ဆရာကတော်

 အပိုင်း (၁)

ကျွန်မနာမည် ဝေဝေခိုင်ပါ အသက်က ၃၅ နှစ် 

အိမ်ထောင်ကျတာတော့ လေးနှစ်လောက်ရှိပြီ 

ယောက်ကျားကတော့ company ကြီးတစ်ခုရဲ့သူဌေး အသက်ကတော့ ၄၈ နှစ် သူ့နာမည်ကတော့ဦးမင်းဒင်

 

ကျွန်မမှာအရင်က ချစ်သူရည်းစားလည်းမရှိ အိမ်ကမိဘတွေဆိုဆုံးမမှုနဲ့ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိနေလာပြီး လက်ထပ်တော့လည်း အိမ်ကပေးစားတဲ့ ယောက်ကျားနဲ့သာယူခဲ့ပါတယ်

ယောက်ကျားယူပီးတော့လည်း ယောက်ကျားရဲ့ ဝေယျဝတ်စတွေဖြည့်စည်းပေးတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ ကောင်းတစ်ယောက်ပီသအောင်နေခဲ့ပါတယ်

ဦးမင်းဒင်ကတော့ နေ့စဥ်မပြတ် company မှာ ပဲအချိန်ကုန်ပြီး ညဘက်ရောက်မှသာပြန်လာလေ့ရှိတယ် များသောအားဖြင့် ပြန်လာရင်ပင်ပန်းပီးအိပ်ပျော်သွားတာများပါတယ်

တရက်တော့ ညဘက်အိပ်ခါနီး ယောက်ကျားက ကျွန်မကိုလာဖက်ပီး

"ဝေ မင်းမှာရည်းစားတွေဘာတွေအရင်ကရှိခဲ့ဖူးလား"

"ရှင် မရှိပါဘူး ကျွန်မအိမ်မှာပဲအမြဲနေခဲ့ရတာ ရည်းစားဆိုတာထားဖို့လည်းစိတ်မဝင်စားခဲ့ပါဘူး အိမ်ကိုလည်းတအားကြောက်ရတာ အကိုသိသားနဲ့"

"အော် မင်းကို ကြိုက်တဲ့သူကြိတ်ပိုးတဲ့သူတွေရောရှိလား.."

"အဲဒါမျိုးတွေတော့ရှိမယ်ထင်တယ် .."

ဦးမင်ဒင်မျက်လုံးတွေထဲအရောင်တွေတောက်သွားတာတွေ့လိုက်ရပါတယ်

"ဟုတ်လား ဘသူတွေလည်း ပြောပြစမ်းပါဦး အလောတကြီးမေးလာပါတယ်..."

"အဲလိုမျိုးတော့သေချာကြီး မသိပါဘူး

ရှိမယ်ထင်တာပါ.."

"အေးလေ ဝေ body လို ရုပ်ရည်လိုမိန်းမမျိုးကို ကြိုက်မယ့်သူတွေအများကြီးရှိမှာပေါ့..."

"အကိုဘာလို့အဲလိုတွေမေးတာလည်း.."

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွာဒီတိုင်းမေးတာပါလို့ .."ပြောပီး သက်ပျင်းချကာ မျက်စိကိုမှိတ်လိုက်ပါတော့တယ်

 ဦးမင်းဒင်ဒီနေ့ရုံးမှာပင်ပန်းပြီးအလုပ်ရှုပ်လို့စိတ်မကြည်ပါ သူ့အောက်က မန်နေဂျာ အောင်စိုးကို ခေါ်ပြီး အလုပ်အကြောင်းတွေမေးနေပါတယ်

"အောင်စိုးမင်းကွာ ဘလိုတွေလုပ်နေတာလည်း သောက်သုံးကိုမကျဘူး..မင်းဒီတိုင်းတွေလုပ်ရင်တော့ မင်းကို ရာထူးချတာတို့ လစာဖြတ်တာတို့လုပ်ရလိမ့်မယ်.."

