I don't wanna call you sayarlay(1)
"Time is up."
"so, call it a days."
"Thank you sayalay."
သီဟတစ်ယောက် စာသင်ချိန်တစ်ချိန်အား အဆုံးသတ်ပြီး အတန်းထဲမှ ထွက်လာလိုက်သည်။
စိတ်ထဲမှာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမနိုင် တဒိန်းဒိန်းဖြစ်ပြီး ရေတောင်ဆာလာသလိုလို။လည်ချောင်းတွေလည်း ခြောက်ကပ်လာ၏။ ဆရာနားနေခန်းရောက်သည်နှင့် ရေဘူးအားမော့ကာ သောက်ချလိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ဖိနေရသည်။
သူ့အဖြစ်မှာ oxygen အချိန်အတော်ကြာ ပြတ်တောက်လာသော သူတစ်ယောက်နဲ့ပင်တူနေ၏။
သီဟခန့် ထိုသို့ဖြစ်လာခြင်း၏ အဓိက တရားခံမှာ အတန်းထဲရှိ ကောင်းကောင်းအမည်ရှိ ကျောင်းသားတစ်ဦးမှ သူ့၏ တောင်နေသောကြောင့် ပုဆိုးထက်တွင် ဖောင်းကားနေသော လီးအား ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပြလိုက်ခြင်းကြောင့်ပင်။အတန်းနောက်ဆုံး သောက်ရေအိုးစင်နားတွင် လုပ်ပြသောကြောင့် တစ်ခြားဘယ်သူမှတော့ မတွေ့လိုက်။
အတန်းရှေ့ဆုံး whiteboard နားတွင် ရပ်နေသော သီဟ တစ်ယောက်သာ ထိုမြင်ကွင်းအား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း။
ထိုကောင်းကောင်းမည်သော ကျောင်းသားသည်ကား အခြားမဟုတ်။၉တန်းပတ်လည်တွင် စော်ကြည်ဘဲအဖြစ် နာမည်ကြီးနေသော အသားဖြူ ဖြူ ရုပ်ရည်သန့့့်သန့်ပြန့်ပြန့် ချောချောမောမော ကောင်လေးတစ်ယောက်။
ထိုသို့ဖြစ်ရာ သီဟ ရင်မတုန်ပဲ အဘယ်နေအံ့နည်း။ရင်ဘတ်ကြီး ပေါက်ထွက် မသွားတာပင် ကျေးဇူးတင်ရမလိုလို။
ဒီကောင် ငါ့ကို အဲလိုလုပ်ပြသွားတာ ငါgay နေမှန်း သိသွားလို့လား??? ဟုတ်လောက်တယ်. သူသိလောက်တယ်။သူဘယ်လို သိတာပါလိမ့်။
ထိုကိစ္စကို အသာထား။ ခု အိမ်သာသွားကာ မိမိကိစ္စအား အရင်ဖြေရှင်းရဦးမည်။
.................................
သီဟသည် gay တစ်ယောက်။ ဒီနှစ်မှ B.Edဘွဲ့ရကာ ကျောင်းဆရာ ဖြစ်လာခြင်း။အသက် ၂၂နှစ်အရွယ် gayတစ်ယောက် အတွက် ထိုမြင်ကွင်းမျိုးမှာ သေလောက်၏။gayဆိုသည့်အမျိုးမှာ normalထက် ပိုပြီး တဏှာစိတ် ပြင်းထန်တာမလား။
သီဟ အခုလက်ရှိတာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည့်ကျောင်းမှာ သူ့၏ hometown နှင်အတန်င့ယ် ဝေးသည်။ အသွားအပြန် ၂နာရီခွဲ ၃နာရီလောက်တော့ ရှိ၏။
ထိုကြောင့် သူ့အနေဖြင့် အိမ်မပြန်တော့ပဲ ထိုမြို့ရှိ boarderတစ်ခုတွင် စာလည်းသင် နေလည်းနေကာ ယောက်ျားလေးဆောင်၏ အဆောင်မှူး ကျောင်းသားထိန်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ထိုboarderရှိ ကျောင်းသားများထဲတွင် ကောင်းကောင်းလည်း တစ်ယောက်အပါအဝင်။
ဒီကောင် ငါ facebookသုံးနေတဲ့အချိန်များ တွေ့သွားလို့လား??
