Daily life of a full time slave

 Daily life of a full time slave(1)

၆နာရီထိုးရင် အချိန်မှန်နိုးတတ်တဲ့ အောင်ကောင်းခန့်။

နိုးလာတာနဲ့ ငါက slaveတစ်ယောက်ပဲဆိုတဲ့အသိက ချက်ချင်းဝင်လာတယ်။

အဲတာနဲ့ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ အောင်ကောင်းခန့်ရဲ့ ချစ်သူ (ခေါ်)သခင့်ကို နှိုးဖို့ ချက်ချင်းအိပ်ရာပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။

ဒီမှာ တစ်ချို့တွေက

ဘေးမှာအိပ်နေတာမလား။ဘာလို့ ခုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး နှိုးရမှာလဲ။ခေါင်းလေးတစ်ချက်စောင်းပြီးနှိုးလိုက်ပြီးနေပြီကို ဆိုပြီး ကျနော့ကို မေးကြပါလိမ့်မယ်။

အမေးရှိတော့လည်း အဖြေရှိရမပေါ့။

ကျနော်က slaveကိုမှ puppy slaveမလို့ပေါ့ဗျ။

တကယ်တော့ ကျနော့အသက်အရွယ်နဲ့ puppyလို့ပြောလို့မရတော့ပါဘူး။၂၄နှစ်ဆိုတော့လေ။dog slaveလိူ့ပြောရမှာပေါ့။ဒါပေမယ့် dog slaveလို့ပြောလိုက်ရင် နားထဲ ကြားရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ။အာ့ကြောင့် puppy slaveလို့ပြောတာ ဟီး

တကယ်ဆိုရင် Puppyလေးတွေက သခင်နဲ့အတူဘယ်အိပ်လို့ရမလဲ။ဒါပေမယ့် ကျနော်က သခင့်ကို ခွင့်တောင်းထားတာ အိပ်ထဲအချိန်တော့ puppy မဖြစ်ပဲ pussy catလေးဖြစ်ပါရစေဆိုပြီး။

ဟုတ်တယ်လေ pussy catမှ သခင်နဲ့အတူအိပ်လို့ရမှာကိုးဗျ။puppyဆိုရင် ကြမ်းပြင်မှာအိပ်ရမှာ။

အဲလိုခွင့်တောင်းတော့ လွယ်လွယ်ခွင့်ပေးခဲ့တယ် ထင်လား။

မထင်လိုက်နဲ့ဗျို့။မှားသွားမယ်။

ကျနော် အကြောက်ဆုံး ရင်ဘတ်ပေါ် ဖယောင်းစက်ချတာကို ရက်ရက်စက်စက်ကြီး ခံပြီးမှ သခင်နဲ့အတူအိပ်ဖို့အခွင့်အရေးရလာတာ။

အမလေး လေး

ပြန်တွေးလိုက်မိတာတောင် ကျနော် ကြောက်သွားတယ်။ ရင်ဘတ်ဆိုတာ နေမထိ လေမထိ မလား။တစ်ခြားခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေထက်နုတယ်လေ။ ဆိုတော့ပိုပြီး စပ်တာပေါ့။နာလည်း နာတယ်။အဲတော့ နာစပ်ကြီးဖြစ်နေတာ။

လက်နဲ့လည်း မပွတ်ခိုင်းတော့ပိုဆိုး။သေချင်လုရောပဲ လူကို။

နောက်ပြီး ဘယ်အချိန် ဖယောင်းစက်ကျလာမလဲ တွေးတွေးပြီး ရင်ထဲအသည်းထဲအထိကို ဆိမ့်နေအောင် ကြောက်တာပဲ။ သခင်ကတော့ သိတဲ့အတိုင်း ကျနော် ကြောက်လေ ပိုလုပ်လေ။

တစ်ကိုယ်လုံးဇောချွေးတွေပြန်ပြီး အော်ရလွန်းလို့ အသံကိုနာရောပဲ။

အဲနေ့တုန်းက ကျနော့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဖယောင်းစက်တွေနဲ့နီရဲသွားတာ။

ဖယောင်းစက်တွေ ပြန်ခွာတော့လည်း နာလိုက်တာ။ရင်ဘတ်ကို အထိတောင်မခံနိုင်ဘူးရယ်။

အဲနေ့က ကျနော် ဖယောင်းစက်အချခံပြီးတာတောင် ကြောက်လွန်းလို့ ရူးတော့မတတ်ကို ခံစားရတာ။ပြန်ပြန်တွေးမိပြီးတော့ကို စိတ်တွေ ဂယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေတာ။

တကယ်ပါ။ကျနော် သေလုမတတ်ကို ရူးမတတ်ကို စိတ်လွတ်သွားမတတ်ကို ဖြစ်သွားတာ။

နောက်ပိုင်း ဘာဖြစ်သွားလဲဆိုရင် ဖယောင်းတိုင်မြင်ရရင်ကို ချွေးတွေပြန်လာပြီး ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာရော။ခြေတွေလက်တွေ အေးလာပြီး တစ်ကိုယ်လူံး တုန်ရီလာတာ။

အဲကစပြီး နဂိုတည်းက မကြိုက်တဲ့ ဖယောင်းတိုင်နီနီတွေကို မုန်းသွားအထိ ဖြစ်သွားတာပေါ့။

ခုကျနော် ပြောသွားတာကတော့ ဆိုးကျိုးတွေ။ကောင်းကျိုးကတော့ ညတိုင်း သခင့် ဗလတောင့်တောင့် လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံး အိပ်ခွင့်ရခဲ့တာပေါ့။

ကျနော်အရင်တုန်းကဆိုရင် ကျနော်ရော သခင့်ရောက အလုပ်နဲ့ဆိုတော့ အချိန်တိုင်းဘယ်ကစားဖြစ်မလဲ။အားလပ်ရက်တို့ ညပိုင်းတို့လောက်ပဲ playဖြစ်တာရယ်။ဆိုတော့ part time slaveပေါ့ အရင်က။

ခုcoupလည်းဖြစ်ရော နှစ်ယောက်စလုံးCDMပြီး ကျနော်လည်း full time slaveဖြစ်သွားတယ်။

Full time slaveဖြစ်ရတာ မလွယ်ပါဗျ ။ ကျနော်မှာ ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲဆိုတော့ တိုင်းပြည်ကလည်း အာဏာရှင်လက်အောက်ရောက်သွားသလို

ကျနော့အိမ်မှာလည်း ဒီမိုကရေစီစနစ်ဖျက်သိမ်းခံရပြီး ဘာတစ်ခုမှကို မလွတ်လပ်တော့ပဲ အာဏာရှင်စစ်စစ်ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။

အရင်ကဆို အလုပ်နဲ့ဆိုတော့ အိမ်ပြန်လာရင် စိတ်ပန်းလူနွမ်းဖြစ်နေတော့ playဖို့ စိတ်မပါဘူးလေ။

ဆိုတော့ တစ်ချိန်လုံးမဟုတ်ပေမယ့် ဒီမိုကရေစီရတဲ့အချိန်(လွတ်လပ်တဲ့အချိန်)တော့ ရှိတယ်လေ။

ခုကျတော့ နှစ်ယောက်လုံးအလုပ်မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ ever dictatorshipဖြစ်သွားရောပဲ။

ကျနော်ကတော့ မြန်မြန်ဒီမိုကရေစီပြန်ရပါစေ ဆုတောင်းတယ် သိလား။ဘာလို့ဆို ကျနော် လုံးဝကို မသက်သာတာလေ။အချိန်တိုင်း slaveလုပ်ရတာတော့။

ဒီမိုကရေစီရမှ နှစ်ယောက်လုံးအလုပ်ပြန်လုပ်ပြီး ကျနော်လည်း part time slaveဖြစ်သွားမှာရယ်။

မသက်သာဘူး မသက်သာဘူးပြောပြီး palyရင်ကျတော့လည်း သာယာနေပြန်ရော။ ကျနော့စိတ်မလဲ အလား။

ပင်ပန်းတယ်ဆိုတော့လည်း ဒီစိတ်ပဲ။သာယာမိတာကျတော့လည်း ဒီစိတ်ပဲ။ တကယ့် စပစိတ်။အမျိုးမျိုးကို တတ်နိုင်တာ။

စကားကောင်းနေတာနဲ့ပဲ ကိုယ့်အလုပ်ကို မေ့တော့မယ်။သခင့်ကိုနှိုးရဦးမယ်လေ။

ကျနော်လည်း သခင်ရှိတဲ့ဖက်ခြမ်းကိုသွားပြီး သခင့်ခြေထောက်ကို ခေါင်းနဲ့တိုးဝှေ့ပြီးညသခင် သခင်နဲ့ အော်နှိုးနေလိုက်တယ်။

ကျနော် သိပ်တောင်မနှိုးလိုက်ရပါဘူး သခင်ကနှိုးလာတယ်။

"Morning သခင်"

"အင်း morning"

ကျနော်လည်း သခင့်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းပြင်ကိုထွက်လိုက်တယ်။သိတဲ့အတိုင်း လေးဖက်ထောက်သွားရတာပေါ့။

အခန်းအပြင် သခင့်မျက်ကွယ်ရောက်မှပဲ မတ်တပ်ရပ်ရတော့တယ်။

ကျနော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း တစ်ခြားဘာမှမလုပ်ခင် အိမ်သာအရင်သွားလိုက်တယ်။အိမ်သာတက်ချင်လို့ရယ်တော့မဟုတ်ဘူး။

ကျနော် ပြောပြီးသားလေ ကျနော်က puppu slaveပါလို့။ဆိုတော့ သိတယ်မလား assထဲကို အမြှီးထိုးထည့်ထားရမှာ။အာ့ကြောင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်မလို့။ဒီအတိုင်းထိုးထည့်လည်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ဒါပေမယ့် ကျနော် စိတ်မသန့်လို့။ဘာမှ မဆေးမကြောပဲ ထည့်ထားရင် စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးရယ်။အာ့ကြောင့်ဆေးတာ။

