ဆောင်းလေပမာညီ

 

ဆောင်းလေပမာညီ 

 ထူးခြားဘာသာပြန်မှီငြမ်းသည်

အခန်း-၁

(ဒီဇာတ်လမ်းကို၊ ပထမ အတွေး က တိုက်ရိုက်ဘာသာပြန်မလားလို့၊ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း နဲ့ စာရေးသူက ဇာတ်လမ်းကို အရမ်း ဆွဲလာတယ်၊ နောက်တော့ တချို့ အိုင်ဒီယာတွေက ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ဟာတွေ တော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ တချို့ စာဖတ်သူ တွေ တော့ ကြိုက်လိမ့်မယ်၊ နောက်ပြီး သူ့ ဇာတ်လမ်းက လည်း အခန်းပေါင်း များစွာကို နှစ်ပေါင်း များစွာ ရေးခဲ့ ပြီး ခု ထိ မပြီးနိုင်သေးဘူး၊ ခု ရော ဆက်ရေးဦးမှာလား လည်း မသိဘူး၊ ကျနော် တောင် အစပိုင်း စဘာသာပြန်ထားပြီး မှ သူ့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ဖတ်တော့ နောက်ပိုင်းလည်း သိပ်မကြိုက်တော့ ဘူး၊ ခွိ၊ အဲဒါနဲ့ ဘာသာပြန်၊ မှီငြမ်း ဆိုပြီး လုပ်ချလိုက်တယ်၊ ကိုယ်တိုင်ရေး မု တွေ ပျောက်နေတဲ့ အချိန် သူ့ ဇာတ်လမ်း ဘာသာပြန်ပေးမယ်၊ ကိုယ့် အိုင်ဒီယာ နဲ့ မကိုက်တာဆို နည်းနည်း ပြင်ရေးမယ်၊ အဲလို စိတ်ကူး ကြောင့်ပါ၊ မူရင်း ရေးသူ ရဲ့ လုပ်အားကို အလွဲသုံးစား လုပ်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲလောက် အရှည်ကြီးကို ဘာသာပြန်ဖို့ ကျတော့ ကိုယ့် အချိန်တွေလည်း အများကြီး သုံးရတာမဟုတ်လား၊ ကဲ စမ်းဖတ်ကြည့်ကြဗျာ၊ စာဖတ်သူတွေ အကြိုက်ပေါ် မူတည်ပြီး ဆက်ရေးဖို့ မရေးဖို့ က စဉ်းစား တာပေါ့။)

#ထူးခြား

အခန်း၁။

ကျနော့် အမည်က ဟိန်းဇော်ထူး၊ အသက် ၃၀ ၊ ကျနော့် မိန်းမ အမည်က ခိုင်မြတ်သူ၊ အသက် ၂၃ နှစ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား က ရန်ကုန်မြို့ ဆိပ်ငြိမ်ရပ်ကွက် တခု မှာ နေတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ် လောက် က မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ ကြပြီး သားကလေး တယောက် မွေးခဲ့တယ်။ ကျနော် က ကုမ္ပဏီတခုက မန်နေဂျာ ဆို တော့ သူတို့ က ကျနော့် ကို အဲဒီ နေရာမှာ အိမ်လေးတလုံး ငှားပေးထားတယ်။ ကျနော့် ဝင်ငွေ ကလည်း ကောင်းတာ မို့ မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်မှာပဲ နေပြီး ကလေးကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ဂရုစိုက်ပြုစုထိန်းကျောင်း ပြီး၊ အိမ်မှုကိစ္စ မှန်သမျှ လည်း သူပဲ လုပ်တယ်။ အိမ်ကို လည်း အမြဲတန်း ရှင်းလင်း သန့်ပြန့် နေအောင် လုပ်ထားပြီး ဒက်ကရေးရှင်း လည်း ကောင်းကောင်း လုပ်ထားတတ်တော့ အိမ်လာလည်တဲ့ ဧည့်သည်တိုင်း က ပထမဆုံး အကြိမ် အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ အံ့သြချီးမွမ်း မိကြတယ်။ 

ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်ရေး ကလည်း အရမ်း အဆင်ပြေချောမွေ့ ပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် ချစ်တယ်၊ ဂရုစိုက်တယ်၊ လိင် ကိစ္စ လည်း အတိုင်အဖောက် ညီတာမို့ ဘာမှ ကို ပြောစရာ မရှိတဲ့ အိမ်ထောင် ကလေး လို့ ဆိုရမှာပါပဲ။ အိပ်ယာဝင် ကိစ္စ မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က ပုံမှန် သံဝါသ ပြုကြတဲ့ လင်မယား တွေ အတိုင်း ပါပဲ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား အထူးအဆန်း လိင်ကိစ္စ တွေလည်း မလုပ်ကြပါဘူး။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ ယှဉ် ရင် ကျနော် ဟာ သာမာန် သူလို ငါလို ယောက်ျား တယောက်လို့ ဆိုရမှာပါ။ ဘာလို့ ဆိုတော့ ကျနော့် မှာ ဘာ ထူးခြားချက်မှ မရှိပါ။ ဆိုလိုတာက၊ ရုပ်ချော၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း စသဖြင့် ဂုဏ်အင်္ဂါတွေ ပေါ့။ မိန်းမ ကတော့ ရုပ်ချောတယ်၊ အသား လတ်တယ်။ ဖြူဖွေး နု နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ တော်တော် လေး ဝင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့ အပြင် ရှော့ပင်း တွေ ဘာတွေ သွားလိုက်ရင် ယောက်ျား တွေရဲ့ မျက်လုံး တွေက သူ့ မျက်နှာ နဲ့ ကိုယ်လုံး ပေါ် မှာ တဝဲလည်လည် ရှိကြတယ်။ ပြောရမယ် ဆိုရင်တော့ ဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ် ပေါ့။ အဲလို အပြင် စျေးဝယ်တို့ ၊ အလည်တို့ ထွက်ပြီး အိမ်ပြန်လာတိုင်း ကျနော်က သူ့ ကို စ လေ့ ရှိတယ်။ ဘယ်ဘဲ ကတော့ ဘယ်နေရာ မှာ ဘယ်လို ကြည့်နေတာ ပေါ့၊ သူက လည်း ကျနော့် ဆီက အဲလို ဟာမျိုး ပြောတာတွေကို သဘော ကျတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်က တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်း တယ်လို့ ပြောလို့ ရတယ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား က တခါတလေ၊ တခြား စုံတွဲတွေရဲ့ ကိုယ်လုံး တွေ ပုံသဏ္ဍာန် တွေကို တယောက်နဲ့ တယောက် ပြန်ပြော သုံးသပ်ဆွေးနွေး မိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အတိုင်းအတာ တခု အထိပေါ့၊ သူက လည်း ကျနော့်ကို ခင်ပွန်း ယောက်ျား တယောက် ဆိုတဲ့ ရီစပက် ရှိသလို ကျနော်က လည်း သူ့ အပေါ် ရီစပက်ထားတယ်။ 

အိပ်ယာပေါ် က အကြောင်းကို ပြန်ကောက်ရရင်၊ ကျနော်တို့ လိင်ကိစ္စ ကတော့ သာမန်ပဲ လို့ ပြောရမယ်။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ကျနော်က နဂိုကတည်းက ကျနော်က သာမန် ခပ်ပျော့ ပျော့ သမား၊ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ အကိတ် နဲ့ ဆက်ဆီ ဆိုတော့ သူ့ကို ဘယ်လို မှ မဖြို နိုင်ဘူးလေ၊ သူက အိပ်ယာပေါ် မှာ ဆိုရင် အရမ်း တက်ကြွတယ်။ တခါတလေ ကျနော် သိပ် စိတ်မပါရင်တောင် သူက အစပျိုး ပြီး မရရအောင် ဆွပေး တာနဲ့ ကျနော် စိတ်ထ လာပြီး လုပ်ဖြစ်ရတာ တွေ ရှိတယ်။ နောက်တခု က တော့ ကျနော့် လီး ပဲ ၊ လီးက သိပ်အသေးကြီး မဟုတ် တောင်လာရင် တော့ ငါးလက်မခွဲ လောက် တော့ ရှိပါတယ်။ လုံးပတ် ကလည်း ပုံမှန်လို့ ဆိုရမယ့် အရွယ်ပါ။ မိန်းမ က ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်း နဲ့ စကား ပြောလို့ ရတဲ့ လုံးပတ် ဆိုက် ပေါ့ ဗျာ၊ စကားတော့ ပီချင်မှ ပီမှာပေါ့၊ ဟဲဟဲ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က တော့ ဘာမှ မပြောဘူးဗျ။ လီးဆို ဒါလောက်က ပုံမှန်ပဲလို့ သူလည်း လက်ခံထားတယ်။ 

မိန်းမ က အသန့် အပြန့် ကြိုက်တယ်၊ သူ့ စောက်မွှေး တွေကို ပုံမှန်ရိပ်တယ်၊ ဂျိုင်းမွှေး ဖင်မွှေး အကုန်၊ ပြောင်စင် အောင် ရိပ်ပြီး အမြဲတမ်း သန့်ရှင်းအောင်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ် တွေ ဖင်တွေကလည်း သူ့ ပေါင်သား ဖင်သား တွေနဲ့ အရောင်အတူတူ ပဲ ၊ ဆိုလိုတာက နူတ်ခမ်း အတွန့် ကြီး မဲနေတာတွေ နီနေတာတွေ ဖင်ပေါက် မဲနေတာတွေ ဘာမှ မရှိဘူး။ အဲဒါကြောင့်လည်း ကျနော် က သူ့ကို လျှာကျွေး ရတာ အရမ်း သဘောကျတာ၊ စောက်ဖုတ်တို့ ဖင်ပေါက် တို့က တစက်မှ ရွံစရာ မရှိဘူးလေ။ တလကို တခါ သို့ မဟုတ် နှစ်လ တခါလောက် အနီးအနား ခရီးတိုလေး တွေ ထွက်ပြီး ဟော်တယ်တို့ အနားယူစခန်း တို့ မှာ ကျနော် တို့ ရဲ့ ရိုမန်းတစ်၊ အချစ် စခန်းလေး သွားသွား ဖွင့်လေ့ရှိတယ်။ အတိုချူံး ရရင်တော့ ကျနော်တို့ လင်မယား နဲ့ သားကလေးက မိသားစု  ဘဝကို အလွန် ပျော်ရွှင် စွာနဲ့ နေထိုင် နေကြတယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်တို့ အိမ်နီးနားချင်း အချို့ ဆို ကျနော် တို့ကို မနာလို တောင် ဖြစ်ကြတယ်ထင်ရတယ်။ အဲ ကျနော် တို့ ရဲ့ အိမ်နီးချင်း ဦးသာဒင် ဆိုတဲ့ လူကြီး တယောက်က လွဲလို့ ပေါ့။ 

ဦးသာဒင်ကြီးက အသက် ၅၅ နှစ်လောက် ရှိပါပြီ၊ ကျနော် တို့ နဲ့ လည်း အလွန်ရင်းနှီး ပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အရမ်း ကို သံယောဇဉ် တွယ်မိသွားတာက မနှစ်က သူ့ မိန်းမ ဖြစ်သူ အက်စီးဒန့် ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွား ကတည်း ကဆိုပါတော့၊ အရင်က သူ့ မိန်းမ က ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ဝန် ဆောင်ထားချိန် ရော ကလေး မွေးကာစ မှာ ရော၊ အရမ်းဂရု စိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက် တီးတိုးဖေါ် တီးတိုး ဖက် ဖြစ်ခဲ့တယ်လေ။ အခု တော့ ဦးသာဒင်ကြီး တယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့ တော့ ကျနော်တို့ ကလည်း သနားဂရုဏာ ဖြစ်မိတာပေါ့၊ တခြား အိမ်နီးချင်း တွေက မေးထူးခေါ် ပြော အပေါ် ယံ ဆက်ဆံ ကြ ပေမဲ့ ကျနော် တို့ တကယ့် စိတ်ရင်း နဲ့ ဆက်ဆံ မိတာ ဦးသာဒင် တယောက် ပဲ ရှိတယ်လေ။ သူ့ မယား ဆုံးသွားတော့ ဦးသာဒင် ကြီးက တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ တာမို့ အရက် နဲ့ ပဲ နှစ်ပါး သွားနေတော့ တယ်။ သူ့ မှာ ဘယ်ဆွေမျိုး မှ လည်း ရှိပုံမပေါ် ၊ ခိုင်မြတ်သူ က တခါတလေ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်သွား အစားအသောက် လေး ဘာလေး သွားပို့ပေး၊ အဝတ်အစား တွေ ဘာတွေ အဝတ် လျှော်စက် ထဲ ထည့်ပေး၊ အိမ်ကို ဖုံခါ တံမြက်စည်းလှဲပေး သွားလုပ်ပေးလေ့ ရှိတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ သနားစရာ ကောင်းတဲ့ အခြေအနေ ကြောင့်လည်း ခိုင်မြတ်သူ သွားကူညီပေးနေတာကို ကျနော့် မှာ ပီတိဖြစ်ရသေးတယ်။ 