သီဟခန့်အကောင့်ထဲရှိ friendတော်တော်များများမှာ gayများဖြစ်ကြသည်။အတွဲကိုယ်စီ ကိုယ်ငဖြင့် လင်မရှိတာ ခပ်ရှားရှား။
သူတို့တင်တဲ့ boy boyချင်း နမ်းနေတဲ့ ပုံတွေကို ငါfacebookသုံးနေတဲ့အချိန် အဲကောင် တွေ့သွားတာဖြစ်မယ်။ဒါနဲ့နေပါဦး။ သူက ငါ့အဲလို လုပ်ပြတယ်ဆိုတော့ သူလည်း gayနေလို့များလား။ဒါမှမဟုတ် ငါ့ ကို စော်ကားချင်လို့များလား။ အာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါလည်း ကြိုက်နေတာပဲ အဟိ။
သီဟခန့် ကြိုက်သည်ဆိုသည်မှာ ချစ်တာကို ဆိုလိုသည်တော့မဟုတ်။ အသားဖြူ ဖြူ ခန့်ခန့်ညားညား ချောချောမောမောမလို့ gayတစ်ယောက်ပီပီ အဆင်တွေ့လို့ ငမ်းခြင်းမျှသာ။
ဆရာတစ်ယောက်က တပည့်ဖြစ်သူ ၉တန်းကျောင်းသား ၁၅နှစ်အရွယ်အား ငမ်းသည့် ကိစ္စသည် လူကြားကောင်းသည်တော့မဟုတ်။
ဒါပေမယ့် ငါကြိုက်ရင် ပြီးတာပဲလေ။ဆရာ တပည့်မကလို့ ဘာကြီးပဲ ဖြစ်နေနေ။
ညနေကျောင်းဆင်း boarderပြန်ရောက်တော့ ကောင်းကောင်းသူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ အကြည့်တစ်ချက်။
ဆရာ gayမှန်း ကျနော် သိနေတယ်နော် ဆိုသည့် အကြည့်။မျက်စိတစ်ယောက်တောင် မှိတ်ပြလိုက်သေး။
ဒီက သီဟတို့များ လုံးဝheart ထိသွား။ အဲလောက်ထိကို ငမ်းငမ်းတက်နေတာပါဆို။
ကျောင်းသားများအားလုံး ကျောင်းပြန်လာသည်နှင့် ခနနားကာ ၅ခွဲလောက်အထိ အတန်းချိန် တစ်ချိန်ထပ်ဝင်ရ၏။ထို့နောက် ရေချိုး ထတမင်းစားကာ ၆ခွဲမှစ၍ ၉ခွဲအထိ ဂိုက်အချိန်ဝင်ရသည်။
သီဟက physics chemistryကို တာဝန်ယူကာ နောက်ထပ်ဆရာမတစ်ဦးက english math ကို တာဝန်ယူသည်။
သူတို့ ၂ဦးတည်းဖြင့် ကျောင်းသူကျောင်းသား အယောက် ၇၀ကျော်၏ မေးရသည့် ပုစ္ဆာများအား ရှင်းပြရသည်။
လုပ်ချင်တဲ့ ဘာသာ လုပ်၊ မရလာမေးပြောကာ
အတန်းရှေ့တွင် နှစ်ယောက်သား ထိုင်ခုံတစ်ယောက်တစ်လုံးစီဖြင့်။
ကျောင်းသားများက ၃နာရီလုံးလုံး တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အဆက်မပြတ် စာလာမေးနေကြသည်တော့မဟုတ်။အချိန်အတိအကျတွက်ပြရသော် ၃နာရီတွင် ၁နာရီလောက်သာ စာရှင်းပြရသည်။ ကျန်တဲ့ ၂နာရီက ငုတ်တုတ်။ ကျောင်းသား အယောက် ၇၀ကျော်ရှိရင် ၇၀လုံးစာလာမေးနေတာမှ မဟုတ်ဘဲ။
မေးမည့်ကျောင်းသားမရှိ၍ အနားရှိ ဆရာမနဲ့ စကားပြောနေစဉ် ကောင်းကောင်းအတန်းရှေ့ လျောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ဘေး မလှမ်းမကမ်းရှိ ဆရာမဆီတော့ မဟုတ်။ ကိုယ့်ဆီ တန်းတန်း မတ်မတ်ကြီး။
သီဟတစ်ယောက် ထိုင်ပဲနေရတော့ မလို ထပဲ ထရတော့မလို လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ စာအုပ်ပဲ ဖွင့်ဖတ်ရတော့မလို ဟိုလိုလို ဒီလို ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်နေမိသည်။ကိုယ်ငမ်းနေတဲ့ ကျောင်းသားက ကိုယ့်ဆီစာလာမေးတာလေ..... ရင်တုန်တာပေါ့လို့။
"ဆရာလေး ကျနော် ဒီအပုဒ်မရလို့ တွက်ပြပါဦး"
"အော် အေးအေး စာအုပ်ပေးလေ"
"ဟုတ် ဒီမှာ"
သီဟ အနဲငယ် တုန်ချင်နေသော လက်အား ထိန်းကာ စာအုပ်ကို ယူလိုက်သည်။ထို့နောက် မြန်မြန်သွက်သွက် သူမေးသည့် ပုစ္ဆာအား တွက်ပြလိုက်ပြီး
