ရုံးခန်းသို့တစ်ခေါက်

 ရုံးခန်းသို့တစ်ခေါက်

အောင်အောင်တစ်ယောက် ကျောင်းပေါက်ဝရှေ့မှာရပ်ရင်း ပိတ်ထားတဲ့ဂိတ်ကို ငေးကြည့်ရင်း အမောဖြေနေမိတယ်။ ကျောင်းမှာထမင်းဂျိုင့်ကျန်ခဲ့တာမို့ အိမ်ကအမေမသိခင် ပြန်လာယူခြင်းပင်။ ကျောင်းပေါက်မပိတ်ခင်ယူဖို့ကြံပေမယ့် ရောက်တော့ အပေါက်ကပိတ်နေပီ။ သို့ပေမယ့် ကိစ္စမရှိ။ ဘေးခွေးတိုးပေါက်ကနေ ဝင်လို့ရသည်ပဲ။ အသက်ပြန်ရှူနိုင်တာနဲ့ မဆိုင်းမတွ လွယ်အိတ်ကို ထိပ်ကစုချည်ကာ လွယ်လိုက်ပီး ဝင်းတံခါးဘေးခွေးတိုးပေါက်ကနေ တွားသွားကာဝင်လိုက်သည်။ သူ့အဖို့ ဒါက အပန်းမကြီးလှ။ ဒါမျိုးကတော့ ကျောင်းသားတိုင်းလိုလိုလုပ်တတ်ကြသည်ပဲ။ 

သူ့အခန်းရှိရာသို့ ခပ်မြန်မြန်ပြေးကာ ထမင်းဂျိုင့်ယူရမည်။ မဟုတ်ရင် ဆရာမကြီးနဲ့ တွေ့နေလိမ့်မည်။ သူမတွေ့ချင်ပါ။ အထူးသဖြင့် ဆရာမကြီးရဲ့ နာမည်ကြီးကြိမ်လုံးနဲ့မတွေ့ချင်ပါ။ အောင်အောင်တို့မြို့ငယ်လေးရဲ့ တစ်ခုတည်းသော အထက်တန်းကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးဟာ မြို့လူကြီးအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ လှပကျော့ရှင်းကျက်သရေရှိပီး အရည်အချင်းလည်းထက်တယ်လို့ နာမည်ကြီးပီး အောင်အောင်တို့လို ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေကြားမှာတော့ အရိုက်ကြမ်းသူအဖြစ်နာမည်ကြီးတယ်။

အောင်အောင်သူ့အတန်းရှိရာ ၇ တန်းဆောင်ရှေ့မရောက်ခင် ဆရာမကြီးရုံးခန်းရှေ့က ဖြတ်သွားရသည်။ ပုံမှန်ချိန်ဆိုရှေ့ကဖြတ်နေကျပေမယ့် ခုလိုချိန်မှာတော့ နောက်ဘက်က ပတ်သွားမှတော်ကာကျမည်မို့ နောက်ဘေးမြောင်းရှိရာဘက်ကနေ သွားလိုက်သည်။ မျက်လုံးကလည်း ဆရာမကြီးနဲ့ ကျောင်းစောင့်ကြီးအပြင် ဆရာမများကိုလည်း မပြတ်စောင့်ကြည့်နေရသေးသည်။ 

ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုးလာရင်း အခန်းတွင်းက လူသံကြားတော့ နံရံနားကပ်ကာ ပြန်နေရသေးသည်။ အသံက တဖြည်းဖြည်းနီးလာပီး ရုံးခန်းထဲမှာရပ်သွားသည်။ အရဲစွန့်ပီး မှန်ပြတင်းပေါက်က ချောင်းကြည့်တော့ ဆရာမကြီးနဲ့အောင်အောင်တို့အတန်းရဲ့ မြန်မာစာဆရာမတို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့က ဆရာမကြီးရုံးခန်းထဲမှာဖြစ်ပီး အောင်အောင်နဲ့သူတို့ကြားမှာ ဟောခန်းတစ်ခုခြားနေသေးတာမို့ သူတို့ပြောနေတာတော့ မကြားရပေ။