ပုံမှန် သူများတွေကတော့ sexလုပ်မှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြတာ။ကျနော်ကတော့ မရဘူး။ဖင်ထဲ ဘာပဲထည့်ရထည့်ရ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးသား။

ဆိုတော့ ပထမဆုံး အိမ်သာအရင်တက်လိုက်တယ်။တက်ပြီးတော့ doucheကို lubeသုတ် ဖင်ထည့်ထိုးထည့်ပြီး bulbကိုဖျစ်လိုက်တယ်။

Bulbထဲကရေတွေကုန်အောင်မဖျစ်ဘူး။နည်းနည်းပဲ ဖျစ်တာ။ဖျစ်ပြီး doucheကို ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ခုနက ဖျစ်ထည့်ထားတဲ့ရေတွေကို ဖင်ထဲကနေ ပြန်ညစ်ထုတ်လိုက်တယ်။

အဲလိုနဲ့ အခါခါလုပ်ရင်း bulbထဲကရေတွေကုန်သွားတော့ ညစ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ရေတွေကလည်း တစ်ဖြည်းဖြည်းကြည်ကြည်လာတယ်။

ပြီးတော့ နောက်တစ်ခေါက် bulbထဲရေထပ်ထည့်ပြီး လုံးဝသန့်ရှင်းသွားအောင် ဖင်ထဲထိုးထည့်လိုက် ဖျစ်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် ရေတွေကို ပြန်ညစ်ထုတ်လိုက်နဲ့ bulbထဲက ရေတွေကုန်တဲ့အထိလုပ်လိုက်တယ်။

ပြီးကာမှ အိမ်သာထဲကထွက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင် သွားတိုက် ရေချိုး လုပ်လိုက်တယ်။တစ်ကိုယ်လုံးသန့်ပြန့်သွားပြီး freshဖြစ်သွားမှ အဲတစ်နေ့တာအတွက် ကိုယ်ကိုကိုယ် confidienceရှိတာ။

ကျနော်က ကျနော့ကိုယ်ကနေ bad smellထွက်မှ အရမ်းကြောက်တာပဲ။အာ့ကြောင့် အမြဲသန့်သန့်ရှင်းရှင်းပဲနေဖြစ်တယ်။

ရေချိုးပြီးတော့ သခင့်ဖို့ အဆင့်သင့်သွားတိုက်ဆေး ထည့်ထားပေးလိုက်တယ်။ဒါကလည်း ကျနော် လုပ်နေကျအလုပ်တစ်ခု။

ရေချိုးပြီး အခန်းထဲဝင်လာတော့ သခင်က ခုထိ ဖုန်းသုံးနေတုန်း။

သခင်က အမြဲအဲလိုပဲ အိပ်ရာထ ထချင်းဖုန်းအရင်ကြည့်တာ။

ခုရေချိုးပြီးဝင်လာတာလည်း လေးဖက်ထောက်ပြီးဝင်ရတာပါပဲ။ဆိုတော့ ကျနော်မှာ နေ့တိုင်းကြမ်းပ်ြငကို ဖုန်မရှိအောင်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတာ။

Dogတော့ dog အသန့်ကြိုက်တဲ့ dogပေါ့ ဟီး။ဒါပေမယ့် ကျနော် လုံးဝ mood inပြီဆို ဘာမှမရွံတော့ဘူး။ဖုန်တောထဲလူးခိုင်းရင်တောင် လူးရဲတယ်။တကယ်ကိုခွေးစိတ်ပေါက်သွားတာ။

အဲတာနဲ့ ကျနော်လည်း တစ်ကိုယ်လုံးက ရေတွေသုတ် ပြီးတော့ jockstrapဝတ်လိုက်တယ်။

Jockstrapသိတယ်မလား။နောက်က ဟောင်းလောင်းပေါက်နဲ့လေ။အာ့မှ အမြှီးထည့်လို့အဆင်ပြေမှာ။ပြီးတော့ ရှပ်အဝါရောင်ရယ် shortsအသားရောင်ရယ်ကို ဝတ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ မျက်နှာကို နို့ရည်လိမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့ roll onသုံးပြီး လက်ရယ် ခြေထောက်ရယ်ကို လိုးရှင်းနည်းနည်းလိမ်းပြီးချိန်မှာ အပြင်ထွက်ပြီး မနက်စာဝယ်ဖို့အဆင့်သင့်ဖြစ်နေပြီ။

"သခင် ကျနော် မနက်စာသွားဝယ်မလို့။သခင့်ဖို့ ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ မသိဘူး"

"မုန့်ဟင်းခါးပဲဝယ်ခဲ့လေ"

သခင်က ဖုန်းကြည့်မပျက် ကျနော့ကို လှမ်းဖြေတယ်။

ကျနော်လည်း ဟုတ်ကဲ့သခင်လို့ပြန်ပြောပြီး မုန့်ဟင်းခါးဝယ်ဖို့ လမ်းထိပ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ သခင့်ဖို့ကတော့ မုန့်ဟင်းရည်နဲ့ပေါ့။ကျနော့်ဖို့ကျတော့ မုန့်ဟင်းခါးသုတ်ပဲဝယ်လိုက်တယ်။

ဘာလို့ မုန့်ဟင်းခါးသုတ်ဝယ်လဲ သိချင်လား။သိချင်ဆက်ဖတ်။ပျင်းတယ်ဆိုပြီး ဆက်မဖတ်တော့မှာဆိုးလို့ ပြောတာ။

အဲလိုနဲ့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တော့ သခင်က မျက်နှာတောင်သစ်ပြီးနေပြီရယ်။ဆိုတော့ ကျနော်လည်း မီးဖိုချောင်ထဲသွားပြီး သခင်စားဖို့ အဆင်သင့်ပြင်ထားပေးလိုက်တယ်။

ကျနော့်ဖို့လား?

ကျနော်ဖို့က ကျနော့ရဲ့ dog bowlလေးရှိတယ်လေ။

ထောင့်လေးမှာမှောက်ထားတဲ့ dog bowlလေးယူပြီး ဝယ်လာတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးသုတ်ကို ထည့်လိုက်တယ်။

ကဲ ခုသိကြပြီလား ဘာလို့ မုန့်ဟင်းရည်နဲ့မဝယ်လဲဆိုတာကို။

ခွေးလို ငုံ့စားရမှာလေဗျာ။ဘယ်လိုလုပ်အရည်သောက်ကြီးနဲ့အဆင်ပြေမှာလဲ။စားလို့မရတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။လျှာနဲ့တပြတ်ပြတ်စားလို့တော့ရတာပေါ့။ဒါပေမယ့် အဖတ်ကြီးပဲစားရတာထက်တော့ မလွယ်ဘူးလေ။အာ့ကြောင့် အသုတ်ကိုဝယ်လာတာ။

နေဦး။မေ့တော့မလို့။သခင့်ဖို့ကော်ဖီဖျော်ရဦးမယ်။

သခင်က ကော်ဖီဆို အထုပ်တွေမသောက်ဘူးရယ်။ကော်ဖီအမှုန့်ကိုဝယ်ပြီး နို့ဆီနဲ့ဖျော်ပေးရတာ။ဆိုတော့ အရသာက ခါးခါးလေးဖြစ်နေတာပေါ့။ကော်ဖီနံ့လေးကလည်း မီးဖိုချောင်တစ်ခုလုံးမွှေးကြိုင်သွားတာပဲ။

ဖျော်ပြီး စားပွဲပေါ်အဆင်သင့်တင်ထားပေးလိုက်တယ်။ပြီးတော့ သခင့်ကို လှမ်းအော်လိုက်တယ်။

"မနက်စာအဆင့်သင့်ဖြစ်ပြီ သခင်"

ကျနော်လှမ်းအော်တော့ သခင်အခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။

ဝါး တစ်အိမ်တည်းအတူနေတာတောင် ဘယ်လောက်ကြည့်ကြည့် ရိုးမသွားအောင် ချောမောလွန်းတဲ့သခင်။

ကျနော် သခင့်ဆီမှာ အကြိုက်ဆုံးက ဘာလဲ သိလား။

ပါးချိုင့်လေး။ရီလိုက်တိုင်းပျော်လာတတ်တဲ့ ပါးချိုင့်လေးပဲ။

ရယ်လိုက်တိုင်းပေါ်လာတတ်ပေမယ့် ရယ်ခဲတော့ သိပ်မမြင်ရဘူးပေါ့။

သခင်ရီပြီ ပြုံးပြီဆိုရင် အချိန်တွေကို ရပ်တန့်ပစ်ချင်လောက်တဲ့အထိ။

အချိန်တွေကိုရပ်ပြီး အဝကြီးကို ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ထိုင်ကြည့်ပလိုက်ချင်တာ။ဒါပေမယ့်လည်း ခုထိတဝကြီး ကြည့်ခွင့်မရသေး။

ဘာလို့ဆို တစ်ခါရီရင် တစ်မိနစ်တောင် မကြာတဲ့ဟာကို။ဘယ်လိုလုပ် သေသေချာချာကြည့်လို့ရမလဲ။

ဒါပေမယ့် သခင်ရီလိုက်တိုင်း ကျနော်ငေးမောကြည့်ရတာပါပဲ။

နေဦး ပါးချိုင့်ဋီကာဖွင့်နေရတာနဲ့ သခင်တောင် စားပွဲဝိုင်းထိုင်ပြီး မုန့်ဟင်းခါးစားနေပြီ။

ဆိုတော့ ကျနော်လည်း သခင့်နဲ့ မနီးမဝေးကြမ်းပြင်လေးမှာခွေးလေးလို ကုန်းပြီး မုန့်ဟင်းခါးသုတ်စားနေလိုက်တယ်။

