အူယားမူ (One shot)
~~သူက ဘယ်သူလဲလို့~~မေးရဲ့မယ့်အဖြစ်မျိုးရှောင်ပါကွယ်
~~
ကျွန်မ သီချင်းည ည်းလိုက်တယ်၊ မောင် တို့ ကြားလို့ကြားငြားပေါ့၊
ဖုန်သုတ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်းးမောင်တို့ကိုစောင့်ကြည့်မိတယ်၊
မောင့်နဲ့ အလုပ်အကြောင်းပြောနေတဲ့ ကောင်မလေးက..ငယ်ပီးလှတယ်၊ သူမ ရဲ့
ရောင်စုံခြယ် မျက်နှာအလှ က..ကျွန်မ ပါးပေါ်က ပါးကွက်ကို
အားငယ်စေပါတယ်၊
~~မိန်းကလေးများလို့ စိမ်းပြေးသလားလို့..ပူပင်သောကဖြစ်ရ
ပါသေးတယ်~~
ဆိုဖာပေါ်မာ..အလုပ်အကြောင်းပြောနေတဲ့ မောင်နဲ့ အဲ့ကောင်မ
လေးက ပြုံးပြုံးပျော်ပျော်၊ ကျွန်မ သီချင်းည ည်းသံကိုပင်..
မကြားသည့်ဟန်၊ မျက်စိရှေ့တင်..မြင်နေရသည့်တိုင် ရိုးရိုးသား
သားပေမဲ့..ကျွန်မ အူတိုလှပါသည်။
ကျွန်မ ဝတ်ထားတဲ့ ပတ်ထဘီကို လက်တဖက်က မ ကာ..မောင်
ကျွန်မ ကို အဖက်လုပ်အောင် လုပ်ငန်းစပါတော့သည်။
ဒုန်းးခွမ်း!
ကွဲကြသွားတဲ့..ပန်းအိုးကြောင့်.ကျွန်မ မာ မျက်လုံးပြူးရပါသည်၊
မောင့် ဆီက attention ရအောင်သာ..ပစ္စည်းတွေအသံထွက်
အောင် ကြမကြမ်းတမ်းတမ်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တာ.လက်ချော်
ပီးကွဲ ကြသည့်အထိပင်။
''အဲ့နားဘဲရပ်နေ!''
ပန်းအိုးကွဲစ တွေကို..ကျွန်မရှင်းဖို့ လှမ်းတော့..မောင်က ငေါက်
တယ်၊ ဒါပေမဲ့လည်းးကျွန်မ ကျေနပ်သည်၊ မောင့်ဆီက attentio
n ရလိုက်ပြီဘဲ။
တဆက်တည်းးမောင်က ဟိုကောင်မလေးကို..ပြန်ဖို့ပြောလိုက်
တော့..ကျွန်မမှာ ဝမ်းသာပီတိပါဘဲ၊ ကျွန်မလည်းးထိုကလေးမ ကို
အလှဆုံးပြုံးပြကာနူတ်ဆက်လိုက်ပါတယ် ''မောင့်ရဲ့ဦးစားပေး
က သူ့မိန်းမ ငါဘဲ'' ဆိုသည်အထာနဲ့ပေါ့၊
''ရပ်နေလို့ပြောထားတယ်လေ..ကျုပ်လာခေါ်မယ်''
''အမလေးတော့!''
မောင်က ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်တော့..ကျွန်မမှာ ပြူးပြူးပြာပြာ၊
''မောင် အောက်ကိုချပေးတော့ မ ခေါင်းမူးတယ်''
မောင်က တုပ်တုပ်မလူပ်၊ ဆိုဖာဆီ ဦးတည်ကာသွားနေတယ်၊
''မောင်!''
ကျွန်မ အော်လိုက်တော့ မောင့်ဆီက ရလိုက်တာက
''ဖြန်း!''
