Family Punishment
(1)
" မိပြည့် ! လာစမ်း ဒီကို "
ယောက္ခမကြီး၏ ခေါ်သံကြောင့် ပြည့်သည် ဖုန်းကြည့်နေရင်းက မီးဖိုခန်းသို့ထပြေးသွားလိုက်သည်။
" မေမေ ပြည့်ကို ဘာလို့ခေါ်.... "
စကားသည်မဆုံးလိုက်။ အကြောင်းမှာ မီးဖိုပေါ်တွင် အိုးထဲမှအပြင်သို့ပင် လျှံကျနေသော ထမင်းအိုးကိုတွေ့လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဒီထမင်းအိုးက သူမ တည်ခဲ့ပြီး မေ့ပြီးထားခဲ့၍ ဖုန်းသွားနှိပ်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
" ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်သိတယ်မလား သွား ကြိမ်လုံး သွားယူခဲ့ "
ယောက္ခမကြီး၏အသံကြောင့် ပြည့်တင်ပါးများ တုန်သွားမိသည်။ ရင်ခုန်လဲမြန်သွားရသည်။
သို့သော် ကြောက်၍ ကြက်မွှေးကို သွားယူပေးရသည်။
" လာ ဒီကို "
ပြည့် ကြက်မွှေးကမ်းပေးသော် မီးဖိုခုံပေါ် မေးငေါ့ပြ၍ မျက်နှာမဲ့မဲ့နှင့် ထိုပေါ်သို့ လက်ထောက်ပေးလိုက်ရသည်။ မီးဖိုခုံပေါ်လက်ထောက်လိုက်သည်နှင့် နောက်ဘက်ကို ယောက္ခမကြီးဘက်လှည့်ပေးပြီးသား ဖြစ်သွားသလို မျက်စိရှေ့တွင် မြင်ရသည်ကလဲ မိမိကြောင့် ဖြစ်ပျက်နေသော ထမင်းအိုး....
" ကဲ မိပြည့် နင်ငါ့တို့အိမ်ရောက်တာ ၂လရှိပြီ ခုတော့ တုတ်နဲ့မိတ်ဆက်ရပြိီပေါ့ ... မရိုက်လို့လဲ မရဘူး နောက်တစ်ခါ မလုပ်မိအောင် အပြစ်ပေးမှကိုဖြစ်မှာ "
" အဟင့် ဟုတ် မေမေ ပြည့်မှားပါတယ် "
" အက်မှာ သေချာကြည့်ထား နင့်ကြောင့် ပျက်စီးသွားတဲ့ ထမင်းတွေ ... "
* ဖြန်း *
" အာ့ ! "
ပူထူစပ်ဖျဥ်းသွားသော တင်ပါးကို ပြည့်လှမ်းပွတ်မိသည်။ သို့သော်ချက်ချင်းလက်ကို ပြန်ထောက်လိုက်ရသည်။
* ဖြန်း * ဖြန်း * ဖြန်း *
ယောက္ခမကြီး၏ ရိုက်ချက်များကြောင့် ပြည့် တင်ပါးများ ပူထူနေသည်။ တစ်ခါမှ ဒီလိုအရိုက်မခံဖူးပါ။
* ဖြန်း *
" အား "
" နောက်ကို ဒါမျိုးထပ်ဖြစ်ရင် နင့်ထဘီလှန်ပြီး ရိုက်ခံရမယ် ... အဲ့ဟာတွေသွန်ပြီး အသစ်ပြန်တည်စမ်း အခုချက်ချင်းလုပ် ထမင်းအသစ်ကျက်မှ နင့်ဖင်ကို ဆေးသွားထည့်ချေ။
" ဟုတ် မေမေ "
ယောက္ခမကြီးထွက်သွားမှ ပြည့်သည် နာနေသော တင်ပါးလေးကို အသာလှမ်းပွတ်မိလေသည်။ သို့သော် ကြာကြာမပွတ်နိုင် ထမင်းအိုးပြန်တည်ဖို့ကို သာ ပြင်ဆင်ရသည်။
ပြန်တည်နေသည့် အချိန်တောတွင်း စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်နေသော တင်ပါးက ပြည့်အား နောက်တစ်ခါ အမှားမလုပ်မိအောင် ကောင်းစွာ သတိပေးနေတော့သည်။
ထမင်းကျက်သော အခါ ပြည့်အခန်းထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့ နောက်ပြန်ရပ်၍ ထဘီလေးကို အသာချွတ်ကြည့်မိသည်။ အတွင်းခံလေးကို ဆွဲချလိုက်ရာ ဖြူဖွေးသော တင်ပါးနှစ်လုံးမှာ ယောက္ခမလက်ချက်ဖြင့် အရှိုးရာ၅ခုဖြင့် နီနေရှာသည်။ နာနေသေး၍
Family Punishment 2
" စုစု အဲ့ဒါ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲဟမ် "