ကြည့်ရတာတော့ ဆရာမကြီးဒေါသထွက်နေပုံပေါက်သည်။ ဆရာမကတော့ မျက်နာငယ်လေးနဲ့။ လက်လေးရှေ့မှာယှက်ပီး ခေါင်းလေးငုံ့လို့။ အောင်အောင်လည်း သူတို့မမြင်ခင်ပြေးမယ်အကြံ ဆရာမကြီးက စါးပွဲပေါ်က ကြိမ်လုံးနလုံးပြူးကို ကိုင်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြောက်ပီး ခေါင်းလေးပုလိုက်မိပေမယ့် နောက်မှ မိမိကိုမမြင်နိုင်မှန်းတွေးမိပီး ပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ 

ထင်ထားတဲ့အတိုင်း ဆရာမကြီးက ကျောင်းသားတွေတင်မက ဆရာမတွေကိုပါ ရိုက်တာပါလား။ ကျောင်းသားတွေကြားထဲ ပုံပြင်လိုလိုပြောနေကြတာ မနည်းမနော။ အောင်အောင်မယုံခဲ့။ ခုတော့ သူအထင်မှားကြောင်း မြင်နေရပီမဟုတ်လား။ မြန်မာစာဆရာမက ပိန်ပိန်ပါးပါး အရပ်မရှည်တရှည်။ အသားခပ်ဝါဝါနှင့် ရှမ်းတိုင်းရင်းသူဖြစ်သည်။ ပိန်ပေမယ့် ဖင်ကတော့ အတော်ကောက်သည်။ လူပျိုဖော်ဝင်စ အောင်အောင်တို့အဖို့ ဆရာမဖင်ကို ငေးငေးကြည့်မိတာ မနည်းမနော။

ခုတော့ ဆရာမလေးလည်း ဆရာမကြီးကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်ဖို့ သူ့လက်ဖဝါးဖြန့်ထားပေးရသည်။ ကြိမ်လုံးသံက ဟောခန်းကိုပါ ကျော်ပီး အောင်အောင်နေတဲ့နေရာထိ လှိုင်သံပါပါ ကြားရသည်။ ကျောင်းသားတွေကို ရိုက်တာထက် ပိုနာမည့်ပုံပင်။ အောင်အောင်ကိုယ်တိုင် ဆရာမကြီးလက်စကို သိသူမို့ သေချာတပ်အပ်ပြောနိုင်သည်။ ဆရာမတွေက လူကြီးတွေမို့ ပိုရိုက်သည်ထင်။ ကိုယ့်ကိုရိုက်တဲ့ဆရာမ အရိုက်ခံနေရတာတွေ့တော့ သဘောကျပီး ရယ်ချင်သလိုလို။ 

ဖြန်းခနဲအသံနဲ့အတူ ဆရာမလေးရဲ့ လက်ဖဝါးက ဖလမ်းဖလမ်းခါသွားရသည်။ သိပ်ကြာကြာမခါရဲဘဲ နောက်တစ်ချက်အတွက် နေရာပြန်ယူပေးရသေးသည်။ အဝေးကကြည့်နေရပေမယ့် ဆရာမလေးရဲ့မျက်နာမှာ နာကျင်မှုကို မြင်နေရသည်။ လက်တစ်ဖက် ၅ ချက်လောက်ရိုက်ပီးတော့ ဆက်မရိုက်တော့။ စားပွဲပေါ်ကစာအုပ်အထပ်လိုက်ကြီးကိုင်ပီး ဆရာမကိုတော့ ဆက်ဆူနေလေသည်။ ဆရာမလေးကြည့်ရတာ ငိုနေလားတောင်မသိ။ ဘာပြောနေလည်းသေချာမကြားရသလို ဆရာမလေးမျက်နာကိုလည်း မမြင်ရပါ။ ဘေးတိုက်မြင်နေရတာမို့ မျက်နာတခြမ်းပေါ်သော်လည်း ဝေးနေတာမို့ မျက်ရည်ကျ မကျတော့ မမြင်ရပါလေ။ ဒါပေမယ့် သေချာပေါက် မျက်ရည်ကျနေပီဟု အောင်အောင်အတွေးထဲက ပုံဖော်လိုက်သည်။ 

