Humiliation

Humiliation -1

ဒီနေ့ မနက်နိုးလာကတည်းက မငြိမ်တဲ့ ရင်ခုန်သံကို ဘယ်လိုထိန်းချုပ်ရမှန်းမသိ။ပထမဆုံး ဖြစ်သည့်အပြင် လွန်ဆွဲရတဲ့ အတွေးပေါင်းများစွာကြားမှာ လူဟာ ဂနာမငြိမ်။humiliation ကို သဘောကျတဲ့ သခင်က ဒီနေ့ စမ်းကြည့်ချင်တယ်တဲ့လေ။

သခင်....

အရာရာယုံကြည်ပုံအပ်ရတဲ့ အဲ့ဒီသခင်အပေါ်မှာ ယုံကြည်မှုက အ‌ပြည့်အ၀ပါပဲ။ကျတော်ကိုယ်တိုင်ရဲ့ limit တွေကို သူက အသိဆုံးပဲမို့လား။လိုရာ ပုံသွင်းထားတဲ့ ဒီအရုပ်လေးက သခင်ရဲ့နှုတ်ထွက် အမိန့်တိုင်းကို နာခံဖို့ကလွဲလို့ တခြား ဘာမှ စဉ်းစားစရာမှ မလိုတာလေ....။

အတွေးတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး နာခံခြင်းတွေ အသက်၀င်ဖို့ စိတ်ကို သခင့်အတွက်ပဲဆိုတဲ့ စိတ်လေးပဲ ထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအတွေးလေး ၀င်လာတော့လေ ခုန anxious feelingကနေ comfort ဘယ်လောက်ဖြစ်သွားလဲဆိုတာ  ခံစားဖူးမှ သိမှာရယ်။သခင်ရဲ့ ကျဝောာ့်စိတ်တွေကို သိမ်းယူနိုင်ပုံတွေကတော့ အံ့ဩစရာပါပဲ....။

ခန္ဓာကိုယ်က အ၀တ်တွေကို တစ်လွှာချင်း ချွတ်ချလိုက်တယ်။ဒီနေ့အတွက် ၀တ်ရမယ့် အ၀တ်အစားက ညကတည်းက သခင်ရွေးပေးပြီးသား...။မထူလွန်း မပါးလွန်းတဲ့ ဒူးအထက် ဂါ၀န်လေး။ကုတင်ပေါ်က ကြိုးကို ဆွဲယူပြီး ခါးကနေ အောက်ကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကြားကနေ အနောက်ကို ဆွဲယူရလိုက်တယ်။

"မင်းရဲ့clitoris မှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း ပွတ်တိုက်သွားတာကို လိုချင်တယ်"တဲ့။

သခင့်စကားကို နားထဲကြားယောင်ရင်း ကြိုးကို သေချာ နေရာတကျ ချလိုက်တယ် ။ပြီးတော့ တင်ပါးနှစ်ခုကြားကနေ ပြန်ဆွဲယူပြီး ခါးဘေးမှာ ချည်လိုက်တယ်။

တစ်လှမ်းးး....

နှစ်လှမ်းးးးး....

လမ်း စမ်းလျှောက်ကြည့်ဝောာ့ သခင်ပေးချင်တဲ့ feeling ကိုရတာမို့ ဂါ၀န်လေးကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။အ‌ပေါ်ရော အောက်ရော underwear မ၀တ်ရဘူးဆိုတဲ့ အမိန့်ကြောင့် တိပ်လေးနဲ့ nipple ထိပ်လေးတွေကို ကပ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဂါ၀န်လေး စွပ်ချလိုက်တယ်။မျက်နှာကို နည်းနည်းလောက် ခြယ်သလိုက်ပြီး 3လက်မ ဒေါက်လေးကို စီးလိုက်တယ်။အဆင်သင့်ဖြစ်သွားပြီမို့ နာရီကြည့်လိုက်ဝောာ့ 9နာရီထိုးဖို့ ဆယ်မိနစ်အလို...။

၀ရန်တာမှာ ရပ်စောင့်နေရင်း ခနကြာတော့ .....

သိပ်ကို မြတ်နိုး တန်ဖိုးထားလေးစားရတဲ့ သခင်ဟာ သူ့ပုံစံအတိုင်း အေးစက်စက်နဲ့ပါပဲ။ပြေးဆင်းသွားတော့ ကြိုးက စပြီး ဒုက္ခပေးလာတယ်။သခင့်ကို ပြုံးပြပေမယ့် ကြိုးရဲ့ ဒုက္ခပေးမှုကြောင့် မဲ့ပြုံးကြီး ဖြစ်ပါလေရော...☹️။

သခင်က ကားကို restaurantတစ်ခုစီ ဦးတည်ပြီး မောင်းနေပုံပါပဲ။ကားထဲမှာ ကိုယ့်အသက်ရှူသံ ကိုယ်ပြန်ကြားရတဲ့အထိ တိတ်ဆိတ်မှုက အားကောင်းစွာ။မျက်စိရှေ့ရောက်လာတဲ့ သခင့်လက်တစ်ဖက်ထဲမှာ ဖယောင်းတိုင် အပိုင်းအစလေး။

"ဂါ၀န်လှန်တင် ပေါင်ကားပြီး မင်းထဲကို ထည့်လိုက်..."

"ရှင်..."

ခပ်စူးစူး အကြည့်တစ်ချက်နဲ့အတူ ...

"နားမလည်တာ ပါလို့လား..."

"မဟုတ်ပါဘူး ..ဟုတ် ထည့်လိုက်ပါ့မယ်"

ပတ်၀န်းကျင် ကြည့်လိုက်တော့ လှုပ်ရှားသွားလာမှုတွေဟာ သူတို့ဦးတည်ချက်နဲ့ သူတို့ အဆက်မပြတ်။လူရှုပ်တဲ့ လမ်းမကြီး ထက်မှာကွာ ပြီးတော့ ကိုယ်ထိုင်နေရတာက ကားရှေ့ခန်း။အဲ့ဒါကို ပေါင်ကားပြီး ထည့်ရမယ်တဲ့။ရှက်ရွံ့သိမ်ငယ်မှုတွေကြောင့် ကျတော့်မျက်နှာမှာ သွေးမရှိပဲ ဖြူဖတ်နေမလား သန္တာရောင်သန်းပြီး ရဲစုတ်နေမလား...။

"လုပ်လေ...."

စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချလိုက်တယ်။စိတ်ထဲမှာ သခင့်ကိုစိတ်ကျေနပ်မှု ရစေရန်နဲ့ အမြဲငေးမောချင်တဲ့ သခင့်အပြုံးကိုပဲ တွေးယူလိုက်တယ်။၀တ်ထားတဲ့ ဂါ၀န်ကို အပေါ်ကို ဆွဲလှန်တင်ပြီး ပေါင်ကို ကားလိုက်တယ်။ကားရှေ့မှန်ဟာ အနက်ရောင်မို့ အပြင်ကလူတွေ မမြင်ရသည့်တိုင် ကျဝောာ်ကတော့ သိနေ မြင်နေရတာပဲမို့လား...။ဒီအရှက်တရားတွေကို သခင့်အတွက် နင်းချ ပေးရခြင်းဟာ သခင် ပြုံးဖို့အတွက်ပါပဲ...။

"အ..."

အသံထွက်သွားတော့ ကားမောင်းရင်း လှည့်ကြည့်လာတယ်။အစပျိုးခြင်းမရှိပဲနဲ့ဆိုတော့ လက်သန်းလောက် ဖယောင်းတိုင်ငယ်လေးဟာလည်း နာကျင်စေတာပဲလေ။ကျပ်သိပ် ပြည့်ခြင်းနဲ့အတူ ရင်ဖိုမှုဟာ လိုက်ခနဲ။

"ပြီးပါပြီ သခင်..."

"အင်းး...."

ပြန်ဖြေသံ တစ်လုံးတည်းဆိုပေမယ့် သူ့အမိန့်ကို ချွင်းချက်မရှိ နာခံခြင်းကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေး တွန့်ပြုံးလိုက်တာလား...။

အတွေးတွေ များနေတုန်းမှာ ကားလေးက ထိုးရပ်သွားတယ်။

"ရောက်ပြီ...ဆင်း"

"ဟုတ် ..."

"မင်းရဲ့စိတ်ကို တစ်ခါတည်း ပြင်ဆင်ခဲ့ "

"အထဲမှာ မင်းအတွက် challengeတွေချည်းပဲ"

သခင် မသိတာများလား...။သခင်တစ်ယောက်လုံး ဘေးမှာ ပါတဲ့အပြင် နှုတ်ထွက်အမိန့်တိုင်းကို ပြီးမြောက်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးချင်တဲ့ ဒီကောင်မလေးရဲ့နာခံမှုတွေကို မေ့လျော့တာများလား..။"ဟင့်အင်း"ဆိုတာ သခင့်အတွက် ဘယ်တော့မှ မရှိစေရပါဘူး...။ပြီးတော့ သခင်က ကျတော့်ကို ဘယ်လောက်တန်ဖိုးထား မြတ်နိုးလဲဆိုတာကရော ကျတော်က မသိတာမှ မဟုတ်တာလေနော်။

ကမ်းပေးလာတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခြေလှမ်းကို စတင်လိုက်တယ်။လမ်းလျှောက်တိုင်းမှာ ကြိုးက clitoris ကိုလာထိတာက ခြေမခိုင်ချင်စရာ။ရန်ရှာခံနေရတဲ့ အဖြစ်ကြောင့် ညီမလေးဟာ အရည်တွေ လဲ့နေမှာ အသေအချာ။underwear ၀တ်လာတာ မဟုတ်တဲ့အတွက် ဂါ၀န်မှာ စိုနေမှာလား အကွက်လေးတွေ ပေနေမလား ဆိုတဲ့ အတွေးက လူကို ချွေးပြန်စေတယ်။သခင့်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ တည်ကြည်နေတဲ့ ပုံရိပ်ကလွဲလို့ ဘာကိုမှ မျက်နှာမှာ စာဖတ်မရ။

ဝါးလေးတွေနဲ့ ဆောက်ထားတဲ့ဆိုင်လေးမို့ အေးချမ်းမှုကို ခံစားရတော့ စိတ်လေး ပေါ့ပါးသွားသလိုလို...။အခန်းလေးတွေ ကန့်ပေးထားတဲ့အပြင် လိုက်ကာလှလှလေးတွေ ကြိုးလှလှလေးတွေနဲ့ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ decoration က သဘောကျစရာ။သခင်က ဒီလိုလည်း ရှာတတ်တာပဲလား....။အဲ..ကိုယ့်အဖြစ်ကို ပြန်သတိရတော့ ရှက်ရွံ့စိုးထိတ်မှုက ရင်ထဲမှာ ကစုန်ပေါက်လာပြန်တယ်။ဒီနေရာမှာလား...ဒီနေရာပေါ့လေ။ဘာမှလည်း သေချာကာရံထားတာ မဟုတ်တဲ့အပြင် ဆိုင်ရဲ့အပြင်အဆင်ကလည်း ဝါးလုံးခပ်စိပ်စိပ်လေးတွေနဲ့သာ။

"သွား...စားချင်ဝာာ သွားယူခဲ့..."

"ဟုတ်ကဲ့ သခင်..."

"အစပ်တွေ မပါစေနဲ့ ပြီးတော့ ပန်းကန်အလွတ်တစ်ချပ်ပါတောင်းခဲ့..."

"ဟုတ်..."