"နားလည်လား"
"ဟုတ် နားလည်ပါတယ်"
"အင်း အာ့ဆို ရော့စာအုပ်"
သီဟ စာအုပ်ကို ပြန်ပေးလိုက်၏။ ကောင်းကောင်း စာအုပ်ကို ကိုင်ပြီးယူနေစဉ် ရုတ်တရက် သူ့မျက်နှာက သီဟ အနားသို့ ကပ်လာကာ တိုးတိုးလေး။
"ကျနော်ဒီည ဆရာလေးနဲ့ လာအိပ်မယ်နော်။"
သီဟရင်ထဲ ဒုန်းခနဲ။သို့သော်မျက်နှာကတော့ လုံးဝ ပြောင်းမသွား။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကော်ဖီခွက်အား ကောက်ကိုင်ပြီး ခေါင်းငုတ်သောက်နေလိုက်သည်။
ဒီကောင် တော်တော် အတင့်ရဲတာပဲ။အင်းးး ဒါပေမယ့်လည်း ငါကြိုက်တယ်။
ခုနက မသိချင်ယောင်ဆောင်သည်ဆိုသည်မှာလည်း သူ့ဆရာ သိက္ခာထောက်နေရသေးသောကြောင့်။ ရှက်တာလည်း ပါသည်။
ည၁နာရီ အကုန်အိပ်ပျော်နေချိန်၌။
တစ်ဆောင်လုံးလည်း မီးမှောင်ချလျှက်။
သီဟကတော့ မအိပ်သေး။တူတူအိပ်မယ် ပြောထားတာကိုး။ဘယ်အိပ်ပျော်မလဲ။
ထိုစဉ် သူ့ခြင်ထောင်ထဲသို့ လူတစ်ယောက်ဝင်လာသလို ကောင်းကောင်းသုံးနေကျ ရေမွှေးနံ့က ချက်ချင်းနှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာ၏။
သူက ဘေးတစ်စောင်းလှဲနေရာ ကောင်းကောင်းက သူ့ဘေးနား ဝင်လှဲရင်း နောက်မှ အသာအယာဖက်လိုက်သည်။
သီဟရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ။နှလုံးကြီး အပြင်ခုန်ထွက်လာမတတ်။သူ့နှလုံးခုန်သံအား ဘေးမှ ကောင်းကောင်းပင်ကြားလောက်၏။
"ဆရာလေး ကျနော့်ကို စောင့်နေတာလား"
တိုးတိုးဆိုမှ တိုးတိုးလေး။
သီဟ ဘာမှ ပြန်မပြော။ကောင်းကောင်းက သူ့လက်အား လှမ်းကိုင်ကာ သူ့၏တောင်နေသော လီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။
"ဆရာလေး ကြိုက်နေတာမလား"
သီဟလက်များအေးစက်စက်ဖြစ်နေသည်။ သူ့ကိုင်ထားရသည့် အထုပ်အထည်မှာ နဲနဲနောနောမဟုတ်။သီဟလီးတောင် အဲလောက် မရှိ။ ကောင်းကောင်းလီးက အဖိုးဆိုလျှင် သူ့လီးက မြေးအဆင့်သာသာ။
"ဒီအတိုင်းပဲကိုင်မနေနဲ့လေ"
ပြောပြောဆိုဆို သီဟလက်အား ကိုင်ကာ လီးအား ပွတ်ဆွဲပေးနေ၏။
သီဟစိတ်ထိန်းမရတော့။ကောင်းကောင်းဖက်ကိုလှည့်ကာ ပုဆိုးအားဖြည်လိုက်ပြီး ဘွားခနဲပေါ်လာသော လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးနေမိတော့၏။
" ကြိုက်လား"
သီဟ ပြန်မဖြေ။
"ပြန်ပြောလေ"
သီဝ လုံးဝအသံမထွက်။
"ပြန်မပြောရင် ပြန်တော့မှာနော်"
"ကြိုက်တယ်"
ကောင်းကောင်း၏ ခြိမ်းခြောက်စကားက သူ့ကို လုံးဝထိတ်လန့်စေသည်။အဲဒါကြောင့် ချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်၏။
"စုပ်ပေးချင်လား"
"အင်း စုပ်ချင်တယ်"
"အာ့ဆိုရင်စုပ်"
သီဟလည်း အငမ်းမရ စုပ်တော့၏။ဆီးခုံရှိ ခြုံထူနေသော အမွှေးများအား ပါး ၊ ပါးစပ်များဖြင့် ပွတ်ဆွဲရင်း လက်က လည်း ဘောတွဲလေးအား ကစားနေသည်။
လီးစုပ်လိုက် ဘောတွဲအား ငုံထားလိုက်တစ်လှည့်စီ အလုပ်ရှုပ်နေစဉ်
"ကြိုက်လား"
ကောင်းကောင်းအသံမှာ လုံးဝဖီးတက်နေ၏။
"အင်းကြိုက်တယ်"
"မင်းကို ဆရာလေးလို့်မခေါ်ချင်ဘူး"
သီဟ နားကြားမှားလေသလား။ကိုယ့်ထက် ၆နှစ်လောက်ကြီးတဲ့သူကို ဘယ်လိုပြောလိုက်တာ?