အောင်စိုးအတော်နှာတင်းနေပါတယ် ဒီဘဲက ဆဲစရာရှိလူကြားထဲလည်း ဆဲလိုဆဲ နိမ်လို့နိမ်နဲ့ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲကပဲပြောရဲတာပါ အပြင်မှာတော့ "ဟုတ်ကဲ့ပါသူဌေးနောက်မဖြစ်စေရပါဘူး ခင်ဗျ " ဟုသာရိုရိုသေသေပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်

စိတ်ထဲမှာတော့ တေးထားလိုက်ပီးအခွင့်အရေး ရရင်တော့ဒီဘဲကိုပြန်တွယ်မှလို့ မှတ်ယူထားလိုက်ပါတယ်

ဦးမင်ဒင်နှင့်ဝေဝေခိုင်တို့ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးဟာ တခြားနေရာတွေမှာအဆင်ပြေပေမယ့်အိပ်ယာပေါ်က ကိတ်စတွေမှာတော့အဆင်မပြေမှုတွေများလာပါတယ် ဦးမင်းဒင်ရဲ့ cuckold fantasy ကတအားများလာပြီး ပုံမှန်အတိုင်းဆက်ဆံရင် လိင်စိတ်ကင်းမဲ့သလိုဖြစ်လာလို့နေပါတယ်။ မိန်းမကိုလည်းဖွင့်မပြောရက်ပဲ ကြိတ်ခံရင်း တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ရောဂါက ပိုပိုရင့်လာနေပါတယ်

ဥိီးမင်းဒင်မှာလည်း လိင်စိတ်အ ပြည့်အဝမရလို့စိတ်ဓာတ်ကျကာ အလုပ်မှာလည်းအမှားအယွင်းတွေများလာပါတယ်။ သူမိန်းမကို တစုံတယောက်နဲ့ အရှက်မရှိ လိုးတာကို ကြည့်ချင်လာမိသည်။

တနေ့ သူအကြံတခုကို အကောင်းအထည်ဖော်ရန် အိမ်တွေ မိန်းမ မသိအောင် hidden camera တွေ တပ်ထားကာ သူ့တပည့် အောင်စိုးကို အိမ်ကို ခေါ်ကာ အရက်ခေါ်တိုက်ပါတော့သည်။ အောင်စိုးရဲ့ အရက်

ခွက်ထဲကို လိင်စိတ်ကြွစေသော ဆေးများ မသိမသာ ခတ်ထားလိုက်သည်။ 

အချိန် ၁နာရီ ကျော်ကျော်လောက်ကြာတော့ အကုန်လုံး မူးလာကြကာ အောင်စိုး ကတော့ ရမ္မက် ခိုးများပါ ထောင်းထောင်း ထလာတော့သည်။ အခြေအနေတွေကို ရိတ်မိသော ဦးမင်းဒင်လည်း မူးချင်ယောင်ဆောင်ကာ မိန်းမ နဲ့ အောင်စိုးကို နှုတ်ဆက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်၍ လော့ချ ထားလိုက်တော့သည်။ 

ဦးမင်ဒင် အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ခဏ အကြာ အောင်စိုးရဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ပဲ ဝေဝေခိုင့် ကို ဖမ်းချုပ်ကာ သိုင်းဖတ်ထားလိုက်သည်။

" ဟဲ့ နင်ဘာလုပ်တာလည်း ခု လွှတ်စမ်း အောင်

စိုး ..ကိုယ့်ဆရာမိန်းမ ကို ဒီလို လုပ်စရာလား နှာဗူးကောင် ခုလွှတ်"

နှာဗူးလို့ အခေါ်ခံလိုက်ရသော အောင်စိုးလည်း ရှက်စိတ်နှင့်အတူ ဒေါသ ထွက်သွားကာ အံတင်းတင်ကြိတ်၍ 

" အေး နှာဗူးက ဘယ်သူလည်းဆိုတာ ပြမယ် ကြည့်နေ"

ဟုဆိုကာ ဝေဝေခိုင်ရဲ့ အပေါ်ပိုင်း အဝတ်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တော့သည်။

" ဗြိ "

အသံနှင့်အတူ ဝေဝေခိုင်ရဲ့ အပေါ်ပိုင်လေးဟာ အနက်ရောင် ဘရာလေးက လွဲပြီး မကျန်တော့ပေ

အောင်စိုးလည်း တံတွေး တချက်မျိုချကာ ဝေဝေခိုင့်ကို ဆိုဖာ ရှိရာသို့ ပွေ့ချီ သွားတော့သည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း လက်တဖက်ဖြင့် အောင်စိုး ရင်ဘက်ကို တဘုန်းဘုန်း ရိုက်နေသော်လည်း မထိရောက်သည့်အပြင် စိတ်ကောက်နေသည့် ချစ်သူကောင်မလေးနှင့်ပင် တူနေသေးသည်။ 

" နင် နင် ဘာလုပ်မလို့လည်း "