ဘူဖေးစတိုင်မို့ စားချင်တာ သွားထည့်ဖို့ အခန်းလေးထဲက ထွက်ရင်း အပြင်ကို လျှောက်ဝေ့ကြည့်မိတော့ ဆိုင်လေးထဲမှာ လူတွေက ကြပ်ကြပ်ပြည့်ပြည့်။ခပ်မှန်မှန် လမ်းလျှောက်နေရင်း စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုပဲ တစ်ဆိုင်လုံးက ဝိုင်းကြည့်နေသလို။ဂါ၀န်အနောက် တင်ပါးနေရာမှာ စိုနေလို့များလား...။bra နဲ့ ထိန်းမထားတဲ့ ရင်သားတွေကရော လမ်းလျှောက်တိုင်းမှာ လှုပ်နေတာက သိသာနေမလား...။မျက်နှာမှာရော နီစုတ်နေမလား...။

သိမ်ငယ်ခြင်းတွေ အရှိန်တက်လာတာမို့ စားချင်တာ အမြန်ထည့်လိုက်တယ်။အရင်က အစားအသောက်ဆို ဘယ်လောက်ကြိုက်ကြိုက် အခုချိန်မှာ ဘာမှကို မစားချင်။ဒါပေမယ့် သခင့်အကြောင်း အသိဆုံးပဲမို့လား...။ယူစရာရှိတာ ယူပြီး ကိုယ့်ရဲ့နေရာလေးဆီ ပြန်ရောက်တော့...

"အဲ့ဒါတွေ ချထား ပြီးရင် ဟိုဘက်လှည့်..."

ပြောတဲ့ အတိုင်း ဟိုဘက်ကို လှည့်ပေးလိုက်တော့ အေးစက်စက်ထွက်လာတဲ့ စကားက...

"မင်း သိလား မင်းရဲ့ဂါ၀န်မှာ စိုပြီး ပေနေတယ်"

"ရှင်...."

အဲ့ဒါဆို ခုန လူတွေကြားထဲမှာ......။

ရှက်ရွံ့မှုဟာ ငရုတ်ရည်နဲ့ မျက်နှာကို ဖြန်းပက်လိုက်သလို...။

#mal

#ဒါက တကယ်ဆက်ပေးမှာနော်😁

#စာက ရှည်သွားလို့ ဖြတ်ချလိုက်တာနော်

Humiliation - 2

"ဒူးထောက်ထား...."

အတွေးတွေကို ပုတ်နှိုးလိုက်တဲ့ သခင့်အမိန့်သံကြောင့် ချက်ချင်းပဲ ဒူးထောက်ပြီး မျက်လွှာချလိုက်တယ်...။

ကျဝောာ်တို့ ယူထားတဲ့နေရာလေးကလေ အတွင်းနည်းနည်းကျပေမယ့် အပြင်မှာပါ စာပွဲတွေ ချထားပြီး tank လေးတွေ ပုံစံလိုမျိုး ခပ်လှမ်းလှမ်း ဆောက်ထားတဲ့ ဆိုင်ရဲ့ပုံစံကြောင့် အပြင်မှာလည်း သူ့နေရာနဲ့သူ လူတွေက သွားလာ လှုပ်ရှားလျက်။သခင်က မတ်တပ်ထရပ်ပြီး လိုက်ကာတွေကို ဆွဲဖွင့်ချလိုက်တယ်...။တဆက်တည်းမှာ ကြိုးလှလှလေးတွေကိုတော့ ချပေးထားတယ်။မျက်လုံးထဲမြင်အောင်ပြောရရင် တံခါးမှာကွာ တန်းလန်းကြိုးလေးတွေပဲ ရှိတော့တဲ့ သဘော...။

"ဂါ၀န်ကို လှန်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ထား..."

"ဟုတ်ကဲ့ ...သခင်"

စိတ်လုံခြုံမှုတွေ အမြဲပေးတဲ့ သခင်ကလေ စိတ်မလုံခြုံမှုတွေ ပေးတဲ့နေရာမှာလည်း သိပ်တော်တာပဲရယ်။စိတ်လှုပ်ရှားမှုဆိုတဲ့ စည်းလေး‌ကို ထိခတ်ဆော့ကစားရာမှာလည်း ဆရာတစ်ဆူပါပဲ...။

"ဒေါက်..."

ပစ်ချလိုက်သံနဲ့အတူ မျက်စိရှေ့မှာ ရောက်လာတာက ကလစ်လှလှလေး လေးငါးခု။

"ပါးစပ်နဲ့ တစ်ခုချင်းကောက်ပြီး ရှေ့တိုးခဲ့"

အမိန့်အတိုင်းပဲ ကလစ်လေး‌ကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ချီပြီး သခင့်ကို ပေးလိုက်တော့ nippleက တိတ်ကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး clip တပ်ပေးခြင်းခံရတယ်...။

"အ...."

နာကျဉ်သွားတဲ့ ခံစားမှုက တကိုယ်လုံးကို ပြန့်နှံ့သွား...။တစ်ခုခုသော ခံစားမှုတွေကို လက်ခံဝာာက nervesဆိုတဲ့ အာရုံကြောလေးတွေတဲ့။nipple ဆိုတာမျိုးက အဲ့ဒီnerves လေးတွေ စုဝေးတည်ရှိရာတဲ့...။ဒါကြောင့်မို့ အဲ့ဒီမှာ ရတဲ့pain ဟာ တခြားနေရာတွေထက် နည်းနည်းတော့ ပိုတာပါပဲ။sensitive အဖြစ်ဆုံး အပိုင်းပြောပါဆိုရင် ကျတော်ကတော့ nipple ပါပဲ....☹️။

ဒီလိုနဲ့ ကျဝောာ့်ရဲ့ nippleထိပ်လေးတွေမှာ ကလစ်လေးနှစ်ခုက ၀င့်ကြွားစွာ နေရာယူလျက်..။

ရုတ်တရက် ရှေ့မှာ ရောက်လာတဲ့ ပန်းကန်လေးကြောင့် ကျတော့်ဟာ publicမှာ pet dog လေး ဖြစ်တော့မှာလေ။

"ကုန်းချလိုက် ...clipတွေ ဖိမိပြီး ကြမ်းမှာ ပိနေပါစေ"

အမှန်အတိုင်းပြောရရင် အဲ့ဒီလို လုပ်တာကို တကယ်ကြောက်တယ်။နို့အုံနဲ့ ကြမ်း ထိသွားတဲ့အခါ ကလစ်နဲ့nippleလေးတွေဟာ နို့အုံနဲ့ကြမ်းနဲ့ကြားထဲမှာ ဖိညှပ်မိနေတာမို့ တအားနာတာရယ်🥺။ဒါပေမယ့် ...အမိန့်ကို လက်ခံရရှိပြီးရင် နာခံရုံပဲရှိတာမို့လား....။

"အ...."