အဲလို နဲ့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်နှစ် ကျော် လောက်မှာပဲ ကျနော် တို့ရဲ့ ကာမ ဆက်ဆံ တဲ့ အရှိန် က တဖြည်းဖြည်း ကျလာခဲ့တယ်။ အိမ်ထောင်ကျကာစ နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် လိုးဖြစ်တဲ့ ရက်တွေက တဖြည်းဖြည်း ကျဲလာခဲ့ရတယ်။ ကျနော့် အတွက် လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု တွေ သိပ်မရှိတော့ အော ကားတွေ ကို ပြန်ကြည့်ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပဲ တီဗီ ကို ဆင်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရှေ့ မှာပဲ ကျနော် အောကားတွေကို ကြည့် နေလိုက်တယ်။ သူက လည်း ဘာမှ မပြောပါဘူး။ တခါတလေ သူလည်း ဝင်ကြည့်ပါတယ်။ ကြည့်ရင်း နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထ လာကြရင် လိုးပွဲ ကောင်းကောင်း ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ နောက် တော့ အောကား တွေ ကို အကြောင်းအရာတွေ တခုပြီး တခု ပြောင်းကြည့်ဖြစ်လာတယ်။ MILF တို့ အုပ်စုလိုက် မုဒိန်းကျင့် တာတို့၊ မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်တာတို့ စသဖြင့်ပေါ့။ နောက် တော့ ဆွင်းဂါ တို့ ကပ်ကိုး တို့ ဆီ ရောက်လာတယ်။ ပထမပိုင်း ကျနော် တို့ အဲဒီ အသုံးအနှုံး ကို သိပ်နားမလည်ဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မေးတယ်။ ကျနော်လည်း သိပ် မသိဘူးပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ဂူဂယ်ခေါက် ပြီး ရှာလိုက်တယ်။ ဆွင်းဂင်း ဆိုတာ လင်မယား စုံတွဲတွေ သူ့ မယား ကိုယ်လိုး ကိုယ့်မယား သူ့ ပေးလိုး တာပေါ့။ ကျနော် တို့ အတွက် က အဆန်းဆိုတော့ ရုပ်ရှင် အနေနဲ့ လုပ်ရိုက်တာပါ၊ အပြင် မှာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးပေါ့၊ ရီပဲ ရီလိုက်ကြတယ်။ 

နောက်နေ့ ရုံးရောက်တော့ မကျေနပ်သေးပဲ အင်တာနက်မှာ ထပ်ရှာကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ မယား ကိုယ်လုပ်၊ ကိုယ့်မယားသူလုပ် ဆိုတာက နည်းနည်း တော်သေးတယ်။ ကပ်ကိုး ဆိုတာကို ကျနော် က ဘဝင် မကျနိုင်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ ကြည့်ပြီး ကြား ပြီး ဘယ်လို များ အရသာခံသလဲပေါ့။ အဲဒါနဲ့ ကပ်ကိုး ကို အင်တာနက်မှာ ရှာကြည့်လိုက်တော့ အမ‌လေးဗျာ များလိုက်တဲ့ ဆောင်းပါးတွေ ၊ ပို့စ်တွေ။ စတိုရီတွေ။ အင်တာနက်၊ ဖေ့ဘုပ်၊ ယူတု၊ နောက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှာ‌ရော၊ ဖိုရမ် ဆွေးနွေးခန်းတွေမှာရော၊ နောက်တော့ မြန်မာ ပွင့်လင်းရသစာပေ တွေ ရေးတဲ့ တင်တဲ့ ဆိုက်တွေမှာ ဇာတ်လမ်းကောင်းကောင်းနဲ့ ဝတ္တုတွေပါတွေ့တော့ ဒေါင်းလိုက်တယ်။ အဲ ပြီးတော့ ဇတ်လမ်းလေး တခု အစပျိုးထားတာ ဖတ်မိလိုက်တော့ အဆုံးထိကို ဖတ်မိသွား တယ်။ ဇာတ်လမ်းက လင်မယား နှစ်‌ယောက် ယောက်ျားက မိန်းမ ဖြစ်သူကို သူ့ အိမ်နီးချင်း ဘဲတဗွေနဲ့ နေခိုင်း ပြီး အဲဒီကောင် မသိအောင် ချောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်း။ အဲဒီ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ရင်း ဖင်ရင်း ကျနော့် လီး မတရား တောင်လာတာ၊ ဇာတ်လမ်းလည်း ပြီးရော ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်အကြည်တောင် စိမ့် ကျလာနေပြီ။ 

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် ဖုံးက ထမြည်လာတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ပေါ့။ သူက ဒီအချိန် အမြဲတမ်း ခေါ်နေကြလေ။ သူက ကျနော် နေ့လည်စာ စားပြီးပလား လို့ လှမ်းမေးတာ။ အခု သူက အန်ကယ်ဦးသာဒင် အိမ်မှာ ရောက်နေတယ်တဲ့၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲ ဒိန်းကနဲ ဝင်လာတာက ခုနက ဖတ်ထားတဲ့ ဇာတ်လမ်း၊ ကျနော် မိန်းမကို ဖုံးမှာ ဘာမှ တောင် သေခြာ ပြန်မပြောဖြစ်ပဲ ဖုံးကို ကမန်းကတမ်း ချပြီး ရုံးက အိမ်သာ ဆီကို အမြန် ပြေးသွားလိုက်မိတယ်။ ရုံးက အိမ်သာ ထဲ မှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် အဖြစ် ဂွင်းထု မိတာပဲ။ အဲဒီ ကပ်ကိုး ဆို တဲ့ စကားတလုံး ကြောင့် ပါပဲ။ 

ညကတော့ ကျနော် အရမ်းကို စိတ်တွေ ထ နေလို့ ခါတိုင်းလို အောကား တွေ ဘာတွေ ကြည့်မနေတော့ ဘူး။ မိန်းမ ကို အကြမ်းပတမ်း ပဲ တက်လိုး ပြစ်လိုက်မိတယ်။ မိန်းမ ကတော့ အကြိုက်တွေ့ နေတာပေါ့။ အဲလို အလိုးမခံရတာ ကြာပြီကိုး။ ပြီးလို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပြီး တာကို အောက်လျောဆင်း ပြီး ကိုယ့်လရည်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ကုံးလျှက် မိတယ်။ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ရင်း စုပ်ရင်း နဲ့ မိန်းမ တယောက် သူ့ ရီးစား အသစ်နဲ့ လိုးလာပြီးလို့ သူ့ လရည်တွေကို ကျနော် က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေ တယ်လို့ တွေး ပြီးတော့ လီးက ပြန်တောင်လာပြန်တယ်။ ကျနော် အဲလို တအားထန်နေတာကို မိန်းမကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ မျက်နှာလေး တောင် နီပြီး ရှက်သွေးဖြန်းလို့၊ ကျနော့် လီးကို လည်း ကုံးစုပ်ပေးတယ်။ ကျနော့် ဂွေးဥ တွေကို တောင် တခါမှ မစုပ်စဘူး စုပ်ပေးလာတယ်။ သူ့ နို့သီးခေါင်းတွေက မာတောင် ကျစ်နေ တာ တောင်ထိပ်တွေလို ချွန်မြ နေတယ်။ အဲလို မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အချိန် နှစ်နာရီ နီးပါး ၊ လိုးလိုက် နားလိုက် လိုးလိုက် နဲ့ ပွဲဆက်တိုက် ကြမ်း ပြီး သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်းပြီး အိပ်ယာပေါ် ဖက်လို့ နားနေကြတယ်။ မိန်းမ က ထူးထူးခြားခြား ဒီနေ့ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ လို့ မေးတယ်။ ကျနော် လည်း ခဏတော့ တွေဝေပြီးမှ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို လူစိမ်း တယောက်က လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီး လိုးနေမိတာ။ ပြီးတော့ အဲဒီကောင် ပန်းထည့် သွားတဲ့ လရည်တွေကို ကျနော်က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး နေတာလို့ တွေးနေမိတာလို့။ အဲလို လဲ ပြောရော မိန်းက က ကုတင် ပေါ်က နေကြမ်းပေါ် ဆင်း မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကျနော့်ကို ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ လို့ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်ရင်း မေးတယ်။ 

"မသိဘူး မြတ် ရယ်၊ မြတ်ကို လူစိမ်း တယောက်က လိုးးနေတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတာ နဲ့ မောင် စိတ်တွေ တအားထ လာရတော့ တာပဲ" 

မိန်းမ က မျက်နှာမှာ ဝေခွဲမရတဲ့ ပုံနဲ့ ၊ ကုတင်စောင်း မှာ ပြန်ထိုင်ပြီး။ ကျနော့် ကို ဘာတွေ ဖြစ်နေရတာလဲ လို့ ထပ်မေးတယ်။ ကျနော်လည်း အမှန်အတိုင်းပဲ၊ အွန်လိုင်း မှာ သွားပြီး ကပ်ကိုး အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖတ်ရင်း ဇာတ်လမ်းတွေ တွေ တွေ့တာနဲ့ ဖတ်ကြည့်လိုက်မိပြီး စိတ်တွေ ထလာရတဲ့ အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် လက်တော့ ကို ယူပြီး ကျနော် ဒီနေ့ ဖတ်ခဲ့ တဲ့ အကြောင်း အရာတွေ ဆောင်းပါးတွေ ဇာတ်လမ်း တွေကို သူ့ ကို ပြလိုက်တယ်။ 

မိန်းမ က ရိုးလည်း ရိုးတယ်။ ကျနော့် ကို လည်း ယုံကြည်တာမို့ အားလုံးကို အကြမ်းဖျဉ်း ကြည့်လိုက်ပြီး၊

"အင်း ကပ်ကိုး အကြောင်းတွေးပြီး မောင် ဘာလို့ စိတ်ထလာရသလဲ ဆိုတာတော့ မြတ်လည်း မသိဘူး။ အဲဒါတွေက စိတ်ကူးယဉ် တွေ ပဲလေ။ တကယ်လည်း ကိုယ့်မိန်းမ ကို တခြားလူစိမ်းတယောက်က လိုးနေတာ ကြည့်ပြီး စိတ်ထ နေတယ်ဆိုတာ တကယ့် ဘဝမှာ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ၊ စိတ်ကူးယဉ် သက်သက် ပဲ ဆိုတော့။ တကယ်လည်း မောင်က မြတ်ကို အဲလို တွေးပြီး စိတ်ကူးယဉ်ပြီး အခု ညလိုသာ ပွဲကြမ်းမယ် ဆိုရင်တော့ ဘာမှ ကို ပြဿနာ မရှိပါဘူး။ ဒီနေ့ ည ကတော့ မြတ်အတွက်လည်း အရမ်းကို ကောင်းရတဲ့ ညတညပါ မောင်"

"ဟုတ်တယ် မောင့် ကို မြတ် နားလည်ပေးနိုင်လိမ့် မယ်ဆိုတာ မောင် သိတယ်။ မောင် အရင်က အဲလို မှ မဟုတ်တာ။ အခု အဲဒီ ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ မင်းသမီး နေရာမှာ မြတ်ကို သွားသွား အစားထိုး နေမိရင်း စိတ်တွေ ထကြွလာရတယ်"

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ခနတာ ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ ပြီးတော့ မှ ကျနော်က ပဲ စပြီး။

"အချစ် သိတယ်မလား အချစ်ကို ရှော့ပင်း စန်တာ ထဲမှာ တခြား အပြင်နေရာ တွေမှာ လူတွေ က ဝိုင်းပြီး ငမ်းကြတာ အရင်က မောင့် စိတ်ထဲ ဂုဏ်ယူနေတာပဲ ရှိတယ်။ အခု ကျတော့ အဲဒါတွေ ပြန်စဉ်းစား လိုက်မိ တော့ မောင် စိတ်အရမ်းထလာရတယ်။ မောင့် မိန်းမ အကိတ်ကို လူတွေက စိတ်နဲ့ ဝိုင်းလိုးနေကြတာကို တွေးမိနေပြီလေ"

ခိုင်မြတ်သူ က ရီလိုက်ရင်း၊ 

"ခစ်ခစ် မြတ်လည်း သိပါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်က ကိုယ့် လင်သား အပေါ် မှာ ဘယ်တော့ မှ သစ္စာဖေါက် မှာ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ လုံးဝ လုံးဝပါ"

နောက်တော့ မိန်းမ က ရေချိုးခန်း ရှိရာကို လမ်းလျှောက် သွားရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် တံခါးကို ပြန်မပိတ်မှီ နောက်တောက်တောက် မျက်နှာနဲ့၊

"ကိုဟိန်းဇော်ထူး ကျမ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနိုင်မလားရှင် ၊ ကျမ ဘဲကြီးက တအားလိုး သွားလို့ စောက်ဖုတ်ကလေး ကျိမ်းနေလို့ပါ၊ ခစ်ခစ်"

လို့ ပြောရင်း တံခါးကို အမြန်ပိတ်သွားပါတယ်။ အဲလို ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်ပြီး သွေတွေ ဖြန်းကနဲ ပူသွားသလို လီးကြီးကလည်း ဒိန်းကနဲ ‌ထောင်မတ် လာပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲရင်းက ထောင်မတ်လာတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ မိန်းမ က ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော် မျက်စေ့လေး မှေးပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော်  တခြား လူစိမ်းတယောက်နဲ့ သူနဲ့ လိုးနေတာကို မှန်းပြီး ထုနေပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက် သွားတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ကို တိတ်တိတ်ကလေး လက်နောက်ပြစ် မတ်တပ်ရပ်လို့ ကြည့်နေတယ်။ ခနနေတော့ ကျနော့် အတွက် ဒီနေ့ အဖို့ လေးကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်တွေကို အိပ်ယာပေါ် ပန်ထုတ်ရင်း ပြီးသွားရပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဒီနေ့ တအားတဏှာကြွ နေတာကို ပြုံးပြုံးတုံးတုံး နဲ့ ကြည့်နေရင်း၊

"အမလေး ဒါ ဒီနေ့ အဖို့ သုံး ကြိမ်မြောက် မဟုတ်လားမောင်"

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က ။

"ဟင့်အင်း လေးကြိမ်မြောက်၊ မောင် ရုံး မှာ တခါထုပြီးပြီ"

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ က ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ပဲ၊ 

"အား မောင် ခုလို တအားထန်နေတာ မြတ် ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာပဲ၊ မောင် တကယ်ပဲ မြတ်ကို တခြား လူစိမ်း တယောက် နဲ့ နေတာကို ကြည့်ချင်နေတာလား"

လို့ မေးလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော် ခုန ထုနေတုန်း မိန်းမ ဘေးကနေ ရပ်ကြည့်နေတာကို သတိရသွားတယ်။ နည်းနည်းလည်း ရှက်သွားတယ်။ 

