ

တို့လင်မယားနှစ်ယောက်နှင့်ဦးမောင်မောင်တို့ညစာစားနေကြစဉ်

ဦးမောင်မောင်က ''အာ ရန်နိုင်ရေ ငါ့ရုံးခန်းထဲမှာ မနက်ဖြန်

လုပ်မယ့်စီမံကိန်းအတွက် ဖိုင်တွေကျန်ခဲ့တယ်ကွာ နောက်ပြီး

လောလောလောလောနဲ့ထွက်လာခဲ့တော့ကွန်ပြူတာပါမပိတ်မိခဲ့

ဘူး ဒုက္ခပါပဲကွာ'' ''ဟုတ္လား သူဌေး ကျွန်တော်အခုပဲသွားယူ

လိုက်မယ်လေ'' ''အေးအေး ကျေးဇူးပါပဲကွာ'' ''မိန်းမ ကိုယ်

သွားယူပေးလိုက်ဦးမယ် သူဌေးကိုဧည့်ခံထားလိုက်ဦး''ဟုပြော

ရင်းအင်္ကျီလဲကာ ကုမ္ပဏီရှိရာဆီသို့ထွက်သွားလေသည်။

''ရွှေစင် နင်နဲ့ငါနှစ်ယောက်ထဲပဲကျန်ခဲ့တယ်နော်'' ''သူဌေးက

ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ'' ''နင်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်အိပ်တဲ့ အိပ်

ခန်းထဲမှာ သွားပြီးချစ်ကြည့်ချင်လို့လေ'' ''အာ သူဌေးကလဲ

ကိုရန်နိုင်ပြန်လာရင်ဒုက္ခပါပဲ'' ''ဘာမှဒုက္ခမနေနဲ့သူက နောက်

၄၅မိနစ်လောက်မှပြန်ရောက်မှာ လာ လိုက်ခဲ့'' ဟုပြောရင်း

လက်ကိုအတင်းဆွဲကာ ကျွန်မတို့လင်မယားနှစ်ယောက်၏အိပ်

ခန်းဆီသို့ခေါ်သွားပါတော့သည်။အခန်းထဲရောက်တော့ဦးမောင်

မောင်ကကျွန်မကိုခုတင်ပေါ်မှာထိုင်စေပြီးကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်းအစုံ

ကိုသူ့ပါးစပ်ကြီးဖြင့်ဆွဲစုပ်ကာနမ်းသည်။နမ်းနေရင်း''ငါနင်တို့

လင်မယားနှစ်ယောက်အိပ်တဲ့ကုတင်မှာနင်ကိုတော်တော်လိုးချင်

နေတယ် အဝတ်အစားတွေမြန်မြန်ချွတ်''ဟုပြောရင်း  ဦးမောင်

မောင်တစ်ယောက်သူ၏အဝတ်အစားများကိုချွတ်နေသည်။ကျွန်မ

လဲအပေါ်အင်္ကျီနှင့်  ထမီတို့ကိုချွတ်ချလိုက်ပြီးနောက်ကျန်ရှိနေ

သောဘော်လီနှင့်အောက်ခံဘောင်းဘီတို့ကိုပါချွတ်လိုက်သည်။

ကျွန်မရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကသူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်

နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစဉ်အခါကအင်္ကျီပေါ်ကနေပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်

ထားမှုကြောင့်ထောင်ထတင်းမာလျှက်ရှိနေသည်။ကျွန်မရဲ့ခန္တာ

ကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာအဝတ်အစားဆိုလို့ဘာတစ်ခုမှမရှိတော့။

ကျွန်မရဲ့ခန္တာကိုယ်လေးကိုဦးမောင်မောင်ကဆွဲဖက်လိုက်ပြီး

နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေရင်း သူ၏လက်တစ်ဖက်ကကျွန်မရဲ့ဖင်သား

ဆိုင်တစ်ခြမ်းကိုညှစ်ခြေပေးနေသည်။ပြီးနောက်ကျွန်မကိုကုတင်

ပေါ်သို့အသာအယာလှဲချလိုက်ပြီးကျွန်မ၏နို့နှစ်လုံးကိုသူရဲ့လက်

နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုတ်နယ်နေရင်းပါးစပ်ကလဲ နို့့အုံတစ်ခုလုံးကိုအငမ်း

မရစို့နေတော့သည်။'' အ အာ့ အာ့ အားး သူဌေးးးဟင့် ဟင့်''

