Little puppy
ကိုဗစ်ဖြစ်တော့ သခင်က ရုံးမတက်ရတော့ဘူး။
working at homeပေါ့။
ဒာပေမယ့် တစ်ပတ်ကို နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်ကလည်း ရုံးသွားရသေးတော့ working at homeကြီးပဲလည်းမဟုတ်ပြန်ဘူး။ဆိုတော့
Blended working လိုဖြစ်နေတာ။
ဘာပဲပြောပြော ကျနော့အတွက် အတူနေချိန်တွေပိုရတယ်။
တစ်နည်းအားဖြင့် playဖို့အချိန်ပိုရတာ ပြောရမှာပေါ့။
ကျနော်က သခင့်အိမ်မှာပဲနေတာလေ အဲတော့ သခင်က သူ စိတ်ပါတိုင်း ကျနော်နဲ့playတယ်။
ခုလည်းကြည့်
သခင်က ကျနော့ကို တစ်ကိုယ်လုံး အင်္ကျီ ချွတ်ခိုင်းထားတယ်။
အောက်ခံဘောင်းဘီလေးပဲ ဝတ်ခိုင်းထားပြီး
သူ့ဘေးမှာ ရပ်ခိုင်းထားတယ်လေ။
သူကတော့ ကွန်ပြူတာရှေ့အလုပ်လုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျနော့ နို့သီးလေးတွေကို လာကစားနေတာ။
တကယ် မရိုးမရွလေး။
သခင့်လက် အထိအတွေ့တွေက ကျနော့နို့သီးလေးတွေကတစ်ဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ပျံ့ သွားပြီး ကြက်သီးလေးတွေတောင် ထလာတယ်။
ကျနော့ မျက်စိလေးကိုမှိတ်ထားလိုက်တဲ့အချိန်မှာ
ကျနော့ တစ်ကိုယ်လုံး တိမ်တွေကြားထဲရောက်သွားသလို။
မိုးပေါ်ကို ဖြေးဖြေးလေးနဲ့ ညိမ့်ညိမ့်လေး ပျံတက်နေသလို။
နို့သီးလေးတွေကလည်း ဆူတင်းလာတယ်။
အထိအတွေ့တွေက ကူးစက်တတ်တယ်ထင်ပါ့။ကျနော့ကောင်လေးတောင် တင်းလာပြီ။
ကျနော့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသခင်က လုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတဲ့အသိက ကျနော့ကို ပိုပြီး ရင်ခုန်လာစေတယ်။ပိုပြီးလည်းထန်လာစေတယ်။
နောက်က အပေါက်လေးတောင် ယားချင်လာသလိုလို။ကျနော် ခနခန တံတွေးမျိုချနေရတယ်။
ရေငတ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး။ရှေ့က သခင်ကိုကြည့်ရင်း
တစ်ကိုယ်လုံးကို ရှိန်းခနဲ ရှိန်းခနဲတက်လာတဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုတွေကြောင့်။
လက်ကလေးတွေကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်မိပြီး ခြေချောင်းလေးတွေ ကုတ်ထားမိတဲ့အထိ။
ဖြစ်နိုင်ရင် သခင်ရှေ့ ခု ချက်ချင်းပဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ပြုစုပေးချင်လာတော့တာပဲ။
ဒါပေမယ့်လဲမဖြစ်နိုင်။ကျနော်က သခင့်အမိန့်အတိုင်းနေရတာလေ။
သခင်အမိန့်မပေးသေးပဲနဲ့ သွားလုပ်လိုက်ရင် လီးစုပ်ဖို့နေနေသာသာ ဆောင့်ကန်တောင်လွှတ်လိုက်ဦးမယ်။
အဲဒါကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်ချင်နေတဲ့ စိတ်ကို အတင်း ချုပ်တည်းပြီး သခင့် ခွင့်ပြုပေးထားတဲ့ သာယာမှုအောက်မှာပဲ ခန္ဓီပါရမီဖြည့်ကျင့်နေရတော့တယ်။
ဒီလိုသည်းခံနေနိုင်ဖို့ဆိုတာ တစ်ကယ်မလွယ်တာသိလား။
ဘာနဲ့သွားတူလည်းဆိုတော့ တစ်ရက်လောက်ထမင်းမစားရတဲ့ လူရှေ့မှာ သူ့ကြိုက်တဲ့စားစရာတစ်ခုခု ချထားပေးသလိုပဲ။
