memory 6
ဆဲတယ်ဆိုတာ ယုတ်ရင်း ကြမ်းတမ်းခြင်းတစ်မျိုးပဲမို့လား။
သခင်တစ်ယောက်ကို ဆဲတယ်ဆိုတာ ပိုတောင် မဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စပဲမို့လား....။တချို့စကားတွေက ကျွံသွားရင် နှုတ်လို့မရတော့ပြန်ဘူး။
မျက်ခုံးတွေ တွန့်ချိုးပြီး စူးရဲတောက်နေမယ့် သခင့်မျက်လုံးတွေ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရတာ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ဆိုပေမယ့် ကြောက်ရွံခြင်းကတော့ ဒီတခါပိုကဲရပါတယ်။
အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းကလွဲ ဘာသံမှ မကြားရအောင်အထိ တိတ်ဆိတ်ခြင်းက ကြီးစိုးလျက်...။
"အဲ့ဒီလက် ထောင်စမ်း"
"ငါ့ကို ထောင်ပြတဲ့အတိုင်း ပြန်ထောင်ပြစမ်း"
နားထဲမှာ အမိန့်သံဟာ မိုးခြိမ်းသံ ပမာ..။
"ဟိုလေ.."
"ငါ ပြောတဲ့ထဲ နားမလည်တာပါလား"
တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုပြီး မာလာတဲ့အသံဟာ ကြောက်ရွံ့စရာ
"🖕🖕🖕"
"ပြီးပါပြီး သခင်"
ရုတ် တရက် အနားရောက်လာပြီး ...
"ဟေ့ ..ငါက မင်းရဲ့ဘာလဲ"
"ဆောင်းရဲ့အရာအားလုံးကို ပိုင်တဲ့ ဆောင်းရဲ့သခင်ပါ"
"အဲ့ဒါတော့ သေချာသိသားပဲ"
ခနဲ့တဲ့တဲ့ စကားနဲ့အတူ လမ်းပြန်လျှောက်နေတဲ့ သခင့်ကြောင့် ဒေါသကို ပြန်ပြီး ထိန်းနေပုံပါပဲ...။
"ဆောင်း..."
"ရှင်."
"မင်းက ပါးရိုက်တာလောက်ကိုတော့ မမှုတော့ဘူးမို့လား"
တစ်လုံးခြင်းထွက်လာတဲ့ စကားသံဟာ ကျောချမ်းစရာ..။
"မဟုတ်ပါဘူး သခင်"
"ဟုတ်ပါတယ်...မင်းက အဲ့လောက်နဲ့မမှတ်လို့ ဒါတွေ လုပ်ရဲနေတာပေါ့ ဟုတ်တယ်မို့လား"
"ဆိုတော့ကား...."
ဆက်မပြောပဲ ရပ်ပစ်လိုက်တဲ့ သခင့်ကြောင့် မျက်လွှာချရာကနေ မဝံ့မရဲ ခိုးကြည့်တော့ မျက်လုံးခြင်းဆုံတာမို့ ကပျာကယာ မျက်လွှာပြန်ချရပြန်တယ်....။
"မင်း အမုန်းဆုံးက dirty မို့လား"
"ရှင်.."
"ကိုတို့ relation မတည်ဆောက်ခင်ကတည်းက မင်း မရဘူးလို့ပြောတဲ့အထဲမှာ sexရယ် dirtyရယ် ဟုတ်တယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့သခင်"(လန့်လာပြီရယ်🥺)
"ဆိုတော့ နောက်မလုပ်ရဲအောင်လုပ်တဲ့နေရာမှာ levelအမျိုးမျိုးရှိတယ်။ ရိုက်လို့မရရင် မရိုက်တော့ဘူး"
ပြောပြီး ကြိမ်ကုလားထိုင်မှာ ခြေချင်းချိတ် ထိုင်နေတဲ့ သခင်။
"Underwear ချွတ်လိုက်"
"ရှင်..."
