ဆရာ နှင့် ကျောင်းသူ အမှတ်တမဲ့ဇာတ်လမ်း

 

ဆရာ နှင့် ကျောင်းသူ အမှတ်တမဲ့ဇာတ်လမ်း

#########

၂၀၀၅ခုနှစ်ကျောင်းဖွင့်ကာလ မိုးများရွာသွန်းနေသည်။ နယ်မြို့ကလေး၏အထက်တန်းကျောင်းကလေးတွင်ကျောင်းတက်ရောက်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူများဖြင့်စည်ကားနေသည်။ထိုစဉ် နဝမတန်းကျောင်းသူ မစန္ဒီကျော် လည်း ကျောင်းတက်ရောက်သူများထဲတွင်ပါဝင်သည်။မစန္ဒီကျော်သည် အသက်၁၆နှစ်အရွယ်အသားဖြူ၍ ရုပ်ရည် ချောမောလှပသူဖြစ်သည်။သူမသည်  ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် သေးသွယ်၍ လှပတင့်တယ်သည်။ သို့သော် သူမသည် တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း(၁၀တန်း )တက်ရောက်ရမည့်အရွယ်ဖြစ်သော်လည်းပြီးခဲ့သောနှစ်က နဝမတန်းစာမေးပွဲတွင် အင်္ဂလိပ်စာဘာသာရပ်ကျရှုံးသဖြင့် ယခုပညာသင်နှစ်တွင် သူမသည် နဝမတန်းပြန်လည်တက်ရောက်ခဲ့သူဖြစ်ပါသည်။  သူမသည် အခြားဘာသာရပ်များတွင် ထူးချွန်သော်လည်း အင်္ဂလိပ်စာဘာသာရပ်တွင် အနည်းငယ်ချွတ်‌ ချော်သွားသဖြင့်စာ‌ မေးပွဲမကျရှုံးသင့်ဘဲ ကျရှုံးခဲ့ရသည်။ ယမန်နှစ် က အင်္ဂလိပ်စာ ဘာသာရပ်ကျရှုံးထားသဖြင့် ယခုနှစ်တွင် မကျရှုံးရအောင် အထူကြိုးစားရမည်ဖြစ်သည်ကို သူမ ကောင်းစွာသိသည်။ 

သို့သော် သူမ၏သူငယ်ချင်းများ ၁၀တန်းတက်ခဲ့ရပြီး သူမမှာ စာမေးပွဲကျရှုံးခဲ့ရသဖြင့် ယခုနှစ် ကျောင်းစဖွင့်ချိန်တွင် သူမ ရှက်ရှက်နဲ့ ကျောင်းလာခဲ့ရသည်။သူမ၏ မိဘများ က လည်း သူမ ကို ဆူပူကြိမ်းမောင်းထားသဖြင့် အားငယ်နေရသည်။

  

သူမသည် သနပ်ခါးလိမ်း၍ ပါးကွက်ကလေး ကွက် ကာ ဆံပင်အရှည်ထား သူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး။           

ကျောင်းဝတ်စုံဝတ်ဆင်သည့်အခါတွင် အဖြူရောင် ရင်ဖုံးအကျီ လက်ရှည် ကို fitting ကျကျဝတ်ဆင်၍  သူမ၏ ဆံပင်အား ကျစ်ဆံမြီး နှစ်ဖက်ခွလျှက်စည်းထား‌လေ့ရှိသည်။

သူမသည် အစိမ်းရင့်ရောင် စိန်မိုက်ကယ်ကျောင်းစိမ်းထမိန် ကို မီးပူရာ မကြိုးပဲ ဝတ်ဆင်လေ့ရှိသည်။ သူမသည် ကျောင်းစိမ်းထမိန် ကို ခြေမျက်စေ့မပေါ်အောင်     ခပ်ရှည်ရှည်ဝတ်ဆင်ပြီး အဖြူရောင်ဖိနပ်လေး ကိုစီးလေ့ရှိသည်။ သူမသည်(ချိတ်ထမိန်)ဝတ်ဆင်လေ့လုံးဝ မရှိဘဲ ရိုးရိုးထမိန် ကို အချိုးအစားကျနစွာဝတ်ဆင်လေ့ရှိသည်။မစန္ဒီကျော်သည် ဖိနပ်မစီးပဲ ကြမ်းပြင် ပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်သွားသည့်အခါ ၎င်း၏ ထမိန် အောက်အနားများမှာ ကြမ်းပေါ်အထိရှည်သည်။ထို့‌ ကြောင့်သူမ၏ ပုံပန်းသဏ္ဍန် မှာ အရမ်းလှပသေသပ်သည်။ 

