No matter how i'm top (1)
"ဘယ်လောက်ပဲ top top ခွေးဖြစ်ချင်တဲ့စိတ်ကတော့ မသေးဘူးနော်"
"ဟုတ်ပါ့ စောက်ရှက်မရှိချက်ကလည်း ကန်းကုန်ရော"
"ငါရှေ့ဆိုရင်လည်း ဒီလို စောက်ရှက်မရှိတဲ့ ခွေးပုံစံတွေ လုပ်ပေမယ့်ဟာ နင့်ရှေ့ဆိုရင် ရှက်နေလိမ့်မယ်ထင်တာ ငါက"
"အမလေး ဒါလား ရှက်တာ နင့်ခွေးနင်ပြန်ကြည့်ဦး အမလေး အမလေး မျက်နှာချိုသွေးနေလိုက်တာ သွား နင့်သခင်ဆီ သွားတောင်း"
ဖြောင်း
ပြောရင်းဆိုရင်း ဖိနပ်ကန်ချက်တစ်ချက်က ထွန်းဝေယံအောင်ခေါင်းပေါ်ကျလာတယ်။ကန်လာတဲ့သူက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့babyလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းပေါ့။
ဟုတ်တယ် ထွန်းဝေယံအောင်က သူတို့ပြောသလို topပါတယ်။topတာမှ တော်တော်ကိုtopပါတယ်။topပေမယ့် ခွေးကတော့ အရမ်းဖြစ်ချင်တာရယ်။ပုံမှန်ဆို babyဆီမှာ ခစားဖြစ်ပေမယ့် ဒီနေ့babyက နောက်တစ်ယောက်ခေါ်ချင်တယ်ဆိုပြီး သူ့သူငယ်ချင်းကို ခေါ်လာတာ။
သူ့သူငယ်ချင်းကိုလည်း သခင်လို့မှတ်ပြီး ခိုင်းသမျှ လုပ်ရမယ်တဲ့ အမိန့်ပေးထားတော့ ထွန်းဝေယံအောင်မှာ သခင်နှစ်ယောက်ကို ခစားနေရတော့တာပေါ့။
babyက ထွန်းဝေယံအောင်ထက် ၂နှစ်ငယ်တယ်လေ။ထွန်းဝေယံအောင်ထက် ဘယ်လောက်ငယ်ငယ်ပါ babyဆီက ခွေးလုပ်ရတာတော့ တော်တော်မိုက်တယ်။
ခုလည်း babyသူငယ်ချင်းက ထွန်းဝေယံအောင်ခေါင်းကိုကန်ပြီးပြောတော့ babyခြေဖမိုးကိုခေါင်းနဲ့တိုးဝှေ့ပြီး မုန့်တောင်းလိုက်တယ်။
babyနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းက မုန့်စားရင်းအတင်းထိုင်ပြောနေတာရယ်။ထွန်းဝေယံအောင်ကတော့ babyတို့ မုန့်စားနေတာကို ထိုင်မျှော်ပေါ့။
"ခွေးလေး မုန့်စားချင်လား"
babyက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့မေးစေ့ကို ခြေဖျားနဲ့မော့ပြီး မေးတယ်။
"ဝုတ် ဝုတ်"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း မျက်နှာချိုသွေးပြီး စာချင်တဲ့အကြောင်းပြန်ဖြေလိုက်တာပေါ့။
"ပါးစပ်ဟလိုက်"
ထွန်းဝေယံအောင် ပါးစပ်ကို ဟလိုက်တော့ babyက သူ့ပါးစပ်ထဲက ဝါးနေတဲ့ဟာကို ထွေးထည့်ပေးတယ်။ဝါးလို့ ကျေညှပ်ပြီး babyတံထွေးတွေတောင်ဝနေပြီ။ အဲတာကိုထွေးထည့်ပေးတာ။ဒါပေမယ့် ထွန်းဝေယံအောင်ကတော့ ရိုးနေပါပြီ။ အမြဲတမ်းလိုလို babyက သူ့ပါးစပ်ထဲက ဟာကို ကျွေးတာ။
"ဟဲ့ ဟဲ့ ကြည့်စမ်း ဟိုမှာ လီးရည်တောက်တောက်ကျနေပြီဟယ်"
