ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း

 "တစ်ရေ စာရေးပါအုန်း။"

"စာမရေးတော့ဘူးလား တစ်ရေ။"

ပရိသတ်က အားပေးတော့ ဒီက မျောက်ကြီးကလဲ အသုံးတော်ခံရသေးဝာာပေါ့။ 

One Stop:

"ပျော်ရွှင်စရာတွေကိုလေ အစဉ်သာ ဖန်တီးပေးသူ အခင်မင်ပိုတာတွေသူသိသွားရင် ငါဟာ ရှုံးသူဘဲ နားလည်ပါတယ် အချစ်ရာ"

"နင် ဘာလို့ ငါ့ကို မကြိုက်နိုင်ရတာလဲ ငါတို့နှစ်‌ယောက် သူငယ်ချင်းကနေ ရည်းစားဖြစ်ဖို့ အဲ့လောက်တောင် ခက်ခဲနေလား"

သီဟစိုးရဲ့ ရင်ထဲက စကားတွေက ငိုသံမပါပေမယ့် မျက်ရည်သံလေးနဲ့ ခိုင်ရတီ ရှေ့မှာ ပွင့်ထွက်လို့ဖွင့်ဟနေပါတယ်။ 

"သူငယ်ချင်းကို ရည်းစားမလုပ်ဖို့ ဘယ်သူတွေ စပြောခဲ့လဲ၊ ငါနင့်ကို ချစ်တယ်ပြောရင် နင်ဘယ်သူ့ကို တိုင်ပင်မလဲ" 

အခုတော့ ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် ပြောမ်လိုက်တဲ့ သီဟစိုး အသဲကွဲရပြီပေါ့။ 

"နင် ပြောတဲ့ကတိတွေ သစ္စာတွေ ငါမသိပါ၊ အရင်တိုင်း တိတ်တိတ်လေးနေလို့ရောမဖြစ်ဘူးလား"

ဆိုပြီး ခိုင်ရတီ့ နှုတ်က မပြောပေမယမ့ မျက်ဝန်းများက ပြောနေပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ အရမ်းခင်မင်ရင်းနှီးကြတဲ့ ဆက်ဆံရေးကနေ မခေါ်မပြောတော့တဲ့ဆက်ဆံရေးတစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး ရင်ထဲမှာလဲ ခံစားချက် ကိုယ်စီနဲ့ပေါ့။

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို လက်ဖက်ရည်ကြိုက်လို့ထိုင်တယ်ဆိုတာထက် မျက်စိပကာသကောင်းတယ်၊ အိမ်မှာနေရင် နားငြီးတယ်၊ စိတ်ညစ်စရာတွေကို အလကားပေးနေတဲ့ အုပ်ထိန်းသူတွေရန်ကလဲ ဝေးတယ်ဆိုပြီး လူငယ်တွေဟာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အချိန်ဖြုန်းဖြစ်လာကြတယ်။ မိဘဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကို ကိုင်ဆွဲပြီး ပြန်ပြောရင် မိုက်ရိုင်းတယ်၊ ငြိမ်ခံရင် သူတို့ပြောချင်တာတွေ ဇွတ်ပြောမယ်ဆိုတဲ့ အနန္တော၊ အနန္တဂိုဏ်းဝင်တွေရဲ့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးမှုရန်က ဝေးတဲ့ သီချင်းလေးတွေ၊ ဘောပွဲလေးတွေရှိရာ။ ငွေတစ်ထောင်နဲ့ နေ့တဝက် ဒါမှမဟုတ် တနေကုန်အချိန်ဖြုန်းလို့ အကောင်းဆုံးနေရာ။

သီဟစိုးလို လူငယ်တစ်ယောက်အတွက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဟာ ဒုတိယအိမ်ပါဘဲ။ အကြွေးလဲရတယ်လေ။ ဆိုင်မှာ ထိုင်ဖော်ထိုင်ဘက် သူရအောင်၊ ထွန်းကို နှစ်ယောက်ရှိနေတော့ မိုးလင်းတာနဲ့ သုံးယောက်သား လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ စုံလိုက်ကြတာဘဲ။ အိတ်ကပ်ထဲမှာ အိမ်ကပေးလိုက်တဲ့ တစ်ရက်စာ မုန့်ဖိုးလေးက ၁ ထောင်။ 

ဒီနံနက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ထူးခြားသတင်းရောက်လာတယ်။ နံနက်စောစော ကြားရတဲ့ အမင်္ဂလာသတင်း၊ သီဟစိုးအတွက်ကတော့ အမင်္ဂလာသတင်းဆိုတာထက်ပိုတဲ့ ဝမ်းနည်းစရာသတင်းပေါ့။ ခိုင်ရတီ အသတ်ခံရတယ်တဲ့။ ဈေးထဲမှာ ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေးလေ၊ ရထားသံလမ်းကူးတံတားအဆင်းလေးမှာ ပန်းရောင်းတဲ့ ကန်လေးစုက ကောင်မလေးလေ။

ခိုင်ရတီ၊ သီဟစိုးနဲ့အဆက်အသွယ်မရှိတော့ပေမယ့် ခိုင်ရတီ့အကြောင်းကိုဘသီဟစိုး သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေမို့ နည်းနည်းတော့သိတယ်။ ခိုင်ရတီက ဝမ်းကွဲအကိုလင်မယားနဲ့နေတာ။ ခိုင်ရတီ့အကိုက ဝမ်းကွဲဆိုပေမယ့် ခိုင်ရတီ့အပေါ်ကောင်းရှာတယ်။ ကျောင်းလဲထားပေးတယ်၊ မုန့်ဖိုးဘာညာကိုလဲ အများတန်းတူ နေရစားရတယ်။ ခိုင်ရတီ့အကိုရဲ့ မိန်းမကလဲ ခိုင်ရတီ့ကို ချစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုဖြစ်ပုံကကျတစ်မျိုး ခိုင်ရတီ့ကို သူ့ယောင်းမက သတ်လိုက်တာဆိုပြီး သတင်းတွေထွက်လာတယ်။ ဘာလို့သတ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို မသိရသေးပေမယ့် သူများတွေပြောတာကတော့ အမျိုးစုံပေါ့။ ဖြစ်ရပ်အမှန်ကတော့ အခုထိ မသိရသေးဘူး။ ယနေ့အတွက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဈေးထဲကပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်းဟာ အများဆွေးနွေးစရာ ကိစ္စ တစ်ခု ဖြစ်လို့နေပါတယ်။

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း

အပိုင်း (၂)

ခိုင်ရတီ အသတ်ခံလိုက်ရတဲ့သတင်းက မသက်ဆိုင်သူတွေအတွက် တလစာ သတင်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် သက်ဆိုင်သူ ယွန်းအိမ် အတွက်တော့ ဘဝအတွက် အကြီးမားဆုံးကိစ္စရပ်တစ်ခုပါဘဲ။ အခုဆို ယွန်းအိမ် အချုပ်‌ထဲကနေ ထောင်ကို ပြောင်းရတော့မယ်။ အမှုသွားအမှုလာက ပေါ်လွင်တဲ့အတွက် ယွန်းအိမ်ကို ထောင်ဒဏ်ချမှတ်လိုက်ကြတယ်။ ယွန်းအိမ် အမှန်အတိုင်းထွက်ဆိုခဲ့ပါသော်လည်း လူတစ်ယောက်လုံးကို အသတ်သေစေခဲ့လို့ဆိုပြီး ပြစ်ဒဏ်ကို တရားသူကြီးများက လျော့ပေါ့မပေးခဲ့ကြပါဘူး။

ယွန်းအိမ်၏ထွက်ဆိုချက်

ကျွန်မနာမည် ယွန်းအိမ်ပါ။ ဒီရပ်ကွက်မှာဘဲမွေးပြီး ဒီရပ်ကွက်မှာဘဲ ကြီးပြင်းခဲ့တာပါ။ ညီမလေး ခိုင်ရတီရဲ့အကို ကျွန်မယောင်္ကျား ကောင်းထက်မြတ်နဲ့ကလဲ ငယ်ချစ်တွေပါ။ ဒီလူကိုချစ်ပြီး ဒီလူနဲ့ဘဲ ပေါင်းဖက်ခဲ့တာပါ။ ကျွန်မတို့ မိသားစုလေးက အေးချမ်းပါတယ်။ ကျွန်မက အားနည်းချက်ရှိပါတယ်၊ အဲ့ဒါမို့ ခလေးမရနိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မယောင်္ကျားကလဲ ကျွန်မ ခလေးမရနိုင်တာကို နားလည်ပေးထားပါတယ်။ 

အခင်းဖြစ်တဲ့နေ့ကလဲ ညီမလေး ခိုင်ရတီနဲ့ကျွန်မ၊ ပုံမှန်အရင်လဲ ဒီလိုဆော့ကစားနေကျပါ။ ကျွန်မက ညီမလေးကို ကြိုးနဲ့ချည်နှောင်ပြီး ညီမလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်ပြီးကစားတာပါ။

ဘယ်အချိန်လောက်ထဲက ဒီလိုကစားခဲ့တာလဲဆိုတော့ ကြာပါပြီ၊ အတော်ကြာပါပြီ ကိုကောင်းထက်မြတ်နဲ့ လက်မထပ်ရသေးခင်ထဲကပါ။ 

သိပါတယ်၊ အကိုလဲ ကျွန်မတို့ ဒီလိုကစားတတ်မှန်းကို သိပါတယ်။ 

အဲ့ဒါတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး၊ ငယ်စဉ်ထဲက ကစားဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ဘယ်အချိန်က စကစားခဲ့တာလဲ မမှတ်မိတော့ဘူး။ 

ဟုတ်ပါတယ်၊ ကျွန်မက မှီခိုပါ။ အကိုက ကုန်ကားမောင်းပါတယ်။ ညီမလေးက ပန်းရောင်းပါတယ်။ 

___________

ယွန်းအိမ်ရဲ့ ထွက်ဆိုချက်တွေအရတော့ ယွန်းအိမ်နဲ့ ခိုင်ရတီ BDSM ဆိုတဲ့ကစားနည်းကို ကစားရင်း အဆင်မသင့်ဖြစ်ပြီး အခုလို ခိုင်ရတီသေရတာပါလို့ ယွန်းအိမ်က ထွက်ဆိုတယ်။ ရဲတွေက ဒါကို လက်မခံဘူး။ ယွန်းအိမ်ရဲ့အဖြေထဲမှာ မဖြေဘဲချန်ထားတာတွေရှိအုန်းမယ်။ ဒါမှမဟုတ် ယွန်းအိမ် လိမ်ညာနေတာလို့ စစ်မေးသူတွေက ကောက်ချက်ချကြတယ်။ 

ကောင်းထက်မြတ်က ကားထွက်နေချိန် အိမ်မှာက ယွန်းအိမ်နဲ့ ခိုင်ရတီဘဲ ကျန်တယ်။ ခိုင်ရတီ ကိုယ်လုံးတီးတဲ့ လည်ပင်းကြိုးအစ်ပြီးသေနေတယ်။ ဒါကို အရင်ဆုံးတွေ့တာက ခိုင်ရတီရဲ့ဈေးထွက်ဖော် မိုး ဆိုတဲ့ကောင်မလေး။ ယွန်းအိမ်က ခိုင်ရတီကို ကြိုးချည်ပေးထားခဲ့ပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်တဲ့။ ပုံမှန်လဲ ခိုင်ရတီက ကြိုးတွေကို သူ့ဘာသာဖြုတ်နေကျဘဲတဲ့။ ရဲတွေ တကွက်လိုသွားတာက ယွန်းအိမ်ကို စစ်မေးတဲ့အချိန်မှာ "မင်းမညာနဲ့ အခင်းဖြစ်တဲ့နေရာမှာ တခြားလက်ဗွေရာမရှိဘူး မင်းနဲ့ ခိုင်ရတီ့လက်ဗွေရာဘဲရှိတယ်" လို့ စောစောစီးစီး ဖော်ကောင်လုပ်လိုက်မိတာဘဲ။ အဲ့တော့ ယွန်းအိမ်က လိမ်မယ် ကြံထားတာကို မလိမ်တော့ဘဲ သူတို့ကစားတဲ့အကြောင်းတွေကို ထုတ်ပြောပြတယ်။ 

____________

TV အစီအစဉ်တွေ ပြီးဆုံးချိန် ည ၁၀ခွဲ-၁၁ နာရီလောက်မှာ ခိုင်ရတီက အိမ်သာထဲဝင်ပြီး အိမ်သာတက်၊ သေးပေါက်လုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ရေတိုင်ကီနားမှာထိုင်ပြီး သူမရဲ့အဖုတ်နဲ့ဖင်ကို ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်ချွတ်ဆေးတယ်။ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာပြီး ယွန်းအိမ်ရဲ့အခန်းထဲလာပြီး ယွန်းအိမ်ကို ကစားဖို့လာခေါ်တယ်။ ခိုင်ရတီက ကစားပေးပါဆိုတာနဲ့ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုထက်မြတ်လဲ မရှိတာမို့ ညီအမနှစ်ယောက် စိတိလွတ်ကိုယ်လွတ်ဆော့လိုက်မဟဲ့ဆိုပြီး ခိုင်ရတီအိပ်တဲ့အခန်းကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်ရတီသိမ်းထားတဲ့ကြိုးတွေကိုယူပြီး ယွန်းအိမ် ခိုင်ရတီ့ကိုယ်ပေါ်ချည်လိုက်တယ်။ ခိုင်ရတီက အဲ့ကထဲက ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီးသား။ 

"နင် တော်တော်ယွတယ်"

ဆိုပြီး ယွန်းအိမ်က ခိုင်ရတီကို အသင့်ရှိတဲ့ ကြိမ်လုံးနဲ့ တင်ပါးကို နာနာလေး တွယ်လိုက်တယ်။ တင်ပါးမှာ အရှိုးရာအသစ်လေးက နီပြီးတက်လာတယ်။ ဒါတောင် ခိုင်ရတီက အသားညိုတဲ့သူ။ 

