အိမ်စာ

 အိမ်စာ ++++++++ အချိန်ကား ၁၉၉၅ နှင့် ၂၀၀၀ ကြား။ အိမ်ကပြည့်စုံတဲ့လူတွေဆိုပေမယ့် TTC လည်းမထား၊ ဒဂုံ-၁ လည်းမထား ကျောင်းကောင်းကိုအတန်းကြီးမှပြောင်းပေမယ်ဆိုပြီး အိမ်နားကမူလတန်းကျောင်းမှာပဲကိုယ့်ကို သူငယ်တန်းတက်ခိုင်းတယ်။ အမေရော အဖေရောကစီးပွားရေးလုပ်ကြလို့ ကကြီး၊ခခွေးနဲ့ ABCD ကိုဆရာမခပ်ငယ်ငယ်တစ်ယောက် အိမ်ခေါ်သင်ပေထားလို့ သူငယ်တန်းမတက်ခင်ကတည်းကအကုန်ကျွမ်းတာပေါ့၊ ဆရာမကရိုက်လည်းမရိုက်၊ဆူလည်းမဆူ၊ မုန့်တွေကျွေး၊ထမင်းခွံ့ရင်းစာသင်ပေးတော့ ဆရာမဆိုတာကြောက်ရကောင်းမှန်းတောင်မသိခဲ့ပါဘူး၊မိဘကလည်း တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ လက်ဖျားနဲ့တောင်မတို့ခဲ့ကြပါဘူး။ သူငယ်တန်းမတက်ခင် အမေကတော့ မှာရှာတယ်၊ ဆရာမစကားနားထောင်၊လိမ်လိမ်မာမာနေ၊ကျောင်းကဆရာမက အိမ်ကဆရာမလိုဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာ၊မလိမ္မာရင် ရိုက်ရင်ရိုက်မှာတဲ့၊ အမေကတော့ ကျောင်းအပ်ကတည်းက အတန်းပိုင်(တစ်ဦးတည်းအကုန်သင်)ကိုပါတိတ်တစ်ထည်လက်ဆောင်ပေးထားသတဲ့လေ။ သူငယ်တန်းစတက်ပါပြီ။ အိမ်နားက block တစ်ခုတည်းဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ရင်ငါးမိနစ်၊ကားနဲ့ဆိုတစ်မိနစ်ပါပဲ၊ ပထမရက်မှာတော့ သူငယ်တန်းအတန်းပိုင် အသားဖြူဖြူ၊ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကြီးက ပြုံးလို့ရွှင်လို့နဲ့ သိပ်သဘောကောင်းတဲ့ကိုယ်ပါပေါ့။ ...

ရှေ့နေမလေးရဲ့အစေခံ

 ရှေ့နေမလေးရဲ့အစေခံ

(mistress and Slaveဇာတ်လမ်း)