"စကားတွေကို နှစ်ခါ ပြန်ပြောရတာ မကြိုက်ဘူးနော် ဆောင်း"
"အပြစ်လုပ်ပြီးရင် ပေးသမျှ ခံယူရဲမှာပဲ"
ထပ်ပြီး အတွန့်မတက်ရဲတာရယ် ဒေါသအရှိန်ကို မှန်းဆမိတာကြောင့် ဒူးထောက်ရာက ထပြီး underwear ကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ပြီးတော့ သေချာ ခေါက်ပီး ဒူးပြန်ထောက်လိုက်တယ်။
လုပ်သမျှကို မျက်တောင်တွေ စင်းပြီး ကြည့်နေမှာမှန်း သိနေတာမို့ နောက်ထပ် ထွက်လာမယ့် အမိန့်သံကိုသာ နားစွင့်လျက်....
"ခုန လက် ပြန်ထောင်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်"
"နှိုက် ....မင်းအထဲကို"
"ရှင်"
မော့ကြည့်လိုက်တော့ အကြည့်တစ်ချက်ဆုံရင်း မေးဆတ်ပြလာတာမို့ ...
လက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပူစီလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ဒူးစထောက်ပါပြီ ဆိုကတည်းက တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေကြောင့် ၀င်သွားပေမယ့် အောင့်ခနဲ။sexကို အမြဲရှောင်တာမို့ ထိုးသွင်းခြင်းတွေ မရှိဖူးတာမို့ ခံစားချက်က အစိမ်းသက်သက်...။
"သေချာ အရည်တွေ လက်ကိုပေအောင် လုပ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ...သခင်"
"ရပြီ အဲ့ဒီလက်ကို ယူပြီး မင်းမျက်စိရှေ့ ထောင်ထား"
တကယ် ငိုချင်ပြီး ထွက်ပြေးချင်တယ်။ကြောက်တဲ့စိတ်ရယ်အမိန့်နာခံရမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်နှစ်ခုရယ်ဟာ နံရံပါးလေးတစ်ဖက်စီမှာ လူးလွန့်ပြေးလျက်...။ရင်ခုန်လှိုက်မောခြင်းကြောင့် ရင်အစုံဟာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်။နောက်ထပ် ထွက်လာမယ့် အမိန့်စကားတွေမှာ ကျတော့်ရဲ့ကြောက်စိတ်ကို ချနင်းရမှာမို့ စိတ်ကို ပြင်ဆင်ရင်း အမိန့်တွေကို ငံ့လင့်ရင်း....။
"ဆောင်း...."
"ရှင်...."
"ကို အမြဲစောင့်ထိန်းပေးခဲ့တာတွေ မင်းအသိဆုံး"
"ဟုတ်တယ်နော်"
"အေး..အဲလိုစောင့်ထိန်းခဲ့တာရှိသလို ကိုယ်ပေးအပ်မယ့် အမိန့်တွေကို မင်းဟာ ငြင်းခွင့်မရှိဘူးဆိုတာလည်း သိထားရမယ်။မင်းရဲ့နှလုံးသားက နားလည်ရမယ်.."
စိတ်ကို ကြောက်ရွံ့အောင် အပြစ်ပေးချင်ပေမယ့် စိတ်ကို ဒဏ်ရာရမှာစိုးလို့ ရှင်းပြပြောဆိုနေပုံက ကြောက်ရွံတုန်လှုပ်နေတဲ့စိတ်ကို အနွေးဓာတ်ပေးပြန်တယ်။ကျတော့် သခင်က အဲလိုလူပါဆို...။
"ဒီတစ်ခါ မလျော့ပေးနိုင်ဘူး"
"အဲ့လက်ကို သေချာကြည့်ပြီး တွေး.."
"မင်းရဲ့အပြစ်အတွက် အဲ့လက်မှာပေနေတဲ့ မင်းရဲ့အရည်တွေကို မြိုချရမှာ..."