ရှက်စိတ်ရော ဒေါသ စိတ်ရောကြောင့် နီရဲနေသည့် ဝေဝေခိုင့် မျက်နှာလေးကို သဘောတကျ ကြည့်ကာ ဆိုဖာပေါ် အသာချ၍ ဝေဝေခိုင့် လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန် အသာချုပ်၍ ကြိုးချည်ထားလိုက်တော့သည်။ ပြီးနောက် ရင်ဘက်မှာ ကျန်ရှိနေသေးသည့် ဘရာလေးကို ချိတ်ဖြုတ်၍ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖြူဖွေးဝင်းအိနေသည့် နို့ကြီး ၂လုံးက ခုန်ထွက်လာတော့သည်။  အောင်စိုးလည်း ထိုနို့ကြီး ၂လုံးကို ပါစပ်အတွင်း စုပ်ယူလိုက်တော့သည်။

" ပြွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ် "

" အာ အို အဟင့် မလုပ်နဲ့ ဟင့် မလုပ်ပါနဲ့ "

ဝေဝေခိုင် ခမျာ ငြင်းနေသော်လည်း ညည်းသံလေးများ ထွက်လာရသည်။

" ခု ဘယ်သူက နှာဗူးလည်း ဖြေစမ်း"

ဝေဝေခိုင်လည်း ညည်းနေရာမှ မောမောဖြင့် 

" နင် နင်လေ နင်က နှာဗူးကောင် ဟင့် ဟင့်"

အောင်စိုးလည်း လှောင်ပြုံးတချက်ပြုံးလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေး ၂ခုအား လက်ညိုး နှင့် လက်မ ဖြင့် ဖိ၍ ညှစ်ချလိုက်သည်။

" အား ...ဟား...ဟား...မလုပ်ပါနဲ့ ...အား"

ဝေဝေခိုင် လည်း နာကျင်သောကြောင့် တောင်းပန်နေသော်လည်း ထိုနာကျင်မှု့ကြောင့်ပင် ရမ္မက်စိတ်များ ကြွလာကာ စောက်ပက်ထဲက အရည်များ စီးကျလာတော့သည်။

အောင်စိုးက အားပိုထည့်ကာ ညှစ်လိုက်ပြီး

" အခုကော ဘယ်သူက နှာဗူး လည်း ဖြေစမ်း "

" အား ...အား ကျမ ပါ ကျမက နှာဗူးပါ အား...ထွက်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ အား..."

အောင်စိုးလည်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ဝေဝေခိုင့် ရဲ့ နို့တွေကို လက်ဖြင့် ရဲနေအောင် ရိုက်တော့သည်။

" ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း"

" အားဟ အား မလုပ်ပါနဲ့  အောင်စိုးရယ် တောင်းပန်ပါတယ် အ အဟား"

ထိုမြင်ကွင်းက အိပ်ခန်းထဲကနေ ဖုန်းဖြင့်ကြည့်နေသော ဦးမင်းဒင်ကတော့ ဂွင်းထုရင်း တချီပြီးသွားသည်။

ထို့နောက် အောင်စိုးက တောင်ပန်နေသော ဝေဝေခိုင့် ပါစပ်ထဲသို့ သူ့ရဲ့ ၈လက်မ ကျော် လီးကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ပါစပ်ထဲ ရောက်လာသော ကြီးမားသော လီးကြီးကို ဘာလုပ်မှန်း မသိသဖြင့် မျက်လုံးလေးပြူးကာ ဝေဝေခိုင်က အောင်စိုးကို ကြည့်နေသည်။

ဦးမင်းဒင်သည် သူ့ ဇနီးလေးအား အရမ်းချစ်သောကြောင့် Blow job လုပ်ခိုင်းဖို့နေနေသာသာ ကြမ်းကြမ်းပင် မဆက်ဆံ ရက်ခဲ့ပေ။ အခု သူ အမြတ်တိုး နမ်းခဲ့ရသည့် ပါးစပ်လေးကို သူ့တပည့်က လီး ထိုးထည့်ထားလေသည် ။ ဦးမင်းဒင် ကြည့်ရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ စိတ်လည်း ပိုကြွလာရသည်။

ထိုအချိန်တွင် အောင်စိုးက မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့် ကြည့်နေသော ဝေဝေခိုင့် ပါးအား အကြင်နာမဲ့စွာ ရိုက်ချလိုက်ရင်း

" ဟေ့ ဘာလုပ်နေတာလည်း စုပ်စမ်း"

ဝေဝေခိုင်းလည်း ပါးတဖက် ပူထူသွားမှ သတိပြန်လာကာ စကားပြောမရသဖြင့် ခေါင်းလေး ရမ်းပြရှာသည်။

