မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေးမအိ

 Femdom story

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၁)………..

မောင်ဝိုင်း သည် အသက် ၂၀အရွယ် လူငယ်သူဌေးသားတစ်ယောက်ဖြစ်သလို တစ်ဦးတည်းသော သားလည်း ဟုတ်သည်။ သူဌေးသားဆိုသလို ၄ထပ်တိုက်နဲ့ ကျယ်ဝန်းလှသောအိမ်ခြံဝန်းထဲတို့ မောင်ဝိုင်းတို့နေသည်။ မောင်ဝိုင်းမှာ လွန်ခဲ့သော ၁နှစ်အကျော်ခန့်မှာ မိခင်ကိုဆုံးရှုံး ခဲ့ရသူတစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် သားအဖနှစ်ယောက်တည်းဖြင့်သာ တူတူ ရုန်းကန်နေရသည်။ မောင်ဝိုင်း၏ ဖခင်မှာ ကျောက်စိမ်းလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သူ ဖြစ်သည့် အလျောက် ဖားကန့်ကို မကြာခနသွားရသည်။ မိခင်ကို ဆုံးရှုံးခဲ့ကတည်းက မောင်ဝိုင်းမှာမူ သူ့အဖေ ခရီးထွက်တိုင်း စားရေးသောက်ရေးအတွက် ကိုယ့်ကိုပြင်ဆင်ရသည်။ မောင်ဝိုင်း တက္ကသိုလ်သွား တက်လျှင် အိမ်သန့်ရှင်းရေးအတွက်ရော စားဝတ်နေရေး အတွက်ပါ အဆင်ပြေစေရန် မောင်ဝိုင်းဖခင်ကား အိမ်ဖော်မ တစ်ယောက်ခေါ်ထားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တစ်ရက်ကား အိမ်ဖော်မလေး မောင်ဝိုင်းတို့ တိုက်အကြီးကြီးထဲတို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ဖော်မလေးမှာကား မအိလို့ ခေါ်သည့် အသက် ၂၅ဝန်းကျင် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆထွားကြိုင်း၍ တွက်တွက်လက်လက်ပုံပေါက်သည် မိန်းခလေးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ မောင်ဝိုင်းတို့အိမ်ရောက်ခါစတွင် မအိရဲ့ အိပ်ခန်းအတွက် အောက်ဆုံးထပ်​တွင် စီစဉ်ပေးသည်။ မောင်ဝိုင်းတို့ အိမ်၏ ဖွဲ့စည်းပုံမှာကား ကားထားရန်မြေအောက်ခန်းရှိ၍ မောင်ဝိုင်းက ဒုတိယထပ်တွင်အိပ်ပြီး သူ့ဖခင်ကား တတိယထပ်တွင်အိပ်သည်။ မအိ စရောက်သည့်နေ့တွင် ညနက်ပြီဖြစ်သောကြောင့် ကိုယ့်ကိုကို မိတ်ဆက်ကြရင်း ပစ္စည်းသိူလှောင်သည့်နေရာများရှင်းပြပြီး ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုဆီ ဝင်နားလိုက်တော့သည်။ 

နောက်နေ့မနက်တွင် မနက် အစောကတည်းက မအိသည် မောင်ဝိုင်းတို့သားအဖ စားရန်အတွက် ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ပေးရသည်။ ပြီးမောင်ဝိုင်းတို့ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောရပြီး အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရသည်။ ညနေစောင်းရောက်လျှင် ကားဆေးပြီး အဝတ်မီးပူတိုက်ပေးရသည်။ ဤသည်မှာကား မအိ၏ နေ့စဉ်ပုံမှန်လုပ်နေရသော လုပ်ငန်းတာဝန်များဖြစ်သည်။ 

ဆက်ရန်…………

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၂)………..

မအိရောက်ပြီး ၁၀ရက်အကျော်တွင် မောင်ဝိုင်း၏ ဖခင်မှာကား ကျောက်ဝယ်ရန် ဖားကန့်တို့ အိမ်မှ ထွက်သွားခဲ့သည်။ ကျယ်ဝန်းလှသော တိုက်အိမ်ထဲတွင် မောင်ဝိုင်းနှင့် မအိသာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ မအိလည်း ထုံးစံအတွင်း အိမ်မှုကိစ္စများကိုလုပ်ကိုင်ရင်း မောင်ဝိုင်း၍ ဝေရာဝစ္စ အတွက်တာဝန်ယူရသည်။ မောင်ဝိုင်းသည် လူငယ်လူပျိုဖြစ်သည့် အလျောက် ခန္ဓာကိုယ်လှ၍ ချောချောမောမော မအိအပေါ် ခံစားချက်ရှိနေသည်မှာကား အမှန်အကန်ပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် စိတ်ထဲတွင်သာ သိမ်းဆည်းထားခဲ့သည်။ ဖခင် ဖားကန့်ထွက်သွားပြီး ဒုတိယမြောက်ညတွင် မောင်ဝိုင်းသည် အပြင်မှာ အိမ်တို့ ပြန်ရောက်ရင်း အောက်ဆုံးထပ်ရှိရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားရင် မအိ၏ ရေစိုနေသော အတွင်းခံ လန်းထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ လူငယ် ယောက်ကျားတို့၏ ပင်ကိုယ်စိတ်အတိုင်း နာတထောင်းထောင်းထနေသော်လည်း မအိ သတိထားမိသွားမည်ကို စိုးရိမ်၍ မောင်ဝိုင်းလည်း စိတ်ထိန်းမြိုသိပ်ထားရုံမှ အပ မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ထိုနေ့ ပြီးနောက် မောင်ဝိုင်းမှာ မအိအပေါ် စွဲလမ်းစိတ်တွေ ပိုပိုလာသဖြင့် တနေ့ မအိ စျေးဝယ်ထွက်ချိန် အိမ်ရှေ့ဖိနပ်စင်ပေါ်တွေ မအိ၏ ဝတ်ပြီးသား ခြေအိတ်တစ်စုံ ဘိုးဖိနပ်ထဲ ထည့်ထားသည်ကို မောင်ဝိုင်းတစ်ယောက် တွေ့လိုက််သည်။ ထိုအခါ မောင်ဝိုင်းလည်း စိတ်ထိန်းမရတော့ဘဲ အနံ့တစ်ထောင်းထောင်းထနေသောခြေအိတ်ကို နာခေါင်းနဲ့တေ့ပြီး တဝကြီး ရူရှိုက်နေမိသည်။ နိဗ္ဗာန်ဘုံရောက်နေသည်အလား ခံစားရသော မောင်ဝိုင်းအဖို့ မအိ စျေးမှပြန်လာသည်ကို သတိထားမိဟန်မရှိ။ မအိလည်း အိမ်ခြံဝန်းတံခါးဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲသိူ့ ဝင်လာသော် မိမိခြေအိတ်ကို အငမ်းမရ ရူနေသော မောင်းဝိုင်းအား တအံ့တအားတွေ့လိုက်ရတော့သည်။ 

ဆက်ရန်………………..