ယွန်းအိမ် စိတ်ထဲရှိသလို ခိုင်ရတီ့ကိုယ်ခန္ဓာအနှံ့ကို လိုက်ရိုက်တယ်။ ခိုင်ရတီ့အော်ညီးသံက ယွန်းအိမ်ရဲ့ကာမစိတ်ကို ဆွပေးနေတာကြောင့် ထုပ်တန်းက ကြိုးကို နည်းနည်းပြန်လျော့ပြီး ခိုင်ရတီ့ကို အောက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်ရတီ့မျက်နှာနဲ့ သူမရဲ့ပိပိကို ဖိကပ်ပြီး အပေါ်အောက်ဖိပွတ်ခါ သူမရဲ့ စိတ်ဆန္ဒကို အာသာဖြေပစ်လိုက်တယ်။ သူမစိတ်ကျေနပ်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ခိုင်ရတီ့မျက်နှာတပြင်လုံး ယွန်းအိမ်ရဲ့ ပိပိကထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ ရွှဲလို့နေတယ်။ ယွန်းအိမ်လဲ ခိုင်ရတီမျက်နှာကို သေချာချိန်ပြီး သေးနဲ့ပါပန်းလိုက်တယ်။ ခိုင်ရတီကလဲ ပါးစပ်လေးဟစိ လျှာလေးတစ်လစ်နဲ့ ယွန်းအိမ်ရဲ့သေးရေတွေကို လိုက်သောက်တယ်။ ပြီးတော့ ယွန်းအိမ်ရဲ့ သေးစိုနေတဲ့ပိပိကြီးကို သူမရဲ့လျှာပြားနဲ့ အားရပါးရကို ယက်တော့တာဘဲ။ အဲ့အချိန်မှာ ယွန်းအိမ်က စိတ်တွေ ပိုထလာပြီး လွတ်နေသေးတဲ့ ကြိုးတွေနဲ့ ခိုင်ရတီ့လည်ပင်းကို ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး ကြိုးစကိုလဲ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ မူရင်းတုပ်နှောင်ထားတဲ့ကြိုးတွေနဲ့ ရောပွန်းလိုက်ပြီး ခိုင်ရတီ့ကို ထုတ်တန်းပေါ်ကြိုးနဲ့ ပြန်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ခိုင်ရတီမျက်နှာက နီပြီးပေါ့ အကူအညီတောင်းခံနေသလိုတော့ထင်မိသား။ ပုံမှန်လဲ လုပ်နေကြဘဲမို့ အမှု့မဲ့အမှတ်မဲ့နဲ့ ဒီတိုင်းထားခဲ့လိုက်တယ်။ ခိုင်ရတီ နောက်ပိုင်း ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်လဲတော့ သူမ မသိတော့ဘူး။ သူမလဲ သူမအိမ်ယာကို ပြန်ပြီး အိပ်စက်လိုက်တယ်။ နံနက်မိုးလင်းတော့မှ ခိုင်ရတီ သေကြောင်းကို မိုး ရဲ့ အော်သံနဲ့အတူ သိရတာဖြစ်ကြောင်း ထွက်ဆိုခဲ့တယ်။

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေးအသတ်ခံရခြင်း

အပိုင်း (၃)

မိုး

ခိုင်ရတီနဲ့အတူဈေးထွက်ဖော်ထွက်ဖက်၊ ခိုင်ရတီကို ဈေးရောင်းတက်အောင် သင်ပေးသူဆိုလဲ မမှားပေ။ အိမ်နီးနားချင်း သူငယ်ချင်းတွေလဲဖြစ်ပေမယ့် မိုးက ၇တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်ပြီး အဲ့ကတည်းက ဈေးရောင်းပြီး မိသားစုကိုရှာဖွေကျွေးနေရတဲ့ကလေးမတစ်ယောက်။ မိုးက အိမ်မှာဆို အလတ်မပေါ့။ အကြီးမ စိုးက အခုတော့ အိမ်ထောင်ပြုပြီး ယောင်္ကျားနောက်လိုက်သွားပြီး။ မိုးရဲ့အောက်မှာ သုသုနဲ့ စည်ဖြိုးဆိုတဲ့ ညီမနဲ့ မောင်လေးရှိတယ်။ မိုး အမေက အိမ်တွေကိုလိုက်ပြီး အဝတ်လျှော်၊ မီးပူတိုက် အလုပ်တွေလုပ်တယ်။ မိုးအဖေက ပန်းရံအလုပ်သမား တစ်နေ့လုပ်တစ်နေ့စားသမားတွေချည်း ရှိတဲ့မိသားစုလေးပေါ့။ စီးပွားရေမပြေလည်ပေမယ့် အေးချမ်းတဲ့မိသားစုတစ်ခုကို မိုးက ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ 

ခိုင်ရတီ့ကို ကြိုးတွေနဲ့တုပ်နှောင်ခံထားရတာတွေ့ဖူးတာ အခုမှမဟုတ်ဘူး။ ဟိုအရင့်အရင်တွေထဲကလဲ တွေ့ဖူးခဲ့ပြီးသား။ ခိုင်ရတီ့ ကိုယ်ပေါ်က ကြိုးတွေကိုဖြည်ပေးရင်း ခိုင်ရတီ့ရင်သားတွေကို ထိကိုင်ရတာ အရသာတစ်မျိုးဘဲ။ ခိုင်ရတီကိုယ်တိုင်လဲ မိုးက အခုလို ကိုင်တာကိုသဘောကျ နှစ်ခြိုက်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ မိုးနဲ့သာယာရဲ့ကစားနည်းတွေကို ကစားဖြစ်တယ်။

ရွယ်တူမိန်းခလေးနှစ်ယောက် နံနက်ခင်းစောစော ဈေးမထွက်မီ ဖင်တုံးလုံးလေးနဲ့ ခိုင်ရတီက မိုးရဲ့ခြေချောင်းတွေကို သူမပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးပြီး မိုးကိုအရသာခံစေတယ်။ အဲ့အချိန် ယွန်းအိမ် ဒါမှမဟုတ် ယွန်းအိမ်တို့လင်မယားက သူတို့ကိုယ်ပိုင်အခန်းထဲမှာ အိပ်နေချိန်တွေဖြစ်တယ်။ ခိုင်ရတီနဲ့ မိုးနဲ့က ချစ်ကြိုက်တဲ့အဆင့်လို့ပြောရမလား၊ သာယာမှုယူတဲ့အဆင့်လို့ဘဲပြောရမလား သူမတို့နှစ်ဦးအတွက် နံနက်ခင်းတိုင်းမှာ ကစားပွဲလေးတွေ ရှိလို့နေတယ်။ 

မိုးက ခိုင်ရတီ့ရင်သားတွေကို ဖိပွတ်နေချိန်မှာ ခိုင်ရတီက မိုးနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရနမ်းလို့နေတယ်။ သူမတို့နှစ်ယောက်လုံး မိန်းမကိုယ်ကို လက်နဲ့မကလိပေမယ့် သဘာဝကြောင့် ကိုယ်စီပိပိမှာ အရည်ရွှဲလို့နေပါတယ်။ မိုးက အသဲယားရင် ခိုင်ရတီ့ရင်သားတွေကို သူမသွားလေးတွေနဲ့ကုန်းကိုက်တတ်ပြီး ခိုင်ရတီကလဲ အသံမထွက်ဘဲ ကြိတ်ခံရှာပါတယ်။ သူမတို့ရဲ့ကစားပွဲလေးဟာ အချိန်နာရီဝက် လေးဆယ်ငါးမိနစ်လောက်ဘဲ ကြာခွင့်ရှိပါတယ်။ ဘာလို့ဆို သူမတို့နှစ်ယောက်လုံး ဈေးထွက်ရအုန်းမယ် မဟုတ်လား။

မိန်းခလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ကစားပွဲလေးဟာ မိန်းခလေးချင်းဖြစ်တဲ့အတွက် လွတ်လပ်ပါတယ်။ ကစားကွက်တွေလဲ ပိုထွက်တယ်။ ဈေးခင်းပြီးချိန် ဈေးလူသိပ်မလာခင်လေးမှာ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ မိုးက ခိုင်ရတီ့ကို ထိုင်ထအမြဲလုပ်ခိုင်းတတ်ပါတယ်။ နားရွတ်ဆွဲထိုင်ထကို လူမသိသူမသိလေးလုပ်ရတာလဲ ရင်ခုန်စရာပါ။ အောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘဲ ဈေးရောင်းရတဲ့နေ့တွေလဲ ရှိသလို ဝတ်ထားတဲ့ဘော်လီကို ချွတ်ပြီး ဈေးရောင်းရတဲ့အချိန်တွေကလဲ ခိုင့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်သလို မိုးအတွက်လဲ ကြည့်ရင်း သဘောကျ ကြည်နူးစရာလေးပါ။ မိုးရဲ့စေခိုင်းမှု့တော်တော်များများကို ခိုင်က လိုက်လုပ်ပေးတာများတယ်။ 

ခိုင်က သူမကို ကြိုးတုပ်ထားတာ၊ ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်တာတွေကို အရမ်းသဘောကျမှန်း မိုးသိတယ်။ ခိုင်က သူ့ယောင်းမ ယွန်းအိမ်နဲ့ မကြာမကြာ ဆော့ကစားကြောင်းလဲ မိုးသိတယ်။ ခိုင်နဲ့ပတ်သက်ရင် မိုးမသိတဲ့ကိစ္စဆိုတာ ရှားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခိုင်အသတ်မခံရခင် သို့မဟုတ် မသေခင်ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာတော့ မိုးမသိတဲ့ကိစ္စတွေ ခိုင့်မှာဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တယ်။ ခိုင်က တိုင်ပင်ပေါ်မိုးကိုလဲ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဖွင့်ဟမတိုင်ပင်၊ မပြောပြခဲ့ဘူး။ မိုးသိတာကတော့ ခိုင်ဟာ ရှေ့ရက်ပိုင်းတွေတုန်းက နေ့လည်ဈေးနားချိန်ဆို ပုံမှန်လို အိမ်မှာမရှိဘဲ အပြင်ရောက်နေတာဘဲ။ မိုးက ခိုင့်ကို မေးပေမယ့် ခိုင်ကစကားလမ်းကြောင်းလွှဲပြီးမဖြေဘူး။ မိုးလဲ ခိုင်မပြောပြချင်တာကို အတင်းမမေးဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ဒါ့အပြင်နောက်ထပ်ကိစ္စတစ်ခုကလဲရှိနေသေးတယ်။ အဲ့ဒါကတော့ မိုးအဖေနဲ့ခိုင်ရတီနဲ့ကို လှိုင်ဘက်မှာ အတူတွဲတွေ့တယ်ဆိုတဲ့သတင်းဘဲ။ မိုး မစွပ်စွဲရက်ခဲ့ဘူး။ အရမ်းခင်တဲ့သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း ပြဿနာမဖြစ်ချင်ဘူး။ မိုးတို့ရဲ့အေးချမ်းတဲ့မိသားစုလေး ပြိုလဲသွားမှာလဲ မိုးကြောက်တယ်။ ခိုင်ရတီနဲ့မိုးအဖေသတင်းက အသံသဲ့သဲ့မိုးကြားနေပေမယ့် မိုးအမေကတော့ မသိသေးတာမို့၊ မိုးက သူမအမေကို ဒီအကြောင်းတွေကို သိကို မသိစေချင်ဘူး။ ညီမလေးနဲ့မောင်လေးကိုရောပေါ့။ ဒီသတင်းက ကောလဟာလဖြစ်ပါစေလို့ မိုးဆုတောင်းနေမိပေမယ့် သတင်းလာပေးတာက မိုးအမစိုးနှင့် စိုးရဲ့ယောင်္ကျား။

ဆက်ရန်

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေးအသတ်ခံရခြင်း

အပိုင်း (၄)

ဦးမျိုးအနေနဲ့ အခုမှ ဖုန်းစသုံးဖူးတာဆိုတော့ Social Media မှာ ပေါ်လာသမျှဟာ သူ့အတွက် အသစ်အဆန်းတွေ ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ တစ်မိသားစုလုံးမှာ ဖုန်းက တစ်လုံးဘဲရှိတယ်။ ရှိတဲ့ဖုန်းကလဲ Coolpad လေး။ Android ဖြစ်တာလေးတစ်ခုကလွဲရင် ကျန်တာက သိပ်အသုံးမဝင်တဲ့ဖုန်းအမျိုးအစားလေး။ ဒါပေမယ့် ဦးမျိုးတို့အိမ်အတွက်တော့ အဲ့ဖုန်းစုတ်လေးလို့ တခြားသူတွေထင်ကြတဲ့ဖုန်းလေးဟာ အသုံးဝင်တဲ့ပစ္စည်းလေးပါ။ စည်ဖြိုးနဲ့သုသုက ညဘက်ကို တယောက်တလှည့် ဂိမ်းဆော့ကြတယ်။ တခါတရံ မိုးပါ ဝင်ဆော့လေ့ရှိတယ်။ တီဗီအစီအစဉ်တွေပြီးရင်တော့ ဖုန်းက သူတို့အမေဆီပြန်အပ်ရပြီ။ နေ့တပိုင်းလုံးကတော့ ဦးမျိုးလက်ထဲမှာချည်းဘဲ။ 

ဖုန်းသုံးတာ မနှံ့စပ်ပါဘူးဆိုမှ Viber ကနေ ထူးထူးခြားခြားစကားလာပြောတဲ့တစ်ယောက်ပေါ်လာတယ်။ မြတ်နိုးဝေတဲ့၊ မြတ်နိုးဝေဆိုတဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ဦးမျိုးဖုန်းထဲမှာ စကားတွေ ပြောရင်း ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာတယ်။ စကားပြောတယ်ဆိုရာမှာလဲ ဦးမျိုးက စာသေချာမရိုက်တတ်တော့ တဖက်က မြတ်နိုးဝေ သင်ပေးတဲ့အတိုင်း အသံဖိုင်နဲ့စကားပြောတဲ့နည်းနဲ့ အပြန်အလှန်ပြောကြ ဆိုကြတယ်။ မြတ်နိုးဝေက ဦးမျိုးကို လမ်းကြောင်းတွေ စပေးလာတယ်။ ဦးမျိုးကလဲ ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ဘဲနော်။ နောက်ပြီး နေ့စားဆောက်လုပ်ရေးသမားဆိုတော့ သူတွက်လိုက်တာ မြတ်နိုးဝေဟာ ဆာနေတဲ့ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး သတ်မှတ်လိုက်တယ်။ မြတ်နိုးဝေနဲ့ အဆင့်တွေတက်လာပြီး ဦးမျိုး အိမ်ကိုလဲ မပြန်တော့ဘဲ ဆိုက်ထဲမှာဘဲ နေနေလိုက်တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဖုန်းကို မိန်းမနဲ့ခလေးတွေလက်ထဲပေးရမှာကို ဦးမျိုးမပေးချင်တော့ဘူး။ အိမ်က မိသားစုကတော့ သူတို့အဖေ အလုပ်တွေ အရမ်းလုပ်နေရတယ်ထင်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ရှာကြတယ်။ အထူးသဖြင့် မိုးနဲ့ ဦးမျိုးမိန်းမ မိုးအမေပေါ့။ စိုးကတော့ ယောင်္ကျားယူသွားပြီး သာယာတဲ့ဘဝလေးမဟုတ်ပေမယ့် အေးဆေးတဲ့ဘဝလေးတစ်ခုကို စတင် ဖြတ်သန်းနေရပြီ။ စိုး ယောက္ခမတွေ စိုးအပေါ်ကောင်းတယ်လို့ပြောရမှာဘဲ။

မြတ်နိုးဝေက ဦးမျိုး တောင်းဆိုတာ မှန်သမျှကို လိုက်လျောပေးတယ်။ နို့ပြပါအုန်းဆိုလဲပြတယ်၊ အဖုတ်ပြပါအုန်းဆိုလဲ ပြတယ်။ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလဲ ဦးမျိုးအလိုကျပြောပေးတယ်။ တစ်ခုဘဲ မျက်နှာကိုတော့ မပြဘူး။ ဦးမျိုးက အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သွက်သွက်လက်လက်ဘဲ မြတ်နိုးဝေကို အပြင်မှာ တွေ့ချင်လှပြီ။ မြတ်နိုးဝေက အချိန်တွေဆွဲနေတယ်။ ဦးမျိုးကို အပြင်မှာတွေ့ဖို့လက်မခံဘူး။ 

