သန္တာလမ်းမှ အိပ်မက်ဆိုး

 

🧦 သန္တာလမ်းမှ အိပ်မက်ဆိုး 🧦

     မီးရောင်မြင်လိုက်သဖြင့် သန္တာထွေး ကြောက်လန့်တကြား မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ဓာတ်မီးကိုရမ်းကာ စကားပြောရင်း လမ်းလျှောက်လာသူတချို့ကို တွေ့သည်။ ယောက်ျားသားများ ဖြစ်သဖြင့် အကူအညီတောင်းဖို့ စိတ်မကူး။ မှောင်မည်းနေသော လမ်းသွယ်အဆုံးထိ သန္တာထွေး ဝင်ပြေးသည်။

     လမ်းအဆုံးကို ရောက်သောအခါ အုတ်ဘောင်ခတ်ထားသော အမှိုက်ကန်တစ်ခုကို တွေ့ရသည်။ အမှိုက်ကန်၏ နောက်သို့ သန္တာထွေးဝင်ပုန်းသည်။

လမ်းလျှောက်လာသူများက အမှိုက်ပစ်ကာ လာရာလမ်းအတိုင်း ပြန်လှည့်ထွက်သွားသည်။ စကားပြောသံများ ဝေးသွားသည်အထိ သန္တာထွေး အမှိုက်ကန်ကို မှီကာ ကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်နေသည်။

     ထိုစဉ် ခွေးဟောင်သံက စူးစူးဝါးဝါး ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် လန့်အော်မိသည်။ အမှိုက်ကန်နောက်တွင် ထိုင်ကာ ပုန်းနေသော သူ့ကို ခွေးသုံးကောင်က သည်းကြီးမည်းကြီး ထိုးဟောင်နေသည်။ အဝတ်အစား ဖရိုဖရဲနှင့် အောက်ပိုင်းတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ရှိသော သူ့ကို လမ်းဘေးခွေးများကတောင် မလေးစား။ ခွေးများက မာန်ဖီရင်း ရဲတင်းစွာ ‌ရှေ့တိုးလာသည်။ သန္တာထွေး ကြောက်လွန်းသဖြင့် လန့်အော်လိုက်သည်။

 “အား…”

     ရုတ်တရက် ခွေးများ နာကျင်စွာ အော်ရင်း ထွက်ပြေးသွားကြသည်။ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော် ဓားသမားကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့လက်ထဲတွင် သန္တာထွေး၏ ထဘီနှင့် ဟမ်းဘက်အိတ်။ အခြားလက်တစ်ဘက်မှာက ဓား။ သူက သန္တာထွေးနားကို တစ်လှမ်းချင်း တိုးလာသည်။

     “ညီမ တောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကိုရယ်… ညီမကို သနားပေးပါနော်…”

     သန္တာထွေး ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ကာ လက်အုပ်ချီ၍ တောင်းပန်သည်။ ဆံပင်များက ဖရိုဖရဲ။ မျက်နှာတွင် မျက်ရည်စီးကြောင်းများနှင့် စိုရွှဲနေသည်။ နဂိုလှပသော မိန်းကလေးမှာ ယခုတော့ အမှိုက်သရိုက်များ ပေကျံကာ သူရူးမတစ်ယောက်နှင့် တူနေသည်။

 ဓားသမားက သန္တာထွေးထဘီကို အမှိုက်ကန်ပေါင်ပေါ်သို့ တင်ပြီး သူ့ဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဓားကိုတော့ လက်မလွှတ်။ ထို့နောက် သန္တာထွေးပုခုံးကို ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းလှဲချလိုက်သည်။

     “မလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုရယ်… ညီမကို သနားပါ”

     သန္တာထွေး လက်အုပ်လေးချီကာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း အမှိုက်ကန်နောက်တွင် ကျောခင်းပေးလိုက်ရသည်။ သူ့တွင် ခုခံအားနှင့် သတ္တိတို့ ကုန်ခန်းလေပြီ။ ကန်ထဲမှ စီးကျနေသော အမှိုက်ရည်များကြောင့် ကျောတစ်ပြင်လုံး စိုရွှဲအေးစက်သွားသည်။ ဓားသမားက ဂျာကင်ရော၊ စွပ်ကျယ်ကိုပါ လုံးထွေး ချွတ်လိုက်သည်။