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၃)………..

“ဟာ မောင်ဝိုင်း နင်ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း အဲ့တာ ငါ့ခြေအိတ်တွေမဟုတ်ဘူးလား။ နင်ဘာလို့ အဲ့ဒါတွေကို ရှုနေတာလည်း”။ ထိုအခါ မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိလုပ်ရပ်ကို ထပ်ဖုံးကွယ်၍မရတော့သောကြောင့် စိတ်ရင်းကို အကုန်ဖွင့်ဟလိုက်ရတော့သည်။ “ကျွန်တော်….ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ကို မသိတော့ဘူးဗျ။ မအိရဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက လှန်းထားတဲ့အတွင်းခံကို မြင်လိုက်ပြီးကတည်းက မအိ၏ ကိုယ်တွင်း အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေကို အရမ်းရှုရှိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်”။ ပြီးတော့ မအိ ကျေးဇူးပြု၍ အဖေကို မပြောပါနဲ့လား” ဆိုပြီး

မောင်ဝိုင်းက တောင်းပန်ရှာသည်။ ထိုအခါ မအိက မိမိအိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းကို အမြန်ထုတ်ယူပြီး မောင်ဝိုင်း၏ ဓာတ်ပုံကို ရိုက်ထားလိုက်သည်။ “ဟား…. ငါ့ကိုများ နင့်အဖေကို ပြန်မပြောနဲ့တဲ့။ ငါ့ကို ပြန်မပြောခိုင်းစေချင်ရင် နင်ငါပြော ငါခိုင်းတဲ့တိုင်း အကုန်လိုက်လုပ်ရမယ်။ ငါက နင့်စားဖို့သောက်ဖို့ နေ့တိုင်းလုပ်နေရတော့ ငါလည်း နင့်ကို သိပ်ကြည်တာမဟုတ်ဘူးကွ” ဆိုပြီးပြောသည်။ ထိုအခါ မောင်းဝိုင်းက” ဟုတ်ဟုတ်….မမ ပြောတာ ကျွန်တော် အကုန်နာခံပါ့မယ်။ အဖေ့ကို သာပြန်မပြောပါနဲ့နော်” ဆိုပြီး ထပ်တောင်းပန်ရှာသည်။ “ ဘာကို မမလည်း ငါ့ကို ခုချိန်က စပြီး သခင်မလို့ခေါ်။ နင်က ငါ့အတွက် ခွေးကွန်သာသာဘဲ။ ငါလိုချင်သမျှ လုပ်ချင်သမျှ နင်အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးရမယ် ကြားလား ခွေးကောင်”။ 

မောင်ဝိုင်း: “ ဟုတ်။ ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ”

မအိ : “အေ။ ခု ငါစျေးဝယ်လာတဲ့ဟာတွေ အကုန်လာသယ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ သွားထား။” “ခွေးကောင် မင်းကို ဘယ်သူက မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းတာလည်း။ လေးဘက်ထောက်ပြီးသွား။ ငါရပ်လို့ မပြောမချင်း ဘယ်သွားသွား လေးဘက်ထောက်ပြီးဘဲ သွားရမယ် ကြားလား”။ 

မောင်ဝိုင်း: “ ဟုတ်ကဲ့ သခင်မ”။ 

မအိ: “ ခုတလော နင့်အဖေ အိမ်မှာ မရှိဘူးဆိုတော့

ငါစားဖို့သောက်ဖို့ကစ နင်တာဝန်ယူထား။ သွားခု ငါဗိုက်ဆာပြီ ငါ့အတွက် စားစရာတွေသွားလုပ် စားမကောင်းလို့ကတော့ နင်သေပြီတာမှတ်”။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း ခိုင်းတဲ့အတိုင်း မအိစားဖို့ ပြင်ဆင်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ လေးဘက်ကုန်းပြီး ဝင်သွားသည်။ ၁၅မိနစ်ကြာသော် မအိစားရန် ကြက်သားအဆီပြန် ချက်လာပေးသည်။

မောင်ဝိုင်း : “သခင်မ သုံးဆောင်လို့ရပါပြီ ခင်ဗျာ။”

မအိ: “ ဟင်းတွေကို စားပွဲပေါ်တင်ထားပြီး နင် အခန်းထောင့်မှာ လေးဘက်ကုန်းပြီး ငါမခေါ်မချင်း အဲ့မှာနေနေ။ “

မအိလည်း မောင်ဝိုင်းချက်ထားတဲ့ဟင်းကို မြည်းကြည့်ရင်း ငန်လိုက်တာ အကောင်ရေ။ နင်သေဖို့တာ ပြင်ထားတော့။ ငါခုဘယ်လိုစားမှာလဲ ဒီခွေးကောင်ကတော့။ သွားအသစ်ပြန်သွားချက် စားလို့မကောင်းမချင်း နင်ဒီနေ့ဒါတနေကုန်ထိုင်ချက်နေ နင်လည်းဒီနေ့ ဘာမှစားရဖို့ မမျှော်လင့်နဲ့” ဆိုပြီး မောင်ဝိုင်းဟာ ကြိမ်ဆဲ၍ ပါးနှစ်ချက်တီးပေးလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း နောက်ခေါက်သေချာပြန်ချက်ပြီး မအိထံ ဆက်သလေသည်။ ဒီတခါတွင် မောင်ဝိုင်းမှာ ဂရုတစိုက်ချက်ထားသောကြောင့် မအိထံတွင် ဘာမှပြောသံမကြားရပေ။ မအိလည်း စားပြီး၍ ကျန်နေတဲ့ အရိုးများကို မောင်ဝိုင်းအဖို့ ချန်ထားပေးသည်။ 