ဒါပေမယ့် သီဟ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"မင်းက ဘယ်လိုခေါ်ချင်လို့လဲ"
"သီဟလို့ပဲခေါ်မယ် ok?
"မokရင်??"
"မင်း ခု စုပ်နေတဲ့ဟာ ဆက်မစုပ်နဲ့တော့လေ"
ကောင်းကောင်း ကောင်းကောင်း မင်းက ငါ့ ပျော့ကွက်ကို လုံးဝ ဖိထားတာပဲ။ခွေးသားလေး။သီဟ စိတ်ထဲ၌ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် မေတ္တာပို့လိုက်မိ၏။
"ဘယ်လိုလဲ။"
"အင်း။ ငါလက်ခံတယ်။ဒါပေမယ့် တစ်ခြားသူတွေ ရှေ့တော့ မရဘူး။"
"Ok ဒါအဆင်ပြေတယ်။နောက်ပြီး ငါနဲ့စကားပြောရင် အဲ ဒီ အင်းတို့ဘာတို့ ထည့်မပြောနဲ့။မင်း ငါ့ကို အကြီးတစ်ယောက်လို ရိုရိုသေသေဆက်ဆံရမယ်။"
"ဘုရားရေ မင်းက ၁၆နှစ် ငါက ၂၂နှစ်နော်။"
"ဘာလဲ မင်းက လက်မခံဘူးလား"
ပြောပြောဆိုဆို ကောင်းကောင်းက သူ့လီးအား သီဟ ပါးစပ်ထဲမှ အတင်းဆွဲထုတ်၏။
"ငါလက်ခံတယ်။ ငါလက်ခံတယ်"
"မင်းကို ငါ ဘယ်လိုပြောထားလဲ။ ငါ့ကို အကြီးတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံလို့ ပြောထားတယ်လေ။ပြန်ပြော။"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်လက်ခံပါတယ်"
သီဟ သူ့ပါးစပ်ထဲကဟာတော့ ပြန်မပေးနိုင်။ ဖီးတက်နေတဲ့အချိန်လေ။ ဒီလိုအချိန်ရပ်လိုက်ရင် ဟက်ကော့ကြီး ဖြစ်သွားမှာပေါ့။နောက်ပြီး သူ့လည်း အဲလိုအခော်ခံရတာကို ကြိုက်တယ်။
"ငါပြီးတော့မယ် သီဟ။ပေးငါ့ဟာငါ ထုမယ်။မင်း ပါးစပ်ဟထား"
သီဟလည်း ပါးစပ်ကို လီးထိပ်တွင် ဟထားပေးလိုက်၏။
မကြာမီ သီဟပါးစပ်ထဲ ချွဲပျစ်ပျစ်အရည်များရောက်လာသည်။
"သောက်လိုက် ထွေးမထုတ်နဲ့"
သီဟလည်း မျိုချလိုက်၏။
"ဘယ်လိုလဲ အရသာ
ကောင်းလား"
"အင်း"
"ဘာကိုအင်းတာလဲ မင်းကို ဘယ်လိုပြောထားလဲ ဟမ်"
ကောင်းကောင်း၏ ဒေါသသံနဲ့အတူ သီဟဆံပင်များ ပူထူ သွားရသည်။သီဟဆံပင်အား ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲဆောင့်လိုက်သောကြောင့်။
"အာ့ အား ဟုတ် ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ပါ"
သီဟအသေနာနေသော်လည်း အသံကျယ်ကျယ်မအော်ရဲ။
"မင်းနောက်ခါ ငါ့ကို မရိုမသေဆက်ဆံဦးလား"
ဆံပင်အားဆွဲဆောင့်ထားဆဲ။သီဟ မျက်ရည်များပင် ဝဲနေပြီ။
"မဆက်ဆံတော့ပါဘူး။တောင်းပန်ပါတယ်။လွှတ်ပေးပါတော့"
"နောက်ခါဆို မင်းသေဖို့သာပြင်"
"နောက်မပြောတော့ပါဘူး အကိုလေး"
သီဟ ပါးစပ်မှ အလိုလို ထွက်သွားမိခြင်း။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံ့သြ မိသည်။
"အကိုလေး? ဟလား??"