  သူမ ၏ ကျောင်းတွင် အသက် ၅၀အရွယ်  အထက်တန်းပြဆရာ ဦးတင်အေး ဆိုသူ ရှိသည်။ ဆရာကြီး ဦးတင်အေး သည် အင်္ဂလိပ်စာ အသင်အပြ ကောင်းသူ တစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း အတန်းထဲတွင် အပြစ်ပေးကြမ်းတမ်းသူ ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အတန်းထဲ ဝင်လာလျှင် နှစ်လုံးပူးကြိမ်လုံး ကိုင်ဆောင်လာလေ့ရှိသကဲ့သို့ စာမကြိုးစားသူ ကျောင်းသားလေး များ ကို ပုဆိုးကွဲသည်အထိ အရိုက်အနှက်ကြမ်းသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ကျောင်းတွင် ကြိမ်လုံးတင်အေးဟုနာမည်ကြီးသည်။ ဦးတင်အေးသည် ပြောလျှင် ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်သည်။ ၎င်းအိမ်စာ ပေးထားသည့်အတိုင်းစာလုပ်ကြရန် ကျောင်းသား ကျောင်းသူ များအား မှာကြား‌ လေ့ရှိပြီး စာမလုပ်သည့် ကျောင်းသား ကျောင်းသူ များ ကို အတန်းရှေ့ ထွက်ခိုင်းပြီး ကြိမ်လုံးဖြင့် မညှာမတာ ရိုက်နှက်ဆုံးမလေ့ရှိသည်။

      

ဆရာကြီး ဦးတင်အေးသည် စာမကြိုးစားသည့် ကျောင်းသားကျောင်းသူ များ အား ကျောင်းခန်းထဲတွင် ကျောက်သင်ပုန်းအား မျက်နှာမူစေပြီး တင်ပါး ကို ကြိမ်ဖြင့် တအား လွဲရိုက်လေ့ရှိသည်။ တစ်ခါရိုက်လျှင်၂ချက်၃ချက်ရိုက်‌‌ လေ့ရှိသည်။ထို့‌ ကြောင့် ၎င်းအပြစ်ပေး သည့်အခါတိုင်း ကြိမ်လုံး သံမှာ စာသင်ခန်းတစ်ခန်း လုံးဆူညံသွားသည်။ တစ်ခါ တစ်ရံ အပြစ်ပေးခံရသည့် ကျောင်းသား/သူများလျှင် ၎င်း၏ ကြိမ်လုံး ကြေမွသွားသည်အထိအပြစ်ပေးလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးတင်အေး အား ကျောင်းသားကျောင်းသူ များ က ကြောက်ရွံကြသည်။ 

         

မစန္ဒီကျော်သည် ပြီးခဲ့သော နှစ်က ဦးတင်အေး အရိုက်အနှက်အပြစ်‌ ပေးခြင်း မခံရအောင် အင်္ဂလိပ်စာ ဘာသာရပ် ကို ကြိုးစားခဲ့သည်။ ပြီးခဲ့သောစာသင်နှစ် တစ်နှစ်လုံး အခြား ကျောင်းသူ ကျောင်းသားများသည် ဦးတင်အေး၏ အပြစ်ပေးခြင်းခံရသော်လည်း မစန္ဒီကျော် မှာ အပြစ်ပေးခြင်းမခံခဲ့ရပေ။ မစန္ဒီကျော်သည် ဆရာကြီး ဦးတင်အေး အပြစ်ပေးမခံရအောင် အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းခဲ့ပြီး နဝမတန်း ကို အောင်မြင် အောင်စာကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ကံမကောင်း အကြောင်းမလှဘဲ နဝမတန်း ကို အင်္ဂလိပ်စာ ဘာသာရပ်ဖြင့်ကျရှုံး ခဲ့ရသည်။

        

ယခု ပညာသင်နှစ် တွင် မစန္ဒီကျော် တစ်ယောက် Repeat er ဘဝဖြင့် နဝမတန်းA သို့ ပြန်လာခဲ့ရသည် ထိုအခါ ၈တန်း အောင်ပြီး ၉တန်း သို့ အတန်းတက်လာတဲ့ ကျောင်းသား ကျောင်းသူ များ က သူမ ကို မသိမသာ လှောင်ပြောင် နေကြသဖြင့် သူမ အားငယ်နေမိသည်။

ကျောင်းဖွင့်စ ကာလ ဖြစ်၍ သူမသည် စာသင်ချင်စိတ်လည်း နည်းနေပြီး စိတ်မပျော်ရွင်မှုများ ဝမ်းနည်းမှုများ လည်း ခံစားနေရသည်။ စာသင်ခန်းတွင် အခြားဆရာ ဆရာမများ၏ သင်ခန်းစာများ ကလည်း သင်ခန်းစာ အဟောင်းများဖြစ်နေ၍ မစန္ဒီကျော် အနေဖြင့် အထူးစိတ်မဝင်စားတော့ပေ။