  ဖြိုးဝဏ္ဏသည် တာမွေမြို့နယ် မလွကုန်းဘူတာအနီး၌နေထိုင်သော 26နှစ်အရွယ် တစ်ကိုယ်တည်သမား သာမာန်ကုမ္ပဏီ ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ထိုရပ်ကွက်သည်သူ၏ငယ်မွေးခြံပေါက်ရပ်ကွက်ဖြစ်၍ ုဖြိုးဝဏ္ဏအားမသိသည့်သူက ရှားသည်။ ထို့ကွောငျ့ ရုံးပိတ်ရက်များတွင် ရပ်ကွက်အတွင်း၌ တဈယောကထြဲသောလြညြးကောငြး အပေါင်းအသင်းဘော်ဒါများဖြင့်လည်းကောင်း လှည့်လည်ပျော်ပါးရင်း အခြိနျကုနျလေ့ရှိသညျ ။ တစ်ခုသောရုံးပိတ်ရက် မနက်စောစောတွင် ဖြိုးဝဏ္ဏသည် ကျားကွက်သစ်လမ်းအတိုင်းထွက်လာ၍ အထက(၂) ကျောင်းအနီးသို့အရောက်၌ အပင်တစ်ပင်တွင် သရက်သီးမ်ား ပြွတ်နေအောင်သီး၍မှည့်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရဖြင့် ခူးစားရန်ကြံလေတော့သည်။ ထို့နောက် အနီးရှိတိုက်အောင်တွင် ဝါးလုံးတစ်လုံးကိုတွေ့သဖြင့် ကောက်ယူကာ အသီးများကျလာစေရန် ထိုးချလေတော့သည်။ သို့သော်ကံကဆိုးလေတော့ သရက်သီးကက်မလာဘဲ ဘေးရှိ အုန်းပင်မှ အုန်းသီးနှစ်လုံးကမဆီမဆိုင် ကြွေကျလာလေသည်။ ကြွေသွားသောအုန်းသီးနှစ်လုံးမှာ အောက်တွင်ရပ်ထားသော Suzuki ကားပေါ်သို့တည့်တည့်ပင်၊  အုန်း..အုန်းဟူသာအသံနှစ်သံနှင့်အတူ ကား၏ အမိုးမှာချိုင့်ဝင်သွား၍ လေကာမှန်မှာလဲ အက်ကွဲရာဗလပွဖြစ်သွားသည်။ ထိုအသံကြောင့် တိုက်မြေညီထပ်မှ ထိုကားပိုင်ရှင်ဟုထင်ရသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးပြေးထွက်လာ၍ ကြည့်လေရာ ပျက်စီးနေသောကားကို၎င်း အုန်းသီးနှစ်လုံးကို၎င်း မြင်ရသဖြင့် အနီးသို့ကြည့်လေရာ ဝါလုံးရှည်ကိုင်ထားသောဝဏ္ဏကို တွေ့သဖြင့်ဒေါသတကြီး ခြေလှမ်းကိုလှမ်းကာ အနားကိုကပ်သွားသည်။ ထိုသို့ကပ်လာသည်ကိုမြင်သောဖြိုးဝဏ္ဏ၏စိတ်ထဲတွင် လှလိုက်တဲ့ မိန်းကလေးပါလား ဟုစိတ်ထဲတွင်ရေရွတ်မိပြီးငေးကြည့်နေလေသည်။ အမှန်စင်စစ်ထိုမိန်းကလေးမှာချောမောလှပလှသည့် အသက်၃၀အရွယ် အရပ်ရှည်ရှည်နှင့်ရှေ့နေမလေးဒေါ်ခင်မမပင်ဖြစ်သည်။ ဒီမယ်ဒီမယ် ကျမကားကိုဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်တာရှင်မဟုတ်လား ဟူ၍ ဒေါသကြီးကာ သြဇာအာဏာပါသောလေအသံဖြင့်မေးလေသည်။ ဒီမယ်ဒီမယ် ရှင့်ပြောနေတာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ဘယ်လိုလူမှန်းမသိဘူး ဟုထပ်အော်လိုက်လေမှ ခုဏ ရှေ့နေမလေးအလှ၌မြောနေသော ဝဏ္ဏမှာ အသိကပ်သွားပြီး အဲ အဲဗျာ ကျွန်တော်လုပ်တာလုံးဝမဟုတ်ရပါဘူးဗျာ၊ ဘာမဟုတ်ပါဘူးလဲ လမ်းပေါ်မှာ ရှင်တစ်ယောက်ထဲပဲရှိတာ ပြီးတော့ကြည့်စမ်း လက်ထဲမှာလဲ ဝါးလုံးရှည်နဲ့ လက်ပူးလက်ကျပ်ကိုမိတာ ဒါတောင်ငြင်းချင်သေးတယ် ရှင့်ကိုပြည်သူပိုင်ပစ္စည်းဖျက်စီးမှု ၆(၁)ပုဒ်မအပြင် လိမ်လည်မှု ပုဒ်မ၄၁၅ နဲ့ပါတရားဆွဲလိုက်လို့ရတယ်သိလား။ ဟာ အမကဘလိုင်းကြီးပုဒ်မတွေလာတပ်နေပါလား ကျွန်တော်ကဒီဘက်မှာသရက်သီးခူးနေတာဗျ အုန်းသီးကသူ့ဟာသူကြွေကျလာတာ။ အို ရှင်ကျမကိုအပိုတွေလာပြောမနေပါနဲ့ အပင်ပေါ်မှာသူ့ဟာသူနေတဲ့အုန်သီးက ရှင်ဝါးလုံးနဲ့မထိုးဘဲကျလာမှာမဟုတ်ဘူး ဒါရှင့်ကြောင့်ပဲ ရှင်အလျော်ပေးရမယ် မဟုတ်ရင် ကျမရှင့်ကိုတရားစွဲမှာ။ ခင်..ဗျာ ကျွန်တော်ကျိန်ရဲပါတယ်ကျွမ်တော်လုပ်တာ  တကယ်မဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်သရက်သီးခူးနေတုန်းမတော်တဆဖြစ်သွားတာပါ။ မသိချင်ဘူး ကျမရဲ့ကားကိုအလျော်ပြန်ရမှကျေနပ်နိုင်မယ်။ အမရယ် ကျွန်တော်က သာမန်ကကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းလေးပါ အမရဲ့ကားကိုလျော်နိုင်လောက်တဲ့ပိုက်ဆံ ကျွန်တော့မှာမရှိပါဘူး။ ဒါကရှင့်ကိစ္စလေ ကျမကတော့ ကျမရဲ့ကားကိုအကောင်းအတိုင်းဖြစ်တာပြန်လိုချင်တယ်။ အမကလဲဇွတ်ပဲ ကျွန်တော်မလျော်နိုင်ဘူးလို့ ပြောနေတယ်လေဗျာ ပြီးတော့ဒီကိစ္စကလဲ ကျွန်တော့ကြောင့်ဖြစ်တာမှမဟုတ်တာ အမမကျေနပ်လဲ ကျွန်တော့််ကို ကြိုက်သလိုသာလုပ်တော့ဗျာ ကျွန်တော့ဘက်ကတော့ အလျော်မပေးနိုင်ဘူး။ ကောင်လေး မင်းကြိုက်သလိုလုပ်လို့များပြောလိုက်သလား။ ဟုတ်တယ် ကြိုက်သလိုသာလုပ်။ ကောင်းပြီမင်းစကားနဲ့မင်းတည်ပါစေနော် ပြီးမှနောင်တမရနဲ့။ ဝဏ္ဏနည်းနည်းတော့လန့်သွားပေမဲ့ တစ်ဖက်က