ကောင်းကောင်း စဉ်းစားနေသည့်ပုံစံဖြင့် တအောင့်ကြာသော်
"Okလေ ငါကြိုက်တယ်။ ငါ့ကို အကိုလေးလို့ပဲခေါ်။ခု ငါပြန်တော့မယ်"
ကောင်းကောင်း အပြင်ပြန်ထွက်သွား၏။
ကောင်းကောင်းထွက်သွားပြီးသော်လည်း သီဟ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေသောကြောင့် ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ခဲ့ပါ။
အလိုလိုနေရင်း အစ်ကိုလေးတစ်ယောက်ရလာသည့် သူ့အဖြစ်ကို သူ့ဘာသာသူတောင် အံ့သြနေမိသည်။
ထိုအစ်ကိုလေးကလည်း သူ့ထက် ၆နှစ်လောက်ငယ်တဲ့သူ။ကိုယ့်ထက် ၆နှစ်ရမည့် အချိန် သူ့ဘဝတွင်ရှိလာလိမ့်မည်ဟု ယုတ်ဆွအဆုံးအိမ်မက်ထဲတောင် ထက်မမက်ဖူးခဲ့။
ဘာပဲပြောပြော သူကြိုက်သည်။
ကျေလည်းကျေနပ်သည်။ပျော်လည်းပျော်သည်။
အဲဒါဆိုဘာလိုသေးလို့လဲ?ကိုယ် ကြိုက်ရင် ပြီးရောမလား။ဘာမှ တွေးမနေနဲ့တော့။အိပ်လိုက်တော့ သီဟ။
ဤသို့ဖြင့် သီဟလည်း ဘာမှ ဆက်မတွေးနေတော့ဘဲ ပျော်အောင် အိပ်လိုက်တော့၏။
To be continued
Written by khoon sint naung
Photo crd to twitter
I don't wanna call you sayarlay(2)
ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့မလို့ သီဟခန့်ကျောင်းမသွားရချေ။ဘော်ဒါရှိကျောင်းသားတွေကတော့ စနေ တနင်္ဂနွေတောင် မအားနိုင်ပဲ အတန်းချိန်တွေ တစ်ချိန်ပြီး တစ်ချိန်ဝင်ရသည်။
သီဟခန့်လည်း ဒီဘော်ဒါမှာ အင်္ဂလိပ်စာဝင်သင်ရပြီး
သီဟခန့်ရဲ့အတန်းချိန်က မနက်အစောကြီးကတည်းက ဝင်ပြီးသွားပြီမလို့ ကျန်တဲ့ တစ်နေ့လုံး အအားရသည်ဟုဆိုနိုင်သည်။
ထို့ကြောင့် သီဟခန့် အဆောင်ပေါ်က သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲရင်း fbသုံးနေ၏။
ဟိုလျှောက်ပွတ် ဒီလျှောက်ပွတ် ပွတ်ရင်း ဟိုပို့မြင် အသည်းပေးလိုက် ဒီပို့မြင်အသည်းပေးလိုက်နဲ့ ကြာတော့ ပျင်းလာသည်မို့ မပြီးသေးတဲ့ကိုရီးယားကားကိုပဲ ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
"ဟိတ် ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဟဲ့ အမလေး အော် လန့်သွားတာပဲ
အတန်းချိန်ပြီးသွားပြီလား"
ဇာတ်ကားထဲ အာရုံရောက်နေတာမလို့ အနားကို ကောင်းကောင်းရောက်လာတာတောင် သတိမထားမိဘဲ လန့်ဖြန့်သွားရသည်။
"ဘာလုပ်နေလို့ အဲလောက်လန့်ရတာလဲ"
"ဗျာ ဇာတ်ကားကြည့်နေတာပါ ဇာတ်ကားက အရမ်းကောင်းနေတာမလို့ ဘေးကို အာရုံမရှိဖြစ်သွားတာ"
သီဟခန့်လည်း ရှင်းပြလိုက်၏။ရှေ့ကလူက ကောင်းကောင်းဆိုတာသိတာနဲ့ သီဟ ကောင်းကောင်းကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲပါ။ဘာလို့ မကြည့်ရဲရတာလဲ ဆိုရင်ကြပြန်တော့ သီဟခန့်မှာ အဖြေမရှိ။
ရှက်တာလား ကြောက်တာလား မလုံမလဲဖြစ်မိတာကြောင့်လား
သီဟခန့်မဝေခွဲတတ်
"ပြောစရာရှိလို့လာတာ။ညနေကျရင် ဆိုင်တစ်ခုခုထိုင်ရအောင်"
"ဘော်ဒါမှာလေ ဘယ်လိုလုပ်ထွက်လို့ရမှာလဲ"
