Punishment for little teacher
ဝှစ် * ရွှမ်း *
" အာ့ နောက်တစ်ခါ နောက်မကျတော့ပါဘူး ဆရာကြီးရှင့် "
ကျောင်းဆရာမလေးတစ်ယောက်ရိုက်ခံနေခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ပိုက်၍ နောင်ဘက်သို့ကော့ထွက်နေသော တင်သားများပေါ်သို့ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး၏ ကြိမ်လုံးခပ်ပါးပါးသည် တစ်ချက်ချင်း ပြင်းထန်စွာ ကျရောက်၏
warning ပေးထားသည့်ကြားက ကျောင်းနောက်ကျတာ ၃ရက်မြောက်သည့်နေ့မို့
ဆရာမလေးသည် ဂိတ်ဝတွင် ဆရာကြီး၏ အပြစ်ပေးခြင်းခံရသည်။ ဆရာကြီး၏ အပြစ်ပေးနည်းသည် ကျောင်းသားများကို ပေးသကဲ့သို့ ကြိမ်လုံးဖြင့်ရိုက်နှက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးသည်အသက် ၅၅ဖြစ်၍ ဒီကျောင်းကိုအုပ်ချုပ်နေတာ ၁ နှစ်ကျော်မျှ သာရှိသေးပေမယ့် ကျောင်းရှိ ကျောင်းသားကျောင်းသူများသာမ ဆရာမများပါ ဆရာကြီး၏ ကြိမ်လုံးကို မြည်းစမ်းဖူးကြလေသည်။ အများအားဖြင့် ဆရာမများသည် မီတင်တွင် အပြစ်ပေးခံရသည်များရှိသည်။ ဒီကျောင်းရှိ အသက်ကြီးဆုံး ဆရာမမှာ အသက်၄၀ကျော်
သင်္ချာဆရာမဖြစ်၍ ဆရာကြီးထံတွင် တစ်ခါရိုက်ခံဖူးသည်။ ကျန်ဆရာမအားလုံးလဲ အရိုက်ခံဖူး၍ ယခု ဆရာမလေးသာ ပထမဆုံးဖြစ်လေသည်။ ကြောက်လဲကြောက် ရှက်လဲရှက်၍ တင်ပါးတွင်လဲ နာလှလေသည်။
ဝှစ် * ရွှမ်း *
" အ နောက်တစ်ခါနောက်မကျတော့ပါဘူး ဆရာကြီးရှင့် "
ကျောင်းစိမ်းထဘီအောက်မှ ဆရာမလေး၏ လုံးကော့နေသော တင်ပါးလေးသည် ကြိမ်လုံး နှစ်ချက်နှင့်ပင် ပူစပ်ဖျဥ်းနေတော့သည်။
ဝှစ် * ရွှမ်း *
" အာ့ နောက်တစ်ခါ နောက်မကျတော့ပါဘူး ဆရာကြီးရှင့် "
ဝှစ် * ရွှမ်း *
" အ နောက်တစ်ခါ နောက်မကျတော့ပါဘူး ဆရာကြီးရှင့် "
* ဝှစ် ရွှမ်း *
" အာ့ နောက်တစ်ခါနောက်မကျတော့ပါဘူး ဆရာကြီးရှင့် "
" သွားတော့ ဆရာမ နောက်တစ်ခါဆို ဆယ်ချက်ပဲ "
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့် "
ဆရာမလေးမှာ လက်ပိုက်ဖြုတ်လိုက်သော်လဲ ရှက်သဖြင့် တင်ပါးကိုတော့မပွတ်ချေ။ ရုံးခန်းထဲဝင် လက်မှတ်ထိုးပြီး စာသင်ဆောင်ပေါ်တက်လာရလေသည်။
အတန်းထဲရောက်တော့ ကလေးတွေက နှုတ်ဆက်ကြသည်။ စပ်ဖျဥ်းနေသော တင်ပါးကို လျစ်လျူကာစာအုပ်ထုတ်ခိုင်းပြီး စာစသင်ရတော့သည်။
ဆရာမလေး ဝှိုက်ဘုတ်ဘက်လှည့်ပြီး စာရေးလျှင် ကလေးများက သူတို့ဆရာမရိုက်ခံထားရသော တင်ပါးကို စူးစမ်းနေကြလေသည်။
အတန်းချိန်တွေဆက်နေသဖြင့် နေ့လည်စာစားချိန်မှ နားနေခန်းထဲလာရတော့သည်။
" အာ့ "
ခုံမှာထိုင်လိုက်တာနဲ့ တင်ပါးကဖျဥ်းကနဲဖြစ်သွားလို့ ညည်းလိုက်မိတော့ တခြားဆရာမတွေက ကြည့်လာကြသည်။
" နီလာ ... နာနေလား ဆေးလိမ်းလေ "
" ဟုတ်ကဲ့ တီချယ် စပ်နေတုန်းပဲ "
" တို့ဆေးဘူးလာယူပြီး လိမ်းလိုက် "
" မလိမ်းတော့ပါဘူး တီချယ်ရယ် နာတော့ မှတ်မိနေတာပေါ့ "
" အော် ကဲမပြောတော့ဘူး ငါဆို ဟိုအပတ်က စာရွက်စာတမ်းမပြည့်စုံလို့ အပြစ်ပေးခံရတာ ၁၂ချက်ရိုက်ခံရတာ ဖင်ဆိုတာ ထိလို့တောင် မရဘူး နီရဲနေရော ဆေးအမြန်လိမ်းရတယ် !"