         

ကျောင်းဖွင့်ပြီး တစ်ပါတ်ခန့်အကြာ အင်္ဂလိပ်စာ ဆရာ ဦးတင်အေး၏ စာသင်ချိန် သို့ ပြန်လည် ရောက်ရှိလာသည်။မစန္ဒီကျော် အထူး ထိပ့်လန့်သွားသည်။ ယခုစာသင်ချိန်မှာ အခြားစာသင်ချိန်များနှင်မတူ ပေ

သူမ အတွက် pressureဖြစ်ရသည်။

    

ထုံးစံအတိုင်း ဦးတင်အေး သည် နှစ်လုံးပူး ကြိမ်လုံး ကိုင်လျှက် အတန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ မစန္ဒီကျော်နှင့် အခြား ကျောင်းသား များ က ဆရာကြီး အား မင်္ဂလာ ပါ လို့နှုတ်ဆက်ကြစဉ် ဆရာကြီး က မင်းတို့ အတန်းထဲမှာ မနှစ်က အတန်းတင် စာမေးပွဲကျတဲ့ repeat er ရှိလား

ရှိရင် မတ်တပ်ရပ်နေ ကျန်တဲ့ ကလေး တွေ ထိုင်လို့ရပြီး လို့ပြောသည်။  အတန်းထဲ တွင် repeat er ဆိုလို့       မစန္ဒီကျော် နှင့် သူမ၏ သူငယ်ချင်း ကျော်စိုးတို့ နှစ်ဦး သာ ရှိသည်။

     

ထို့ကြောင့် မစန္ဒီကျော် နှင့် မောင်ကျော်စိုး တို့ က မတ်တပ်ရပ်နေရပြီး ကျန်ရှိသော ကျောင်းသား ကျောင်းသူ များ ထိုင်ခွင့်ရသည်။ ထိုစဉ် ဆရာကြီးဦးတင်အေး က မင်းတို့နှစ်ယောက် ငါသင်တဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ ဘာသာ မဖြေနိုင်လို့ ကျတယ်ထင်တယ် ။ ဒီတော့ ဒီနှစ်ပြန်ကြိုးစား ။ မင်းတို့ စာမကြိုးစားရင် ငါ ကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်ပစ်မယ် ဟု ဆူပူကာ ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်ခွင့်‌ ပေးခဲ့သည်။ မစန္ဒီကျော် တစ်ယောက် အရှက်ရသွားခဲ့ရပြန်သည်။ 

သူမ အနေနဲ့ အရိုက်ခံရမည် ကိုလည်း

ရှက်မိ ကြောက်မိသည်။ ပြီးခဲ့သော စာသင်နှစ်က ထိန်းသိမ်းလာသော သူမ၏ အရှက် ယခု နှစ်တွင် အကွဲခံရတော့မည်လား စဉ်းစားရင်း တွေးပူနေမိသည်။ထိုသို့စဉ်းစား တွေးပူရင်း ညနေကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်လာသဖြင့် သူမ လွယ်အိပ်ကလေး ကို လွယ်ကာ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည် ။ 

သူမ သည် ငယ်စဉ် ကတည်း က ယခု နဝမတန်း ရောက်သည်အထိ တစ်ခါမှ အပြစ်ပေးခံခဲ့ရခြင်းမရှိပေ။

       

သူမသည် ဆရာ ဆရာမများ၏ အပြစ်ပေးမှု မခံရလေအောင် စာကြိုး စားသူ ဖြစ်သည်။

         

မစန္ဒီကျော်သည် အင်္ဂလိပ်စာ Grammarဘာသာရပ်တွင် ထူးချွန်သော်လည်း Essay . Letter တို့ရေး သားရာတွင် စာလုံးပေါင်း အနည်းငယ်မှားတတ်သည်။ ဆရာကြီး ဦးတင်အေး ကလည်း Essay Lett er စာလုံးပေါင်းသပ်ပုံ မှားယွင်းပါက အပြစ်ပေးတတ်သည်။

         

ထိုသို့ ကျောင်းဖွင့်ပြီး ၁၅ရက်အကြာ ဆရာဦးတင်အေး ၏ အင်္ဂလိပ်စာ စာသင်ချိန်သို့ ပြန်ရောက်လာရာ