“ခွေးကောင် နင်လာခဲ့ ငါစားပြီးပြီ။ နင်ဒီနေ့ နေ့လည်စာရော ညစာရော ငါမစားမခိုင်းမချင်း နင်ဘာမှမစားရဘူး ကြားလား။ ငါ စားပြီးသား အရိုးတွေကို နင်စားဖို့ ခွက်ထဲသွားသွန်ထား။ ပြီးရင် ငါစားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ငါ့ရှေ့မှာ ဒူးလာထောက်နေ။ နင့်ကို ၁၅မိနစ် အချိန်ပေးမယ်။ ပန်းကန် မပြောင်သည်ဖြစ်ဖြစ် နောက်ကျသည်ဖြစ်ဖြစ် နင်နာမယ်တာမှတ် သွားခုသွား။ “

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိအကြောင်း

ဖခင်သိမည်ဆိုး၍ မအိပြောသမျှကို မျက်ရည်ချူချူဖြင့် အကုန်ဖြည့်စီးပေးနေရတော့သည်။ 

ဆက်ရန်………………

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၄)………..

မောင်ဝိုင်းလည်း ပန်းကန်ဆေးပြီး မအိရှေ့တွင် ဒူးလာထောက်ထားသည်။ 

မအိ : “ နင့်အင်္ကျီတွေ ဘောင်းဘီတွေ အကုန်ချွတ်ထား ပြီးရင် ငါ့ခြေထောက်ကို နိပ်ပေး ငါခုနက စျေးသွားထားတာ ခြေထောက်ညှောင်းတယ် ငါအိပ်ပျော်သွားရင် ငါ့ခြေထောက်ကို ယက် ငါမနိုးမခြင်း ယက်နေ။ ငါနိုးလာတဲ့ချိန် နင့်လျှာငါ့ခြေထောက်ပေါ်မရှိရင် နင်ငါနဲ့တွေ့မယ်” ဟုပြောပြီး ၁၅မိနစ် အကြာတွက် မအိကား အိပ်ပျော်သွားသည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း သူ့သခင်မ စေခိုင်းရာအတိုင်း လျှာကို မအိ၏ ခြေဖဝါးနုနုကလေးပေါ်တို့ တင်ကာ ဖွဖွလေး ယက်နေတော့သည်။ သို့သော် မောင်ဝိုင်း အဖို့ ဒီလိုအတွေ့အကြုံကား ပထမဦးဆုံးဖြစ်သောကြောင့် မအိ အိပ်ပျော်ပြီး မကြာခင်မှာပင် မောင်ဝိုင်းလည်း သခင်မခြေထောက်ကို ယက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။ 

မအိနိုးလာသည့်ချိန်တွေ မောင်ဝိုင်းအိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သောအခါ ဆိုဖာအောက်ရှိ မိမိဖိနပ်ကို ကောက်ယူပြီး မောင်ဝိုင်း မျက်နှာပေါ်သို့ အားပျင်းပျင်းရိုက်လိုက်သည်။ 

“ဖျန်း….ဖျန်း….ဖျန်း….ခွေးကောင် နင့်ကို ဘယ်သူအိပ်ခိုင်းလဲ။ နင်ရေထား ငါအချက် ၅၀ရိုက်မှာ။

မောင်ဝိုင်း : “ ဖျန်း…၁

ဖျန်း….၂

ဖျန်း….၃

…….

ဖျန်း….၃၆…..နာလိုက်တာ သခင်မ။ ကျွန်တော်ကြောက်ပါပြီ ကျေးဇူးပြုပြီး ခွင့်လွတ်ပေးပါ။ 

မောင်ဝိုင်း၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ဆက်တိုက်ကျရောက်နေသော မအိ၏ ဖိနပ်ပြင်းအားကြောင့် နီရဲယောက်ကိုင်းနေတော့သည်။ သို့သော် မအိမှာ သူ့ကိုခွင့်လွတ်ပေးဟန် မရှိပေ။ 

မအိ: “ပါးစပ်ပိတ်ပြီး ၅၀ထိရောက်အောင်ရေ။ နင်ရေ တာတစ်ခုမှားသွားရင် အစကနေ ပြန်စမှာ ငါစကားမပြောခိုင်းရင် မပြောနဲ့ အသံထပ်ထွက်ကြည့် အချက် ၅၀ ထပ်တိုးမယ်။ “

မောင်ဝိုင်းမှာ ရွေးချယ်စရာမရှိသောကြောင့် မအိပြုသမျှကိုဘဲ ခံနေရတော့သည်။ 

မောင်ဝိုင်းကို ဆုံးမပြီး မအိလည်း ရေချိုးရန်ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားလိုက်သည်။ 

မကြာမှီ ပြန်ထွက်လာသော် မောင်ဝိုင်းအား

မိမိ ဝတ်ခဲ့တဲ့ အဝတ်ကို လျှော်စေသည်။ ထို့နောက် မိမိ စားသောက်ရန် ထပ်ပြင်ဆင်ခိုင်းသည်။ မောင်ဝိုင်းမှာမူ အပြစ်တွေလုပ်ခဲ့သောကြောင့် ဒီနေ့တော့ ထမင်းစားရဟန် မရှိပေ။

အိပ်ချိန်ရောက်သော် မအိသည် မောင်ဝိုင်းအိပ်ခန်းထဲတွင် ဝင်အိပ်ပြီး မောင်ဝိုင်းအား မိမိကုတင်ခြေရင်းတွင်ဒူးထောက်လက်မြောက်ခိုင်းထား၍ “ နင်ငါအိပ်နေသည်ကို ထိုင်စောင့်ပေးရမယ်။ ငါအိပ်ပျော်မှ နင်မြောက်ထားတဲ့လက်ကိုချပြီး ငါ့ကို ဦးသုံးကြိမ်ချ ပြီးမှ အိပ်ရမယ်။ ငါညတစ်ခါနိုးတိုင်း နင့်ကိုပါးရိုက်နိုးပြီး ငါပြန်အိပ်မပျော်မချင်းနင် လက်ပြန်မြောက်ထားရမယ်။ ငါဒီည ကော်ဖီသောက်ထားတယ် နင်တော့ လက်ကိုအောက်ချရဖို့ မစဉ်းစားနဲ့တော့…ဟား..ဟား” လို့ရီပြီး မောင်ဝိုင်းကိုာခြေရင်းတွင် အဝတ်ဗလာနဲ့ လက်မြောက်ခိုင်းထားသည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မအိခိုင်းရာအတိုင်း အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးနေရသည်။ လက်များညှောင်းလှသော်လည်း မအိမှာမူ အိပ်ချင်နေဟန် မပေါ်သောကြောင့် အောင့်အီးပြီး မြောက်ထားရှာသည်။ နှစ်နာရီခန့်ကြာသော်မအိ အိပ်ပျော်သွား၍ ဟောင်သံကြားရမှ မောင်ဝိုင်းမြှောက်ထားသည့်လက်ကို ချ၍ မိမိသခင်မအား ဦး၃ကြိမ်ချကာ မအိကုတင်အောက်ခြေရင်းတွင် ဝင်အိပ်လိုက်တော့သည်။ “….

