စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်းအဆက်

 ဗိုလ် အောင်ဒင် ရေး သား သည်

စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်း အဆက် ၁

စင်ကာပူရဲ့ HDB အခန်းတွေရဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံက တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာမတူပါဘူး၊ အစောပိုင်းက ဆောက်တဲ့တိုက်တွေကအိပ်ခန်း ပိုကျယ်သလို ဖွဲ့စည်းပုံက လည်း လေဝင်​လေထွက်နဲ့ အလင်းရောင်အတွက် ပိုကောင်းပါတယ်။ အစ်မ တာဝန်ယူပြီး ငှားထားတဲ့ အခန်းက အိပ်ခန်း ၃ ခန်းပါပါတယ်။ အစ်မက မာစတာခန်းမှာ တစ်ယောက်တည်းနေပြီး နောက်အိပ်ခန်းတစ်ခန်းမှာက ကျနော်နဲ့ အခန်းဖော် ကရင်လေးနဲ့ပါ။ ကရင်လေးက စားသောက်ဆိုင်အလုပ်မို့ အိမ်မှာ အိပ်ချိန်လောက်ပဲ ပြန်လာတယ်၊ နောက်တစ်ခန်းမှာက ကျောင်းသူ နှစ်ယောက်ပါ။ အစ်မက အိမ်သူကြီးမို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေပြီး အေးအေးဆေးဆေးသမားတွေပဲ ထားပါတယ်။ ကျန်တဲ့ သူတွေက ကျနော့လို လူငယ်တွေပဲမို့ သူပြောလို့ဆိုလို့ပြီးတာပေါ့။ တစ်ပတ်တစ်ခါ အစ်မက မုန့်ဟင်းခါး အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ စသဖြင့်ချက်ကျွေးပါတယ်။ ကျနော့ကိုတော့ သူ့တူလို့ ပြောပြထားတော့ အများအမြင်မှာလည်း နေရထိုင်ရတာ အခက်အခဲမရှိခဲ့ပါဘူး။

ဥပမာ ပိတ်ရက်တွေဆို အစိမအဝတ်တွေ လျှော်ရလှမ်းရပါတယ်။ လက်နဲ့ လျှော်ရတာက မဟုတ်ပါဘူး၊ ဇာတ်လမ်းသဘောအရ ရေးထားတာပါ။ အဝတ်လျှော်စက်နဲ့ပဲ လျှော်ပါတယ်။ ဒီမှာက မိန်းကလေး ယောကျ်ားလေး မခွဲဘဲ စက်တစ်ခုထဲ သုံးကြတာ ထုံးစံပါပဲ။ အစ်မကလည်း ဝတ်ပြီးသား အဝတ်အစားတွေကို ခြင်းတစ်ခုတည်းထည့်ပါတယ်။ အစ်မအခန်းထဲဝင် ခြင်းယူပြီး စက်ထဲထည့်လျှော် ပြီးရင် လှမ်း၊ ခြောက်တဲ့အခါ ရုပ်ပေးရတာက ကျနော့တာဝန်ပါပဲ။ ပထမထမိန်တွေ အတွင်းခံတွေ လှမ်းနေတာတွေ့ရင် အခြားအခန်းက မိန်းကလေး ၂ ယောက်က မီးဖိုမှာ ဟင်းချက်ရင်း မြင်တော့ ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့်လုပ်ပေမဲ့ ကြာတော့ရိုးသွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း ပထမအစမှာ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလောက်အောင်ရှက်ပေမဲ့ ကြာလာတော့ မထူးဆန်းတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဟိုဖက်အခန်းက မိန်းကလေးတွေက ၃လတစ်ခါလောက် ပြောင်းကြတော့ လူသစ်တွေရောက်တိုင်း ကျနော့အတွက် တစ်ခါ အခက်အခဲ ဖြစ်ရစမြဲပါ။

တစ်ခါတစ်လေ မီးဖိုမှာ ထမင်းချက်နေတဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ အစ်မက စကားပြောနေကြရင်း ကျနော်က အဝတ်တွေ လှမ်းနေရတတ်ပါတယ်။ အတွင်းခံတွေကို ကလစ်အသေးတွေနဲ့ တွဲညှပ်ပြီး လှမ်းရပါတယ်၊ အဝတ်လှမ်းပြီးရင်လည်း ကိုယ့်အခန်းထဲ ဝင်နေပြီး အေးဆေးနေလို့မရပါဘူး၊ စင်ကာပူမိုးက ဘာမပြော ညာမပြောရွာတတ်လို့ သတိထားရပါတယ်။

တစ်ခါ အဝတ်လှမ်းပြီး အခနိးထဲ ဝင်အိပ်လိုက်ရင်း မိုးရွာတာမသိလိုက်ဘူး။ အစ်မ တံခါးခေါက်မှ နိုးလာတာ။ အဝတ်တွေလည်း စို အစ်မကလည်း ဘာမပြော ညာမပြော အနောက်ကနေ နားရင်းအုပ်လိုက်တာ ခေါင်းပါမူးပြီး ဟတ်ထိုးလဲကျမတတ်ပါပဲ။ အဝတ်တွေ ရုပ်ပြီးတော့ သူ့ မာစတာခန်းထဲ ခေါ်ပြီး အပြစ်ပေးခံရတော့တာပဲ။ ဒီမှာက အုပ်ခန်းတွေမို့ အသံလုံပါတယ်။ အခန်းထဲ စပီကာနဲ့ သီချင်းဖွင့်ထားရင်တောင် အပြင်က သိပ်မကြားရပါဘူး။ ကြိမ်နဲ့ အရိုက်ခံရတဲ့ အခါမျိုးဆို စပီကာနဲ့ သီချင်းဖွင့်စရာမလိုပေမဲ့ ခါးပတ်နဲ့ အရိုက်ခံရတဲ့အခါဆိုရင်တော့ စပီကာ သံကျယ်ကျယ်နဲ့ အသံတွေဖုံးအောင်လုပ်ထားပါတယ်။ ပြီးတော့ ဟိုကျောင်းသူနှစ်ယောက်ကလည်း ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ် တံခါးပိတ်နေတာမို့ ဘာမှ ပြသနာမရှိပါဘူး။

အဲ့ဒီနေ့က အရိုက်မခံရခင် အဝတ်အစား အကုန်ချွတ်ပြီး အစ်မက သူ့အဝတ်ချင်းထဲက အတွင်းခံ ဟောင်းတစ်ထည်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ထားခိုင်းပါတယ်၊ gag သဘောမျိုးပေါ့။ ပြီးတော့ သူ့ သားရေခါးပတ်နဲ့ လွှဲလွှဲရိုက်တာ သူ့ဒေါသတွေ ပြေတဲ့အထိပါ၊ မိုးရေစိုသွားတဲ့ အဝတ်အစားမို့ ပြန်လျှော် ပြန်လှမ်းရနဲ့ အလုပ်ကရှုပ်တဲ့အပြင် နောက်တစ်ပတ်ကို အဝတ်အစားပုံသွားမယ်၊ ပြီးတော့ သူများအတွက်နေရာမရှိ ဖြစ်မှာမို့ သူဒေါသထွက်တာပါ။

ခါးပတ်နဲ့ အရိုက်ခံရရင် ကလေးတုန်းကလို ကြမ်းပြင်မှာ လူးလိမ့်နေတာပါပဲ။ တစ်ချက်ရိုက်ရက် တစ်ချက် အကြောထဲစိမ့်နေတာပါ၊ ဘယ်လောက်ပဲ သတိထားထား အော်သံထွက်တာပဲ အဲ့ဒါကြောင့် gag လိုတာပေါ့။ အစ်မက အပြစ်ပေးသလို တချက်ချက် ရိုက်တာမဟုတ်ဘဲ သူ့ဒေါသနဲ့ အပြစ်ပေးတာနဲ့ ရောပြီး ဆက်တိုက်ရိုက်တာမို့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်တဲ့အဆုံး ကိုယ့်ဒူးနှစ်ဖက် ကိုယ်ပြန်ဖက်ပြီး အံကြိတ်နေရပါတယ်၊ အဲ့ဒါမှ နည်းနည်းခံနိုင်ရည်ပိုရှိတယ်လေ။ 

သူလည်းရိုက်ပြီးလို့မောရင် ကျနော်လည်း ကြမ်းပြင်မှာ ခွေခွေကလေး လဲနေတာပါပဲ။ ပြီးမှ သူက ပါးစပ်ထဲက ပင်တီကို ခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီးဆွဲထုတ်တယ်၊ ပြီးရင် ရေချိုးခန်းထဲ ပစ်ထည့်ပြီး ကျနော့် တင်ပါးကို ကန်နှိုးတာပါပဲ။ ချက်ချင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ပင်တီကို လက်နဲ့လျှော်ရတယ်။ အဝတ်အစားချွတ်လျက်မို့ သူကစိတ်မထင်ရင် ပင်တီလျှော်နေတုန်း အနောက်ကနေ ဖင်ကို တစ်ချက်လောက် ခါးပတ်နဲ့ လွှဲရိုက်ပါသေးတယ်။ သတိမထားမိတဲ့အချိန် အဲ့လိုအရိုက်ခံရရင် လန့်ကလန့် နာကနာတဲ့ ရောင်ယမ်းပြီး အား ဆို​ထအော်မိတာပဲ

နောက်အရိုက်ခံပြီးတိုင်း ပင်တီလျှော်ရင်း နောက်က ကြိမ်လုံးစာ ခါးပတ်စာမိမလားလို့ ကြောက်နေရတာ စိတ္တဇ္ဇကို ဖြစ်သွားတယ်၊ ကိုယ်က ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ကြောပေးထားရလို့ စိတ်ထဲလဲ မလုံမလဲနဲ့ပေါ့။

စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်းအဆက် ၂

ညနေတိုင်း မလုပ်မဖြစ်လုပ်ရတဲ့ အလုပ်တွေရှိပါတယ်။ အိမ်မှာ အစ်မနဲ့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်စားဖို့ ထမင်းဟင်းချက် အစ်မစားပြီးရင် ဆေးကြောသန့်ရှင်းရတဲ့ အလုပ်ကတစ်ခုပါ။ 

စလုံးမှာအလုပ်လာလုပ်တဲ့ ယောကျ်ားလေး အားလုံးနီးပါး ချက်ပြုတ်ရတာနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန်းက ကြက်သား တစ်ကီလို ၅ ဒေါ်လာ ဝက်သားက ၈ ဒေါ်လာ ပုဇွန် ၁၂ဒေါ်လာ ခေတ်ပါ။ တစ်ပတ်တစ်ခါ အစ်မပေးတဲ့ စျေးဖိုးနဲ့ ကြက်သား၂ ကီလို ဝက်သား၁ ကီလို ပုဇွန် ၁ ကီလိုနဲ့ အသီးအရွက်တွေ ဝယ်ပါတယ်။ ညနေစာပဲချက်ရတာမို့ ရုံးဖွင့်ရက်မှာတော့ ကြက်သား ကီလိုဝက်ကို ချက်ပြီး ကီလိုဝက်ကို ကြော်ပါတယ်၊ အစ်မက တစ်ခါတစ်လေ ဒီတိုင်း ကြွပ်နေအောင် ကြော်ခိုင်းတယ် တစ်ခါတစ်လေ တမ်ပူရာ အမှုန့်နဲ့ ကြော်ခိုင်းပါတယ်။ သူစားသောက်ပြီးမှ ကျနော်က စားနေကျပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေ အတူစားဖို့ခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်နဲ့ အစ်မ ဆက်ဆံရေးက တသမတ်တည်း ရှိတာပါ၊ အခန်းထဲမှာမို့ လူကွယ်ရာမှာမို့ ပြောင်းလဲသွားတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ အပြုအမူသာ ပြောင်းလဲတာဖြစ်ပြီး ခံစားချက် နဲ့ ဆက်ဆံရေးက မပြောင်းလဲပါဘူး။ ထမင်းစားနေတုန်းလည်း ဟင်းခွက်တွေ အရင်မနှိုက်ရဲပါဘူး သူထည့်ပေးမှ စားရတာမျိုး၊ တစ်ခါတစ်လေ သူ့ပန်းကန်ထဲ ရောက်ပြီး သူမကိုက်နိုင်တဲ့ ကြက်သားတုန်းဆို ကျနော့်ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပါတယ်။ သဲရှပ်တာ မနူးတာက ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲပါ ဖြစ်ရင်လည်း ချက်ချင်းခေါ်ပြီး နားရွက်ဆွဲ ခေါင်းခေါက်ခံရပါတယ်။

