မီးကိုတိုးတဲ့ ပိုးဖလံ

 မီးကိုတိုးတဲ့ ပိုးဖလံ

..............................

ကျွန်မနာမည်က ဆုရည်ဝင်း၊ အခုခေတ် နာမည်ရ ဆယ်လီမလေးပေါ့။

အလယ်လတ်တန်းစား မိသားစုက ပြည့်စုံစွာ မွေးဖွားကြီးပြင်းလာခဲ့ရပြီး၊ ကျောင်းပြီးကာစ ခေတ်အခြေကြောင့် ဆိုရှယ်မီဒီရာ တွေမှာ နာမည်လေးရ အောင်မြင်လာတော့ ကြေငြာတွေ စပွန်စာတွေနဲ့ အောင်မြင်တဲ့ ဆယ်လီသူဌေးမ ပေါက်စလေး အသက်ငယ်ငယ်နဲ့ဖြစ်လာတာပေါ့။

ပရိတ်သက်တွေရဲ့ အများကြီး အခုထက်ပိုပြီး အားပေးတာ လိုချင်ပြီး အခုထက်လည်းအောင်မြင်အောင် အမျိုးမျိုး ကြိုးစားနေ တာပေါ့။ ငယ်ရွယ်သူမို့ ကြော်ကြားမှု့မှာ ရစ်မူးပြီး မထားသင့်တဲ့ မာန အမှားတွေကြောင့် ဒီဇာတ်လမ်းလေး ဖြစ်လာရတာပါ။

ကျွန်မ က နာမည်ကြီး ကွန်ဒို တစ်ခုက စပွန်စာရထားတဲ့ အခန်းမှာနေတယ်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တာရော ကျွန်မ အလုပ်အတွက်ရော အဆင်ပြေဖို့ တစ်ယောက်ထဲပဲ နေတာ၊ စားဖို့ သောက်ဖို့အတွက်တော့ မိဘတွေတွေ အိမ်က ချိုင့်နဲ့ စားချင်တာ လာပို့တယ်။ တစ်ယောက်ထဲမို့ ရိုက်ကူးရေးအတွက် အိမ်ပြန်နောက်ကျတာ ဖြစ်ဖြစ်၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ နိုက်အောက်ထွက်တာဖြစ်ဖြစ်၊ စပွန်စာနဲ့ သွားတွေ့ တာ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မအတွက် လွတ်လပ် အစဉ်ပြေတာပေါ့။

အစဉ် မပြေ အလိုမကျတာက ဘေးအခန်းက ငနဲကြီး။ 

ကွန်ဒိုရဲ့ ကျွန်မတို့ ဘက်ခြမ်းမှာ တစ်ထပ်ကို အခန်းလေးခန်းရှိတယ်၊ ကျွန်မ က အပေါ်ဆုံးအလွှာ ၊ ၁၈ ထပ်မြောက်မှာပေါ့၊ ရှု့ခင်းကို 

ကောင်းကောင်းခံစားနိုင်ပြီး  

တန်ကြေးလည်း အရမ်းမြင့်တဲ့ အခန်း

တွေပေါ့။

ကျွန်မ ကြည့်မရတဲ့ ဘီးကြဲက ဘာလုပ်လည်း မသိပေမယ့် 

ပိုက်ဆံတော့ တော်တော် ချမ်းသာပုံရတယ်။ ကျွန်မ မျက်နှာခြင်းဆိုင် နှစ်ခန်းလုံးက သူ့ပိုင်တာ၊ကျွန်မ ဘေးအခန်းက လူမနေဘူး။ ဒီတော့ အပေါ်ဆုံး အလွှာ တစ်ခြမ်း လုံးမှာ သူရယ် ကျွန်မရယ် နှစ်ယောက်ထဲ။

ကြည့်မရတဲ့ အကြောင်းအရင်းက တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒီလူ 

ဘာလုပ်ငန်းတွေနဲ့ ချမ်းသာတာမသိရပေမယ့်  ခန့်ငြားတဲ့ ရုပ်ရည် ချမ်းသာတဲ့ ငွေကြေးတွေကြောင့် မာန်တက်နေတယ်လို့ မြင်လို့။ အဓိက ကတော့ ကျွန်မလို ဆယ်လီမင်းသမီး လေးကို အဖက်မလုပ် လူရာမသွင်းတာ အခံရ အခက်ဆုံး😏။

ကျွန်မက မင်းကြီးကြိုက် တောင့်တောင့်တင်းတင်း အကိတ်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အမို့အဝှိက်တွေ လုံးတစ်နေတဲ့ ရင်သားပြည့်ပြည့်လေးတွေ၊ နူးညံ့ လွန်းတဲ့ အသားရည် ဖွေးဖွေး၊ ချိုသာလှပလွန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ အပြုံး ရှိတဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာပေးလေးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ကျွန်မကို သူဌေး သူကြွယ်တွေနဲ့ ပုရိသ တော်တော်များများက အသည်းအသန် မက်မော တောင့်တနေပေမယ့် ဒီလူက ဂရုမစိုက်သလို မှုန်တေတေ အဖတ်မလုပ်ဘူး။

မနေနိုင် မထိုင်နိုင် သွားမိတ်ဆက်တာတောင် 

ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ မရှိသလို ခပ်တည်တည်။

"ဟွန်း ..ဒင်းက ဘာသားနဲ့ ထုထားပြီး ဘယ်လောက် ချမ်းသာနေလို့လည်း။ ဆုရည်ဝင်းရဲ့ အလှမာယာထဲ ဒူးထောက်ကို သက်ဆင်းစေရမယ်".............

ကျွန်တော့်နာမည် မိုးထက်ကျော်ဇော ။ စီးပွားရေး လောက ထဲမှာ အတော်အတန် နေရာ ရနေတဲ့ လူလတ်ပိုင်း လုပ်ငန်းရှင် တစ်ယောက်ပေါ့။

ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ စီးပွားရေးလောက မှာ ရိုးသားထက်မြတ်ပြီး အရမ်းကြိုးစား အရမ်းတော်တဲ့ စိတ်ထားကောင်းတဲ့ လူငယ်တစ်လို့ အများက လေးစားတန်ဖိုးထားကြပေမယ့်၊ ကျွန်တော်က လူကောင်းတစ်ယောက် လုံးဝ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။

တော်တယ် ထက်မြတ်တယ် ဆိုတာတွေရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ယုတ်မာ ကောက်ကျစ်တက်တဲ့ ကျွန်တော့် အတွင်းစိတ်ရှိတယ်။ လိင်စိတ်မှာ သူမတူအောင် တဏှာကြီးသူတစ်ယောက်ပေါ့။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို ဆန့်ကျင်ဘက်တွေ အစွဲကြီးစွဲစေမယ့် အရာတွေနဲ့ စီမံထားပြီး 

ကြီး၊မာ၊ ကြာရှည် သန်စွမ်းအောင်လည်း အမြဲ လူမသိအောင် ကျင့်ကြံနေထိုင်ထားတယ်။

ကျွန်တော်က ကျောက်မြတ်ရတနာ ကုမ္ပဏီတွေ၊ ရေနံရောင်းဝယ်ရေး လုပ်ငန်းတွေမှာ ရှယ်ရာဝင်တစ်ယောက်မို့ ချမ်းသာတယ် ဆိုတာထက် လူမသိတဲ့ အဓိက ကျွန်တော့်ရဲ့ စီးပွားရေးက ဟတ်ကာ ။ ကုမ္ပဏီကြီးတွေ သူဌေးကြီးတွေနဲ့ အုပ်ချုပ်ရေး ပိုင်းကလူကြီးတွေရဲ့ အတွင်းရေးတွေ ရယူပြီး ငွေညှစ် ပြီး ချမ်းသာနေတဲ့ ကောက်ကျစ်တက်တဲ့ လူတစ်ယောက်။

စကားမစပ် ကျွန်တော့် အသက်က လေးဆယ်ကို တော်တော်တောင်စွန်းနေပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် အမှတ်မထင် တက်မြောက်ခဲ့တဲ့ ကွယ်ပျောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကိုယ်ခံပညာ သိုင်းအစွမ်း ကြောင့် ကျွန်တော်က သုံးဆယ်ကျော် လူငယ်တစ်ယောက်လို ကျန်းမာ နုပျိုပြီး ကျွန်တော် တက်မက်အလိုကြီးတဲ့ တဏှာ ကိစ္စ တွေမှာ စွမ်းဆောင်ရည် အရမ်းတွေ မြင့်မားနေတာပေါ့။..........,,

ဒီလိုနဲ့.. ဒီလိုနဲ့ ပေါ့လေ.....

ခြင်္သေ့ ကြီးတွေကို ပုံပြောပြပြီး လှည့်စားတက်တဲ့ ယုန်သငယ်လေးနဲ့ သိုးရည်ခြုံ ခံတွင်းပျက် ဝံပုလွေ ဆိုးကြီးတို့ မတွေ့တွေ့အောင် ဖန်တီးပြီး ဆုံကြတဲ့ အခါမှာပေါ့..........