ဆရာကြီး က the water festival

အကြောင်း essay ရေးခိုင်းသည်။

ထိုEssay ကို ချက်ချင်း‌ ရေးတင်စရာမလိုဘူး နောက်တစ်ပါတ် စာသင်ချိန် မှာ တင်ရမယ် မတင်နိုင်ဘူးဆိုရင် အဲ့ဒီသူကို အတန်းရှေ့မှ ကြိမ်နဲ့ဆွဲမယ် ဟု ဆရာကြီး     ဦးတင်အေးက

ပြောပါသည်။ မစန္ဒီကျော်လည်း

အရမ်းထိပ်လန့်သွားသည်။ သူမ 

အတွက် စိန်ခေါ်မှုလည်းဖြစ်နေသည်။

      

ထို့နောက် တစ်ပါတ်အကြာ  မစန္ဒီကျော် နေအိမ်အခန်းထဲ တွင် စာကျက်နေစဉ် ဆရာကြီး ဦးတင်အေး essay ရေးခိုင်းလိုက်သည် ကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။ သူမအနေနဲ့ essay ဘယ်လိုရေးရမယ် ကို မသိပဲ ခက်ခဲနေသည်။ essay တင်ရမည်မှာလည်း မနက်ဖြန် ဖြစ်နေ၍ သူမ အကြပ်ရိုက်သွားသည်။ ပြီးခဲ့သော နှစ်က ဆရာကြီး က water festival

အကြောင်း essay ရေးခိုင်းခြင်း မရှိသဖြင့် သူမ အခက်တွေ့ နေသည်။ 

သူမသည် Repeaterတစ်ဦးဖြစ်၍

 အခြားကျောင်းသားများထံတွင် စာအုပ်မငှားလိုပေ။ စာအုပ်ငှားရမည် ကိုလည်း ရှက်နေမိသည်။

      

ထို့ကြောင့် သူမ တစ်ည လုံး 

စဉ်းစားနေမိသည်။ သူမသည် ကျောင်းဝတ်စုံ ကို အချိုးအစား ကျကျဝတ်ဆင်သူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး မနက်ဖြန်စာသင်ချိန်တွင် အတန်းရှေ့၌   အခြား ကျောင်းသူကျောင်းသားများ ရှေ့ အရိုက်ခံရပါက အရှက်ရစရာပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ဆရာကြီး ၏ ကြိမ်လုံး က လည်း တင်းပါး ပေါ် ကို ရိုက်လေ့ရှိသဖြင့် သူမ ရှက်မိနေသည်။ 

     

 မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေဖြင့် အခြားကျောင်းသား/ကျောင်းသူများရှေ့တွင်အပြစ်ပေးခံရမည်မှာ အရှက်ရ စရာပင်ဖြစ်နေသဖြင့် သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ရှက်မိနေပြန်သည်။ 

      

ထိုစဉ် သူမ အရမ်းရှက်နေသည့် ကြားမှ သတ္တိ(ရဲရင့်မှု) တစ်ခု ပေါ်လာသည်။

သူမ ၏ သူငယ်ချင်း ဝတ်ရည် 

နှင်းပွင့်တို့လဲ ပြီးခဲ့သောနှစ်ကဆရာကြီး ၏ရိုက်နှက် အပြစ်ပေးခြင်းခံရသော်လည်း ၉တန်းစာမေးပွဲ အောင်သွားကြသည်။ 

   

 မဝတ်ရည်နှင်မနှင်းပွင့်တို့မှာ ကျောင်းသူမိန်းကလေး များဖြစ်ကြသော်လည်း အရှက်ကွဲခံ ပြီး ဆရာကြီး၏ အပြစ်ပေး မှုကို ခံခဲ့ကြရသည်။

ထို့ကြောင့်သူမ လည်း မည်သို့မှ ကြံရာမရသည့် အဆုံး မနက်ဖြန် စာသင်ချိန်တွင် essay စာအုပ်မတင်တော့ဘဲဆရာကြီး ၏ အပြစ်ပေးမှုကို ခံယူရန် ရှက်ရှက်ဖြင့် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နောက်တစ်နေ့ နံနက်ပိုင်း ကျောင်းတက်ချိန်တွင် သူမသည်  ကျောင်းဝတ်စုံ ကို သပ်ရပ်စွာဝတ်ဆင်ပြီး ကျောင်းသို့သွားသည်။