" မသိဘူးလေ မရယ် စုလဲ စိတ်ညစ်တာပဲ "
အခုတော့ ကို့ညီမ စုစုနှင့် ပြည့်သည် ခေါင်းမီးတောက်ရင်း အိမ်သို့ ပြန်လာနေရသည်။
စုစုက ၉တန်းကျောင်းသူဖြစ်သည်။ ပြည့်အိမ်ရောက်ကာစက အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမအားကြဖူးမို့ စုစု၏ ကျောင်းနှင့် ကျူရှင် အပို့အကြိုများကို ပြည့်က တာဝန်ယူပေးခဲ့လေသည်။ စုစုက ငယ်ပေမယ့် သွက်လက်ပြီး ပြည့်နှင့် ညီမအရင်းတွေလိုပင်ဖြစ်နေသည်။ စုစုက ကျူရှင်မသွားချင်ဘူးဆိုပြီး ဂျီကျလျင် ပြည့်က အလိုလိုက်၍ ကျူရှင်ကို ခွင့်တိုင်ပေးပြီး နှစ်ယောက်သား ကော်ဖီဆိုင် ပန်းခြံ လျှောက်လည်ခဲ့ကြသည်။
ရလဒ်ကတော့ စုစု စာမေးပွဲကျပြီဖြစ်သည်။
ကျူရှင်က စာမေးပွဲကျတာနှင့် အိမ်ကို ကျောင်းသား၏ အခြေနေကို တင်ပြပေးသည်မို့ စာမေးပွဲကျတာက တစ်ပြစ်၊ ကျူရှင်လစ်ထားတာတွေက တစ်ပြစ်မို့ နှစ်ယောက်လုံး ကြောက်နေတော့သည်။
" ဒုက္ခပါပဲ စုရယ် ငါဟိုနေ့ကပဲ မေမေဆီ့မှာ ရိုက်ခံထားရတာလေ တွေးမိရင် နာနေတုန်းပဲကို ခု ငါပါရိုက်ခံရရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
" အော် မက စိတ်ပူနေသေးတယ် စုဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဒီနေ့ပဲ ကျောင်းမှာ phys ဆရာမက သူ့ဘာသာကျလို့ ကျွေးပြီးပြီ "
" ဟမ် နင်ကျောင်းမှာရိုက်ခံရတာလား "
" ဟုတ်တယ်လေ "
" ဟယ် ပြစမ်း ဘယ်မှာလဲ "
" ဟာ အစ်မကလဲ လမ်းမကြီးမှာ ဖင်လှန်ပြရမှာလား "
" ဆောရီး ဆောရီး နင်တော့ ဒုက္ခပါပဲ စုရယ် "
" သေသာ သေလိုက်ချင်တယ် မရယ် "
" အိမ်ရှေ့ရောက်ပြီ ငါတို့ မဝင်ဘဲနေရင်ကောင်းမလား "
" တော်ပါ မရယ် လာလာ "
စုက စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားဟန်နှင့် ပြည့်လက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။
အိမ်ရောက်တော့ အသာလေး ရီပို့ကတ်ကို ပြလိုက်လျှင် မေမေက စုစုကို ဆူကာ တစ်လဖုန်းသိမ်းမည်ဟု ပြောသည်။ ပြည့်ကိုတော့ ဘာမှမပြောသည်မို့ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်သည်။
သို့သော် နှစ်ယောက်လုံး ရတက်မအေးနိုင်။
ညမှ ပွဲကြီးပွဲကောင်းလာမည်ကို သိနေသော ကြောင့်ဖြစ်သည်။
ညနေပိုင်း စု ကျူရှင်ရောက်သော် ဆရာက အကြောင်းသိပြီး ကျူရှင်တွေပြေးနေကြောင်း အိမ်ကို အကြောင်းကြားလိုက်လေသည်။
ည ၈ နာရီတွင် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် အားလုံးစုံကာ အခြေနေတင်းမာနေသည်။ မေမေ ဖေဖေ နှင့် ပြည့် ယောင်္ကျား ကိုသူရမှာ ဆိုဖာတွင်ထိုင်လျက် ပြည့်နှင့် စုကတော့ သူတို့ရှေ့မတ်တပ်ရပ်နေရသည်။
ဖေဖေက စပြောသည်။
" ကဲ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမပြောတော့ဘူး
နင်တို့အပြစ်နင်တို့သိတယ်မလား စုစု ဟမ်