"တင်းတောင်...တင်းတောင်.."  ကလစ်..

"ဟို  ကိုကြီး ကျွန်မက ဒီအရှေ့ အခန်းကလေ.."

" အင်း  သိတယ်တယ် ဘာဖြစ်လည်း..."

ဟွန့် လူကြီးကိုက အချိုးကို မပြေဘူး နေအုံးပေါ့ ငါ့မာယာ ထဲ ဒူးထောက်ပြီးကို တောင်းပန်စေရမယ်..

"ဟို  ဟိုလေ .. ကျွန်မ အိမ်မှာ မုန့်လုပ်စားလို့ မိတ်လည်းဖွဲ့ ရင်း မုန့်လာပို့တာပါ"

"အော် အေး ကျေးဇူးပဲ"

တုန်းတိတိ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပြီး လာပေးတဲ့ မုန့်ချိုင့်ကို ယူပြီး  အိမ်ထဲလှည့်ဝင်သွားတဲ့ မိုးထက်နောက်က ဆုရည် ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ထဲ လိုက်ဝင်သွားလိုက်တယ်။

အကြံနဲ့ဆုရည်ကတော့ .. " ရူးချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ လူကြီး ရှင်တော့ မကြာခင် လှလှနဲ့ ဒုက္ခ နဲ့ တွေ့တော့ မယ် "ဆိုပြီး စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြောလိုက်တယ်။

ပန်းနုရောင်ဖျော့ဖျော့ မီနီစကပ် တိုတိုကျပ်ကျပ်လေးက အရှေ့ပိုင်း တြိဂံ နယ် မို့ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ဖင်လုံးလှလှလေးတွေရဲ့ အလှကို အထင်းသားမြင်နိုင်သလို ၊ လည်ဟိုက်နေတဲ့ အဖြူရောင်တီရှပ် လက်ပြတ်လေးအောက်က အဖုံးနိုင် မဖိနိုင် ရွှေရင်စုံတို့လည်း ခုန်ထွက်လာတော့မလို ပြူတစ်ပြူတစ် ၊ လည်တိုင်နားက ရင်ညွန့်ထိ ဝင်းမွတ်နုဖတ်နေတာ အရှင်းသား၊

စုစည်းထားတဲ့ 

ကျောလည်လောက် ဆံနွယ်လေးတွေကြောင့် ရှင်းသန့်လွန်းတဲ ချစ်စရာ မျက်နှာ အလှတို့ ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ထိုရွှေရုပ်လေးကို မတက်မက်တဲ့ ပုရိသ ရယ်လို့ ရှိနိုင်ပါအုံးမလား?

မုန့်လှယ်ပြီး ချိုင့် ပြန်ယူလာပေးကာ 

ကျေးဇူးပဲ

ရပါတယ်၊ ကိုကြီးက တစ်ယောက်ထဲ နေတာလား

အင်း

မပျင်းဘူးလား

ငါ အလုပ်တွေ အများကြီး ပျင်းချိန်မရှိဘူး

ဟင်းဟင်း.. ဆုရည် မလှဘူးလား၊ ဆုရည်ကို ကြိုက်တဲ့ သူတွေ အများကြီး သိလား

ကိုယ်လေးကို လှည့်ပြလိုက်ပြီး ကလူကာ ညုတုတု ပြောလိုက်တော့

ဘာလုပ်ပေးရမှာလည်း ငါမအားဘူး ပြန်တော့ 

"ဟင်းဟင်း ရှင်ကြီးက လူရိုးကြီးလား၊ အဲ့လို လူရိုးကြီးတွေကို ကစားချင်တာ.."

"မင်းပြန်တော့"

" လူရိုးကြီးကလည်း ဒေါသကြီးပဲ၊ ပြန်မှာပါ ၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ အင်္ကျီ လေး ဆွဲဖြဲပြီး ငိုပြီး ထွက်သွားရင် ရှင်ဘာဖြစ်မယ် ထင်လည်း ဟင်းဟင်း"

"မင်း  မင်း ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ ယုတ်မာလှချည်လား၊ ငွေလိုချင်လို့ လား၊ မင်းဘာဖြစ်ချင်တာလည်း.."

"ဟင်းဟင်း.. ငွေက အဓိက မကျ မကျပါဘူးရှင် ဒါပေမယ့် ရှင်ပေး နိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ လိုချင်တာပေါ့..အဓိက ကျတာက ရှင့်ကို ကြည့်မရလို့ ရှင်းပြီးလား၊ ရှင်ပြောသလို ကျွန်မကို သိန်းတစ်ထောင်ပေးရင်တော့ ဒီနေ့ အတွက် ခွင့်လွှတ် လိုက်မယ်၊ ဘယ်လိုလည်း၊ ကျွန်မ အင်္ကျီ ဖြဲပြီး ထွက်သွားရတော့မလား"

ငွေက အဓိက မကျသလို ဆုရည် ဒီလိုလုပ်စားတဲ့ မိန်းမလည်း မဟုတ်ပါဘူး။

ဒီဘဲကို အမြင်ကပ် ကြည့်မရလွန်းလို့ စိတ်ဒုက္ခ ရောက်အောင် တမင် ညစ်လိုက်တာပါ။

"မင်း ဘယ်လိုထွက်ထွက် ဒီအပေါ်ဆုံးအလွှာမာ မင်း နဲ့ငါပဲ ရှိတာ ၊ သက်သေမှ မရှိတာ"

" ဟင်းဟင်း ကျွန်မ ရှင့် အခန်းထဲ ဝင်လာခင်ထဲက ကျွန်မ သူငယ်ချင်းတွေ ဓါတ်လှေခါးမှာ ရှိနေကြပြီး အခုလောက်ဆို အခန်းရှေ့ ကော်ရစ်တာမှာ အဆင်သင့်ရှိနေပြီ ဟင်းဟင်း၊

ကဲ ကြာတယ် ကျွန်မကို သိန်းတစ်ထောင်ပေးမှာလား ရှင်အရှက်ကွဲပြီး ထောင်ထဲသွားမှာလား ၊

စိတ်ချ ရှင့် ပိုက်ဆံ ကျွန်မ မသုံးပါဘူး ၊ ပရဟိတ လုပ်ငန်းတွေ လှူပစ်မှာ အဓိက က ရှင့်ကို ကြည့်မရလို့ ပညာပေးတာ ရှင်းလား"

"မင်း ကို ငါ ဘာမှ မပတ်ပဲ ပလိန်းကြီး ငါ့ကို လာစိတ်ဒုက္ခ ပေးနေပါလား ။ 

....... ....... ....... .......

ပိုးဖလံ ဆိုတာမျိုးက မီးကရှိတဲ့ နေရာကို လာတိုးကြတာပဲ၊ မီးက ပိုးဖလံ နောက် လိုက်နေ တာတော့ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဟား ဟား ဟား

မီးကို တိုးတဲ့ ပိုးဖလံ လို မင်းသမီးလေး..

ငါ့ရဲ့ ကာမ အပူတွေနဲ့ ကောင်းကောင်းကြီး အပစ်ဒဏ် ခံဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ၊ 

မင်းသမီးလေး အတွက် မီးလေး ခဏ ပိတ်ပေး လိုက်ပါအုံး... ကဒ်..... 

ဟား ဟား ဟား ဟား......."

မိုးထက်ကျော်ဇော ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အမူအရာတွေ စကားတွေကို နားမလည်နိုင် ကြည့်ပြီး ဆုရည် ကြောင်နေချိန်မှာပဲ ဆုရည်ရဲ့ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးက မေ့ကြော အနှိပ် ခံလိုက်ပြီး မာန်တက်နေတဲ့ ဆယ်လီ မင်းသမီးလေး လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ် မှောင်မိုက် သွားတော့တယ်။

.....................................................

မီးကိုတိုးတဲ့ ပိုးဖလံ ၂

ဆုရည် သတိရပြန်ရလာတော့ သစ်သားထိုင်ခုံ တစ်ခုပေါ်မှာ ...