နောက်အလုပ်တစ်ခုကတော့ သူမအိပ်ခင် နှိပ်နယ်ပေးရတဲ့ အလုပ်ပါပဲ။ တချို့အမျိုးသမီးတွေက အနှိပ်ခံရတာကို ဇိမ်ယူတတ်တာ သိပေမဲ့ အစ်မကတော့ အထူး ဇိမ်ယူတတ်သူလို့ ပြောရမယ်။ သူအိပ်ပျော်တဲ့အထိ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ခြေပြောင်း ပုံစံပြောင်း နှိပ်ပေးရပါတယ်။ နှိပ်နေတုန်းသူက စကားလည်း ပြောချင်မှ ပြောတယ် တခါတလေ ကုတင်ပေါ်ထိုင် စာဖတ် တခါတလေ ဖုန်းကြည့်နေတယ်၊ ကျနော်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ပြီး နှိပ်ပေးရတယ်၊ ပုံစံပြောင်းဖို့ကို ခြေထောက်လှုပ်ပြီးပဲ အချက်ပေးပါတယ်။ သူမျက်စိညောင်းပြီ ဆိုရင် မှောက်အိပ်ပြီး ကျနော်က ကုတင်ပေါ်မတက်ရဘဲ အောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီး ခြေသလုံးတွေ ပေါင်တွေကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဘက်ပြောင်းပြီး နှိပ်ပေးရတော့တာပဲ။ ခဏနေ သူအိပ်ပျော်မှ ထပြန်ရတယ်၊ သူအိပ်မပျော်ဘဲ ထမိရင် အပျင်းကြီးလို့ဆိုပြီး နားရွက်ဆွဲ ထိုင်ထ လုပ်ရပါတယ်။ သူအိပ်ပျော်မှ ရပ်ရတယ်။ အဲ့ဒီလိုမျိုးက ရံဖန်ရံခါ ဖြစ်တတ်တယ်၊ တစ်ခါတစ်လေ သူအိပ်ပျော်နေရက်နဲ့ တခါးဖွင့်လို့အသံကြားရင် နိုးပြီး ကျနော့်ကို အပျင်းကြီးလို့ဆိုပြီး အပြစ်ခေါ်ပေးတာလည်း လုပ်တတ်တယ်။ သူအလုပ်ပင်ပန်းလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်တဲ့နေ့ ဆို ဟောက်သံတိုးတိုးလေးကြားရင် ကျနော်အရမ်းပျော်တာပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေ ထိုင်ရတာများလို့ ညောင်းတယ်ဆိုပြီး တင်ပဆုံကိုလည်း တံတောင်နဲ့ ကြိတ်ပေးရပါတယ်။ စစချင်းမှာ ဒူးထောက်ပြီး လုပ်ရတော့ အရမ်းနာပေမဲ့ ဒူးအောက်မှာ သူ့ရဲ့ ယောဂ ဖျာကို ခင်းပေးလိုက်တာလေးက ကျနော့်အတွက် ကျေးဇူးတင်စရာလို့ထင်ရလောက်အောင် ကျနော့စိတ်တွေဟာ brainwash အလုပ်ခံ ခဲ့ရပါတယ်။

စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်းအဆက် ၃

အစ်မကို ဘာလို့အခုလို ကြောက်ရွံရိုသေရလဲ လို့မေးရင် သူကကျေးဇူးရှင်မို့လို့ပါ။ ပြီးတော့ ဒီလိုမျိုး totally submissive ဖြစ်သွားဖို့က အစ်မက အဆင့်ဆင့် brainwash လုပ်ပြီးပုံသွင်းခဲ့လို့ပဲ ဖြစ်မယ်။

စင်ကာပူမှာ အလုပ်လာရှာလို့ အရမ်းလွယ်ကူတဲ့ခေတ်တုန်းက လာတဲ့သူတွေထဲ လူ ၃ မျိုးရှိပါတယ်။ 

ပထမတစ်မျိုးက အပျော်ခရီးထွက်သလို အဲ့ဒီခေတ်က ဒေါ်လာ ၂ ထောင် ငွေ ၁၇ သိန်းလောက်ကို အိမ်ကတောင်းပြီး အလုပ်မရမှာ ဘာ pressure မှမထားဘဲ အေးအေးဆေးဆေး စိတ်ကြိုက်ရှာနိုင်သူ။

ဒုတိယ တစ်မျိုးက အိမ်က လူလတ်တန်းစား၊ သို့သော် ဒေါ်လာ ၂၀၀၀လောက် ကိုတော့ သူများဆီက ချေးငှားစရာမလိုဘဲ အိမ်က စုဆောင်းထားတဲ့ထဲက ထုခွဲရောင်းချပြီး ထွက်လာသူတွေ (ရွှေတစ်ကျပ်သား ၆သိန်းခွဲ ၇ သိန်းခေတ်လေ)၊ သူတို့ကတော့ အလုပ်မရမှာ စိတ်ပူရတယ်၊ အလုပ်ကိုတော့ အသည်းအသန်ရှာရပေမဲ့ Spass ရမှ လုပ်မယ် WP ဆိုမလုပ်ချင်ဘူး၊ သင့်တော်တဲ့ အလုပ်လေးတော့ ရွေးချင်တဲ့သူမျိုး။

တတိယတစ်မျိုးကတော့ နေတာထိုင်တာကအစ ချစ်ကုပ်ပြီး စျေးအသက်သာဆုံး အဲ့ဒီတုန်းက ၂၅၀ လောက်ပေးရတဲ partation ခန်းမျိုးမှာနေပြီး မြန်မာပြည်က ချေးငှားလာတဲ ငွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လာတဲ့သူမျိုးပေါ့။ သူတို့အတွက် က ဘုရင့်နောင်ဖောင်ဖျက် အလုပ်မရရင် နလံပြန်ထူဖို့ ခက်ခဲတဲ့အခြေအနေမို့ ဘာအလုပ်ရရ လုပ်ပြီး အမြန်ဆုံး အကျွေးပြန်ဆပ်မယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတဲ့ သူမျိုးတွေပါ။

ကျနော်ကတော့ တတိယတစ်မျိုးက ပေါ့၊ အဲ့ဒီလိုအလုပ်ရှာဖို့ ထွက်လာရင်း အစ်မတို့အိမ်ရဲ ဧည့်ခန်းမှာ လိုက်ကာ ကာထားတဲ့ တစ်လ ၂၅၀ နဲ့နေလို့ရမဲ့နေရာကိုရွေးပြီး အလုပ်ရှာဖို့ လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ သို့သော် အလုပ်ရှာတယ်ဆိုတာကို သူငယ်ချင်းတွေ ပြောပြသလို သတင်းစာ အင်တာနက်ကနေ လျောက်ပေမဲ့ တစ်လ ကြော်အထိ အင်တာဗျူးမရခဲ့ပါဘူး။

စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်း အဆက် ၄

တစ်လကျော်အချိန်ထိ အင်တာဗျူးမရတဲ့ ဘယ်သူမဆို စိုးရိမ်စိတ်တွေဝင်လာကြတယ်။ ယတြာတွေချေကြတယ်၊ အဆက်အသွယ်တွေရှာကြတယ်။ ကူညီနိုင်မဲ့သူကိုဆက်သွယ်ကြတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဘုရင့်နောင်ဖောင်ဖျက်လာခဲ့ကြတဲ့ သူတွေအတွက် ကူညီမဲ့သူဟာ တကယ့်ကယ်တင်ရှင်ကြီးပါပဲ။ တိုးပါးယိုးဘုန်းကြီးကျောင်းက စင်ကာပူဘိုးဘိုးကြီးဆိုတဲ့ နတ်ကွန်းကိုဆုတွေတောင်း ဘူးဂစ်က ကွမ်ယင်မယ်တော်ကြီးမှာ ဆုတွေတောင်း အဓိဌာန်တွေလုပ်နဲ့ပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာကျနော့်အတွက် ဘာအလုပ်ရရ စင်ကာပူဆက်လက်နေထိုင်ပြီး ဝင်ငွေရဖို့ ဆိုတာက အဓိက အန္တိမ ရည်မှန်းချက်ကြီးပေါ့။ နောက်ဆုံး အင်တာဗျူးတွေရပေမဲ့ ဘာသာစကားအခက်အခဲ ကြောင့် အဆင်မပြေ၊ ခေါ်မယ်ဆိုပြီး WP လစာနဲ့ ပဲ လုပ်ပါ့မယ်လို့ ဆိုပြန်လည်း အလုပ်ရှင်က သဘောမကျလို့ မရဘဲ အခက်အခဲ ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာအစ်မက သူတို့ ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေးခဲ့တယ်။ CV form တွေကိုတောင် ရန်ကုန်က နေ ပရင့်ထုတ်ပြီး  hard copy ယူလာတဲ့ ကျနော့်အတွက် MS word မှာ CV သေချာ စနစ်တကျရေးပြီး အလုပ်သေချာ မလျောက်တတ်သေးတဲ့ အတွက် အင်တာဗျူးတွေမရတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ နေထိုင်ခွင့် ကုန်ခါနီးအချိန်မှာ အစ်မက အလုပ်ပေးမယ် Spass တွေ ၁၈၀၀ နဲ့ စရတဲ့ အချိန်၊ တချို့တွေဆို spass နဲ့ပဲ ၁၆၀၀ တွေ ၁၂၀၀တွေနဲ့ စလုပ်နေတဲ့ အချိန် မှာ လစာ ၁၅၀၀ ရအောင် ပြောပေးခဲ့တယ်။ စင်ကာပူမှာ အလုပ်လာရှာဖူးတဲ့ သူဆို ကျနော့ ခံစားချက်ကိုလည်း နားလည်မယ် ကျနော်အစ်မအပေါ်ဘယ်လောက် ကျေးဇူးတင်လိုက်မလဲ ဆိုတာလည်း နားလည်နိုင်လိမ့်မယ်ပေါ့။

Spass မရပေမဲ့ WP နဲ့ လစာ ၁၅၀၀ ရတယ်ဆိုတာက ကျနော်တို့အတွက် ထီပေါက်သလို ဝမ်းသာရတာပေါ့။ 

"အစ်မ ကျေးဇူးကို မမေ့ပါဘူး၊ ကျေးဇူးကိုလည်း ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်ဗျာ" မျက်ရည်တွေဝဲပြီး အခုလို ပြောခဲ့တယ်

"ငါအေးဂျင့်ခယူပြီး အခြားသူသွင်းပေးလို့ ရတယ်၊ မင်းကိုသနားလို့ ကူညီတာနော်"

"သိပါတယ် အစ်မ ကျနော် အစ်မ ကျေးဇူးကို ဘယ်လို ပြန်ဆပ်ရမလဲ မသိပါဘူး၊ ပထမ ရတဲ့ လဝက်စာ ကန်တော့ပါရစေ"

"ငါအေးဂျင့်ခယူပြီး အခြားသူသွင်းရင် ၃၅၀၀ ၄၀၀၀ လောက်ရနိုင်တယ်၊ မင်းလဝက်စာလောက်ငါ မမက်ဘူး"

"သိပါတယ် အစ်မ၊ ကျနော်ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ပါ၊ ဘယ်လိုပြန်ဆပ်ရမလဲ မသိပါဘူး"

"အေးမင်းငါ့ကို ကျေးဇူးရှင်လို့ သဘောထားရင် ကျေးဇူးရှင်နဲ့ တူအောင်ဆက်ဆံ၊ မင်းအိမ်ကို အကျွေးတွေဆပ်ဖို့ ပြန်ပို့ရမှာဆိုတော့ ချွေတာသုံး စားတာက ငါ့ဆီကပဲ စားပေါ့ မင်းငါ့အတွက်ချက်ရင် ပိုချက်ထားလိုက် တစ်ယောက်စာနဲ့ နှစ်ယောက်စာက သိပ်မထူးပါဘူး"