"အဲကောင်က အဲလိုပဲ ပါးစပ်ထဲကဟာများ ကျွေးလိုက်ရင် အသေထန်လာတာ"
"နည်းနည်းနောနောဆိုဒ်တော့မဟုတ်ဘူးနော်"
babyသူငယ်ချင်းက ထွန်းဝေယံအောင်ကျောကုန်းပေါ် ခြေထောက်တင်ရင်းပြောသည်။
"အဲတာ နင်မနာဘူးလားဟင်"
"အစတုန်းကတော့ နာတာပေါ့ ခုတော့ အဆင်ပြေသွားပါပြီ "
"အင်း နင်လည်း ခွေးလီးလည်း ခံလိုက်တာပဲနော်"
" ကောင်းတာကိုဟဲ့ ခံမှာပေါ့ နင်ကျတော့ရော အဲဆိုဒ်လီးမျိုးဆို မျက်လုံးက ဘလင်း ဘလင်းဖြစ်နေမှာ"
"အမလေးဟယ် အဲလောက်တော့ မဟုတ်ပါဘူး"
"ကြိုက်တယ်ဆိုတာတော့ ဝန်ခံ"
babyက ပြောရင်း ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ကျောကုန်းပေါ် ခြေထောက်တင်လိုက်တယ်။
"ဘာလို့ ကြိုက်ရမှာလည်း မချည့်မဆန့်ကြီး "
"ကောင်မ ဖာစကားတွေပြောနေတယ် ငါနင့်အိမ်လာတုန်းက ခုတင်အောက်မှာ ၇လက်မလား ၈လက်မလား အချောင်းကြီးတွေ့တာလေ"
"အေးပါ အေးပါဟယ် ကြိုက်ပါတယ် "
"ဟွန့်"
ဆိုဖာပေါ်မှာ babyတို့က နှစ်ယောက်သား မျက်စောင်းတထိုးထိုး ပြောနေကြတယ်။ထွန်းဝေယံအောင်ကသာ babyရဲ့ ခြေထောက်ရယ် babyသူငယ်ချင်းရဲ့ ခြေထောက်ရယ်ကို ခြေကုန်းပေါ်တင်ပြီး လေးဘက်ထောက်နေရတာ။
"ငါတို့နှစ်ယောက် မြင်းစီးကြမယ်လေ"
babyသူငယ်ချင်းက အကြံပေးလိုက်တယ်။
"စီးမယ်လေ မြင်းစီးမဟုတ်ပါဘူး ခွေးစီးပါ"
"အေးပါ အေးပါ ဟဲ့အကောင် ဟိုသွားမယ် ငါတို့ ခွေးစီးမလို့"
"ဟဲ့ နေဦး ငါ အဲလီးကို မြင်ရတာ အရမ်းအသည်းယားနေပြီ လီးထိပ်ကို brushနဲ့ အရင်ပွတ်မယ်"
babyက မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပြောတယ်။
to be continued
no matter I'm top (2)
brushနဲ့ပွတ်မှာ။
ထွန်းဝေယံအောင် နည်းနည်းလန့်သွားရတယ်။အဲတာက ထွန်းဝေယံအောင်အတွက် ကြိုက်တယ်လည်းပြောလို့မရ မကြိုက်ဘူးလို့လည်းပြောလို့မရတဲ့ playနည်းလေ။
ခုဆိုရင် ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့လီးက babyတို့ပြောသလို အရည်တောက်တောက်ကျပြီး မာထန်နေတာ။အဲလိုအချိန်မှာ ထိပ်ကို brushရဲ့ပွတ်မယ်ဆိုရင် feelတက်တာထက် ကျော်လွန်ပြီး မနေနိုင် မထိုင်နိုင်တွေ အော်ရမှာ။ဒါပေမယ့်လည်း babyကတော့ အဲဒီplayနည်းကို အရမ်းကြိုက်ပုံရတယ်။ထွန်းဝေယံအောင် ခွေးလုပ်တိုင်းလိုလို အဲအကွက်သုံးတတ်တယ်။
ခုလည်း babyကိုယ်တိုင် ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး brushယူနေပြီ။ပြန်လာတော့