ပူထူသွားတဲ့ တင်ပါးကို ပွတ်သပ်မိသည်၊ မောင့်ပုခုံးပေါ်မာ ဆိုတော့
ရုန်းလို့လည်းမရ၊ ဆက်ပြီလည်းးမပြောရဲတော့ပါ၊မဟုတ်ရင် ထပ်
နာမာကိုသိသည်၊
မောင်က ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်သည်၊ ကျွန်မကတော့ ပြေလုလုဆဲဆဲ
ဖြစ်နေတဲ့ ထဘီကိုပြန်ဝတ်ဖို့လုပ်ရသည်၊
''ပြန်ဝတ်မနေနဲ့ ခဗျား..''
ကျွန်မ မျက်စောင့်လှည့်ထိုးလိုက်သည်။
''ပြန်မဝတ်ရင် ကွင်းလုံးးကျွတ်ကြမာပေါ့''
ကျွန်မ ဘုဆတ်ဆတ်ပြောလိုက်တော့..မောင်က ပြုံးစိစိ၊
''လာခဲ့ ဒီကို..မောင် ဝတ်ပေးမယ်''
'' ဝတ်တက်တယ်..မလိုဘူးး''
မောင်က ထပ်ပြီးးပြုံးစိစိ၊
''ကြိုးကို နောက်ကနေ တင်းတင်းချည်ပေးမယ် လာခဲ့''
ပတ်ထဘီဆိုတော့လည်းးကြိုးချည်ရတာမျိုးဆိုတော့..ကျွန်မလည်း
မောင့်စကားအတိုင်းးသွားလိုက်သည်၊
''အမလေးတော့!''
အနားရောက်တော့ လူကိုလက်မောင်းကနေ ဆွဲချကာ..ပေါင်ပေါ်
ဆွဲမှောက်တင်သည်၊
''မောင်!''
''ဗျာ''
ထူးတဲ့အသံက ပြီတီတီ၊
''ဖယ်ပေးကွာ''
ကျွန်မ ဆင်းဖို့ ပြင်တော့ မောင်က ခါးကိုလက်နဲ့ဖိလာသည်၊
''ငြိမ်ငြိမ်မနေအုံးးကွာ...ဖြန်း!''
ထပ်ပြီးးပူထူရပြန်ပါသည်၊ မောင့်လက်တွေက..ကြီးပြီးးတအား
လက်ပေါက်သည်၊ ကျွန်မ မှာ တချက်ဆိုတချက်အလျောက်
နာရပါသည်၊
''ထဘီအောက်က အသားစိုင်လေးတွေ မြင်ချင်လိုက်တာဗျာ''
''မောင်!!''
ကျွန်မလည်းးလက်လှမ်းမှီရာ..မောင်ရဲ့ခြေသလုံးမွှေးကို ဆွဲနူတ်
လိုက်သည်၊ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပြောချင်အုံး၊
''အားး ခဗျားးတွေ့မယ်...လာခဲ့!''
ကြိုးတောင်မချည်ရသေးတာကို..ကြိုးမချည်ပေးဘဲ..အောက်ကနေ..ဆွဲလှန်တော့..ကျွန်မ မှာ အလန့်တကြား၊
''မောင်!''
''ဟမ်..ဒီဖင်လုံးတွေကို..နာနာကိုက်ရမယ်.. လာခဲ့''
သွားနဲ့ ကိုက်လိုက်၊ ငုံလိုက်၊ စုတ်လိုက်နဲ့..တင်းပါးတခုလုံးလည်းး
မောင့်တံတွေးချည်း၊
''တော်ပီလို့..မောင်''
''လှတယ်..''
''မောင်!''
''ကျစ်..လှတယ် ခဗျားအသားစိုင်တွေက...''
''အာ့..မောင်!''
ကြိုးချည်ပေးဖို့ခေါ်တဲ့ မောင်က အဲ့နေ့က တော်တော်ကြာကြာ..
တင်ပါးတွေကို..ကိုက်လိုက်၊ရိုက်လိုက် လုပ်နေခဲ့ပါသည်၊
အကြောင်းရင်းက.. မောင့်ကိုသဝန်ပုံကို အူးယားလို့ပါတဲ့၊
ထိုနေ့က..ကျွန်မအတော်အကြာ..အူယားခံလိုက်ရပါသည်။
#end#
By Takhit
Comments
Post a Comment