 ဓားသမားက သန္တာထွေးဆံပင်များကို သပ်တင်ကာ လည်တိုင်သွယ်လေးကို နမ်းသည်။ ငိုထားသဖြင့် ပုံမှန်ထက်ပို၍ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကို တစ်ဖက်သတ် စုပ်ယူသည်။ ရုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးကို ကြယ်သီးများဖြုတ်၍ လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘော်လီကို ဓားဖြင့်ထောက်ကနဲ ဖြတ်လိုက်ပြန်သည်။

 သန္တာထွေး ဘာကိုမှ မတားမြစ်နိုင်တော့။ စပါးကြီးမြွေ၏ ညှို့ကွင်းမိသွားသော ယုန်သူငယ်ပမာ ငေးကြောင်နေသည်။

 ဓားသမားက သန္တာထွေး၏ နို့လုံးများကို အားရပါးရစို့ကာ ကိုင်ညှစ်၏။ သန္တာထွေး၏ ဝမ်းဗိုက်၊ ပေါင်တံ၊ ခြေသလုံးများကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းကာ အကာအကွယ်မဲ့နေသော အဖုတ်ကိုလည်း တဆုံးနှိုက်ကာ နှိုးဆွသည်။

 ကြာကြာ မကလိလိုက်ရ။ သန္တာထွေးအဖုတ်မှ အရည်များ စိုရွှဲလာတော့ ဓားသမားက ကျေနပ်သံဖြင့် ခပ်အုပ်အုပ် ရယ်သည်။

     ကျန်းမာဆူဖြိုးသော သမင်တစ်ကောင်၏ လှပခြင်းမှာ ကျားရဲများအတွက်တော့ စားချင့်စဖွယ် မျက်စိကျစရာသာ ဖြစ်စေသည်။ လူ့ဘောင်၏ စည်းမျဉ်းဥပဒေနှင့် အကာအကွယ် မရှိသောအခါ မိန်းမလှလေးတစ်ဦးသည် သားသမင်တစ်ကောင်ထက်ပင် ပို၍ အားနည်းလေသည်။

 “နင့်ရဲ့ စေ*က်ဖုတ်ကြီးက အရမ်းလှတာပဲ… ကောင်မရယ်… ငါလည်း ပိုက်ဆံမရှိလို့ပါ…”

 ဓားသမား၏ အသံက လည်ချောင်းထဲမှ လာသော အစ်တစ်တစ် ရှတတအသံ။ ဓားသမား ပြောသောစကားကို ကြည့်လျှင် သူ့ကို မိန်းမပျက်ပမာ သဘောထားနေကြောင်း ထင်ရှားသည်။ အခု မိမိဘဝက မိန်းမပျက်ဘဝထက်ပင် အဖြစ်ဆိုးလှသည်။ နံစော်နေသော အမှိုက်ကန်ဘေး မြေကြီးစိုစိုပေါ်တွင် အခင်းမပါဘဲ ပြည့်တန်ဆာမပင် ဖာခံလိမ့်မည်မဟုတ်။

 “ပေါင်ကားပေး… ကောင်မရယ်၊ နင်ကလဲ… စိတ်လျှော့လိုက်ပါတော့”

 သန္တာထွေး ဓားသမားအလိုကျ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ဓားသမားက သူ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ကာ လီ:ကို အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ တစ်ချက်တည်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ထုံနေသည့်ကြားမှ နာကျင်မှုကို ပြင်းပြင်းပျပျ ခံစားလိုက်ရသည်။ စိတ်ကို တင်းထားသည့်ကြားထဲမှ အမှတ်တမဲ့ အော်ညည်းမိသည်။ ဓားသမားက ကော့တက်လာသော သန္တာထွေးကို ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိချပြီး နို့ကို အငမ်းမရ စို့သည်။ 