"ဟုတ်ကဲ့အစ်မ"

"အေး ပြီးရင် အိမ်က ဝေယျာ၀စ္စတွေ လုပ်ပေး၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေးကအစ အစအစအရာအရာ ငါမျက်နှာလွဲလို့ ရပါစေပေါ့"

ဒီလိုနဲ့ စင်ကာပူ ရောက်ခါစဘာမှ မသိနားမလည်သေးတဲ့ ကျနော်ဟာ လစာကိုလည်း ကုမ္မဏီက အစ်မအောက်က ဝန်ထမ်းပဲမို့ သူဌေးကသူ့ကိုပဲ ပေးခိုင်းတယ်၊ ဘဏ်စာအုပ်လည်း မရှိသေး၊ မြန်မာကိုဘယ်လို ငွေလွှဲရမလဲ ဆိုတာလည်း မသိသေးတော့ အစအစအရာအရာ အစ်မစီစဉ်သလို လုပ်ခဲ့ရပါတယ်။ သူကလည်း စေတနာထားပြီး လုပ်ပေးတော့ ဘာမှ စောတက မတက်ရဲပါဘူး၊ လခဝင်ရင် သူကပဲ ပင်နီဆူးလား က သူ့သူငယ်ချင်းကတဆင့် ရန်ကုန်အိမ်ကို ငွေလွဲပေးတယ်၊ ကျနော်ကတော့ စားဖို့လည်း မကုန် နေဖို့ အိမ်လခကလည်း အစ်မပဲ လခထဲက ဖြတ်လိုက်တာမို့ လက်ထဲ ပိုက်ဆံကို မကိုင်ရပါဘူး။ ဘယ်ကိုမှ မသွားမလာတတ်တဲ့သူ အဲဒီုတုန်းက စမတ်ဖုန်းတွေမပေါ်သေးဘူး၊ နိုကီယာဖုန်းနဲ့ သီချင်းနားထောင်ချင်ရင်တောင် အစ်မက mp3 ကိုကွန်ပြူတာနဲ့ ချိတ်သွင်းပေးတာမို့ အစအစအရာအရာ ကျနော့်ဘ၀က သူစီစဉ်ပေးမှ အပြင်ထွက်ခွင့် ရတဲ့ ဘ၀ ကိုရောက်ခဲ့ပါတယ်။

အလုပ်ကအတူပြန်ပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ စားဖို့ ထမင်းဟင်းချက်ရပါတယ်။ ကျနော်ထမင်းဟင်းချက်နေတုန်း အစ်မက သူ့အခန်းထဲ ယောဂဖျာခင်းပြီး workout လုပ်နေတတ်ပါတယ်။ ပြီးရင် သူ့အတွက် အအေးတစ်ခွက်ယူလာခိုင်းပြီး အခန်းထဲ ပို့ခိုင်းပါတယ်။ 

"အဝတ်လျှော်တဲ့ ဇလုံထဲ ရေနွေးထည့်ခဲ့ ပြီးရင် အနောက်က ဆားကြမ်းဘူးပါယူခဲ့"

မီးဖိုထဲ ဟင်းချက်တဲ့ ဆားပဲ ထင်ပြီး အဲဒါကိုကျနော်ယူသွားလိုက်တာပေါ့

"မင်းတော်တော်တုန်းပါလား ဟင်းချက်တဲ့ ဆားယူခိုင်းတာလား ငါဘာပြောလဲ"

"ဆားကြမ်းယူခိုင်းတာပါ"

"မသိရင် မသိဘူးလို့ ပြောလေ၊ မင်းကိုယ်တိုင်မစဉ်းစားနိုင်ရင်လည်း မသိတာမေး၊ ဒီအတိုင်းဆို အလုပ်မှာ မင်း probation ကာလမတိုင်ခင် ပြုတ်သွားလိမ့်မယ် နားလည်လား"

ကျနော်တို့ အလုပ်ဝင်စ လူတွေအဖို့ အလုပ်ဖိအားထက် အလုပ်အဆင်မပြေမှာကြောက်တာ၊ အလုပ်ပြုတ်မှာ ကြောက်တဲ့ ဖိအားကအဆိုးဆုံးပါ၊ ကိုယ်ကလည်း တခြားသူတွေ ဒါမျိုးဖြစ်တာ ခဏခဏ ကြားဖူးတာကိုး အရင်က။

"ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်မကျနော်ကြိုးစားပါ့မယ်၊ နောက်မသိတာမေးပါ့မယ်"

"အေး နောက်မသိရင် ငါပြောတဲ့ အတိုင်း ၏သည်၍ မလွဲလိုက်မှတ် ပြောသလိုလုပ်၊ ကြားတယ်နော်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါအစ်မ"

"ငါဘာပြောလိုက်လဲ ပြန်ပြော"

"ဆားကြမ်းယူခိုင်းတာပါ"

"မင်းနဲ့​တော့ ငါဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမလဲ မသိဘူး၊ တော်တော်တုန်းတဲ့ အပြင် အားထုတ်မှုုလည်းမရှိဘူး၊ ငါခုနက ဘာပြောလိုက်လဲမင်းကို"

အဲဒီလို အမေးခံရတဲ့ အချိန် စိတ်ထဲ ဘာကိုမှမသိဘဲ ထူပူသွားတယ်၊ နောက်လည်း ဒါမျိုးအခြေအနေတွေက အစ်မနဲ့ ဆို ခဏ ခဏ ကြုံရတော့တာပဲ

" ဟိုဟာလေ ၏သည်၍ မလွဲ လိုက်မှတ်ရမယ်လို့ ပြောတာလားအစ်မ"

အစ်မ မျက်လုံးတွေက ကျနော့ သူငယ်အိမ်ထိ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး

"ပြန်ပြော"

"ဟုတ်ကဲ့ နောက်ကို အစ်မ ပြောတာကို ၏သည်၍မလွဲ လိုက်မှတ်ထားပါ့မယ်"

အေးလာခဲ့

ကျနော့်နားရွက်ကိုဆွဲပြီး မီးဖိုထဲက ဆားကြမ်းဘူးကို ပြပြီး ယူလာခိုင်းတယ် ပြီးတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်တယ်

အစ်မက workout လုပ်ပြီးခါစ ချွေးတွေထွက်နေပေမဲ့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းပေါ့ ကျနော်ကတော့ ဟင်းတွေချက်ပြီး ပြိုင်းနေပြီ

ခုံပေါ်ထိုင်ရင်း

မင်းငါ့ခြေဖဝါးတွေကို ဆားကြမ်းနဲ့ ပွတ်ပေး ငါလေ့ကျင့်ခန်းပြိးတိုင်းမင်းလည်း ထမင်းဟင်းချက်ပြီးရင် နောက်ဆို အဆင်သင့် ရေနွေးဇလုံနဲ့ ဆားကြမ်းဘူးယူပြီး စောင့်နေ

ကျနော် ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ပြီး ခုံပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ အစ်မ ခြေထောက်အောက်ကို ရေနွေးဇလုံထည့်ပေးပါတယ်။

သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ဆားကြမ်းနဲ့ ခြေဖဝါးတွေစပွတ်ပေးနေတုန်း သူ့ခြေဖဝါးတဖက်က ရေနွေးထဲ နှစ်လိုက်ပါတယ်

အား..ပူလိုက်တာ ဆိုပြီး ကျနော့ ခေါင်းကို ၃ ချက်လောက် ဆင့်ခေါက်လိုက်တယ်

ကျနော့်စိတ်ထဲ နာတာလည်း မရှိဘူး အစ်မ အဆင်မပြေဖြစ်လို့ ငါအသုံးမကျလိုက်တာလို့ စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ ဝမ်းနည်းနေရပါတယ်

မင်းကိုဒါလေးခိုင်းတာတောင် အသုံးမကျပါလား..ရေနွေးနဲ့ ရေအေး သေချာစပ်တာတောင် ငါမင်းကို ပြထားရမယ် နောက်ကို သာမိုမီတာနဲ့ အပူချိန် အတိအကျတိုင်း ခိုင်းမှ ရတော့မယ်

ရေအေးစပ်ပေးပြီး ကျနော်ပြန်လာတယ်၊ ခုနလို သူ့ဖြေဖဝါးကို ဆားကြမ်းနဲ့ ပွတ်နေတုန်း သူ့ခြေထောက်နောက်တဖက်က ရေဇလုံထဲ မထားတော့ ပဲ ကြမ်းခင်းပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ကျနော့် ပေါင်ပေါ်ပဲ တင်ထားလိုက်ပါတယ်

ခြေဖဝါးကို ဆားကြမ်း သေချာပွတ်ပြီး သူ့ခြေနစ်ဖက်လုံး ရေနွေးဇလုံထဲ နှစ်လိုက်တဲ့ အချိန် ခြေဖဝါးပွတ်တုန်းကျလာတဲ့ ဆားတွေကလည်း ရေထဲ ပျော်ဝင်သွားတော့ အတော်ပါပဲ။ သွားတိုက်တံ အဟောင်းတစ်ခုနဲ့ အစ်မရဲ့ ခြေချောင်းကြားတွေ ခြေဖမိုးတွေ ခြေသည်းခွံတွေကို တိုက်ချွတ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရပါတယ်၊ ပြီးရင် ခြေဖဝါးတွေကို မျက်နှာသုတ်သဘက်အထူ အဟောင်းတစ်ထည်နဲ့ သုတ်ပေးရတယ်၊ ပြီးရင် ခြေသလုံးတွေကို ခဏလောက် နှိပ်နယ်ခိုင်းပြီး သူရေချိုးဖို့ လုပ်ပါတယ်၊ သူရေချိုးတုန်း ကျနော်က ထမင်းဟင်းခူးခပ်ပြီး ပြီးတာနဲ့ အစ်မက ထမင်းစားပါတယ်။ သူထမင်းစားတုန်းကျနော်က ရေချိုး ပြီး ရင် သူ့အတွက် ခူးခပ်ထားတဲ့ ဟင်းပန်ကန်က ကျန်တာနဲ့ စားပေါ့။ ပြီးရင်တော့ ဆေးကြောပြီး အစ်မ ဘုရားရှိခိုးပြီးတာနဲ့ ခဏနေ သူ့အခန်းထဲလာဖို့ ခေါ်တတ်ပါတယ်၊ အဲဒီအချိန်က သူ့အတွက် အနားယူပြီး အနှိပ်ခံတဲ့ အချိန်ပါပဲ။

တစ်ပတ်ကိုတစ်ခါ အစ်မရဲ့ မာစတာ ခန်းထဲက ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာကို တိုက်ချွတ်ရတယ်၊ အပြင်က common bathroom ကတော့ တစ်ပတ်ကို တစ်ယောက် အလှည့်ကျမို့ ကျနောက တစ်လတစ်ခါ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတာပေါ့။

အစ်မရဲ့ အခန်းက ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ကိုတိုက်ချွတ်ဆေးကြောနေချိန်ဆို သူက တစ်ခါတစ်လေ အနောက်က ရပ်ကြည့်တယ်၊ တစ်ခါတစ်လေ လုပ်လို့ ပြီးမှ စိတ်တိုင်းမကျရင် ခေါ်ပြိးလိုအပ်တာ ထပ်လုပ်ခိုင်းတယ်၊ အဲဒီလို စိတ်တိုင်းမကျရင်တော့ ခေါင်းခေါက်ခံရတယ် နားရွက်ဆွဲပြီး ဘယ်နေရာ အဆင်မပြေလဲ လိုက်ပြတတ်ပါတယ်။

ခေါင်းခေါက်တာ နားရွက်ဆွဲတာကတော့ အစကတည်းက အစ်မနဲ့ အကျင့်ပါပြီးလုပ်ရိုးလုပ်စဉ်လို မထူးဆန်ုးတော့ဖူး။ ပထမဆုံး အရိုက်ခံရတဲ့ အချိန်ကတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ အပြစ်ရှိရင် ကြိမ်နဲ့ အရိုက်ခံရတာကိုလည်း ထူးဆန်းတယ်လို့ စိတ်ထဲ မခံစားရတော့သလိုဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်းအဆက် ၅