"မင်းက ဆရာပဲ ၊ မင်းထွက်ချင်လို့ လို့ ပြောပြီး ကျောင်းသားတစ်ယောက်ပါခေါ်သွားချင်တယ်ဆိုပြီး ငါ့ကို ခေါ်ပေါ့"
"အော် အင်း အင်း"
"ဘာ အင်းအင်း လဲ"
ကောင်းကောင်းက မျက်လွှာချရင်းပြောနေသော သီဟကို မေးစေ့က ဆွဲယူကာ မျက်လုံးတည့်တည့် စိုက်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။
"အာ ဆောရီး တောင်းပန်ပါတယ် ဟုတ်ဟုတ်"
သီဟ ကောင်းကောင်းရဲ့ မျက်လုံးနက်နက်တွေကို ကြာကြာမကြည့်ရဲပါ။ထိုမျက်လုံးအကြည့်တွေမှာ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ သီဟတစ်ယောက်တည်းအပေါ်မှာပဲ လွှမ်းခြုံထားတဲ့ အရှိန်အဝါတစ်မျိုး ရှိနေပြီး
ထိုအရှိန်အဝါကို သီဟ ဘယ်လိုမှ မခုခံနိုင်ပဲ ပြိုယိုင်လဲရသည်။
ငါက ဆရာပဲ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ပြန်ခုခံလို့တောင် ထိုအရှိန်အဝါကား စွမ်းအားကြီးလှ၏။
အလိုလိုနေရင်းကို သီဟခန့်ကို ကြောက်စိတ်ဝင်စေကာ ငိုချင်သလိုလို ဖြစ်လာရသည်အထိ ထိုအရှိန်အဝါအောက်တွင် ဒူးထောက်ကျခဲ့ရသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျနော် မေ့သွားလို့ပါ"
သီဟ ဆက်ပြီး တောင်းပန်လိုက်သည်။မတောင်းပန်လို့လဲမရ။ကောင်းကောင်းရဲ့ ညို့ဓာတ်ပြင်းပြင်းမျက်ဝန်းတွေ သီဟခန့်ကို ဘာကြောင့်ရယ်မှန်းမသိ ကြောက်စိတ်ဝင်စေသည်။
"ထားတော့ ငါထမင်းသွားစားတော့မယ် မင်းရော စားပြီးပြီလား"
"ဟုတ် စားပြီးပါပြီ"
"အင်း အာ့ဆို ငါသွားပြီ"
"ဟုတ်"
ကောင်းကောင်းထွက်သွားခါမှ သီဟခန့် သက်ပြင်းအကြီးကြီးချလိုက်ရကာ တစ်ကိုယ်လုံးပေါ့ပါးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကောင်းကောင်းနဲ့စကားပြောရသည်မှာ အထက်လူကြီးတစ်ယောက်ယောက်နဲ့စကားပြောရသလို အမျိုးအမည်မသိတဲ့ သီဟအပေါ် အားကြီးတဲ့သက်ရောက်မှုတစ်ခုကို ခံစားနေရသည်။
အရင်ထဲက ကောင်းကောင်းကို သိပေမယ့် အရင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ခုကောင်းကောင်းလုံးဝ ခြားသွားသလို ခံစားရသည်။
ကောင်းကောင်းရဲ့ အပြုအမူအပြောအဆိုတွေက ပြောင်းသွားတာလား ၊သီဟခန့် စိတ်ကြောင့်ပဲလားတော့မပြောတတ်။
အရင်တုန်းက ကောင်းကောင်းနဲ့ စကားပြောရင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ ဘာအရှိန်အဝါမှလည်း မခံစားရသလို ဘယ်လို သက်ရောက်မှုမျိုးမှလည်းမရှိဘူး။
ကိုယ်က ဆရာဆိုတဲ့ အရှိန်အဝါကတောင် သူ့အပေါ်မှာရှိနေသေး၏။
ခုကျတော့ ငါကဆရာပဲဆိုတဲ့ အရှိန်အဝါက ကောင်းကောင်းရဲ့အကြည့်အောက်မှာ အလွယ်တကူပြိုပျက်သွားရ၏။အကြည့်လေးတင်ပါ၊ တကယ်အကြည့်လေးတင်
အပြုအမူမပါသေးဘူး အပြောအဆိုမပါသေးဘူး။
နောက်ပြီး ကြာလေကြာလေ အဲအရှိန်အဝါက ကြီးမားလာသလိုခံစားရသည်။ကြာရင် သီဟခန့် ကောင်းကောင်းရှေ့မှာ ဒူးထောက်မိတော့မလားပဲ။
..........................