နှာခေါင်းနဲ့နီးနီးမှာရှိနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးဆီက အနံ့ခပ်သဲ့သဲ့ဟာ စိတ်ကို အတော်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ပထမဆုံးဆိုတဲ့ အသိရယ် သခင့်ရဲ့အမိန့်ကို ပြီးမြောက်စေရမယ်ဆိုတဲ့ စလေ့mindsetရယ်ကြားမှာ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုက အတိုင်းအဆမဲ့။သို့ပေမယ့် ကျတော်က ဘယ်တော့မှ သခင့်အမိန့်ကို ငြင်းပယ်မဲ့သူမှ မဟုတ်တာ....။
"ရပြီ ထည့် မင်းပါးစပ်ထဲ"
စိတ်ကို လျော့ချရင်းပဲ ကြိုးစားလိုက်တယ်...။
"ဟေ့...now"
ထပ် သတိပေးလာပြီမို့ ကျန်တဲ့အတွေးတွေ ဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။ကျတော့်ဟာ သခင့်ရဲ့ကျွန်မလေး ဆိုတဲ့ စိတ်တစ်ခုတည်းကို တွေးရင်းပဲ လက်ကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ငန်ကျိကျိအရသာဟာ မဆိုးပေမယ့် မနှစ်မြိုတာတော့ အမှန်။အန်ချချင်စိတ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းနေအောင် လက်ကို စုပ်ထားလိုက်တယ်။။
"အန်မချနဲ့နော် မြိုချ"
"အသံထွက်တာ လိုချင်တယ်"
တရစပ် အမိန့်သံတွေကြောင့် ထွက်လာတဲ့ တံတွေးတွေကို မြိုချလိုက်တယ်။စုပ်လေ ထွက်လေ တံတွေးတွေမှာ အနံ့ခပ်သင်းသင်းနဲ့...။မော့ကြည့်လိုက်တော့ တွန့်ချိုးနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံပေါ်က အပြုံး ။အို...အဲ့ဒီအပြုံးကို ထိန်းထားချင်တဲ့အတွက် သခင် သဘောကျမှန်းသိတော့ အားထည့်စုပ်လိုက်တာ အသံတွေကို ထွက်လို့....။
"ပလွတ်" "ပလွတ်"
ငန်ကျိကျိအရသာကနေ ပုံမှန်အတိုင်းပြန်ဖြစ်လာသလို ရှက်ရွံသိမ်ငယ်ခြင်းတွေရဲ့နောက်မှာ သာယာခြင်းက လိုက်လာတာ အထင်အရှား။စုပ်လေ ပူစီလေးမှာ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာလေ..။
"ဆောင်း...အတွင်းခံ ယူလိုက်.."
"မင်းရဲ့အရည်တွေကို ခွကြားနဲ့သုတ်စမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်"
ဒီအချိန်မှာလေ သခင့်အမိန့်တွေကြား စီးမျောချင်စိတ်ကလွဲလို့ ကျန်တာ ဘာမှ မရှိတော့ ...။လိုသလို ညှိပြီး တီးခတ်လို့ရတဲ့ ဆောင်းကြိုးသံလေးလို လူက အလိုက်တသင့်။
အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးနဲ့ အရည်တွေ သုတ်လိုက်တော့ ခွကြားလေးမှာ စိုသွားတယ်။
တလှမ်းချင်းလျှောက်လာတဲ့ သခင်....
ရင်ခုန်လွန်းလို့ နိမ့်လိုက်တက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ရင်အစုံ...
လက်ထဲက ဘောင်းဘီကို ဆွဲယူပြီး သခင်က နှာခေါင်း၀မှာ တေ့လာတယ်။ပုံမှန်ဆို ဝေါ့ခနဲအန်မှာသေချာနေပေမယ့် သခင့်ရဲ့မျက်၀န်းတွေကို မော့ကြည့်ရင်း ရှူရှိုက်လိုက်တယ်။ခက်ခဲသော်လည်း ကြိုးဆွဲရာကချင်တဲ့စိတ်က သာနေတာမို့ ....ဘာကိုမှ မမှုတော့စွာ
"လက်နောက်ပစ်ထား ခေါင်းနဲ့ကြမ်းပြင်နဲ့ထိထား"
ထပ်ထွက်လာတဲ့အမိန့်သံအတိုင်း လူကိုပြင်ပေးလိုက်တော့ ခေါင်းကို ဖိနင်းလာတဲ့ သခင့်ခြေထောက်တဖက်...။
အတွင်းခံဟာ နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်ရယ် ကြမ်းပြင်ရယ် ကြားထဲမှာ။ ခေါင်းပေါ်မှာတော့ သခင့်ရဲ့ခြေထောက်က နင်းဖိထားတာမို့ အို...မွန်းကြပ်လိုက်တာ။မွန်းကြပ်ပေမယ့် အဲ့ဒီfeelingမှာ သာယာနေတာမို့ လိုချင်တပ်မက်စွာ။ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်ရင်း ကျတော့်ရဲ့hard limitကို သခင်က ချိုးဖျက်သွားပြန်ပြီလေ...။
"လျှာထုတ်ပြီး လျက်စမ်း ကောင်မလေး"
အမိန့်အတိုင်း လျှာထုတ်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လျက်လိုက်တယ်။ကျွန်မတစ်ယောက်ရဲ့နိမ့်ကျတဲ့ အဖြစ်ကို တွေးကြည့်တော့ ပူစီလေးဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း အရည်ကြည်တွေ ဝေါခနဲ ဝေါခနဲ။သိမ်ငယ်ခြင်းဟာ ကြီးစိုးလာလေ သာယာခြင်းဟာ အရှိန်အဟုန်မြင့်လာလေ...။
အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ် လျက်နေပုံဟာ တကယ်ကို အရှက်မဲ့။ကိုယ့်အရည်ကို ကိုယ်ပြန်လျက်နေရတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးအသိရယ် သခင့်ရဲ့အမိန့်တွေရယ် ကြားမှာ စိတ်ဟာ လူးလွန့်ခုန်ပေါက်နေတာများ ထိန်းမရစွာ....။
အသက်ရှူသံမြန်လာတယ်....