" တခါမှ မစုပ်ဖူးဘူးလား "

​ဝေဝေခိုင် ခေါင်းလေးကို အမြန် ညိတ်ပြသည်။

ထိုအခါ အောင်စိုးက လီးကို ပါစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး

" မင်း နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာနဲ့ ကိုသုံးပြု စုပ် သွားနဲ့ မထိစေနဲ့ ကြားလား"

ဝေဝေခိုင်လည်း စိတ်ကြွနေသည့်အချိန်မို့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြကာ တတ်သလောက် စုပ်ပေးနေသည်။ ၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ ဝေဝေခိုင် လီးစုပ်တတ်လာသည်။ အောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးဟာ သူမပါစပ်ထဲ ရှေ့တိုး နောက်စုပ်ဖြစ်နေသည်။ ဝေဝေခိုင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်း ထူမို့မို့နီနီ လေးဟာ အောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးကို ညှပ်ကာ ရွှေ့လျားနေပြီး အောင်စိုးက သူမ ဆံပင်များကို ဆွဲစောင့် ထားပုံက ပါးစပ်ကို လိုးနေသည့် ပုံပေါက်နေသည်။

ထို့အပြင် ဝေဝေခိုင်ရဲ့ လျှာက မြွေတကောင် အလား လီးချောင်းကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ နေပြီး တခါခါ ဒစ်ကြီးကို ယက်နေပြန်သည်။ ဝေဝေခိုင် လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်သွားလေသည်။

" အား ကောင်းလိုက်တာ ဖာသည်မ.. ဘယ်အချိန်ကတည်းက လီး စုပ်ချင်နေလည်း မသိဘူး ဟားဟား"

အောင်စိုး ကောင်းလွန်း ၍ ညည်းကာ ပြောလိုက်သည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း ချီးကျူးတာခံလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ ပျော်ရွှင်သွားကာ အောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးကို အသံများပင် ထွက်အောင် အငမ်းမရ စုပ်တော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပလောက် ပြွတ် ပလောက် ပလောက် "

အောင်စိုးလည်း ဝေဝေခိုင် လီးစုပ်တာ အရမ်းကောင်းနေသဖြင့် ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာရသည်။ ပြီးလို့တော့ မဖြစ်သေး သူ လိုးချင်သေးသည်။

" ဟေ့ တော်တော့ လီး စုပ်တာ ရပ်ပြီး ဖင်ထောင်ကုန်ထားစမ်း"

ဝေဝေခိုင် လည်း ရှက်စိတ်ဖြင့် အမူပိုကာ ငြင်းကြည့်သည်။

" တော်ပါတော့ အောင်စိုးရယ် နင့်ဆရာ သိသွားရင် မကောင်းပါဘူး ဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်ရအောင်ပါ"

" ဟားဟား အပိုတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ကုန်းမှာသာ ကုန်းစမ်း ကြိုးဖြည်ပေးမယ်"

အောင်စိုးက ချည်ထားသည့် ဝေဝေခိုင့် လက်က ကြိုးများကို ဖြည်ကာပေးသည်။ 

" အောင်စိုးရယ် ဒီမှာ ရပ်လိုက်ရအောင်ပါဟာ"

ဝေဝေခိုင် ပါစပ်က ပြောနေသော်လည်း ဖင်က ထောင်နေအောင် ကုန်းထားပြီးသားဖြစ်နေသည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို သဘောကျသွားသော အောင်စိုးက ထောင်နေအောင် ကုန်းထားသည့် ဖင်ကြီးတွေကို ရိုက်ချလိုက်သည်။

" ဖြန်း"

" အား..ဘာလို့ ရိုက်တာလည်း"

နာကျင်သော်လည်း စိတ်ကတော့ ပိုကြွလာသည်။

" စောက်ပက်လေးက ပြူးနေတာပဲ ယက်ချင်စရာလေး ဒါပေမဲ့ မင်းက ငါ့ဆရာ လိုးပြီးသားဆိုတော့ မယက်တော့ဘူး ငါလိုးပြီးမှ ပဲ ငါ့ဆရာကို ယက်ခိုင်းတော့မယ်"

" နင် နင် ကိုကို့ ကို အာ့လို မပြောပါနဲ့ "

အောင်စိုးလည်း လီးကြီးကို နောက်မှ တေ့ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။

" အား ရှီး"

အောင်စိုးနှင့် ဝေဝေခိုင် ပြိုင်တူ ညည်းလိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် ဝေဝေခိုင့် ဆံပင်များ ဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးရင်းက 