     နောက် သုံးလေးချက်သွင်းသည်အထိ နာကျင်မှုက မပျောက်သွား။ သန္တာထွေး အံကိုကြိတ်ပြီး တဟင်းဟင်းနှင့် အောင့်ခံနေရရှာသည်။ လူယုတ်မာ၏ မုဒိမ်းကျင့်ခံနေရခြင်းကို လူက မနှစ်မြို့သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်၏ သဘာဝတရားအရ အရည်များက ရွှဲစိုနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့သို့ အရည်ထွက်လာလျှင် နာကျင်မှု သက်သာရမည် ဖြစ်သော်လည်း နာကျင်မှုက ပို၍ တိုးလာသည်။

     “အား… အား… ဖြည်းဖြည်း… အား…”

     “အင်း… ဖြည်းဖြည်း လို:ပေးမယ်နော်… နင်ခိုက်နေပြီမလား ကောင်မရယ်… ငါက ဂေါ်လီသုံးလုံး ထည့်ထားတာလေ…”

     ဓားသမားက သန္တာထွေးအပေါ် တစ်ကိုယ်လုံး ပြားနေအောင် ဖိ၍ အယုတ်တမာစကားများ တရစပ်ပြောသည်။ သန္တာထွေး ငရဲခံနေရသော ဝေဒနာကို အမြန်ဆုံး ပြီးစေချင်လှပြီ ဖြစ်သော်လည်း မိန်းမငတ်နေသော ဓားသမားမှာ အားမရနိုင်သေးဘဲ သန္တာထွေးကို ကုန်းခိုင်းပြန်၏။ ဓားသမားအလိုကျ လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးရပြန်သည်။ ဓားသမားက သန္တာထွေးဖင်ကြီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် သုံးလေးချက် ရိုက်၏။

     “ကောင်မ… နင်ငါ့ကို သခင်လို့ခေါ်စမ်း… နင်က ငါ့လိင်ကျွန်ပဲ… ဖင်ကို နင့်လက်နဲ့ ဖြဲထားပေး…”

     “အား… တော်ပါတော့… အစ်ကိုရယ်… ပြီးလိုက်ပါတော့… အ…”

     သန္တာထွေးသည် အရှက်သိက္ခာမဲ့စွာဖြင့် လမ်းဘေးတွင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကို ကိုယ်တိုင် ဖင်ဖြဲပေးကာ ဖင်ခံနေရသောအဖြစ်ကို ယူကျုံးမရ ခံစားနေရသည်။ ‘သခင်ရူး’ ဓားသမားက ကားနေသော သန္တာထွေးဖင်ကြီးကိုကိုင်ကာ ဆီးစပ်နှင့်ကပ်သည်အထိ နောက်မှဆောင့်သွင်းနေသဖြင့် သန္တာထွေး အသက်ရှူ မှားနေသည်။

     “အား… နာတယ်… အင့်… ဟင့်…” 

     ဖင်ကိုဖြဲပေးထားသော လက်နှစ်ဘက်စလုံးကို ဓားသမားက ချုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖိတွန်းလိုက်သဖြင့် သန္တာထွေးမျက်နှာ မြေကြီးတွင် အပ်သွားသည်။ အမှိုက်ကန်ထဲမှ အရည်များဖြင့် ဗွက်ထနေသော မြေကြီးဖြစ်၍သာ သန္တာထွေးမျက်နှာ မစုတ်ပြတ်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ အနံ့ဆိုးများ အချွဲအကျိများက အော်ညည်းနေသော သန္တာထွေး ပါးစပ်ထဲကို အလုံးလိုက် ဝင်လာသည်။