ခွေးလိုစားရတယ်ဆိုတာ တကယ်မလွယ်ပါဗျ။စစချင်းစားတုန်းကဆို ဘယ်လိုမှကို အဆင်မပြေတာ။နှာခေါင်းထဲတွေဝင်လို့ဝင်။မျိုချရလည်းခက်။

စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းချင်တဲ့အထိပဲ။ဒါပေမယ့် သခင်က မျက်ချေမပြတ်ကြည့်နေတော့

လက်နဲ့ကိုင်မစားရဲတော့ တော်တော်လေးဒုက္ခရောက်ပြီး ခွေးလိုစားလိုက်ရတယ်။

ခုတော့ ကျင့်သားရနေပါပြီ။very easyဖြစ်သွားပြီ။

To be continued

Written by khoon sint naung

Daily life of a full time slave(2)

ကျနော်လည်း ခွက်ထဲကဟာကို ကုန်အောင်မြန်မြန်စားလိုက်တယ်။

စားလို့ရှိရင်လေ သခင်က ကျနော်ကိုပြောထားတယ် ခွက်ကို ပြောင်အောင်လျက်တဲ့ နည်းနည်းလေးတောင် မကျန်စေနဲ့တဲ့။

အဲတော့ ခုလည်းကျနော် သေချာပြောင်အောင်လျက်လိုက်တယ်။ခွေးစားစားတဲ့သူနဲ့ လူစားစားတဲ့သူနဲ့ ကြာချိန်ဘယ်တူပါ့မလဲ။ဆိုတော့ သခင်က ပြီးတာကြာလှပေါ့ ကော်ဖီတောင် သောက်နေပြီ။

ကျနော်ကသာ ခုမှပြီးတာ။အဲတော့  သခင့်ပန်းကန်ကိုယူပြီး ဆေးလိုက်တယ်။ကျနော့်ခွေးစာခွက်လေးပါတစ်ခါတည်းဆေးလိုက်တာပေါ့။

ပြီးတော့ ကျနော် အခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တယ်။jockstrapလေးတော့ချန်ထားတာပေါ့။ပြီးတော့ ကျနော်အတွက် တန်ဆာပလာဖြစ်တဲ့ ခွေးလည်ပတ်ကြိုးဆွဲလေးကို ဝတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ dog tailထိပ်ကို lubeသုတ် ဖင်ဝကိုလည်းသုတ်ပြီး ဖင်ကုန်းထားရင်းနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

ပြီးသွားပြီ။

တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖင်ဟောင်းလောင်း အောက်ခံဘောင်းဘီရယ် လည်ပတ်ကြိုးတန်းလန်းလေးရယ် အမြှီးလေးရယ်ပဲ။ကျန်တာဆို nothing

ပြီးတော့ အခန်းထဲကထွက်လာပြီး တစ်နေ့တာရဲ့ပထမဆုံးအလုပ် ထမင်းချက်ဖို့ ပြင်ရတော့တယ်။ သခင်ကတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဖုန်းနဲ့ ငြိမ့်နေပြီ။

မငြိမ့်တာက ကျနော်ရယ်။မီးဖိုချောင်ထဲ က်ြသွန်ခွာလိုက် ဂျင်းနွှာလိုက် အသီးအရွက်နွှာလိုက် နဲ့တစ်ယောက်တည်း ချာလည်ရမ်းနေတာပဲ။

ဟင်းက တစ်ပတ်စာဝယ်ထားတာဆိုတော့ နေ့တိုင်းစျေးသွားစရာမလိုဘူး။ရေခဲသေတ္တာထဲက ထုတ်ပြီး အဆင်သင့်ချက်ရုံပဲ။

ဒီနေ့ ဝတ်သားနီချက် ချက်မလို့။နောက်ပြီး ချဉ်ပေါင်ဟင်းလေးနဲ့ ဆိုတော့ very deliciousပေါ့။ငါးပိထောင်းစပ်စပ်လေးပါထောင်းလိုက်ရင် justin bieberသီချင်းတောင်ဖြစ်သွားပြီ။

မီးဖိုချောင်ထဲ ၃နာရီကျော် အလုပ်ရှုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အကုန်အဆင့်သင့်ဖြစ်သွားပါပြီ။ဝက်သားဟင်းလေးကမွှေး ချဉ်ပေါင်ဟင်းနံ့လေးကသင်း ငပိထောင်းနံ့လေးက ကြိုင်လှိုင်နေတာပဲ။

၁၁နာရီတောင်ထိုးတော့မှာဆိုတော့ ဗိုက်တောင်ဆာလာပြီရယ်။

"အမလေး"

ကျနော် ဟိုဖက်လှည့်နေတဲ့အချိန် နောက်ကနေလည်ပတ်ကြိုးကို ဆွဲဆောင့်လိုက်တော့ ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ လန့်ပြီး အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်မိလိုက်တယ်။

လူကလည်း နောက်လှန်ကျသွားတာပေါ့။ကိုယ်လို နည်းနည်းထိန်းလိုက်နိုင်တော့ ပက်လက်လန်မကျပဲ ဖင်ညောင့်ရိုးက တော်တော်လေးအောင့်သွားတယ်။လက်ကလည်း ကြမ်းပြင်ကို အားနဲ့ထောက်လိုက်တော့ နာလိုက်တာ။

ဘယ်သူလဲ အသည်းအသန်မော့ကြည့်လိုက်တော့ သခင်ရယ်ပါ။

သခင်ဆိုတာလေ အမြဲအဲလိုပဲ။လူကိုမစာမနာ အရမ်းလုပ်။

ပြီးတော့ မျက်နှာပေးက သူ မလုပ်သလိုလိုနဲ့။

ကျနော့်ကို ဘာမှလည်း မပြောပဲ စားပွဲမှာ ဝင်နေရာယူလိုက်တယ်။

ကျနော်လည်း နည်းနည်းတော့ စိတ်ဆိုးတာပေါ့။သခင်ဆိုပေမယ့်လည်း ကျနော်ရည်းစားဆိုလည်း ဟုတ်တာပဲလေ။

သူများရည်းစားတွေ အသေရို ကြတာ ကိုယ့်ရည်းစားကျမှ ဟွန့်

ကျနော် ကျနော့စိတ်ထဲက စကားတွေ ထုတ်ပြောရဲမယ်လို့ထင်လား။မထင်နဲ့။အမှားကြီးမှားသွားမယ်။

ကျနော့ ခုလက်ရှိသတ္တိထက် အဆတစ်ရာ ပိုကောင်းလာရင်တောင် မပြောရဲသေးဘူး။

ကျနော်လည်း သခင်ရှိနေတာမလို့ ပြန်မရပ်တော့ပဲ ဒူးထောက်ပြီး ကျုံ့ကျုံ့လေး သခင်ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။

"သခင် ထမင်းစားတော့မှာလား"

"အင်း မင်းရော ဗိုက်ဆာနေပြီလား"

"ဟုတ် ကျနော်ဗိုက်ဆာနေပြီ"

"ဆာရင်ကျွေးရမှာပေါ့။ဒါပေမယ့် ခွေးတွေက ဗိုက်ဆာရင် သခင်ဆီကနေတောင်းရတယ်မလား"

ကျနော်လည်း လက်ချောင်းလေးတွေကို ကွေးဆုပ်လိုက်တယ်။လက်မကိုတော့ တစ်ဖြောင့်တည်းထားတာ။ကျန်တဲ့လေးချောင်းပဲ ဆုပ်လိုက်တာ။

ဟိုလို လက်သီးထိုးဖို့ ဆုပ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူးနော်။ခွေးလက်ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် ဆုပ်လိုက်တာ။ကျနော် သိပ်မရေးတတ်လို့။

ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်ကို သခင့်ပေါင်ပေါ်တင်ပြီး မျက်လုံးကို တတ်နိုင်သမျှ puppy eyesပုံစံမျိုးနဲ့ မျက်နှာကိုလည်း အစွမ်းကုန်ငယ်ထားလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကနေ ခွေးလေးတွေလို အသံပြုလိုက်တယ်။

ဝုတ် ဝုတ်

ဝုတ်ဝုတ်ဝုတ်

ခေါင်းကိုလည်း သခင့်ခြေသလုံးဆီမှာ တိုးဝှေ့ရင်း တောင်းနေလိုက်တယ်။

"ခွေးလိမ္မာလေးပဲကွာ။သနားအောင် လာချွဲပနေတယ် ရော့"

သခင်က စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဝက်သားပန်ကန်ထဲက ဝက်သားတုံးတစ်တုံးကို ဇွန်းနဲ့ခပ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ဘေးကိုပစ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်လည်း လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ကလေးမှာကပ်ရင်း သခင့်ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အနေနဲ့ နဖူးနဲ့ သခင့်ခြေဖမိုးအကြိမ်ကြမ်ထိလိုက်တယ်။

လူလိုပြောရရင်တော့ ကန်တော့တာပေါ့။ ခုဟာက လူလို မကန်တော့ပဲ ခွေးလိုကန်တော့တာ။

ပြီးခါမှ ကျနော့်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကျသွားတဲ့ ဝက်သားတုံးကို ခွေးတွေစားသလို ပါးစပ်နဲ့ ဟပ်ဟပ်ပြီးစားလိုက်တော့တယ်။

စားလို့လည်းကုန်ရော သခင့်မျက်နှာကိုမေ့ကြည့်လိုက်တော့ သခင်က

"သွား မင်းစားခွက် မင်းသွားယူချေ"

အာ့နဲ့ ကျနော်လည်း ထောင့်လေးမှာချထားတဲ့ ကျနော့်ခွေးစာခွက်လေးကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ချီရင်းယူလာလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သခင့်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ချလိုက်ပြီး ခွေးလေးတွေလို လက်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်နဲ့ကပ်ထားရင်း သခင့်ကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။

"လက်နဲ့ကိုင်ထားလေ"

