A boy in maid outfit(1)
"ဒီကိုလာခဲ့"
ပါးပါးက ခွန်းကိုခေါ်တော့ ခွန်းလည်း ပါးပါးရှိရာ စားပွဲခုံနားကို ဒရွှတ်တိုက် သွားလိုက်တယ်။
ပါးပါးက ခုံကိုနည်းနည်းမှီပြီး လက်ပိုက်ရင်းရပ်နေတာ။
ခွန်းလည်း ပါးပါးခြေရင်းမှာ ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်ရင်း ပါးပါးကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
ခုခွန်းပုံစံက maid outfitနဲ့ကိုလေ အောက်ကလဲပေါင်အထိရှည်တဲ့ဇာ fishnet stockingကိုဝတ်ထားရတာ။
ခေါင်းမှာလဲ cat ears အဖြူရောင်လေးနဲ့ လည်ပင်းမှာလဲ chokerကအခန့်သား။
ခွန်း ပါးပါးရဲ့ ပေါင်ကို ကိုင်ရင်း ခေါင်းနဲ့ တိုးဝှေ့နေလိုက်တယ်။
ပါးပါးလို့သာခေါ်ရတာ ပါးပါးက ခုမှ ၃၁ပဲရှိသေးတာ။
Daddyမခေါ်ချင်လို့ ပါးပါးလို့ ခေါ်တဲ့ သဘောပါပဲ။
ဒီနေ့ ခွန်း maid outfitလေးဝတ်ရတယ်။ ပါးပါးက မင်းဖို့ဆိုပြီး ပေးလို့ဝတ်ရတာ။
ဝတ်ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မှန်ထဲမှာ ပြန်ကြည့်ပြီး တကယ့် အစေခံတစ်ယောက်လိုခံစားလိုက်ရတယ်။
တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပိုပြီး သိမ်ငယ်စေတာက လည်ပင်းက chokerပဲ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုခံစားလို့ ခံစားရမှန်းကို မသိပဲ အရင်ကထက်ပိုပြီး သိမ်ငယ်မိတာပဲသိတော့တယ်။
အောက်က stockingအောက်မှာ ခြေထောက် ဖြူဖူ သေးသေးလေးတွေ။ဘာအမွှေးအမျှင်မှ မရှိဘူး။
ကိုကိုက ခွန်းကို မျက်တောင်မွှေးနဲ့ မျက်တောင်မွှေးအထက်က အမွှေးကလွှဲရင် ဘာအမွှေးမှ မရှိရဘူးတဲ့။အဲကြောင့် ခွန်းက တစ်ကိုယ်လုံးကို waxingလုပ်ထားရတာ။
ပါးပါးက ခွန်းခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်နေရင်းက မျက်နှာတစ်လျှောက်ပွတ်ဆွဲသွားရင်း ခွန်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လက်ညိုးပူပူနွေးနွေးကို ထိုးထည့်လာတော့
ပါးပါးကိုယ်ပိုင်ဟာကို စုပ်ရသလိုမျိုး စုပ်ပေးမိတယ်။
လက်ညိုးကို လျှာလေးနဲ့ သပ်ယက်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေမိတယ်။
စိတ်ထဲမှာ ပါပါးဟာကြီးလို သဘောထားရင်းပေါ့။ခနကြာတော့ ပါပါးက ခွန်းကို ခြေထောက်ကို ယက်တဲ့။
အဲတာနဲ့ ခွန်းလည်း ခြေအိတ်မချွတ်ရသေးတဲ့ ပါပါး ခြေထောက်ဆီကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆင်းသွားပြီး ပါပါးခြေဖမိုးတစ်လျှောက် မျက်နှာ နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ဆွဲရင်း ဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။
"ပါပါး ခွန်းခြေအိတ် ချွတ်လိုက်မယ်နော်"
"ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ချွတ်"
"ဟုတ် ပါပါး"
ပါးပါးက ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်ပေးတယ်။ ခွန်းလည်း ပါပါးရဲ့ ခြေထောက်က ခြေအိတ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်ရတယ်။လက်နဲ့ ချွတ်သလိုတော့ ရော့အင့်ဆိုပြီး မလွယ်ဘူးလေ။