     ဓားသမားက အရှိန်ပြင်းပြင်း လို:နေရာမှ လီ:ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ လီ:မှ ဂေါ်လီများက အဖုတ်အတွင်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွားသောကြောင့် သန္တာထွေး အသံရှည်ဆွဲကာ အော်မိသည်။ သန္တာထွေး ဖင်ထောင်လျက်သားနှင့် အမောဖြေနေစဉ်ပင် ဓားသမားက သန္တာထွေးဖင်ကို ဖြဲကာ ဖင်ဝထဲသို့ လီ:ကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။

     “အား…”

     ရုတ်တရက် မထင်မှတ်ထားမိသဖြင့် သန္တာထွေး နာကျည်းစွာဖြင့် အသံကျယ်ကျယ် အော်မိသည်။ ရုန်းပြီး ထထိုင်ဖို့လုပ်တော့ ဓားသမားက သန္တာထွေးကို လက်ပြန်ချုပ်ကာ ခြေထောက်တစ်ဘက်ဖြင့် သန္တာထွေးခေါင်းကို မြေကြီးမှာ ဖိနင်းထားလိုက်သည်။

     “နင်အော်လို့ လူတွေဝိုင်းလာရင် နင်ရောငါရော ထောင်ကျမှာနော်… ငါ့အတွက် ထောင်ဆိုတာ မထူးဆန်းဘူး… ငါက ဂေါ်လီနဲ့ဆိုတော့ ဖာသည်မတွေက ဖင်မခံကြဘူး… ငါက အရမ်းဖင်ချချင်နေတာ၊ လိမ်မာပါ ကောင်မရယ်…”

     “မ…မလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုရယ်… အရမ်းနာလို့ပါ… အား… သေပြီ…”

     ပြောပြောဆိုဆိုပင် ဓားသမားက လီ:ကို သန္တာထွေးဖင်ထဲသို့ အဆုံးထိသွင်းလိုက်သည်။ လီ:အသွင်းအထုတ်တိုင်းတွင် နာကျင်မှုကြောင့် သန္တာထွေးဖင်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည်။ သာယာမှုမရှိ၊ နာကျင်မှုသာ အတိုင်းသား ခံစားနေရရှာသည်။

     “အား… အား… ညီမတောင်းပန်ပါတယ်… အစ်ကိုရယ်… ညီမတကယ်ကို မခံနိုင်လို့ပါ…”

     “ဒါဆို ငါ့ကို သခင်လို့ခေါ်လေ… ဖင်မလို:ပါနဲ့ စေ*က်ဖုတ်ကိုပဲ လို:ပေးပါ သခင်ရယ်လို့ ပြော…”

     သန္တာထွေး ဘယ်လိုပင် တောင်းပန်သော်လည်း ဓားသမားက မရပ်။ သန္တာထွေးဖင်ကိုကိုင်ကာ စိတ်ကြိုက် အားရအောင် ဆက်တိုက်ပင် လို:လေသည်။ သန္တာထွေးလည်း အသံမကျယ်မိအောင် အော်သံကို ထိန်းရင်း တံကျင်လျှိုပြီး အသတ်ခံရသလို ပြင်းထန်စွာ ဝေဒနာခံစားရရှာသည်။

     “အား… တောင်းပန်ပါတယ် သခင်ရယ်… ညီမ အရမ်းနာနေပြီ… အား… အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ပါ… ဟင့်…”

     “သေချာပြော… မကြားရဘူး…”

     “အဖုတ်… အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်‌ပါ… ဟင့်…”

     ထိုစကားလုံးကို သန္တာထွေး တစ်ခါမှ မပြောခဲ့ဖူးသောကြောင့် ပါးစပ်မရဲဘဲ ဖြစ်နေသည်။ အခုပြောလိုက်ရသည့်သူကလည်း မိမိကို မုဒိမ်းကျင့်နေသော လူယုတ်မာဖြစ်နေခြင်းက သန္တာထွေးကို ပို၍ အရှက်ရစေသည်။ သန္တာထွေးစကားကို ကြားသော် ဓားသမားသည် လီ:ကို သန္တာထွေးဖင်ဝထဲမှ ထုတ်၍ သန္တာထွေးကို ပက်လက်တွန်းလှဲပြီး အဖုတ်ထဲသို့ ပြောင်းထည့်သည်။