"မြတ် ရယ်၊ အဲဒီ စိတ်ကူးယဉ် တွေက အဲဒီ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်လိုက်မိပြီးမှ ဖြစ်လာတာပါ။ မောင့်ကို စိတ်တအား ထလာစေတယ်၊ မောင် ပို့ပေးလိုက်မယ် မြတ်ဖတ်ပြီး ပြောကြည့် ဖတ်ပြီးတဲ့ အခါ ဘယ်လို ခံစား ရသလဲဆိုတာ"

"အင်း ဖတ်ကြည့်မယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် မေးခွန်းကို မောင် မဖြေသေးဘူး"

ကျနော် မိန်းမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ ပဲ ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း၊

"အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင်တော့ အဲဒီ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ပြီးတဲ့ အချိန် မောင့် စိတ်ထဲ မှာ မြတ်ကို တခြား တစိမ်း တယောက် နဲ့ အတူနေတာကို မြင်ချင် နေမိတယ်"

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်ပြီး ဘာမှ မပြောသေးပဲ နံရံ ကို ငေးစိုက်ရင်း ငြိမ်နေတယ်။ 

"ဆောရီး ပါမြတ်၊ မောင်ပြောလိုက်တာတွေက စကားလွန်သွားပြီး မြတ် စိတ်ထဲ နာကျည်း သွားတယ်ဆိုရင် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊ မောင့် ကိုခွင့်လွှတ်ပါ"

"မောင် မောင့်ကို လွန်ခဲ့ တဲ့ နှစ်နှစ် ကတည်းက စပြီး အတူတူ နေလာခဲ့တာ၊ မောင့် စိတ်သဘောလည်း သိပြီး၊ မောင့်ကို လည်း ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိပါတယ်၊ တောင်းပန်ဖို့ မလိုပါဘူး"

အဲဒီညက ကျနော်တို့ ရဲ့ စကား အပြန်အလှန်ပြောဆိုမှုတွေက စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ တောင်းပန်မှုတွေနဲ့ အဆုံးသတ် သွားခဲ့ ရပါတယ်။

ဆက်ရန်_

ဆောင်းလေပမာညီ - 

ထူးခြားဘာသာပြန်မှီငြမ်းသည်

အခန်း ၃။

သားကို သူ့ အဖိုးအဖွားအိမ်မှာ ဝင်ထားခဲ့ ကြပြီး တော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်သား ဟန်နီမွန်းအသေးစား လေး ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဒီတခါတော့ လူပြောများနေတဲ့ ဆောင်းလှိုင်ကြီး ရေတံခွန် ဘက် ကို မရောက်ဘူးသေးတာ ရယ်၊ ဟော်တယ်တွေ လည်း ကောင်းတယ် ဆိုတော့ နှစ်ဦး သဘောတူ အဲဒီဘက်သွားမယ်လို့ ရွေးလာခဲ့ တာ။ 

ဟော်တယ် ရောက်တော့ တောတောင် ရူခင်းတွေ မြင်ရတဲ့ အခန်း ရတယ်။ အဲဒီ မှာ ဟော်တယ်က အလုပ်သမား လေး က ဒေသခံ မွန်ကလေး၊ အသက် ၂၀ လောက် နာမည်က မိုးအောင်ဟိန်း တဲ့၊  ကျနော်တို့ ပစ္စည်း တွေ ကူသည်ပေး၊ ခိုင်းရတာလည်း ဖင်ပေါ့ ပြီး တော်တော် လေး ရိုကျိုး တာမို့ ဘောက်ဆူး လေးဘာလေး ပေးလိုက် တယ်။ ဒီငတ လေး က ကျနော့် မိန်းမ ကို မသိမသာ လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေတာ သတိထားလိုက်မိတယ်။ ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာ မှာ ဒီနားတဝိုက် လှည့်ပတ်သွားဖို့ လမ်းပြ ပေးမဲ့ ဂိုက်လို မျိုး ရှိလားလို့ မေးလိုက် ဆော့ သူက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ညွှန်းတယ်။ ကျနော် က သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တော့ သူကလည်း သဘောတူတယ်၊ အားပါတယ်တဲ့။ သူ့ ကြည့်ရတာ လည်း တော်တော် ပျော် သွားပုံပဲ၊ ကျနော့် မိန်းမ ကို တဝကြီး ငမ်းရတော့ မယ်လို့ တွေးမိလို့လားမသိဘူး။ 

အခန်းပြန်ရောက်တော့ မိန်းမ ကို ပြောလိုက်တယ်၊ တိုးဂိုက်ရပြီလို့။ ခုန ပစ္စည်းလိုက်သယ်ပေးတဲ့ ကောင်လေး ပဲ၊ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သဘောကျ သွားတယ်။ အခု တောင်ပေါ် ဗြူးပွိုင့် တခု သွားကြည့်ရအောင် အဝတ်အစား ကောင်းကောင်းလဲကွာ ဆိုတော့ မိန်းမ က သဘောမပေါက်ချင်ဘူး၊ ဟိုနေ့က ဦးသာဒင်ကြီး လာလည်တုန်းက လေကွာ ဆိုတော့ မှ အထာပေါက် သွားပြီး ရှက်ပြုံးပြုံးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ပြောလိုက် တဲ့ အတိုင်း ဝတ်လာပါတယ်။ အင်္ကျီက ရင်အတော်ဟိုက် တာမို့ နို့တွေ တဝက်လောက်က ပြူးနေအောင် မြင်ရတယ်လေ။ ကျနော်တို့ ဟော်တယ် လော်ဘီရောက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်း ကိုတွေ့တယ်။ ကောင်လေး က ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်စားထားတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသား တောင် ဖြစ်သွားတယ်။ 

ကျနော်တို့ က တောလမ်း ကြမ်းကို သွားမှာ ဆိုတော့ ပထမ အဲဒီတောလမ်းသွားဖို့ ကားတွေ ရှိတဲ့ နေရာကို ကျနော့် ကားနဲ့ သွားလိုက်ကြတယ်။ တောင်ခြေနားက ကားငှားတဲ့ နေရာမှာ ကျနော်တို့ ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဂျစ်ကားတစီး ငှားလိုက်တယ်။ ဂျစ်ကား မောင်းတဲ့ လူကြီးက အသက်လေးဆယ်လောက် နေလောင်ထားတဲ့ အသားနဲ့ သဘောကောင်းပုံပါပဲ။ ကျနော်က ဂျစ်ကား အရှေ့ဘက် မှာ ထိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ အနောက်ဖက် ဘေးခုံ တွေမှာ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကြတယ်။ 

ထိုင်လိုက်တာနဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးတွေက မိန်းမ ရင်သားတွေ ပေါ် ရောက်လာတယ်။ မိန်းမ က သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်တော့ ရှက် သွားပြီး မျက်နှာကို တဖက်လွဲထားလိုက်တယ်။ ကားနောက်ကြည့်မှန် ကနေ သူတို့ ကို ကျနော်က မြင်နေရတယ်။ ကောင်လေး ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတာကို ကျနော်တို့ လင်မယား သဘောကျ နေပြီး ကောင်လေး မမြင်အောင် မိန်းမကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကားက ထွက်ပြီး တောထဲ စဝင်တာနဲ့ လမ်းက ကြမ်းသလားမမေးနဲ့ စကောထဲ ဇီးသီးလှိမ့်သလိုပဲ။ မိန်းမ က ဒရိုင်ဘာ နောက်က ခုံမှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ဒရိုင်ဘာ က မမြင်ရဘူး၊ ကျနော်က နောက်ကြည့်မှန် ထဲက ကြည့်နေတာ ဆိုတော့ မြင်နေရတာ။ မိန်းမ နို့ကြီးတွေက သူ့ ဘလော့ အပြင် ခုန်ထွက်လာတော့ မဲ့ အတိုင်း ပဲ ခုန်ပေါက် လှုပ်ရမ်းနေတာ၊ မိုးအောင်ဟိန်း က တော့ မျက်စေ့ အရသာ တွေ့နေတော့ မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ကိုယ်ကို ထိန်းတဲ့ အနေနဲ့ အနောက်ဖက်က တန်းကို လက်နောက်ပြစ် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ သူ့ ရင်သားတွေက ပိုပြီး မို့မောက်တက် လာရတာပေါ့။ 

ခိုင်မြတ်သူလည်း ကောင်လေးကို ရှိုးနေရတာ သဘောခွေ့ နေပုံရတယ်။ နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှာ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံ မိတော့ သူက မသိမသာ မျက်လုံးလေး တဖက်မှိတ်ပြပြီး သူ့ ရင်သားတွေကို ပိုကော့ ပေးထားလိုက်တယ်။  ကျနော်လည်း ဒရိုင်ဘာကို ခရီးလမ်း အကြောင်းတွေ၊ တခြား သွားစရာနေရာတွေ ဘာညာသရကာတွေနဲ့ ရွှီး ပြီး လေပေးနေလိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးက တော့ အနောက်ဖက်ကို မှန်ထဲက နေ ကြည့်နေတာပေါ့။ လမ်းက ကြမ်းလွန်းလို့ တချက် ချိူက့် ကြီးကြီး အကျ မှာ သူ့ ဘယ်ဘက် နို့တလုံးက ဘလော့ ထဲက ခုန်ထွက်လာတော့ မလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ မျက်လုံးကြီးကို ပြူးနေတာပဲ။ 

တောင်ထိပ် က ဗျူးပွိုင့် ကို ရောက်တော့ မှ ကျနော်တို့ ဆင်းပြီးတော့ ရူခင်းကောင်းတဲ့ နေရာ တွေကို သွားကြည့် ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘလော့ ကို ပြန်ဆွဲတင်ပြီး နို့တွေကို ပြန်တွန်းထည့် နေရတယ်။ ဒရိုင်ဘာ က နေခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် လမ်းလျှောက်လာကြရင်း ခိုင်မြတ်သူက တိုးတိုးလေး မောင့်ကို ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုလို့၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ညီလေး ခနနော် လို့ ထားခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။ 

မိုးအောင်ဟိန်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း နေရာရောက်တော့ မိန်းမက၊

"မောင် အကုန်မြင်တယ်မဟုတ်လား"

"အကုန်နီးပါးပဲ၊ မြတ် က နို့တွေကို ထွက်ကျတော့ မတတ် ခုန်လှုပ်နေတာကို ကော့ တောင် ပြထားတာ၊ ဟိုချာတိတ် က ဂလု နေတာ လေ။ မြတ် သဘောကျ နေတယ်မလား"

"ခစ်ခစ် ဟုတ်တယ်၊ သူက မြတ်တို့ ပတ်ဝန်းကျင် နဲ့ လုံးဝ မဆက်စပ်နေတဲ့ တစိမ်းလေ၊ အာ့ ကြောင့် မြတ် က နည်းနည်း စိတ်ရဲနေတာ၊ မောင် ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား၊ မြတ် ဆက် လှုပ်ရှားရမလား"

"လုပ်ရမှာပေါ့၊ အဲဒါ မြတ်အတွက် လေ့ကျင့် ဖို့ လှေခါး တထစ်ပဲလေ၊ တစိမ်း တယောက် ကို ရှိုးလို့ ဘယ်လို ဖီးရတယ် ဆိုတာ သိရမှာပေါ့၊ မောင် က မြတ် အနား မှာ အမြဲ ရှိနေမှာပဲ၊ ဆက်သာလုပ်"

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လှမ်း နမ်းလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း နေရာက ကျနော်တို့ စကားပြောတာကို မကြားနိုင်ပေမဲ့ ကျနော်တို့ ကို မြင်နေရတယ်။ ဒါဟာ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို လူရှေ့ သူရှေ့ မှာ ပထမဆုံး ကစ်ဆင် ပေးဘူးတာပဲ။ မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ကျနော်တို့ နမ်းတာကို သေခြာကြည့်နေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း သူ့ ရှေ့ မှာ ကောင်းကောင်း ကစ်ဆင် ဆွဲပြလိုက်ကြတယ်။ ကောင်လေး က ရှက် တတ်တာရယ်။ ကျနော်တို့ ကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံတာရယ်ကြောင့် ကျနော်တို့ က သူ့ ရှေ့ မှာ ရှိုးလုပ်ပြနေ ရတာ အတော် ပျော်ဖို့ ကောင်းနေတယ်။ 

အပြန်တောင်ဆင်း ခရီး စဉ်မှာလည်း အလာတုန်းက လိုပဲ ခိုင်မြတ်သူက မိုးအောင်ဟိန်းကို ကောင်းကောင်း ရှိုးလာခဲ့လိုက်တယ်။ 

ဂျစ်ကားဂိတ်ရောက်ပြီး ကျနော်တို့ ကားဆီ ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ ကျနော်က ကားသော့ ကို မိုး‌အောင်ဟိန်း လက်ထဲ လှမ်းထည့်ပြီး၊

"ဟေး ငါ ဒီနေ့ မနက်ကတည်းက အိမ်က မောင်းလာတာ ညှောင်းနေလို့ မင်းမောင်းလို့ ရမလား မောင်းတတ်တယ်မလား"

"ဟုတ်ကဲ့ မောင်းတတ် ပါတယ် အကို"

ဆိုပြီး ဝမ်းသာ အားရနဲ့ ယူသွားတယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကျနော် က နောက်ခန်းကို တက်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် တခုခု ကြံနေတယ် ဆိုတာ ကို သဘောပေါက် ပြီး ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ရှေ့ခန်းမှာ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကားမောင်း နေစဉ် အတွင်း ကျနော်တို့ က အလာဘသလာဘ သူ့ မိဘ တွေ အကြောင်း သူငယ်ချင်း တွေ အကြောင်း မေးမြန်း ရင်း နဲ့ ရင်းနှီး လာကြတယ်။ သူ့ ဆဲဖုံး နံပတ်လည်း ကျနော် ယူထားလိုက်တယ်၊ နောက် ငါတို့ လာလည်တိုင်း သူ့ ကို ခေါ် မယ်လို့ လည်း ပြောလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ကျနော် က ၊ 

"ဟေ ညီလေး ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနိုင်မဲ့ နေရာများ မင်းသိလား"