ခုလည်း ကျနော် ဒီလောက်ထန်နေပါရဲ့ နဲ့ ရှေ့မှာလည်း လီးတစ်ချောင်းလုံးကြီး အဆင်သင့်ရှိနေပါရဲ့နဲ့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး။
ဘယ်လိုမှသည်းမခံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ဒါပေမယ့်လည်း ကျနော့အတွက် ဒါတွေက ရိုးအီနေပါပြီ။
ခနအကြာမှာ သခင်က ကျနော့ကို သူ့စားပွဲအောက်မှာ ပတ်လက် လှဲနေဖို့ပြောတယ်။
သိလိုက်ပါပြီ။
သခင် ဘယ်လိုလုပ်တော့မလဲဆိုတာကို။
ကျနော်လည်း သခင့်အမိန့်အတိုင်း သခင်အလုပ်လုပ်နေတဲ့ စားပွဲအောက်မှာ လှဲနေလိုက်တယ်။
လှဲပြီးပြီးချင်း ဘယ်လောက်မကြာပါဘူး။ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကျနော့ ပါးစပ်ပေါ်ကို တက်နင်းလာတယ်။
နောက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျနော့ရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလောက်မှာ ထကြွနေတဲ့ဟာလေးအပေါ်ကို။
ကျနော်လည်း သခင့်ရဲ့ ခြေဖဝါးတွေကို လျက်ပေးလိုက်တယ်။
အသန့်ကြိုက်တဲ့ သခင့်ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်းပါပဲ။
ဘာအနံ့အသက်ရယ်မှမရှိဘူး။ဆပ်ပြာနံ့လေးသင်းသင်းလေးနဲ့
နူးနူးညံ့ညံ့ သခင့် ခြေဖဝါးတွေကို ကျနော် အားရပါးရ လျက်ပေးနေလိုက်တယ်။
ကျနော်အရမ်းကြိုက်တာပဲ သိလား။သခင့်လီးလောက် မကြိုက်ဘူးပေါ့လေ။
သခင့်ခြေထောက်က ကျနော့ပါးစပ်ပေါ်မှာ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်ဆွဲ ပေးနေတယ်။
ကျနော်ကလည်း လျှာလေးနဲ့ သခင့်ခြေဖဝါးကို ကစားပေးနေလိုက်တယ်။
ဟော နောက်ပြီး သခင်က သူ့ခြေမကို ကျနော့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးနေပြန်ပြီ။
ကျနော်လည်း ကလေးလေးတွေ ပိုက်ချိုချဉ် စုပ်သလိုစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။
သခင့်အမြင်မှာတော့ ကျနော်က ချိုချဉ်စုပ်သလို စုပ်နေတာပေါ့။ဒါပေမယ့် ကျနော့စိတ်ထဲမှာတော့ သခင့် လီးကို စုပ်ပေးနေသလိုမျိုး မှန်းစုပ်နေတာဗျ။
ခုဆို ကျနော့လက်ချက်နဲ့ သခင့် ခြေမ ဖြူဖြူသန့်သန့်လေးတစ်ခုလုံးတံတွေးတွေ ရွဲစိုနေပြီ။
သခင်ဆိုတာကလေ တကယ် ဒေါင်းမျိုး သိလား။ သခင့်ကိုယ်ပော်မှာ ကြည့်မကောင်းတဲ့ နေရာ တစ်နေရာမှကို မရှိတာ။
ခု ခြေမလေးကိုပဲ ကြည့်တော့။ ဖြူဖြူသွယ်သွယ် ခြေမလေးပေါ်မှာ
အမွှေးနက်နက်လေးတွေနဲ့။လုံးဝ စက်ကဆီပဲ။
သခင့်ခြေမ ကြည့်ရင်းတောင် ကျနော် ထန်လို့ရတယ်။
ကိုယ်ဖက် ကိုယ်ယက်တဲ့ လိပ်မျိုးလို့ ပြောရင်လည်း ပြောပာစေတော့။
ဘုရားသခင်ရဲ့ အကောင်းဆုံးလက်ရာဖြစ်တဲ့ လူစီဖာကို ယှဉ်နိုင်လောက်အောင် ကျနော့သခင်က ချောတာ။
သခင့်နောက်ထပ် ခြေထောက်တစ်ချောင်းက ကျနော့ရဲ့ ထန်နေတဲ့ ပစ္စည်းလေးပေါ်မှာ သခင်က ဖြည်းဖြည်းလေးစီ ပွတ်ဆွဲရင်း ကစားနေတယ်လေ။
ကျနော့ရဲ့ လက်ရှိခံစားနေရတဲ့ ခံစားချက်ဖော်ပြဖို့ စကားလုံးတောင် မရှိတော့ပါဘူး။