လက်နှစ်ဘက် ကို နောက်ပြန် ကြိုးနဲ့ တုတ်နှောင်ခံထားရပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံး ကတော့ ခြေသလုံးသားနဲ့ ပေါင်တို့ကို ကြိုးနဲ့ ပူးချည်ခံထားရပြီး လက်တင်တန်းနဲ့ တစ်ဖက်စီ တင်းကျပ်စွာ ချည်နှောင်ခံထားရတယ်။ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ဒူထောင်ပြီး ဖြဲပြထားရတဲ့ ပုံစံ ဖြစ်အောင် ကြိုးတွေနဲ့ တုတ်နှောင်ခြင်းကို ခံနေရပြီ။

သတိမေ့နေတဲ့ နာရီဝက်လောက် အတွင်းမှာပဲ  မိုးထက် ရဲ့ တိကျသေသပ်လှ အစီအစဉ်နဲ့ လုပ်ဆောင်ရမယ့် အလုပ်တွေ လုပ်ကိုင်ပြီးနေပြီ။

ကာမစိတ်ကြွစေမယ့် ဆေးရည် ကို ဆုရည်ရဲ့ ရွှေကျုပ်လေး အတွင်း၊အပြင် ပစ္စည်းဖူးလေးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး တွေပါမကျန် သေချာ သုပ်လိမ်းပြီး အရှက်အကုန်ကို မဖုံးမကာနိုင်တဲ့ ပုံစံ မျိုးဖြစ်အောင် ကြိုးချည် ထားပြီး ဖြစ်တယ်။

"ရှင် ရှင် ဘာ လုပ်တာလည်း မယုတ်မာနဲ့နော် အခုလွှတ်စမ်း"

ဆုရည် ထိတ်လန့် ပြီး ရှုန်းကန် အော်ဟစ်မိတယ်။

"ယုတ်မာ တာ ငါမဟုတ်ဘူး ၊ မင်းက စယုတ်မာတာ မင်းက မီးကို အရင် လာစော့ကစားတာ"

"အခု ကျွန်မကို လွှတ်ပေး  ရှင့် ကို တရားစွဲမယ်"

မိုးထက် ကတော့ အေးဆေး တည်ငြိမ်စွာပဲ စီးကရက် တစ်လိပ် ကို ဖွာ ရှိုက်ကာ ၊ လက်တော့ လေးနဲ့ ပရိုဂျက်တာ ကို ချိတ်ဆက်ပြီး ဗီဒီယို ဖိုင် တစ်ခုကို ဖွင့်ပြလိုက်တယ်။

ဆုရည် အိမ်ထဲ စဝင်လာပုံတွေ ၊ ကိုယ်လေး လှည့်ပြီး မြူစွယ်ပုံက အစ အကြပ်ကိုင် ငွေတောင်း ပုံတွေ အသံတွေကအစ ပီပြင် ရှင်းလင်းစွာ ရိုက်ကူးထားတဲ့ မူဗီ။

"ဒါတွေသာ အပြင် ပြန့်သွားရင် မင်းကို ငါက မရိမ်းကျင့် တာတောင် ဘယ်သူမှ ထင်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ မင်းသမီး ပေါက်စ ငွေညှစ်တာပဲ ထင်ကြ လက်ခံကြမှာ ဟား ဟား ဟား"

ခြေရောလက်ပါ လှုပ်မရတဲ့ ဆုရည် အနားကို ကပ်ပြီး မို့တင်းပြီး ပြူထွက်မတက် လုံးကစ်နေတဲ့ ရွှေရင်အစုံကို ခပ်ကြမ်ကြမ်းလေး ညှစ်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ်၊

ဆေးအရှိန်ကြောင့် ကာမစိတ်တို့ ကြွလာပေမယ့်

ကြောက်စိတ် ရှက်စိတ်ကြောင့် ရုန်းကန်ကာ.

" လူယုတ်မာကြီး လွှတ်ပေးစမ်း..

   ကယ်ကြပါအုံးရှင်.. "

ဆုရည် ရုန်းကန် ကာ အသံကုန်အော်ဟစ်နေပေမယ့် သေသပ်ခိုင်ခန့်လွန်းတဲ့ ချည်နှောင်မှု့ကိုတော့ ဘယ်လိုရုန်းရုန်း အရာမထင်နိုင်ပါဘူး။

မိုးထက်ကတော့ အေးဆေးစွာပဲ ရွှေရင်စုံကို စိတ်ကြိုက် ညှစ်နယ်ကာ ဆော့ကစားပြီးမှ လက်တော့ ထဲက နောက်ထပ် မူဗီ တစ်ဖိုင်ကို ထပ်ပြလိုက်ပြန်တယ်။

ဒါကတော့ ဓါတ်လှေကားထဲက ဆုရည်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ကောင်းလေးတွေကို လုံခြုံရေးနဲ့ ရဲတွေ လာဖမ်းဆီးသွားတဲ့ မူဗီပါ။

"ဟင်း ဟင်း..မင်းအံဩသွားလား ကလေးမ၊

မင်း ကို အခန်းတံခါး လာဖွင့်မပေးခင် ထဲက ဓါတ်လှေကား စနစ်ကို ငါထိန်းချုပ်ပြီး ဟိုးအောပ်ဆုံးထပ်ကို ဆင်းခိုင်းလိုက်ပြီးပြီ။ ပြီးတော့ ဓါတ်လှေခါး တံခါးကို ဖွင့်မရအောက် လုပ်ထားလိုက်တယ်။ မင်းအပေါင်းသင်းတွေ ည ကလပ် မှာ ကဲဖို့ ဆေးဝယ်လာတယ် ဆိုတာ သိလို့ ရဲကို သတင်းပေး ဖမ်းခိုင်းလိုက်တာ၊ ဟား ဟား ဟား

မင်းသေအောင် အော်နေလည်း ဘယ်ကောင်မှ မကြားနိုင် မကယ်နိုင်တော့ဘူး"

"ရှင် ..လူယုတ်မာကြီး လွှတ် အခုလွှတ်ပေး.."

"အခုမှ စတောင် မစရသေး ငါ လူယုတ်မာမှန်း သိပြီလား၊ ဟားဟားဟား.. ဒီထက်ယုတ်မာတာတွေ လာအုံးမယ် မင်းခံဖို့သာ ပြင်ထား..ဟားဟားဟား"

မိုးထက်က ခုံတစ်လုံးကို ဆွဲယူကာ ဆုရည်ရဲ့ အရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး နကိုယ်ကမှ ပေါင်နှစ်ဘက် ဖြဲပြီး ချည်နှောင်ခံထားရတဲ့ ဘယ်လိုမှ မလုံတော့တဲ့ လိပ့်တက်နေတဲ့ မီနီစကပ်လေးကို ဖင်အောက်ကနေ ခါးပေါ်ထိ ဆွဲမကာ လိပ်တင်လိုက်တော့တယ်။

ဇာပင်တီ ပန်းနုရောင်လေးနဲ့ဖွေးနုနေတဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးက ရမက်ဖိုစရာ ။

ရင်ညွှန့်ထိ ပေါ်နေတဲ့ အင်္ကျီ လေးကိုကပ်ကြေးနဲ့ ညှပ်ကာ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။

မို့ထွားလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးကလည်း ဘရာနဲ့မဖုံးနိုင် မဖိနိုင် ။

"လူယုတ်မာ..မလုပ်နဲ့..ကယ်ကြပါအုံးရှင်.."

ကာမ မဆက်ဆံဖူး၊ အရှက်ကို မလှစ်ဟဖူးတဲ့ အပျိုစင် လေးမဟုတ်ပေမယ့်လည်း

ကြည့်မရ မုန်းတီးတဲ့ သူစိမ်းယောင်္ကျား ရဲ့ အရှေ့မှာ အရှက်ရဖွယ် ပေါင်ဖြဲပြထားရပြီး၊ ရုန်းကန် ဖုံးဖိမရ ပြုသမျှနုနေရမယ့် အခြေအနေမို့ ကြောက်လန့်တကြား ရုန်းကန် အော်ဟစ်နေမိတော့တာပေါ့။

ထိပ်ဖျားမှာ ရာဘာပြားလေးပါတဲ့ ရာဘာတုတ်တံ တစ်ချောင်းကို ကိုင်ကာ၊ ရာဘာပြားထိပ်လေးနဲ့  ဆုရည်ရဲ့ ရင်သားတွေ၊ ပေါင်တွင်းသားတွေနဲ့ ဇာပင်တီလေးနဲ့ ဖောင်းတင်းနေတဲ့ အဖုတ်လေးပါမကျန် တဖက်ဖက် နဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ရိုက်ပွတ်ကစားနေရင်း...

"မင်းလေး ငါ့ကို လာ ကစား စော်ကားတဲ့အတွက် မင်းကို အပြစ်ပေးရမယ်။

အပြစ်ကတော့ သုံးလ ငါ့ဆီမှာ လိင်ကျွန် အဖြစ် နေရမယ်.."

"ဟင့်အင်း .. မလုပ်နိုင်ဘူး.. လွှတ်ပေး .. အခုလွှတ်ပေး.."

"ဖြန်း..ဖြန်း..."  "အာ....အား..."

ဆုရည်ရဲ့ ပါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း နှစ်ချက် အရိုက်ခံလိုက်ရတယ်။ပြီးနောက် ဖွေးအုနေတဲ့ ပေါင်တွင်း သားလေးတွေကို တစ်ဖက် သုံးချက်စီ အရိုက်ခံနေရပြန်တယ်...