သခင်က အမိန့်ပေးနေတော့ ကျနော်လည်း ခွက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သေချာကိုင်ပြီး နည်းနည်းလေးမြောက်ထားလိုက်တယ်။

သခင်က ကျနော့မြှောက်ကိုင်ထားတဲ့ခွက်ထဲကို ထမင်းတွေဟင်းတွေ အကုန်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။နယ်တော့မပေးဘူး။

ဒီအတိုင်း ဘတ် ဘတ် ဘတ်ဆိုပြီး ကောက်ထည့်ပလိုက်တာ။

"စားတော့"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"

ကျနော်လည်း သခင့်ခြေသလုံးကို ခေါင်း နဲ့အကြိမ်ကြိမ်ထိပြီး ကျေးဇူးတင်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သခင့်ရှေ့မှာပဲ ခွက်ကိုချလိုက်ပြီး စားလိုက်တယ်။

စားနေတဲ့အချိန်မှာ သခင်ခြေထောက်က ကျနော့ခေါင်းကို ခနခနထိပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။

တစ်ချက်တစ်ချက် ခေါင်းကိုဖိချလိုက်ရင် မျက်နှာက ထမင်းတွေနဲ့ ထိထိသွားပြီး ပါးစပ်တစ်ဝိုက်ရယ် နှာခေါင်းရယ်ဆို ထမင်းစေ့တွေနဲ့ ညစ်ပတ်သွားတာပဲ။

သခင်က အမြဲအဲလိုပဲ။ထမင်းစားနေရင်တောင် အကောင်းမစားရဘူး။

အဲလိုနဲ့ ကျနော်တို့တွေစားလို့ ပြီးသွားတယ်။ကျနော်လည်း ပန်းကန်တွေကို ဆေးကြောပြီး 

ဧည့်ခန်းမှာ ထမင်းစားပြီးလို့ ဆေးလိပ်သောက်ပြီး ဇိမ်ယူနေတဲ့ သခင်ဆီသွားပြီး သခင်ထိုင်နေတဲ့ဆိုဖာအောက်တည့်တည့်မှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

ထိုင်တယ်ဆိုတာ ခွေးလိုထိုင်တာပါ။ဟို တင်ပျဉ်ခွေတို့ ဘာတို့ထိုင်တာမဟုတ်ဘူး။

ဘာလို့ သခင့်နားသွားထိုင်လဲဆိုတော့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့ရယ်။

ကျနော်က ဆေးလိပ်လဲသောက်တတ်တယ်လေ။ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တစ်လိပ်ပဲသောက်ရတာ။

ခုလို နေ့လည်စာစားပြီးချိန်မှာပဲ တစ်နေ့လုံးအတွက် တစ်လိပ်ဆိုပြီး သခင်ကပေးတာ။

တစ်လိပ်တောင်အပြည့်မဟုတ်ဘူး။သခင်သောက်ပြီးသား တစ်ခါတစ်လေ တစ်ဝက် တစ်ခါတစ်လေ လေးပုံ ပုံ သုံးပုံ အဲလိုမျိုးသောက်ရတာ။

သူကျတော့ သောက်ချင်တိုင်းသောက်နေပြီး သူများကျတော့ တစ်နေ့တစ်လိပ်ပဲ ပေးသောက်တယ်။အရမ်းပဲ သခင်က။

ကျနော်လည်း ဆေးလိပ်သောက်ရင်း ဖုန်းကြည့်နေတဲ့သခင့်ကို ကြည့်ပြီး မျှော်နေလိုက်တာပေါ့။

"ပါးစပ်ဟ"

အယ် ဘာလို့ဟခိုင်းတာပါလိမ့်။ဆေးလိပ်သောက်ဖို့ မျှော်နေတဲ့ဟာကို။

ကျနော်လည်း ဘာလို့မှန်းမသိဘဲ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်တော့ 

သခင်က သူ့ဆေးလိပ်ပြာတွေကို ကျနော်ပါးစပ်ထဲခါချလိုက်တယ်။

အား ပါးစပ်ထဲ ဘယ်လိုအရသာကြီးမှန်းလဲမသိဘူး။ပူတာတော့ အရမ်းမပူတော့ဘူး။ဒါပေမယ့် အရသာက ခံရခက်ခက်ကြီးရယ်။

"အဲအတိုင်းနေ။ပလုတ်မကျင်းပစ်နဲ့"

"သခင်ကလည်း အရမ်းပဲ"

ကျနော် ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲထွက်သွားမိတယ်။ပြီးမှာ သတိရပြီး သခင့်ကို အလောတကြီးပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို မျက်နှာက ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့ 

"ငါက ဘာဖြစ်လို့လဲ"

တော်သေးတယ်။သခင် စိတ်မဆိုးလို့။ကျနော် ခုမှ သက်ပြင်းချမိတော့တယ်။ပြီးခါမှ

"ကျနော်က ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့ကို သခင်က ပြာတွေကို ပါးစပ်ထဲ ခါချတာကို"

ကျနော်လည်း မျက်နှာ ဆူပုတ်ပုတ်လေးနဲ့ပြောလိုက်တာပေါ့။

အဲတော့ သခင်က ပြုံးပြီး 

"ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့လား။တိုက်ရမှာပေါ့ ကိုယ်ခွေးလေးကို ရော့"

ဖြန်း

ရော့ဆိုပြီး ပေးလိုက်ပြီး ပေးလိုက်တာ လက်ထဲက ဆေးလိပ်လို့ထင်လား။မထင်နဲ့ မှားသွားမယ်။ကျနော့်ပါးကို ဖြောင်းခနဲလွှဲရိုက်လိုက်တာ။

ကျနော်လည်း နာသွားတဲ့ ပါးကို ကိုင်ပြီးညသခင့်ကို အံ့သြတကြီးမော့ကြည့်လိုက်တယ်။ဟုတ်တယ်လေ ဘာမှန်းမသိ ညာမှန်းမသိ အရိုက်ခံလိုက်ရတာ။ဆေးလိပ်တိုက်မယ်ဆိုပြီး လက်ဝါးစာကျွေးလိုက်တာ။

"ငါ့ကိုများ အရမ်းပဲလိမ့် ဘာလိမ့်နဲ့။မင်းကိုမင်း ဘာထင်နေတာလဲ"

ဟမ် ကျနော်ပြောလိုက်တာ သခင် စိတ်မဆိုးဘူးမလား။မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးပြီးတောင် ကျနော်ကို ပြန်မေးနေသေးတာကို။ကျနော့် စိတ်ထဲတွေးနေတုန်းမှာပဲ သခင့်က ကျနော်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်လာတယ်။ပြီးတော့ ကျနော့ကို မေးတယ်။

ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း

"ငါ့ကို နောက်ခါ ပြန်ပြောဦးမှာလား "

"မပြောတော့ပါဘူးသခင်။တောင်းပန်ပါတယ်။"

ဖြန်း

ကျနော်ပါးကို ထပ်ရိုက်လိုက်ပြန်တယ်။

"ပြောဦးမလား"

"မပြောတော့ပါဘူး သခင်"

ဖြန်း

ဒီတစ်ခါ ဘယ်ဘက်ပါး။

"ပြောဦးမလား"

"မပြောတော့ပါဘူး သခင်။တောင်းပန်ပါတယ်။"

ဖြန်း

ဒီတစ်ခါ ညာဖက်ပါး။ ပြောဦးမလားတော့ထပ်မမေးတော့ဘူး။

ကျနော့်လည်ပင်းကို ဖျစ်ပြီး ကျနော်ကို သခင့်မျက်နှာနဲ့ နီးသွားအောင် ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ကျနော့ကိုပြောတယ်

"နောက်ခါ ငါ့ကို ပြန်ပြောလို့ကတော့ အသေသတ်ပစ်မယ် ကြားလား"

ကျနော် ခေါင်းကို တဆက်ဆက်ညိမ့်ရင်းပြန်ဖြေလိုက်တယ်။သခင်က အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတာပဲ။သူပဲ ခုနက စိတ်မဆိုးသလိုပြောပြီး ပြီးခါမှ ပြောရမလားဆိုပြီး ဘယ်နှစ်ချက်မှန်းတောင်မသိဘူး ပါးကို အရိုက်ခံလိုက်ရတာ။

"ငါက မင်းရဲ့ဘာလဲ"

"သခင်ပါ"

"အေး နောက်ခါ ကိုယ့်သခင့်ကို ပြန်မပြောမိအောင် ဆင်ခြင်။မင်းအဖေမဟုတ်ဘူး။မင်းသခင်။မင်းအဖေဆိုရင် ကိုယ့်သားဆိုပြီး ညှာရင်ညှာမယ်။ငါကတော့ ညှာမှာမဟုတ်ဘူး။ကြားလား။"

"ဟုတ်ကဲ့ သခင်"

"သွား ဆေးလိပ်လည်း သောက်မနေနဲ့တော့။လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်"

"ဟုတ်"

To be continued

Written by khoon sint naung

Daily life of a full time slave(3)

အကြိမ်းခံရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပေမယ့် အကြိမ်းခံရတိုင်း ငိုချင်လာတာတော့အမှန်။

အလိုလိုကို မျက်ရည်က ဝဲလာတာ။

ကျလုဆဲဆဲမျက်ရည်တွေကို သခင်မမြင်အောင် ခေါင်းကို ငုံ့ထားရင်း အလုပ်လုပ်ဖို့ ဟိုဖက်လှည့်ထွက်လာလိုက်တယ်။

သခင့်ကွယ်ရာရောက်မှ မျက်ရည်တွေ အတားအဆီးမရှိကျလာရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။သခင်ရှိနေတုန်း လေးဖက်ထောက်သွားနေခဲ့ရတာလေ။ခုမှ မတ်တပ်ရပ်ရတာ။