ခုအချိန်မှာ ကျနော် သေသွားခဲ့ရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်တယ်လို့တောင် ပြောလို့ရတဲ့အထိ။
"အင်း ဟင်းးးးး"
ကျနော် ပားစပ်က အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။
သခင့်က ကျနော်ကို တစ်ချက် ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ကျနော်ထန်နေတာကြည့်ပြီး သခင်က တစ်ချက် ပြုံးလိုက်လေရဲ့။
နောက်ပြီးကျတော့ သခင်က သူ့ခြေထောက်နဲ့ ကျနော့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးနေတယ်။
ခင်ဗျားတို့ စားပွဲပေါ်မှာ စာလုပ်နေရင်း ခွေးလေးဖြစ်ဖြစ် ကြောင်လေးဖြစ်ဖြစ် အောက်မှာရှိနေရင် ခင်ဗျားတို့ခြေထောက်နဲ့ ကလိတတ်ကြတယ်မလား။
ကျနော်လည်း အဲလိုကလိခံနေရတာ။ကျနော်ကတော့ သခင့်ရဲ့ ခွေးလေးပေါ့။
"ခွေးပေါက်လေး ထန်နေပြီလား??"
သခင်က ကျနော့ကို မေးနေတယ်။ကျနော်လည်း ခေါင်းလေး တဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ခွေးလေးတွေလို ရင်ဘတ်နားကပ်ထားရင်း ပါးစပ်ကလည်း ခွေးလို ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"ဝုတ်ဝုတ်"
သခင်က တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့အလုပ်သူ ပြန်လုပ်နေတယ်။
သခင်က ကျနော့ကို ချစ်စနိုးနဲ့ ခေါ်တဲ့နာမည်က ခွေးပေါက်လေးတဲ့လေ။
ကျနော်ကတော့ အဲလိုအခေါ်ခံရရင် အရမ်းကြိုက်တာပဲ။ပျော်တာမှလေ ကျနော့နှလုံးသားလေး ဝါဂွမ်း ဆီထိသလို ပီတိဖြစ်တဲ့အထိ။
အဲအချိန်ဆို ကျနော် သွားစိလို့ကို မရတော့ပါဘူး။မျက်နှာကြီးကို အိနြေ္ဒမဆယ်နိုင်ပဲ ပြုံးဖြီးနေမိတာ။
ဘာပဲပြောပြော ခုချိန်မှာ သခင့်ဟာကြီးကို အရမ်းလိုချင်နေပြီ။
ဒါပေမယ့်လည်း သိပါတယ်။ သခင် မပေးမယ်မှန်း။
ကျနော့ကို ဒီအတိုင်းသပ်သပ် ကစားနေတာ။
ဘာပဲပြောပြော သခင့်ကို ချွဲကြည့်လိုက်မယ်လေ။
အဲဒါနဲ့ ကျနော် သခင့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်လိုက်တယ်။
"ဝုတ်ဝုတ်"
သခင် ကျနော့ကို ငုံ့ကြည့်လာတယ်။ ကျနော် သခင့်ကို တောင်းပန်ခယ သလို သနားစရာမျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်။ပါးစပ်ကလည်း ဝုတ်ဝုတ်လုပ်ရင်းနဲ့ပေါ့။
သခင် ကျနော့မျက်လုံးတွေကို ကြည့်တာနဲ့ နားလည်မှာပာ။သခင်ဆိုတာက ကျနော့ကိုယ်တိုင်တောင်မသိတဲ့
ကျနော့စိတ်ထဲက အကြောင်းတွေကိုတောင် သိတယ်လေ။
"ကိုယ့်အလုပ်လုပ်နေတယ်လေ"
ဝုတ်
ဝုတ်ကို နှစ်ခါတောင် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး။တစ်ခါတည်းနဲ့တင် အသံက တိုးတိမ်သွားတယ်။မျက်နှာလေးလဲငယ်ကျသွားမိတာပေါ့။
ဒါပေမယ့်လဲ သခင်က ဂရုမစိုက်ပါဘူး။သူအလုပ် သူပြန်လုပ်နေတယ်။
အဲဒာနဲ့ ကျနော်လည်း သခင်ပေးသလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်လိုက်ရတော့တယ်။
The end
Written by khoon sint naung
Photo crd to twitter
Comments
Post a Comment