"ဖြန်း..အ....ဖြန်း....ဖြန်း....အား.,,,ဖြန်း.... အမလေး.....ဖြန်း.... အား .....မလုပ်ပါနဲ့...ဖြန်း... အား..မရိုက်ပါနဲ့တော့....အီး...."

နာကျင် အော်ဟစ်ရင်း တားနေတဲ့ ဆုရည်ရဲ့ ပါးနုနုလေးတွေကို ဘယ်ညာ နှစ်ချက်စီ ထပ်ရိုက် လိုက်ရင်း.......

"ဖြန်း...ဖြန်း....အ....ဖြန်း....ဖြန်း...."

" ငါ့ရဲ့ ကျွန်မ က ဘယ်တော့မှ ညင်းဆန်တဲ့ စကားလုံး မသုံးရဘူး ၊ ငါလိုချင်တာငါလုပ်ချင်တာဆိုရင် မင်းက အလိုက်တသိ ကြိုတင် တောင်းပန် ရမယ် ၊အပြစ်ပေးပြီးတိုင်း ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်လို့ ပြောရမယ် နားလည်လား"

"ဟင့်အင်း...မလုပ်ပါနဲ့..."

ဆုရည် နာကျင် ကြောက်ရွှံ့ပြီး ရောင်ရမ်းကာ ခေါင်းခါကာ ထပ်ညင်းဆန် မိချိန် မှာတော့.... 

"ဖြန်း...ဖြန်း..... ဖြန်း......"

နူးညံ့လွန်းတဲ့ ပါးနှစ် လည်ထွက်သွားအောင် ထပ်အရိုက်ခံ ရပြန်တယ်။

ဒါတင်မပြီးပဲ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်ကို ဆက်တိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်လိုက်ပြီး၊

ပေါင်ဖြဲထားရလို့ အရှင်းသားဖြစ်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်ဇာပင်တီအောက်က မို့ဖောင်းနေတဲ့ ရတနာ ရွှေကျုပ်လေးကို ခပ်စပ်စပ် ရိုက်လိုက်တယ်။

"ဖြန်း....ဖြန်း...... အ....ဖြန်း...အား....အမလေး... ဟီး.... အီး.....

ကြောက်ပါပြီ...... အား...  လုပ်ပါ့မယ်... အဟီးဟီး... မငြင်းတော့ပါဘူး... အဟီးဟီး..."

အဖုတ်လေးကို အရိုက်ခံရချိန်မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကျင်တက်ပြီး နာလွန်းလို့ သေးတောင် အနည်းငယ် ထွက်သွားရတယ်..

နောက်တစ်ချက်ထပ်ရွယ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ဆုရည် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ပဲ ငိုယိုကာ တောင်းပန် သဘောတူလိုက်ရတော့တယ်။

မို့ဖောင်းဖောင်း အဖုတ်လေးပေါ် ရာဘာထိပ်ပြားလေး နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်ရိုက်ရင်း..

"ဘာလုပ်မှာလည်း သေချာပြောစမ်း .."

ဆုရည် ထပ်အရိုက်ခံရမှာ ကြောက်လွန်းလို့

ဘယ်လိုမှ မရှက်နိုင် ၊ မာနသိက္ခာတွေ 

မထားနိုင်တော့ပဲ..

"လိင်ကျွန်မ လုပ်ပါ့မယ်... သခင့်ရဲ့ လိင်ကျွန် လုပ်ပြီး အပြစ်ပေးတာ ခံပါ့မယ်... အဟင့်ဟင့်... "

"ဟားဟား မင်းကို ကိုင်တွယ်ဖို့ မခက်ပါဘူး... မင်းက နကိုယ်ထဲ က အထန်မ ဖာသည်မလေးပဲ.. ဟုတ်တယ်မို့လား ပြောစမ်း .."

ချိုးနှိမ်ပြီး ညစ်ညမ်းစွာ ပြောခံရပေမယ့် မငြင်းနိုင်တဲ့ အခြေအနေမို့ ....

"ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မ အရမ်းထန်တဲ့ ဖာသည်မပါရှင့် .. အဟင့် ဟင့်"

မိုးထက် က ဆုရည်ရဲ့ ခေါင်းလေးနဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ကာ စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေ ညင်ည်င်သာသာ သုပ်ပေး လိုက်ရင်း....

"လိမ်မာတယ်  ငါ့ရဲ့ ကျွန်မလေး ... အမိန့်တွေ နာခံပြီး လိင်ကျွန် အဖြစ်ပေးဆပ်ဖို့သာ တွေးထားတော့.. မင်း အမှားလုပ်လို့ ကတော့ အပြစ်ပေး ခံရဖို့ ပြင်ထား... 

ငါ့အမိန့်တွေ မနာခံဆန့်ကျင်ရင်တော့ မင်းရဲ့ လူမှု့ အသိုင်းမှာပါ အရှက်ကွဲသွားမယ် နားလည်လား"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ... ကျွန်မ နာခံပါ့မယ်"

ချည်နှောင် ထားတဲ့ ကြိုးတွေကို ဖြေပေးရင်း မိုးထက်က နောက်ထပ် မူဗီ တစ်ခုကို ထပ်ပြ ထားပြန်တယ်။

ဒီ မူဗီက ဆုရည် စပွန်စာ ခရိုနီသူဌေးကြီး တစ်ယောက်နဲ့ ငွေဆောင်မှာ အတူနေခဲ့တဲ့ မူဗီပါ။

ရှင်းလင်းပြီး အသံတွေပါ အတိုင်းသား.. အနီးကပ် ကင်မရာကောင်းကောင်းနဲ့ ရိုက်ထား သလိုမို့ ဆုရည် အရမ်း အံအားသင့်သွားရတယ်။

"မင်းက အရမ်းထန်တဲ့ ဖာသည်မဆိုတာ ငါ့မှာ သက်သေတွေ အကုန်ရှိတယ်။ ဟားဟားဟား

မင်းရဲ့ စပွန်စာတွေနဲ့ မူဗီတိုင်း နီးပါး ပဲ၊

ဒီသူဌေးကို မူဗီပြပြီး သိန်းတစ်သောင်းလောက် တောင်းရမယ်...ဟားဟားဟား"

"ဒီဟာတွေ ဘယ်..ဘယ်လို ရတာလဲ ၊ ဆုရည်တောင်းပန်ပါတယ် သခင်ရယ် ၊ အပြင်ကိုတော့ မဖြန့်ပါနဲ့နော် တောင်းပန်ပါတယ်...

သခင်ခိုင်းတာ အကုန်နာခံပါ့မယ်၊ သူခင့် စိတ်တိုင်းကျလည်း နောပါ့မယ်နော်"

နာမည်ရ မင်းသမီးပေါက်စမို့ ဒီကိစ္စတွေနဲ့ နာမည်ပျက် မှာအရမ်းစိုးရိမ် မိနေရှာပေါ့...

"နံရံ တိုင်းမှာ နားတွေ၊မျက်စိတွေရှိတယ်။

မင်းလိမ်မာရင် မင်းဒီထက်ပိုအောင်မြင်ရမယ်။

ကဲ .. အခု ငါ့ကျွန်မလေး ဘယ်လောက်လိမ်မာလည်း သိရအောင် စမယ်။ မင်းရဲ့ လက်ကျန်အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး  ဒူထောက်ထားစမ်း"

"ဟုတ် .. ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်..."

ဖွံ့ထားတဲ့ ရွှေရင်စုံကို လက်လေးယှက်ပြီး ကွယ်ကာ ဒူးထောက် ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ထိုင်နေရရှာတယ်။

"လက်တွေ နောက်ကိုပစ်ထားပြီး ခေါင်းမော့ထားစမ်း ၊ ဒူးကိုကပ်မထားနဲ့  ကားထားစမ်း၊ ဒါ ပုံစံတစ် မှတ်ထား။ 

နောက်ပုံစံက စောင့်စောင့်ထိုင်၊ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားထား လက်ကို ခေါင်းပေါ် တင်ထား၊ ဒါ ပုံစံနှစ် လုပ်ကြည့်စမ်း။"

အီးပါသလို စောင့်စောင့်ထိုင် ထားရပြီး ခါးကို ဆန့်ခိုင်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ခေါင်းပေါ်တင်ထားရတာမို့ အဖုတ်ကို ဖြဲပြထားရသလိုဖြစ်နေပြီး နို့တွေလည်း အကာအကွယ်မဲ့ စွာ အရှင်းသား ကော့ပြထားရတဲ့ ပုံစံမို့ ဆုရည် အရမ်း ရှက်ပေမယ့် မငြင်းရဲတော့တာမို့ ထိုင်ပြရပြန်တယ်...။

" မင်းကို ပုံစံထိုင်ဆို ဒီလိုမျိုး ပုံစံနှစ် လိုနေရမယ်။

ငါက ဘာမှ မပြောရင် ဒူးထောက်တဲ့ အနေအထား ပုံစံ တစ်နဲ့ ခစားရမယ်၊ နားလည်လား ကျွန်မ"

"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် နားလည်ပါတယ် သခင်"

"ပုံစံတစ် ပြန်နေ စမ်း"

ဆုရည် ဒူးထောက်တဲ့ အနေထား ပြန်နေရပြန်တယ်။

ဆုရည်ရဲ့ ကျော့ရှင်းလှတဲ့ လည်တိုင်လေးကို ပန်းရောင် ခွေးလည်ပတ်လေး ပတ်ပေးကာ၊ စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်းကလစ်လေးတွေ နဲ့ညှပ်ပေးလိုက်တယ်။

"ဒါတွေ ငါနဲ့တွေ့တိုင်း တပ်ထားရမယ် ကြားလား ခွေး ကျွန်မ "

"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

" လိမ်မာတယ် ခွေးလို လေးဖက်ထောက်ပြီး အခန်းထဲ ပတ်ပြစမ်း "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ..."