______________

ယွန်းအိမ် သူစတဲ့ဇာတ်လမ်းကို သူမရှင်းတတ်တော့ဘူး။ ကောင်းထက်မြတ်သိရင် သူနာမှာ အဲ့တော့ ခိုင်ရတီ့ကိုဘဲ အကြောင်းစုံ ဖွင့်ပြောပြလိုက်တော့တယ်။ ခိုင်ရတီလဲ သိသိချင်း ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲကို အဖြေကိုမထွက်ဘူး။ ယွန်းအိမ်ဆိုတာကလဲ ယောင်းမဝမ်းခွဲဆိုပေမယ့် ခိုင်ရတီ့အပေါ်အမအရင်းတစ်ယောက်လိုကို ကောင်းတာ။ အကို ကိုကောင်းထက်မြတ်နဲ့ အမယွန်းအိမ်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို အပြဲအကွဲဖြစ်ပါကိုလဲ မလိုလားဘဲ။ ဒါကြောင့်ဘဲ အမ ယွန်းအိမ်ရဲ့ကိစ္စကို သူ့နာမည်ခံလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ 

ဒီကိစ္စကို အပြတ်ဖြတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ယွန်းအိမ်ကလဲ ကြိုက်တာလုပ်ပါတဲ့။ ဒါပေမယ့် ဟိုဘက်က နောက်ဆုံးပို့ထားတဲ့စာက အပြတ်ဖြတ်ဖို့ကို မဖြစ်နိုင်စေခဲ့ဘူး။ 

ယွန်းအိမ်က မျက်နှာမပါအောင် ဓာတ်ပုံတွေပို့ခဲ့ပေမယ့် နောက်ခံနံရံက ဓာတ်ပုံတွေကြောင့် ဦးမျိုးက နင် ယွန်းအိမ်မှတ်လားဆိုပြီး အသံဖိုင်ပို့ထားတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ယွန်းအိမ် ယောက်ယက်ခတ်ပြီး ခိုင်ရတီ့ကို အကူအညီတောင်းရတာပေါ့။ အခုတော့ ခိုင်ရတီကဘဲ အသံဖိုင်တစ်ခု ပြန်ပို့လိုက်တယ်။ 

"အမ ယွန်းအိမ်မဟုတ်ပါဘူး၊ သမီး ခိုင်ရတီပါ ဦးမျိုး"

______________

ဦးမျိုးစိတ်ထဲမှာဖြစ်နေတဲ့ သို့သော်သို့သော်ကိစ္စက အဖြေပေါ်သွားခဲ့ပြီ။ ငါ့သမီးလတ်နဲ့ရွယ်တူခလေးမက ငါ့ကိုလာပြီး စိတ်ကစားနေတာပါလား၊ ငါလာ ကြိုက်နေတာပါလားဆိုပြီး ပီတိတွေလဲ ဖြစ်လို့နေတယ်။ ခိုင်ရတီကတော့ ဖြစ်လာမယ့်ဘေးကို ရင်ဆိုင်ဖို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဦးမျိုးချိန်းတဲ့ လှိုင်ဘက်က တည်းခိုခန်းရှိရာကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အဲ့နေ့က မိုးကိုတောင် မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဝံ့အောင်ကိုပါဘဲ။ 

_________

တည်းခိုခန်းထဲမှာ တွေ့ကြတော့ ဦးမျိုးက ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ခိုင်းပြီး ခိုင်ရတီ့ကို မျိုးစုံလုပ်ခိုင်းတယ်။ အချိန် ၃ နာရီ တစ်စက်ရှင်စာဟာ ၃ရက်လောက်ကြာနေသလိုပါဘဲ။ ဦးမျိုးဆီမလာခင်ရှေ့ရက်တွေထဲက ယွန်းအိမ်နဲ့ဦးမျိုး ပြောထားသမျှတွေကို ကြိုဖတ်ထားတာမို့ ဒီလိုမျိုးတွေ ကြုံရနိုင်တယ်ဆိုတာ ခိုင်ရတီ ကြိုတွေးပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့ခံရတဲ့အချိန်မှာတော့ မျက်ရည်မကျမိအောင် အတော်ထိန်းယူခဲ့ရတယ်။ ကျွေးမွေးထားတဲ့ ကျေးဇူးရှင် အကိုနဲ့အမရဲ့အိမ်ထောင်ရေး အဆင်ပြေစေရေးအတွက်ဘဲလေ။ 

__________

ဦးမျိုးက ခွေးလိုးလိုးပြီး ခိုင်ရတီ့တင်ပါးကို တဖြန်းဖြန်းနဲ့ အဆက်မပြတ်ရိုက်တယ်။ ကျန်လက်တစ်ဘက်က ဆံပင်ကို အတင်းဆွဲထားတဲ့အရှိန်ကြောင့် ခိုင်ရတီ့ဦးရေဖျားတွေတောင် အတော်နာနေရှာပြီ။

"ဦးမျိုး ခွေးလိုလိုးတာကို ခံနေချင်တဲ့ ဖာသည်မ မြတ်နိုးဝေဆိုတာ ကျွန်မပါရှင့်"

"ဦးမျိုး ခွေးလိုလိုးတာကို ခံနေချင်တဲ့ ဖာသည်မ မြတ်နိုးဝေဆိုတာ ကျွန်မပါရှင့်"

"ဦးမျိုး ခွေးလိုလိုးတာကို ခံနေချင်တဲ့ ဖာသည်မ မြတ်နိုးဝေဆိုတာ ကျွန်မပါရှင့်"

ခိုင်ရတီရဲ့နာနာကျင်ကျင် အော်သံ၊ ဦးမျိုးရဲ့ ခိုင်ရတီဖင်ကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်သံတွေနဲ့ ဆူညံကာ ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့အဖုတ်ထဲသို့ လရည်များကို ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပန်းထည့်လိုက်သည်။ မိန်းမနဲ့မနေတာကြာပြီဆိုတော့ ဦးမျိုးရဲ့ လရည်တွေက တောင်ပြိုကမ်းပြိုဘဲ။ 

ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီအဖုတ်ထဲက သူ့လိင်တံကိုထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ခိုငိရတီ့ပိပိလေးကို ဖိညစ်လိုက်သည်။ စောနကမှဝင်ထားသော ဦးမျိုးရဲ့လရည်များက ဦးမျိုးလက်ဝါးပြင်ပေါ်ရောက်လာသည်။ 

"ကဲ ဒီဘက်လှည့်ပါအုန်း အဖုတ်ကပြန်ထွက်လာတဲ့လရည်တွေနဲ့ မျက်နှာပေါင်းတင်ချင်တယ်ဆို"

ခိုင်ရတီ စာထဲကဟာများကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။ 

"ကိုမျိုး မြတ်နိုးရဲ့အဖုတ်ကို လိုးပြီးသွားရင်လေ အဖုတ်ထဲမှာဘဲပြီးလိုက်သိလား၊ အဲ့ မြတ်နိုးအဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့ ကိုမျိုးရဲ့လရည်တွေနဲ့ မြတ်နိုးကမျက်နှာကို ပေါင်းတင်မယ်။ ပေကျံသွားတဲ့ ကိုမျိုးလက်ဝါးပြင်ကိုလဲ မြတ်နိုးပြန်ယက်ပေးမယ်။"

"ပြီးရင် ကိုမျိုးက မြတ်နိုးကို ပြန်ဆုချပေါ့"

"ဘာဆုချရမှာလဲ မြတ်နိုးက ဘာဆုလိုချင်တာလဲ"

"ဖြောင်းးး"

ခိုင်ရတီ ခေါင်း လည်တောင်ထွက်သွားသည်။ ခိုင်ရတီ ဦးမျိုးရဲ့လက်ဝါးပြင်ကို ယက်နေစဉ်မှာပင် ဦးမျိုးက သူ့သန့်ရှင်းပြီးစလက်ဝါးဖြင့် ခိုင်ရတီ့ပါးကို အားပြင်းပြင်ချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ကို ဖိညစ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်တွင်းသို့ တံထွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ 

"ကောင်းလား"

"အခုလို ဆုပေးတာ ကျေးဇူးပါရှင့်"

 "ဆုထပ်လိုချင်သေးလား"

"ဟုတ်ကဲ့ လိုချင်ပါသေးတယ်"

ဦးမျိုးက သူ့ပေါင်ကြားက ထောင်စပြန်ပြုနေတဲ့ မြွေကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။ ခိုင်ရတီလဲ အလိုက်သိသိဖြင့် ဦးမျိုးပေါင်ကြားက အကောင်ကို ပါးစပ်ထဲ ဖမ်းထည့်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးက လဲပြီးအမောဖြေနေသည်။ ခိုင်ရတီက နောက်ထပ်ဆုများယူရန်အတွက် ဦးမျိုးရဲ့အငယ်ကောင်ကို ပြုစုပေးနေရသည်။ 

ထိုမျှလောက်ဖြင့် အချိန် ၃ နာရီဟာ ကုန်ဆုံးခဲ့ခြင်းမဟုတ်ခဲ့ပါ။

ဆက်ရန်

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း
အပိုင်း (၅)