ကျောင်းခန်းထဲသို့ သူမ ရောက်သည့်အခါ လိပ်ပြာမလုံ ပဲ ရှက်နေမိသည်။

ဆရာကြီး ဦးတင်အေး ၏ စာသင်ချိန်မှာ နံနက် ၁၁နာရီ ၁၅မိနစ်ဖြစ်၍ ရင်ခုံ နေမိသည်။ သူမ စိတ်လှုပ်ရှား နေသည့် အခါတိုင်း သူမ၏ထမိန် စ လေး ကို ခြေဖနောက်ဖြင့် နင်းထားမိသည်။ သူမ သည် အခြားနေ့များထက် ထိုနေ့တွင် ကျောင်းစိမ်းထမိန် လေး ကို မီးပူခေါက်ရိုးမကျိုးဘဲ ခပ်ရှည်ရှည် ဝတ်ထားမိသည်။ထို့ကြောင့် ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်ခြေ အစ လေး မှာ သူမ၏ခြေဖနောက်ထက် ပို ရှည် နေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ အနည်းငယ် ထိမိနေသည်။

       သူမ ထိုသို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေသော် လည်း သူမ မလွန်ဆန်နိုင်သည့် အခြေအနေသို့ ရောက်လာသည်။ ထိုအခြေအနေမှာ ဆရာ ဦးတင်အေး ၏ စာသင်ချိန်သို့ တစ်ဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ 

         အချိန်မှာ နေ့လည် ၁၁နာရီ၁၅ မိနစ် သို့ ရောက်လာသည်။ တတိယ စာသင်ချိန်ပြီးဆုံးသဖြင့် ကျောင်းသံချောင်း ခေါက်သံ ကြားရ ၍ သူမ ၏ ရင်ထဲ မီးခဲ ဝင်သလို တုန်လှုပ်ခံစားမိသည်။  ထိုစဉ်မှာပင် ဆရာဦးတင်အေးသည် ထုံးစံ အတိုင်း ကြိမ်လုံး ကိုင်လျှက် အတန်းထဲ သို့ ဝင်လာပြီး အသံကျယ်ကြီးဖြင့် ငါ ရေးခိုင်းတဲ့ Essay ရေးပြီးပြီးလား ####ငါ ကို မလိမ်နဲ့ ။ မရေးဘဲနဲ့ ရေးတယ်လို့ လိမ်ပြောရင် ဒီထက်ပိုနာမယ် ဟု ပြောပါသည်။ထို့အခါအခြား ကျောင်းသား/ကျောင်းသူ အများစု က ရေးပြီးပါပြီး ဆရာကြီး ဟု ပြောက ဆရာကြီး ၏ စာပွဲပေါ်သို့ essay စာအုပ်များ သွားတင်ကြသည်။ ဆရာကြီး သည် သူလုပ်ခိုင်းသည် ကို မလုပ်လျှင် ခွင့်မလွှတ်တတ်ပေ။

       

အတန်းထဲတွင် Essayစာအုပ် မတင်နိုင်သူများ မှာ မစန္ဒီကျော်

မောင်ကျော်စိုး မောင်သီဟဇော် တို့ ၃ဦး သာ ကျန်သည်။ ဆရာကြီး ဦးတင်အေး အလွန်ဒေါသ ထွက်သွားပြီး အသံကျယ်ကြီးဖြင့် မင်းတို့၃ ယောက် မတ်တပ်ရပ်စမ်း မင်းတို့ ဘာလို့ မရေးတာလဲ ဟု မေးပါသည်။

        

 ထိုအခါ သူမတို့ ၃ဦး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရသည်။ မစန္ဒီကျော် တစ်ယောက် အရမ်း ကြောက်ရွံသွားပြီး စိတ်ထဲတွင်တုန်လှုပ်နေမိသည်။ 

  သို့သော်လည်း သူမ အပြစ်ပေးခံရတော့မည် ကို မလွဲမသွေ သိနေသဖြင့် ရင်ထဲတွင် ရှက်သွေးဖြာ နေ သည်။ ထိုစဉ် ဆရာကြီး က ယောင်္ကျားလေးတွေ အရင် အတန်းရှေ့ ထွက်ခဲ့ဟု ပြောသဖြင့် ကျော်စိုး နှင့် သီဟ တို့ အရင် ထွက်သွားကြရာ ဆရာကြီး က မင်းတို့လို ကောင်တွေ ကို မှတ်လောက်သား လောက်အောင် ငါ ဆုံးမမယ် နောက်လှည့်စမ်း ဟု ပြောပါသည်။ ကျော်စိုး က ဆရာကြီးပြောသည့်အတိုင်း ကျောက်သင်ပုန်း ကြီး ဘက်သို့ မျက်နှာ လှည့်ပေး လိုက်ရာ ဆရာကြီး က သူ အသင့် ကိုင်ထားသော ကြိမ်လုံးဖြင့် ကျော်စိုး၏ တင်ပါး ကို ၃ချက်တိတိ တအား  လွဲရိုက်သည်။ ကြိမ်လုံးသံများ အတန်းထဲတွင်  ဖြောင်းခနဲ ဖြောင်းခနဲ ဆူညံသွားသည်။ သီဟ လည်း အလားတူ အပြစ်ပေးခံရလေသည်။ အခြား ကျောင်းသူကျောင်းသား များလည်း အလွန်ကြောက်ရွံတုန်လှုပ်နေကြသည်။