ပထမဆုံးအရိုက်ခံရတဲ့နေ့က ရထားမှားစီးလို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျတာကနေစတာပါ။ အစ်မနဲ့ အလုပ်ကနေ အတူပြန် စီးတီးဟော ပင်နီးဆူးလား ပလာဇာမှာ စျေးဝယ်အပြီး အစ်မက သူငယ်ချင်းနဲ့ချိန်းထားလို့ မပြန်သေးဘူး၊ မြန်မာဆိုင်က ဝယ်ခြမ်းထားတာတွေ သယ်ပြီး အိမ်ပြန် ထမင်းချက်ဖို့ စောစော ပြန်လွှတ်လိုက်တယ်။ တကယ်တော့ ကျနော်က စရောက်ကတည်းက အလုပ်ရှာဖို့လာရင်း အလုပ်ရတော့လည်း အစ်မနဲ့ အလုပ်သွားပြန် တူတယ်၊ အိမ်မှာရှိတဲ့ အချိန်မှာလည်း အိမ်မှုကိစ္စနဲ့ အစ်မဝေယျာဝစ္စ တွေလုပ်နေရတာမို့ အိမ်နားက wet market နဲ့ hawker centre ကလွဲလို့ ဝေးဝေးလံလံ မသွားဖူးသေးဘူး။ ဒီတခါ ရထားစီးပြန်တာလည်း ပထမဆုံး အစ်မ မပါဘဲ စီးဖူးတာလေ။

မင်းအိမ်ရောက်တာနဲ့ အဆင်သင့်ချက်ပြုပ်ထားမယ်နော်၊ ကြက်သားကို flour နဲ့ကြော်ထား ကြက်ဥ အကာ တစ်လုံးဖောက်ထည့်ဖို့မမေ့နဲ့

ပင်နီဆူးလား ၃ လွှါ လှေကားက မဆင်းခင် အစ်မကို ရဲရင့်ဆိုင်ဖက် လိုက်ပို့ရင်း သူက စားပွဲအလွတ်မှာ ဝင်ထိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ ကျနော့ကို ဝယ်ခြမ်းထတာတွေနဲ့ သူ့ အိပ်ကိုပေးပြီး အိမ်ပြန်လွှတ်တာပေါ့

ကျနော်က ထိုင်ဖို့တောင် အချိန်မရခင် အစ်မက အိမ်မှာ ထမင်းပြန်ချက်ဖို့ ခိုင်းနေပြီ

ဟုတ်ကဲ့ အစ်မဆိုပြီး လှည့်အထွက်

ရဲလွင် ရဲလွင် လာဦး (ကျနော့်နာအမည် အပြည့်အစုံ ရဲလွင်ဦး ကို အစ်မက ရဲလွင်လို့ပဲ ခေါ်တာ၊ တချို့ သူငယ်ချင်းတွေက လွင်ဦးလို့ခေါ်ပေမဲ့ စလုံးမှာ အလုပ်ဝင်တော့ ရှေ့နာမည်ပဲ ခေါ်ကြတာကိုး ပြီးတော့ ရဲ ဆိုတာက တရုပ်တွေရဲ့ Ye' ဆိုတဲ့ မျိူးရိုးနာမည်နဲ့တူတော့ သူတို့က ရဲ့လွင် လို့ ခေါ်ကြတယ်)

ကျနော်က အထုတ်အပိုးတွေနဲ့ ပြန်လှည့်လာပြီး

အဝတ်ချင်းထဲက ငါ့အဝတ်အစားတွေ ပြန်ရောက်ရင် လျှော်ထားလို့ ခြေအိပ်နဲ့ underwear တွေကို သက်သက်စီခွဲ ပီး အဝတ်လျှော်ဇလုံထဲ စိမ်ထားလိုက် ဆပ်ပြာမှုန့်က တစ်ဇွန်းပဲ ထည့်မယ်နော် သေချာ soak လုပ်ထား ကြားလား

ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်မ

အေးအေး သွားတော့ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းလုပ်ရာရှိတာလုပ်နော် ငါပြန်ရောက်တာနဲ့ အကုန်အဆင်သင့်ဖြစ်ပစေ

ဟုတ်ကဲ့အစ်မ ဆိုပြီး လှည့်ထွက်လာလိုက်တယိ

ရဲရက့်ဆိုင်မှာက ကြားရက်ဆို လူရှင်းပေမဲ့ အဲ့ဒီနေ့တွေမှာ spass သမားတွေ စင်ကာပူ ​ေကျာင်းလာတက်တဲ့ ကျောင်းသား​​ေကေန ားအေးပါးအေး မြန်မာအစားအသောက် လာစားတတ်တယ်၊ ပိတ်ရက်လောက်လူမများပေမဲ့ စားပွဲတွေကအပြည့်ပါပဲ 

အစ်မပြောတာကို ဘေးဝိုင်းက မိန်းကလေး ကျနော်နဲ့ ရွယ်တူတွေ ကကြည့်ပြီး နည်းနည်း အထူးအဆန်းဖြစ်နေတာ၊ ကျနော်လည်း ဝတ်ကောင်းစားလှ spass သမားအမျိုးသမီးတွေလား poly တက်နေတဲ့ ကျောင်းသူတွေလား မသိပေမဲ့ စိတ်ထဲတော့ အခုလိုအခိုင်းခံရတာ ရှက်တာပေါ့၊ သူတို့ကို မကြည့်ဝံ့ဘဲ ခေါင်းငုံ့ပြီး အမြန်ထွက်ခဲ့တယ်

အဲ့လိုနဲ့ စီးတီးဟော MRT station ကနေ Ang Mo Kio ကိုပြန်ဖို့ရာမှာ ဆင်းရမဲ့ လှေကား မှားပြီး Marina Bay ဖက်ကိုစီးမိတယ်၊ ပြီးမှ မှားမှန်းသိပြီး ဟိုဖက် ပလက်ဖောင်းကို ကူးပြီး လာတဲ့ ရထားပေါ်ပြေးတက်လိုက်တော့တာပဲ။ ပလက်ဖောင်း ၂ခုထက်ပိုရှိတဲ့ station တွေမှာ အပေါ်ထပ်အောက်ထပ်ရှိတော့ အခုလို ပလက်ဖောင်း ဟိုဖက်ကူးပြီးစီးတာက မမှန်နိုင်ဖူးလေ၊ သေချာလည်းမကြည့်မိ လောလောနဲ့ဆိုတော့ ရထားက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြေအောက်က အထွက် Red hill ဘူတာရောက်မှ မှားလာမှန်းသိတော့တယ်။

သိသိချင်းထူပူသွားတာပေါ့ နောက်ကျတာကတကြောင်း အစ်မ ဒေါသထွက်မှာကို သိတာကတကြောင်း အရေးအကြီးဆုံးက အခု အိ်မဘယ်လိူပြန်ရမလဲ ဆိုတာပဲလေ

စင်ကာပူ ဇာတ်လမ်းအဆက် ၆

ရထား အစိမ်းရောင်လိုင်းခရီးတစ်ဝက်လောက်ရောက်မှ မှားစီးခဲ့တာ သတိထားမိတော့ အိမ်အမြန်ပြန်ရောက်ဖို့ကို အတော်လေး ထူပူသွားပြီ။ Ang Mo Kio ပြန်ဖို့ Jurong east မှာပြောင်းစီးရမယ်မှန်းလည်းမသိဘူးလေ၊ ဒီလိုနဲ့ အစိမ်းရောင်လိုင်းအဆုံး Boonlay (အဲဒီတုန်းက boonlay ကဂိတ်ဆုံးပဲ) ရောက်တော့ ရထားက ရပ်သွားတယ်။ ဟိုဖက်ပလက်ဖောင်းကိုကူးပြီး ရထားစီးရမလား ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိတော့ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ရထားထဲ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တဲ့ ကျနော့ကို ရထားဝန်ထမ်းက လာမေးတော့ မှ Ang Mo Kio လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူပြောတာလည်း သေချာ နားမလည်ဘူးလေ။ အဲဒီတော့မှ သူက Jurong east ရောက်ရင် ပြောင်းစီးဖို့ ပြောရင်း နောက်ဆုံး Ang Mo Kio ရောက်သွားပါတော့တယ်။

အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း တံခါးဖွင့်တာနဲ့ အစ်မက အိမ်ရှေ့မှာထိုင်စောင့်နေတာ တွေ့တယ်။ တွေ့တွေ့ချင်း အမောတကောနဲ့ ရှင်းပြမလို့လုပ်တော့ လက်ကာပြ ပြီး ကျနော့ နားရွက်ကို ဆွဲလို့ သူ့အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားပါတော့ တယ်။

အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော ဖြန်း ဆို ကျနော့ဘယ်ဖက် ပါး ထူပူသွားပါတယ်

ပြာပြာသလဲ လန့်ဖြန့်ပြီး 

စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အစ်မ ကျနော် ရထားမှားစီးမိလို့ပါ

မှားစရာလား...မင်းဒီလောက်တောင် အသုံးမကျဘူးလား

နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး...ထမင်းအမြန်ချက်လိုက်ပါ့မယ်

မချက်နဲ့ တော့ ငါချက်ပြီးပြီ

မင်းကိုငါ အားကိုးရမှာလား မင်းကိုပါ ထမင်းချက်ကျွေးရမှာလား

နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး အစ်မ ဆိုပြီး ထပ်ခါ ထပ်ခါ တောင်းပန်နေမိပါတယ်

ထိုင်ထ အခါ ၅၀ လုပ်

ဟုတ်ကဲ့ ဆိုပြီး လက်ပိုက်ပြီး စလုပ်ပါတယ်

နားရွက်ဆွဲ

ဟုတ်ကဲ့...ဆိုပြီး ကျနော်လည်း ဘယ်လက်နဲ့ ဘယ်နားရွက်ကိုင် ညာလက်နဲ့ ညာနားရွက်ကိုင် ပြီးဆွဲတာပေါ့...

ရပ်လိုက်တော့...

မင်းဒါဘာလုပ်တာလဲ

နားရွက်ဆွဲလုပ်တာပါ အစ်မ...ကြောက်လည်းကြောက်နေပြီ အမှားတွေဘာတွေထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီလဲလို့ စိုးရိမ်စိတ်ကလည်းဖြစ်တာပေါ့

မင်းနားရွက်ဘယ်လို ဆွဲရမယ်ဆိုတာ မသိစရာမရှိဘူး...ငါ့ကို ဘာလဲ လုပ်ချင်သလိုလုပ်လို့ ရပါတယ် ဆိုပြီး ပမာမခန့်နဲ့ အကဲစမ်းတာလား...ဟုတ်လား...

ကျနော်လည်း ချက်ချင်းပဲ ငယ်ငယ်က အတန်းမှာလုပ်ရသလို လက်ယှက်ပြီး နားရွက်ဆွဲ ထိုင်ထ ပြန်လုပ်နေတယ်...

တော်တော့ လို့ ပြောတယ်မဟုတ်လား...

ဟုတ်...နားရွက်ဆွဲတာ ပြန်ပြင်ပြီးလုပ်တာပါအစ်မ

ငါမင်းကို ပြောထားမယ်နော် နောက်ကို ငါ့ကိုဘာမှ အထွန့်မတက်နဲ့ ငါလုပ်ဆိုလုပ် မလုပ်နဲ့ ဆို မလုပ်နဲ့...နားမလည်ရင် မင်းကိုယ်တိုင်မစဉ်းစားတတ်ရင် မေး

ကျနော်လည်း စိတ်ထဲ စိုးရိမ်တာရော ငါအတော် အသုံးမကျဖြစ်နေပြီလား ဆိုပြီး ဝမ်းနည်းတာရောနဲ့ ဘာမှ မလုပ်တတ် မကိုင်တတ် ဖြစ်နေပြီလေ

သွား...wet market နားက mini mart ရှေ့မှာ ကြိမ်လုံးတွေ ပုံးထဲထည့်ပြီး ရောင်းတာရှိတယ် အဲဒီထဲက အရှည်ဆုံး ကြိမ်လုံးသွားဝယ်ခဲ့....