" ဟုတ်ကဲ့ "
" နောက်တစ်ခါ သတိထား နီလာရေ "
" ဟုတ်ကဲ့ တီချယ် "
ဆရာမလေး ခမျာ နာလဲနာရှက်လဲရှက်နေတော့သည်။
အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့တွင် နောက်ပြန်ရပ်၍ ထဘီလေးအား ဖြည်ချလိုက်တော့ တင်နှစ်လုံးမှာ နီရဲ၍ အရှိုးရာ၅ကြောင်းထင်နေလေသည်။
* ကျွီ *
ထိုအချိန်တွင် အခန်းတံခါးမှာ မပိတ်ထားသောကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ထဘီကို အမြန်ပြန်ဝတ်ဖို့ လှမ်းကောက်သော်လဲ မမှီလိုက် အခန်းထဲဝင်လာသော မေမေက နီလာ့တင်ပါးအား တွေ့သွားတော့သည်။
" ဟယ် သမီး ရိုက်ခံရတာလား သမီးတင်ပါးကြီးက နီရဲနေတာပဲ "
နီလာသည် အသက် ၃၀ မှရိုက်ခံရခြင်းအပေါ် ရှက်လှသော်လဲ အမေဖြစ်သူက တွေ့နှင့်ပြီးပြီမို့ ဝန်ခံလိုက်ရတော့သည်။
" ဟုတ် မေမေ ကျောင်းအုပ်ကြီးရိုက်တာ နီလာ ဒီနေ့ နောက်ကျလို့ "
" ဟယ် သမီးတို့ ကျောင်းအုပ်ကလဲ ဆရာမကိုလဲ ရိုက်တာလား "
" ဟုတ် မေမေ ဆရာကြီးက စည်းကမ်းကြီးတယ် "
" ကဲကဲ ဒီကိုလာ မေမေ ဆေးလိမ်းပေးမယ် "
သို့ဖြင့် နီလာသည် ကုတင်ပေါ်တွင် မှောက်လျက်လှဲနေလိုက်သည်။ မေမေက ဆေးတစ်မျိုးကို ယူလာပြီး လိမ်းပေးလေသည်။
" သမီး ဒီလိုပဲ ရိုက်ခံနေရတာလား "
" အခုက ပထမဆုံးပါ မေမေ "
" အော် ... တော်တော်ပြင်းတာပဲနော် ဆရာကြီးရိုက်တာက ... အိမ်မှာ ဖေဖေရိုက်တာနဲ့ ဘယ်ဟာပိုနာလဲ သမီး "
" ရှင် "
မေမေ့စကားကြောင့် နီလာ့တစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အိမ်မှာလဲ ငယ်ငယ်ထဲက အပြစ်ရှိရင် ဖေဖေက ရိုက်ပြီးအပြစ်ပေးတတ်သည်။ ဖေဖေက လက်ဆတအားမပြင်းပေမယ့် နာတာတော့နာပါသည်။
သို့သော် နီလာ နောက်ဆုံးရိုက်ခံရသည်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ် အသက်၂၅တုန်းက ဖြစ်သည်။ အဲ့တုန်းက အဖြစ်ပျက်က ရှက်စရာအကောင်းဆုံးဟုပင်ထင်သည်။ အဲ့တုန်းက အပြစ်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညဘက်အပြင်ထွက်လည်ရင်း နောက်ကျသွားတော့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာဘဲ ညအိပ်လိုက်ရသည်။ ဖေဖေက ဒါမျိုးလုံးဝ မကြိုက်၍ နောက်နေ့ အိမ်ပြန်လာတော့ ကောင်းကောင်းဆော်တော့သည်။ ဆရာမ တစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီး ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်တည်နေနိုင်ပေမယ့် ဖေဖေ့ကိုလဲ မလွန်ဆန်နိုင်တာကြောင့် နီလာသည် ထိုနေ့က ရိုက်ခံခဲ့ရသည်။