မစန္ဒီကျော်လည်း ထိုအချိန်တွင်  မတ်တပ်ရပ်လျှက်  အရမ်း ရှက် အရမ်းကြောက်နေသ ဖြင့် သူမ၏။   ရှည်လျှားသော ထမိန်စ လေး များ ကို သူမစီးထား‌ သောအဖြူရောင် ဖိနပ်ကလေးဖြင့် ဖိနင်းထားမိသည်။

ကျောင်းစာသင်ခန်း ၏ သံမံတလင်း ပြင်မှာလည်း ရေခဲပြင် ကဲ့သို့ အေးစိမ့် နေသည်ဟုခံစားမိသည်။

        ထို့နောက် ဆရာကြီး က အတန်းထဲသို့ စိုက်ကြည့်ပြီး အသံကျယ်ကြီး ဖြင့် စန္ဒီကျော် နင် အတန်းရှေ့ ထွက်ခဲ့ ဟု အော်ပြောသံကြားရ သဖြင့် သူမ အတော် ကြောက်မိသည်။ သူမ ဘဝ တွင် ပထမဆုံး အကြိမ် အပြစ်ပေးခံရတော့မည် ဖြစ်၍ တုန်လှုပ်စရာပင် ဖြစ်သည်။ သူမ ၏ စာသင်ခုန် နှင့် အတန်းရှေ့ အကွာအဝေးမှာ စာသင်ခုံတန်း ၃တန်းမြောက်ဖြစ်သည်။ သူမ လည်း ဆရာကြီး အား မလွန်ဆန်ရဲ တော့ဘဲ လက်ပိုက်ကာ အတန်းရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့ သည်။ အခြား ကျောင်းသူ ကျောင်းသား များကလည်း သူမ အား စိုက်ကြည့်နေကြသည်ကို  သူမ သတိပြုမိသည်။ 

      သူမ အတန်းရှေ့ ရောက်သည့် အခါ ဆရာကြီး က သူမ အား နင် ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်က လဲ စာမေးပွဲ ကျ ပြီးပြီး အခု လည်း စာ မကြိုးစားဘူး ။ ငါ နင့်ကို အခု ဆုံးမ မှ ရ‌တော့မယ်။ နောက်လှည့်စမ်း ဟု ပြောပါသည်။ 

          မစန္ဒီကျော် လည်း ဆရာကြီး ပြောသည့်အတိုင်း ဆရာကြီး နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထား ရာ မှ စာသင်ခန်း ကျောက်သင်ပုန်း ရှိရာသို့ လက်ပိုက်၍ မျက်နှာမူ ပေးလိုက်ရသည်။

           မစန္ဒီကျော် မှာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုး အစား လှပသေးသွယ်သူ ဖြစ်သလို သူမ ၏ တင်ပါးနှစ်ဖက် မှာ လည်း အချိုးအစားကျနပြီး သေးသေး သွယ်သွယ် ကလေး ဖြစ်ကာ တင်းတင်း ရင်းရင်း  ဖြစ်နေသည်။  

           သင်ပုန်းကြီး ဘက်ကို မျက်နှာမူပြီး အတန်းကို ကြောခိုင်းထားသည့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အလှ မှာ တမူထူးခြားလှပေသည်။

           ဂီတာလေး ကို မြင်ရ သလိုပင်

ဆိုရပေမည်။

            အဆိုပါတင်ပါး နှစ်ဘက်၏ ဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် 

သူမ ဝတ်ဆင်ထားသော အစိမ်းရင့် ရောင် စိန်မိုက်ကယ် ကျောင်းစိမ်း ထမိန်လေး၏ (တင်ဒေါက် )ကလေး လေးခု မှာလည်း အချိုးကျ နေပြီး

အဆိုပါ တင်ဒေါက်လေး နှစ်ခု အကြား မီးပူရာ လေးမှာ သူမ၏ လှပ တင့်တယ်သော တင်ပါး နှစ်ဖက်အား 

စည်းခြားထားသလိုပင်ဖြစ်ပေသည်။ 

        မစန္ဒီကျော် လည်း အတန်းရှေ့တွင် ကျောက်သင်ပုန်းကြီး ကို ကြည့်ပြီး ဆရာကြီး၏ အပြစ်ပေးမှု ကို ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်ဆိုင်း နေ သည်။ ဆရာကြီးသည် သူမအား