ခိုင်ရတီ ဦးမျိုးရဲ့လိင်တံကို ဦးမျိုးစိတ်ကျေနပ်မှုရသည်အထိ အပြည့်အဝ အစွမ်းကုန် ပြုစုပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ခေါင်းကို လှမ်းဆွဲတင်လိုက်ပြီး ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့တံထွေးများကို ပျစ်ပျစ်လေး ထွေးထည့်ပြီး ဆုချပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးစိတ်ကျေနပ်အောင် ခိုင်ရတီ မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးလေးနေပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးက အောက်က ပြန်တွန်းထုတ်လိုက်တာကြောင့် အလိုက်တသိ ဦးမျိုးလိင်တံကို ပြန်စုတ်ပေးရပြန်သည်။ ဦးမျိုးက လရည်ထွက်ဖို့ အတော်ကြာတဲ့လူမျိုးထဲပါသည်ထင်သည်။ ခိုင်ရတီ ပါးစပ်ပင် ညောင်းနေပြီ ဦးမျိုးက လရည်မထွက်လာသေး။ သို့သော် ဦးမျိုးက လရည်မထွက်က လူက ထထိုင်လိုက်ပြီး ခိုင်ရတီ့ ဦးခေါင်းကို အတင်းဖိချလိုက်သည်။ လည်ချောင်းထဲတွင် ဦးမျိုးရဲ့လိင်တံအချောင်းကြီးက အာချောင်ထိတောင် လာထောက်မိလို့နေပုံရသည်။ ဒါပေမယ့် ခေါင်းကို အတင်းဖိထားတာကြောင့် မလှုပ်နိုင်ဘဲရှိတော့သည်။ ဦးမျိုးက ရတီ့ခေါင်းက ဆံပင်အုံကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးပစ်တာကြောင့် ဦးရေဖျားများပင် နာကျင်လို့နေလေပြီ။
"အင့် အားးး ကောင်းလိုက်တာ ဖာသည်မလေး မြတ်နိုးဝေရယ်"
ခိုင်ရတီပါးစပ်ထဲမှ ဦးမျိုးလိင်တံက မထွက်သေးပေ၊ သို့သော် အတင်းဖိထားသောလက်များကို ဦးမျိုးက လွှတ်ပေးလိုက်တာကြောင့် အသက်ရှူတော့ ချောင်သွားသည်။ ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ထဲမှလရည်များ စီးကျလို့နေသည်။ ထိုစီးကျနေသော လရည်များသည် ကြာကြာပင် ကျခွင့်မရ ဦးမျိုးက သူ့လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်ပြီး ခိုင်ရတီမျက်နှာကို လရည်များဖြင့် လိမ်းကျံပေးသည်။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ညှီစို့စို့ လရည်အနံ့များ ထုန်မွှန်းလျက်။
ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ကို မျက်နှာလဲ သစ်ခွင့်မပေးတဲ့အပြင် သူ့လိင်တံ ပြန်မတောင်လာမချင်း ကပြရမယ်ဆိုလို့ ခိုင်ရတီ မကတတ်ကတတ်လေးနဲ့ ကပြ အသုံးတော်ခံရသည်။
"ဖာသည်မလေး နင် ကပြတာက သိပ်မမိုက်ဘူး။ ဒီမှာ ကြည့်အုန်း ပိုတောင်ပျော့သွားသလိုဘဲ"
"ဒီလိုလုပ် ဖုန်းထဲမှာတုန်းကလိုဘဲ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေပြောကွာ ပိုကြမ်းကြမ်းလေးပြောနော်၊ ဒါမှ နင့်ကို နောက်တစ်ချီ ထပ်ပြုစုနိုင်မှာ"
ခိုင်ရတီလေး စိတ်ကို သေချာပြင်ဆင်လိုက်ပြီး ဦးမျိုးရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ နဂိုကလဲ slave စိတ်အခံရှိသူမို့တာ အခုလိုမျိုးတွေ လုပ်နေနိုင်တာ၊ သာမာန်မိန်းခလေးမျိုးသာဆို အခုလို လုပ်နိုင်ဖို့ မလွယ်လှဘူး။
"ကျွန်မ မြတ်နိုးဝေက ဖာသည်မပါရှင်"
တခွန်းပြောပြီး ဦမျိုးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းလေးဝင်ကာ လိင်တံကို နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။
"ကျွန်မ မြတ်နိုးဝေက ဖာသည်မပါရှင်"
"ကျွန်မ မြတ်နိုးဝေက ဖာသည်မပါရှင်"
အခါ ၃၀ လောက် အကြာမှာ ဦးမျိုးရဲ့လိင်တံက သိသာစွာ တင်းလာတယ်။ ဒါကိုတောင် ဦးမျိုးက ကျေနပ်ပုံမပေါ်ဘူး။
"အေးအုန်း မြတ်နိုးဝေ နေရာမှာ နင့်နာမည်အရင်း ခိုင်ရတီကို ထည့်လိုက်၊ ပြီးတော့ နမ်းရုံမနမ်းနဲ့ နင့်လျှာပြားနဲ့ ယက်ချည်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ကျွန်မ ခိုင်ရတီဟာ ဖာသည်မပါရှင့်"
တခွန်းပြောပြီး ဦးမျိုးရဲ့လိင်တံကို လျှာပြားလိုက်နဲ့  အထက်အောက် ယက်ပေးလိုက်သည်။
နမ်းတာထက်စာရင် ယက်ပေးလိုက်တာက လျှင်မြန်စွာ ပိုမိုတင်းမာစေသည်။
အကြိမ် ၂၀ လောက် လုပ်ပေးပြီးချိန်မှာ ဦးမျိုးက လာဆိုပြီး မတ်တပ်ထခိုင်းလို့ ထလိုက်သည်။ အခန်းရဲ့ ပြတင်းပေါက်ရှိရာကို ခေါ်သွားပြီး ကာထားတဲ့လိုက်ကာကို ဖွင့်လိုက်သည်။ အပြင်မှာ လူအချို့ သစ်ပင်အောက်တွင် ကျားထိုးနေကြသည်။
"ကျွန်မ ခိုင်ရတီ ဖာသည်မသည် ကျွန်မသူငယ်ချင်းရဲ့အဖေ လီးကို အရမ်းကြိုက်ပါသည်" အဲ့လို ခေါ်နော်။ ကျယ်ကျယ်အော်၊ ဒါပေမယ့် လမ်းကလူတွေတော့ မကြားစေနဲ့ ကြားရင်တော့ ကိုယ့်ထိုက်နဲ့ကိုယ့်ကံဘဲ။
ခိုင်ရတီ့ရင်ခုန်သံတွေက တလျှပ်လျှပ်။ ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ကို မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး တချက်ချင်းလိုးသည်။ ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ကလဲ ဦးမျိုးအော်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းကို အပြင်လူတွေမကြားအောင် တိုးတိုးအော်သည်။ သိပေမယ့်လဲ ဦးမျိုးရဲ့ လိုးစောင့်မှု့က ပြင်းထန်လာပြီး
"ဖာသည်မ ကျယ်ကျယ်အော်စမ်း ကျယ်ကျယ်အော်စမ်း" ဆိုပြီး ခိုင်ရတီ့တင်ပါးတွေကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ အားပြင်းပြင်းရိုက်နှက်မှု့တွေကြောင့် ခိုင်ရတီလဲ သတိလက်လွှတ်ပြီး အသံကပိုကျယ်လို့သွားသည်။ ကျားထိုးနေတဲ့သူတွေလဲ အသံကြားသဖြင့် အသံလာရာကို စူးစမ်းကြည့်ကြသည်။ ပြတင်းပေါက်တွင် ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ်နဲ့ အသံစာစာလေးနဲ့ အော်နေတဲ့ ခိုင်ရတီ့ကို သူတို့ ဝိုင်းကြည့်နေကြည့်သည်။ မျက်နှာဘဲ အဓိကပေါ်သေးတာမို့ နောက်ထပ်ပေါ်လာမယ့် အစိတ်အပိုင်းတွေကို မျှော်လင့်နေပု့ရပြီး ကျားထိုးနေတာကိုပင် ရပ်ထားလိုက်ကြသည်။
ဦးမျိုးက နားနားကပ်ခါ အမိန့်သစ် ထပ်ပေးလိုက်သည်။
"ကျွန်မကို ကြည့်ကြပါ ကျွန်မ အလိုးခံနေတာပါရှင့်"
"ကျွန်မကို ကြည့်ကြပါ ကျွန်မ အလိုးခံနေတာပါရှင့်"
"ကျွန်မကို ကြည့်ကြပါ ကျွန်မ အလိုးခံနေတာပါရှင့်"
"ကောင်မလေးက ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ရဲတင်းလိုက်တာ။"
ကျားဝိုင်းက လူတွေက ပွဲကြည့်လိုကောင်းနေပြီ။ ဦးမျိုးကလဲ ထပ်မံရက်စက်ပြီ။ ခိုင်ရတီ့ကို အဖုတ်ထဲတွင်ပင် တစ်ချီထပ်ပြီးပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ကို ပြတင်းပေါက်မှာကပ်ပြီး လျှာအရှည်ကြီးထုတ်ပြီး အပြင်က လူတွေကို ကြည့်စေချင်လို့ ပြထားသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမျိုးက ခုံတစ်ခုယူလာပြီး ခိုင်ရတီ့ကို ခုံပေါ်တက်ခိုင်းသည်။
အောက်က ကျားထိုးက လူတွေတော့ ဘယ်လိုနေတယ်မသိ။ ခိုင်ရတီ့ကိုယ်တိုင်ကတော့ အတွေ့အကြုံအသစ်အဆန်းအတွက် အရမ်းရင်ခုန်မိသလို ကြောက်မိသည်။ ခံစားချက်တွေက ရှုပ်ထွေးနေသည်။ အရမ်းလြ ရှက်နေသည်။
ခုံပေါ်တက်လိုက်တာကြောင့် ကျားဝိုင်းကလူတွေ ခိုင်ရတီ့မျက်နှာကို မမြင်ကြရတော့ပေ၊ သို့သော် ရင်သားတစ်စုံကို မြင်နေရသည်။
"သူ့ကိုဆွဲနေတဲ့ဘဲက တော်တော်ကြမ်းတာဘဲကွ၊ နို့အုံကြီးက နီရဲနေတာဘဲ။
ဟုတ်ပါတယ်။ ဦးမျိုးက လက်နဲ့အတင်းဆွဲညှစ်ထားတာမျို့ ခိုင်ရတီ့နို့အုံကြီးက နီရဲလို့နေပါသည်။ လက်ရှိမှာတော့ လမ်းပေါ်က ကျားထိုးနေသူများကို အရှက်မရှိ နို့ပြထားရတဲ့ ဖာသည်မလေး ဖြစ်လို့နေပါပြီ။
"ဒီဘက်လှည့်"
ဦးမျိုးက စောနက ရှာလာတဲ့ ဘောပင်နဲ့ ခိုင်ရတီ့ရင်ဘတ်မှာ စာရေးပေးလိုက်တယ်။
"ကဲ ပြန်လှည့်ပြလိုက်အုန်း"
"ဖာသည်မ
ခိုင်ရတီ"
"ဟဲ့ရောင် ဘာရေးထားတာလဲ၊"
"ခဏလေးကွ ငါလဲ ဝေးနေတော့ မနဲဖတ်နေရတယ်။"
"ဖာသည်မ ခိုင်ရတီ ဆိုလားဘဲကွ"
"မိုက်တယ်ကွာ"
ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ကို ပြတင်းပေါက်ဘက်လှည့်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းသည်။ ကျားဝိုင်းကလူတွေကို ခိုင်ရတီ သူမအတွင်းပစ္စည်းကို အရှက်မရှိပြရပြီ။ ဦးမျိုးလိုးထားလို့နီနေတဲ့အဖုတ်လေးနဲ့ ညိုတိုတိုဖင်ပေါက်လေး။ ဖင်ကုန်းပြီး အရှက်ကုန်အောင်ပြထားရသည်။ အရှေ့ဘက်မှာလဲ ဦးမျိုးက သူ့ဂွေးကို ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ထားပြန်သေးသည်။ အချိန် ၃ နာရီလေးမှာပင် ခိုင်ရတီ့့ဘဝလေးက ရစရာမရှိတော့ပေ။
ဦးမျိုးက သုံးချီမြောက်ကို ထပ်မဆွဲတော့ဘဲ ပါးစပ်ထဲ တချီပြီးပြီးနောက် နားလိုက်သည်။ ပြန်ခါနီးကျ ရေချိုးကြတယ်။ ပါးစပ်မှာ ဆပ်ပြာကို ကိုက်ပြီး ဦးမျိုးကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်ပေးရသည်။ ပြီးနောက် ခိုင်ရတီ့နို့များဖြင့် ဦးမျိုးခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်ပြီး ချေးတွန်းပေးရသည်။
"ပြန်ခါနီး နင့်ကို လက်ဆောင်ပေးမယ်၊"
"ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟ"
ခိုင်ရတီ သိလိုက်ပါသည်။ စာတွေထဲကအတိုင်းဆို ဦးမျိုး သူမပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်တော့မယ်ဆိုတာ။ တခါမှ မသောက်ဖူးတာမို့ ငံကျိကျိအရည်တွေကို ထွေးထုတ်မိသည်။ ဦးမျိုးက အားပြင်းပြင်းနဲ့ ပါးကို လွှဲရိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည်။
"နင်က ငါပေးတဲ့ဆုကို သေချာ လက်မခံ‌ဘူးပေါ့၊ တွေ့မယ် နင်နဲ့ ငါနဲ့တွေ့မယ်"
ဦးမျိုးက လက်ကျန်သေးများဖြင့် ခိုင်ရတီ့မျက်နှာကို ပန်းပစ်သည်။ သေးစိုစိုဂွေးကိုလဲ ခိုင်ရတီ့ဆံပင်ဖြင့်သုတ်လိုက်သည်။
"နင် ရေမချိုးနဲ့တော့၊ နောက်ပြီး အတွင်းခံတွေမဝတ်နဲ့ အပေါ်အင်္ကျီနဲ့ထဘီဝတ်ပြီး ဒီတိုင်းပြန်မယ်။"
ခိုင်ရတီလဲ လွန်ဆန်လို့မရတာမို့ ပြောသမျှလက်ခံပြီး တည်းခိုခန်းက ထွက်လာခဲ့သည်။ ဦးမျိုးက တည်းခိုခန်းကထွက်ပြီးတော့ ခိုင်ရတီကို လက်ဆွဲပြီး ကျားထိုးနေတဲ့နေရာကို ခေါ်သွားသည်။
ကျားထိုးနေသူများက ခိုင်ရတီတို့ရောက်လာတာကို သတိပြုမိသွားပြီး ခိုင်ရတီ့ကို မျက်လုံးဆုံကြည့်နေကြသည်။
"ကျွန်မ နာမည်က ခိုင်ရတီပါရှင့်၊ ဦးမျိုးရဲ့ လိင်ကျွန်ပါ"
ခိုင်ရတီက ပြုံးပြုံးလေးနှင့် ဦးမျိုးသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ကျားဝိုင်းက အမျိုးသားတွေ မျက်လုံးအပြူးသား။ မျက်လုံးက ပြူးနေပါတယ်ဆိုမှ ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့အနောက်ကနေ ခိုင်ရတီ့ထဘီကို ဆွဲချည်ချလိုက်သည်။ ကြိုတင်ပြောထားပြီးသားမို့ ထဘီကိုလဲ ခိုင်ရတီ လျော့ရဲရဲဝတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲမလိုက်တော့ နို့နှစ်လုံးအောက်မှာ "ဖာသည်မ ခိုင်ရတီ" ဆိုတဲ့ ဘောပင်နဲ့ရေးထားတဲ့စာသားက ထင်းခနဲပေါ်လာတယ်။
"ကျွန်မ ဖာသည်မ ခိုင်ရတီ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကိုင်ကြည့်ကြပါရှင့်"
ဦးမျိုးက နားနားကပ်၍ အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
ထို့နောက် တည်းခိုခန်းပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းမြင်နေရသော လမ်းကြားက သစ်ပင်ကြီးအောက်တွင် ကျားကစားနေသူ သုံးယောက်ကို ခိုင်ရတီ စတင်အသုံးတော်ခံလေတော့သည် 

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း

အပိုင်း (၆)

ခိုင်ရတီ့ကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ လမ်းကြားထဲက ကျားထိုးသူတွေရဲ့ ကျားခုံအောက်ကိုဝင်ပြီး ကျားထိုးသူတွေ ထုတ်ပေးထားတဲ့ သူတို့ဂွေးတွေကို တလှည့်စီ စုပ်ပေးရတယ်။ ပါးစပ်က ဂွေးကိုစုပ်နေချိန် တယောက်ယောက်ရဲ့ခြေထောက်က ခိုင်ရတီ့အဖုတ်ကို ခြေချောင်းတွေနဲ့ စွပေးနေတယ်။ လမ်းကြားလေးက ချောင်ကျလို့ လူသွားလူလာမရှိပေမယ့်လဲ လမ်းသွားလမ်းလာတစ်ယောက်ယောက် ‌လာရင်ဆိုတဲ့စိတ်ကတော့ ဖြစ်နေတုန်းဘဲ။ ဒါပေမယ့်လဲ ခိုင်ရတီ့အတွက် ပိုမထူးခြားတော့ပါဘူး၊ အခုလဲ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ယောင်္ကျားကြီး သုံးယောက်ကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ပြုစုပေးနေရတာဘဲ မဟုတ်လား။ 

ခိုင်ရတီ ကျားထိုးနေသူသုံးယောက်လုံးကို တချီစီ ပြီးတဲ့အထိ ပြုစုပေးခဲ့ရတယ်။ သူတို့က ခိုင်ရတီ့ ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ အကြိုက်ကိုင်တွယ်ကြသေးတယ်။ ညနေဈေးပြန်ထွက်ရမှာဆိုတာကို သိနေတဲ့ ဦးမျိုးက ခိုင့ရတီ့ကို အချိန်မှီလေး ပြန်ခွင့်ပေးတယ်။ တော်သေးတာပေါ့ လမ်းကြားထဲမှာ ကျားထိုးသူသုံးယောက် လိုးတာကို မခံလိုက်ရပေလို့။ 

_________

‌ညနေဈေးမှာ မိုးနဲ့ပြန်ဆုံတော့ ရှိုးတို့ရှမ်းတန်းနဲ့ မိုးကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဝံ့ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒီနေ့ ခိုင်ရတီ ‌ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေက မိုးက ဘယ်သိလေရော့မလဲ။ ဒါပေမယ့်လဲ ဈေးသိမ်းတော့ မိုးနဲ့ဘဲ စကားတွေပြောပြီး စိတ်ဖြေခဲ့ရတာဘဲလေ။

မိန်းခလေးဟာ မိန်းခလေးပါဘဲ၊ ဘယ်လောက်ဘဲ ဒုက္ခရောက်နေနေ မိန်းခလေးချင်း စကားတွေပြောလိုက်ရတဲ့အခိုက်အတန့်မှာ စိတ်တွေပေါ့ပါးပြီး အိမ်မက်ဆိုးကြီးကို ခဏတာ မေ့ခွင့်ရလိုက်တာပါဘဲ။

_________

စိုးယောင်္ကျားက သီဟစိုးနဲ့ အသိတွေ၊ ဘယ်လိုသိလဲဆိုတော့ သီဟစိုးဆိုတဲ့ကောင်က အားနေလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို အိမ်လုပ်နေတဲ့ကောင်လေ၊ အဲ့တော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို အလုပ်စားပွဲလုပ်ထားတဲ့ စိုးယောင်္ကျားနဲ့ အပေါင်းအသင်းဖြစ်လာတာပေါ့။ စိုးယောင်္ကျား ကိုမင်းလွင်က သမိုင်း၊ ဘုရင့်နောင်၊ မာလာမြိုင်၊ အုတ်ကျင်း၊ လှိုင်ဘက်ခြမ်းထိ ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ အိမ်ခြံမြေပွဲစားလုပ်နေတာ။ သူ့မိန်းမ စိုးကတော့ အိမ်မှာဘဲ ယောက္ခမတွေနဲ့ အေးရာအေးကြောင်းပေါ့။ 

ယောင်္ကျားတွေကခက်တယ်၊ ဘယ်လောက် နှုတ်လုံတဲ့ ယောင်္ကျားဘဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းမကိုကျ နှုတ်မလုံနိုင်ဘဲ အပြည့်မဟုတ်တောင် တစွန်းတစ ပြောတတ်တဲ့အမျိုး။ ကိုမင်းလွင်က သူ့ယောက္ခထီးဖြစ်တဲ့ စိုးအဖေကို လှိုင်ဘက်က တည်းခိုခန်းကနေ ကောင်မလေးတစ်ယောက်၊ အဲ့ကောင်မလေးကလဲ တခြားသူမဟုတ်ဘဲ ခိုင်ရတီဆိုတဲ့ စိုးတို့အိမ်နားက ကောင်မလေး၊ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့အတူတူတွဲတွေ့တယ်ဆိုပြီး မင်းလွင်ပါးစပ်က ထွက်သွားတယ်။ 

မင်းလွင် ခိုင်ရတီနဲ့ ဦးမျိုးကို အတူတွဲတွေ့တယ်ဆိုတာဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒါ ဦးမျိုးနဲ့ခိုင်ရတီ ပထမဦးဆုံး ဆုံတွေ့တဲ့နေ့က။ အခုက ဦးမျိုးနဲ့ ခိုင်ရတီက တည်းခိုခန်းသွားတဲ့အဆင့်မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ ဒါကိုလဲ မင်းလွင်သိနေတာဘဲကို။ မင်းလွင် စကား ကျွံသွားပြီးမှ သူမှားသွားမှန်းသိပေမယ့် စိုးက မေးပြီလေ။ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ဘယ်လိုတွေ့တာလဲဆိုတော့။ မင်းလွင်လဲ ကြည့်ကြပ်ပြောရတာပေါ့။ အဲ့လိုမှ မဟုတ်ရင် သူပါ ပြဿနာတက်တော့မှာလေ။ အခု ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ကို တည်းခိုခန်းမှ ခေါ်မသွားတော့တာ။ 