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ လှည့်ကြည့်လာတယ်။ မိုးးအောင်ဟိန်းက ပထမတော့၊ 

"ဘယ်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရာလဲ"

လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က၊

"ဒီလိုညီလေးရ၊ အကို တို့က ဒီကို ဟန်းနီးမွန်း သဘောမျိုး လာတာလေကွာ၊ ဟော်တယ်ခန်း ထဲ ကြီးမှာပဲ မနေချင်ပါဘူး၊ သိတယ်မဟုတ်လား ၊ အပြောင်းအလဲလေး တနေရာရာ အသစ်အဆန်းပေါ့ကွာ"

အဲတော့ မှ မိုးအောင်ဟိန်း သဘောပေါက် သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး နီပြီး ကျနော့် လက်ကို ဖြန်းကနဲ လာရိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကျနော်တို့ ဘက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ ကားလမ်းကို ပဲ သေခြာကြည့်ပြီး ဂရုစိုက် မောင်းနေရင်းက ပြုံးရင်း စဉ်းစားနေပုံရတယ်။ ခနနေမှ၊

"ဆရာသမား ရယ် အခု အချိန် က မိသားစု တွေ အလည်အပတ် သွားလာကြတဲ့ ရာသီ ဖြစ်နေတော့ လူပြတ်တဲ့ နေရာ ကခပ်ရှားရှားရယ်။ လောလောဆယ် ဘယ်နေရာမှ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ စဉ်းစားလို့ မရဘူး"

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှည့်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံစူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာက ရှက်သွေး နဲ့ ရဲတွတ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကြည့်ရတာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံပဲ။ ဘာမှ တော့ ဝင်မပြောဘူး။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ထိုင်ခုံအနောက်ကို တိုးကပ်လိုက်ရင်းက၊

"ငါ့ညီရယ်၊ လမ်းဘေး တနေရာရာ မှာ ခနလောက် ရပ်ပေးပါလား"

လို့ ပြောလိုက်တော့၊ မိုးအောင်ဟိန်း လန့်သွားပုံရတယ်။

"ဆရာရယ်၊ ဒီနား မှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ဗျာ၊ ကားတွေ ရော လူတွေ ရော ဥဗဟို သွားလာနေတာ အလွန် အန္တရာယ် များပါတယ်ခင်ဗျာ၊ လူတွေ က ချက်ခြင်း သတိထားမိမှာပေါ့"

မိုးအောင်ဟိန်း ပြောနေတာကို ကျနော်က မကြားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးကို နောက်က နေ အသာ ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ထိုင်ခုံကို ကျော်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံကို နောက်လှန်လိုက် လို့ မိန်းမ ကို တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မိန်းမ က သူ့ ထိုင်ခုံ နောက်မှီကို နောက်လှန်ချ လိုက်တယ်။ မိန်းမ ဘိုက်သားလေးကို လက်တဖက်က ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ မိန်းမ ပါးကို နမ်းလိုက်တော့ သူက ကျနော့် ဖက်လှည့်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်သွားကြတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်း တွေနဲ့ တုံ့ပြန်လာတယ်။ ဘေးနား မှာ ကားမောင်းနေတဲ့ တစိမ်းကောင်လေး ရှိနေတာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ပိုပြီး ထန်လာစေခဲ့တယ်။ 

နမ်းနေရင်းက မှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ရင်သားတွေကို အောက်က နေပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က မသိမသာ မျက်လုံးစွေ ကြည့်တယ်၊ ဒီကောင် တော့ တော်တော် ကြည့်ချင်ရှာမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရင်သား အစုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ နဂိုက မှ အပေါ် က ခုန်ထွက်ချင်နေတဲ့ သူ့ နို့ကြီးတွေက တဝက်လောက် ရင်ဟိုက်က နေပေါ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း လက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ဖွတယ်။ ကျနော် မိန်းမ ရင်ဘတ်က နှိပ်ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ဘရာဇီယာ အပျော့ လေးက မနိုင်မနှင်း ထိန်းထားရတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က ပေါ် ထွက်လာတယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လက်လျို ဖြုတ်တော့ မိန်းမ က ကျောကို ကော့ ပေးတယ်။ ဘရာဂျိတ်လည်း ပြုတ်ရော နို့ကြီး နှစ်လုံးက ပေါ်တင် ထွက်လာတယ်။ ဖြူဥ နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ထိပ်က နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေး တွေက မာတောင် နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နေစဉ်မှာပဲ ကျနော်က သူ့ နို့သီးခေါင်း တွေကို လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ ပွတ်ခြေ ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ အသက်ရူသံ တွေ တအားပြင်း လာတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံ ကလည်း တဒိန်းဒိန်းကို ဖြစ်နေရတယ်။ ကိုယ့် မိန်းမ ရဲ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို တစိမ်း တယောက်ရှေ့ မှာ ပေါ်တင် ရှိုးနေရတာလေ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ မဟုတ်လား။ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း က နည်းနည်း ပိုရဲလာတယ်။ လူကလည်း ထန်နေပြီ ဆိုတော့ လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ ဘိုက်သား တွေဆီ ပြန်ဆင်းသွား ပြီး ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အံသြစရာ ကောင်း လောက်အောင်ပဲ။ မိန်းမ က သတိကို မထားမိတာလား၊ လုပ်ပေ့စေလို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာလားမသိဘူး။ လက်တဖက်နဲ့ ရအောင် ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီ ရှေ့ပိုင်းကို ဖြဲလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားမောင်း ရင်းက ခိုးမကြည့်တော့ ဘူး ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ကို ‌ ဗြောင်ပဲ မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ မိန်းမကို ကစ်ဆွဲနေရင်းက တိုးတိုးလေး အဆင်ပြေလား ဆက်လုပ်ရမလားဆိုတော့ ငြီးသံလေး နဲ့ ရော ပြီး အင်းးး ဆိုပြီး လုပ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့ ပင်တီခါးသရေမျှော့ ကြိုးအောက်က လက်ထိုးထည့် ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေပြီ။ မိန်းမ က မျက်စေ့ နှစ်လုံးကို စုံပိတ်ထားပြီး အသက်ကို မနည်းရူနေရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး မိန်းမရဲ့ ပင်တီနဲ့ ဘောင်းဘီ ကို ပေါင်လည်လောက်ထိ တွန်းချပြစ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးက တစိမ်းကောင်လေး ရဲ့ မျက်စေ့ အောက် မှာ ဘွားဘွားကြီး ပေါ် နေပြီပေါ့။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားကို အရမ်းနှေးသွားအောင် အရှိန်လျှော့ ချလိုက်ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ အပီအပြင် ကြည့်နေတော့တယ်။  ကျနော်လည်း လက်နှစ်ချောင်း မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မိန်းမ အီးအီးအားအား နဲ့ ကော့ ကက် တက်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေက တအားရွဲနေတော့ ကျနော့် လက်နှစ်ချောင်းက အေးအေးဆေးဆေး ရှောကနဲ ရှောကနဲပဲ။ တချက်နှစ်ချက် ထိုးထည့်ပြီး လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ လက်မ နဲ့ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေလိုက်တော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားတယ်။ ကျနော့် နောက်လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ နို့တလုံး ကို ညှစ်ခြေ ပေးနေတုန်း။ မိန်းမ ရဲ့ နို့တွေ စောက်ဖုတ်တွေ အကုန်လုံး ကို မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ တံတွေးတွေ မျိုချရင်း ဂလု နေလေရဲ့။ ခနနေတော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံးတောင့်တက် သွားပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့ တယ်။ သူပြီးသွားတဲ့ အရှိန် မကုန်မခြင်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေပြီး ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုလည်း ဆုပ်ဆွဲထားတယ်။ အရှိန်ကုန်သွားတော့မှ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကိုယ်ကို ချက်ခြင်း ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ မျက်နှာက ရှက်သွေးနဲ့ နီမြန်းနေပြီး သူ့ ဘောင်းဘီတွေ ပြန်ဆွဲတင် အင်္ကျီတွေ ပြန်ဆွဲချ နဲ့ လုပ်တယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် မျက်နှာကို လည်း ရှက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး မိုးအောင်ဟိန်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုချာတိတ်လည်း မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး စကားတခွန်း မှ မပြောပဲ ငြိမ်နေကြတယ်။ ခနနေတော့ မှ ကျနော်က စလို့ ပုံမှန်လေသံနဲ့။

"ညီလေး ခု ကိုယ်တို့ ဘယ်သွားနေတာတုန်း"

လို့ မိုးအောင်ဟိန်းကို မေးလိုက်တော့မှ၊ သဘာဝ သစ်တော တခု ကို သွားနေတာလို့ ပြန်ပြောတယ်။ အဲဒီနေရာ ရောက်တော့ လူတွေ အများကြီးပဲ မိသားစု လိုက် လာနေကြတာ၊ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြ ပြုကြ နဲ့ ပေါ့။ ကျနော့် မှာလည်း ဒီအက်စ်အယ်လ် ကင်မရာ တလုံး ပါလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ကျနော် နဲ့ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် ပုံတွေ မိုအောင်ဟိန်း ကို ရိုက်ခိုင်း၊ နောက့် သူပါ အပါ သုံးယောက် ဆဲလ်ဖီဆွဲ ၊ နောက် မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကို တွဲရက် ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီပုံ ရိုက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်းက ရှက်ပြီးခပ်ခွာခွာ နေတယ် မိန်းမ က သူ့ လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး သူနဲ့ ကပ်ရပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ လက်မောင်းကို မိန်းမ နို့ကြီးတလုံးဖိမိနေတာပေါ့။ မိန်းမ ကကျနော့်ကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးတယ်။ မိန်းမ တော်တော် ပျော်နေပုံ ရတယ်။ 

ဆက်ရန်_

ဆောင်းလေပမာညီ - 

ထူးခြားဘာသာပြန်မှီငြမ်းသည်

အခန်း ၄။ 

အဲဒီနေ့ ကတော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်၊ မိုးအောင်ဟိန်းပါ ထည့်တွက် မယ်ဆိုရင် သုံးယောက် စလုံး ပေါ့ဗျာ၊ အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတဲ့ နေ့လေး ပေါ့။ ညနေကျတော့ ကျနော်တို့ ဟော်တယ်ကို ပြန်ရောက်ကြတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ မနက်ဖြန် မနက် မှာ ဆက်ဆက် လာခဲ့ပါ့ မယ်လို့ ပြောပြီး ပြန်သွားတယ်။ ညဖက်ကျတော့ သိတဲ့ အတိုင်းပေါ့၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်မုန်တိုင်း ထန်ကြတာပေါ့။ 

................................

မနက်ကျတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာတောင် မနိုးသေးဘူး မနက်ခြောက်နာရီလောက် တံခါးခေါက်သံ ကြားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းပေါ့၊ ကျနော် တို့ ဟော်တယ် အခန်းအကြောင်းမပြောရသေးဘူး၊ ကျနော် က ဟန်နီးမွန်း ဆွိ ဆိုပြီး ငှားထားတာ ဆိုတော့ ဧည့်ခန်း အသေးလေး ပါတယ် အိပ်ခန်း ထဲမှာ က ရေချိုးခန်း ရှိတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ရောက်တော့ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာလေ။ ကျနော်က ဘေးက မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည် ခါးမှာ ကောက်ပတ်လိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာခဲ့သလို၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း စောင်ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။ ကျနော်က မိုးအောင်ဟိန်းကို တံခါးဖွင့် ပေးလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာပဲ စောင့်ခိုင်းထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်တို့ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ က၊

"မောင်ရေ မြတ် ခြေထောက် ကြွက်တက် နေလို့ လာလုပ်ပေးပါဦး"

လို့ လှမ်းအော် ပြောတယ်။ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ အကြံတခု လက်ကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ကျနော်လည်း မိုးအောင်ဟိန်း ကြား အောင် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊ 

"မောင် ရေစိုနေပြီ၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ခေါ် လိုက်ကွာ သူ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရှိတယ်" 

လို့ ပြောပြီး တဆက်ထဲ မိုးအောင်ဟိန်းကို လည်း၊

"ဟေး ညီလေး မင်းအမ ကို ခြေသလုံး ကြွက်တက်နေတာလေး သွားနှိပ်ပေးလို့ ရမလား၊ ကိုယ် ရေချိုးနေတုန်း တန်းလန်းကြီးမို့"

လို့ လှမ်းအော် ပြောလိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော်တို့ ကုတင်ကို ချောင်းဖို့ နေရာလိုက်ရှာတော့ ရေချိုးခန်း တံခါး အပေါ် မှာ လေထွက် ပေါက် သံပြားလေးတွေ တွေ့တယ်ဒါပေမဲ့ ဘေးနားက လက်ဆေး ကောင်တာပေါ် တက်ချောင်းမှ ရမှာ၊ အဲဒါနဲ့ ရေချိုးခန်း က ရေပန်းကို ရေဖွင့်ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်ဆေးကောင်တာ ပေါ် တက်ပြီး အပေါက် ကနေ ချောင်းတော့ တယ်။

မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ဟုတ်ကဲ့ အကို လို့ ပြောပြီးတော့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာတယ်။ မိန်းမ က ရေချိုးခန်းတံခါးဖက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ တကယ်လည်း ကြွက်တက်နေပုံ ရတယ် မျက်နှာ ကခပ်မဲ့မဲ့ လေးတော့ ဖြစ်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက နည်းနည်း တွန့်ဆုတ်ဆုတ် နဲ့ ကုတင်နား ရောက်လာ တယ်။ မိန်းမ က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း စောင်ကို လည်ပင်းထိ ခြုံထားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းကို လှမ်းကြည့်ပြီးတော့၊ 

"မောင်လေး ရယ် မမ ခြေသလုံး ကြွက်တက် နေလို့ နည်းနည်းလောက် နှိပ်ပေးလို့ ရမလား၊ ဟို စားပွဲပေါ် မှာ မမ လိုးရှင်းဆီလေး ရှိတယ်"

လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်တဖက်ကို စောင်အောက်က ထုတ်လိုက်တယ်။ ခြေထောက်က ဒူးလောက်အထိ စောင်က ဖုံးနေပါတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ဆီပုလင်းလေး ယူပြီး သူ့လက်ဖဝါးမှာ ပွတ်လို့ ခြေသလုံး ကို စပြီး နှိပ်ပေးတယ်၊ သူ့ မျက်နှာ တခုလုံးက တော့ တအားကို စိတ်ထက်သန်နေတာပေါ့၊ ဒီလောက် ဖွေးနု ဝင်းမွတ်နေတဲ့ အမျိုးသမီး တယောက်ရဲ့ ခြေသလုံးသားကို ပွတ်သတ် နှိပ်ပေးနေရတာ ဘယ်လူပျိုလေး တွေ မကြိုက်ပဲ နေပါ့ မလဲလေ။ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံလည်း ထွက်နေတာမို့ သူတို့ ကတော့ သူတို့ ကို ချောင်းနေမှန်း သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ 

မိုးအောင်ဟိန်းက တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အရှိန်ရလာတယ်။ ခြေသလုံး တခုလုံးကို ဆီပွတ်လိမ်းပြီး သေခြာကို နှိပ်ပေးနေတာ၊ မျက်နှာက တော့ ရှက်တက်တက် ပုံမျိုး လူကလည်း နည်းနည်းတော့ တုံရီနေသလိုပဲ စိတ် သိပ်လှုပ်ရှားနေလို့ ထင်တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ လည်း ခြောက်လာလို့ ထင်တယ်၊ လျှာနဲ့ တောင် သပ်လိုက် သေးတယ်။ ကောင်လေး ကအဲလို ရှက်တက်တက် ပုံစံ ဖြစ်နေလို့ ထင်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူက စိတ်တွေ ထလာပုံ ရတယ်၊ သူ့စောင်ကို အဲဒီ ခြေထောက် ရဲ့ ဒူးလောက်က နေ ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်၊ ဖြူဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ကြီးတွေက ကျနော့် ကိုတောင် ရင်ခုံ လီးတောင်လာစေတယ်။ မိန်းမ တော့ လုပ်ချပြီ လို့ တွေးနေသေးတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ညာဘက်ဒူး ကို ထောင်လိုက်တယ်။ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ဆန့်ထားပြီး ညာဖက်ဒူးကို ထောင်လိုက်တော့ စောင်က တစွန်းတစနဲ့ ဟ သွားတယ်။ မိန်းမ ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ ကို ခပ်မှောင်မှောင် လေး မြင်ရတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကလည်း စောင်ဟနေတဲ့ နေရာကို တချက်လှမ်းရှိုးလိုက်ပြီး မသိဟန်ဆောင် လို့ ခြေသလုံးကို ဆက်နှိပ်နေတယ်။ 

ခိုင်မြတ်သူ က ပေါင်ကို ပါ ဆက်နှိပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ တော့ နောက်တဆင့် တက်လေပြီလို့ တွေးလိုက် မိတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကလည်း ရေချိုးခန်းဘက် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ လုပ်လည်း လုပ်ချင် လန့်လည်းလန့် တဲ့ပုံမျိုး၊ မိုးအောင်ဟိန်းက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင် ကို နှိပ်တော့ မျက်နှာကို တခြား လွဲထားတယ်။ မကောင်းပါဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲဒါတွေ့ တော့ ပိုရဲတင်းလာတယ်၊ ကောင်လေး ကို ပေါင်ရင်းနားထိ တိုးနှိပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ကောင်လေးက ပေါင်ရင်းနားအထိ နှိပ်နေတုန်းမှာ ခိုင်မြတ်သူ က စောင်အောက်မှာ သူ့လက်ကို ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သူ့ ဖာသာ ပွတ်နေတယ်။ နောက် အရှိန်ရလာတော့ မျက်စေ့ ကို မှိတ်ပြီးတော့ ကို မာစတာဘိတ် လုပ်တော့တာပဲ၊ မိုးအောင်ဟိန်း လည်း စောက်အောက်မှာ လှုပ်ရွ နေတာ ဘာဖြစ်နေတာလည်း ဆိုတာ အထာပေါက် မှာပဲ၊ သူ့ လက်တွေကလည်း မသိမသာ ပေါင်ရင်း ခွဆုံ နားအထိ အရောက် ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း အရှိန်တက်ပြီး လက်လှုပ်ရှားတာ မြန်လာတော့ စောင်က ဘေးကို ပုံကျ သွားတယ်။ ဟိုက် ခုတော့ မိန်းမ တယောက် နိကပ် နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်ကြီး၊ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူး သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေးတွေ မျိုချနေတယ်။ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကျနော်တောင် လီးက မတရားတောင်လာလို့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာ ညှစ်ပေး နေရတယ်။ မိန်းမ ဘော်ဒီက လည်း မိုးအောင်ဟိန်းလို လူပျိုပေါက် ကောင်လေး မပြောနဲ့ သူနဲ့ ညားထား တဲ့ သူ့လင် ကျနော်တောင် မြင်တာနဲ့ လီးတောင် လာရအောင်ကို ဆက်ဆီ ကျတာ၊  နို့ တွေ ကလည်း ကျွဲကောသီး အငယ်စား လောက် လုံးကြွ မောက်တက် ပြီး တင်းရင်းလို့ ၊ သားက ခုထိ နို့ ဆွဲတုန်းကိုး၊ နို့သီးခေါင်း တွေက လည်း ညိုညို တုတ်တုတ်‌လေးတွေ ခုတော့ မာတောင်နေတယ်။ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ချောမွေ့လို့ ခြေသလုံး လည်း တုတ်တုတ်လေး တွေ၊ အသားက လည်း ဖွေးနု ချောမွတ်နေတာ။

အခု တော့ မနေ့ တနေ့ ကမှ သိတဲ့ အသက် ၂၀ အရွယ် တစိမ်းကောင်လေး တယောက် ရှေ့ မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ မာစတာဘိတ် လုပ်ပြနေလိုက်တာ၊ အသံတွေ တောင် ထွက်နေတယ်။ အသက်ရူလည်း တအားပြင်းလာပြီး တော့ မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း တယောက် သူ့ နိကပ် ဘော်ဒီ ကို မျက်လုံးပြူး နဲ့ ကြည့်ရင်း တံတွေး တွေ မျီုချနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အထူးသဖြင့် တော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ့။ 

ခိုင်မြတ်သူက ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာက မိုးအောင်ဟိန်း ရဲ့ လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မိုးအောင်ဟိန်းလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် အနားကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ် တုံ သွားရတယ်။ မိန်းမ အဲလောက် တောင် ရဲတင်း သွားပါလား။ သူတို့ နှစ်ယောက် အခု တယောက်ကို တယောက် ကြည့်နေကြတဲ့ မျက်လုံးတွေက ငယ်ကျွမ်း ဆွေ ချစ်သူတွေ ကျလို့၊ မိန်းမ က ကောင်လေး လက်ချောင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး ကို ထိပေးလိုက်တယ်။ ကောင်လေး ကလည်း စိတ်ရှည်တာလား ကြောက်တာလား မသိ၊ လက်ချောင်းလေး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းပေါ် တင်ပေးထားတဲ့ အတိုင်းလေး ထားပြီး ငြိမ်နေတယ်။ မလှုပ်ရှား သေးဘူး။ ခိုင်မြတ်သူက ကောင်လေးလက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လိုက် တယ်။ ကောင်လေးက မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနီးကပ် သေခြာကြည့်နေတယ် သူ့ မျက်နှာနဲ့ က တထွာ လောက်ပဲ ကွာတော့ တာ။ မိန်းမ လည်း အရမ်းထန်နေပုံ ရတယ်။ သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားလိုက်တယ်။ ကောင်လေး မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့် မှာ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရော ဖင်ပေါက် ပါ တခါတည်း တန်း မြင်နေရတယ်။ ဒါတောင် ကောင်လေး က မလှုပ်ပဲ နေလို့ ကောင်လေး လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး အပေါ် တည့်တည့် ကို တင်ပေးလိုက်ပြီး၊ လက်တဖက်က လက်ညိုးကို ပါးစပ် မှာကန့်လန့် ထောင်ပြလို့ အသံမထွက်ဖို့ အထာပေးရင်း၊ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊

"မောင် ရေ၊ ရေချိုးနေတာ ပြီးတော့ မှာလား"

လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပြန်ပြီး။ 

"ဟင့်အင်း အချစ်ရေ မောင် ကြာဦးမယ်။ လူက ငြီးစီစီ ဖြစ်နေလို့ ဇိမ်ခံချိုးလိုက်ဦးမယ်"

လို့ ပြန်ပြောပေးလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် စိတ်ကြိုက်ကဲ ဖို့ အချိန်ရသေးတယ် ဆိုတာ အထာပေးလိုက် တာပေါ့။ မိန်းမ က ကျနော် ချောင်းနေတာတော့ သိပုံ မရဘူး၊ နောက်မှ သူ အဖြစ်အပျက် အစုံ ပြန်ပြောပြ မလားမသိ။ 

ကျနော့် ဆီက ပြန်ဖြေသံ ကြားလိုက်ရတော့ မိုးအောင်ဟိန်း လည်း ရဲသွားတယ်ထင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မြှောက်ထားတဲ့ ဖင်ကြီးနား ကပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လုပ်နေပုံကလည်း ကြည့်ဦး ပက်လက်လှန်အိပ် ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လေထဲ မြှောက်ကားပြီး လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ဖြဲ ပြနေသလိုပဲ။ ကျနော်သာ မျက်မြင် မဟုတ်ရင် ကျနော့် မိန်းမ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ရှေ့ အဲလို လုပ်ပြနေတယ် ဆိုတာ ဘယ်လို မှ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး။ 

မိုးအောင်ဟိန်းက သူ့ လက်ကလေးကို စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွေ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်းက၊ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားကို ပါ ဖြဲကြည့်ရင်း လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခရေပွင့်လေးကို ပွတ်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်တောင် ခုချိန်ထိ ကိုယ့်မိန်းမ ဖင်ကို မလိုးဘူးသေးဘူး။ မိန်းမ အသက်ရူတွေ တအားပြင်းလာတယ်။ ကောင်လေး က သူ့ ဖင်ပေါက် ကို စိတ်ဝင်စား နေတာသိရလို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားလာပုံပဲ၊ ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတောင် ထွက်လာတယ်။ ကောင်လေးကို သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ လို့ တောင်း ဆိုနေသလိုပဲ။ 

 တကယ်ပဲ မိုးအောင်ဟိန်း က သူ့ လက်ချောင်းလေးတချောင်းကို ခိုင်မြတ်သူ ခရေပွင့်လေး ကို ပွတ်သတ် ပေးရင်း နဲ့ အသာထိုးထည့် လိုက်တာ တွေ့တယ်။ ကျနော် တောင် တခါမှ မထိုးထည့် ဖူးခဲ့ဘူး၊ တော်တော် တော့ ကျပ်နေမှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က အထဲကို ပိုထိုးထည့်စေချင်တယ် ထင်တယ်။ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့နို့ ကြီးတွေ နဲ့ ထိကပ် သွားအောင် လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားလိုက် တော့ ဖင်ကြီးက ပိုမြှောက်တက်လာတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ဝ ကို ရှင်းရှင်း ကွင်းကွင်း ကြီးကို မြင်နေရပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း ပြူး ထွက်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ရဲ့ လက်ချောင်းကလေး က တချောင်းလုံး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဖင်ပေါက် ထဲ ဝင်သွားပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့ ပါးစပ် က တဟင်းဟင်း အသံထွက်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက သူ့ လက်ချောင်းလေးကို ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ထဲ အခု တော့ လွန်ဖေါက်သလို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လို့ လိုးပေးနေတယ်။ 

အဲဒီ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း နဲ့ ကျနော့် မှာ လရည်တွေ ပန်းထွက် ချင်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ မျက်နှာကို အုပ်လိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ သူအသံထွက်တာ ကျယ်လာလို့ ထင်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က ခိုင်မြတ်သူ ဖင်‌ပေါက်ထဲက သူ့ လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့် လိုက်တယ်။ နောက် လက်တဖက်က လက်ချောင်းတချောင်းကို ဖင်ပေါက် ထဲ ပြန်ထိုးထည့်တယ်။ အခုတော့ သူက လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင် နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တပြိုင်နက်ထဲ လိုးပေးနေတော့ တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ငြီးသံကို သိပ်မထွက်အောင် ခေါင်းအုံး နဲ့ မျက်နှာ အုပ်ထားပေမဲ့၊ အသံက ပိုပို ကျယ်လာခဲ့တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း လက်နှစ်ချောင်း အရှိန် မြှင့်လာတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံက အကျယ်ကြီး အားးး အီးးး ရှီးးးး ဆိုတာ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက တောင် ကြားလာရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်းက၊

"ဟေး မြတ် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

လို့ လှမ်းအော် မေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ဆတ်ကနဲ တုံသွားပြီး ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်တယ်။ အသက်ကို ဝအောင် ပြင်းပြင်းရူရင်း အသံကို တတ်နိုင်သ‌လောက် ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းရင်းက၊

"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ မောင်လေး ခြေသလုံးနှိပ်တာ နဲနဲ နာသွားလို့ အော်လိုက်မိတာ"

"အိုကေ အိုကေ၊ မောင်လည်း ရေချိုး ပြီးပါပြီ ထွက်လာတော့မယ်

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလည်း ကမန်း ကတန်း ထပြီး ဧည့်ခန်းဘက်ကို လစ်ပြေးသွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ယာက ထပြီး အနားက ညဝတ်အင်္ကျီ တထည်ကို ကောက်စွပ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကျနော့် ကို ဘာမှ မပြော ပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ကမန်းကတန်း ပြေးဝင်သွားပြီး အထဲက တံခါးကို ပိတ်သွားလိုက်တယ်။

............