ကျနော်လည်း စိတ်ထဲ ကြောက်တာထက် ရှက်တာက ပိုနေပြီလေ..အသက် ၂၃ နှစ်ဆိုတာက ဒါမျိုးအပြစ်ပေးတာ မရှိလောက်တော့ ပါဘူးလို့ စဉ်းစားရင်း အခြားတဖက်မှာလည်း ငါ့ကိုများ ရိုက်မလားလို့ တွေးပြီး ကြောက်နေတယ်၊ အားငယ်စိတ်လည်း ဖြစ်တာပေါ့ စင်ကာပူကိုရောက်ကာစ အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွလည်း မရှိသေးတဲ့ အချိန်ကိုး

ကြိမ်လုံးဆင်းဝယ်ပြီး အစ်မအခန်းထဲကို ဝင်တော့ သူ နေ့စဉ် workout လုပ်ဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီး ဘောင်းဘီတို နဲ့ တီရှပ်နဲ့ပါပဲ ယောဂဖျာကိုလည်း ခင်းထားပါပြီ

အစ်မ ကြိမ်လုံးရပါပြီ

ဒီထက်ရှည်တာမရှိတော့ဘူးလား ကြိမ်လုံးက

အားလုံးက ရွယ်တူတွေပါပဲ အစ်မ

အေး...ပေး ငါ့ကို...ဘာလို့ ဝယ်ခိုင်းတာလဲ သိလား...

မသိပါဘူး အစ်မ

ဘာ....မင်းကြောင်တောင်တောင်လာမလုပ်နဲ့ ဒါမင်းအတွက်ပဲ

ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ...ခေါင်းကိုငုံ့ထားလိုက်တယ်..ဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုယ့်အခန်းမြန်မြန်ပြန်ချင်နေပြီလေ

မင်းအသုံးမကျတာက လွန်လွန်းနေပြီ ထိုင်ထ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ကြိမ်လုံးနဲ့ပဲ အပြစ်ပေးရတော့မယ်...ငါကလုပ်ဆို မလုပ်ဘူး...မလုပ်နဲ့ဆိုလုပ်တယ်...ဟိုဖက်လှည့်

ကျနော်လည်း ဒီတိုင်းပဲ ရိုက်မယ်ထင်တာပေါ့ ကျောင်းမှာ များသောအားဖြင့် ပုဆိုးပဲ မပြီး ဆရာမတွေက ခြေသလုံးကို ရိုက်တာများတယ်

နေဦးမင်းက ဘောင်းဘီနဲ့ ဆိုတော့ ဘောင်းဘီကို ဒူးထိဆွဲချလိုက်

ကျနော်လည်း ရုပ်တရက် ကြောင်သွားတာပေါ့

အောက်က ဘောင်းဘီကိုမတင်နေတုန်း....အစ်မ ကျနော့ကို အနောက်ကနေ နားရင်းအုပ်လိုက်တယ် တချက်ချက် အဲဒိလို နားရင်းအုပ်ခံရရင် မိန်းကလေး အားဆိုပေမဲ့ တကယ်ကို မူးသွားတယ်....

ငါမင်းကို ဘောင်းဘီဒူးထိ ဆွဲချခိုင်းနေတာ

ကျနော်လည်း ရှက်တဲ့ စိတ်တွေပျောက်နေပြီ နောက်ထပ် တလွဲတွေ ဆက်မဖြစ်ဘဲ ကိုယ့်အခန်း အမြန်ပြန်ရဖို့ပဲ လေ...ချက်ချင်း ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ဆွဲချလိုက်တယ်

အောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို အစ်မက ကြိမ်လုံးနဲ့ ထိုးချပြီး...

ဒါဘာလုပ်ဖို့ လဲ ...ဆိုပြီး ဖင်ကို ကြိမ်လုံးနဲ့ တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တယ်....တစ်ချက်ဆိုတစ်ချက် ပူကနဲ ဖြစ်သွားတယ်...အရိုက်မခံ ရတာ ကြာပြီလေ...ငယ်ငယ်က ခံရတဲ့ အချိန်က ခံစားချက် မေ့နေပြီ စစချင်း အရိုက်မခံဖူးသူတွေဆို သိလိမ့်မယ် ကြိမ်က ဖင်ကိုထိတဲ့ အခါ ပူကနဲ ဖြစ်ပြိး ရှေ့ကို ကော့သွားတော့ တာပဲ..

ကျနော်လည်း အတွင်းခံပါ ဒူးထိ ဆွဲချလိုက်ပါတယ်

လက်ပိုက်ထား....၁၀ ချက် ရိုက်မယ်

ရွှမ်း...ရွှမ်း...ရွှမ်း....

၃ ချက်လောက် ဆင့်ရိုက်ပြီး ခဏ နားလိုက်တာနဲ့ ကျနော့ လက်က အလိုလို ဖင်ကို ကိုင်မိရက်သားဖြစ်သွားတယ် မသိစိတ်က နာတာကို တုန့်ပြန်တဲ့ သဘောပါ...

ငါလက်ပိုက်ထားလို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်လား...

အစက ပြန်ရိုက်မယ်..

ရွှမ်း...ရွှမ်း...ရွမ်း...

လက်က ပိုက်ထားပေမဲ့ လူက ရှေ့ကို ကော့ နေပြီ...ထူပူတဲ့ အပြင် အသားများတဲ့ နေရာမှာ အရိုက်ခံရတာက အောင့်လည်း အောင့်တယ် ကြိမ်လုံးက အရမ်းမသေးတော့...

၁၀ ချက်လည်း ပြည့်ရောချက်ချင်း ပဲ အိနြေမဆည်နိုင်ပါဘူး...ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်မိတာပါပဲ...ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင်ကို ကလေးတုန်းကလို မျက်ရည်ပါကျမိပါတယ်...

ငါမင်းကို လက်ပိုက်တာ မဖြုတ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား...

ကျနော်လည်း အဲဒီ စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်း စိတ်တွေ ကယောက်ခြောက်ခြားနဲ့ ထပ်အရိုက်မခံနိုင်တော့ ဘူးလေ...ချက်ချင်း ဒူးထောက်ပြီး အစ်မ ခြေကို ကိုင်မိရက်သားနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အစ်မ အလုပ်ပါနဲ့ အစ်မ ဆိုပြီး ငိုယို တောင်းပန်မိပါတယ်

အပေါ် ကနေ ကျနော့် ကြောကုန်းကို ကြိမ်နဲ့ ရွမ်းကနဲ တစ်ချက် ထပ်ရိုက်ပြီး

ပြန်ထ စမ်း...ငါ့ကို မထိနဲ့ 

ကျနော်လည်း ချက်ချင်း မတ်တပ်ထ လက်ပြန်ပိုက်လိုက်ပါတယ်...

ဒူးအထိ ဆွဲချထားတဲ့ ဘောင်းဘီကိုလည်း ပြန်ဝတ်ဖို့ အဲဒီတော့မှ သတိရသွားတယ်...လက်ကို အောက်ချမလို့ အလုပ် အစ်မ ပြောမှာလည်း ကြောက်နဲ့ လက်ပြန်ပိုက်ရမလား ဘောင်းဘီဆွဲတင်ရမလား ဇဝေဇဝါနဲ့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေတာကို အစ်မက တော့ ခပ်ပြုံးပြုံး ခနဲ့တဲ့တဲ့ ကြည့်ပြိး အကျေနပ်ကြိး ကျေနပ်နေတော့ တာပါပဲ...

ဒီတခါတော့ လက်ပိုက်မဖြုတ်ရဲတော့ပါဘူး...ရှက်စိတ်ကို ကြောက်စိတ်က အနိုင်ရသွားပါပြီ

မင်းနံရံထောင့်ကိုသွား...ဟိုဖက်လှည့် မျက်နှာနဲ့ နံရံကပ်ထား...

ကျနော်လည်း အစ်မပြောသလို နံရံကိုလှည့်ပြီး ရပ်နေတယ်...ဘောင်းဘီက ဒူးထိ ဆွဲချထားတဲ့ တဝက်တပျက်ပုံနဲ့ပါပဲ...

ခဏ တိတ်ဆိတ် သွားသလိုပါပဲ အစ်မ လည်း ဘာမှမလုပ်ပဲ ကျနော့ကို ကြည့်နေလားလို့ စိတ်ထဲ မလုံမလဲနဲ့ပါ....နောက်ကျောမလုံဘူးဆိုတဲ့ ခံစားချက်က အဲဒီလိုပဲ နေမယ်

အစ်မက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လို့ ခြေသံကြားတယ်..ခဏနေ ကျနော့ဆီလျှောက်လာတာသိတယ်...

ရွမ်း...

ဖင်ကို နောက်တချက် ထပ်ရိုက်ပြီ....လက်မြှောက်ထား...

နောက်ကျောမလုံတဲ့ ကြားက နောက်တချက် အဆော်ခံလိုက်ရပြီးလက်ပါ မြှောက်လိုက်ရပါတယ်...

ကျနော်အဲဒီလို နေနေတုန်း အစ်မက သူပုံမှန်လုပ်တဲ့ work out လုပ်နေပြီ

လက်မြှောက်ထားတာက အလွန်ဆုံး ၅ မိနစ်လောက်ပါပဲ...ငြောင်းလာပြီ...လက်ကလည်း ကွေးကျနေပြီ

workout လုပ်နေရင်းနဲ့ အစ်မက

....လက်ကို ဆန့်ထားနော်...ငါ့ရှေ့အပျင်းကြိးနေရင် ထပ်နာမယ်နော်...

ကျနော်လည်း နာတာရော ညောင်းတာရောနဲ့....ကိုယ့်အနေအထားက ရှက်စရာပုံ ပေါက်နေတယ်ဆိုတာလည်း သိပေမဲ့ အဲဒီအချိန်မှာ အဖြစ်ချင်ဆုံးက လက်မြှောက်ထားတာ ချချင်တာပါပဲ...

အစ်မက work out လုပ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဆားကြမ်းနဲ့ ခြေဖဝါးကို ပွတ်ခိုင်းဖို့ ကျနော့ကို လက်ပြန်ချခိုင်းလိုက်တယ်...

ရေနွေးဇလုံသွားယူတော့...

ကျနော်ဒီတခါတော့ ဘောင်းဘီဆွဲတင်ဖို့ ကို အစ်မကို ခွင့်တောင်းပြီးမှ လုပ်ဝံ့တော့တယ်လေ...

အစ်မကျနော် ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လို့ ရပြီလားဗျာ...

ကျနော့ကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး 

အေး ရပြီ..... လို့ အေးစက်စက် ပြန်ပြောတယ်...

သေချာတယ် အစ်မစိတ်ထဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေပြီ..ဒီကောင်လေးတော့ တကယ်ပဲ အပိုးကျိုးနေပြီ ဆိုပြီးတော့...

ထုံးစံအတိုင်း အစ်မကို ဆားကြမ်းပွတ်ပေး ခြေထောက်နဲ့ ခြေဖမိုး ခြေချောင်း ခြေသည်းတွေကို toohbrush နဲ့တိုင်ပေး ဆေးပေး... ခဏနှိပ်နယ်ပေးရပါတယ်...

ဒီလိုနဲ့ အစ်မ ထမင်းစားပြီး တော့ ကျနော်လည်း ဆေးကြော ပြီးစီးတဲ့ အခါ နေ့စဉ်လုပ်နေကျအတိုင်း အစ်မ ဘုရားဝတ်ပြုပြီးတာနဲ့ သူ့ကို နှိပ်ပေးရပါတော့တယ်..