" အား ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပက်ကွာ ဆရာတော့ ကံကောင်းတာ ပဲ"

ဝေဝေခိုင်လည်း မရှက်နိုင်တော့ 

" အား အား ကောင်းလိုက်တာ မြန်မြန်လိုးပေးပါ ကိုကို့အကြောင်း မပြောပါနဲ့ "

အောင်စိုးက ဆောင့်လိုးရင်းက ရီလိုက်ပြီး

" ဟားဟား ဘာလို့လည်း သူ့လိုပေးတာ မကောင်းလို့လား ကိစ္စ မရှိပါဘူး နောက်ဆို ငါ အမြဲ လိုးပေးမှာပါ"

" ဟင့် ဟင့် ဘယ်သူက ပေးလိုမယ် ပြောလိုလည်း"

အောင်စိုးလည်း ဝေဝေခိုင့် စကားကြောင့် ဆောင့်လိုးနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး 

" တကယ်လား ဒါဆို လိုးမပေးတော့ဘူး"

ဝေဝေခိုင်လည်း ကောင်းနေရမှ ရပ်လိုက်သော ကြောင့် မချိတင်ကဲ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးကို ရမ်းနေပြီး နောက်ကို လှည့်ကာ အောင်စိုးအား တောင်ပန်သည့်အကြည့်လေးဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး

" ဟင့် မရပ်လိုက်ပါနဲ့ ဆက်လိုးပေးပါ "

အောင်စိုးလည်း ပြုံးကာ 

" ဒါဆို အမှန်ကို ဝန်ခံပြီး တောင်းပန်လေ"

ဝေဝေခိုင်းလည်း မနေနိုင်တော့သည့်အဆုံး

" ဟုတ်ပါတယ် ကိုကို့လီးက မင်းထက်သေးပါတယ် နောက်ဆို တို့ကို မင်းလီးနဲ့ပဲ လိုးပေးပါ ဝေဝေ ကိုကို လိုးတာ မခံတော့ ဘူး ဟုတ်ပြီလား"

အောင်စိုးလည်း သဘောတွေကျ ကာ ပြုံးစိစိဖြင့် သု့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဝေဝေခိုင့် စက်ပက် ဝ ပြန်တေ့ပေးလိုက်သည်။

" ဟားဟား ဒီလိုမှပေါ့ နောက်ဆို မင်းစောက်ပက် ကို မင်းယောက်ကျား မလိုးရတော့ဘူး ရှင်းလား"

ဝေဝေခိုင်လည်း ခါးလေး ခွက်ကာ ဖင်ကြီး ကို ကော့ကာ ထောင်ထားလိုက်ရင်း အလိုးခံရန် အဆင်သင့်

ပြင်းထားကာ

" ဟုတ် ဟုတ် နားလည်ပါပြီ"

အခန်းထဲက ဦးမင်းဒင်လည်း သူ့ရဲ့ ၅လက်မ လီးသေးသေးလေး ငုံ့ကြည့်ပြီး သိမ်ငယ်လာရသလို ပိုလည်း ထန်လာသည်။

အောင်စိုးလည်း လီးကြီးအား ဝေဝေခိုင့် စောက်ပက်ထဲ ဆောင့်ထည့် လိုက်ပြီး လိုးတော့သည်။

ဝေဝေခိုင် ခမျာ ဖင်ကြီးကို ဝိုက်လိုက် ကော့ပေးလိုက်ဖြင့် ကာမ စည်းစိမ် ခံစားရင်း

" ဟင့် ဟင့် ကောင်းလိုက်တာ တခါမှ ဒီလောက်မကောင်းဖူးဘူး လိုး လိုး အင့် "

" ဘွတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်"

အောင်စိုးလည်း ဝေဝေခိုင့် ဆံပင်များကို ဆွဲကာ ဖင်ကြီးကို ရိုက် လိုးနေရင်းက

" ဖြန်း ဖြန်း မင်းယောက်ကျား လီးသေးသေးလေးနဲ့ ဒီဖင်ကြီးနဲ့ မတန်ဘူး ဟားဟား ဖြန်းဖြန်း"

" အား ဟား အား ဟုတ်တယ် ကိုကို့ လီးသေးသေးလေးနဲ့ အလိုးမခံတော့ဘူး မင်း လီးနဲ့ပဲ ခံမယ် အမြဲလိုးပေးပါ ဝေဝေ ခံပါ့မယ်"