_____________

ခွေးမြှီးလိုအမြှီးလေးကိုစအိုမှာတပ်ထားရပြီး ခွေးတစ်ကောင်လို ဟိုလူကခေါ်ရင်သွား ဒီလူကခေါ်ရင်သွားနဲ့ ဘဝက ခွေးစစ်စစ်။ အစာတောင် ခွေးလိုစားပြရတာ။ ဆိုက်ထဲက လူတွေအကုန်လုံးက ခိုင်ရတီ့ကို ခွေးမလေးလိုဘဲဆက်ဆံကြတယ်။ နေ့လယ်နေ့ခင်း ဈေးနားချိန်အချိန်တွေဟာ ခိုင်ရတီ ခွေးဖြစ်ရတဲ့အချိန်တွေပေါ့။ ဆိုက်ထဲမှာ အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်အပါအဝင်ဆို ၇ ယောက်လောက်ရှိတယ်။ ဆိုက်သေးလေးမို့တော်သေးတယ်။ အလုပ်သမားတွေက နေ့လယ်နေ့ခင်းအနားယူချိန်ကို ခိုင်ရတီနဲ့ကစားကြတယ်။ သဲတွေ၊ ကျောက်စလစ်တွေကို လုပ်အားခမရဘဲ သယ်ပိုးပေးရတယ်။ သူတို့စိတ်မကြည်ရင် ဝါယာကြိုးတွေနဲ့ ရိုက်တတ်တာမို့ အရှိုးရာတွေက နီနဲလို့နေတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်တော့ ယွန်းအိမ်က ဆေးလူးပေးတယ်။ မိုးကိုတော့ ယွန်းအိမ်နဲ့ဆော့ရင်းရတဲ့ဒဏ်ရာတွေပါလို့ ပြောထားတယ်။ 

ဆိုက်ထဲမှာ ခိုင်ရတီ့ကို ခေါ်တဲ့နာမည်က "ခွေးမ ခိုင်ရတီတဲ့"။ အလုပ်သမားထဲက ဘယ်သူသေးပေါက်ချင်နေလဲ၊ သေးပေါက်ချင်တဲ့သူနောက်ကိုလိုက်သွားပြီး ခိုင်ရတီက သေးခွက်ဖြစ်ပေးရတယ်။ သေးစိုစိစိဂွေးစိကို သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးရတယ်၊ ပြီးရင်တော့ အလုပ်ဆက်လုပ်ပေါ့။ ဦးမျိုးတောင် လက်ထောက်အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်ဖြစ်နေပြီလေ။ ဆိုက်ထဲကိုလာတဲ့ ကိုမင်းလွင်က ခိုင်ရတီ့အဖြစ်ကိုတွေ့သွားတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ဆိုက်ထဲမကြာမကြာလာဖြစ်သွားတယ်။ ဒီတိုက်ခန်းတွေရောင်းရဖို့ ကြို့ပွိုင့်နဲ့အရောင်းအဝယ်ကိစ္စကို မင်းလွင်က ကိုင်ထားတာလေ။ စိုးကတော့ သူနဲ့ သူ့ယောက္ခထိုး ဦးမျိုး အတူတူ ခိုင်ရတီဆိုတဲ့မိန်းခလေးနဲ့ လိင်ဆက်ဆံပျော်ပါးနေကြောင်းကို ထုတ်မပြောရဲဘူး။ ပြောရမယ့် ကိစ္စမျိုးမှမဟုတ်တာလေ။ ဒါတော့ သူသိပါတယ်။ သူပါးစပ်သရမ်းလို့ အခုတောင် စိုးက သူ့အဖေ ဦးမျိုးနဲ့ခိုင်ရတီ့ကိစ္စကို လိုက်စုံစမ်းနေပြီ။ ဒီကြားဆို ကြာကြာနေ သူလဲ မလွတ်လောက်ဘူး။ 

ခိုင်ရတီနဲ့နေရတာက စိတ်ကျေနပ်စေတယ် အိမ်က မိန်းမနဲ့နေရတာနဲ့မတူဘူး။ မင်းလွင် ခိုင်ရတီ့ကို ကခိုင်းတယ်။ ခွေးလို ပစ္စည်းပစ်ပြီး ပြန်ကောက်လာခိုင်းတယ်။ ခွေးလိုသေပန်းခိုင်းတယ်။ ခိုင်ရတီ့အပေါက်စုံကို သူ့လိင်တံနဲ့ လိင်ဆက်ဆံတယ်။

_______

အခုတော့ ဦးမျိုးအပါအဝင် လူဆယ်ယောက်ကျော်လောက်က ခိုင်ရတီ့ကို ဖာသည်မ တစ်ယောက်ထက်ကို နိမ့်ကျတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြုမူဆက်ဆံနေကြတယ်။ အကိုနဲ့ယောင်းမ အဆင်ပြေရင် ပြီးရောဆိုပြီး ခိုင်ရတီက ဦးမျိုးတို့ ပြုသမျှကို ကြိတ်မှိတ်ခံတယ်။ ဆိုက်ထဲကလူတွေက ခိုင်ရတီ့ကို ညဘက်ပါ သူတို့နဲ့နေချင်ကြတာ။ ခိုင်ရတီ့အနေနဲ့က ဘယ်လိုမှ ထွက်လို့မရကြောင်း တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောပြထားလို့သာ။ နံနက်ခင်း ဈေးကွဲချိန် ၁၀ ခွဲလောက်ကနေ နေ့လည် ၃ ‌နာရိလောက်ထိကို ခိုင်ရတီက အိမ်မှာမရှိဘဲ ဆိုက်ထဲ ခွေးကျွန်ဖာသည်မလေးအဖြစ်သွားနေဖြစ်သည်။ ဒီဘဝကို မကြိုက်ဘူးကြိုက်တယ်ဆိုတာထက် အရင်ထဲကရှိတဲ့စိတ်အခံနဲ့မို့ထင်တယ်။ သာယာမိတယ်။ သူ့ကို ခွေးမတစ်ကောင်၊ ဖာသည်မတစ်ယောက်၊ လိင်ကျွန်တစ်ယောက်လို ဆက်ဆံတဲ့အပေါ်မှာလဲ သာယာမိတယ်။ ယွန်းအိမ်နဲ့တောင် ညဘက်တွေ သိပ်မဆော့ဖြစ်ဘူး။ မိုးနဲ့လဲ သိပ်မဆော့ဖြစ်ဘူး။

_________________

ဦးမျိုးက သူ့အိမ်သူမပြန်ဘဲ ညဘက်တွေ ခိုင်ရတီ့အိမ်ကို ရောက်ရောက်လာတယ်။ ခိုင်ရတီ့ကို နေ့နေ့ညည ပိုင်စိုးချင်နေပုံဘဲ။ လွန်ဆန်မရတဲ့ဘဝကို ဦးမျိုးပြုသမျှနုရတယ်။ ဦးမျိုးလာရောက်လာနဲ့ ခိုင်ရတီအသံမထွက်အောင် ခိုင်ရတီ့အတွင်းခံနဲ့ ပါးစပ်ထဲစို့ထားတယ်။ အဲ့အတွင်းခံကလဲ ခိုင်ရတီ တနေ့လုံးဈေးရောင်းချိန်မှာ ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံ။ ခိုင်ရတီ တနေကုန်လုံး ဝတ်ထားရုံမကဘူး သေးပေါက်ပြီးတိုင်းလဲ ရေမသုံးဘဲ အတွင်းခံနဲ့ဘဲ သုတ်ထားရတာ။ ဒါ ဦးမျိုးစေခိုင်းချက်တွေဘဲလေ။ ဘယ်လောက်တောင် ညစ်ပတ်နေလိမ့်မလဲတွေးသာကြည့်တော့။ 

ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့အခန်းထဲမှာ ခိုင်ရတီ့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးတယ်။ အနည်းဆုံး သုံးပေါက်သုံးချီဘဲ။ ပြီးရင် ခိုင်ရတီ့့ပါးစပ်က အတွင်းခံကိုဖယ်ပြီး ပါးစပ်၊ ဖင်၊ အဖုတ် တစ်ခုခုထဲကို ဂွေးစိပ်ပြီးအိပ်တယ်။ ခိုင်ရတီလဲ မောမောနဲ့အိပ်သွားတာပါဘဲ။ 

ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီတစ်ယောက်ထဲကို နှိပ်စက်ရတာ အားမရသေးဘဲ။ ယွန်းအိမ်ကိုပါ မျက်စောင်းထိုးလာတယ်။ အဲ့ဒါကို ခိုင်ရတီသိတယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲကို ခိုင်ရတီမသိတာ။ 

အဲ့နေ့ကလဲ ဦးမျိုးအမိန့်အတိုင်း ယွန်းအိမ်ကိုခေါ်ပြီး ယွန်းအိမ်နဲ့ ကစားလိုက်တယ်။ ဦးမျိုးက အပေါက်တစ်ခုကနေ ချောင်းကြည့်နေတယ်။ ယွန်းအိမ်နဲ့ ခိုင်ရတီကစားနေချိန်မှာ ဦးမျိုးဖုန်းက ဖုန်းလာတယ်။ တော်သေးတယ် ဖုန်းကိုအသံပိတ်ထားလို့။ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လို့ ဆိုက်ထဲလာခဲ့ပါတဲ့။ အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်က လှမ်းခေါ်တယ်။ ဦးမျိုးလဲ ခိုင်ရတီ့ကို ဘာမှလှမ်းပြောလို့မရတဲ့အခြေအနေမို့ ထားခဲ့ပြီး ဆိုက်သွားပြန်သွားတယ်။ ယွန်းအိမ်ထွက်သွားတော့ ခိုင်ရတီက ကြိုးတွေတန်းလန်းကြီးနဲ့ လည်ပင်းလဲအစ်နေတယ်။ ယွန်းအိမ်က သတိပြုမိသွားဟန်မတူဘူး။ ခိုင်ရတီ ဒီတခါလည်ပင်းကြိုးတွေနဲ့အစ်တာ တော်တော်လေး အစ်နေတယ်ဆိုတာကို။ ယွန်းအိမ် အိပ်ယာထဲရောက်ပြီးပြန်အိပ်ပျော်နေချိန်၊ ဦးမျိုးလဲ ဆိုက်ထဲပြန်ရောက်လောက်ချိန်မှာ ခိုင်ရတီဟာ အစ်နေတဲ့ကြိုးတွေကို ရုန်းရင်းရုန်းရင်း အစ်နေတာ နည်းနည်းလွတ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့လူတစ်ယောက် ခိုင်ရတီ့အခန်းထဲ အလျင်အမြန်ဝင်လာပြီး ကြိုးတွေနဲ့ ခိုင်ရတီလည်ပင်းကို ပိုအစ်အောင် ချည်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်ရတီကို ကြိုးအစ်ပြီးသတ်လိုက်တယ်။ သေနေတဲ့ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်တယ်။ သူ စိတ်ရှိသလောက်ရိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တံမြက်စည်းကိုယူပြီး တံမြက်စည်းအရိုးကို ခိုင်ရတီ့အဖုတ်ထဲအတင်းထိုးထည့်ပြီး

"ရွစမ်း ရွစမ်း ထပ်ရွပါအုန်း ထပ်ရွစမ်း"

ဆိုပြီး တံမြက်စည်းရိုးနဲ့အဖုတ်ထဲကို စိတ်ရှိလက်ရှိထိုးထည့်တယ်။ သေသွားတယ် မကြာသေးတဲ့ခိုင်ရတီ့အဖုတ်က သွေးတွေစီးကျလို့လာတယ်။ ‌စီးကျလာတဲ့အဖုတ်က သွေးတွေကို ခိုင်ရတီ့အတွင်းခံတစ်ခုနဲ့ သုတ်ပေးတယ်။ ခိုင်ရတီ့ကို သူ တစ်ညလုံး နှိပ်စက်တယ်။ ပြီးနောက် နံနက်မိုးလင်းခါနီးမှ သူ ယွန်းအိမ်အခန်းကိုသွားပြီး ခိုင်ရတီ သေနေကြောင်းကို အသိပေးခဲ့တယ်။ ယွန်းအိမ်ကို သွားမနိုးခင်လေးမှာ သူဝတ်ဆင်ထားတဲ့ လက်အိတ် ခြေအိတ်တွေကို ခိုင်ရတီအိမ်ပြင်ထွက်ပြီးအရင်ထွက်ချွတ်ပြီး သူ့အိမ်ဘက် ပို့ခဲ့သေးတယ်။ သူ့ဈေးဗန်းကိုလဲ ယူရင်းပေါ့။

ဆက်ရန်

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း
အပိုင်း (၇)