ဒီနေ့က မင်းငါချက်တဲ့  ထမင်းဟင်းလည်း စားတယ် ငါက အားကိုးရတယ်မရှိဘဲ ကျွေးမွေးထားရတဲ့ အပြင်ချက်ပြုပ်ပါကျွေးရတာတော့ လွန်လွန်းတယ်

ငါ့ခြေသလုံးတွေပေါင်တွေကိုမင်း ဒီနေ့လက်နဲ့ မနှိပ်နဲ့ မင်း မေးစေ့နဲ့ နှိပ်ရမယ်...ကြားလား

အစ်မအဲဒိနေ့ ကုတင်အောက်မှာပဲ အခင်းခင်းပြိး မှောက်ရက် စာဖတ်နေပါတယ်

ကျနော်ကတော့ ဒူးထောက်ရက်သားနဲ့ အစ်မရဲ့ ခြေသလုံးတွေ နှိပ်ဖို့ကို တံတောင်နဲ့ ကြမ်းပြင်ပါထောက်လို့ ကုန်းကုန်းကြီး မေးစေ့နဲ့ ကြိတ်ပေးရတော့တာပဲ

ခြေသလုံးအပေါ်တက်အောက်ဆင်း အဲဒီလို နှိပ်ရတာ တကယ့်ကိုမလွယ်ဘူး...တံတောင်ဆစ်ရော ဒူးရောနာတဲ့ အပြင် ၁၀မိနစ်လောက်နှိပ်ပြီးတော့ အရမ်းညောင်းလာပါတယ်

အစ်မကလည်း အိပ်မပျော်သေးတော့ ဆက်နှိပ်ပေးနေရတုန်းပါပဲ...

ခြေသလုံး ကိုနိပ်ရင်း သူစာဖတ်နေရာက ခြေသလုံးကို မြှောက်လိုက်ရင် အဲဒါနောက်တဖက်ပြောင်းဖို့ အမူအရာပေါ့

အဲဒီလို နှိပ်ရင်း နာကလည်း နာ ညောင်းကလည်း ညောင်း အစ်မကိုလည်း မပြောရဲပါဘူး...ခြေသလုံးပြီး ပေါင်...နှိပ်ရင်း အစ်မလည်း အသံတိတ်ပြီဆိုတော့ အိပ်ပျော်ပြီအထင်နဲ့ ရပ်လိုက်ပါတယ်...

ကျနော်လည်း ခြေလက်ဆန့်ပြီး တံခါးဖွင့်လို့ အပြင်ထွက်မယ်အလုပ်မှာ

ဒါဘာလုပ်တာလဲ...မင်းရေသာခိုချင်ပြန်ပြီလား...

(ဆက်ရန်....)

စင်ကာပူဇာတ်လမ်းက ၂၀၀၈ မတိုင်ခင်လေးက အဖြစ်အပျက်တွေပါ 

အိမ်သူကြီး အစ်မနာမည်က အားလုံးသိထားတဲ့ မကေသီ ပါပဲ

အစ်မကတော့အခု စင်ကာပူမှာ အခြေတကျဖြစ်သွားပါပြီ ကျနော်ကလည်း အစောပိုင်းကာလတုန်းကလို အရမ်းချွေတာပြီး အိမ်ကို အကုန်ပြန်ပို့စရာ မလိုတော့ပါဘူး

တစ်ခါတစ်လေ အစ်မက Bugis ကိုခေါ်ပြီး steamboat တွေကျွေးတယ်၊ အရင်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြန်မေးတတ်တယ်၊ အဲ့ဒီတုန်းက ဘာလို့ အခြားအိမ်မပြောင်းတာလဲပေါ့

စင်ကာပူမလာခင် စင်ကာပူအကြောင်း ဘာဆိုဘာမှ မသိတဲ့ကျနော်က အစအစအရာအရာ အစ်မစီစဥ်သလို ထားရာနေ စေရာသွားဖြစ်ခဲ့တယ်လို့။ အလုပ်လည်းသွင်းပေးထားတယ် ပြီးတော့ WP နဲ့မို့ အလုပ်ပြောင်းဖို့လည်း မလွယ်တော့ ၅ နှစ်လောက်အချိန်ကာလထိ အစ်မ စီစဥ်သလိုအရာအားလုံးဖြစ်ခဲ့တယ် ပြီးတော့ကျေးဇူးရှင်မို့ ဘာမှ အထွန့်မတက်ရဲတာလည်း ပါတာပေါ့လို့။ 

အဆိုးဆုံးက ကိုယ့်လခ ကိုယ်မထုတ်ရဘဲ အစ်မကပဲ ရန်ကုန်အိမ်ပို့တာ၊ ပြီးတော့ အသုံးစရိတ်လည်း ကုန်စရာမရှိလို့ဆိုပြီး ကိုယ်ပိုင်ငွေ လက်ထဲ ကိုင်ခွင့်မ​ပေးခဲ့ တာတွေက ကျနော့်ကို confidence လုံးဝ ကျစေပြီး အစ်မရဲ့အမိန့်အောက် ပြားပြားဝပ်နေရတဲ့ ဘဝမျိုးကို တွန်းပို့ခဲ့သလိုပါပဲ လို့

အစ်မက ပြုံးပြီး အရင်ကလိုပဲ steamboat ထဲက ပုဇွန်တွေ အခွံနွှာခိုင်းတယ်

steamboat စားရင် အစ်မက ဘယ်တော့မှ ထမယူဘူးလေ ကျနော်ကပဲ အချဥ်ကို အစ်မကြိုက်တဲ့ပုံစံ စပ်ပေးတာကအစ သူကြိုက်တဲ့အသားတွေယူပေးရတာ ဂဏန်းလာချမဲ့ အချိန်ကိုစောင့်ပြီး လုယူပေးရတာတွေအဆုံး အရင်လိုပါပဲ။ 

ပြီးရင် Bugis street ထဲ သူကြိုက်တဲ့ အဝတ်အစားတွေ လိုက်ဝယ်ဖို့ အနောက်က အထုတ်ဆွဲ လိုက်ရပြန်တယ်။ အအေးသောက်ရင်လည်း အမြဲ တစ်ဘူးပဲ ဝယ်တာ bugis street ထိပ်က က yi kuai yi kuai ယိခွိုင့် ယိခွိုင့် အော်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်က သစ်သီးဖျော်ရင်ဝယ်ပြီး သူသောက်လို့ ၁/၃ ကျန်ရင် ကျနော်သောက်ဖို့ပေးတယ်၊ မသောက်ရင်လည်း မကြိုက်တော့ သောက်ရတယ် ရေလည်းငတ်တာကိုး။ လမ်းဟိုဖက်ကိုရောက်ရင် အဲ့ဒီနားက အသီးဖျော်ရည်တစ်ဘူးထပ်ဝယ် တစ်ဝက်လောက်သောက်ပြီး ကျနော့ကို ကမ်းပေးတာပါပဲ၊ ကျနော်လည်း ကုန်အောင်သောက်တာပေါ့

တစ်ခါတစ်လေ ဖိနပ်ဝယ်တဲ့ဆိုင်ရောက်ရင် သူက ခုံပေါ်ပဲထိုင်ပြီး ကျနော်က တစ်ရံပြီးတစ်ရံ ယူပေး လဲပေးရပါတယ် သိုင်းကြိုးကိုလည်းကျနော်ကပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် စီးပေး ချွတ်ပေးရတာ လေ အားလုံးက အရင်လိုပဲ မပြောင်းသေးပါဘူး

ပြီးတော့ grab ခေါ်ပေးပြီး အစ်မရဲ့ အထုတ်အပိုးတွေ အကုန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ grab ကတော့ ကျနော့် အကောင့်ထဲကပဲ ဖြတ်တာပေါ့ တစ်နေ့လုံးက သူပဲ ကျွေးမွေးထားတာကိုး

အစ်မနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ဆက်ဆံရေး က Ds Rs လား ဘာလားဆိုတာ ကျနော်မသိဘူး သိစရာလည်း မလိုအပ်သလို အရေးလည်းမကြီးပါဘူး သူက ကျနော့်ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်ခဲ့သလို အုပ်ထိန်းသူဆိုလည်းမမှားဘူးလေ 

စာတွေထဲမှာရေးထားတာက a good sub ဖြစ်ဖို့ အချက် ၃ ချက်လိုပါတယ်

၁. honesty

၂. sincerity

၃. a genuine desire to serve

ကျနော်က စိတ်ထဲ ကျေးဇူးရှင်မို့ ရိုသေတယ် ရိုးရိုးသားသား နဲ့ အစ်မစိတ်တိုင်းကျအောင်ကြိုးစားခဲ့တယ်

အစ်မက အိမ်ထောင်မရှိတဲ့ လူလွတ်၊ သူ စိတ်ကျေနပ်ဖို့ သူခိုင်းတာတွေကို ရှက်တဲ့စိတ်ထက် ကြောက်စိတ်တွေကပိုပြီး brainwash ခံခဲ့ရသလို၊ ဘယ်လိုနေထိုင်ပြုမူဖို့ မသိစိတ်မှာ ပုံစံသွင်း ရိုက်သွင်းခံခဲ့ရပါတယ်

နောက်ပြီး ရိုကျိုးတဲ့ အမူအကျင့် ရိုသေတတ်တဲ့ စိတ်က လူကြီးတွေနဲ့ အနေများခဲ့သလို ကိုယ့်အထက်အရာရှိ ကျေးဇူးရှင်ကို သူစိတ်တိုင်းကျ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တယ်..

ဒါပါပဲ...ဒါကို Ds Rs လို့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ရမလား ဆိုတာ ကျနော်လည်း သေချာမသိပါဘူး

အရင် စာရေးတဲ့အစ်ကို က ဇာတ်လမ်းသဘောအရ creations တွေလုပ်ခဲ့ပေမဲ့ ခုချိန်မှာ true story ကိုပြန်ရေးပြတာပါ။ ၅ နှစ်တာကာလမှာ အဖြစ်အပျက်တွေအများကြီးပါပဲ တချို့ အရာတွေ ပြန်ရေးပြရတာ ခက်တယ်

 ဥပမာပေါ့ တစ်ခါတုန်းက အစ်မကို နှိပ်ပေးနေရင်း ကျနော်လည်း ထမင်းစားထားပြီးခါစ ဖြစ်နေတာနဲ့ fart ဖြစ်ချင်တာ အောက်လို့မရဘူး၊ ရပ်လိုက်ပြီး ထသွားဖို့ကလည်း မရဲဘူး တစ်နေ့ အဲ့လိုအောက်ထားနေရင်းက ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘဲ ဘူဆိုပြီး ထွက်သွားတော့တာပဲ

အစ်မလည်း မျက်စိမှိတ်အိပ်နေပြီဆိုတော့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးအထင်နဲ့ ဆက်နှိပ်နေမိတယ် 

ခဏနေ သူချက်ချင်းထလာပြီး နံတယ်ဆိုတဲ့ အမူအယာနဲ့ နှခေါင်းနားလက်နဲ့ယက်ခတ်ပြီး..

မင်းဒါဘာလုပ်တာလဲ

ကျနော်လည်း ပြာပြာသလဲ 

တောင်းပန်ပါတယ်အစ်မ တောင်းပန်ပါတယ်

ဆိုပြီး အခန်းပြင်ပြေးထွက်မလို့လုပ်တော့ 

ပြန်လာခဲ့စမ်း

ငါမင်းကို ဘာပြောထားလဲ

အဲ့ဒီလို ကျနော့ကို ဝါးစားတော့မတတ် မီးတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး မေးရင် မျက်နှချင်းမဆိုင်ရဲလောက်အောင် ကြောက်ရပါတယ် 

အစ်မ နှိပ်ခိုင်းတာပါ

ဘာ ဆိုပြီး 

ဖြန်းဆို ဘယ်ဖက်ပါး ပူကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ

ဘာမှမပြောဘဲ ခေါင်းငိုက်စိုက်နေတော့

ငါမေးနေတယ်လေ..