ရင်နှစ်မွှာဟာ ခုန်နေတာများ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် အချည်ချည်
အရည်တွေဟာ ပိုစိမ့်လာတယ်....
သွားချင်တဲ့ ခရီးဟာ ရောက်ဖို့ရန် လက်တစ်ကမ်းအလို....
လျှာကလည်း သူ့အလုပ်သူလုပ်နေပုံက တရစပ်...
"ဟားးးး"
သခင့်ရယ်သံကြောင့်လည်း လူဟာ လေပေါ်မှာ...။နာခံခြင်းတွေကို စားသုံးရင်း ကြည်လင်နေမယ့် သခင့်မျက်၀န်းရယ်။အမြဲကြားချင်တဲ့ ရယ်သံလွင်လွင်ရယ်...။
"Relax ...ဆောင်း"
"ရှင်..."
မော့ကြည့်လိုက်တော့ ခပ်ပြုံးပြုံးစိုက်ကြည့်လာတဲ့ သခင့်မျက်၀န်းတွေမှာပါ ရယ်မြူးရိပ်လေးတွေ သန်းလို့...။
"ကိုက မင်းကို အပြစ်ပေးနေတာ"တဲ့
နား,နားကို ခပ်တိုးတိုးပြောရင်းကြိမ်ကုလားထိုင်ဆီ တလှမ်းချင်းလျှောက်သွားနေတဲ့ သခင့်ကို လိုက်မော့ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းက ဆူလာရော....။ညစ်ပတ်တယ်လေနော်🙁။
"ဒီနားလာခဲ့ ....လာ"
လှမ်းခေါ်တာမို့ ဒူးထောက်သွားရင်း
ပေါင်ပေါ်ကို ခေါင်းကိုဆွဲယူလိုက်တာမို့ အလိုက်သင့်မှေးတင်ရင်း...
"မင်း သိလား...ဆောင်း"
"မင်းရဲ့နာခံမှုတွေက ကိုယ့်ကို အတော်ကျေနပ်စေတယ်"
ကျွန်မတစ်ယောက်အတွက် အကြားချင်ဆုံးစကားမို့ ကျတော့်နှုတ်ခမ်းတွေ ပြုံးနေပုံများ နားရွက်တက်ချိတ်တော့မလို..။
"Good girl ကောင်မလေး"
"မင်းက သိပ်တော်တာပဲ"
သခင့်ရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်ဘယ်ညာရမ်းရင်း ပြုံးပြုံးကြီး ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ကျတော့်ဖုန်းက ထမြည်လာတယ်။ring toneက ဆုန်သင်းပါရ်ရဲ့"သခင်" သီချင်းလေး...။
ထမကိုင် ဖြစ်တော့သလို သီချင်းသံကြားမှာ နစ်မျောစီး၀င်ရင်း ခပ်ဖွဖွ ခနခန ရေရွတ်နေမိတာကလည်း....
"စေလိုရာ စေလိုက်တော့ သခင်
သခင်လိုရာ အဆင်သင့်ရှိမယ်.....🎵🎶🎵"
#ဆောင်း
(Gpကတော့ ပျက်သွားပါပြီရှန် ဟိုအကောင့်ဖျက်တဲ့ထဲ ပါသွားတယ် 😐😐😐)
Comments
Post a Comment