မျက်နှာနဲ့ ခြေထောက်ကို သေချာထိကပ်ရင်း ပါးစပ်က ဖြည်းဖြည်းချင်းဆီ ဆွဲချွတ်ရတာ။
အဲလိုနဲ့ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ ပါပါးခြေထောက်တစ်ဖက်က ခြေအိတ်က ကျွတ်သွားတယ်။
အဲတော့ ပါပါးက နောက်ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထောင်ပေးတယ်။
အဲတာနဲ့ ခွန်းလည်း နောက်တစ်ဖက်ကို ထပ်ကိုက်ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ခွန်း ခြေအိတ်ကို ဆွဲချွတ်လို့ ချွတ်သွားတဲ့အချိန်မှာပဲ အဲခြေထောက်နဲ့
ခွန်းခေါင်းပေါ်ကို နင်းချလာတော့
ခွန်းလည်း ပါပါးနင်းချတဲ့flowအတိုင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို မျက်နှာအပ်သွားတယ်။
ခုလက်ရှိpositionကို မြင်သာအောင်ပြောရရင် ပါပါးက စားပွဲခုံကိုမှီပြီး မတ်တပ်ရပ်လက်ပိုက်နေတာ။
ခွန်းက ပါပါးရှေ့တည့်တည့်မှာပဲ ကန်တော့နေတဲ့ positonမျိုးကို ပါပါးခြေထောက်တစ်ဖက်က ခွန်းခေါင်းပေါ်ရောက်နေတာ။
ပါပါးက ခွန်းခေါင်းကို ပွတ်သပ်ရင်းက တစ်ချက်ချက် အားပါပါနဲ့ ရိုက်ချတယ်။
ခနကြာတော့ ခေါင်းပေါ်က ခြေထောက်ကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး ပါပါးက မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ ဆိုဖာပေါ်ကို သွားထိုင်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ခွန်းကို
"ဒီကို လာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ ပါပါး"
ခွန်းလည်း ပါပါးအနားကို ဒူးထောက်ရင်းပဲ ဒရွှတ်ဆွဲသွားလိုက်တယ်။
ဒီအချိန်မှာ ပါပါး မပြောလဲ ထဖို့ဆိုတာ ခွန်းစိတ်ထဲ တွေးတောင် မတွေးရဲဘူး။
ခွန်းအဆင့်က ခုချိန်မှာ ပါပါး ထားရာနေ စေရာသွား ပါပါးရဲ့ အစေခံ ကျွန်တစ်ယောက်။
ပါပါးက ခွန်းရဲ့ အရှင်သခင် ၊ ကိုးကွယ်ရာ၊ မြတ်နိုးရာ
ကိုယ့်အရှင်သခင်ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေရဲလောက်အောင် ခွန်းသတ္တိမရှိသေးဘူး။ရှိလာမှာလဲမဟုတ်ဘူး။
ခွန်းရဲ့အရာရာက ပါပါးပဲ။ခွန်းရဲ့ စိတ်ရော ကိုယ်ရောကိုပါ ပါပါးလိုသလို စေခိုင်းနိုင်တယ်။
ပါပါးအနားရောက်တော့ ပါပါးထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာခြေရင်းမှာပဲ ဒူးထောက်ရင်း ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်ချပြီး ပါပါးကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
ပါးပါးက ခွန်ရဲ့ စကတ်ဝတ်ထားလို့ ပေါ်နေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းပေါ် ခြေထောက်တင်လိုက်ပြီး
"မင်းက ငါ့ရဲ့ဘာလဲ"
"ခွန်း က ပါပါးရဲ့ အစေခံ ကျွန်တစ်ယောက်ပါ"
"၃ခေါက်ပြော"
"ခွန်း က ပါပါးရဲ့ အစေခံ ကျွန်တစ်ယောက်ပါ
ခွန်း က ပါပါးရဲ့ အစေခံ ကျွန်တစ်ယောက်ပါ
ခွန်း က ပါပါးရဲ့ အစေခံ ကျွန်တစ်ယောက်ပါ"
To be continued
Written by khoon sint naung
Photo crd to twitter
Comments
Post a Comment