ညနေရောက်တော့ ဘော်ဒါအုပ်ကို အပြင်ခနသွားဦးမယ်ပြောကာ ကောင်းကောင်းကိုအဖော်အဖြစ်ခေါ်လာခဲ့၏။
ကောင်းကောင်းက ရှေ့ကနေ ဆိုင်ကယ်မောင်း သီဟခန့်ကတော့ နောက်ကနေ အခန့်သား ထိုင်လိုက်သွားသည်။
အအေးဆိုင် တစ်ဆိုင်တွင်ရပ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား စားပွဲဝိုင်းတစ်ဝိုင်းတွင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။
ကောင်းကောင်းက ထောပတ်သီးဖျော်ရည်မှာသလို သီဟခန့်ကတော့ စတော်ဘယ်ရီဖျော်ရည်မှာ၏။ခနကြာတော့ စားပွဲထိုး တစ်ယောက်တစ်ခွက်လာချပေးသည်။
ထိုအချိန်အထိ နှစ်ယောက်သားဘာမှ စကားမစဖြစ်သေး။သီဟခန့် ဘာစကားပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိသလို ကောင်းကောင်းနဲ့ စကားပြောဖို့အတွက် ဝန်လေးနေတာလည်းပါ၏။
"မင်း bdsm ကြားဖူးလား"
နှစ်ယောက်ကြား တိတ်ဆိတ်မှုကို စတင်ဖြိုခွင်းသူက ကောင်းကောင်း။
"ဟုတ် ကြားဖူးပါတယ်"
"သိရောသိလား"
"ဟုတ် သိလည်း သိပါတယ်"
"သိလို့ရှိရင် ဘာမှတွေတွေထူးထူးထပ်မပြောချင်တော့ဘူး။
မင်း ငါ့subဖြစ်ချင်လား"
"ဗျာ"
"ငါ့ submissiveဖြစ်ချင်လားလို့ ပြောနေတာ"
ကောင်းကောင်းက နည်းနည်း စိတ်မရှည်သလိုပြောသည်။
"ဟို အဲတာက"
"ဖြစ်ချင်လား မဖြစ်ချင်ဘူးလားပဲပြော"
သီဟခန့် နည်းနည်းတွေဝေနေပြီးမှ
"ဟုတ် ဖြစ်တော့ ဖြစ်ချင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ကြောက်လို့"
"ကြောက်လို့ ဘာကို ကြောက်တာလဲ"
"အစ်ကိုလေးကို"
"ငါ့ကို?? ငါက မင်းကို ဘာလုပ်နေလို့"
"ဘာမလုပ်ပါဘူး"
"ဘာမလုပ်ရင် ဘာလို့ကြောက်နေတာ"
"မသိဘူး ဒီအတိုင်း ကြောက်တယ်"
"ကြောက်တာနောက်ထား ခု ငါမေးနေတာ ငါ့submissiveဖြစ်ချင်လားလို့ "
"ဟု ဟုတ် ဖြစ်ချင်ပါတယ်"
"Ok အဲဒါဆို နောက်ထပ် ထပ်မေးမယ် SMအထိသွားလို့ရလား"
"ဟု ဟုတ် ရပါတယ်"
"အသားနာရတာ ကြိုက်တယ်ပေါ့"
"ဟုတ် ကြိုက်ပါတယ် အစ်ကိုလေး"
"အသားနာရတာကြိုက်တယ်ဆိုပြီး အတန်းထဲမှာဆို ကျောင်းသားတွေကို အရမ်းရိုက်ပါလား"
ကောင်းကောင်းက မတီတတီပြုံးကာ မေး၏။
"အဲဒါက သူတို့စာလုပ်မလာကျလို့ ရိုက်တာပါ"
"ထားပါတော့ ငါက puppyလေးတွေဆိုရင် အရမ်းချစ်တာ မင်းရော puppyလေးမဖြစ်ချင်ဘူးလား"
ကောင်းကောင်းက ရှေ့ကထောပတ်သီးဖျော်ရည်ကို တစ်ချက်စုပ်ရင်းမေးသည်။
"Puppy? ဟု ဟုတ် ဖြစ်ချင်ပါတယ် အစ်ကိုလေးရဲ့puppyလေးဖြစ်ချင်ပါတယ်"
သီဟလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ပဲဖြေလိုက်၏။သီဟအတွက် ခုလိုစကားတွေကြားနေရတာက
ပြောနေတဲ့ ကာယကံရှင်ကောင်းကောင်းက ဘယ်လိုနေမလဲတော့မသိ။သီဟတော့ တကယ်မျက်နှာပူလှသည်။
"သေချာလို့လား"
ကောင်းကောင်းက ထပ်ပြီးconfirmသည်။
"ဟုတ် သေချာပါတယ်"
သီဟလည်း ခေါင်းအကြိမ်ကြိမ်ငြိမ့်ရင်းသာဖြေလိုက်၏။