အဖုတ်ဟောင်းလောင်း နို့တွဲလောင်းနဲ့ မင်းသမီးလေး အရှက်မဲ့စွာ လေးဘက်ထောက်ပြီး အခန်းထဲ ပတ်သွားပြနေရတယ်။

သိမ်ငယ်စိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ရှက်စိတ်တွေနဲ့ အတူ ဆေးစွမ်းကလည်း ပြလားမို့ ကလစ်ညှပ်ခံထားရတဲ့ နို့သီးလေးတွေနဲ့ အဖုတ်လေးတွေ တစ်စစ်စစ်နဲ့ ယားပြီး အရမ်းပွတ်ချင်နေတာပေါ့။ စိတ်တွေအရမ်းကျွနေပြီး လေးဖက်ကုန်းကာ ပတ်သွားပြ နေရှာတယ်။

"လာခဲ့စမ်း လက်ကို ခေါင်းပေါ်တင်ထား ၊ ပေါင်ကိုဖြဲပြီး ရပ်စမ်း၊ နင့်ကို ငါစစ်ဆေးမယ်"

တစစ်စစ် ယားနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို မဖုံးနိုင်ပဲ ပေါင်ကားပြထားရတာမို့ ရှက်လည်းရှက်၊ 

မခံနိုင်တဲ့ ဝေဒနာ လည်း ခံစားနေရရှာတာပေါ့။

မိုးထက်က ကလစ်ညှပ်ထားတဲ့ 

နို့အုံလေးတွေကို ဖွဖွလေး ညှစ်နေပြီး 

ဖောင်းကြွနေတဲ့ ရွှေကျုပ်လေးထဲနဲ့စေ့လေးကို ပွတ်ဆွဲ လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ဆုရည် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ပဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ တစ်ချည်ပြီးမြောက်သွားရတော့တယ်။

"အ...အာ... အီး... အမလေး.. ထွက်ကုန်ပြီ.... အ...အား း း ...."

ဆုရည် အရည်တွေ မိုးထက် လက်ပေါ် စီးကျ ကုန်တယ်။ကာမ အရည်တွေပေနေတဲ့ လက်ကို ဆုရည်ရဲ့ မျက်နှာကို သုတ်လိုက်ပြီး၊ ယောက်ျား တစ်ယောက်ရှေ့မှာ အရည်ထွက် ပြီးသွားခဲ့ရလို့ ရှက်သွေးဖြာ နီထွေးနေတဲ့ ပါးနုနုလေးတွေကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ထပ်ဆင့် ရိုက်ချလိုက်ပြန်တယ်။

"ဖြန်း ..အ....ဖြန်း...ဖြန်း.....အား..... ဖြန်း...အား တောင်းပန်ပါတယ်  အား...."

ကလစ် ညှပ်ထားတဲ့ နို့တွေကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ... 

"ကောင်မ ဘာမှ တောင် မလုပ်ရသေးဘူး တော်တော်ရွ နေတာပေါ့လေ.. မင်းပြီးချင်ရင် ငါ့ကိုခွင့်တောင်းရမယ်လေ၊

ပြောစမ်း စောက်ဖုတ်ယားတဲ့ အထန်မပါလို့ .."

ရှက်တာရော နို့ကို အညှစ်ကိုင် ခံထားရလို့ နာတာရောမို့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်ရတယ်

"အ..အ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ယားတဲ့ အထန်မပါ..အ..."

"ကောင်မ နာမည်ပါ ထည့်ပြီး ပြောစမ်း ၊ ငါအရပ်မခိုင်းမခြင်း ပြောစမ်း..."

"ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း စောက်ဖုတ်ယားတဲ့ အထန်မပါရှင့်....

ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း စောက်ဖုတ်ယားတဲ့ အထန်မပါရှင့်....

ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း စောက်ဖုတ်ယားတဲ့ အထန်မပါရှင့်...."

မိုးထက်က လီးတုတစ်ခုကို ယူလာပြီးဆုရည် ရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

"အ..အ... အင်း..."

​"ခွေးမ လေးဘက်ကုန်းပြီး ပြန်သွားစမ်း.."

လီးတု တန်းလန်းနဲ့ နောက်တစ်ခါ လေးဘက်ထောက်ကာ အခန်းထဲ ခွေးလို ပတ်နေရပြန်တယ်။ 

မိုးထက်က ဖင်လေးကုန်းကာ လေးဘက်ထောက်သွားနေတဲ့ ဆုရည်ရဲ့ အလှလေးတွေကို အရသာခံကြည့်ရင်း လီးတုကို တုန်ခါခလုပ် နှိပ့်ကာ ဆော့ကစား နေပြန်တယ်။

"ဂျီ...... အ......ဂျီ....အင်း.... အာ......"

လီးတုကြီး တုန်ခါဒဏ်နဲ့ ဆေးဒဏ် တို့ကြောင့် ဆုရည် မှာ ခဏအတွင်း စိတ်တွေပြန်ကြွလာကာ ပြီးမြောက်ချင်လာပြန်တယ်။

ဒါကိုရိပ်မိတဲ့ မိုးထက်က ဗိုက်ဘရေတာ ခလုပ်ကို ပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။

"အ...အင်း......အာ ..... "

ပြီးခါနီး စန့်ငင်ငင် ဖြစ်သွားတဲ့ ဆုရည်ရဲ့ ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ခေါင်းကို မော့ယူလိုက်ပြီး.......

"ကောင်မ ဘာဖြစ်တာလည်း ကောင်းကောင်း အလုပ်ဘူးလာ.."

အထွဠ်အထိပ် ရောက်ခါနီးမှ ရပ်တန့်ခံလိုက်ရလို့ မရှက်နိုင်တော့ပဲ..

"အ..တောင်းပန်ပါတယ်သခင်ရယ် ကျွန်မ ပြီးချင်လို့ ပြီးခွင့်ပေးပါနော်..

အဖုတ်ယား တဲ့ ကျွန်မကို ပြီးခွင့် ပေးပါနော်"

လိုချင်လို့ တောင်းပန်နေကာမှ မိုးထက်က အဖုတ်ထဲက လီးတုကိုပါ ဆွဲထုတ် ပစ်လိုက်တယ်။

"ဇွပ်...ဖွတ်.....အ...အား....သခင်ရယ် တောင်းပန်ပါတယ်...အဟင့် ဟင့်"

"ခွေးကျွန်မ လီးအရမ်းစာပြီး ယွ နေပြီလား"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ခွေးကျွန်မ ဆုရည် အဖုတ်တွေ အရမ်းယားပြီး လီးစာ နေပါပြီရှင့်"

မိုးထက် အေးဆေးပဲ ဆိုဖာပေါ်  ပေါင်ကို ကားထိုင်ကာ..

"မင်းကို လိုးပေးမယ့် လီးကို အရင်လာပြုစုစမ်း"

 ဆုရည်လည်း အရှက်သိက္ခာတွေနဲ့ ဟန်တောင်

မဆောင်နိုင်တော့ပဲ လီး စုပ်ပေးဖို့ အမြန် လေးဘက်ထောက်လာကာ မိုးထက် ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ဖို့ ဟန်အပြင်မှာ...

