Dinner time(1)
ဝုတ် ဝုတ်
ထမင်းစားခန်းရဲ့ ကြမ်းပြင်တစ်နေရာမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ လေးဖက်ထောက်ရင်း
ထိုင်ခုံပေါ်မှာထိုင်ပြီး ထမင်းစားနေတဲ့ ရင့်ကျက် တည်ကြည်တဲ့ ယောကျာ်းပျိုတစ်ယောက်ကို ဟောင်သံပေးလိုက်တယ်။
ဒါကတော့ ညစာစားချိန်ဖြစ်ပါတယ်။
ညစာစားချိန်မှာ ခွေးလေးတွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်း ထမင်းစားနေတဲ့ သခင့်အနားကို လာပြီး မျှော်ကြတာပေါ့ တောင်းကြတာပေါ့။
ခုလည်း အောက်က ခွေးလေးက သူ့သခင်ကို အစာတောင်းနေတာပါ။
ဒါပေမယ့် သခင်ဖြစ်သူက ဂရုစိုက်ဟန်မတူတော့ အောက်ကခွေးလေးက တဝုတ်ဝုတ်နဲ့ အော်ပြီး မျက်ရည်လဲ့နေတဲ့ မျှော်တော်ယောင်မျက်လုံးလေးနဲ့ သခင်မျက်နှာကို မော်ကြည့်နေရှာတယ်။
ဝုတ် ဝုတ်
ခွေးလေးကလည်း အလျော့မပေးပါဘူး။ခွေးလေးတွေအတွက် ဒီအချိန်က တောင်းနိုင်မှ စားရမှာမလား။
အဲကြောင့် သခင်က သူ့ကို ဂရုမစိုက်ပေမယ့် အတောင်းမပျက်ဘူးပေါ့။
သနားစရာမျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ကြည့်လိုက် တဝုတ်ဝုတ်အသံပေးလိုက် လုပ်ရင်းကနေ
သခင်ဖြစ်သူက အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လာတဲ့အချိန်မှာ ခွေးလေးလည်း ဝမ်းသာအားရဖြစ်သွားပြီး တဝုတ်ဝုတ် အသံကို ပိုပေးလာတယ်။
ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်
သခင် သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့အချိန်မှာ ပိုပြီး ကမြူးပြရှာတယ်။
သခင်ရဲ့ ခြေထောက်ကို လျှက်လိုက် နမ်းလိုက်နဲ့ပေါ့။
အဲတာနဲ့ တက်ကြွနေတဲ့ ခွေးလေးကို သခင်ဖြစ်သူက အသားတုံးတစ်ခု ပစ်ကျွေးလိုက်တော့တယ်။
ခွေးလေးလည်း အောက်ကို ကျသွားတဲ့ အသားတုံးကို အငမ်းမရတဲ့ ငုံ့ပြီးစားနေတယ်။
အပေါ်က သခင်ဖြစ်သူကလည်း သူ့ခြေထောက်နဲ့ ခွေးလေးနဲ့ ငုံ့စားနေတဲ့ခေါင်းကိုပွတ်ပေးပေမယ့် ခွေးလေးမှာ ဘယ်လောက်စားချင်နေလဲမသိဘူး ပတ်ဝန်းကျင်တောင် သတိမရတော့ပဲ အငမ်းမရ ငုံ့စားနေရှာတာ။
သခင်စားလို့ တော်တော်လေးကြာမှ ပထမဆုံးကျွေးတဲ့ အစာလေ။
အောက်က ခွေးလေးက အငမ်းမရဟောင်နေပေမယ့် သခင်က အရေးတောင်မစိုက်ဘူး။
တော်တော်လေးကြာမှပဲ ချကျွေးတော့တာ။သခင်စားတည်းက ခွေးလေး တံတွေးခနခန မျိုချနေရတာကို ခုမှစားရတာ။
ခွေးလေးလည်း အရိုးပဲကျန်တော့တဲ့အထိစားလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးလုံးဝစားလို့မရတော့မှပဲ ရပ်လိုက်တော့တယ်။