ကျွန်မဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ပါဘူး ကောင်းလွန်းတဲ့ကာမအရ

သာတွေကြောင့် ကုတင်ပေါ်ကနေကျောကိုကော့ကော့ပြီးအော်

ညည်းနေရတော့တယ်။သူဌေးကနို့စို့နေရင်းကနေအောက်ကိုတ

့ဖြည်းဖြည်းနဲ့ဆင်းလာပြီး ဗိုက်သားတွေကိုပါသူ့လျှာပြားကြီးနဲ့

ယက်နေတော့ ကျွန်မရဲ့ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးဟာကုတင်ပေါ်မှာ

ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည်။ဦးမောင်မောင်ရဲ့လျှာပြားကြီးဟာကျွန်မ

ရဲ့ဆီးခုံအစပ်နားရောက်လာရင် စောက်ဖုတ်ကိုကော့ကော့ပေး

မိတယ်သူများယက်တော့မလားထင်ပြီး။ဒါပေမဲ့ဦးမောင်မောင်က

မယက်ပဲဝေ့ဝိုက်ကာသွားတယ်။ကျွန်မလဲစောက်ဖုတ်တော်တော်

အယက်ခံချင်နေပြီ။နောက်တော့ဦးမောင်မောင်ရဲ့လျှာပြာကြီးက

ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်ရှိရာသို့ရောက်လာပါတော့သည်။ကျွန်မရဲ့

ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲ

ကြောင်းတစ်လျှောက်သူ၏လျှာကြီးကိုထိုးထည့်ကာယက်ပေးပါ

တော့သည်။''အားးး အင်းးး အင်းးးး အင်း သေဌး အငိးးးးး''

ကျွန်မလဲစောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးကိုဦးမောင်မောင်ရဲ့မျက်နှာ

ဆီကိုကော့ကော့ပေးရင်း ကာမအရသာကိုခံစားနေမိတယ်။ပါးစပ်

ကလည်းညည်းသံတွေမပြတ်တမ်းထွက်နေရင်းနဲ့ပေါ့။

''ဘယ်လိုလဲရွှေစင် ငါယက်ပေးတာကြိုက်ရဲ့လား'' ''အင့် အအ

သေဌး အ အာ့'' ''ငါကတော့နင်ကိုပိုစွဲလမ်းလာမိပြီရွှေစင်''

''သူဌေး အ အာ အား အာ့ ကျွန်မ မရေတာ့ဘူး'' ဦးမောင်မောင်

ရဲ့စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေမှုက ကျွန်မကိုမောပန်းလာစေပါတယ်

စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးနေရင်းလက်နှစ်ဖက်ကလဲကျွန်မရဲ့နို့သီး

ခေါင်းတွေကိုညှစ်ချေပေးနေပြန်ပါသေးသည်။ခဏကြာတော့

ကျွန်မစောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကျိမ်းတက်လာပြီး ခန္တာကိုယ်တစ်ခု

လုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်းတစ်ချီပြီးသွားပါတော့တယ်ရှင်။

''ရွှေစင်ငါ့ကိုလီးစုပ်ပေး''   ကျွန်မလဲလိုလိုလားလားနဲ့သူဌေး

ဦးမောင်မောင်ရဲ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးတပြွတ်ပြွတ်မြည်သည့်အထိ

အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်သည်။ကျွန်မ လီးစုပ်ပေးနေတုန်းမှာဦး

မောင်မောင်က ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေ

တယ်။''ကဲ ရွှေစင် 69ပုံစုံပြောင်းရအောင်'' ဟုပြောရင်းဦးမောင်

မောင် ကျွန်မမျက်နှာပေါ်တွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏

လီးကြီးကိုကျွန်မပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ကာစုပ်စေသည်။သူကလည်း

ကျွန်မ၏စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်အနေအထားမှကုန်း

၍ယက်တော့သည်။ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုယက်ပေးရင်း

စောက်စိလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်ချိန် ကျွန်မကလဲသူ့လီးကြီးကိုအားရ

ပါးရစုပ်ပေးလိုက်သည်။ပါးစပ်ထဲမှာလီးတစ်ချောင်းလုံးကိုစုပ်ထား

ရတာကြောင့်ညည်းညူသံတွေတောင်အသံမပီပြင်တော့ပါ။

သူဌေးဦးမောင်မောင်တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ယက်ရတာဝသွား

တော့ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင်ကျောမှီကာထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်မကို