စာမေးပွဲကျတာ ငါလက်ခံနိုင်တယ် ကျူရှင်ပြေးတာတော့ လက်မခံနိုင်ဘူး ... သမီးပြည့် နင်ကရော ဘာလို့ အားပေးအားမြောက်လုပ်စရာလား ကလေးက လမ်းမှားနေရင် နင်ကတည့်ပေးရမှာလေ ... နင်က ပိုအပြစ်ကြီးတယ် "
ပြည့်တို့မှာ အသံမထွက်ရဲ။
ဖေဖေက ဘေးနားမှာ ချထားတဲ့ ကြိမ်လုံးကို ကောက်ယူသည်။ ပြည့်မှာ လန့်၍ သေးပါထွက်ချင်သည်။ ယောက္ခထီးဆီက ရိုက်ခံရရင် ပြည့်အရှက်တွေကွဲလို့တောင်လောက်မည်မဟုတ်။
" စုစု ဒီကိုလာ "
စုစုမှာ ချည်သားဘောင်းဘီ အပါးလေးဝတ်ထား၍ ဖင်လေးပွတ်ကာ ဖေဖေရှေ့သွားရပ်သည်။
" လက်က ဒူးကို ထိထား ပုံမပျက်စေနဲ့ "
* ရွှမ်း * * ရွှမ်း * ရွှမ်း *
" အား " " အား "
ဖေဖေတစ်ချက်ရိုက်တိုင်း တုန်တက်သွားတဲ့ စုစုဖင်ကြီးတွေနှင့် အော်သံတွေမှာ ပြည့်ကို လန့်စေသည်။ ဆယ်ချက်လောက်ရိုက်ပြီးတော့ ဖေဖေက ရပ်လိုက်သည်။ ပြည့်၏ဖင်တောင် တုန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
" မိစုမ နံရံရှေ့မှာ လက်မြောက်ပြီး ၁နာရီသွားရပ်နေ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ် သုံးသပ်နေ "
" ဟုတ် ဖေဖေ အဟင့် "
" ကဲ သမီးပြည့် "
" ရှင် "
ပြည့်မှာ ထိုင်ရမလို ထရမလို ဖြစ်သွားသည်။
" သူရ ရော့ ကြိမ်လုံး မင်းမိန်းမကို မင်းပဲ ဆုံးမလိုက် မင်းတို့အခန်းထဲကိုသွားကြ ... "
" ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ "
ကိုက ဖေဖေ့ဆီက ကြိမ်လုံးကမ်းယူလိုက်တာမြင်လျှင် ပြည့် ပျော်လွန်းလို့ ထခုန်မိတော့မည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကို့ကိုဆို ကပ်ချွဲပြီး စိတ်ပျော့အောင် လုပ်လိုက်မယ်လေ ဟိဟိ။
" ပြည့် လာ အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့ "
ပြည့်မှာ ပျော်ပြီး ခုန်ပေါက်ကာ လိုက်သွားမိသည်။
" ကို ... "
" အခန်းတံခါးပိတ် "
" ဟုတ် "
ပြည့်သည် အခန်းတံခါးကို လှမ်းပိတ်၍ ကို့ဘက်လှည့်လိုက်တော့ ကိုမျက်နှာက တင်းမာပြီး လက်တစ်ဖက်က ကြိမ်လုံးကို ကိုင်လျက် တစ်ဖက်က ခါးထောက်ထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ပုံမှန်မဟုတ်သော်ငြား စိတ်ကိုတင်းကာ မျက်နှာကို စတော်ဘယ်ရီကိတ်အလား ချိုလွင်အောင် ပြုမှု၍ သွားကျဲပြလိုက်လေသည်။
" ကိုကလဲ "
အသံမှာလဲ မင်းသမီးပန်းရောင်ခြယ်အသံကိုတု၍ လုပ်ပြောကာ ကို့ရင်ခွင်ထဲပစ်ဝင်ပြီး ခါးကို ဖက်လိုက်လေသည်။
" ပြည့်ကလေ ကို့ကို သိပ်ချစ်တာ "
" မင်း အပိုတွေမပြောနဲ့ ဖယ်စမ်း "
အရင်လို ပြည့်လေးလို့ မခေါ်ပဲ 'မင်း' လို့ခေါ်လိုက်သဖြင့် ရင်ထဲဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားသော်လဲ ဆက်ချွဲနေမိသည်။
" ကိုရယ် ပြည့်ကလေ အပြစ်ပိစိလေးပဲလုပ်မိတာပါ ခွင့်လွှတ်ပါနော် "
" တော်စမ်း ဘာမှခွင့်လွှတ်စရာ အကြောင်းမရှိဘူး ဖေဖေဆူပြီးပြီမို့ ထပ်မဆူတော့ဘူး တန်းရိုက်မယ် ဟိုဘက်လှည့် "
" ဟင့် ကို မလုပ်.... မလုပ်ပါနဲ့ "