     “ကောင်မ… ကောင်းသွားပြီမလား စေ*က်ဖုတ်ထဲလီ:ဝင်တော့… ဖြေစမ်း…”

     “ကောင်းပါတယ်… အစ်ကိုရယ်… အား… ပြီးလိုက်ပါတော့…”

     ဓားသမားက သန္တာထွေး ပေါင်နှစ်ဘက်စလုံးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ဖြဲထားပြီး အားပါးတရ ဆောင့်သွင်းနေသည်။ အရှိန်က တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသဖြင့် သန္တာထွေး အော်ညည်းသံများကို မထိန်းနိုင်တော့။ ဓားသမား၏ လက်မောင်းကို အားယူကာ တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားမိသဖြင့် ပြန်ဖက်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ သန္တာထွေး မကြာမီ အထွတ်အထိပ် ရောက်တော့မည်ဆိုတာကို ဓားသမားက ရိပ်မိလာသည်။

     

     “ပြော… ငါ့လီ:ကို ကြိုက်လား… လို:တာကောင်းလား… ခေါင်းမညိတ်နဲ့ ပါးစပ်ကဖြေ… အပြည့်အစုံဖြေနော်…”

     “အား… ကြိုက်ပါတယ်… ဟင့်… ကောင်းတယ်… အား”

     “ပြော… ဘယ်ဟာကို ငါလို:ပေးရမလဲ ကောင်မ… စေ*က်ဖုတ်လား ဖင်လား…”

     “စေ*က်ဖုတ်ကိုပဲ လို:ပါ… အစ်ကိုရယ်… အား…”

     ဖင်ဝကို ပြန်အလုပ်ခံရမည်စိုးသဖြင့် သန္တာထွေး ဓားသမားစိတ်ကြိုက် ဖြေပေးလိုက်ရသည်။ တစ်ခါမှ စိတ်မကူးဖူးသော အရှက်မရှိစကားများကို ပြောလိုက်ရသဖြင့် သန္တာထွေး အသိစိတ် လွတ်သလို ဖြစ်သွားသည်။ လို:ချက်များ မြန်ဆန်လာပြီး အရှိန်အပြင်းဆုံး ဆောင့်သွင်းပြီးနောက် ဓားသမားသည် လီ:ရည်များကို သန္တာထွေး၏ အဖုတ်ထဲသို့ အပြည့်ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ သန္တာထွေးလည်း ဓားသမားကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး ကော့တက်ကာ ခံစားမှု အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။

     “အား… ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မရယ်… ငါ့လီ:ကို စုပ်ပေးဦး…”

     သန္တာထွေးနို့ပေါ် ခွထိုင်ကာ ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး သူ့လီ:ကို စုပ်ခိုင်း၏။ ငရဲမှ လွတ်တော့မည်ဆိုတာကို သိသဖြင့် သန္တာထွေး မငြင်းဆန်တော့။ အမှိုက်ရည်များပင် ပါးစပ်ထဲဝင်နေသဖြင့် ဓားသမား၏ လီ:နံ့မှာ သန္တာထွေးအတွက် ဘာမှမထူးဆန်းတော့။ လီ:တစ်ချောင်းလုံးကို ပြောင်စင်နေသည်အထိ စိတ်ကြိုက် စုပ်ခိုင်းပြီးနောက် ဓားသမားလည်း ထိုင်ချကာ အမောဖြေသည်။

     “နင်က အရမ်းလို:လို့ကောင်းတာပဲ ကောင်မရယ်… နင်က ဘယ်မှာနေတာလဲ…”

     သန္တာထွေး ချက်ချင်း မထနိုင်။ တစ်ကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်ပေရေကာ နံစော်နေပြီး အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးက နာကျင်နေသည်။