အောင်အောင်ကိုယ့်ထမင်းဗူးကိစ္စသတိရပီး ပြတင်းပေါက်ဘောင်အောက်ကနေ ငုံ့သွားဖို့ ပြင်တုန်း ဆရာမလေးက မိမိဘက် ထွက်လာသည်မို့ အမြန်ငုံ့လိုက်ရသည်။ ခဏနေထကြည့်တော့ ရုံးခန်းတံခါးပိတ်သွားလေပီ။ ဆရာမကြီးတို့နှစ်ယောက် ရှိနေသေးတာတော့ သေချာသည်။ ဒါဆို ဘာလို့ ပိတ်သွားတာတုန်း အခန်းက။ အောင်အောင်ရဲ့ စပ်စုလိုစိတ်က သူ့ကို ချောင်းကြည့်စေလေသည်။ ဘယ်ဘက်ကိုကွေ့ပီး တိုက်ကိုပတ်လိုက်ကာ ရုံးခန်းဘေး ပြတင်းပေါက်ဆီက ကြည့်လိုက်သည်။

ပုံက မြမြကို ခရက်ဒစ်

ရုံးခန်းသို့တစ်ခေါက် အပိုင်း ၂ ဇာတ်သိမ်း

ဒါက အပိုင်း ၁ ပါ

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1924224578081217&id=100014810792905&mibextid=CDWPTG

ကံဆိုးချင်တော့ ပြတင်းပေါက်မှာက လိုက်ကာတွေ ချထားသည်။ အတွင်းကို မမြင်ရ။ အသံတော့ ကြားနေရသည်။ ခိုးနားထောင်ရသလောက်တော့ ဆရာမကြီးအတော်စိတ်ဆိုးနေပုံရသည်။ အဲ့ကိစ္စဘယ်လိုရှင်းကြမလဲ ဆိုတာရယ် သမီးတောင်းပန်ပါတယ်ဆရာမကြီးဆိုတာရယ်ကိုတော့ မကြာခဏကြားရသည်။ အောင်အောင်လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ပြတင်းပေါက်တစ်ခုက ခန်းဆီးစနည်းနည်းလွတ်နေတဲ့နေရာကို ရှာတွေ့သွားသည်။ အထဲကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမလေး မျက်နာက ဇီးရွက်လောက်တောင်မရှိတော့။ အောင်အောင်ထင်ထားသလို ငိုလည်းနေပေသည်။ ဆရာမကြီးက နင့်အစားငါတာဝန်ခံပေးရတော့မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် နင် ငါပေးတဲ့အပြစ်တော့ ခံရမယ်လို့ပြောတော့ ဆရာမမျက်နာမှာ စိတ်ပေါ့သွားတာနဲ့ ကြောက်တာနဲ့ကို တပြိုင်တည်းတွေ့ရလေသည်။ 

ကဲ ထုံးစံအတိုင်းနေရာယူ ငါထပ်မပြောချင်ဘူးနော်။ ၁၂ ချက်ပဲ ဒီအပြစ်ကတော့။

ဆရာမလေးက သက်ပြင်းချပီး ဆရာမကြီးရဲ့စားပွဲခုံကြီးရှေ့က ထိုင်ခုံကို ဖယ်ပြီး စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ရပ်လိုက်သည်။ ခုအောင်အောင်က ဆရာမလေးရဲ့နောက်ဘက် ဘေးခပ်စောင်းစောင်းကနေ မြင်နေရတာမို့ ဆရာမလေးရဲ့ ‌မျက်နာကို မမြင်ရတော့။ ဆရာမကြီးမျက်နာနဲ့ ဆရာမလေးရဲ့ ဖင်ပိုင်းကိုသာ မြင်နေရသည်။ ဆရာမကြီးက ထလာပီး ကြိမ်လုံးနဲ့ ဆရာမလေးရဲ့နောက်မှာ ရပ်လိုက်သည်။

အောင်အောင်တံတွေးများမျိုချလိုက်မိသည်။ ဆရာမလေးဖင်ကို ဆရာမကြီး ကြိမ်လုံးစာကျွေးတော့မှာပါလား။ ဆရာမလေးရဲ့ဖင်ကောက်ကောက်လေး စာသင်ရင်း ခိုးကြည့်ခဲ့ရတာဖင်လေးကို ကြိမ်နဲ့ရိုက်တာမြင်ရတော့မယ်။ 

ဒါပေမယ့် နောက်ဖြစ်တဲ့အရာက အောင်အောင်ဘဝမှာ မမေ့နိုင်စရာအဖြစ်အပျက်တစ်ခုဖြစ်လာစေခဲ့တယ်။