သနားစရာ ခိုင်ရတီ့ဘဝလေးဟာ ဒီလိုနဲ့ဇာတ်သိမ်းသွားပါတယ်။
အဖေနဲ့ဖောက်ပြန်ရကောင်းမလားဆိုပြီး အကွက်ကျကျ စီစဉ်ပြီး သတ်ခဲ့တဲ့ မိုး ကတော့ ဒီအမှုကနေ ကွင်းလုံးကျွတ်လွတ်သွားခဲ့ပါတယ်။
ခိုင်ရတီနဲ့သူမအဖေရဲ့သတင်းကို အမစိုးဆီက ကြားကတည်းက မယုံချင်သော်လည်း ခိုင်ရတီ့ကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာပါ။ ခိုင်ရတီခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ အရှိုးရာတွေ ပိုများလာတာကိုလဲ မိုးသတိထားမိတယ်။ နောက်ပြီး ညနေဈေးခင်းတိုင်း ပင်ပန်းနွမ်းလျှနေတဲ့ခိုင်ရတီ့ရဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဋာန်၊ ခိုင်ရတီ့ကိုယ်ပေါ်ကရတဲ့ ညှီစိုစိုအနံ့။ အဲ့အနံ့က ဘာအနံ့မှန်း မိုး သေချာမသိပါဘူး။ အမှန်က အဲ့အနံ့က ဆိုက်ထဲကလူတွေ ဝိုင်းပြီး သုတ်လိမ်းပေးလိုက်တဲ့ လရည်နံ့တွေပါ။ ခိုင်ရတီ့ ပြန်ခါနီးတိုင်း ဆိုက်ထဲရှိ လူကုန်က လရည်တိုက်ပြီးမှ ပြန်ရတာ။ ဈေးထွက်ဖို့ အချိန်နောက်မကျအောင် လက်နှစ်ဖက်က နှစ်ယောက်ကို ဂွေးထုပေးပြီး ပါးစပ်ကလဲ တစ်ယောက်ကို ကြမ်းကြမ်းစုပ်ပေး။ လက်နဲ့ထုပေးနေတဲ့သူထဲက လရည်အရင်ထွက်သွားရင် ခိုင်ရတီ့မျက်နှာကို ပန်းသွားတာ။ ပြီးရင် လရည်တွေနဲ့ပေနေတဲ့လိင်တံကို ခိုင်ရတီ့မျက်နှာကို စိမ်ပြေနပြေသုတ်ကြသေးတာ။ ပါးစပ်ထဲပြီးရင်တော့ စုပ်ပြီးမျိုချရုံဘဲမို့ ခိုင်ရတီက အားလုံးကို ပါးစပ်ထဲဘဲ ပြီးစေချင်မိတယ်။
မိုး ခိုင်ရတီနောက်ကို တိတ်တိတ်လေး လိုက်သွားတော့ မိုး အဖေအလုပ်လုပ်တဲ့ဆိုက်ကို သွားမှန်းသိသွားတယ်။ အဝေးကဘဲ လှမ်းမြင်နေရတာလေ၊ ဆိုက်နားကို မိုးက ကပ်သွားလို့မှ မဖြစ်တာ။ ခိုင်ရတီက အဝတ်အစားအနွမ်းတွေဝတ်ပြီး အုတ်သဲကျောက်တွေ သယ်နေတာလဲ မိုး လှမ်းမြင်နေရတယ်။ ပိုထူးဆန်းတာက ကိုမင်းလွင်၊ ဟုတ်ပါတယ်။ အမစိုးရဲ့ယောင်္ကျား ကိုမင်းလွင်ကလဲ မိုးအဖေရဲ့ဆိုက်ထဲကို အဝင်အထွက်ရှိတယ်။ မိုးက ဖြည့်တွေးနေမိသေးတာ၊ ခိုင်ရတီက ငွေလိုလို့ အဖေတို့နဲ့အလုပ်အတူတူလာလုပ်နေတာ ဖြစ်နေလေမလား။ မိုး သူမရင်ထဲက အတွေးအဖြေမှန်ကို သူမအရမ်းသိချင်နေပြီ။ မှန်ကန်တဲ့အဖြေတစ်ခုကို လိုချင်တယ်၊ အဲ့တော့ ဆိုက်ထဲမှာ ခိုင်ရတီ ဝင်သွားပြီး ပျောက်နေတဲ့အချိန်တွေ ဘာလုပ်နေလဲကို သိရဖို့ မိုး ကြံရတော့တာပေါ့။
စုံထောက်ဝတ္ထုတွေဖတ်ထားတဲ့မိုးဟာ စာအုပ်တွေထဲကအတိုင်း‌ ထောက်လှမ်းရေးစဖို့ သူမကိုယ် သူမ သူတောင်းစားပုံစံပြင်ဆင်လိုက်တယ်။ ဆိုက်ရှေ့ကနေ သူတောင်းစားပုံစံနဲ့ဖြတ်လျှောက်တယ်။ သူတောင်းစားတောင် မိန်းခလေးသူတောင်းစားပုံစံမဟုတ်ဘဲ ယောင်္ကျားလေးသူတောင်းစားပုံစံပြင်ဆင်ထားတာကြောင့် ဆိုက်ထဲက လူတွေက သူ့ကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ဘဲ။ ဘေးခြံအလွတ်ကနေ ဆိုက်ထဲကို တိတ်တိတ်လေးခိုးဝင်တယ်။ ထင်သလောက်မလွတ်ဘူး၊ ခြံအလွတ်ကနေ ဆိုက်ထဲဘက်ရောက်ဖို့ကို တော်တော်အားစိုက်လိုက်ရတယ်။ မိုး ကိုယ်ဘာသာ စုပ်သတ်မိတယ်။ စာအုပ်ထဲကလောက် အပြင်မှာ မလွယ်ပါလားလို့။
ဆိုက်နားရောက်တော့ ဘာက စရှာရမလဲတွေးနေတုန်း၊ "ဖောင်း" ဆိုတဲ့ အသားကို လက်ဝါးနဲ့ရိုက်လိုက်သံကြားတာကြောင့် အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ ကိုမင်းလွင်က ခိုင်ရတီ့ပါးကိုချလိုက်တဲ့အသံဘဲ။ ပါးစပ်ပြီးတော့ မင်းလွင်က သူ့လက်ထဲက ပန်းကန်ပြားကို အဝေးကိုပစ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ရတီက အဝေးရောက်သွားတဲ့ပန်းကန်ပြားကို အပြေးလေးလိုက်ဖမ်းတယ်။ ခိုင်ရတီ့ကိုယ်ပေါ်အဝတ်တစမရှိ၊ ဖင်မှာလဲ အမြှီးလိုအရာတစ်ခုနဲ့။ ခိုင်ရတီ့ကိုမြင်ရတာ ခွေးမလေးကိုမြင်ရသလိုဘဲ။ မိုးကြည့်ရင်း မျက်လုံးပြူးနေပြီ။ ကိုမင်းလွင်အနားကို လူတစ်ယောက်ရောက်လာတယ်။ အဲ့လူနဲ့ ကိုမင်းလွင် စကားတွေပြောနေတယ်၊ ပြောနေရင်း ပန်းကန်ပြားကိုလဲ ပစ်ပစ်ပြီး ကိုမင်းလွင်က ဆော့နေတယ်။ ခိုင်ရတီ့ကို နည်းနည်းမှ အနားပေးချင်ပုံမပေါ်။ စကားလာပြောတဲ့ထွက်သွားတော့ ကိုမင်းလွင်က ပန်းကန်ပြားပါးစပ်မှာကိုက်ထားတဲ့ ခွေးမလေးတစ်ဖြစ်လဲ ခိုင်ရတီ့ကို သူ့ဘောင်းဘီဇစ်နေရာကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ ခိုင်ရတီလဲ အလိုက်သတိ ပန်းကန်ပြားကို ပါးစပ်ကချပြီး ကိုမင်းလွင် ဘောင်းဘီဇစ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီခံနေတာကြောင့် လိင်တံက တန်းမထွက်လာ။ "ဖြောင်း" သူ့ဘာသာအောက်ခံဘောင်းဘီခံနေလို့ လိင်တံတန်းမထွက်လာတာကို ခိုင်ရတီ့ကို အပြစ်ဖို့ပြီး ပါးကိုထပ်ရိုက်ချပြန်တယ်။ ပြီးနောက် သူ့ဘာသာ ချိတ်ဖြုတ် အောက်ချဘောင်းဘီ လျှောချပြီး ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ကပေးတဲ့အရသာကို ခံနေသည်။ ကိုမင်းလွင် အရသာခံနေချိန် မိုးအမေက အနားရောက်လာပြီး ဆတ်ခနဲဆို ခိုင်ရတီ ဖင်ထဲထည့်ထားတဲ့အမြှီးကိုဆွဲနုတ်ပြီး သူ့လိင်တံကို ခိုင်ရတီ့စအိုပေါက်ထဲ တန်းထိုးထည့်သည်။ ယောက္ခထီးနဲ့သမက်ရဲ့သာယာနေမှုကြီးကို မိုး မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်နေရသည်။
"မင်းလွင် မင်းပြီးတော့မှာလား"
"ပြီးခါနီးပြီးအဖေ"
"အေး ငါတို့ပြိုင်တူပြီးကြရအောင်"
"ဟုတ်ကဲ့အဖေ"
ကိုမင်းလွင်ပြီးသွားတယ်ထင်တယ်။ ခိုင်ရတီတစ်ခုခုကို မြိုချလိုက်တာ မိုးလှမ်းတွေ့ရတယ်။ မိုးလဲ ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲကို ကြည့်နေမိတယ်။ ခိုင်ရတီက ထွက်ပြေးဖို့ ရုန်းကန်ဖို့အစီအစဉ်ရှိပုံမပေါ်ဘူး။ သူမ သာယာနေတာဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ မိုး ထင်မှတ်လိုက်တယ်။ မိုးထင်လဲ ထင်ချင်စရာလေး ခိုင်ရတီက ပြုံးပြီးကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခိုင်းသမျှလုပ်နေတာကို။ ဒါပေမယ့် မိုးမသိတာက ခိုင်ရတီက အခုလို မပြုံးဘဲနေခဲ့မိလို့ ရေပုံးထဲခေါင်းနစ်ပြီး ဖင်လိုးခံခဲ့ရတာတွေ၊ ဘိလပ်မြေဖျော်တဲ့အုန်းမွှေးလုံးထဲ အတင်းဝင်ခိုင်းပြီး ထည့်လှည့်ခံရတာတွေ၊ အဖုတ်မွှေးတစ်မွှေးချင်းစီနုတ်ပြီး "ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်" လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောခဲ့ရတာတွေ ဒါတွေကို မိုးမှ မမြင်တွေ့ခဲ့တာ။ အခုတော့ အသားကျနေတဲ့ ခိုင်ရတီဟာ မိုးအမြင်မှာ တဏှာရူးမလေးပါဘဲ။ အထန်မလေးပေါ့။ အဲနေ့က ခိုင်ရတီ ဆိုက်ထဲက ယောင်္ကျားပေါင်းစုံနဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာ လရည်သောက်တာတွေကို မိုးမျက်ဝါးထင်ထင်မြင်ခဲ့ရတယ်။ ခိုင်ရတီပြန်သွားတော့ မိုး‌ နောက်ကနေ တိတ်တိတ်လေး လိုက်သွားတယ်။ လှမ်းတော့မခေါ်မိဘူး။
ခိုင်ရတီ ဘာလို့ အဲ့လိုသွားနေနေတာလဲကို မိုးသိချင်နေမိတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အဲ့နေ့ညက အဖေအိမ်ပြန်လာတယ်။ မပြန်လာတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အဖေ ပြန်လာတော့ စည်ဖြိုးနဲ့သုသုက ပျော်နေကြတယ်။ အမှန်က သူတို့မသိတာက သူတို့အဖေက အိမ်ပြန်လာတာမဟုတ်ဘူး၊ ခိုင်ရတီ့ဆီလာတာ၊ အလာလမ်းမှာ မိုးအမေ သူ့မိန်းမနဲ့သူတွေ့ပြီး အိမ်ပြန်လာသလိုလုပ်လိုက်တာ။ ခိုင်ရတီလို ငယ်ငယ်ချောချောနဲ့ အသက်အရွယ်ရနေတဲ့ သူ့မိန်းမဆို ခိုင်ရတီ့ဘဲ သူရွေးတော့မှာပေါ့။ ပြီးတော့ ခိုင်ရတီက သူသေဆိုသေရှင်ဆိုရှင်။ ရှေ့ရက်လာတုန်းက ခိုင်ရတီအိမ်တန်းရောက်သွားတယ်။  ပြီးတော့ ညဘက်ကြီး ခိုင်ရတီ့ကို အိမ်ထဲကနေ ခေါ်ထုတ်ပြီး ဦးမျိုးက သူ့အိမ်နားခေါ်သွားတယ်။ အိမ်ချင်းက နီးနီးလေးဘဲလေ။
ဦးမျိုးကဖုန်းကနာရီကို တချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အချိန်က ၁၁ ကျော်လေး။
"လာ ဒီအချိန်က ကွတ်တိဘဲ"
ဦးမျိုးက ခိုင်ရတီ့ကို လက်ဆွဲပြီး သူ့အိမ်အောက်ထဲကို အတူတူ လိုက်ဝင်ခိုင်းတယ်။ အိမ်အောက်က ပုပုလေး မနဲတိုးဝင်ရတယ်။ အထဲအောက်တော့ နည်းနည်းမြင့်သွားတယ်။ အိမ်ပေါ်မှာ အငယ်နှစ်ယောက် သုသုနှင့်စည်ဖြိုး ဆော့နေကြတုန်းဘဲ။ မိုးနှင့်သူအမေက နံနက်ဈေးထွက်ဖို့ မိုးအတွက် ဝိုင်းပြင်ပေးနေတယ်။
ခိုင်ရတီ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတာ။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအိမ်အောက်ကို သူငယ်ချင်းအဖေနဲ့အတူတူရောက်နေတာလေ။ အခုဆို အိမ်အောက်မှာတင် အင်္ကျီနှင့်ထဘီကို ခက်ခက်ခဲခဲချွတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေပြီ။
ဦးမျိုးက လာဆိုပြီး ထပ်ခေါ်လို့ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ဦးမျိုးတို့ အိမ်အောက်မှာ တရွေ့ရွေ့သွားနေရတယ်။ နှာခေါင်းထဲ သေးနံ့က တော်တော်ပြင်းပြင်းဝင်လာတယ်။ ကိုမျိုးက လှဲလိုက်ဆိုလို့ စိုစွတ်စွတ်နှင့် သေးနံ့တွေ မွှန်နေတဲ့ မြေပြင်မှာ လှဲလိုက်တယ်။ ဦးမျိုးက သူ့လက်နဲ့ ခိုင်ရတိ့အဖုတ်ကို ကလိနေတယ်။ အိမ်အပေါ်မှာ မီးတွေမှိတ်သွားပြီ။ နောက်ဖေးပေါက်ကို မိုးအမေက လာပိတ်ရင်း နောက်ဖေးကြမ်းပြင်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဟနေတဲ့ကြမ်းကြားထဲကို သေးပေါက်ချလိုက်သည်။ သေးများက ခိုင်ရတီ့မျက်နှာတည့်တည့်ကို ပက်ဖြန်းလို့ပေးနေပါသည်။
"သုသုနဲ့စည်ဖြိုး ရှူးပေါက်ပြီးပြီလား"
"မပေါက်ရသေးရင်လာပေါက်"
ခလေးနှစ်ယောက်ရောက်လာပြီး ‌မိုးအမေပေါက်ထားတဲ့နေရာမှာပင် ပေါက်ကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ အောက်က ခိုင်ရတီက ပါးစပ်ကြီးဟလျက်။ ဦးမျိုးရဲ့အမိန်‌့လေ။ ခလေးတွေ သေးပေါက်ပြီးထွက်သွားတော့ မိုးသေးလာပေါက်သည်။ မိုးကသေးပေါက်နေရင်း ကြမ်းကြားထဲတံထွေးထွေးလိုက်သည်။ ခိုင်ရတီ့ပါးစပ်ထဲကို တန်းနေတာဘဲ။ ပြီးနောက်မိုးက သေးပေါက်ထားတဲ့နေရာကို ရေသွားယူပြီး ရေနဲ့လောင်းတယ်။ အောက်မှာရောက်နေတဲ့ ခိုင်ရတီ့ကို ရေချိုးပေးနေသလိုဘဲ။ ဦးမျိုးတောင် ရှောင်နေရဲ့ကြားက ရေစင်သွားသေးတယ်။
တရွေ့ရွေ့နဲ့မိုးတို့အိမ်အောက်ကနေ အိမ်နောက်ဖေးဘက်က ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ဦးမျိုးရော ခိုင်ရတီပါ ညစ်ပတ်နေပြီမို့ ခိုင်ရတီတို့အိမ်မှာပင် ရေချိုးလိုက်ကြသည်။
ဦးမျိုးကပြောသည်။ နောက်ရက်တွေလဲ အခုလို အမြဲလုပ်မယ်တဲ့။ သူ့မိသားစုရဲ့သေးကို နေ့တိုင်းသောက်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့သဘောပင်။ နောက်တခေါက်တွေကျ အပေါ်ကကျလာတဲ့သေးတွေ အလေအလွင့်မရှိအောင်ဆိုပြီး ဦးမျိုးက အုန်းမုန့်ခွက်ခွံတစ်ခုကို အောက်ဘက်ကို အပေါက်ဖောက်ပြီး ပါးစပ်နားတေ့ထားဖို့ပေးတယ်။ ခိုင်ရတီ အသတ်မခံရသေးခင် ရှေ့ညကထိ ဦးမျိုးတို့မိသားစု သေးပေါက်တဲ့နေရာမှာ ညစဉ်သေးသွားသောက်နေရသည်။ ဒါကို အိမ်ပေါ်က လူတွေကတော့ ဘယ်သိလိမ့်မလဲ။ 

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း

အပိုင်း (၈)