နောက်ပြန် ဆောင့်လိုးပေးခိုင်းပါတော့သည်။ကျွန်မလဲလေးဘက်

ထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ခြောင်းကိုအ

နည်းငယ်ကားကာဦးမောင်မောင်၏လီးကြီးပေါ်သို့နောက်ပြန်ထိုင်

ချလိုက်သည်။''အ အားးး'' ''ဆောင့်ပေးစမ်းရွှေစင်'' 'အ အအာ့

အားးး'' ''ရွှေစင် ကောင်းလား'' ကျွန်မဆောင့်လိုးပေးနေရင်းက

ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်သည်။''ရွှေစင် ငါမျက်နှာကိုပြန်လှည့်ကြည့်

ပြီးဆောင့်စမ်း'' ''အားး အ အ အ ဟုကဲ့ အာ့ ''ဆောင့်လိုးနေ

တာကြာလာတော့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကအဝင်အထွက်တွေချော

မွေ့လာတယ်။အရှိန်တက်လာတော့ဦးမောင်မောင်က ကျွန်မဖင်

သားဆိုင်နှစ်လုံးကိုကိုင်ကာ သူ့လီးပေါ်သို့လက်ဖြင်ဆောင့်ချပေး

နေသည်။ကျွန်မကလဲဆောင့်အချ သူကလဲ ပင့်အလိုး ဖြင့်ကာမ

အရသာကိုအတိုင်အဖောက်ညီစွာခံစားနေကြသည်။''အားးဟား

ဟား ရွှေစင် ရယ် အပေးကောင်းလိုက်တာ အားး'' 'အ အင့်အာ့

အား သေဌးးး'' ကျွန်မရဲ့ဖင်လုံးနှစ်ခုနဲ့ဦးမောင်မောင်ရဲ့ဆီးခုံတို့

ထိသည့်အထိတဖတ်ဖတ်မြည်အောင်ဆောင့်လိုးပေးနေမိသည်။

ယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုရန်နိုင်နဲ့ လိုးတုန်းကတောင်အဲဒီလောက်

ဆောင့်မပေးဖူးပါဘူး။ဒီလိုမျိုးပုံစံနဲ့လည်းတစ်ခါမှမလိုးဖူးပါဘူး

ရှင်။အချိန်အနည်းငယ်ကြာတော့ဦးမောင်မောင်တစ်ယောက်ကု

တင်ခေါင်းရင်းတွင်ကျောမှီထိုင်နေရာမှထလိုက်ပြီး ကျွန်မကိုလေး

ဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေအားရပါးရဆောင့်လိုး

ပါတော့သည်။အိပ်ခန်းထဲမှာညည်းညူသံတွေကဆူညံနေတော့

တယ်။ဦးမောင်မောင်ရဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေကမြန်ဆန်လာပြီး

အချက်၅၀ခန့်မှာပဲကျွန်မဟာနောက်တချီထပ်ပြီးသွားပါတော့တရ်

ဦးမောင်မောင်ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲမှသူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်

ပြီး ကျွန်မကိုကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်အနေအထားနဲ့လှဲစေ

လိုက်သည်။ပြီးနောက်ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လျှာပြာကြီးဖြင့်

တစ်ချက်နှစ်ချက်ယက်ပေးလိုက်ပြီးသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်

ကာစောက်ဖုတ်အဝ၌တေ့လိုက်ပြီး လီးတံတစ်ဆုံးထိုးထည့်လိုက်

သည်။''အ အ'' ဦးမောင်မောင် ပက်လက်အနေအထားဖြစ်နေ

တဲ့ကျွန်မခန္တာကိုယ်ကိုသူ၏ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့်တက်ဖိကာဖက်ထား

ရင်း ပါးစပ်မှလည်းကျွန်မ၏နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းကာ ခါးအားဖြင့်

ညှောင့်ညှောင့် လိုးတော့သည်။ အချက်၅၀ခန့်ညှောင့်လိုးအပြီး

ဦးမောင်မောင်တစ်ယောက်တအင်းအင်းနှင့်အော်ညည်းကာ

ကျွန်မ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့သူ၏သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးများကိုပန်း

ထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

 အကြွေးမကြေမချင်းကျွန်မဟာသူဌေးဦးမောင်မောင်ရဲ့အတွင်း

ရေးမှုးဘဝမှာသူရဲ့ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လိုးနေမှုများကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီး

ခံယူနေရဦးမှာပါပဲရှင်။

ပြီးပါပြီ။