ဆက်ရန်_

ဆောင်းလေပမာညီ - 

ထူးခြားဘာသာပြန်မှီငြမ်းသည်

အခန်း ၅။ 

ဒီနေ့ ကျနော်တို့ နေရာ တော်တာ် များများ ကို လျှောက်လည် ကြတယ်။ လမ်းမှာ မနက်တုန်းက ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ဟိုချာတိတ် လေး တို့ ကိစ္စ ကို ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို ဘယ်အချိန် ပြောလာမလဲ ဆိုတာ စောင့်နေခဲ့တာ လုံးဝ မပြောဘူးဗျာ။ ရင်ထဲ မကောင်းဘူး။ ဒီကမ္ဘာပေါ် မှာ ကျနော် အယုံကြည်ဆုံး လူက ကျနော့် မိန်းမ ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ အခု မနက်က အဖြစ်အပျက်ကို ကျနော့် ကို ဖွင့် မပြောပဲ ဘာလို့ ထိန်ချန်ထားတာလည်း ဆိုတာ ကျနော် နားမလည်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလည်း တနေ့လုံး စကားနည်းနေတယ် အရင်လို အာသိပ်မများ တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပါပဲ ၊ အဲ ကျနော် သူ့ကို မေးခွန်း မထုတ်ခင်အချိန်ကလေး အထိပေါ့။

ကျနော်တို့ အလည်သွားတဲ့ နေရာတခု မှာ မိုးအောင်ဟိန်းက သူ သိပ်နေမကောင်းချင်လို့ ဆိုပြီး မလိုက်လာခဲ့ဘူး။ ကားပေါ် မှာပဲ နေခဲ့တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲပဲ လျှောက်လာခဲ့ ကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော်က မေးလိုက်တာ။

"မြတ် ကြည့်ရတာ ဒီနေ့ တော်တော် ပျော်နေသလိုပဲ၊ တခုခု ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်လို့လား"

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်လုံး တွေကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မဆိုင်းမတွပဲ၊

"ဟင့်အင်း၊ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော် ကလည်း ။

"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ မေးကြည့်တာပါ၊ ဒါနဲ့ ခြေသလုံး ကြွက်တက်တာရော ဘယ်လို နေသေးလဲ"

လို့ မေးလိုက်ရော ခိုင်မြတ်သူ လမ်းလျှောက်နေရာက နေ ချက်ခြင်းရပ် သွားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတော့ ကျနော်က တဖက်ကို လွဲပြီး ငေးနေလိုက်တယ်။ ခနလောက် ကြာပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူက၊

"မောင် အကုန်မြင်တာလား"

လို့ မေးတော့ ကျနော်က ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။

"ကောင်လေးက မြတ် ဖင်ကို လက်ချောင်းနဲ့ လိုးတော့ ဘယ်လို ခံစားရလဲ ကောင်းလား"

ခိုင်မြတ်သူ က မြေကြီးကို ငုံ့ကြည့်နေရင်း နည်းနည်း တော့ စိတ်ရှုတ်နေပုံရတယ်။ ကျနော် ကပဲ သူ့ကိုယ်လုံး ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရင်းက၊

"အချစ် ဒီမနက်က အဖြစ်အပျက်ကို မောင့် ကို အပြောပြရခက်နေမယ် ဆိုတာ မောင်သိပါတယ်"

လို့ ပြောလိုက်မှ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို အပ်လို့ ကျနော့် ကို ပြန်ဖက်ရင်းက။

"ဟုတ်တယ်မောင်၊ မြတ် မောင်ကို ပြန်ပြောပြ ဖို့ နည်းနည်း လန့်နေတယ်။ မြတ် ဒီမနက် လုပ်လိုက်တာက မောင် ပြောထားခဲ့ ဘူးတာထက် အဆင့် ကျော် သလို ဖြစ်သွားလို့လေ။ မြတ်တို့ အစီအစဉ်က မြတ်ရဲ့ ဘော်ဒီကို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ကို ရှိုး ဖို့ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ မနက်က အဲကောင်လေး က မြတ် ခြေသလုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ မြတ် စိတ်တွေ လွှတ်သွားတယ်။ ကောင်လေး က အရမ်း ရှက်တတ် ပြီး ရိုးသား တဲ့သူ ဆိုတော့ မြတ်က သူ့ ကို မကြောက်ပဲ စိတ်က တအား ရဲသွားတာ၊ အဲဒါကြောင့် မြတ်လည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဖီးလာသလို လုပ်လိုက်မိတယ်။ မောင့်ဆီက ခွင့်ပြုချက်မယူလိုက်မိပဲ နောက်တဆင့်ကို တက်လိုက်မိတာ၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ မြတ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ"

"မောင် က မြတ် အဲလို အဆင့် တက်လိုက်တာကို ဘယ်လို မှ မနေပါဘူး၊ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်၊ မောင် စိုးရိမ်တာက မြတ်က မောင့် ကို ထိန်ချန်ထားပြီး အခု မေးတော့ မှ ဖွင့်ပြောတာကိုပါ"

"ဟုတ်ပါတယ် မောင်ရယ် ဆောရီးပါ၊ အဲဒါ မြတ်ရဲ့ အမှားပါ။ နောက် ဘယ်တော့ မှ မဖြစ်စေရပါဘူး၊ ဂတိပေးပါတယ်မောင်"

"အင်း ကျေးဇူးပါမြတ်ရယ်၊ မောင် စိတ်ကျေနပ်ပါပြီ။ ဒါနဲ့ မြတ် ဖင် ကို လက်ချောင်း နဲ့ အလိုးခံရတာ ဘယ်လို နေလဲ"

ခိုင်မြတ်သူ က ရှက်ပြုံးပြုံးရင်း ကျနော့် လက်မောင်းကို ထုလို့ ရပ်နေရာကနေ ထွက်လျှောက် သွားပါတယ်။ ကျနော် က အနောက်က နေ ကပ်လိုက်သွားရင်း က ထပ်ပြီး မရ မက မေးပါတယ်၊ အဲတော့ မှ သူက ပြန် ဖြေတယ်။ 

"မောင် သိတဲ့ အတိုင်းပဲ အဲဒါ မြတ်ရဲ့ ပထမ ဦးဆုံး အတွေ့အကြုံလေ၊ ဘယ်လို မှ မမျှော်လင့် ထားဘူး၊ ပထမ ကောင်လေးက သူ့လက်ထိပ်ကလေး နဲ့ မြတ် ဖင်ပေါက်ကို ပွတ်ပေးလာတော့ မြတ် စိတ်ပူသွားတယ်၊ သူက သူ့ ရဲ့ လက်သန်းလေး နဲ့ ပဲ လုပ်တာရယ်၊ သူ့ လက်ကလေး ကလည်း မိန်းကလေး လက်လို ပျော့ ပျော့ ပြောင်းပြောင်း နဲ့ သေးသေးလေးရယ် ဆိုတော့ မြတ် အတွက် သိပ်မနာဘူးလေ၊ ဒါနဲ့ မောင် ကရော ပြောပါဦး၊ ကိုယ့် မိန်းမ ကို ဒီလို အလုပ်သမား ကောင်လေး တယောက် က စောက်ဖုတ်တွေ ဖင်ပေါက် တွေ ကိုင်တွယ် နေတာ ဘယ်လို ခံစား ရလဲ"

"အဟီး မောင့် လီး က အဲဒီ အချိန် ကတည်းက တောင် တာ မကျချင်သေးဘူး ခွိ၊ မောင်က မြတ် က တယောက်ယောက် က ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေတာ၊ ဘယ်အပေါက်ပဲ လိုးလိုး ဖင် လိုးလိုး စောက်ဖုတ်လိုးလိုး ပါးစပ် ပဲလိုးလိုးကွာ"

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ပြောင်ချော်ချော် ဖြင့် ကြည့်ရင်းမှ၊

"မောင် က မောင့်မယားကို ယောက်ျား တကာ လီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုးတာကို ခံချင်တဲ့ ကြိုက်ကုံးမ လို ဖြစ်စေချင်တာလား"

"အဲလို ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ယုံကြည်စိတ်ချ ရတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ၊ ကလေးအမေ၊ သူ ချစ်ပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ ဘဲကို ခင်ပွန်း ရဲ့ ခွင့်ပြုချက် နဲ့ အလိုးခံ၊ ပြီးရင် အဖြစ်အပျက် အကုန် ကို ခင်ပွန်းကို အသေးစိတ် ပြန်အစီရင်ခံ၊ နောက် သူ့ ဘဲ က ပန်းထုတ်ထားခဲ့တဲ့ လရည်တွေနဲ့ ကောင်းကောင်း အလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ် ကို သူ့ ခင်ပွန်း သည် လျှာနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်း၊ အာ့ မျိုး"

ခိုင်မြတ်သူက ခစ်ခစ်ခစ် ရီမောရင်းက၊ 

"ကောင်းပြီ ကျမ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစား ပါမယ်တဲ့ ရှင့်"

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲက ထွက်ပြေးသွားပါတယ်။ ကျနော် လည်း အနောက်က ပြေးလိုက်ရင်း သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို လက်ဖဝါး နဲ့ ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဟာ ဒီကမ္ဘာ မှာ အပျော် ရွှင်ဆုံး အတွဲ ညီဆုံး အပွင့်လင်းဆုံး လင်မယား ဖြစ်လိမ့် မယ်လို့ ခံစား မိလိုက်ပါတယ်။ 

...............

အဲဒီည ကတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ခုချိန်အထိ ကျနော် ကြုံဘူးခဲ့သမျှ ညတွေထဲ မှာ အထန်ဆုံး ည ဖြစ်မယ်လို့ ထင်မိတယ်။

"မောင် ရေ ဒီည က မြတ်တို့ အတွက် ဒီမှာ နောက်ဆုံးည ပဲနော်၊ နောက်တရက်လောက် ထပ်တိုးနေလို့ ရမလားဟင်"

"မဖြစ်နိုင်ဘူး ချစ်လေးရယ်၊ သန်ဘက်ခါ မောင် အရေးကြီးတဲ့ မိတင် တခု တက်ရမယ်၊ အာ့ ပြင်ဆင်ဖို့ မောင် မနက်ဖြန်ညနေပိုင်း တော့ အိမ် ပြန်ရောက်မှ ရမှာ"

ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီလှဲနေရင်းက မျက်နှာကျက်ကို ငေးကြည့်နေတယ်။

"အင်း မြတ် တို့ မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို မေ့ပြစ်လိုက်ရတော့ မှာပေါ့နော် "

"အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တကယ်က တော့ ကောင်လေးက မြတ် အတွင်းပစ္စည်းတွေ အကုန်လည်း မြင်ဖူးသွားပြီ၊ နောက် သူ့ လက်ချောင်းနဲ့ တောင် မြတ် ဖင်ပေါက် ရော စောက်ဖုတ် ကိုရော လိုးပြီးသွားပြီ၊ သူ့ ကို မောင်တို့ အဲလို ပေးလုပ်လိုက်တာက သူက မောင်တို့ အတွက် တစိမ်းလူ တယောက် သက်သက် ဖြစ်နေခဲ့ လို့လေ၊ ခုချိန်ထိက မောင်တို့ ထွက်သွားလိုက်ရင် မောင်တို့ အတွက် အန္တရာယ် ကင်းသေးတယ်၊ အဲ ဇာတ်လမ်း ကို ဆက်ရှည် လိုက်ရင် တော့ မောင်တို့ အတွက် အန္တရာယ် ရှိလာနိုင်တယ်"

"ဟုတ်တယ်နော် မောင်ပြောတာ မှန်တယ်၊ မြတ်လေ မောင့် ကို တကယ်ကို ကျေးဇူး တင်ပါတယ်။ မြတ်ကိုလေ ခုလို မျိုး လွတ်လပ်ခွင့် ပေးတာလေ၊ မြတ်ကိုယ် မြတ် ကံအကောင်းဆုံး မယား တယောက် အနေနဲ့ ခံစား မိတယ်။ အဲဒါ မောင့် ကြောင့်ပါပဲ၊ မောင်ကို အရမ်းချစ်တယ် မောင်ရယ်"

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ ကျနော်က လည်း ဖွဖွလေး ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း၊

"မောင် ကလည်း မြတ်ကို ချစ်ပါတယ်၊ အခု မြတ် ဘယ်လို ခံစား ရပြီလဲ၊ မောင့် ရဲ့ အတွေးစိတ်ကူးယဉ် ဖန်တက်စီ တွေကို တကယ် ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးတော့ မှာလား"

လို့ မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကပြုံးပြီး၊

"မြတ် ကတော့ ဘယ်လို စရမယ်၊ ဘယ်နေရာက စရမယ် ဆိုတာ မသိသေးဘူး၊ မြတ်ထင်တာက သူ့ အလိုလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ထင်တယ်၊ ပိုကောင်းတာကတော့ ဘယ်လိုတွန်းအားမှ မပေးပဲ အတင်းတိုက်တွန်းတာမျီုး မဟုတ်ပဲ သူ့ အလိုလို သဘာဝ အတိုင်း ဖြစ်သွားတာက ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တာပဲ"