"မတ်တပ်ရပ်လိုက်"
"ဝုတ်"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်တာပေါ့။
"လာအနားတိုး"
"အမလေးဟယ် တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ်နဲ့ စိတ်မရှည်တော့ဘူး"
babyသူငယ်ချင်းက ထွန်းဝေယံအောင်ကို လီးကနေကိုင်ပြီး အနားဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။
အဲလိုနဲ့ babyနဲ့ babyသူငယ်ချင်းက ဆိုဖာပေါ်မှာပေါ့။ထွန်းဝေယံအောင်က babyတို့ ရှေ့တည့်တည့်မှာ ရပ်နေရတာပေါ့။
"ဒီခွေးကလေ brushနဲ့ပွတ်တိုင်း အသေအော် ခနနေဦး"
babyက ပြောရင်းနဲ့ သူ့ခြေထောက်က ခြေအိတ်နှစ်ဖက်စလုံးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတာနဲ့ နှစ်ခုစလုံးကို ထွန်းဝေယံအောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး
"လက်ကို နောက်ပစ်ထား"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း စကားမပြောနိုင်တော့မလို့ ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်တယ်။
"ဝု"
"ဟိ..ဟိ"
babyသူငယ်ချင်းက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ ဆီးခုံမွေးကို ရုတ်တရက်ကြီး ဆွဲနုတ်လိုက်တာ။ထွန်ဝေယံအောင်မှာတော့ တုန်တက်သွားအောင်ကို ခံလိုက်ရတယ်။
ပြီးတော့ အမြစ်ကတော့ ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့ အမွေး သုံးလေးပင်ကို ထောင်ကြည့်ပြီး babyတို့နှစ်ယောက် ကျိတ် ရီနေကြတယ်။
ပြီးတော့ ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့လီးကို babyက အရင်းကနေ ဆွဲကိုင်ပြီး အရင်ဆုံးလီးက စိမ့်ထွက်နေတဲ့အရည်တွေကို လျှာနဲ့ ယက်လိုက်တယ်။
အစတည်းက လီးကထန်နေတာမလို့ ခုလိုbabyက အာငွေ့ပေးလိုက်ချိန်မှာ ခံစားချက်က ပြောမပြောတတ်အောင်ပါပဲ။ပြီးတော့ ထိပ်ဖူးကြီးကို ချိုချဉ်စုပ်သလို စုပ်ပေးတယ်။
"တော်တော့ဟယ် ကောင်မ နင်က ငါရှေ့ အဲလိုလာလုပ်ပြနေတော့ ငါလည်း စုပ်ချင်တာပေါ့"
babyသူငယ်ချင်းက ဝင်ပြောတော့မှ babyက ရပ်လိုက်ပြီး
"အေးပါ"
"ဝု....အွန်း........"
babyက ရုတ်တရက်ဆိုသလို brushနဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်လိုက်တာမလို့ သေလုမတတ် ခံလိုက်ရတယ်။
တစ်ချက်ပွတ်ရုံနဲ့ မရပ်သေးဘဲ ဆက်ပွတ်နေတာမလို့ လူက လက်ကို နောက်ပစ်ရက်သား မနဲထိန်းပြီး ငြိမ်ခံနေရတယ်။
"အွန်း........"