" လုပ်မှာပဲ မင်းအပြစ်နဲ့မင်းလေ "
ပြောရင်းနဲ့ ကိုက ပြည့်လက်မောင်းက ဆွဲကာ ပြည့်ခန္ဓာအား နံရံမှာ မျက်နှာမူပြီး ကပ်လိုက်လေသည်။
" လက်မြှောက် "
" ကို ! "
" မင်းစောက်ပေါက်ပိတ်ထား "
" အဟင့် "
မြောက်လိုက်သော လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုက လက်တစ်ဖက်ထဲနှင့် ဆွဲကိုင်ကာ ချုပ်ထားလေသည်။
ပြည့်တော့ ကို့ကို ယုံစားမိတာ မှားလေပြီ။
ထို့နောက်ကိုက ပြည့်ထဘီအား ဆွဲချွတ်ချလိုက်လျှင် ဆူဖြိုးသော တင်နှစ်လုံးအား အတွင်းခံဘောင်းဘီက ကောင်းစွာမဖုံးပေးနိုင်သည့် မြင်ကွင်းက ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ ပြည့်တင်ပါးများက သိသိသာသာ တုန်နေချေပြီ။
စက္ကန့်ဝက်မျှအကြာတွင် ပြည့်၏ မယုံနိုင်သေးသော စိတ်များဟာ ဝှစ်ခနဲ ကြားလိုက်ရသော ကြိမ်လုံးသံတွင် ပျောက်ကွယ်သွားရပြီး တင်ပါး အလယ်တည့်တည့်အား ထိမှန်သွားသဖြင့် ငယ်သံပါအောင်အော်မိလေသည်။
* ရွှမ်း *
" အား "
ပြည့် ရုန်းသော်လဲ သန်မာသော ကို့လက်တွေကို မရုန်းနိုင်ပါချေ။
* ရွှမ်း *
" အား "
* ရွှမ်း *
" အား "
တင်နှစ်လုံးမှာ ကြိမ်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ရှာပဲ တုန်ယင်နေကာ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းမှာလဲ တွန့်လိန်နေတော့သည်။
* ရွှမ်း *
" အား "
* ရွှမ်း *
" အား "
* ရွှမ်း *
" အဟင့် ကိုရေ ! "
ပြည့် တစ်ကိုယ်လုံး လူးလွန့်နေကာ တင်ပါးများက ကော့ပျံနေတော့သည်။ အရင်ကလို နူးညံ့သည့်ပုံမရှိတော့သော ကို့ကို ကြောက်လာရင်း မျက်ရည်တွေပါ ကျမိသည်။
* ရွှမ်း *
" အား နာတယ် ကို "
* ရွှမ်း *
" အား "
*ရွှမ်း*
" တော်ပါတော့ ကိုရယ် အား "
၁၅ချက်လောက်ရိုက်ပြီးမှ ကိုက ကြိမ်လုံးကို ပစ်ချကာ ပြည့်ကို ပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက်ချပေးသည်။
" ကို နာတယ် အဟင့် "
" ပြီးပါပြီ ပြည့်လေးရယ် ... "
ကိုက ပြည့်ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးသည်။
" မတ်တပ်တော့ရပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ပြည့်လေး
ဒီလိုပဲ ၁နာရီနေလိုက် ၁နာရီပြည့်ရင် ကို ဆေးထည့်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား "
" ဟင် corner time လား "
" ဟုတ်တယ်လေ စုစုတောင် ရပ်နေတုန်းပဲ "
" ဟင့် "
" ကို အောက်ထပ်သွားတော့မယ် အေးဆေးနေပြီး ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်တွေးနေ ဟုတ်ပြီလား "
" ဟုတ် ကို "
ထို့နောက် ကိုက အခန်းထဲမှထွက်သွားလေသည်။ တင်ပါးနှစ်ဖက်လုံး စုတ်ပြတ်နေမည်ဆိုတာသိ၍ ဒီတစ်ခါတော့ ပြည့် မှန်ထဲသွားမကြည့်တော့ပါ။
ယောက္ခထီးရိုက်ရင်တောင် အဲ့လောက်ဆိုးမည်မထင်။ ကို့ကို ယုံမိမှ စုံလုံးကန်းတော့တာပါပဲ။
အပိုင်း (၃) မျှော်
Comments
Post a Comment