"ဖြန်း...ဖြန်း...အ...အား...အဟင့်...ဟင့်"

ဆုရည်ပါးလေးလည်သွားအောင် အရိုက်ခံလိုက်ပြန်တယ်။

"ခွေးမ လီးစုပ်ချင်ရင် ခွင့်တောင်းရမယ်၊ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောရမယ် နားမလည်ဘူးလား"

"တောင်း..တောင်းပန်ပါတယ်သခင်၊ ခွေးကျွန်မကို လီးစုပ်ခွင့် ပေးပါနော်၊ သခင့် လီးကို ခွေးမ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ခွင့် ပေးလို့ ကျေးဇူး တင်ပါတယ်ရှင့်"

"မင်း အရမ်းလိုချင်နေတဲ့ မင်းသခင်ရဲ့ 

လီးနံ မှတ်မိအောင် အရင်ရှူပြီး နမ်းနေစမ်း"

အတွင်းခံထဲက မို့ဖောင်းနေတဲ့ လီးကြီးကို ခွေးတွေ အနံ ခံသလို နမ်းပြီး ဖွဖွလေး လျှက်ပေးနေရတယ်။

"ရပြီ ဘောင်းဘီကို ချွတ် သေချာ လျှက်ပေးတော့"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"

မီးကိုတိုးတဲ့ ပိုးဖလံ ၃

သခင့် အတွင်းခံကို ချွတ်ပေးလိုက်ချိန်မှာတော့..

ခုနှစ်လက်မနီးနီးရှိပြီး တုတ်တုတ် ခဲခဲ လီးကြီးက ဆုရည် အဖုတ်လေးကျုံ့သွားအောင်ကို သတွေးတွေပါသီးမတက် ထိပ်လန့် သွားရတယ်။ တုတ်ခဲပြီးကြီးရှည်တဲ့ အပြင် ထည့်ထားတဲ့ ဂေါ်လီတွေကလည်း ပတ်ပတ်လည် ကိုးလုံးလောက် ရှိတယ်။ အဆံမပြည့်တဲ့ ပြောင်းဖူးကြီးလိုပဲ။

"ကောင်မ ကြောက်သွားပြီလား၊ အဲ့လီးနဲ့ နင့်ကို သေအောင် လိုးမှာ ၊ နောက်ဆို မင်း ဘယ်လီးမှ မတိုးတော့ပဲ ဖာသည်မလို အမြဲ တောင်းဆိုနေမယ်။ ကဲ သေချာစုပ်စမ်း"

ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ကာ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ဆုရည်ကို လီးစုပ်ခံရင်း ကင်မရာ နဲ့ရိုက်ကာ မှတ်တမ်းယူနေသေးတယ်။ 

ချွေးလေးတွေ စို့ပြီး အပီအပြင် စုပ်ပေးနေတဲ့ မင်းသမီးလေးကတော့ တကယ့်ကို 

ဖာသည်မလေးတစ်ယောက်လို အားပါလွန်းလှတယ်။

ဂွေးတွေပါစုပ်လိုက်ငုံလိုက် ဂေါ်လီ အပြည့်နဲ့ အချောင်းကြီးကို အာခေါင်အဆုံးထိ စုပ်လိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် ကြိုးစားပေမယ့် နာရီဝက်လောက်ထိ မပြီးပဲ ဆုရည် ပါးတွေပါညောင်းလာပြီး အရမ်းမောနေရှာတော့တာပေါ့။

သရေတွေ နှပ်တွေနဲ့ ရွှဲဆိုနေတဲ့ မင်းသမီးလေးဆုရည်ရဲ့ လည်ပင်းကနေ မိုးထက် ပင့်ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ကာ ..

"ဖာသည်မ ခွေးမ စောက်သုံးကို မကျဘူး ...ဖြန်း ဖြန်း..."

"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်..အဟင့်."

မျက်နှာငယ်လေး မော့ကာတောင်းပန်နေတဲ့ ဆုရည်ရဲ့ ပေပွနေတဲ့ မျက်နှာလေးကို တစ်သျူးလေးတွေနဲ့ သေချာ ညှင်ညှင်သာသာ 

သုတ်ပေးကာ

ချွေးနဲ့ နှဖူးမှာ ဖွာကျဲ ကပ်နေတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကိုလည်း ယုယုယယ ပြန်သပ်တင်ပေးရင်း 

ခေါင်းလေး မော့ပြီး ကာမစိတ် အထွဠ်အထိပ်ရောက်ကာ အားငယ်ကြောက်ရွှံနေတဲ့ ဆုရည်ရဲ့ နှဖူးလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းကာ...

"ဖာသည်မလေး ခံချင်နေပြီ မို့လား သွားစမ်း ကုတင်စောင်းမှာ မင်းရဲ့ ယားနေတဲ့ အဖုတ်လေး ဖြဲထားပြီး အဆင်သင့် စောင့်နေစမ်း"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ခွေးမ ဖာသည်မ ဆုရည် အရမ်း ခံချင်နေပါပြီ ရှင့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်"

ဆုရည် ကုတင်ရှိရာကို ခွေးလို လေးဘက်သွားကာ ထူထဲ ဖွေးအိနေတဲ့မွေ့ရာ အစွန်းလေးမှာ ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ကားပြီး အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ဖြဲကာ သခင်မိုးထက်ရဲ့ ဂေါ်လီ လီးကြီးကို တောင်းတောင်းတတ မျှော်စောင့်နေတော့တယ်။

ကုတင်ပတ်ချာလည်မှာတော့ မီးစလိုက်တွေနဲ့ ကင်မရာတွေက မင်းသမီးလေးရဲ့ သဘာဝ အဖုံးအကာမဲ့နေတဲ့ အလှတို့ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့အလား 

နေရာစုံ ထောင့်စုံကနေ ခန့်ခန့်ကြီး စောင့်ကြည့်နေလေရဲ့။

ဇာတ်လိုက်ကြီး မိုးထက်ကတော့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ စွကာ ဖြေးဖြေးချင်း လျှောက်လာပြီး၊

ဆုရည်ရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်လေးတွေကို 

ဖွဖွလေး ကုတ်ပွတ် လိုက်ရင်း ဖောင်းအိနေတဲ့ အဖုတ်အကွဲလေးထဲ ဂေါ်လီ ပရပွ နဲ့ လီးကြီးကို တစ်ရစ်ချင်း ဖိကာ သွင်းလိုက်တော့တယ်။

လီးကြီးကို တဝက်သာသာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ဆုရည်ရဲ့ အရည်ဆိုလဲ့ကာ ဆာလောင် နေ့တဲ့ အဖုတ်ကို မြူကာမြူကာ ကလူနေတာပေါ့။

"အား...အင်း.... အရမ်းကျပ်နေပြီ သခင်ရယ်...

အ..အ...အရမ်းကောင်းနေပါပြီရှင့်....အင်း...."

တဝက်ကျော်ကျော်လေး သာ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်လေး ဆယ်ခါ ဆယ့်ငါးခါလောက် လိုးပေးနေရာက လီးကြီးကို အကုန်လုံးစွဲထုတ်လိုက်ပြီး..

လုံးအိနေတဲ့ နို့လေးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးစွဲဆုပ်နယ်ကာ နေလိုက်တယ်

"အာ..သခင်ရဲ့ ပြန်ထည့်ပေးပါ ..အင်း...အဟင့်"

လီးကြီး အဆုံးထိ ပြန်ထုတ်ခံလိုက်ရကာ အဖုတ်လေးမှာ ဟတတ ဟာတာတာလေး ဖြစ်သွားတာမို့ အားမလို အားမရဖြစ်သွားရတယ်..

ကျွမ်းကျင်လွန်း မိုးထက်က အဖုတ်လေး ဟာသွားချိန်မှာ နို့တွေကို ကြမ်းကြမ်းညှစ်လိုက်တော့ နာကျင် ဟာတာ ဖြစ်ပြီး ဆုရည်လေး စိတ်တွေ ထွေပြားကာ ဘာကို တောင်းတရမှန်း မသိအောင်ကို ပြာယာခတ်သွားရချိန်မှာ...

ဟတတလေးဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်ထဲကို လီးဒစ်ကြီး ပြန်တေ့လိုက်ပြီး နို့တွေကို ခပ်ပြင်းပြင်း စွဲညှစ်ကာ ဂေါ်လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဆောင့် ထိုးလိုက်ချိန်မှာတော့....

"အား....အမလေး ...အား... အင်း.."

ပတ်ပတ်လည်ဂေါ်လီတွေက အဖုတ်အတွင်းသား နုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ရစ်ဆွဲပြီး သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထိုးခံရတာမို့ ဆုရည် ခမျာ ကောင်းလွန်း နာလွန်းလို့ မျက်ဖြူပါ လန်တက်ပြီး အော်ဟစ် ငြီးတွား ရတော့တာပေါ့။

နောက်တစ်ကြိမ် လီးကြီးကို အကုန်လုံး ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကို ပြုတ်တူနဲ့ ညှပ်သလို တင်းတင်းလေး ညစ်ကစားကာ လီးအဆုံးထိ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့် ထိုးလိုးလိုက်ပြန်တယ်....

"အာ..ဟ..အိ..အင်း....အား..... အမလေး...အား"

မညှာမတာ လုပ်ရက်လို့ အသည်းခိုက်အောင် နာလွန်းတယ် ဆိုပေမယ့် အသည်းတုန်အောင်လည်း အရမ်းကောင်း လွန်းနေပြန်တော့ နတ်ပြည်နဲ့ငရဲပြည် ကူးချည်ပြန်ချည် တစ်လှည့်စီ နဲ့ ကာမအရသာကတော့ အထွဠ်အထိပ်ရောက်ကာ ကောင်းလွန်းနေတော့တာပေါ့။

နောက်ထပ်တစ်ခါ...