ခိုင်ရတီဟာ အသတ်မခံရခင်နေ့ရက်တွေကို ပင်ပန်းကြီးစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။ မိုးကလဲ ခိုင်ရတီ ဦးမျိုးတို့ ဆိုက်ထဲကို သွားချိန်ဆို နောက်က မသိမသာ ပုံဖျက်ပြီး လာချောင်းသည်။ ခိုင်ရတီရဲ့ငရဲခန်းကို သူမရဲ့အာ‌သာဖြေခန်းလို့ သဘောထားပြီး ပုန်းကွယ်ပြီး ခိုင်ရတီ နှိပ်စက်ခံနေရတာကို ကြည့်ပြီး အာသာဖြေသည်။ 

ဦးမျိုး၊ ကိုမင်းလွင်၊ ဆိုက်‌ထဲက အလုပ်သမားတွေ အားလုံးက ခိုင်ရတီ့ကို နေ့စဉ်ရက်ဆက် အနိုင်ကျင့် အကြမ်းဖက်နေကြသည်။ ထို လိင်အကြမ်းဖက်ခံရမှုအပေါ် ခိုင်ရတီ နာကျင်ရသည်လဲရှိသည်၊ ကျေနပ်ရသည်တွေလဲရှိသည်၊ သာယာမိသည်တွေလဲရှိသည်၊ ဝမ်းနည်းရတာတွေလဲရှိသည်။ 

ညဘက်ဆို မိုးတို့မိသားစုတစ်စုလုံးရဲ့ ကြမ်းကြားက သေးပေါက်ချတဲ့နေရာမှာ အုန်းမုန့်ခွက်ကို ဒီဇိုင်းဖော်ထားတဲ့ ခွက်လေးနဲ့ ညစဉ်ညတိုင်းလဲ သေးသောက်ရသည်။ 

ဦးမျိုးက တခါတရံ မိုးတို့အိမ်သာထဲကိုပါ ခေါ်သွားပြီး အိမ်သာပိုက်ကို လျှာနဲ့ယက်ခိုင်းပြီး သူက ခိုင်ရတီ့ရဲ့စအိုပေါက် ဒါမှမဟုတ် အဖုတ်ကို လိင်ဆက်ဆံ‌သည်။ အိမ်သာထဲရှိနေတဲ့ ချီးဖတ်အစအနတွေကိုတောင် ယက်မိသည်။ ခိုင်ရတီ့ဘဝက လူစင်စစ်ဆိုပေမယ့် လူဟုပင် မသတ်မှတ်တော့တဲ့သူတွေ လက်ထဲမှာ ငရဲကျနေရသည်။ အခုလို အသတ်ခံလိုက်ရတာကဘဲ သူမရဲ့ လွတ်မြောက်ခြင်းလိုပင်။ 

__________________

မိုးက ခိုင်ရတီ့ကို သတ်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ အအိပ်အစားမမှန်တော့ဘူး။ ညတိုင်းလဲ အိမ်မက်ထဲ ခိုင်ရတီ့ပုံရိပ်တွေက ကြီးစိုးနေတယ်။ သူမပုံပျက်ယွင်းနေတာကို ဘယ်သူမှ သတိမထားမိကြဘူး။ ချစ်ရတဲ့သူငယ်ချင်းသေသွားလို့ ဝမ်းနည်းနေတယ်ဘဲ ထင်နေကြတယ်။ အမှန်တော့ မိုး ကိုယ်တိုင်လဲ ဝေသနာတစ်ခုကို စတင်ခံစားနေရပြီဖြစ်သည်။ 

အရာရာကို ကြိတ်မှတ်ခံစားပြီးနောက် မိုး ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တယ်။ သူမပျောက်သွားတဲ့ကိစ္စကလဲ ခိုင်ရတီ သေတုန်းကအတိုင်းပင်  သီဟစိုးတို့ အနီးအနား ရပ်ကွက်တွေထိ သတင်းက ကျော်ကြားခဲ့တယ်။ 

သီဟစိုးက ခိုင်ရတီ့အမှုသတင်းကို နားစွင့်ရင်းမှ ကိုမင်းလွင်က ခိုင်ရတီ့အမယောင်္ကျားဆိုတာ သတိရတယ်။ အရင်ကတော့ ဒီလိုဘဲ ခင်နေကြတာ ထူးထူးခြားခြား သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ ကံကြမ္မာကြီးကလဲဆန်းကျယ်လွန်းတယ်။ သီဟစိုးချစ်ရတဲ့ ခိုင်ရတီသေသွားပြီးခါမှ ခိုင်ရတီ့ရဲ့မသေခင် ခံစားသွားခဲ့ရတဲ့ ငရဲခန်းတွေထဲက ဆိုက်ထဲက ငရဲခန်းကို သီဟစိုး သိလိုက်ရတယ်။ 

အဲ့နေ့က ကိုမင်းလွင် မူးနေတယ်။ မူးတာမှ လူမှန်းတောင်မသိ။ အတူတူ ဆိုင်ထိုင်နေတာက သီဟစိုးတို့နဲ့။ တခြားကောင်တွေလဲ ပလပ်တွေက ကျွတ်နေလို့ အိမ်မပြန်ကြသေးဘဲ အတူပါလာတဲ့ထဲက တစ်ယောက်ရဲ့ အိမ် အခန်းလွတ်မှာ ‌သွားစတည်းချနေလိုက်တယ်။ ညဘက်ကျ ကိုမင်းလွင်ကို သူ့မိန်းမစိုးက ဖုန်းခေါ်တယ်။ ဘယ်ကောင်မှ မနိုးဘူး၊ သီဟစိုးက နိုးလာတယ်။ နိုးလာတော့ ဖုန်းကို ယူလိုက်ပြီး နားငြီးတယ်ဆိုပြီး ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖုန်းကိုပြန်မချပေးဘဲ "ဒီဘဲကြီး ဟိုကားတွေရှိလား မသိဘူး" စိတ်ကလဲ ထန်နေတော့ ကြည့်ချင်နေတယ်လေ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကိုမင်းလွင် ဖုန်း password ကိုရမ်း နှိပ်လိုက်တာ။ သုံးခါလောက်ဖွင့်တော့မှန်ပြီး ပွင့်သွားတယ်။ အရင်ကလဲ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်အတူတူဆိုင်တာဆိုတော့ ကိုမင်းလွင်ရဲ့ ဖုန်း password ကို ရေးတေးတေး မှတ်မိနေတာ။ အခုတော့ သေချာသွားပြီပေါ့ ပွင့်သွားပြီလေ။ 

ဖုန်းထဲဟိုမွှေ ဒီမွှေအတော်ကြာ မွှေပြီးမှ ဖျောက်ထားတဲ့ app ကို တွေ့ပြီး ဖော်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထပ်တောင်းလာတဲ့ password ကိုလဲ ဖုန်း password ဘဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်မှန်ပြီး ပွင့်သွားတယ်။ ပွင့်သွားပြီး video တစ်ခုကို play လိုတာ သီဟစိုး အမူးပါပြေသွားတယ်။

"ကျွန်မနာမည် ခိုင်ရတီပါရှင့် ကိုမင်းလွင်ရဲ့ ဖာသည်မလေးပါ"

"ကျွန်မနာမည်ခိုင်ရတီပါရှင့် ဦးမျိုးပိုင်တဲ့ဖာသည်မလေးပါ"

"ကျွန်မနာမည်ခိုင်ရတီပါရှင့်.... ရဲ့ ဖာသည်မလေးပါ"

ကျွန်မနာမည်ခိုင်ရတီပါရှင့်.... ရဲ့ ဖာသည်မလေးပါ"

လူတစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့နာမည်ကို ရွတ်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ထိုင်ထလုပ်နေတဲ့ ခိုင်ရတီ။ သီဟစိုးချစ်ရသူလေး။ 

ကျယ်နေတဲ့အသံကို‌တိုးဖို့တောင် သီဟစိုးသတိမရနိုင်ဘူး တွေ့လိုက်ရတဲ့မူဗီကြောငါ့ စွံအလို့နေတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ အသိစိတ်အမြန်ဝင်ပြီး ဖုန်းထဲရှိသမျှ video အားလုံးကို သူ့ဖုန်းထဲ ပြောင်းထည့်နိုင်ဖို့ နည်းလမ်းကို အပြေးအလွှားစဉ်းစားလိုက်တယ်။ 

Lock app ထဲက video တွေကို gallery ထည့်ရွေ့တယ်။ Gallery ထဲကဟာကို zapya နဲ့ သူ့ဖုန်းရွေ့တယ်။ History တွေဖျက်တယ်။ ပြီးတော့ lock app ထဲ video တွေ ပြန်ထည့်တယ်။ Gallery ထဲကဖျက်တယ်။ Trash ထဲလဲ ထပ်ဖျက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ အမူးပြေနေပြီ သူ့ဖုန်းကို သူသေချာကိုင်ပြီး ဟန်မပျက်ပြန်နေလိုက်တယ်။ သူ ကူးထားတဲ့ video တွေကို သူ အိမ်ရောက်မှ ကြည့်မယ်စိတ်ကူးထားတယ်။ လတ်တလောတော့ အိမ်သာထဲသွားပြီး စောနက video ထဲက ခိုင်ရတီ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ထိုင်ထလုပ်နေတာလေးကို ပြေးမြင်ပြီး သူဂွေးထုလိုက်တယ်။ ထုပြီးတော့မှ အသိစိတ်နည်းနည်းပြန်ဝင်လာတယ်။ သူ မှန်းပြီးထုလိုက်တဲ့ ခိုင်ရတီက သေပြီးသားလူတစ်ယောက်ဘဲဆိုတာကို။ 

ဆက်ရန်ရှိသေးသည်

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း

အပိုင်း (၉)

သီဟစိုး ညက ရထားတဲ့မူဗီတွေကိုကြည့်ဖို့ စိတ်က စောနေတယ်။ အိမ်သာထဲသွားကြည့်ရမလား။ ဘယ်သွားကြည့်ရမလဲ။ အိမ်မှာကလဲ လူမလစ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ရှိတဲ့ပိုက်ဆံလေးကိုင်၊ ဖုန်းလေးယူ၊ ဖုန်းအားသွင်းကြိုးလေးပါယူပြီး လှိုင်ဘက်ထိလမ်းလျှောက်ပြီး အဲ့က တည်းခိုခန်းမှာ အချိန်ပိုင်းငှားလိုက်တယ်။ သူရတဲ့အခန်းက ခိုင်ရတီ ပထမဦးဆုံး ဦးမျိုးနဲ့ နေခဲ့တဲ့အခန်း။ ပြတင်းပေါက်ကနေကြည့်လိုက်ရင် လမ်းကြားလေးထဲမှာ ကျားထိုး လေပစ်နေတဲ့ အမျိုးသားတွေကို တွေ့နေရတယ်။ 

သီဟစိုးလဲ အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ ကိုမင်းလွင်ဆီက ကူးယူလာတဲ့ မူဗီတွေကိုကြည့်လိုက်တယ်။ မူဗီတိုင်းမှာ ခိုင်ရတီက ခွေးမ ဖာသည်မ လိင်ကျွန်မလေးအဖြစ် အသုံးတော်ခံနေတာကို ကြည့်‌ရပြီး တစ်ယောက်ထဲ ဂွေးထုနေမိတာ မူဗီတစ်ခုပြီးရင် တချီပြီးပြီးသွားတဲ့အထိဘဲ။ အခန်းထဲ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ အသံကိုလဲ အဆုံးထိတင်ပြီးကြည့်တာပေါ့။ ခိုင်ရတီ့ကို သနားလဲ သနားတယ်။ သီဟစိုးစိတ်တွေလဲ ပိုထန်လာတယ်။ နှမျောမိတာလဲ အခါခါဘဲ။ 

ကြည့်ရင်းမူဗီတွေက မကုန်နိုင်ဘူး၊ သီဟစိုးက အထုများပြီး မောနေပြီ။ အဲ့ဒါနဲ့ ဖုန်းကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အခန်းတံခါးလာခေါက်တော့မှ အချိန်ပြည့်ပြီဖြစ်တာကြောင့် ပခန်းဆက်မယူတော့ဘဲ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ ‌ဗီဒီယိုတွေတော့ နောက်မှဘဲ ဆက်ကြည့်တော့မယ် စိတ်ကူးနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်က အခုချက်ချင်း‌ကို ကြည့်ချင်နေသေးတာ။ အခန်းခမရှိတော့လို့သာ။ လူကလဲ ပြိုင်းနေပြီလေ။ 

လုပ်စရာအလုပ်မရှိဘဲ အခန်းထဲ သံကြိုးနဲ့ဘဲနေနေရလို့ထင်တယ်၊ မိုးရဲ့ နဂိုအညိုရောင်အသားအရည်တောင် အဖြူဘက်သမ်းပြီး ကြည်လာတယ်။ အရင် ဈေးရောင်းနေရတုန်းကလိုမဟုတ်ဘူးလေ။ နေပူမမိ၊ လေပူမမိဘဲ၊ အဲယားကွန်းခန်းထဲမှာ နေနေရတာလေ။ ဇိမ်ကျကျနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်တော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ သံကြိုးတွေနဲ့ပေါ့။ 

ကိုမင်းလွင်က မမစိုးရဲ့ယောင်္ကျားဆိုပေမယ့် အခုတော့ မိုးရဲ့ သခင်ပေါ့။ မိုးကို ကိုမင်းလွင်က ကယ်ထားတာ။ ခိုင်ရတီ့ကို သတ်မိပြီးနောက်ပိုင်း မိုးစိတ်တွေ ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး။ ခိုင်ရတီကလဲ မိုးကို အမြဲခြောက်လှန့်နေတယ်။ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တာမို့ ခိုင်ရတီ့ကို မိုးမကြောက်ဘူး၊ မကြောက်ဘူးဆိုပေမယ့်လဲ ကြောက်တယ်။ 

တစ်ရက်တော့ မိုး ဈေးမထွက်ဘဲ နံနက်စောစော လှိုင်သာယာ-ဘုရင့်နောင် တံတားဘက် ထွက်လာခဲ့တယ်။ အပြေးလေ့ကျင့်သူတွေရှိပေမယ့် နည်းနည်းဘဲရှိတာပါ။ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ။ နံနက်ခင်းရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝမခံစားရတာ ကြာပြီမို့ တံတားပေါ်မှာ မိုး အတော်ကြာ လေညှင်းခံနေလိုက်တယ်။ လူအရိပ်အခြေကြည့်ပြီး ဖိနပ်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ တံတားဘောင်ပေါ်ကို တက်ဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။ တက်လဲ တက်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ပြောင်းသွားတယ်။ မတက်တော့ဘူး။ ဘေးက ကြည့်နေတဲ့ ခိုင်ရတီကပြောတယ်။ 

"ငကြောက်မ နင် တံတားပေါ်က ခုန်ချပြီး သတ်သေတော့မလို့လား"

"ငါ့ကို အဲ့လောက်တောင် ချစ်ရလား ကောင်မရယ်"

ခိုင်ရတီက ဘေးကနေ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့စနေတယ်။ 

မိုး သတ်လိုက်တာကို ခိုင်ရတီက စိတ်မဆိုးဘဲ မိုးကို ကျေးဇူးတွေတင်နေရှာတာ။ ဒါပေမယ့် လူသေက ကိုယ့်ဘေးအမြဲရှိနေတာကြီးက မိုးအတွက် စိတ်အဆင်မပြေဘူးလေ။ နောက်ပြီး လူသတ်မှု့ကို ကျူးလွန်မိထားတာမဟုတ်လား။ 