ပြီးတော့ အဝတ်ခြင်းထဲက လျော်ရမယ့် အဝတ်တွေကို ယူပြီး သခင့်အဝတ်တွေရော ကျနော်အဝတ်တွေရော အကုန်လျော်လိုက်တယ်။

အဝတ်လျှော်နေတုန်းလည်း စိတ်က မပါ။ မျက်ရည်တွေကျနေပေမယ့် ရှိုက်သံမထွက်အောင် ကြိုးစားထိန်းရင်း အကုန်ပြီးအောင် လျှော်လိုက်တယ်။စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းနေတာတော့အမှန်။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ အဝတ်လျော်တာပြီးသွားပြီး အဝတ်လှမ်းစင်က မနေ့တုန်းက လျှော်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ရုတ်ပြီး ခုနက အဝတ်တွေကို လှမ်းလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ခြောက်တဲ့အဝတ်တွေကို မီးပူတိုက်ဖို့ အခန်းထဲ ယူသွားပြီး ဖျာပေါ်တင်ထားလိုက်တယ်။ပြီးကာမှ ဖျာပေါ်ကို စောင်တစ်ထည်ခင်းလိုက်ပြီး မီးပူတိုက်ခြင်းလုပ်ငန်းကို စတင်လိုက်တယ်။

တင်ပျဉ်ခွေထိုင်ပြီး လုပ်ချင်ပေမယ့် ဖင်ထဲ အမြှီးထည့်ထားတာကြောင့် ဒူးထောက်ပြီး ထိုင်လို့ပဲရတယ်။ဆိုတော့ အရမ်းညောင်းတာပဲ ဒူးထောက်ပြီးထိုင်ရတာက။

နာရီဝက်ကျော်လောက်ကြာတော့ ကျနော် မီးပူတိုက်လို့ပြီးသွားပြီ။ခေါက်ထားတဲ့ အင်္ကျီ တွေကို ဘီရိုထဲထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။နာရီကြည့်လိုက်တော့ခုမှ သုံးနာရီကျော်ပဲရှိသေးတာ။

လုပ်စရာလည်းမရှိတော့ဘူး။တံမြက်စည်းလှမ်းဘာညာက ရေချိုးခါနီးမှ လုပ်တာလေ။ဆိုတော့ ခုအားနေတော့ ဖုန်းသုံးရမလားစဉ်းစားနေတာ။

ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ စဉ်းစားစရာမလိုဘူး။ဘာမှ လုပ်စရာမရှိတော့တာနဲ့ ဖုန်းကိုင်ပြီပဲ။ဒါပေမယ့် ခုကျ သခင်က ကျနော်ကို ကြိမ်းထားတာလေ။

ဆိုတော့ သုံးသင့် မသုံးသင့်စဉ်းစားနေရတယ်။

ကဲ ကျနော့်ရဲ့ final decisonက သုံးမယ်။

အကြိမ်းခံရတာနဲ့ ဖုန်းကိုင်တာနဲ့ ဘာဆိုင်တာမှတ်လို့။နောက်ပြီး သိတဲ့အတိုင်းတစ်နေ့ကို တစ်ခါလောက်မှ လိုင်းမသုံးရရင် မနေနိုင်ဘူးလေ။

အာ့နဲ့ ကျနော်လည်း ခုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ယက်လှဲပြီး ဖုန်းသုံးနေလိုက်တယ်။

မနက်တည်းကကို ခုမှပဲ ဖုန်းသုံးရတော့တာ။

ပထမဆုံးလုပ်တာက ကျနော့ရဲ့ favourite artistsတွေဖြစ်တဲ့ troye sivanနဲ့ conan grayရဲ့ igရယ် twitterရယ် youtubeရယ်ကိုသွားပြီး ဘာတွေတင်ထားလဲ ကြည့်တာပဲ။

နေ့တိုင်းလုပ်နေကြအလုပ်တစ်ခုပေါ့။troyeရဲ့ conanရဲ့မျက်နှာလေးတွေကို တစ်ရက်မကြည့်ရရင်ကို မနေနိုင်တာ။

Troyeအကောင့်ကို ကြည့်ပြီးလို့ ကျနော် အာရုံတစ်ခုလုံး conanရဲ့အကောင့်ဆီရောက်နေတဲ့အချိန်မှာ နောက်က ပြောင်နေတဲ့တင်ပါးကို ဖြန်းခနဲအရိုက်ခံလိုက်ရတယ်။

"အမလေး"

ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့လန့်သွားတာပေါ့။ကျနော့အာရုံက conanဆီရောက်နေတာလေ။ဆိုတော့ တော်တော်ကြီးကို လန့်သွားတာပေါ့။ဖုန်းတောင်လွတ်ကျသွားတယ်။

နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သခင်ရယ်။အရမ်းပဲ သခင်က မပြောမဆိုနဲ့ လူကို လန့်အောင် အရမ်းလုပ်ပဲ။

ဒါတွေက စိတ်ထဲကသာပြောမိနေတာပါ။ကိုယ်ကတော့ သခင့်ကိုမြင်တာနဲ့ ကမန်းကတန်းထရပ်ပြီး သခင့်ရှေ့မှာပဲ ခွေးလိုထိုင်ပြီးနေပြီ။

"ဒီလောက်ပြောဆိုထားတာတောင် အနေအထိုင်က အပိုးမကျိုးဘူးနော်။ဘာလဲ လျော့ပေးထားလို့ ရောင့်တက်လာတာလား"

"ဗျာ မဟုတ်ပါဘူး"

"ဘာကို မဟုတ်ရမှာလဲ ဟမ်။ဒါလောက်ကြိမ်းထားတာ အပိုးကျိုးအောင် နေသင့်တယ်လေ။လာ ငါ့နောက်ကိုလိုက်ခဲ့။မင်းကို မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်အောင်ဆုံးမမှ ရတော့မယ်"

ကျနော့ကို ကြိုးကနေ ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းပြင်ခေါ်သွားတယ်။ပြီးတော့ ဖိနပ်တွေထားတဲ့နေရာမှာရပ်ပြီး 

"ငါ့ဖိနပ်ကိုလျက်စမ်း"

ကျနော်လည်း သခင်ကဖိနပ်လျက်ဆိုတော့ သခင့်ဖိနပ်ကို ချက်ချင်းလျက်လိုက်တယ်။

သိတယ်မလား။ချက်ချင်းကို စိတ်ကပါလာတာ။ပါလို့တောင် အောက်က ကျနော်ဘောထုပ်က တဖြည်းဖြည်းဖောင်းတက်လာတယ်။

တဏ္ဍာစိတ်တွေထကြွလာလို့ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရှိန်းခနဲ ရှန်းခနဲပဲ။

ထန်လာတဲ့ ကျနော့စိတ်နဲ့အတူ သခင့်ဖိနပ်ကိုလျက်တာလည်း တဖြည်းဖြည်းအားပိုပါလာတယ်။

လျက်လွန်းလို့ တံတွေးတွေ စိုရွှဲလာချိန်မှာ ကျနော့်လည်ပတ်ကတင်းခနဲဖြစ်သွားပြီး သခင့်ဆွဲခေါ်တာကို ခံလိုက်ရတယ်။

ကျနော်လည်းလေးဖက်ထောက်ပြီး မြန်မြန်လိုက်ရတော့တာပေါ့။ဒီတစ်ခါခေါ်သွားတာက ဆိုဖာပေါ်ကို။

သခင်ကဆိုဖာပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့ဆံပင်ကနေဆွဲပြီး သူ့ဘောကိုမျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။

ဘောင်းဘီတော့မချွတ်ရသေးဘူး။ဒီအတိုင်းဖောင်းနေတာ။သခင်လည်းထန်နေပြီပဲ။

ကျနော်လည်း သခင်ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်း ဖောင်းနေတဲ့ နေရာလေးကို လျှာနဲ့လျက်ပေးနေလိုက်တယ်။

တကယ်တော့လေ ဘောင်းဘီကို လျှာနဲ့လျက်ရတာ အာတစ်အားခြောက်တာပဲ။တံတွေးတွေကို ဘောင်းဘီက စုပ်စုပ်သွားတော့လေ။

ကျနော် သခင့်ဘောင်းဘီကို လျက်နေတဲ့အချိန်မှာ သခင်က ဆံပင်ကနေ ဆွဲဆောင့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဟခိုင်းတယ်။ပြီးတော့ ကျနော့ ပါးစပ်ထဲကို တံတွေးကို ထွီခနဲနေအောင် ထွေးထည့်လိုက်တယ်။

ကျနော်လည်း သခင့်တံတွေးတွေကို မျိုချလိုက်တာပေါ့။ပြီးတော့ သခင်က ဘောင်းဘီထချွတ်လိုက်တယ်။အောက်ခံဘောင်းဘီပါတစ်ခါတည်းချွတ်လိုက်ချတော့ သခင့်လီးက ဖွားခနဲပေါ်လာတယ်။

ကျနော်လည်း သခင့်လီးကို အားရပါးရ စုပ်တော့တာပဲ။သခင်ကလည်း ခေါင်းကနေကိူင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။

တစ်ချက်တစ်ချက် အာခေါင်ထောက်မိပေမယ့် ကျနော်က beginner levelမှမဟုတ်တော့ပဲ။

ဒီလီးကို ဒီပါးစပ်နဲ့စုပ်လာတယ် ဘယ်နှစ်ကြိမ်လည်း ရေလို့တောင်မရတော့ဘူး။ သခင်က ဘယ်လိုစုပ်ပေးမှကြိုက်တယ်။ ဘယ်လိုစုပ်ပေးရမယ်။ဘယ်လိုလျက်ပေးရမယ်ဆိုတာ advanced levelအထိရောက်အောင် ကျွမ်းနေပြီ။

သခင့်လီးကို ၁၀မိနစ်လောက်စုပ်ပေးပြီးတော့ သခင့်က ဆက်မစုပ်ခိုင်းတော့ပဲ ကြိုးကနေဆွဲသွားပြန်တယ်။