မျက်ရည်တွေအလိုလိုကျလာပြီ ဘာဖြေရမှန်းမသိသလို စိတ်ထဲလည်း ဇဝေဇဝါနဲ့ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်သွားတယ်

ဘာမှမပြောဘဲ အလိုလို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချပီး လက်အုပ်ချီလို့

တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မပေါ့...မျက်ရည်တွေလည်းကျနေပြီ

ပြန်ထစမ်း လပ်ပိုက်ထား

ငါမင်းကိုပြောထားတယ် ငါပြောသလို တသွေမတိမ်းလုပ် မင်းက အလည်းအတယ် စဥ်းစားနိုင်စွမ်းလည်းနည်းတယ် စင်ကာပူမှာ အလုပ်ဆက်လုပ်ချင်ရင် ငါပြောတဲ့အတိုင်း ၏သည်၍ မလွဲအောင်လုပ်ရမယ်လို့

 ပြီးတော့ ငါဘာမှာထားသေးလဲ...

အဲ့ဒီ စက္ကန့်ပိုင်းလေးတွေဟာ နာရီနဲ့ချည်အောင် ကြာနေသလိုပဲ...

အထပ်ထပ်အခါအခါ စဥ်းစားပြီး ဘာပြောရမလဲ ဘယ်လိုဖြေရမလဲ ခေါင်းမီးတောက်နေပြီ

အကောင်းဆုံးဖြစ်နိုင်မဲ့အဖြေ ရွေးလိုက်တယ်

ကိုယ်တိုင်မစဥ်းစားတတ်ရင် အစ်မကိုမေးဖို့ပြောထားပါတယ်

အေး ဒီတခုတော့သတိရသားပဲ

အစ်မအဲ့ဒီလိုပြန်ဖြေတော့ အရမ်းပျော်သွားမိတယ်..တော်ပါသေးရဲ့ အစ်မ စိတ်တိုင်းကျဖြေနိုင်ခဲ့ပြီပေါ့

မင်းခုနက ငါအပြင်မထွက်ခိုင်းဘဲ ဘာလို့ထွက်တာလဲ

အစ်မ နံနေမှာစိုးလို့ပါ

ဟ...မင်းအတော်တုန်းပါလား မင်းအဲ့ဒီလိုစဥ်းစားတတ်ရင် မလုပ်ခင် အပြင်ထွက်ရမှာလေ 

နှိပ်နေတုန်း မရပ်ရဲလို့ပါ ရပ်ရင်အစ်မ စိတ်ဆိုးမှာစိုးလို့ပါ

ဖြန်းဆို ဘယ်ဖက်ပါး ပူသွားတယ် အစ်မမျက်လုံးတွေ ပိုပိုပြီး စူးစိုက် မီးတောက်နေသလိုပဲ သူအတော်လေး ဒေါသထွက်နေပြီ

အစ်မက အံကြိတ် ပြီး ကျနော့နားရွက်ကို အသားကုန်ဆွဲပြီးပြောတယ်

မင်းငါစိတ်ဆိုးမှာစိုးရင် အစကတည်းက ဘာလုပ်ရမယ်မစဥ်းစားဘူးလား ငါ့ကိုအပြင်ထွက်ခွင့် အစောကတည်းကတောင်းပြီး နိပ်တာရပ်လို့မရဘူးလား ငတုံးရဲ့ 

ဆိုပြီး ကျနော့ကို နားရွက် ဆွဲပြီး နံရံထောင့်ကိုခေါ်သွားတယ် 

မင်းအဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်

အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျနောဘာမှ မစဥ်းစားနိုင်တော့ဘူး

နံရံဖက်လှည့်ထားရင်း အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ပြီး မျက်နှာနဲ့နံရံထောင့်ကို အပ်ထားလိုက်တယ်

ခဏနေတော့ အစ်မကြိမ်လုံးယူပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိကို ရိုက်တော့တာပဲ

ကျနော်ဒီတခါ အံကြိတ်ပြီး လက်သီးဆုပ်လို့ အသံမထွက်မိအောင် နေပါသေးတယ် လူတစ်ယောက်ရဲ့ ခံနိုင်အားက ထင်သလိုမဟုတ်ဘူး တုပ်နှောင်မထားရင် အဲ့ဒီလိုအရိုက်ခံရတဲ့အခါ ကြမ်းပြင်ပေါ်လူးလှိမ့်နေတာပဲ

အစ်မကျနော့် ကြောကိုနင်းပြီး တင်ပါးကို စိတ်ရှိလက်ရှ် သူဒေါသ မပြယ်မချင်းရိုက်ပါတယ်

ပြီးရင် ကျောကိုလည်း အချက်ပေါင်းမရေနိုင်အောင် သူမောသွားတဲ့အထိ အပေါ်က ဆီးရိုက်တော့တာပါပဲ

သူလည်းမော ကျနော်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေနေပြီ မျက်ရည်တွေလည်း မငိုနိုင်တော့အောင်ပဲ တကယ့်ကို အသည်းခိုက်အောင်နာသလို အရမ်းလည်း ကြောက်သွားတယ်

ပြီးမှ အစ်မက 

ထစမ်း ဒီကိုလာ ဆိုပြီး ယောဂဖျာ ခင်းပြီး မှောက်အိပ်ခိုင်းတယိ

နောက်တော့သူဆရာခိုဘူးယူပြီး တင်ပါးနဲ့ကြောပေါ်ကအရှိုးရာတွေကို ဆရာခိုလိမ်းပေးတာပါပဲ

ရိုက်တုန်းက ရှိုက်ကြီးတငင်မငိုတဲ့ ကျနော်က အစ်မဆေးလိမ်းပေးတဲ့အခါ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုပြီး ငိုသံကြီးနဲ့ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး အစ်မ ဆိုပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ တောင်းပန်နေတယ် စိတ်ထဲကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရမ်းဝမ်းနည်းနေတယ် အစ်မ ဒီလောက်ကောင်းရဲ့သားနဲ့ ငါက အသုံးမကျတာဆိုပြီး အဲ့လိုခံစားချက်နဲ့

တော်တော့ ဘာမှဆက်မပြောနဲ့တော့

ဆေးလိမ်းပြီးတော့ အစ်မက ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီးကျနော့ကို

 ထထိုင်တော့...

ဟုတ်ကဲ့အစ်မ... ငိုသံနဲ့ ရှိုက်သံက မပျောက်သေးဘူး အဟင့်ဟင့်နဲ့ အစ်မရှေ့ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ပြီး ခေါင်းငုံ့ထားတယ်

ငါ့ကိုကြည့်စမ်း

နောက်ကို မင်းဘာသာ ဘာလုပ်ရမလဲ မစဥ်းစားနိုင်တဲ့အခါ မဝေခွဲနိုင်တဲ့အခါ မင်းဘာလုပ်မလဲ

အစ်မကို မေးပါ့မယ် အစ်မ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး

အေး ကော်ဖီသွားဖျော် ငါ့အတွက်တစ်ခွက် မင်းအတွက်တစ်ခွက် Magic cheese ဘီစကစ်တစ်ထုတ်စားကော်ဖီသောက်ပြီး ပါရာစီတမော တလုံးသောက်အိပ်လိုက် 

ဟုတ်ကဲ့အစ်မဆိုပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်တယ်

အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး အရိုက်ခံရတာကို အသည်းခိုက်အောင်ကြောက်သွားတယ် ထပ်ပြီးအရိုက်မခံရအောင် အမှားလုပ်မိမှာ စိုးရိမ်တဲ့စိတ်က ကျနော့မှာ ဘာလုပ်လုပ် ရှိနေတော့တာပါပဲ

အဲ့ဒီလိုဖြစ်ပြီးကတည်းက အစ်မကိုနှိပ်နေရင်း ကျနော် fart ဖြစ်မိတာမျိုး မရှိတော့ပေမဲ့ အစ်မကတော့ တစ်ခါတစ်လေဖြစ်တယ် ကျနော့စိတ်ထဲလည်း အဲ့ဒါကို ဘာမှ အပြစ်မတင်ရဲဘူး လေ

အပိုင်း ၆ မှာရေးထားသလို မေးစေ့နဲ့ အစ်မ ခြေသလုံးကို ကြိတ်ပေးနေရင်း မှတ်မှတ်ရရ အစ်မအဲ့ဒီနေက fart လုပ်လိုက်သေးတယ် အဲ့ဒါမျိုးတွေ က ပြန်ပြောပြဖို့တော့ ခက်ပါတယ်။

စင်ကာပူဇာတ်လမ်း အဆက် ၇

ဒီလိုနဲ့ အစ်မကို အပတ်စဉ် သူချက်ခိုင်းတဲ့ အတိုင်းဟင်းတွေချက်ပေးလာတာ ဟင်းပုံစံတွေထပ်နေပြီပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အစ်မက ကျနော့်ကို အရမ်းကြီး အထွေအထူးမချက်ခိုင်းပါဘူး။ သူကအစားအသောက်သိပ်ဝါသနာမပါလို့လားလို့ မေးရင် မဟုတ်ဘူးလို့ ပဲဖြေရမယ်။ စင်ကာပူမှာ နေတဲ့ သူတိုင်း စီးတီး ဟောရဲရင့်ဆိုင်က ခေါက်ဆွဲသုတ် အစုံသုတ် စတဲ့ အသုတ်တွေကို မက်မက်စက်စက် စားကြပါတယ်၊ မြန်မာထမင်းဟင်းဆိုင်တွေ ရောင်းရသလို ခပ်ချော ချော ခပ်မိုက်မိုက် မြန်မာမလေးတွေကို တွေ့ချင်ရင်တော့ စနေ တနင်္ဂနွေ မဟုတ်တဲ့ ကြားရက်မှာ ရဲရင့်ဆိုင်ကို သွားပါလို့ ပြောရလောက်အောင် ပါပဲ။ အဲဒီလို လူမရှုပ်တဲ့ ကြားရက်တွေမှာ သူတို့ အသုတ်တွေ လာစားကြတယ် ညနေစာ မြန်မာထမင်းဟင်းလာစားလေ့ရှိပါတယ်။ အရင်က ဘူးဂစ်မှာဖွင့်တဲ့ Oriental house မှာတော့ ဆားငန်သီးနဲ့ ပေါင်းထားတဲ့ ငါး၊ deep fried ငါးကြွပ်ဆီလောင်း စတဲ့ မြန်မာတရုပ် အရသာဟင်းလျာတွေလည်း လာလာစားကြလေ့ရှိပါတယ်။

ကျနော်ကတော့ အစ်မနဲ့တွေ့ပြီး အထူးကျွမ်းကျင်သွားတာကတော့ မြန်မာ အသုတ်စုံ သုတ်တာပါပဲ။ အစ်မက သူကြိုက်တာကို သေချာ စနစ်တကျ မြန်မြန်ဆန်ဆန် လုပ်တတ်အောင်ကို သေချာ train ပေးခဲ့တယ်လို့ ပြောရမယ်။

 မြန်မာအသုတ်ဆိုတာ မန္တလေးက သုတ်တဲ့ နန်းကြီးသုတ်လို အသားဟင်းတွေ သပ်သပ်ခပ်ထည့်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး။ အဓိက ပါရမဲ့ ingredients တွေကတော့ ငရုပ်သီး အကျက်မှုန့် ပဲအကျက်မှုန့်၊ ကြက်သွန်နီ ကြက်သွန်ဖြူဆီချက် မကျဥ်းမှည့်အချဥ်ရည် ပုဇွန်ခြောက်ကို မညက်တညက်ထောင်း၊ သခွားသီး ပါးပါးလှီးထားတာ ကော်ပီထုတ် ပါးပါးလှီးထားတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲပါပဲ။

တစ်ပတ်တစ်ခါ ကျနော်က ကြက်သွန်ဖြူနီ ဆီချက်ကို လုပ်ထားရပြီး ပုလင်းထဲထည့်ထားရပါတယ်။ ကြက်သွန်ကို လှီးတဲ့အခါ အရွယ်အစား ညီအောင် ပါးပါးလေး လှီးထားတာကို အစ်မကအရင် စစ်တယ်၊ စိတ်တိုင်းမကျလို့ကတော့ 