မိုး တံတားဘောင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ခိုင်ရတီ့ဘက်လှည့်ပြီး စကားပြောလိုက်တယ်။

"နင် သူတို့နဲ့ နေခဲ့ရတာပျော်လား"

ခိုင်ရတီ မျက်နှာညှိုးငယ်သွားတယ်။ မိန်းခလေးဘဲ ဘယ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ။ ကိုယ့်ချစ်တဲ့သူတွေလဲမဟုတ်၊ ကိုယ့်ကို အလိုမတူဘဲ အရှက်ခွဲအနိုင်ကျင့်နေကြတာလေ။ သာယာမှုဖြစ်ပေမယ့်လဲ ဒါဟာ အနိုင်ကျင့်စော်ကားခံနေရတာဘဲမဟုတ်လား။

ခိုင်ရတီက မျက်နှာပြန်မော့လားပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ချပစ်တယ်။ သရဲဖြစ်နေတာတောင် ခိုင်ရတီမက လှနေတုန်းဘဲ။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ သရဲဖြစ်သွားတောင် မပျောက်သေးတဲ့ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေ အများကြီးဘဲ။ ဆီးပုံနေရာမှာ ထိုးထားတဲ့ "ဦးမျိုးရဲ့ခွေးမလေး" ဆိုတဲ့ ဆေးမှင်ကြောင်ကလဲ အထင်းသား။ 

အဲ့နေ့ကလေ ဦးမျိုးက သူ့အသိ တက်တူးဆရာကြီးခေါ်သွားခဲ့တယ်။  ပြီးတော့ အောက်ပိုင်းကို ဗလာကျင်းခိုင်းပြီး တက်တူးဆရာရှေ့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေပေးရတယ်။ တက်တူးဆရာက ဦးမျိုးပြောတဲ့အတိုင်း ခိုင်ရတီ့ဆီးခုံမှာ "ဦးမျိုးရဲ့ခွေးမလေး" ဆိုတဲ့စာသားကို ရေးထိုးပေးတယ်။ တက်တူးဖိုးကို အဖုတ်ပေးနဲ့ ချေလိုက်ရတယ်။ တက်တူးဆရာက အဖုတ်ကို လုပ်နေစဉ်တလျှောက်လုံး ပါးစပ်က "တက်တူးဖိုးက ကျွန်မအဖုတ်နဲ့ချေခွင့်ရလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆရာ" ဆိုပြီး အဆက်မပြတ်ပြောနေရရှာတာ။ ပြီးတော့ တက်တူးဆရာကို ဂွေးသန့်ရှင်းရေးပြန်လုပ်ပေးရတယ်။ ဘာအဝတ်အစားမှ မဝတ်ဘဲ တက်တူးဆရာအိမ်မှာ အိမ်သန့်ရှင်းရေး နေ့တဝက်လောက် လုပ်လိုက်ရသေးတယ်။ ပြီးမှ ဦးမျိုးနဲ့ ပြန်ခွင့်ရတာ။ နေ့တဝက်ဆိုပေမယ့်လဲ ဈေးနားချိန်နေ့တဝက်ပေါ့။ 

သရဲဖြစ်နေတဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့နှစ်ယောက်သား တံတားပေါ်လေပစ်ပြီး မိုးဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချလိုက်တယ်။ အိမ်ကိုမပြန်ဘဲ သူ့မအဖေအလုပ်လုပ်တဲ့ဆိုက်ထဲကို သွားလိုက်တယ်။ အရင်က မိုးနောက်လိုက်ပြီး သူမချောင်းခဲ့တဲ့နေရာပေါ့။ ဆိုက်ထဲမှာ အစောင့်တောင် ရှိမနေဘူး။ သူမ အပြင်ကို အရိပ်အခြေကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ဆိုက်အတွင်းဘက်ကို သူမ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့လမ်းလျှောက်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ဟိုအရင် ဆိုက်ထဲကလူတွေရှေ့ ခိုင်ရတီကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အသုံးတော်ခံတဲ့နေရာလေးမှာ မိုး ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ အသုံးတော်ခံဖို့ ဒူးထောက်စောင့်စားနေလိုက်တယ်။ သူမဘေးမှာလဲ သူမသူငယ်ချင်း သရဲမလေး ခိုင်ရတီက သူမနဲ့အတူ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ဒူးထောက်နေလေတယ်။ 

ဆိုက်ထဲကို ဦးဆုံးရောက်လာသူကတော့ ကိုမင်းလွင်ပေါ့။ ဒီနေ့ဆိုက်ထဲကလူတွေက တခြားဆိုက်တစ်ခုကိုရောက်နေကြတယ်။ ဒါကို ကိုမင်းလွင်လဲ မသိဘဲရောက်လာတယ်။ မိုးလဲ မသိလဲ ဒူးလာထောက်နေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ကဝောာ့ တွေ့ဆုံခွင့်ရခဲ့တယ်။ 

မိုးက သူမ ခိုင်ရတီ့လို ဖြစ်ချင်ကြောင်းပြောတယ်။ မိုး ဒီအကြောင်းတွေသိနေလို့ ကိုမင်းလွင် လန့်မိတာတော့ အမှန်ဘဲ။ ကိုမင်းလွင် ခေါင်းအေးအေးနဲ့အဖြေတစ်ခုထုတ်လိုက်ပြီး မိုးကို သူပိုင်တဲ့ တိုက်ခန်းတစ်ခုကို ခေါ်သွားပြီး မိုးဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်း သံကြိုးတွေခတ်ပြီး အဝတ်မဲ့လေးထားခဲ့တယ်။ မိုးကို နှစ်သိမ့်ထားတာကတော့ "လူအများကြီးဆီမှာ ကျွန်မခံခင် အကို့ဆီမှာ အရင် ကျွန်ခံကြည့်ပါ" ဆိုပြီးပေါ့။ အဲ့လိုမလုပ်လို့လဲမဖြစ်။ မိုးရဲ့ လက်ရှိစတ်အခြေအနေက ထိန်းသိမ်းမှုမရှိရင် ရဲတွေ သတင်းအနံ့ရပြီး အကုန်ဂျေးအောင်းရမယ့်ကိစ္စကြီးလေ။ ကိုမင်းလွင် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘဲ မိုးကို စောင့်ရှောက်ပြီး စောင်မကြည့်ရှု့ထားတာ်။ မစရာစောင်တောင် မလိုပါဘူး။ မိုးက သူမရှိတဲ့အခန်းထဲကို ဘာအသုံးအဆောင်မှုမယူလာခိုင်းဘူး။ စားစရာတစ်ခုဘဲ လက်ခံတာ။ အဲယားကွန်းလေးဖွင့်ပြီး အခန်းထဲ တစ်ယောက်ထဲ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့နေရတာကို မိုးသဘောတွေကျ။ သူမဘေးမှာရှိတဲ့ ခိုင်ရတီနဲ့လဲ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားတွေပြောဖြစ်ကြပေါ့။

ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်မလေး အသတ်ခံရခြင်း
အပိုင်း (၁၀)

သီဟစိုး၊ ကိုမင်းလွင်ဖုန်းထဲက ဗီဒီယိုဖိုင်တွေထဲမှာ ခိုင်ရတီ့ဗီဒီတွေအပြင် တိုက်ခန်းတစ်ခုမှာ မိုးကို သံကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ခွေးမလေးလို စေခိုင်းနေတဲ့ ဗီဒီယိုတွေကိုပါ ကြည့်ခွင့်ရလိုက်တယ်။ ရဲတွေကို သတင်းပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလားဆိုတဲ့အတွေးက ခဏဘဲ ဝင်ဖြစ်တယ်။ ကိုမင်းလွင်နဲ့မိုး ဘယ်မှာနေကြတာဆိုတာကို သိချင်ပြီး လိုက်ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်က ပိုကြီးစိုးနေတာကြောင့် ကိုမင်းလွင် ကို သီဟစိုး နောက်ယောင်လိုက်ခံတယ်။ ကိုမင်းလွင်ကလဲ ပွဲစားဆိုတော့ ဟိုသွားဒီသွားလေ။ အဲ့တော့ တော်တော်နဲ့ ခြေရာခံမမိ။
ဒါပေမယ့်လဲ အချိန်တွေအားယားနေတဲ့ သီဟစိုးက အမြဲလိုက်ချောင်းနေသူဆိုတော့ ခြေရာခံမိပြီး တိုက်ခန်းကို ရိပ်မိသွားတယ်။ ဒါတောင် မိုးကို မတွေ့ရသေးဘူး။
ကိုမင်းလွင်နေ့ဘက်မှာ သွားထားတဲ့ မိုးရှိနိုင်တယ်ထင်တဲ့တိုက်ခန်းကို သီဟစိုးက ညဘက်ကြီး နောက်ဖေးလှေကားကနေ တက်တယ်။ အပေါ်ဆုံးထပ်ဖြစ်ဝာာကြောင့် တော်တော်လေး တက်လိုက်ရတယ်။ နောက်ဖေးတံခါးကလဲ ပိတ်မထားဘူး ဟောင်းလောင်းကြီး အလျဉ်းသင့်လိုက်လေခြင်းဆိုပြီး သီဟစိုး အခန်းထဲကို အရဲတိုးပြီး ဝင်သွားလိုက်တယ်။ မီးလင်းနေတဲ့အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ ‌အဝတ်အစားမပါတဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကောင်မလေးနှစ်ယောက်က သူ့ကို ‌ဒူးထောက်လျက်လေးနဲ့ပြုံးပြနေတယ်။
ဟုတ်ပါတယ်၊ နှစ်ယောက်ပါ။ ခိုင်ရတီရယ်၊ မိုးရယ်။
သီဟစိုး သူ့အရှေ့က ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကိုမြင်ပြီး ကြက်သေသေနေတယ်။ သူ့ရင်ဘတ်က နှလုံးခုန်သံတွေကလဲ တဒုန်းဒုန်း။
ခိုင်ရတီက ခွေးမလေးလို လေးဘက်လေးထောက်ပြီး သူ့အနားကိုရောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးပြန်ထောက်လိုက်တယ်။ သီဟစိုးလန့်ပြီး အနောက်ကို ဆုတ်သွားတယ်။ ခိုင်ရတီက သီဟစိုးရဲ့ဘောင်းဘီကို ‌ဆွဲချလိုက်ပြီး အဝတ်ခံဘောင်းဘီကိုပါ ထပ်ဆွဲချတယ်။ သီဟစိုး ရပ်လျက်ကြီး။ ခိုင်ရတီက သူမရဲ့ပါးစပ်ထဲကို သီဟစိုးရဲ့လိင်တံကိုထည့်ပြီး "တပြွတ်ပြွတ်" စုပ်ပေးတယ်။ မိုးလဲ အနားရောက်လာပြီး သီဟစိုးရဲ့ ဖင်ကို နောက်က လျက်ပေးတယ်။ သီဟစိုး ကြောက်စိတ် အံ့ဩစိတ်နဲ့ မတ်တပ်ကြီး နတ်ပြည်ရောက်နေတယ်။
လိင်တံက လရည်တွေထွက်လာတော့လဲ ခိုင်ရတီက ငုံထားပြီး သူမမျက်နှာကို သီဟစိုးမြင်အောင် မော့ပြကာ သူမပါးစပ်ထဲက သီဟစိုးလရည်ပျစ်တွေကို သိဟစိုးရှေ့မှာတင် လှလှပပလေး မျိုချပြပါတယ်။ ပြီးနောက် ခိုင်ရတီနဲ့ မိုးက ဦးဆောင်ပြီး သီဟစိုးကို အခင်းလေးခင်းပေးထားရာကို ခေါ်သွားပြီး သုံးဦးသား လိင်ပျော်ရွှင်မှုရယူကြပါတယ်။
သီဟစိုးလဲ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းမသိအောင်ကို ပြီးခဲ့ရပါတယ်။ သူအရမ်းချစ်ခဲ့ရတဲ့ ခိုင်ရတီလေးကိုလဲ ရှယ်ချစ်ခွင့်ရလိုက်ပါတယ်။ မိုးကတော့ သူ့အတွက် အပိုဆုလေးပေါ့။
နံနက်မိုးလင်းတော့ သီဟစိုး ဆူဆူညံည့အသံတွေကြောင့်နိုးလာပါတယ်။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လူတွေ အများကြီးဘဲ။ ကျန်းမာရေးကူညီမှုအသင်းဝတ်စုံနဲ့လူတွေ လူတစ်ယောက်ကို သယ်နေတယ်။ လူနာစင်ပေါ်မျာ သယ်ယူခံနေရသူက မိုး။ သီဟစိုးကို လူတွေက အဖတ်မလုပ်။ လူတစ်ယောက် သီဟစိုးကို ဝင်တိုက်သွားသည်။ သီဟစိုးကိုယ်ကြီးကိုဖြတ်ပြီး။ သီဟစိုး ကြက်သေသေသွားသည်။ အလန့်တကြားနဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်နေ သီဟစိုးပြေးဆင်းလာလိုက်သည်။ လူနာတင်ယာဉ်ပေါ်မှာ ကြိုရောက်နေတဲ့ သူ့ရုပ်အလောင်းက သူ့ကို ပြုံးပြနေသယောင်။ သီဟစိုး သေသွားခဲ့ပါပြီ။ ညတုန်းက တိုက်ပေါ်ကို နောက်ဖေးလှေကားကနေ တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ရေညှိတွေနဲ့မို့ ခြေချော်ကြပြီး တိုက်အောက်ကို ပြန်လဲကျပြီး သေသွားခဲ့တာ။ သူ တိုက်ပေါ်မတက်လာခင်လေးမှာဘဲ မိုးကလဲ သူမသူငယ်ချင်း ခိုင်ရတီနဲ့ ဘဝတူဖြစ်ချင်တယ်ဆိုပြီး သူမကိုယ် သူမ သတ်သေပြီးနေချိန်ပါ။ ညက သီဟစိုးတို့ သုံးယောက်သား ကဲခဲ့ရကြတာ တကယ်ပါ။ သီဟစိုး လိပ်ပြာလွင့်ပြီး စိတ်ထဲရှိရာမြင်နေရခြင်းမဟုတ်ပါ။ သူတကယ်ချစ်တဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ရှင်နေတဲ့ဘဝမှာ အတူမနေခဲ့ရပေမယ့် သေသွားတဲ့ဘဝမှာတော့ အတူနေခွင့်ရနေခြင်းပါ။ ခိုင်ရတီနဲ့ မိုးက သီဟစိုးနဲ့ ညတိုင်းညတိုင်း လိင်ပျော်ပါးကြတယ်။ အဲ့တိုက်ရဲ့အပေါ်ထပ်ဘေးအခန်းဆို ပြေးတောင်ပြေးရတယ်။ သီဟစိုးတို့သုံးယောက်က တခါတရံ ကိုယ်ထင်ပြပြီး ဘေးတိုက်ခန်းတွေကို စနောက်ကြတယ်လေ။ ကိုယ်ထင်ပြတိုင်းလဲ သုံးယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့။

ပြီးပါပြီ
အစအဆုံးဖတ်ပေးလို့ ကျေးဇူးပါ
ပြီးဆုံးချိန် ၂၀.၁၀.၂၀၂၂ နေ့လည် ၃ နာရီ။

တစ်တော့