ယောင်္ကျားလေးများနည်းတူ တင်ပါးကို ၃ချက် ရိုက်နှက်အပြစ်ပေးမည် ဟု ကောင်းစွာ ယုံကြည်နေသည်။

         ဆရာကြီး အပြစ်မပေးမချင်း သူမ နှလုံးခုန်နှုန်းများ ပိုမြန်နေသည် ဟု ခံစားရပြီး ရှက်နေမိသည်။ 

          ထိုစဉ် ဆရာကြီး မှ အသံကျယ် ကြီးဖြင့် အခြား ကျောင်းသား ကျောင်းသူများအား #####‌ မင်းတို့ ငါ စာ လုပ်ခိုင်းတာကို မလုပ်ဘဲ‌ နေရင် ဘယ်လို အပြစ်ပေးလဲ ဆိုတာ

ကြည့်ထား ####ဟု ပြောပါသည်။ ထိုအခါ မစန္ဒီကျော်လည်း 

အလွန်အမင်း အရှက်ရသွားပြီး မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ 

         ဆရာကြီးဦးတင်အေး၏ ကြိမ်လုံး သူမ တင်ပါးပေါ်သို့ ရောက်ပြီး အသားနာ‌ တော့ မည်လား/ ကြိမ်လုံးသံများထွက်လာတော့မည် လား ဟု စိတ်ထဲခံစားနေမိပြီး ‌ သူမတွေးပူ နေသည်။ 

       သူမ အနေဖြင့် အသားနာမည်ထက် ကြိမ်လုံးသံ ထွက် လာမည် ကို ရှက်မိနေသည်။

သူမတွေးပူ နေသည့် အချိန်တွင်ပင် ဆရာကြီး၏ ကြိမ်လုံး မှာ သူမ ၏ ခြေသလုံး ပေါ်သို့ ဖြည်းညင်းစွာ ဖွဖွလေး ရောက်လာပြီးသူမ ခြေသလုံးပေါ် ရှိ ထမိန်စ လေးများ ကို ကြိမ်လုံးဖြင့် ဖြည်းဖြည်း ဖွဖွလေး ၃ချက် ၄ချက်ခန့် ရိုက်ပုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမ၏ ထမိန်စလေး များ နှင့်ဆရာကြီး ၏ ကြိမ်လုံး ထိမိပြီး ကြိမ်လုံးသံ အချို့ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ###ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖောက် ####ထို့နောက် သူမထင်မှတ် မထား ဘဲ ဆရာကြီး၏ ကြိမ်လုံးမှာ သူမ၏ ခြေသလုံးပေါ်သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရောက်ရှိလာသဖြင့် ကြိမ်လုံးသံ အကျယ်ကြီးထွက်ပေါ်လာသည်။ 

#### ရှော့ ( စ် )

        သူမ ရင်ထဲတွင့် ရုတ်တရက် မီးပွင့်သလိုခံစားရပြီး ခြေသလုံးမှ ခြေဖျားအထိ  ရုတ်တရက် နာကျင်သွားသည်။ 

        ထို့နောက် ဆရာကြီး က သူမအား ထပ် မရိုက်မှီ သူမ ၏ တင်းပါး အောက် ပေါင်းရင်းရှိ ထမိန်

စလေး များ ကို ၎င်း၏ကြိမ်လုံးဖြင့် အနည်းငယ် ပင့်တင် လိုက်ပြီး ထိုနေရာအား ကြိမ်လုံး ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ၃ချက် ရိုက် ပုတ်လိုက်သဖြင့် ကြိမ်လုံးသံများ ဆက်လက်ထွက်ပေါ်လာသည်။

 ###ဖေါင်း ဖေါင်း ဖေါင်း 

        သူမ အရမ်း ကြောက်ရွံနေသည့် အနေအထား မှ စိတ်လျှောချလိုက်သည်။သို့သော် ရှက်စိတ်များ ရှိနေ သဖြင့် ‌သူမ၏ထမိန်စလေး ကို မသိမသာ ဖွဖွလေး နင်းထားမိသည်။

         အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမသည် ဆရာကြီး၏အရှက်ခွဲ မှု ခံလိုက်ရခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ် မှာ ပင် ဆရာကြီးသည် ကြိမ်လုံးဖြင့် သူမ၏ တင်ပါးအောက်ပေါင်ရင်း နေရာ ကိုနောက်ထပ် အရှိန်ပြင်းစွာ 

ရိုက်လိုက်ရာ ကြိမ်လုံးသံ အကျယ်ကြီး ခပ်ပြင်းပြင်းထွက်လာသည်။

#### ‌ရွမ်း (မ်)

          သူမ နာကျင်‌‌ နေသော်လည်း ပထမ အချက်လောက် မနာ တော့ပေ။ သို့သော် ရင်ထဲ တွင် ကသိကအောက် ဖြစ်ကာ တစ်မျိုးကြီး ခံစား လိုက်ရသည်။ 