ဒီတစ်ခါ ဆွဲခေါ်သွားတာက သိကြတဲ့အတိုင်း toiletပေါ့။

Toiletဆွဲခေါ်သွားတည်းက ကျနော်သိလိုက်ပြီ။ကျနော်ကို peeသောက်ခိုင်းတော့မယ်လေ။

Peeမသောက်ရတာတောင် တော်တော်လေးကြာနေပြီရယ်။အရသာတောင် မေ့ချင်ချင်ဖြစ်နေပြီ။

ခုဖတ်နေတဲ့သူတွေ ကျနော့ကို မရွှံဖူးလားလို့ မေးချင်ကြမယ်ထင်တယ်။

ရွှံတာပေါ့ ကျနော့လို အသန့်ကြိုက်တဲ့လူဆို ပိုဆိုးပဲ။

ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် သေးပဲ ရွှံတာပေါ့။ဒါပေမယ့်လေ သခင့်peeဆိုတဲ့စိတ်က ကျနော့ရွှံတဲ့စိတ်ရဲ့ 75%ကို ပျောက်စေတယ်။

နောက်ပြီး dog moodဖြစ်နေတဲ့စိတ်က ကျန်တဲ့ 25%ကို ပျောက်စေတယ်။

ကဲပြော ဘာမှာကျန်သေးလဲ ရွှံတဲ့စိတ်က။ပျော်တောင် ပျော်လာသလို ခံစားရတယ်။

အိပ်သာထဲရောက်တော့ အလိုက်တသိနဲ့ ပါးစပ်ကို တတ်နိုင်သလောက်ကျယ်ကျယ်ဟထားပေးလိုက်တယ်။

သခင်က ကျနော်မျက်နှာနဲ့မနီးမဝေးကနေပဲ သေးကိုလှမ်းပန်းတယ်။

ဆက်တိုက်ကြီးပန်းတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ကျနော့်ပါးစပ်ထဲပြည့်သွားရင် ရပ်တယ်။အဲကျရင် ကျနော်က အကုန်မျိုချရတယ်။ပြီးတော့ ထပ်ပန်းတယ်။ပါးစပ်ထဲထပ်ပြည့်တယ်။ထပ်မျိုချတယ်။

ဘယ်လို အရသာလဲ မေးရင် ကောင်းတယ်လို့ပဲဖြေရမှာပဲ။

ကောင်းတယ် ကြိုက်တယ် ထပ်လိုချင်တယ်။သခင်ဟာဆို အကုန်ကြိုက်တယ်။

Lgbtလောကမှာ လူပြောများတဲ့စကားနဲ့ပြောရရင်

သေးကို ကြိုက်လို့ သောက်တာမဟုတ်ဘူး။သခင့်သေး မလို့ကို သောက်တာ။

ဟိုစကားလေ သိတယ်မလား။ကိုယ်က ယောကျာ်းချင်းကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။မင်းဖြစ်နေလို့ကို ကြိုက်တာဆိုတာလေ။အဲစကားကနေ ယူပြောတာ။

အဲလိုနဲ့ သခင်သေးပေါက်လို့ပြီးသွားတော့ ကျနော်မျက်နှာတွေရော ဆံပင်တွေရောရင်ဘတ်တွေရော သခင်သေးတွေ စိုရွှဲနေပြီ။ဟုတ်တယ်လေ။ပါးစပ်ထဲပန်းတာ ပါးစပ်ထဲပဲရောက်တာမှ မဟုတ်တာ။တစ်ခြားနေရာတွေလည်းရောက်တာရယ်။

သခင့်သေးပူပူနွေးနွေးတွေကိုသောက်ရတာ ဗိုက်တောင်ပြည့်သွားပြီ။

"ငါ့ခြေထောက်ကိုလျက်"

သခင်က အမိန့်ပေးတော့ ကျနော်လည်း အိမ်သာထဲမှာပဲ သခင့် ခြေထောက်ကို လျက်ရတော့တယ်။

သခင့်ခြေဖမိုးတွေ ခြေမျက်စိတွေ ခြေချောင်းတွကို နှံ့နှံ့စပ်စပ်လျက်ပေးပြီးတော့ နောက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်းလျက်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်ဒီအချိန်မှာ ဘာမှ မစဉ်းစားနိုင်တော့သလို သခင့်ခြေထောက်ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲ။

ဘယ်လိုအနံ့အသက်ရှိလဲ ဘာညာတောင် မစဉ်းစား မတွေးတောနိုင်တော့ဘူး။

ကျနော်သိတာ သခင်အမိန့်မေးထားတဲ့အတိုင်း ခြေထောက်လျက်မယ်။

ရပ်ဖို့မပြောမချင်း လျက်မယ်။ 

ဒီအချိန်မှာ ကျနော်ကို တစ်ယောက်ယောက်ကမြင်ရင် ကျတော့ မျက်လုံးတွေထဲ ရမက်ခိုးတွေ ဝေနေတာကို သတိထားမိမှာပဲ။

ခုလက်ရှိ ကျနော့စိတ်ထဲမှာဖြစ်နေတာကို ပြောရရင်လေ ခုကမ္ဘာကြီးပေါ်မှာ ကျနော်ရယ် သခင်ရယ် သခင့်အမိန့်တွေရယ်။ဒါပဲရှိတော့တယ်။

မအလအာဏာသိမ်းတာလည်းမသိတော့သလို အာဆီယံစောက်ကျင့်မကောင်းတာလဲ မသိတော့ဘူး။ကျနော့တစ်ကိုယ်လုံး ငယ်ထိပ်ကနေ ခြေချောင်းတွေအထိ တဏ္ဍာစိတ်တွေပဲရှိတော့တယ်။

"တော်တော့ ခြေထောက်ကို။ လီးကိုလာစုပ်"

သခင်က အမိန့်ထပ်ပေးနေတော့ ကျနော်လည်း သခင့်လီးပူနွေးနွေးကြီးကို ထပ်စုပ်ရတော့တာပေါ့။

ကျနော်သိတယ်။သခင်လည်း အသည်းကုန်ထန်နေပြီဆိုတာ။

ဆိုတော့ ကျနော်တတ်နိုင်သလောက် မြန်မြန် သခင့်လီးကို ပါးစပ်နဲ့ masterbate လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

ခနအကြာတော့ ညည်းသံတစ်ချက်နဲ့အတူ သခင်ပြီးမြောက်သွားပြီး ကျနော်ပါးစပ်ထဲကို ဖြူဖြူအရည်တွေ ပန်းထွက်လာတယ်။

များလွန်းလို့ ပါးစပ်ထဲကနေတောင် စီးကျတဲ့အထိပဲ။

ကျနော်လည်း ဘယ်အလဟဿ

အဖြစ်ခံမလဲ။လက်နဲ့သပ်ယူပြီး အကုန်လုံးကို မျိုချလိုက်တော့တယ်။

ပြီးတော့ သခင်က မောသွားဟန်နဲ့ အိမ်သာအဖုံးကိုချပြီးထိုင်လိုက်တယ်။ကျနော်ကလည်း သခင့်ခြေဖမိုးပေါ်ကို ခေါင်းဦးပြီး လဲကျလိုက်တယ်။ကျနော်လီးလည်းတော်တော်ထန်နေပြီရယ်။

ဒါပေမယ့်သခင်က မထုခိုင်းသေးတော့ မထုရဲဘူး။အာ့နဲ့ ကျနော်ခွင့်တောင်းလိုက်တယ်။

"သခင် ကျနော်ထုလို့ရမလား"

သခင်က ပါးစပ်ကမဖြေပဲခေါင်းညိတ်ပြီးဖြေလာတယ်။

သခင်ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ကျနော်အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်ပြီး လဲနေရက်သား ထုလိုက်တယ်။

တစ်ချက်နှစ်ချက်ပဲ ဆွဲရသေးတယ်။အရည်တွေပန်းထွက်လာတယ်။ကျနော်လည်း feelအပြည့်နဲ့ ညည်းလိုက်တာပေါ့။

"သောက်လိုက်လေ"

ထုပြီးလို့ ခနနားမလို့ကို သခင်ကသောက်လိုက်ဆိုတော့ ခုနက အိမ်သာကြွေပြားပေါ်ကျသွားတဲ့ ကျနော်အရည်တွေကို ကုန်းလျက်လိုက်ရတယ်။

အင်းပေါ့။သခင့်ဟာလောက်တော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ။ကျနော်က သခင့်ဟာပဲသောက်ချင်တာ။

"နားမယ်မကျန်နဲ့ လာလိုက်ခဲ့"

အယ် ဘယ်ခေါ်သွားပြန်ဦးမလို့လဲ။

ဒီတစ်ခါတော့ သခင်က လည်ပတ်ကြိုးကနေ မဆွဲတော့ပဲ သူ့အရင်ထွက်သွားတယ်။အပြင်ရောက်ခါမှ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး

"နေဦးအဲအတိုင်းမလာနဲ့။မင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို အိမ်သာထဲက ရေနဲ့ပဲဆေးလိုက်"

"ဟုတ်"

ဟုတ်တယ်လေ ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံးသေးတွေစိုရွှံနေတာကို ဆေးမှရမှာပေါ့။

ကျနော်လည်း အိမ်သာရေပန်းနဲ့ပဲ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆေးလိုက်တယ်။

ဆေးပြီးတော့ သခင်ဆီ လေးဖက်ထောက်သွားလိုက်တယ်။သခင်ဆီရောက်တော့ သခင်က dog cageကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး သွားကိုယ့်နေရာကိုယ်နေ တဲ့။

ကျနော်ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်သွားတယ်။ဘာလို့ဆို အဲခွေးလှောင်အိမ်လေးက အရမ်းသေးတာ။ကျနော့မှာ ခြေထောက်ညောင်းရင်တောင် ဆန့်လို့မရဘူး။