ဖေဖေက နာရုံနှင့်မပြီး အရှက်ကွဲမှမှတ်မယ်ဟုဆိုကာ ဝရန်တာမှာထွက်၍ လက်နှင့် ခြေဖျားကို ထိခိုင်းထားသောကြောင့် ဖင်ကုန်းလျက်သား အနေထားဖြင့် ရိုက်လေသည်။ ရှက်လို့ အသံတောင်မထွက်အောင် နှုတ်ခမ်းကိုက်နေခဲ့ပေမယ့် နောက်ရက်တွေမှာ ဆရာမလေးနီလာကို သူ့အဖေက ဝရန်တာမှာထွက်ရိုက်တယ်ဆိုတဲ့ သတင်းက ရပ်ကွက်ထဲ ပျံ့နေလေသည်။
ဖေဖေကတော့ အရှက်ကွဲတော့ မှတ်တာပေါ့လို့ပြောသည်။
နောက်နေ့တော့ ကျောင်းကို စောစောသွားဖြစ်သည်။ ရုံးခန်းထဲ လက်မှတ်ဝင်ထိုးရင်း ဆရာကြီးနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံတော့ နီလာ့ဖင်မှာ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားရလေသည်။
" တင်ပါး ဘယ်လိုနေလဲ ဆရာမ ထိုင်ရရဲ့လား "
" ထိုင်ရင်စပ်နေပေမယ့် အဆင်ပြေပါတယ် ဆရာကြီးရှင့် "
" အေး မနေ့က ဆရာမ တင်ပါးနာနာရိုက်ခံရပေမယ့် ဒီနေ့ ကျောင်းရောက်တာစောတယ်လေ အကျိုးရှိတယ်မဟုတ်လား "
" ဟုတ်ပါတယ် ဆရာကြီးရှင့် "
နီလာသည် စိတ်ညစ်ကာ ရုံးခန်းမှသာ မြန်မြန်ထွက်ခဲ့တော့သည်။
ထိုနေ့ ညနေပိုင်း ကျောင်းလွှတ်ချိန်ပြီးတွင် အစည်းဝေးရှိလေသည်။
" အစည်းဝေးသွားရတော့မယ်လေ နီလာ လာတော့ "
" အာ ဟုတ်တီချယ် "
" အဲ့နားက တို့စာရွက်လေးတွေပါ ယူလာပေးပါလား ဆရာကြီးကိုတင်ပြမယ့် အမှတ်ပေးစည်းမျဥ်းတွေ "
" ဟုတ် တီချယ် "
နီလာ ထိုင်နေရာကထ၍ ဆရာမတင်တင်၏ စာရွက်ဖိုင်များအား ယူဖို့ လက်လှမ်းနေဆဲပင် ထိုနားမှ ရေခွက်ကလေးအား တိုက်မိသွားတော့သည်။
" ဟာ "
" ဟော နီလာရယ် သွားပါပြီ "
စာရွက်ပေါ်သို့ ရေတစ်ခွက်လုံးမှောက်ကျသွားသဖြင့် နီလာ့မှာ ကြောက်လန့်သွားရတော့သည်။
" ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင် တီချယ် "
" မမှီတော့ဘူး မီတင်ပဲသွားရအောင် လာလာ အဲ့စာရွက်တွေအဲ့အတိုင်းယူခဲ့တော့ "
သို့ဖြင့် နီလာတို့ အားလုံး မီတင်ထဲရောက်သွားကြလေသည်။ ဆရာမတင်တင်၏ စာဖိုင်များ တင်ပြချိန်တွင် နီလာ့ကြောင့် ရေစိုစုတ်ပြဲသွားကြောင်း ဆရာမတင်တင်က ဆရာကြီးအား တင်ပြလိုက်လေသည်။ ဆရာကြီး၏ ခက်ထန်သော အကြည့်တစ်ချက်နဲ့တင် နီလာတင်ပါးများကျိန်းသွားရတော့သည်။
" ကဲ ဆရာမနီလာ အပြစ်လုပ်ပြန်ပြီ ... အပြစ်ပေးခံထားရတာမှ မကြာသေးဘူး "
" တောင်းပန်ပါတယ် ဆရာကြီးရှင့် "
" တောင်းပန်ရမှာက ဆရာမဒေါ်တင်တင်ကိုပါ
အဲ့တော့ ဒီတစ်ခေါက် အပြစ်ဒဏ်ကို ဆရာမဒေါ်တင်တင်ကပဲ ဆရာမနီလာ့ကို ပေးလိုက်ပါ "
" ဟင် "
" ရှင် "
နီလာ့မှာ အံ့သြသွားပြီး နည်းနည်းတော့ သက်ပြင်းချနိုင်လိုက်သည်။ သို့သော် ...