ဝေဝေခိုင်လည်း အရမ်းတွေ ထန်ကာ အောင်စိုးရဲ့ စကားကို ထောက်ခံကာ အော်ညည်းနေတော့သ ည်။

အောင်စိုးလည်း သဘေားတွေ အရမ်းကျက

" မင်းယောက်ကျား က သူလိုးတာ မခံမေးရင် ဘယ်လို ဖြေမလည်း "

" အာ ဟင့် ဂရုမစိုက်ဘူး အာ့လီးသေးသေးလေးကို အား အား အောင်စိုးလီးကြီးကိုပဲ ကြိုက်တယ် အောင်စိုး လီးနဲ့ပဲ ခံမယ် အား အား ပြီးချင်လာပြန်ပြီး အား အား"

ဝေဝေခိုင်း ဏှာစကားများကြောင့် အောင်စိုးလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ၂ယောက်သား ပြိုင်တူ ပြီးကာ သွားတော့သည်။

အခန်းထဲက ဦးမင်းဒင်လည်း အံဩသွားပြီး

" ငါ့မိန်းမ ဒီကောင့်ကို ဒီလောက်ကြိုက်သွားပြီလား မိန်းမတွေများကွာ ထားလိုက်ပါ သူအလိုကျပေါ့"

အောင်စိုးလည်း သူ့လီးကြီးအား ဝေဝေခိုင့်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ခိုင်းလေသည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း အောင်စိုရဲ့ လီးကြီးအား လျှာဖြင့်

ယက်ကာ ဒစ်မှာ ကပ်နေသော လရည်များနှင့် သူမ စောက်ရည်များကို ပြန်လည် သန့်ရှင်းပေးနေသည်။ သူမကို ကောင်းအောင်လိုးပေးသော လီးကြီး ရဲ့ ပိုင်ရှင် အောင်စိုးအား ကျေးဇူးဆပ်သည့်အနေဖြင့် ပေါင်ခြံတွေကော ဖင်ပေါက်ကိုပါ လျှာဖြင့် ယက်ကာ သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။

နောက်ယောက်သား ဆိုဖာလေးပေါ် လှဲချလိုက်တော့ ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ထဲက ထွက်ကျလာတဲ့ လရည်တွေကို ကြည့်လိုက်ပြီး

" ကျွတ်... လှလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းလေးကွာ သန့်ရှင်းရေး သမားလေးသာ ရှိနေရင် ကောင်းမှာပဲ"

ဝေဝေခိုင်လည်း အောင်စိုး ရင်ခွင်လေးထဲ ဝင်လိုက်ပြီး

" ဘယ်က သန့်ရှင်းရေး သမားလည်း ဟင်"

အောင်စိုးက ခပ်ကျဲကျဲ ရီလိုက်ပြီး

" အမ ယောက်ကျား ကျတော်ဆရာ့ပေါ့"

" အယ် ညစ်တီးညစ်စုတ် ကိုယ့်ဆရာကို မလေးမစား"

" ဟဲ ဟဲ လေးစားပါတယ် အာ့ကြောင့် ဆရာ့ကတော်ကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိ စောင့်ရှောက်ထားတာပေါ့"

" နင့်ဆရာတော့ သနားပါတယ် ခိခိ"

ထို့နောက် ဝေဝေခိုင်းလည်း အောင်စိုး ရင်ခွင်ထဲမှ ထကာ အိပ်ယာ ဝင်လိုက်ပါတော့သည်။

နောက်နေ့ မိုးလင်းတော့ ဦးမင်းဒင် တယောက် မထနိုင် ညက သောက်တာ များတာကော ဂွင်းထုတာ ၅ချီလောက်ပြီးသွားရကောဖြင့် လူက အားနည်းကာ မထနိုင် ဖြစ်နေသည်။

ဝေဝေခိုင် က မီးဖိုချောင်ထဲ မနက်စာ အတွက် ပြင်ဆင်နေချိန် အောင်စိုး ရောက်လာပြီး နောက်ကနေ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။

" ဟာ မင်း ဘာလုပ်တာလည်း ကိုကို နိုးလာလိမ့်

မယ်လေ"

ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ရင်း အသံ တုန်တုန်ရီရီ ဖြင့် ပြောရှာသည်။

" သူ မထနိုင်သေးပါဘူး အချိန်ရပါသေးတယ် လာ"

ဟု ဆိုကာ ဧည့်ခန်း ဆိုဖာ ရှိရာ သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ဧည့်ခန်းကို ရောက်တော့ ဆိုဖာပေါ် အောင်စိုးက ထိုင်ချလိုက်ပြီး 