ဒီအတိုင်းလေးဖက်ထောက်ထားရင်ကို တစ်လှောင်အိမ်လုံး ကျနော်ကိုယ်လုံးနဲ့ ပြည့်နေပြီ။

ဒါပေမယ့်လည်း သခင့်အမိန့်ဆိုတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲနေရတော့မှာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကျနော် မဝင်ခင်ပြောလိုက်တယ်။

"သခင် ကျနော် ရေအရင်သုတ်လိုက်မယ်လေ။ကျနော့တစ်ကိုယ်လုံးရေတွေ စိုရွှဲနေတာ"

"သွားသွား သုတ်"

ကျနော်လည်း သခင့်အမိန့်ရတော့ အခန်းထဲဝင်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ယူသုတ်လိုက်တယ်။

ပြီးမှပြန်ထွက်လာပြီး လှောင်အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်တယ်။

လှောင်အိမ်ထဲ လူတစ်ကိုယ်လုံးဝင်သွားတော့ သခင်က အပြင်နေ တံခါးပိတ်လိုက်ပြီး သော့ပါခတ်လိုက်တယ်။

"ဒီအထဲမှာပဲ တစ်ညလုံးနေလိုက်တော့။ကိုယ်ကိုကိုယ် ဘာကောင်လဲဆိုတာမှတ်မိအောင်လုပ်ပေးတာ။ငါ ဒီလောက်ကြိမ်းထားတာတောင် အပိုးကျိုးအောင်နေမယ်မရှိဘူး။ခုတင်ပေါ်တက် ဖုန်းသုံးနေလိုက်သေးတယ်။"

"ဟုတ် သခင်"

ကျနော်လည်း ငိုချင်စိတ်ပေါက်နေတဲ့အသံလေးနဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ဘာမှ ပြန်မပြောရဲဘူး။ဆိုတော့ လှောင်အိမ်ထဲမှာပဲနေဖို့ပဲရှိတော့တာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကျနော်သိတယ်။သခင် ကျနော့ကို တစ်ညလုံးကြီးတော့ နေခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး။

လာတော့ဖွင့်ပေးမှာပဲ။အလွန်ဆုံးကြာ တစ်နာရီနှစ်နာရီပဲ။

တစ်ညလုံးဆိုတာ စကားအဖြစ်ပြောတာ။

ဟုတ်တယ်လေ။ဒီလှောင်အိမ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လှုပ်မရ ပြုမရနဲ့ တစ်ညလုံးနေဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တာ။

အာ့နဲ့ ကျနော်လည်း သခင်ပြန်ဖွင့်ပေးမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေလိုက်ရတော့တယ်။

(To be continued

Written by khoon sint naung

Daily life of a full time slave(final)

ကျနော် ခန့်မှန်းတဲ့အတိုင်းပါပဲ။

သခင် ကျနော်ဆီကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းတော့မသိဘူး။လှုပ်မရ ပြုမရ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်ထဲ ဒုက္ခခံနေရတာဆိုတော့ ကျနော့အတွက်က အကြာကြီးလေ။ဆိုတော့ အချိန်မှန်းလို့မရဘူး။

သိတယ်လား။လူဆိုတာ ပျော်နေရင်သာ အချိန်က ကုန်မှန်းမသိ ကုန်သွားတာ။မပျော်ဘူးဆိုရင် ၅မိနစ်တောင်အကြာကြီးပဲ။ခင်ဗျားတို့ ကိုယ်တိုင်ကြုံဖူးမှာပဲလေ။

ကျောင်းမှာ အတန်းချိန်တစ်ချိန်ကုန်ဖို့ ၅မိနစ်လောက်ပဲလိုတော့ရင် 

အဲငါးမိနစ်တောင် အကြာကြီးလို့ စိတ်ထဲမှာထင်နေရတာလေ။

သခင် ကျနော့လှောင်အိမ်နားကိုရောက်လာတယ်။ကျနော်ကတော့ ဖွင့်ပေးမလားဆိုပြီး သခင့်ကို မျော်လင့်တကြီး ကြည့်နေတာပေါ့။ဒါပေမယ့် မဖွင့်ပေးဘူးဗျာ။

မဖွင့်ပေးပဲ ကျနော်ရှေ့ မျက်နှာတည့်တည့် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး

"ခွေးလေး ရေဆာနေပြီလား"

"ခုနတုန်းက သခင့်peeတွေ အဝသောက်ထားတော့ မဆာဘူး။သခင် ကျနော်ကို ဒီအထဲက ထွက်ခွင့်ပေးပါလားဟင်။ကျနော်တောင်းပန်ပါတယ်။ကျဉ်းကျဉ်ကြပ်ကြပ်ကြီးနဲ့ မနေနိုင်တော့လို့ပါ။ကုန်းထားရတော့ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ညောင်းနေပြီ"

"နေပါဦးဟ အေးဆေးပေါ့"

"သခင်ကလည်း ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်။ထပ်မနေပါရစေနဲ့တော့။နော် သခင်"

"တော်တော့ နားညီးတယ် "

"ဟင့်"

"ဘာ အဟင့်လဲ ပါးစပ်ဟ"

ပါးစပ်ဟဆိုပြီး သံချောင်းတွေကြားထဲကနေ funnelကြီးထိုးပေးလာတယ်။

ဟုတ်သားပဲ သခင့်လာတည်းက အဲဟာ ကြီးယူလာတာကို။ထွက်ခွင့်ရဖို့ပဲ စိတ်ထဲရောက်နေတော့ သတိမထားမိလိုက်ဘူးရယ်။

အာ့နဲ့ပဲ သခင်ထိုးပေးလာတဲ့ funnelကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားလိုက်တယ်။ အပေါ်က  ခွက်ထဲကို သခင်က သေးနဲ့ပန်းလာတယ်။ ခွက်ကနေတစ်ဆင့် ကျနော်ပါးစပ်ထဲရောက်တာပေါ့။

ဒီတစ်ခါတော့ တိုက်ရိုက်ပါးစပ်ထဲ ပန်းသလို ခနခနမနားရတာ့ဘူး။ပိုက်ကနေ စုပ်ရတာဆိုတော့ စုပ်လိုက် မျိုချလိုက်ပေါ့။

သခင်ကလည်း သေးပဲပေါက်နိုင်လွန်းတယ်။ခုနတုန်းကမှပေါက်ထားတာကို ခုလည်းထပ်ပေါက်နေပြန်ပြီ။တကယ်ပဲ။

တိုက်တော့လည်း သောက်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။

သောက်ပြီးမှပဲ ကျနော့ကို လှောင်အိမ်ထဲ ကနေ ထွက်ခွင့်ပေးတော့တယ်။

"သွားသွား ရေချိုးလိုက်တော့"

"ဟုတ်သခင် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

အာ့နဲ့ပဲ ကျနော်လည်း ရေချိုးခွင့်ရတော့တာပေါ့။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ ဖင်ထဲက အမြှီးကို ထုတ်ခွင့်ရတော့တယ်။တစ်နေ့လုံးထည့်ထားရတာ။

ဆှဲထုတ်လိုက်တော့ ဖင်ထဲဟာဟာကြီးကျန်ခဲ့သလိုပဲ။

ကျနော်ဖင်က virginမဟုတ်တော့ဘူးလေ။

နောက်ပြီး သခင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်ပြီးထဲက  သခင့်လီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းမသိ အလိုးခံထားရပြီး 

လီးတုတွေနဲ့လည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းမသိ ထိုးထည့်ခံထားရပြီး

ခွေးမြှီးကိုလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းမသိ ထိုးထည့်ထားတော့ နည်းနည်းတောင်ကျယ်နေပြီရယ်။

ဆိုတော့ တော်ရုံဟာတွေ ထည့်တာထုတ်တာကတော့ မမှုတော့ဘူးလေ။သာသာလေးပဲ။

အင့်ခနဲထည့်လိုက်တယ်။အင့်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ပြီးပြီ ဒါပဲ

ပြီးတော့ အမြှီးကို သေချာ ဆပ်ပြာနဲ့ဆေးလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကို showerနဲ့သေချာ တိုက်ပြီး ဆေးလိုက်တယ်။ခေါင်းတောင်လျှော်လိုက်သေး။

ရေချိုးပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်းလိမ်းစရာရှိတာ လိမ်း အဝတ်အစားဝတ်ပြီး သခင့်ဆီကို ထွက်လာခဲ့တယ်။

ဒါနဲ့ပြောရဦးမယ်။ ကျနော်က ရေချိုးပြီးရင် အမြှီးထည့်ထားစရာမလိုတော့ဘူး။အဝတ်အစားလည်းဝတ်လို့ရတယ်။တစ်နေ့လုံးရဲ့ break timeလို့ ပြောရမှာပေါ့။

ဒါပေမယ့် dogကတော့ dogပါပဲ။အဝတ်အစားဝတ်လို့ရတာရယ် အမြှီးထည့်စရာမလိုတော့တာရယ်ပဲကွာတာ။

ကျနော့်ကိစ္စတွေပြီးသွားတော့ သခင့်ဆီကိုသွားလိုက်တယ်။

သခင်က ဧည့်ခန်းထဲမှာ အာလူးကြော် ထိုင်စားနေတာပဲ။

ကျနော်လည်း သခင့်ဆီကိုသွားပြီး သခင်ထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုံဘေး ကြမ်းပြင်မှာပဲ ခွေးလေးတွေလို ထိုင်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သခင်ဆီကနေ မျှော်နေလိုက်တယ်။သခင် ဘာစားစား မျှော်တတ်တာက ကျနော့်အကျင့်တောင်ဖြစ်နေပြီ။သခင်စားနေတာက ကျနော်ကြိုက်တဲ့ဟာဖြစ်စေ မကြိုက်တဲ့ဟာဖြစ်စေ မျှော်နေရမှာ ကျနော်တာဝန်ပဲလေ မဟုတ်ဖူးလား။

ကျနော်မျှော်နေမှန်းသိတော့ သခင်က အာလူးကြော်တွေ ကျနော့ဆီပစ်ပေးလာတယ်။

သခင့်က  ကြမ်းပေါ်ပစ်ပေးတော့ ကျနော်လည်း ကုန်းစားရတော့တာပေါ့။

ကြမ်းဆိုလို့ ကျနော်ဒီနေ့ တံမြက်စည်းတောင်မလှည်းရသေးဘူး။

ဟုတ်တယ် ကျနော်တံမြက်စည်းလှည်းဖို့ကို မေ့နေတာ။ပြီးမှပဲ လှည်းလိုက်တော့မယ်။

သခင့်ကလည်း ကြမ်းပေါ်ပဲ ပစ်ပစ်ပေးနေတယ်။ကျနော်က သခင့်လက်နဲ့ပေးတာကို ပါးစပ်နဲ့ယူစားချင်တာကို။

နောက်တစ်ခါကျ ကျနော်လည်း ဘယ်ရမလဲ။ သခင်ပစ်ပေးတော့မယ့်အချိန်မှာ သခင့်လက်ထဲက အာလူးကြော်ကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ပြီး ယူစားလိုက်တယ်။

"အာ ဒီခွေးတော်တော်သဲတာပဲ"

"ဟီး..."