ဆက်ရန်………………..

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၅)………..

နောက်နေ့မနက်တွေ မောင်းဝိုင်းမနိုးမှီ မအိအရင်နိုးလာသည်။ မောင်ဝိုင်းသည် သူဌေးသားပြီပြီ အိပ်ပုတ်သောကြောင့် မအိမည်မျှပင် အော်ခေါ်စေကာမူ

နိုးဟန်မရှိပေ။ထို့ကြောင့် မအိသည် ကုတင်ပေါ်သို့ဆင်းကာ မောင်ဝိုင်း၏ ဆံပင်ကို ဆောင့်ဆွဲပြီး ပါး၄ချက်၅ချက်တီးပေးလိုက်ကာမှ မောင်ဝိုင်းနိုးလာသည်။ 

မောင်ဝိုင်း :” ဗျာ ဗျာ- သခင်မ ကျွန်တော်မျိုး အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ။ ခွင့်လွတ်ပေးပါ” ဆိုပြီး တောင်းပန်သည်။ 

မအိ: “ အေ နောက်နေ့ မနက်တွေ ငါ့ထပ်အရင်နိုးအောင်လုပ်ထား။ နောက်နေ့တွေ ငါနိုးလာရင် မနက်စာတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါစေ။ သွားခုငါစားဖို့သွားပြင်တော့ သွား။ ပြီးရင် ငါ့ကို လာခေါ်။”

 နာရီဝက်ခန့်ကြာသော်

မောင်ဝိုင်းလေးဘက်ထောက်ကာ မအိအိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာပြီး “ သခင်မ သုံးတော်မူလို့ရပါပြီဗျာ” ဟုဆို၍ မိမိ အရှင်သခင်မအား မြင့်မြတ်ရာ အတိုင်း မိမိကျောပေါ်တက်စေကာ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ လေးဘက်ထောက်၍ လာခဲ့သည်။ 

မောင်ဝိုင်းမှာ မနေ့ကတစ်နေကုန် ဘာမှမစားရသောကြောင့်ဗိုက်ဆာနေလှသည်။ မကြာမှီ မအိစားပြီးသော် မောင်ဝိုင်းစားဖို့ ဖျော်ထားသော ကော်ဖီကို မိမိခြေထောက်အောက်တွင် ဇလုံကြီးတစ်ခုခံ၍ ကော်ဖီကို ခြေထောက်ပေါ်မှ လောင်းချလိုက်သည်။ ထို့နောက် မိမိ မလျှော်ရသေးသော ခြေအိတ်တစ်စုံကို ဇလုံထဲတွေ နှစ်လိုက်သည်။ 

မအိ :” ခွေးကောင် နင်ဒီကော်ဖီတွေကို ငါ့ခြေအိတ်နဲ့ရေညစ်ညစ်ပြီး ကုန်အောင်သောက်။ ပြီးရင် ငါစားမကုန်တဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်တွေကို ငါအမှိုက်ပုံးထဲ တွန်ထားမယ် အဲ့တာလည်း နင်ပြောင်အောင် သွားကောက်စားထား ကြားလာ။ ငါ အပြင်ခနသွားမယ် နင်စားပြီးရင် အိမ်ရှေ့ တံခါးပေါက်မှာ လေးဘက်ထောက်ထား ပြီးရင် နာခေါင်းနဲ့ကြမ်းပြင်ထိပြီး ဖင်ကိုမြောက်ထား ပြီးတော့ဒူးအောက်မှာ ဆန်စေ့တွချထား။ ငါပြန်မလာမချင်း အဲ့အနေအထားဘဲ နေနေရမယ် ပုံစံပြောင်းလို့ကတော့ နင်သေပြီဘဲ ငါCCTVပြန်စစ်မှာ ” ဟုဆိူကာ အပြင်သို့ထွက်သွားသည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိသခင်မ စေခိုင်းရအတိုင်း

ကော်ဖီရှိရာ ဇလုံထဲသို့ မအိ၏ ခြေအိတ်ကို နစ်လိုက်ညစ်လိုက်ဖြင့် ကုန်အောင်သောက်၍ အမှိုက်ပုံးထဲတွင် တခြားဟင်းနည်များနဲ့ ရောနောနေသော မအိတွန်ထားသော ခေါက်ဆွဲကြော်ကို ရှာစားသည်။ ထို့နောက် အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်တည့်တည့်တွင် ပြောဆိုခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်းနေ၍ မိမိသခင်မပြန်လာသည်တိုင်စောင့်ဆိုင်းခဲ့သည်။ 

၂နာရီကျော်လွန်သွားသော်လည် မအိပြန်မရောက်သောကြောင့် မောင်ဝိုင်းမှာမူ ဆန်စေ့ပေါ်ဒူးထောက်နေရတဲ့ ဝေသနာကြောင့် ဟန်ပျက်ချင်နေပြီ။ သို့သော် အချောင်ခိုလိုစိတ်မရှိပါ။ မောင်ဝိုင်းသည် မအိ မိမိဖခင်ကို သူ့အကြောင်းပြောပြသွားမည်ကို စိုးရိမ်သည်ထက် ဒီလိုမျိုး မအိအပေါ်ကျွန်ခံနေရသည့် အရသာကို နစ်သက်သွားပုံရသည်။ ထို့ကြောင့် မိမိသခင်မ ပြန်မရောင်မချင်း သခင်မပြောဆိုသည့်အတိုင်း မလုပ်နိုင်လုပ်နိုင် လုပ်ရမည်ဆိုသည့် စိတ်ဖြင့် အားတင်းထားခဲ့သည်။ 

……………………..ဆက်ရန်

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၆)………..