နာကျဉ်မှုက ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။

"မျက်နှာ ဒီဘက်လှည့်"

သခင့်အမိန့်အတိုင်း မျက်နှာကို သခင်ရှိရာ မျက်နှာမူလိုက်တော့ ခြေထောက်ကို ထိုးပေးလာတယ်။အလိုက်သိစွာနဲ့ပဲ ပါးစပ်ကို အသုံးပြုပြီး ခြေအိတ်နဲ့ ဖိနပ်လေးကို ကိုက်ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ပြီးဝောာ့ ‌ခြေချောင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ စပြီး ပြုစုလိုက်တယ်...။သခင့်ရဲ့ခြေထောက်လေးတွေဆိုတာ ချေးညှော်မရှိပဲ သန့်နေတာလေးက မြတ်နိုးစရာ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ပြီးတော့  အမြဲရနေကျ ခြေနံ့သင်းသင်းလေးကြောင့် ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေပါ ထရပြန်တယ်။

ကျတော်ဟာ ရှေ့ကို ကိုင်းချပြီး ကုန်းထားတာမို့ နောက်မှာ လစ်ဟာနေမှာ အသေအချာပါပဲ။ဝါးစိပ်စိပ်လေးတွေနဲ့သာ လုပ်ထားတဲ့ တံခါးကို ကျောပေးလို့ပေါ့....။ဝါးလုံးလေးတွေကြားမှာ ကျဝောာ်ဟာ တကယ်ကို အရှက် သိက္ခာမဲ့စွာပဲလေ။‌ခြေသံ‌တွေ တရှပ်ရှပ် ကြားရလေ ရင်ပိုခုန်လေပါပဲ...။ငါ့ကိုများ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမလား...။ငါ့အသိတွေများ  ဒီမှာ ရှိနေမလား....။စတဲ့ အတွေးပေါင်းများစွာကို သခင်က ခံစားမှုမှာ ပျော်၀င်စေခြင်းဖြင့် အကုန်သိမ်းပိုက်လိုက်တယ်။ဒီအချိန်မှာလေ သခင် စိတ်ကျေနပ်ဖို့ကလွဲလို့ ဘာအတွေးမှကို မရှိတော့ဘူးရယ်။

‌‌ခြေထောက်ကို လျက်ပေးနေတာ ခနကြာတော့ ပါးစပ်ထဲကနေ သခင်က ဆွဲယူပြီး ပန်းကန်ကို ခြေထောက် ထိကပ်လိုက်တယ်။တံတွေးလေးတွေ ကပ်နေတဲ့ သခင့်ခြေထောက်ကို မုန့်တွေ ပြေးကပ်ပုံကလေ သံလိုက်နဲ့သံကို ဆွဲယူလိုက်သလိုပါပဲ။အဲ့ဒီ‌‌ခြေထောက်ကို ရှေ့ကို ထိုးပေးလာတော့ အလိုက်သိစွာ လျှာကိုသုံးပြီး မုန့်တွေကို လျက်ပြီး စားသုံးရပြန်တယ်။လျက်လိုက် ကျွေးလိုက်နဲ့ ခနကြာတော့ ....

"လာ...ခုံပေါ်ထိုင်"

မေးဆတ်ပြတဲ့ ခုံမှာ၀င်ထိုင်တော့ 

"ဂါ၀န်ကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားသေချာ...."

ထပ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ အေးစက်စက်စကားက ကျောချမ်းစရာ 

။ကျတော်ရဲ့ဘေးမှာ ကြိုးတွေသာ ချထားတဲ့ ပြတင်းပေါက်လေ။အပြင်က လှုပ်ရှား သွားလာသူတွေသာ ဒီဘက်ကို ငေးကြည့်လိုက်ရင်....။

အချိန်ကြာလာတာနဲ့ တဆစ်ဆစ် အရှိန်မြင့်လာတဲ့ ကလစ်‌တွေ 

ဒဏ်ကလည်း ပိုနာကျင်လာပြန်တယ်။

"ရော့... clitorisကို ညှပ်"

ထပ်ပေးလာတဲ့ ကလစ်လှလှလေး။တကယ်ပြောတာ အဲ့နေရာတွေကို တကယ်ကြောက်တယ်။သေအောင်နာတယ်ဆိုတာ ခံစားဖူးတဲ့သူတွေ သိမှာရယ်...။ပြီးတော့ ကြိုးက ရှိသေးတယ်မို့လား....။

"သခင်...ကြိုးက.."

"အင်း...အောက်က ကလစ်ညှပ်ပြီး အပေါ်က ကြိုးကိုဖိလိုက်"

"ရှင်....."

အလိုမကျရင် ဖြစ်တတ်တဲ့ မျက်မှောင်တွေ စုကျုံ့လာတာမို့ အတွန့်မတက်ရဲ...။စိတ်ကို တင်းပြီး အမိန့်ကို ပြီးမြောက်စေလိုက်တယ်။နာကျင်မှုတွေ အရှိန်မြင့်လေ တုန့်ပြန်မှုကောင်းလွန်းလေဖြစ်တဲ့ ညီမလေးနဲ့လည်း ဒုက္ခရောက်ရသေးတယ်။

"မင်းထဲက candleကို ထုတ်လို့ရပြီ"

တဆက်တည်း ကျလာတဲ့ နောက်ထပ် အမိန့်ကြောင့် အထဲက candleကို ထုတ်ယူလိုက်တယ်။candle တွေဆိုတာကလေ ရေစိမ်လေ မာလေပဲမို့လား...။အခုလည်း ညီမလေးထဲမှာ အချိန်အတော်ကြာ နေခဲ့ရတဲ့ candleလေးက မာမာလေးဖြစ်နေတာရယ်။‌အောက်က လစ်ဟာသွားတာနဲ့အတူ ရင်ဘတ်ထဲမှာပါ တခါတည်း လစ်ဟာသွားပြန်ရော...။တစ်စက်စက် ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့ဩရသေးတယ်။

"တစ်ရှူးကို ခေါက်ပြီး အောက်ကခံထားလိုက်..."

"ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ no နော် ကောင်မလေး"

သခင့်ရဲ့ဆိုလိုရင်းကို သိတာမို့ ခံစားချက်တွေကို ပြန်ထိန်းချုပ်ယူရတယ်။စောင့်ထိန်းနိုင်စွမ်းဆိုတာကလည်း slaveတစ်ယောက်ရဲ့ အရည်အချင်းပဲလေ..။ထိန်းနိုင်တဲ့အထိပဲပေါ့😂။

"အဲ့candle ကို ပါးစပ်မှာ ကိုက်ထား..."

"ရှင်...."

ကျတော်ကလေ အရမ်းရွံတတ်တဲ့အထဲမှာ ပါတယ်ရယ်။ကျတော်နဲ့သခင် စပြီး rsတည်ဆောက်ကတည်းက dirty တွေ မရဘူးလို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် သခင်က သူ့အမိန့်တွေမှာ ပျော်၀င် စေခြင်းနဲ့ limit တွေ pushသွား‌တာမို့ ခုဆို တော်တော်လေးကို သူ့စိတ်တိုင်းကျ အမိန့်ပေးလို့ရနေပြီလေ။ဒါပေမယ့်လည်း အထဲက ပြန်ထုတ်ထားတဲ့ဟာကို ပါးစပ်မှာ ကိုက်ရမှာက စိတ်အခံရှိတော့ နည်းနည်းတော့ တွန့်ဆုတ်မိပြန်တယ်။

"ပြောနေတာ ...ကြားလား"

ထပ်ထွက်လာတဲ့ စကားနဲ့အတူ ခုံကို မှီချရင်း လက်ပိုက်ပြီး စိုက်ကြည့်နေဝာာမို့ အဲ့ဒီအကြည့်စူးစူးတွေကို ဘယ်မှာ လွန်ဆန်ဝံ့မှာလဲ🙁။

ပါးစပ်မှာ ကိုက်လိုက်တော့ အနံ့စူးစူးနဲ့အတူ တကယ်အဆင်မပြေဘူးရယ်။မျက်ဝောာင်မခတ်ဘူးထင်ရလောက်အောင် စိုက်ကြည့်ခံနေရတာမို့ ဇောချွေးပြန်ရပြန်ရော...။

"ရင်ဘတ်မှာ အဲ့ပုဝါကိုခံထား..."

နာကျင်ရှက်ရွံ့တဲ့ကြားက ပြုံးမိရသေးတယ်။တွေ့လား ဒေါင့်စေ့ပြီး စဉ်းစားပေးတတ်လွန်းတဲ့ သခင်ပါ‌ဆို။သရေတွေကျလို့ ကျဝောာ့်အကျီလေး ပေသွားမှာစိုးလို့အဲလိုခိုင်းတာ‌လေ။အဲလိုနွေးထွေးပေးတာလေးတွေကလည်း တကယ်ကို သဘောကျရတယ်။

ခုချိန်မှာလေ ကျတော်က ခံစားမှုမျိုးစုံကြား လူးလွန့်နေတဲ့သူပေါ့။အရှက်တရားတွေ လှစ်ဟပြထားရတဲ့အပြင် နာကျင်မှုတွေကိုပါ တဆက်တည်း ခံစားနေရတာ။ရှိန်းရှိန်း ရှိန်းရှိန်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အပူချိန်တောင် မြင့်တက်လာသလို။

နာကျင်ခြင်း....

သာယာခြင်းး...

ရှက်ရွံသိမ်ငယ်ရခြင်း...တို့နဲ့အတူ

သခင့်ကို ကျေနပ်စေချင်တဲ့စိတ်ရယ်

အမိန့်တွေကို ပြီးမြောက်စေချင်တဲ့ စိတ်ရယ်ကြားမှာ 

နှလုံးခုန်သံတွေဟာ ပေါက်ထွက်မတတ်။ကော်ဖီကို ဇိမ်ခံသောက်နေရင်း သခင်ကတော့ ကျတော့်ရဲ့အရာရာကို စားသုံးနေလေရဲ့...။မျက်လွှာချထားရင်းနဲ့ပဲ နောက်ထပ် အမိန့်သံကို နားစွင့်နေရပြန်ရော....။

သရေတမြားမြားနဲ့ ကျတော့်ပုံစံဟာ တကယ်ကို အရှက်မဲ့လွန်းတယ်မို့လား....။

အတန်ကြာသည်အထိ ကျဝောာ့်အသံရှူသံ ခပ်ပြင်းပြင်းကလွဲ အခန်းလေးထဲမှာ ဘာသံမှ မကြားရ...။ကျတော့်ရဲ့ရှက်ရွံ့သိမ်ငယ်ခြင်းတွေ နည်းနည်း လျော့လိုလျော့ငြား မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားလိုက်တယ်။မှိတ်ထားလိုက်တော့ အပြင်လောကက ဘာဖြစ်နေလဲ မသိရတော့ဘူးလေနော်။

"ဒူးထောက်ပြီး ဒီနားလာခဲ့...."

#mal

#ဆက်ရေးမှာနော်😂😂

"ဒူးထောက်ပြီး ဒီနားလာခဲ့"

မျက်လွှာချရင်းပဲ သခင့်ရှေ့မှာ ဒူထောက်လို့ပေ့ါ။လှုပ်ရှားသံ သဲ့သဲ့ကြားရတာကလွဲလို့ ဘာကိုမှ မှန်းလို့မရ...။

ဖြန်းးးးး.....

နို့အုံတွေကို ရိုက်ချလိုက်တာမို့ ဒူးထောက်ရင်း လူက နောက်ကို ယိုင်သွားရ။မျက်စိရှေ့တည့်တည့်မှာ ‌ရှိနေတာက တူတစ်ချောင်း....။စတီးတူတွေကိုသာ သုံးပေးတဲ့ ဆိုင်လေးကိုပဲ စိတ်ဆိုးရမလိုလို..။

"ဘေးတိုက်လှည့်စမ်း ကလစ်တွေဖြုတ်မယ်.."