" ကဲ အဝတ်တွေ ချွတ် ဆရာကတော်"

ဝေဝေခိုင်လည်း နှုတ်ခမ်းလေး ဆူပြီး သူမလက်များကအပေါ်ဝတ်ကို စတင် ချွတ်နေလိုက်သည်။

အောင်စိုးကတော့ ဆိုဖာပေါ်ကနေ ခြေချိတ်ကာ အခန့်သား ထိုင်ရင်း မြင်ကွင်းအာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း အောင်စိုးရဲ့ အကြည့်များအောက်တွေ မိမိကိုယ်ကို မိန်းမပျက် တယောက်လို ခံစားလာရပြီး စိတ်တွေ ပိုထန်လာသည်။

ထို့နောက် ဝေဝေခိုင့် လက်များက ဘရစီယာ ချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်တော့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့ကြီးနှစ်လုံး က ဘွားကနည်း ပေါ်လာသည်။

ပြီးနောက် လက်များက ခါးဆီရောက်သွားပြီး ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်သည်။ ကျန်ရှိနေသေးသည့် အတွင်းခံကို လည်း ဖင်ကြီး လှုပ်လှုပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ချလိုက်ပြီး အောင်စိုး ရှိရာဆီသို့ တစ်လှမ်းချင်း လျောက်သွားပါသည်။

အောင်စိုးလည်း သူ့နောက်ရောက်လာသည့် ဝေဝေခိုင့် ဖင်ကြီးအား ဖြန်းကနဲ မြည်အောင် ရိုက်ချလိုက်ရင်း

" အာ့လို လိမ်မာ မှပေါ့ ဆရာ ကတော်ရဲ့ "

" အာ့ "

ဝေဝေခိုင် လည်း တချက်ညည်းလိုက်ရင်း ညုတုတုဖြင့် 

" တို့က အမြဲ လိမ်မာပါတယ်နော် မင်းကသာ လူဆိုး ဟွင့်"

အောင်စိုး က ထိုင်နေရာမှ မထပဲ သူ့ရဲ့ လီးကြီးအား ထုတ်ပြရင်း 

" အင့် ဆက်ပြီး လိမ်မာ လိုက်ပါဦး ဆရာကတော်"

ဝေဝေခိုင်လည်း ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို သိနေပြီး ဖြစ်

သဖြင့် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ရင်း လီးကြီး အားတပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးအား လျှာလေးဖြင့် ယက်ကာ တချောင်းလုံး ပါစပ်ထဲ ထည့်ကာ စုပ်တော့သည်။

သူ့ဆရာ အိပ်နေချိန် ဆရာကတော်ကို လီးစုပ်ခိုင်းနေရူည့်မို့ စိတ်များကြွလာကာ ဝေဝေခိုင့် ဆံပင်များကို ဆွဲ၍ ပါစပ်အား လိုးနေလိုက်သည်။ 

" အား ကောင်းလိုက်တဲ့ ပါစပ်ကွာ ex ကို ဖင်လိုးတဲ့ အချိန်တဲ့ သတိရသွားတယ် အွင့် အွင့် ဖြန်းဖြန်း"

ပြောရင်း ပါး၂ဖက်ကို ရိုက်၍ လိုးလေသည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း သူ့ယောက်ကျား တပည့်က ပါးရိုက်၍ ပါစပ်ကို လိုးနေပြီး ရည်စားဟောင်းရဲ့ ဖင်ပေါက်နှင့် သူမ ပါးစပ် နှိုင်းယှဉ် ခံလိုက်ခြင်း အပေါ် သာယားသွားကာ လီးစုပ်ရင်း စောက်ရည်များ စီးကျလာရသည်။

" အွင့် အွင့် တောက် ကောင်းလိုက်တဲ့ ပါစပ် ဆရာ အမြတ်တနိုး နမ်းတဲ့ ပါးစပ် လီးနဲ့ ထိုးလိုးရတာအရသာ ရှိလိုက်တာ အင့် အင့် အွင့်"

အောင်စိုးလည်း ပါးစပ်ကို လိုးနေရင်း ကောင်းလွန်းသဖြင့် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဝေဝေခိုင့်ပါစပ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရင်း ပါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ၃ချက် ဆင့်ရိုက်ချလိုက်သည်။

" ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း"

ဝေဝေခိုင်ကလည်း ပါစပ်ထဲ ဝင်လာသည့် လရည်များကိူ မျိုချရင်း ဖင်ကြီး လှုပ်ကာ လှုပ်ကာဖြင့် တချီပြီးရသည်။