       ဘာလိုလိုဖြင့် နောက်ဆုံး အချက်သို့ ရောက်လာသည်။ ဆရာကြီးဦးတင်အေး၏ ကြိမ်လုံး မှာ သူမ၏ တင်ပါး ပေါ်သို့ ဖြည်းညင်းစွာ ရောက်လာ သဖြင့် ရင်ထဲအေးသွား သည်။ 

         ထိုစဉ် ဆရာကြီး က သူမ၏ တင်ပါး ကို ကြိမ်လုံးဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရိုက်ချလိုက်သည်။ကြိမ်လုံး သံမှာ မတိုးမကျယ်ထွက်လာသည်။

######ဝှစ် ( စ်)

      သူမ ရင်ထဲ ပေါ့ပါးသွားပြီး အသား နာကျင်‌ နေသော်လည်း နာကျင်မှု ကို လုံးဝ သတိမထားမိ‌တော့ ပေ။

ထို့သို့ အပြစ်ပေးပြီးနောက် ဆရာကြီး က သူမ အား နင်အတန်းထဲ သွားထိုင်လို့ရပြီး ဟု ပြောသည်အခါ

မှ သူမ ရင်ထဲ အပူလုံးကြီးတုန်းတုန်း

ကျသွားသည်။

          ထိုအပြစ်ပေးခံရသည့် နေ့က သူမ ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေသည်။

စိတ်ထဲတွင် အခြားနေများထက် သာယာနေသလို ခံစားမိသည်။ သူမ အနေဖြင့် အပြစ်ပေးခံရ၍ ရှက်နေ အုံးမည် ကြောက်နေ အုံးမည် ဟု သူမ ထင်မှတ်ထား သော်လည်း တကယ် အပြစ်ပေးခံရပြီး နောက် သူမ ထင်ထားသလိုမဟုတ်ပေ။ ပိုမို၍ လွပ်လပ်ပေါ့ပါး သည် ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ 

       ထိုနေ့ ည‌နေ ကျောင်းဆင်းပြီး သူမနေအိမ်သို့ ပြန်လာ ရာ လမ်းတစ်လျှောက်  ဆရာကြီး၏ အပြစ်ပေး မှုကို စဉ်းစားမိကာ စိတ်ထဲတွင် မရိုး သား သလိုခံစားရသည်။

         သူမ နေအိမ်သို့ ပြန်ရောက်သည့်အခါ လွယ်အိပ် ကို အိမ်ရှေ့ခန်းထဲတွင် ထားခဲ့ပြီး မိခင်အား သမီး နေမကောင်းဘူး ဒီနေ့ကျူရှင်မသွားတော့ဘူး ဟု ဆိုကာသူမ၏ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားခဲ့သည် ။

အိပ်ခန်းထဲတွင် သူမ၏ အဖြူရောင် ရင်ဖုံးအကျီ ကို ချွတ်ပြီး အနီရောင် တီရှပ်ကလေး ဝတ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူမ၏ ကျောင်းစိမ်းထမိန် ကလေး ကို မလည်း တော့ပဲ  စာကြည့်စာပွဲရှေ့ရှိ ထိုင်ခုံတွင် အချိန်အတော်ကြာထိုင်နေမိသည်။ ခါတိုင်းနေက သူမ လမ်းထပ်ရှိမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်သို့သွားစား ကာ ကျူရှင် သို့ ဆက်သွားလေ့ရှိသည်။

ယနေ့တွင် ကျူရှင်တမင် ပျက်လိုက် သည်။ အကြောင်းမှာ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ခံစားမှု ရသ တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာ သည်။ယင်းခံစား မှု ကို သူမ အနေဖြင့် မည်သူ့ကိုမှ ပြောပြ၍ ရမည် မဟုတ်။ပြောပြလျှင်လည်း အခြားသူများ နားမလည်နိုင်ပေ။

       မစန္ဒီကျော် တစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲတွင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီး နောက် အိပ်ခန်း၏ နံရံ ကို ကြည့်ကာ သူမ၏ ကျောင်းတွင် သူမ အပြစ်ပေး ခံရသည့်အကြောင်းစဉ်းစားနေမိသည်။ 

            သူမ၏ဘဝတွင် ပထမဆုံး အကြိမ်အပြစ်ပေးခံခဲ့ရသော ခံစား မှု ကို မေ့ဖျောက်၍ မရနိုင်တော့ ပေ

(ဆက်လက်၍ ကြိုးစားပါအုံးမည်)

စာရေးသူ။ ပန်းချွေလက်