နာကျင်မှုကို လက်ခံရရှိ‌တော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်ကို ပြင်ဆင်ရင်း အဆင်သင့်အနေအထားနဲ့ သခင့်ရိုက်ချက်တွေကို မျှော်လင့်ရတဲ့ဒီအချိန်ဟာ ‌‌ခြေလက်တွေ အေးစက်ပြီး ရင်တခုန်ခုန်နဲ့ပါပဲ။

"ဖြန်းးးးးး...."

"အ..."

တည့်တည့်မရိုက်ပဲ ကလစ်ထိပ်လေးတွေကို ထိကစားလာတာမို့ နာကျင်မှုတွေကြား စိတ်ဟာ လွန့်လွန့်လူးလူး...။

တစ်ချက်...

နှစ်ချက်...

သုံးချက်.....

"ဖွနျးးးးးးးးးးးး...."

"အားးး...."

nipple အခြေလေးကို ရက်ရက်စက်စက် အရှိန်နဲ့ လာထိတဲ့ ရိုက်ချက်ကြောင့် ကလစ်လေးပြုတ်ထွက်သွားသလို မျက်ရည်ပါကျရတယ်....။မျက်တောင်တွေ ပုတ်ခတ်ရင်း သိမ်းပေမယ့် မမှီလိုက်...။

"မင်းက မျက်ရည်ကျတယ်ပေါ့..."

အေးစက်စက် ထွက်လာတဲ့ သခင့်စကားကြောင့် အမှားလုပ်မိပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။သခင်က မျက်ရည်ကျတာ လုံး၀ မကြိုက်တဲ့သူလေ။ဒါပေမယ့် နာမှတော့ မျက်ရည်က ထွက်မှာပဲ မို့လားလို့..🙁။

"ဟေ့...မော့စမ်း.."

မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတော့ အေးစက်ပြီး မာကျောနေတဲ့ မျက်နှာကြောင့် အကြည့်ပြန်လွှဲမိပြန်တယ်။တိတ်ဆိတ်မှုတွေဟာ ဒီအချိန်မှာ တကယ်ကို ခြောက်ခြားစရာ..။စိုက်ကြည့်နေမှန်း သိတာမို့ မနည်းအားယူပြီး သခင့်မျက်၀န်းတွေကို ပြန်အကြည့်....။

"မင်း ခန္ဓာကိုယ်က ကလစ်တွေအကုန်ဖြုတ်လို့ရပြီ"

"ကြိုးပါ တခါတည်းဖြုတ်..."

"ဟုတ်ကဲ့သခင်..."

ကျန်နေတဲ့ကလစ်တွေဖြုတ်ရင်း ကြိုးကိုပါ တခါတည်း ဖြုတ်လိုက်တယ်။

"ငါ မကြိုက်တာကိုလုပ်ရင် မင်းမကြိုက်တာနဲ့ ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်"

ကျောချမ်းဖွယ် စကားလုံးတွေကြောင့် ကြောက်ရွံ့စိတ်က ပိုလာသလို ၀မ်းနည်းစိတ်တွေကလည်း တလိပ်လိပ် တက်လာတယ်။ပိုက်ဆံအိတ်လှမ်းပေးတာကို ယူလိုက်ရပြီး...

"ပိုက်ဆံရှင်းခဲ့... publicသွားဆော့ကြမယ်"

"ကားပေါ်က စောင့်မယ်.."

ခနကြာတဲ့အထိ မှင်သေသေရပ်နေမိတာကနေ သတိ၀င်လာတော့ တစ်ရှူးတွေ အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်ရင်း ပိုက်ဆံအိတ်ကောက်ပြီး ငွေရှင်းရင်း ကားဆီ အမြန်သွားရပြန်တယ်...။

ကားပေါ် ၀င်ထိုင်မိတော့ ... airconရဲ့အ‌အေးဓာတ်ဟာ အခုမှပဲ ပိုအေးသလိုလို တိတ်ဆိတ်မှုဟာ အခုမှပဲ ပိုအားကောင်းနေသလိုလို။ကြားဖူးဝာာရှိတယ်...တိတ်ဆိတ်မှုဟာ အပြစ်တွေကို ပြန်သုံးသပ်ဖို့ အကောင်းဆုံး အပြစ်ပေးနည်းတဲ့။prisonတွေမှာ ဒီနည်းဟာ လူတွေရဲ့စိတ်ကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားဖို့ အသုံးပြုရင်း တချို့ခံနိုင်ရည် မရှိတဲ့သူတွေဆို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်ကြတယ်တဲ့။အခုလည်းလေ အသက်တောင် ရဲရဲမရှူရဲပဲ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စရာကောင်းတဲ့ အခြေအနေကြီးရယ်🙁။

မြို့ပြင်ကို ဦးတည်နေတဲ့ ကားဟာ မြို့နဲ့တော်တော်လေး အလှမ်းဝေးတဲ့နေရာလေးမှာ ထိုးရပ်သွားတယ်။ပတ်၀န်းကျင်ဟာ စိမ်းစိုနေသလောက် လူပြတ်တဲ့ပုံပါပဲ။သစ်ပင် ခပ်ကျဲကျဲလေးတွေရယ် လေနုအေးတွေရယ်ကတော့ စိတ်ကို ကြည်လင်လန်းဆန်းစေပြန်ရော...။

"ကားနောက်ခန်းထဲ သွားမယ်..."

"ဟုတ်ကဲ့ သခင်..."

"ဟိုမှာ....ခဲလုံး အနေတော်လေး နှစ်ခုလောက် ကောက်ခဲ့ပေး"

သခင် လက်ညှိုးထိုးပြတဲ့နေရာကို အပြေးလေးသွားပြီး ခဲလုံးအနေဝောာ်လေးတွေကို လက်နဲ့ဆရင်း နှစ်လုံးလောက် ရွေးယူလိုက်တယ်။

"ရော့..အလယ်ကနေ ချည်လိုက်..."