ခံရခက်လွန်းလို့ မေးကြောတွေရော သွေးကြောတွေရော ထောင်ထလာတဲ့အထိပွတ်ပြီးတော့မှ babyက ရပ်ပေးတယ်။
ထွန်းဝေယံအောင်မှာတော့ ချွေးသီးချွေးပေါက်ကျအောင်ကို ခံလိုက်ရတာပေါ့။
"ရော့ နင့်အလှည့်"
babyက သူ့သူငယ်ချင်းဆီbrushကို ထိုးပေးပြီး ပြောတယ်။
"အေး"
babyသူငယ်ချင်းကလည်း babyလက်ထဲက brushကို ယူလိုက်ပြီး
ထွန်းဝေယံအောင်ကို လီးကနေဆွဲပြီး သူ့ဘက်ယူလိုက်တယ်။
"လာစမ်း ခွေးကြီး"
"အွန်း........"
ဆွဲယူပြီးတာနဲ့ ထွန်းဝေယံအောင်လီးထိပ်ကို အသေပွတ်တော့တယ်။တကယ်ပါ တကယ်ခံရခက်တာ။နာတာတော့မဟုတ်ပေမယ့် feelတက်တာရဲ့ အခြားတစ်ဖက်လို့ပြောရမလား။
"အွန်း.........."
ဖြန်း
အဲဒီအချိန်မှာ ထွန်းဝေယံအောင်တင်ပါးကို babyက လက်ဝါးနဲ့ ဖြန်းခနဲမြည်အောင် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် ရိုက်လို့နာတယ်ဆိုတာက brushနဲ့ပွတ်တာလောက် ခံရမခက်သေးပါဘူး။
မိနစ်ဝက်လောက် သေလုအောင်ခံပြီးမှ babyသူငယ်ချင်းက ပွတ်ရပ်ပေးတယ်။
"ခွေးလေး ဘယ်လိုနေလဲ"
babyက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ တောင်နေတဲ့လီးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း ပေးတယ်။
"အာ ခွေးလေးက မျက်ရည်တွေတောင် ကျနေပြီလား လာ လာ အင်းပေါ့ နှစ်ယောက်တောင်လုပ်တာဆိုတော့ တော်တော်ခံရခက်မှာပေါ့"
babyက ထွန်းဝေယံအောင်ကိုလက်ကနေဆွဲပီး ရပ်နေတာကနေ ကြမ်းပြင်မှာပြန်ပြီး ဒူးထောက်စေတယ်။
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း ဘယ်တုန်းက မျက်ရည်ကျလို့ကျသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူးရယ်။
ထွန်းဝေယံအောင် babyတို့ရှေ့ကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတာနဲ့ babyက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ ကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေကို လက်နဲ့ဖွဖွလေး သုတ်ပေးတယ်။
"ငါ့ခွေးလေး တော်တော်နာသွားပြီ "
ထွန်းဝေယံအောင်ကတော့ လက်နောက်ပစ်ရက်သား ပါးစပ်ထဲ ခြေအိတ်ထည့်ရက်သား babyကို မျက်ရည်ရွှဲနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။
babyက မျက်ရည်သုတ်ပေးပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲက ခြေအိတ်တွေကိုလည်း ဆွဲထုတ်ပေးတယ်။
"babyတို့ပွတ်နေတာကို မရုန်းဘဲ ငြိမ်ခံနိုင်တယ်ဆိုတော့ ဆုပေးသင့်တာပေါ့နော်"
babyက ထွန်းဝေယံအောင်ကို မေးသလိုလို ပြောပြီး ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ replyကိုတောင် မစောင့်တော့ဘဲ
ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကို နမ်းလိုက်တယ်။
to be continued