နောက်ထပ်တစ်ခါ.....

လီးကြီး ကို အကုန်လုံးပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးမှ စောင့်စောင့်ပြီး လိုးသွင်းနေတော့တယ်....

"အား ... အား.... အမလေး ... အား ..အ.... နာလွန်းလို့ပါ သခင်ရယ်..... အား..... မခံနိုင်တော့ဘူး...အဟင့်.... အား.ရှီး .... အရမ်းကောင်းတယ် .......,အ...အ... ပြီးတော့မယ် ...အဟင့်.. ပြီးပြီး....အား...... ကျွန်မ ပြီး ပြန်ပြီး ..အား... အီး.... အင်း...,.."

အချက်သုံးဆယ်လောက် အလူးအလဲ အော်ဟစ် ညဉ်းညူ ကာ ဆုရည် နော်တစ်ခါ ထပ်ပြီး သွား ပြန်တော့တယ်။

ပေါင်ဖြဲပြထောင်ထားရတဲ့ ဒူးတွေလည်း ချိနဲ့ကာ နွမ်းလျှလျှော့ကျသွားပေမယ့် ငတ်မပြေ ကောင်းလွန်းလှတဲ့ လီးဒဏ်ကို ဆက်လက် ခံစားနေရှာတာပေါ့။

မိုးထက်လီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ဆုရည်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ခါ

"ကုန်းစမ်း ဖင်ကိုထောင်ပြီး သေချာကုန်းစမ်း"

ပျော့ခွေခွေ ကုန်းပေးနေတဲ့ ဆုရည် ခါးကို ဖိနှိပ်လိုက်ပြီး ကွေးထားတဲ့ ဒူးနှစ်ဘက် ဖြဲကာ လိုသလိုစိတ်ကြိုက် ပြင်ပေးလိုက်တယ်။

ဒူးလေးချဲ ခါးလေးကော့လိုက်တော့ ဆုရည်ရဲ့ ဖင်လေးက လုံးကားပြီး အနောက်က ကာမအရည်တွေ ရွွှဲစို မို့ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်လေးကလည်း ပြူထွက်နေတာ အရမ်း လှတဲ့ မြင်ကွင်းလေး တစ်ခုပေါ့။

ဆုရည်ရဲ့ ဆံပင်တွေက စုကိုင်လိုက်ပြီး လုံးကားနေတဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေး လုံးကစ်ကစ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ စိတ်ကြိုက်ရိုက်ကာ....

"ဖြန်း .. ဖြန်း ... ဖာသည်မ အရမ်းထန်နေတာ ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးသွားပြီလည်း ဖြန်း ဖြန်း"

"အ.. သုံးခါ ပါ ဖာသည်မ ပြီးတာ သုံးခါ ရှိပါပြီရှင့် .. အ .."

"ဖြန်း .. နင် ထပ် အလိုး ခံချင်သေးလား ..ဖြန်း.."

"အား .. လိုးပေးပါ သခင်.. ဖာသည်မ ခံချင်ပါတယ်ရှင့် အား..."

ညစ်ညမ်းအရှက်ရစေမယ့် စကားတွေ မေးတာ ပြန်ဖြေနေရပြီး အရိုက်ခံရတိုင်း ဖင်လေး ရမ်းပြီး တုန်ခါသွားပေမယ့် ပုံစံမပျက်ရဲပဲ ကော့ကုန်း ထားရတာမို့ ရိုက်သူ ခံရသူ မေးသူ ဖြေသူ နှစ်ယောက်လုံး ပိုပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှား ကျေနပ် စရာမြင်ကွင်း ဖြစ်နေပြန်တယ်။

ဆုရည်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို တင်းတင်း စွဲကာ အရမ်းလှပြီး အရည်ရွှဲ ပြူထွက်နေတဲ့ မို့ဖောင်းဖောင်း အဖုတ်လေးထဲ ဂေါ်လီ လီးကြီး အားကုန်ထိုးသွင်း လိုးလိုက်ပြန်တယ်...

"ဗြိ.. အား.... အမလေး ... အ..အ အား...

သေ သေ သေပါပြီး ..အား... ဖာသည်မ မခံ နိုင်တော့ဘူး အား... "

နာလွန်းလို့ ကော့ထားတဲ့ခါးလေး ကုန်းတက်လာရင် မိုးထက်က လက်နဲ့ ပြန်ဖိချကာ ဖင်ကို ပြင်းပြင်းရိုက်ပြန်တယ်

" ဖြန်း .. ဖြန်း .. စောက်ကောင်မ သေချာ ကော့စမ်း ဖြန်း "

လက်တစ်ဖက်က ဆံပင်စုဆွဲကာ လက်တစ်ဖက်က ဖင်ကို ရိုက်လိုက်၊ နို့တွေ လှမ်းဆွဲညှစ်လိုက်နဲ့ ဆုရည်လေး လှိမ့်နေအောင် ခံနေရရှာတော့တယ်။

ဖင်လုံးလေးတွေလည်း ရဲစပ်လို့နေနေပြီ။ အဆံမပြဲ လီးကြီးရဲ့ ဒဏ်ကိုလည်း နာကျင်နေတဲ့ကြားက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပြနညှစ်ကာ ကာမစိတ်တို့ကလည်း နှိုင်မရအောင် ကောင်းလွန်နေပြန်ပါပြီ၊ နာကောင်းကြီးမို့ စိတ်လွတ်ပြီး အော်ညဉ်း တောင်းတ တောင်းပန်သံတွေက ပလုံးပထွေး ဆူညံလို့ နေတော့တယ်။

"ဖြန်း ...ဖက် ဖက် ...အား အင်း... နာတယ်... အား ကောင်း တယ် အား.... ဖြန်း... အား..."

ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြာတော့ မိုးထက် က ဆုရည် ကို ပက်လက် အနေအထား ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို စုကိုင်ကာ ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး နို့တွေ ဆွဲညှစ်ကာ ပုံစံပြောင်းကာ လိုးပြန်တယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ လီးကိုပြန်ဆွဲမထုတ်ပဲ အဆုံးထိ ထိုးထည့်ထားကာ ခါးကို လှည့်ခါပြီး နှဲ့နှဲ့ လိုးပြန်တယ်။

ပြည့်ကျပ်လွန်းပြီး ဂေါ်လီ အချောင်းလိုက်ကြီး အဖုတ် ထဲ ပတ်မွှေ နေတာမို့ ဆုရည်လည်း အကောင်းကြီး ကောင်းပြန်ပြီး ပင့်ပင့်ပေးကာ အတင်းညှစ်ပြီး ခံမိနေရှာပြန်တယ်။

"အင့် .. အင့်... အား ... သခင်ရဲ့ ... အင်း .. အရမ်းကောင်း နေပါပြီ... အား... ဖာသည်မကို ပြီးခွင့် ထပ်ပေး ပါတော့ အင်း... အား..."

နောက်ဆုံးတော့ ဆုရည် ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလို ညဉ်းရင်း ကာမအရည်တို့ပန်းထွက်ကာနောက်တစ်ချီပြီးသွားပြီး ပျော့ခွေ သွားရရှာပြီ။

မိုးထက်လည်း လီးကြီးကို စွဲထုတ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ လေးငါးဆယ်ခါ ဆက်တိုက်ထုကာ ဆုရည်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ နို့တွေပေါ် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။

လရည်တွေ ပေပွကာ မောပမ်းပြီး မှိန်းနေတဲ့ ဆုရည်ရဲ့ နားရွက်လေးကို စွဲလိမ်ကာ...