ချပေးလာတဲ့ ကြိုးနှစ်ချောင်းကို ကောက်ယူရင်း ခဲလုံးအလယ်တည့်တည့်ကနေ ချည်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ထပ်ချပေးလာဝာာက ကလစ်လေးနှစ်ခု။ကလစ်လေးတွေရဲ့ နောက်မှာ သံတန်းလေးပါတယ်လေ။အဲ့ဒီသံတန်းလေးတွေကို ကြိုးနဲ့ချည်လိုက်ဝောာ့ ကလစ်မှာ အလေးချိန် ပိုစီးသွားပြန်ရော...။

"လာ ...ဒီမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်"

ကားနောက်ခန်းမှာ အဖုံးဖွင့်ထားရင်း အစွန်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ဝာာကြောင့် လိုချင်တဲ့ပုံစံ ထိုင်ပေးလိုက်တယ်...။

"ပေါင်ကား ဂါ၀န်ကို ပါးစပ်နဲ့ ပြန်ကိုက်ထား.."

"ရှင်...."

လမ်းလယ်ခေါင်ကြီးမှာလေ....။လူဘယ်လောက်ပြတ်ပါစေအုံး လာတော့လာကြမှာပဲမို့လား...။ပြီးတော့ ကားဟာ လယ်ကွင်းတွေဘက်ကို ဖင်လှည့်ရပ်ထားတာမဟုတ်ပဲ လမ်းပေါ်မှာ ဒေါင်လိုက်ရပ်ထားဝာာမို့ တခုခုဆိုရင် မတွေးဝံ့စရာ..။အရှက်တွေကို တစစီ စားသုံးဖို့ သခင်ဟာ ရည်ရွယ်နေပုံပါပဲ။၀မ်းနည်းအားငယ်စိတ်ဟာ ပိုအားကောင်းလာတယ်။နာခံခြင်းတွေ ပေးအပ်ရမှာကလည်း ကျတော့်တာ၀န်မို့လား...။

သခင့်ကို မော့ကြည့်လိုက်ဝောာ့ ထပ်မပြောလာသည့်တိုင် ကျတော့်ကို စိုက်ကြည့်နေဝာာမို့ ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုနဲ့ သူ့အပေါ် ယုံကြည်ခြင်းကို ပိုအားကောင်းစေလိုက်တယ်။ကျတော် သခင့်ကို ယုံကြည်တယ်။ဟုတ်တယ် သခင်က ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ကျတော် အယုံကြည်ရဆုံးလူပဲ‌ မဟုတ်လား...။

တုန်ယင်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဂါ၀န်ဖျားလေးကို ဆွဲယူပြီး ပါးစပ်မှာ ကိုက်လိုက်တယ်။underwear ၀တ်မထားတဲ့ ကျတော်ဟာ ဂါ၀န်ကို မယူလိုက်တာနဲ့တင် အရာအားလုံးဟာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း လှစ်ဟ ပြနေသလို။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားတဲ့ ပုံစံနဲ့ ၀တ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အရှက်ကင်းမဲ့စွာ....။

"မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ထားဝာာပဲ လိုချင်တယ်.."

စကားသံနဲ့အတူ သခင့်ရဲ့လက်နွေးနွေးဟာ ခဲလုံးလေးတွေ ချည်ထားတဲ့ clipတွေကို ပူစီ နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာ ညှပ်ပေးလာတယ်။

"အ....နာလိုက်တာ"

နူးညံ့လွန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေဟာ အလေးချိန်ဒဏ်ကို အန်တု နေရရှာတယ်။ပြီးဝောာ့ ကြိုးကို လွှဲရမ်းလာတဲ့ သခင့်လက်တွေ။တကယ် တကယ် တကယ် အရမ်းနာတာပဲသိလား။စိတ်ကို အပြစ်ပေးပြီး နာကျင်စေတဲ့နေရာမှာ သခင်ဟာ ပါရမီကို ပါသလိုပါပဲ🙁။

ခပ်လှမ်းလှမ်းက သစ်ပင်ရိပ်ဆီကို စာအုပ်တစ်အုပ်ဆွဲပြီး သခင်ဟာ ခြေလှမ်းမှန်မှန်နဲ့သွား‌နေလေရဲ့။ကျတော့်ရဲ့မျက်လုံးတွေကတော့ ပတ်၀န်းကျင်ကိုပဲ ကျီးကန်းတောင်းမှောက်သလို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ရတာအမော...။လူလာမှာလား ကားတွေရော ဒီချိန် လာမှာလား...စတဲ့ စိတ်မလုံခြုံမှုများစွာကြားမှာ ရင်ခုန်သံ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ရူးမတတ်ပါပဲ။သခင့်ကိုလှမ်းကြည့်တော့ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ မြေပြင်ပေါ်မှာ ခြေချိတ်ပြီး သစ်ပင်ကြီး မှီထိုင်နေလေရဲ့...(ရယ်မိသေးတယ် သိလား သူများကို အပြစ်ပေးဖို့ သူ့ပုံစံတွေ ချနင်းနေတဲ့ ကလေးဆန်တဲ့ အပြုအမူလေးတွေကြောင့်လေ😂)။

လေတိုးသံ ကျေးငှက်လေးတွေရဲ့အော်သံတွေကလွဲ ဘာမှကို မကြားရပဲ ပတ်၀န်ကျင်ဟာ သာယာချမ်းမြေ့စရာ။ကျတော်ကတော့ ချွေးတွေ ထွက်လို့ပေါ့...။

အဲ့ဒီအချိန် ဟိုးမျက်စိတဆုံးမှာ....ဒီဘက်ကို ခပ်မှန်မှန် မောင်းတင်လာတဲ့ ကားတစ်စီး...။အဲ့ဒါကို မြင်ရတဲ့အခိုက်တန့်မှာလေ ပေါက်ထွက်မတတ်ရင်ခုန်သံရယ် ရှက်ရွံပူနွေးမှုတွေရယ် ၀မ်းနည်းအားငယ်စိတ်တွေရယ်ကြား အငွေ့ပြန်ပျောက်သွားချင်လိုက်တာ...။သခင်ရော ကားလာတာကို မြင်ရဲ့လား...။ကျတော့်ရဲ့လက်ရှိပုံစံဟာ အဲ့ဒီကားလာရာလမ်းမှာ အရှက်မရှိ ဖြဲကားနေတဲ့ ပုံစံလေ။ဒီအချိန်ဟာ ဖြတ်သန်းဖူးသမျှထဲမှာ တကယ်ကို ကြောက်ရွံ့အတုန်လှုပ်ဆုံးအချိန်ပါပဲ။

တဖြည်းဖြည်း နီးနီးလာတဲ့ အကွာအဝေး...