နောက်နာရီဝက်ကြာသော် မအိအိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ အိမ်ပေါက်ဝသို့ ဝင်ဝင်ချင်း ပုံစံမပျက်ရှိနေသော မောင်ဝိုင်းအား တွေ့လိုက်ရသော အခါ

မအိက “တော်တယ် ခွေးကောင်။ စကားတော့ နားထောင်သားဘဲ။ ငါက နင်တို့အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်လာလုပ်တာဆိုပေမဲ့ ခုတော့ ငါက သခင်မဘဲ ငါကဘဲနင့်ကို ခိုင်းဘဲ နင့်ဘဝကို ဆုံးဖြတ်ပေးမယ်။ လာ လာခဲ့…..ငါ့ဖိနပ်လာကိုက်ပြီး ဖိနပ်စင်ပေါ်မှာ သွားထား ပြီးရင် ငါသောက်ဖို့ သံပုရာ ဖျော်ရည်သွားဖျော်ပြီး ငါ့ကို လာဆက်သ” ဟု ပြောလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိသခင်မ ခြေဖဝါးနုနုလေးပေါ်မှ ဖိနပ်ကြိုးတစ်ချောင်းချင်းစီကို ပါးစပ်ဖြင့် ဖြည်ကာ ဖိနပ်ပေါ်တွေကျန်နေခဲ့သည့် မအိ၏ ချွေးရနံ့ကို အငမ်းမရ ရှုရှိုက်လိုက်သည်။ 

မအိ: “မသာကောင်။ ငါနင့်ကို ရှုခိုင်းလား။ ခုချက်ချင်းရပ် ဖိနပ်စင်ပေါ်သွားတင်ထား။ ငါသောက်ဖို့ဖျော်ရည်သွားလုပ်တော့။ နင်ငါမပြောဘဲ လုပ်ခဲ့တဲ့တွက် ပြန်ပေးဆက်ရမယ်။ ငါဒီညနင့်ကို ကောင်းကောင်းဆုံးမ အုန်းမယ်။ “

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိ ကျူးလွန်ခဲ့သည့် အပြစ်ကြောင့် ညနေစောင်းတွေ မည်သို့သော ပစ်ဒဏ်မျိုးကို ကြုံတွေ့ရမည်လော် ဟု တွေး၍ ရင်ခုန်နေလေသည်။ 

ည ရောက်သောအခါ မောင်းဝိုင်းတစ်ယောက် ဗိုက်အလွန်ဆာလောင်နေလျက်ရှိသည်။ တစ်နေကုန်နေမှ ကော်ဖီရယ် ခေါက်ဆွဲရယ်ဘဲ စားထားရသောကြောင့် မအောင့်နိုင်တော့၍ မိမိသခင်မထံ တစ်ခုခုကျွေးရန် ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်း:” သခင်မ။ ကျွန်တော်မျိုးကို တစ်ခုခုလောက် ကျွေးပါလား။ ဗိုက်ဆာလှပြီ”

ထိုအခါ မအိသည် မိမိဖိနပ်ကို ကောက်ယူ၍ မောင်ဝိုင်းပါးပေါ်သို့ အားပျင်းပျင်းဖြင့်ရိုက်လိုက်သည်။ 

“ဖျန်း…..သေနာကောင်။ ငါနင့်ကို စကားပြောခိုင်းလား။ ငါကျွေးမှစားပေါ့ မကျွေးရင် မကျွေးချင်လို့လေ။ ငတ်နေရင် ငတ်နေတဲ့တိုင်းဘဲနေ။ ခွေးကောင်က ငါ့ကိုများ လာတောင်းဆိုနေသေးတယ်။ နင့်မှာ ဘာမှ လုပ်ပိုင်ခွင့်မရှိဘူး ဘယ်လိုနေရမယ် ဘယ်ချိန်စားရမယ်ဆိုတာ ငါဘဲ ဆုံးဖြတ်ပေးမှာ။ မနက်က ပစ်ဒဏ်တောင်ငါက မပေးရသေးဘူး။ ခုတစ်ခါနဲ့ ငါနင့်ကို ကောင်းကောင်းဆုံးမအုန်းမယ်” ဟုဆိုကာ မြေအောက်ခန်းထဲသို့ဆင်း၍ မောင်ဝိုင်းကို နိပ်စက်ရန် ပစ္စည်း ပစ္စယ တွေကို သွားရှာလိုက်သည်။ 

မကြာမှီ မအိလက်ထဲတွင် အုန်းဆံကြိုးရယ် တိတ်ရယ်  ကိုင်၍ ပြန်တက်လာသည်။ 

“နင့်ကို ဒီည ငါအိမ်ထဲပေးမအိပ်ဘူး။ နင်အိမ်ပြင်ပ အိမ်သာထဲမှာဘဲ အိပ်ရမယ် တညလုံး” ဟုဆိုကာ မောင်ဝိုင်းအား လက်ကို နောက်ပစ်၍ ကြိုးဖြင့်ချည်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် တိတ်ကို မောင်ဝိုင်း အသံ မထွက်နိုင်အောင် ပါးစပ်ပေါ်သို့ ၃ပတ် ၄ပတ် ပတ်ထားလိုက်သည်။

မောင်ဝိုင်းမှာမူ တစ်ကိုယ်လုံးကြိုး အချည်ခံရသောကြောင့် ခေါင်းရယ် အသက်ရှုဖို့ နာခေါင်းရယ်က လွဲ၍ ကျန်သည့်နေရာများ လုပ်၍ပင်မရပေ။ 

ထို့နောက် မအိသည် မောင်ဝိုင်းကို ဆံပင်မှ ဆွဲ၍ အိမ်ထဲမှ အိမ်ပြင်ရှိ အိမ်သာထဲသို့ တရွတ်တိုက်ဦ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။ 

အိမ်သာပေါက်ဝသို့ရောက်သော အခါ မအိက” ဟား…ဟား နင်ဒါနဲ့ ပြီးမယ် ထင်လား။ နင်ဒီမှာ ခနနေနေ နင့်ကို ငါမတရား နိပ်စက်မှာ” ဟုဆိုကာ မောင်ဝိုင်းကို အိမ်သာ အပြင်ဘက်သို့ ပစ်ထား၍ မအိက အိမ်သာထဲသို့ဝင်သွားသည်။ 

………………..ဆက်ရန်

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၇)………..