အဲဒီ ညကတော့ ကျနော်တို့ အတွက် အရမ်းကောင်းခဲ့တဲ့ ညပါပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူကို နှစ်ချီ တိတိ အားကုန် လိုးဖြစ် လိုက်တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ကျနော်တို့ အိမ်ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတယ်။ အဝတ်အစား တွေလဲ ၊ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ထည့် ပေါ့၊ ခိုင်မြတ်သူ က အပေါ် က အင်္ကျီ လက်ရှည် ရင်ဖုံး၊ ပိတ်စက ပါးပါး ပျော့ပျော့ အဖြူအများကြီး သန်းတဲ့ မီးခိုးရောင် ဗြောင် ဝတ်ထားတယ်။ ပိတ်စက အသားမှာ ကို အဖုအဖုလေးတွေ ပါတဲ့ အလက်စတစ် လိုမျိုး ဆိုတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ အရာကို ခပ်ရေးရေးမြင်ရတယ်။ ဘရာဇီယာ အပျော့ စားမို့ အောက်က မို့မောက်ထနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကိုယ်ကျပ် ခါးကျပ်မို့ ဖူးထနေတယ်။ အောက်က တော့ အင်္ကျီထက် အရောင် နည်းနည်း ရင့်တဲ့ မီးခိုးရောင် ပေါ် မှာ ပန်းအပွင့်ကလေး တွေ ခပ်ကြဲကြဲ ရိုက်ထားတဲ့ ဖဲထဘီ လိုမျိုး ကို ဝတ် ထားတယ်။ ခါးမှာ ထဘီကို တင်းတင်းလေး ဆွဲစည်းပြီး ဝတ်ထားတာမို့ စွံကားတဲ့ တင်သား တွေက ကော့ ထွက်နေတယ်။ အခု တစိမ်းတရံ တွေကို ပေးစား မယ် စိတ်ကူး ယဉ်မိ နေလို့ လားမသိဘူး မိန်းမ က မြန်မာ ဆန်ဆန်နဲ့ တောင် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာ။

ကျနော် တို့ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ဆင်၊ အဝတ်အစား တွေ လဲပြီး လို့ အခန်းအပြင်ထွက်မလို့ ကြံတုန်း မိုးအောင်ဟိန်း ရောက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ချာတိတ်လေးကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က ဝမ်းနည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ အနေနဲ့ သူ့ ခင်ပွန်း ကလွဲရင် ပထမဆုံး သူ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို မြင်ခွင့် ကိုင်ခွင့် ရခဲ့တဲ့သူ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တောင် လက်နဲ့ လိုးပေးခဲ့ တဲ့ ချာတိတ် လေးကို နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံ ရပြီး ခွဲခွာ သွားရတော့ မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ဖြစ်မှာပေါ့။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မခွဲခွာခင် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ယမ်း နူတ်ဆက်ချင်ကြမှာပဲလို့ ကျနော် စိတ်ထဲ ခံစား မိတယ်။ အဲဒါနဲ့။

"‌ဟေး ညီလေး အတော်ပဲ မင်းရောက်လာတာ၊ ဒီမှာမင်းအမ နဲ့ အခန်းထဲ ခနလောက် စောင့်ပေးပါလား၊ ငါ ဟော်တယ် မန်နေဂျာနဲ့ စာရင်းတွေ သွားရှင်း ပြီး ချက်အောက် သွားလုပ်လိုက်မယ်။ ပြီးမှ ပြန်လာခေါ် လိုက်မယ်"

လို့ ပြောပြီး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကိုလည်း လှမ်းပြုံးပြပြီး အထဲက နေတံခါးပိတ်ထားလိုက်ဦးနော်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ ကလည်း ကျနော် သူ့ကို နောက်ဆုံး အချိန် အနေနဲ့ အခွင့်အရေးပေးတာမှန်း အထာပေါက်တယ်။ ပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို လာပိတ်သွားတော့တယ်။

ကျနော်လည်း မိန်းမကို အဲဒီကောင်လေး နဲ့ ကဲနိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်တယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လီးက မာတောင် လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းပြီး ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာမှာ ကုန်ကျသလောက် ကို စာရင်း တွေရှင်း ငွေပေး။ ဟိုတယ်က ‌ကောင်လေး တွက်ချက်တာနဲ့ ငွေပေးတာနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။ မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း တို့ အခန်းထဲမှာ ဘာတွေ လုပ်နေကြမလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း နဲ့ ရင်တွေ ခုံနေမိတယ်။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး တော့ ‌ဟော်တယ်လော်ဘီမှာလည်း ဆက်နေလို့ မကောင်းတော့၊ မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကိုလည်း နည်းနည်း အချိန်ထပ်ပေးချင်တာနဲ့ လောဘီထဲက အိမ်သာ ကို သွားပြီး အိမ်သာထဲ ထိုင်ရင်း ဖုံးပွတ်နေ လိုက် တယ်။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက် အိမ်သာထဲ အချိန်ဖြုံးပြီးမှ ပဲ ဟော်တယ်ခန်းကို ပြန်တက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ 

အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ ပထမ ဘာသံ မှ မကြားဘူ။ နောက်တခါ ပြင်းပြင်းလေး ခေါက်လိုက်မှ၊ ခိုင်မြတ်သူ က လာပြီခနလေး ဆိုပြီး အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြားတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံက တဒိန်းဒိန်း ကို ဖြစ်နေရတယ်။ အဲလို ပြောပြီးတောင် နည်းနည်းလေးကြာမှ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က တံခါးလာဖွင့်ပေး တယ်။ မျက်နှာက လည်း နီလို့၊ ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲဘူးး အကြည့်တွေကိုလွဲဖယ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ စားပွဲလေး နေရာချသလိုလို၊ အိပ်ယာခင်း ဆွဲဆန့် သလိုလို ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ်နေတယ်။ သူလည်း ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံရဲဘူး။ မျက်စေ့ မျက်နှာပျက်တာ ကောင်လေးက ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းနီတွေက တော့ နည်းနည်း ပျက်ပြီး မေးစေ့ အပေါ် နားလောက်မှာ စွန်းပေနေသေးတယ်။ ကျနော်က ဘာမှ မသိတဲ့ ပုံနဲ့ ။ 

"ကဲ မောင်တို့ သွားဖို့ ရယ်ဒီလား" 

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ဟော်တယ် ပေါ် ကနေ ကားဆီကို ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က လည်း အထုပ်အပိုးတွေ လိုက်ကူသယ်ပေးရင်းပေါ့။ ကားထွက်ကာနီး မှ မိုးအောင်ဟိန်း ကို ‌ဘောက်ဆူး ခပ်များများလေး ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ ကားထွက်လာတော့ မိုးအောင်ဟိန်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ က ခွဲခွာကာနီး ချစ်သူတွေ တယောက်နဲ့ တယောက်ကြည့်နေသလို မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့် နေကြသေးတယ်။ 

"ဘိုင်ဘိုင်ကွာ သွားပြီ၊ နောက်ရောက်ရင်လည်း မင်းကို ခေါ်လိုက်မယ် နော် ညီလေး"

"ဟုတ်ကဲ့ ပါခင်ဗျာ။ ကျေးဇူးပါခင်ဗျ"

.....................

ဆက်ရန်_

ဆောင်းလေပမာညီ - 

ထူးခြားဘာသာပြန်မှီငြမ်းသည်

အခန်း ၆။ 

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်းနဲ့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ လမ်းကို ပဲ ကြည့်နေရင်းက၊ 

"မြတ် နဲ့ ဟိုချာတိတ် နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်ပွဲက ဘယ်လိုလဲ"

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း လမ်းကိုပဲ ငေးကြည့်နေရင်းက။

"မြတ် တို့ကို နောက်ဆုံး အနေနဲ့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်တာ မောင့်ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင့် စိတ်ကူးယဉ်ထဲက လိုတော့ မြတ်တို့ အကုန်လုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးလည်းမရ အချိန်လည်း မရပါဘူးး။ မောင် စိတ်ကူးယဉ်နေသလို သူက လည်း မြတ်ကို မလိုးပါဘူး။ ကောင်လေး က ရှက်တတ် ပြီး အမြဲတမ်းလိုလို ကတုံကယင် နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပဲ"

"အဲဒါဆို ရင် မနေ့ မနက်တုန်း က လိုတောင် မဖြစ်လိုက်ရဘူးလား"

"အဲလို တော့ မဟုတ်ဘူး၊ နည်းနည်းတော့ လုပ်ဖြစ်တယ်၊ မောင်လည်း အခန်းထဲက ထွက်သွားရော သူက ကျောက်ရုပ် လိုပဲ တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေတယ်၊ မြတ်က တံခါးကို အတွင်းက ဂလန့်ချလိုက်တာတောင် သူက လန့်နေသေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ နားသွားပြီး သူ့ ကိုဖက်လို့ ကျေးဇူး အများကြီးတင်တဲ့ အကြောင်း၊ အခုခရီးစဉ် မှာ လိုက်ပြတာရော ရှင်းပြတာ‌ရော ဘာညာပေါ့၊ သူက သူ့ မျက်နှာကို မြတ် ရင်နှစ်မွှာကြား မှာ လာအပ်ထားလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မြတ် ပေါင်မှာ မာမာ ကြီး လာထောက်မိတယ်။ သူ့ လီး လေးပဲ။ အရမ်းမာတောင် နေပြီး မြတ် ထဘီခံနေတာတောင် မှ သိနေရတယ်။ အဲဒါနဲ့ မြတ်လည်း သူ့ ကို နောက်ဆုံး မခွဲခွာခင် ဆုကလေး ပေးလိုက်ဦးမယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး ထဘီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကောင်လေး က မြတ် ကိုယ်ကို သူက စထိကိုင်ရမှာ တအား ကြောက်ရွံ့ ပြီး မရဲဖြစ်နေတာနဲ့ မြတ်လည်း ပိုပြီး စိတ်ရဲလာတာ။ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်နား ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မြတ်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပြီး စောက်ဖုတ်နေရာကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ်။ သူက မြတ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်နေရာက ကုံးပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နေရာကို သေခြာ ငုံ့ကြည့်တယ်။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ စိုနေတာက ပင်တီမှာတောင် ကွက်နေပြီ။ ပြီးမှ သူက မြတ်ပင်တီ ခါးသရေမျှော့ကြိုး ကနေ လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်။ နောက် သူ့လက်ချောင်းကလေး တွေနဲ့ မြတ် ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှတ်ခမ်းကို ပန်းပွင့် ကလေးလို ယုယုယယ ကိုင်တွယ်ပြီး ဖြဲကြည့်တယ်။ သူ့ မျက်နှာ မှာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှား နေတာကို မြတ် သေခြာကြည့်နေမိတယ်။ သူသေခြာ ကြည့်လို့ ရအောင် မြတ်လည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲနိုင်သမျှ ဖြဲကား ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကုတင်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းနဲ့ မြတ် ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းတယ်။ သူက မြတ် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေးကို ပထမဆုံး ကစ်ပေးလိုက်ပြီးမှ မြတ်မျက်နှာကို မော့ ကြည့်တယ်။ မြတ်အတွက် လည်း တကိုယ်လုံးကို တုံခါ သွားတာပဲ။ ဒါ မြတ်အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ် ကိုယ့် လင်သား မဟုတ်တဲ့ ယောက်ျားသား တယောက်က ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုလာကစ်ပေးတာ ခံရခြင်းပဲလေ။ နောက်တခါ တော့ သူ့ မြတ် စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းကို သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး သူ့ လျှာကလေး နဲ့ ထိုးပြီး ရက် တယ်။ မြတ် စောက်ပတ် ကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲနေပြီ ဆိုတော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေ မေးစေ့ တွေမှာ မြတ် စောက်ရည်တွေ ပေကုန်တယ်။ နောက်တခါ သူမော့ ကြည့်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ မှာ စောက်ရည်တွေ ရွဲလို့လေ။ မြတ်လည်း မနေနိုင်တော့ ဘူး သူ့ကို ဆွဲမ ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်ပြစ်လိုက်မိတယ်။ သူက လည်း မြတ် ကို ပြန်စုပ်နမ်းပြီး လက်တဖက်က မြတ် ရင်သား တွေကိုအင်္ကျီ ပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး နောက်တဖက်က မြတ် စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတယ်။ မြတ်တို့ နောက်ထပ် အဆင့် ထပ်မတက်ခင်မှာပဲ မောင်က တံခါးလာခေါက်တာ လေ။ မြတ်လည်း ကမန်းကတန်း ထပင်တီ လိုက်ကောက်ပြီးပြန်ဝတ်၊ ထဘီလည်း ပြန်ကောက် သေသေ သပ်သပ် ဖြစ်အောင် ပြန်ဝတ် ရနဲ့ တံခါးဖွင့် ပေးဖို့ အချိန် နည်းနည်း ကြာသွားရတာ"

"အော် အဆင့်တော့ တက်သွားတာပေါ့ နူတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ပေးတာရယ်၊ ဘာဂျာပေးတာရယ်။ ဒီကောင်လေးက ဘာဂျာတော့ နားလည်သားပဲ"

"ဟင့်အင်း သူက မောင့် လို ဘာဂျာပေးတာ မဟုတ်ဘူးး၊ သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ မြတ် အဖုတ်ကို ဖိကပ် ပြီး လျှာအသေး လေးနဲ့ ဟိုလျှက် ဒီလျှက် လုပ်တာပါ"

"အင်း ပြန်စဉ်းစား လိုက်မိရင် မနာလိုတောင် ဖြစ်မိတယ်။ ငါ့ မယား အချော အကိတ် ကြီးကို ဟော်တယ် အလုပ်သမား ကောင်လေး က စောက်ဖုတ်လျှက် ပေးတာ၊ ငါ့မယား ကလည်း သာယာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ၊ တမျိုးကြီးခံစား ရတယ်"

ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာနီမြန်း သွားပြီး။

"ဘယ်လို၊ မောင် က အခု တော့ ကိုယ့်မယားကို တစိမ်းတယောက် ကိုင်တာ ပြုတာကို မကြိုက်တော့ ဘူးပေါ့။  မောင်သာ အချိန်ပိုပေးခဲ့ မယ် ဆို မြတ် တို့ လိုးတောင် လိုးဖြစ်ကြတော့ မှာ၊ ခုတမျိုး တော်ကြာ တမျိုး မလုပ်နဲ့ လေ"

"မြတ်ရယ် ကျေးဇူးပြု ပြီး မောင့် ကို မလှောင်ပါနဲ့လား၊ မောင် က မြတ်ကို တအားချစ်ပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ မောင်က မြတ်ကို တခြားလူ တယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း ကိုယ့် မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့်ထက် ပိုပြီး ဖီးတက်နေတာ တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်မိတာပါ၊ အကောင်းဖက်က တွေးမယ် ဆိုရင်တော့၊ မြတ်နဲ့ ကောင်လေး နဲ့ အခန်း ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တော့ မောင့် လီးက သံချောင်း ကတောင် အရှုံးပေးရလောက် အောင် မာတောင် နေခဲ့တာပါ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဖြစ်ရသလို တဖက်က လည်း တမျိုးကြီးခံစား ရတယ် ဆိုတာကို ပဲ ပြောချင်တာပါ"