ရှက်လွန်းလို့ လှိုက်တက်လာတဲ့ ၀မ်းနည်းစိတ်....

သခင့်ရဲ့အေးစက်မှုအပေါ် ကြောက်ရွံတုန်လှုပ်စိတ်...

နီးလာပြီ ....

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တော်ဝောာ်ကို နီးလာနေပြီ...

ကျတော်ဟာ အဆုံးစွန်ထိ နာခံခြင်းတွေ ပေးအပ်ရမယ့် ကျွန်မတစ်ယောက်ပဲ မို့လား...။ရွေးချယ်စရာ ဘာများရှိလို့လဲ..။ဒါကို ဖြစ်စေချင်ရင် ဒါကို ဖြစ်စေရမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကိုပဲ ပြန်တွေးယူလိုက်တယ်။မျက်ရည်တွေ အဆက်မပြတ်ကျလာတယ်။မျက်လုံးတွေ မှိတ်ချလိုက်တယ်...။ပါးစပ်ကနေ ခပ်ဖွဖွ သီချင်းလေး ညည်းလိုက်တယ် 

"စေလိုရာ စေလိုက်တော့သခင် ...သခင်လိုရာ အဆင်သင့်ရှိမယ်....🎵🎵🎵"

စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချလိုက်ပြီး ရှိစေတော့ဆိုတဲ့အတွေးတွေနဲ့အတူ မျက်စိစုံမှိတ်ထားလိုက်တယ်....။

ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ် ၀မ်းနည်းမှု‌တွေနဲ့ရုန်းကန်နေရတဲ့ ကျတော့်ကို  နွေးထွေးတဲ့ လက်တစ်စုံနဲ့အတူ နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်တစ်ခု ထဲကို ဆွဲယူ ပွေ့ဖက်ခံလိုက်ရတယ်...။

ဒါ...သခင်လေ

ဒါ....သခင်ပေါ့

ဆွဲပွေ့ခံလိုက်ရမှ ပိုအားကောင်းလာတဲ့ ၀မ်းနည်းစိတ်ကြောင့် ရှိုက်ကြီး တငင် ငိုချလိုက်တယ်။ဘေးမှာတော့ ဖြတ်သန်းသွားတဲ့ ကားငယ်လေး...။

ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ခံရခြင်းနဲ့အတူ တင်းကြပ်တဲ့ ပွေ့ဖက်မှုကြားမှာ နွေးထွေးလိုက်တာ...

"Good girl ..ကောင်မလေး..."

"အရမ်းတော်တယ်...အကုန်ပြီးသွားပြီနော်"

နှစ်သိမ့်သံ နွေးနွေးနဲ့အတူ တတွတ်တွတ်ပြောလာတဲ့ သခင့်စကားတွေကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ ...

အို...ကြည်လင် ရွှန်းလဲ့နေတဲ့ မျက်၀န်းတွေ...။

အဲ့ဒီမျက်၀န်းတွေမှာ ကျေနပ်ပီတိတွေက အရောင်တောက်နေသလိုလို...။

အမြဲငေးချင်ခဲ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေဟာ ကွေးညွှတ်ပြုံးနေတာမို့ ကျ‌တော်ဖြင့် သဘောကျ ကြည်နူးလိုက်တာ...။

ကလစ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ပေးခံရခြင်းနဲ့အတူ ကျတော့်ကို ချီပြီး ချပေးတာမို့ အောက်ကို အလိုက်သင့်ဆင်းရင်း သခင့်လက်မောင်းကို တွဲခိုလိုက်တော့ အားအင်တွေဟာ ပြန်ပြီး ပြည့်၀လာသလိုလို ။ပြုံးပြီး ငေးကြည့်လာတဲ့ မျက်၀န်းတွေဟာ  သူ့ပီတိအဟုန်ရဲ့ သက်သေတွေပဲမို့လား....။

ကားလေးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်အတူ၀င်ထိုင်ရင်း ကျတော့်ခေါင်းကို သူ့ဘက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ပုခုံးပေါ်မှာ ဆွဲမှီစေတာမို့ ရင်ထဲမှာ နွေးထွေးလိုက်တာ...။တကယ်ပြောဝာာ အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်တွေကို စိန်စီလို့ရရင် စီထားချင်လိုက်တာ...။ကားလေးဟာ တရွေ့ရွေ့နဲ့အတူ....ကျတော့်ရင်ထဲမှာလည်း ကြည်နူးနွေး‌ထွေးခြင်းဟာလည်း တရိပ်ရိပ်နဲ့....။

ဘ၀ရဲ့ပြီးပြည့်စုံခြင်းဟာ ဘာလဲ မေးလာတဲ့အခါ အဲ့ဒီ ပြုံး‌စေချင်တဲ့ သခင့်နှုတ်ခမ်းထက်က အပြုံးတွေနဲ့အတူ အဲ့ဒီရွှန်းလဲ့ ကြည်လင်နေတဲ့ မျက်၀န်းညိုတွေကို လက်ညှိုးထိုးပြမယ်....။

ဘ၀ရဲ့ပြည့်စုံခြင်းဟာ...သခင်နဲ့အတူရှိခွင့်ရတဲ့အချိန်ကာလတွေဆိုဝာာကလည်း မလွဲမသွေပေါ့....🧡🧡။

#mal