မကြာမှီ မအိအိမ်သာထဲသို့ပြန်ထွက်လာသည်။ အိမ်သာတံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း မအိ၏ ကိုယ်သင်းရနံ့နဲ့အတူ မွှေးကြိုင်လှသော မအိ၏ အီးနံ့သည် မောင်ဝိုင်းနာခေါင်းထဲသို့ ချက်ချင်းဝင်ရောက်သွားသည်။ 

မအိ: “ ဒီနေ့ ဒီသေနာကောင်ကတော့ ငါ့ရဲ့ အဖိုးတန်ရတနာ နံ့လေးကို ရှုရှိုက်ရတော့မယ်။ သိပ်ပျော်နေပြီ မလားခွေးကောင်။ ငါအိမ်သာတက်ထားတာ ရေလောင်းမထားဘူး.. ဟား…ဟား တစ်ညလုံးရူပေတော့” ဟုဆိုကာ မောင်းဝိုင်းကို အိမ်သာထဲသိူ့ ဆံပင်မှဆွဲ၍ ခေါ်သွားသည်။ 

ထို့နောက် အိမ်သာထဲရှိရေပုံးကို မောင်ဝိုင်းရေမလောင်းနိုင်အောင် အပြင်ထုတ်ထားလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်း တစ်ယောက်မှာမူ တကိုယ်လုံးကြိုးချည်ထားခံရ၍ လုပ်မရ။ ပါးစပ်ဖြင့် အသက်ရူချင်သော်လည်း တိတ်ဖြင့်ပတ်ခံထားရသောကြောင့် နာခေါင်းဖြင့်သာ မိမိသခင်မ ပါချထားခဲ့သော ရတနာတုံးရနံ့လေးကို ရှိုက်ကြီးတင် ရူရှိုက်နေရပါတော့သည်။ 

ထို့နောက် မအိသည် အိမ်သာတံခါးကို အပြင်ဘက်မှ ခက်၍ မောင်ဝိုင်းအား” နက်ဖြန် မိုးလင်းရင် ငါတံခါးပြန်လာဖွင့်ပေးမည်။ နင်စောက်သံ တစ်သံမှ ထွက်မလာနဲ့။ နင့်အတွက်နောက်နေ့ မနက်စာလည်း နင်တညလုံးရူနေတဲ့ဟာ စားရမှာ။ သိပ်လည်း ပျော်မနေနဲ့အုန်းခွေးကောင်” ဟုဆိုကာ တံခါးခက်၍ ထွက်သွားလေတော့သည်။ 

မှောင်မိုက်လှသော အိမ်သာအခန်း သေးသေးလေးထဲတွင် မောင်ဝိုင်းတစ်ယောက် မိမိသခင်မ၏ အီးတုံးရနံ့လေးဖြင့် သာယာနေမိသည်။ အသက်တစ်ခါရူလိုက်တိုင်း နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်သွားသည် အလား မောင်ဝိုင်းခံစားနေမိသည်။ ဤပစ်ဒဏ်သည် မောင်ဝိုင်းကို နိပ်စက်သည်ဟုဆိုသော်လည်း မောင်ဝိုင်းမှာမူ အရင်ကတည်းက မအိ၏ အဖိုးတန်ရတနာတုံးလေးကို ရူရှိုက်ချင်နေသည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သောကြောင့် ရနံသင်းသင်းလေးဖြင့် မွှေးကြိုင်လှသော အလုံပိတ်အိမ်သာထဲသို့ မောင်ဝိုင်းသာယာနေမိသည်။ မကြာမှီ မိုးလင်းသော် အိမ်သာထဲသို့ နေအလင်းရောင်များ ထိုးဝင်လာသည်။ ထိုအခါ ညသာတို၍ နေ့သာရှည်သော နွေရာသီကို မောင်ဝိုင်း တစ်ယောက် စိတ်တိုနေမိသည်။ မိမိ သခင်မ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှထွက်သော ကိုယ်တွင်းနံ့လေးကို သူခွဲခွါရတော့မည်။ မကြာမှီ မအိအိမ်သာ တံခါးလာဖွင့်သော် “ခွေးကောင် မွှေးတယ်မလား ငါတောင် အိမ်ရှေ့ကတည်းက အနံ့တွေရနေတယ် နင်တော့ တော်တော်ကြိုက်လောက်မယ်ထင်တယ်။ မလောနဲ့ ခနနေ စားရမယ် အဲ့တာ။ ခုနင့်ကို ဂွမ်းထုခိုင်းမယ် ၅မိနစ်နဲ့ပြီးအောင်ထု ပြီးရင် ငါပါထားတဲ့ ချီးပေါ်မှာ ပန်းထည့်” ဟုဆိုကာ မောင်ဝိုင်းကို ချည်ထားသောကြိုးများကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိသခင်မ ခိုင်းရာအတိုင်း တညလုံးတောင်နေခဲ့သော မိမိ၏ ညီလေးပေါ်တွင့် လက်ဖြင့်ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် မြန်မြန်ထုလေတော့သည်။ 

၅မိနစ်ကြာသော် မအိက “ ခွေးကောင် ပန်းတော့” ဟု အမိန့်ပေးသဖြင့် မောင်ဝိုင်းလည်း မြန်မြန်ပြီးစေရန် အရှိန်တင်ထုကာ သခင်မ ရတနာတုံးပေါ်သို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ 

မအိ” တော်တယ် ခွေးလေး။ ခုနင်စားချင်လွန်းလှတဲ့ ငါ့ချီးကို စားလို့ရပြီ လက်နဲ့မထိနဲ့ နင့်လက်နဲ့ မတန်ဘူး ငါ့ချီးကိုလျှာနဲ့ တစ်ချက်ချင်းစီ လျှက်စား။ ငါ့ချီးအရသာကို နင့်ပါးစပ်ထဲ တစ်ခါဝင်တိုင်း သေချာခံစား အဲ့အရသာကို နင့်ဦးနောက်ထဲ စွဲနေအောင်မှတ်ထား။ နောက်ခါ ငါ့သူငယ်ချင်းဟာပါ နင့်ကိုတူတူစားခိုင်းမှာ အဲ့ချိန်ကျရင် ဘယ်ဟာငါ့ချီးလဲ နင်ရွေးတာမှားလို့ကတော့ ငါနဲ့တွေ့ပြီဘဲနင်” ဟုဆိုလိုက်သည်။ 

ဆက်ရန်…………………

………..မောင်ဝိုင်းနှင့်အိမ်ဖော်မလေး မအိ(၈)………..