လက်ဝါးဖြန့် ဘယ်လက်လဲ အသုံးမကျတဲ့လက် 

ဆိုပြီး ကြိမ်လုံးနဲ့ ဖြန်း ဖြန်း ဆိုရိုက်တာပါပဲ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မညီမညာ လှီးထားရင် ဆီချက်လုပ်တဲ့အခါ ကျက်တဲ့အချိန်မတူလို့ တူးတာကတူး မကျက်သေးတာက မကျက်ဘဲ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ကြက်သွန်နီကို ပါးပါးလှီးပြီး သကြားနဲ့ နည်းနည်းလေး နယ်ရတယ်၊ ဆီအိုး ပူပြီဆိုတာနဲ့ ရှဲကနဲ ထည့်ပြီး အဝါရောင်သန်းလာပြီဆိုတာနဲ့ မီးလျှော့ရပါတယ်၊ အဲ့ဒီမှာ နီတဲ့အထိ စောင့်နေရင်တော့ တူးတဲ့အဆင့်ကို ရောက်သွားတော့တာပဲ ။

 အစပိုင်းမှာ ခဏခဏ တူးဖူးတယ် တစ်ခါတူးရင် တစ်ခါ အခန်းထဲ နားရွက်ဆွဲခေါ်ပြီး နံရံကပ် ထုံးစံအတိုင်း တင်ပါးကို ကြိမ်လုံးစာ အကျွေးခံရတော့တာပဲ။

ကြက်သွန်နီ အနေတော်ရရင် ဆီအိုးထဲကဆယ်ပြီး ပန်ကန်ပြားထဲ ဖြန်ထည့် ခဏနေတော့ အေးသွားရင် ကြွပ်လာတယ်၊ အဲ့ဒီမှာ အရောင်နီနီရဲရဲလေး ဖြစ်လာတဲ့ဆီကို ပုလင်းထဲထည့် အေးပြီးကြွပ်လာတဲ့ ကြက်သွန်နီကို ရောထည့်လိုက်ရင် ကြက်သွန်နီ ဆီချက်ရပါပြီ။ အရိုက်ခံ ပြီးသင်ထားရလို့လားမသိဘူး ကျနော်လည်း ကြက်သွန်နီ ဆီချက် လုက်တဲ့နေရာမှာ တဖြည်းဖြည်း ဆရာကျလာပါတယ်။

ငရုပ်သီး အကျက်မှုန်နဲ့ ပဲအကျက်မှုန့်ကတော့ စီးတီးဟောမြန်မာဆိုင်ကနေ အထုတ်လေးတွေနဲ့ ရောင်းတာကိုဝယ်ထားရတယ်။ မကျီးသီးမှည့်အခြောက်တွေလည်း အဲ့ဒီလိုဝယ်ထားတယ်။ မကျီးရည် အချဥ်လုပ်ချင်ရင်တော့ မကျီးသီးကို ပုကန်လုံးထဲထည့် ရေနွေးနဲ့စိမ်ပြီး ခဏနေ ဇွန်းနဲ့နာနာဖြော်ပြီး filter နဲ့စစ်ချလိုက်ရင် မကျီးသီးအချဥ်ရေရပါပြီ။ 

​မြန်မာဆိုင်က ခေါက်ဆွဲ ခြောက်အစည်းတွေရှိပေမဲ့ အစ်မတစ်ယောက်စာအတွက်ပဲ ဆိုရင် ခေါက်ဆွဲပြုတ် စားတဲ့ instant noddle ၂ ထုတ်ကိုပဲ ခေါက်ဆွဲချည်းသက်သက် ပြုတ်ရတယ်။ အဲ့ဒါလည်း အချိန် အကန့်အသတ်ရှိတယ် ကြာကြာထားမိရင် ခေါက်ဆွဲက ပျော့ပြီလေ အဲ့ဒီလိုဆိုရင်တော့ အစ်မက ခွင့်မလွှတ်ပါဘူး ဒီလောက်လေးတောင် သုံးစားမရဘူးလား ဆိုပြီး ကြိမ်လုံးစာကျွေးပါတယ်

ကျနော့မှာတော့ Experience တွေများလာလို့သာ မြန်မြန်ဆန်ဆန် နဲ့ ၅ မိနစ်အတွင်း အသုတ်တစ်ပွဲ သုတ်နိုင်ပေမဲ့ အစပိုင်းမှာတော့ တင်ပါးမှာ အရှိုးရာအပြည့်နဲ့ ပညာသင်ခဲ့ရတာပါ

ခေါက်ဆွဲ ပြုတ်လို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုရင် ခေါက်ဆွဲအအေးခံထားတုန်း သခွားသီး ပါးပါးလှီး ကော်ပီထုတ်ပါးပါးလှီး ပုဇွန်ခြောက်ကိုထောင်း ပြီးတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲထဲကိုရောထည့် ဆီချက်တွေနဲ့ မကျည်းရည်အချက်ထည့် ငရုပ်သီးမှုန့် ပဲအကျက်မှုန့်ထည့်ပြီး လက်အိပ်စွပ်လို့ ရောနယ် သုတ်ရပါတယ်။ ငရုပ်သီးအကျက်မှုန့် နဲ့သခွားသီး ဆီချက် ကြက်သွန်ကြော် ပုဇွန်​ခြောက်မှုန့်ရော နယ်လိုက်တဲ့အခါ မြန်မာအသုတ်ရဲ့ အနံမွှေးမွှေးလေး တန်းပြီးပေါ်လွင်လာပါတယ် ငံပြာရည် နည်းနည်းပေါက်ပြီး သေချာရောနယ်ပြီးရင်တော့ အစ်မကို မြည်းဖို့ ခေါ်ရတယ် 

နောက်တခါ ဘယ်အချိုးအစားထည့်ရမယ်ဆိုတာ သေချာမှတ်ထား သေချာဂရုတစိုက် အာရုံစိုက်လုပ်ရင် ဘာမှ ငါထပ်မြည်းနေစရာမလိုဘူး ငါမြည်းလိုက်တဲ့ အခါ တခုခုလိုနေရင် မင်းနာမယ်နော် 

ဟုတ်ကဲ့အစ်မ

ရပြီ ပန်းကန်အလွတ်ထဲထည့် ကြက်သွန်ဖြူ ငရုပ်သီးစိမ်း ပန်းကန်လေးနဲ့ထည့်ခဲ့ ကော်ဖီတခွက်ဖြော်ခဲ့

အစ်မကိုသေချာပြင်ဆင်ပေးပြီး ကျနော်အနောက်မှာ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေတုန်း အစ်မက အသုတ်စား ကော်ဖီသောက်နေပါပြီ

ခေါက်ဆွဲ ၂ထုတ်က တစ်ယောက်စာအတွက်ဆို နည်းနည်းတော့ပိုသေးတယ် အစ်မက စားပြီးပြီဆိုရင် ကျန်တဲ့ ဟာကို ကျနော်က ထမင်းဖြူနဲ့ စားလိုက်ပါတယ်။ ဒါကတော့ ဟင်းမချက်တဲ့နေ့မှာ စားလေ့ရှိ ညနေစာပါပဲ။

ကျနော်လည်း အသုတ်သုတ်တာ ကျွမ်းကျင်လာတော့ အစ်မက ပိတ်ရက်တွေမှာဆိုရင် အစ်မ သူငယ်ချင်းတွေပါ ခေါ်ပြီး ကျနော်က အသုတ်သုတ်ပေးရပါတယ်။ အဲ့ဒီလိုနေ့မျိုးဆို စွန်ညီနောင် ခေါက်ဆွဲ စည်း ၂စည်းလောက်ပြုတ်ရတယ် ပြီးတော့ ပဲပြားကြော် အာလူးပြုပ် တစ်ခါတစ်လေ တို့ဟူးတို့ သင်္ဘောသီးတွေလည်း ပါသေးတယ်။ လူများရင် ပိုစားကောင်းအောင်အမယ်စုံလုပ်ရတာပေါ့၊ မြန်မာဆိုင်က မုန့်ဟင်းခါးထဲထည့်စားတဲ့ပဲကပ်ကြော်လည်းဝယ်ရသလို၊ ဟင်းရည်သောက်ဖို့ ရခိုင်မုန့်တီဟင်းရည်ထုတ်ခြောက်နဲ့ ဘူးသီးဟင်းခါးလည်းချက်ပေးရပါတယ်။

 အစ်မ သူငယ်ချင်းတွေရှေ့ ကျနော်က Apron ဝတ် လက်အိပ်စွပ်ပြီး တချို့က ချဥ်ငံစပ် တချို့က အဆိမ့် တစ်ပွဲစီ သီးသန့် သုတ်ခိုင်းလေ့ရှိတယ်။ အဲ့ဒီမှာ အငန်ပိုသွားတာ အချဥ်လျော့လို့ စိတ်တိုင်းမကျတာ အစ်မကို complain တက်ရင်တော့ အစ်မက သူ့သူငယ်ချင်း အစ်မတွေအရှေ့ နားရွက်ဆွဲ ဗိုက်ခေါက်ဆွဲပြီး ခေါင်းခေါက်လို့ ကျနော့ကိုပါ ခေါက် ပြီး ဆွဲတဲ့ ခေါက်ဆွဲ တွေကျွေးတာပဲ။ အများအရှေ့ဆိုတော့ အရမ်းရှက်တာပေါ့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဆက်လုပ်ယုံကလွဲလို့ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးလေ

တစ်ခါတစ်လေ ကျနော်သုတ်တာ စားကောင်းရဲ့သားနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက တမင်တကာ အကဲပို complain လုပ်တာမျိုးလို့ထင်တယ်၊ ပြန်ပြောချင်ပေမဲ့ စိတ်ထဲကတော့ မကျေနပ်ဘူးပေါ့ ဝတုတ်မတွေ ကောင်းကောင်းမြိုဆို့ပြီး အငြိမ်မနေဘူးလို့ စိတ်ထဲ ကြိမ်ဆဲမိတယ်

ပြီးတော့ သူတို့က

နင့် ဒီကောင်လေး ငါတို့ကို တစ်ရက်ငှား အိမ်မှာအသုတ်သုတ်ခိုင်းမလို့ ဆိုပြီး နောက်သလိုလို ပြောပြီး ရီကြသေးတယ်

ဟိတ်လိုက်မှာလား အစိမတို့အိမ်ကို..

ကျနော်လည်း နောက်နေတာပဲမို့ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး

အဲ့ဒီမှာ အစ်မက ဒေါသတကြီးနဲ့

ဟဲ့ရဲလွင် မင်းနားမပါဘူးလား လူကြီးတွေမေးနေတာ ပမာမခန့်နဲ့ လာခဲ့စမ်းဒီနားကို

အစ်မက ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲပီး

ဖြေလိုက် အစ်မတို့ကို

ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ (ဗိုက်ခေါက်ကအဆွဲခံထားရတုန်းပဲ)

သေချာပြန်ပြော အပြည့်အစုံ... (အစ်မကမလွှတ်သေးဘူး လိမ်ဆွဲထားတုန်း)

ဟုတ်ကဲ့အစ်မ ကျနော်လိုက်ပါ့မယ်..

သေသေချာချာ အပြည့်အစုံပြောစမ်း...

အစ်မ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ကြည့်ပြီး ရယ်ကျဲကျဲ ကျနော်ကတော့ဗိုက်ခေါက်တွေနာလှပြီ

ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်မ အစ်မတို့အိမ် လိုက်ပြီး အသုတ်သုတ်ပါ့မယ် . ..ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေပြီ ကျနော်က နာကနာ ရှက်ကရှက် အစ်မစိတ်ဆိုးမှာလည်း ကြောက်ပေါ့

၃ ခါပြန်ပြော...

ကျနော်လည်း မျက်ရည်တွေကျလာပြီ အဲ့ဒီဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲ ခံထားရတာကနေပဲ ၃ခါ ပြန်ပြောရပါတယ်

ပြီးတော့မှ အစ်မက နားရင်းတချက်အုပ်ပြီး

 သွားတော့ ကော်ဖီသွားဖျော်...

အဲ့ဒီလိုနဲ့ မီးဖိုထဲရောက်မှ မျက်ရည်သုတ်ရတယ်လေ။ နာလို့ကျတာလား ရှက်လို့လားတော့မသိဘူး မျက်ရည်ကတော့ အကြိမ်ကြိမ် ကျခဲ့ရပါတယ် အသုတ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့

(ဆက်ရန်)