"ဖာသည်မ ဇိမ်ခံမနေနဲ့ နင့်စောက်ရည်တွေ ပေနေတဲ့ ငါ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းရေး လာလုပ်ပေးစမ်း"

"အ.. အ.. ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"

မိုးထက်က ဆိုဖာပေါ် တွင် အမောပြေ ဆေးလိပ်သောက်ထိုင်ကာ ပေါင်ကားပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဆုရည် လေးဘက်ထောက်ကာ မိုးထက် ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီး မမာမပြော့ လီးကြီးကို လျှာလေးနဲ့လျှက်ကာ သန့်ရှင်းပေးရတယ်။ ဆန္ဒတွေပြည့်ပြီး တဏှာ တွေလျှော့ကျလာချိန်မို့ ကိုယ့် အဖုတ်ထဲက ထွက်လားတဲ့အရည်တွေ ယောကျာင်္း တစ်တစ်ရဲ့ အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ လီးကြီး စုပ်ပေးလျှက်ပေး နေရတာမို့ ဝမ်းနည်းသလို ရွံသလိုဖြစ်လာရတယ်။

သိုသော် ဆုရည် မိုးထက်အမိန့် နဲ့ လီးကြီးဒဏ်ကိုတော့ ဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပြီလေ။

"တော်တော့ မက်တပ်ရပ်စမ်း လက်ပိုက်ထား"

ဆုရည် မိုးထက်အရှေ့တွင် စာမရတဲ့ ကျောင်းသူလေးတစ်ယောက်လို လက်ပိုက်ပြီး ရပ်နေရတယ်။

မျက်နှာရော ကိုယ်ပေါ်ရော လရည်တို့ပေပွ နံစော်ပြီး အဖုတ်လေးလည်း ကျိမ်းစပ်ပြီး နီရဲဖောင်းကားနေရှာပြီ။

မိုထက်ရဲ့ နောက်ထပ် အမိန့်ထွက်မလာမခြင်း ရှက်ရွှံ ကြောက်လန်းပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ သိမ်ငယ်စွာ ရပ်နေရရှာတာပေါ့။

မိုးထက်ကတော့ ရှက်ရွံ့ သိမ်ငယ်နေတဲ့ မင်းသမီးနုနုလေးရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ရပ်နေပုံလေး ကို ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ပြီးတစ်လိပ် ဖွာကာ အေးဆေးဇိမ်ခံပြီး ရှူ့စားနေတာပေါ့။

တော်တော်ကြာမှ ဖောင်းအိနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ဆွဲလိမ်လိုက်ပြီး....

"ဖာသည်မလေး ငါလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလား"

"အ ..အ ... ကောင်း ကောင်းပါတယ် ရှင့် .. အ"

"ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးလည်း "

"လေး .. လေးခါ ပါ ရှင့် ... အ "

အဖုတ္ေလးကို ဆွဲလိမ်ပြီး မေးမေး နေတာမို့ တစ်ခါ ဖြေရတိုင်း အရှေ့ကို ကော့ကာကော့ကာနဲ့ ရှက်စရာလည်းကောင်း နာလည်း နာ နေရရှာတယ်။

ရောင်ယမ်းပြီး ပိုက်ထားတဲ့ လက်လေးဖြုတ်ကာ အဖုတ်လေးကို ကြောက်ကြောက်နဲ့ ကာမိချိန်မှာတော့... နို့တွေကို လိမ်ဆွဲကာ လက်ကို မြှောက်ခိုင်း ထားပြီး နို့နှစ်ဖက်ကို သုံးချက်စီ ခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်ကာ အပြစ်ပေးပြန်တော့ အသည်းခိုက်အောင် နာရပြန်တယ်။

"ဖာသည်မ နင့်လက်က ဘာလုပ်တာလည်း..လက်ကို ခေါင်းပေါ်တင် မြှောက်ထားစမ်း..."

"အ.. အ.. အဟင့်..."

"ဖြန်း...ဖြန်း....ဖြန်း...."

"အား...အား ... ကြောက်ပါပြီရှင့်..အား"

အဖုတ်ကွဲကြားထဲ လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက် ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ဆွဲညစ်လိုက်နဲ့ အရှက်ရဖွယ် ဆော့ကစား ပြီး နှိပ်ဆက်နေပြန်ပါတယ်။

"ငါ့ ကို လာကစားပြီး အကျပ်ကိုင်တာ အခုနောင်တရပြီလား"

"အ.. ဟင့်.. နောင်တရပါပြီရှင့်..အ...တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့် .. အား...အဟင့်" 

"အခု မင်းအပြစ်အတွက် ဘယ်လို ပေးဆပ်ရမလဲ ပြောစမ်း"

"အ ... သခင့်ရဲ့ လိမ်ကျွန် ဖာသည်မ ခွေးမ လို ပေးဆပ် ပါ့မယ့် ရှင့်... အ "

" မင်း ကိုအခု ဘယ်သူပိုင်လည်း"

"သခင်ပိုင်ပါတယ်ရှင့်"

"ကောင်းပြီ မင်းမှတ်ထားရမယ် အခုက စပြီး မင်းရဲ့ ရိုက်ကူးရေးတွေ စပွန်စာဆီ သွားကုန်းတာကအစ ငါ့ကို ခွင့်တောင်းရမယ် ငါက ခွင့်ပြုမှ လုပ်ရမယ်၊ ငါက ခိုင်းရင်လည်း သူဌေးကြီးကစပြီး ဆိုက်ကားသမားထိ အလိုးခံရမယ် နားလည်လား"

"အ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် အ..."

စကားပြောနေရင်း ဆုရည်ရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ လက်နှစ်ချောင်းကို ထိုးထည့်ပြီး 

ဂျီစပေါ့လေးကို လှမ်းထောက်ထားကာ 

"ပြန်ပြောစမ်း မင်းက ငါ့ရဲ့ ခွေးကျွန် ဖာသည်မဆိုတာ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ပြောစမ်း"

"အ.. အင့်.. ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း သခင့်ပိုင်တဲ့ ခွေးကျွန် ဖာသည်မ ပါရှင့်..အဟင့်"

ရှက်စရာကောင်းလောက်အောင်ပြောနေရသလို အဖုတ်ထဲက ဂျီစပေါ့ မိနေတဲ့ လက်လှုပ်လိုက်တိုင်း ကော့ကော့ ထိုးကာ အရှက်ကြီးရှက် အကောင်းကြီး ကောင်းနေရပြန်တော့တယ်။

"ကျယ်ကျယ်ပြောစမ်း ကောင်မ.. ငါမရပ်ခိုင်းမချင်း အော်နေ.."

"ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း သခင့်ပိုင်တဲ့ ခွေးကျွန် ဖာသည်မ ပါရှင့်..အ..အ"

"

ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း သခင့်ပိုင်တဲ့ ခွေးကျွန် ဖာသည်မ ပါရှင့်.."

" အ.. အင်း..ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း သခင့်ပိုင်တဲ့ ခွေးကျွန် ဖာသည်မ ပါရှင့်.."

"ကျွန်မ ဆုရည်ဝင်း သခင့်ပိုင်တဲ့ ခွေးကျွန် ဖာသည်မ ပါရှင့်..အ.. အား ပြီး ပြီးပြန်ပြီ အဟင့်.. ဟင့်.."

လက်ပေါ် စီးကျလာတဲ့ အရည်တွေကို ဆုရည်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ကို သုပ်ကာ တင်ပါးလုံးလုံးတွေကို ရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးပြန်တယ်

"ဖြန်း ဖြန်း ..ဖာသည်မ ထန်အုံး ဖြန်း ဖြန်း.."

"အဟင့် .. အား ... အင်း ..အ...တောင်ပန်ပါတယ် .. အဟင့်"

ဆုရည်လေး ရှက်လွန်းတာမို့ မျက်ရည်များစီးကျပြီး ငိုကာ တောင်းပန်နေရရှာတော့တယ်...

"သွား အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့ ပြီးရင် ပြန်လာခဲ့"

ဆုရည် အဝတ်တွေ အမြန်ပြန်ကောက်ဝတ်ခါ မိုးထက်နား ဒူးလေးထောက်ကာ ရို့ရို့လေး ပြန်ခစားနေရပြန်တယ်။

မိုးထက်က ဆုရည်ရဲ့ လည်တိုင်မှာ ပန်းနုရောင် လည်ပတ်လေးကို ပတ်ပေးလိုက်ရင်း ..

"နောက်တစ်ခါ ငါခေါ်ရင်ဒီလည်ပတ် အမြဲပတ်လာရမယ်..ကြားလား။ အခုပြန်လို့ရပြီ မင်းအခန်းထိ လေးဘက်ထောက်ပြီးပြန် ၊ ငါ့စီလာရင်လည်း ခွေးလိုပဲ လေးဘက်ထောက်လာရမယ်။"

"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ခွေးကျွန် ဖာသည်မလေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်၊ ခွေးမ နှုတ်ဆက်ပါတယ်ရှင့်"

အခန်းတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးလိုက်ရင်း ကျိုးနွံ့ သွားတဲ့ မင်းသမီးငယ်လေး ခွေးကျန်မလေးလို လေးဘက်ထောက် ထွက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး မိုးထက် ကျေနပ်သဘောကျနေတော့တာပေါ့။။

ဆုရည်ကတော့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရှက်ရွှံ ဝမ်းနည်းဖြစ်ရပေမယ့် တဏှာစိတ်တို့ အဆုံးထိ ပြီးပြည့်စုံစွာ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးမြောက် ခံစားခဲ့ရတာမို့ အဝတ်တောင်မလဲနိုင်တော့ပဲ အဖုတ်နံ သုတ်နံ သေးနံ တွေ နဲ့ပဲ မောပန်းစွာ အိပ်ပျော် သွားတော့တယ် ။။ ။

တောင်သူကြီး