"အဲဒါဆို ကြိုက်တဲ့အချိုရည်ဘူးတစ်ဘူးမှာလိုက်"
သီဟလည်း ကောင်းကောင်းဘာလုပ်ချင်နေလဲဆိုတာ သဘောမပေါက်သောကြောင့် ကောင်းကောင်းခိုင်းသလိုသာ အချိုရည်ဘူးတစ်ဘူးသာ လှမ်းမှာလိုက်သည်။
အချိုရည်ဘူးဆိုရင် royal Dသာ သောက်နေကျမလို့ royal Dသာမှာသည်။ခနနေတော့ waiterတစ်ယောက်လာချပေး၏။
"ဒီကိုပေး"
သီဟလည်း ကောင်းကောင်းကို အချိုရည်ဘူးပေးလိုက်သည်။
"လက်နှစ်ဖက်နဲ့လုပ်လေ "
ကောင်းကောင်း၏ မကြိုက်သလိုလေသံကြောင့် သီဟလည်း အမြန် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လုပ်လိုက်ရသည်။ခုနတုန်းက လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ပဲ အဆင်ပြေသလိုပေးလိုက်တာလေ။ မရိုမသေလုပ်ချင်လို့ မဟုတ်ပဲ အကျင့်ပါနေလို့ပါ။
"စောက်ချိုးလေးတွေတော့ ကောင်းကောင်းပြင်ပေးရဦးမှာပဲ"
"တောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကိုလေး ကျနော် မေ့သွားလို့ပါ။"
ကောင်းကောင်း၏ ဘဝင်မကျသလို လေသံကြောင့် သီဟလည်း အလျင်အမြန်သာ တောင်းပန်လိုက်ရသည်။
သီဟအချိုရည်ဘူး ကောင်းကောင်းရှေ့ရောက်တော့
"Puppyလေးဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီအတိုင်းပေးဖြစ်လိုက်လို့ ဘယ်ရမလဲ ဖြစ်နိုင်လား မဖြစ်နိုင်ဘူးလား အရင်ဆုံး စမ်းသပ်ဦးမှပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား"
"ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုလေး"
သီဟကို မေးငေါ့၍မေးလာသောကြောင့် သီဟအမြန် ခေါင်းညိတ်ရင်းဖြေလိုက်သည်။
"ခွေးလေးတွေက သူတို့သခင်ရဲ့တံတွေးကို မရွံကြဘူးလေ အဲတော့ ခု ငါ ဒီအချိုရည်ဘူးထဲကို တံတွေးထွေးထည့်ရင် မင်းသောက်မှာလား"
Written by khoon sint naung
Photo crd to twitter
(ဒီတစ်ပုဒ်က ဒီမှာ ဆက်တင်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူးခင်ဗျ။ဘာလို့ဆို ဒီတစ်ခုက ရောင်းတဲ့ အပုဒ်မလို့ပါခင်ဗျ။စုစုပေါင်း အပိုင်း ၁၉ပိုင်းပါ ပါတယ်ခင်ဗျ။တန်ဖိုးကတော့ ၅၀၀ကျပ်တည်းပါခင်ဗျ။😘
အားပေးချင်တယ်ဆိုရင် page messengerကိုလာလို့လည်းရသလို
ကျနော့ fbအကောင့်ကိုလည်းလာလို့ရပါတယ်ခင်ဗျ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100051068404117
ဒါက ကျနော့် facebookအကောင့် linkပါခင်ဗျ။
ငွေလွှဲဖို့ဆိုရင်ကျတော့ kpay ဒါမှမဟုတ် waveနဲ့လည်း ရပါတယ်။k pay waveမရှိရင် ဖုန်းဘေနဲ့လည်းရပါတယ်ခင်ဗျ။
ကျနော်က အသိတွေကို ဖုန်းဘေ ပြန်ရောင်းတာမလို့ readerတို့ လွှဲပေးမယ့် ဖုန်းဘေတွေကို ပြန်ရောင်းလို့ရပါတယ်ခင်ဗျ😘
ဝယ်ပြီးလို့ ရှိရင် ဘယ်လိုဖတ်ရမှာလဲဆိုတော့ facebook groupထဲ ထည့်ပေးပါတယ်ခင်ဗျ။ဒါမှမဟုတ်လည်း pdfဖိုင်ပို့ပေးပါတယ်ခင်ဗျ။
ဆိုတော့ အားပေးကြပါဦးနော်😘😘💙💙💙
Comments
Post a Comment