ပြီးတော့ အပေါ်မှာ စားနေတဲ့သခင်ကို ထပ်မျှော်နေပြန်တယ်။
ဝုတ်ဝုတ်
ပါးစပ်ကလည်း အသံပေးပြီးတော့ပေါ့။
ခွေးလေးက သခင်ခြေထောက်ကို ထပ်ယက်လိုက်ပေမယ့် ခုနကလို အယက်မခံတော့ပဲ
သခင်က ခွေးလေးရဲ့ မျက်နှာကို ကန်ထုတ်လိုက်တယ်။
"လီးဖြစ်လို့ မင်းဟင်းစော်နံနေတဲ့ပါးစပ်နဲ့ လာလျက်ရတာလား။"
ခွေးလေးလည်း အားမသေးလှတဲ့ ကန်ချက်မလို့ ခန္ဓာကိုယ်တောင် ယိုင်လဲသွားပေမယ့် အတင်းကုန်းရုန်းထရင်း
ကြမ်းပြင်နဲ့နဖူးနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ဦးတိုက်ရင်း တောင်းပန်နေရှာတယ်။
ထမင်းစားတဲ့အချိန် သခင်စိတ်ဆိုးရင် ခွေးလေးပဲ ငတ်မှာလေ။ခုမှ အသားတုံးတစ်တုံးလေးပဲ စားရသေးတာ သူခဗျာ။
တစ်ညလုံးကြီးကို အသားတုံးတစ်တုံးလေးနဲ့ ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။
အရင်တုန်းကလည်း အစာစားချိန် ခွေးလေးကို သခင်က စိတ်ဆိုးသွားပြီး ဆက်မကျွေးတော့လို့ အငတ်နေခဲ့ရတာတွေ ရှိတယ်
အဲကြောင့် ခုလည်း မငတ်ရအောင် အသံပေါင်းစုံပေးရင်း သခင်ခြေရင်းမှာ ကြမ်းပြင်နဲ့ နဖူးနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်တိုက်ရင်း တောင်းပန်နေရှာတာ။
ဝု ဝု ဝုတ်
"ရော့"
ခွေးလေးတောင်းပန်နေတုန်းမှာပဲ သခင်က နည်းနည်းဝေးတဲ့နေရာကို ဘယ်မှန်းတော့မသိဘူး ပစ်ပေးလိုက်တယ်။
ခွေးလေးလည်း ဝမ်းသားအားရနဲ့ ပစ်ပေးတဲ့နေရာကိုသွားလိုက်တော့ ခေါက်ဆွဲတွေရယ်။
ခေါက်ဆွဲကို အဝေးကြီးပစ်ပေးတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြန့်ကျဲကုန်တာပေါ့။
အဲတော့ ခွေးလေးလည်း ပြန်ကျဲကုန်တဲ့ ခေါက်ဆွဲတွေကို တစ်မျှင်ချင်းလိုက်စားရတော့တယ်။
To be continued
Written by khoon sint naung
Photo crd to twitter
Dinner time(final)
တစ်မျှင်ချင်းစားနေရတော့ ခွေးလေးခမျာ ဘယ်တင်းတိမ်ပါ့မလဲ။
ဒါပေမယ့်လည်း လက်နဲ့သိမ်းပြီး စုပုံလိုက်ဖို့ကလည်း သခင်ရှိတော့ မလုပ်ရဲဘူး။
ဟိုတစ်ခါက စားလို့အဆင်ပြေအောင် ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြန့်ကျဲနေတဲ့ မုန့်တွေကို လက်နဲ့ လိုက်စုပြီး ပါးစပ်နဲ့ ငုံ့စားတော့ သခင်မြင်သွားပြီး
အဲလိုက်စုတဲ့ လက်ကို သခင်က ခြေထောက်နဲ့ တက်နင်းကြိတ်ချေလို့ ခွေးလေးမှာ သုံးလေးရက်လောက်ခံလိုက်ရတာ။
အဲထဲက ခွေးလေးမှတ်သွားပြီး နောက်မလုပ်ရဲတော့တာ။
ခွေးလေးလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်က ခေါက်ဆွဲတွေ အကုန်စားလို့ပြီးတော့ သခင်ကလည်းထမင်းစားပြီးသွားပြီ။
စားပြီးတော့ သခင်က လက်ဆေးတယ်။အဲအချိန်မှာတော့ ခွေးလေးက ခုနကထက် တက်ကြွတဲ့ အသံနဲ့ဟောင်ရင်း သခင်ကို ဘလင်းဘလင်းဖြစ်နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ မော့ကြည့်နေတယ်။
သခင်က သူစားပြီးလို့ ကျန်တာဆို ခွေးလေးဖို့ ကျွေးတယ်လေ။
အဲကျမှ ခွေးလေးလည်း အားရပါးရစားရတော့တာ။ခုနက သခင်ပစ် ပစ်ကျွေးတာတွေက မလောက်မငတ်တွေလေ။
ခွေးလေး သခင်ခြေရင်းမှာ လေးဖက်ထောက်ရင်း သခင့်ကို ဘလင်းဘလင်းမျက်လုံးတွေနဲ့ မျှော်နေပေမယ့် သခင်က ခွေးလေးကို ဂရုတောင် မစိုက်ပါဘူး။လက်ဆေးတယ် ပြီးတော့ တစ်ရှုးနဲ့ သုတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ခွေးလေးကို လှည့်တောင်မကြည့်တော့ပဲ ထမင်းစားခန်းထဲက ထွက်သွားတော့တယ်။
ခွေးလေးဖို့အစာတောင် ကျွေးမသွားဘူး။
ခွေးလေးလည်း ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိပဲ ကြောင်တောင်တောင်မျက်လုံးလေးနဲ့ ကျန်ခဲ့ရှာတယ်။
သခင်နောက်ကိုပဲ လိုက်ရမလား ဘာလားပေါ့။
သခင်နောက်ကို လိုက်ဖို့ကလည်း သူ့မှာအစားမစားရသေးတာကို။
နောက်ဆုံးခွေးလေးလည်း သခင်နောက်ကို နောက်ရင်း တဝုတ်ဝုတ်နဲ့ လိုက်သွားလိုက်တော့တယ်။
ခွေးလေး ထမင်းစားခန်းက ထွက်တော့ သခင်က အိမ်ပေါ်တက်တဲ့ လှေကားတစ်ဝက်တောင်ရောက်နေပြီ။
ဝု ဝု ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်
ခွေးလေးလည်း တဝုတ်ဝုတ်နဲ့လေးဖက်ထောက်ပြီး သခင်နောက်ကို မြန်မြန်လိုက်သွားတော့တယ်။
သခင် အိမ်ပေါ်ထပ်ရောက်ရောက်ချင်းမှာပဲ ခွေးလေး သခင့်ကို မှီသွားပြီး
သခင့်ရှေ့ကို ပိတ်ရပ်လိုက်ပြီး အစာကျွေးဖို့ကို တဝုတ်ဝုတ်နဲ့ တောင်းနေလိုက်တော့တယ်။
ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်
"ဘေးဖယ်စမ်း"
ခွေးလေးလည်း သခင်ခြေဖမိုးကို ခေါင်းနဲ့ တိုးဝှေ့ရင်း တောင်းနေပေမယ့် သခင့်ရဲ့ ဘေးဖယ်စမ်းဆိုတဲ့ အသံပဲ ကြားလိုက်ရတယ်။
ခွေးလေးကလည်း သခင်က ဘေးဖယ်ပြောပေမယ့် မဖယ်ပေးဘဲ ဆက်တိုးဝှေ့နေတော့ သခင့်ရဲ့ ကန်ထုတ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတယ်။
ဂိန် ဂိန် ဂိန်
ခွေးလေးလည်း သခင့်ကြောင့် ပါးတစ်ဖက်နာသွားလို့ ဂိန်ဂိန်လိုက်ရပေမယ့်
သခင်ကတော့ ခွေးလေးကို လှည့်တောင်မကြည့်တော့ပဲ ရှေ့ဆက်လျှောက်သွားတယ်။