" ကဲ ဆိုဖာပေါ်တက် လေးဘက်ထောက် ကုန်းလိုက် ဆရာ ကတော်"

ဝေဝေခိုင်လည်း အောင်စိုးက ခိုင်းတော့ ပါစပ်ထဲက လီးကို ပြောင်နေအောင် ယက်လိုက်ပြီး တချက်၂ချက်ထုပေးကာ ဆိုဖာပေါ်တက်၍ လေးဘက်ထောက်တော့သည်။

" ဖြန်း ဖြန်း"

" အား ရှီး ရိုက်ပါ ရိုက် ဟင့် 

အောင်စိုးက သူမ ဖင်ကြီး ကို နှစ်ချက် ဆင့်ရိုက် လိုက်ပြီး လီးကြီးအား စောက်ပက်ဝ တည့်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ 

" အား အဟင့် ကောင်းလိုက်တာ "

ဝေဝေက လီးကြီးအား အရသာခံ ပြီး စောက်ပက်အတွင်းသားများကို ညှစ်၍ ညည်းညူးနေသည်။

" ဖြန်း ဖြန်း ကောင်းလိုက်တာ ဖင်ကြီးကွာ ဖြန်း ဖြန်း ရှီး"

" အား ရိုက် ရိုက်ပြီး လိုးပေးကွာ ကောင်းရင် လိုး စိတ်ရှိသလို လိုး ဒီဖင်ကြီးက မင်းပိုင်တယ်"

အိပ်ယာနိုးနေပြီဖြစ်သော ဦးမင်းဒင်ကတော့ သူ့မိန်းမ ထန်နေပုံကို ကြည့်ကာ ဂွင်းထု၍ နေရသည်။

" ကောင်းလား ဆရာကတော် ဆရာလိုးတာနဲ့ ဘာကွာလည်း"

အောင်စိုးက လိုးရင်းမေးသည်။

" အား အား အင့် မင်းလိုးတာ အရမ်းကောင်းတယ် သူ့လီးသေးသေးလေးနဲ့ မကြိုက်တော့ဘူး"

ဦးမင်းဒင်ကတော့ ထိုစကားများအတွက် ဝမ်းနည်း ရမည့်အစား ပို၍ ထန်နေသည်။

အောင်စိုးက သဘောကျစွာ ရယ်မောရင်း

" ဒါဆို နောက် ဘယ်သူနဲ့ ခံချင်လည်း"

" အဟင့် အား အား မင်းနဲ့ပဲခံမှာ ကိုကို လိုးတာ မကြိုက်တော့ဘူး အား ရှီး တို့ကို အမြဲ လိုးပေးပါနော် အင့် အင့်"

ဝေဝေခိုင် ခမျာ စောက်ပက်ကြီး အရမ်းရွကာ အရည်တွေ စီးကျနေသည်။

" ငါလိုးတာ အမြဲ ခံမယ်ဆိုတော့ ဆရာ့ကို ဘယ်လို လုပ်မလည်း"

" အလိုးခံထားတဲ့ စက်ပက် သန့်ရှင်းရေးပဲ လုပ်ခိုင်းတော့မယ် အား အား "

၁နာရီကြာအောင် လိုးပြီးကြတော့မှ အောင်စိုးက ပြီးလေသည်။ ဝေဝေခိုင်ကတော့ အခါခါ ပြီးကာ လူက မျော့မျော့သာ ကျန်တော့သည်။ အောင်စိုးက သူ့ရဲ့ လီးကို ဝေဝေခိုင်း အတွင်းခံနဲ့ သုတ်လိုက်ပြီး 

" အွင့် ဒါပဲ ပြန်ဝတ်ထား စောက်ပက်ကို ဒီနေ့ ရေမဆေးနဲ့တော့ ဒီတိုင်းနေ"

" ဖြစ်ပါ့မလား အောင်စိုးရယ် တော်ကြာ နင့်ဆရာ သိသွားရင် ခက်မယ်"

အောင်စိုးက လေသံမာမာဖြင့် 

" လျှာရှည်လိုက်တာ ပြောသလို လုပ်စမ်းပါ"

ဝေဝေခိုင်လည်း ပေပွနေသည့် အတွင်းခံလေးကို ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ပြီး ယူဝတ်လိုက်ပါသည်။

" ဒါဆို ကျတော် ပြန်ဦးမယ် အရက်နာ ကျနေတဲ့ ဆရာ့ကို ဂရုစိုက်ပါဦး ဆရာကတော် " ဟု ဆိုကာ ပြန်ကာသွားတော့သည်။