     ဓားသမားက သန္တာထွေး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ နှိုက်ကာ ဖုန်းကို ယူကြည့်နေသည်။ ဖုန်း၏ Lock Screen တွင် ပေါ်လာသော သန္တာထွေးနှင့် ချစ်သူ၏ နှစ်ယောက်တွဲပုံကိုကြည့်ပြီး မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖုန်းမီးရောင်ဖြင့် အိတ်ထဲကို ရှာသည်။ ဝန်ထမ်းကတ်နှင့် မှတ်ပုံတင်ကတ်များကို ယူဖတ်နေသည်။

     “နင့်နာမည်က သန္တာထွေးနော်… ပုံထဲမှာ တော်တော်လှတာပဲ… နင်နေတဲ့ ရပ်ကွက်မှာ ငါ့သူငယ်ချင်းရှိတယ်၊ ငါ တစ်ခါတလေ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် လာထိုင်တယ်…”

     သန္တာထွေးမှာ မုဒိမ်းကျင့်ခံရသည်ထက်ပင် သူ့နာမည်နှင့် ကိုယ်ရေးအချက်အလက်များကို ပေးသိလိုက်ရခြင်းကို ပို၍ ရှက်ကာ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေသည်။ ဓားသမားက ထဘီနှင့် ပိုက်ဆံအိတ်ကို သန္တာထွေးကို ပြန်မပေးသေးဘဲ ကိုင်ထားသည်။

     “ဒီအချိန် ဒီပုံစံနဲ့ တစ်ယောက်တည်း လမ်းမကို ပြန်ထွက်ရင် နင့်ကို အားလုံးဝိုင်းပြီး လို:သတ်ကြလိမ့်မယ်၊ ငါနဲ့ အတူတူထွက်၊ ကားငှားပြီး ပြန်ပေါ့၊ နင့်မှာလည်း ပိုက်ဆံပါတာပဲ…”

     သန္တာထွေးက သူ့ကို မကြည့်ဘဲ မျက်နှာလွှဲထားသည်။ ဓားသမားက သူ့ဂျာကင်ကို သန္တာထွေးကို ပေးသည်။

     “နင့်အင်္ကျီက နံဟောင်နေပြီ၊ ဘယ်တက္ကစီမှ တင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ့အင်္ကျီကို ဝတ်သွားလိုက်၊ ရှက်မနေပါနဲ့… နင့်တစ်ကိုယ်လုံး ငါမြင်ပြီးသားပဲ… အခုချွတ်လိုက်”

     ပြောပြောဆိုဆိုပင် စုတ်ပြဲနေသည့် သန္တာထွေးအင်္ကျီရော၊ ကြိုးပြတ်နေသည့် ဘော်လီကိုပါ ဓားသမားက လက်ရဲဇက်ရဲ ချွတ်လိုက်သည်။

     သန္တာထွေးတစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားကင်းမဲ့သွားသည်။ လမ်းဘေးတွင် အကာအရံမဲ့သော နေရာတွင် အဝတ်ဗလာကျင်းကာ နေဖူးသွားလေပြီ။ ဓားသမားက သန္တာထွေးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်သည်။

     “နင် သိပ်လှတာပဲ ကောင်မရယ်… ငါနင့်ကို နေ့တိုင်း လို:ချင်တယ်…”

     ဓားသမားက သူယောင်မယ်ပမာ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေသော သန္တာထွေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲလှဲကာ နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ နမ်းစုပ်ပြန်သည်။ လက်ကလည်း သန္တာထွေးရင်သားများကို ညှစ်ကိုင်ပြီး အဖုတ်ကို နှိုက်ပြန်သည်။ သန္တာထွေး သည်တစ်ခါတော့ မရုန်းတော့ဘဲ ဓားသမား၏ လက်ကိုသာ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတော့သည်။ 

     ဓားသမားက သန္တာထွေးအဖုတ်ကို နှိုက်ရင်း အသက်ရှူမော၍ ဟလာသော သန္တာထွေးပါးစပ်ထဲသို့ တံတွေးထွေးထည့်ပြီး မျိုချခိုင်းသည်။ သန္တာထွေးမှာ ရွံရှာစိတ်တို့က ပျောက်ဆုံးနေသဖြင့် ဓားသမား၏ တံတွေးများကိုလည်း သူ့အလိုကျ မျိုချမိပြန်သည်။