ခိုင်မြတ်သူက တခစ်ခစ် ရီမောရင်း၊

"မောင်ပဲ အဲဒီ အတွေးတွေကို စခဲ့တာပဲလေ၊ ဒီ‌လောက် တော့ လှောင်ပြောင်တာ ခံရမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား"

"အင်းပါ အင်းပါ၊ ထားပါတော့"

ကျနော်တို့ အိမ်ပြန်လမ်းမှာ ကျနော့် မိဘာတွေ အိမ်မှာ ထားခဲ့ သား ကို ဝင်ခေါ် ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ ကြပါတယ်။ 

အဲလို နဲ့ ခရီးစဉ် ကပြန်လာပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း ကျနော်တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင် ရေးက ပိုပြီးတော့ ကောင်းလာတယ် လို့ ပြောရမယ်ထင်တယ်။ ကျနော် နဲ့ မြတ် နဲ့ နားလည်မှု ပိုရှိလာပြီး၊  ပိုပြီးလည်း ရို လာကြတယ်။ မြတ်က လည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ အရင် ကလို ကျနော် ပြုသမျှ မဟုတ်ဘူး၊ သူက ဦးဆောင်လာတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဟော်တယ်က ချာတိတ်လေးက ခိုင်မြတ်သူ ကို ပိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု တွေ ပိုလာစေခဲ့တယ်လို့ မြင်မိတယ်။ 

တနေ့ တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်၊ ကျနော့် ဖန်တက်ဆီအကြောင်း စ ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြတယ်၊ မြတ် က တကယ် တော့ ပိုပြီး တက်ကြွ ပါးနပ် တဲ့ ဘဲမျိုး လိုတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလို ရှက်ရွံ့ လက်နှေး တဲ့ လူမျိုး နဲ့ ဆို ရင် အလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ကျနော် ဖြစ်စေချင်တာက တော့ မြတ် ရဲ့ ဘဲဟာ ဘော်ဒီ မိုက်မိုက် နဲ့ ရုပ်ရည် ချောမော ပြီး မြတ်နဲ့ ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီတဲ့ သူ ဖြစ်ရမယ်၊ မိုးအော်ဟိန်း က အရမ်း ရှက်တတ် ပြီး မြတ်က ပဲ ဦးဆောင် နေရတယ်၊ အဲဒါမျိုး ကို ကျနော်က မလိုချင်ဘူး။ မြတ်ရဲ့ ဘဲ က မြတ်ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်မှ မြတ်လည်း ကာမဂုံ အရသာ ကို အပြည့်အဝ ရနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မိတယ်။ အဲဒါမှ လည်း မြတ်တယောက် သူ့ ဘဲဆီ က ဘယ် လို အရသာ အပြည့်အဝ ရတယ်ဆိုတာ ကျနော့်ကို ပြောပြနိုင်လိမ့်မယ်။ ကျနော်က အဲလို ကျနော့် အတွေးတွေကို ချပြတယ်။ 

မြတ် က ကျနော် ပြောသမျှ တွေကို သေခြာ နားထောင် ပြီးတော့ မှ၊

"မောင်၊ မောင်ဘာတွေ လိုချင်သလဲ ဆိုတာတွေကို မြတ် သဘောပေါက် တယ်။ ဟုတ်တယ်၊ မိုးအောင်ဟိန်း အပေါ် မှာ မြတ် က ရဲရင့် ပြီး သူ့ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာလည်း မှန်တယ်။ အဲဒါက ပထမအချက်က နေရာက အစိမ်း မြတ်တို့ကို ဘယ်သူမှ မသိတဲ့ နေရာ၊ နောက်တချက်က ကောင်လေးက လည်း တစိမ်း၊ သူနဲ့ မြတ်တို့ နောက်ပိုင်း ဘယ်လို မှ ပြန်ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ ဘူးဆိုတာလည်း သိနေလို့၊ လည်း မြတ်က သူ့ အပေါ် မှာ ခပ်ရဲရဲ ဆက်ဆံခဲ့နိုင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ခုန မောင်ပြောတဲ့ အချက်တွေ အတိုင်းသာ ဆိုရင် မောင်ထင်သလို ဖြစ်လာမယ်လည်း မထင်ဘူး။ မြတ် ရဲ့ဘဲက မြတ်ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နေမယ် ဆိုရင် သူက မြတ်ကို ကိုယ့် လင်သား နဲ့ တောင် ပေးမအိပ်ဘူး ဆိုဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ ဒါကြောင့်လည်း မြတ်က ရေရည် စီမံကိန်း နဲ့ ကို မလုပ်ချင်တာ၊ မြတ်လည်း အဲလို အတွက် ကြိုတင် ပြင်ဆင် မထားဘူး၊ မြတ် ရဲ့ ပထမဆုံး ဦးစားပေးက မြတ် တို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး၊ ဒုတိယ ဦးစားပေးက မြတ်တို့ ရွေးချယ်ကြမဲ့ လူ"

"မြတ် ပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင်က တော့ မြတ်ကို ယုံတယ်၊ မြတ်က မောင်တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင်ကို တော့ အထိခိုက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူးး ဆိုတာ၊ မောင်က မြတ်ကို အကျွမ်းမဲ့ ယုံကြည်လို့ လည်း ဒီဇာတ်လမ်းမျိုး ကို ကခိုင်းတာပေါ့။ မောင် က ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရှက်ခွဲခံချင်တဲ့ ဖီလင်၊ မြတ် ဖီးခံနေတဲ့ မျက်နှာလေး။ အဲဒါတွေကို ခံစားချင် တွေ့ချင်လို့လေ။ မိုးအောင်ဟိန်းက မြတ်နဲ့ အတူတူ အိပ်ခန်းထဲ နေခွင့်ရတာတောင်မှ အကျိုးရှိအောင် မနေသွားခဲ့ နိုင်ဘူး။ မြတ်လည်း မစို့ မပို့ ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ တယ်မလား"

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အဲဒီ ကိစ္စ ကို အကြာကြီး ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြတယ်။ အနည်းဆုံး တော့ ကျနော့် မိန်းမ က ကျနော် ဖြစ်စေချင်တာကို သူ လက်ခံတယ်။ အခု လို ဆွေးနွေး နေကြရင်း နဲ့ ကို ကျနော့် လီး က ပုဆိုးအောက် ကနေ ထကြွ ထောင်မတ် နေတာ သူ သတိပြု မိတယ်။ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ တချက်ငုံ့ ကြည့်ပြီး ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး၊

"မောင်တကယ် ကို ဖြစ်စေချင် နေရင် မြတ် မောင့် ကို တောင်းဆိုချင်တာ တွေ ရှိတယ်။ မောင် နားလည် ပေးလိမ့် မယ်လို့ မျှော် လင့်ပါတယ်"

"အင်း မြတ်ဖြစ်ချင်တာကို ပြောလေ၊ မောင့် ကိုတော့ မြတ် တသက်လုံး ယုံကြည်စိတ်ချ နိုင်ပါတယ်။ မောင် မြတ်ကို တောင်းဆိုချင်တာတခုပဲ ရှိတယ်၊ မြတ် ကို မောင် လုံးဝ ယုံကြည်စိတ်ချ ချင်တယ်။ မောင့် ကို ဘာမှ ထိန်ချန်လျို့ဝှက်ထားတာမျိုး ကို မလိုချင်ဘူး၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ တရားဝင် လင်ယောက်ျားလည်း ဖြစ်တယ်လေ"

"မြတ် က မောင် တောင်းဆိုတာကို သဘောတူပါတယ်။ မြတ် မောင့် အပေါ် မှာ ဘယ်တော့ မှ သစ္စာမဲ့ မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာမှ လည်း ထိန်ချန် မထားဘူး ဆိုတာလည်း ဂတိပေးပါတယ်၊ မြတ် တောင်းဆိုတာတွေ ကိုသာ မောင် သဘောတူ မယ်ဆိုရင် မောင် ဖြစ်စေချင်တာတွေ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်၊ မြတ်လိုချင်တာတွေကတော့ ၊

၁၊ မောင်က မြတ်ကို လွတ်လပ်စွာ မြတ်ကြိုက်သူ ရွေးချယ်ခွင့် ပေးရမယ်။ 

၂၊ မြတ် နဲ့ အဲဒီ လူ နဲ့ တခုခု လုပ်နေချိန်မှာ အနှောက်အယှက် မပေးရဘူး

၃၊ မြတ် ကို ဘာလုပ်ပါ ညာလုပ်ပါလို့ အတင်းမတိုက်တွန်းရဘူး၊ မြတ် က သူ့ဘာသာ သဘာဝ အတိုင်း ဖြစ်လာတာကို ပဲ လုပ်မယ်၊ ဘာမှ လည်း လောစရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊

၄၊ မြတ် တို့ ဖြစ်နေကြတဲ့ အချိန်မှာ အဲဒီ ဆက်ဆံရေးကို ချက်ခြင်းရပ်ပြစ်ဖို့ မတောင်းဆိုရဘူး၊ မြတ် ကို ဖြတ်စေချင်ရင် နည်းနည်း တော့ အချိန်ပေးရမယ်၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ လူတယောက် နဲ့ ဆက်ဆံရေးတခု ကို ချက်ခြင်း ရပ်ပြစ်ဖို့ ဆိုတာ အချိန် တော့ ယူရမှာပဲ၊ 

အဲဒီ အချက် လေးချက်ကို သာ မောင် သဘောတူ မယ် ဆိုရင် မောင် ဖြစ်စေချင်တာကို မြတ် လှုပ်ရှား ပေးမယ်"

ကျနော့် မိန်းမ  ခိုင်မြတ်သူ တောင်းဆိုတဲ့ အချက်တွေက ကျနော် စိတ်နဲ့ တော့ မကိုက်ပါဘူး၊ သဘောလည်း မတူ ချင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လီး က ကျနော့် ဦးနှောက်ကို ကျော် ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချနေပြီလေ။ 

"အိုကေ မြတ်၊ မြတ်က တကယ့် ကို လေးလေးနက်နက် စဉ်းစား ထားတာကိုး၊ တကယ်ပဲ မောင့် ကို မြတ်ရဲ့ ဘဲ နဲ့ အရှက်ခွဲ တော့ မှာလား၊ မြတ် တောင်းဆိုတာတွေကို မောင်လက်ခံပါတယ်၊ တခုပဲ၊ မြတ် ကုံးမဲ့ ဘဲကို မောင်က သဘောတူ တာပါလို့ မပြောကြေး၊ မောင်နဲ့ မြတ် ခုလို သဘောတူညီချက် ထားတာက မောင်တို့ ရဲ့ စီးခရက် ပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ "

"အင်း အဲဒါတော့ သဘောတူပါတယ်။ မောင် က တကယ်ပဲ မောင့် မယား နဲ့ တခြား ဘဲ တယောက် လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေတာပေါ့လေ၊ အဲဒီဘဲ က လီးအကြီးကြီး နဲ့ မောင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို အပေါက်ကျယ် အောင် ချဲ့ သွား နိုင်တယ်နော်၊ မောင် အဲဒါမျိုး တွေ တကယ်ရော ခံနိုင်ရည် ရှိပါ့မလား"

"မြတ်ရယ်၊ မောင်ချစ်ရတဲ့ ဆက်ဆီဟော့ဝိုက် ခိုင်မြတ်သူရယ်၊ မောင် အရမ်းအရမ်းကို အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ၊ အဲဒါ ဆိုရင် မြတ် ကုံးချင်တဲ့ သူက ဘယ်သူ ဖြစ်မလဲ ကွာ"

"မသိသေးဘူးလေ၊ မြတ် က ဘဲရှာဖို့ ဆိုတာ အချိန် ယူရဦးမှာ၊ မောင် သဘောတူ ထားတဲ့ အချက်တွေကို သာ မမေ့ပါနဲ့ နော်၊ ဘယ်ဟာ မှ အရမ်းမလောပါနဲ့၊ သူ့ ဟာနဲ့ သူ အကုန်လုံးက အလိုလို ဖြစ်လာမှာပါ"

အဲဒီည မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လိုးပွဲက ခပ်ကြမ်းကြမ်း နဲ့ ဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိတ်ရောက်ပြီး ပြည့်ဝကြ ရပါတယ်၊ လိုးနေတုန်းမှာ မြတ်က ကျနော့်ကို စပြီး၊

"ရှင့် မိန်းမ ကတော့ သူ့ ရီးစား ရဲ့ လီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေပြီ"

လို့ ပြောရင်း လီးကို စုပ်ပေး၊ လျှာနဲ့ လျှက်ပေးပါတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခုလို ပြောင်းလဲ သွားတာ မိုးအောင်ဟိန်း ကျေးဇူးလည်း ပါမယ်ထင်ပါတယ်၊ အဲကောင်လေး နေရာမှာသာ သူ့ လို့မရှက်တတ်ပဲ၊ ခပ်ရိုင်းရိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကောင်တယောက်သာ ဆိုရင် ကျနော့် မိန်းမ လန့်ဖြတ်သွားပြီး လုပ်ရဲ မှာ မဟုတ်တော့ ပါဘူး၊ မိုးအောင်ဟိန်း လို ရှက်ကြောက်ရိုသေ တတ်တဲ့ ကောင်လေး ကြောင့် မိန်းမ က သူ့ ကွန်ထရိုးလုပ်လို့ ရတယ် ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု တွေ တက်လာတဲ့ အတွက် ခုအခြေအနေထိ တိုးတက်သွားရတာပါ။ ကျနော့် စိတ်ထဲက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ကျေးဇူး အထူးတင်နေမိပါတယ်။ 

ဆက်ရန်_