ဆရာမကြီးက ဆရာမလေးရဲ့နောက်ကနေရပ်ပီး ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးကို မတင်လိုက်တယ်။ ခါးပေါ်ရောက်သွားတဲ့ထမိန်လေးအောက်မှာ အစိမ်းနဲ့အသားရောင်အကြားစပ် အတွင်းခံလေးနဲ့ ဆရာမလေးရဲ့ဖင်လေး။ တပြိုင်တည်းလိုလိုပဲအဲ့အတွင်းခံလေးဟာလည်း ဆရာမလေးရဲ့ပေါင်လည်ကို သက်ဆင်းသွားရပီး ဆရာမလေးရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးဟာ အောင်အောင့်မြင်ကွင်းထဲပေါ်လာတော့တယ်။ 

အောင်အောင်အာတွေ‌ခြောက်လာပီး ပုဆိုးအောက်အရှေ့အလယ်ပိုင်းကလည်း တမျိုးကြီးခံစားလာရသည်။ ဆရာမလေးရဲ့ဖင်ဟာ အောင်အောင်မြင်ဖူးတဲ့ပထမဆုံးကောင်မလေးဖင်တုံးလုံးပဲ။ 

ဆရာမကြီးနဲ့ဆရာမလေးတို့ကတော့ အောင်အောင့်ကို ဖြစ်တည်မှုကိုတောင် သတိထားမိပုံမပေါ်။ သူတို့ရဲ့ကနေကျ ကကွက်တစ်ခုကို ကနေသလို ဆက်လှုပ်ရှားနေကြလေရဲ့။ ဆရာမကြီးရဲ့လက်ထဲကကြိမ်နဲ့ ဖင်ပေါ်ကို စပီး ချိန်ရိုက်လေးရိုက်တော့ ဖင်လုံးကောက်ကောက်လေးက တွန့်သွားသည်။ ရွှမ်းခနဲအသံနဲ့ ဖြန်းခနဲထိသံတို့တဆက်တည်းကြားရပီး အီးးးခနဲဆရာမလေးရဲ့အော်သံ။ သုံးစက္ကန့်လောက်အကြာမှာ ဖွေးနေတဲ့ဖင်ပေါ်မှာပေါ်လာတဲ့ အရှိုးရာရဲရဲလေး။ ဒါတွေဟာ အောင်အောင့်မျက်စိရှေ့မှာ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုလို တစ်ကတ်ချင်းပြနေတယ်။ အောင့်အောင့်စိတ်ထဲကနေ အချက်ရေလိုက်ရေနေမိတယ်။ တဝက်လောက်ရောက်တော့ ဆရာမလေးအငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဖင်လုံးသေးသေးပေါ်မှာလည်း ကြိမ်ထပ်ကျစရာနေရာလွတ်မရှိတော့ဘူး။ ခြေထောက်မြှောက်လာလို့ ‌ခြေသလုံးတစ်ချက်ရိုက်ခံလိုက်ရသေးသည်။ 

ပါးစပ်ကလည်း အီးခနဲအစား အားးးဟုအော်နေလေပီ။ ရိုက်ပီးတိုင်းလည်း အနာသက်သာလို သက်သာငြား ဖင်တုံးတွေလှုပ်ပီး ခါနေသေးသည်။ တခါတခါ ပေါင်ကားသွားရင် အောင်အောင့်အဖို့ မည်းမည်းနဲ့အမွှေးတွေကို မြင်ရသေးသည်။ ၁၂ ချက်ရိုက်ပီးချိန်မှာတော့ ဖင်လေးမှာ ဖောင်းကြွနေတဲ့အနီရောင် အရှိုးရာတွေ အပြည့်။ ပီးတာနဲ့ ဆရာမလေးလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို မြန်မြန်ဆွဲမရှာတယ်။ ‌ရိုက်ခံထားရလို့ ရောင်နေသောကြောင့်လားမသိ ချွတ်တုန်းကလောက် ချောင်ချောင်ချိချိမရှိနေတော့ဘဲ နည်းနည်းအားစိုက်ဆွဲဝတ်လိုက်ရလေသည်။ 

အောင်အောင်ကိုယ့်ရှေ့ကိုယ် ပြန်ကိုင်ကြည့်တော့ သေးပေါက်ချင်သလိုအတံလေးကတောင်ပီး မာနေတာ စမ်းမိသည်။ အောင်အောင်လည်း ဆရာမကြီးတို့ ထွက်လာရင် သူ့တွေ့သွားမှာလန့်ပီး မြန်မြန်ပြေးထွက်သွားလေတော့သည်။

ဒီတ

စ်ခါပုံကတော့ ဖွေးဖွေး