     “ထန်လိုက်တာ ဖာသည်မရယ်… နင်ငါ့ကို စွဲသွားပြီမလား… ငါ့ကို နမ်းစမ်း…”

     ဓားသမား၏ ကျွမ်းကျင်စွာ နှိုးဆွနှူးနှပ်မှုကြောင့် သန္တာထွေး ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ပြီး အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြန်သည်။

     သန္တာထွေး အရှိန်ပြန်ကျလာတော့ ဓားသမား၏လျှာကို စုပ်လျက် ပေါင်ကို အရှက်မဲ့စွာ ဖြဲကားပေးထားမိကြောင်း သတိဝင်လာသည်။ ဓားသမားက သူ့လီ:ကို သန္တာထွေးပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးသောအခါ သန္တာထွေး မငြင်းတော့ဘဲ အလိုက်သင့် စုပ်ပေးသည်။

     ဓားသမားက သန္တာထွေးတစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ရင်း ဒုတိယအကြိမ်အဖြစ် သန္တာထွေးပါးစပ်ထဲတွင် လီ:ရည်များကို ပန်းလွှတ်လိုက်သည်။ ပြီးသွားသော်လည်း ဓားသမားက လီ:ကို ပြန်မချွတ်ဘဲ ငြိမ်နေသလို သန္တာထွေးကလည်း လီ:ရည်များကို ထွေးမထုတ်ဘဲ မျိုချကာ ဆက်ငုံထားသည်။

     သန္တာထွေး ထဘီကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ သူ့နောက်သို့ ထဘီကိုကိုင်ကာ လိုက်လာခြင်းကိုပင် ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေသည်။ ဓားသမားပေးသော ဂျာကင်ကို အောက်ခံဘော်လီမပါဘဲ ဝတ်လိုက်သည်။

     နှစ်ဦးစလုံး အတူတူ ထရပ်လိုက်သည်။ ဓားသမားက ဟမ်းဘက်အိတ်ကို လွယ်ပြီး သန္တာထွေးခါးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖက်ကာ ကားလမ်းမဆီ အတူတူလျှောက်သွားသည်။

     မှောင်ရိပ်ကြီးစိုးသော လမ်းတစ်လျှောက်တွင် သန္တာထွေး၏ဖင်ကို ကိုင်သေးသော်လည်း မကြာမီကပင် သည့်ထက်မက အကျူးလွန်ခံရပြီးပြီ ဖြစ်သဖြင့် သန္တာထွေး လျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။ အရေးအကြီးဆုံးမှာ အိမ်ကို အမြန်ဆုံး ပြန်ရောက်ဖို့သာ ဖြစ်သည်။

     လမ်းထိပ်ပြန်ရောက်လာတော့ ကားများက ဥဒဟို သွားလာနေကြဆဲ။ ည (၁၀) နာရီထိုးနေပြီ ဖြစ်သည်။ မီးအလင်းရောင်ထဲ ရောက်လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် သန္တာထွေး ရှက်စိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး ဓားသမား၏ မျက်နှာကို မကြည့်ရဲတော့။

     ဓားသမားက တက္ကစီတစ်စီးကို ငှားပေးပြီး သန္တာထွေး ကားပေါ်ရောက်မှ ဟမ်းဘက်အိတ်ကို ပြန်ပေးသည်။ သန္တာထွေး ဓားသမားကို ကြောက်ကြောက်နှင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဓားသမားက ကျေနပ်စွာ ပြုံးရင်း လက်ပြကာ ကျန်ရစ်သည်။

     သည်မျက်နှာကို သူ တစ်နေရာရာတွင် သူမြင်တွေ့ဖူးသလိုလို။ ညသည် ပို၍ နက်လာသည်။ လူ့စိတ်အမှောင်ကိုတော့ မမီ။

---

#ANightmareOnCoralStreet #MMErotica #xxx