ပြော သောစကားကိုမခံချင်သောကြောင့် ယောကျာင်္းကတိဗျာ နောက်မဆုတ်ဘူး ဟုခပ်ဆတ်ဆတ်သာပြန်ပြောလိုက်သည်။ ကြိုက်ပြီကွာ မင်းစကားကို ဒါပေမဲ့မကြောက်ပါနဲ့ ငါမင်းကိုအချုပ်ထဲလဲမပို့ဘူး တရားလဲမစွဲပါဘူး ဒါပေမဲ့ မင်းပြန်တော့ပေးဆပ်ရမှာ လာအထဲလိုက်ခဲ့ဟုခေါ်သွားလေသည်။ ဝဏ္ဏလဲ ဘုအသိဘမသိလိုက်၍သွားလေသည်။ အထဲသို့ရောက်လျှင် ဆိုဖာ၌ထိုင်ခိုင်းပြီးကော်ဖီတစ်ခွက်နှင့် မုန့်အချို့ကိုစားပွဲပေါ်ချပေးကာ ကော်ဖီနဲ့မုန့်အရင်သောက်ဦး ရှင့်ကိုသိပ်ကြည့်မရပေမဲ့ အိမ်ထဲရောက်လာမှတော့အိမ်ရှင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဧည့်ဝတ်ကျေရမှာပေါ့ သောက်ပြီးမှ လျော်ကြေးကိစ္စပြောမယ် ဟုပြောလေရာ ဝဏ္ဏစိတ်ထဲ၌ ဒီမိန်းမက စကားကိုတော့ အထက်စီးကပဲပြောတက်ပေမဲ့ သဘောကောင်းသလိုလိုတော့ရှိသား ဟုတွေးကာ ကော်ဖီနှင့်မုန့်ကိုစားလိုက်ပြီးနောက် ကဲခင်ဗျားဘာပြောမှာလဲမေးလေသည်။ ရှင်ကကျွန်မကို ကာလျော်ကြေးမပေးနိုင်မှတော့ ရှင့်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့လျော်ကြေးပေးရမှာပေါ့ ဟုဆိုသည်။ ခင်ဗျားပြောတာကိုကျွန်တော်နားမလည်.....အား ရုတ်တရတ်ကြီးခေါင်းတွေမူးလိုက်တာ။ ဝဏ္ဏထိုသို့ပြောနေရင်းနှင့်ပင် မျက်လုံးများမှာ မတရားဝေဝါးလာပြီး ခင်ဗျားကော်ဖီထဲမှာဘာဆေးတွေ အား..။ လုံးဝသတိလစ်မေ့မြောသွားလေတော့သည်။ အားခေါင်းတွေကိုက်လိုက်တာ ဝဏ္ဏ၏မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြေးညှင်းစွာကြိုးစား၍ဖွင့်သည် ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ လှုပ်ရှား၍မရ မျက်လုံးဖွင့်အပြီး၌ ဟာ..ငါ့လက်တွေလက်ထိပ်ခတ်ခံထားရပါလား...........

ဆက်ရန်


ဤဇာတ်လမ်း၌ပါဝင်သောဇာတ်ကောင်များသည် စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည်


ဖန္တီးသူ

Myanmar Ero Sensei

Comments

  1. ဆက်ရေးပါအုံးဗျ

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

My Lovely wife,the bitch for black cleaner

ပန်းပျိုမေ