ကျနော်လည်း မရုတ်ရသေးတဲ့ သခင်လက်ကိုပါ လျှာနဲ့လျက်ပြီး

မျက်နှာချိုသွေးလိုက်တယ်။

"ကျနော်က သခင်လက်ထဲက ဟာကိုစားချင်လို့"

"အေးပါကွာ။ရော့ စား"

အာ့နဲ့ပဲ ကျနော်လည်း သခင့်လက်ထဲကဟာကို စားရတော့တယ်။အရမ်းပျော်တာပဲ။

သခင်က သူစားလိုက် ကျနော်ကျွေးလိုက်နဲ့ လက်ကလည်း ဖုန်းကြည့်မပျက်ဘူး။

"ရော့ အချိုရည်သောက်ချင်ရင်"

သခင့်က သူသောက်နေတဲ့ အချိုရည်ပါ တိုက်တယ်။ကျနော်လက်နဲ့ ယူသောက်ရတာမဟုတ်ဘူး။သခင်ပဲတိုက်တာ။

ကျနော်လည်း ပြုံးဖြီးပြီးတော့ကို သောက်တာပေါ့။သခင့်လက်နဲ့ ခလေးတွေကို ရေတိုက်သလိုတိုက်တော့  ပျော်တယ်လေဗျာ။

စားလို့သောက်လို့ပြီးတော့ ကျနော်သခင့်ပေါင်ပေါ်မှာပဲ မေးတင်ရင်း သခင်ကြည့်နေတဲ့ဖုန်းကို မမြင်တမြင်နဲ့ လှမ်းကြည့်နေလိုက်တယ်။

လက်ကလည်း တင်ပျဉ်ခွေထိုင်နေတဲ့သခင့်ပေါင်ပေါ်မှာပဲတင်ထားတာ။အောက်ကတော့ ဒူးထောက်ရက်သားပေါ့။

ဒူးမထောက်လို့လဲမရဘူးလေ။ဒူးမထောက်ရင် သခင့်ပေါင်ပေါ်မေးတင်ဖို့ မှီမှ မမှီတာ။

သခင် ဖုန်းကို လှမ်းကဲ ကြည့်လိုက်တော့ fbသုံးနေတာရယ်။တက်လာသမျှကလည်း ဘယ်နေရာ ဗုံးပေါက် ဘယ်နေရာ မီးလောင် တွေချည်းပဲ။

အာ့နဲ့ ကျနော်လည်း သခင့်ကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။

"စစ်ပွဲတွေဘာတွေတောင် ဖြစ်ချင် ဖြစ်မှာပေါ့နော် သခင်"

"အင်း ဖြစ်ဖို့များလောက်တယ်"

"ဖြစ်လို့ရှိရင် ကျနော်တို့ သေချင် သေမှာနော်"

"အင်းပေါ့"

"ဟုတ်ပါ့။နယ်ဖက်ကလူတွေထက် ကျနော်တို့တွေဆီက ဗုံးတွေလည်း ခနခနပေါက်နေတာ။  တိုက်ပွဲဖြစ်ရင်လည်း မြို့ဆိုတော့ ပြေးစရာနေရာကလည်းမရှိဘူး။သေဖို့က ရာခိုင်နှုန်းများနေတာ။

အဲတော့ ကျနော် ဘယ်အချိန်သေမယ်ဆိုတာ ပြောနိုင်တာ မဟုတ်တော့ ကျနော်မသေခင် သခင် ကျနော်ကို ပိုချစ်ရမယ်နော်"

"ခုရောမချစ်လို့လား"

"ခုထက်ပိုချစ်ပေး။ ဘာလို့ဆို ကျနော်နဲ့သခင်နဲ့ နောင်ဘဝမှာတွေ့ခဲ့ရင်တောင် ဒီဘဝကကိစ္စတွေကို မမှတ်မိတော့ဘူးလေ။အဲတော့ ဒီဘဝမှာပဲ ကျနော့ကို အများကြီးချစ်ပေးရမယ်"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ အများကြီး ပိုချစ်ပေးပါမယ်။ယ"

"ဟုတ်  ကျနော်လည်း အများကြီးချစ်တယ် သခင့်ကို"

ကျနော်လည်း သခင့်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲဝင်ပြီး သခင့်ခါးကို ဖက်ရင်း သခင့်ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်တယ်။

"မင်းဟာလေ အရမ်းချွဲတာပဲနော်။လူကိုလည်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်အရမ်းနေချင်ပဲ"

"သခင် မလို့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်နေချင်တာပါ"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ကြိုက်သလောက်နေပါ"

"ဟုတ် ဟီး ဒါနဲ့လေ ကျနော် သခင့်ကို ပြန်ပြောမိသွားတာ။တောင်းပန်ပါတယ်နော်"

"နောက်ပြန်မပြောရဲတော့ဘူးမလား"

"ဟုတ် မပြောရဲတော့ဘူး"

"မပြောရဲတော့ရင် ပြီးပြီ အဲကိစ္စ"

"ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"

"အင်း ထတော့။ကိုယ်ရေချိုးတော့မယ်"

"ဟုတ် သခင်"

ကျနော်လည်း သခင့်ကိုဖက်ထားတာကနေဖြေပေးလိုက်တော့ သခင့်က ကျနော့ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ထွက်သွားခဲ့တယ်။

ကျနော်လည်း ခုနက စားထားတဲ့ဟာတွေကို သိမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့ တစ်အိမ်လုံးကို တံမြက်စည်းလှည်းထားလိုက်တယ်။

ကျနော် တံမြက်စည်းလှည်းပြီးတော့ သခင်တောင် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီ။

ကျနော်လည်း သခင့်ဆီကိုသွားပြီးတော့ တဘက်စောင်ယူပြီးရေသုတ်ပေးလိုက်တယ်။

သခင့်ရဲ့ ရင်အုပ်ထူထူတွေကိုရေသုတ်ပေးနေတဲ့အချိန်ဆို ကျနော်အရမ်းရင်ခုန်တာပဲ။

သခင်က gymတွေဘာတွေဆော့တော့ ရင်အုပ်ထွက်တယ်လေ။အဲရင်အုပ်ကို ကိုင်ရတာ အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတာပဲ။ဘယ်လိုကိုင်လို့ကောင်းမှန်းသိကိုကောင်းတာ။

ခင်ဗျားတို့boyfriendတွေမှာလည်း ရင်အုပ်ရှိရင် ကိုင်ကြည့်အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းပဲ။

ပြောမယ့်သာ ပြောရတာပါ ခုဖတ်နေတဲ့ လူတွေမှာ ရည်းစားက ရှိချင်မှရှိမှာရယ်။ဘာလို့ဆို wappadသုံးတဲ့သူတော်တော်များများက သူတို့ရည်းစားနဲ့ messagerမှာ တစ်တောင်တောင် မလုပ်ရတော့ အပျင်းပြေအောင်ဆိုပြီး ဖတ်ကြတာ များတယ်လေ။

ထားတော့ အဲကိစ္စ။ ကျနော့ကိစ္စပြန်ဆက်မယ်။

ကျနော်လည်း ရင်အုပ်နဲ့လက်နဲ့ကြားထဲ တဘက်ရောက်နေလို့ ကိုင်ရတာ သိပ်အားမရတော့ သဘက်ဖယ်ပြီး အားရပါးရကိုင်လိုက်တော့တယ်။

အား ကိုင်လို့အရမ်းကောင်းတာပဲ။ရင်တွေလည်း တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာတာ။

အဲအချိန်မှာ သခင်က ကျနော့ခေါင်းကို မနာအောင် ဖြည်းဖြည်းလေး ခေါက်ပြီးပြောတယ်။

"ဟေး အဲလောက် နှာဘူးမထနဲ့လေ"

"သခင့်ရင်အုပ်တွေက အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတာကို"

"တော်တော့ တော်တော့ ရေဆက်သုတ်တော့"

"ဟီး...."

အဲလိုနဲ့ ကျနော်လည်း ရေဆက်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သားချစ်ကြည်နူး တစ်တစ်တူးပြီး ဖုန်းထဲနေ ဇာတ်ကားကြည့်ကြတယ်။

ဇာတ်ကားကြည့်ပြီးတော့ ထမင်းစား၊ထမင်းစားပြီး ဇာတ်ကားပြန်ကြည့်၊ဇာတ်ကားပြန်ကြည့်ပြီးတော့ 

သခင့်ကို ကန်တော့ပြီး နှစ်ယောက်သား တူတူအိပ်ရာဝင်လိုက်ကြတော့တယ်။

The end

Written by khoon sint naung