ခွေးလေးလည်း အမြန်ကုန်းရုန်းထပြီး သခင်နောက်ကို လိုက်သွားလိုက်ရတော့တာပေါ့။
အခန်းထဲရောက်တော့ သခင်က ကွန်ပြူတာရှေ့မှာ ထိုင်နေပြီ။
ခွေးလေးလည်း သခင်ထိုင်နေတဲ့ ထိုင်ခုံအနားကို သွားပြီး သခင့်မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး
ပါးစပ်က အသံမထွက်ပဲ မျက်လုံးအကြည့်လေးနဲ့ အစာတောင်းလိုက်ပေမယ့်
သခင်က ခွေးလေးကို လှည့်တောင်မကြည့်တာကြောင့် လက်လျော့လိုက်ရပြီး
သခင့်ထိုင်ခုံဘေးနား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ခွေခွေလေး လှဲအိပ်လိုက်ရတော့တယ်။
ခွေခွေလေး လှဲအိပ်နေပေမယ့် ဆာနေတဲ့ဗိုက်ကြောင့် လက်နှစ်ဖက်က ဗိုက်လေးကို ဖိထားရှာတယ်။
အဲလိုနဲ့ အိပ်နေလို့ ခနကြာတော့ ခွေးလေးဆီကနေ တရှုံ့ရှုံ့အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။
အဲကျမှ အပေါ်ကသခင်က ခွေးလေးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး
"ဘာဖြစ်တာလဲ"
ဝုတ်
ခွေးလေးလည်း မျက်ရည်တွေ ကျနေရင်းနဲ့ ဝုတ်ဆိုတဲ့အသံသေးသေးလေး လုပ်ပြီး ဗိုက်ကို လက်ညိုးထိုးပြရှာတယ်။
အော် ခွေးလေးခမျာလည်း ဗိုက်ဆာရှာမှာကိုး။
"ဗိုက်ဆာတာများ ငိုရတယ်လို့"
ဝုတ်
အသံသေးသေးလေးနဲ့ ဝုတ်တောင် ပီပီသသမဟုတ်ပဲ ဝု မကျ ဝုတ် မကျလေး။
"လာသွားမယ်"
ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်
ပြောပြီး သခင်က ထသွားတော့ ခွေးလေးလည်း ဝမ်းသာအားရနဲ့ တဝုတ်ဝုတ်လုပ်ရင်း လိုက်သွားတော့တယ်။
ထမင်းစားခန်းထဲရောက်တော့ သခင်က ခုနက သခင်စားလို့ ကျန်တဲ့ဟာတွေအကုန်လုံးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ချပြီး ခွေးလေးကို အကုန်ကျွေးလိုက်တော့တယ်။
ကျွေးပြီးတော့ ခွေးလေးစားနေတာကို သခင်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ကြည့်နေတာ။
ခွေးလေးလည်း ကြမ်းပြင်က သူ့အစာတွေကို ပလုပ်ပလောင်းစားလိုက် သခင့်မျက်နှာကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။
ခနအကြာတော့ သခင်က ဆက်ကြည့်မနေတော့ပဲ ငုံ့စားနေတဲ့ ခွေးလေးခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး ထမင်းစားခန်းထဲက ထွက်သွားတော့တယ်။
ခွေးလေးလည်း ထမင်းစားခန်းထဲ တစ်ကောင်တည်း စားကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။
The end
Written by khoon sint naung
Photo crd to twitter
Comments
Post a Comment