no matter how i'm top (final)
ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွဖွလေးနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေး စုပ်ယူတယ်။
babyက အမြဲအဲလိုပဲ။ဆုပေးမယ်ဆိုရင် ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးတာပဲ ဖြစ်ဖြစ် နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လုပ်တတ်တယ်။ခနလောက်နမ်းပြီးတော့ babyက ရပ်လိုက်ပြီး
"ဒီလောက်ဆို နာတာ သက်သာပြီလား"
"သက်သာပြီ"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း တောက်ပစွာပြုံးပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"အဲခွေးစီးကြရအောင် ဟိုသွားမယ်"
"ဟုတ်"
ခု ထွန်းဝေယံအောင်တို့ ရှိနေတဲ့နေရာက ခုံနေနဲ့ မလွတ်လပ်တာမလို့ ခုံတွေ လွတ်တဲ့နေရာကို သွားဖို့ ပြင်ရတယ်။babyနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းက လမ်းလျှောက်သွားပေမယ့် ထွန်းဝေယံအောင်ကတော့ လေးဘက်ထောက်သွားရတာပေါ့။
ခုံတွေ လွတ်တဲ့နေရာကို ရောက်တော့ babyက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့လည်ပင်းမှာ လည်ပတ် ပတ်ပေးတယ်။ပြီးတော့ babyက ရှေ့မှာ အရင်ဝင်ထိုင်တယ်။ပြီးမှ babyသူငယ်ချင်းက နောက်မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။
babyထိုင်တုန်းက အဆင်ပြေသေးပေမယ့် babyသူငယ်ချင်းဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် လူက အိခနဲပါပဲ။ဟန်ချက်မပျက်အောင် မနဲကို ထိန်းလိုက်ရတာ။ဒီအတိုင်းဝင်ထိုင်တာတောင် လူက တော်တော်တောင့်ခံနေရတာ ဟိုသွားဒီသွားပါ ထပ်သွားရမယ်ဆို စဉ်းစားသာ ကြည့်တော့။
အဲအချိန်မှာပဲ babyက ထွန်းဝေယံအောင်ကို လက်ပတ်ကနေ ဆွဲပြီး
"ဟဲ့ခွေး သွားတော့"
"ဝုတ်"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း ဟောင်သံတစ်ချက်ပေးပြီး စသွားဖို့ ပြင်ရတယ်။လူနှစ်ယောက် ကိုယ်ပေါ်တက်ထိုင်နေတာဆိုတော့ မြန်မြန်သွားဖို့ နေနေသာသာ တစ်လှမ်းတစ်လှမ်းတောင် မနဲပါပဲ။
ဖြန်း
"မြန်မြန်သွားလေ ခွေးကောင်"
ဘယ်သူရိုက်တာလဲလည်းမသိတော့ပါဘူး။ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်လောက်အောင်ကို ထွန်းဝေယံအောင်မှာ ချွေးဒီးဒီးကျတဲ့အထိ babyတို့နှစ်ယောက် weightကို ထိန်းပြီးလျှောက်နေရတယ်။ဒါပေမယ့် တင်ပါးကိုလည်းတင်ပါး babyသူငယ်ချင်းအသံလည်းအသံဆိုတော့ babyသူငယ်ချင်းရိုက်တာပဲ ဖြစ်မှာပါ။
ဖြန်း
"မြန်မြန်သွားစမ်း ငါစိတ်မရှည်တော့ဘူးနော် ခုထိ လေးငါးလှမ်းပဲ လှမ်းရသေးတယ်"