" အပြစ်ဒဏ်က ကျုပ်ပေးနေကြအတိုင်း ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်ရမှာနော် ကြားလား "
" ဟုတ်ကဲ့ ပါဆရာကြီး "
ဆရာမဒေါ်တင်တင်သည် နီလာ့အား စိတ်မကောင်းသလိုကြည့်ပေမယ့် တကယ်ရိုက်မည်ဟူသော မျက်နှာထားမျိုးနှင့်မို့ နီလာလန့်ရသည်။
မီတင်ပြီးသောအခါ အားလုံးအိမ်ပြန်ကုန်ကြပေမယ့် နီလာနှင့် ဆရာမတင်တင်ပဲ ကျန်ခဲ့လေသည်။ ဆရာမ တင်တင်သည် အသက်၄၀ကျော်ဖြစ်ကာ ဖွံ့ထွားသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့် သင်္ချာဆရာမမို့ ကျောင်းသားတိုင်းကပင်ကြောက်ကြလေသည်။ နီလာ့အပေါ်တော့ ဖော်ရွေပေးသည်မို့ အရမ်းမရိုက်လောက်ပါဘူးဟုတွေးမိလေသည်။
" ကဲ နီလာ တို့လဲ ဘာပြောရမှန်းမသိဘူး ... မပြောတော့ဘူး အပြစ်ဒဏ်ပဲစလိုက်ရအောင် "
" ဟုတ် တကယ်ရိုက်မှာလား တီချယ် "
" တကယ်ရိုက်ရမှာပေါ့ ... "
ဆရာမတင်တင်သည် ကြိမ်လုံးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်အား ယူလိုက်ကာ နီလာ့နားလာရပ်လေသည်။
" ထဘီချွတ်လိုက်နီလာ "
" ရှင် "
" ဟိုနေ့က ဆရာကြီးရိုက်ထတဲ့ အခြေနေကို သိရမှ တို့က လက်ဆချိန်လို့ရမှာပေါ့ "
" ရှင် ဟုတ် "
နီလာသည်ရှက်သော်လဲ မတတ်နိုင်သည်မို့ ထဘီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချကာ အထဲမှ ပင်တီပန်းရောက်လေးဖြင့် ဆရာမတင်တင်ရှေ့လက်ပိုက်ရပ်နေရသည်။
" ကဲ စမယ် "
*ဖြန်း *
" အား *
* ဖြန်း *
" အား "
* ဖြန်း *
" အား "
ဤသို့ဖြင့် ဆက်တိုက်ကျလာသော ကြိမ်အား ခံရင်း နီလာကျောပင်ကော့နေမိသည်။
၈ချက်လောက်အပြီးတွင် ဆရာမတင်တင်ကရပ်ပြီး ရပြီဟုပြောသည်။
" ဟင့် ကျေးဇူးပါတီချယ် "
နီလာသည် ဖင်ကိုအားရပါးရပွတ်ပြီးမှ ထဘီပြန်ဝတ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ဆရာမတင်တင်နဲ့ အတူ အိမ်ပြန်ဖို့ကျောင်းထဲမှာ ထွက်လာကြတော့သည်။
နီလာ့အဖို့ ရိုက်ခံရသည်များက မဆန်းတော့ပေ။ သို့ပေမယ့် တင်ပါးကိုရိုက်ခံသည့်အခါတိုင်း ခံစားရသည့် ခံစားချက်ကိုတော့ တစ်ခေါက်ထပ်တစ်ခေါက်ပိုထူးဆန်းလာကြောင်း ခံစားမိလေသည်။
The End
Comments
Post a Comment