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိသခင်မ၏ အမိန့်တော်အတိုင်း သခင်မရတနာတုံးလေးကို လျှာဖြင့်တစ်ချက်ချင်းလျှက်စားသည်။ အစပိုင်းတွင် မောင်းဝိုင်းပျို့ မတတ်ဖြစ်သွားသောအခါ မအိက” နင်အဲ့တာကုန်အောင်စား လုံးဝပြန်မအန်နဲ့ ငါပိုက်ဆံကုန်ခံပြိး မုန့်တွေစားထားပြီးမှ ပါထားတာ။ အဲ့ဒီ တန်ဖိုးရှိတဲ့ ငါ့ချီးကို နင်ပြန်အန်လို့ကတော့ ထမင်းစားရဖို့ မမျှော်လင့်နဲ့။ ကုန်အောင်စား “ ဆိုပြိး ကြိမ်းမောင်းလေသည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မွှေးကြိုင်လှသော ရနံ့ကြားတွင် ကုန်အောင် မနည်းကြိုးစား စားနေရသည်။ လျှာဖြင့်သာ လျှက်ခွင့်ပြုသောကြောင့် မြန်မြန်စားချင်သော်လည်း မရပေ။ တစ်ခါလျှက်တိုင်း လျှက်တိုင်း မြင့်မြတ်ရာ သခင်မ၏ ကိုယ်တွင်းထွက် အရသာလေးကို သေချာခံစားပြီးမှ မြိုချရသည်။ နာရီဝက်ခန့်ကြာမှသာလျှင် မအိ၏ ချီးတုံးကို ကုန်အောင်စားနိုင်ခဲ့သည်။ 

ထို့နောက် မောင်ဝိုင်းကို ရေချိုးခိုင်းပြီး သွားသေချာတိုက် အနံ့မစွဲစေရန် မှာလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးသော် မိမိသခင်မ၏ ခြေတော်ရင်းတွင် ဒူးလာထောက်သည်။ 

မအိ: “ တော်တယ် ခွေးကောင်။ ငါ့ခွေးလေးက လိမ္မာသားဘဲ။ အဲ့တော့ ဂုဏ်ပြုရမှာပေါ့။ ဆုလာဘ်အနေနဲ့ နင့်ကို ဒီနေ့ထမင်းကျွေးမယ်။ ကယ်.. ပျော်တယ်မလား ပြော”။ 

မောင်ဝိုင်း :” ဟုတ်သခင်မ ပျော်ပါတယ်ဗျ။ ခွင့်ပြုပေးလို့ ကျေးဇူးနော် သခင်မလေး”။ 

မအိ : “ ဟား ဟား နင်စားတာတော့စားရမယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဗိုက်ထဲကနေ ငါစားထားသမျှ ပြန်အန်ပေးမယ်။ အဲ့ဒါ နင့်ရင့် နေ့လည်စာ နဲ့ ညစာဘဲ။ နင့်ကို ကောင်းကောင်းစားရအောင် ငါငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ဘူဖေးသွားစားလိုက်မယ်။ ငါပြန်လာရင် လာအန်ပေးမယ် ကြားလားခွေးကောင်”။ 

မောင်ဝိုင်း “ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ။ အစားအစာကို မျှော်နေပါ့မယ်။ “

မအိ: “ အေ။ ငါထွက်သွားတဲ့ချိန် ကြမ်းသွားတိုက်နေ။ ပါးစပ်နဲ့ ပုဝါကို ကိုက်ပြီး တစ်အိမ်လုံးပြောင်အောင်တိုက်။ နောက်၂ရက်ဆို နင့်ဖေလည်း လာတော့မှာဆိုတော့။ သွားခုသွားလုပ်” ဟုဆိုကာ ဘူဖေးစားရန် အပြင်သို့ မအိထွက်သွားလိုက်သည်။ 

မိမိ သခင်မ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်ရပ်သောမောင်ဝိုင်းသည် အမိန့်တော် အတိုင်း ပါးစမ်ဖြင့် ပုဝါစုပ်ကို ကိုက်ကာ တစ်အိမ်လုံးကြမ်းတိုက်ပြီး မအိ အပြန်ကို စောင့်နေတော့သည်။ 

မအိပြန်လာသော အခါ မောင်ဝိုင်းလည်း

ပုံမှန်အတိုင်း လေးဘက်ထောက်၍ ကြိုဆိုသည်။ 

ထိူအခါ မအိက” ငါဗိုက်တင်းလွန်နေပြီ။ သွားနင့် ခွေးပန်းကန်ခွက်သွားယူခဲ့ ငါအန်ချင်လှပြီ “ ဟုဆိုသည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မိမိ ပန်းကန်ခွက်ကို ကိုက်ပြီးအလာ သခင်မဆီသို့ မရောက်ပြီပင်တွေ မအိက မထိန်းနိုင်သောသောကြောင့် ကြမ်းပင်ပေါ်သို့ အန်ချလိုက်သည်။” ခွေးကောင် နင်နေးလွန်းလို့ တွေ့လား။ နင်အဲ့တာတွေ ပြောင်အောင်ယက်စမ်း တစ်စက်မှမကျန်စေနဲ့။” ဟု အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ 

………….ဆက်ရန်

မောင်ဝိုင်းနှင့် အိမ်ဖော်မလေး မအိ အပိုင်း(၉)

 မောင်ဝိုင်းလည်း မအိအန်ဖက်များကို အကုန်ပြောင်နေအောင်ယက်ပြီး သွားသော် မအိ အမိန့်ပေးရန် စောင့်မျှော်နေခဲ့သည်။ 