ဒီတစ်ခါတော့ ခေါင်းကိုရိုက်တာမလို့ babyလက်ချက်မှန်းအရမ်းသိသာပါတယ်။ဒါပေမယ့် babyပြောသလို လေးငါးလှမ်း မဟုတ်ရပါဘူး။ဆယ်လှမ်းနီးပါးလောက်ရှိနေပြီရယ်။အဲတာကိုတောင် babyက မကျေနပ်သေးဘဲ မြန်မြန် ဆက်သွားဖို့ အမိန့်ပေးနေသေးတာ။
နောက်ထပ် ဆယ်လှမ်းလောက် ထပ်သွားပြီးချိန်မှာ
"မခံနိုင်တော့လို့ ခွင့်လွတ်ပေးပါ"
ထွန်းဝေယံအောင်းလည်း နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ အောင့်အီးသည်းမခံနိုင်တော့တာမလို့ babyကို ရပ်ပေးဖို့ ခွင့်တောင်းရတော့တယ်။
"ဆက်မသွားနိုင်တော့ဘူးလား ခုမှ ဘယ်နှစ်လှမ်းရှိသေးလို့လဲ"
"အရမ်းညောင်းပြီး မခံနိုင်တော့လို့ပါ"
"ကောင်းပြီလေ အဲတာဆို ငါတို့ ထပေးမယ် နင်ကတော့ ငါတို့ စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ အကန်ခံ အရိုက်ခံရမယ်"
babyသူငယ်ချင်း ဝင်ပြောလိုက်တာပါ။
ခုနေ ရပ်လိုက်ရင် အရိုက်ခံအကန်ခံရမှာဆိုပေမယ့် ထွန်းဝေယံအောင် ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး။လက်ရော ပေါင်ရော အသေညောင်းနေပြီ ဒီထက်ပိုလို့မှ babyတို့နှစ်ယောက်ထမပေးရင် ကြမ်းပြင် ကွေးကျတော့မှာ လူက။အဲတာကြောင့် "ရပါတယ် ကြိုက်သလောက်ကန်ပါ ခုအရမ်းညောင်းနေလို့ပါ"လို့ ပြောလိုက်တယ်။
အဲလိုပြောလိုက်တာနဲ့ babyတို့နှစ်ယောက်က ထပေးတယ်။အဲကျတော့မှ ထွန်းဝေယံအောင်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပြီး အနားယူရတော့တာပေါ့။
ဒါပေမယ့် လှဲချလို့ သိပ်မကြာခင်ပဲ ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့ကို ကန်ချက်တွေ ဆက်တိုက်ကျလာတယ်။
ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း
"အာ့ အား.......အား....."
"ခွေးကောင် ဒါလေးတောင် တောင့်မခံနိုင်ဘူး ခွေးလုပ်မနေနဲ့တော့ ခွေးသိက္ခာကျတယ်ဟဲ့ "
"နင်ကလေ ခုတင်ပေါ်မှာဆိုရင် ဘယ်တော့မှ အားမကုန်မယ့် ထွန်းသစ်စ အားရှကျားကြီးလုပ်နေပြီး ခုကျတော့ အဲဒီက အားတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်လဲ ဟမ် ခွေးကောင်"
ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း
"အာ့....နာတယ် အား..... "
babyရယ် babyသူငယ်ချင်းရယ်က ပါးစပ်က ရစရာမရှိအောင်ပြောလိုက် ခြေထောက်က ထွန်းဝေယံအောင်ကို ကန်လိုက် လုပ်နေတာမလို့ ထွန်းဝေယံအောင်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် လူးလိမ့်နေအောင် ခံနေရတော့တယ်။
"အရမ်းနာလို့ပါ ကြောက်ပါပြီ မလုပ်ပါနဲ့တော့
အာ့...."
ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း
"စပကို ကြောက်မှလား စပကိုပဲ သွားကြောက်။ ဒီလောက်ကန်နေတာတောင် နင့်လီးက တစ်ရမ်းရမ်းနဲ့ တောင်နေတာ ဟမ် နင်တော်တော် ယောကျာ်းပီသနေတယ်ပေါ့ ဟလား"
"အာ့.....ကြောက်ပါပြီ...အား....."
ထွန်းဝေယံအောင်တစ်ယောက် နာလွန်းလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ် အော်ဟစ်လူးလိမ့်နေပေမယ့် လီးတောင်နေတာက ကျမသွားတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း အံ့သြရတယ်။ဒီလောက်နာနေတာတောင် တောင်နိုင်သေးတဲ့လီး။
ခုလို တောင်တာလည်း ကောင်းပါတယ်။ အချိန်တန်ရင် babyအတွက် အရမ်း အကျိုးရှိတာလေ သိတယ်မလား။
တစ်ညတည်း နှစ်ချီ သုံးချီချနိုင်တော့ babyပိုပျော်မှာပေါ့။
ဒါပေမယ့် ခုလောလောဆယ်တော့ babyက အဲဒီတောင်နေတဲ့လီးကို ပြသာနာရှာပြီး ထွန်းဝေယံအောင်ကို ဆက်တိုက် ကန်ကျောက် ဆောင့်နင်းနေတယ်။
ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း
"အာ့......ခွင့်လွှတ်ပေးပါ အရမ်းနာနေပြီ.....အား........"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း အော်ရလွန်းလို့ အသံကုန် babyတို့လည်း ကန်ရလွန်းလို့ ပြောတဲ့အခါကျမှ babyတို့က "တော်ပြီ playတာ"ဆိုပြီး ဆိုဖာတွေပေါ်ကို သွားထိုင် အနားယူနေကြတော့တယ်။
ထွန်းဝေယံအောင်ကတော့ နာလွန်းလို့ ထချင်စိတ်တောင် မရှိတော့တာမလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ခွေခွေလေး လှဲရင်း အနားယူရတော့တာပေါ့။
ခနကြာတော့ babyက ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ အနားကို လျှောက်လာပြီး ထွန်းဝေယံအောင်နဲ့အတူ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲအိပ်တယ်။ထွန်းဝေယံအောင်လည်း အလိုက်တသိနဲ့ လက်မောင်းကို ဖြန့်ပေးထားတော့ အဲလက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးပြီး လှဲတာပေါ့။
ပြီးတော့ ထွန်းဝေယံအောင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ဖက်လိုက်ပြီး
"ကိုကို ဒီနေ့ပျော်လားဟင်"
"အင်း ပျော်တာပေါ့ babyရဲ့ babyတို့လက်ချက်နဲ့ သုံးလေးရက် ခံရတော့မှာက လွဲရင်"
ထွန်းဝေယံအောင်လည်း ပြုံးပြီးဖြေလိုက်တယ်။
"ခံရလည်း ကိုကို ကြိုက်တာပဲ မလား"
"အင်း ကြိုက်တယ် ကိုယ့်babyလေး ပေးသမျှ အကုန်ကြိုက်တယ်"
"အမလေးဟယ် အဲမှာ ကြည်နူးနေကြ ငါပြန်တော့မယ် ဘယ့်နှယ့်လေ အပြင်လူရှိနေတာမှ မထောက်"
ထွန်းဝေယံအောင်တို့ ပြောနေတုန်းမှာပဲ babyသူငယ်ချင်းက ထွန်းဝေယံအောင်တို့ကို မျက်စောင်းတထိုးထိုးနဲ့ အိမ်တံခါးဆီ လျှောက်သွားတယ်။အိမ်တံခါးနားရောက်တော့ babyက
"ဟဲ့ ကောင်မ ခြံတံခါး ပိတ်ခဲ့ဦးနော်"
"မပိတ်နိင်ဘူးဟယ်"
အိမ်တံခါးကို ဘုန်းခနဲ ပိတ်ပြီး ပြောသွားတယ်။ထွန်းဝေယံအောင်တို့လည်း တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်မိတာပေါ့။ပြီးတော့ babyကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး babyတစ်ကိုယ်လုံး ထွန်းဝေယံအောင်ရင်ခွင်ထဲ စုံးစုံးမြုပ်နေအောင် ဖက်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှ မပြောကြတော့ဘဲ မျက်လုံးလေးတွေမှေးပြီး အနားယူလိုက်ကြတော့တာပေါ့။
the end
written by khoon sint naung
Comments
Post a Comment