မအိ “ နင်ခုချက်ချင်း ငါ့အတွက် မဟာဖြေဆေးသွားဝယ်ခဲ့။ အတွင်းခံဝတ်မသွားနဲ့ ဘောင်းဘီကို နေရောက်ထိုးရင် အထဲထိမြင်ရတဲ့ဟာမျိုးဝတ်သွား ပြီးတော့ maskအုပ်မသွားနဲ့ နင့်ဟာကြီး တစ်လမ်းလုံးတောင်နေပါစေ ပြန်လာတဲ့ထိ လူတိုင်းစိုက်ကြည့်ပြီး အရှက်မရှိအောင်နင်နေတတ်ရမယ်။ နင်နဲ့သိတဲ့သူရှိရင် လမ်းမှာနူတ်ဆက်ပြီး နင့်ဟာတောင်နေတာ သူတို့သတိထားမိအောင်လုပ်ပါစေ” ဆိုပြီး ခိုင်းလိုက်သည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း မအိခိုင်းရာ အတိုင်း ဆေးဝယ်ရန်ထွက်သွားသည်။ လမ်းတစိလျှောက်တွင် လူတိုင်းက မောင်ဝိုင်းကိုစိုက်ကြည့်လျက် မောင်ဝိုင်းမှာကား ရှက်သော်ဌားလည်း မိမိသခင်မ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်းရက်ပေ။ ဆေးဆိုင်းသု့ိရောက်သော် မောင်ဝိုင်းဟာကြီး တောင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသော ဝန်ထမ်းမလေးက မိမိကို မြူစွယ်နေမှန်းထင်မိ၍ “အကို့ဟာက ကြီးလိုက်တာနော်”ဆိုပြီး စနောက်လိုက်သေးသည်။ 

မောင်ဝိုင်းလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ တစ်လမ်းလုံး ဖြည်းဖြည်းချင်း အိမ်ပြန်လျှောက်လာရသည်။ တောင်နေတာကို ပျော့မသွားအောင် တလမ်းလုံးစိတ်ထိန်းနေရသည်မှာ အလွန်ခက်လှသည်။ အိမ်သို့ရောက်သော်အခါ သတိမထားမိသော မောင်ဝိုင်း၏ အတံမှာ ပျော့ခွေနေပြီ ဖြစ်သည်။ 

မအိ “စောက်ခွေးကောင် နင့်ကိုငါအိမ်ရောက်တဲ့ထိ တောင်နေပါစေလို့ပြောထားတာမလား ခုနင့်ဟာကိုကြည့်အုန်း”နင်သေဖို့ပြင်ထားတော့ဟု ဆူပူကြိမ်းမောင်းလိုက်သည်။ 

ဆက်ရန်……….

မောင်ဝိုင်းနှင့် အိမ်ဖော်မလေးမအိ အပိုင်း(၁၀)

မအိလည်း မောင်ဝိုင်းဝယ်လာသောဆေးကို အရင်သောက်ကာ ဝမ်းလျှောသွားသည်။ ထိုအခါ မောင်ဝိုင်းကို အပြစ်ပေးရန် အကြံသစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ငါ ခနခန အိမ်သာထမသွားနိုင်ဘူး အဲ့ကြောင့် နင်အိမ်သာခွက်သွားဝယ်ခဲ့ ငါချီးပါချင်တိုင်း အဲ့ အိမ်သာခွက်ကို ငါခရာမှုတ်ခိုက်တိုင်း ငါ့ဆီယူလာခဲ့။ ပြီးတော့ ချီးပါပြီးတိုင်း ငါ့ဖင်ကိုပြောင်အောင်ယက်ရမယ်။ ချီးပါထားတဲ့ခွက်ကို နင့်အိမ်ယာခင်းပေါ်လောင်းချ နင့်ကိုငါ့အနံ့နဲ့ ရင်းနီးအောင်လုပ်ရမယ်။ 

မောင်ဝိုင်း “ကျေးဇူးပါသခင်မ”။

မအိ “နင့်အဖေက ငါ့ကိုဖုန်းဆက်တယ်။

          လမ်းမှာစစ်တိုက်လို့ သူပြန်လာလို့မရတော့တဲ့အကြောင်းနဲ့ နင့်မုန့်ဖိုးအတွက်ရော ငါ့လခ အတွက်ရော နင့်အကောင့်ထဲ သိန်း၅၀လွဲထားပေးတယ်တဲ့။ အဲ့တာ နင်မနက်ဖြန်သွားထုတ်ပြီး ငါ့ဆီ အကုန်လာကန်တော့။ ခုက နင်ကကျွန် ငါကသခင်မဘဲ ငါကျွေးမှစား ငါပေးမှယူ။” 

မောင်ဝိုင်း-“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မ။ အမိန့်တော်အတိုင်း အကုန်လုပ်ဆောင်ပါ့မယ်။ ကျေးဇူးပါ သခင်မ။”  

 နောက်နေ့တွင် မောင်ဝိုင်းလည်း ဖခင်လွဲလာသည့်ငွေကို ထုတ်၍ မိမိ သခင်မ မအိထံ ဆက်သလိုက်သည်။ 

မအိ- “ခွေးသူတောင်းစားလေး တော်တယ်။ နင့်အဖေ လွဲလာတိုင်း သွားထုတ်ပြီးငါ့ဆီလာဆက်သ ကြားလား ခွေးကောင်။”

မောင်ဝိုင်း- “ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ”။ 

မအိ-“ သွား ခုနင်အိမ်သာခွက်သွားဝယ်ခဲ့ ၅မိနစ်အတွင်းရောက်အောင်ပြန်လာ ငါဗိုက်နာနေပြီ”

၅မိနစ်ကြာသော် မောင်ဝိုင်းတစ်ယောက် အိမ်သာခွက်နဲ့ ပြန်ရောက်လာသည်။ 

မအိ-“တော်လိုက်တဲ့ ခွေးကျွန်။ ငါချီးပါလိုက်အုန်းမယ် နင်ငါ့ရှေ့ ခေါင်းလာငုံ့နေ ငါခြေထောက်တင်မယ် နင့်ခေါင်းပေါ်။”

မအိချီးပါပြီးသော် မောင်ဝိုင်းကို ဖင်ယက်စေ၍ ပါထားသောချီးခွက်ကို မောင်ဝိုင်းအားပေး၍ “ရော့ ငါဝမ်းလျောထားတဲ့အရည်တွေ နင့်အိပ်ယာပေါ်သွားတွန်လိုက်။ ပြီးရင် သွားဆေးထား ငါခနနေချီးပြန်ပါလာချင်လို့ အဆင်သင့်မဖြစ်ရင် နင်သေမယ် သွား”

ဟုဆူပူကြိမ်းမောင်းလိုက်သည်။ 

ဆပ်ရန်……..